ارسالها: 1008
#2
Posted: 17 Jan 2011 20:13
شواهدی از دنیاهای موازی ما
با کشف چهار الگوی دایروی در تابش زمینه کیهانی دانشمندان حدس می‌زنند این الگوها مربوط به محل برخورد دیگر جهان‌های موازی با دنیای ما باشد. تایید یا رد این فرضیه در گرو اطلاعات فضاپیمای پلانک است.
در اوایل قرن بیستم، دانشمندان توانستند با خیره شدن به دوردست‌های عالم و مشاهده آنچه در حال وقوع است، نظریه‌ای برای نحوه شکل‌گیری جهان ارائه دهند. طبق این نظریه، همه چیز با یک انفجار بزرگ آغاز شد، انفجاری که بلافاصله با یک دوره کوتاه از انبساط فوق سریع که تورم خوانده می‌شود، همراه شد. شاید این سرآغاز همه چیز باشد، اما اخیرا گروهی از دانشمندان این فرضیه را مطرح کرده‌اند که شاید چیزی قبل از آن وجود داشته که شرایط اولیه را برای تولد جهان ما فراهم کرده است.
به گزارش نیوساینتیست، گروهی از محققان به رهبری استفان فینی در بررسی موضوع پیش مهبانگ، چهار الگوی دایره‌ای را در تابش زمینه کیهانی کشف کرده‌اند که وجود آنها از نظر آماری بسیار بعید است. دانشمندان تصور می‌کنند که اینها نشانه‌هایی از کوفتگی دنیای ما هستند که حاصل برخورد آن با دنیاهای دیگر است. اگر این حدس درست باشد، این یافته نخستین مدرکی است که وجود دنیاهای دیگری به غیر از دنیای ما (دنیاهای موازی) را ثابت میکند.
این ایده که دنیاهای دیگری در آن بیرون وجود دارد چیز تازه‌ای نیست. دانشمندان قبلا این فرضیه را مطرح کرده‌اند که شاید ما در شرایطی چند دنیایی زندگی می‌کنیم که از بی‌نهایت دنیا تشکیل شده است. مفهوم چنددنیایی ریشه در مفهوم تورم ابدی دارد. در این مفهوم، دوره تورمی که دنیای ما بلافاصله پس از مهبانگ آن را تجربه کرد، تنها یکی از بی‌شمار دوره‌های تورمی است که در قسمتهای مختلف فضا اتفاق می‌افتد و هنوز هم ادامه دارد. همزمان با توقف تورم در بخشی از فضا، بخش دیگری از آن شاهد تورم خواهد بود. در این حالت دنیاهای جدید به طور پیوسته در یک گستره وسیع و رو به رشد فضا-زمان به وجود می‌آیند؛ همان‌طور که یک حباب پس از تولید شدن به سرعت فضای اطراف خود را با خصوصیات فیزیکی‌اش پر میکند. تورم ابدی همان‌گونه که از نام آن نیز بر می‌آید، بی‌نهایت بار اتفاق می‌افتد و بی‌نهایت دنیا را به وجود می‌آورد که منجر به خلق چنددنیایی می‌شود.
چنین کشفی منجر به ایجاد یک بینش عمیق نه فقط نسبت به دنیای خودمان، بلکه نسبت به تمام دنیاهای چندگانه ماورای آن خواهد شد.
این دنیاهای بی‌نهایت گاهی اوقات دنیاهای حبابی نامیده می‌شوند، ولو اینکه شکل نامنظمی داشته باشند. دنیاهای حبابی می‌توانند به اطراف حرکت کنند و گه‌گاه با سایر دنیاهای حبابی برخورد می‌کنند. اگر دنیای ما با یک دنیای حبابی دیگر برخورد کند، این تصادف انفجارهای عظیمی از انرژی به دنبال خواهد داشت. اگر این برخورد قبل از اتمام تورم دنیای ما رخ داده باشد، ممکن است از خود ردی به جای گذاشته باشد که تا امروز نیز قابل ردیابی باشد. این همان چیزی است که فینی و همکارانش کشف کرده‌اند.آن‌طور که فینی و همکارانش در مقاله‌شان توضیح می‌دهند، چنین برخوردی دوام تورم را در ناحیه برخورد تغییر می‌دهد که باعث ایجاد ناهمسانی‌هایی در کیهان‌شناسی داخل حباب می‌شود که در تابش زمینه کیهانی خود را نشان می‌دهد. اگر تورم بیش از مقدار معمول طول بکشد، چگالی ماده در ناحیه برخورد کمتر از نواحی اطراف خواهد بود. این مساله خود را به شکل نقطه‌ای سرد در تابش زمینه کیهانی نشان می‌دهد. به طور عکس، دوره کوتاه‌تری از تورم منجر به ایجاد یک نقطه گرم در این تابش می‌شود. این دانشمندان با استفاده از الگوریتمی که به دنبال برخوردهای حبابی با مشخصات خاصی در تابش زمینه کیهانی می‌گشت، توانستند چهار الگوی دایره‌ای را کشف کنند.
با این وجود، این محققان تایید می‌کنند که یافتن طیف وسیعی از مشخصات غیرمحتمل آماری در یک مجموعه داده بزرگ مانند تابش زمینه کیهانی کار ساده‌ای است. در نتیجه برای تایید این ادعا، تحقیقات بیشتری لازم است. موضوعی که با استفاده از داده‌های ماهواره پلانک که تفکیک‌پذیری آن سه برابر بهتر از ماهواره دبلیومپ ناسا -که نقشه فعلی تابش زمینه کیهانی توسط آن تهیه شده- است، در کوتاه مدت قابل دستیابی است. اگر داده‌های آتی وجود یک برخورد حبابی را تایید کنند، باعث تقویت نظریه‌های دیگر مانند نظریه ریسمان می‌شود که مستلزم وجود تعداد بیشماری دنیا با مشخصات متفاوت هستند. چنین کشفی منجر به ایجاد یک بینش عمیق نه فقط نسبت به دنیای خودمان، بلکه نسبت به تمام دنیاهای چندگانه ماورای آن خواهد شد.
این كاربر به درخواست خودش بن شد.
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 1008
#3
Posted: 17 Jan 2011 20:22
کهکشانهای عظیم در جهان نوزاد متولد شده‌اند
گروهی از ستاره شناسان آمریکایی دریافتند که کهکشانهای عظیم زمانی شکل گرفته اند که جهان تنها بین 5/1 تا 2 میلیارد سال از عمر خود را پشت سر گذاشته بود. به گزارش خبرگزاری مهر، اخترشناسان دانشگاه تافتس در تحقیقات خود کشف کردند کهکشانهای تازه شناسایی شده ای که جرم آنها حدود 5 تا 10 برابر جرم کهکشان راه شیری است زمانی ایجاد شده اند که جهان هنوز در مرحله نوزادی بوده و تنها بین 5/1 تا 2 میلیارد سال از حیات خود را گذرانده بوده است.
این تحقیقات نشان می دهد که بعضی از کهکشانهای بسیار عظیم جهان میلیاردها سال قبل از آنچه که تاکنون تصور می شد متولد شده اند.
این ستاره شناسان در این خصوص توضیح دادند: "ما تعداد نسبتا زیادی از کهکشانهای بسیار عظیم و بی نهایت درخشان را پیدا کردیم که حدود 12 میلیارد سال قبل یعنی زمانی که جهان بسیار جوان بود وجود داشته اند. این نتایج با پیش بینی های اخیری که برپایه مدلهای تشکیل و تکامل کهکشانها استوار شده اند به وضوح در تضاد است. در حقیقت این مدلهای فیزیکی به سختی می توانند در خصوص رصدهای ما توضیح دهند."
این دانشمندان همچنین به کشف شگفت انگیز دیگری نیز دست یافتند که نشان می دهد بیش از 80 درصد از این کهکشانهای عظیم بسیار نور مادون قرمز بسیار درخشانی دارند که این نشان می دهد این کهکشانها بسیار فعال هستند و به احتمال بسیار زیاد در فاز رشد قرار دارند.
این محققان تاکید کردند که به احتمال زیاد علت این نور زیاد ستارگان جدیدی باشند که در انفجارهای درون گرد و غبار بین ستاره ای در فاز تشکیل هستند.
براساس گزارش PhysOrg، انتقال به سرخ در نیمی از این کهکشانهای عظیم که در فاصله نزدیکتری قرار دارند برابر با 6/2 است. این انتقال سرخ با زمانی که جهان در سن 5/2 سالی قرار داشت انطباق دارد که این نشان می دهد که این کهکشانهای نزدیکتر در زمانی تشکیل شده اند که جهان کمی بزرگتر شده بوده است.
انتقال به سرخ، پدیده ای است که در آن نور گسیل شده از یک جرم به سمت طول موج قرمز که در پایین ترین بسامد نور مرئی قرار دارد منتقل می شود.
این كاربر به درخواست خودش بن شد.
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ویرایش شده توسط: benyamin
ارسالها: 1008
#4
Posted: 17 Jan 2011 20:23
مبدا سیارات فراخورشیدی
امروزه جستجو برای حیات در سیارات فراخورشیدی و یافتن زندگی در خارج از کره زمین به یکی از داغ ترین و مهمترین مباحث اخترشناسی تبدیل شده است. ما حقیقتاً در محدوده زمانیه بسیار مهمی برای تحقیق پیرامون سیارات فراخورشیدی قرار گرفته ایم. تنها 18 سال قبل بود که اولین سیاره در خارج از منظومه شمسی ما کشف شد و 15 سال قبل وجود یکی از آنها در اطراف ستاره میزبان به اثبات رسید. علاوه بر این هر روزه نشانه های جدیدی از وجود اتمسفر و شرایط حیات در بسیاری از این سیارات بدست می آید که این نشانه ها با سرعت چشمگیری در حال افزایش می باشند. حجم این داده ها به اندازه ای زیاد است که اخترشناسان را قادر ساخته تا حتی درباره چگونگی تشکیل و پیدایش این سیارات نیز نظریات قابل قبول و استنتاج هایی را ارائه دهند.
بطور کلی ، دو روش برای تشکیل سیارات وجود دارد. اولین روش از طریق بهم پیوستگی است که در آن ستاره و سیاره از فروپاشی گرانشی مستقل از یکدیگر تشکیل می شوند اما بحدی نزدیک هم هستند که نیروی جاذبه متقابل آنها را در مدار به هم می پیوندد.
دومین روش که منظومه شمسی ما نیز از همان طریق بوجود آمده است ، روش دایره ای (دیسک) است. در این روش ماده از یک دیسک باریک اطراف پیش ستاره متلاشی می شود تا سیاره را تشکیل دهد. هر یک از این فرایند ها مجموعه متفاوتی از پارامترها را دارند که اخترشناسان را قادر می سازد تا با برسی اثرات بجا مانده از آنها، به آن پی ببرند.
با اینحال بر اساس مقاله جدیدی که از 'هلموت ابت' از رصدخانه ملی 'کت پیک' به چاپ رسیده، چنین اظهار می نماید که با توجه به نمونه برداری های اولیه ما از پیدایش سیارات فراخورشیدی، پیدایش منظومه شمسی نمونه کمی عجیب و غریبی به نظر می رسد.
یک سیاره فراخورشیدی سیاره‌ای است که خارج از سامانه خورشیدی قرار دارد. تا سال ۲۰۰۹ تعداد ۳۷۳ سیاره فراخورشیدی یا به قولی ۴۰۷ سیاره کشف شده‌اند.
بسیاری از آنها بزرگتر از سیاره مشتری هستند. در سال‌های اخیر با بهبود فناوری رصدی، ۱۳ سیاره فراخورشیدی هم‌اندازه با کره زمین نیز کشف شده‌است.
در میان سیاره‌های فراخورشیدی نمونه‌های شگرفی دیده می‌شوند، برای نمونه سیاره‌ای مشابه به سیاره کوروت-۷بی (COROT-7b) در ۲۶۰ سال نوری از زمین وجود دارد که سرعت گردش آن به‌دور ستاره مادرش چنان بالاست که هر سال در این سیاره تنها سه روز به‌درازا می‌کشد.
دانشمندان بر این باورند که سیاره‌های بیشماری بوده یا هستند که توسط ستارهٔ خود فروبلعیده شده یا از مدار و منظومه خود به بیرون پرت شده و در فضای خالی سرگردان گشته‌اند.
اولین پارامتری که این دو روش تشکیل را تمایز می دهد، همان گریز از مرکز می باشد.Abt برای ایجاد یک سطح پایه در مقایسه، ابتدا توزیع نیروی گریز از مرکز را برای 188 ستاره دوتایی طرح ریزی کرده و پس از آن ، آنرا با تنها سیستم شناخته شده ای که با همان طرح (منظومه شمسی ما) ، یعنی از طریق روش دیسک تشکیل شده است مقایسه می کند. این تحقیق نشان داد که اکثریت ستارگان دارای مداراتی با نیروی گریز از مرکز پایین می باشند، و با افزایش نیروی گریز از مرکز این درصد به آرامی کاهش می یابد. در منظومه شمسی ما که تنها یک سیاره در آن (پلوتو) نیروی گریز از مرکزی بزرگتر از 0.2 دارد ، این توزیع کاهش یافته و بسیار شیب دار خواهد بود. هنگامیکه Abt توزیع برای 379 سیاره را با نیروی گریز از مرکز شناخته شده ایجاد کرد، نتایج تقریباً همسانی در زمینه ستاره های دوتایی بدست آمد.
این كاربر به درخواست خودش بن شد.
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 1008
#5
Posted: 17 Jan 2011 20:24
ساخت کهکشانهایی مثل راه شیری
علاقه جهان به ساخت کهکشانهایی مثل راه شیری/ اثبات فراگیری قانون فریمن استادیار ایرانی دپارتمان نجوم دانشگاه استکهلم طی مطالعه ای جدید اعلام کرد کهکشانهایی مشابه کهکشان راه شیری به سادگی به وجود آمده اند و برای تقریبا چهار میلیارد سال بزرگترین کهکشانهای مارپیچی جهان هستی بوده اند. به گزارش خبرگزاری مهر، کامبیز فتحی کیهان شناس و استادیار دپارتمان اخترشناسی دانشگاه استکهلم نتایج مطالعات خود را در نشریه علمی The Astrophysical منتشر کرده است.
اخترشناسان معتقدند کهکشانها به واسطه فعل و انفعالات پیچیده ای میان فرایندهایی که نه تنها ستاره ها و گازهای کیهانی بلکه سیاهچاله های غول پیکر و ماده تاریک مرموز که طبیعت آن هنوز ناشناخته باقی مانده است را تحت تاثیر خود قرار می دهند، به وجود آمده اند.
فتحی می گوید: شاید تاریخ کهکشانها بتواند داستانهایی را درباره مکانهایی از جهان هستی که امکان وجود حیات در آنها وجود داشته باشد را برای ما بازگو کند. کهکشانهای بزرگی مانند کهکشان راه شیری در میان دریایی از کهکشانهای کوچکتر شناور هستند و این فرایند کهکشانهای کوچک را با یکدیگر تلفیق می کند، پدیده ای مانند پدیده "ادغام و تملک" در جهان اقتصاد.
فتحی می گوید نتایج تحقیقاتش نشان می دهند کهکشانهای مارپیچی مانند کهکشان راه شیری به سادگی به وجود آمده اند و برای میلیاردها سال بزرگترین کهکشانهای مارپیچی جهان بوده اند.
از دهه 70 اخترشناسان پی برده بودند که تعداد ستاره ها در محدوده کهکشانهای مارپیچی چندان بیشتر از ستاره های موجود در کهکشان راه شیری نبوده اند. این حد بالایی به قانون فریمن شهرت دارد، قانونی که نام اخترشناس استرالیایی را به دنبال دارد که برای اولین بار آن را شرح داد.
اخترشناسان در گذشته قانون فریمن را درباره چند ده کهکشان مورد بررسی قرار داده بودند. با این حال کامبیز فتحی با انجام تحقیقاتی گسترده تر به این نتیجه رسید که این قانون فراگیرتر از چیزی است که در گذشته تصور می رفت.
برای رسیدن به این نتیجه فتحی با استفاده از منابع تصویری رصدخانه مجازی اروپا، تصاویر 30 هزار کهکشان را اندازه گیری کرد. این رصد خانه برای اخترشناسان فرصت مناسبی را به وجود می آورد تا با استفاده از قدرت اینترنت و پایگاه داده هایی بزرگ، تصاویر رصد شده توسط تلسکوپهای مختلف را به شیوه ای خلاقانه با یکدیگر ترکیب کنند.
از آنجایی که سرعت نور محدود است، ما کهکشانهای دورافتاده را به همان شکلی می بینیم که در جهانی جوانتر از جهان امروز وجود داشته اند. این تاثیر به اخترشناسان امکان می دهد بتوانند تنها با نگریستن به اجرامی در فواصل بسیار دور درباره چگونگی تغییرات جهان و کهکشانها تحقیق کنند.
بر اساس گزارش ساینس دیلی که در دوازدهم اکتبر منتشر شده، فتحی برای انجام این تحقیق تعداد ستارگانی که در بازوهای اصلی مارپیچ کهکشانها درهر یک از 30 هزار کهکشان وجود داشتند را تخمین زد. خورشید ما نیز در چنین موقعیتی از کهکشان راه شیری قرار گرفته است
این كاربر به درخواست خودش بن شد.
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ویرایش شده توسط: benyamin
ارسالها: 1008
#6
Posted: 17 Jan 2011 20:27
سرقت متان از مريخ ...
جام جم آنلاين: مريخ مملو از رمز و راز است و گرچه دانشمندان با استفاده از تازه‌ترين فناوري‌هاي اكتشافاتي برخي از آنها را رمزگشايي مي‌كنند، اما از آن سو و با گسترش همين اكتشافات بر صف راز و رمزهاي آن افزوده مي‌شود.
يكي از عجيب‌ترين نكاتي كه ذهن دانشمندان را در سال‌هاي اخير به خود مشغول كرده است، چرخه تناوبي توليد و ناپديدشدن گاز متان در سطح اين سياره در طول سال است به طوري‌كه در مريخ به طرز عجيبي گاز متان توليد و ناپديد مي‌شود.
دانشمنداني كه مريخ و تغييرات جوي آن را به عنوان يك حرفه زيرنظر دارند، متوجه شده‌اند كه تمركز گاز متان نه تنها در نقاط مختلف آن متفاوت است بلكه در فصول گوناگون سال نيز در نوسان است. مطالعه‌اي كه گروهي از دانشمندان در ايتاليا روي اين چرخه به ظاهر عجيب داشته‌اند، نشان از آن دارد كه در طول يك سال مريخي، متاني كه در سطح اين سياره بزرگ توليد شده است از بين مي‌رود. اين بررسي كه نتايج آن شگفتي دانشمندان را به همراه داشته است، با استفاده از فناوري‌هاي نويني از جمله مدارگرد اكتشافي مريخ متعلق به ناسا صورت گرفته است.
انتشار نتايج اين مطالعه جديد بر مباحث داغ و عمدتا متناقضي كه درخصوص متان يا همان CH4 كه در سطح مريخ ديده مي‌شود، دامن زده است. دانشمندان طي 5 سال به اين نتايج رسيده‌اند.
بر اساس اين نتايج در طول فصل پاييز، گاز متان از 3 نقطه مشخص در سطح مريخ منتشر مي‌شود. اين نقاط عبارتند از Tharsis، Elysium و Arabia Terrae. دو نقطه نخست از اين مجموعه در حقيقت بزرگترين مناطق آتشفشاني در سطح مريخ هستند. در عين حال حجم قابل توجهي از يخ آب در زير شن‌هاي منطقه Arabia Terrae وجود دارد. دانشمندان متوجه شده‌اند در طول زمستان تمركز گاز متان در مريخ كاهش مي‌يابد اما در تابستان آنچنان افزايش مي‌يابد كه براحتي و از اتمسفر نازك مريخ منتشر مي‌شود. دانشمندان با دقت زيادي اين چرخه را زيرنظر گرفته‌اند، چون فكر مي‌كنند در لابه‌لاي آن سرنخ‌هاي زيادي درباره گذشته حيات در مريخ وجود خواهد داشت.
دانشمنداني كه در اين پروژه حضور دارند، طي ماه‌هاي گذشته تلاش‌هاي طاقت‌فرسايي انجام داده‌اند. آنها حدود 3 ميليون گزارشي كه حدفاصل جولاي 1999 تا اكتبر 2004 از طريق مدارگرد اكتشافي مريخ به دست آمده است را مورد تجزيه و تحليل دقيق قرار داده‌اند. اين بازه زماني معادل 3 سال مريخي مي‌شود كه براي تخمين درستي يك چرخه طبيعي بازه زماني كافي به نظر مي‌رسد. دستاوردهاي آنها در نوع خود جالب توجه بوده است. آنها دريافته‌اند عمر هر دوره انتشار گاز متان در مريخ تنها حدود يك سال است. در ادامه اتفاقاتي در سطح اين سياره روي داده كه طي آن متان توليد شده ناپديد مي‌شود و سپس همه چيز دوباره آغاز مي‌شود.
دانشمندان از حدود 7 سال پيش به اين نتيجه دست يافتند كه مريخ مملو از متان است و حتي برخي از دانشمندان به اين سياره به عنوان منبع آتي تامين انرژي مورد نياز زمين در دهه‌هاي آتي نگاه مي‌كنند، هر چند كه هنوز بشر براي رسيدن به اين سياره در نخستين مراحل آماده‌سازي قرار دارد. طي 7 سال گذشته اين احتمال به يقين تبديل شده است كه گاز متان در طول فصول مختلف و همچنين نقاط گوناگون اين سياره با نوسانات زيادي همراه است، اما اين براي نخستين بار است كه دانشمندان متوجه مي‌شوند كه چرخه توليد و از بين رفتن گاز متان خيلي سريعتر از تصورات قبلي‌شان انجام مي‌شود.
از آنجاكه مشخص شده است گاز متان تنها به 2 روش فوران‌هاي آتشفشاني و فعل و انفعالات بيولوژيكي توليد مي‌شود، توليد اين گاز در مريخ به همان اندازه هيجان‌انگيز بوده است كه چرخه توليد و از بين رفتن آن. اين كه در گوشه‌اي از منظومه شمسي گازي توليد مي‌شود كه نمونه آن نيز در زمين وجود دارد براي همگان و حتي مردم عادي نشانه‌اي احتمالي مبني بر وجود نشانه‌هاي حيات در سطح اين سياره است.
البته اين تنها مريخ نيست كه از حيث وجود گاز متان مورد توجه مردم عادي و دانشمندان قرار گرفته است. تحقيقاتي كه دانشمندان در سال‌هاي اخير انجام داده‌اند، نشان مي‌دهد در اتمسفر سياراتي نظير مشتري، زهره، نپتون و اورانوس و البته قمر تيتان نيز مقادير قابل توجهي از اين گاز وجود دارد. همين ردپا كافي است تا دانشمندان پس از پشت سر گذاشتن مريخ روي اين اجرام فضايي نيز متمركز شوند.
گرچه دانشمندان معتقدند توليد گاز متان صرفا به وسيله فوران‌هاي آتشفشاني يا فعل و انفعالات بيولوژيكي صورت مي‌گيرد با اين حال اين نكته نيز ثابت شده است كه فرآيندهاي شيميايي مي‌توانند به توليد گاز متان منجر شوند. از جمله اين فرآيندها مي‌توان به تركيب دي‌اكسيدكربن با آب توليد شده از يخ ذوب شده در زير سطح (مريخ) اشاره كرد.
گرچه نمي‌توان كشف ردپايي از مريخ در يك سياره فرازميني نظير مريخ را نشانه‌اي بسيار روشن و نهايي از كشف حيات عنوان كرد، با اين حال تغييراتي كه در چرخه توليد و نابودي اين گاز ديده شده است به اندازه كافي براي دانشمندان انگيزه ايجاد كرده تا مريخ را با دقت بيشتري زيرنظر بگيرند.
این كاربر به درخواست خودش بن شد.
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 1008
#7
Posted: 17 Jan 2011 20:28
آماده سازی Juno جهت سفر به سیاره مشتری
آیا تاکنون راجع به نقل مکان و سفر به محیطی بسیار بزرگتر و متفاوت از مکان فعلی که در آن زندگی می کنید فکر کرده اید؟! زمین سیاره ای زیبا و شگفت انگیز است اما رشد چشمگیر جمعیت و تغییرات عظیم ناشی از فعالیت ها و تخریب انسان ها می تواند شرایط حیات را در این سیاره بسیار مشکل نماید. پس چطور است به مشتری برویم!!!؟
سیاره مشتری دارای جرمی حدود 318 برابر زمین بوده به طوری که قادر است 1300 زمین را در خود جای دهد. اما دانش ما در رابطه با این سیاره تا چه حدی است؟ آیا با توجه میدان های مغناطیسی و تشعشعات قدرتمند این سیاره امکان حیات در آن وجود دارد؟ به زودی به شکل دقیق تری خواهیم فهمید چرا که جونو (juno) در حال آماده سازی برای سفر به این سیاره و ارسال اطلاعات دقیقی پیرامون مشتری برای ما خواهد بود.
سفینه فضایی ناسا بنام Juno در محیط مجازی مشابه ژوپیتر (مشتری) با میزان اشعه ای بسیار بالاتر از هر محیطی که تا کنون ناسا به آنجا سفینه فرستاده ( به استثناء خورشید ) آزمایش خواهد شد.
در یک اتاق بسیار ویژه و استریل در Denver که Juno در آنجا مونتاژ می شود٬ متخصصین اخیراً یک سپر محافظتی منحصر به فرد را اطراف تجهیزات الکترونیکی حساس آن اضافه کرده اند. امروزه تصاویر جدیدی از مونتاژ آن منتشر شده است.
Scott Bolton مخترع اصلی Juno درمرکز تحقیقات جنوب غربی San Antonio چنین اظهار کرد: Juno اساساً یک تانک کاملاً مجهز جهت سفربه ژوپیتر می باشد و در ادامه افزود: مغز Juno بدون سپر محافظتی اش و یا جهش تشعشعی اش در اولین دقایق هنگام نزدیک شدن به ژوپیتر ذوب خواهد شد.
یک میدان مغناطیسی قدرتمند که مشابه ضعیف تر آن در اطراف زمین وجود دارد ژوپیتر را از ذرات باردار خورشیدی محافطت می کند.الکترونها٬ پروتونها و یونهای اطراف ژوپیتر بر اثر چرخش فوق العاده سریع سیاره انرژی می گیرند و با سرعتی تقریباً برابر با نور حرکت می کنند.
تسمه های تشعشعی ژوپیتر شکلی شبیه دوناتهای بسیار بزرگ اطراف منطقهً استوایی سیاره دارند و به امتداد تقریباً 650٬000 کیلومتر (400٬000 مایل) ماورای قمر Europa خارج از راس توده ژوپیتر کشیده شده اند. Bill Mc Alpine مدیر کنترل تشعشعاتی Juno در آزمایشگاه Jet Propulsion ناسا در Pasadena, Calif گفت: Juno بمدت 15ماه به دور ژوپیتر می گردد و سفینه باید با تعادل بیش از 100 میلیون اشعه ایکس دندانی مقاومت کند. به همان روشی که موجود زنده نیاز به محافطت ارگانهایش در طول مدت آزمایش اشعه ایکس دارد ٬ ما باید مغز و قلب Juno را نیز حفط کنیم.
حال تدبیر چیست؟
به Juno نوعی از کف سربی شش ضلعی در مسیر استروییدها داده شد. با هدایت از JPL و جستجوگر اصلی ٬ مهندسین در سیستم های فضایی Lockheed Martin یک جهش تشعشعاتی ویژه ای از جنس تیتانیوم برای توپ الکترونیکی متمرکز طراحی کرده و ساخته اند. درحالیکه مواد دیگری وجود دارند که بلاکر های تشعشعاتی خوبی میتوان با آنها ساخت٬ مهندسین تیتانیوم را انتخاب می کنند چراکه سرب برای مقاومت در برابر ارتعاشات پرتاب بسیار نرم بوده (و مناسب نمی باشد) و برخی مواد دیگری نیز کار کردن با آنها بسیار سخت می باشد.
هر دیواره تیتانیومی تقریباً یک متر مربع مساحت ٬ حدود 1 سانتی متر ضخامت ( یک سوم اینچ ) و 18 کیلوگرم حجم دارد. این جعبه تیتانیوم اندازه ای به میزان بدنه SUV دارد که جعبه نگهداری داده ها و فرمان Juno ( مغز سفینه فضایی) ٬ واحد توزیع داده ها و قدرت (قلب آن) و حدود 20 مونتاژ الکترونیکی را دربرگرفته است. وزن کل جهش حدود 200 کیلوگرم می باشد.
این جهش به منظور پیش گیری کامل هر الکترون Jovian ٬یون و یا پروتون از ضربه زدن به سیستم طراحی نشده است اما بطور برجسته تشعشع موثر کهنی را که روی الکترونیکها در طول مدت ماموریت دارد کاهش می دهد.
بولتن گفت: جهش تشعشع متمرکز در نوع خود اولین است و ما اساساً آنرا از ground up طراحی کرده ایم.
زمانیکه سفینه فضایی Galileo ناسا از سال 1995 تا 2003 به ژوپیتر سفر کرد٬ الکترونیک های آن با ترکیبات مخصوصی که برای مقاومت در برابر تشعشعات طراحی شده بودند حفاظت گردیدند. همچنین Galileo درجاییکه Juno فعالیت می کند نیازی به طی کردن سخت ترین مناطق تشعشع ندارد.
اما Juno تنها به جهش تشعشعی اتکاء نمی کند. دانشمندان مسیری را طراحی کرده اند که Juno را به اطراف قطبهای ژوپیتر می رساند که کمترین زمان ممکن را صرف سوزاندن تسمه های تشعشعاتی اطراف خط استوایی ژوپیتر میکند. همچنین مهندسین از سیستم ها و مدارات الکترونیکی استفاده می نمایند که تاکنون در محیط های تشعشعی شدید تر و خشن تر از زمین مانند Martin آزمایش شده اند اما با این حال میزان تشعشعات در ژوپیتر بسیار فراتر از آن است. بخش هایی از مدارات از تانتالیوم یا تنگستن٬ دیگر فلز مقاوم در برابر تشعشع ساخته شده اند.برخی از مونتاژها نیز از روش های ترکیبی خاص خودشان محافظت می شوند.
بسته بندی مونتاژها در کنار یکدیگر بنوعی به آنها اجازه محافظت از مجاورت خود را نیز می دهد. بعلاوه مهندسین مس و نوارهای استیل ضدزنگ را مانند زره زنجیره ای در اطراف سیمهای متصل شده به بوردهای الکترونیکی و سایر قسمتهای سفینه می پیچند.
به گفته مک آلپین، JPL قطعات جهش را در محیط تشعشعی مشابه با ژوپیتر امتحان می کند تا مطمئن شود این طرح قادر به دربرگرفتن فشار پرواز فضایی و محیط ژوپیتر می باشد یا خیر.
آنها قطعات سفینه را در وان آزمایش مخصوص با آستر سربی با اشعه گاما از قرصهای کبالت رادیواکتیو شکل می اندازند و نتایج را برای هیئت اعزامی Juno تجزیه و تحلیل می کنند.
این جهش در 19 ماه می در اتاق استریل high_bay Lockheed Martin با مقیاس نیروی محرکه Juno بالا برده شد.
البته آزمایشات بیشتری نیز پس از مونتاژ تمام قطعات و تکمیل فضاپیما صورت خواهد گرفت. فرایند آزمایش و مونتاژ نصب پانل های خورشیدی نیز گمان میرود که تا بهار سال آینده طول بکشد. این نخستین فضاپیمای ارسالی به ژوپیتر می باشد که تماماً بر اساس پانل های انرژی خورشیدی پیاده سازی و ساخته شده است. چنین انتطار می رود که Juno در آگوست سال 2011 به راه انداخته شود.
Tim Gasparrini٬ مدیر برنامه Lockheed Martin گفت: مونتاژ Juno بخوبی پیش می رود. ما شماره پرواز و ترکیبات مربوط به دستگاههای خودکار سفینه در واحد آزمایش را داریم که روی جهش تشعشعاتی برای آزمایش سیستم نصب شده اند و همچنین نخستین ابزار یعنی رادیومتر مایکروویو را نیز نصب کرده ایم.
Scott Bolton ٬از موسسه تحقیق جنوب غربی در تگزاس گفت: JPL ماموریت Juno را برای جستجوگر اصلی اداره می کند. سیستم های فضایی Lockheed Martin در Denver٬ Colo٬ این سفینه را می سازد و آژانس فضایی ایتالیا در ساخت یک ابزار طیف سنج مادون قرمز و بخشی از آزمایشات علمی رادیوئی همکاری می کنند
این كاربر به درخواست خودش بن شد.
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 1008
#8
Posted: 17 Jan 2011 20:29
سیاهچاله ها واقعا سیاه هستند؟
انسان از سه قرن پیش به سیاهچاله ها می اندیشید/ تولد نور از میان هیچ!
اولف لئونهارت استاد فیزیک نظری دانشگاه سنت اندروز در مصاحبه با نشریه ایندیپندنت درباره سیاهچاله ها، تابشهای هاوکینگی و تولد نور از میان هیچ اطلاعات متنوعی ارائه کرده است. به گزارش خبرگزاری مهر، اولف لئونهارت از دانشگاه سنت آندروز معتقد است معماهایی که درباره سیاهچاله ها وجود دارند، به این زودی ها پاسخی نخواهند داشت زیرا شرایط آزمایشگاهی مناسب برای شبیه سازی این معماها وجود ندارد.
* ایندیپندنت: اولین افرادی که درباره سیاهچاله ها اندیشیده اند چه کسانی بودند؟
- اولف لئونهارت: در قرن 18 میلادی "پیر-سیمون لاپلاس" ریاضیدانی بود که برای اولین بار درباره تاثیرات گسترده اجرام کیهانی که بر روی محیط اطرافی خود نیروی گرانشی وارد می کنند به صحبت پرداخت. وی فرضیه سرعت گریز، سرعت مورد نیاز برای اجرام کیهانی تا بتوانند بر نیروهای گرانشی اطراف غلبه کرده و از ستاره ها یا سیاره ها دور شوند را مورد مطالعه قرار داد. به گفته وی نیروی کشش گرانشی در صورتی که توسط جرمی بسیار متراکم به وجود آید می تواند بسیار شدید باشد، قدرتی که حتی نور هم توان فرار از آن را ندارد و این ستاره های تاریک مدلهای اولیه سیاهچاله ها بودند. با آغاز قرن بیستم و انتشار نظریه نسبیت عمومی آلبرت انیشتین دانشمندان دریافتند حرکت اجسام در سرعتی بالاتر از سرعت نور امکانپذیر نیست.
از دیگر افراد تاثیرگذار در نظریه سیاهچاله ها رابرت اوپنهایمر آمریکایی است که بیشتر به خاطر نقشی که در هدایت پروژه منهتن داشت به شهرت رسیده است، پروژه ای که در نهایت به ساخته شدن اولین بمب اتمی جهان منجر شد، قبل از ورود به حوزه علوم نظامی در زمینه کیهان شناسی مطالعه می کرد و دریافته بود در صورتی که ستاره ها به شدت سنگین شده و به پایان عمر خود برسند، منفجر شده و سیاهچاله ها را به وجود می آورند.
* سیاهچاله ها واقعا سیاه هستند؟
- خوب بر اساس نظریه فیزیکدان نظری مشهور استفان هاوکینگ، نه واقعا. در دهه 1970 وی دریافت که سیاهچاله ها تحت شرایط خاصی از خود پرتوهایی می تابانند. استدلال وی بسیار پیچیده است اما به طور کلی وی معتقد است هرچه یک سیاهچاله کوچکتر می شود، داغتر نیز می شود. سیاهچاله های داغ عمر کوتاهی دارند و قبل از ناپدید شدن پرتوهایی را به اطراف ساطع می کنند. مکانیک کوانتوم نشان داده است که ذراتی از ماده و ضد ماده در سرتاسر جهان به صورت ثابت در حال به وجود آمدن و نابود شدن هستند و به دلیل اینکه حضور همزمان هر دو ذره تاثیر آنها را خنثی می کند، این رویداد هیچ تاثیری بر جهان ندارد. با این همه در یک سیاهچاله یکی از این دو ذره به شکل پرتو مجال فرار پیدا کرده و دیگری توسط نیروهای قدرتمند گرانشی سیاهچاله به دام می افتند. پدیده ای به نام تابشهای هاوکینگی.
بخشی از سیاهچاله که این رویداد در آن رخ می دهد افق رویداد نام دارد، بخشی که به شدت مورد توجه دانشمندان قرار دارد زیرا این نقطه ای است که در آن مکانیک کوانتوم که بر روی ذرات بسیار کوچک تاثیر دارد با نسبیت عمومی که بر سرعت نور متمرکز است برخورد می کند.
* آیا تا به حال این پدیده به اثبات رسیده است؟
- خیر. فرضیه هاوکینگ بسیار نظری بود زیرا امکان شبیه سازی سرعت نور و جرم مورد نیاز برای بازسازی این پدیده در آزمایشگاه ها وجود ندارد. اما به تازگی "دانیلیه فاچیو" از دانشگاه هریوت-وات در ادینبرگ و "فرانچسکو بلجیورنو" از دانشگاه میلان روشی را برای شبیه سازی شرایط سیاهچاله ها در محیط آزمایشگاهی به وجود آورده اند.
آنها پالسهای کوتاه پرتوهای فروسرخ با طول موج هزار و 55 نانومتر را بر روی قطعه ای شیشه ای متمرکز کردند. به خاطر قدرت بالای این پرتوها ویژگی های شیشه موقتا تغییر کرد. به صورت خاص می توان به تغییر و افزایش یافتن ضریب شکست نور در شیشه اشاره کرد. در نتیجه نقطه محرکی از ضریب شکست بسیار بالا که به تپه ای فیزیکی شباهت داشته، به وجود آمد که عملکردی مانند افق رویداد داشته است. نور از بخش پشتی وارد این تپه شده و با بالا رفتن از آن سرعتش کاهش پیدا کرده و قدرت عبور از میان آن را ندارد. آزمایش این دو دانشمند نشان می دهد چنین محیطهایی که در آن ذرات جدید نوری به وجود می آیند با ویژگی های تابشهای هاوکینگی همخوانی دارند.
* این کشف جدید چه قطعه ای به پازل علم سیاهچاله ها خواهد افزود؟
- این تاثیرگذارترین آزمایشی بوده که در آن تابشهای سیاهچاله ای به اثبات رسیده اند، شکلی از نور که از هیچ تابیده می شود. با این حال همه آمادگی پذیرفتن بازتاب این آزمایش را ندارند زیرا آزمایشهای بسیاری باید انجام گیرد تا پاسخ نهایی معمای سیاهچاله ها و تابشهایشان تعیین شود.
آدام هلفر از دانشگاه میسوری معتقد است عبارت تابشهای هاوکینگی بهترین گزینه برای سیاهچاله هایی خاص با میدان گرانشی عظیم به شمار می رود و میان این دو تشابه هایی وجود دارد، اما آزمایشهای لابراتواری به همان اندازه که جالب توجه هستند، از قدرت یافتن پاسخ معماهای بزرگی که در زمینه سیاهچاله ها وجود دارد را نخواهند داشت.
این كاربر به درخواست خودش بن شد.
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 1008
#9
Posted: 17 Jan 2011 20:29
چه زماني سريعتر به دور خورشيد مي‌گرديم؟
هر مساله در فيزيك هر چند ساده ، مي‌تواند پيچيده جاو كند و سوالهاي عجيبي مطرح شود كه همگان را به فكر وا دارد مثل همين سوال: كي ما سريعتر به دور خورشيد مي‌گرديم شب يا روز؟
زمين به دور خود مي‌چرخد (حركت وضعي زمين) و اين عامل باعث ايجاد شب و روز مي‌گردد. بخشي از زمين كه رو به خورشيد است روز و بخشي ديگر كه پشت به خورشيد است، شب مي‌باشد. پس هميشه يك طرف زمين روز و طرف ديگر شب است. پس اين سوال به چه معناست؟ ظاهرا بي‌معني است.
نكته جالب
نكته در اينجاست كه از ما سوال نمي‌شود كه كي تمام كره زمين سريعتر تغيير مكان مي‌دهد، بلكه سوال مي‌شود كه ما ساكنان كره زمين ، سريعتر در ميان ستارگان حركت مي‌كنيم و اين سوال كاملا با معناست.
حقيقت چيست؟
ما در منظومه شمسي دو نوع حركت داريم: زمين به دور خورشيد مي‌گردد (حركت انتقالي زمين) و در عين حال به دور محور زمين مي‌چرخيم (حركت وضعي زمين). اين دو حركت با هم تركيب مي‌شوند، اما نتيجه‌اي كه بدست مي‌آيد، بسته به اين كه ما در نيمه روز يا نيمه شب زمين باشيم متفاوت خواهد بود.حركت زمين به دور خورشيد از غرب به شرق است. از طرفي زمين هم در همين جهت به دور خود مي‌چرخد (يك كره كه حول يك محور خود مي‌چرخد را در نظر بگيريد وقتي نيمي از كره از غرب به شرق مي‌چرخد، بديهي است كه نيمه ديگر از شرق به غرب مي‌چرخد).
چون در نيمه شب زمين جهت حركت وضعي از غرب به شرق است پس اين دو سرعت ، يعني سرعت چرخش زمين به دور محورش بر سرعت گردش زمين به دور خورشيد ، افزوده مي‌شود. برعكس در نيمه روز كه زمين از شرق به غرب حركت مي‌كند، اين دو سرعت از هم كم مي‌شوند. بنابراين ما نصف شب سريعتر از ظهر در منظومه شمسي حركت مي‌كنيم.
چقدر سريعتر
از آنجا كه نقاط اطراف خط استوا در هر ثانيه در حدود نيم كيلومتر حركت مي‌كنند، تفاوت ميان سرعت ظهر و سرعت شب در حدود يك كيلومتر است. براي تهران كه در مدار 35 درجه قرار دارد، اين تفاوت در حدود 800 متر است، يعني اهالي تهران نصف شب هر ثانيه 800 متر بيشتر از ظهر در منظومه شمسي حركت مي‌كنند!
این كاربر به درخواست خودش بن شد.
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 1008
#10
Posted: 17 Jan 2011 20:30
خطر بالقوه براي نابودي زمين ...
جام جم آنلاين: تابشهاي کيهاني، برخوردهاي اخترواره ها با زمين، فعاليت ابرآتشفشانها و حتي سرماخوردگي خطرهايي هستند که مي توانند زمين را به سادگي و سرعت به ورطه نابودي بکشانند، باور کنيد زمين به اندازه اي که فکر مي کنيد امن نيست!
به گزارش مهر، توده هاي نفتي اقيانوسها را تهديد مي کنند و انفجارهاي ميدانهاي گازي اتمسفر و آب و هواي زمين را به مخاطره مي اندازد، پديده هايي که به اعتقاد بسياري از دانشمندان و آينده نگران براي زمين تهديدهاي بسيار کوچکي به شمار مي روند.
فاکس نيوز در ادامه هشت نمونه از خطرهايي که مي توانند زمين و هر آنچه در آن وجود دارد را با خطر نابودي مواجه کنند تشريح کرده است اين تهديدها توسط دانشمندان و نويسندگان داستانهاي علمي تخيلي که به نوعي آينده را نيز پيش بيني مي کنند معرفي شده اند.
انفجار گامايي: زماني که يک ابرنواختر منفجر مي شود پرتوهاي عظيم گامايي از خود ايجاد مي کند؛ خوشبختانه تمامي اين انفجارها به اندازه اي از زمين دور هستند که آسيبي به سياره انسانها وارد نياورند، اما اگر يکي از چنين انفجارهايي در نزديکي زمين صورت بگيرد چه خواهد شد؟ به گفته آني مک کوايد دانشمندي که در حال تکميل کتابي درباره فجايع زميني است در صورت وقوع چنين حادثه اي بخشي بزرگ از اتمسفر زمين نابود شده و در پي آن در طول يک ماه تمامي گونه هاي زيستي، حتي آنهايي که در اعماق زمين يا دريا سکونت دارند نابود خواهند شد با اين همه به دليل اينکه چنين انفجاري علاوه بر نزديکي بايد در مسير و جهت سياره زمين رخ دهد، مي توان اطمينان داشت که احتمال وقوع چنين فاجعه اي تقريبا صفر است زيرا در مسير زمين تنها چند ستاره عظيم وجود دارند که احتمال انفجار آنها مي رود.
ويروس فکر: بسياري از نويسندگان کتابهاي علمي تخيلي احتمال نابودي جهان را تحت تاثير ويروسي فراگير به نام ويروس فکر به هيچ وجه رد نمي کنند و حتي وقوع فجايعي مانند نسل کشي در رواندا را تحت تاثير چنين پديده اي مي دانند، ويروسهايي که در گذشته در ميان انسانها به وجود آمده، افکار آنها را تحت تاثير خود قرار داده و فجايعي را به بار آورده اند. سپس به صورت مخفيانه در ميان انسانها باقي مانده و هر لحظه احتمال بازگشت آنها وجود خواهد داشت. از نظر جان بارنس نويسنده کتاب Directive 51 اينترنت و سرعت فراگيري و توسعه ايده هاي مختلف در سطح جهان از طريق اين شبکه يکي از دلايل امکان پذير بودن نفوذ چنين ويروسهايي به مغز انسانها است. همچنين والتر جان ويليامز نويسنده کتاب Implied Spaces معتقد است در آينده نانو عناصري به وجود خواهند آمد که مي توانند براي ايجاد رفتارهاي پرخاشگرانه در مغز انسان نفوذ کنند.
جا به جايي قطبهاي زمين: قطبهاي ميدان مغناطيسي زمين هر چند صد هزار سال يکبار جا به جا مي شوند و در زمان جا به جايي قبل از اينکه در نقطه اي ثابت شوند، مدتي در نقاط مختلف زمين سرگردان خواهند بود مشکل اصلي جا به جايي قطبها نيست، مشکل اينجا است که قطبهاي مغناطيسي زمين پرتوهاي خورشيدي را به سوي خود جذب مي کنند و در صورتي که در هنگام جا به جايي، قطبها بر روي يکديگر قرار گيرند، فاجعه به بار خواهد آمد و بخشي از زمين خواهد سوخت با اين حال روند آرام پديده جا به جايي قطبها شکل گيري ناگهاني چنين شرايطي را کمي غير ممکن ساخته است.
وسعت يافتن جهان: ويليامز اين پديده را گرداب بزرگ مي خواند، در حال حاضر بر همه آشکار شده که انرژي تاريک باعث وسعت يافتن مداوم جهان مي شود و با سرعت گرفتن اين روند، فاصله ستاره ها از يکديگر زيادتر شده و جهان قابل ديد کوچکتر خواهد شد و به اين شکل ذرات اتمي که نتوانند يکديگر را ببينند نمي توانند با يکديگر تعامل برقرار کنند در چنين شرايطي هيچ يک از پروتونها و الکترونها در جهاني يکسان نخواهند بود و در اين صورت قادر به برقراري تعامل قوي با يکديگر نخواهند بود و اين به آن معني است که ذرات ماده از هم متلاشي خواهند شد. هوارد ديويدسن يکي از فيزيکدانان نامدار دانشگاه استنفورد معتقد است امکان وقوع چنين رويدادي وجود دارد اما قرنها زمان خواهد برد.
آزمايشهاي علمي مدرن: تجربيات تاريخي نشان داده اند معمولا بزرگترين خطر براي بشر، خود بشر است. به گفته متخصصان آزمايشهاي مدرني که در مراکزي مانند برخورد دهنده بزرگ هادرون انجام مي گيرند مي توانند منجر به وقوع پديده هاي غير عادي و خطرناک مانند انفجارهاي عظيم شوند. با وجود اينکه بسياري از دانشمندان وقوع چنين حوادثي را کاملا غير ممکن مي دانند، اما عده اي ديگر بر اين باورند احتمال بروز اشتباه در آنها وجود دارد و جدا از آن، اگر اشتباهي هم صورت نگيرد احتمال سوء استفاده انسان از نتايج اين آزمايشها در آينده به هيچ وجه غير ممکن نخواهد بود.
ابرآتشفشانها زمين را مي بلعند: در حدود 73 هزار سال پيش ابر آتشفشاني عظيم در جنوب شرق آسيا هندوستان را به خاکستر تبديل کرد. اين فصل آتشفشاني براي دو دهه ادامه پيدا کرد و در حدود 75 درصد از نژاد در حال شکل گيري انسانها را از بين برد. از ميان 6 ابرآتشفشاني که ممکن است در زمان حال فعال شوند، سه آتشفشان در آمريکا قرار دارند که يکي از آنها در زير پارک ملي "يلواستون" قرار گرفته است همچنين برخي از محققان زمين شناس باور دارند احتمال آتشفشاني شدن و تحريک صفحات تکتونيکي شديد بر روي زمين وجود دارد. متاسفانه دانشمندان هيچ نقشه اي براي مقابله با فعاليت ابرآتشفشانها ندارند و در صورتي که فعال شوند، هيچ چيز نمي تواند آنها را متوقف کند، تنها اين اميد وجود دارد که احتمال فعال شدن همزمان اين ابرآتشفشانها با هم بسيار بعيد است.
سلطه رايانه ها بر انسان: به نظر مي آيد اين تهديد در حال حاضر فعاليت خود را آغاز کرده باشد، تهديدي که به دست خود انسان ساخته شده است با پيشرفت بيشتر تکنولوژي، به تدريج ماشينهاي هوشمندي به وجود خواهند آمد که سازماندهي حياتي ترين بخشهاي زندگي انسان را به عهده خواهند گرفت و به تدريج ماشينها خود آگاه از توانايي خودسازي و توليد کردن نمونه هاي مشابهي از خود نيز برخوردار خواهند شد. جدي ترين تهديد براي انسان از جانب هوش مصنوعي خواهد بود زيرا بسياري از محققان باور دارند روزي قدرت هوش مصنوعي از هوش انسان فراتر خواهد رفت و فاجعه در اين بخش از تاريخ رخ خواهد داد زماني که ماشينهاي هوشمند تصميم بگيرند برنامه ريزي هاي روزانه را انجام دهند و نيازي به حضور انسان نبينند و يا حتي کنترل تسحيلات اتمي را به دست بگيرند.
سرايت جهاني آنفولانزا: يکي از بزرگترين تهديدها براي بشر ابتلاي جهاني به سرماخوردگي ساده است، آنفولانزاي مرگباري که مي تواند سرتاسر جهان را به خود آلوده کند N1H1 يکي از نمونه هاي جدي اما نه چندان مرگبار اين رويداد بود اما سرايت بيماري خطرناکتر اين نوع آنفولانزا مي تواند آسيبهاي جدي را به جوامع انساني وارد آورد. سرعت بالاي سرايت بيماري و اتکاي بيش از اندازه بيمارستانهاي مدرن به آنتي بيوتيکها و عدم توجه به ضد عفوني دقيق از ديگر مشکلاتي است که مي تواند تهديد چنين بيماري هايي را جدي تر کند. ساده ترين و مهم ترين راه حل براي برخورد با چنين پديده اي رعايت بهداشت فردي و استفاده از روشهاي ساده جلوگيري از سرايت بيماري ها به ديگر افراد جامعه است. همچنين توانايي دانشمندان در توليد سريع واکسنهاي کنترل کننده بيماري درصد احتمال ابتلاي جهاني به چنين بيماري هايي را کاهش مي دهد.
این كاربر به درخواست خودش بن شد.
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
صفحه 1 از 22