ارسالها: 12930
#101
Posted: 26 Mar 2014 05:35
اختر شناس ناسا موفق به کشف سیاره‌ای شبیه به زمین شد
بشر در طول دوران حیاتش روی این کره خاکی از هیچ کاری برای نابودی آن دریغ نکرده، ضمن آنکه عوامل دیگری نیز دست به دست هم داده و سکونت‌گاه دوست داشتنی‌مان را در معرض خطر نابودی قرار داده است. از این رو محققان و اخترشناسان به دنبال پیدا کردن سیاره‌ای جایگزین هستند تا در صورت بروز چنین فاجعه‌ای نسل بشر را از نابودی و انقراض نجات دهند. هر چند تا به حال گزینه‌های چندانی که با شرایط ادامه حیات انسان مطابقت داشته باشند یافت نشده است. اما این روزها اخباری دلگرم کننده به گوش می‌رسد
این گونه که به نظر می‌رسد پژوهش‌ها پیرامون پیدا کردن سیاره‌ای مشابه با زمین در خارج از منظومه شمسی رفته رفته به پایان خود نزدیک می‌شود. اخترشناس مرکز تحقیقات ناسا توماس برکلی، سیاره‌ای کشف کرده که از نظر ابعاد شباهتی قابل ملاحظه با زمین دارد، همچنین این سیاره در منطقه قابل سکونت (Habitable Zone) یک ستاره در کهکشان راه شیری قرار گرفته است.
برکلی این مطلب را در کنفرانس خبری «جستجو در ماورای منظومه شمسی» عنوان کرد. اطلاعات بدست آمده توسط او هنوز به صورت رسمی انتشار نیافته‌اند، در نتیجه جزئیات هنوز کاملا روشن نشده است.
اما در مجموع آنچه که تا به حال مشخص شده شامل این موارد است:
1. ستاره‌ای که قرار است نقش خورشید را بازی کند یک ستاره سرخ کوتوله M1 است که شاید به همین دلیل باید آن را کریپتون بنامیم.
2. سیاره کشف شده هم یک Goldilocks است. این اصطلاح به سیاراتی اطلاق می‌شود که اولا مشابه زمین بوده و همچنین دارای فشار اتمسفری مشخصی باشند. این فشار وجود آب به صورت مایع روی سطح آنها را امکان پذیر می‌کند، در نتیجه قابل سکونت بوده و حیات در آنها وجود دارد.
3. شعاع آن نسبت به زمین 1.1 است. تاکنون حداقل اندازه برای کاندیدای زمین جدید، 1.4 بود. منظور از این کاندیدا کپلر F62 است و حول ستاره‌ای که در حدود 1.200 سال نوری از ما فاصله دارد می‌چرخد.
4. دست کم 5 سیاره دیگر نیز گرد این کوتوله سرخ می‌گردند.
محققان بی‌صبرانه در انتظار نتایج جدید Star shade هستند که عکس‌هایی واقعی و البته دیدنی از این دنیاهای جدید نشان خواهد داد. ماموریت استار شید این است که به ما امکان می‌دهد از سیارات مشابه زمین که در فواصل دوری واقع شده‌اند مستقیما تصویربرداری کنیم، کاری که انجام آن از روی زمین میسر نیست.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#102
Posted: 30 Mar 2014 03:17
کشف سیاره‌ای جدید و گسترش مرزهای منظومه‌ی شمسی
دانشمندان در بنیاد علوم و رصدخانه‌ی جمینی گزارشی را منتشر کرده‌اند که در آن به اکتشاف یک عضو جدید از منظومه‌ی شمسی اشاره کرده‌اند. این سیاره‌ی کوتوله که به نام 2012 VP113 شناخته می‌شود، تصور می‌شود یکی از اعضای دور ابرهای فرضی Oort داخلی باشد. این سیاره‌ی جدید توسط Scott Sheppard و به کمک یک دوربین مشاهده‌ی انرژی تاریک در تلسکوپ NOAO شیلی مشاهده شده است که به دانشمندان این قابلیت را می‌دهد که بتوانند ناحیه‌ی وسیعی از آسمان شب را به دنبال اجسام بسیار کوچک و ریز جستجو کنند.
با اکتشاف 2012 VP113، تیم با استفاده از تلسکوپ 6.5 متری ماژلان به رصد این سیارک پرداختند تا مسیر سیر آن را بیابند. بنابر یافته‌های تیم تحقیقاتی، این سیاره در نزدیک ترین حالت حدود 80 AU (یک AU به اندازه‌ی فاصله‌ی زمین تا خورشید است) از خورشید فاصله دارد. این کشف دومین سیاره‌ای است که تا کنون خارج از کمربند کوییپر یافت شده است. کمربند کوییپر از اجسام یخ زده‌ای تشکیل شده است که در فاصله‌ی 30 تا 50 AU از خورشید قرار گرفته‌اند و هنوز تحت حاکمیت جاذبه‌ی خورشید قرار دارند.
تنها جسم سیاره‌ای دیگری که فراتر از این کمربند تاکنون یافت شده بود Sedna نام داشت که در فاصله‌ی 50 AU قرار گرفته بود. این سیاره‌ی کوچک تاکنون یکتا تصور می‌شد، که در نزدیک ترین حالت در فاصله‌ی 76 AU از خورشید قرار می‌گرفت، با اکتشاف 2012 VP113 این سیاره نیز از منحصربفرد بودن در آمد.
این اکتشاف جدید مرزهای منظمومه‌ی شمسی ما را گسترش داده است و علاوه بر آن دانسته‌های ما را در مورد منظومه‌ی شمسی به چالش کشیده است، گویا هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری در خصوص منظومه‌ی شمسی خودمان باقی مانده است. هم اکنون مرز نهایی منظومه‌ی شمسی ما به ابرهای Oort داخلی نسبت داده می‌شود. این ابرها از ابرهای Oort خارجی که در فاصله‌ی 1500 AU از ما قرار گرفته‌اند متمایز می‌شوند، چراکه ابرهای خارجی به طور مشخص تحت اثر جاذبه‌ی ستارگان دیگر قرار می‌گیرند. اما ابرهای داخلی به طور مشخص از اثرات این تداخل‌ها به دورند و مدارهای منظم تری را – که البته تحت اثر مستقیم خورشید قرار دارند – دنبال می‌کنند. تصور می‌شود که تا حدود بیش از 900 جرم آسمانی در ابرهای داخلی Oort مشابه با 2012 VA113 وجود دارند که هر یک ابعادی حدود 1000 کیلومتری دارند.
برخی از این اجرام ابعادی در حدود مریخ یا حتی زمین دارند اما به دلیل دور بودن بسیار زیاد آنها شناسایی آنها به سختی ممکن است چرا که با فناوری کنونی شناسایی چنین اجرام ضعیفی (منظور فاصله دور است) تاحد زیادی ناممکن است.
تا کنون سه نظریه یکلی در خصوص فواصل بسیار طولانی و ناهمگون 2012 VP113 و Sedna ارائه شده است. در نظریه‌ی اول اعتقاد دارد که در اثر برخورد سیارک‌های کوچک سیاره‌ای بسیار بزرگ تشکیل شده است که در نهایت منجر به خروج آن از منظومه‌ی شمسی شده است. در مسیر خروج این سیاره به اجرام کمربند کوییپر برخورد کرده و این منجر به تغییر مسیر و ایجاد مدارهای عجیب در این اجرام شده است، اجرامی که اخیرا نیز کشف شده‌اند از این دسته محسوب می‌شوند. این نظریه اخیرا با توجه به یافته‌های جدید ناسا با توجه به داده‌های ماهواره‌ی WISE تاحد زیادی رد شده و شواهدی مبنی بر تایید آن یافت نشده است.
بنابراین این مدارهای عجیب یا میبایست حاصل تداخل جاذبه‌ی سایر ستارگان باشند یا این اجرام پس از شکل گیری – در خارج منظومه‌ی شمسی- نهایتا در طی سفر طولانی خود در دام میدان جاذبه‌ی خورشید افتاده‌اند. با توجه به یافته‌های جدیدی که از ابرهای Oort داخلی با کشف این سیاره‌ی جدید به دست آمده امید می‌رود که بتوانیم دانسته‌های خود را در خصوص منظومه‌ی شمسی خود و مدارهای غیرمعمول این اجرام کوچک افزایش دهیم.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#103
Posted: 4 Apr 2014 03:38
کاوشگر اروپایی مریخ کجا فرود خواهد آمد؟
آژانس فضایی اروپا (اسا) فهرست بلندی از هشت نقطه در سیاره مریخ که برای فرود آوردن یک کاوشگر به نام "اگزومارس" مناسب می داند منتشر کرده است.
این کاوشگر ۳۰۰ کیلوگرمی در ماه ژانویه سال ۲۰۱۹ بر مریخ فرود خواهد آمد تا به جستجوی شواهد حال و گذشته حیات بپردازد.
انتظار می رود "اگزومارس" که به دریل حفاری مجهز خواهد بود و می تواند تا عمق دو متری را حفر کند برای حداقل هفت ماه روی مریخ فعالیت کند.
هشت محل انتخاب شده عموما در یک ناحیه محدود در نزدیکی خط استوای مریخ متراکم هستند.
نام های عجیب و غریب آنها هم به این ترتیب است: هیپانیس ولیس، سیمود ولیس، مارت، اوکسیا پلانوم، (اکس ۲)، کوگون والس، اوکسیا پالوس و سادرن ایسیدیس.
کارگروه انتخاب محل فرود اگزومارس هفته قبل در شهر مادرید اسپانیا دیدار کرد تا فرآیند انتخاب نهایی را شروع کند.
تیم هایی که پیشنهاد این نقاط را داده اند در نشست مادرید استدلال خود را مطرح کردند.
انتظار می رود که این فهرست تا ماه ژوئن یا ژوئیه به چهار جا محدود شود.
بعد این نقاط به طور جدی بررسی خواهند شد، از جمله با گرفتن عکس های دقیق و کسب اطلاعات معدن شناسی آنها با کمک ماهواره هایی که گرد مریخ می گردند.
تصمیم نهایی احتمالا در سال ۲۰۱۷ اعلام خواهد شد که شامل یک نامزد اصلی و یک نامزد بدل خواهد بود.
این پروژه به طور مشترک میان سازمان فضایی اروپا و روسیه انجام می شود.
کاوشگر با یک راکت روسی در مه ۲۰۱۸ پرتاب خواهد شد و بعضی از تجهیزات آن و همچنین سیستم های فرود ساخت روسیه خواهد بود.
این کاوشگر خودکار در جستجوی نشانه های حیات برخواهد آمد و بهترین شانس آن در جایی است که بدانیم در گذشته آب زیادی داشته است.
و اگر بخت با کاوشگر همراه باشد نشانه هایی از ملکول های زنده که به صورت فسیل ثبت شده اند خواهد یافت.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#104
Posted: 7 Apr 2014 02:06
احتمالات ناسا از زندگی تازه در منظومه شمسی
بی بی سی : به گفته دانشمندان مرکز فضایی آمریکا - ناسا و آژانس فضایی اروپا، شواهد زیادی هست که نشان می دهد احتمالاً در سطح یکی از اقمار سیاره کیوان (زُحَل) آب وجود دارد. اگر واقعاً اینطور باشد این احتمال بیشتر قوت میگیرد که در جای دیگری در منظومه شمسی هم، حیات هست.
لینک
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#105
Posted: 7 Apr 2014 02:31
اقیانوسی از آب در قمر کوچک زحل کشف شد
محققان می‌گویند موفق شده‌اند روی یکی از قمرهای کوچک زحل و زیر نزدیک به 25 مایل یخ، یک اقیانوس زیرزمینی از آب بیابند که حداقل وسعت آن به اندازه دریاچه سوپریور(Superior) است که بزرگ‌ترین دریاچه آمریکای شمالی به شمار می‌رود. این اقیانوس در قطب جنوب انسلادوس (Enceladus) یکی از قمرهای زحل کشف شده است؛ قمری کوچک که بزرگی آن در حدود آریزونا است و در شمار تایتان زحل و اروپای مشتری رتبه بندی می‌شود که به نظر می‌رسد آنها نیز دارای اقیانوسی از آب در زیر سطح یخی خود هستند.
تحقیقات اخیر توسط لوچیانو لس (Luciano Less) از دانشگاه ساپینزا (Sapienza) از رم رهبری شده است و بر مبنای داده‌های سفینه فضایی کاسینی(Cassini-Huygens) ناسا شکل گرفته که در طول دهه اخیر بین اقمار زحل شناور بوده و اولین سفینه‌ای است که به مدار این سیاره وارد شده است. علاقه روز افزون به این قمر از سال 2005 آغاز شد؛ زمانی که محققان کشف کردند ستون‌هایی از بخار آب از شکستگی‌های بلندی موسوم به "راه راه بدن ببر" بیرون می‌آیند؛ این خطوط روی سطح قمر قابل مشاهده هستند. لوچیانو می‌گوید:
آن زمان باور این بود که این قمر از نظر زمین‌شناسی غیر‌فعال بوده و جرم سماوی مرده‌ای به شمار می‌رفت. حقیقت وجود این آبفشان‌ها که تا بیش از یک صد کیلومتر بالاتر از سطح، بخار آب را به بیرون می‌فرستند، شگفت آور است.
جالب این است که مقداری از این بخار مثل برف مجدداً روی خود قمر می‌ریزد؛ بخشی از آن به حلقه‌های گرد زحل می‌پیوندد، به طوری که گفته می‌شود حلقه E از این بخارات شکل گرفته است و بخشی از این بخار نیز وارد مدار زحل می‌شود.
لوچیانو و همکارانش، این اقیانوس آب مایع را زمانی کشف کردند که در حال جستجو پیرامون ناهنجاری گرانشی بودند که در اطراف قطب جنوبی انسلادوس وجود داشت. گروه متوجه شد در این قسمت جرم کافی وجود ندارد؛ به عبارتی یک اختلاف جرم فاحش مشاهده می‌شد که محاسبات گرانشی آنها را مختل کرده بود. به نظر می‌رسید که مقداری از جرم در این میان از دست رفته است؛ بنابراین احتمال دادند میبایست چیزی متراکم‌تر از یخ در این نقطه وجود داشته باشد. این دلیل که آب در شکل مایع خود متراکم‌تر از یخ است، می‌توانست راه حل این مسئله بوده و آن را توجیه کند. بدین صورت ناهنجاری که در اندازه‌گیری پیش آمده بود تصحیح شد.
گروه تحقیقاتی همچنین موفق شد عمق این اقیانوس را که در حدود 5 مایل بود مشخص کند. وسعت آن نیز حداقل از قطب جنوب انسلادوس به سمت مدار استوایی قمر امتداد یافته است. حتی این امکان وجود دارد دورتر از آن هم رفته و به نوعی می‌توان گفت این پتانسیل را دارد که حتی به استوا هم رسیده باشد. اما هم‌اکنون محققان نمی‌توانند با قطعیت کامل در مورد وسعت آن نظر دهند. آنها همچنین قادر نیستند توضیح دهند این اقیانوس چگونه بخار آب غنی از مواد معدنی که از راه راه بدن ببر و سطح انسلادوس بیرون می‌آیند را تغذیه می‌کند. چیزی که هم اکنون مشخص شده این است که شکستگی‌های مورد نظر به اندازه کافی کم ارتفاع هستند که بخار حاصل از آب در حال خروج از اقیانوس را به سطح برسانند.
در حالی که برفراز این اقیانوس مایل‌ها و مایل‌ها لایه یخی قرار گرفته که سردی نزدیک به منهای 300 درجه فارنهایت یا 180 درجه سیلسیلیوس دارند، در زیر آن هسته‌ای سنگی قرار گرفته است؛ هسته سنگی که در تعامل با آب قرار گرفته زمینه‌ای از فریبندگی در خود دارد. پس از اروپا (ششمین قمر مشتری)، انسلادوس دومین جرم سماوی در منظومه شمسی است که در آن سنگ و آب در همبستگی با یکدیگر، کشف شده‌اند.
لوچیا اضافه می‌کند:
این یافته‌ها موضوعاتی جالب توجه بویژه از نقطه‌نظر زیست ستاره‌شناسی هستند. قرار‌گرفتن آب در تعامل با این هسته سنگی، قابلیتی مهم برای افزایش غنای شیمیایی آن است. این مسئله خود زمینه‌ساز آن است که بستر اقیانوس به یک محیط‌زیست مساعد برای شکل‌گیری اشکال کلاسیک حیات تبدیل شود. ". (زیست ستاره‌شناسی علمی است که پیرامون منشأ، تکامل، توزیع و آینده حیات در کیهان تحقیق و بررسی می‌کند)
البته هنوز در مورد این شکل‌گیری اطلاعات چندانی در دست نبوده و فعلاً محققان نیز در این مورد سکوت اختیار کرده‌اند. با این حال دانشمند مشغول به کار در پروژه کاسینی، لیندا اسپاکر، عامل این فریبندگی را اندکی می‌شکافد، او می‌گوید:
موادی که از قطب جنوب انسلادوس به بیرون فوران می‌کنند، شامل آب شور و مولکول‌های ارگنیک هستند. اینها در اصل عناصر اساسی و شیمیایی مهم شکل‌دهنده حیات به شمار می‌روند.
همه این تحقیقات و داده‌ها، منجر به یک چرخش غیر منتظره در مورد این قمر شد که در آغاز مأمویت کاسینی چندان مورد توجه قرار نداشت. قرار بود این مأموریت در سال 2008 به پایان برسد؛ اما ابتدا تا سال 2010 ادامه یافته و اینک قرار است تا 2017 تمدید شود.
لوچیانو می‌افزاید:
وقتی شما مأمور بررسی یک سیاره می‌شوید، باید وقوع هر چیزی را پیش‌بینی کرده و هر لحظه در انتظار یافته‌های غیر‌منتظره باشید. باید این آمادگی را کسب کنید که به سرعت به تجزیه‌و‌تحلیل این یافته‌ها و اطلاعات جدید بپردازید. خوشبختانه این پروژه تمدید شده و ما زمان کافی و فرصت مناسب در اختیار داریم تا کمی بیشتر به اعماق نفوذ کرده و ساختار درونی این جرم سماوی را هر چه بیشتر مورد بررسی قرار دهیم.
نتایج این تحقیقات در ژورنال علوم به چاپ رسیده است.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#106
Posted: 17 Apr 2014 06:51
ناسا و آزمایش چتر نجات مافوق‌صوت غول‌آسا برای فرود آرام فضاپیماها روی مریخ
برای حفاظت از تجهیزات گران‌قیمت و ارزشمندی که معمولاً فضاپیماها با خود حمل می‌کنند باید بهترین راهکارها را ارایه داد و آزمایش کرد. ناسا برای آزمایش فرود آرام فضاپیماهایی که می‌خواهند روی سطح مریخ فرود بیایند، از پاراشوت یا چتر نجات سوپرسانیک استفاده می‌کند.
اگر اخبار مریخ‌نورد کنجکاوی و فرود حساس آن روی مریخ در سال 2012 را دنبال کرده باشید، حتماً چتر نجاتی که ناسا برای کند کردن فرآیند فرود استفاده کرده را به خاطر دارید، اگر هم آن را ندیده‌اید، در ویدیوی زیر به آن اشاره‌ی کوتاهی شده است. آن چتر نجات کوچک برای اجسام سنگین‌تری که در آینده قرار است به مریخ سفر کنند، مناسب نیست. لذا ناسا مدلی بزرگ‌تر به نام کندکننده‌ی سوپرسانیک کم‌تراکم برای LDSD را ساخته که بسیار بزرگ است. برای آزمایش آن هم نمی‌توان از تونل‌های باد کوچک استفاده کرد. لذا یکی از آژانس‌ها تونل باد بزرگی برای آزمودن این چتر نجات ساخته است.
نوآوری ناسا در این بوده که از المان‌های مختلفی شامل یک بالگرد عظیم‌الجثه‌ی Night Hawk، صدها پوند وزن، وینچ و راکت‌ها و مقدار زیادی طناب استفاده کرده است. آزمون نهایی بسیار مشکل بوده و در نهایت بخشی از پاراشوت پاره می‌شود. اما در نهایت این یک آزمون بزرگ است و نتیجه هر چه باشد، یک موفقیت محسوب می‌شود.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#107
Posted: 18 Apr 2014 06:34
سیاره کوتوله جدید و ارائه تصویری شفاف‌تر از جهان خارج از منظومه شمسی
ناسا ذهنیت ما از جهان پیرامون منظومه شمسی را با اطلاع این مسئله که موفق به کشف یک سیاره کوتوله جدید شده است، از نو شکل داده و دگرگون ساخت.
هفته گذشته رصدهای متعددی از یک جسم آسمانی جدید که بیرون از منظومه شمسی کشف شده گزارش شد که به صورت فنی و با توجه به تغییر وضعیت فعلی آن می‌توان گفت دورترین جسم آسمانی شناخته شده است که در یک مدار حول خورشید منظومه ما حرکت می‌کند.
این جرم سماوی مشاهده شده که به عنوان یک سیاره کوتوله طبقه‌بندی شده است 2012 VP113 نامیده شد. اصولاً سیاره‌های کوتوله اجرام آسمانی كروي شکلی هستند که از جاذبه کافی برخوردار بوده و می‌توانند درون یک مدار خاص حول یک ستاره مادر حرکت کنند که در این مورد کوتوله مورد نظر حول خورشید منظومه ما می‌چرخد. این کشف توسط رصدخانه جمینی (Gemini) در هاوایی و انستیتو کارنگی (Carnegie) در واشینگتن به صورت مشترک انجام گرفت. موجودیت این سیاره کوتوله ممکن است با بررسی بیشتر حول ساختار و ترکیب دقیق آن روشن‌تر شود؛ اینکه آیا متعلق به کمربند کویپر(Kuiper Belt) هست (کمربندی از اجرام دنباله‌دار که در ورای مدار نپتون قرار گرفته و توسط "جرارد کویپر" اخترشناس هلندی تبار شناخته شد) یا شاید حتی مربوط به ابر اورت (Oort Cloud) باشد (ناحیه‌ای که به نظر "یان اورت " اختر شناس هلندی، منشأ بسیاری از ستارگان دنباله‌دار بوده و در فاصله 50.000 واحد نجومی از خورشید قرار گرفته است). این دو منطقه در خارج از منظومه شمسی واقع شده‌اند.
این کوتوله در نزدیک‌ترین نقطه در مدار خود در حدود 80 واحد نجومی (Astronomical Unit) یا حدود 8 برابر فاصله بین زمین تا خورشید فاصله دارد. اگر در مقام مقایسه نگاهی دقیق‌تر به موضوع داشته باشیم، این فاصله برای مشتری به اندازه 5 واحد نجومی و برای بیشتر اجرام کشف شده در کمربند کویپر بین 30 تا 50 واحد نجومی برآورد شده است. حتی سدنا (Sedna)، دیگر جرم کشف‌شده در سال 2003 که در ماورای نپتون قرار دارد، با 76 واحد نجومی در قیاس با این کوتوله، فاصله کمتری به خورشید دارد. در مارس 2014، این کوتوله عنوان دورترین جسم سماوی به منظومه شمسی ما را از آن خود کرده که تا به حال رصد شده و مورد مطالعه قرار گرفته است.
اين واقعيت كه سيارات كوتوله‌ای همچون VP113 امکان وجود دارند بسیار هیجان‌انگیز بوده و احتمال اينكه حتي انواعی بزرگ‌تر از آنها در خارج از منظومه شمسی و در همسایگی ما وجود داشته باشند را نزدیک به واقعیت می‌سازد. به همین دلیل محققان استدلال كرده‌اند که ممکن است برخي از اين سيارات که در عمق ناحیه ابر اورت قرار گرفته‌اند، از نظر اندازه به بزرگی زمین بوده و یا حتی این احتمال وجود دارد که از زمین هم به مراتب بزرگ‌تر باشند. با اين حال، تکنولوژی ما هنوز تا بدان حد پیشرفت نکرده تا اجرامی را که در مسافت‌های بسیار دور از منظومه شمسی قرار گرفته‌اند را رصد و بررسی کنیم؛ بنابراین کشف آنها ممکن است هنوز و برای چندین سال تا چندین دهه به طول انجامد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#108
Posted: 22 Apr 2014 20:06
ناسا با پروژهی VEGGIE یک قدم به کاشت گیاهان در فضا نزدیک‌تر شد
کاشت سبزیجات و استفاده از آن در فضا به نظر کمی عجیب می‌رسد و شاید شما را یاد فیلم‌های علمی تخیلی مثل Star Trek بیاندازد. ولیکن NASA مدتی است که روی چنین پروژه‌ای کار کرده و حالا با وجود تأخیر پیش آمده، بالاخره به مرحله‌ی کاربرد رسیده است. در ادامه شما را با پروژهی VEGGIE بیشتر آشنا می‌کنیم. با ما همراه شوید تا ببینیم این بار ناسا چه کار جدیدی کرده است.
فضانوردانی که در ایستگاه فضایی بین‌المللی ساکن هستند، از نظر تغذیه با محدودیت‌های مواجه می‌شود. شاید سبزیجات تازه برای این افراد بسیار جالب باشد. ناسا دست به کار شده و قرار است سیستم تولید سبزیجاتی که نام آن را VEGGIE گذاشته، به همراه کپسول Dragon (اژدها) که محصولی از SpaceX است، به فضا بفرستد. احتمالاً از این به بعد کاشت کاهوو در فضا امکان‌پذیر شود.
ساختار محفظه‌ی رشد سبزیجات شبیه چیزی است که در فیلم Star Trek به تصویر کشیده شده بود. از یک بالشت پروازی برای نگهداری گیاهان در شرایطی که جاذبه‌ی صفر است، استفاده شده است. ناسا می‌گوید با استفاده از لامپ‌های LED به رنگ‌های آبی، سبز و قرمز برای نگهداری سبزیجات استفاده می‌شود.
محفظه‌ی گیاهان قابلیت بزرگ شدن را دارد و تا ابعاد 11.5 اینچ (حدود 30 سانتی‌متر) در 14.5 اینچ (حدود 37 سانتی‌متر) افزایش حجم می‌دهد. لذا طبق گفته‌ی Gioia Massa از دانشمندان متخصص در بار مفید در ناسا، بزرگ‌ترین محفظه‌ی رشد گیاهان در فضا تا به امروز است.
پروژهی VEGGIE قرار بود اواخر سال گذشته برای پرتاب به فضا آماده شود ولیکن برای لحاظ کردن تمام موارد ایمنی، با تأخیر مواجه شده است. دانشمندان امیدوارد که این محفظه سرانجام به جایی برسد که بتوان گیاهان متنوع‌تری در آن کشت کرد و حتی بتوان برای باغبانی تفریحی و یک قدم فراتر، فراهم کردن غذای کافی برای اشخاصی که در فضا به سر می‌برند، استفاده کرد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 24568
#109
Posted: 15 Jul 2014 14:28
شگفت‌انگیزترین طلوع خورشید, خورشید گرفتگی حلقوی!
جمعه گذشته در استرالیا خورشیدگرفتگی حلقوی اتفاق افتاد و تصاویر متعددی از آن توسط دوست‌داران آسمان ثبت و ارسال شد، اما این تصویر از تونی اوبرایان که خورشیدگرفتگی را به هنگام طلوع ثبت کرده، جلوه دیگری دارد .
خورشیدگرفتگی حلقوی وقتی اتفاق می‌افتد که ماه در مدار بیضوی خود به دور زمین به دورترین نقاط مداری می‌رسد و به همین دلیل، اندازه ظاهری‌اش از خورشید کوچک‌تر می‌شود. به همین دلیل ماه نمی‌تواند تمام قرص خورشید را بپوشاند و نتیجه‌اش، منظره‌ای می‌شود مانند آنچه در این تصویر می‌بینید.
در خورشیدگرفتگی حلقوی روز جمعه در استرالیا، ماه بیش از ۹۵ درصد از قطر خورشید را پوشاند. هرچند خورشیدگرفتگی حقلوی به زیبایی خورشیدگرفتگی کامل نیست و آسمان تاریک نمی‌شود، اما حلقه نورانی خورشید جذابیت‌های خاص خودش را دارد
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 12930
#110
Posted: 27 Jul 2014 15:03
'سیاهچاله‌ها وجود خارجی ندارند'
بی بی سی : سیاهچاله‌ها نقشی کلیدی در توصیف فیزیکدانان از ستاره‌ها، کهکشان‌ها و کل جهان بازی می‌کنند. اجرام عجیب و غریبی که در پایان عمر ستاره‌هایی بارها سنگین‌تر از خورشید تشکیل می‌شوند و هیچ چیز، حتی نور هم نمی‌تواند از نیروی جاذبه عظیمشان فرار کند. نزدیک به یک قرن پیش، نظریه نسبیت اینشتین وجودشان را پیش‌بینی کرده بود. ولی حالا یک کیهان‌شناس برجسته مقاله‌ای منتشر کرده و در آن می‌گوید محاسباتش نشان می‌دهد که سیاهچاله‌ها وجود خارجی ندارند.
لینک
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
صفحه 11 از 22