ارسالها: 12930
#131
Posted: 20 Nov 2014 19:35
فیله موفق به کشف مواد آلی روی دنباله دار شد
دانشمندان تایید کرده اند که کاوشگر فیله موفق به شناسایی ملکول های آلی روی سطح دنباله دار ۶۷پی شده است.
مواد آلی شامل کربن اساس حیات در زمین را تشکیل می دهند و ممکن است سرنخ هایی از اینکه چه نوع مواد شیمیایی در ابتدای تاریخ زمین وارد کره ما شد به دست دهد.
ترکیبات کربنی را یکی از ابزارهای آلمانی کاوشگر فیله شناسایی کرده که برای به اصطلاح "بو کشیدن" اتمسفر بسیار رقیق دنباله دار طراحی شده.
سایر تحلیل ها نشان می دهد که سطح دنباله دار عمدتا یخی است که زیر یک لایه نازک غبار پنهان شده.
فیله روز دوازدهم نوامبر پس از یک سفر ده ساعته پس از جدایی از سفینه مادر، روزتا، بر دنباله دار ۶۷پی فرود آمد.
دکتر فرد گوسمان محقق اصلی ابزار موسوم به کوساک(Cosac) که موفق به شناسایی مواد آلی شده این یافته را در گفتگو با بی بی سی تایید کرد، اما اضافه کرد که تیم او هنوز درحال تعبیر نتایج است.
این تیم هنوز نگفته که دقیقا چه ملکوهایی با چه میزان پیچیدگی کشف شده است.
اما نتایج احتمالا شناختی در مورد نقش احتمالی دنباله دارها در آوردن بعضی از مصالح شیمیایی که در نهایت در ترکیب با سایر مواد در زمین به پیدایش موجودات زنده منجر شد به دست می دهد.
نتایج اولیه از یک ابزار دیگر کاوشگر (به نام موپوس) نشان می دهد که لایه ای از غبار به ضخامت ده تا بیست سانتی متر سطح یخی خیلی سفت دنباله دار را پوشانده.
کاوشگر موقع فرود بر سطح دنباله دار با مشکل مواجه شد که از جمله باعث شد زیر سایه یک صخره قرار گیرد و صفحات خورشیدی اش نور کافی برای شارژ باتری هایش نگیرد. به همین دلیل دانشمندان پیش از تمام شدن باتر های فیله در روز شنبه به سرعت حداکثر آزمایش ها را انجام دادند.
یکی از این آزمایش ها حفاری در "خاک" دنباله دار و تحلیل آن با ابزار کوساک بود. اما تازه ترین داده ها نشان می دهد که این ابزار موفق به جمع آوری خاک نشده.
فیله فعلا با زمین در تماس نیست اما سازمان فضایی اروپا (اسا) هنوز از تماس مجدد با روبات ناامید نشده چون ممکن است بتواند به نوعی نور کافی از طریق صفحات خورشیدی اش جذب کند و باتری هایش شارژ شود. به خصوص وقتی به خورشید نزدیکتر شود.
دنباله دار ۶۷پی پهنایی به اندازه ۴ کیلومتر دارد.
فضاپیمای روزتا که حامل فیله بود در سال ۲۰۰۴ میلادی به فضا پرتاب شد. روزتا همچنان دنباله دار را در فضا دنبال و هرگوه علائم ارسالی از فیله را رله خواهد کرد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#132
Posted: 21 Nov 2014 22:48
۱۰ مورد از عجیب‌ترین رازهای فضا
هر روز رمز و راز جدیدی بر عجایب فضا افزوده می‌شود. برترین دانشمندان دنیا سال‌ها از زندگی خود را صرف تحقیق و رمزگشایی از این بیکران کرده‌اند، اما هنوز دانسته‌های ما در مورد جهان پیرامون بسیار اندک است. در ادامه با ۱۰ مورد از عجایب فضا آشنا خواهید شد...
۱ – انرژی خلاء
فیزیک کوانتوم به ما می‌گوید بر خلاف آنچه به نظر می‌رسد فضای خلاء خالی نیست و حبابی از ذرات زیر اتمی دائماً در حال ایجاد و نابود شدن هستند. با توجه به نظریه‌ی نسبیت عام به وجود آمدن این ذراتِ زودگذر باعث تولید نیروی ضد گرانشی می‌شود، با این حال هنوز نمی‌دانیم دقیقا چه عاملی باعث انبساط سریع جهان از هم می‌شود.
۲ – کوازارها
کوازارها مانند چراغ‌هایی نورانی فضا را برای ما روشن کرده‌اند، آنها بازماندگان روزگار پر آشوب اولیه‌ی جهان هستند. کوازارها می‌توانند انرژی بیشتری از صدها کهکشان تولید کنند. دانشمندان احتمال می‌دهند کوازارها تشکیل شده از سیاه چاله‌های غول پیکری باشند که در قلب کهکشان‌های دور دست قرار گرفته‌اند.
۳ – نوترینوها
نوترینوها ذراتی ابتدایی با بار الکترونی خنثی و تقریباً بدون وزن هستند که می‌توانند از میان دیواری چند صد کیلومتری از سرب عبور کنند، در حقیقت تعدادی از آنها در زمان خواندن این مقاله از میان بدن شما عبور می‌کنند. این ذرات شبح مانند از میان قلب آتشین ستاره‌های قدرتمند و همچنین انفجار ابرنواخترها از ستارگان در حال مرگ زاده می‌شوند. دانشمندان آشکار سازهایی را در زیر زمین و دریا برای شناسایی آنها قرار داده‌اند، همچنین آشکارسازی درون تکه‌ی بزرگی از یخ به نام پروژه‌ی شکار نوترینوی IceCube قرار گرفته است.
۴ – امواج گرانشی
امواج گرانشی به عنوان اعوجاج در بافت فضا-زمان توسط نظریه‌ی نسبیت عام انشتین پیش‌بینی شدهاند. امواج گرانشی با سرعت نور حرکت می‌کنند اما برد آنها به حدی ضعیف است که دانشمندان انتظار دارند فقط بتوانند آثاری از آنها را طی حوادت عظیم کیهانی مانند ادغام سیاه‌چاله‌ها، رصد کنند. رصد خانه‌ی موج گرانشی تداخل لیزری (LIGO) و (LISA) دو آشکار ساز طراحی شده برای دریافت امواج گریزان گرانشی هستند.
۵ – سیارات فراخورشیدی
تا اوایل دهه‌ی ۱۹۹۰ میلادی سیارات شناخته شده توسط انسان فقط محدود به منظومه‌ی شمسی بود؛ اما اخترشناسان توانستند تا سال ۲۰۱۰ میلادی بیشتر از ۵۰۰ سیاره‌ی فراخورشیدی را کشف کنند. بیشتر آنها غول‌های گازی هستند و بعضی از سیارات سنگی در مدار نزدیک به کوتوله‌های قرمز نیز شناسایی شدهاند. مشاهده‌ی سیارات کوچکتر از این فاصله کاری بسیار مشکل است اما انتظار می‌رود با ورود تکنولوژی‌های قوی‌تر به ستاره‌شناسی سیاراتی با اندازه‌ی زمین را نیز بتوانیم رصد کنیم.
۶ – ماده‌ی تاریک
شواهد زیادی گواه بر آن است که ماده‌ی تاریک وجود دارد و بخش عمده‌ای از جهان را تشکیل داده است؛ اما با استفاده از فناوری‌های فعلی نه می‌توان آنها را دید و نه به طور مستقیم شناسایی کرد. نامزدهای زیادی از نوترینوهای سبک وزن تا سیاه چاله‌های نامرئی برای منشاء این ماده در نظر گرفته شدهاند. بعضی از دانشمندان حتی در مورد موجودیت این ماده شک دارند، آشکار شدن راز این مواد می‌تواند درک بهتری از گرانش را برای ما به همراه داشته باشد.
۷ – تابش پس زمینه‌ی کیهانی
تابش پس زمینه‌ی کیهانی یا CMB بازمانده‌ی انفجار بزرگی است که گفته می‌شود طی آن جهان ما به وجود آمد. CMB برای اولین بار در سال ۱۹۶۰ به صورت نویزی رادیویی که به نظر می‌رسید از همه‌ی جهات می‌آید شناسایی شد. این امواج به عنوان یکی از بهترین شواهد برای نظریه‌ی انفجار بزرگ مطرح می‌شوند. تحقیقات اخیر در مورد این امواج توسط پروژه‌ی WMAP با دقت بالا زادگاه آن را مکانی با درجه حرارت منفی ۲۷۰ درجه‌ی سانتیگراد که حرارت زمان زاده شدن جهان است، تایین می‌کند.
۸ – سیاه چاله‌های کوچک
اگر تئوری رادیکال گرانش braneworld که به بعد فرافضایی پنجم اشاره می‌کند درست باشد، در سراسر منظومه‌ی شمسی ما هزاران سیاه چاله‌ی کوچک پراکنده شده است که هرکدام از آنها به اندازه‌ی هسته‌ی اتم هستند و برخلاف برادران غول‌پیکر خود باقی‌مانده‌ی انفجار بزرگ اولیه‌ی جهان هستند که بر فضا- زمان به دلیل ارتباط نزدیک با بعد پنجم تأثیر متفاوتی می‌گذارند.
۹ – کهکشان‌های هم‌نوع خوار
مانند زندگی بر روی زمین کهکشان‌ها نیز می‌توانند در طول زمان یکدیگر را بخورند، کهکشان اندرومدا همسایه‌ی کهکشان راه شیری ما در حال بلعیدن یکی از اطرافیان خود است. بیش از چندین خوشه ستاره‌ای از این بلعیدن در سراسر کهکشان پراکنده شدهاند.
۱۰ – پادماده
به نظر می‌رسد ذرات تشکیل دهنده‌ی مواد طبیعی نسخه‌ای مخالف از خود دارند که به آن پادماده گفته می‌شود. به عنوان مثال الکترون به صورت طبیعی دارای بار منفی است اما ضد ماده‌ی آن یا پوزیترون بار مثبت دارد. ماده و ضد ماده در تماس با هم یکدیگر را نابود می‌کنند و طبق معادله‌ی E = MC2 جرم آنها به انرژی خالص تبدیل می‌شود. دانشمندان به فکر ساخت فضاپیماهایی با موتور ترکیبی از ضدماده هستند.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#133
Posted: 23 Nov 2014 13:25
آیا کاوشگر مرموز روسیه در فضا یک "ماهواره قاتل" است؟
وجود کاوشگری مرموز که روس‌ها به مدار زمین فرستاده‌‌اند، پرسشی طرح کرده است: آیا مسکو یک "ماهواره قاتل" در فضا مستقر کرده است؟ اگر این امر صحت داشته باشد، روسیه تنها کشوری نیست که دست به آزمایش این فناوری جدید زده است.
روسیه در روز ۲۳ ماه مه امسال سه موشک را به فضا پرتاب کرد؛ این حرکت به خودی خود کنجکاوی و شک چندانی را بر نیانگیخت و همه آن را به حساب یک اقدام عادی بی‌ضرر گذاشتند که روسیه هر چند وقت یکبار با بهانه‌های مختلف انجام می‌دهد. این بار هدف از پرتاب این ماهواره‌های ارتباطی به فضا، بهبود و بالا بردن کیفیت یک شبکه ارتباطی نظامی موجود عنوان شده بود.
در جریان پرتاب این سه موشک، یک شئ دیگر نیز به مدار زمین فرستاده شد که در واقع گمان می‌رفت به عنوان زباله وارد فضا شده و چندان پر اهمیت نباشد. این شئ مرموز اما ناگهان شروع به انجام مانورهایی کرد که دقیق و حساب شده بودند.
مشاهده چنین وضعیتی این پرسش را به وجود آورد که روس‌ها دقیقا چه چیزی را در مدار زمین مستقر کرده‌اند؟
نخستین پرسش‌گر نیز روزنامه "فایننشال تایمز" بود که برای اولین بار از وجود این شئ مرموز در فضا گزارش داد. پس از آن بود که گروه‌های دیگر از جمله چندین روزنامه، ستاره‌شناسان آماتور و کارشناسان وارد این بحث شده و همه در مورد این شئ مرموز با نام فضایی 2014-28E یا Cosmos 2499 شروع به بحث و گمانه‌زنی کردند.
رابطه نه چندان گرم روسیه و کشورهای غربی در حال حاضر، عامل دیگری بود که باعث هر چه داغ‌تر شدن بحث علل وجود این شئ ناشناخته در مدار زمین شد.
صلحآمیز یا خصمانه؟
به نوشته "اشپیگل آنلاین" تا کنون اطلاعات موثقی در مورد ماهیت این ماهواره مرموز در دست نیست.
رفتار این ماهواره و مانورهایی که در فضا انجام می‌دهد، موجب شده تا اهداف متفاوتی را برای آن متصور شوند. برخی مأموریت این ماهواره را صلحآمیز و برخی دیگر خصمانه ارزیابی می‌کنند. در این بین چیزی که به تشدید سوءظن‌ها نسبت به این اقدام روسیه افزوده، این نکته است که مسکو بر خلاف رسم و قانون معمول، Cosmos 2499 را به طور رسمی به ثبت نرسانده است.
جیمز اوبرگ، کارمند پیشین سازمان فضایی آمریکا، ناسا، در مصاحبه‌ای با روزنامه "مسکو تایمز" می‌گوید: «توانایی ماهواره‌های کوچک برای نزدیک شدن به یکدیگر در فضا، همواره ویژگی مفیدی به شمار می‌آمده است. اما هم چین و هم روسیه این اواخر دست به انجام چنین آزمایشاتی زده‌اند، آن همه بدون آنکه از قبل به طور رسمی انجام آن را اعلام کنند. نکته قابل توجه هم در این است که این آزمایش‌ها به موازات برنامه‌های صلحآمیز انجام شدهاند. همین هم نشان می‌دهد که این ماهواره‌ها در خدمت اهداف صلحآمیز نیستند.»
با در نظر گرفتن این نکات، این پرسش ایجاد می‌شود که آیا مسکو در حال آزمایش یک ماهواره شکاری است؟
توانایی هکرها یا فناوری جنگ‌افزارهای ضد ماهواره
آزمایش و کار بر روی جنگ‌افزارهای ضد ماهواره قدمتی طولانی دارد. این جنگ‌افزارها برای از کار انداختن یا نابود کردن ماهواره‌ها برای مقاصد استراتژیک نظامی به کار می‌روند.
آمریکا اواخر دهه ۱۹۵۰ دست به کار ساخت و آزمایش موشک‌هایی زد که قادر به هدف‌گیری کاوشگران فضایی بودند. البته این کار چندان ساده نیست: ماهواره‌ها در ارتفاع ۲۰۰ تا ۲ هزار کیلومتری زمین با سرعت ۲۵ هزار تا ۳۰ هزار کیلومتر در ساعت در حرکت هستند و عملا به دلیل آنکه نقطه‌ای بیش نیستند، هدف‌گیری آنان دشوار است. با این همه یک جت جنگی ایالات متحده در سال ۱۹۸۵ موفق شد یک ماهواره تحقیقاتی را با استفاده از یک موشک ویژه هدف قرار دهد.
در ژانویه سال ۲۰۰۷ نیز چین موفق به انجام چنین کاری شد. البته این اقدام چین پیامدهای خطرناکی را نیز به همراه داشت و موجب شد تا هزاران تکه زباله فضایی وارد مدار زمین شوند.
برای از کار انداختن ماهواره‌های دشمن دو راه وجود دارند؛ گزینه اول حملات هکری است که از روی زمین انجام می‌شوند. به گزارش اشپیگل آنلاین یک نمونه از این حملات، در ماه مارس ۲۰۱۰ رخ داد که در جریان آن ایران ماهواره‌های ارتباطی اروپا را از کار انداخت. به تازگی نیز هکرهای چینی حمله مشابهی را علیه ماهواره‌های هواشناسی آمریکایی با موفقیت به انجام رساندند.
گزینه دوم پرتاب ماهواره‌هایی به فضاست که می‌توانند کاوشگران فضایی کشورهای دشمن را شکار کنند. حال پرسش اینجاست که آیا ماهواره مرموز روسی با چنین قصدی به فضا پرتاب شده است؟
جنگ‌های فضایی
به نوشته اشپیگل آنلاین، اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۶۱ تحقیقات و آزمایش‌های خود را روی پروژه‌ای به نام Istrebitel Sputnik آغاز کرد.
"ماهواره جنگی" که دانشمندان روسی در قالب این پروژه سرگرم کار روی آن بودند، میبایست به هدف خود در مدار زمین نزدیک شده و سپس به صورت ابری از گلوله منفجر شود.
اما در این میان، فناوری زیرکانه دیگری ابداع شده که می‌تواند این هدف را تمیزتر و بدون ایجاد هزاران قطعه زباله فضایی به اجرا درآورد؛ ساخت ماهواره‌ای با یک بازوی ویژه که می‌تواند ماهواره دیگری در مدار زمین را گرفته، آن را تعمیر کرده یا با به دست گرفتن کنترل آن، ماهواره را ساقط کند.
ظن قوی وجود دارد که چین به فناوری ساخت چنین ماهواره‌ای دست یافته است. کارشناسان امنیتی با نگرانی به این فناوری‌ها می‌نگرند، زیرا بر خلاف دهه ۶۰ میلادی، هم اینک بخش‌های گسترده‌ای از زندگی همگانی و اقتصاد جهانی به ماهواره‌هایی که در فضا مستقر شدهاند، وابسته است. افزایش میزان زباله‌های فضایی به قدر کافی تهدیدکننده این ماهواره‌ها هستند.
هنوز یک قرارداد بین‌المللی که از نظامی‌شدن فضا جلوگیری کند، وجود ندارد. اگرچه در سال ۱۹۶۷ "پیمان فضایی ماورای جو" (Outer Space Treaty) از سوی سازمان ملل به تصویب رسید، اما این پیمان تنها استقرار سلاح‌های کشتار جمعی در فضا را ممنوع اعلام کرده است. هر اقدام دیگری به جز این، آزاد و بدون منع قانونی است.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#134
Posted: 27 Nov 2014 20:47
علت عدم فروپاشی جهان پس از انفجار بزرگ چیست؟
فیزیکدانان در کالج سلطنتی لندن و دانشگاه‌های کپنهاک و هلینسکی معتقدند بر هم‌کنش‌های ذرات هیگز-بوزون و جاذبه، اثری پایدار کننده بر کل جهان داشته، به طوری که مانع فروپاشی بزرگ، اندکی پس از انفجار بزرگ شده است.
جاذبه نه تنها ما را بر روی زمین نگه می‌دارد و سیارات را در نظم خود محصور می‌کند بلکه افتخار نجات کل جهان را نیز از آن خود کرده است. بدون حضور این برهمکنش میدان هیگز که در تمام جهان حضور دارد و مسئول جرم داشتن مواد است انرژی بسیار زیادی می‌یافت به طوری که جهان پس از رد کردن یک قله‌ی انرژی به یک چاه انرژی گرفتار می‌آمد. این بدان معنا است که جهان در عرض چند میکروثانیه بسیار ناپایدار می‌شد و بر روی خود فروپاشی می‌کرد.
اما به نظر دانشمندان انحنای فضا-زمان-جاذبه همه چیز را در کنار هم نگه داشته است و مانع تباهی جهان شده است. البته بر همکنش ذرات هیگز و جاذبه با استفاده از شتابدهنده‌های ذرات قابل اندازه گیری نیست اما این برهمکنش اثر زیادی بر روی ناپایداری هیگز در طول تورم (انبساط جهان) دارد. به گفته‌ی این دانشمندان حتی مقدار اندکی از این برهمکنش قادر به توضیح پایدار شدن جهان ما بدون نیاز به هیچ فیزیک جدیدی است.
این گروه امیدوار است بتواند این برهم‌کنش‌ها را با مطالعه‌ی داده‌های گیتی‌شناسی به دست آمده از ماموریت‌های آژانس فضایی اروپا اندازه‌گیری کند. در صورت موفقیت این گروه در انجام چنین مهمی، آخرین عدد ناشناخته در مدل استاندارد ذرات فیزیک به دست خواهد آمد و ما یک قدم به پاسخ این پرسش که ما چگونه اینجا هستیم نزدیکتر می‌شویم.
نتایج این پژوهش در نشریه‌ی علمی Physical Review Letters به چاپ رسیده است.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#135
Posted: 2 Dec 2014 10:51
دی‌ان‌ای می‌تواند در فضا 'سالم' بماند
محققان سوئیسی دریافته‌اند که دی‌ان‌ای می تواند شرایط بسیار سخت فضا را تحمل کند.
پژوهشگران انستیتو آناتومی در زوریخ مقداری دی‌ان‌ای را در بدنه خارجی یک موشک قرار دادند و با شگفتی تمام متوجه شدند مواد ژنتیکی پس از بازگشت موشک به زمین سالم مانده‌اند.
این دی‌ان‌ای پس از برگشت به زمین هنوز قابلیت انتقال اطلاعات ژنتیکی به باکتری‌ها و بافت پیوندی را داشت.
دکتر کورا تیل، از تیم پژوهشگران گفت: "این آزمایش هدف اصلی تحقیق ما نبود و ما بطور ناگهانی تصمیم گرفتیم که مقداری دی‌ان‌ای هم روی بدنه موشک قرار دهیم."
"نتایج این آزمایش مشخص می‌کند که دی‌ان‌ای در واقع یک مولکول بسیار مقاوم است که می تواند پس از تحمل شرایط سخت مانند محلول بسیار غلیظ نمک و یا محیط بسیار خشک در خلا فضا سالم بماند و حتی در بازگشت به محیط پرفشار زمین قادر است اطلاعات ژنتیک را انتقال دهد."
این آزمایش با موشک تکسوس ۴۹ انجام شد. موشک آغشته به اطلاعات ژنتیک (پلاسمید و ژن‌های مقاومت به آنتی بیوتیک) در مدت سیزده دقیقه تا ارتفاع ۲۶۸ کیلومتری زمین بالا رفت و در نیمی از این مسیر در حالت بی وزنی بود.
پس از بازگشت به زمین، مواد ژنتیکی از روی بدنه موشک جمع‌آوری شد و دانشمندان متوجه شدند نیمی از این مواد فعال هستند.
کورا تیل معتقد است که این آزمایش به موضوع مهمی در ارتباط زمین با فضا و دیگر اجرام آسمانی اشاره می‌کند؛ آیا انتقال مواد ژنتیکی از زمین به اجرام آسمانی دیگر ممکن است یا نه.
دانشمندان فکر می کنند که مواد ژنتیکی زمینی (باکتری ها یا حتی سلولهای بدن فضانوردان) ممکن است به فضا و اجرام آسمانی منتقل شوند، به عبارت دیگر اجرام آسمانی را به مواد ژنتیکی زمینی "آلوده" کنند.
کورا تیل می گوید دی‌ان‌ای باقیمانده روی بدنه خارجی سفینه‌‌های فضایی قابلیت آلوده کردن اجرام آسمانی را دارند.
اما از طرف دیگر فرضیه‌هایی هم احتمال وجود دی‌ان‌ای فضایی را در زمین مطرح کرده اند، از آنجا که روزانه حدود صد تن خاک و سنگ‌های آسمانی از فضا به زمین می رسد.
این آزمایش خودبخودی شاید بتواند بالاخره پاسخی برای معمای زندگی در فضا بیابد.
پروفسور الیویه اولریش، مدیر این تیم پژوهشی گفت: "این قدمی کوچک برای پرسشی بسیار بزرگ است."
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#136
Posted: 6 Dec 2014 13:00
آزمایش اوریون، فضاپیمایی که بشر را به مریخ خواهد برد
سازمان فضایی ناسا در صورت موفقیت در این ماموریت، انسان را یک قدم به رویای پا گذاشتن به روی کره مریخ نزدیکتر می کند.
سفر فضاپیمای اوریون به وسیله موشک دلتا، از پایگاه هوایی کیپ کاناورال در فلوریدا شروع خواهد شد.
این کپسول مخروطی شکل یادآور فضاپیمای آپولو است که پای بشر به وسیله آن در دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی به کره ماه باز شد با این تفاوت که اوریون بزرگتر و مجهز به تازهترین سیستم‌ها است.
با آنکه پرتاب آزمایشی اوریون بدون سرنشین انجام می شود، ناسا انجام این آزمایش را یک تحول بزرگ توصیف کرده است.
موشک دلتا، قدرتمندترین راکت در جهان، اوریون را در فاصله ۶ هزار کیلومتری زمین، دو بار به دور این کره می چرخاند.
این آزمایش به محققان اجازه می‌دهد تا سپر حرارتی اوریون را بسنجند زیرا انتظار می رود که این فضاپیما در طی سفرهای آتی خود با دمایی بالاتر از ۲ هزار درجه سانتیگراد مواجه شود.
محققان همچنین قرار است کارکرد رایانه ها و چترهای آن را برای فرود آمدن روی شبه جزیره بایا در اقیانوس آرام را بسنجند.
رکس والدهایم، فضانورد، می گوید که پرواز با اوریون تجربه ای بی نظیر است.
البته ناسا می گوید که اگر این ماموریت با موفقیت انجام شود باز هم اوریون قادر نخواهد بود به سیاره ای دیگر برود زیرا برای این کار به تکنولوژی های پیشرفته تری نیاز دارد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#137
Posted: 8 Dec 2014 00:50
کشف فرمول حیات فرازمینی
شاید اگر چند سال پیش از کسی در مورد امکان وجود حیات در جایی به غیر از زمین سؤال می‌کردید با پاسخ منفی مواجه می‌شدید اما این روزها بسیاری از افراد بر این باورند که حیات مختص زمین نیست و در این جهان بیکران امکان حضور موجودات زنده دیگر نیز وجود دارد.
به شکل عجیبی به نظر می‌رسد که ما در این جهان هستی تنها نیستیم. با وجود این اصلاً جای نگرانی نیست چرا که احتمال رویارویی ما با موجودات وحشتناک و دلهره‌آور چندان زیاد نیست.
امری واندل اخترزیست شناس در جستجوی توسعه دادن معادله دریک (جهت یافتن و تخمین زدن هوش فرازمینی) با در نظر گرفتن اطلاعات جدیدی است که اخیراً توسط تلسکوپ فضایی کپلر به زمین مخابره شده است. کپلر نام سامانه ناسا است که هدف از پرتاب آن به فضا یافتن سیارات فراخورشیدی است. سیارات مورد نظر باید در کمربند حیات واقع شده باشند. منظور از کمربند حیات فاصله استاندارد و مطلوب سیاره از خورشید است که در آن امکان وجود حیات بسیار زیاد است. اینکار بدین جهت حائز اهمیت است که احتمال می‌رود در چنین سیاراتی بتوان حیات را در هر شکلی پیدا کرد. بر اساس تازهترین تحقیقات واندل در حال حاضر میلیاردها سیاره با برخورداری از ویژگی قرار گرفتن درکمربند حیات (فاصله مناسب با خورشید) در سراسر فضا وجود دارند. در این بین اما تفاوت عمده‌ای میان سیاراتی که ارگانیزم‌ها قادر به زندگی در آن هستند و سیاراتی که حیات در آنها در جریان است وجود دارد. این یافته‌های جدید بخشی از مقاله کاملی است که قرار است سال آینده میلادی در ژورنال معتبر International Journal of Astrobiology منتشر شود.
با تعیین یک بازه تخمینی باندل و تیم‌اش موفق شدهاند یک نظریه در مورد میلیاردها سیاره مزبور ارائه دهند که طی آن امکان وجود حیات در سیاراتی که فاصله‌شان چیزی بین ۱۰ تا ۱۰۰ سال نوری از زمین است بررسی شود. بر کسی پوشیده نیست که منظور از حیات از بدوی ترین شکل مانند باکتری‌ها تا پیشرفته‌ترین موجودات (به عنوان مثال انسان) را شامل می‌شود. حتی این امکان وجود دارد که موجوداتی بسیار بزرگتر و هوشمند‌تر از انسان نیز هم‌اکنون در جایی از این جهان لایتناهی مشغول به زندگی باشند. با در نظر گرفتن این موضوع که چنانچه موجوداتی هوشمند و شاید هوشمند‌تر از ما در این دنیا مشغول به فعالیت هستند بنابراین به این نتیجه می‌رسیم که فاصله آنها با ما بسیار زیاد است. واندل تخمین می‌زند که در صورت وجود تمدنی مدرن در جایی از کیهان فاصله احتمالی نزدیک‌ترین آنها با زمین چیزی در حدود هزاران سال نوری است.
در این بین چندین فرضیه مطرح است که یکی از آنان این است که حیات فرازمینی برای ادامه یافتن نیازمند عناصری فیزیکی است که ما به آنها محتاجیم. این موضوع وقتی پر‌رنگ می‌شود که بازه‌ی تحقیقات، محدود به نوع سیاره‌ی میزبان رایجترین شکل حیات یعنی سیارات واقع شده در کمربند حیات شود. این نوع از حیات در حقیقت همان چیزی است که اکنون ما و میلیاردها موجود دیگر در این کره خاکی در حال تجربه کردن آن هستیم. چنانچه این محدودیت برداشته شود و حیات به معنای عام آن مد نظر قرار گیرد آنگاه می‌توان ادعا کرد که امکان وجود جهان‌هایی که اشکال گوناگون حیات در آنها وجود دارد بسیار بیشتر خواهد شد. قمرهای پوشیده شده از یخ مانند اروپا و تیتان از جمله مواردی هستند که احتمال پیدا شدن نوع بسیار کوچکی از حیات همانند باکتری در آنها بسیار زیاد است. ممکن است متحیر شوید اگر بدانید که تمامی این نظریات صرفاً بر اساس تغییر یکی از پارامترهای هشتگانه معادله دریک بدست آمده‌اند. واندل با تغییر یکی از همین هشت پارامتر موفق شده این نظریه را به وجود آورد که میلیاردها سیاره وجود دارند که میزبان نوعی از حیات هستند. شگفت‌تر آنکه بر اساس این یافته جدید کهشکان راه شیری میزبان میلیون‌ها و حتی میلیاردها سیاره‌ای است که احتمال می‌رود شکلی از حیات در آنها وجود داشته باشد. با احتساب ویژگی‌های این نظریه علمی همچنان جای خالی یکی از قطعات مهم پازل حیات فرازمینی احساس می‌شود. این قطعه گمشده چیزی نیست جز اعلام درصد احتمالات وجود حیات در میلیاردها سیاره کشف شده. این موضوع باعث خواهد شد تا دانشمندان نتوانند به درستی سیاراتی را انتخاب و بر روی آنها تمرکز کنند که احتمال حضور جانداران در آنها بیشتر از دیگر سیارات است. همچنین نمی‌توان با قطعیت اعلام کرد که نزدیک‌ترین سیاره میزبان حیات به زمین کدام است.
اما این موضوع باعث نشده تا دانشمندان مأیوس شوند چرا که در آینده نزدیک، بررسی‌های کامل و دقیق تر از مشاهدات طیفی اتمسفر سیارات این امکان را به وجود خواهد آورد تا بتوانیم از راه دور ردپاهای حیات در این مکان‌ها را بیابیم. اضافه شدن اطلاعات حاصل از طیف سنج‌های اتمسفر در صورت اضافه شدن به فرمول واندل می‌تواند باعث شود تا چند سیاره که مطمئن هستیم حیات در آنها برقرار است در اولویت تحقیقات دانشمندان قرار گیرد تا این موضوع به طور کامل بر روی چنین سیاراتی بررسی شود. به هر روی چنانچه در آینده بهترین مقصد جهت اقامت انسان شناسایی شود همچنان با یک بحران بزرگ مواجه خواهیم بود و آن چگونگی رسیدن به سیاراتی است که در نزدیک‌ترین فاصله چیزی در حدود چند ۱۰ سال نوری با ما فاصله دارند.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#138
Posted: 11 Dec 2014 15:41
مریخ پیمای ناسا آثار دریاچه‌ای در سطح کره مریخ کشف کرده است
دریاچه‌ای که میلیاردها سال پیش دهانه آتشفشانی به شعاع ۱۵۴ کیلومتر را پر کرده بود، می‌تواند یک یافته مهم برای وجود حیات در کره مریخ باشد که شبیه‌ترین سیاره به کره زمین در منظومه شمسی است.
دانشمندان روز دوشنبه ۱۷ آذر گفتند دریاچه‌ای که کاوشگر ناسا به نام کیوریسیتی مشغول بررسی آن است، نظریه‌های مربوط به حیات میکروبی در این سیاره را تقویت می‌کند.
به گزارش خبرگزاری رویترز، این نظریه تازه دانشمندان مبتنی بر اطلاعاتی است که کاوشگر ناسا از اوت سال ۲۰۱۲ تاکنون جمع آوری کرده است.
دانشمندان لایه‌های صخره‌ای حاوی رسوبات آبرفتی را کشف کردند که به سمت مرکز دهانه آتشفشانی متمایل بودند. این صخره‌ها شکل تپه‌ای به ارتفاع پنج کیلومتر را دارند که «کوه تیز» نام گرفته است.
پژوهشگران کاوشگر کیوریسیتی (کنجکاوی) در گفت‌وگوی تلفنی به خبرنگاران گفتند نتیجه اطلاعات جدید این است که «کوه تیز» زمانی در حدود سه و نیم میلیارد سال پیش و هنگامی که دهانه آتشفشانی پر از آب بود وجود نداشته است.
جان گراتزینگر یکی از دانشمندان موسسه تکنولوژی کالیفرنیا گفت: «کشف این لایه‌های شیب‌دار کاملا غیر منتظره بود. رسوب‌شناسی پیشرو‌ترین روش برای شناخت لایه‌های زمین است. وقتی شرکت‌های نفتی داده‌های لرزه نگاری را در جاهای مختلف جمع آوری و بررسی می‌کنند، به دنبال لایه‌های شیب‌دار می‌گردند. چون هندسه و زوایای این لایه‌ها محل صخره‌هایی را که در جستجوی آن هستیم به ما نشان می‌دهند».
کاوشگر کیوریسیتی (کنجکاوی) کمی پس از فرود کشف کرد که سیاره مریخ در زمان‌های دور دارای عناصر شیمیایی و شرایط زیستی برای وجود حیات میکروبی بوده است. این یافته هدف اولیه ماموریت این مریخ پیما بود.
این کاوشگر سپس برای پیدا کردن حفره‌های قابل زیست به سمت «کوه تیز» به حرکت در آمد. هدف دانشمندان کشف این نکته بود که آیا در مریخ مانند کره زمین شرایط زیست محیطی مناسب برای شکل گرفتن حیات به اندازه کافی ادامه پیدا کرده است یا نه. دانشمندان هنوز نمی‌دانند شکل گرفتن حیات در کره زمین چه مدتی طول کشیده است.
مایکل مایر کار‌شناس برنامه‌های ناسا در مریخ گفت: «اندازه دریاچه در این دهانه آتشفشانی، طول زمان و آثار به جا مانده از مسیر آب نشان می‌دهد که ممکن است برای شکل گرفتن و ادامه حیات زمان کافی وجود داشته است».
مطالعات جدیدی که هنوز منتشر نشده‌اند به مجموعه‌ای از دوره‌های خشکسالی در دهانه «گیل» اشاره می‌کنند. این یافته‌ها با نظریه موجود که دوره‌های هوای گرم مریخ را کوتاه مدت و در آغاز پیدایش این سیاره می‌دانند، در تناقض است.
کاوشگر کیوریسیتی (کنجکاوی) از زمان فرود بر مریخ در سال ۲۰۱۲ هشت کیلومتر روی سطح این سیاره حرکت کرده است.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#139
Posted: 12 Dec 2014 21:57
دنباله دارها 'سرمنشاء آب موجود در زمین نبوده اند'
دانشمندان ضربه ای جدی به این نظریه که بیشتر آب موجود در زمین از دنباله دارها نشات می گیرد زده اند.
نتایج بررسی ها با ماموریت اروپایی روزتا، که با فرود آوردن یک روبات بر دنباله دار ۶۷پی در ماه نوامبر تاریخ ساز شد، نشان می دهد که آب این جرم یخی با آب موجود در زمین تفاوت دارد.
نتایج این مطالعه در نشریه ساینس چاپ شده است.
نویسندگان مطالعه نتیجه گیری کرده اند که آب از سیارک ها به زمین آمده است، اما سایر دانشمندان می گویند داده های بیشتری پیش از رد دنباله دارها به عنوان منشاء آب زمین لازم است.
از ماه اوت تاکنون روزتا مشغول گشتن در مدار دنباله دار ۶۷پی/چوریومف-جراسیمنکو بوده و روز ۱۲ نوامبر کاوشگری به نام فیله را روی سطح آن فرود آورد. این اولین فرود یک کاوشگر بر یک دنباله دار بود.
هرچند باتری های فیله مدت کوتاهی پس از فرود خالی شدند و از کار افتاد، اما این کاوشگر داده های علمی زیادی جمع آوری کرد و فضاپیمای مادر، روزتا، همچنان مشغول بررسی این کوه یخی سرگردان در فضاست.
امکان بررسی نزدیک و بی سابقه یک دنباله دار به دانشمندان کمک می کند به این سوال بنیادی پاسخ دهند که آیا باریدن این اجرام اولیه بر زمین - که میلیاردها سال قبل اتفاق افتاد - باعث انتقال آب به زمین شد یا نه.
تازه ترین نتیجه گیری با کمک ابزاری در روزتا به نام روزینا انجام شده. این ابزار حاوی دو طیف سنج است که گازهای متصاعد شده از سطح دنباله دار ۶۷پی را به اصطلاح "بو" می کنند.
آبی که در زمین هست خصوصیات بارزی دارد. درحالی که نزدیک به صد در صد آب مایع از اتم های هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده، در موارد خیلی نادر یک اتم هیدروژن جایش را به یک اتم دوتریوم می دهد.
در زمین، در هر ده هزار ملکول آب، سه اتم دوتریوم پیدا می شود. این آب همان خواص H2O را دارد اما جرمش بیشتر است.
پروفسور کاترین التوگ از دانشگاه برن سوئیس که محقق اصلی روزیناست گفت: "این نسبت میان آب سنگین و سبک یک مشخصه خیلی بارز است. به راحتی نمی شود آن را تغییر داد و برای مدت ها در همین حالت می ماند."
"اگر آب موجود در دنباله دارها را با آب موجود در زمین مقایسه کنیم، می توانیم با قاطعیت بگوییم که آیا آب زمین و آب دنباله دارها شباهت دارد یا نه."
این تیم دریافت که آب سنگین خیلی بیشتری در دنباله دار ۶۷ پی در مقایسه با زمین وجود دارد.
او همچنین به برنامه دانش کانال چهار رادیو بی بی سی گفت: "این سنگین ترین آبی است که تاکنون در منظومه شمسی مشاهده شده است."
"سنگینی آن سه بار بیشتر از آب زمین است که بدان معنی است که این نوع دنباله دار نمی تواند سرمنشاء آب زمین بوده باشد."
این یافته موید مطالعاتی است که طی آنها آب موجود در انواع مختلف دنباله دارها تحلیل شده است.
خانم التوگ فکر می کند که سیارک ها - اجرامی فشرده و سنگی که در جایی نزدیک تر از دنباله دارها به خورشید شکل گرفتند - سرمنشاء پیدایش اقیانوس های ما باشند.
او گفت: "ما از قبل با مطالعه شهاب ها که از سیارک ها می آیند چیزهایی در باره مشخصه های سیارک ها می دانیم و مشخصه های سیارک ها خیلی شبیه به آب زمین است."
"آنها همچنین به زمین خیلی نزدیک ترند، بنابراین احتمال برخورد آنها به زمین بیشتر از شانس برخورد دنباله دارهای دوردست به زمین است که مدار آنها تا ورای نپتون می رود."
با این حال برخی کارشناسان می گویند که هنوز زود است نظریه ارتباط آب زمین با دنباله دارها را رد کنیم.
به گفته آنها آنچه اکنون لازم است بررسی سیارک ها و دنباله دارهای میان مریخ و مشتری از فاصله خیلی نزدیک است.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#140
Posted: 18 Dec 2014 02:41
کاوشگر کنجکاوی تصاعد عجیب گاز متان را در سیاره‌ی سرخ کشف کرد؛ حیات بیگانه در مریخ؟
ظاهرا کاوشگر «کنجکاوی» ناسا مدارکی از وجود حیات روی سیاره‌ی سرخ (مریخ) یافته است. یکی از ابزارهای این کاوشگر که در سال 2012 بر سطح مریخ فرود آمد زنجیره‌هایی از متان بر سطح این سیاره کشف کرده که بوسیله‌ی تئوری‌های زمین‌شناسی قابل توجیه نیست.
دانشمندان در حال حاضر نمی‌توانند با اطمینان در خصوص علت وجود این زنجیره‌ها اظهار نظر کنند اما این احتمال وجود دارد که زنجیره‌های مذکور با میکروارگانیسم‌های بسیار کوچک و زنده شبیه به باکتری در ارتباط باشند. اگر این گاز که ارتباط آن با حیات شناخته شده است در واقع از ارگانیسم‌های میکروبی بر سطح مریخ ساطع شده باشد با یکی از بزرگترین کشفیات تاریخ بشریت مواجه هستیم.
روی زمین، 95 درصد از گاز متان ایجاد شده از ارگانیسم‌های زنده و میکروبی ساطع می‌شود، اما با این وجود فرآیندهای غیربیولوژیکی بسیاری نیز می‌تواند منجر به ساخته شدن گاز متان شود. محققان اعلام کرده‌اند که در این مرحله، کاوشگر کنجکاوی ملزم به آزمایش و آزمون مجدد احتمال وجود حیات بر سطح مریخ است تا زمینه‌ی اطلاعاتی مورد نیاز برای سفینه‌ی بدون سرنشین دیگری که قرار است سال 2020 بر سطح مریخ فرود آید فراهم شود. کاوشگر بعدی که 5 سال دیگر به فضا می‌رود به جستجوی منشا اصلی این گاز در مریخ خواهد پرداخت. اکانت توییتر اختصاص یافته به کاوشگر کنجکاوی در خصوص این یافته با این پیام بروزرسانی شده است:
مواد آلی! من برای نخستین بار در سطح مریخ مواد آلی یافتم.
ماموریت پیش روی آژانس فضایی اروپا که با نام ExoMars شناخته می‌شود نیز می‌تواند سرنخ‌های بیشتری در این خصوص بدست آورد. بر اساس این ماموریت، یک کاوشگر 300 کیلوگرمی در سال 2019 بر سطح مریخ فرود خواهد آمد، به یک دریل 2 متری و تجهیزات اضافی برای جستجو به دنبال نشانی از حیات بر سطح مریخ مجهز می‌شود؛ اگرچه ممکن است روبات اروپایی، قادر نباشد خود را به همان ناحیه‌ای از سطح سیاره‌ی سرخ برساند که هم‌اکنون «کنجکاوی» در حال کاوش در آن است.
در ابتدای ماجراجویی این کاوشگر، عدم کشف متان بر سطح مریخ امیدها را کمرنگ کرده بود. اما مدت کوتاهی بعد، این عنصر مهم و نشانه‌ی احتمالی حیات بر سطح سیاره‌ی سرخ کشف شد. مشاهدات پیشین صورت گرفته توسط ماهواره‌ها، وجود غیرمعمول گاز متان را روی این سیاره گزارش کرده بود اما هیچ‌یک از این موارد به خارق‌العادگی نمونه‌ی خارج شده‌ای که «کنجکاوی» موفق به ثبت آن شده، نبوده است. این نمونه دقیقا در منطقه‌ای به وسعت 96 مایل یافت شده که بر اساس شواهد موجود گفته می‌شود میلیاردها سال پیش شاهد گذر جریان‌های آب بوده است.
سال گذشته، ناسا گزارش کرد این ناحیه که به Gale Crater موسوم است باقی‌مانده‌ی دریاچه‌ی آب شیرین باستانی را در خود جای داده که می‌توانسته محیط مناسبی برای میزبانی حیات در گذشته‌های دور باشد. آزمایشگاه همراه تعبیه شده در روبات کاوشگر کنجکاوی طی 12 ماه گذشته بارها با نشانه‌ها و وجود گاز متان روبه‌رو شده است. اواخر سال 2013 و اوایل 2014 مقدار متان افزایش یافت و سپس فروکش کرد.
روز گذشته، طی همایشی که توسط اتحادیه‌ی ژئوفیزیک آمریکا در سانفرانسیسکو برگزار شد، در زمان برگزاری کنفرانس خبری، دانشمندان ناسا اعلام کردند که جدای از میکروب‌های زنده، از دیگر فرضیه‌هایی که قادر به توضیح این گاز متان باشد می‌توان به تجزیه‌ی احتمالی مواد آلی بازمانده از برخورد شهاب‌سنگ‌ها توسط اشعه‌های خورشید اشاره کرد. البته آنها توضیح خود را چنین کامل می‌کنند که این تئوری مسلما موجب به جای ماندن دهانه‌ی بزرگی می‌شد که ناشی از برخورد شهاب‌سنگ بوده است؛ در حالی که خبری از چنین نشانه‌ای که قابل مشاهده باشد در این ناحیه نیست.
توضیح‌های دیگری نیز وجود دارد که می‌تواند ارتباط گاز متان با موجودات زنده را رد کند؛ توضیحاتی نظیر تئوری گیر افتادن بازمانده‌های مواد آتشفشانی در یخ و فرآیندهایی از این دست که می‌تواند موجب تصاعد گاز متان شود. یافته‌های حاصل از این آزمایش‌ها که در نشریه‌ی ساینس منتشر شده، در بر گیرنده‌ی نتایج حاصل از تفکیک لیزری صورت گرفته توسط «کنجکاوی» نیز هست. این کاوشگر به لطف ابزار لیزری تعبیه شده بر روی آن، قادر است با بخار کردن سنگ‌ها به تجزیه و تحلیل مواد تشکیل‌دهنده‌ی آنها بپردازد.
تغییر در وضعیت هوا. من افزایش 10 برابری سطح متان را در اتمسفر مریخ حس می‌کنم.
کنجکاوی در زمان ارسال این توییت، پیش‌زمینه‌ی رقیقی از متان را که با نسبت ده برابر در قیاس با حالت عادی طی 60 روز مریخی در حال تصاعد بود تشخیص داد. طی 4 اندازه‌گیری پشت سر هم، کنجکاوی نشان داد که سطح متان موجود در اتمسفر از حد 0.69 واحد در میلیارد حجمی (ppbv) تا 7.2 واحد در تغییر و افزایش است. منشا تصاعد این گازها در فاصله‌ی 200-300 متر از یکدیگر واقع شده بود. با حرکت کنجکاوی و طی یک کیلومتر دیگر از مسیر، سطوح بالای متان نیز ناپدید شد.
دکتر کریس وبستر که در یکی از لابراتوارهای ناسا مشغول فعالیت است می‌گوید:
اگر بخواهیم با قطعیت سخن بگوییم، مشخص است که مشاهدات ما نمایانگر تولید متان بر سطح مریخ است اما این موضوع به تنهایی نمی‌تواند مدرکی دال بر وجود حیات میکروبی باشد. با این وجود، از نگاه خوشبینانه‌ی ما، نمی‌توانیم با توجه به کشف تولید این گاز در سطح مریخ، احتمال اینکه هر دو مورد سطح متان موجود در پس‌زمینه‌ی اتمسفر و نیز حجم متان مستقل در واقع از فعالیت‌های میکروبی سرچشمه گرفته باشند را نادیده بگیریم.
وی در ادامه اعلام کرد در صورتی که تصاعد دیگری یافت شود، تیم تحقیقاتی ناسا تلاش خواهد کرد به تشخیص ایزوتوپ‌های (گونه‌ی اتمی) کربن موجود در متان بپردازد که می‌تواند نشانی بر ارتباط این گاز با فعالیت‌های زیستی باشد.
در این مرحله، ما هیچ نظری در خصوص اینکه چه چیزی در آینده خواهیم دید نداریم. همچنین نمی‌دانیم که اصلا بار دیگر شاهد چنین مقادیر بالایی از متان خواهیم بود یا خیر.
یکی دیگر از کشفیات «کنجکاوی» بر سطح مریخ، مربوط به وجود آب ادغام شده با دانه‌های خاکی درون منطقه‌ی دهانه‌ی گیل (Gale crater) است که بخاطر یک برخورد شهاب سنگی 3.5 میلیارد سال پیش روی داده است. در اندازه‌گیری‌های صورت گرفته مشخص شده است که هر فوت (حدود 30 سانتی‌متر) مربع از خاک مریخ در بر گیرنده‌ی 2 واحد آب است که البته به مواد معدنی چسبیده و به سادگی قابل دستیابی نیستند.
کاوشگر کنجکاوی بر اساس برنامه‌ی خود قرار است صعود به ارتفاع Mount Sharp را آغاز کند که یک کوه 18 هزار فوتی واقع در مرکز دهانه‌ی گیل است. دانشمندان امیدوارند لایه‌های رسوبی موجود بر سطح این قسمت، در بر دارنده‌ی نشانه‌های وسوسه‌انگیزی از تاریخچه‌ی مریخ باشد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
صفحه 14 از 22