ارسالها: 12930
#181
Posted: 15 Jun 2015 00:06
ماده تاریک، جهان پنهان
«ماده تاریک» یکی از مباحث مهم در دنیای فیزیک و نجوم است. دانشمندان معتقدند بسیاری از پدیده‌های دنیای ما با چارچوب‌های کنونی علم فیزیک توجیه‌پذیر نیستند و احتمالا موادی در این دنیا وجود دارند که بشر هنوز به آنها دست پیدا نکرده و می‌توانند پدیده‌های عجیب فیزیکی را رقم بزنند.
ستاره‌شناسان سال‌ها است که می‌گویند کهکشان‌ها آن قدر سریع می‌چرخند که نمی‌توان با قوانین فیزیک آن را توجیه کرد. پس از دهه‌ها تحقیق و پژوهش، آنها پی بردند که مادهی نامرئی در جهان وجود دارد و آن را «ماده تاریک» نامیدند.
در این ویدیو دکتر دان لینکلن توضیحاتی درباره این ماده ناشناخته ارائه می‌دهد:
دانلود ویدیو
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#182
Posted: 15 Jun 2015 14:23
کاوشگر فضایی فیله پس از ماه‌ها خواب دوباره به کار افتاد
فیله، کاوشگر اتحادیه اروپا که آبان ماه سال گذشته روی دنباله‌دار "پی٦٧" فرود آمد اما پس از ۶۰ ساعت، از کار افتاد دوباره فعال شده است.
فیله از فضاپیمای روزتا که در مدار این دنباله‌دار قرار دارد جدا شد، بدون آسیب روی آن نشست اما چون زیر سایه یک صخره فرود آمد، برای شارژ باتری‌های خورشیدی‌اش با مشکل مواجه شد.
با این حال در همان زمان کوتاه فیله اطلاعات بسیار ارزشمندی را به روزتا ارسال کرد. فیله تمام اطلاعات را به روزتا می‌فرستد و روزتا آنها را به زمین رله می‌کند.
کار اصلی فیله جمع‌آوری اطلاعات برای تجزیه و تحلیل خاک و یخ دنباله‌دار و ترکیبات آن است.
متخصصان در همان زمان احتمال زیادی می‌دادند با نزدیکتر شدن دنباله‌دار به خورشید و افزایش ساعت‌های نورگیری فیله، این کاوشگر دوباره به کار بیفتد.
فیله بکار افتادن دوباره خود را در توئیتر با این پیغام اعلام کرد: "سلام زمین، صدای من را می‌شنوی؟"
روزتا هم با توئیتی پاسخ داد: "یک خبر فوق‌العاده، کاوشگر من، فیله بیدار شده است."
محل دقیق فرود فیله برای دانشمندان روشن نبود اما سازمان فضایی اروپا یکشنبه اعلام کرد که با بررسی تصاویر و اطلاعات دریافتی از روزتا، به احتمال زیاد محل دقیق فرود را پیدا کرده است.
پروژه پرتاب سفینه روزتا، یکی از پیچیده‌ترین و دشوارترین طرح‌های فضایی تاریخ است که ۱.۴ میلیارد دلار هزینه داشته است.
این پروژه از حدود بیست سال پیش آغاز شد و ده سال پیش، سفینه روزتا و کاوشگر فیله به فضا پرتاب شدند.
این سفینه یکصد کیلوگرمی اردیبهشت سال پیش، با مجموعه‌ای از مانورها آماده "ملاقات" (Space rendezvous) با مدار دنباله‌دار شد و پانزدهم مرداد (ششم اوت) برای اولین بار در تاریخ، توانست در مدار دنباله‌دار قرار گیرد.
برای این کار رانشگر روزتا هفت دقیقه سوخت مصرف کرد تا آن را موقعیت مناسب در فاصله سی‌کیلومتری دنباله‌دار قرار دهد، به نحوی که خود را از غبار و گاز متصاعد از آن دور نگهدارد و بتواند بخوبی از آن با دقت سانتی‌متر عکسبرداری کند.
دنباله دارها را به نام کاشفان آنها نامگذاری می کنند و نام رسمی این دنباله دار ۶۷پی/چوریوموف-گراسیمنکو است. کلیم ایوانوویچ چوریوموف و سوتلانا ایوانووا گراسیمنکو در سال ۱۹۶۹ این دنباله دار را شناسایی کردند.
این دنباله دار هر ۶.۴۵ سال یک بار به دور خورشید و هر ۱۲.۴ ساعت یک بار به دور خود می‌چرخد.
دورترین فاصله این دنباله دار از خورشید ۸۴۰ میلیون کیلومتر (آن سوی مشتری) و نزدیکترین فاصله آن ۱۸۰ میلیون کیلومتر (بین مریخ و زمین) است و از این رو در "کلاس مشتری" قرار می‌گیرد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#183
Posted: 18 Jun 2015 21:32
کهکشان جدید CR7؛ الهام گرفته از نام کریستیانو رونالدو
به گزارش رصدخانه‌ی فضایی اروپا، اخیراً گروهی از ستاره‌شناسان، با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ و پیشرفته‌ی این مجموعه، موفق به کشف یکی از درخشان‌ترین کهکشان‌های جوان جهان شده‌اند. نکته جالب این خبر این است که این محققان در نامگذاری این کهکشان از نام فوق ستاره‌ی پرتغالی باشگاه رئال مادرید الهام گرفته‌اند.
بر اساس مقالهای که اخیراً در ژورنال آستروفیزیکال منتشر شده است، کهکشان درخشانی که اخیراً گروهی از ستاره‌شناسان، با استفاده از تلسکوپ بسیار بزرگ و پیشرفته‌ی رصدخانه فضایی اروپا موفق به کشف آن شده‌اند، در بردارنده‌ی اولین نسل ستارگان بوده و دانشمندان معتقدند زمانی که عالم تنها 800 میلیون سال عمر داشته، CR7 وجود داشته است.
چیزی که دانشمندان را بسیار هیجان‌زده کرده این است که این کهکشان سه برابر بیشتر از نمونه‌های مشابه پیشین درخشان و نورانی است و می‌توان آنرا درخشان‌ترین کهکشان عالم نامید.
دانشمندان بر این باورند که کهکشان CR7 برای 12.9 میلیارد سال در حال طی سفری شگفت‌انگیز بوده است. اخترشناسان معتقدند این کهکشان بخشی از نسل از دست رفته‌ی ستارگانی است که پس از انفجاری عظیم، نور را به سمت عالم متنقل کرده‌اند. به عبارتی این موضوع، جرقه‌ای جهت آغاز فرآیند ایجاد عناصری بوده که برای زندگی و همچنین سیارات مورد نیاز است. دانشمندان معتقدند این ستاره‌ها، صدها و هزاران بار سنگین‌تر از خورشید هستند. بطور خلاصه، اخترشناسان بر این باورند که نور از طریق این کهکشان به عالم فرستاده شده و همچنین بخشی مهم از شکل‌گیری زندگی و سیارات بوده است.
دکتر دیوید سبرال از دانشگاه لیسبون پرتغال که سرپرستی تیم اخترشناسان کاشف این کهکشان جدید را بر عهده داشته است، در رابطه با نامگذاری آن می‌گوید:
نام این کهکشان، CR7 نامگذاری شده که مخفف Cosmos Redshift 7 است.
وی اضافه کرده است که نام این کهکشان از نام ستاره‌ی محبوب دنیای فوتبال یعنی کریستیانو رونالدو که با عنوان CR7 شناخته می‌شود نیز الهام گرفته شده است.
رونالدو که بر اساس آمار جهانی محبوب‌ترین شخصیت شبکه‌های اجتماعی فیس‌بوک و توییتر به شمار می‌آید و سال‌هاست که با نام اختصاری CR7 که مخفف حروف اول نام و نام خانوادگی او و شماره‌‌ی لباسی است که بر تن می‌کند، نزد هواداران خود شناخته می‌شود. وی مدتی است که پوشاک اختصاصی خود را نیز با برند CR7 روانه بازار کرده است.
به اذعان دانشمندان، نام کریستیانو رونالدو که مهمترین عضو کهکشانی‌های رئال مادرید محسوب می‌شود با گره خوردن به نام کهکشان CR7، برای همیشه جاودانه خواهد شد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#184
Posted: 23 Jun 2015 18:46
اسرارآمیز‌ترین موارد در سیاره‌ی کیوان
بعد از زمین و مریخ، متمایزترین سیاره‌ی منظومه‌ی شمسی، سیاره‌ی کیوان است و این تمایز دلیلی جز حلقه‌های بی‌نظیر و درخشنده‌ی دور آن، ندارد. اما موارد بسیاری هستند که در مورد این سیاره برای ما ناشناخته هستند.
حلقه‌های دور سیاره‌ی کیوان در واقع قطره‌ای از دریای بیکران شگفتی‌ها و موارد عجیب در مورد آن هستند. از شروع سال ۲۰۰۴ میلادی، فضاپیمای کاسینی ناسا، کیوان و قمرهای آن را به خوبی زیر نظر داشته و عکس‌های دقیقی از آن برای ما ارسال کرده است. مأموریت این فضاپیما حل موارد اسرارآمیز در مورد این سیاره است که در ادامه به آنها اشاره خواهیم کرد.
حلقه‌ها چگونه دور کیوان تشکیل شده‌اند
با این‌که دیگر سیاره‌های گازی منظومه‌ی شمسی مانند مشتری، اورانوس و نپتون حلقه‌هایی اطراف خود دارند، اما هیج یک از آن حلقه‌ها به اندازه‌ی حلقه‌های کیوان غلیظ و چشم‌گیر نیستند.
این حلقه‌ها که از اجزای یخی تشکیل شده‌اند، از فاصله‌ی ۶/۵۰۰ کیلومتری سطح کیوان آغاز شده و تا فاصله‌ی ۱۲۱/۰۰۰ کیلومتری از آن در فضا ادامه می‌یابند. البته در وسط این حلقه فواصلی نیز ایجاد شده‌اند که در اثر وجود قمرها و یا جاذبه‌ی سایر اجرام آسمانی بوجود آمده‌اند.
این حلقه‌ها می‌توانند نسبتاً جوان بوده و حدود ۱۰۰ میلیون سال عمر داشته باشند یا حدود ۴ میلیارد سال قبل، همزمان با تشکیل سیاره‌ی کیوان دور آن بوجود آمده باشند. این موضوعی است که همچنان جای بحث و تحقیق دارد. کارولین پورکو، سرپرست گروه علمی عکسبرداری کاسینی و مدیر آزمایشگاه مرکزی عکسبرداری کاسینی می‌گوید:
ما نمی‌دانیم این حلقه‌ها چگونه بوجود آمده و چقدر عمر می‌کنند.
دانشمندان معتقدند منشأ این حلقه‌ها می‌تواند از دو محل باشد. اول قمرهایی که در اثر جاذبه‌ی کیوان و یا برخورد اجرام آسمانی از هم پاشیده‌اند و دوم مواد باقیمانده و آواری که هنگام تشکیل این سیاره به وجود آمده‌اند.
شناخت دلیل تشکیل این حلقه‌ها می‌تواند پرده از اسرار تشکیل آنها در سراسر جهان هستی بردارد. پورکو این‌گونه ادامه می‌دهد:
کیوان نزدیکترین و در دسترس‌ترین نقطه‌ای است که می‌توانیم در مورد تشکیل این حلقه‌ها تحقیق کنیم. دیگر منظومه‌ها در سرتاسر جهان هستی در حال شکل‌گیری هستند که میلیاردها برابر بزرگ‌تر از منظومه‌ی ما هستند و دارای حلقه‌های عظیمی هستند که به آنها کهکشان‌های حلزونی می‌گوییم.
طوفان‌های عظیم
در مقایسه با دیگر سیاره‌های گازی، و به خصوص مشتری که نزدیکترین همسایه‌ی کیوان است، این سیاره ابری به رنگ بژ را در اطراف خود دارد. این ابرها مربوط به طوفان‌های عظیمی هستند که در این سیاره رخ می‌دهند.
پورکو می‌گوید منجمان از حدود ۱۸۰ سال قبل در هر ۳۰ سال شاهد یکی از این طوفان‌های سهمگین بوده‌اند. یک سال کیوان برابر با ۳۰ سال در روی زمین است که نشان می‌دهد این طوفان‌ها برای سیاره‌ی کیوان به صورت فصلی اتفاق می‌افتند. اما شاید این ارتباط نیز صحیح نباشد؛ چرا که اگر صحیح می‌بود باید طوفان بعدی در سال ۲۰۲۰ میلادی اتفاق می‌افتاد، اما این‌گونه نشد و آخرین طوفان به جای سال ۲۰۲۰ در سال ۲۰۱۱ میلادی به وقوع پیوست.
منشأ و منبع قدرت این طوفان‌های قدرتمند تا به امروز ناشناخته است. پورکو می‌گوید:
این طوفان‌ها انرژی فراوانی دارند و می‌توانند اطلاعاتی در مورد اختلاف چگونگی عملکرد اتمسفر این سیاره در برابر اتمسفر زمین در اختیار ما قرار دهند.
شش رأسی اسرارآمیز
در اوایل سال ۱۹۸۰ میلادی، فضاپیمای وویاگر در هنگام گذر از کنار کیوان، متوجه یک ابر شش‌گوشه در قطب شمالی این سیاره شد. کاسینی در سال‌های اخیر این پدیده را تحت‌نظر گرفته است. این ابرها به قدری بزرگ هستند که می‌توان ۴ کره به بزرگی زمین را در آنها جا داد.
محققان با چرخاندن آب درون مخازن بزرگ با سرعت‌های متفاوت، سعی در شبیه‌سازی این پدیده دارند که نشان می‌دهد این محققان معتقدند ابر شش‌گوشه می‌تواند یک پدیده‌ی نادر در مکانیک سیالات بر روی بدنه‌ای دوار باشد.پایداری و عمر این ابرها برای دانشمندان بسیار گیج‌کننده و در عین حال شگفت‌انگیز است.
یافتن طول روز در کیوان
مشخص‌کردن طول روز در سیاره‌های عظیم گازی می‌تواند کار بسیار دشواری باشد. بر خلاف سیاره‌های جامد و خاکی، گردش ابرها نمی‌توانند لزوماً نشان‌دهنده‌ی سرعت گردش هسته‌ی سیاره‌های گازی باشند.
برای حل این مشکل دانشمندان با ثبت نرخ تشعشات رادیویی، سعی در تعیین طول شبانه‌روز دارند. این روش برای مشتری پاسخ مثبت داده و براساس داده‌های وویاگر، برای کیوان نیز درست عمل کرده بود. اما در سال ۲۰۰۴ میلادی اندازه‌گیری‌های کاسینی طول روز را به صورت اسرارآمیزی شش دقیقه بیشتر بدست آورد.
تحقیقات بیشتر نشان می‌دهند که میدان مغناطیسی سیاره‌ی کیوان که این امواج رادیویی را ایجاد می‌کند، با چرخش این سیاره به صورت هماهنگ عمل نمی‌کند. این در حالی است که هر دو پدیده‌ی مذکور در مشتری از لحاظ زمانی با یکدیگر هماهنگ عمل می‌کنند و مشکلی در تعیین طول روز به وجود نمی‌آورند.
در حالت کلی، داتشمندان با میانگین گرفتن از داده‌های فضاپیماهای پایونیر، وویاگر و کاسینی طول روز در کیوان را معادل ۱۰ ساعت و ۳۲ دقیقه و ۳۵ ثانیه بدست آوردند که تا ۱۳ ثانیه می‌تواند کم یا زیاد شود. این محاسبه به نظر دقیق می‌آید، اما همان ۱۳ ثانیه می‌تواند در طی یک سال کیوان، معادل با یک روز شود و کل تقویم سالانه را به هم بریزد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#185
Posted: 24 Jun 2015 13:28
ماموریت سفینه روزتا تمدید شد
تابستان گذشته روزتا به دنباله‌دار پی۶۷ رسید و نوامبر پارسال کاوشگر فضایی "فیله" از بدنه آن جدا شد و پس از هفت ساعت روی دنباله‌دار فرود آمد
ماموریت سفینه روزتا که پس از ۱۰ سال بالاخره سال گذشته موفق شد کاوشگری را با موفقیت بر روی یک دنباله‌دار بنشاند، برای ۹ ماه دیگر تمدید شده است.
مدیران طرح روزتا گفته‌اند این فضاپیما در آخرین بخش ماموریتش که تا سپتامبر ۲۰۱۶ به طول خواهد کشید ممکن است بر روی دنباله‌دار ۶۷پی/چوریوموف-گراسیمنکو بنشیند.
دنباله‌دارها را به نام کاشفان آنها نامگذاری می کنند و نام رسمی این دنباله دار، ۶۷پی/چوریوموف-گراسیمنکو است. کلیم ایوانوویچ چوریوموف و سوتلانا ایوانووا گراسیمنکو در سال ۱۹۶۹ این دنباله دار را شناسایی کردند.
روزتا که هزینه‌های طرح ماموریت آن را از حدود ۲۰ سال پیش کشورهای اروپایی تامین کرده‌اند، نخستین سفینه ساخت بشر است که توانسته از نزدیکترین فاصله به مطالعه یک دنباله‌دار بپردازد.
اهمیت مطالعه دنباله‌دارها در این است که آنها از قطعات و ذرات باقیمانده هنگامه شکل‌گیری منظومه شمسی در حدود چهار و نیم میلیارد سال پیش تشکیل شده‌اند.
پژوهشگران امیدوارند با مطالعه اطلاعاتی که سفینه روزتا و کاوشگرش "فیله" از دنباله‌دار ۶۷پی ارسال می کند، درک بهتری از نحوه شکل‌گیری منظومه شمسی، سابقه کره زمین و شاید پیدایش موجوداتی چون انسان را به دست آورند.
سفینه روزتا در ماه مارس سال ۲۰۰۴ به فضا پرتاب شد و در حرکت ۱۰ ساله خود به سوی دنباله‌دار چوری، شش میلیارد کیلومتر مسافت را در حاشیه منظومه شمسی پیموده است. این سفینه از مرکز سازمان فضایی اروپا در آلمان هدایت می‌شود.
پروژه پرتاب سفینه روزتا، که بیش از یک و نیم میلیارد دلار هزینه برداشته، از حدود بیست سال پیش آغاز شد و ده سال پیش، سفینه روزتا و کاوشگر همراه آن (فیله) به فضا پرتاب شد.
تابستان گذشته روزتا به دنباله‌دار پی۶۷ رسید و نوامبر پارسال کاوشگر فضایی "فیله" از بدنه آن جدا شد و پس از هفت ساعت روی دنباله‌دار فرود آمد.
اگر چه فرود این کاوشگر با مشکلاتی روبرو شد و موجب شد که در جذب انرژی خورشیدی کافی برای به کار افتادن با دردسر روبرو شود اما ارسال اطلاعاتی که در همان ابتدا و با استفاده از انرژی اولیه موجود در باتری خود به زمین فرستاد، "تحولی" در نظریات مربوط به نحوه پیدایش کره زمین ایجاد کرد.
یک نمونه از این یافته‌ها اطلاعاتی است که نشان می‌دهد برخلاف تصورات پیشین، این دنباله‌دارها نبوده‌اند که آب را برای نخستین بار به زمین آورده‌اند.
فیله بعد ازاتمام باتری برای مدتی طولانی در حالت نیمه خاموش قرار داشت اما اخیرا با نزدیکتر شدن دنباله دار ۶۷پی به خورشید مجددا شروع به کار کرده و با زمین ارتباط برقرار کرده است.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#186
Posted: 26 Jun 2015 20:10
ستاره‌ای در حال نابود کردن سیاره‌ی خود
منجمان به تازگی موفق به رصد سیاره‌ای به نام GJ 436b و اتفاقاتی جالب در آن شده‌اند که در حال چرخش به دور یکی از ستارگان نزدیک به کره‌ی زمین است. اتمسفر این سیاره تقریباً از هلیوم خالص است و هیدروژن بسیار کمی دارد. اما این اتفاق عجیب چرا در آن سیاره رخ می‌دهد.
در منظومه‌ی خورشیدی، سیاره‌ها همگی اتمسفری غنی از هیدروژن دارند. اما سیاره‌ی GJ 436b نه تنها هیدروژن بلکه متان نیز در اتمسفر خود ندارد که البته دلیل نبود متان را می‌توان کمبود هیدروژن دانست.
دانشمندان معتقدند چون این سیاره به ستاره‌ای که دور آن می‌چرخد نزدیک است و نیز جاذبه‌ی ضعیفی دارد، توانایی نگهداری مولکول سبک هیدروژن در جو خود را ندارد. اما هلیوم بدلیل داشتن جرم مولکولی بالاتر در جو این سیاره باقی مانده است.
اما برای آن‌که بتوان هیدروژن جو یک سیاره را به طور کامل خالی کرد، نیاز به زمانی در حد میلیاردها سال است. پس اگر نظریه‌ی دانشمندان صحیح باشد، این سیاره هم اکنون نیز در حال از دست دادن هیدروژن است.
منجمان با استفاده تلسکوپ فضایی هابل به تازگی ابری از هیدروژن را در اطراف این سیاره رصد کرده‌اند. شکل انحنادار و دم مانندی که ابر دور سیاره دارد نشان می‌دهد که این ابر در حال دور شدن از سیاره توسط ستاره‌ای است که دور آن می‌چرخد.
در عکس زیر می‌توانید درون این ابر را مشاهده کنید. کمبود هیدروژن و مولکول‌های آلی در GJ 436b این سیاره را به رنگ خاکستری در آورده است که با سیاره‌هایی که تا به حال دیده‌ایم بسیار متفاوت است.
این سیاره نپتون گرم نیز نامیده می‌شود؛ چرا که با دارا بودن جرمی معادل ۲۳ برابر کره‌ی زمین، از لحاظ جرمی به نپتون نزدیکتر است و گرم خوانده می‌شود. چون در فاصله‌ی چندین میلیون کیلومتری در حال چرخش به دور ستاره‌ی خود است. اندازه‌گیری‌های منجمان نشان می‌دهند که در هر ۲.۶ روز زمینی، نور این ستاره کم می‌شود؛ طوری که گویا شیئی مانع آن شده است. این کم شدن نور در حد یک درصد بوده و بسیار کم است؛ اما منجمان توانایی اندازه‌گیری این مقدار کم را نیز دارند.
منجمان این ستاره را که در فاصله‌ی ۳۰ سال نوری از زمین قرار دارد، قبل، حین و بعد این گذر ستاره از مقابل آن مورد بررسی قرار دادند. آنها از تلسکوپ عکاسی اسپکتروگراف ، با استفاده از نور فرابنفش که هیدروژن علاقه‌ی زیادی به جذب آن دارد، ستاره‌ی مذکور را تحت‌نظر گرفتند. آنها دریافتند مقدار نور فرابنفشی که از ستاره دریافت می‌شود، دو ساعت قبل گذر سیاره و سه ساعت بعد از آن، افت ۵۰ درصدی را نشان می‌دهد.
همچنین منجمان می‌توانند با این بررسی سرعتی که اتم هیدروژن دور ستاره می‌چرخد را نیز اندازه‌گیری کنند. با استفاده از مدلسازی سه بعدی، بهترین احتمال، وجود ابری دم مانند از هیدروژن است که به دنبال سیاره می‌چرخد. در ویدیوی زیر می‌توانید نمایشی از گذر سیاره به همراه ابر هیدروژنی را از مقابل ستاره مشاهده کنید. نمودار زیر ویدیو نیز نشان‌دهنده‌ی مقدار جذب نور فرابنفش توسط هیدروژن است.
لینک دانلود
آن‌چه که اتفاق می‌افتد به نظر این است که هیدروژن سبک وزن به دلیل نزدیک بودن به ستاره در حین گذر از مقابل آن، داغ می‌شود. این داغ شدن باعث ایجاد بی‌نظمی و تحرک در بین اتم‌های هیدروژن شده و اتم‌ها از سیاره‌ی خود دورتر می‌شوند. سپس نور ستاره به این اتم‌های پرتحرک، نیروی بیشتری می‌دهد و آنها را از جاذبه‌ی سیاره رها می‌کند.
این نیرو به قدر کافی قدرتمند نیست و نمی‌تواند اتم‌های هیدروژن را به دور دست‌ها هدایت کند. این اتفاق باعث می‌شود اتم‌های هیدروژن، ابری در اطراف سیاره تشکیل دهند و با چرخش سیاره، حالت دم مانند به خود بگیرند و سیاره را شبیه به ستاره‌ای دنباله‌دار جلوه دهند. وجود این ابر هیدروژنی باعث جذب نور فرابنفش می‌شود. عامل افزایش جذب قبل از گذر سیاره، هیدروژن موجود در ابرها و عامل افزایش جذب بعد از گذر، اتم‌های هیدروژن موجود در قسمت دم مانند هستند.
این ستاره در حال تبخیر و از بین بردن سیاره‌ی خود است. همانطور که اشاره شد، میلیاردها سال زمان لازم است تا هیدروژن یک سیاره به طور کامل تخلیه شود و سیاره‌ی GJ 436b نیز میلیاردها سال سن دارد. پس این اتفاق باعث کاهش هیدروژن و کمبود متان در جو آن شده است.
این سیاره به هیچ عنوان شباهتی به سیاره‌های نزدیک ما ندارد که این عامل باعث تبدیل آن به پدیده‌ای جذاب می‌شود. هدف علم، تحقیق بیشتر در مورد جهان هستی است و این موارد شگفت‌انگیز می‌توانند به عنوان انگیزه‌ای برای دانشمندان برای ادامه‌ی راه عمل کنند.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#187
Posted: 28 Jun 2015 16:24
ناسا آماده دفاع از زمین می‌شود
در پرداختن به خطر ناشی از اصابت اجرام آسمانی به کره زمین و احتمال نابودی سیاره ما، هالیوود با ساختن فیلم‌های پرهیجان پر از ابرقهرمان، موشک و انفجارهای هسته‌ای همیشه از نهادهای دولتی آمریکا پیش تر بوده‌است. اما ظاهراً نهادهای دولتی نیز اکنون به فکر اقدام افتاده‌اند.
روزنامه نیویورک تایمز گزارش می‌دهد که روز چهارشنبه سازمان فضایی آمریکا، ناسا، و سازمان امنیت هسته‌ای این کشور با امضاء توافقی تصمیم گرفتند همکاری در مورد سامانه دفاع سیاره‌ای برای کره زمین را شروع کنند. هدف از این همکاری شناخت راه‌های بهتر برای منحرف کردن اجرام آسمانی از مسیر حرکت آنها به سوی کره زمین است. اگر اجرام آسمانی بزرگ به مناطق پرجمعیت اصابت کنند تلفات شدیدی برجا خواهند گذاشت.
حرکت اجرام آسمانی سرگردان و احتمال اصابت آنها به کره زمین موضوع جدیدی نیست. اما از سال ۲۰۱۳ و پس از اصابت یک شهاب‌سنگ هفت هزار تنی که قطر آن حدود ۲۰ متر بود، به شهر چلیابینسک در روسیه و مجروح شدن حدود هزار و ۵۰۰ نفر که اکثر آنها به خاطر خُرد و پرتاب شدن شیشه پنجره‌ها زخمی شدند، این خطر جدی تر تلقی می‌شود.
ناسا و آژانس امنیت هسته‌ای آمریکا، از مدت‌ها پیش هر یک به طور جداگانه وقوع چنین خطراتی را مطالعه کرده‌اند. آنها حرکات اجرام فضایی را زیر نظر گرفته، موشک‌های مناسب برای ردیابی مسیر حرکت آنها ساخته و با استفاده از الگوهای رایانه‌ای، احتمال استفاده از انفجارهای هسته‌ای برای خرد کردن شهاب‌سنگ‌های بزرگ را بررسی کرده‌اند.
اما اکنون تحت تأثیر حساسیت بیشتر افکار عمومی و توجه بخش خصوصی به خطرات ناشی از اصابت اجرام آسمانی به کره زمین به نظر می‌رسد که نهادهایی مثل ناسا و سازمان امنیت هسته‌ای آمریکا طرح‌های خود را در این زمینه گسترش داده‌اند.
همزمان با آغاز همکاری میان این دو نهاد روش‌های جدیدی نیز برای اطلاع‌رسانی و آگاهی مردم از این مسئله راه‌اندازی شده‌است. یک نمونه آن وب‌سایت جدید ناسا است که به علاقه‌مندان امکان می‌دهد به بخشی از اطلاعات جمع‌آوری شده توسط این نهاد از حرکت اجرام آسمانی دسترسی پیدا کنند.
روزنامه هافینگتون پست نیز در مقالهای به این موضوع پرداخته و یادآوری می‌کند که در ۳۰ ژوئن سال ۱۹۰۸ اصابت یک شهاب‌سنگ به نقطه‌ای در سیبری بیش از هزار کیلومتر مربع از جنگل‌های منطقه را نابود کرد و مورد سال ۲۰۱۳ نیز نشان می‌دهد که اصابت اجرام فضایی به زمین یک خطر بالقوه است.
بسیاری از اخترشناسان معتقدند که اجرام آسمانی پیش از نزدیک شدن به فضای کره زمین خرد شده و به این خاطر بعید است جرم آسمانی بزرگی به زمین برسد.
با این همه سازمان ناسا در یکی از تازه‌ترین بیانیه‌های خود در این زمینه تأکید می‌کند که برای پرهیز از وقوع تلفات انسانی علاوه بر ردیابی و پیش‌بینی مسیر حرکت شهاب‌سنگ‌ها، باید سامانه‌ای برای هشدار و اطلاع‌رسانی راه‌اندازی کرد که قبل از اصابت این اجرام بتواند تخلیه اهالی منطقه را به انجام برساند.
یکی از مباحث مهمی که در روش‌های حفاظت از سیاره زمین مطرح شده استفاده از انفجارهای اتمی برای منحرف کردن شهاب‌سنگ‌ها از مسیر حرکت آنهاست. مقامات ناسا و سازمان امنیت هسته‌ای آمریکا در این مورد اظهار نظر رسمی نکرده‌اند. اما گروهی از دانشمندان معتقدند که فارغ از درست و یا غلط بودن این روش، باید در مورد آن بررسی‌های لازم صورت بگیرد تا پیش از وقوع هر حادثه‌ای تصمیم درست اتخاذ شود.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#188
Posted: 30 Jun 2015 19:04
رفتار مادهی تاریک در تقابل با سیاه‌چاله
مادهی تاریک توجه و علاقه‌ی بسیاری از دانشمندان را به خود جلب کرده است؛ چرا که شاهد اثرات حضور آن در همه جای زندگی خود هستیم، اما نمی‌توانیم آن را ببینیم. دانشمندان برای یک لحظه دیدن این ماده هر کاری انجام می‌دهند.
از تلاش‌های بی‌وقفه در زمینه‌ی ماده تاریک می‌توان به تلاش ۱۵ ساله‌ی دانشمندان برای شبیه‌سازی کامپیوتری حالتی اشاره کرد که میلیون‌ها ذره در میدان جاذبه‌ی یک سیاه‌چاله قرار می‌گیرند. اما هدف اصلی شبیه‌سازی، پیگیری اتفاقی است که ذره در آن به یک گونه‌ای از انرژی قابل تشخیص تبدیل می‌شود.
۱۰۰ سال قبل نظریه‌ی عمومی نسبیت آلبرت اینیشتین کل علم فیزیک را دگرگون کرد. وقتی که دانشمندان قطعات پازل را براساس قوانین جدید کنار هم قرار دادند، متوجه شدند که عملکرد دنیای اطراف ما با آن چه که از آن انتظار می‌رود تفاوت دارد. برای مثال برخی کهکشان‌ها با سرعتی بیشتر از حد انتظار به دور یکدیگر می‌چرخیدند. چون سرعت تابعی از جرم است پس برای توجیه این اختلاف باید ذرات سنگین وزن و نامرئی وجود داشته باشند که درصد بالایی از جهان ما را تشکیل می‌دهند یعنی ۷۵ درصد آن را! دانشمندان این ذرات فرضی را مادهی تاریک نامگذاری کرده و معتقدند آنها از ذرات سنگین با برهم کنش ضعیف تشکیل شده‌اند.
مشکل اصلی در مورد مادهی تاریک این است که تیره بوده و تقریباً دیدن آن غیر ممکن است. یک روش برای گذر از این مشکل جمع‌آوری مقدار زیادی ذرات سنگین با برهم‌کنش ضعیف و انتظار برای برخورد این ذرات و آزادسازی انرژی آنها است که نیاز به شتاب‌دهنده‌ی ذره بسیار بزرگی دارد. اما بهترین شتاب‌دهنده‌ی ذرات چیزی نیست جز سیاه‌چاله که در این زمینه بسیار قدرتمند عمل می‌کند.
منظور از سیاه‌چاله یک سیاه‌چاله‌ی بزرگ است که جرمی معادل میلیون‌ها برابر خورشید دارد که البته در جهان ما تعداد زیادی از این سیاه‌چاله‌ها وجود دارند. قبل از آن‌که به هسته‌ی مرکزی سیاه‌چاله برسید جایی که به قدری جاذبه قوی است که حتی نور هم نمی‌تواند از آن فرار کند، به ارگوسفر می‌رسید که مانند یک طوفان بزرگ به شکل تخم مرغ است. اما به جای باد، میدان نیروی جاذبه به قدری آن را می‌چرخاند که فضا-زمان را تاب می‌دهد. ارگوسفر پرجرم‌ترین و سریع‌ترین سیاه‌چاله‌ها، بهترین مکان برای ایجاد سرعت مناسب در ذرات سنگین با برهم‌کنش ضعیف هستند تا این ذرات به هم برخورد کرده و انرژی خود را به صورت امواج گاما آزاد کنند.
در شبیه‌سازی ویدیویی اشعه‌های گاما، ذرات درخشانی هستند که در سمت چپ سیاه‌چاله تجمع کرده‌اند. در سمت چپ در واقع خود فضا-زمان است که به سمت ما حرکت می‌کند و با خود این اشعه‌های گاما را می‌آورد و ممکن نیست ذره‌ای بتواند در خلاف جهت حرکت آن، حرکت کند.
لینک دانلود
در حال حاضر تمامی این موارد حالت نظری دارند و به اثبات نرسیده‌اند. حتی از دید فیزیک، بعد چندین سال تحقیق، خود سیاه‌چاله‌ها نیز بر اساس برخی پیش‌بینی‌ها و مشاهده‌های موجود در شرایط خاص، معرفی شده‌اند و وجود آنها به طور کامل به اثبات نرسیده است.
برای اطمینان از شبیه‌سازی‌ها نیاز است که محققان تلسکوپ بزرگی را به سمت یک سیاه‌چاله‌ی عظیم‌الجثه قرار دهند و درصدد رصد اشعه‌ی گاما باشند. خوشبختانه ناسا تلسکوپ رصد اشعه‌ی گاما به نام رصدخانه‌ی اشعه‌ی گامای فرمی دارد که افراد زیادی در آن کار می‌کنند. اما مشکل اصلی تمیز دادن اشعه‌ی گامای حاصل از ذرات سنگین با برهم‌کنش ضعیف و سیاه‌چاله از هزارها اشعه‌ی گامای دیگری است که از منابع دیگر منتشر می‌شوند. اما اگر بتوان آنها را تشخیص داد کشف بزرگی در این زمینه حاصل می‌شود.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#189
Posted: 6 Jul 2015 11:21
ناسا تصویر احتمالی اولین هواپیمای در حال پرواز بر فراز مریخ را منتشر کرد
شاید وقتی هواپیمایی را بر فراز مریخ تصور می‌کنید، یک روبات بزرگ با بال‌های عظیم در ذهنتان تصویر نمایید که در حال جمع‌آوری اطلاعات از مریخ است. اما به نظر می‌رسد اولین هواپیمایی که در جو مریخ به پرواز در خواهد آمد کمی با تخیلات ما تفاوت دارد.
همانطور که در عکس منتشر شده توسط ناسا مشاهده می‌کنید، این هواپیما بیشتر شبیه به یک گلایدر است که مشابه آن را در زمین نیز دیده‌ایم. این هواپیما که prandtl-m نام دارد، شبیه بالی است که در هوا به پرواز در آمده است. پرنتل-ام براساس هواپیمای دیگری به نام prandtl-d ساخته شده است که در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ میلادی توسط ناسا مورد استفاده قرار گرفته بود.
اولین نسخه‌ی آزمایشی از این هواپیما در اواخر سال ۲۰۱۵ میلادی توسط یک بالن از ارتفاع زیاد رها خواهد شد. رها کردن آن از ارتفاعی تقریباً ۳۰ کیلومتری می‌تواند شرایطی مشابه شرایط موجود در جو مریخ را برای هواپیما شبیه‌سازی کند. هدف نهایی، ساخت بال‌هایی با قابلیت خم‌شدن است تا بتوان آن را در سفینه‌های فضایی جا داد. این هواپیما به احتمال زیاد از مواد سبک وزن و قدرتمند مانند فیبر کربن یا فایبرگلس ساخته خواهد شد و وزنی در حدود ۱.۲ کیلوگرم خواهد داشت.
نسخه‌ی اولیه‌ی این هواپیما دسته‌ای از آزمایش‌ها را طی خواهد کرد تا شرایط جوی مریخ کاملاً برای آن شبیه‌سازی شود. اگر پرنتل-ام بتواند آزمایش رها شدن از ارتفاع ۱۵۰ کیلومتری را با موفقیت پشت سر بگذارد، می‌توان به پرواز آن بر فراز مریخ نیز امیدوار بود.
تیم توسعه‌دهنده امیدوار است با روند کنونی، اولین هواپیما را در بین سال‌های ۲۰۲۲ تا ۲۰۲۴ میلادی در جو مریخ به پرواز درآورد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#190
Posted: 6 Jul 2015 11:24
فعال شدن سیاه‌چاله پس از ۲۵ سال
در ۲۵ خرداد ماه امسال، سیاه‌چاله‌ای پس از ۲۵ سال غیر فعال بودن به ناگهان فعال شد و شروع به انتشار اشعه‌ی ایکس در فضا کرد. اما دلیل فعالیت دوباره‌ی این سیاه‌چاله‌ی خفته چه بوده است.
محققان این سیاه‌چاله‌ی دوباره زنده شده را به نام نواختر اشعه‌ی ایکس می‌شناسند که به معنای افزایش ناگهانی نور یک ستاره است. دانشمندان این انفجار را به دلیل ورود یک شی به درون آن می‌دانند.
این پدیده ابتدا توسط ماهواره‌ی سویفت ناسا و سپس بوسیله‌ی محققان ژاپنی در ایستگاه فضایی بین‌المللی مشاهده شده است. نیل گرلز، مدیر تحقیق سویفت می‌گوید:
این انفجار‌ها در سیاه‌چاله بسیار نادر هستند. پس وقتی چنین اتفاق نادری را مشاهده می‌کنیم تمام توجهات ما به سمت آن جلب می‌شود و تمام طیف‌ها از امواج رادیویی تا اشعه‌های گاما را تحت نظر می‌گیریم.
سیستم دوتایی که این سیاه‌چاله در آن قرار دارد به نام V404 Cygni شناخته می‌شود. این سیستم دارای ستاره‌ای کوچک‌تر از خورشید است که به دور سیاه‌چاله‌ای که جرمی معادل ۱۰ برابر آن دارد می‌چرخد. دوره‌ی چرخش این ستاره ۶.۵ روز است که حتی سریع‌تر از سرعت چرخش سیاره‌ی عطارد به دور خورشید است.
به دلیل فاصله‌ی کم بین سیاه‌چاله و ستاره، سیاه‌چاله جریانی از گاز را از ستاره به سمت خود می‌کشد که مانند حلقه‌ای در اطراف آن قرار می‌گیرند.
زمانی که گاز سرد است می‌تواند جاذبه‌ی سیاه‌چاله را تحمل کند اما با گرم شدن تدریجی، گاز به سمت سیاه‌چاله کشیده می‌شود. این گاز که با سرعت زیاد به درون سیاه‌چاله در حرکت است در مسیر ورود به درون آن، باعث ایجاد انفجار شده و اشعه‌ی ایکس منتشر می‌شود.
این سیستم قبل ها نیز فعال بوده است و در سال‌های ۱۹۳۸ و ۱۹۵۶ میلادی نور مرئی و در سال ۱۹۸۹ اشعه‌ی ایکس از خود ساطع کرده بود.
بعد از آخرین انفجار این سیاه‌چاله نوسان‌های روشنایی فراوانی را داشته و بسیار روشن‌تر از قبل شده است طوری که در حال حاضر یکی از روشن‌ترین منابع اشعه‌ی ایکس به شمار می‌رود. این سیاه‌چاله ۶۰ بار چراغ اخطار تلسکوپ اشعه‌ی گامای فرمی را به صدا در آورده که در این بازه دیگر اجرام آسمانی مجموعا ۵۵ بار این چراغ اخطار را روشن کرده‌اند.
تابش این اشعه‌ها هنوز نیز ادامه دارد و بسیاری از تلسکوپ ها چه در روی زمین و چه در ایستگاه فضایی در حال بررسی آنها هستند.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
صفحه 19 از 22