صفحه 7 از 22: « پیشین 1 ... 6 7 8 ... 21 22 پسین »

مسائلی در مورد فضا ...

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#61 Posted: 20 Jul 2011 14:10

انسان و فضا

ازجمله ي آنچه ارزش انجام دادن دارد كمتر كاري است كه بدون خواب وخيال تحقق يابد. اما آنچه درخوا ب مي بينيم درصورتي ثمر بخش تواند بود كه مهار عقل شود وپايه اي ازواقعيت داشته باشد.اگرچه بيشتراز2000 سال است كه انسانها به حدس وگمان سخن ازمسافرتهاي فضايي رانده اند.تنها درآغاز قرن هفدهم بود كه اين حدس وگمانها پايه اي علمي يافت.

در سال 1609 گاليله تلسكوپ نوزاد را به سوي آسمان چرخانيد ونخستين انساني شد كه به چشم خود(هرچند از پشت پرده ي غباري كه زائده ي معايب عدسي هاي ابتدايي دوربين بود) وجود جهانهاي ماوراء زمين را مشاهده كند . گاليله مايه ي مشخص كوههاي عظيم را بر دشتي برهوت ماه گسترده ديد . يك لمحه چشمش برمعماي حلقه هاي زحل افتاد وازدرك آن عاجز ماند . زهره را ديد،به صورت هلال كوچك درخشاني كه چون قمري دوردستبزرگ و كوچك مي شد . واز همه مهمتر،چهار نقطه ي نوراني در مداري گرد سياره ي مشتري در گردش ديد وبا اين كشف به اين عقيده كه ا جرا م سماوي همه گرد زمين مي گردندبراي هميشه پايان داد . در واقع ،اگر مشتري چهار قمرداشت و زمين تنها يك قمر،شايد انسان در نظام عالم آنقدر مهم نبود كه خود مشتاقانه تصورمي كرد.

هنوز يك قرن نگذشته ،كيهان مسدود و منظم قرون وسطائي كه چون بنائي سه طبقه تنها ازآسمان(بهشت)،زمين و دوزخ تشكيل يافته بود به فراموشي سپرده شد.شايد آخرين آثارش را در((بهشت گمشده ي))ميلتن (1667)بيابيم ،وحتي در اين مورد نيز پيداست كه ميلتن از نجوم

نو ومقياس عظيم جهان واقعي هستي به خوبي آگاه بوده است.فقط يك عمر زودتر،شكسپير در اشعار ((شك كن كه ستاره ها آتش اند شك كن كه خورشيد حركت مي كند))به تصور زمين ساكن و آسمان گردان درود فرستاده بود.ميان اين دو استاد زبان انگليسي آبراهه ي عظيمي است كه ما آن را انقلاب كپرنيكي مي ناميم.

چون اين ستاره شناسي لهستاني نيكلاس كپرنيك بود كه در قرن پانزدهم با انتشار نظريه اي

از منظومه ي شمسي كه درآن خورشيد هسته ي مركزي است و زمين تنها يكي از سياراتي است كه گرد آن مي چرخند راه را براي تصوير تازه ي كيهان كوبيده بود.اين نظريه را دودانشمند ديگر ثابت كردند.اولي در قرن هفدهم يوهانس كپلر بودكه پس از سالها محاسبه ي

بردبارانه وبي نهايت بار گمراه شدن در بن بست هاي رياضي قانونهائي را كشف كرد كه حاكم بر حركت سياره ها هستند- وامروز حركات سياره هاي مصنوعي ما يعني همان گردونه هاي خبرياب فضائي را كنترل مي كنند.ساده ترين و شگفت انگيزترين قانون در جمع قانونهاي سه گانه ي كپلر قانون اول بود- اينكه مدار حركت سياره ها گرد خورشيد ،بر خلاف تصور همه و از جمله كپرنيك دايره ي كامل نيست،بلكه منحني بسيار پيچيده تري است كه بيضي ناميده مي شود .سپس يك نسل بعد نيوتن كبير ظهور كرد و آخرين نشانه هاي حكمت ماوراءا لطبيعه را از آسمانها زدود و منظومه ي شمسي را به صورت دستگاه عظيم واحدي درآورد كه تك تك حركات آن به كمك يك قانون جامع-قانون جاذبه ي عمومي- توضيح داده مي شد.ماده ي ملكوتي اجرام سماوي وماده ي زمخت زمين خاكي هر دو از قانونهاي واحدي پيروي مي كردند.پس ديگر فرقي بين اين دو نمي شد گذاشت.و بدينسان وضع ضد ونقيضي پيش آمد:در حالي كه دوربينهاي نجومي تازه كيهان را به مقياسي كه دروراء روياهاي مردم اعصار پيشين بود گسترش مي دادند دانش جديد اين كيهان بسيارگسترده تر را قابل درك و حتي آشنا جلوه گر مي ساخت. نجوم از تملك الهيات خارج مي شد و شاخه اي منشعب از جغرافيا مي گرديد .

مجموع اين كشفها كه همزمان با رونق اكتشافات زميني صورت مي گرفت . كليه ي زمينه هاي انديشه و فرهنگ انساني را تحت تاثير قرار و نه تنها آهنگ پيشرفت دانش و فن نو را سريع تر ساخت بلكه چون محركي روي تخيل انساني عمل كرد.

هنوز بيش ازسي تا چهل سال از ظهور نخستين تلسكوپ نگذشته بود كه ادبيات كاملي در زمينه ي مسافرت فضائي به وجود آمد كه داستان را با دانش تازه در هم مي آميخت .

موشك و هنر موشكي

كار كه انجام شد هميشه آسان به نظر مي آيد. سالهاي كوشش ،سهوها ،نا كاميها و بگو مگوها

با كارشناساني كه فرياد مي زدند (( محال است! )) فراموش مي شوند. در عوض همه مي پرسند : (( چرا اينقدر طول كشيد؟ ))

تا سال 1942 هيچ موشك بزرگي از زمين جدا نشده بود. تنها چند موشك كوچك مايعسوز پرواز كرده بودند آن هم اغلب نه چندان بلند و نه چندان خوب .ساختن موشك شايد بزرگترين جهشي باشد كه در زمينه ي تكنو لوژي تا آن زمان در دنياانجام گرفته بود . چيز مشابهي براي آن وجود نداشت ،حد اقل تا چند سال بعد مادامي كه دانشمندان پروژه ي آمريكائي مانهاتان هنوز شروع به طرح كارخانه هاي دهها ميلييون دلاري و چند هكتاري نكرده بودند تا فلزي را توليد كنند كه قبلآ به مقاديري كه براي چشم برهنه قابل ديدن باشد استخراج نشده بود از آنجا كه اجزاء اساسي و جزئي از هسته ي مركزي تمام گردونه هاي فضائي امروز را تشكيل مي دهند و تا مدت هاي مديد در آينده نيز تشكيل خواهند داد ،درك مشكلاتي كه در كار برنامه ي موشكي آلمان پيش آمد و چگونگي حل آنها كاملآ اهميت دارد .

لازم است هم اكنون و همينجا بگوييم كه موشك را كسي اختراع نكرد . تقريبآ همه ي قطعاتي كه در ساختن يك موشك مايعسوز به كار مي روند قبلآ توسط كنستانتين تسيو لكوفسكي ،هرمان ابرت و ديگر پيشا هنگان فضا نوردي وصف شده بودند.

و دكتر گادارد بردبار حتي بيش از اين كرده بود: او خود بيشتر قطعات اصلي موشك را به دست خود ساخته و آزمايش كرده بود. و حتي قبل از سال 1935موشك هائي را كه 45 كيلو وزن داشتند تا 250و 2 متري پرواز داده بود .

قلب يك موشك مثل همه ي وسائل حركت ، موتور آن است . موتور موشك در اساس كوره اي است با يك انتهاي باز كه در آن ماده ي سوختي به ميزان بي سابقه اي سوزانده مي شود و فر آورده هاي احتراق به حد اكثر سرعت ممكن از طريق سر لوله ي باريك شونده اي خارج مي شوند . روي كاغذ هيچ چيز از موتور موشك ساده تر به نظر نمي رسد اما موتور در واقع بايد بتواند تراكم از گرما ، لرزش و فشار را با ايمني در خود محدود كندكه طرح و آزمايش آن ممكن است هزارها سال كاري طول بكشد و ميلييون ها دلار خرج بردارد .

ميان پرده اي ديگر گذر در آمريكا

روز بيستم سپتامبر1956،تقريبآ يك سال پيش از آنكه اسپوتنيك در مدار قرار گيرد ، موشكي از كيپ كاناورال برخاست و قوسي رو به پهنه ي اقيانوس اطلس در فضا ترسيم كرد .كار موشك نيروي زميني ايالتهاي متحده از هر لحاظ بي عيب بود و آخرين طبقه ي آن 21000كيلومتر در ساعت سرعت گرفت ،سرعتي كه هيچ شئ ساخت بشر تا آن وقت بدان نرسيده بود.تنها افزايش8000كيلومتر سرعت در ساعت براي در مدار قرار دادن آن كافي مي بود.

اين موشك به آساني مي توانست به سرعت مداري برسد،دليل نرسيدن آن همانقدر ساده است كه باورنكردني.وزارت دفاع امريكا كه حدس زده بود كه نيروي زميني ممكن است نخست ماهواره ي غير مجازي در مدار قراردهد و سپس عذر خواهي كند دستور اكيد صادر كرده بود كه طبقه ي آخر حتمآ بايد خالي باشد واز دكتر ورنهر فن براون شخصآ خواسته شده بود كه براجراي اين دستور نظارت كند .تنها 16ماه بعد بود ،وقتي كه ديگر دو ماهواره ي روسي در فضا مي چرخيدند كه فن براون فرصت پرتاپ موشك مشابهي را با يك طبقه ي آخر(( زنده ))به دست آورد .طبقه ي نهايي آن نخستين ماهواره ي ايالتهاي متحده يا اكسپلور بود.

در چشم مردم جهان امريكا مسابقه ي فضائي را باخته بود واحساس سرشكستگي امريكائيان

از آن در آخرين سالهاي 50 به نحو تهديد آميزي مي رفت كه در عرصه ي مناسبات بين المللي همه چيز را تحت الشعاع قراردهد.

خدمت گذاراني خستگي ناپذير در آسمان

قبل از سال 1956 اشخاصي كه در دو كرانه ي اقيانوس اطلس مي زيستند فقط مي توانستند

از طريق راديو تلفن با هم تماس بگيرند.واگر شرايط جوي بد بود گاه امكان تماس اصلا وجود نداشت.آنگاه در1956 نخستين كابل تلفن زير دريايي در اقيانوس اطلس كشيده شد و36 خط تلفني فارغ از پارازيت به دست آمد.

فقط 6 سال بعد تلستار ماهواره ي مخابراتي رله ي از كران تا كران اقيانوس اطلس به فضاپرتاب گرديد .وهنوز چند سال نگذشته جاي خود را به ماهواره هاي مجهزتر و تواناتري

داد.با وجود بر اين تلستار به تنهايي مي توانست از عهده ي نقل نزديك به يك هزار مكالمه ي تلفني برآيد.

علاوه بر آن استفاده ي از تلستار به ارتباط راديو تلفني محدود نمي شد.اين ماهواره همچنين

مي توانست علائم تلويزيوني را از يك سوي اقيانوس گرفته بسوي ديگر آن بفرستد.به دلائل فني ،تصويرهاي تلويزيوني را فقط مي توان با امواج خيلي كوتاه پخش كرد ،اما اين امواج چون نور تنها مي توانند در امتداد خط مستقيم حركت كنند. از اين رو در خشكي ارسال علائم تلويزيوني به راه هاي دور احتياج به كابلهاي گران قيمت ((كواكسيال))ويا شبكه رله اي از برج هاي بلند مخصوص امواج خيلي كوتاه دارد هر كدام در داخل حوزه ي ديد نزديكترين همسايگان خود قرار گرفته باشد .

براي مخابره ي علائم تلوزيوني از يك سوي اوقيانوس اطلس بسوي ديگر آن يا احتياج به كابل كواكسيال به درازاي اقيانوس مي بود كاري كه از لحاظ امكانات فني عملي نبود ، و يا احتياج به گروحي كشتي كه هر كدام مجهز به دكل 30متري رله باشند وبه دقت در فواصل مناسب جا بگيرد و شايد رويهمرفته يكصد تائي از آنها لازم باشد . با وجود برين تلستار كه قطر آن حتي از 90 سانتيمتر هم كمتر بود توانست اين كار را انجام دهد . ماهواره تلستار به معني واقعي كلام نقش يك برج رله را كه چندين هزار كيلومترارتفاع داشته و در آن واحد از اروپا و امريكا هر دو براي امواج الكترونيك قابل رويت باشد بازي كرد .

شاهكارهاي تلستار هر جند كه شايان توجه بوده اند اما در واقع قدمهاي لرزان اوايه اي در راهي كه توسط ماهواره هاي مخابراتي گشوده شده اند بيش نيستند . هم اكنون مدتي است كه يك شبكه ي جهاني از ماهواره هاي پيشرفته ي بسياري از نقاط دور دست كره را در تماس فوري با يكديگر_ از راديو ، تلوزيون ،تلفن ، مخابره ي عكسي اسناد و انواع ديگر ارتباط دور – قرار داده است .

چشم بر زمين

نخستين سيستم ماهواره اي كه در جهان به منظور مخابره ي اطلاعات عملي روزمره به وجود آمد در زمينه ي هوا شناسي بود . برنامه بسيار موفق تايروس در سال 1960آغاز گرديد و نشان داد دوربيني كه از فضا به زمين بنگرد اطلاعاتي از آب و هوا به دست مي دهد كه از هيچ راه ديگري براي هوا شناس قابل تهيه نيست . تايروس توانست توفانها و گردبادهاي مهيب را در حال تكوين در دل اوقيانوس ها ببيند و خبرش را چندين روز زودتر از دستگاه هاي گوش به زنگ ديگر به مراكز هوا شناسي برساند . و توانست شاهد در هم شكستن بهاري يخها در رودخانه ي سن لوران (كانادا) باشد و پيش بيني هاي هوا شناسي براي ارسال تداركات تازه به پايگاه هاي اطراف قطب جنوب بكند . ماهواره هاي تايروس بعدي توانستند كارهاي حساس تري چون پيش بيني هوا براي پرتاب هاي پرژه ي سر كوري را بر عهده بگيرند . تايروس آخرين ماهواره از اين سري جاي خود را به ماهواره هاي تكامل يافته تر نيبوس و اسا داده است كه خود هسته ي سيستمي را تشكيل مي دهندكه دارد از از هنر پيش بيني جوي دانش دقيقي مي سازد .

منبع :www.physicsir.com

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#62 Posted: 20 Jul 2011 14:12

سفرهای فضایی
--------------------------------------------------------------------------------

از سال 1957 که اتحاد جماهير شوروي موفق شد ماهواره ‏اسپوتنيک1 را در مدار قرار دهد، آلودگي فضا به دست بشر ‏آغاز شد. اين آلودگي، عمدتاً مربوط به قطعات رها شده در ‏فضا، انفجارات خواسته يا ناخواسته و محموله‌هاي غير قابل ‏استفاده مي‌باشد. سطح تكنولوژي پرتاب ماهواره‌ها در آغاز ‏عصر فضا و عدم شناخت دقيق مهندسان و متخصصان ‏نسبت به مخاطرات پسماندهاي فضايي، باعث شد كه در ‏سالهاي اوج اين فعاليتها حجم قابل توجه‌اي پسماند در ‏مدارهاي گوناگون زمين رها شود. چند سالي كه از عصر ‏فضا گذشت كم‌كم خطرات ناشي از پسماندهاي فضايي، ‏خود را به اشكال مخاطره‌آميزي نشان دادند. در بررسي ‏محموله‌هايي كه به زمين باز‌مي‌گشتند، نشانه‌هايي از ‏برخوردهاي كوچك و بزرگي ديده مي‌شد كه پاره‌اي از آنها ‏بسيار خطرناك به نظر مي‌رسيدند.

پس از آغاز ‏راهپيماييهاي فضايي، خطرات ناشي از برخورد پسماندهاي ‏بسيار كوچكي كه مي‌توانست به راحتي پوشش نازك و ‏حساس لباس فضانوردان را پاره كند، معضل ديگري بود كه ‏آژانسهاي فضايي را به تحقيق و تفكر بيشتري وا‌داشت. اين ‏موضوع در سال 1991، زماني كه دستكش يكي از ‏فضانوردان شاتل فضايي آتلانتيس هنگام پياده‌نوردي ‏فضايي و در اثر برخورد پسماند بسيار كوچكي پاره شد، ‏اهميت ويژه‌اي يافت.
فضاي اطراف زمين را اجرام سماوي و غير سماوي، پلاسما، ‏امواج الکترومغناطيسي و يونها در بر‌گرفته است‎‏. ‏ملموس‌ترين و فيزيكي‌ترين پديده‌اي كه در اطراف زمين ‏مشاهده مي‌شود، مدارگردها هستند. در تعريف، مدارگردها ‏اجسامي هستند با وزن، ابعاد و شكل ظاهري متفاوت كه با ‏طبعيت از قوانين سه‌گانه كپلري به دور اجرام عظيم ‏سماوي مي‌چرخند.‏ مدارگردهاي اطراف زمين را مي‌توان به دو گروه ‏مدارگردهاي سماوي مانند ماه، سنگهاي آسماني و غبارهاي ‏بين‌سياره‌اي و مدارگردهاي دست ساز مانند ماهواره‌ها، ‏ايستگاه‌ها و پسماندهاي فضايي تقسيم كرد.‏
مدارگردهاي غير سماوي را ميتوان در دو گروه اجرام قابل ‏استفاده نظير ماهواره‌ها و اجرام غير قابل استفاده نظير ‏مراحل پاياني راکتهاي حامل و يا ماهواره‌هاي از کار افتاده جای داد. پسماندهای فضايی به اين گروه از ‏مدارگردهای ساخته دست بشر که غير قابل استفاده بوده و ‏يا عمر مفيدشان به پايان رسيده باشد گفته مي‌شوند. ‏تخمين زده مي‌شود که در حال حاضر حدود 330 ميليون ‏قطعه پسماند با ابعاد مختلف از قطر يک ميليمتر تا ‏ماهواره‌هاي از کار افتاده چند صد کيلوگرمي در مدارهاي ‏مختلف زمين سرگردان باشند‏.‏
‏ اکثر پسماندهاي فضايي در دو منطقه عمده اطراف ‏زمين انباشته شده‌اند. منطقه لئو (‏LEO‏) يا محدوده کم ‏ارتفاع مداری اولين منطقه آلوده فضا شمرده مي‌شود. اين ‏منطقه كه از ارتفاع 200 کيلومتري سطح زمين آغاز شده ‏و تا حدود 2000 کيلومتري ادامه پيدا مي‌کند برحسب ‏اتفاق ميزبان بيشترين تعداد ماهواره‌هاي هواشناسي و ‏نظامي است و از اين نظر منطقه حساسی به حساب می‌آيد. منطقه دوم، ناحيه کم ضخامت مدار ‏زمين‌آهنگ يا جئو (‏GEO‏) ‌ در ارتفاع حدود 36000 ‏کيلومتري زمين است که تقريبا تمامي ماهواره‌هاي ‏مخابراتي و تلويزيوني در اين ناحيه واقع شده‌اند.

شناخت اين دو منطقه احتياج به روشهاي متفاوتي دارد. ‏براي مثال، مطالعه اثر بازدارندگي اتمسفر و يا ناهمگوني ‏شتاب جاذبه زمين که در مدارهاي لئو بسيار حياتي است، ‏در مدارهاي جئو اهميت چنداني ندارد، اما در مقابل، ‏مطالعه اثر جاذبه خورشيد و ماه براي مدارگردهاي منطقه ‏جئو مهم مي‌باشد.

... اهميت موضوع پسماندهاي فضايي
مهمترين دليل مطالعه پسماندهاي فضايي، خطراتي است ‏كه وجود اين پسماندها براي ماموريتهاي فضايي به وجود ‏مي‌آورند. سرعت مورد نياز برای قرار دادن جسمی در مدار ‏زمين آهنگ به ارتفاع 36000 كيلومتر از سطح زمين، ‏حدود ‏km/sec‏3 مي‌باشد. اين سرعت با كاهش ارتفاع ‏افزايش می‌يابد تا جايي‌که سرعت لازم برای تزريق ‏مدارگردي در مدار 200 کيلومتري از سطح زمين به حدود ‏km/sec‏8 مي‌رسد‎‏.‏ برخورد حتي کوچکترين شئ با سرعتهاي اشاره شده ‏مي‌تواند براي پروازهاي سرنشين‌دار يا غيرسرنشين‌دار ‏تهديدي جدي به حساب آيد. به عبارتي، خطر اصلي ‏پسماندهاي فضايي مربوط به انرژي جنبشي بسيار زياد آنها ‏است که در اثر يک تصادم، رها شده و باعث ايجاد خسارت ‏زيادي خواهد شد.

برخورد ريزترين پسماند با سطح نازك و به شدت حساس ‏لباس فضانورداني كه براي انجام مأموريتهاي فضايي، مجبور ‏به راه‌پيمايي در اطراف سفينه خود مي‌شوند، مي‌تواند ‏خطرات عمده‌اي براي آنها در‌بر‌داشته باشد. پسماندي به ‏قطر فقط نيم ميليمتر قادر به سوراخ كردن لباس فضايي و ‏خراشيدن پوست بدن فضانوردان خواهد شد. پسماندهاي ‏بزرگتر، حتماً خطرات بيشتري براي آنها خواهد داشت. ‏

وضع ماهواره‌ها، علي‌رغم داشتن پوششهاي مقاومتر، بهتر ‏نيست. برخورد يک پسماند فضايي کوچک با يک ماهواره و ‏يا ايستگاه فضايي فعال مي‌تواند باعث از کار افتادن آنها ‏شود و حتي در صورت بزرگتر بودن پسماند، سبب متلاشي ‏شدن ماهواره نيز خواهد شد.‏ به عنوان مثال اگر پسماندي با قطر حدود ‏cm‏1 با سرعتي ‏معادل 8 كيلومتر بر ثانيه كه براي مدارهاي كم ارتفاع، ‏سرعت محتملي است به ماهواره‌اي برخورد كند، انرژيي ‏معادل يك نارنجك دستي آزاد خواهد كرد. متاسفانه چنين ‏پسماندهاي بسيار كوچكي قابل مشاهده، رهگيري و ‏فهرست‌برداري نيستند و به‌طبع نمي‌توان مسير آنها را ‏حدس زد و از آنها دوري نمود.

روی همين اصل گسترش ‏تحقيقات برای بهبود طراحی، فرايند ساخت و استفاده از ‏مواد جديد و ترکيبی در دستور کار تمامی دفاتر طراحی ‏فضايی قرار دارد.‏
موضوع برخورد و تصادم با پسماندها ريسک اقتصادي ‏استفاده از فضا را به شدت افزايش داده و ادامه تحقيقات ‏فضايي و سفرهاي اکتشافي را با بن‌بست مواجه خواهد کرد. ‏به همين دليل براي آژانسهاي فضايي و صاحبان ‏ماهواره‌هاي تجاري، علمي و نظامي بسيار مهم است که ‏اطلاعات دقيق و جامعي از جمعيت، مشخصات و موقعيت ‏پسماندها داشته باشند. ‏

... جمعيت و منابع توليد
از آغاز عصر فضا تا زمان حاضر، ميزان پسماندهاي فضايي ‏ناشي از فعاليتهاي بشري براي کشف و استفاده تجاري، ‏علمي و نظامي از فضا حدود 9000 قطعه فهرست شده ‏است. پسماندهايي که در حال حاضر و به دليل ‏محدوديتهاي ابزاري، ميتوان فهرست نمود، پسماندهايي با ‏قطر بيش از 10 سانتيمتر در محدوده کم ارتفاع مداری و ‏با قطر بيش از يک متر در محدوده‌های مرتفع نظير ‏مدارهای زمين‌آهنگ هستند. طبق برآوردهاي آماري تعداد ‏کل پسماندها بسيار بيشتر از اين رقم است. حدس زده ‏مي‌شود که تا کنون حدود 330 ميليون قطعه پسماند با ‏قطري بيش از يک ميليمتر در فضا رها شده باشند. ‏
منابع عمده آلوده كننده فضا را مي‌توان در 6 دسته مهم جا ‏داد كه عبارتند از:‏
اشياي به جا مانده از مأموريتهاي فضايي ‏شناخته‌شده‌ترين پسماندها را ماهواره‌هاي از کار افتاده، ‏اشياي به جا مانده از ماموريتهاي فضايي و قطعات پخش ‏شده از تعداد بيشماري انفجار تشكيل مي‌دهد.

اشياي به ‏جا مانده از ماموريتهاي فضايي شامل کابلها، فنرها، پيچها و ‏محافظهايي است که طي انجام مراحلي از ماموريت، مانند ‏جدايش بلوکها و شروع به کار سنسورها، دوربين‌ها و يا ‏موتورها در فضا رها شده‌اند.

تخمين زده مي‌شود ‏که منبع توليد حدود 40% پسماندهايي از اين قبيل، انفجارات ‏خواسته و يا ناخواسته‌ای بوده که در فضا اتفاق افتاده است.‏

تصادمهاي فضايي تصادمهاي فضايي نيز اگرچه به ندرت ‏رخ می دهند اما به دليل عدم کنترل بر آنها، بسيار مهم ‏هستند. اهميت تصادم بين مدارگردها از دو جنبه قابل ‏بررسي مي‌باشد. اهميت اول مربوط به دسته‌اي از تصادمها ‏است كه حداقل يكي از طرفهاي برخورد، مدارگرد فعالي ‏مانند يك ماهواره باشد. اين نوع تصادمها به دليل صدماتي ‏كه مي‌تواند منجر به از كار افتادن مدارگردهاي فعال و يا ‏شكست مأموريتهاي فضايي شود، مهم هستند. اهميت دوم ‏تصادمهاي فضايي مربوط به بحث جاري يعني توليد ‏پسماندهاي فضايي است. هنگاميكه دو مدارگرد با هم ‏برخورد مي‌كنند، به احتمال قوي قطعات و يا تكه‌هايي از ‏آنها جدا شده و با توجه به ميزان و نوع ضربه ناشي از ‏برخورد، مسير مستقلي را در پيش مي‌گيرند. به اين ترتيب ‏هر چند مجموع جرم پسماندها تغييري نمي‌كند اما ‏جمعيت آنها افزايش مي‌يابد. با افزايش تعداد پسماندهاي ‏فضايي در اطراف زمين، مي‌بايست منتظر افزايش تعداد ‏چنين تصادفاتي باشيم. هم اكنون روزانه صدها گذر نزديك ‏بين مدارگردهاي فهرست شده اتفاق مي‌افتد‎‏.‏

آلياژ نَك بخش بسيار اندكي از پسماندهاي فضايي را ‏قطرات فلز مايعي تشكيل مي‌دهد که شامل آلياژي از دو ‏فلز قليايي سديم و پتاسيم است. از اين آلياژ به خصوص كه ‏نَك ناميده مي‌شود به عنوان مايع خنک کننده در ‏رآکتورهاي اتمي واقع در مدار استفاده مي‌شده است. نشت ‏اين آلياژ فقط در محدوه سالهاي 1980 تا 1988 اتفاق ‏افتاد و قطرات نشت شده قطري بين 100 ميکرومتر تا 5 ‏سانتيمتر داشته‌اند.‏

خاكستر موتورهاي سوخت جامد قسمت ديگري از ‏پسماندهاي فضايي به دليل عملکرد موتورهاي سوخت ‏جامد توليد شده‌اند. معمولا براي بهبود عملکرد اين‌گونه ‏موتورها، کاهش ناپايداري اکسيداسيون و افزايش نيروي ‏پيشران، در هنگام توليد سوخت حدود 18% ذرات ريز ‏اکسيد آلومينيوم نيز به مخلوط سوخت اضافه مي‌شود. ‏هنگامي‌كه موتورهاي سوخت جامد روشن است، اين مواد ‏به شکل خاکستر و به قطر 50 ميکرومتر تا 3 سانتيمتر از ‏دهانه موتور خارج شده و در مدار باقي مي‌مانند.‏

ذرات بسيار ريز علاوه بر غبار ريز ذرات آلومينيوم، دو ‏گونه پسماندهاي فضايي ريزتري نيز وجود دارند. گونه اول ‏اجکتا (‏Ejecta‏) نام دارد كه در اثر برخورد پسماندهاي ‏کوچک با سطح ساير اجرام مداري به وجود مي‌آيد. گونه ‏دوم شامل ذرات و غبار رنگ يا ساير پوششهاي مدارگردها ‏نظير عايقهاي حرارتي است که در اثر خوردگي و يا ‏مجاورت با اکسيژن و تابش مستقيم خورشيد، از سطح ‏اصلي کنده شده و در فضا رها مي‌شوند.‏
سيمهاي مسي وست فورد نيدلز آخرين گروه ‏پسماندها، خوشه‌اي از سيمهاي مسي کوتاه و بلند است که ‏در مدار 3600 کيلومتري زمين در حال حرکت هستند. اين ‏خوشه حاصل دو آزمايش در قالب پروژه‌اي تحت عنوان ‏‏"وست فورد نيدلز" مربوط به اوايل دهه 1960 است که به ‏منظور استفاده از فضا براي امور مخابراتي شكل گرفته بود. ‏هدف از پروژه اين بود که با ايجاد يک حلقه مسي در ‏اطراف زمين، سطح مناسبي براي بازتاب امواج ‏الکترومغناطيس به وجود آيد. طي اين عمليات، تعداد 480 ‏ميليون دوقطبي مسي در دو مرحله در مدار زمين قرار ‏گرفتند.
نمودار زير سهم ‏جمعيت هر گروه از منابع آلوده كننده فضا را به تفكيك ‏نشان مي‌دهد. ملاحظه مي‌شود كه مدارگردهاي فعال و ‏مفيدي كه هم‌اكنون مشغول ارائه خدمت هستند تنها ‏حدود 6% از كل جمعيت مدارگردهاي دست‌ساز را به خود ‏اختصاص مي‌دهند.

اهميت هر يك از موارد فوق، به درصد آلودگي آنها مربوط ‏مي‌شود. روشن است كه كنترل و مطالعه روي منابع ‏آلوده‌كننده‌اي كه درصد كمي از آلودگي كلي را به خود ‏اختصاص مي‌دهند، در اولويت نخواهد بود.
... ‏ فرسايش و فرو‌افتادن
همه ساله در حدود 20،000 تن اجرام طبيعي و غير طبيعي شامل غبار بين سياره‌اي، شهاب‌سنگ‌ها و برخي ‏دست‌ساخته‌هاي بشر كه به واسطه مأموريتهاي فضايي در مدار قرار گرفته‌اند از محدوده مدارهاي كم ارتفاع به سمت ‏زمين فرو مي‌افتند.
فرسايش و فرو‌افتادن پسماندهاي فضايي كه عمدتا ناشي از ‏اثرات بازدارنده اتمسفر مي‌باشد، روش طبيعي کاهش ‏پسماندها هستند. پسماندي که در مدارهاي کم ارتفاع به ‏دور زمين مي‌چرخد در اثر اغتشاشات ناشي از اتمسفر به ‏طور مداوم انرژي جنبشي خود را از دست مي‌دهد و در ‏نتيجه ارتفاع مداري آن کاهش مي يابد. چنين پسماندي ‏علاوه بر مقابله با نيروي بزرگ بازدارنده اتمسفر، به دليل ‏سرعت زيادي كه دارد، آرام آرام داغ شده و مي‌سوزد. اگر ‏پسماند کوچک باشد، در اثر فرسايش کاملا سوخته و قبل ‏از برخورد با سطح زمين از بين مي‌رود. ولي اگر پسماند ‏بزرگ باشد، بخش باقيمانده آن به زمين برخورد خواهد ‏کرد.

مخزن سوخت مرحله پاياني موشك "دلتاي دو". اين مخزن ‏فولادي 200 كيلوگرمي به تاريخ 5 ژانويه 1997 در تگزاس ‏سقوط كرد. ‏
موضوع برخورد با زمين از دو جهت قابل تامل است: ‏اول مكان و زمان برخورد و دوم پسماندي كه به زمين ‏برخورد خواهد كرد. موضوع اول زماني اهميت مي‌يابد كه ‏پسماند در شهرها، مراكز پرجمعيت و يا مجتمعهاي صنعتي ‏حساس و ارزشمندي مانند پالايشگاه‌ها، سدها و يا ‏نيروگاه‌هاي اتمي سقوط كند. اما اهميت موضوع دوم ‏زماني آشكار مي‌شود كه پسماندهاي خطرناكي مانند ‏راكتورهاي اتمي سفاين فضايي و يا مخازن مملو از سوخت ‏و مواد شيميايي خطرناك در ليست فروافتادن قرار ‏مي‌گيرند.

سه راه طبيعي براي فرسايش يا فروافتادن پسماندها ‏مي‌شناسيم كه هر كدام از آنها به گونه‌اي با اثرات بازدارنده ‏جو زمين در ارتباط هستند:
‏تغيير چگالي جو اين موضوع در مورد پسماندهايي كه ‏در جو بسيار رقيق يا اندكي بالاتر از آن به دور زمين ‏مي‌چرخند، اهميت دارد. چگالي اتمسفر در ارتفاع مشخصي ‏از سطح زمين و در طول زمان، همواره ثابت نيست و به ‏شدت به فعاليتهاي دوره‌اي خورشيد كه بازه‌اي يازده ساله ‏دارد، وابسته است. ‏دراوج فعاليتهاي خورشيدي كه تابش اشعه‌هاي ‏ماوراءبنفش و گاما به شدت افزايش مي‌يابد، لايه‌هاي ‏مختلف اتمسفر زمين به تناسب انرژي بيشتري دريافت ‏كرده و افزايش حجم مي‌دهند. اين امر باعث مي‌شود ‏چگالي اتمسفر در لايه‌هاي فوقاني به شدت افزايش يابد. ‏افزايش چگالي اتمسفر در لايه‌هاي فوقاني باعث افزايش ‏ميزان فرسايش و نيروي بازدارندگي خواهد شد كه اين ‏موضوع باعث مي‌شود روند فرسايش و سقوط پسماندهاي ‏اين منطقه در اوج فعاليتهاي خورشيدي شتاب بيشتري ‏گيرد. ‏

مدارهاي بيضي شكل بسيار كشيده دومين عامل ‏فرسايش يا فروافتادن پسماندها مربوط است به دسته‌اي از ‏آنها كه در مدارهايي با تفاوت فاحش در ارتفاع نقاط اوج و ‏حضيض مي‌چرخند و يا به عبارتي ديگر شکل مداري آنها ‏بيضي بسيار کشيده است. ‏ ‏ اثر نيروهاي جاذبه ماه و خورشيد مخصوصا در حالتهاي ‏خاصي نظير مقارنه باعث اختلالات کوچکي در مدارهاي ‏اين دسته از پسماندها مي‌شود. از آنجا‌که در اين مدارها ‏نقطه حضيض بسيار نزديک به محدوده جو غليظ است، ‏كمترين اختلال در مدار امکان فرو رفتن مدارگرد در جو ‏غليظ زمين را به شدت افزايش مي‌دهد. هر بار كه مدارگرد ‏در مسير خود از لايه‌هاي غليظ جو عبور مي‌كند، بخشي از ‏انرژي مداري خود را از دست داده و در نتيجه، ارتفاع مدار ‏آن پايين‌تر آمده و فرايند فرسايش يا سقوط، سرعت ‏بيشتري مي‌گيرد.‏
فشار تابشيخورشيد آخرين عامل که اهميت کمتري ‏نيز دارد نيروي ناشي از فشار تابشي خورشيد است. اثر اين ‏نيرو بر مدارگردهاي بزرگ و سنگيني نظير ماهواره‌ها به ‏قدري اندک است که مي‌توان آن را فراموش نمود. اما همين ‏نيروي اندک روي پسماندهايي که نسبت سطح به جرم ‏بزرگي دارند، تاثير قابل ملاحظه‌اي دارد که نمي‌توان از آن ‏صرف نظر کرد. اين منبع انرژي به عنوان روش طبيعي دفع ‏و فرسايش ذرات و غبارهايي نظير آنچه در مورد خروجي ‏موتورهاي سوخت جامد و يا اجكتا گفته شد، بسيار مفيد ‏است. فشار تابشي خورشيد در دوره‌هايي يازده ساله افزايش ‏مي‌يابد و بيشترين حجم رانش پسماندهاي ريز به سمت جو ‏غليظ در آن زمان صورت مي‌گيرد‏

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#63 Posted: 20 Jul 2011 14:13

سفر به سیارات دیگر
--------------------------------------------------------------------------------

طراحی و ساخت موفقیت آمیز یک فضاپیما برای ارسال به فضا و انجام دادن آزمایشهایی در دنیاهای دیگر، کار بسیار دشواری است.

طراحی و ساخت موفقیت آمیز یک فضاپیما برای ارسال به فضا و انجام دادن آزمایشهایی در دنیاهای دیگر، کار بسیار دشواری است. به خصوص اگر این فضاپیما برای انجام ماموریت در سیارات بوده و وارد اتمسفر خاصی شود و در مسیر خود تا سطح سیاره اطلاعات را جمع آوری کند. معمولا این فضاپیماها پس از فرود خود نمی توانند مدت زیادی به کار ادامه دهند. فضاپیماهای سیاره نورد در سیاراتی مانند ونوس (ناهید یا زهره) که دمای جو آن 482.2 درجه سانتیگراد ، فشار آن 90 برابر فشار جو زمین و جو آن آمیخته از دی اکسید کربن و ترکیبات اسید سولفوریک است، به انجام ماموریت می پردازند. ماموریت بعضی از آنها نیز در توپهای گازی عظیم الجثه مانند کیوان (زحل) یا مشتری صورت می گیرد. فضاپیمای گالیله موفق به نفوذ در لایه خارجی گازی مشتری تا فشار 22 برابر فشار زمین شد. نا سا تعدادی از سفینه های خود مانند مارینر1 (Mariner) که اولین ماموریت به ونوس بود را از دست داده است. در سطح بین المللی نیز این اتفاق بارها تکرار شده است. اینگونه ماموریت ها به سالها فعالیت، هزینه های فراوان و تکنولوژی های پیشرفته تخصصی مانند محفظه های فشار و سیستمهای محافظ حرارتی و تجهیزات ویژه اندازه گیریهای علمی نیاز دارند. در این زمینه تا کنون موفقیت های قابل توجه اندکی، مانند ماموریت چند فضاپیمایی پایونییر (Pioneer) به ونوس، ماموریت فضاپیمای گالیله و ماموریت اخیر اروپاییها با فضاپیمای هایگنز(Huygens) به قمر تایتان، که قسمتی از ماموریت کاسینی در زحل بود را داشته ایم. این ماموریتها یا مدتها قبل انجام شده اند، یا بسیار گران تمام شده اند و یا هر دو. چالش پیش روی نسل جدید ماموریتها، به کارگیری تکنولوژیهای جدید است، اما کسی راضی نمی شود مبلغی نزدیک به 1 بیلیون دلار را در معرض ریسک بگذارد!. در عین حال باید به یک نکته توجه کرد. چگونه از اینجا به آنجا برویم؟. سیستم محافظ حرارتی را در نظر می گیریم. فضاپیما با سرعت 65.000 تا 80.000 کیلومتر در ساعت، یعنی سرعت لازم برای رسیدن به سیارات بیرونی مانند مشتری و کیوان، حرکت می کند. موقع رسیدن به مقصد، جرم فضاپیما انرژی بسیار زیادی دارد که در صورت ورود به درون جو سیاره مقصد، باید از آن کاسته شود به عبارت دیگر فضاپیما باید سرعت خود را کم کند. در شرایط تقریبا تهی فضا، سرعت زیاد مشکلی ایجاد نمی کند. اما زمانیکه یک فضاپیما با یک جو پر از مولکولهای گاز مواجه می شود، همه چیز به سرعت شروع به داغ شدن می کند. هرچه سرعت فضاپیما بیشتر باشد، بیشتر داغ می شود. فضاپیمای گالیله که تا به امروز سخت ترین تلاش برای ورود به جو سیاره ای را انجام داده است دمایی دو برابر دمای سطح خورشید و نیرویی به اندازه 230g یعنی 230 برابر شتاب گرانشی در سطح زمین را هنگام نفوذ در مشتری تجربه کرد. در چنین شرایطی تنها می توان با داشتن یک شیلد حرارتی که با دقت طراحی و با دقت آزمایش شده و با مواد تخصصی ویژه مانند ترکیبات فنولیک (phenolic - نوعی رزین) کربن پوشانده شده است، نجات پیدا کرد. جنس این شیلد باید به قدری ضخیم باشد که اگر یک تکه آن از بین رفت، همچنان بتواند از فضاپیما محافظت کند. البته، هر اندازه که وزن شیلد حرارتی بیشتر باشد، فضاپیما تجهیزات کمتری را می تواند با خود حمل نماید.

با گذشت سالها از ارسال فضاپیمای گالیله در سال 1989، مواد جدیدی ساخته شده اند که قابلیتهای بهتری دارند. آنها هم سبکترند و هم مقاومت بیشتری دارند. ماده جدیدی که در مرکز تحقیقات ایمز (Ames) ناسا واقع در سیلیکون ولی کالیفرنیا اختراع شده است، PICA مخفف Phenolic Impregnated Carbon Ablator به معنی محافظ حرارتی فنولیک کربن اشباع شده، نام دارد. این ماده بسیار سبک است، تولید آن نسبتا آسان است و خیلی راحت می توان آنرا به صورت اشکال خاصی در آورد. این ماده پیشرفت بزرگی در تکنولوژی فضاپیماها بود. از ماده PICA در محافظ حرارتی فضاپیمای ماموریت استارداست (Stardust) یا غبار ستاره استفاده شد. این فضاپیما در 7 فوریه 1999 به فضا فرستاده شد یعنی در دوران ماموریتهای "سریعتر، بهتر، ارزانتر" یا ماموریتهای FBC (Faster, Better, Cheaper) ناسا. دستاوردهای دوران FBC شکستهای پرهزینه ای را (مدارگرد آب و هوای مریخ و فرود در قطب مریخ) در بر داشت و از آن زمان ناسا این فلسفه (FBC) را کنار گذاشت. البته FBC دست کم یک نقطه مثبت داشت. بر اساس این فلسفه پذیرفتن ریسک با این باور که اگر یک ماموریت کوچکتر و ارزانتر باشد احتمال عدم موفقیت آن بیشتر است اما در صورت شکست، فاجعه کمتری به بار خواهد آمد و ممکن است برای دوباره سازی آن، فناوری های جدیدی به دست آید، مجاز بود. فضاپیمای استارداست در 25 ژانویه 2006 به همراه نمونه هایی از یک دنباله دار به زمین بازگشت و ثابت کرد که PICA کار خود را به زیبایی انجام می دهد. ارسال فضاپیما به سیارات و اقمار آنها امری گران و دشوار است و تجهیزاتی که برای رسیدن به هر یک از این اجرام مورد نیاز است، بسیار متنوعند. در همین راستا انجمن بین المللی سیاره نوردی سالانه یکبار گرد هم می آید و ضمن ارائه ایده ها و تکنولوژی های جدید، نظرات خود را در مورد انتخاب مقصد برای ماموریتهای آینده مطرح می کنند. پنجمین نشست این انجمن اواخر ژوئن 2007 در بوردوکس فرانسه برگزار شد. تکنولوژی هایی که در آن مورد بحث قرار گرفتند از بالنهای کوچک (نوعی وسیله به نام بالوت (ballute) که تلفیقی از بالن و پاراشوت است و می تواند در فراز سطوح شناور باشد) تا سیستم های پیشرفته محافظ حرارتی و تجهیزات فوق سبک ساخته شده به کمک نانوتکنولوژی بودند. مقاصد مورد توجه برای برنامه های آتی متعددند. از آن جمله می توان سیارات ونوس و عطارد، که می توانند به درک ما از تشکیل منظومه شمسی و این که چرا وضعیت این سیارات به گونه ایست که غیر قابل سکونت هستند، را نام برد. علاوه بر آن قمرهای کیوان و مشتری، مانند قمر اروپا مقاصد خوبی می باشند. در قمر اروپا، علاوه بر وجود اقیانوس آب مایع در زیر لایه های یخی، امکان وجود ارگانیزمهای زنده وجود دارد. بسیاری بر این باورند که اروپا همه ملزومات اساسی شامل آب مایع، منبع انرژی و مواد مغذی را دارا می باشد. به هر حال تنها راه شناخت بیشتر، رسیدن به آنجا با یک فضاپیمای مناسب و همراه داشتن تجهیزات کامل است. هیچ یک از این تصمیم گیریها کار ساده ای نیست. واقعیت این است که برای تحقق خواسته های همه مردم زمین، پول کافی وجود ندارد. صرفنظر از مسائل مالی، این وظیفه علوم و فناوری فضانوردی است که باید همراه با خواسته های بشر پیش رود.

نویسنده: لیزا چو- تیلبار
انجمن علوم
انستیتو SETI (seti.org)

ترجمه: لنا سجادیفر parssky.com

من هم خدایی دارم

plangton31

کاربر

ارسالها: 5120

#64 Posted: 20 Jul 2011 14:15

ماهواره ي مصنوعي چيست ؟

ماهواره ي مصنوعي شي ايست كه توسط انسان ساخته شده و به طور مداوم در حال حركت در مداري حول زمين يا اجرام ديگري در فضا مي باشد. بيشتر ماهواره هاي ساخته شده تاكنون حول كره زمين در حركتند و در مواردي چون مطالعه كائنات، ايستگاه هاي هوا شناسي، انتقال تماس هاي تلفني از فراز اقيانوس ها، رديابي و تعيين مسير كشتي ها و هواپيماها و همينطور امور نظامي به كار مي روند.

ماهواره هايي نيز وجود دارند كه دور ماه، خورشيد، اجزام نزديك به زمين و سياراتي نظير زهره، مريخ و مشتري در حال گردش مي باشند. اين ماهواره ها اغلب اطلاعات مربوط به جرم آسماني كه حول آن در گردشند را جمع آوري مي كنند.

به جز ماهواره هاي مصنوعي مذكور اشياي در حال گردش ديگري نيز در فضا وجود دارند از جمله فضا پيما ها، كپسول هاي فضايي و ايستگاه هاي فضايي كه به آنها نيز ماهواره مي گوييم. البته اجرام ديگري نيز در فضا وجود دارند به نام زباله هاي فضايي شامل بالابرنده هاي مستهلك راكت ها، تانك هاي خالي سوخت و … كه به زمين سقوط نكرده اند و در فضا در حركتند. در اين مقاله به اين اجرام نمي پردازيم.

اتحاديه جماهير شوروي پرتاب كننده اولين ماهواره مصنوعي، اسپاتنيك 1، در سال 1957 بود. از آن زمان ايالات متحده و حدود 40 كشور ديگر سازنده و پرتاب كننده ماهواره به فضا بوده اند.

امروزه قريب به 3000 ماهواره فعال و 6000 زباله فضايي در حال گردش به دور زمينند.

انواع مدارها
مدارهاي ماهواره ها اشكال گوناگوني دارند. برخي دايره شكل و برخي به شكل بيضي مي باشند. مدارها از لحاظ ارتفاع (فاصله از جرمي كه ماهواره حول آن در گردش است) نيز با يكديگر تفاوت دارند. براي مثال بعضي از ماهواره در مداري دايره شكل حول زمين خارج از اتمسفر در ارتفاع 250 كيلومتر(155 مايل) در حركتند و برخي در مداري حركت مي كنند كه بيش از 32200 كيلومتر (20000 مايل) از زمين فاصله دارد. ارتفاع بيشتر مدار برابر است با دوره گردش ( مدت زمانيكه ماهواره يك دور كامل در مدار خود حركت مي كند) طولاني تر.
يك ماهواره زماني در مدار خود باقي مي ماند كه بين شتاب ماهواره ( سرعتي كه ماهواره مي تواند در طي يك مسير مستقيم داشته باشد ) و نيروي گرانش ناشي از جرم آسماني كه ماهواره تحت تاثير آن مي باشد و دور آن در گردش است تعادل وجود داشته باشد. چنانچه شتاب ماهواره اي بيشتر از گرانش زمين باشد ماهواره در يك مسير مستقيم از زمين دور مي شود و چنانچه اين شتاب كمتر باشد ماهواره به سمت زمين برخواهد گشت.
براي درك بهتر تعادل بين گرانش و شتاب، جسم كوچكي را در نظر بگيريد كه به انتهاي يك رشته طناب متصل و در حال چرخش است. اگر طناب پاره شود جسم متصل به آن در يك مسير صاف به زمين مي افتد. طناب در واقع كار گرانش را انجام مي دهد تا شي بتواند به چرخش خود ادامه دهد. ضمنا وزن شي و طناب ميتوانند نشانگر رابطه بين ارتفاع ماهواره و دوره گردش آن باشد. طناب بلند مانند ارتفاع بلند است. هر چه طناب بلندتر باشد زمان بيشتري نياز است تا شي متصل به آن يك دور كامل بچرخد. طناب كوتاه مانند ارتفاع كوتاه است و در زمان كمتري شي مذكور يك دور كامل در مدار خود گردش خواهد كرد.

انواع گوناگوني از مدارها وجود دارند اما اغلب ماهواره هايي كه حول زمين در گردشند در يكي از اين چهار گونه مدار حركت ميكنند. (1) ارتفاع بلند، ﮋئوسينكرنوس. (2) ارتفاع متوسط. (3) سان سينكرنوس، قطبي. (4) ارتفاع كوتاه . شكل اغلب اين گونه مدارها دايره ايست.
مدارهاي ارتفاع بلند، ﮋئوسينكرنوس بر فراز استوا و در ارتفاع 35900 كيلومتر(22300 مايل) قرار دارند. ماهواره هاي اينگونه مدارها حول محور عمودي زمين با سرعت و جهت برابر حركت زمين حركت مي كنند. بنابراين هنگام رصد آنها از روي زمين همواره در نقطه اي ثابت به نظر مي رسند. براي پرتاب و ارسال اين ماهواره ها انرﮋي بسيار فراواني لازم است.
ارتفاع يك مدار متوسط حدود 20000 كيلومتر (12400 مايل) و دوره گردش ماهواره هاي آن 12 ساعت است . مدار خارج از اتمسفر زمين و كاملا پايدار است. امواج راديويي كه از ماهواره هاي موجود در اين مدارها ارسال مي گردد در مناطق بسيارزيادي از زمين قابل دريافت است. پايداري و وسعت مناطق تحت پوشش اين گونه مدارها آنها را براي ماهواره هاي ردياب مناسب مي نمايد.
مدارهاي سان سينكرنوس، قطبي، ارتفاع نسبتا كوتاهي دارند. آنها تقريبا از فراز هر دو قطب زمين عبور مي كنند.مكان اين مدارها متناسب با حركت زمين به دور خورشيد در حركت است به گونه ايكه ماهواره ي اين مدار خمواره در يك ساعت محلي ثابت از استوا عبور مي كند. از آنجاييكه اين ماهواره ها از همه عرض هاي جغرافي زمين مي گذرند قادرند كه اطلاعات را از تمامي سطح زمين دريافت نمايند. در اينجا مي توان ماهواره Terra را به عنوان مثال نام برد. وظيفه اين ماهواره مطالعه اثرات چرخه ها ي طبيعي و فعاليت هاي انسان بر روي آب و هواي كره زمين است. ارتفاع مدار اين ماهواره 705 كيلومتر (438 مايل) و دوره گردش آن 99 دقيقه است. زمانيكه اين ماهواره از استوا عبور مي كند ساعت محلي هميشه 10:30 صبح و يا 10:30 شب است.
يك مدار ارتفاع كوتاه درست بر فراز جو زمين قرار دارد جاييكه تقريبا هوايي براي ايجاد تماس و اصطكاك وجود ندارد. براي ارسال ماهواره به اين نوع مدارها انرﮋي كمتري نسبت به سه نوع مدار مذكور ديگر لازم است. ماهواره ها ي مطالعاتي كه مسئول دريافت اطلاعات از اعماق فضا مي باشند غالبا در اين مدارها در حركتند. براي مثال تلسكوپ هابل كه در ارتفاع 610 كيلومتر(380 مايل) با دوره گردش 97 دقيقه در حركت است.
انواع ماهواره ها

ماهواره هاي مصنوعي بر اساس ماموريت هايشان طبقه بندي مي شوند. شش نوع اصلي ماهواره وجود دارند. (1) تحقيقات علمي، (2) هواشناسي، (3) ارتباطي، (4) ردياب، (5) مشاهده زمين، (6) تاسيسات نظامي.
ماهواره هاي تحقيقات علمي اطلاعات را به منظور بررسي هاي كارشناسي جمع آوري مي كنند. اين ماهواره ها اغلب به منظور انجام يكي از سه ماموريت زير طراحي و ساخته مي شوند. (1) جمع آوري اطلاعات مربوط به ساختار، تركيب و تاثيرات فضاي اطراف كره زمين. (2) ثبت تغييرات در سطح و جو كره زمين. اين ماهواره ها اغلب در مدارهاي قطبي در حركتند. (3) مشاهده سيارات، ستاره ها و اجرام آسماني در فواصل بسيار دور. بيشتر اين ماهواره ها در ارتفاع كوتاه در حركتند. ماهواره هاي مخصوص تحقيقات علمي حول سيارات ديگر، ماه و خورشيد نيز حضور دارند.

ماهواره هاي هواشناسي به دانشمندان براي مطالعه بر روي نقشه هاي هواشناسي و پيش بيني وضعيت آب و هوا كمك مي كنند. اين ماهواره ها قادر به مشاهده وضعيت اتمسفر مناطق گسترده اي از زمين مي باشند.

بعضي از ماهواره هاي هواشناسي در مدارهاي سان سينكرنوس، قطبي، در حركتند كه توانايي مشاهده بسيار دقيق تغييرات در كل سطح كره زمين را دارند. آنها مي توانند مشخصات ابرها، دما، فشار هوا، بارندگي و تركيبات شيميايي اتمسفر را اندازه گيري نمايند. از آنجا كه اين ماهواره ها همواره هر نقطه از زمين را در يك ساعت مشخص محلي مشاهده مي كنند دانشمندان با اطلاعات به دست آمده قادر به مقايسه دقيق تر آب و هواي مناطق مختلفند. ضمنا شبكه جهاني ماهواره هاي هواشناسي كه در اين مدارها در حركتند مي توانند نقش يك سيستم جستجو و نجا ت را بر عهده گيرند. آنها تجهيزات مربوط به شناسايي سيگنال هاي اعلام خطر در همه هواپيما ها و كشتي هاي خصوصي و غير خصوصي را دارا هستند.
بقيه ماهواره هاي هواشناسي در ارتفاع هاي بلند تر در مدارهاي ژئوسينكرنوس قرار دارند. از اين مدارها، آنها مي توانند تقريبا نصف كره زمين و تغييرات آب و هوايي آن را در هر زمان مشاهده كنند. تصاوير اين ماهواره ها مسير حركت ابرها و تغييرات آنها را نشان مي دهد. آنها همينطور تصاوير مادون قرمز نيز تهيه مي كنند كه گرماي زمين و ابرها را نشان مي دهد.

ماهواره هاي ارتباطي در واقع ايستگاه هاي تقويت كننده سيگنال ها هستند، از نقطه اي امواج را دريافت و به نقطه اي ديگر ارسال مي كنند. يك ماهواره ارتباطي مي تواند در آن واحد هزاران تماس تلفني و جندين برنامه شبكه تلوزيوني را تحت پوشش قرار دهد. اين ماهواره ها اغلب در ارتفاع هاي بلند، مدار ﮋئوسينكرنوس و بر فراز يك ايستگاه در زمين قرار داده مي شوند.

يك ايستگاه در زمين مجهز به آنتني بسيار بزرگ براي دريافت و ارسال سيگنال ها مي باشد. گاهي چندين ماهواره كه دريك شبكه و درمدارهاي كوتاهترقرار گرفته اند، امواج را دريافت و با انتقال دادن سيگنال ها به يكديگر آنها را به كاربران روي زمين در اقصي نقاط آن مي رسانند. سازمانهاي تجاري مانند تلوزيون ها و شركت هاي مخابراتي در كشورهاي مختلف از كاربران دائمي اين نوع ماهواره ها هستند.

به كمك ماهواره هاي ردياب، كليه هواپيماها، كشتي ها و خودروها بر روي زمين قادربه مكان يابي با دقت بسيار زياد خواهند بود. علاوه بر خودروها و وسايل نقليه اشخاص عادي نيز ميتوانند از شبكه ماهواره هاي ردياب بهره مند شوند.در واقع سيگنال هاي اين شبكه ها در هر نقطه اي از زمين قابل دريافتند.

دستگاه هاي دريافت كننده، سيگنال ها را حداقل از سه ماهواره فرستنده دريافت و پس از محاسبه كليه سيگنال ها، مكان دقيق را نشان مي دهند.

ماهواره هاي مخصوص مشاهده زمين به منظور تهيه نقشه و بررسي كليه منابع سياره زمين و تغييرات ماهيتي چرخه هاي حياتي در آن، طراحي و ساخته مي شوند. آنها در مدارهاي سان سينكرنوس قطبي در حركتند. اين ماهواره ها دائما در شرايط تحت تابش نور خورشيد مشغول عكس برداري از زمين با نور مرئي و پرتوهاي نا مرئي هستند.

رايانه ها در زمين اطلاعات به دست آمده را بررسي و مطالعه مي كنند. دانشمندان به كمك اين ماهواره معادن و مراكز منابع در زمين را مكان يابي وظرفيت آنها را مشخص مي كنند.همينطور مي توانند به مطالعه بر روي منابع آبهاي آزاد و يا مراكز ايجاد آلودگي و تاثيرات آنها و يا آسيب هاي جنگل ها و مراتع بپردازند.
ماهواره هاي تاسيسات نظامي مشتمل از ماهواره هاي هواشناسي، ارتباطي، ردياب و مشاهده زمين مي باشند كه براي مقاصد نظامي به كار مي روند.برخي از اين ماهواره ها كه به ماهواره هاي جاسوسي نيز شهرت دارند قادر به تشخيص دقيق پرتاب موشكها، حركت كشتي ها در مسير هاي دريايي و جابجايي تجهيزات نظامي در روي زمين مي باشند.

زندگي و مرگ ماهواره ها
ساخت يك ماهواره
هر ماهواره حامل تجهيزاتيست كه براي انجام ماموريت خود به آن ها نياز دارد. براي مثال ماهواره اي كه مامور مطالعه كائنات است مجهز به تلسكوپ و ماهواره مامور پيش بيني وضع هوا مجهز به دوربين مخصوص براي ثبت حركات ابرها است.
علاوه بر تجهيزات تخصصي، همه ماهواره ها داراي سيستمهاي اصلي براي كنترل تجهيزات خود و عملكرد ماهواره مي باشند. از جمله سيستم تامين انرﮋي، مخازن، سيستم تقسيم برق و … . در هر يك از اين بخشها ممكن است از سلول هاي خورشيدي براي جذب انرﮋي مورد نياز استفاده شود. بخش داده ها و اطلاعات نيز مجهز به رايانه هايي به منظور جمع آوري و پردازش اطلاعات به دست آمده از طريق تجهيزات و اجراي فرامين ارسال شده از زمين مي باشد.
هريك از تجهيزات جانبي و بخشهاي اصلي يك ماهواره به طور جداگانه طراحي، ساخته و آزمايش مي شوند. متخصصان بخشهاي مختلف را كنارهم گذاشته و متصل مي كنند تا زمانيكه ماهواره كامل شود و سپس ماهواره در شرايطي نظير شرايطي كه هنگام ارسال از سطح زمين و هنگام استقرار در مدار خود خواهد داشت آزمايش مي شود. اگر ماهواره همه آزمايش ها را به خوبي گذراند آماده پرتاب مي شود.
پرتاب ماهواره
برخي ماهواره ها توسط شاتل ها در فضا حمل مي شوند ولي اغلب ماهواره ها توسط راكت هايي به فضا فرستاده مي شوند كه پس از اتمام سوختشان به درون اقيانوسها مي افنتد.بيشتر ماهواره ها در ابتدا با حداقل تنظيمات در مسير مدار خود قرار داده مي شوند. تنظيمات كامل را راكت هايي انجام مي دهند كه داخل ماهواره كار گذاشته مي شوند. زمانيكه ماهواره در يك مسير پايدار در مدار خودقرار گرفت مي تواند مدت هاي درازي در همان مدار بدون نياز به تنظيمات مجدد باقي بماند.
انجام ماموريت
كنترل بيشتر ماهواره ها در مركزي بر روي زمين است. رايانه ها و افراد متخصص در مركز كنترل وضعيت ماهواره را تحت نظر دارند. آنها دستورالعمل ها را به ماهواره ارسال مي كنند و اطلاعات جمع آوري شده توسط ماهواره را دريافت مي نمايند. مركز كنترل از طريق امواج راديويي با ماهواره در ارتباط است. ايستگاه ها يي بر روي زمين اين امواج را از ماهواره دريافت و يا به آن ارسال مي كنند.
ماهواره ها معمولا به طور دائم از مركز كنترل دستورالعمل دريافت نمي كنند. آنها در واقع مثل روباتهاي چرخان هستند.روباتي كه سلول هاي خورشيدي خود را براي دريافت انرﮋي كافي تنظيم و كنترل مي كند و آنتن هاي خود را براي دريافت دستورات خاص از زمين آماده نگه مي دارد. تجهيزات ماهواره به صورت مستقل و اتوماتيك وظايف خود را انجام مي دهند و اطلاعات را جمع آوري مي كنند.
ماهواره ها ي موجود در ارتفاع عاي بلند مدار ﮋئوسينكرنوس در ارتباط هميشگي و دائم با زمين مي باشند. ايستگاه ها ي زمين مي تواند دوازده بار در روز با ماهواره هاي موجود در ارتفاع كوتاه ارتباط برقرار نمايند. در طول هر تماس ماهواره اطلاعات خود را ارسال و دستورالعمل ها را زا ايستگاه دريافت مي كند. تبادل اطلاعات تا زمانيكه ماهواره از فراز ايستگاه عبور مي كند مي تواند ادامه داشته باشد كه معمولا زماني حدود 10 دقيقه است.
چنانچه قسمتي از ماهواره دچار نقص فني شود اما ماهواره قادر به ادامه ماموريت هاي خود باشد، معمولا همچنان به كار خود ادامه مي دهد. در چنين شرايطي مركز كنترل روي زمين بخش آسيب ديده را تعمير و يا مجددا برنامه نويسي مي كند. در موارد نادري نيزعمليات تعميرماهواره را شاتل ها در فضا انجام مي دهند. و اما چنانچه آسيب هاي وارد آمده به ماهواره به اندازه اي باشد كه ماهواره ديگر قادر به انجام ماموريت هاي خود نباشد مركز كنترل فرمان توقف ماهواره را صادر مي كند.
سقوط از مدار
يك ماهواره در مدار خود باقي مي ماند تا زمانيكه شتاب آن كم شود و در چنين حالتي نيروي گرانش ماهواره را به سمت پايين و به سمت اتمسفر مي كشاند. سرعت ماهواره هنگام برخورد با مولكول هاي خارجي ترين لايه اتمسفر كم مي شود. هنگامي كه نيروي گرانش ماهواره را به سمت لايه هاي داخلي اتمسفر مي كشاند هوايي كه در جلوي ماهواره قرار مي گيرد سريعا به قدري فشرده و داغ مي شود كه در اين هنگام بخشي و يا تمامي ماهواره مي سوزد.
تاريخچه
در سال 1955 شوروي تحقيقات خود را براي پرتاب ماهواره مصنوعي به فضا آغاز كرد. در تاريخ چهارم اكتبر 1957 اين اتحاديه ماهواره اسپاتنيك 1 را به عنوان اولين ماهواره مصنوعي به فضا ارسال نمود. اين ماهواره در هر 96 دقيقه يك دور كامل به دور زمين مي چرخيد و اطلاعات به دست آورده خود را به شكل سيگنال هاي راديويي قابل دريافت به زمين ارسال مي كرد. در تاريخ 3 نوامبر 1957 اتحاديه جماهير شوروي دومين ماهواره مصنوعي يعني اسپاتنيك 2 را به فضا فرستاد. اين ماهواره حامل اولين حيواني بود كه به فضا سفر كرد. سگي به نام لايكا. پس از آن ايالات متحده ماهواره كاوشگر1 را در تاريخ 31 ﮋانويه 1958 و ونگارد 1 را در تاريخ 17 مارس همان سال به فضا فرستاد.
نخستين ماهواره ارتباطي اكو1 در ماه اگست سال 1960 از ايالات متحده به فضا فرستاده شد. اين ماهواره امواج راديويي به زمين مي فرستاد. در آپريل 1960 نيز اولين ماهواره هواشناسي تيروس 1 كه تصاوير ابرها را به زمين ارسال مي كرد فرستاده شد.
نيروي دريايي آمريكا سازنده اولين ماهواره ردياب، ترانزيت 1ب درآپريل سال 1960 بود. به اين ترتيب تا سال 1965 در هر سال بيش از 100 ماهواره به مدارهايي در فضا فرستاده شدند.
از سال 1970 دانشمندان به كمك رايانه و نانو تكنولوﮋي موفق به اختراع سازه ها تجهيزات پيشرفته تري براي ماهواره شده اند. به علاوه كشور هاي ديگر همينطور سازمانهاي تجاري مبادرت به خريداري و ارسال ماهواره نموده اند. در سالهاي اخير بيشتر از 40 كشور ماهواره در اختيار دارند و نزديك به 3000 ماهواره در مدارها به انجام ماموريت هاي خود مي پردازند

منبع: هوپا

من هم خدایی دارم

Princess

ارسالها: 9925

#65 Posted: 15 Sep 2011 12:32

ثبت لحظه بلعیده شدن ستاره توسط یک سیاهچاله عظیم

مهر: تلسکوپ سوئیفت ناسا در 28 مارچ سال جاری انفجارهای درخشان و متعدد پرتو ایکس را از بخشی از آسمان ردیابی کرد، بخشی که تا پیش از این هیچ پرتو ایکسی در آن رصد نشده بود.

اکنون دو تیم از اخترشناسان از دانشگاههای پنسیلوانیا و پارک و همچنین از مرکز هاروارد اسمیتسونیان اعلام کردند این انفجارها احتمالا توده‌هایی از ستاره‌ای بوده‌اند که پس از نزدیک شدن بیش از اندازه به سیاهچاله‌ای که در فاصله 4.5 میلیارد سال نوری از زمین قرار دارد، از هم دریده و نابود شده است.

از آنجایی که این ستاره پیش از مرگ به دور سیاهچاله در حرکت بوده است، به حرکت خود به دور حفره ادامه داده و به تدریج توسط سیاهچاله بلعیده شده است.

رصدهای جدید نشان می‌دهند برخی از بقایای این ستاره با سرعتی برابر 99.5 درصد سرعت نور به بیرون فوران کرده‌اند و سوئیفت به صورت اتفاقی در مسیر این فوران‌ها قرار گرفت و توانست اولین رصد از چنین رویداد بزرگ کیهانی را به ثبت برساند.

به گفته محققان این فوران‌ها بسیار باریک هستند و در صورتی که به صورت اتفاقی در مسیر دید قرار بگیرند قابل مشاهده‌اند، در غیر این صورت هرگز رصد نخواهند شد. مطالعه بر روی مدت زمان تداوم این فوران‌ها می‌تواند جرم ستاره قربانی و فاصله مداری آن از سیاهچاله را آشکار سازد.

اخترشناسان باور دارند بقایای این فوران هنوز قابل رصد است و احتمال می‌دهند بلعیده شدن کامل یک ستاره توسط این سیاهچاله ماهها به طول انجامد.

عشق من عاشقتم!
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
پرنسس

Princess

ارسالها: 9925

#66 Posted: 7 Dec 2011 08:53

خورشیـد بیـدار می شـود ...

نخستین "فوران پلاسما" در سال 2011 میلادی شب 28 ژانویه در خورشید به وقوع پیوست.
این فوران پلاسمایی بیش از یک شبانه روز طول کشید.

قدرتمندترین "فوران پلاسمای" 4 ساله اخیر، 10 مارس در خورشید روی داد.
این واقعه توسط ماهواره های "GOES" ثبت شد. براساس اطلاعات انستیتوی فیزیک خورشیدی
" لبدیو"، قدرت این فوران تنها یک سوم کمتر از فوران 15 فوریه که از نظر قدرت رکورددار می باشد، بود.

این فوران در نتیجه یک انفجار عظیم در سطح خورشید به وجود آمد. در مدت 5 روز اخیر 70 "فوران پلاسمایی"
در سطح خورشید به ثبت رسیده است. از این تعداد 14 تشعشع در درجه M طبقه بندی می شوند.

جهت مقایسه می توان به تنها وقوع 22 فوران با درجه M در سال 2010 میلادی اشاره کرد.
این در حالی است که در سال 2009 میلادی هیچ فورانی در این سطح روی نداد.

فوران با درجه X از دسامبر سال 2006 میلادی تاکنون اتفاق نیفتاده است.

فوران های پلاسمایی با توجه به میزان قدرت اشعه ایکس به 5 درجه X,M,C,B,A تقسیم می شوند.

به اصطلاح "class A0.0" کمترین درجه می باشد که از قدرت 10 "نانو وات" در هر متر مربع در مدار زمین برخوردار است
هنگام افزایش درجه، قدرت نیز 10 بار افزایش می یابد. درجه X از قدرت 100 میکرو وات در هر متر مربع برخوردار است

در هنگام بروز فوران پلاسمایی، ذرات باردار پلاسما که به زمین می رسند موجب
"برانگیختگی" در میدان مغناطیسی زمین و ایجاد طوفان های الکترومغناطیسی می شوند.

سرعت این ذرات گاهی اوقات به 1000 تا 2000 کیلومتر در ثانیه می رسد. به همین دلیل
"برانگیختگی های ژئومغناطیسی" تنها پس از دو تا سه روز بعد از وقوع فوران ثبت می شوند.

با این حال دانشمندان تاکید میکنند که "طوفان های الکترومغناطیسی" پس از فورانهای پلاسمایی همیشه اتفاق
نمی افتند. آنها پس از جدا شدن از سطح خورشید، در راهروی زاویه دار باریکی حرکت کرده
و اغلب از کنار کره زمین عبور می کنند.

از 4 طوفان الکترومغناطیسی سال 2011 میلادی تنها یکی از آنها در نتیجه فوران پلاسمایی خورشید بود.

سه طوفان الکترومغناطیسی دیگر در نتیجه جریان بادهای سریع خورشیدی به وقوع پیوستند.

خورشید، از دید رصدخانه فضایی "ناسا". بخش های قرمز، نسبتا سرد هستند (حدود 60 هزار درجه کلوین)،
بخش های آبی و سبز، قسمت های داغ خورشید هستند (بیش از یک میلیون درجه کلوین).

این تصویر ترکیبی از دو عکس خورشید می باشد که از دو سفینه فضایی مختلف گرفته شده است.

عشق من عاشقتم!
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
پرنسس

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#67 Posted: 31 Jan 2012 14:48

پرتاب ماهواره علمي «انيشتين» به فضا
ماهواره‌اي كه صحت و سقم نظريه نسبيت عام آلبرت انيشتين را به بوته آزمايش خواهد گذاشت، با موفقيت به فضا پرتاب شد.
اين ماهواره 700 ميليون دلاري آژانس فضايي آمريكا (ناسا) سوار بر يك راكت بوئينگ دلتاي 2 از پايگاه هوايي «وندنبرگ» در كاليفرنيا پرتاب شد. اين ماهواره بيش از يك سال در ارتفاع 640 كيلومتري زمين گردش خواهد كرد.
ماهواره Gravity Probe B، نظريه انيشتين درباره فضا و زمان و چگونگي ايجاد انحنا در آنها توسط زمين را محك خواهد زد.
اين ماهواره حامل چهارگوي تقريباً بي‌نقص (از لحاظ هندسي) در زير ژيروسكوپ است كه به تصديق عناصر كليدي نظريه نسبيت عام كمك خواهد كرد.
اين ماهواره به گونه‌اي نسبت به يك ستاره راهنما به نام «آي‌ام پگاسيس» (در صورت فلكي اسب بالدار) قرار خواهد گرفت كه محور گردش اين چهارگوي به سوي اين ستاره نشانه رود.
طي يك سال آينده، محور گردش آنها براي مشاهده تغييرات بسيار جزيي زير نظر گرفته خواهد شد. چنانچه نظريه انيشتين درست باشد، چنين تغييراتي روي خواهد داد.
نخستين عنصر اصلي نظريه نسبيت عام كه قرار است توسط اين ماهواره آزمايش شود، مي‌گويد كه هر شي زمان و فضاي محلي را تاب يا انحناء مي‌دهد.
دومين عنصر مهم اين نظريه مي‌گويد اجرام سنگيني كه در فضا مي‌چرخند، فضا و زمان محلي را با خود مي‌كشند.

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#68 Posted: 31 Jan 2012 14:48

ماجراي شيء نوراني در آسمان ايران
اواخر فروردين اخباري مربوط به رؤيت يك شيء نوراني در آسمان ايران محور خبرهاي حوادث علمي خبرگزاري‌ها و روزنامه‌هاي كشور شد. اين اخبار كه از سوي منابع غيرموثق به رسانه‌ها مي‌رسيد و از سوي آنها منتشر مي‌شد باعث دامن زدن به شايعات و وحشت اهالي برخي شهرستان‌هاي كشور شد. برخي منجمين اظهار كردند شيء مزبور سياره زهره است و نهايتاً انجمن نجوم ايران با انتقاد از بزرگنمايي مطبوعات بيانيه‌اي صادر كرد.
همچنين رييس انجمن نجوم ايران تأكيد كرد: گزارشات مربوط به رؤيت اشياء نوراني ناشناس كه توسط افراد غيرحرفه‌اي مطرح مي‌شود، فاقد مبناي علمي است.
وي گفت: ادعاهاي رؤيت اشياء نوراني ناشناس تنها در صورتي قابل بررسي هستند كه منجمان رصدگر با دستگاه‌هاي علمي خود موفق به مشاهده آنها شوند.
به گفته وي اگر گزارشات مربوط به اين اشياء واقعيت داشت، لااقل يكي از رصدخانه‌هاي پيشرفته موجود كه كوچكترين اجرام آسماني را در فواصل بسيار دور از زمين رصد مي‌كنند، مي‌توانستند اين اشيا را رؤيت كنند؛ در حالي كه اين گزارشات عموماً توسط افراد غيرحرفه‌اي و فاقد صلاحيت علمي اعلام مي‌شوند.
رييس انجمن نجوم ايران با اشاره به اين كه پديده‌هاي مختلف جوي و غيرجوي مي‌توانند به عنوان اشيا نوراني ناشناس گزارش شوند، تصريح كرد: پيش از اين بارها اتفاق افتاده كه افراد غيرحرفه‌اي با مشاهده زهره يا ساير اجرام آسماني دچار اشتباه شده‌اند كه در مورد اخير نيز به نظر مي‌رسد گزارشات و تصاوير تهيه شده مربوط به سياره زهره باشد كه در مورد آن بزرگنمايي شده است.
استاد نجوم دانشگاه الزهرا(س) و عضو هيأت تحريريه ماهنامه نجوم با رد ارتباط گزارشات شيء ناشناس هفته‌هاي اخير با بشقاب پرنده‌ها، خاطرنشان كرد: با اينكه گزارشات مربوط به مورد اخير را دنبال نكرده‌ام ولي درباره بي‌اساس بودن ادعاي مشاهده بشقاب پرنده‌ها (وسايل پرنده با منشأ غيرزميني) اطمينان دارم. منشأ علمي اين قبيل پديده‌هاي نوراني ناشناس، پديده‌هاي جوي يا وسايل پرنده ساخت بشر است.
اين متخصص اختر فيزيك درباره منشأ احتمالي اشياء ناشناس اخير گفت: پديده‌هاي خورشيدي نظير به دام افتادن ذرات باردار خورشيد در جو مي‌توانند به بروز پديده‌هاي نوراني منجر شوند ولي اين پديده‌ها، مختص عرض‌هاي جغرافيايي بالا (مناطق قطبي) هستند و احتمال ارتباط آنها با گزارشات اخير شيء ناچيز بسيار بعيد است.
وي افزود: سقوط شهاب‌سنگ‌ها از موارد ديگري است كه ممكن است به عنوان اشياء ناشناس نوراني تلقي شوند ولي با توجه به آشنايي مردم با اين پديده و غيرقابل تكرار بودن اين پديده، احتمال دخالت اين عامل در مورد اخير نيز منتفي مي‌باشد.
يكي ديگر از مواردي كه مي‌توانند به صورت شيء نوراني پرنده در آسمان ظاهر شوند، ماهواره‌هاي مخابراتي هستند كه به دليل قرار گرفتن در ارتفاع بسيار بالا، خورشيد در افق آنها ديرتر غروب و زودتر طلوع مي‌كند و در نتيجه به صورت يك نقطه بسيار كم‌نور در آسمان مشاهده مي‌شوند.
استاد نجوم دانشگاه الزهرا(س) در عين حال خاطرنشان كرد: ماهواره‌ها تنها حدود يكي دو ساعت پس از غروب يا پيش از طلوع خورشيد قابل مشاهده هستند و به دليل حركت ظاهري بسيار آرام و اندازه بسيار كوچكشان از ساير پديده‌ها قابل تشخيص مي‌باشند.
وي در پايان تصريح كرد: يكي ديگر از مواردي كه ممكن است به عنوان شيء ناشناس تلقي شود سياره زهره است كه در جهت غرب آسمان پس از غروب خورشيد درست در بالاي آن طلوع مي‌كرده و حداكثر سه ساعت پس از غروب خورشيد به تدريج غروب مي‌كند. اين سياره صبح‌ها نيز ساعتي پيش از طلوع خورشيد قابل مشاهده است.

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#69 Posted: 7 Feb 2012 06:39

نقش ریاضیات در مسائل فضایی چیست؟
مسائلی که در اکتشافات عصر فضا وجود دارد بسیار است.دانشمندان شرایط مورد نیاز سفر های فضایی را مورد پژوهش قرار میدهند.پیش از هر چیز شناخت قوانین حاکم بر طبیعت اهمیت دارد.همه ی اقدامات تکنولوژیکی ایجاب میکند که انسان از قبل چنین آگاهی هایی را کسب کند و آنها را از نظر ریاضی محاسبه کند و در اقدامات خود منظور دارد.ریاضیدانان برای سفر های فضایی باید خیلی از مسائل را حل کنند.مثلاً تغییر مقاومت هوا بر روی موشک و بر آورد تأثیر حرکت وضعی زمین بر روی مسیر موشک و تعیین سرعت اولیه و نیروی آنی برای مقابله با کشش زمین از جمله ی این مسائل اند.
موشکی که با سرعت وارد جو می شود با نیروی مقاومتی رو به رو است.هر چه موشک سریع تر حرکت کند مقاومت هوا در برابر آن بیشتر خواهد بود.از خیلی پیش میدانستند که این مقاومت با مجذور سرعت افزایش میابد.به این معنی که وقتی سرعت ۲ برابر شود مقاومت هوا ۴ برابر میشود.امروزه میدانیم که اگر سرعت موشکی بیش از ۱۵ کیلومتر در دقیقه بشود مقاومت هوا با مکعب سرعت افزایش میابد.به عبارت دیگر هر بار که سرعت موشک پس از رسیدن سرعت آن به ۱۵ کیلومتر در دقیقه ۲ برابر شود مقاومت هوا ۸ برابر خواهد شد.

اگر زمین ثابت بود محاسبه ی مسیر موشک آسان بود.ولی زمین نه تنها دور محور خود میگردد بلکه در همان حال در مدار بیضی شکلی به دور خورشید نیز حرکت میکند.علاوه بر آن نیروی جاذبه ی ماه نیز باید مورد توجه قرار گیرد.

ما دقیقاً نمیدانیم نیروی جاذبه چیست.اگر جاذبه نبود میتوانستیم موشکی را در مسیر مستقیم به هوا بفرستیم.اما اکنون میدانیم که هر چه به فضا رها شود سقوط میکند.حدود ۳۰۰ سال پیش نیوتون قوانینی برای نیروی جاذبه کشف کرد و آنها را به صورت فرمول در آورد.وی برای اندازه گیری نیرویی که بر ۱ جسم در حال سقوط وارد میشود این فرمول را نیان کرد که برابر است با فاصله ی جسم سقوط کننده مساوی میشود با نصف شتاب جاذبه ی زمین در زمان به توان ۲.نیروی جاذبه ی زمین را میتوان به وسیله ی سرعت جسم خنثی کرد.موشک تحت تأثیر دو نیرو قرار میگیرد:یکی سرعت خودش که آن را به طرف جلو میراند و دیگری نیروی جاذبه ی زمین که آن را به طرف پایین میراند.برای این که تعیین کنیم موشک با چه سرعتی باید حرکت کند تا به زمین نیفتد و در مدار زمین قرار گیرد باید نکاتی را در نظر بگیریم.میدانیم که موشک هر ۱۱ ثانیه ۱ کیلومتر به طرف زمین کشیده میشود.بنابر این سرعت آن باید آن قدر زیاد باشد که پیوسته ۱ کیلومتر بالای سطح کروی زمین قرار گیرد.این سرعت برابر ۲۸۸۰۰ کیلومتر در ساعت است.

برای آن که بتوان ۱ موشک را در مداری در ارتفاع ۲۰۰ کیلومتری زمین حفظ کرد باید سرعت آن را به ۷۸۰۰ متر بر ثانیه رساند.اگر موشک با سرعت ۱۱۲۰۰ متر بر ثانیه حرکت کند(یعنی ۴۰۰۰۰ کیلومتر در ساعت) به سرعت گریز میرسد یعنی از حوزه ی نیروی جاذبه ی زمین خارج میشود و به فضا میرود.سرعت گریزی که ۱ موشک برای خروج از ماه نیاز دارد بسیار کم است زیرا نیروی جاذبه ی ماه کمتر است چرا که کوچکتر از زمین است.نیروی جاذبه ی هر جسم به جرم آن جسم بستگی دارد.

از آنجا که ماه جوی ندارد مقاومت هوا در برابر موشک های فضایی وجود ندارد.ولی حرارتی که به هنگام ورود موشک به داخل جو زمین در اثر اصطکاک با هوا به وجود میاید مهم است.چگونه این حرارت را مهار میکنند؟چگونه میتوان فضانوردان را در برابر چنین حرارتی و در برابر سرمای کیهان محافظت کرد؟

همه ی این ها تنها معدودی از هزاران مسئله ی فضایی اند که بدون دانش ریاضی حل شدنی نیستند.

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#70 Posted: 7 Feb 2012 06:39

مهندسی هوافضا، شاخه‌ای است از مهندسی که با طراحی هواپیما، فضاپیما، و مسائل و موضوعات وابسته به آن‌ها سر وکار دارد. اغلب اوقات، از آن به عنوان مهندسی هوانوردی یاد می‌شود، خصوصا، زمانی که فقط به هواپیما اشاره شود، و وقتی که فضاپیما مورد نظراست، به آن مهندسی فضایی گفته می‌شود.

مهندسی هوافضا یکی از پیشروترین زمینه‌های پژوهشی است و بودجه‌های کلان نظامی و غیرنظامی که صرف این رشته می‌شود زمینه‌های پیشرفت و جهش در دیگر رشته‌های دانش و مهندسی را فراهم ساخته است.

مهندسی هوافضا دانشی راهبردی است که در آن از دانشهای دیگر مانند متالورژی، علوم رایانه و الکترونیک بهره‌گیری می‌شود.

صفحه 7 از 22: « پیشین 1 ... 6 7 8 ... 21 22 پسین »

علم و دانش /

مسائلی در مورد فضا ...

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا