ارسالها: 12930
#81
Posted: 28 Apr 2013 18:21
فضاپیمای وویجر از منظومه شمسی 'خارج شد'
برای اولین بار شماری از دانشمندان می گویند به این باور رسیده اند که فضاپیمای وویجر-۱ اکنون منظومه شمسی را ترک کرده است.
اگر این خبر تایید شود، وویجر اولین ماشین ساخت بشر است که از منظومه ما بیرون می رود.
مطالب مرتبطخبرهای تازه از سفر وویجر به اعماق فضافضاپیمای وویجر به لبه منظومه شمسی رسیدموضوعات مرتبطفضاوویجر در سال ۱۹۷۷ یعنی ۳۵ سال قبل زمین را ترک کرد و اکنون ۱۸ میلیارد کیلومتری از ما فاصله دارد که ۲۳ برابر فاصله زمین از خورشید است.
دانشمندان در چند سال اخیر به دنبال جمع آوری شواهد خروج آن از منظومه شمسی بوده اند.
فضاپیما در این مدت ناظر تغییراتی محیطی بوده که حاکی از قرار داشتن آن در منطقه مرزی منظومه است.
اکنون بعضی از محققان می گویند که به باور آنها این سفینه از حیطه نفوذ خورشید موسوم به هلیوسفر خارج شده. هلیوسفر یک حباب مغناطیسی از ذرات باردار است که منظومه شمسی را احاطه کرده.
این ادعا در مقاله ای که به زودی در مجله "نامه های تحقیقات ژئوفیزیکی" منتشر خواهد شد مطرح شده است.
با این حال هستند کارشناسانی که هنوز در این مورد تردید دارند.
سوزان داد، مدیر پروژه وویجر اخیرا به بی بی سی، گفت: "پنج عدد از ابزارهای فضاپیما هست که هنوز کار می کند و ما اکنون در داده های دریافتی شاهد این هستیم که درحال ورود به حیطه میان ستاره ها هستیم. شاهد اتفاقاتی هستیم که به این باور دامن می زند که روی چنین مرزی هستیم."
شواهدی که خانم داد از آن حرف می زند شامل افت شدت ذرات خورشیدی و شدت گرفتن اشعه های کیهانی است که از فضای میان ستاره ای می آید. شاهدی که به خصوص اساس یافته تازه است به اواخر ماه اوت در تابستان گذشته بازمی گردد.
پروفسور بیل وبر از دانشگاه ایالتی نیومکزیکو در لاس کروسس از نویسندگان مقاله تازه می گوید که ظرف فقط چند روز، شدت تشعشعات هلیوسفری کاهش پیدا کرد و شدت اشعه کیهانی بالا رفت چیزی که نشانه خروج فضاپیما از هلیوسفر است.
ناسا می گوید این برداشت در میان کسانی که روی این پروژه کار می کنند همگانی نیست و پروفسور وبر اذعان می کند که بحث در این مورد ادامه دارد.
هدف اولیه ماموریت این کاوشگر مطالعه سیارات دورافتاده منظومه شامل مشتری، کیوان، اورانوس و نپتون بود، ماموریتی که در سال ۱۹۸۹ کامل شد، اما همچنان به مسیرش ادامه داد.
مسیر کاوشگر بعد از آن تغییر داده شد تا در جهت کلی مرکز راه شیری به حرکت در آید.
تولید الکتریسیته از منبع پلوتونیومی وویجرها ده تا ۱۵ سال دیگر متوقف خواهد شد که در آن مرحله ابزارها و فرستنده های آنها از کار خواهد افتاد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#82
Posted: 19 May 2013 18:02
منبع آب موجود در کره زمین و ماه مشترک است
بررسی شاخص‌های شیمیایی صخره‌های کره ماه نشان می‌دهد که دو سیاره زمین و ماه به هنگام تولد و شکل‌گیری حاوی آب بوده‌اند.
به گزارش وب‌سایت «ساینتیفیک امریکن»، آزمایش و اندازه‌گیری ترکیب شیمیایی صخره‌های کره ماه نشان می‌دهد که برخلاف فرضیه‌های قبلی مبنی بر این که آب بر اثر اصابت شهاب‌سنگ‌ها صدها میلیون سال بعد از تولد زمین به این سیاره منتقل شده از آغاز شکل‌گیری کره زمین در این سیاره وجود داشته است.
در عین حال یافتن منبع مشترکی برای آب موجود در کره زمین و ماه، تردیدهای تازه‌ای را در مورد فرضیه‌های مربوط به شکل‌گیری کره ماه مطرح کرده است.
پژوهشگران رشته زمین‌شناسی در دانشگاه «براون» در حومه نیویورک در تحقیقات اخیر خود متوجه شدند که در لایه‌های داخلی کره ماه منابع آب قابل ملاحظه‌ای وجود دارد. آنها با انجام آزمایش‌های متعدد روی نمونه‌های سنگ کره ماه که در جریان ماموریت‌های فضایی آپولو پانزده و هفده به زمین منتقل شده متوجه شدند که ترکیب شیمیایی آب کره ماه با ترکیب شیمیایی منابع آب اولیه در کره زمین یکسان است.
از نظر برخی از دانشمندان علوم فضایی نتایج این تحقیقات نشان می‌دهد که منبع آب موجود در کره زمین و ماه مشترک است و به همین خاطر روی نظریه‌های علمی موجود در مورد منشاء و نحوه شکل‌گیری این دو سیاره تاثیر فراوانی خواهد داشت.
بر اساس معتبرترین فرضیه موجود درمورد نحوه شکل‌گیری کره ماه یک جسم فضایی با ابعادی مشابه سیاره مریخ حدود چهار و نیم میلیارد سال پیش به کره زمین اصابت کرده و توده‌ای از مواد تشکیل‌دهنده کره زمین را به صورت غبار و اجسام پراکنده به فضا پرتاب می‌کند. این مواد به گردش خود در مدار کره زمین ادامه داده و به مرور سیاره ماه را تشکیل می‌دهند.
پژوهشگرانی که تحقیقات اخیر را انجام داده‌اند می گویند ساده‌ترین توضیح در مورد منبع مشترک آب در سیاره‌های زمین و ماه این است که قبل از وقوع این تصادم فضایی بزرگ منابع آب در کره زمین وجود داشته و وجود همین ترکیب در موادی که بعدها سیاره ماه را تشکیل داده‌اند به آن سیاره منتقل شده‌اند.
طبق این نظریه سیاره ماه به محض شکل‌گیری یک پوسته بسیار سخت داشته و بنابراین احتمال نفوذ آب به لایه‌های درونی آن تقریبا ناممکن بوده است.
وب‌سایت «ساینتیفیک امریکن» یادآوری می‌کند که با وجود همه این اطلاعات جدید هنوز یک نکته مهم در مورد نحوه شکل‌گیری سیاره ماه مبهم است. برخی از دانشمندان علوم فضایی معتقدند که تحت تاثیر حرارت ناشی از تصادم جرم فضایی بزرگ با کره زمین منابع آبی که احتمالا از این سیاره جدا شده‌اند بخار شده و بنابراین بعید است در مواد تشکیل‌دهنده سیاره ماه آبی باقی مانده باشد.
برخی دیگر هم معتقدند که ترکیبی از نیروی جاذبه زمین و سرعت شکل‌گیری کره ماه که فقط صد سال طول کشیده است احتمالا مانع از آن شده که ترکیب آب موجود در این مواد تبخیر شوند.
علاوه بر مباحث مربوط به نحوه شکل‌گیری کره ماه، یافتن منبع مشترک برای آب موجود در زمین و ماه این فرضیه را تقویت کرده که به احتمال زیاد حرکت سیاره مشتری به بخش‌های داخلی منظومه خورشیدی محیط درونی این منظومه را به هم ریخته و موقعیت تعدادی از قمرهای سیاره‌های مشتری و زحل را نیز تغییر داده است.
این قمر‌ها حاوی منابع بزرگ آب بوده و انتقال آنها به بخش‌های عمیق‌تر منظومه خورشیدی باعث شده که در تحولات بعدی این منظومه بخشی از آب و مواد دیگر موجود در آنها در شکل‌گیری اولیه کره زمین و سیاره‌های همسایه آن ترکیب شوند.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 24568
#83
Posted: 5 Jul 2013 11:38
پدیده ابرماه در سراسر جهان
وقتی ماه در حالت بدر به نزدیک ترین فاصله خود از زمین می‌رسد و درخشان تر و بزرگتر از همیشه دیده می‌شود، ماه افروختگی یا ابَرماه (سوپرمون) روی می‌دهد. این اتفاق در هر۴۱۲ روز یکبار پیش می‌آید
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 12930
#84
Posted: 19 Jul 2013 23:27
کشف دو سیاره جدید در فضای نامُساعد «خوشه‌های ستاره‌ای»
ستاره شناسان می‌گویند با بررسی تصاویر ارسالی از تلسکوپ کپلر موفق به کشف دو سیاره جدید شده‌اند که کمی کوچکتر از سیاره نپتون بوده و در فضای «خوشه‌های ستاره‌ای» وجود دارند. این یافته از آن جهت حائز اهمیت است که نشان می‌دهد، بر خلاف آنچه پیش از این تصور می‌شد، سامانه‌های سیاره ای را می‌توان در محیطِ نامساعدِ این خوشه‌ها نیز یافت.
به گزارش روزنامه «لس آنجلس تایمز»، نتایج کشف یاد شده که در نشریه «نیچر» به چاپ رسیده، همچنین حاکی از آن است که سامانه‌های سیاره‌ای احتمالاً مقاوم‌تر و پرتعدادتر از آن چیزی باشند که تا کنون به آن معروف شده بودند.
ستاره شناسان مدتها بر این باور بودند که مجموعه اخترهای موسوم به «خوشه‌های ستاره‌ای» محیط‌هایی بسیار نامساعد برای ادامه حیات سیاره‌ها به شمار می‌روند و احتمال باقی ماندن یک سیاره در چنین فضایی نزدیک به محال است. ویلیام ولش، ستاره شناس از دانشگاه سن دیه گو در یادداشتی با اشاره به کشف یاد شده می‌نویسد که افزون بر این باور، تا کنون «تنها چهار سیاره» در کل کیهان در چنین محیط‌هایی کشف شده و همه آنها از جهت اندازه مشابه سیاره مشتری یا حتی بزرگتر بوده‌اند.
اینک دانشمندان با بررسی داده‌های دریافتی از تلسکوپ کپلر به این نتیجه رسیده‌اند که خوشه ستاره‌ایِ باز موسوم به «ان جی سی ۶۸۱۱» - که هزاران سال نوری از صورت فلکی ماکیان فاصله دارد- دو سیاره با ابعاد دو برابر و سه برابرِ زمین را در خود جای داده است. آقای ولش در ادامه یادداشت خود می‌نویسد این دو سیاره با مطالعه ۳۷۷ ستاره در خوشه‌های ستاره‌ای یافته شده‌اند که برای چنین فضایی آمار خوبی به شمار می‌رود.
خوشه‌های ستاره‌ای محل تولد ستاره‌های جدید هستند، ستاره‌ها با فشرده شدن ابرهای بزرگ گاز و غبار در فضا به وجود می‌آیند، به این ترتیب که نخست ستاره‌های جوان و درخشان در هاله‌ای از گاز و مه مولکولی اولیه خود پدید آمده و رفته رفته غُبارِ اطراف ستاره حلقه‌ای را پیرامون آن تشکیل می‌دهد، فرایندی مشابه که در زمان‌های دور برای خورشید ما نیز اتفاق افتاد، و در نهایت با به بهم پیوستن اجزای این حلقه هشت سیاره دورِ خورشید شکل گرفتند.
باید توجه داشت که آن دسته از ستاره‌هایی که در فضاهای خوشه ستاره ای قرار دارند، به دلیل تاثیر نیروی گرانش ستاره‌های مجاور، بادهای ستاره‌ای و پرتوی فرابنفش موجود در محیط به سختی میتوانند حلقه‌های گازی شکننده اطراف خود را حفظ کنند؛ - چه رسد به آنکه به مرحله ایجاد سیاره برسند. علاوه بر این موارد، بخش زیادی از حلقه گازی اطراف ستاره ها توسط «ابَر نو اَختَرها»، یا انفجارهای ناشی از ستاره های در حال مرگِ موجود در خوشه، از بین می‌روند.
اینک دانشمندان می‌گویند بعید نیست که سامانه‌های سیاره‌ای پیرامون ستاره‌ها بسیار پرشمارتر از آن چیزی باشد که تاکنون باور داشتند. ویلیام ولش تصریح می‌کند: «شکل گیری سیاره‌ها فرایندی قوی است - طبیعت دوست دارد که سامانه‌های سیاره‌ای بیافریند، و بسیاری از آنها بعد از تولد به حیات خود ادامه می‌دهند».
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 24568
#85
Posted: 19 Sep 2013 12:21
معمای ۳۰۰ ساله بالأخره حل شد
دانشمندان دانشگاه لیدز موفق به حل یک مسأله ۳۰۰ ساله با موضوع جهت چرخش مرکز زمین شدند.
به گزارش افکارنیوز، هسته درونی زمین از آهن جامد ساخته شده و در یک جهت رو به شرق می‌چرخد.
این بدین معناست که این هسته سریع‌تر از مابقی سیاره می‌چرخد، در حالی که هسته بیرونی‌تر که عمدتا از آهن ذوب‌شده ساخته شده، با سرعت کندتری به سمت غرب می‌چرخد.
گرچه «ادمون هالی» حرکت رو به غرب میدان ژئومغناطیسی زمین را در سال ۱۶۹۲ نشان داد، این نخستین باری است که دانشمندان توانسته‌اند شیوه چرخیدن هسته درونی را به رفتار هسته بیرونی‌تر مرتبط کنند. سیاره خاکی به دلیل واکنش به میدان ژئومغناطیسی بدین شیوه رفتار می‌کند.
این یافته به دانشمندان در تفسیر دینامیک کره خاکی که منبع میدان مغناطیسی زمین است، کمک می‌کند.
در چند دهه اخیر، زلزله‌نگارهایی که در حال اندازه‌گیری زمین‌لرزه‌های سراسر هسته زمین بوده‌اند، یک ابرچرخش هسته درونی‌تر جامد را در مقایسه با سطح زمین شناسایی کرده‌اند.
به گفته دکتر فیلیپ لیورمور از مدرسه زمین و محیط زیست دانشگاه لیدز، این ارتباط به سادگی از طریق عمل مساوی و مخالف توضیح داده می‌شود.
میدان مغناطیسی موجود هسته درونی‌تر را به سمت شرق تحریک می‌کند و موجب می‌شود که این هسته سریع‌تر از زمین بچرخد و همچنین در هسته بیرونی‌تر مایع موجب چرخش به سمت مخالف می‌شود.
اندازه هسته درونی‌تر آهن جامد به اندازه ماه است و توسط هسته بیرونی‌تر مایع (آلیاژ آهن) احاطه شده و حرکت میدان ژئومغناطیسی را ایجاد می‌کند.
این حقیقت که میدان مغناطیسی داخلی زمین طی بازه زمانه چند دهه‌ای به کندی تغییر می‌کند، به مفهوم آن است که نیروی الکترومغناطیسی مسئول تحریک هسته‌های درونی‌تر و بیرونی‌تر، خود طی زمان تغییر خواهد کرد.
این موضوع می‌تواند توضیح‌دهنده نوساناتی در چرخش عمدتا به سمت شرق هسته درونی‌تر باشد.
یک تحقیق پیشین که مبتنی بر صخره‌های با عمر صدها هزار سال بود، نشان می‌دهد این جهت همواره رو به غرب نبوده است و در تعدادی از بازه‌های زمانی حرکت به سمت شرق ممکن است در سه هزار سال اخیر رخ داده باشد.
چنانچه از دیدگاه مدل جدید به این موضوغ نگریسته شود، این امر نشان می‌دهد که هسته درونی ممکن است چرخش رو به غرب را در چنین بازه‌ای تجربه کرده باشد.
محققان در مطالعه جدید از مدلی از زمین که در ابررایانه Monte Rosa بود، استفاده کردند. این ابررایانه عظیم بخشی از «مرکز ابرمحاسباتی ملی سوئیس» است.
با استفاده از مدل جدید، دانشمندان توانستند هسته زمین را با دقت ۱۰۰ برابر بهتر از دیگر مدل‌ها شبیه‌سازی کنند.
جزئیات این یافته مهم در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شد.
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ارسالها: 24568
#86
Posted: 9 Dec 2013 13:31
مرموزترین‌های جهان هستی
جهان پیرامون ما مکانی است بسیار مرموز و عجیب که در این مقاله 10 پدیده شناخته شده مرموز هستی را معرفی می نماییم.
پادماده (Antimatter)
همانند تمامی اجزای هستی که دارای زوجی هستند، به طور کلی نیز می توان برای هر ماده ای یک پادماده در نظر گرفت. همانطور که مثلا برای الکترون با بار منفی پروتونی با بار مثبت وجود دارد، همین قضیه برای ماده نیز وجود دارد. دانشمندان معتقد هستند که اگر ماده و پادماده با یکدیگر بر همکنش داشته باشند، انرژی را تولید می نمایند که بر اساس فرمول انیشتین E=mc2 با جرم مرتبط می باشد. برخی از طرح های آینده فضاپیماهایی را متصور می شوند که سوخت آنها با برهمکنش ماده و پاد ماده بوجود می آید.
سیاهچاله های کوچک (Mini-Black Holes)
اگر تئوری (braneworld) در مورد گرانش درست باشد، آنگاه می توان گفت که در اطراف منظومه شمسی ما هزاران سیاه چاله بسیار کوچک در حد و اندازه های یک اتم وجود دارند.
این سیاه چاله های کوچک از زمان انفجار بزرگ به جای مانده اند و تاثیر متفاوتی را بر روی فضا-زمان دارند و این به رابطه آنها با بعد پنجم مربوط می شود.
تابش پس زمینه کیهانی / Cosmic Microwave Backroung (CMB)
تابش پس زمینه کیهانی یا همان CMB به تابش امواج رادیویی گفته می شود که نخستین بار در دهه 1960 کشف شد و در آن زمان دانشمندان متوجه شدند که امواج رادیویی خاص از همه جهات فضا دریافت می شود. دانشمندان معتقدند که تابش پس زمینه کیهانی اولین بقایای به جای مانده از انفجار بزرگ هستند که می تواند مهر تاییدی بر نظریه انفجار بزرگ باشد.
تحقیقات اخیری که توسط پروژه WMAP صورت گرفت نشان می دهد که تابش های کیهانی در دمای -270 درجه سانتی گراد ساطع می شود!
ماده تاریک (Dark Matter)
دانشمندان معتقد هستند که بخش اعظمی از جهان را ماده ای ناشناخته به نام ماده تاریک در بر گرفته است. این ماده را نمی توان با چشم دید و تنها راهی که تا کنون برای آشکارسازی آن به کار گرفته اند، استفاده از ذرات سبک نوتریون ها می باشد.
در صورت شناخت بیشتر ماده تاریک می توان رازهای ناشناخته گرانش را آشکار کرد.
سیارات فرازمینی (Exoplanets)
تا اوایل دهه 1990 سیاراتی که شناخته شده بود همین سیارات منظومه شمسی بود؛ تا اینکه با پیشرفت تکنولوژی تا ماه نوامبر سال 2010 دانشمندان موفق شدند نزدیک به 500 سیاره فرازمینی را کشف نمایند. هر کدام از سیارات برخی از امکانات حیات را داشتند اما هیچکدام همانند زمین دارای ویژگی های کامل برای رشد حیات نبودند. جستجوها برای یافتن حیات فرازمینی به طور جدی پیگیری می شود.
امواج گرانشی (Gravity Waves)
امواج گرانشی اغتشاشی در فضا-زمان است که نخستین بار توسط تئوری عام انیشتین مورد اثبات قرار گرفت.دانشمندان معتقدند که این امواج بسیار ضعیف هستند که آشکارسازی آنها را تا حدی بسیاری سخت می نماید. بطوری که بهترین راه آشکارسازی آنها در انفجار های عظیم کیهانی و یا زمانی بوده که 2 سیاهچاله با یکدیگر ادغام می شوند.LIGO و LISA دو آشکارساز هستند که برای آشکار کردن این امواج گریزان طراحی شده اند.
خورندگی کهکشان ها (Galactic Cannibalism)
همانند حیات بر روی زمین کهکشان ها نیز با خوردن و تصادم با یکدیگر یک کهکشان جدید را می سازند. به طور مثال کهکشان اندرومدا که همسایه کهکشان راه شیری است، پیش بینی می شود که در حدود 3 میلیارد سال دیگر با کهکشان ما برخورد نماید. که این برخورد و تصادم سبب می شود که خوشه های ستاره ای موجود در این کهکشان ها نیز در اثر برخورد نابود شوند و ستاره های جدیدی را متولد سازند.
نوترینوها (Neutrinos)
نوترینو ها ذرراتی هستند که از لحاظ الکتریکی خنثی میباشند.این ذرات در عمل ذرات بنیادی هستند که در عمل بسیار بسیار کم جرم میباشند و میتوانند میلیون ها کیلومتر را بدون هیچ مانعی طی نمایند.همین حالا که شما در حال خواندن این متن هستید این ذرات در حال عبور از بدن شما میباشند. این ذرات شبح گونه حاصل انفجار های عظیم میباشند,نظیر انفجار های ابر نواختر ها.برای آشکار سازی این ذرات آشکار سازهایی را در زیرزمین,در زیردریا و یا در قطعه های بزرگ یخی قرار داده اند که همه تینها جزوی از پروژه شناسایی نوترینو ها است.
تابش پس زمینه کیهانی یا همان CMB به تابش امواج رادیویی گفته می شود که نخستین بار در دهه 1960 کشف شد و در آن زمان دانشمندان متوجه شدند که امواج رادیویی خاص از همه جهات فضا دریافت می شود
کواسارها یا شبه اخترها (Quasars)
کواسارها انفجارهای درخشانی هستند که ما از طریق آنها می توانیم لبه و مرزهای جهان را شناسایی نماییم.
دانشمندان بر این عقیده هستند که آنها سیاه چاله های غول پیکری هستند که در اعماق کهکشان ها حضور دارند. تصویری که مشاهده می نمایید از کواسار 3C273 است که در سال 1979 گرفته شده است.
انرژی خلا (Vacuum Energy)
فیزیک کوانتوم به ما میگوید که بر خلاف ظاهر فضا که گمان می کنیم خلا مطلق است – خلا موجود در فضا از ذرات زیر اتمی تشکیل شده است که دائما در حال ایجاد و نابودی هستند. این ذرات زودگذر هر سانتی متر مکعبی از فضا را با انرژی خاص خود در بردارند. بنابر نظریه نسبیت عام ماده پاد گرانشی وجود دارد که سبب انبساط جهان می شود و هیچکس نمی داند که چه چیزی باعث این انبساط شتابدار می شود.
بی تو
اینجا همه در حبس ابد تبعیدند
سالها، هجری و شمسی، همه بی خورشیدند
ویرایش شده توسط: andishmand
ارسالها: 12930
#88
Posted: 18 Dec 2013 20:19
انتقال حیات در منظومه شمسی
بی بی سی : منجمان نتیجه گیری کرده اند که این احتمال وجود دارد که در گذشته های دور ارگانیسم های زنده از زمین به بعضی دیگر از کرات منظومه شمسی منتقل شده باشد.
جابجایی حیات در منظومه شمسی
محققان آمریکایی می گویند همان شهاب سنگی که دایناسورها را از صفحه زمین محو کرد، ممکن است حیات را به مریخ و اقمار مشتری فرستاده باشد.
آنها حساب کرده اند که چه تعداد قطعه سنگ که برای انتقال موجودات ذره بینی به اندازه کافی بزرگ بوده باشد در اثر برخورد شهاب سنگ ها طی ۳.۵ میلیارد سال گذشته از سطح زمین به فضا پرتاب شده اند.
نتایج مطالعه آنها در نشریه استروبیولوژی چاپ شده.
آنها نوشتند که شهاب موسوم به چیکسولوب – که محل برخورد آن چیکسولوب مکزیک است – باعث پرتاب سنگ و غبار و آتش حتی تا اروپا شد.
به عقیده آنها در آن حادثه هزاران سنگ که می توانسته حاوی آثار حیات باشد به مریخ رسید.
ریچال وورت از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا که در این تحقیق شرکت داشته می گوید قطعه سنگ های حامل حیات احتمالا از زمین و مریخ به همه سیارات خاکی منظومه شمسی و همچنین مشتری که یک سیاره گازی است منتقل شده اند.
پنسپرمیا – ایده جابجایی آثار حیات سوار بر دنباله دارها و شهاب سنگ ها از سیاره ای به سیاره دیگر منظومه شمسی – همواره برای منجمان جذاب بوده.
اما به لطف پیشرفت های کامپیوتری آنها اکنون می توانند این سفرها را شبیه سازی کنند.
در مطالعه تازه محققان ابتدا شمار سنگ های بزرگتر از سه متر را که از زمین پرتاب شده بود تخمین زدند.
سه متر حداقل قطر لازم است که به عقیده آنها برای حفاظت از میکروب ها در برابر تابش اشعه خورشید در طول سفری طولانی مثلا ده میلیون ساله لازم است.
آنها سپس مسیر احتمالی سفر این سنگ ها را تعیین کردند. بسیاری از قطعه سنگ ها در مدار زمین باقی ماندند یا در نهایت دوباره به زمین سقوط کردند.
شماری از آنها به طرف خورشید کشیده شدند یا به طور کامل از منظومه شمسی بیرون پرتاب شدند.
با این حال شمار قابل توجهی از آنها راهشان را به سوی کرات دیگر باز کردند.
خانم وورت گفت تعداد آنها آنقدر بود که دارای تبعاتی باشد.
حدود شش قطعه سنگ حتی به یوروپا رسیدند، یکی از اقمار مشتری که دارای اقیانوسی مایع پوشیده از سطحی یخی است.
به گفته ریچال وورت حتی با تخمین های محافظه کارانه ممکن است که ارگانیسم های زنده در اقیانوس یوروپا شناور باشند.
افتادن این نوع سنگ ها بر سطح مریخ خیلی معمول تر است. حدود ۳۶۰ هزار قطعه بزرگ از آنها پس از برخورد شهاب سنگ ها به زمین به فضا پرتاب شده و سر از مریخ در آورده اند.
شهاب چیکسولوب که شیئی به اندازه یک شهر کوچک بود حدود ۶۶ میلیون سال قبل به زمین برخورد کرد.
تصور می شود که آن برخورد عامل انقراض انبوه دایناسورها بوده باشد چرا که باعث فوران های آتشفشانی و آتش سوزی های مهیب طبیعی شد که زمین را در توده از دود و غبار فرو برد.
آن برخورد ۷۰ میلیارد کیلوگرم قطعه سنگ را راهی فضا کرد – که ۲۰ هزار کیلوگرم آن ممکن است به یوروپا قمر مشتری رسیده باشند.
و به گفته محققان شانس اینکه سنگی به اندازه کافی بزرگ که حاوی حیات باشد در آنجا فرود آمده باشد بیش از ۵۰/۵۰ است.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#89
Posted: 2 Jan 2014 00:39
دستاورد جدید تلسکوپ هابل: کشف ابرهایی از جنس بخار آب در اتمسفر سیاره‌ای در دوردست
در فاصله 40 سال نوری از این کره‌ی خاکی، سیاره‌ای به نام «GJ 1214b» با آب و هوایی سوزان قرار گرفته است که در مداری به گرد یک سیاره سرخ می‌چرخد. با لطف تلسکوپ قدرتمند هابل اکنون محققان به کشف جدیدی نائل شده‌اند. آنها دریافتند چه چیزی در قسمت بالایی اتمسفر این سیاره قرار گرفته است: لایه‌ای ضخیم از ابر.
بر طبق اسناد منتشر شده در سال 2009 مشخص شده است که این سیاره یکی از سیاراتی است که محققان در جستجوی سکونتگاه مناسب در یک سیستم خورشیدی دیگر، آن را مورد مطالعه و بررسی قرار داده بودند. قبلا با عنوان «جهان آبی بخار آلود» از آن نام برده می‌شد چرا که چگالی آن کمتر از میزانی بود که برای لایه‌ای سنگی پیش‌بینی می‌شد و بیش از آن بود که تصور کنیم از گاز تشکیل شده باشد. حتی با گذشت سالها تحقیق و بررسی دانشمندان نتوانستند در مورد ساختار جو این سیاره به اتفاق نظر دست یابند.
همان طور که تحقیقات پیش می‌رفت، پژوهشگران برای کشف ویژگی‌های جدید این سیاره‌ی که برای برقراری حیات موجودات زنده مورد نیازند، از تصاویر ارسالی از تلسکوپ هابل کمک گرفتند. حسگرهای تلسکوپ شدت روشنایی تابیده بر سطح سیاره، هنگامی که از رو به روی ستاره‌اش می‌گذرد را اندازه گیری کرده و با مطابقت آن با تغییر رنگ گازهای موجود در جو آن در اثر تابش پرتوهای فروسرخ و نور مرئی، نوع گازها را مشخص می‌کنند.
در اوایل شروع تحقیقات، در مورد ترکیبات گازی موجود در اتمسفر این سیاره دو نظریه وجود داشت: اول اینکه اتمسفر «GJ 1214b» ثابت و متشکل از بخار آب و برخی مولکول‌های سنگین دیگر است و توده‌های ابری که در ارتفاع‌های بالاتر وجود دارند، سطح زیرین را در خود پوشانده و محافظت می‌کند. برای پاسخ به این پرسش محققان به رهبری لائورا کریبرگ و جیکاب بین، شروع به استفاده از تلسکوپ هابل کردند.
آنها قصد داشتند پرتوهای فروسرخ تابیده شده از ستاره‌ی منظومه را به طور دقیق اندازه‌گیری کنند. اطلاعات به دست آمده در طول 11 ماه و در طی 96 ساعت کار با تلسکوپ هابل نتایج جالبی را نشان داد. عدم وجود مواد شیمیایی که پیش از این تصور می‌شد از ترکیبات اتمسفر این سیاره به شمار می‌روند نشان داد که احتمالا جو این سیاره از چیزی شبیه به بخار آب یا نیتروژن تشکیل شده است که در نهایت محققان را به این نتیجه رساند که این ابرها همانند پوششی برفراز اتمسفر این سیاره قرار گرفته‌اند.
محققان می‌گویند هنوز در مورد مواد تشکیل دهنده آن مطمئن نیستند، اما گمان می‌کنند که شاید کلرید پتاسیم یا سولفید روی، گزینه‌های خوبی برای شروع باشند. اکنون گروه بر این باورند که هابل توانایی به سرانجام رساندن این تحقیقات را دارد که این مسئله مهمی است.
یکی از محققان در این مورد میگوید:
فکر می‌کنم این خیلی هیجان انگیز است که ما می‌توانیم از تلسکوبی همچون هابل برای اهداف‌مان استفاده کنیم، چیزی که پیش از این در باورمان نمی‌گنجید. رصد سیارات با چنین ابزار دقیقی راه را برای بررسی بیشتر سیارات کوچکی که در مدار ستارگان دوردست در حال گردش هستند هموار می‌سازد. هرچند امید می‌رود که دقت اندازه گیری‌های نجومی با شروع به کار تلسکوپ جیمز وب در سال 2018 افزایش چشمگیری یابد.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
ارسالها: 12930
#90
Posted: 5 Jan 2014 01:19
گزینش داوطلبان سفر بدون بازگشت به مریخ
بیش از هزار علاقمند به زندگی در مریخ برای شرکت در یک مسابقه تلویزیونی انتخاب شدند. مبتکر این برنامه قصد دارد ۲۴ برنده نهایی را سال ۲۰۲۵ میلادی به مریخ بفرستد.
یک سازمان هلندی از میان بیش از دویست هزار متقاضی سفر به مریخ در مرحله اول ۱۰۵۸ نفر را انتخاب کرده است. متقاضیان از ۱۴۰ کشور جهان برای پرواز به مریخ داوطلب شده بودند.
سازمان "مارس یک" پنجشنبه ۲ ژانویه ۲۰۱۴ (۱۲ دی ۱۳۹۲) اعلام کرد که در مراحل بعدی، در یک مسابقه‌ی تلویزیونی ۲۴ نفر نهایی انتخاب خواهند شد.
سازمان "مارس یک" به باس لانسدورپ، مبتکر برنامه‌های تلویزیونی تعلق دارد. ظاهرا او قصد دارد از سال ۲۰۲۵ میلادی در مجموع، شش گروه چهار نفره را به سیاره سرخ بفرستد. قرار است مسافران در مریخ اردویی بسازنند و پرواز بازگشتی نیز در برنامه نیست.
داوطلبان باید حداقل ۱۸ ساله باشند. سازمان "مارس یک" از شرکت‌کنندگان انتظار دارد علاوه بر سلامتی از توانایی بالا در روابط اجتماعی برخوردار و بر زبان انگلیسی مسلط باشند.
دشواری‌های سفر
اگر منتخبان نهایی به مریخ فرستاده شوند، باید در ابتدا از پروازی که هفت ماه طول خواهد کشید و فرودی که بسیار مشکل خواهد بود، جان سالم به در برند.
همچنین باید از اثرات تشعشات رادیواکتیو قوی در حین این سفر نیز در امان بمانند. با طی شدن این دو مرحله اگر زنده بمانند، سیاره‌ای خشک با میانگین دمای منفی ۶۳ درجه در انتظار این فضانوردان آماتور است. جو مریخ هم به طور عمده از دی‌اکسید‌کربن تشکیل شده که برای انسان مضر است.
این برنامه تا به حال با انتقادات زیادی مواجه شده است ولی یک پشتیبان معروف هم دارد. "گرارد ت هوفت" برنده هلندی جایزه نوبل فیزیک از این برنامه حمایت کرده است.
تا به حال فقط روبات‌های بدون سرنشین به مریخ فرستاده شده‌اند. نوامبر سال گذشته میلادی سازمان فضانوردی هند برنامه پرواز به مریخ را تاسیس کرد. یک سال پیش از آن، سال ۲۰۱۲میلادی نیز سازمان ناسا کاوشگر "کنجکاوی" را به مریخ فرستاده بود.
به راستی آیا این خداوند است که انسان را آفریده است یا عکس آن؟؟
صفحه 9 از 22