صفحه 4 از 16: « پیشین 1 2 3 4 5 ... 13 14 15 16 پسین »

ترانه ها و شعرهایی برای وطنم ایران

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#31 Posted: 2 Apr 2012 07:42

در روح و جان من می مانی ای وطن
به زیر پا فِتَد آن دلی ، که بهر تو نلرزد
شرح این عاشقی ، ننشیند در سخن
که بهر عشق والای تو ، همه جهان نیرزد

در روح و جان من می مانی ای وطن
به زیر پا فِتَد آن دلی ، که بهر تو نلرزد
شرح این عاشقی ، ننشیند در سخن
که بهر عشق والای تو ، همه جهان نیرزد

ای ایران ایران دور از دامان پاکت دست دگران ، بد گهران
ای عشق سوزان ، ای شیرین ترین رویای من تو بمان ، در دل و جان
ای ایران ایران ، گلزار سبزت دور از تاراج خزان ، جور زمان
ای مهر رخشان ، ای روشنگر دنیای من به جهان ، تو بمان

سبزی صد چمن ، سرخی خون من ، سپیدی طلوع سحر ، به پرچمت نشسته
شرح این عاشقی ، ننشیند در سخن
بمان که تا ابد هستیم ، به هستی تو بسته

ای ایران ایران دور از دامان پاکت دست دگران ، بد گهران
ای عشق سوزان ، ای شیرین ترین رویای من تو بمان ، در دل و جان
ای ایران ایران ، گلزار سبزت دور از تاراج خزان ، جور زمان
ای مهر رخشان ، ای روشنگر دنیای من به جهان ، تو بمان

در روح و جان من می مانی ای وطن
به زیر پا فِتَد آن دلی ، که بهر تو نلرزد
شرح این عاشقی ، ننشیند در سخن
که بهر عشق والای تو ، همه جهان نیرزد

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#32 Posted: 2 Apr 2012 07:42

نام جاویدِ وطن
صبح امیدِ وطن

جلوه کن در آسمان
همچو مهر جاودان

بشنو سوز سخنم
که هم‌آواز تو منم

همهٔ جان و تنم
وطنم وطنم وطنم وطنم

همه با یک نام و نشان
به تفاوت هر رنگ و زبان

همه با یک نام و نشان
به تفاوت هر رنگ و زبان

همه شاد و خوش و نغمه‌زنان
ز صلابت ایران جوان

ز اصالت ایران کهن
ز صلابت ایران جوان

بشنو سوز سخنم
که نواگر این چمنم

همهٔ جان و تنم
وطنم وطنم وطنم وطنم

mohamafariborz

کاربر

ارسالها: 1095

#33 Posted: 2 Apr 2012 07:45

وطن يعني همه آب و همه خاك وطن يعني همه عشق و همه پاك
به گاه شيرخواري گاهواره به روز و درد پيري ، عين چاره
وطن يعني پدر ، مادر ، نياكان به خون و خاك بستن عهد و پيمان
وطن يعني هويت ، اصل ، ريشه سرآغاز و سرانجام هميشه
وطن يعني محبت ، مهرباني نثار هر كه داني و نداني
وطن يعني نگاه هموطن دوست هر آنجايي كه داني هموطن اوست
وطن يعني قرار بيقراري پرستاري ، كمك ، بيمارداري
وطن يعني هواي كوچه ي يار در آن كو دل شكستن هاي بسيار
نگاهي زيرچشمي ، عاشقانه به كوچه آمدن با هر بهانه
وطن يعني غم همسايه خوردن وطن يعني دل همسايه بردن
وطن يعني زلال چشمه ي پاك وطن يعني درخت ريشه در خاك
ستيغ و صخره و دريا و هامون ارس ، زاينده رود ، اروند ، كارون
دنا ، الوند ، كركس ، تاق بستان هزار و قافلانكوه و پلنگان
وطن يعني بلنداي دماوند شكيبا ، دل در آتش ، پاي در بند
وطن يعني شكوه اشترانكوه به درياي گهر استاده نستوه
وطن يعني سهند صخره پيكر ستيغ سينه در سنگ تمندر
وطن يعني وطن استان به استان خراسان ، سيستان ، سمنان ، لرستان
كوير لوت ، كرمان ، يزد ، ساري سپاهان ، هگمتانه ، بختياري
طبس ، بوشهر ، كردستان ، مريوان دو آذربايجان ، ايلام گيلان
اراك ، فارس ، خوزستان و تهران بلوچستان و هرمزگان و زنجان
وطن يعني سراي ترك با پارس وطن يعني خليج تا ابد فارس
بهشتي چشم را گسترده در پيش ابوموسي و مينو ، هرمز و كيش
وطن يعني همه سازندگي ها رهايي از تمام بندگي ها
بريدن دست غير از گردن نفت صلاي صبح ملي نفت
وطن يعني ز هر ايل و تباري وطن را پاسباني ، پاسداري
وطن يعني دلير و گرد با هم وطن يعني بلوچ و كرد با هم
وطن يعني سواران و سواري لر و كرد و يموت و بختياري
همه يك جان و يك دل بودن ما به دامان وطن آسودن ما
وطن يعني دلي از عشق لبريز گره باف ظريف فرش تبريز
وطن يعني هنر يعني سپاهان حرير دستباف فرش كاشان
وطن يعني كتيبه در دل سنگ تمدن ، دين ، هنر ، تاريخ ، فرهنگ
وطن يعني همه نيك و بهنجار چه پندار و چه گفتار و چه كردار
وطن يعني شب رحمت ، شب قدر شب جوشن ، شب روشن ، شب بدر
وطن يعني هم از دور و هم از دير سده ، نوروز ، يلدا ، مهرگان ، تير
وطن يعني جلال مانده جاويد ستون و سر ستون تخت جمشيد
هزاران نقش و خط مانده در ياد صبا ، كلهر ، كمال الملك ، بهزاد
نكيسا ، باربد ، افسانه و چنگ سرود تيشه ي فرهاد در سنگ
سر و سرمايه هاي سرفرازي ابوريحان و خوارزمي و رازي
به اوج علم و دانش رهنوردي ابونصر ، ابن سينا ، سهروردي
به بحر عشق و عرفان ناخدايي عراقي ، رودكي ، جامي ، سنايي
وطن يعني به فرهنگ آشنايي در لفظ دري را دهخدايي
وطن يعني جهاني در دل جام وطن يعني رباعيات خيام
وطن يعني همه شيرين كلامي عفاف عشق در شعر نظامي
وطن يعني نگاه مولوي سوز حضور نور در شمس شب و روز
وطن يعني پيام پند سعدي زبان پيوسته در پيوند سعدي
وطن يعني هوا و حال حافظ شكوه باور اندر فال حافظ
وطن يعني تبيره ، دمدمه ، كوس طلوع آفتاب شعر از طوس
وطن يعني شب شهنامه خواندن سخن چون رستم از سهراب راندن
وطن يعني رهايي زآتش و خون خورش كاوه و خشم فريدون
وطن يعني زبان حال سيمرغ حديث يال زال و بال سيمرغ
وطن يعني اميد نا اميدان خروش و ويله گرد آفرينان
وطن يعني لگام و زين و مهميز سواران قران و رخش و شبديز
وطن يعني گرامي مرز تا مرز وطن يعني حريم گيو و گودرز
وطن يعني دل و دستي در آتش روان و تن ، كمان و تير آرش
وطن يعني شبح يعني شبيخون وطن يعني جلال الدين و جيحون
وطن يعني به دشمن راه بستن به اوج آريو برزن نشستن
وطن يعني دو دست از جان كشيدن به تنگستان و دشتستان رسيدن
زمين شستن ز استبداد و از كين به خون گرم در گرمابه ي فين
وطن يعني گذشته ، حال ، فردا تمام سهم يك ملت ز دنيا
وطن يعني چه آباد و چه ويران وطن يعني همين جا ، يعني ايران

از امروز این آیدی رو به بکی از دوستان واگذار کردم ...درپناه دوست
فرشاد

mohamafariborz

کاربر

ارسالها: 1095

#34 Posted: 2 Apr 2012 07:48

شبی دل بود و دلدار خردمند / دل از ديدار دلبر شاد و خرسند

که با بانگ بنان و نام ايران / دو چشمم شد ز شور عشق گريان

چو دلبر شور اشک شوق را ديد / به شيرينی زمن مستانه پرسيد

بگو جانا که مفهوم وطن چيست / که به مهرش دلی گر هست دل نيست

به زير پرچم ايران نشستيم / و در را جز به روی عشق بستيم

به يمن عشق در ناب سفتم / و در وصف وطن اينگونه گفتم

وطن خاکی سراسر افتخار است / که از جمشيد و از کی يادگار است

وطن يعنی نژاد آريايی / نجابت مهرورزی با صفايی

وطن خاک اشوزرتشت جاويد / که دل را می برد تا اوج خورشيد

وطن يعنی اوستا خواندن دل / به آيين اهورا ماندن دل

وطن تير و کمان آرش ماست / سياوشهای غرق آتش ماست

وطن منشور آزادی کورش / شکوه جوشش خون سياوش

وطن نقش و نگار تخت جمشيد / شکوه روزگار تخت جمشيد

وطن فردوسی و شهنامه اوست / که ايران زنده از هنگامه اوست

وطن آوای رخش و بانگ شبديز / خروش رستم و گلبانگ پرويز

وطن شيرين و خسرو پرور ماست / صدای تيشه ها افسونگر ماست

وطن چنگ است بر چنگ نکيسا / سرود باربدها خسرو آسا

وطن يعنی سرود رقص آتش / به استقبال نوروزی فره وش

وطن يعنی درختی ريشه در خاک / اصيل و سالم و پر بهره و پاک

وطن يعنی سرود پاک بودن / نگهبان تمام خاک بودن

وطن را لاله های سرنگون است / که از خون شهيدان لاله گون است

وطن شوش و چغارنبيل و کارون / ارس زاينده رود و موج جيهون

وطن خرم ز دين بابک پاك / که رنگين شد ز خونش چهره خاک

وطن يعقوب ليث آرد پديدار / و يا نادر شه پيروز افشار

به يک روزش طلوع مازيار است / دگر روزش ابومسلم به کار است

وطن يعنی صفای روستايی / زلال چشمه های بی ريايی

وطن يعنی دو دست پينه بسته / به پای دار قالی ها نشسته

وطن يعنی هنر يعنی ظرافت / نقوش فرش در اوج لطافت

وطن در هی هی چوپان کرد است / که دل را تا بهشت عشق برده است

وطن يعنی تفنگ بختياری / غرور ملی و دشمن شکاری

وطن يعنی بلوچ با صلابت / دلی عاشق نگاهی با مهابت

وطن يعنی خروش شروه خوانی / ز خاک پاک ميهن ديده بانی

ز عطر خاک ميهن گر شوی مست / کوير لوت ايران هم عزيز است

وطن يعنی بلندای دماوند / ز قهر ملتش ضحاک در بند

وطن يعنی سهند سرفرازی / چنان ستارخانش پاکبازی

مرا نقش وطن در جان جان است / همان نقشی که در نقش جهان است

وطن يعنی سخن يعنی خراسان / سرای جاودان عشق و عرفان

وطن گلواژه های شعر خيام / پيام پر فروغ پير بسطام

وطن يعنی کمال الملک و عطار / يکی نقاش و آن يک محو ديدار

در اين ميهن دو سيمرغ است در سير / يکی شهنامه ديگر منطق الطير

يکی من را زدشمن می رها ند / يکی دل را به دلبر می رساند

خراسان است و نسل سر بداران / زجان بگذشتگان در راه ايران

وطن خون دل عين القضاتست / نيايشنامه پير هراتست

وطن يعنی شفا قانون اشارات / خرد بنشسته در قلب عبارات

نظامی خوش سرود آن پير کامل / زمين باشد تن و ايران ما دل

وطن آوای جان شاعر ماست / صدای تار بابا طاهر ماست

اگر چه قلب طاهر را شکستند / و دستش را به مکر و حيله بستند

ولی ماييم و شعر سبز دلدار / دو بيت طاهر و هيهات بسيار

وطن يعنی تو و گنجينه راز / تفال از لسان الغيب شيراز

وطن آوای جان می پرستان / سخن از بوستان و از گلستان

وطن دارد سرود مثنوی را / زلال عشق پاک معنوی را

تو دانی مولوی از عشق لبريز / نشد جز با نگاه شمس تبريز

وطن يعنی سرود مهربانی / وطن يعنی شکوه همزبانی

وطن يعنی درفش کاويانی / سپيد و سرخ و سبزی جاودانی

به پشت شير خورشيدی درخشان / نشان قدرت و فرهنگ ايران

وطن شور و نشاط هستی ما / وطن ميخانه ما مستی ما

وطن دار الفون ميرزا تقی خان / شهيد سرفراز فين کاشان

وطن يعنی بهارستان ، مصدق / حضوری بی ريا چون صبح صادق

ز خاک پاک ها پروين بخيزد / بهار پير مهر آين بخيزد

که از جان ناله با مرغ سحر کرد / دل شوريده را زير و زبر کرد

وطن يعنی صدای شعر نيما / طنين جان فزای موج دريا

وطن يعنی خزر، صياد ، جنگل / خليج فارس ، رقص نور ، مشعل

وطن يعنی تجلی گاه ملت / حضور زنده آگاه ملت

وطن يعنی ديار عشق و اميد / ديار ماندگار نسل خورشيد

کنون ای هموطن ، ای جان جانان / بيا با ما بگو پاينده ايران

مصطفی بادکوبه ای

از امروز این آیدی رو به بکی از دوستان واگذار کردم ...درپناه دوست
فرشاد

ALI2012

کاربر

ارسالها: 8724

#35 Posted: 5 Apr 2012 19:49

دراین خـــاک زرخیز ایــــران زمین

نبودنـــــد جـــز مردمی پــــاک دیـن

چو مهـر و وفــا بود خـود کیششان

گنــــه بـــود آزار کس پیـــششــــان

همه بنــــده ی نــاب یـــزدان پـــاک

همه دل پراز مهر این آب وخــــاک

پــــدر در پــــدر آریــــایی نـــــــژاد

ز پشت فـــریــدون نیــــکو نهـــــاد

کجــــا رفت آن دانش و هـوش ما؟

که شد مهــر میهن فــــرامـوش ما

نبود ایـــن چنین کشورو دیـــن ما

کـــجــــا رفت آیـین دیــــریـــن ما؟

گــــرانمایه بود آنــکه بودی دبیــر

گـــــرامی بدانکس که بودی دلیـــر

به یـــزدان که گــر ما خــرد داشتیم

کجـــــا این سر انـجـــام بد داشتیم؟

نه دشمن دراین بوم وبر لانه داشت

نه بیگانه جایی در این خانـه داشت

از آن روز دشمن به ما چیره گشت

که ما را روان و خـــرد تیره گشت

از آن روز این خـــانه ویــرانه شد

کــه نــان آورش مــرد بیگــانه شد

چـــو ناکس به ده کدخـــدایی کنـــد

کــــشــــاورز بـــاید گـــــدایی کنـــد

اگـــر مایــــه زنــدگی بنــدگی است

دوصد بار مــــردن به از زندگیست

بیــــا تا بکـــوشیم و جنــگ آوریم

برون سر از این بـــار ننگ آوریم

شاعـر: فردوسی

خواننده : شکیـــلا و شهریــــار

راز دلم را فقط تو میدانی و دلت
گوشه ای از قلبت پنهان دار دوستت دارم هایم را
*ای عشق*
***M***

ویرایش شده توسط: ALI2012

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#36 Posted: 26 May 2012 12:26

منم بحرین نفت آلوده دامن

که بر تن آتشم افروخت دشمن

منم ایران زمین را عنبرین خاک

منم ایرانیان را پاک مسکن

جنوب ملک را باغی فرح زا

خلیج فارس را جایی مزین

به ایران فخر دارم همچو رستم

ز ایران نام دارم همچو قارن

بیایم چون نهد بیگانه زنجیر

که باشد طوق ایرانم به گردن

از ایران یاد دارم داستان ها

ز عهد گیو و گودرز و تهمتن

درود من به شه عباس کز مهر

ز شر پرتقالم داشت ایمن

کنون چندیست کز هجران مادر

مرا چهری است زرد و وزآژن

ز یاد میهنم چون بشکند دل

فراقش را چنان تاب آورم من

بود داغم به دل چون لاله از غم

اگر چه آتشین رویم چو لادن

ز ایران دورم و بیگانگان را

به چاه جور در بندم چو بیژن

تنی را مانم از این قصر بی سر

سری را مانم از این قصر بی تن

مرا از شیخ عار آید که دارم

نشان از شهریاران مهیمن

نوایی آید از ایران به گوشم

کند شادم بیان بانک ارغن

خدایا در دل اندازش که بازم

رها سازد ز چنگ دیو ایمن

کز ایرانم جدا کردن نباشد

به غیر از آب ساییدن به هاون

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#37 Posted: 26 May 2012 12:27

من آریایی ام

در این رند بازار و ملک فغان .................. من آریایی ام از تبار مغان

ز پیشدادیان نیکی آورده ام .................. به نامردمان پیشی آورده ام

منم کاوه و شور ایران زمین .................. خروشم ز خشم بر ستم در زمین

من آن چرم اکنون ز تن در کنم .................. درفش سازم و بر تن جان کنم

بگویم فریدون تو ای شهریار .................. کنون وقت جنگ است به میهن بیا

که ضحاک بد را به بندش کنیم .................. به سوی دماوند روانش کنیم

منم آرش و مرز ایران زمین .................. تو تیر و کمان را ز جانم ببین

چنان تیر را از کمان در کنم .................. که جان را ز تن خارج و در کنم

منم کوروش و ملک ایران زمین .................. پر آوازه ام این چنین در زمین

حقوق بشر بر جهان داده ام .................. به عدل و به احسان ندا داده ام

منم داریوش پادشاهی دگر .................. به ایرانیان افتخاری دگر

منم رستم و پهلوان زمین .................. بکوبم سر هر ستم بر زمین

منم دشمن هر بدی و غضب .................. ز چنگیز و اسکندر و بد عمر

منم آریا زاده ای در جهان .................. ز نیکو تباران ز نیک همرهان

تو ای رند مکار بد ذات زشت .................. بدان زنده ام تا ابد بد سرشت

چنان کوبمت بر زمین تموز .................. که بر خاک گرم افتی و پر ز سوز

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#38 Posted: 26 May 2012 12:29

ای آنـکه رفتی از ایـران به یاد ایران باش .................... بـه یـاد کـشور دیـریــنه سـال سـاسـان باش

گــرت جــلای وطــن از در ضرورت بود .................... ممان هماره به غربت بـه سان مـهمان باش

خجستـه میهـــن مـــــــــا بُنگهِ اصالتهاست .................... اصیل وار، هـــــــوادارِ اصـل و بنیان باش

بــه هـر کجا که نشانی ز بــرتــری یــابـی .................... ز بـهر بــوم و بــر خــویش طالـــب آن باش

بــسی مپای، به هر باغ و هر چــمن گذری .................... بــیا و بـلـبل خـوشـگوی ایـن گلــستان باش

حـــریم حــــرمـت مــلـیت و اصــالــت را .................... ز دســـتبرد هـــوســکامــگــی نگــهبان باش

ز هر کجـا هنر و علم و حـکــمت انـــدوزی .................... بــیا و مــعرفـــت آموز ایـــن دبســتان باش

زمــهر هـموطنان هــیچگه مـــبُر پـــیونــد .................... دریــن زمــینه وفــادار عــهد و پیــمان باش

ســـتوده ســــنّـت و آیـــین بـــاســـتانـی را .................... عـزیـز دار و گــرایـنده از دل و جــان باش

ز دیــــربــــاز، نــیاکـانت اهــل دین بـودنـد .................... تو نیز مؤمن و مخلص به دین و ایمان باش

بــه زادگـــان خــــود آداب مــــیهنی آمـــوز .................... وگـــرنـه شــاهــد بـــیگانـگی در اینان باش

بـــکوش تــا به زبان دری ســخن گــوینــد .................... به جان مشوّقشان با دلــیل و بــرهــان باش

بــهســوی میهــن خــود، فــکر بازگشتن را .................... به مغزشان چو نـشاندی ز کرده شـادان باش

مَـهِـِـل کــه صَـبغة فــرهنگ خارجی گیرند .................... دریــن مــجاهــده کـوشا به قدر امکان باش

بـه شعـر پـارسی و خط و نقش و موسیقی .................... عــلاقه در دلــشان بــشکفان و خـنـدان باش

بـه بیهــویـتی آخــــر مــــده گـــریبــان را .................... ازیــن مـــسیر حــقـارت کــشیده دامان باش

زشــعر نـــغـز دری هــر کـجا گلـی رویـید .................... بـه پــای آن گــل بــویا هـــزار دسـتان باش

زبــان پـــارسی از بــهـر مـاست گـنج مراد .................... بــه پــاسـداری آن ســـرفـــرازِ دوران باش

وظــیفه نــــیک شـنـاسـاندن است ایـران را .................... تـو شـهره پـورِ وظـیفتشـناس ایــران باش

بـــه دســتگــیری هــم مــیـهانـان حـاجـتمند .................... بــه هــر کجا که روی پای بند احـسان باش

دریـــغ بـــاد کـــه ایـــرانــی اجــنبی گــردد .................... تو بر کنار ازین ننگ، محض عـنوان باش

تهیشدن زاصالت ادیب ، عارضهای ست .................... که ساری است، خدا را به فکر درمان باش

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#39 Posted: 26 May 2012 12:30

من که فرزند اين سرزمينم در پي توشه اي خوشه چينم
شادم از پيشه ي خوشه چيني رمز شادي بخوان از جبينم
قلب ما بود مملو از شادي بي پايان سعي ما بود بهر آبادي اين سامان خوشه چين کجا اشک محنت به دامن ريزد
خوشه چين کجا دست حسرت زند بر دامان اي خوشا پس از لحظه اي چند آرميدن
همره دلبران خوشه چيدن از شعف گهي همچو بلبل نغمه خواندن
گه از اينسو به آنسو دويدن بر پا بود جشن انگور اي افسونگر نغمه پرداز در کشور سبزه وگل با شور وشعف نغمه کن ساز
قلب ما بود مملو از شادي بي پايان

سعي ما بود بهر آبادي اين سامان
خوشه چين کجا اشک محنت به دامن ريزد
خوشه چين کجا دست حسرت زند بر دامان

banoo

کاربر

ارسالها: 1683

#40 Posted: 26 May 2012 12:31

ای ایران ای مرز پرگهر .................. ای خاکت سرچشمه هنر

دور از تو اندیشه بدان .................. پاینده مانی تو جاودان

ای دشمن ار تو سنگ خاره ای من آهنم .................. جان من فدای خاک پاک میهنم

مهر تو چون، شد پیشهام .................. دور از تو نیست اندیشهام

در راه تو، کی ارزشی دارد این جان ما .................. پاینده باد خاک ایران ما

سنگ کوهت در و گوهر است .................. خاک دشتت بهتر از زر است

مهرت از دل کی برون کنم .................. برگو بی مهرِ تو چون کنم

تا گردش جهان و دور آسمان به پاست .................. نورِ ایزدی همیشه رهنمای ماست

مهر تو چون، شد پیشهام .................. دور از تو نیست اندیشهام

در راه تو، کی ارزشی دارد این جان ما .................. پاینده باد خاک ایران ما

ایران ای خرم بهشت من .................. روشن از تو سرنوشت من

گر آتش بارد به پیکرم .................. جز مهرت در دل نپرورم

از آب و خاک و مهرِ تو سرشته شد گلم .................. مهر اگر برون رود تهی شود دلم

مهر تو چون، شد پیشهام .................. دور از تو نیست اندیشهام

در راه تو کی ارزشی دارد این جان ما .................. پاینده باد خاک ایران ما

صفحه 4 از 16: « پیشین 1 2 3 4 5 ... 13 14 15 16 پسین »

ایران /

ترانه ها و شعرهایی برای وطنم ایران

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا