ارسالها: 395
#31
Posted: 6 Jun 2011 06:57
فقط ایران، فعلن اوضاعش خوب نیست، ولی هنوز عشقه.
وقتی میتوانی با سکوت حرف بزنی ، بر پایه های لغزان واژه ها تکیه نکن.
پس
سکوت میکنم.
ارسالها: 1615
#33
Posted: 8 Jun 2011 07:27
اره چرا كه نهههههههههههه
CapitanArsalan: حماسه مقاومت سه سرباز ایرانی در برابر ارتش سرخ
جنگ جهانی دوم در ایران
به گزارش پارسینه، نقش و سهم ایران در تاریخ جنگ جهانی دوم همواره مورد غفلت بوده و آنچنانچه که شایسته است اثرات تاریخی و سیاسی این جنگ بر ایران مورد توجه قرار نگرفته است، امروز در ایران اماکن و یادگاری های قابل توجهی از جنگ جهانی دوم وجود دارد که به نظر می رسد این ظرفیت را دارد که در قالب جذابیت های گردشگری و تاریخی مورد توجه قرار گیرد، بخش تاریخی پارسینه در نظر دارد در سلسله مطالبی به این موضوع بپردازد.
در اولین مطلب از این سلسله مطالب به نخستین روزهای حمله قوای متنفقین به ایران می پردازیم،در روز ۳ شهریور ۱۳۲۰ نیروهای شوروی از شمال و شرق و نیروهای بریتانیایی از جنوب و غرب، از زمین و هوا به ایران حمله کردند و شهرهای سر راه را اشغال کردند و به سمت تهران آمدند.
ارتش ایران به دلیل خصلت خودکامه حکومت پهلوی اول،عدم وجود ریشه و ساختار اجتماعی و استراتژی غلط نظامی و غافلگیر شدن به سرعت و با کمترین مقاومت متلاشی شد.روز چهارم شهریور بمباران شهرهای بی‌دفاع و سربازخانه‌ها توسط قوای شوروی و انگلیس ادامه پیدا کرد؛ شهرهای قزوین، رشت و تبریز مورد حمله هوایی قرار گرفت. بر اثر حمله و بمباران شدید، لشکرهای تبریز، رضاییه، رشت، مشهد، اردبیل و گرگان، به طور کامل از هم پاشیدند.
یکی از معدود مقاومت های نیروهای مسلح ایران در برابر ارتش سرخ شوروی در مرز نخجوان روی داد.
این پل تاریخی که 110 متر طول دارد و 5/5 متر عرض دارد در فاصله سالهای 1913-1914 ساخته شده است، در سوم شهریور 1320 سه تن از مرزبانان دلیر ایرانی در همین نقطه صفر مرزی با ارتش سرتاپا مسلح شوروی جنگیدند و به شهادت رسیدند.
"سید محمد راثی هاشمی،عبدالله شهریاری و ستوان ملک محمدی" برخلاف سایر همقطاران خود که تسلیم و فرار در برابر نیروهای بیگانه را بر مقاومت ترجیح داده بودند، تا آخرین فشنگ مقاومت کردند ، این رشادت عجیب حتی برای نیروهای شوروی جالب بود به طوری که سربازان شوروی بعد از فتح پل، با احترامات نظامی، اجساد این سه سرباز ایرانی را در کنار پل به خاک سپردند.
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1141
#34
Posted: 9 Jun 2011 06:56
صددرصد به ایرانی بودن خودم مفتخرم
ما نسلی هستیم که پیامبر اسلام گفت اگر دانش در ثریا باشه ایرانی بهش میرسه
من عاشق سینه بزرگم
ویرایش شده توسط: Hossein27
ارسالها: 406
#35
Posted: 22 Jun 2011 15:43
اصلا و ابدا. دیگه اسمی از ایران نمونده که بهش افتخار کنم ترجیه میدم جایی غیر از ایران باشم.فقط به این که یک پارسی هستم افتخار می کنم و خوشحالم تو جایی زندگی می کنم که تخت جمشید و افتخار ایران در ان هست.
مـــن..
عــاشـــق نــيــســـتـــم..فقط گاهي حرف تو كه ميشود..
دلــم مــثــل ايــنــكــه تــب كــنـــد....گرم و سرد ميشود..
آب مــيــشـــود... تــنـــگ مــيـشــود..
ايــن عــشـــق نــيســـت..
هـــــســـــــت ؟؟؟؟؟
ویرایش شده توسط: nargeskhanom
ارسالها: 225
#37
Posted: 28 Jun 2011 15:10
تنها جای افتخار این کشور کوروش و قوم آریایی هستند که کاملا صلح طب و باهوش بودند
وسعت کشور ایران در زمان کوروش به خاطر روحیه جنگ طلب و کشور گشای کوروش نبود، بلکه بخاطر توجه به همه اقشار و ادیان و تفکرات بود ... خیلی از کشورهای اطراف ایران در آن زمان با رضایت کامل و با افتخار به ایران و امپراتوری کوروش می پیوستند ... دلیل اینکه الان تو این وضعیت هستیم و ایرانی بودن ننگمون شده اینه که همراه با ورود اسلام -دینی آمیخته با ریا- رگه های عرب هم وارد این نژاد اصیل آریایی شد و آمیختن تفکرات ابلهانه با ژن اعراب و سادگی ایرانی باعث این شد تا الان هممون با ترس با یه هویت مخفی و آرزوی فرار از ایران بیایم اینجا حرف دلامون رو بزنیم .... بچه ها قبول کنید ننگی ما که الان داریم بخاطر کوته فکری خودمون بوده ولی الان که کم کم مردم دارن بیدار میشن ، کور سویی از امید دیده میشه ... در آخر اینکه الان توی دنیا تنها چیزی که برای افتخار کردن ما مونده اینا هستن :
.......... ندا ..... محمد مختاری ---- هاله سحابی ---- سهراب ---- و .... -----
برای زنده بودن دلیل آخرینم كو؟؟ ...... منم من بذر فریاد ، خاك خوبه سرزمینم كو؟؟
صفحه 4 از 51