ارسالها: 436
#111
Posted: 6 Aug 2011 09:59
خوب دوستان عزیز انگار كسی نمیخواد كه نظر بده ، منم از اینجا به بعد فقط باقی مونده استان ها رو بصورت كوتاه و خلاصه فقط معرفی میكنم، وقتی كسی اهمیتی نمیده برای كی این همه آدم زحمت بكشه؟؟؟
ظاهرا" اینجا همه برای مسائل كمر به پائین میان و تنها چیزی كه براشون اهمیت نداره كشورشونه. 
خدا حافظ برای همیشه
این كاربر به درخواست خودش بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 436
#112
Posted: 6 Aug 2011 10:00
استان آذربایجان غربی
استان آذربایجان غربی با احتساب دریاچه ارومیه حدود 43660 کیلومتر مربع مساحت دارد. این استان که در شمال غرب ایران واقع شده 65/2 درصد از مساحت کل کشور را تشکیل میدهد.
استان آذربایجان غربی از طرف شمال و شمال شرق با جمهوری آذربایجان و ارمنستان، از غرب با کشورهای ترکیه و عراق ، از جنوب با استان کردستان و از شرق با استان آذربایجان شرقی و زنجان همسایه است .بر اساس آخرین آمار تقسیمات کشوری این استان دارای 12 شهرستان ، 28 بخش ، 14 شهر ، 103 دهستان و 3227 آبادی دارای سکنه میباشد و مرکز آن شهر تاریخی ارومیه است .
استان آذربایجان غربی یکی از مناطق کوهستانی کشور است و توپوگرافی متنوع و گسترده ای دارد. بر اساس ساختار طبیعی استان ، اکوسیستمهای ویژه ای از ترکیب گیاهان در سطوح مختلف پوشش گیاهی در اشکورهای مختلف توپوگرافی به وجود آمده است که اهم آنها به شکل جنگلها و مراتع خودنمایی میکنند. این استان عمدتاً تحت تاثیر جریان هوای مرطوب اقیانوس اطلس و دریای مدیترانه است، ولی در برخی از ماههای زمستان، توده هوای سردی از اطراف شمال، هوای مدیترانه ای آن را متاثر کرده و موجب کاهش قابل توجه دما می شود .
از نظر تاریخی ، تاریخ باستانی آذربایجان با تاریخ قوم ماد در آمیخته است. قوم ماد پس از مهاجرت به ایران آرام آرام قسمتهای غربی ایران از جمله آذربایجان را تصرف کردند . مقارن این ایام دولتهایی در اطراف آذربایجان وجود داشت که از آن جمله میتوان به دولت آشور در شمال بین النهرین ، دولت هیق در آسیای صغیر ، دولت اورارتو در نواحی شمال و شمال غرب ، اقوام کادوسی در شرق و کاسیها در حوالی کوههای زاگرس اشاره کرد . بعد از تاسیس دولت ماد ، آذربایجان به ماد کوچک معروف شد و مشتمل بر شهرهای قدیمی همدان ، ری ، اصفهان و کرمانشاه بود . بعد از غلبه اسکندر مقدونی به ایران ، سرداری به نام آتورپات در آذربایجان ظهور کرد و از اشغال آن توسط یونانیان ممانعت به عمل آورد . از آن به بعد این سرزمین به نام آتورپاتگان معروف شد . آتورپات به پادشاهی رسید و آن ناحیه را مستقل اعلام نمود . حکومت جانشینان آتورپات در آذربایجان در زمان اشکانیان نیز ادامه یافت و این منطقه توانست کماکان استقلال خود را حفظ کند . سر انجام اردشیر بابکان موسس سلسله ساسانی بر حکمرانان آذربایجان استیلا یافت.
صنایع دستی استان آذربایجان غربی به شرح زیر است:
انواع قالی و گلیم, نساجی سنتی, رنگرزی و چاپهای سنتی, رودوزی و بافتنی, سفالگری و سرامیک سازی, فرآورده های پوست و چرم, هنرهای مرتبط با فلز, چوب, حصیربافی , طراحی سنتی و نگارگری, صحافی و جلدسازی سنتی, گیوه دوزی و نمد مالی.
قالی بافی:
در مورد قالی های استان آذربایجان غربی تاریخ دقیقی در دسترس نیست و نقشه خاصی که مربوط به استان باشد نیز وجود ندارد. ولی هم اکنون تقریباً نقشة سایر مناطق را می بافند. در آذربایجان غربی, به دلیل نزدیکی و همجواریش با استان آذربایجان شرقی -که یکی از مراکز عمده قالیبافی در دنیا است - قالیبافی متداول می باشد. مهمترین مراکز قالیبافی استان شهرهای تکاب و میاندوآب و مناطق روستایی و عشایری آن است.
گلیم بافی:
در بخشهایی از استان, گلیم سوماک نیز بافته می شود.
رنگرزی و چاپ های سنتی:
کلیه فرآورده هایی که بوسیله قلم مو, قالب و شابلون, رنگ آمیزی می شود و پذیرای نقش می شود جزو چاپ های سنتی به حساب می آیند. البته در آذربایجان غربی عمدتاً در زمینه رنگرزی فعالیت می شود.
رودوزی:
رودوزی های استان عمدتاً در زمینه «ممقان دوزی» انجام می شود. این هنر- صنعت که تولیدش در انحصار زنان و دختران خانه دار است. مواد اولیة مورد نیار نخ ابریشم رنگین پارچه است. بیشتر محصولات این رشته در تهیه کلاه است. البته در حال حاضر زیرلیوانی, کمربند , کفش , جلیقه, رومیزی نیز تهیه می شود.
این رشته از سوزندوزی از بخش هایی است که طی آن زمینه اساسی پارچه را از بخیه می پوشانند و زمینه تازه ای از نقش و نگار ایجاد می شود. طرحهای سوزندوزی عمدتاً ذهنی و ملهم از برداشت های شخصی هنرمند است.
شهرستانها
1-بوکان
2-چالدران
3-خوی
4-مهاباد
5-ماکو
6-میاندوآب
7-نقده
8-ارومیه
9-اشنویه
10-پیرانشهر
11-سلماس
12-سردشت
13-شاهین دژ
14-تکاب
بناهای یادبود تاریخی
1-کاخ باغچه جوق ، ماکو
2-تپه باستانی حسنلو
3-پل خاتون ، خوی
4-بازار خوی ، خوی
5-بازار ارومیه ، ارومیه
6-پل پنج چشمه ، ماکو
7-آرامگاه سه گنبد ، ارومیه
8-قلعه تخت سلیمان ، تکاب
بناهای یادبود مذهبی
1-امامزاده برکشلو ، ارومیه
2-مسجد مطلب خان، خوی
3-مسجد جامع ارومیه ، ارومیه
4-کلیسای قره (طاطاووس ) ،خوی
5-مسجد سردار ، ارومیه
6-کلیسای سورپ سرکیس ،خوی
جاذبه های طبیعی
1-رودخانه ارس
2-دریاچه ارومیه
فرهنگ و هنر
1-موزه ارومیه،ارومیه
2-عشایر قزلباش
خدا حافظ برای همیشه
این كاربر به درخواست خودش بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 436
#113
Posted: 6 Aug 2011 10:02
استان خراسان شمالی
استان خراسان شمالی با مساحتی در حدود 28.100 کیلومتر مربع از شمال به کشور ترکمنستان از شرق و جنوب به استان خراسان رضوی، از جنوب غربی به استان سمنان و از مغرب به استان گلستان محدود میشود.
این استان که از تقسیم استان بزرگ خراسان (سابق) بوجود آمده، دارای 6 شهرستان به نام‌های بجنورد، شیروان، اسفراین، جاجرم، فاروج، مانه و سملقان با مرکزیت بجنورد و 15 بخش و 40 دهستان و بیش از 1000 روستای دارای سکنه است که جمعیت تقریبی آن تا سال 1384 بالغ بر 850.000 نفر برآورد شده است.
سوغات استان
آبنبات (شکر پنیر) بجنورد، چاروق بجنوردی، قالیچه ها و پشتی ها ی ترکمنی و کردی ، کلاه کرکی جاجرمی، چادر شب و حوله دستی اسفراین و جاجرم، کشمش و آجیل فاروج، خشکبار و سیب شیروان.
شهر بجنورد
نام بجنورد در کتاب های قدیمی بوزنجورد آمده است. بوزنجورد معرب کلمه بیژن گرد است، ولی به مرور با اندک تحریفی به صورت بجنورد تلفظ می شود. گرد به معنای شهر و آبادی است و بجنورد به معنی شهر بیژن است. در شمال غربی بجنورد کنونی تپه‌ای قدیمی وجود دارد که آثار بسیار کهنی از شهر تاریخی بیژن گرد را در خود جای داده است و به بیژن یورت معروف است. گفته می شود که بجنورد قدیمی در محل همان تپه قرار داشته که اکنون ساربان محله نامیده می شود.
مراکز دیدنی
• آرامگاه باباتوکل
• چشمه باباامان
• چشمه بش قارداش
• غارکنه گرم
• غارگنج کوه
• امامزاده سلطان سیدعباس
• عمارت مفخم
شهر شیروان
با توجه به تحقیق و کاوش در آثار باقی مانده در روستاها و آبادی های قدیمی، می توان گفت این منطقه قبل از اسلام مسکونی بوده و دارای قدمت طولانی است. مردم شیروان در سال 31 هجری ـ در زمان خلافت عثمان - به اسلام روی آوردند.
در دوران طاهریان و سامانیان، با اینکه ذکری از نام شیروان نیامده است، لیکن از بعضی قراین پیداست که این شهر به صورت قصبه ای پابرجا بوده است. سلطان محمود غزنوی در لشگرکشی خود به هندوستان، یک شبانه روز در حد فاصل ورگ ـ رزمغان توقف کرده بود، و این محل هنوز هم در میان مردم شیروان به تخت سلطان محمود معروف است.
از نظر تاریخی، رونق شهر شیروان با دوره فرمانروایی خوارزمشاهیان مربوط است. این شهر در دوران حکومت قاجار یکی از مناطق مهم درگیری های حکام محلی بود. شهر شیروان در سال 1308 بر اثر زلزله به کلی ویران شد و پس از دوسال، بار دیگر با اسلوب جدید شهرسازی تجدید بنا شد.
مراکز دیدنی
• آرامگاه تیموری
• غارکافرقلعه
• غارپوستین دوز
• ییلاق اوغاز
• ییلاق گلبل نامانلو
• منطقه حفاظت شده گلول
• امامزاده حمزه رضا
• بقعه شیخ رشیدالدین محمد
شهر اسفراین
دروجه تسمیه اسفراین برخی معتقدند، این شهر را اسفندیار بنا نهاده است و لذا به نام بانی آن، اسفراین نامیده شده است. بیهقی اصل این اسم را آسپرآئین دانسته که اسپر به معنی سپر و آئین به معنی راه و رسم است. اسفراین جزو اولین مراکز جمعیتی است که اقوام آریایی پس از ورود به ایران درآن سکنی گزیدند. شهر اسفراین با اینکه در طول تاریخ صدمات فراوانی متحمل شده است، لیکن با تلاش و همت مردم به توسعه قابل توجهی دست یافته است و در حال حاضر یکی از شهرهای آباد استان خراسان به شمار می آید.
مراکز دیدنی
• آرامگاه شیخ شاه علی اسفراینی
• قلعه حسن آباد
• قلعه قیصر
• قلعه صعولک
• زادگاه نوشیروان
• بازمانده شهرقدیمی بلقیس
• غارنوشیروان
• غارعبادتگاه شیخ احمدذاکر
• منطقه حفاظت شده ساری گل
• امامزاده عبدالله کوران
• امامزاده شاهزاده زید
• بقعه شیخ محمدرشیدالدین
• امامزاده شاهزاده جعفر
خدا حافظ برای همیشه
این كاربر به درخواست خودش بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 436
#114
Posted: 6 Aug 2011 10:04
استان خراسان رضوی
استان خراسان با مساحتی معادل 313335 کیلومتر مربع، که در حدود یک پنجم مساحت ایران را تشکیل می‌داد، وسیع ترین استان کشور بود.
این استان با مصوبه دولت در سال 1۳۸۳ به سه استان خراسان رضوی، خراسان شمالی و خراسان جنوبی تقسیم شد.
استان خراسان رضوی
استان خراسان رضوی با مساحتی بالغ بر 127432 کیلومتر مربع از شمال به جمهوری ترکمنستان، از شمال غربی به استان خراسان شمالی از شرق به کشور افغانستان، از جنوب به استان سیستان و بلوچستان و از غرب و شمال غربی به استان یزد، اصفهان، سمنان و گلستان محدود میباشد.
بر اساس آخرین تقسیمات کشوری این استان به مرکزیت مشهد دارای 19 شهرستان، 64 نقطه شهری، 62 بخش و 158 دهستان و 3767 آبادی دارای سکنه میباشد.
شهر مشهد
تا قبل از سال 202 هجری قمری هیچگاه کسی فکر نمی‌کرد که قرار است شهری به نام مشهد بوجود آید اما در این سال و پس از شهادت و دفن حضرت امام رضا (ع) در محلی از توابع توس به نام سناباد که به همین مناسبت نیز آنجا را مشهد رضا (محل شهادت) نامیدند هسته اصلی شهر مشهد کنونی پدید آمد. سلطان محمود غزنوی بقعه ای بر روی مرقد امام رضا(ع) بنا کرد.
در قرن هفتم هجری که شهر توس به دست مغولان ویران گردید، جمعیت آن سامان رو به سوی مشهد آوردند و به تدریج بر وسعت و آبادانی این شهر افزودند. شهر مشهد که در آغاز بقعه ای در آبادی سناباد نوقان بود، به تدریج توسعه یافت.ناحیه توس ابتدا مسکن اقوام غیر آریایی بوده است.
در داستان های ملی ایران، بنای اصلی شهر توس را به جمشید و تجدید بنای آن را به توس پسر نوذر که پهلوان و سپهسالار ایران بود، نسبت می دهند این شهر در زمان ساسانیان وجود داشته است. قسمتی از شهر توس در زمان خلافت عثمان به دست اعراب افتاد و ضمیمه سرزمین های قلمرو اسلام در دوره خلافت عمر شد.
از سال 421 هجری قمری سلجوقیان به تدریج در شهرهای مهم خراسان نفوذ کردند تا آنکه ملکشاه سلجوقی در سال 465 هجری قمری توس را به عنوان تیول در اختیار خواجه نظام الملک توسی وزیر کاردان خود گذاشت. در سال 548 هجری قمری قبیله غز، پس از غلبه بر سلطان سنجر سلجوقی، شهرهای بزرگ خراسان از جمله توس را به تصرف خود در آوردند.
جدائی مناطق و شهرهای نواحی شمالی و شرقی خراسان در طی دو قرن گذشته نه تنها همبستگی قومی و فرهنگی را کم نکرد، بلکه پس از فروپاشی اتحاد شوروی آشکارتر نیز شد و پیوندهای فرهنگی مستحکمی میان مردم خراسان بزرگ بوجود آورد و دلبستگی فراوانی بین مردم این نواحی ایجاد شد.
ویرانه هایی که از توس قدیم در کنار توس جدید باقی مانده است حکایت از قتل و غارت‌های بیشماری دارد که بر این شهر قدیمی گذشته است. شهر توس در زمره نخستین شهرهایی بود که در معرض هجوم وحشیانه و خانمانسوز مغولان قرار گرفت و عرصه آن لگد مال سپاهیان تولوی پسر چنگیزخان شد و مانند دیگر شهرهای خراسان به ویرانه ای بدل شد.
شاعر گرانمایه شهید بلخی در این باره می گوید:
دوشم گـذر افـتـاد بـه ویـرانـه تـوس
دیـدم جـغـدی نشستـه جـای طـاووس
گـفـتـم چـه خبـر داری از این ویـرانـه
گفتا خبر این است که افسوس افسوس
شهر توس به علت موقعیت خاص و حساسش در عصر فترت و دوره حد فاصل ایلخانان مغول و تیموریان، بارها میان حاکمان وقت دست به دست شد تا اینکه در سال 791 هجری قمری بعد از شورشی که موفقیتی نداشت، مردم آن قتل عام و قریب به ده هزار نفر کشته شدند و بر حسب معمول آن دوره در پای دروازه های شهر، برج هایی از کله کشتگان ساخته شد.
در سال 807، شاهرخ فرزند تیمور لنگ به سلطنت رسید در زمان او در شهر توس آبادانی و سازندگی گسترش یافت. اهمیت فوق العاده ای که مشهد از عصر شاهرخ به بعد یافت، و توجه سلاطین تیموری، علی الخصوص سلطان بایسنقر به مشهد و روضه مبارکه، موجب کمرنگ شدن نام شهر توس شد. به گونه‌ای که از نیمه دوم قرن نهم هجری دیگر در متون و تاریخ نامی از توس برده نمی‌شود. اگر گاهی‌هم سخنی از آن به میان آمده به عنوان یکی از مناطق تابع مشهد معرفی شده است.
به هر روی، توس بعد از قرن نهم هجری قمری دیگر رنگ و بوی آبادانی به خود ندید. باقیمانده اهالی آن به مشهد کوچ کردند و حصاری که در عهد شاهرخ در پیرامون حرم احداث شده بود، محل مناسبی برای اقامت آنان شد. از توس قدیم چیزی جز ویرانهای به جای نمانده است. توس جدید نیز به علت قرار گرفتن آرامگاه فردوسی، بزرگ شاعر پارسی گوی ایران زمین دارای اهمیت زیادی است. به هر حال تاریخ مشهد کنونی با تاریخ شهر توس قدیمی پیوندی ناگسستنی دارد و تحولات سده های بعد از آن در پرتو بارگاه مشهدالرضا بار تاریخی و دینی دو چندان را بدست آورده به گونه‌ای که این شهر به یکی از قطب های زیارتگاهی شیعیان جهان تبدیل شده است.
طوس
چنان‌که می‌دانیم، خراسان قدیم در عرف و اصطلاح نویسندگان کتب مسالک و ممالک و کیهان شناخت (جغرافیا) به چهار بخش تقسیم میشد و هر بخشی را ربعی می‌گفتند و هر ربع را به نام یکی از چهار شهر بزرگ که در زمانهای مختلف، کرسی آن ربع یا کرسی تمام ایالت خراسان بود، می‌خواندند. چهار شهر بزرگ خراسان قدیم نیشابور، هرات، بلخ و مرو بود.
تقسیم خراسان به ربع‌ها کار جغرافی‌نویسان عرب است. شهرستان توس را توس، پسر نوذر که 900 سال سپهبد بود، بنا کرد پس از آن سپهبدی از توس به زریر و از زریر به بستور و از بستور به کرزم رسید. شهر مشهد، یعنی مشهد حضرت علی بن موسی الرضا (ع) در سمت خاور نیشابور است و سلسله جبالی که سرچشمه اکثر آب‌های نیشابور است مشهد را از نیشابور جدا میسازد.
شهر مشهد امروز کرسی خراسان ایران است و درچند کیلومتری شمال مشهد بقایای شهر قدیم طوس قرار دارد. طوس در قرن چهارم دومین شهر ربع نیشابور محسوب میشد و متشکل بود از دو شهر طابران و نوقان که متصل به هم بودند. به فاصله دو منزلگاه چاپاری از طوس، باغ بزرگی بود در دهکده سناباد و در آن دهکده قبر هارون الرشید که در سال 193 مرد،قرار داشت. قبر امام هشتم شیعیان علی بن‌موسی الرضا (ع) که در سال 202 در اثر زهری که مأمون پسر هارون الرشید به آن حضرت خورانید و باعث شهادت ایشان شد در همان باغ قرار داشت. نوقان که نوگان تلفظ میشود، هنوز نام محله شمال خاوری و دروازه آن در مشهد جدید است که از طریق آن دروازه به نوقان طوس می‌روند. نوقان در زبان مردم امروز نوغون تلفظ میشود و محله ای است در جنوب خاوری مشهد نه شمال خاوری، و دیگر جایی به اسم نوقان طوس وجود ندارد و ده نوقان در شهر حل و محل شده.
آب سناباد نیز هنوز ناحیه شمال باختری مشهد را مشروب میسازد. در قرن سوم، به قولی، نوقان از طابران بزرگتر بود، ولی یک قرن بعد، طابران از نوقان بزرگتر شد و تا زمان یاقوت حموی برهمین وضع باقی مانده بود، تا آن که لشکریان مغول طوس را ویران کردند. نوقان به تهیه و ساختن ظرف‌های سنگی که به نواحی دیگر می‌بردند، شهرت داشت و از معادن آن طلا و نقره و آهن و مس استخراج میشد. در حوالی طوس فیروزه و سنگی که به آن خماهن می‌گفتند، همچنین سنگ مرمر سبز به دست می‌آمد که برای فروش به نوقان می‌بردند. اما این منطقه طوس کم آب بود.
اسم طوس در زمان یاقوت حموی، یعنی در قرن هفتم، غالباً بر ولایت آن اطلاق میشد و در آن ناحیه بیش از هزار دهکده وجود داشت تمام این آبادی‌ها همچنین دو شهر طوس یعنی طابران و نوقان در سال 617 پایمال لشکریان مغول شد و یکسره غارت و تاراج شد و از آن پس دیگر طوس روی آبادی و عمارت را به خود ندید.
چنین نیست، چنان که پس از این خواهد آمد، ابن بیطوطه که در 734 طوس و مشهد هر دو را دیده، طوس را اعظم و اکبر بلاد خراسان پس از ویرانی نیشابور و دیگر شهرهای بزرگ می‌خواند و در همان زمان راجع به مشهد می‌گوید آن شهر نیز بزرگ و پرجمعیت است طوس بعداز ضربات هلاکو و تیمور به طور کلی ویران شد تا در عهد شاهرخ تیموری بقایای مردم آن به مشهد نقل مکان کردند اما دو قبری که مجاور طوس بود، در اثر توجه ثروتمندان شیعه دوباره آباد شد.
اماکن زیارتی و مذهبی
• آستان قدس رضوی
• بقعه حرعاملی
• امامزاده محمد
• امامزاده یحیی
• مقبره‌شیخ بهایی
• مصلای مشهد
• مسجدگوهرشاد
• مسجد امام
• مسجد‌کوه‌سنگی
مراکز تاریخی باستانی
• قلعه رباط شرف
• کلات نادری
• کاخ خورشید
• آرامگاه فردوسی
• آرامگاه طبرسی
• آرامگاه اباصلت
• آرامگاه نادر
• آرامگاه غزالی
• آرامگاه‌خواجه‌مراد
• مدرسه نواب
• مدرسه میرزاجعفر
• مدرسه‌سلیمان‌خان
• مقبره‌پیرپالان‌دوز
• گنبدسبز
• میل اخنجان
• مدرسه پریزاد
• مدرسه‌خیرات‌خان
• مدرسه گلشن
• مدرسه دو در
• مدرسه‌عباسقلیخان
• مدرسه باقریه
• مدرسه بهزاد
• مدرسه خارگرد
• مدرسه نظامیه
• آرامگاه ایاز
• آرامگاه‌ملک‌شاه
• آرامگاه‌خواجه‌ربیع
• مصلای مشهد
• آرامگاه مادر نادر
• آرامگاه کلنل پسیان
• خواجه عزیزالله
• خانه ملک
• مدرسه بالاسر
• میل رادکان
• کتیبه خان تاشی
• کتیبه نادری
• پل‌قدیمی‌طرقبه
• رباط آبگرم
• حمام شاه
• شهر‌طوس
• پاژ
• روستای اخنجان
• روستای کارده
• روستای طرقبه
• روستای‌شاندیز
جاذبه های طبیعی
• دریاچه بزنگان
• سد طرق
• سد زری
• پارک ملی تنوره
• منطقه کوه سنکی
• منطقه وکیل‌آباد
• منطقه اخلومد
• منطقه طرقبه
• غارمغان
• غارکارده
• غارزری
• غارهندل‌آباد
• غارمزدوران
• چشمه گراب
• چشمه شاهان
• آبشار اخلومد
_____________________
شهر نیشابور
این شهر درسال 31 هجری و درزمان خلافت عثمان فتح شد و در دوره اسلامی، یکی از چهار شهر بزرگ خراسان بوده است. وسعت و عظمت این شهر در حدی بوده است که آن را ام البلاد می‌خوانده اند. در اوایل دوره اسلامی، وسعت و عظمت این شهر به حدی بود که شهرتی جهانی یافت. به همین سبب نیز برروی سکه هایی که در دوران خلفای اموی و عباسی ضرب می شد، نام این شهر نیز دیده می شود.
نیشابور در زمان غزنویان و سلجوقیان از شهرهای مهم و معتبر خراسان محسوب میشد. این شهر که یکی از مراکز تمدن و هنر ایران و خراسان است و شاعران و اندیشمندان بسیاری را درخود پرورانده است، در مسیر جاده ابریشم قرار داشته و اکتشافات باستان شناختی قابل توجهی در آن صورت گرفته است. نیشابور هم اکنون شهری بزرگ و آباد است و آثار دیدنی بسیاری دارد.
مراکز دیدنی
• آرامگاه نظام الملک بکروی
• آرامگاه حکیم عمرخیام
• آرامگاه شیخ عطارنیشابوری
• آرامگاه فضل بن شاذان
• آرامگاه کمال الملک
• آتشکده نیشابور
• چشمه گرماب طاقانکوه
• چشمه خم ترکان
• امامزاده محمدمحروق
• بقعه قدمگاه
• مسجد چوبی
_____________________
شهر سبزوار
در دورههای اسلامی، ولایت بیهق دارای دو شهر سبزوار و خسروگرد بود. شهر سبزوار در حمله مغول به کلی ویران شد، لیکن به تدریج آباد گردید. حوادث تاریخی بیشماری در این شهر اتفاق افتاده است. ازجمله در سال 737 هـ. ق این شهر پناهگاه و پایتخت سلسله سربداران شد. شهر سبزوار به دارالمؤمنین نیز معروف بوده است. پس از حمله مغول، این شهر مجدداُ در زمان شاه عباس، توسط ازبک‌ها ویران گشت و مردم آن قتل عام شدند. پس از این واقعه این شهر کم کم رو به آبادانی گذاشت. دوره صفویان برای این شهر، شروع مرمت و بازسازی تاریخ گذشته بود.
مراکز دیدنی
• مناره خسروگرد
• گنبد سبزوار
• آرامگاه حاجی ملاهادی سبزواری
• آرامگاه پیراستیر
• آرامگاه پیرمراد
• آرامگاه مولاناحسین کاشفی
• مدرسه فصیحیه سبزوار
• مدرسه کهنه سبزوار
• مدرسه فخریه سبزوار
• مدرسه شریعتمدار
• مسجدجامع روستای چشم
• مسجد پامنار
• امامزاده شعیب
• بقعه بیلدارباشی
• بقعه شیدناصربن محمد
• امامزاده بی بی خاتون
• امامزاده سیدعلی اکبر
• امامراده سیدحسین
• امامزاده سیدحسین وسیداسماعیل
• امامزاده هفت معصوم
• امامزاده یحیی
_____________________
شهر گناباد
این شهر یکی از شهرهای قدیمی ایران است که بنای آن را به پادشاهان هخامنشی نسبت می‌دهند. این شهر در اوایل حکومت صفویان محل نزاع صفویان با ازبک ها بوده است. گناباد در اوایل قرن سیزدهم توسط ایل شیبانی که مخالف سلسله قاجاریه بودند، تصرف شد. آثار به جامانده دراین شهر متعلق به قرن هفتم هجری می باشد. آثاردیگری که در این شهر دیده می شوند، به نوعی با اساطیرایرانی در آمیخته اند.
مراکز دیدینی
• غارفاس
• مسجدجامع گناباد
• امامزاده سلطان محمد عابد
• بقعه سلطانی
• امامزاده احمد
• آرامگاه جغتین گیسور
_____________________
شهر کاشمر
نام اصلی این شهر ترشیز است. درگذشته این شهر جزو ولایتی بود به نام بوشت ویا یوشت که غیر از ترشیز، شهر معروف دیگر آن، کندر بوده است. درسال 520 هـ. ق این شهر توسط سلطان سنجر سلجوقی محاصره و غارت شد و پس از این تاریخ، یکی از مراکز مهم فرقه اسماعیلیه گردید. در قرن هشتم هجری، این شهر توسط امیر تیمور گورکانی ویران شد. آثار به جامانده در این شهر متعلق به قرون هفتم و هشتم هجری است. سرو افسانهای کاشمر در این شهر قرار دارد.
مراکز دیدنی
• مناره فیروزآباد
• آرامگاه آیت الله مدرس
• برج علی آباد
• قلعه آتشگاه
_____________________
شهر قوچان
شهر قوچان را با شهر باستانی اشک یا ارسکه یک دانسته اند. این شهر در قرون وسطی به نام خبوشان و خوجان معروف بود. این شهر در زمان هلاکو تجدید بنا شد و نوه هلاکوخان، ارغون خان بروسعت آن افزود. در زمان غازان خان یک معبد بودایی در این شهر بنا گردید.
همچنین در طول تاریخ، این شهر چندین بار به علت زلزله ویران شده است؛ اما دوباره ساخته شده و رونق دوباره یافته است. آثار به جامانده در این شهر عمدتاُ به قرن ششم هجری تعلق دارند. چشمه گرماب قوچان یکی از محل‌های دیدنی این شهر است.
_____________________
شهر سرخس
قدمت این شهر به زمان ساسانیان می رسد و مانند سایر نواحی خراسان، در طول تاریخ، صدمات فراوان دیده است. درسال 617 هـ. ق ودر حمله مغول به ایران، سرخس به عنوان سنگر اول، مورد غارت و ویرانی قرار گرفت. ناحیه سرخس از جمله نواحی مورد تصرف ترکمانان نیز بوده است. باید اذعان داشت که شهر سرخس روزگاری از کانون‌های علم و دانش بود و به واسطه مدارس و کتابخانه های متعدد شهرت فراوانی کسب کرده بود.
مراکز دیدنی
• آرامگاه لقمان بابا
• غاربزنگان
_____________________
شهر تایباد
این شهر تا چند سال پیش، یک از بخش های تربت‌جام شمرده میشد. از آثار تاریخی این شهر میتوان از مسجد مزار مولانازین الدین نام برد، که متعلق به سال 848 هـ. ق است.
مراکز دیدنی
• مناره کرات
• آرامگاه خواجه عبدالله
• آرامگاه شاهزاده قاسم
• آرامگاه مولانازین الدین ابوبکر
• مسجدغیاثیه شاهرخ
• مسجدمولانا
_____________________
شهر تربت حیدریه
تربت حیدریه در گذشته زاوه نام داشت. در قرن هفتم هجری، شیخ حیدر، عارف معروف در آنجا زندگی می‌کرد. تغییر نام این شهر، از زاوه به تربت حیدریه، به احتمال زیاد به زندگی و آرامگاه این عارف بزرگ مربوط است آثار تاریخی به جامانده در این شهر به دوران ساسانیان و قرن هفتم هجری تعلق دارند.
مراکز دیدنی
• آرامگاه قطب الدین حیدر
• آرامگاه شیخ ابوالقاسم
• آتشکده بازه هور
• بقعه شاه سنجان
_____________________
شهر تربت جام
تربت جام کهن دیارعرفان، واقع درشمال شرقی گستره پهناورایران زمین بافاصله 165 کیلومتری ازمشهد در استان خراسان رضوی قراردارد. این شهرستان از شمال به سرخس، ازمغرب به فریمان وتربت حیدریه،ازجنوب به تایبادوازشرق به کشورهای ترکمنستان و افغانستان محدوداست.
این شهرستان به مرکزیت شهرتربت جام ،جمعیتی بالغ بر210 هزارنفردارد. نام تربت جام برگرفته ازشخصیت شیخ احمدجام است که مزار او به مثابه بخشی ازهویت و میراث‌فرهنگی این دیار میباشد.
مراکز دیدنی
• آرامگاه خواجه عزیزالله
• آرامگاه شاه قاسم انوار
• مجموعه آرامگاهی تربت شیخ جام
_____________________
شهر چناران
شهر چناران، تا چند سال پیش، از بخش های شهرستان مشهد محسوب می شد. تاریخ این شهر به تاریخ مشهد پیوند خورده است و برای پی بردن به تاریخ آن، باید به مطالعه تاریخی شهر مشهد پرداخت.
از مکانهای دیدنی این شهر برج تاریخی اردکان میباشد. بنای این برج که ساخت آن در سال 411 هـ. ق به پایان رسیده، بی تردید یکی از مفاخر معماری و یکی از مواریث فرهنگی سرزمین ایران به حساب می آبد.
میل رادکان از سبک معماری خاصی برخوردار است و در عین سادگی، یکی از شاهکارهای معماری ایران بعد از اسلام به حساب می آید وبلندای آن که بیش از 35 متر است، نظر هر بیننده ای را به خود جلب می کند. برج تاریخی اردکان از مکانهای دیدنی این شهر است.
_____________________
شهر خواف
خواف یکی از شهرهای استان خراسان است که تا چند سال پیش از بخش های شهرستان تربت حیدریه محسوب می شد. تاریخ این شهر با تاریخ تربت حیدریه درهم آمیخته است. از آثار باستانی شهر خواف می توان از مسجد ملک زوزن در دشت خواف نام برد که متعلق به قرن هفتم هجری است.
مراکز دیدنی
• مسجدگنبد
• مسجدملک زوزن
_____________________
شهر درگز
محمدآباد مرکز درگز است و به احتمالی، با شهر نسای سابق یکی است. این شهر بین نسا و سرخس، و در دشت خاوران جای داشت و مرکز آن مهنه یا میهنه نامیده می شد. ابوسعید ابوالخیر، عارف مشهور در این قریه به دنیا آمده است.
درگز، به علت مجاورت با مرز ایران و جمهوری ترکمنستان از اهمیت سیاسی و نظامی خاصی برخوردار است بیشتر آثار تاریخی این شهر به دوره افشاریه تعلق دارند، ازجمله قلعه مستحکم کلات نادری که در نزدیکی نوار مرزی قرار دارد. درگز هم اکنون شهری متوسط و آباد است ودر شمال استان خراسان واقع شده است. مسجدنادری از مکانهای دیدنی این شهر است.
خدا حافظ برای همیشه
این كاربر به درخواست خودش بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 436
#115
Posted: 6 Aug 2011 10:07
استان خراسان جنوبی
استان خراسان جنوبی، شرقی‌ترین استان ایران، دارای 82864 کیلومتر مربع مساحت میباشد که بین 57 درجه و 46 دقیقه تا 60 درجه و 57 دقیقه طول شرقی و 30 درجه و 35 دقیقه تا 34 درجه و 14 دقیقه عرض شمالی قرار گرفته و 47/5 % از مساحت کشور را به خود اختصاص داده است
این استان از شرق، با کشور افغانستان، از شمال به استان خراسان رضوی ، از غرب به استانهای یزد و کرمان و از جنوب با استان سیستان و بلوچستان همسایه است.
براساس آخرین تقسیمات کشوری، خراسان جنوبی دارای 6 شهرستان (بیرجند، قائنات، درمیان، سرایان، سربیشه و نهبندان) با مرکزیت بیرجند، 17 شهر، 16 بخش، 42 دهستان، 2061 آبادی دارای سکنه و 5041 آبادی خالی از سکنه میباشد.
آب و هوا اقلیم استان از نوع خشک و بیابانی است که متوسط بارندگی سالیانه استان به 150 میلیمتر می رسد. حداکثر دمای سالانه 44 و پایین ترین دمای ثبت شده 5/21ـ درجه سانتیگراد گزارش شده است.
شهر بیرجند
ناحیه‌ای که بیرجند جزء کوچکی از آن را تشکیل می دهد، قهستان نام داشت. این ناحیه از یک سو به دلیل کوهستانی بودن، پناهگاه نهضت هایی نظیر اسماعیلیان بوده است، از سوی دیگر، به سبب خشکی اقلیمی و وجود بیابان‌هایی که به آب وهوای شبه جزیره عربستان شباهت دارد، مورد توجه اعرابی که از جور خلفای عباسی و حاکمان وقت می‌گریخته اند، قرار داشته است و این گریختگان به این منطقه پناه می آوردند. در اسطوره‌های تاریخی، بنای قهستان را به سام بن نریمان نسبت می دهند و آن را بخشی از قلمرو فریدون، پنجمین پادشاه پیشدادی می دانند. این شهر در حال حاضر، یکی از شهرهای مهم جنوب خراسان و یک از مراکز عمده تجاری و اقتصادی است. امامزاده زیدبن‌موسی یکی از اماکن دیدنی و زیارتی این شهر است.
مراکز دیدنی
• تخت سردار
• سنگ نگاره لاخ مزار
• سنگ نگاره و نقش کال جنگال
• قلعه فورک
• مدرسه شوکتیه
• قلعه شاه دژ
• قلعه کهنه و تپه صیادان
• قلعه نیه
• مزار پر سر
• مزار پیرحاجیان
• مزار یا قدمگاه هماهنگ
• مسجد جامع چهار درخت
• مسجد گلستان
• باغ شوکت‌آباد
شهر قاینات
مارکوپولو در سفرنامه خود از این شهر به نام تونوکاین نام برده است که این نام ازنام دو شهر بزرگ آن ایالت ـ قهستان ـ که تون و قاین باشد، گرفته شده است. همچنین درسال 444 هـ. ق ناصرخسرو قبادیانی از این شهر دیدن کرده و از استحکامات شهر و مسجد جمعه آن یاد کرده است. ایالت قهستان، همزمان با ورود اعراب به ایران، پناهگاه زرتشتیانی بود که به آن پناه آورده بودند. حمدالله مستوفی، در قرن هشتم هجری از مرکزیت قاین نسبت به آبادی های دیگر قهستان، و همچنین از فراوانی زعفران و میوه آن گزارش داده است. یکی از مهمترین آثار تاریخ قاین، مسجد جامع است که از بناهای قرن هشتم هجری می باشد.
مراکز دیدنی
• آرامگاه بوذرجمهر
• آرامگاه شیخ ابوالمفاخر
• مسجدجامع قاین
شهر سربیشه
در کتابهای تاریخی بهارستان، نزهه القلوب و معجم البلدان از سربیشه و مؤمن آباد و نهارجان اسم برده شده است و مساجد و آثار کهن شهر مورد توجه سیاحان قرار گرفته است. در وجه تسمیه سربیشه گفته شده است چون زمین قسمت جنوبی شهر آبخیز و سرسبز بوده و شهردر مدخل این محل قرار داشته است به آن سربیشه گفته اند. در اقوال دیگر نیز گفته شده از قبیل سربیشه که بدلیل سردی هوا به این نام معروف بوده و به مرور زمان حرف (د) حذف گردیده است. سربیشه از پیشینه تاریخی بسیار غنی برخوردار بوده و به‌همین دلیل، در گوشه و کنار شهرستان آثار تاریخی و دیدنی متنوعی به چشم می خورد.
مراکز دیدنی
• مزار بی‌بی زینب خاتون
• مزار سید حامد علوی
• چشمه آبگرم گندکان
• مسجد پخت
• مسجد گنجی
• منزل یاوری
• چشمه آبترش
شهر سرایان
سرایان در160 کیلومتری شمال غربی شهرستان بیرجند در استان خراسان جنوبی قرار دارد و مشتمل بر سه دهستان (آیَسک ـ سه قلعه ـ مصعبی) میباشد. وسعت این بخش 9318 کیلومتر مربع بوده و از نظر طبیعی به دو منطقه کوهستانی وکویری قابل تقسیم میشود و جمعیت این شهرستان بالغ بر 50038 نفر می باشد.
مراکز دیدنی
• مناطق ییلاقی و سرسبز دره مصعبی
• مناطق ییلاقی آمین و بوسی و خاور علیا و سفلی
• دره سبز رود کریمو
• غار اژدها‌‌و بتون در روستای چرمه
• قلعه های قدیمی سه قلعه
• پیراباذر
• قلعه قلاع
• امامزاده سلطان کریمشاه
• امامزاده سلطان ابوالقاسم
• امامزاده شاهزاده افضل
• امامزاده مصیب
• امامزاده تورانشاه
• کاروانسرای سرایان
نهبندان
ناحیه‌ای است‌کویری، خشک و کم آب. اهمیت این منطقه پیش از اسلام بسیار بیشتر بوده است چرا که این منطقه در مسیر بندرعباس به خراسان قرار داشته و از این باب موقعیتی سوق‌الجیشی داشته است.
جمعیت شهرستان نهبندان در سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1375 هـ. ش، 43.065 نفر بوده است که از این شمار 21.698 نفر مرد و 21.367 نفر زن بوده اند. مردم نهبندان ایرانی و آریایی نژادند و با گویش محلی و نزدیک به خراسانی سخن می‌گویند.
لهجه آنها به گویش سیستانی نیز نزدیک است و بعضی از آنها به سیستانی سخن می‌گویند. همه نهبندانی ها پیرو مذهب شیعه جعفری هستند. مردم نهبندان سخت‌کوش، مهربان، ساده، آزاده، پاک‌اندیش و مهمان نوازند.
مهمترین هنردستی مردم این ناحیه، قالیچه بافی است. مردم منطقه با تولید قالیچه‌هایی با طرحهای بلوچی، ترکمنی، و نقش های گلدانی، مددخانی و محلی، درآمد عمومی را افزایش می‌دهند و برخی از این صنایع نیز به خارج صادر میشود.
خدا حافظ برای همیشه
این كاربر به درخواست خودش بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 436
#116
Posted: 6 Aug 2011 10:09
استان سمنان
استان سمنان با وسعتی برابر 98515 کیلومتر مربع 8/5 درصد مساحت کل کشور است. این استان از نظر مساحت ششمین استان کشور است. و وسعت آن حدود چهار برابر تهران می باشد.
این استان در حال حاضر دارای 4 شهرستان 14 شهر 10 بخش و 28 دهستان است. شهر های آن عبارتند از سمنان، شاهرود، دامغان و گرمسار. شهرهای تابعه استان نیز عبارتند از سمنان، مهدی شهر، شهمیرزاد، سرخه، شاهرود، بسطام، تجن، کلاته، خیج، میامی، بیارجند، دامغان، گرمسار، ایوانکی و آرادان.
استان سمنان در دوران باستان بخشی از چهاردهمین ایالت تاریخی ورن (ورنه) از تقسیمات شانزده گانه اوستایی بود. برخی از دانشمندان این ایالت را گیلان فعلی می دانند ولی قدر مسلم این که ورن یا ورنه متشکل از صفحات جنوبی البرز و خوار شمال سمنان, دامغان, خوار, دماوند, فیروزکوه, شهمیرزاد, لاسگرد, ده نمک و آهوان, قوشه, ویمه و نقاط کوهستانی مازندران بوده است.
صنایع دستی
استان سمنان از مراکز قابل توجه صنایع دستی کشور است. در این استان انواع صنایع دستی نظیر قالیبافی، گلیم بافی، نمد مالی، سرامیک و سفالسازی و... وجود دارد که هر یک از آن ها سوغاتی گرانقدری برای بازدیدکنندگان از استان محسوب می شوند. مهم ترین صنایع دستی استان عبارت اند از :
قالیبافی:
قالیبافی و تولید قالی و قالیچه از دیرباز یکی از تولیدات مهم استان سمنان به شمار می رفته است. این منطقه که در دوران قبل، دارای استادان زبردست قالیباف و طراح نقش قالی بود و قالی ها و قالیچه های نفیسی از دارهای آنان به عمل می آمد. به دلیل ورود فرشهای ماشینی به بازار و نداشتن صرفه اقتصادی و همچنین نبود پشتوانه نیروی کاری و طراح قالی و نیز به دلیل کهولت تدریجی استادان و کارگران قالیباف، این رشته دچار رکود فاحش شده است. امروز قالیبافان استان از نقش و طرح سایر مناطق مانند تبریز ، مشهد ، اصفهان ، نائین ، کاشان ، یزد و کرمان استفاده می کنند. در زمینه بعضی از قالی ها گل های اسلیمی، شکوفه ها، غنچه ها و برگ های گوناگون با شاخه های ظریف دیده می شود و در بعضی از طرح های شاه عباسی، افشان، ترنجی، خوشه، برگ فرنگی، درختی، شکارگاه و... مورد استفاده قرار می گیرد یا ترکیبی از این طرح ها هستند.
بخش مهدی شهر و شهرستان شاهرود از مراکز مهم تولید قالی و قالیچه در استان سمنان به شمار می روند.
گلیم بافی :
گلیم به عنوان نخستین زیرانداز بشر، دارای سابقه تولیدی بسیار طولانی است. بافت گلیم اگر چه به گونه بسیار ساده آغاز شده ، اما در طول سالیانی که از عمر آن می گذرد، هنرمندان ایرانی در تکمیل ان نقش فوق الاده چشمگیر ایفا کرده اند و توانسته اند آن را به عنوان محصولی برخوردار از ارزشهای هنری و مصرفی توامان حتی روانه بازارهای خارجی کنند. گلیم که در مقایسه با قالی دارای شیوه بافتی آسانتر است و به همان نسبت قیمت ارزانتری دارد، هنری در انحصار روستا نشینان و عشایر به حساب می آید. روستاهای شهرستان گرمسار ، سمنان و روستاهای کندو، خیج و رضاآباد شاهرود از مراکز تولید اصلی گلیم در استان سمنان هستند.
نمد مالی:
یکی دیگر از صنایع دستی که قدمتی دیرینه در استان سمنان دارد، نمد مالی است. وضعیت فعلی تولید نمد در استان سمنان از نظر کمی و کیفی بسیار مطلوب است و مراکز تولید نمد در استان، شهرستان سمنان، دامغان و روستای ابرسیج شاهرود است.
مواد اولیه مصرف شده در نمد مالی پشم است که در اندازه های مختلف تهیه می شود. آنچه در نمد مالی می توان مشاهده کرد، ذوق و هنر، به همراه تحرک تولید کننده است. تولیدات این زحمات کشان علاوه بر استفاده شخصی به روستاهای شمالی استان و شهرستان مازندران ارسال می شود.
چاپ قلمکار:
چاپ قلمکار، گونه ای از چاپ سنتی روی پارچه بافته شده است. برای نخستین بار، قلم کار سازان ایرانی برای دسترسی به تولید بیشتر و ایجاد هماهنگی و یکنواختی نقش ها، استفاده از مهره های چوبی را جایگزین استفاده از قلمو ساخته اند. برای فراهم آوردن امکاناتی به منظور استفاده مردم، قلم کار را که در گذشته فقط برای روی پارچه های پشمی و ابریشمی انجام پذیر بود بر انواع پارچه از قبیل متقال، کتان، چلوار و کرباس و... انجام دادند. در حال حاضر چاپ قلم کار به وسیله قالب های چوبینی که دارای نقوش برجسته است انجام می شود. در حقیقت رکن اصلی قلمکار سازی را قالب سازی تشکیل می دهد که معمولاً توسط افرادی که حرفه و تخصصشان قالب تراشی است به تفکیک رنگ و حداکثر در چهاررنگ روی چوب های گلابی و زالزالک تراشیده می شود گروهی از هنرمندان در رشته هایی چون ریشه تابی که پارچه زیر ساخت قلمکار را آماده می سازد یا صحرا کاری که کارهای رنگ رزی، سفید گری، بخار و شستشوی پارچه های قلمکار را به عهده دارد به فعالیت مشغولند مهمترین مرکز این صنعت در استان در شهرستان دامغان قرار دارد که ماهانه مقادیر هنگفتی انواع رومیزی پرده و سفره و سایر محصولات قلمکار تولید و برای صدور به خارج از کشور آماده می کند.
سفالگری و سرامیک :
سفالگری از مهمترین و قدیمی ترین دست ساخته های بشر است. آثار سفالی برخلاف آثار یافته شده فلزی، چوبین و... در زیر خاک فاسد نمی شود و به خاطر این حالت استثنائی، به اطلاعات گویا درباره آن می توان پی برد. صنعت سفالگری در استان سمنان از پیشینه معتبر برخوردار است. به طوری که دکتر اریک اشمید هنگام حفاری در اطراف دامغان امیدوار به کشف شهر افسانه ای هکاتوم پلیس یا شهر صد دروازه بود، اگرچه موفق به کشف بقایای شهر مورد نظرش نشد، ولی به مجموعه ای از بهترین فراورده های صنعتگران دو تا سه هزار سال قبل از میلاد مسیح دست یافت این فراورده ها شامل کوزه های بزرگ به اشکال هندسی و دارای لعاب قهوه ای روشن و کرم بودند. از آنجا که زمینه های لازم برای صنعت سفالگری در اکثر نقاط استان فراهم بوده، این صنعت با وجود فراز و نشیبهای تاریخی، به حیات خویش ادامه داده است. در سالهای اخیر، راه اندازی واحدهای آموزش سفالگری و سرامیک در شهر های سمنان و شاهرود موجب احیا و رشد بیشتر این صنعت در استان شد و هم اکنون ضمن تولید و ارسال مقادیر بسیاری از تولیدات این رشته به استانهای دیگر، زمینه های تولید کالاهایی برای بخش صادرات خارجی نیز فراهم شده است. در حال حاضر سفالگران استان سمنان در کارگاههای سفالگری و سفال سازی در سطح استان به ساختن گونه هایی ارزشمند سفال مشغولند. در این میان، کارگاه سفال گری و سفال سازی قان بیگی در شاهرود از اهمیتی ویژه برخوردار است.
دستباف ها:
در زمانی نه چندان دور، مردمان همین سرزمین پارچه های مورد نیاز خویش را با دست های هنر آفرین خود تهیه می کردند که از نظر تنوع رنگ، نقش، طرح و شیوه های بافت شگفت انگیز بود. هر چند زندگی ماشینی و گرایش به سوی تجدد باعث شد لطمه هایی جبران ناپذیر بر این صنعت وارد آید، هم اکنون نیز در گوشه و کنار استان سمنان، صنایع دستباف رایجند.
دستبافی شامل تولید پرده های سنتی و هنری و حوله و شال گردن و پارچه های متقال زیر ساخت قلمکار است که در استان رایج است. علاوه برآن جاجیم، چادر شب، پلاس و چوفا (چوخا) که عمدتاً توسط روستائیان و عشایر تولید می شود، از دیگر صنایع دست باف مردم استان است. ماهانه مقادیر قابل توجه ای از این تولیدات به استان های دیگر و مراکز ارسال می شود. شهرستان سمنان به ویژه سرخه، مهدی شهر، فولاد محله و روستاهای شهرستان دامغان و روستاهای بسطام از مراکز تولید ات جاجیمچه و دستباف استان به شمار می روند.
بناهای یادبود تاریخی :
1-کاروانسرای آهوان شاه سلینمانی ، سمنان
2-عمارت و چشمه علی ، دامغان
3-دروازه ارگ ،سمنان
4-آرامگاه بایزید بسطامی ، شاهرود
5-برج چهل دختر ، سمنان
6-آرامگاه ابن یمین فرومدی ، شاهرود
7-حمام حضرت ، سمنان
8-تپه ناصار(نوحصار)، سمنان
9-برج پیرعلمدار ، دامغان
10-کاروانسرای شاه عباسی ، سمنان
11-آرامگاه شیخ الوالحسن خرقانی ، شاهرود
بناهای یادبود مذهبی:
1-مسجد جامع دامغان ، دامغان
2-آرامگاه حضرت علی ابن جعفر ، سمنان
3-مسجد جامع سمنان ، سمنان
4-مسجد تاریخانه ، دامغان
جاذبه های طبیعی :
جنگلها و بیابانها
خدا حافظ برای همیشه
این كاربر به درخواست خودش بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 436
#117
Posted: 6 Aug 2011 10:15
استان البرز
البرز، سی و یکمین استان ایران است. در جلسهٔ هیئت دولت در تاریخ ۱۲ بهمن سال ۱۳۸۸، لایحه تأسیس این استان تصویب و به مجلس شورای اسلامی فرستاده شد
در ادامه با تصویب نمایندگان مجلس شورای اسلامی در تاریخ ۱۳۸۹/۴/۷ استان البرز بطور رسمی شکل گرفت و در این طرح پیشنهادی، کرج به عنوان مرکز استان درنظر گرفته شد.
استان البرز از جدا شدن 4 شهرستان کرج، طالقان، ساوجبلاغ به مرکزیت هشتگرد و نظرآباد تشکیل شده است.
پیش از این شهرهای تشکیل دهنده استان البرز، به نام غرب استان تهران مشهور بودند و تعداد زیادی از ادارات این منطقه با مرکزیت کرج اداره‌کل بوده‌اند.
نام این استان از رشته کوههای البرز گرفته شده که بخش مهمی از آن از شمال این استان میگذرد .در تاریخ ۲۲ شهریور ۱۳۸۹ با حضور وزیر کشور وقت، استانداری البرز رسما شروع به فعالیت کرد
کرج، مرکز استان البرز در 20 کیلومتری شمال غربی شهر تهران قرار دارد که فاصله 2 مرکز استان بسیار کم و در بین مراکز استان کشور بسیار نادر است.
شهرستان کرج
کرج از شهرهای بزرگ و پرجمعیت ایران است. جمعیت این شهر برپایهٔ سرشماری سال ۱۳۸۵ برابر با ۱٬۳۷۷٬۴۵۰ نفر بوده است که از این جهت پس از شهرهای تهران، مشهد، اصفهان و تبریز به‌عنوان پنجمین شهر پرجمعیت ایران به‌شمار میرود.
کرج پس از تهران بزرگ‌ترین شهر مهاجرپذیر ایران است و با توجه به جوان‌بودن آن نسبت به سایر شهرهای بزرگ ایران، به‌عنوان یکی از کلان‌شهرهای جدید کشور به‌شمار می‌آید.
برپایه بررسی‌های سال ۱۳۸۷ کلانشهر کرج در آن سال دارای ۶۸۰ هکتار بافت فرسوده شهری بوده‌است. کرج با ۱۶۲ کیلومترمربع وسعت در ۳۵ کیلومتری غرب تهران و در دامنه جنوبی رشته کوه البرز قرار گرفته‌است.
این شهرستان از شمال به استان مازندران، از جنوب به شهرستان شهریار و استان مرکزی، از غرب به شهرستان ساوجبلاغ و استان قزوین و از شرق به شهرستان تهران محدود است.
جلگه پهناور کرج با ارتفاع متوسط ۱۳۲۰ متر از سطح دریا در مسیر راه ارتباطی وسایط نقلیه حامل کالاهای وارداتی و صادراتی از مرز ترکیه و آذربایجان و به مقصد تهران و بالعکس است. کوههای البرز استان مازندران و کرج را از هم جدا کرده‌است.
دهستان کرج در میان دره‌های پرپیچ‌وخم البرز و در اطراف جاده چالوس قرار دارند. از تونل کندوان تا روستای مراد تپه در غرب اشتهارد، حوزه فرمانداری کرج را تشکیل میدهد. حوزه فرمانداری کرج در سال ۱۳۳۷ برای جمعیتی در حدود ۳۵ هزار نفر و با وسعتی در حدود ۵۸۳۰ کیلومتر مربع بنیاد شد.
این شهرستان تا سال ۱۳۶۸ دارای چند بخش شامل: مرکزی، شهریار، رباط کریم و طالقان و اشتهارد بود، ولی پس از تبدیل بخش‌های شهریار و رباط کریم و ساوجبلاغ به شهرستان چهار بخش از آن جدا گردید و هم‌اکنون شامل دو بخش مرکزی و اشتهارد و هفت دهستان است.
بخش مرکزی با ۶ دهستان به نام‌های: نسا، آسارا، آدران، کمال آباد، گرمدره از تونل کندوان تا (ماهدشت) یا مرد آباد یا همان شاهدشت قدیم را شامل میشود. بخش اشتهارد که از احمدآباد تا مرادتپه ادامه دارد، تنها یک دهستان به نام پلنگ آباد (رحمانیه) دارد.
پیشینه تاریخی
کرج، از دوران پیش از تاریخ و باستان نیز سرزمینی پرجاذبه و مرکز آب و آبادانی بوده‌است. استعدادهای طبیعی و منابع آبی فراوان سلسله جبال البرز، همچنین خاک حاصلخیز دامنههای البرز و دشت منتهی به آن برای اجتماعات بشری مناسب بوده‌است و دلیل آن آثار باستانی ارزشمندی است که در گوشه و کنار این جلگه وسیع و در حاشیه راههای ارتباطی کهن قابل مشاهده‌است
تپه‌های آق تپه، مراد تپه و تپه مردآباد، قلعه‌های تاریخی تنگ گسیل و شهرستانک و آثار دوران اسلامی همچون برج میدانک مغولی، پل و کاروانسرای شاه‌عباسی کرج، کاخهای قاجاری و کاخهای رضا شاهی و محمدرضا شاهی حکایت از استمرار استقرارهای پی در پی در این منطقه دارد.
اطلاعات موجود حاکی است که کرج مدتی جزء مازندران و زمانی قسمتی از ری بوده‌است و گاهی از روستاهای طالقان یا شهرستانک محسوب می‌شده‌است.
تا پیش از حمله مغول رفت و آمد کاروان‌ها بیشتر از راهی بوده که از طریق سگزآباد و شهریار به ری می‌رفته. از این دوره به بعد راه قزوین - کرج - ری به قبلی ترجیح داده شده‌است ولی اهمیت کرج در دوره صفوی به دلیل قرار گرفتن بر سر راه قزوین به تهران و تبریز بیشتر شده و کاروانسراها، پلها و قلعه‌های ایجاد شده در حاشیه این جاده به آن هویت بخشیده‌است.
از مورخین معتبری که از کرج یاد کرده، مقدسی است. وی در سده چهارم هجری قمری از کرج به عنوان یکی از روستاهای ری نام برده‌است.در آغاز سده هفتم هجری قمری یاقوت حموی نیز کرج را تابع ری دانسته‌است.
حمدالله مستوفی در سده هشتم هجری قمری کن و کرج را از ولایات تابع طالقان برشمرده و در ذکر رودخانه‌های عراق عجم از کوهرود نام می‌برد که ویژگی‌های آن به طور دقیق قابل تطبیق بر روی رودخانه کرج است.
در سده‌های میانه اسلام و پس از آن به ویژه در عهد آخرین پادشاهان صفوی که تهران مقر حکومتی دربار میشود، مسیر قزوین - کرج - تهران مورد توجه قرار می‌گیرد و به احتمال فراوان کاروانسرای صفوی کرج قابل انتساب به همین دوره‌است. باشکوهترین دوره تاریخی، دوره قاجاریه به ویژه عصر فتحعلی شاه و ناصرالدین شاه بوده‌است.
در این دوره کرج به علت همجواری با پایتخت و قرار گرفتن بر سر راه ارتباطی سلطانیه و تبریز مورد توجه سلیمان میرزا نیز بوده‌است.
مجموعه سلیمانیه کرج به این مقطع زمانی تعلق دارد. در همین دوران سپاهیان زیادی از منطقه عبور کرده و یادداشتهایی از خود بر جای نهاده‌اند که برای دسترسی به اطلاعات جامع تر میتوان به سفرنامه‌ها مراجعه کرد
کرج از کلمه کراج به معنی بانگ و فریاد است. زیرا در تپه آتشگاه و کوههای کلاک و قلعه دختر شهرستانک و بز قلعه اشتهارد در ایام تابستان برای خبر رساندن و دیده بانی آتش افروزی میشد و در موقع جنگ بدینوسیله از هجوم دشمنان با خبر می‌شدند، در آن روزگار ممکن است، نام کرج، کراج بوده‌است.
در فرهنگ نفیسی کرج به معنی گوی، گریبان، چاک و شکاف آمده و آنرودخانه ایست که در کوههای شمال غربی ری جاری میشد و بلوک شهریار و ساوجبلاغ را مشروب میسازد و نام دهی است در کنار این رودخانه که پادشاهان قاجار در آنجا بناها و قصرهای عالیه برپا نموده‌اند. همچنین در کتب مختلف آمده، لفظ کرج از کلمه کرژ به معنی کوهپایه‌است.
مراحل گسترش تاریخی شهرستان
کرج با قدمتی دیرینه و جمعیتی انبوه و پیشینه‌ای تاریخی تا رسیدن به کلانشهر کنونی راه پر پیچ و خمی را پیموده‌است. کرج در محدوده خیابان‌های کشاورز و مصباح، روستایی تابع بخش ساوجبلاغ از توابع حوزه ۱۹ تهران بود و در این دوره مراکز اداری و تجاری آن گاهی تهران، برغان، کردان و هشتگرد بوده‌است. سپس شهر کرج تابع شهرستان تهران شد و نمایندگی‌های ادارات مرکزی به رتق و فتق امور آن می‌پرداختند.
این شهرستان با جهشی سریع از دوره روستایی و شهری گذشت و منطقه بسیار وسیعی را در بر گرفت. اشتهارد، شهریار، طالقان، ساوجبلاغ، کوهپایه و بخش حومه تابع استان تهران، همه قلمرو کرج به حساب می‌آمد.
پس از انقلاب اسلامی، با گسترش سریع و افزایش جمعیت و پیدایش قطب‌های جاذبه‌ای، کرج به چندین شهرستان و منطقه تقسیم شد؛ که اینک هر کدام از بخش‌های پیشین به یک شهرستان و بسیاری از روستاهای اقماری آن خود به شهر و شهرک‌هایی تبدیل شده‌اند.
محدوده‌ای که امروز کرج بزرگ (شهر کرج) نامیده میشود، در گذشته شامل روستاهایی تابع حوزه کن، شهرستان شمیران، ساوجبلاغ و شهریار بوده است؛ و کلاک، سرجو، حصار، وسیه، باغ پیر، بیلقان، حسین‌آباد بیلقان، علی‌آباد پرگیرک، تپه مرادآباد، بیدستان، صحرای ویان، جوادآباد، نهر رستم، دره دروا، حسن‌آباد، حاجی‌آباد، صوفی‌آباد، وهرجرد (ورگرد)، دلمبر، حیدرآباد، میان‌جاده، شنبه‌دژ، نوزمین، سیاه کلان، کسین، کارخانه قند، حسین‌آباد مهرشهر،پیشاهنگی، گلدشت، جو مردآباد، سرحد آباد، آسیا برجی، سرآسیاب، ده کرج، حسین‌آباد راه‌آهن، شهر صنعتی، اطراف امامزاده طاهر و امامزاده حسن، باغ فلاحت و مناطق دیگری را در بر می‌گرفته‌است.
این شهرستان دارای آثار تاریخی بسیار است. آبادانی و توسعه کرج در دوره قاجار و پس از آن صورت گرفت. کاخ سلیمانیه نیز به دستور فتحعلی شاه در آنجا ساخته شد. شهرستان کرج در غرب شهر تهران، دارای دو بخش مرکزی اشتهارد، هفت دهستان و شهرهای کرج، اشتهارد، ماهدشت، کمال شهر، محمد شهر و مشکین دشت است.
مراکز دیدنی
• کاخ سلیمانیه / برج کردان / برج میدانک/ بقایای آتشکده سنگی تخت رستم / کاخ شهر ستانک / برج سنگی گچسر / دختر قلعه / قلعه صمصام / قلعه وکیل / حمام مصباح / حمام هلجرد / پل شاه عباسی / پل دختر / پل رودشور / پل کردان / کاروانسرای شاه‌عباسی / کاروانسرای ینگه‌امام / چشمه گله‌گیله / چشمه وله / چشمه شاهدشت / آبشار پیچه آدران / غار یخ مراد / دریاچه سد امیرکبیر / مسجد هلجرد / اماکن مذهبی / امامزاده رحمن و زید / امامزاده احمدومحمود / امامزاده جعفر / امامزاده حسن / امامزاده موسی / امامزاده هادی-علی‌نقی / بقعه شاهزاده سلمان
دانشگاه‌ها و مراکز علمی کرج
• پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران / دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج / دانشگاه هنر / دانشگاه تربیت معلم / دانشگاه جامع علمی - کاربردی / دانشگاه پیام نور / دانشکده علوم پزشکی / آموزشکده فنی شهید بهشتی / آموزشکده عالی سما واحد کرج / آموزشکده عالی محیط زیست کرج / مرکز تربیت معلم حکیم ابوالقاسم فردوسی فردیس / پژوهشگاه مواد وانرژی کرج / دبیرستان و مرکز پیش دانشگاهی البرز (کالج البرز)
مکانهای تاریخی، فرهنگی
در حوزه فرمانداری کرج بیش از ۱۰۰ اثر با ارزش فرهنگی - تاریخی و هنری شناسایی شده و در گزارش بررسی و شناسایی این منطقه درج گردیده که در این مقاله به شرحی کوتاه درباره دهستان پرداخته میشود.
• آثار فرهنگی- تاریخی دهستانهای نسا، آسارا و آدران
دهستانهای نسا، آسارا و آدران در منطقهای کوهستانی قرار داشته و آبادیهای آنها در دره‌های پرشیب و یا بر حاشیه مرتفع کوهها ایجاد شده‌است.ولی آبادی آدران نسبت به نسا و آسارا وسیع تر و بیشتر است و زمینهای کشاورزی و باغات میوه فراوان ترند به همین دلیل از دیرباز در این منطقه کشاورزی رونق بیشتری داشته و در نتیجه سکونت در روستاها مداوم و دایمی است.
• آثار فرهنگی - تاریخی دهستانهای کمال آباد، گرمدره، محمدآباد و شهر کرج
در این محدوده از حوزه فرمانداری کرج آثار ارزشمند و چشمگیری وجود دارد که شماری از آنها توسط کارشناسان میراث فرهنگی استان تهران و کرج معرفی شده و تعدادی نیز در حال مرمت و استحکام بخشی هستند. در این میان دو گرمابه قدیمی واقع در روستاهای هلجرد و بیلقان در عین سلامت و اهمیت، کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند.
شهرستان ساوجبلاغ
ساوجبلاغ در غرب استان تهران قرار دارد و دارای سه بخش مرکزی، طالقان، و نظرآباد است. این شهرستان دارای 12 دهستان و 3 شهر نظر آباد، هشتگرد و طالقان است.
مراکز دیدنی
• پاسگاه طالقان/ قلعه ارژنگ / قلعه کیقباد / قلعه کیا / موشلان تپه / حمام شهرک / پل چوبی / کاروانسرای امام
جاذبه های طبیعی
• چشمه آب معدنی عسلک/ چشمه آب معدنی لمبران / چشمه آب معدنی سرب جوستان / آبشار اوچان / آبشار جوستان / آبشار اورازان / آبشار کرکبود / آبشار آسکان / آبشار عسلک / غار برج / غار کله سنگ / غارهای هیو / غار لالون / دریاچه اوان
مراکز مذهبی
• بقعه سید شرف الدین/ امامزاده هارون / بقعه بادمستان / تکیه ناوه و کش رود / بقعه خشت و گل / اسفاران حسینیه قدیمی جوستان / گورستان زردشتیان
شهرستان نظرآباد
نظرآباد شهرستانی است در استان البرز که در نزدیکی شهرستان ساوجبلاغ واقع است. مرکز این شهرستان شهر نظرآباد است. از سال ۱۳۸۱ به شهرستان تبدیل شد. این شهرستان از نظر آب و هوایی برای کشاورزی خوب است. طبق آخرین سرشماری رسمی سال ۱۳۸۵ جمعیتی بالغ بر ۱۲۸٬۶۶۶ نفر دارد.
منطقه باستانشناسی ازبکی در آن واقع شده و نمونه اولین خشت دست ساز بشر که در سازمان ملل نگهداری میشود توسط سیدمحمد خاتمی به نشانه گفتگوی تمدن‌ها از این منطقه به سازمان ملل هدیه شده است, مصطفی بازرگان برادر مهندس مهدی بازرگان از مفاخر و محققان این شهرستان محسوب میشوند و هم اکنون در سن ۹۷ سالگی در این منطقه زندگی میکنند شهر مصطفی آباد یادگار دوران مباشری وی بر این شهر است.
ازبکی یکی از روستاهای دهستان احمدآباد مصدق از بخش مرکزی شهرستان نظرآباد است که در ۸۰ کیلومتری غرب شهر تهران واقع شده‌است. بخشهایی از این محوطه باستانی نه هزار ساله را کارشناسان مرکز باستانشناسی ایران در سال ۱۳۴۸ خورشیدی مورد شناسایی قرار داده و در سال ۱۳۵۲ به شماره ۹۵۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
براساس کاوشهای صورت گرفته، محوطه باستانی ازبکی در برگیرنده شش هزار سال بقایای فرهنگی پیش از تاریخ و اوایل دوران تاریخی ایران از نیمه اول هزاره هفتم تا نیمه نخست هزاره اول پیش از میلاد مسیح یعنی دوران مادها است.
ازبکی محوطه باستانی گسترده‌ای برابر با صد هکتار و ۱۰ تپه ارزشمند است که شش تپه از آن را گروهی از باستان‌شناسان ایرانی به سرپرستی دکتر یوسف مجیدزاده (از سال ۱۳۷۷ تا ۱۳۸۴) حفاری کردهاند.
مدرسه علمیه نجم آباد به دستور فتحعلی شاه قاجار و در زمان ملا ابراهیم نجم آبادی (متوفی ۱۲۴۰ قمری) از حکمای قرن سیزدهم، به وسیله میرزا عبدالکریم نجم آبادی - از خواص دربار فتحعلی شاه - در روستای نجم آباد (از توابع شهرستان نظرآباد) ساخته شد. شاه به هنگام عبور از قزوین پس از ملاقات با ملا ابراهیم دستور ساخت این مدرسه را صادر کرد. وی به هنگام دستور ساخت این مدرسه گفت: «تو (میرزا عبدالکریم) رعیت او (ملا ابراهیم نجم آبادی) هستی و باید افتخار کنی و در وطن خود (نجم آباد) مدرسه و مسجدی برای او بسازی.
در یکی از اسناد اوقاف درباره موقوفات مدرسه نجم آباد آمده‌است:«وقتی که کار به مرافعه کشیده شد موضوع در سال ۱۲۶۳ قمری در محضر آقا میرزا ابوالقاسم امام جمعه تهران مطرح شد و حکمی از آن محضر به وقفیت این املاک صادر گردید.»
در سال ۱۲۸۶ قمری شیخ هادی نجم آبادی وقتی به روستای نجم آباد وارد میشود مدرسه را از سکنه خالی و رو به انهدام می‌بیند. در مدت دو سال مجدداً کار مدرسه به تعطیلی می‌کشد تا آنکه در سال ۱۳۱۵ قمری نوادگان واقفان تصمیم میگیرند سهمیه هزینه این مدرسه را در مدرسه نجم آبادی که در محله سنگلج تهران بود به مصرف برسانند.
شهرستان طالقان
شهرستان طالقان، به مرکزیت شهر طالقان، یکی از شهرستانهای استان البرز است. این شهر در منطقهای ییلاقی در میان رشته کوه البرز و در ۱۲۰ کیلومتری شمال غربی تهران قرار گرفته‌است.
شهر طالقان از به هم پیوستن چهار منطقه بنام‌های شهرک، گلینک، کولج و پرده سر تشکیل شده‌است که شهرک به عنوان هستهٔ اصلی آن است و شهر طالقان، گاه شهرک هم نامیده میشود
این شهر به لحاظ قرار گرفتن در رشته کوههای البرز میانی دارای آب و هوای کوهستانی و ییلاقی است به همین دلیل دارای جمعیت فصلی بوده و در تابستان جمعیت آن به بیش از ۱۲ هزار نفر میرسد. این در حالیست که جمعیت ثابت شهر طالقان حدود ۵۰۰۰ نفر است.
منزل آیت‌الله طالقانی در گلیرد و یادمان درویش عبدالمجید طالقانی در مهران از آثار دیدنی و تاریخی و فرهنگی طالقان به شمار می‌آیند.
از دیگر آثار و بناهای تاریخی طالقان - مصون مانده از آسیب‌های طبیعی - میتوان به برخی قلعه‌ها، امامزاده‌ها، مقابر، حمام‌ها و آسیاب‌های آبی اشاره کرد.
• بقعهٔ شیخ حسین الهی معروف به جد بزرگوار در روستای دیزان، جنب مسجد آیت‌الله شیخ مرتضی دیزانی
• ارژنگ قلعه در میناوند، قلعه منصور و قلعه کیقباد در شمال هرنج، قلعه دختر در گته ده، قلعه پراچان و قلعه فالیس، امامزاده هارون در جوستان، شاه محمد حنیفه در کرکبود، امامزاده زکریا در میراش، امامزاده ابراهیو در در تکیه ناوه و نیز امامزاده‌های روستای‌های سید آباد، اورازان، کش، کشته رود، کلاه رود، اسفاران، خچره، بقعه میر در وشته، و مقبره پیران در دیزان، مهران، گته ده و اوانک، بقایای آسیاب‌های آبی در برخی از روستاها و نیز آثار نهر بزرگ انتقال آب از طالقان به قزوین در امتداد قله‌های رشته کوههای جنوبی طالقان، بسیار دیدنی است.
• حمام قدیمی دیزان-قلاسی-آقای باغ-هفت قلای سی-قلا یاک-طاقی لایه(ساعت آفتابی اهالی روستا) در روستای دیزان.(وجوداسامی مانند قلایاک، قلاسی، هفت قلا ی سی و...نشان از قدمت تاریخی دیزان و وجود قلعه‌های متعدد در زمانهای گذشته این روستا میباشد
• قلعه ارژنک در بالای قله قلادوش واقع در میناوند.
خدا حافظ برای همیشه
این كاربر به درخواست خودش بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 436
#118
Posted: 6 Aug 2011 10:18
استان تهران
موقعیت و وسعت
استان تهران با وسعتی حدود 18814 کیلومتر مربع بین 34 تا 5/36 درجه عرض شمالی و 50 تا 53 درجه طول شرقی واقع شده است. این استان از شمال به استان مازندران ، از جنوب به استان قم ، از جنوب غرب به استان مرکزی، از غرب به البرز و از شرق به استان سمنان محدود است.
ناهمواریها
استان تهران در جنوب شرقی مرکز رشته کوههای البرز که در شمال ایران از آذربایجان تا خراسان با جهت غربی- شرقی کشیده شده، قرار دارد. رشته کوههای البرز به سه دیواره تقسیم میشود:
1. دیواره شمالی: ارتفاعات محدودی از این دیواره در استان تهران و بقیه آن در استان مازندران قرار دارد.
2. دیواره میانی: حد شمالی استان را تشکیل میدهد و مرتفع ترین قسمت رشته کوههای البرز مرکزی است. کوه دماوند و قله آن به ارتفاع 5671 متر در این قسمت قرار دارد. قله دماوند نهمین قله مرتفع دنیا به شمار میرود. این دیواره عظیم کوهستانی به صورت کوههای «کندوان» و پس از آن کوههای «طالقان» در شمال غربی استان، تا محل اتصال رود «الموت» به «طالقان رود»، ادامه مییابد. در شمال شرقی نیز این دیواره با نام رشته ارتفاعات فیروزکوه و سوادکوه تا دره رود فیروزکوه(شعبه اصلی حبلهرود) که از جنوب دامنههای شرقی آن میگذرد، امتداد مییابد. در شرق دره فیروزکوه که پس از دریافت شعباتی حبله رود نامیده میشود، ارتفاعات «شهمیرزاد» شروع میشود.
3 -دیواره جنوبی: سومین بخش از ارتفاعات مرکزی است که رودخانه های جاجرود و کرج آن را بریده و به سه قسمت جدا از هم تقسیم نموده است. این سه قسمت عبارتند از:
- کوههای لواسانات که بین دره های رود دماوند و جاجرود قرار دارند و در شمال به دره «رود لار» محدودند. دنباله این کوهها در شرق جاده آب علی به نام قره داغ و دماوند تا دره حبله رود امتداد یافتهاند.
- کوههای شمیرانات که بین سرچشمه های جاجرود و کرج قرار دارند و بلندترین نقطه آنها قله توچال با ارتفاع 3943 متر است.
- کوههای کهار که از غرب دره رودخانه کرج شروع شده و در جنوب طالقان رود به موازات آن ادامه دارند.
علاوه بر این سه دیوار کوهستانی، در جنوب و شرق دشت تهران کوه هایی با ارتفاع کمتر وجود دارند که مهمترین آنها کوه های حسن آباد و نمک در جنوب و بی بی شهربانو و القادر در جنوب شرقی و ارتفاعات قصرفیروزه در شرق است.
آب و هوا
در نواحی مختلف استان تهران به علت موقعیت ویژه جغرافیایی، آب و هوای متفاوتی شکل گرفته است. سه عامل جغرافیایی در ساخت کلی اقلیم استان تهران نقش مؤثری دارند:
کویر یا دشت کویر: مناطق خشک مانند دشت قزوین، کویر قم و مناطق خشک استان سمنان که مجاور استان تهران قرار دارند، از عوامل منفی تأثیرگذار بر هوای استان تهران هستند و موجب گرما و خشکی هوا، همراه با گرد و غبار میشوند.
رشته کوههای البرز: این رشته کوهها موجب تعدیل آب و هوا میشود.
بادهای مرطوب و باران زای غربی: این بادها نقش مؤثری در تعدیل گرمای سوزان بخش کویری دارند، ولی تأثیر آن را خنثی نمیکنند.
استان تهران را می توان به سه بخش اقلیمی زیر تقسیم کرد:
اقلیم ارتفاعات شمالی: بر دامنه های جنوبی، بلندیهای البرز مرکزی، در ارتفاعی بالای 3000 متر قرار گرفته و آب و هوایی مرطوب و نیمه مرطوب و سردسیر با زمستانهای بسیار سرد و طولانی دارد. بارزترین نقاط این اقلیم، دماوند و توچال است.
اقلیم کوهپایه: این اقلیم در ارتفاع دو تا سه هزار متری از سطح دریا قرار گرفته و دارای آب و هوایی نیمه مرطوب و سردسیر و زمستانهایی به نسبت طولانی است. آبعلی ، فیروزکوه ، دماوند ، گلندوک ، سد امیرکبیر و دره طالقان در این اقلیم قرار دارند.
اقلیم نیمه خشک و خشک: با زمستانهای کوتاه و تابستانهای گرم، در ارتفاعات کمتر از 2000 متر واقع شده است. هر چه ارتفاع کاهش مییابد، خشکی محیط بیشتر میشود. ورامین، شهریار و جنوب شهرستان کرج در این اقلیم قرار گرفته اند.
هوای تهران در مناطق کوهستانی دارای آب و هوای معتدل و در دشت، نیمه بیابانی است. تهران در مرز شرایط جوی بری و اقیانوسی قرار گرفته و تمایل آن به موقعیت بری بیشتر از وضعیت اقیانوسی است.
منابع آب
وجود رودخانه های دایمی مانند رودخانه کرج، رودخانه جاجرود ، رود لار ، حبله رود ، رود شور یا ابهر رود و طالقان رود موجب شده تا استان تهران از لحاظ منابع آب کمبودی نداشته باشد. بیشترین رودخانه های استان از کوههای البرز سرچشمه میگیرند. در استان تهران قناتهای متعددی وجود داشته که در گذشته نه چندان دور در تأمین آب مورد نیاز مناطق شهری و روستایی سهم بسزایی داشته اند. لیکن امروزه با استفاده از امکانات آب لوله کشی که از سدهایی چون سد امیرکبیر ، لتیان و لار تأمین میشود، آب قنات ها و چشمه ها فقط برای کشاورزی و آبیاری مصرف میشود و فقط بعضی چشمه ها، به ویژه چشمه های آب معدنی که بیشتر در شمال شرقی استان متمرکزند، اهمیت سابق خود را حفظ کردهاند. مهمترین این چشمه ها عبارتند از: چشمه اعلا دماوند، چشمه قلعه دختر، چشمه آب علی هراز، چشمه وله در گچسر، چشمه شاه دشت کرج، چشمه علی در شهرری، چشمه تیزآب، چشمه گله گیله و....
استان تهران در گذر زمان
منطقه تهران که در شمال غرب فلات مرکزی ایران قرار گرفته از زمانهای دور و ادوار پیش از تاریخ منطقهای مسکونی بوده و ردپای فرهنگ های پیش از تاریخی را در گوشه و کنار آن میتوان سراغ گرفت. بررسیها و کاوشهای باستانشناسی از یک سده قبل تا به امروز بسیاری از مراکز فرهنگی در دشت تهران را مشخص و معلوم ساخته و نشان میدهد که این دشت حداقل از نیمه دوم هزاره دوم (عصر آهن) تا به امروز مسکونی بوده است. از زمانی که شهر تهران در سال 1200 هـ.ق توسط آقامحمدخان قاجار به پایتختی ایران برگزیده شد تا به امروز حوادث بی شماری را به خود دیده است. نگاهی می اندازیم به تهران تاریخی از گذشته های دور تاکنون:
ری: ری یکی از نقاط باستانی ایران با آثاری از هزاره های چهارم و پنجم قبل از میلاد است. درباره پیدایش شهر باستانی ری، مانند دیگر شهرهای باستانی، افسانه های متفاوتی وجود دارد. بنای آن گاه به شیث بینآدم(ابوالبشر) نسبت داده میشود که منوچهر آن را از نو ساخته است و گاه به هوشنگ پسرکیومرث.
واژه ری به صورت (RAGHA) در وندیداد، فرگود اول، یسنا 19، پاره 18 و (RAGA) در سنگ نبشته بیستون و به صورت (RHAGOE)، (RAGAU)، (RHAGA)، (RHAGEIA)، (RAGES) راگس و راجس و (RAI) سریانی، (RE) ارمنی، و بصورت (RAI)، (RAGH) پهلوی آمده است. در کتاب عهده عتیق کتاب دوم پادشاهان، باب 17، بند 6 و باب 18، بند 11 از ری یاد شده است و نیز نام ری در آثار یونانی و لاتین و سنگ نبشته های باستانی (کتیبه داریوش بزرگ) بر جای مانده است.
نام ری از دوره ساسانیان به بعد بر این شهر گذاشته شد و مردم با آمدن سپاهیان اسلام به دین اسلام گرویدند. در دوره اسلامی ری پناهنگاه فرمانداران بنیامیه بود. بر پایه اسناد و مدارک تاریخی، با آن که شهر ری بر اثر زلزلههایی چند (چون زلزله 236 ق/ 850 یا 851 م) ویران شد و یورش ترکان نیز بر آن آسیب های فراوان وارد آورد، همچنان پایدار ماند. ری در سال 617 هـ.ق مورد حمله وحشیانه مغولان قرار گرفت و علاوه بر قتلعام مردم بناهای آن نیز با خاک یکسان شد. ری اندکی بعد از آن دوباره رو به آبادانی گذاشت و بار دیگر در سال 786 هـ.ق به وسیله سپاهیان تیمور به ویرانهای بدل شد و از آن به بعد روی آبادانی به خود ندید.
ورامین: علاوه بر تپه ها و محوطه های تاریخی مربوط به قرون پیش از میلاد، آثار فراوانی از قرون هفتم و هشتم هـ.ق در این شهرستان دیده میشود. آبادانی ورامین پس از ویرانی ری توسط مغولان و تیموریان شروع شد. مردم ری پس از خرابی این شهر به ورامین نقل مکان کردند. این شهر همواره یکی از مراکز تجمع شیعیان بوده است. ورامین امروزه یکی از شهرهای بزرگ استان تهران به شمار میرود و به عنوان یکی از شهرکهای اقماری مطرح بوده است.
دماوند: در کتیبه شاپور و کتیبه پایکولی از زمان نرسی(293-302 م) از ساتراپ های دماوند نام برده شده است. چند دهه قبل نزدیک شهر دماوند دو ظرف سفالین قرمز رنگ بدون پایه به طور اتفاقی به دست آمد، قسمتی از ظرف به شکل سر گوزن بود و نیز در همین مکان دو سکه از فرهاد دوم(138 پ.م) و مهرداد دوم(88-123 پ.م) اشکانی کشف شد. همچنین روی یک مهر ساسانی که در دماوند کشف شد، نام دمباوند حک شده است. این مهر اکنون در موزه کلکته نگهداری میشود. در متون اسلامی نیز نام این محل به صورت دنباوند آمده است. شاهنامه فردوسی را میتوان در شمار اسناد قدیمی که از دماوند نام برده است، به شمار آورد. فردوسی بارها از این شهر در شاهنامه نام برده و کوه دماوند را آشیانه سیمرغ، آموزنده زال پدر رستم دانسته است. دماوند در سال 30هـ.ق در زمان خلافت عثمان به دست مسلمانان فتح شد.
تهران: تاریخ افسانهای تهران به «شیث بنآدم» و «هوشنگ پیشدادی» میرسد. در عهد ساسانیان کیش زرتشت در ری رواج یافت و چندین آتشگاه بزرگ در شمال و جنوب تهران ایجاد شد. آتشگاه نخستین قصران در فاصله 30 کیلومتری مرکز تهران رو به روی یکی از ارتفاعات کوه توچال قرار داشت.
در فرهنگ آنندراج آمده است: «شهر تهران در قسمت جنوبی شهر حالیه تهران بنا شده و خانههای پستی داشتند که شبیه به غار ولی به تدریج از طرف شمال توسعه یافت و منازل را بیشتر به سرچشمه قنوات نزدیک کردهاند.»
در کتاب «تهران عصر ناصری» آمده است: تهران قبل از قرن شش هـ.ق یکی از روستاهای ناچیز و کماهمیت بود و شهر ری که تقریباً در شش کیلومتری تهران قرار داشت، کانون عظیم تمدن و فرهنگ قدیم این خطه به شمار میرفت. تا این که با هجوم ویرانگر مغول، جنگهای داخلی، کشمکشهای مذهبی و تفرقه اندازی های فرقه های مذهبی و... ری رو به ویرانی نهاد.
در کتاب «عجایبالبلدان» آمده است: تهران قریهای است معظم و ولایت ری دارای باغات زیاد به اشجار و ثمرات خوب و فراوان و سکنه در خانه های سرداب مانند به سر میبرند که هر قدر محصور بودنشان امتداد یابد به سبب کثرت آذوقه که از فرط احتیاط ذخیره کردهاند آسودهاند... و دائماً به سلطان عصر یاغی و با عساکر او در کارزار و زد و خوردند، مالیات خود را به مسکوک نمی پردازند، بلکه در عوض نقود رایج خروس و مرغ میپردازند.
تا حمله مغول، هنوز هم تهران به صورت قریهای نه چندان معتبر باقی مانده بود و مانند دیگر قراء ری، زیر نظر خوارزمشاهیان اداره میشد. «یاقوت حموی» سیاح بزرگ عرب هنگام فرار از دست مغولان در سال 617 هـ.ق از این قریه یاد کرده است.
با سکونت اهالی ری پس از زلزلههای متناوب و نیز حمله مغولان، تهران به تدریج از شکل روستا بیرون آمد و به شهرکی تبدیل شد که دارای چهار امامزاده و چند بقعه متبرکه بود. به عنوان اولین امامزاده های تهران باید از امامزاده زید، یحیی، اسماعیل و سیدنصرالدین نام برد. در این دوره کشاورزی و باغداری توسعه پیدا کرد و این امر نظر مهاجمان و ساکنان روستاهای اطراف تهران را به خود جلب کرد. این وضع تا پایان دورههای ترکمانان و اوایل صفویه دوام یافت.
• تهران در دوره های مختلف
• نقشه شهر تهران
• صنایع دستی استان تهران
بناهای یادبود تاریخی :
1-برج علاالدین ، ورامین
2-میدان آزادی ، تهران
3-کاخ گلستان، تهران
4-کاخ سلطنت آباد ، تهران
5-مدرسه سپهسالار ، تهران
6-بازار تهران ، تهران
7-برج طغرل ، ری
8-خانه وثوق الدوله ، تهران
بناهای یادبود مذهبی
1-آرامگاه آقا ، تهران
2-قبرستان ابن بابویه ، ری
3-حرم حضرت عبدالعظیم ، ری
4-حرم امام خمینی ، تهران
5-مسجد امام خمینی ( سلطانی ) ، تهران
6-امامزاده داود ، تهران
7-آرامگاه سید اسماعیل ، تهران
8-مسجد و مدرسه سپهسالار ، تهران
9-آرامگاه شیخ شبلی ، دماوند
10-مسجد جامع ورامین ، ورامین
جاذبه های طبیعی
1-چشمه علی ، ری
2-سد و دریاچه امیرکبیر ، تهران
3-کوه دماوند ، تهران
4-دریاچه لار و منطقه حفاظت شده ، تهران
5-سربالایی توچال،تهران
__
فرهنگ و هنر __
1-موزه هنر معاصر ، تهران
2-موزه فرش ایران ، تهران
3-موزه هنرهای تزئینی ایران، تهران
4-موزه ملی (باستان) ایران ، تهران
5-موزه رضا عباسی ، تهران
خدا حافظ برای همیشه
این كاربر به درخواست خودش بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 436
#119
Posted: 6 Aug 2011 10:20
استان قم
قم از شهرهای مشهور ایران است. طول آن 50 درجه و 53 دقیقه و عرض آن 34 درجه و 38 دقیقه است و در 147 کیلومتری جنوب تهران قرار دارد. معلوم نیست شهر قم از چه زمانی به صورت شهر در آمده است ولی مسلم این است که این شهر، قرن‌ها پیش از اسلام وجود داشته است؛ حتی مورخان قدیم، در کتابهای خود، بعضی از حکام را که در زمان پادشاهان باستانی ایران در قم حکومت کردهاند نام برده‌اند. فردوسی نیز در چند مورد نام قم را ذکر کرده است.
شهر قم در سال 23 هجری قمری به دست ابو موسی اشعری فتح شد، از آن پس اسلام در آن گسترش یافت و مردم آن به تشیع گرویدند.
بعد از ظهور اسلام و توجه شیعه به این شهر، این شهر اقامتگاه علما و محدثین و گروهی از امام زادگان شد، و بسیاری از آنان در همان جا مدفونند.
در اواخر قرن دوم هجری حضرت فاطمه رقیه علیهاسلام، خواهر حضرت امام رضا علیه السلام، که به قصد دیدار برادر خود به خراسان میرفت در شهر قم بیمار شد و وفات کرد و در همان جا مدفون گردید. از آن پس مردم به تدریج در اطراف مزار آن بانو سکونت گزیدند و حرم مطهر او مرکز شهر گردید.
در زمان خلافت بنی عباس که آل علی مورد تعقیب و شکنجه قرار گرفته بودند، بسیاری از سادات به قم پناه آوردند و از همین زمان بود که قم به تدریج یک شهر شیعه‌نشین شناخته شد.
از قرن اول هجری تا کنون شهر قم مرکز طلاب علوم دینی بوده و عده بسیاری از علما و محدثین مشهور از این شهر برخاسته‌اند. از زمان صفویه مدارس علمیه فراوانی با موقوفات کافی در قم احداث شد که همواره عده‌ای از طلاب علم دینی در آنها مشغول تحصیل و تدریس بوده‌اند. در زمان قاجاریه نیز چند مدرسه در قم ساخته شد که هنوز دایر است.
در سال 1340 هجری قمری مرحوم حاج شیخ عبدالکریم حائری، از مراجع بزرگ، به دعوت مرحوم حاج میرزا محمد فیض قمی ( آیت الله فیض ) از اراک به قم مهاجرت کرد و با ورود علمای دیگر به این شهرستان، حوزه روحانیت بنیاد نهاده شد.
شهرستانها:
قم
بناهای یادبود تاریخی:
1-آرامگاه گنبد سبز ، قم
2-درخت سرو هادی و مهدی ، قم
3-خانه امام خمینی ، قم
4-مدرسه جهانگیر خان ، قم
5-کاروانسرای قلعه سنگی ، قم
6-بازار قم ، قم
7-مدرسه فیضیه ، قم
بناهای یادبود مذهبی :
1-مسجد اعظم ، قم
2-حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه ، قم
3-امامزاده علی ابن جعفر ، قم
4-امامزاده معصومه ، قم
5-امامزاده شاه حمزه ، قم
6-مسجد جامع قم ، قم
جاذبه های طبیعی :
دریاچه نمک ، قم
فرهنگ و هنر:
1-صنایع دستی
2-موزه حرم مطهر حضرت معصومه
خدا حافظ برای همیشه
این كاربر به درخواست خودش بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
ارسالها: 436
#120
Posted: 6 Aug 2011 10:22
استان زنجان
استان زنجان که آن را فلات زنجان نیز می نامند، در ناحیه مرکزی شمال غربی ایران واقع شده است. استان زنجان با هفت استان هم مرز است. این استان از شمال به استان های اردبیل و گیلان, از شرق به استان قزوین, از جنوب به استان همدان, از جنوب غربی و غرب به استان های کردستان و آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی محدود است. استان زنجان بر اساس آخرین تقسیمات کشوری، دارای 3 شهرستان، 13 بخش, 8 شهر, 44 دهستان و 981 آبادی دارای سکنه است. استان مذکور از دو منطقه کوهستانی و جلگه ای تشکیل یافته است. مناطق کوهستانی این استان اغلب دارای قله های مرتفع هستند و در نواحی شمالی شهرستان زنجان, بخش های مرکزی، طارم علیا، طارم سفلی، ماه نشان، ایلات قاقازان و در غرب و جنوب غربی آن، شهرستان خدابنده (قشلاقات افشار) قرار گرفته اند. سایر نقاط استان را مناطق جلگه ای یا دشت های آن در برمی گیرند. میزان بارندگی در این استان، سالانه 323 میلی لیتر و میانگین تعداد روزهای یخبندان آن در طول سال، 115 روز است. حداکثر مطلق دما در شهر زنجان 40 و حداقل آن 6/29- درجه سانتی گراد ثبت شده است. فصل سرمای منطقه از اوایل آذر ماه با بارش برف های پیاپی که سراسر استان و به ویژه ارتفاعات را می پوشاند شروع می شود و معمولاُ تا اواخر فروردین ماه ادامه دارد. مهم ترین بادهای استان مشتمل بر باد سرمه ( مه ) و باد گرم است .
دراستان زنجان رشته های مختلف صنایع دستی رواج دارد. از آن جمله گلیم بافی در ابهر, قیدار و زنجان روستاهای آن گیوه دوزی ابریشمی و نخی در انگوران و زنجان, چاروق دوزی در شهر زنجان, رنگرزی در ابهر, زنجان, قیدار, سفالگری در روستای قلثوق, ملیله کاری شامل سینی, سرویس بشقاب کاسه و وسایل مصرفی در شهر زنجان, ساخت انواع چاقو و کارد و قندشکن در زنجان, جاجیم بافی نواری در طارم علیا و ماه نشان, انگوران, کیسه بافی حمامی, نواری در انگوران, ماه نشان, قیدار و حکاکی روی مس در شهر زنجان را می توان نام برد. ضمن آنکه باید گفت قالی بافی از جمله هنرها و حرفی است که در اکثر شهرها و روستاهای استان زنجان رونق و رواج دارد. اما شهر زنجان با آثار فلزی و بویژه چاقوهای زیبا و تنوع آن مشخص می شود و نام زنجان, اینگونه آثار هنری را به ذهن متبادرمی سازد.
چاقوسازی:
از جمله صنایع دستی رایج و بسیار مهم در شهر زنجان است. این صنعت از دوره صفویه به بعد رونق چشمگیری داشته و تا امروزه نیز با دگرگونی های فراوان در زنجان ادامه دارد.
مشخصات مشترک چاقوهای زنجان عبارت است از: ظرافت, تناسب, هنرنمایی در فن آبکاری و قدرت برش آن. هر چاقو شامل قطعات تیغه, فنر (در چاقوی ضامن دار دو فنر وجود دارد به نام فنر بزرگ و فنر کوچک), آستری (دو تکه است و همه قطعات چاقو روی آن سوار می شود), روکش دسته, باربند (قسمتی برنجی که روی آستری است و لولای تیغه در آن قرار دارد).
انواع چاقوها عبارتند از: چاقوی ساده, ضامن دار, چاقوی میوه خوری, چاقوهای مرکب, کاردهای شکاری, کاردهای قمه ای, کاردهای کمری, کاردهای آشپزی و قلم تراش. از نکات جالب توجه آن که در هنر چاقوسازی به علت احتیاج به نیروی بدنی, اکثر استادکاران جوان بوده و استادکاران قدیمی فقط به کار آموزش مشغول هستند.
ملیله سازی:
ملیله سازی از جمله ظریف ترین رشته های فلزکاری و یکی از برجسته ترین صنایع فلزی ایران است. قدیمی ترین ملیله ایران به روایت اکثر محققان مربوط به سالهای 550 تا 330 ق.م. (دوره هخامنشی) است. متأسفانه به دلیل آن که اکثر اشیاء ملیله به منظور استفاده مجدد ذوب شده اند, نمونه های زیادی در دسترس نیست و تنها از دوره قاجاریه مقداری سرقلیان, گیره استکان و سینی در اندازه های مختلف باقی مانده است.
ملیله سازی در زنجان بیش از 100 سال سابقه دارد و از اواخر دوره فتحعلی شاه قاجار شخصی به نام حاج اسداله طرح برگ فرنگ را در ملیله ابداع و سبک خاصی را شروع کرد.
نقوش رایج در ملیله کاری زنجان عبارتند از: دندانه, تابیده, جقه, یا بته ترمه, ریزه جقه, برگ فرنگ, برگ, غنچه, پیچ, پیچک, سه چشمه و یک چشم ملیله. تولیدات ملیله زنجان شامل گیره شربت خوری, گلاب پاش, قاب عکس, جاسیگاری, بشقاب, شکلات خوری, شیرینی خوری, زنجیر (که به آن کلافه ای می گویند) گل سینه, گوشواره و قاب عکس است. ملیله سازی زنجان در سطح کشور نیز شناخته شده بوده و دارای اعتبار خاصی است.
حکاکی روی مس:
در حال حاضر حکاکی روی مس در شهر زنجان انجام می شود. طرح های رایج در حکاکی مس زنجان بیشتر از طرح های قدیمی و سنتی ایران الهام گرفته شده است و در بین نقوش مختلف اسلیمی, ختائی, بته جقه, گل و بوته, مکان های تاریخی و مناظر شکار حیوانات است که از نگاره های عامیانه یا سنتی مایه گرفته است. صنعتگران این رشته که تعدادشان بسیار کم و معدود است در شهر زنجان سکنی دارند.
چاروق دوزی:
چاروقی که هم اکنون در زنجان عرضه می شود, به صورت یک صنعت دستی ظریف و تزئینی کاربرد دارد و به کلی با چاروق های قدیمی متفاوت است. چاروق قدیمی زنجان, نوعی پای پوش بوده است که از چرم خام ساخته شده و در روستاها بیشتر مورد استفاده چوپانان قرار می گرفت و اغلب بدون پاشنه بوده و با تسمه هایی به ساق پا پیچیده می شد. در سالهای اخیر در زنجان نوعی چاروق ساخته می شد که رویه آن چرم قرمز رنگی (که دباغان زنجان تهیه می کردند) است و معمولاً هم بدون بند و تسمه بوده و نوکی عقابی و برگشته دارد. این نوع چاروق که تولید آن از حدود 30 سال پیش نیز رواج داشت, اینک کمتر تولید می شود. چاروق کنونی زنجان فرم و شکل خاص و ظریفی دارد و دارای حالتی زینتی بوده و بیشتر برای راه رفتن روی قالی مورد استفاده قرار می گیرد.
این نوع چاروق بیشتر به شکل نعلین و به صورت پاشنه دار ساخته می شود و فقط کف آن از چرم بوده و رویه اش از نخ های ابریشم و گلابتون به رنگ های مختلف بافته و تزئین می شود. از استادان معروف چاروق ساز زنجان, استاد "اصغر خطیبی" است که برای اولین بار اقدام به پاشنه گذاری جهت چاروق کرده است.
از استادکاران معروف استان زنجان می توان از خانم روح انگیز محمدی استادکار گلیم, آقای حسین فرجیان استاد چاقوسازی, آقای غلامعلی رضایی استاد چاقوسازی, آقای مظفر محمدی استادکار فرش, آقای منصور کاظمیان مقدم استاد کار ملیله, آقای نجف علی حاجیلو استادکار گیوه دوزی, آقای کریم ابطحی استادکار ملیله, آقای رحیم بهشتی استاد چاقوسازی, آقای محمد رسولی استادکار معرق و آقای علی چراغی استاد پیکره تراشی نام برد.
شهرستانها:
1-ابهر
2-خدابنده
3-خرمدره
4-ماه نشان
5-طارم
6-زنجان
بناهای یادبود تاریخی:
1-عمارت چلاپی اقلی ، خدابنده
2-غارهای داش کسن ، ابهر
3-آرامگاه ملا حسن کاشی
4-آرامگاه قیدرنبی ، ابهر
5-گنبد سطانیه ، ابهر
6-بازار زنجان ، زنجان
بناهای یادبود مذهبی
1-امامزاده اسماعیل ، ابهر
2-امامزاده سید ابراهیم ، زنجان
3-امامزاده زید الکبیر ، ابهر
4-مسجد جامع زنجان ، زنجان
جاذبه های طبیعی :
1-رودخانه قزل اوزن ، زنجان
2-موزه مردم شناختی زنجان ، زنجان
3-صنایع دستی
خدا حافظ برای همیشه
این كاربر به درخواست خودش بن شد
مدیریت انجمن پرنس و پرنسس
صفحه 12 از 18