صفحه 16 از 18: « پیشین 1 ... 15 16 17 18 پسین »

My Beautiful Homeland | سرزمین زیبای من

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#151 Posted: 29 Dec 2011 09:59

شهرستان سیرجان

شهرستان سیرجان یکی از شهرستانهای استان کرمان است که در غرب این استان قرار گرفته‌است. این شهرستان بنا بر سرشماری مرکز آمار ایران، در سال ۱۳۸۵ جمعیتی برابر ۲۴۵۸۱۲ نفر داشته‌است. مرکز این شهرستان شهر سیرجان است..

درباره شهرستان سیرجان

شهرستان سیرجان در فاصله ۱۷۵ کیلومتری جنوب غربی کرمان واقع شده و از شمال به شهرستان شهرستان رفسنجان و شهرستان شهر بابک، از جنوب به استان هرمزگان، از مشرق به شهرستانهای بافت و بردسیر و از غرب به استان فارس محدود است. سیرجان بین کوههای مرکزی و کوههای شرقی زاگرس قرار گرفته و مهم‌ترین ارتفاعات آن عبارت‌اند از کوه پنج، چهار گنبد، بیدخوان و کوه عین البقر. از نواحی پست و هموار این شهرستان می‌توان کفه نمک در غرب و دشت حاصلخیز ابراهیم‌آباد را در شرق این شهر نام برد که بین سیرجان و بافت قرار دارد. آب و هوای سیرجان نیمه بیابانی است. در تابستان نسبتاً گرم وخشک و در زمستان سرد و در بهار همراه با بارندگی است. منشا اصلی بارندگیهای این شهرستان، توده هوای غربی و اثر هوای مرطوب اقیانوس هند است. مهم‌ترین رودخانه‌های سیرجان عبارت‌اند از: تنگوییه (پلنگی) و رودخانه حسین‌آباد که هر دو فصلی هستند. یکی از مهمترین جاهای چهار گنبد شریک آباد نام دارد که متعلق به فرزندان و نوادگان خانعلی پورشهسواری می‌باشد

جغرافیای سیرجان
سیرجان، بعد از اسلام و تا میانه‌های سده دهم میلادی شهر عمده و مرکز ایالت کرمان بوده که شیراجان هم گفته شده‌است. سیرجان تقریباً در هشت کیلومتری شرق شهر جدید سعیدآباد قرار داشته و در آن زمان والی کرمان نیز در همین محل مستقر بوده‌است.

نام
نام سیرجان در اصل سیرگان بوده و بنای آن را به بهمن پادشاه اشکانی نسبت می‌دهند و در استیلای عرب آن را معرب کردند و سیرجان نامیدند. عده‌ای از مردم سیرجان مهاجرانی هستند که در سالهای پیش از سیوند فارس به سیرجان مهاجرت نموده‌اند.

سوغات سیرجان
مسقطی لواشک شکلاتی پسته نون کلیسیرو کماچ اش واماچ
قووتو
شیرینی خانگی، لوز پسته، هندی، بادام
سیرجان به موازات شهرهای کرمان و رفسنجان یکی از مراکز اصلی تولید پسته کشور بوده که به لحاظ افزایش سطح زیر کشت در چند سال اخیر و به ثمردهی رسیدن باغات جوان از عمده ترین تولیده کننده گان خواهد شد. به نظر می‌رسد پسته(که سوم ترکندشون) سیرجان به به لحاظ شرایط اقلیمی از نظر کاهش آلودگی به آفلاتوکسین در وضعیت بسیار بهتری قرار دارد که این از مزایای پسته این شهرستان به شمار می‌آید. منطقه ویژه اقتصادی سیرجان به عنوان اولین منطقه ویژه اقتصادی کشور نقش موثری در توسعه این مناطق در کشور داشته‌است.

فرهنگ و هنر سیرجان
از بزرگان این شهر می‌توان محمدابراهیم باستانی پاریزی، طاهره صفار زاده،محمد حسن زیدابادی (نبی السارقین) و علی اکبر سعیدی سیرجانی را نام برد. از افتخارات جوان سیرجان نیز می‌توان محسن محمدی، مرتجا، محمد آذرگون (ماذر سیرجانی)، محمد رضا کوچکی و محمدعلی آزادیخواه را نام برد

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#152 Posted: 3 Jan 2012 06:04

آب ملخ؛ آبشار آفت کُش

باید به 65 کیلومتری سمیرم سفر کنید تا باور کنید طبیعی ترین آفت کش دنیا، از دل غار بیرون می آید به رودخانه می ریزد! آبشار آب ملخ، شاید یکی از عجیب ترین آبشارهای ایران باشد که با ترکیبات ویژه اش، نقش یک سمپاشی طبیعی را برای مزارع و زمین های کشاورزی بازی می کند و می تواند تمام ملخ های مهاجم را درجا نابود کند!

داستان یک نام عجیب

آب ملخ، نام عجیبش را مدیون همین خاصیت شگفت انگیز است. پای صحبت قدیمی های روستا که بنشینید، برایتان تعریف می کنند که سال ها پیش، وقتی مزارع گندم روستاهای اطراف مورد تهاجم ملخ قرار گرفت، از آب این چشمه بزرگ برای دفع آفت استفاده کردند و ملخ ها همه یکجا هلاک شدند. اتفاقی که هنوز هم از ذهن کشاورزان منطقه پاک نشده و به همین دلیل، آنها هنوز هم مزارعشان را با آب این چشمه آبیاری می کنند. با این حال، نام دیگر این آبشار تخت سلیمان است و و مردم منطقه معقدند که در این چشمه قطعه سنگی وجو داشته که تخت گاه حضرت سلیمان بوده اما اجانب آن را دزدیده اند.

اما مولف مرآت البلدان هم سال ها قبل درباره این آبشار نوشته است: «چشمه ای است که بزعم بعضی آب آن دافع مضرت ملخ است و از کوه دنا که از مشاهیر جبال و در میان اراضی فارس و عراق واقع است می جوشد و آب چشمه بر روی پل سنگی می ریزد و از دو طرف به رودخانه داخل می شود. معروف است که چون ملخ به ناحیه ای آید شخصی برسر این چشمه آمده ظرفی از آب چشمه به نیت آن ناحیت برمی دارد و گوید می خواهم سار ملخ خوار به فلان جا آید و شرط است که در هیچ منزلی ظرف آب آن چشمه را به زمین نگذارد و هر جا که منزل کند ظرف آب را بر سه پایه یا درختی بیاویزد و چون به ناحیه ملخ زده وارد شود آب را بر مزارع و اراضی بپاشد تا به زودی مرغ سیاهی به نام سار به عده زیاد در آن محل پدیدار آید و ملخ ها را صید کرده بخورد تا تمام شوند. ولی این قول معروف دلیل عقلی ندارد. شاه عباس در سنه 1066 ه" . ق. به تماشای چشمه آب ملخ رفت و به قرار معلوم در قزوین هم چشمه آب ملخ وجود دارد». (از مرآت البلدان ج 4 صص 229 - 230).

موقعیت جغرافیایی روستای آب ملخ مانع از آن می شود که آفتاب بیش از سه ساعت در این روستا توقف کند. بنابراین، شما در آب ملخ ظرف سه ساعت هم طلوع خورشید را خواهید دید و هم غروب آن را!

آبشار تو در تو

آبشار آب ملخ از دو بخش تشکیل شده است. اولین قسمت آن سرچشمه آبشار است که از دل کوه بیرون می آید و بخش دیگری که در زیر این سرچشمه قرار گرفته، طاقدیسی سبز رنگ است که مثل پل بر روی رودخانه ماربر خم شده است؛ بخشی که اتفاقا در نگاه اول بیشتر به چشم می آید و بدنه اصلی آبشار را تشکیل می دهد.

با این حال اگر دوست دارید سرچشمه را هم ببینید، باید مسیری را که تا رسیدن به آبشار در پیش گرفته بودید ادامه دهید و بعد از آن، به بالای آبشار بروید و از آن بالا طبیعت را تماشا کنید. اگر سختی راه و گرمای هوا کلافه تان کرده بود، می توانید روی بخشندگی سرچشمه حساب کنید و از آب گوارا و معدنی آن بنوشید. مطمئن باشید دلیلی برای بیمار شدن تان وجود نخواهد داشت!

اما در پشت آبشار پرتگاه خطر ناک و زیبایی قرار دارد که آب ملخ را به یکی از خطرناک ترین آبشارهای ایران تبدیل می کند. آبشاری که تا به حال قربانیان زیادی داشته و احتمالا بعد از این هم خواهد داشت. بنابراین توصیه ما این است که در زمان تماشای آب ملخ فریب زیبایی آبشار و پرتگاه را نخورید و فکر چرخ زدن در ارتفاعات را از سرتان بیرون کنید. باور کنید تمام سی چهل نفری که جانشان را خرج این پرتگاه کردند، مثل شما فکر می کردند که با دیگران فرق دارند و می توانند با کمی دقت و احتیاط از لبه پرتگاه عبور کنند! اما لغزندگی و شیب تند پرتگاه در یک لحظه آنها را غافلگیر کرده و به رودخانه خروشان ماربر سپرده است. البته در بالای آبشار در محل ورود به قسمت پشت آبشار نرده های کوچکی قرار دارد که احتمالا با دیدنشان هشدارهای ما را برای ممنوعیت عبور افراد آماتور و بدون تجهیزات به خاطرتان می آورد.

اگر گذارتان به آب ملخ افتاد، قدمگاه سلیمان را از دست ندهید. ساختاری سنگی که در تنگ بسیار گودى قرار گرفته و سال ها قبل به صورت پلى سنگى و طبیعى ایجاد شده است. برای دیدن تخت سلیمان یا قدمگاه سلیمان، بهتر است از راهنمایی بومیان منطقه استفاده کنید. نزدیکی تخت سلیمان به آبشار این فرصت را به شما می دهد که در یک نیم روز، از هر دو منطقه دیدن کنید.

به محض رسیدن به روستا باید با خودروتان خداحافظی کرده و با پای پیاده از مسیری مالرو عبور کنید. اگر ذوق اکوتوریستی تان گل کرد هم می توانید از روستائیان بخواهید که قاطرشان را چند ساعتی به شما اجاره دهند تا هم تجربه جدیدی در این سفر کسب کنید و هم درآمدهای گردشگری روستا را بیشتر کنید!

راه رسیدن

بهترین زمان بازدید از این آبشار بهار و تابستان است و این روزها که گرمی هوا تابستان کلافه کننده ای را برای ساکنان مرکز و جنوب کشور رقم زده، سفر به این آبشار گزینه خوبی برای فرار از گرما خواهد بود.

اگر از سمت استان اصفهان راهی آب ملخ می شوید، باید از شهرهای اصفهان و سمیرم بگذرید و این شهر را به سمت یاسوج ترک کنید. در جاده سمیرم- یاسوج، بلافاصله بعد از روستای چهار راه، جاده ای خاکی می بینید که در مسیر آن دو دوراهی وجود دارد. در هر دو مورد راه سمت چپ را در پیش بگیرید و حدود 7 کیلومتر در آن پیش بروید، تا به روستای آب ملخ برسید. روستایی در شمالی ترین قسمت خط الراس دنا و مردمی که اصالتشان بختیاری است. شاید برایتان جالب باشد اگر بدانید که موقعیت جغرافیایی روستای آب ملخ مانع از آن می شود که آفتاب بیش از سه ساعت در این روستا توقف کند. بنابراین، شما در آب ملخ ظرف سه ساعت هم طلوع خورشید را خواهید دید و هم غروب آن را!

از این جاده می توانید با ماشین سواری عبور کنید و اگر امکان استفاده از ماشین های شاسی بلند را داشته باشید، احتمالا راحت تر از مسیر خاکی عبور خواهید کرد. اما به محض رسیدن به روستا باید با خودروتان خداحافظی کرده و با پای پیاده از مسیری مالرو عبور کنید. اگر ذوق اکوتوریستی تان گل کرد هم می توانید از روستائیان بخواهید که قاطرشان را چند ساعتی به شما اجاره دهند تا هم تجربه جدیدی در این سفر کسب کنید و هم درآمدهای گردشگری روستا را بیشتر کنید! به هر حال، باید مسیر را در پشت روستا ادامه دهید و در جهت رودخانه ای که از ارتفاعات روستا سرچشمه می گیرد و به رودخانه خروشان ماربر ملحق می شود در پیش بگیرید و بعد از نیم ساعت کوه پیمایی سبک به ملاقات آبشار آب ملخ بروید. حالا شما درست در 215 کیلومتری شهر اصفهان قرار گرفته اید. رو در روی آبشاری که به محض شنیدن صدایش و لمس اولین قطره های پراکنده آن در فضا، خستگی راه را فراموش خواهید کرد.

در پشت آبشار پرتگاه خطر ناک و زیبایی قرار دارد که آب ملخ را به یکی از خطرناک ترین آبشارهای ایران تبدیل می کند. آبشاری که تا به حال قربانیان زیادی داشته و احتمالا بعد از این هم خواهد داشت

چه چیزهایی با خود ببریم؟

اگر فقط برای بازدید از آبشار و سرچشمه آن راهی آب ملخ می شوید، فقط یک کفش کوه پیمایی می خواهد و کوله پشتی پر از آب و خوراکی و احتمالا دوربینی که لحظه های خوب شما را در مقابل این آبشار ثبت کند! اما اگر اهل کوهنوردی حرفه ای هستید یا قصد جانتان را کرده اید و می خواهید پرتگاه پشت آبشار یا زیر آبشار را هم ببینید، باید 30 متر طناب استاتیک، لوازم فرود و صعود غارنوردی، تسمه بلند و کارابین پیچ برای کارگاه همراه داشته باشید.
گروه گردشگری تبیان- آرزو رستم زاد

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#153 Posted: 3 Jan 2012 06:05

شهرستان فلاورجان(لنجان سفلی) با طول جغرافیایی30دقیقه و51 درجه وعرض جغرافیایی 34 دقیقه و 32درجه،با مساحت510 هكتار با مركزیت شهر فلاورجان می باشد و ارتفاع از سطح دریا 1600متر است كه 443كیلومتر با تهران فاصله دارد.

بلوك لنجان بزرگترین بلوك اصفهان وبا بركت تر از همه آنها،لنجان و النجان است كه در خود محل به چهار ناحیه:ایدغمیش- اشیان- اوشترگان و گركن تقسیم شده و هر یك از آنها دهات متعدد دارد.

لنجان در قدیم دو شهر معتبر داشته،یكی فیروزان در لنجان سفلی و دیگر خان لنجان در لنجان علیا وناحیه اشیان تقریبا 18 فرسخ قنوات و مادیهای پر آب دارد.برنجكاری اصفهان منحصر به این بلوك بوده است.باغات بسیار واشجاری بی شمار از كبوده و غیره دارد. نواحی عمده آن عبارت است از؛ریز(زرین شهر)- قهدریجان(كدرگان نام قدیمی آن است)- مباركه- كلیشاد- درچه -دینان- ورنامخواست- سده- دیزی- فلاورجان- پیربكران(گركن شمالی)اشترگان(ایمانشهر) می باشد.

مساحت:۵۱۰۰۰۰كیلومتر مربع

كد تلفن:۰۳۲۴۶

شهر فلاورجان، در 32 درجه و 33 دقیقه پهنای شمالی و 51 درجه و 31 دقیقه درازای خاوری نسبت به نیمروز گرینویچ قرار دارد. این شهر از سوی شمال به روستای جلال آباد، ‌از جنوب به آبادی گارماسه، از باختر به روستای جوزدان، از خاور به زاینده رود و كوه سنگالو محدود است. این شهرستان از سوی شمال به شهرستان خمینی شهر، از جنوب به شهرستان مباركه، از باختر به شهرستان های نجف آباد و لنجان وازخاوربه شهرستان اصفهان محدود است. این شهرستان به گونه دشتی در كناره زاینده رود قرار گرفته و دارای بیشه زارهای پهناوری است. منابع آب آن، ‌رود زاینده رود، كاریز و چاه است. در فلاورجان هم چون سایر شهرستان های استان اصفهان قالی بافی رواج بسیاری دارد. این صنعت دستی زیبا که حاصل هنر سر پنجه های تلاشگر و هنرمند اهالی منطقه به ویژه زنان و دختران آن است، مهم ترین صنایع دستی این شهرستان را تشكیل می دهد. بیش تر قالی های تولیدی در منطقه در کارگاه های خانگی بافته می شوند و تولیدات آن سهم مهمی دراقتصاد خانواده و کل منطقه دارد. در این شهرستان برای بافتن فرش ها از طرح های اصفهانی، نجف آبادی و نایینی استفاده می شود. فلاورجان در دشتی، در كنار زاینده رود قرار گرفته است و دارای بیشه‌زار های پهناور است. كوه گردولی در جنوب خاوری و كوه سنگالو در خاور این شهر قرار دارند. رود زاینده رود از خاور فلاورجان می گذرد و جلوه ای زیبا به این منطقه می بخشد. بناهای تاریخی این منطقه نیز بر جذابیت های توریستی آن می افزایند مهم ترین فرآورده های كشاورزی فلاورجان گندم، برنج، صیفی، سبزی و. . است. مردم این دیار به پرورش گوسفند، گاو، ‌بز، … و هم چنین مرغ داری و طیور نیز می پردازند. فلاورجان در دشتی، در كنار زاینده رود قرار گرفته است و دارای بیشه‌زار های پهناور است. كوه گردولی در جنوب خاوری و كوه سنگالو در خاور این شهر قرار دارند. رود زاینده رود از خاور فلاورجان می گذرد و جلوه ای زیبا به این منطقه می بخشد. بناهای تاریخی این منطقه نیز بر جذابیت های توریستی آن می افزایند.

فِلاوَرجان شهری است درشهرستان فلاورجان استان اصفهان ایران. نام این شهر عربی‌شدهٔ واژه پل‌آورگان فارسی است. شهرستان فلاورجان دارای دو بخش مرکزی و گرگن شمالی است.شامل شهرهای فلاورجان ، قهدریجان ، ‏‏کلیشاد و سودرجان ‏‏‏‏و ابریشم و ایمانشهر می‌باشد. دارای روستاهایی مانند جوجیل و می‌‌باشد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#154 Posted: 3 Jan 2012 06:05

حسین آباد اردستان

روستای حسین آباد اردستان در قسمت شمال ودر فاصله ۱۵ کیلومتری شهر اردستان قرار دارد وهم اکنون در این روستا حدود ۳۶۰ نفر ساکن هستند ودارای حدو۹۰ خانوار می باشد. حسین آباد یکی از روستا های قدیمی شهرستان اردستان می باشد

روستای حسین آباد اردستان دارای طول جغرافیایی 25 دقیقه و52درجه و عرض جغرافیایی 33دقیقه و33درجه کره جغرافیایی می باشد،ودر شمال شهر اردستان و غرب شهر زواره در استان اصفهان قراردارد. روستای حسین آباد قبلا در دهستان گرمسیر شهرستان اردستان قرار داشته است ولی هنگامی که زواره بخش می شود در دهستان ریگستان قرار می گیردوهم اکنون درهمین دهستان قراردارد.

طبق شواهد و بناهای موجودو گفته های مردم روستا، حسین اباد تا کنون در 4 مکان جداگانه قرار داشته است در واقع روستای حسین آبادی که هم اکنون مردم در آن ساکنند حسین آباد چهارم به حساب می آید و حسین آبادسومی همان حسین آبادی است که به قلعه ی حسین آبادمعروف است و ارگ ها و دیوارهای آن هم اکنون وجود دارد و در غرب و در نزدیکی حسین آباد کنونی قرار دارد که اطلاعات بیشتر در موردآن در ادامه داده می شود و حسین اباد دوم حسین آبادی که اثراتی از آن باقی نمانده است چون متاسفانه به علت قرار گرفتن آن در مزارع کشاورزی و برای اینکه زمین های بیشتری برای کشاورزی داشته باشند آن راتخریب می کنند.

به گفته افراد قدیمی روستا، حسین آباد دومی دارای بنایی 3 طبقه و بازارچه بوده است و احتمالا حمام وآب انباری که هم اکنون وجود دارد متعلق به حسین آباد دومی می باشد و طبق تحقیقاتی که روی حمام انجام شده به این نتیجه رسیدیم که قدمت این حسین آباد دومی به دوران صفویه و زمان حکومت شاه عباس می رسد( یعنی حدود 450 سال پیش )و متاسفانه در مورد تاریخ وطرز زندگی مردم آن زمان در حسین آباد اطلاعاتی وجود ندارد و حسین آباد اول که در مورد آن تا کنون بنده مطلبی یافت نکرده ام در طرف شمال غربی حسین آباد کنونی قرار داشته است و هم اکنون با تخریب آن وتبد یل به زمین های کشاورزی به باغ درخت پسته تبدیل شده و فقط یک دیوار (به قول اهالی ده دیوار کهنه )باقی مانده است بیشتر اطلاعات مردم قدیم روستا در مورد تار یخچه روستای حسین اباد در مورد حسین اباد سومی است که قنات این دوره حسین آباد توسط حاجی محمد تقی تاسیس شده است ودارای طول جغرافیایی ۲۳ دقیقه و ۵۲ درجه و عرض جغرافیایی ۳۱ دقیقه و ۳۳ درجه کره جغرافیایی می باشد.

در کتاب آتشکده اردستان که توسط آقای ابوالقاسم رفیعی مهرآبادی نوشته شده است در این مورد چنین بیان شده است:حسین آباد حاجی محمد تقی(حسین آباد سومی) دیه حاصل خیزی است که به وسیله حاجی محمد تقی نامی در اوائل قرن سیزدهم هجری(1215ه.ق) احداث گردیده است و مجمر (شرح حال سید حسین متخلص به مجمر که در باب شعرا خواهد بود واز شاعران معروف آن دوران بوده واصلیت این شاعر زواره ای بوده است ) معروف در تاریخ این احداث قطعه ذیل را سروده است (در این این شعر 9 بیت اول آن در مدح حاجی محمدتقی است و7 بیت آن در مدح روستای حسین آباد است که برای مشاهده کامل این شعر به آدرس اینترنتی که در آخر این مقاله درج شده مراجعه فرمایید

همان طورکه در بالا اشاره شد این روستا دارای قلعه ای از دوران قاجارمی باشد که این قلعه دارای چهار ارگ در گوشه های خود ویک درب چوبی بزرگ بوده است که یک از این ارگ ها به دست مالک شخصی آن حدود چند سال پیش خراب شده است ولی سه ارگ آن هنوز باقی مانده است در قدیم به علت وجود راهزنان ودزدان و نزدیک بودن به جاده مردم مجبور به ساخت این قلعه ها بوده اند و هرروزو شام در این ارگ ها از قلعه نگهبانی می کرده اند به طوری که به حالت شیفتی افرادی در هر برج بوده اند و با دیدبانی اگر راهزن یا دزدی به قلعه نزدیک می شده به افراد روستا آماده باش می داده اند و این نکته هم قابل ذکر است که در حسین آباد اولی هم قلعه کوچکی با ارگ های مستحکم وجود داشته است که آن جا هم مانند این قلعه حسین آباد سومی داری درب چوبی بزرگی بوده است که آن قلعه پیشرفته تر بوده است که متاسفانه مالک شخصی این زمین ها هم این بنای بسیار زیبا را در چند سال پیش تخریب کرد ه اند و فقط پی ها و چارچوب این قلعه که معلوم نبوده چند سال قدمت دارد باقی مانده است ولی با پرسش هایی که بنده از اهالی قدیمی این روستا به عمل آوردم توانستم سری افراد که از زمان حاجی محمد تقی به بعد مالکان حسین آباد بوده اند وتاریخچه ای از آن ها را جمع آوری کنم

در کتاب اردستان نامه (گلبن) در مورد حاج محمد تقی که قنات حسین آباد در سال 1215هجری قمری احداث کرده این چنین می نویسد:حاج محمد تقی که در اصفهان ساکن شده است وخاندان جواهریان در آن جا از نسل او هستند وی حاکم اردستان در زمان محمد شاه قاجار بوده ومزرعه حسین آباد از احداثات اوست که مجمر زواره ای ماده تاریخی برای احداث آن گفته. بعد از این که حاج محمد تقی در سال 1215 هجری قمری قنات روستا را احداث می کند محدوده زمین هایی هم برای کشت با آب قنات را تعیین می کند و شروع به کاشت می کند.مالک حسین اباد بعد از حاجی محد تقی ،سهام السلطنه بزرگ بوده است .((در کتاب آتشکده اردستان که توسط ابوالقاسم رفیعی مهر آبادی در مورد سهام السلطنه این طور بیان شده است: اسم سهام السلطنه مصطفی قلی خان فرزند محمد تقی خان عرب عاملی بوده است و سهام اسلطنه به خاطر کار ها ومقام به او لقب داده شده است امنیت راه های از کرمان تا تهران بعظم له تفویض شده و کمال لیاقت وکفایت را به معرض ظهور می آورد و مرتبتی عالی در در بار ناصر الدین داشت مصطفی قلی خان به سادات وعلما ارادت می ورزید و به شعا ئر مذهبی مخصوصا تعزیه داری آل عبا علاقه مفرطی داشته است نامبرده در سال 1305 هجری قمری حکومت یزد را عهده دار شد و در سال 1306 به علت معرضه مثانه در گذشت و قلعه حسین آباد سومی که هم اکنون هم وجود دارد توسط سهام السطنه بزرگتر درست می شود. سهام السلطنه کوچک(پسر) 5 دنگ از روستای حسین آباد را به معتمد الحرم نیسیانی که در حرم سرای پادشاه بوده است می فروشد. و به این صورت از آن سال به بعد مالک روستای حسین آباد نی ها می شوند (( در کتاب آتشکده در مورد معتمدالحرم نیسیانی این چنین می نویسد: حاجی معتمد الحرم نیسیانی :حاجی میرزا احمد خان نیسیانی در قریه نیسیان بر زاوند در خانواده متوسطی به دنیا آمد و چون خنثی بود به تهران احضار ودر حرم سرای ناصرالدین شاه داخل شده و سمت آغاباشی گری داشته است ظاهرا ابتداء ورود به این خدمت سال یک هزار وسیصد (1300) هجری قمری و پس از وفات ناصرالدین شاه آغاباشی مظفرالدین شاه ومحمد علی شاه و احمد شاه بوده است وبعد از انقراض سلاطین قاجاریه منزوی گردیده و در سال یک هزار سیصد نه (1309) شمسی در تهران وفات یافت روستای حسین آباد اردستان پس از انقلاب:روستای حسین آباد اردستان پس از انقلاب پیشرفت های زیادی کرده است و مردم حسین آباد بعد از انقلاب مفهوم خوب زندگی کردن ودور از زور ارباب وخان را را برای اولین بار تجربه کردند ودیگر در آن خانه های اربابی زندگی نکردند و سریع از آن خانه های اربابی بیرون رفتند ودر فاصله 600 متری بافت قدیمی شروع به ساخت خانه های جدید کردند پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فرمان امام خمین یدرروستاها از جمله حسین آباد اباد چاه های آبی به میزان احتیاج مردم حفر شد که همان طور که در قبل اشاره شد در این روستا هم 3 حلقه چاه عمومی برای مردم حفر شد و به مردم به طور رایگان هدیه داده شد تا بتوانند در کار در این زمین ها خرج و مخراج و احتیاجات خود را تامین کنند در اوایل کار کردن روی این زمین ها که همراه با واگذاری سهم چاه های آب به مردم داده می شده است به علت این که قبلا این زمین ها بیابان بوده است آباد کردن آن بسیار سخت بوده است .به طوری که بعضی از افراد در اوایل این زمین ها رها یا فروخته اند اما با همه این مشکلات این زمین ها به دست کشاورزان زحمت کش روستای حسین آباد آباد شد بعد از این که این زمین ها و سهم آب به مردم واگذار شد مردم شروع به ساخت خانه با مصالح جدید آن زمان یعنی :آجر،آهن،گچ در فاصله تقریبا500 متری روستای حسین اباد سومی (خانه های این دوره از حسین آباد به زمان سهام السلطنه یعنی حدود200 سال قبل می رسد می باشد که درمورد آن در بخش تاریخ قبل از انقلاب توضیحات کامل داده شده است)کردند در اوایل انقلاب جمعیت حسین آباد در حال افزایش بوده است ولی بعد از چند سال جوانان وبعضی از مردم روستا برای جویا شدن کار ومشکلات دیگر شروع به مهاجرت به شهر ها کردند و این مهم باعث شده است که روستای حسین آباد با توجه به این که روستای قدیمی است و باید جمعیتی بیش از این داشته با شد متاسفانه تا این زمان فقط دارای حدود360 نفرجمعیت می باشد.همین طورکه مردم حسین آباد به ساخت خانه می پرداختند در فاصله 600 متری روستا هم شروع به ساخت دامداری هایی برای دام وطیور خود کردند
یکی از محاسن روستای حسین آباد نسبت به تمام روستا های شهرستان اردستان این است که هیچ نوع دامداری در داخل خود روستا یعنی جایی که مردم ساکنند وجود ندارد در واقع مردم حسین اباد مانند روستا های دیگر دام ها را در کنار خانه مسکونی خود پرورش نمی دهند بلکه با همکاری تمام افراد روستا یک مکان خاص همان طور که در قبل گفته شد در فاصله تقریبا 600متری روستا ساخته شده است و به اکثریت افراد روستا زمین هایی برای دام هایشان واگذار شده است و این مهم خود باعث شده است که روستای حسین آباد یکی از روستا های بسیار تمیز شهرستان اردستان به حساب آید واز نظر بهداشتی هم در سطح بالایی قرارگیرد. کم کم بعد از چند سال پس از انقلاب تمام افراد روستا در مکان جدید روستا ساکن شدند.

بعد از انقلاب تاکنون خدماتی که به این روستا ارائه شده است رابه طور لیست وار برای شما عزیزان به نمایش می گذارم

1-برق رسانی به تمام امکان مسکونی جدید2- لوله کشی آب برای تمام روستا3- مخابرات4-ساخت مدرسه ابتدائی جدید چون در قبل از انقلاب هم دارای مدرسه ابتدائی بوده است ولی آن مدرسه در حال تخریب بوده 5- آسفات کوچه ها6-ساختن خانه بهداشت 7-ساخت ساختمانی برای بسیج8- ساخت مدرسه راهنمایی پسرانه در حسین آباد برای دانش آموزان روستای حسین آباد وروستاهای اطراف آن 9- مجهز کردن تمام منازل روستا به خط تلفن ثابت 10- گاز رسانی به تمام منازل روستا11-بهسازی خیابان ها وکوچه ها 12- دادن دهیاری به حسین آباد13- ساخت مسجد جدید وحسینیه وآشپزخانه برای آن و بسیار کار های دیگر که در این جا فقط موارد مهتر بیان شد.
مردم روستای حسین اباد در دوران هشت سال دفاع مقدس نقش خود را واقعا به خوبی ایفا کردند و از این امتحان خدایی سربلند بیرون آمدند که وجود دو شهید به نام های حسین نژاد رمضانی ورحمان جوزی که هم اکنون در همین روستا به
خاک سپرده شده اند و وجود جانبازان دراین روستا بیان گیر این حقیقت است
برای مشاهده مطالب بیشتر ازروستای حسین آباد(بازی های محلی –غذاهای محلی- کلمات محلی و..) لطفا به آدرس اینترنتی www.hoseinabad4.blogfa.com مراجعه فرمایید

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#155 Posted: 3 Jan 2012 06:06

خمینی شهر اصفهان

خمینی‌شهر یکی از شهرهای استان اصفهان در مرکز ایران است. این شهر در بخش مرکزی شهرستان خمینی‌شهر قرار دارد. جمعیت آن طبق سرشماری سال ۱۳۸۵ مرکز آمار ایران برابر با ۲۸۷۲۶۵ نفر بوده‌است.

بخش‌ها و محله‌ها
علی رغم اینکه این شهر در تقسیم بندی به سه محله بزرگ ورنوسفادران و خوزان و فروشان تقسیم می‌شود باید گفت چند محله بزگ دیگر هم با قدمت چند هزار ساله در این شهر وجود دارد اما به علت وجه تسمیه نام قدیم این شهر که سده‌است گمان برده شده باید از سه ده تشکیل شده باشد و محلات دیگر را نام نمی‌برند.

از جمله محله‌های قدیم این شهر :
دستگرد، اسفریز، اندآن، هرستان، آدریانف درچه پیاز، ولاشان، زازران، تیرانچی، کوشک، قلعه امیریه، قرطمان، اصغرآباد، جوی آباد، وازیچه می‌باشد و از بخش‌های جدید آن منظریه و هفتصد دستگاه را می‌توان نام برد.

صنایع و مشاغل
از صنایع این شهر می‌توان سنگبری و ریسندگی و دباغی و کشاورزی را نام برد. خمینی شهر از بزرگترین شهرهای استان اصفهان بوده و از نظر موقعیت علمی دانشگاهی و صنعتی قابل توجه می‌باشد. دانشگاه صنعتی اصفهان از دانشگاه‌های معتبر کشور در این شهر قرار گرفته‌است

بناهای تاریخی
از بناهای تاریخی خمینی شهر می‌توان از مزار ورنوسفادران، مسجد جامع خوزان، خانه سرتیب، خانه مجیری‌ها نام برد.

مشاهیر
از مشاهیر و بزرگان خمینی شهر می‌توان از افراد زیر نام برد:

ریحان میردامادی پدر سرم شناسی ایران
محسن امیریوسفی کارگردان تئاتر و سینما
آیت اله اشرفی اصفهانی پنجمین شهید محراب
سروش اصفهانی
شهید موذنی
سعید بیابانکی شاعر و نویسنده
اصغر حاج حیدری شاعر محلی
اصغر فرهادی نویسنده و کارگردان سینما
فیض السلام اولین مترجم نهج البلاغه
محمد قورچانی از اولین پیشکامان تکواندو در ایران

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#156 Posted: 3 Jan 2012 06:06

زرین شهر اصفهان

زرین‌شهر (ریز سابق) یکی از شهرهای استان اصفهان در مرکز ایران است. این شهر مرکز شهرستان لنجان استان اصفهان است. جمعیت زرین‌شهر بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ خورشیدی برابر با ۵۶٬۳۷۵ نفر بوده‌است. زرین‌شهر، در ۴۱ کیلومتری اصفهان واقع شده‌است و از آب و هوایی خشک با فصول نامنظم برخوردار است. میزان بارندگی در این شهر بطور متوسط سالیانه ۱۱۵ میلی‌متر و متوسط درجه حرارت سالیانه ۱۴+ درجه سانتیگراد می‌باشد. اماکن تاریخی این شهر عبارتند از: مسجد جامع و مسجد صباحی که مسجد صباحی مربوط به سدهٔ پنجم هجری و حضور اسماعیلیان در این منطقه می‌باشد. رودخانه زاینده‌رود از کنار آن عبور می‌کند. آب وهوای آن خنک بوده ولی به دلیل مجاورتش با کارخانه‌هایی چون ذوب آهن و صنایع دفاع آب و هوایش آلوده شده‌است. آبشار شاه‌لولاک در نزدیکی این شهرستان واقع است. مسجد صباحی از جاذبه‌های گردشگری آن می‌باشد. شهر زرین‌شهر به دلیل مجاورتش با کارخانه ذوب آهن اصفهان مورد موج مهاجرت اقوام مختلف از سراسر ایران قرار گرفته که بیشتر آنها را قوم بختیاری تشکیل می‌دهند. سنتی ماندن برخی از محل‌ها از جمله قهوه‌خانه‌های مجاور رودخانه جلوه خاصی را به این شهر داده‌است.

پارک زرین‌شهر در حاشیه زاینده‌رود از مکان‌های دیدنی آن است.
کشاورزی
از جمله محصولات مهم این منطقه برنج لنجان است که در زرین شهر و شهرهای اطراف کشت می‌شود. در بیشتر مناطق کشاورزی و شالیکاری (به زبان محلی: تولِکی) هنوز به صورت سنتی و با دست انجام میپذیرد. از جمله مناطق مهم کشت برنج در زرین شهر می‌توان به قروق، طوله شوغالی و باغ آقا اشاره کرد.

تاریخچه
مرکز شهرستان لنجان به سبب مجاورت با زاینده رود در سال ۱۳۳۶ طبق مصوبه شورای شهر ریز، با الهام از نام کهن زرین‌رود به زرین‌شهر تغییر نام یافت.

به گفتهٔ باستان‌شناسان، اشیاء کشف شده در تله‌های باغ محمود، باغ دراز و تله کافر که در جنوب این شهر و در مجاورت مادی کهن ریز قرار دارد، برآمده از دل معدودی از تپه‌های باستانی مسیر زاینده رود می‌باشد که از لحاظ تاریخی همدوره با تمدن سیلک کاشان است.

از دیگر آثار تاریخی فرهنگی این منطقه می‌توان به مسجد صباحی (مسمی به رییس فرقه اسماعیلیه) حمام صحرایی با کتیبه ۸۰۰ ساله، قلعه اعراب، پل شاه نشین و تالار کهن ریز، آسیاب‌ها، کبوتر خانه‌ها و عصار خانه، حمام‌های خزانه‌ای، قلعه‌های دفاعی و مساجد گوناگون اشاره کرد که به جز مسجد رحیم خان (جامع) قلعه حسین آباد و باغ برجی شرق ریز مربوط به دوره قاجار و حوزه علمیه قدیمی ریز کلیه آثار ذکر شده در هجوم صنعت و توسعه بی حساب همچون دیگر نمادهای تاریخی فرهنگی شهر از صفحه روزگار محو گردیده‌اند.

بزرگان
فیلسوف اسماعیل ابن محمد ریزی (از دانشمندان قرن هفتم هجری قمری)صاحب کتب رساله نصرتیه و حیات النفوس، علامه ملا عبدالوهاب ریزی صاحب چند جلد تعلیقات مفصل بر کتاب القسطاس المستقیم و رسالاتی در احکام متوفی ۱۲۸۱(ه-ق)، علامه شیخ مرتضی ریزی(پیشوای دینی اهالی اصفهان و اطراف و رهبر مبارزات آنان در مقابل تعدیات ظل السلطان و ارسال کننده حکم درخواست انفصال ایشان از حکومت اصفهان و پشتیبان مردم تاخلع نهایی او از حکومت اصفهان) مدفون در تکیه ریزی تخت فولاد اصفهان متوفی۱۳۲۹(ه-ق)، شیخ ابوالمعالی ریزی اولین استاد حضرت آیت الاه بروجردی مرجع اعلای تشیع، مجتهد و فقیه اصولی آقاشیخ ابوالفضل ریزی (مدفون در تکیه ریزی تخت فولاد متوفی ۱۳۳۹ ه-ق)، شیخ ضیاء الدین ریزی از علمای برجسته حوزه نجف اشرف، ملا حسن ریزی شاگرد خاص حوزه درس حاجی آباده‌ای و مدفون در تکیه آباده‌ای تخت فولاد اصفهان متوفی(۱۲۹۹ ه-ق)، آقا سید اسماعیل ریزی از علمای برجسته سامرا ونجف اشرف و شاگرد میرزای بزرگ شیرازی در سامرا (از رهبران مشروطیت و نماینده اولین دوره مجلس شورای ملی)و فقیه وارسته مریم ریزی صاحب کتاب وزین و مرجع مطالب السوال، شیخ جعفر ریزی پدر فقیه وارسته مریم ریزی، سید آقاجان نوربخش جد اعلای دکتر محسن نور بخش وزیر اقتصاد و دارایی و رییس بانک مرکزی، ملا لطف اله شمس الواعظین ریزی صاحب کتب جواهر الکلام و شمس طالعه، ملا ابوالقاسم ریزی، ابوالحسن ریزی و حضرت آیت الله شیخ محمود شریعت ریزی در سده‌های گذشته آیت الله حاج شیخ حبیب الله رهبر و محمد تقی رهبر (نماینده مجلس) و همچنین هنرمندان، صنعتگران و شخصیت‌های اجتماعی برجسته همچون سردار جعفرقلی خان ریزی (رهبر اهالی ریز درمبارزه علیه تعدی‌های شاهزادگان قاجار)، میرزا عبدالجواد خطیب از خطاطان برجسته اصفهان و صاحب دیوان اشعار با قریب بر سه هزار بیت شعر و استاد نامدار حاج علی پرورش سازنده اولین پل معلق کشور بر روی زاینده رود با ابزار ساده آهنگری قدیم و میرزا احمد نقاش استاد حاج میرزا آقا امامی معروف از نقاشان برجسته کشور در دوره قاجار اشاره کرد که همه و همه به عنوان زیر ساختار جامعه علمی فرهنگی شهر در عصر نوین منجر به ظهور چهره‌های شاخصی همچون پروفسور عبدالرحیم رجایی ریزی،دکتر هوشنگ رجایی ریزی، پروفسور مهدی پرورش ریزی و دکتر خدامراد مرادیان از چهره‌های ماندگار علمی و بین المللی و دهها چهره برجسته علمی فرهنگی دیگر گردیده‌است.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#157 Posted: 3 Jan 2012 06:07

معرفی بادرود اصفهان

بادرود شهری تاریخی - مذهبی است در بخش امامزاده از شهرستان نطنز در استان اصفهان در مرکز ایران که در کوهپایه شمالی کوه کرکس قرار دارد.

این بخش در ۱۳۵ کیلومتری شمال اصفهان، ۲۵ کیلومتری شمال نطنز، ۶۰ کیلومتری جنوب شرق کاشان و ۵۵ کیلومتری غرب اردستان در کنار شاهراه ترانزیت تهران - بندرعبارس و همچنین اتوبان قم-اصفهان قرار دارد. باستان شناسان آثار تمدن ۶۰۰۰ ساله را در اطراف روستای اریسمان یافته‌اند[نیازمند منبع]. دیاکونوف در کتاب تاریخ ماد از حمله آشور ناسیراپال (پادشاه آشور) به بادرود نوشته‌است.

جمعیت شهر بادرود در ۱۴۳۹۱ نفر است که با روستاهای اطراف آن ۲۳۲۱۱ نفر می‌شود.[۱]

گویش محلی مردم بادرود «گویش بادرودی» است که جزئی از زبان‌های ایرانی مرکزی و از شاخه زبان‌های ایرانی شمال غربی و هم خانواده با زبان مادی مانند کردی است.

دو امام‌زاده آقا علی عباس و شاهزاده محمد (از فرزندان موسی کاظم) در نزدیکی این بخش قرار دارد.

آب و هوای بادرود خشک و کویری است که تابستان‌های گرم و زمستان‌هایی سرد دارد.

شغل بیشتر مردم بادرود باغداری و کشاورزی است گرچه بخش صنعت و خدمات هم در آن رونق دارد. محصول مهم شهر بادرود انار است که به خارج از کشور هم صادر می‌شود[نیازمند منبع]. پس از انار میوه‌هایی مانند انجیر، انگور و سیب هم در آن تولید می‌شود.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#158 Posted: 3 Jan 2012 06:07

معرفی شهرستان داران اصفهان

داران مرکز شهرستان فریدن یکی از شهرستانهای استان اصفهان است. داران در غرب استان اصفهان و در منطقه‌ای کوهستانی از رشته کوه‌های زاگرس قرار دارد...

داران مرکز شهرستان فریدن یکی از شهرستانهای استان اصفهان است. داران در غرب استان اصفهان و در منطقه‌ای کوهستانی از رشته کوه‌های زاگرس قرار دارد. زبان مردم شهر فارسی است ولی روستاهای زیر مجموعه به لهجه‌های بختیاری ، لری،ترکی,گرجى و ارمنی نیز تکلم می‌کنند. داران یکی از مرتفع ترین و سرد ترین شهرهای ایران است. مشخصات جغرافیایی داران، مركز شهرستان فریدن، با پهنه ای حدود ۵ كیلومتر مربع، ‌در باختر استان اصفهان، د‌ر ۳۲ درجه و ۵۸ دقیقه و ۴۵ ثانیه پهنای شمالی و ۵۰ درجه و جود آورده است. پوشش گیاهی شهرستان را گون، گز، كرفس كوهی و درختان پراكنده بلوط تشكیل می دهند. این شهر در ایران باستان به نامهای پاری تاکن و پرتیکان خوانده می‌شده است و از اهمیت زیادی برخوردار بوده ولی اکنون به علت فقر و محرومیت شدید دچار عقب ماندگی و مهاجرت جمعیتی شده است.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#159 Posted: 3 Jan 2012 06:08

اصفهان (پارسی میانه: سپاهان؛ فارسی دری: اصفهان) شهری باستانی در مرکز ایران می‌باشد که به فاصله ۴۲۰ کیلومتری جنوب تهران، پایتخت ایران، قرار دارد. شهر اصفهان، مرکز استان اصفهان و نیز مرکز شهرستان اصفهان است، و در فرهنگ ایرانی به «نصف جهان» مشهور شده‌است. به لحاظ جمعیت بعد از تهران و مشهد سومین شهر بزرگ ایران می‌باشد. این شهر طبق سرشماری نفوس و مسکن، در سال ۱۳۸۵، ۱٬۵۸۳٬۶۰۹ نفر جمعیت داشته‌است.‎ این شهر از دیر باز از مهمترین مراکز شهر نشینی در فلات ایران بوده‌است. بناهای تاریخی متعددی در شهر وجود دارد که تعدادی از آنها بعنوان میراث تاریخی در UNESCO به ثبت رسیده‌است. [۲]

اصفهان در منطقه‌ای نیمه کویری در مرکز ایران و در کنار رودخانه‌ی زاینده رود قرار گرفته‌، و از مراکز گردشگری، فرهنگی و اقتصادی ایران است. آب و هوای آن معتدل و دارای فصول منظم است.

پیرامون واژه
شهر اصفهان از روزگاران کهن تا کنون به نامهای: صفاهان، صفویان، پارتاک، پارک، پاری، پاریتاکن، پرتیکان، جی، دارالیهودی، رشورجی، سپاهان، سپانه، شهرستان، صفاهان، صفاهون، گابا، گابیان، گابیه، گبی، گی، نصف جهان و یهودیه سرشناس بوده‌است.

بیشتر نویسندگان بر این باورند که چون این ناحیه پیش از اسلام، به ویژه در دوران ساسانیان، مرکز گردآمدن سپاه بود و سپاهیان مناطق جنوبی ایران، مانند:

بختیاری، فارس، خوزستان، سیستان و... در این ناحیه گرد آمده و به سوی محل نبرد حرکت می‌کردند، آنجا را «اسپهان» گفته، سپس عربی شده و به صورت «اصفهان» درآمده‌است.

این شهر دارای واژگان کهنتری است که با نام کنونی آن، هیچ گونه پیوندی ندارد، مانند:

گابیان، گابیه، جی، گبی، گی، گابا.

تاریخ
در طول تاریخ به آسانی نمی‌توان رد شهر اصفهان را بطور پیوسته دنبال نمود. هر چند اصفهان در مرکز فلات ایران قرار داشت. به علت آنکه در دوران پیش از اسلام نقطه ثقل امپراتوری‌های هخامنشی تا ساسانی، قلمرو غربی امپراتوری‌ها و بخصوص بین النهرین بود، این شهر در کانون توجه این سلسله‌ها قرار نداشت. در طول تاریخ تا دوران اسلامی می‌توان در محل فعلی شهر اصفهان ردپای شهرهای مختلفی تحت نامهای مختلف، محلهای مختلف و حتی مردمان متفاوتی را پیگیری نمود.هر چند در دوران اسلامی منطقه جغرافیایی اطراف شهر نام اَسپاهان که نام تقسیم بندی حکومتی زمان ساسانیان بوده‌است را حفظ کرده‌است. در هنگام حمله اسکندر مقدونی به ایران، این شهر مرکز گابیویی ها بوده‌است و از آن تحت عنوان گابای یا تابای نام برده شده‌است. در قرون اولیه اسلامی، منابع اسلامی از دو شهر در مکان فعلی شهر اصفهان نام می‌برند؛ شهری بنام جَی در مکان فعلی محله جِی و دیگری شهری در سه کیلومتری غرب جَی با نام یهودیه که جمعیتی قابل توجه از یهودیان را در خود جای داده بود. بعد از اسلام این شهر رو به پیشرفت نهاد. در دوره سلجوقی این شهر به عنوان پایتخت سلجوقیان برگزیده شد. اوج شکوفایی اصفهان به زمان صفویان بر می‌گردد؛ هنگامی که شاه عباس کبیر پایتخت صفویه را به این شهر منتقل نمود.

سوغات شهر
معروفترین سوغات اصفهان گز است. گز یک نوع شیرینی است که با گز انگبین یا ترنجبین شکر بادکا و مغز پسته، بادام، فندق یا گردو و سفیده تخم مرغ و گلاب ساخته می‌شود. در گز از هیچ ماده شیمیایی استفاده نمی‌شود.

معماری و آثار تاریخی اصفهان

میدان نقش جهاناصفهان سرشار از آثار هنری و تاریخی است که میدان نقش‌جهان، مِنارْ جُنبان، هتل عباسی، برج کبوترخانه، گذر چهارباغ عباسی، سبزه میدان، کاخ چهلستون، آتشگاه اصفهان، کاخ عالی‌قاپو، کاخ هشت‌بهشت و مدرسه چهارباغ از بارزترین آنها هستند.

پل‌های تاریخی : پل جویی، پل شهرستان، پل مارنان، سی و سه پل یا پل الله وردیخان و پل خواجو.

بازارهای تاریخی : بازار اصفهان، بازار قیصریه اصفهان یا بازار صفویه یا بازار سلطانی، بازار شاهی یا بازارچه بلند بازار دردشت، بازار بیدآباد، بازار و ریسمان، بازار غاز، بازارهای معروفی اطراف میدان نقش‌جهان: بازار مسگرها، بازار ترکش‌دوزها، بازار کلاهدوزها، بازار لواف‌ها و بازار آهنگرها.

مساجد تاریخی: مسجد علی، مسجد امام، مسجد حکیم، مسجد حاج‌ محمدجعفر آباده‌ای، مسجد علیقلی‌آقا، مسجد قطبیه، مسجد ایلچی، مسجد آقا نور، مسجد رکن الملک، مسجد سید، مسجد رحیم خان، مسجد صفا، مسجد ذوالفقار، مسجد خان، مسجد شیخ لطف الله، مسجد مصری، مسجد جمعه، مسجد لنبان و مسجد مقصودبیک

مسجد امام-نقش جهاناز دوره قبل از اسلام، چیزی به جز بقایای آتشکده‌ای در کوه آتشگاه، اکتشافات اندکی در تپه اشرف و همچنین پل شهرستان (متعلق به دوران ساسانیان) بجا نمانده‌است که از میان آن سه تنها بنای برپا و برجا همین پل شهرستان است.

بیشتر آثار تاریخی بجا مانده در مربوط به دورهٔ اسلامی است. آثاری از تمامی دوره‌های تاریخی پس از اسلام بجا مانده‌است اما بویژه آثار دو دوره باشکوه از تاریخ اصفهان یعنی دورهٔ سلجوقی و دورهٔ صفوی برجستگی ویژه‌ای دارد، که هر کدام دارای ویژگی‌ها و سبک معماری یگانه خود است.

دوران سلجوقیان

ایوان شمالی مسجد جامعمعماری سلجوقیان - که بویژه در مسجد جامع نمود می‌یابد - ساده و بی‌پیرایه اما با ظرافت فراوان است. از ویژگی‌های دیگر معماری این دوره سکوت و درونگرایی به دور از هر گونه جلوه‌گری آن است. بجای آنکه بیننده تحت تأثیر آنی آن قرار گیرد، آرام آرام زیبائی و عظمت اسرار آمیز آن را در جای خود احساس می‌کند. برخلاف معماری و هنر دوره صفوی که توجه به جلوه‌های رنگ و نور و چشمگیری و درخشندگی از ویژگی‌های آن است.

آرامگاه ملکشاه و سلطان سنجر و خواجه نظام الملک از آثار تاریخی این دوره در شهر اصفهان می‌باشد.

دوران صفویان
عصر صفوی، عصر کمال و شکوفایی نبوغ معماری و شهرسازی در ایران است. زیباترین و با شکوه‌ترین آثار معماری ایران در همین دوره، توسط معماران خلاق و هنرمندی چون محمدرضا و علی اکبر اصفهانی آفریده شد. در زمان شاه عباس اول صفوی پایتخت از قزوین به اصفهان منتقل شد. اصفهان در مرکز امپراتوری صفوی قرار داشت و نسبت به قزوین به خراسان نزدیک تر بود. موقعیت جفرافیایی این شهر موجب افزایش سرعت عکس‌العمل شاه در مقابل تهدیدات ازبکان و عثمانیان بود.شاه عباس بدون ایجاد تفییرات عمده در بخش قدیمی شهر، بخش‌های جدیدی را به آن افزود. میدان نقش جهان، دولتخانه و خیابان چهارباغ در کنار بخش‌های قدیمی شهر ساخته شدند.

از ویژگیهای مهم در شیوهٔ معماری این دوره، علاوه بر استحکام و زیبایی ساختار، درخشش بیان است. در آثار این دوره تابش رنگ و نور، و جذابیت سطوح و شکوه چشمگیر آنها، احساس زیبائی خیره کننده‌ای در بیننده ایجاد می‌کند و طنین رنگها و سطوح مکرر کاشیهای درخشان به منظره‌ای شفاف، مجرد و روحانی تبدیل می‌شود.

معماری این دوره از لحاظ وسعت و کارآیی، بسیار متنوع است و در تمامی ابعاد حیات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی مردم حضوری زنده و پویا دارد. باشکوه‌ترین مساجد، عظیمترین میدانها، زیباترین پلها و خیابانها، بزرگ‌ترین بازارها، مدرسه‌ها، و کاروانسراها در این عصر ساخته شد. و همه در نوع خود در اوج کمال هنری، استحکام و کارآیی و بعضی چنان باشکوه و زیبا و کامل، که گاهی نمی‌توان باور کرد که انسانی ناچیز آن را پدید آورده باشد.

زاینده رودبزرگترین رودفلات مركزی ایران ازكوههای بختیاری سرچشمه گرفته وباورودبه اصفهان زیبایی،شكوه وسرزندگی راسالیان سال به اصفهان ارزانی داشته است... همچنین جنگل ناژوان از مناطق خوش آب و هوای حاشیه زایند رودمی‌باشد،ازدیگرمناطق طبیعی قابل گشت و گذار اصفهان می‌توان به کوه کلاه قاضی و کوه صفه اشاره نمود. منطقه کلاه قاضی یک پارک ملی است با نام پارک ملی کلاه قاضی که محل زیست جانوران زیادی مانند کل، بز، آهو، و عقاب است.

کوه کلاه قاضی
کوه کلاه قاضی قسمتی از رشته کوه ماهدشت است. بلندترین قله این کوه به ارتفاع ۲۵۳۴ متر است که در جنوب خاوری اصفهان واقع و شکلی شبیه کلاه قاضیان در ادوار گذشته دارد. کوه کلاه قاضی از مناطق حفاظت شده شکار ممنوع و پناهگاه حیات وحش است و دارای پاسگاه‌های مختلف شکاربانی است و چشمه‌های زیادی در دامنه‌های این کوه وجود دارد که گله‌های حفاظت شده بز و پازن از آن استفاده می‌کنند. این کوه را معمولاً از گردنه‌ای موسوم به گردنه لاشتر در فاصله حدود ۳۰ کیلومتری اصفهان در جاده اصفهان به شهرضا می‌نوردند. این کوهستان دارای دره‌های متعدد شمالی و جنوبی است و وجه تسمیه آن شکل کاملاً مشخصی است که قله آن دارد و از شهر اصفهان به شکل کلاه قاضیان قدیم به چشم می‌آید. کوه کلاه قاضی دارای دیواره‌های بلند با سنگ‌های مناسب جهت صخره‌نوردی است به همین دلیل مورد توجه صخره‌نوردان قرار گرفته و مسیرهای گوناگونی در آن گشایش شده‌است.

کلاه قاضی از شرق قله
در دره‌ای به نام دره شاهین که در قسمت جنوب خاوری کوه واقع شده گروه کوهنوردی چکاد کوهستان اصفهان به همت سایر علاقمندان در صدد ایجاد محلی با گذرگاه‌های متنوع آموزشی است که هیجده خط آن احداث شده‌است. (سال ۱۳۸۱)

دیواره‌های کلاه قاضی
۱) دیواره پلیس راه در شمال غربی پلیس راه اصفهان-شهرضا-مبارکه قرار دارد.

۲) دیواره محیط زیست در شمال پاسگاه محیط زیست کلاه قاضی قرار دارد.

anna_nemati

کاربر

ارسالها: 4603

#160 Posted: 3 Jan 2012 06:09

تاریخ كاشان

در دوران بارانی بین آخرین دوره های یخچالی (زمین شناسی) به نظر می رسد در مرکز ایران دریای پهناوری گسترده بود. این دریا با شروع عهد خشکی به تدریج کوچک و خشک شد که اکنون در محل آن کویر بزرگ مرکزی برجاست و بشر در دوره استقرار در روستاها در اطراف این محل اسکان یافته است چنان که قدیمی ترین تمدنها را می توان در حاشیه هلالی شکل کویر یافت.

یکی از قدیمی ترین تمدنهای این حاشیه تمدن سیلک است. تپه های موسوم به سیلک واقع در 2 کیلومتری جنوب غربی کاشان یکی از کهن ترین مراکز استقرار بشر در فلات مرکزی ایران به شمار می آید. حدود هفت هزار سال پیش مردم سیلک پایه و اساس تمدنی را بنیان نهادند که در دوره های مختلف پیشرفت شایانی را بدست آورد. نشانه هایی از این پیشرفت و ترقی را می توان در آثار سفالین و اشیاء مسی و مفرغی بدست آمده از این تپه ها (تپه های شمالی و جنوبی سیلک) که امروزه زینت بخش اکثر موزه های معتبر ایران و جهان است، مشاهده کرد. اقوام سیلک كه دارای ابداعات و نوآوریهای فراوانی در صنایع آن دوران بوده اند، با تمدن بین النهرین و مناطق دیگر ایران ارتباطات فرهنگی و اقتصادی داشته اند. تمدن سیلك به عنوان یكی از نخستین تمدن های دشت نشین برای باستان شناسان از اهمیت قابل توجهی برخوردار می باشد. خاصه آنكه در كوزه گری و نگارگری و استفاده از آجر پخته در بنای ساختمانها و موارد متعدد دیگر به پیشرفتهای قابل ملاحظه ای رسیده بودند. گرچه ردپای این تمدن ناگهان در تاریخ گم می شود و مردم سیلك بر اثر هجوم اقوام تار و مار و گریزان می شوند، اما برخی بر این عقیده اند كه ساكنان سیلك پس از ویرانی شهر و دیارشان به چشمه ساران به ویژه نیاسر و نوش آباد پناه برده و آبادیهایی را بوجود آورده اند. با توجه به اینكه در منطقه كاشان آثاری از دوره هخامنشی و اشكانی وجود ندارد و پژوهشهای باستان شناسی نیز در این منطقه بسیار محدود بوده است از تمدن این دوره در كاشان اطلاعات زیادی در دست نیست لیكن كشف سكه های نقره متعلق به دوران هخامنشی و اشكانی در این منطقه نشان از ردپای تاریخ دوره هخامنشی و سلوكی دارد. كشف گنجینه ای متعلق به اواخر هزاره اول قبل از میلاد در روستای مرق گواهی بر امتداد مدنیت در منطقه كاشان تا اواخر دوره هخامنشی است. گرچه اخبار و مداركی از دوره اشكانیان در این منطقه بدست نیامده است اما قراین متعدد تاریخی خبر از آبادانی و رونق كاشان در دوره ساسانیان می دهد. وجود آتشكده های نیاسر ، خرمدشت و نطنز، اشارات مولف تاریخ قم به مناطق باستانی چون نیاسر و نوش آباد ، اخباری مربوط به یك شهرك دوره ساسانی به نام سارویه درمنطقه كاشان كه به گزارش تاریخ نویسان تا دوره اولیه اسلامی نیز آثاری از آن برجای بوده است همگی گواهی بر این مدعاست.
كاشان در دوران اسلامی همراه با قم، اصفهان، همدان و ... از جمله شهرهای بلاد جبال یا عراق عجم محسوب می شود. تاریخ نویسان فراوانی از مردان نام آور و جنگجوی كاشان در این عصر (دوران ساسانی) سخن به میان آورده اند كه در جنگهای بسیار شركت كرده اند » اعثم« كوفی تاریخ نویس بزرگ عرب از حضور 20 هزار سوار جنگجوی قم و كاشان یاد كرده است كه در جنگ »نهاوند« حضور داشتند.
مورخان و سفرنامه نویسان اوایل دوران اسلامی از عقربهای فراوان در كاشان و شیعه بودن مردمانشان به عنوان اصلی ترین ویژگی آن یاد كرده اند و كاشان را به عنوان شهر كوچكی معرفی نموده اند.
كاشان در نخستین دهه های قرن اول هجری با هجوم عربها روبرو شد و پس از مقاومتهای بسیار با از دست دادن استحكامات خود، تسلیم شده به تاراج رفت، حمداب مستوفی در »نزهه القلوب« بنای شهر كاشان را در دوران اسلامی به »زبیده خاتون« همسر هارون الرشید نسبت داده و در این مورد می نویسد:
در قرن دوم هجری مسلمانان در جایی به نام چهل حصاران زندگی می كردند.
كاشان در دوران آل بویه از رونق و آبادی خاصی برخوردار بود و صنعت سفالگری و فلزكاری آن شهرت فراوان داشت چنان كه مقدسی در این زمان از كاشان چنین یاد می كند: «كاشان شهری آباد و روستاهای نیكو دارد، كشتزارهای بسیار ، گرمابه نیكو و نعمت فراوان و دارای دژ و خندقی است.»
كاشان در دوران آل بویه بواسطه ظهور سلاطین شیعی و نفوذ آنان بر خلیفه بغداد مورد توجه بیشتری قرار گرفت و به همراه قم از عنایت آل بویه و وزیر دانشمند آنان صاحب بن عباد بی نصیب نماند.
با آغاز قرن پنجم و روی كار آمدن حكومت سلجوقیان ، كاشان اهمیت و اعتبار روز افزونی یافت و در این زمان مردان بزرگ و نام آوری از این شهر به خدمت حكومت درآمده و به مدارج عالی رسیدند. چنان كه راوندی می نویسد: «اغلب وزارء و مستوفیان و دبیران دربار، كاشانی بودند، هنر و علم در این زمان كمال یافت و كاشان محل و منشاء فضل و ادب شد. در این دوره ، شهر توسعه یافت و بناهای عمومی فراوان و گوناگونی مانند مسجد، مدرسه، خانقاه، دارالشفاء و كتابخانه ساخته شد.»
بیشتر بناهایی كه در دوره سلجوقیان بنا شده است به دلیل زلزله های پی در پی ویران شده و از میان رفته اند‏، لیكن آنچه باقی مانده، نشانی از توسعه و آبادی كاشان در این عصر می باشد. مهمترین آثار بجای مانده از این بناها مسجد جامع است كه در این دوران (سلجوقیان) بازسازی شده و دارای گنبدی آجری و مناره ای مزین به خط كوفی با تاریخ 466 هـ . ق است. علاوه بر آن مناره »پنجه شاه « »برج و باروی شهر« » بند قمصر« و »قلعه جلالی« از دیگر بناهای معروف این عصر به شمار می روند.
در دوران سلجوقیان‏ كاشان به ترقی و آبادانی قابل ملاحظه ای رسید. كثرت آثار تاریخی در این دوره و وجود مدارس متعددی كه در این دوره در كاشان تاسیس شد و نیز ظهور دهها دانشمند كاشانی در این مقطع گواهی بر مدنیت و پیشرفت این شهر بوده است. كاشان دراین دوره آنچنان كه در كتاب راحه الصدور و دیوان ابوالرضا راوندی آمده است دوبار توسط میاجیق یكی از سرداران خوارزمشاهی و ملك سلجوق بن محمد بن ملكشاه سلجوقی مورد هجوم قرار گرفته است.
در هر دو هجوم شهر كاشان به واسطه برج و بارو و پایمردی و جوانمردی اهالی در امان مانده است. اما روستاهای بی دفاع مورد قتل و غارت واقع شده اند.
كاشان در قرن هفتم با حملات وحشیانه مغولان صدمات فراوانی دید و بخشی از شهر ویران شده و به غارت رفت ولی دیری نپائید، که به دلیل رونق كارگاهها و بافت انواع قالی، پارچه، ساخت كاشی و سفال دوباره حیات خود را بازیافت. در این دوره بناهای تازه ای ساخته شد و بازار نیز گسترش یافت . در زمان جهانشاه »قراقویونلو« بناهای معتبر دیگری هم ساخته شده كه برخی از آنها هنوز پابرجاست از جمله میدان سنگ و بناهای اطراف آن كه به همت عماد الدین محمود بنا گردید. پس از برقراری حكومت مغولان در ایران و قبول اسلام و تشیع توسط ایلخانان مغولی، كاشان از شهرهای آباد و پررونق ایران به حساب می آمده است. حتی غازان خان سلطان مغولی پس از اینكه به مذهب شیعه درآمد، عنایت خاصی به كاشان داشته و عمارات قابل توجهی در این شهر بنا كرده است. معروفترین عالمان كاشانی دوره سلجوقی و مغول عبارتند از:
محمد بن علی بن سلیمان راوندی مولف راحه الصدور درباره تاریخ سلجوقیان ـ علامه قطب راوندی ـ سید فضل ا... ضیاء الدین ابوالرضا عالم فقیه و ادیب ـ حكیم فضل الدین كاشانی معروف به باباافضل ـ عارف نامی عبدالرزاق خان كاشانی از شاگردان مكتب ابن عربی ـ عزیزالدین محمود كاشانی و غیاث الدین جمشید كاشانی، حكیم، منجم و ریاضی دان نامی كه به سبب تبحر و تالیفات در ریاضی و نجوم شهرت جهانی دارد.
با روی كارآمدن حكومت صفوی در قرن دهم هجری، اهالی كاشان، شیعیانی مومن بودند و از حكومت آنان استقبال كردند. اگر چه زلزله ویرانگر سال 982 هـ . ق ضربه سختی به بناهای شهر وارد آورد لیكن در این دوره از تاریخ كاشان در شئون مختلف ترقی فراوانی كرده و به منتها درجه شهرت دست یافت. صنعت و هنر بافندگی در این شهر به اوج ترقی و شكوفایی رسیده و بهترین و زیبا ترین انواع پارچه های ابریشمی، كتان، مخمل، مرغوبترین قالی های پشم و ابریشم در كارگاههای نساجی كاشان بافته می شد. چنانكه شاردن سیاح فرانسوی می نویسد: اساس ثروت و حیات مردم كاشان از صنایع نساجی و ابریشم بافی و تهیه قطعات زربفت و نقره بافت تشكیل شده است. عصر صفوی بهترین دوره رونق و آبادانی كاشان بوده است. دهها اثر تاریخی در شهر و حومه آن و ظهور دهها عالم و فقیه كاشانی در این دوره همگی نشانگر عصر طلائی كاشان در این دوره می باشد. سلاطین شیعه صفوی پس از اینكه اصفهان را به عنوان پایتخت برگزیدند و به كاشان كه از مهمترین كانونهای شیعه نشین بود توجه شایانی كرده و ضمن سفرهای متعدد به این شهر اماكن رفاهی و مذهبی بسیاری را به یادگار گذاشتند. اهمیت كاشان در این دوره به حدی است كه سفرنامه نویسان از این شهر به عنوان پایتخت مذهبی ایران یاد كرده اند.
بازار كاشان در این دوره نیز رونق و گسترش یافت، شاه عباس در وسط بازار، چهارسوق تازه ای به نام قیصریه مشتمل بر دكانها و كاروانسراهای مجلل بنا نهاده، دهها بقعه متبركه بازسازی و نوسازی گردیده و كاروانسراها و مساجد با شكوهی ساخته شد. یكی از ارزنده ترین و مجل ترین بناهای این دوران باغ فین است كه در 5 كیلومتری جنوب كاشان بنیان نهاده شد.
مشهورترین عالمان دوره صفوی عبارتند از:
ملافتح ا... كاشانی، متكلم، فقیه، مفسر و ادیب و صاحب آثار متعدد ـ ملامحسن فیض كاشانی كه از وی دهها آثار در زمینه های حكمت، كلام، اخلاق، عرفان و ... برجای مانده است ـ كلیم كاشانی ـ محتشم كاشانی، مدیحه سرای نامی دورن صفویه.
در اواخر دوران صفویه كاشان دوبار مورد هجوم افغانها قرار گرفت در یكی از این هجومها كه در زمان حسنقلی خان حاكم افشاری كاشان صورت گرفت. اهالی روستاهای كویر كاشان همانند نوش آباد و نصرآباد مورد قتل و غارت قرار گرفتند اما این بار نیز برج و بارو و تیراندازهای فراز آن مانع از ورود این مهاجمان به داخل شهر كاشان شدند.

كاشان در دوران قاجار روزگار را به آرامی می گذراند و با آنكه زلزله مهیب سال 1192 هـ . ق در واپسین سالهای حكومت زندیه شهر را ویران كرده بود و رونق زمان صفویه را نداشت ولی هنوز صنیعش بر سایر شهرها برتری داشت. شهر در این زمان گسترش یافته و بناهای فراوانی بدان افزوده شد. از جمله بناهای این دوران خانه بروجردیها، طباطبائیها، عباسیان و ... مسجد و مدرسه آقا بزرگ، مدرسه امام و ... است كه از شاهكارهای هنری این عصر به شمار می روند. »دیولاخوا« كه در سده سیزدهم كاشان را دیده است آن را چنین توصیف می كند: «خانه ها با خشت و گل تمیز ساخته شده، كوچه ها سنگفرش و بازار وسیع و آباد است». از مهمترین رویدادهای این دوره می توان به قتل امیركبیر، طغیان نابینایان و جنب و جوش مشروطه خواهان كاشانی اشاره كرد. در این دوره كاشان از بلایای طبیعی همچون سیلهای مخروب، خشكسالی و قحطی در امان نبوده و در این حوادث هزاران نفر از اهالی به كام مرگ افتادند.
در این دوره نیز عالمان بزرگی در این شهر پا به عرصه وجود گذاشتند، كه مشهورترین آنان عبارتند از: استاد ملامهدی نراقی، فیلسوف، متكلم، فقیه، منجم و ... ملا احمد نراقی فرزند ملا مهدی از عالمان نام آور و فقهای معروف این دوران است ـ ملاحبیب ا... شریف، عالم دینی و ادبی عصر خویش ـ ملا عبدالرسول مدنی.
كاشان در همه ادوار تاریخی و هنری از چنان غنا و تنوعی برخوردار شد كه نظری حتی به اجمال و اختصار بر آنها فرصتی طولانی را طلب می كند. این شهر ضمن معرفی چهره های استثنایی از ایمان و علم و ادب و هنر همچون: ملامحسن فیض ـ غیاث الدین جمشید كاشانی ـ باباافضل ـ سهراب سپهری ـ محتشم كاشانی ـ ملا احمد و مهدی نراقی و ... عنوان دارالمومنین را نیز برای خود به ارمغان آورد و آثار بازمانده از آنان كاشان را در ردیف پربارترین گنجینه های علمی و هنری جهان قرار داد.

وجه تسمیه كاشان

در مورد وجه تسمیه کاشان سخن بسیار است. لیکن با در نظر گرفتن معنی واژه های کاس، کاسه و کاس آب و موقعیت کاشان در قدیم این واژه می تواند گرفته شده از کاس باشد که در اصل کاشان و به مرور زمان به کاشان تغیر شکل یافته است.

ربان شناسان بر این باورند که نام کاشان به معنی خانه های تابستانی است، که با چوب و نی ساخته می شده است ولی برخی دیگر نام کاشان را ماخوذ از کلماتی چون کاسیان، کاشیان، کی آشیان و کاه فشان، کاسو یا کاشو می دانند.

در کل در مورد وجه تسمیه کاشان و نام اولیه آن از طرف مورخین و باستان شناسان عقاید گوناگونی ابراز شده که به چند مورد آن اشاره می شود:

1ـ از آنجا که این شهر در قرون متمادی مرکز ساخت بهترین کاشیها بوده آن را کاشیان و کاشان نامیده اند.

2ـ گروهی از باستان شناسان پس از حفاریهای باستان شناسی در تپه های سیلک به این نتیجه رسیده اند که نام کاشان مشتق از کلمه کاشو یا کاسو است و آن نام قومی کهن بوده که در بین النهرین می زیسته اند و سپس به این سامان نقل مکان کرده و نام محل اسکان آنها کاسیان یا کاشیان خوانده شده است.

3ـ ملک الشعراء بهار در دیوان خود وجه تسمیه کاشان را معبد و جایگاه جشن و دل آسایی دانسته است.

4ـ مولف کتاب فرهنگ واژه های فارسی در زبان عربی می نویسد: کاشان به خانه های تابستانی اطلاق می شود که با چوب و نی ساخته می شد.

5 ـ مولف کتاب آثار تاریخی کاشان و نطنز می نویسد: چون اولین جایگاه آبادانی در این ناحیه به امر پادشاهان اساطیری در کنار چشمه فین ساخته شده آن را کی آشیان یعنی جایگاه حکام گفته اند.

مذهب و زبان

مذهب:
مذهب مردم این شهر، شیعه اثنی عشری است چنان که بواسطه ایمان راسخ، زهد و تقوای بی نظیر شیعیان آن از صدر اسلام تا کنون با نام دارالمومنین در صدر شهرهای شیعه نشین قرار گرفته و به نیکی از آن یاد شده است. به طوری که در زمان صفویه کاشان پایتخت مذهبی ایران شناخته شده بود. از قرنها قبل عده ای از یهودیان نیز در کاشان ساکن بوده اند که از دوره صفوی تعداد آنها زیاد بوده لیکن امروزه تعداد کمی از آنان در این شهر اقامت دارند. یاقوت حموی نیز در معجم البلدان در مورد ایمان مردم کاشان می نویسد:
«عده ای از علویان ساکن کاشان منتظرند که صبح فردا قائم آنان ظهور کند و در هر طلوع، مسلح سوار بر اسب به خارج از شهر می روند و متاسف بر می گردند.»

زبان:
زبان مردم این شهرستان فارسی است. ولی در روستاهای حاشیه شهر، زبان رایجی و تاتی رواج دارد که اصل آن در واژه های فارسی دری یا فرس قدیم است. ضرابی در تاریخ کاشان می نویسد: مردم بلوک (حومه) را زبانی دیگر است که اهل شهر از فهم معانی آن بی خبرند و آن را زبان رایجی گویند که دارای واژه های دری فراوانی است.

مشاهیر كاشان

در طول تاریخ پرفراز و نشیب ایران در دوران‌های مختلف از زمان ساسانیان، آل‌بویه (كه زبیده خاتون همسر هارون‌الرشید كاشان كنونی را بنا نهاد) تا عهد سلجوقی، صفویه و قاجاریه و پس از آن انسانهای بزرگی در این دیار پرورش یافته و به دنیا معرفی شده‌اند از جمله: غیاث‌الدین جمشید (ریاضی‌دان و منجم بزرگ)، كمال‌الملك و صنیع‌الملك (نقاشان نامدار)، ملامحسن فیض و ملااحمد و ملامهدی نراقی (عالم، حكیم، عارف و دانشمند)، ملافتح‌اله كاشانی (مفسر)، محتشم كاشانی، بابا افضل مرقی، سپیده كاشانی، كلیم كاشانی و سهراب سپهری (شاعران نامی) و صدها چهره برجسته دیگر.

www.kashan.ir

صفحه 16 از 18: « پیشین 1 ... 15 16 17 18 پسین »

ایران /

My Beautiful Homeland | سرزمین زیبای من

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا