صفحه 28 از 36: « پیشین 1 ... 27 28 29 ... 35 36 پسین »

سلسله هخامنشی

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#271 Posted: 3 Jan 2013 21:51

هخامنشيان

ﺭﻭﺵﻫﺎﯼ ﺩﻓﻦ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﺝ ﺩﯾﻦ
ﻣﺰﺩﯾﺴﻨﺎ
ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ
ﺩﺭ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺍﺯ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﯾﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ
ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻣﯽﺭﺳﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﻋﻬﺪ ﻭﻧﺪﯾﺪﺍﺩ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺷﮑﺎﻧﯽ، ﺍﯾﻦ ﺭﺳﻢ
ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺑﺨﺶﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ
ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﺳﺖ. ] ۱ [
ﮐﻮﻝﺗﭙﻪ
ﮐﻮﻝﺗﭙﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﺋﯽ ﺍﻃﻼﻕ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻮﺩﻩٔ
ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻃﺒﻘﻪﻃﺒﻘﻪ، ﺭﻭﯼ ﻫﻢ
ﺍﻧﺒﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﺗﭙﻪﺍﯼ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﺩﺭﺁﻣﺪﻩﺑﺎﺷﺪ . ﺩﺭ ﺁﺫﺭﺑﺎﯾﺠﺎﻥ ﻏﺮﺑﯽ ﺑﻮﯾﮋﻩ ﮐﻨﺎﺭﻩﻫﺎﯼ
ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﺍﺭﻭﻣﯿﻪ ﮐﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺁﺗﺸﮑﺪﻩﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ
ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ، ﮐﻮﻝﺗﭙﻪﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﺮﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﺳﺖ .
ﺭﻭﺳﺘﺎﺋﯿﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻮﺩ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺰﻣﯿﻦ
ﺑﻬﺮﻩ ﻣﯽﺑﺮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺳﺎﻟﯿﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ
ﮐﺸﺘﺰﺍﺭﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻮﺟﺐ
ﺑﺎﺭﻭﺭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﮔﺮﺩﻧﺪ، ﺑﻄﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ
ﺗﻮﺩﻩﻫﺎﯼ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﯾﺎ ﮐﻮﻝﺗﭙﻪﻫﺎ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﺛﺮﯼ ﺑﺮﺟﺎ
ﻧﻤﺎﻧﺪﻩﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻫﺎ ﻻﯾﻪﻻﯾﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ
ﻣﯿﺎﻥ ﻫﺮ ﻻﯾﻪ ﻣﻘﺪﺍﺭﯼ ﺧﺎﮎ ﻭ ﮔﺎﻩ ﺍﺷﯿﺎﺀ ﻗﺪﯾﻤﯽ
ﺑﻮﯾﮋﻩ ﮐﺎﺳﻪ ﻭ ﮐﻮﺯﻩ ﻭ ﻇﺮﻭﻑ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﯿﺪﺍ
ﻣﯽﺷﻮﺩ. ] ۲ [
ﺩﺭﺑﺎﺭﻩٔ ﻋﻠﺖ ﭘﯿﺪﺍﯾﺶ ﺍﯾﻦ ﺗﭙﻪﻫﺎﯼ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺩﺭ
ﺁﺫﺭﺑﺎﯾﺠﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺣﺪﺱﻫﺎﯼ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﺯﺩﻩ
ﻣﯽﺷﻮﺩ. ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺑﺮﺁﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﻮﺩﻩٔ
ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻩٔ ﻫﯿﺰﻣﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺗﺸﮑﺪﻩﻫﺎ
ﻣﯽﺳﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﻃﯽ ﺳﺪﻩﻫﺎ ﺗﻠﯽ ﺍﺯ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ
ﺑﺮﭘﺎ ﮔﺸﺘﻪﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ
ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺣﺘﯽ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﻪ ﺁﺗﺸﮑﺪﻩﻫﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﭙﻪٔ
ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﺑﺮﺧﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﻣﺤﻘﻘﺎﻥ ﺍﯾﻦ
ﻧﻈﺮﯾﻪ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ . ﻧﻈﺮﯾﻪٔ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺼﻮﺭﺕ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻋﻠﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﻭﯾﮋﮔﯽ ﺁﺋﯿﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮﺩ .
ﻧﺎﺣﯿﻪٔ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﺍﺭﻭﻣﯿﻪ، ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺟﺎﯼ ﻓﺮﻭﺩ
ﺁﻣﺪﻥ ﻧﯿﺎﮐﺎﻥ ﻣﺎﺩﯼ ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺰﺩﺍﭘﺮﺳﺖ
ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯ ﺁﺋﯿﻦ
ﺯﺭﺗﺸﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺒﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﺯﺭﺗﺸﺖ
ﻫﻨﻮﺯ ﭘﺎ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ.
ﻣﺰﺩﺍﭘﺮﺳﺘﺎﻥ ﮔﻮﯾﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻢﺗﺒﺎﺭﺍﻥ ﻫﻨﺪﯼ ﺧﻮﺩ
ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﻭﯾﮋﻩ ﻣﯽﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ
ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ، ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﻩٔ ﭼﻮﺏ ﻭ ﻫﯿﺰﻣﯽ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺟﺴﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ
ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺳﻨﻦ ﮐﻬﻦ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﺟﺴﺪ ﺑﺮﺍﯼ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺷﺨﺺ ﺩﺭﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ
ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻫﺎ ﻇﺮﻭﻑ ﺳﻔﺎﻟﯿﻦ ﯾﺎ ﻓﻠﺰﯼ
ﻣﯽﮔﺬﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﺗﻮﺩﻩٔ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺧﺎﮎ ﻧﺮﻡ
ﻣﯽﺭﯾﺨﺘﻪﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﺩﯾﮕﺮﯼ
ﺩﺭﻣﯽﮔﺬﺷﺘﻪ، ﺑﺮﺍﯼ ﺳﻮﺯﺍﻧﺪﻥ ﺍﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺮ
ﭘﻬﻨﻪٔ ﺧﺎﮎ ﻫﯿﺰﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﺪﻫﻨﺪ . ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥﻫﺎﯼ
ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﺳﭙﺲ ﮔﺮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺍﺳﺘﻮﺍﻥﻫﺎﯼ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﺗﺸﮑﺪﻩ ﻣﯽﺭﯾﺨﺘﻨﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺟﺴﺪ ﺩﺭ ﺩﺧﻤﻪﻫﺎ ﭘﻮﺳﯿﺪ ﻭ
ﻋﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﭘﻮﺳﺖ ﺷﺪ، ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﭼﺎﻩ ﺍﺳﺘﻮﺩﺍﻥ ﻣﯽﺭﯾﺰﻧﺪ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#272 Posted: 3 Jan 2013 21:51

هخامنشيان

ﺧﺎﮎﺳﭙﺎﺭﯼ

ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﺡ ﻭ ﺭﻭﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺑﻪ
ﺍﺷﮑﺎﻝ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﻧﻘﺎﻁ ﻭ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺟﻬﺎﻥ
ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﺳﺖ . ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ
ﻭ ﻣﺒﻨﺎﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺭ ﮔﻮﺭ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭ
ﻟﻮﺍﺯﻡ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻭ ﺧﻮﺭﺍﮎ ﻭ ﭘﻮﺷﺎﮎ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﺩﺍﺩﻧﺪ.
ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭﯼ ﻗﺪﯾﻢﺗﺮ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺷﻐﻞ ﻣﺘﻮﻓﺎ ﺍﺑﺰﺍﺭ
ﭘﯿﺸﻪﺍﺵ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﺩﺳﺘﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﺩﺍﺩﻧﺪ .

ﺍﻏﻠﺐ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻋﻤﻖ ﮐﻤﯽ ﮐﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺯ ۲۰
ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﻧﯿﺰ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻧﻤﯽﮐﺮﺩ، ﺩﻓﻦ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ .
ﺷﮑﻞ ﺍﺳﮑﻠﺖﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ
ﺧﻤﯿﺪﻩ ﻭ ﻣﻨﺤﻨﯽ ﺍﺳﺖ . ﺑﺮﺧﯽ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ
ﻃﻮﺭﯼ ﺧﻤﯿﺪﻩ ﺩﻓﻦ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻋﻀﺎﯼ
ﺑﺪﻧﺶ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺷﮑﻢ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ .

ﺑﺎ ﭘﯿﺪﺍﯾﺶ ﻭ ﮐﺸﻒ ﻓﻠﺰﺍﺕ، ﺯﯾﻨﺖ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺷﯿﺎﺀ
ﻃﻼﻩ ﻭ ﻧﻘﺮﻩ ﻭ ﺳﻨﮓﻫﺎﯼ ﮔﺮﺍﻥﺑﻬﺎ ﺭﺳﻢ ﻭ ﺷﺎﯾﻊ
ﺷﺪ . ﺍﯾﻦ ﺭﺳﻢ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻬﻤﯽ ﺑﻪ ﻓﻬﻢ ﻫﻨﺮ ﻭ
ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﯽﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩﺍﺳﺖ ﺯﯾﺮﺍ
ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺟﻮﺍﻫﺮﺍﺗﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥﻫﺎﯼ
ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺎ ﺭﺳﯿﺪﻩﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﺑﺮ ﻭ ﮔﻮﺭﻫﺎ
ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#273 Posted: 3 Jan 2013 21:52

هخامنشيان

ﺭﻧﮓﮐﺮﺩﻥ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ

ﺩﺭ ﺍﺩﻭﺍﺭ ﻗﺪﯾﻢ ﺟﺴﺪ ﻣﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺭﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰﯼ
ﻣﯽﭘﻮﺷﺎﻧﯿﺪﻩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﮐﺴﯿﺪ ﺁﻫﻦ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ
ﻣﯽﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻼﺕ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ
ﻧﻈﺮ ﻫﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﺑﺪﻥ
ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻻﯾﻠﯽ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺭﻧﮓ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ
ﻭ ﭼﻮﻥ ﻓﻮﺕ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ، ﺍﺛﺮ ﺍﯾﻦ ﺭﻧﮓ ﺑﺮ ﺑﺪﻧﺸﺎﻥ
ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪﻩﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺘﺄﺧﺮﺗﺮ
ﺑﺠﺎﯼ ﺍﮐﺴﯿﺪ ﺁﻫﻦ ﺑﺮ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥﺑﻨﺪﯼ ﻣﺘﻮﻓﺎ ﺑﺎ
ﺭﻧﮕﯽ ﺳﺮﺥ ﻓﺎﻡ، ﺑﺎ ﮔِﻞِ ﺍُﺧﺮﺍ ﻧﻘﺶ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﯾﺠﺎﺩ
ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#274 Posted: 3 Jan 2013 21:53

هخامنشيان

ﺧﺎﮎﺳﭙﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﻣﻨﺎﺯﻝ

ﺭﺳﻢ ﺩﻓﻦ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺧﺎﻧﻪ،
ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ
ﻣﺠﺎﻟﺴﺖ ﻭ ﻣﺼﺎﺣﺒﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﭼﻪ ﺑﻪ ﺑﻘﺎﯼ
ﺭﻭﺡ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺳﺨﺖ ﻣﻌﺘﻘﺪ
ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ . ﺍﯾﻦ ﺭﺳﻢ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﯽ ﺩﻭﺍﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ
ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻓﺮﺍ ﻧﺮﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﺮﺱ ﻭ
ﻫﺮﺍﺱ ﺍﻓﺘﻨﺪ .

ﭘﯿﺪﺍﯾﺶ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ

ﺩﺭ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺯ ﺍﻗﻮﺍﻡ ﻭ ﻣﻠﻞ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ
ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ
ﻧﯿﺎﮐﺎﻥﭘﺮﺳﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ
ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ، ﻫﺪﯾﻪ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ ﻭ
ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺧﺪﺍﯾﺎﻥ ﺷﺮ، ﺩﻟﺸﺎﻥ ﺭﺍ
ﻧﺮﻡ ﻭ ﻣﻬﺮﺁﻣﯿﺰ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ . ﺩﺭ ﺑﺮﺧﯽ ﻧﻘﺎﻁ ﭼﻮﻥ
ﻣﺮﺩﻩﺍﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽﺷﺪ، ﻭﯼ ﺭﺍ ﺩﺭﻭﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻓﻦ
ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﯽ ﺩﻭﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺗﺎ
ﺭﻭﺡ ﻣﺘﻮﻓﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﮑﻨﺪ ﻭ ﯾﺎ ﺩﺭﻫﺎﯼ ﻭﺭﻭﺩﯼ ﻭ
ﺧﺮﻭﺝ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻓﻮﺕ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﻣﺴﺪﻭﺩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ
ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﯽﮔﺮﯾﺨﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺭﻭﺡ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﻌﻘﯿﺐ
ﭘﯿﺪﺍ ﻧﮑﻨﺪ. ﺁﺛﺎﺭ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺩﯾﻦ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ
ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﺳﺖ .

ﺩﺭ ﻫﺮﺍﺕ ﺭﺳﻢ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺟﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺧﺎﻥﺍﯼ
ﮐﺴﯽ ﻣﯽﻣﺮﺩ، ﺳﺮﻧﺸﯿﻨﺎﻥ ﻭﺧﻮﯾﺸﺎﻥ ﺁﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ
ﺗﺮﮎ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ . ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ﺍﺯ ﻓﺮﮔﺮﺩ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ
ﻭﻧﺪﯾﺪﺍﺩ ﺁﻣﺪﻩﺍﺳﺖ، » ﺷﺸﻤﯿﻦ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﮐﻪ
ﺍﻫﻮﺭﺍﻣﺰﺩﺍ ﺁﻓﺮﯾﺪ، ﻫﺮﺍﺕ ﻫَﺮَﺋﯿﻮَﻩ ﺍﺳﺖ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩﻥ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻣﺮﮒ ﺭﻭﺍﺝ ﺩﺍﺭﺩ.
ﺁﻓﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﻫﺮﯾﻤﻦ ﭘﺮﻣﺮﮒ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺁﻓﺮﯾﺪ،
ﺳﺮﺷﮏ ) ﺳﺮﺳﮑﻪ (، ﻭﺷﯿﻮﻥ ﻭ ﺯﺍﺭﯼ ) ﺩﺭﯼﻭﯾﮑﻪ (
ﺑﻮﺩ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#275 Posted: 3 Jan 2013 21:54

هخامنشيان

ﺩﻓﻦ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﯾﻞ ﭘﺎﺭﺱ
ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺭﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺳﭙﺮﺩﻥ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ
ﯾﮏ ﺁﺋﯿﻦ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﯾﺞ ﻣﺘﺮﻭﮎ
ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ . ﺳﻨﺪﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺟﺎﻟﺐ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺯ
ﺑﺮﺩﻩﺍﯼ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﻭﻓﺮﺍﺗﺲ (Eufhrates) ﺑﻪ
ﺩﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩﺍﺳﺖ » . ﻣﺮﺍ ﻣﺴﻮﺯﺍﻥ، ﺁﺗﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ
ﺗﻦ ﻣﻦ ﻣﯿﺎﻻﯼ، ﻣﻦ ﭘﺎﺭﺳﯿﻢ، ﻧﯿﺎﮐﺎﻧﻢ ﻧﯿﺰ ﭘﺎﺭﺳﯽ
ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﮔﻨﺎﻩ ﺁﻟﻮﺩﻥ ﺁﺗﺶ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ ﻣﺎ ﮔﺮﺍﻥﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ
ﺍﺳﺖ. ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺑﺴﭙﺎﺭ، ﻣﻮﻻﯾﻢ، ﻭﻟﯽ ﺑﺮﺗﻨﻢ، ﺁﺏ
ﺗﻄﻬﯿﺮ ﻧﯿﻔﺸﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺁﺏﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﮔﺮﺍﻣﯽ
ﻣﯽﺩﺍﺭﻡ «. ] ۹ [
ﺳﯿﺴﺮﻭ، ﺍﺳﺒﯿﻮﺱ، ﻫﺮﻭﺩﻭﺕ، ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺍﺑﻮ ﻧﻘﻞ
ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻐﺎﻥ ﺯﺭﺗﺸﺘﯽ ﺟﺴﺪﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ
ﺳﮓﻫﺎ ﯾﺎ ﻻﺷﺨﻮﺭﻫﺎ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﺩﺍﺩﻧﺪ . ﭘﺎﺭﺳﯽﻫﺎﯼ
ﺩﻭﺭﻩ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻮﻣﯿﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮﺩﻧﺪ .
ﻭﻟﯽ ﻃﺒﻖ ﮔﻔﺘﻪ ﮔﺰﻧﻔﻮﻥ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ :
» ﺍﯼ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﻢ، ﺑﺪﻥ ﻣﺮﺍ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮔﻢ ﻧﻪ ﺩﺭ ﻃﻼ ﻭ
ﻧﻪ ﺩﺭ ﻧﻘﺮﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﺪﻫﯿﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻦ
ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ .«
ﺍﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ
ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎﻥ ﺑﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺩﯾﻦ
ﺯﺭﺗﺸﺘﯽ ﺭﺍﯾﺞ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮔﻮﺭ ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺧﺎﻧﺪﺍﻥ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ
ﺩﺭ ﻧﻘﺶ ﺭﺳﺘﻢ ﻭﺍﺿﺢ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺎﻥ
ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﻨﻊ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﺩﻓﻦ ﻣﺮﺩﻩ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﻧﻤﯽﮐﺮﺩﻩﺍﻧﺪ . ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻭﺳﺘﺎ
ﺩﻓﻦ ﺟﺴﺪ ﻣﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻦ ﻣﻨﻊ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ، ﻭﻟﯽ
ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺮ ﻣﺎﻧﻊ ﻧﻤﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥﻫﺎﯼ ﺧﺸﮏ
ﺟﺴﺪ ﻣﺪﻓﻮﻥ ﮔﺮﺩﺩ، ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﻣﺤﻠﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ
ﺍﺳﺘﻮﺩﺍﻥ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺷﻮﺩ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#276 Posted: 3 Jan 2013 21:54

هخامنشيان

ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﯾﻦ
ﻣﺰﺩﯾﺴﻨﺎ

ﺍﯾﺮﺍﻥﻭﯾﺞ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺁﺭﯾﺎﯾﯽﻫﺎ ﻭ ﺯﺭﺗﺸﺘﯿﺎﻥ ﺳﺮﺯﻣﯿﻨﯽ
ﺳﺮﺩ ﻭ ﯾﺨﺒﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺎﻩﻫﺎﯼ ﺳﺎﻝ ﺯﻣﯿﻦ ﺳﺮﺩ
ﻭ ﺳﺨﺖ ﻭ ﯾﺨﯿﻦ ﺑﻮﺩ. ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻋﺪﻡ ﺟﻨﮕﻞﻫﺎ ﻭ
ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩﻥ، ﺁﺭﯾﺎﯾﯽﻫﺎ ﻣﺮﺩﻩﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺭﻭﯼ ﮐﻮﻩﻫﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ ﻗﻠﻪﻫﺎ ﻣﯽﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ
ﺧﻮﺭﺍﮎ ﮐﺮﮐﺲﻫﺎ ﺷﺪﻩ، ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺑﺮﻭﻧﺪ ﻭ
ﺟﻠﻮﯼ ﺑﺮﻭﺯ ﻭ ﺷﯿﻮﻉ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ. ﺍﻧﺪﮎ
ﺍﻧﺪﮎ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺎﺩﻫﺎ ﺭﻭﯼ ﮐﻮﻩﻫﺎ
ﻭ ﻣﮑﺎﻥﻫﺎﯼ ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻉ ﺁﺩﻣﯿﺎﻥ ﺑﺮﺝﻫﺎﯾﯽ
ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺑﻪ ﺩﺧﻤﻪ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺯﺭﺗﺸﺘﯿﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ
»ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ« ﻭ ﭘﺎﺭﺳﯿﺎﻥ » ﺩﺧﻤﻮ« ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ. ) ﺑﻪ
ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ » : tower of silenc ( ﯾﻌﻨﯽ » : ﺑﺮﺝ
ﺳﮑﻮﺕ« ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺩﺧﻤﻪ
ﭼﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »ﺳﺮﺍﺩﻩ« ﯾﺎ
» ﺍﺳﺘﻪﺩﺍﻥ« ) ﺍﺳﺘﻮﺩﺍﻥ :ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥﺩﺍﻥ ( ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ
ﮐﻪ ﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﮎ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﭘﻮﺳﺖ ﻭ
ﮔﻮﺷﺖ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﭼﺎﻩ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#277 Posted: 3 Jan 2013 21:55

هخامنشيان

ﺩﻓﻦ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ

ﺩﺭ ﺁﯾﯿﻦ ﺯﺭﺗﺸﺖ ﺁﺗﺶ ﻭ ﺁﺏ ﻭ ﺧﺎﮎ ﻣﻘﺪﺱ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﺍﮔﺮ ﺟﺴﺪ ﺭﺍ ﻣﺪﻓﻮﻥ ﮐﻨﻨﺪ ﺧﺎﮎ ﺭﺍ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺳﺎﺧﺘﻪﺍﻧﺪ
ﻭ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺁﺏ ﻏﺮﻕ ﮐﻨﻨﺪ ﺁﺏ ﺭﺍ ﻧﺎﭘﺎﮎ ﻧﻤﻮﺩﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﮔﺮ
ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﻭﻍ
ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﻣﻌﺎﺻﯽ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﺳﺖ. ﺑﻪ
ﻋﻘﯿﺪﻩٔ ﭘﯿﺮﻭﺍﻥ ﻣﺰﺩﯾﺴﻨﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺴﺪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ
ﻣﺮﻏﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻧﻮﺭﺍﻥ ﻻﺷﻪﺧﻮﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﯾﺎ ﺑﺎﻻﯼ
ﺑﺮﺝﻫﺎﯼ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ ﻧﺎﺑﻮﺩﯼ ﮔﺬﺍﺷﺖ .

ﺩﻓﻦ ﺑﺎ ﺗﺎﺑﻮﺕ

ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺗﺎﺑﻮﺕ ﺩﺭ ﺁﺋﯿﻦ ﻣﺰﺩﯾﺴﻨﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ
ﺭﻋﺎﯾﺖ ﺁﺋﯿﻦ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﺴﺎﺧﺘﻦ ﺧﺎﮎ ﻭ ﯾﺎ ﺗﺪﻓﯿﻦ ﺑﻘﺎﯾﺎﯼ
ﺍﺟﺴﺎﺩ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺩﺍﺷﺘﻪﺑﺎﺷﺪ .

ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻭ ﻗﻮﺍﻧﯿﻦ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ
ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻭﻧﺪﯾﺪﺍﺩ ﺩﺭ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ
ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ
ﻭﻧﺪﯾﺪﺍﺩ ﮐﻪ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً
ﺍﻧﺪﮐﯽ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩﺍﺳﺖ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎ
ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎﯼ ﺩﯾﻨﯽ ﻭ
ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺎﻩ
ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﺳﺖ. ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻭﻧﺪﯾﺪﺍﺩ »ﻗﺎﻧﻮﻥ ﯾﺎ ﺷﺮﯾﻌﺖ
ﺿﺪ ﺩﯾﻮ « ﺍﺳﺖ . ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺍﻭﺳﺘﺎ
ﻣﯽﺷﻮﺩ، ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺍﻣﻮﺭ
ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﻧﺪﯾﺪﺍﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﺛﺮ
ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮﺍﺩ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻩﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﺳﺖ،
ﺷﮕﻔﺖﺁﻭﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﮐﻢ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﺻﻄﻼﺣﺎﺕ
ﺍﺧﺘﻼﻓﺎﺗﯽ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺨﺶﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ
ﺗﻀﺎﺩﻫﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﻃﺮﻕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺭﻭﯾﺎﺭﻭﯾﯽ ﺑﺎ ﺟﺴﺪ
ﻣﺮﺩﻩ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ . ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪﺍﯼ ﮐﻪ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ
ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺗﺪﻭﯾﻦ ﺍﯾﻦ ﮐﺘﺎﺏ، ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ
ﺗﺸﯿﯿﻊ ﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﺧﻤﻪ ﯾﮑﺴﺎﻥ
ﻧﺒﻮﺩﻩﺍﺳﺖ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#278 Posted: 3 Jan 2013 21:55

هخامنشيان

ﮐﺖ
ﻃﺒﻖ ﻭﻧﺪﯾﺪﺍﺩ، ﺯﺭﺗﺸﺘﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺩﻫﮑﺪﻩ ﯾﺎ ﺧﺎﻧﻪ،
ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﻣﺨﺼﻮﺻﯽ ﺑﻨﺎﻡ " ﮐَﺖَ (Kata)" ﺑﺮﺍﯼ
ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ) ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ
ﺟﺪﺍﮔﺎﻧﻪ ( ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺑﻤﺒﺌﯽ ﺩﺭ
ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺮ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﻣﺤﻞ ﭘﺎﮐﯿﺰﻩ ﻭ ﺧﺎﺻﯽ ﺩﺭ ﺟﻠﻮ
ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﺩﺍﺭﺩ . ] ۱۵[
ﻧﺠﺎﺳﺖ ﻣﺮﺩﻩ
ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻭﻧﺪﯾﺪﺍﺩ ﺑﺮ ﻣﯽﺁﯾﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ
ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﻔﺲ ﻭ ﺟﻨﺒﺶ ﺟﺴﻢ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ
ﻣﯽﮐﺮﺩ، ﺟﺴﺪ ﻭ ﻻﺷﻪ ﻋﻨﺼﺮﯼ ﻣﯽﺷﺪ ﺳﺨﺖ
ﻧﺠﺲ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﭘﺮﻫﯿﺰ . ﻣﻮﺟﺐ ﻣﺮﮒ ﺩﯾﻮﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ
ﺩﺭﻭﺧﺶ ﻧﺴﻮﺵ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎﺗﺮﯾﻦ
ﺩﯾﻮﻫﺎ ﺑﻮﺩ . ﺍﯾﻦ ﺩﯾﻮ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻦ ﮐﺴﯽ
ﺣﻠﻮﻝ ﻣﯽﮐﺮﺩ، ﺁﻥ ﺷﺨﺺ ﻣﯽﻣﺮﺩ . ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ
ﻣﯿﺰﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﻮ ﻧﺎﭘﺎﮎ ﻭ ﻧﺠﺲ ﻭ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﺑﻮﺩ،
ﻻﺷﻪ ﻭ ﻣﺮﺩﻩ ﻧﯿﺰ ﻧﺠﺲ ﻭ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﻣﺤﺴﻮﺏ
ﻣﯽﺷﺪ . ﺁﺷﮑﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻭﻧﺪﯾﺪﺍﺩ
ﺗﺮﺱ ﻭ ﺑﯿﻤﯽ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺯ ﮔﺰﻧﺪ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ
ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﺳﺖ. ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮎ ﺭﻭﺡ ﻣﺮﺩﻩ ﺩﺭ
ﺑﺎﻻﯼ ﺟﺴﺪﺵ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ
ﻧﺤﻮﯼ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮔﺰﻧﺪﯼ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﻨﺪ .
ﻫﺮ ﮐﺲ ﺍﺯ ﺳﻪ ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻩﺍﯼ ﻧﺰﺩﯾﮏﺗﺮ
ﻣﯽﺷﺪ، ﻧﺎﭘﺎﮎ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻻﺯﻡ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺩﯾﻮﺯﺩﺍﯾﯽ
ﻭ ﻋﺴﻞ ﻣﯿﺖ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩﺍﺵ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﻮﺩ، ﺗﺎ ﭘﺎﮎ ﮔﺮﺩﺩ.

ﻣﺴﺌﻠﻪٔ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺭ ﺳﻪ ﺑﻨﺪ ﺁﺧﺮ ﻓﺮﮔﺮﺩ ﺩﻭﺍﺯﻫﻢ
ﻧﺠﺲ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺍﻣﻮﺍﺕ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﮔﺎﻩ ﻣﻐﺎﻥ
ﻫﺮ ﮐﻪ ﮐﺎﻓﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺩﯾﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ
ﺑﺎﺷﺪ، ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﯿﺎﺕ ﻧﺠﺲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﺗﻤﺎﺱ
ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻭ ﻏﯿﺮﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺁﻓﺮﯾﺪﻩﻫﺎ ﻭ
ﻣﺨﻠﻮﻗﺎﺕ ﺍﻫﻮﺭﺍﻣﺰﺩﺍ ﺭﺍ ﻧﺠﺲ ﻭ ﻧﺎﭘﺎﮎ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﺍﻣﺎ
ﺩﯾﻮ ﻧﺴﻮ ﻓﻘﻂ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﻣﻎ ﺩﯾﻨﺎﻥ ﯾﺎ ﻣﺠﻮﺱ ﺭﺍ
ﺁﻟﻮﺩﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﮐﺎﻓﺮﺍﻥ ﺻﺪﻣﻪﺍﯼ
ﻧﻤﯽﺭﺳﺎﻧﻨﺪ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#279 Posted: 3 Jan 2013 21:55

هخامنشيان

ﻣﻨﻊ ﺷﯿﻮﻥ ﻭ ﺯﺍﺭﯼ
ﺩﺭ ﺍﻭﺳﺘﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺯﻣﺎﻥ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺪﻭﯾﻦ ﺷﺪﻩٔ
ﻣﻐﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﮐﺘﺎﺏ ﻧﻬﻢ ﺩﯾﻨﮑﺮﺩ ﺩﺭ
ﺳﻮﺗﮑَﺮﻧَﺴﮏ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻧﺴﮏ ﺍﺯ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﯾﮏ
ﻧﺴﮏ ﺍﻭﺳﺘﺎ ﺑﻮﺩ، ﺩﺭ ﻓﺮﮔﺮﺩ ﯾﺎﺯﺩﻫﻢ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩٔ ﻋﺪﻡ
ﺷﯿﻮﻥ ﻭ ﺯﺍﺭﯼ ﺩﺭ ﺳﻮﮔﻮﺍﺭﯼ ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ ﻭﺟﻮﺩ
ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﺳﺖ. ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﺍَﺭﺩﺍﻭﯾﺮﺍﻑ ﺍﺯ
ﺟﻬﺎﻥ ﭘﺴﯿﻦ، ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻓﺼﻞ ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ، ﺭﻭﺩﯼ
ﺳﻬﻤﮕﯿﻦ ﺩﺭ ﺩﻭﺯﺥ ﺟﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻫﮕﺎﺭﺍﻧﯽ ﺩﺭ
ﺁﻥ ﻏﻮﻃﻪﻭﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻋﺬﺍﺏ ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ ﻭ ﺗﻮﺿﯿﺢ
ﺩﺍﺩﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺩ ﺍﺯ ﺍﺷﮏ ﭼﺸﻢ ﻭ ﺑﺮ ﺍﺛﺮ
ﻣﻮﯾﻪ ﻭ ﺷﯿﻮﻥ ﻭ ﺳﻮﮒ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺲ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﻮﮔﻮﺍﺭﯼ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ
ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻨﮏ ﺑﻪ ﻋﺬﺍﺏ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﺳﺮ
ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ . ﺩﺭ ﺭﺳﺎﻟﻪٔ ﻣﯿﻨﻮﯼ ﺧﺮﺩ ﻓﺮﮔﺮﺩ ۴۳ ﺑﻨﺪ ۲۹
ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻧﮑﻮﻫﺶ ﮔﺮﯾﻪ ﻭ ﺳﻮﮔﻮﺍﺭﯼ ﻣﻮﺍﺟﻪ
ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ . ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪٔ ﺳﺪ ﺩﺭ ﻧﺜﺮ ﺑﻨﺪ ۹۶ ﻧﯿﺰ
ﻫﻤﺎﻥ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺳﻮﺗﮑَﺮﻧَﺴﮏ ﺁﻣﺪﻩﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺟﻠﺪ
ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﯾﺎﺕ ﺩﺍﺭﺍﺏ ﻫﺮﻣﺰﺩﯾﺎﺭ ﻧﮑﻮﻫﯿﺪﮔﯽ ﻭ
ﺍﻫﺮﯾﻤﻨﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﻭ ﻣﻮﯾﻪ ﻭ ﺳﻮﮔﻮﺍﺭﯼ
ﻣﻼﺣﻈﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#280 Posted: 3 Jan 2013 21:56

هخامنشيان

ﺭﺳﻢ ﺳﮓﺩﯾﺪ
ﻧﻮﺷﺘﺎﺭ ﺍﺻﻠﯽ : ﺭﺳﻢ ﺳﮓﺩﯾﺪ
ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﺑﻪ ﺳﮓ ﺍﺳﺖ،
ﻣﯿﺮﺍﺙ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﺍﻥ ﻗﺪﯾﻢ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ
ﺯﺭﺗﺸﺖ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﺩﯾﺪﮔﺎﻩ ﺯﺭﺗﺸﺘﯿﺎﻥ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ
ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺧﺎﺭﺝ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﭘﺎﯼ ﺟﺴﻢ
ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﻧﺴﻮﺵ ) ﺩﯾﻮﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺍﺟﺴﺎﺩ
ﺁﺩﻣﯽ ﺩﺳﺖ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﻠﯿﺪ ﻣﯽﺳﺎﺯﺩ (. ﺑﺮ
ﻭﯼ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﺮﺩ ﻭ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺳﮓ ﺁﻥ ﺟﺴﺪ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﺪ،
ﻧﺴﻮﺵ ﺭﺍﻧﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ . ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺯﯾﺎﺩ ﺭﺳﻢ
ﺳﮓﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺳﮕﯽ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﯿﻦ
ﻣﺤﺘﻀﺮ ﯾﺎ ﻣﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺟﺴﺪ ﺑﻪ ﺳﮓ ﻭ
ﻣﺎﻟﯿﺪﻥ ﭘﻮﺯﻩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺟﺴﺪ، ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﻋﻘﯿﺪﻩ
ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﺳﺖ .
ﺍﺳﺎﺱ ﺍﯾﻦ ﻋﻘﯿﺪﻩ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﮓ ﮐﻪ ﺩﺯﺩ ﻭ
ﮔﺮﮒ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺎﺩﯼ ﺭﺍ ﻣﯽﺭﺍﻧﺪ، ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺭﺍﻧﺪﻥ
ﺩﺭﻭﺝ ﻭ ﻧﺴﻮﺵ ﭘﻠﯿﺪﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺑﺎﺧﺘﺮ، ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ
ﺩﯾﻮﺍﻥ ﺑﺮ ﺟﺴﺪ ﻣﺮﺩﻩ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻫﻢ ﻫﺴﺖ .
ﺳﻮﺩ ﻭ ﺧﺎﺻﯿﺖ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻭ ﻃﺒﯽ ﺭﺳﻢ » ﺳﮕﺪﯾﺪ
ﮐﺮﺩﻥ« ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﯿﻮﺍﻥ ﻣﺬﮐﻮﺭ ﺩﺭ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﺮﮒ
ﺗﻮﺍﻧﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺮﮒ ﻣﻔﺎﺟﺎ ﻭ ﺑﯽﻫﻮﺷﯽ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ
ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﺗﺎ ﭼﻨﺪﯼ ﭘﯿﺶ ﺑﺎ
ﻧﻬﺎﺩﻥ ﻗﻄﻌﻪ ﻧﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪﯼ ﺟﺴﺪ ﻭ ﺑﺮﺩﻥ ﺳﮓ
ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺁﻥ ﺭﺳﻢ ﺳﮕﺪﯾﺪ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺫﻫﻦﻫﺎ
ﺍﻟﻘﺎ ﻣﯽﺷﺪ

صفحه 28 از 36: « پیشین 1 ... 27 28 29 ... 35 36 پسین »

ایران /

سلسله هخامنشی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا