منازل مسکونی راه آهن منازل مسکونی راه آهنمنازل مزبور که مربوط به دوره پهلوی اول میباشد در غرب رودخانه کارون کنار پل نادری واقع شده وبه شماره ۲۵۸۷ در بیست وهفتم ماه سال ۱۳۸۷ شمسی به ثبت آثار ملی کشور رسیدهاست.
کارخانه ی ریسندگی و بافندگی کارخانه ریسندگی و بافندگیدر سال ۱۳۰۹ شمسی در دوره پهلوی اول اولین کارخانه ریسندگی و بافندگی توسط چند نفر از تجار شهر به صورت شرکت سهامی در انتهای خیابان امام خمینی (ضلع شرقی) روبروی ساختمان فعلی جهاد کشاورزی استان احداث گردید. کارخانه مزبور را از شرکت آ.ا.گ (A.E.G) خریداری کرده بودند. قسمت اعظم ساختمان کارخانه ریسندگی طی سالهاس اخیر توسط صاحبان آن تخریب وبخشی از زمین به فروش رسید. باقیمانده بنای مذکوربه شماره۲۹۱۳در تاریخ بیستم آذرماه سال ۱۳۷۹ شمسی به ثبت آثار ملی کشور رسیدهاست. اما با کمال تاسف در مهرماه سال ۱۳۸۴ شمسی بقایای آن تخریب گردید.
دانشگاه ادبیات دانشکده ادبیات با مساحتی حدود سه هزارمترمربع ذر ساحل غربی رود کارون کنارپل نادری وابتدای خیابان امام موسی صدر قراردارد بنای مذکوردرسال ۱۳۱۳ شمسی احداث شده وقوسهای دایرهای شکل ایوان آن وهمچنین رواقهای حیات مرکزی حاکی ازمشخصههای معماری دورهٔ پهلوی اول میباشد.درابتدای بنای مذکور به عنوان ساختمان مرکزی بانک ملی استان مورد استفاده قرار میگرفت. سپس در اختیاردانشگاه جندی شاپور (شهید چمران فعلی)قرار داده شد. وتا کنون از آن به عنوان دانشکده ادبیات استفاده میشود. دانشکده ادبیات (ساختمان سه گوش) به شماره ۲۴۹۷ در بیست وششم آبان ماه سال ۱۳۷۸ شمسی به ثبت آثار ملی کشور رسیدهاست. معمار دانشکده ادبیات فردی آلمانی به نام مهندس آندره گدار بودهاست.
کوشک حمیدیه کوشک حمیدیه واقع درشهر حمیدیه در اواخر دوره قاجار واوایل دوره پهلوی ساخته شدهاست وبه شماره ۳۹۸۰ در پنجم تیر ماه سال ۱۳۸۰ شمسی به ثبت آثار ملی کشور رسیدهاست.
دانش سرای مقدماتی دانش سرای مقدماتیدانش سرای مذکور متعلق به دوره پهلوی اول بوده و در ضلع جنوبی باغ معین در انتهای خیابان شهید آهنگری( بختیاری قبلی ) واقع گردیدهاست . این بنا با شماره ۲۶۰۵ در بیست و پنج اسفند ماه سال ۱۳۷۸ شمسی به ثبت آثار ملی کشور رسیدهاست.
سیلوی اهواز سیلوی اهوازنقش بنای سیلوی اهواز در سال ۱۳۱۵ شمسی طرح وساختمان آن در سال ۱۳۱۷شمسی ودر سال ۱۳۱۹ شمسی با هزینه پانزده میلیون ریال به پایان رسید. سیلوی اهواز با ظرفیت ۳۲۰۰ تن دومین سیلوی کشور بعد از سیلوی تهران بودهاست. این سیلو به سه راه آبی، شوسه وراه آهن دسترسی داشت.
شهر ايذه مركز شهرستان ايذه در استان خوزستان است و258 كيلومتر با اهواز و 1110 كيلو متر با تهران فاصله دارد.در سرشماري سال 1370 جمعيت آن كه عموما بختياري هستند 65505 نفر بود .ارتفاع اين شهر باران خيز 835 متر از سطح دريا مي باشد و مردم آن به كشاورزي و دامداري مشغولند. اين شهر بسيار كهنسال است و در كنار آن آثار فراواني از دوره ايلامي سلوكي و اشكاني كشف شده است. مجسمه مرد پارتي كه در موزه ملي ايران است نيز در جنوب اين شهر پيدا شده است. اين شهردر قرن 7 هجري تختگاه اميران محلي بختياري شد و از اينرو به مال امير تغيير نام داد ولي در سال 1314 دوباره به نام قبلي خود يعني ايذه خوانده شد. اين نظريه كه شهر ايذه همان شهر انشان يا انزان است و محل تولد كورش كبير بوده ، هم اكنون رد شده است. متاسفانه اين شهر در طول جنگ تحميلي آسيب فراواني ديده است
نقش برجسته ی کول فرح كول فرح نام تنگه اي در 7 كيلومتري شمال شرقي ايذه است كه 6 نقش برجسته ايلامي در آنجا حجاري شده است و بقايايي از محل زندگي آنها در گذشته هاي دور در ميان كوهها باقي مانده است مانند گورها كانال آب و بقاياي ساختمان و نقطه ديدباني . از سنگ نبشته ها مي توان فهميد كه اين محل عبادتگاه نارسينا يكي از خدايان ايلامي بوده است.