صفحه 7 از 12: « پیشین 1 ... 6 7 8 ... 12 پسین »

Tehran | طهران/تهران

mereng

کاربر

ارسالها: 7801

#61 Posted: 18 Jul 2012 16:09

‎شهرت تپه میل‎
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

تپه میل با سنگ ، ساروج، خشت و گل ساخته شده ‌است. نیزار های اطراف تپه از وجود دریاچه ‌ای حکایت دارد که در گذشته در این محل وجود داشته ، ولی خشک شده‌ است . این تپه باستانى به احتمال بسیار زیاد ، به مناسبت دو پایه بزرگ موجود از بناى قدیمى آتشکده به تپه میل شهرت یافته است . تپه اى مرتفع که بلندى آن از سطح دشت اطراف حدود 18 متر است و تقریبا 35 متر پهنا و 17 متر درازا دارد . تپه اى کم ارتفاع و کوچک و پراکنده پیرامون محوطه را احاطه کرده اند به طورى که تپه میل در آنها اشراف دارد . هر چند به نظر مى رسد این تپه ها در ارتباط فیزیکى و کاربردى مستقیم با این اثر و احتمالا تاسیسات ساختمانى آن وابسته هستند . این مجموعه منطقه ‌ای به وسعت ۸۰۰ در ۹۰۰ متر را شامل می ‌شود . بر بالای تپه ، بنای اصلی آتشکده در راستای شرقی غربی برپاست ، طرح کلی بنا ، تالار ستون داری بوده با دو ردیف ستون چهار گوشه سه تایی که عملاً به ۳ بخش تقسیم شده است .

هله

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#62 Posted: 18 Jul 2012 16:16

ﺗﺨﺖ ﺭﺳﺘﻢ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﺍﺛﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺗﺨﺖ ﺭﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﺁﺗﺸﮑﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﻬﻢ
ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺑﻮﺩﻩ
ﺍﺳﺖ ؛ ﺩﺭ ﺩﻫﺴﺘﺎﻥ ﺟﻮﻗﯿﻦ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ 20 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﯼ
ﻏﺮﺏ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ؛ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﻗﺠﺮ ﺗﺨﺖ ﺭﺳﺘﻢ ﻭﺍﻗﻊ
ﺍﺳﺖ . ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺁﻧﻮﺑﺎﻧﯿﻨﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺁﺗﺸﮑﺪﻩ ، ﺁﺗﺶ ﺩﺭ
ﺣﺠﺮﻩ ‌ﻫﺎﯼ ﻭﺳﻂ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﻣﺪﻭﺭ ﺳﻨﮕﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻮﺩﻩ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﺻﺪﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﯼ ﺩﺭ
ﻣﻌﺮﺽ ﺩﯾﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﮐﻮﻩ ﮏﯾ
ﺳﮑﻮ ﻭ ﮏﯾ ﺑﻨﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻪ
ﺩﺭ 15 ﻣﺘﺮﯼ ﺳﮑﻮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺳﻘﻒ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺩﺍﺭﺩ ؛ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺭﺍﺱ ﮔﻨﺒﺪ ﺁﻥ ﺗﺎ ﺳﻄﺢ
ﺯﻣﯿﻦ 238 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺩﻭ ﻣﺪﺧﻞ ﺑﺎ ﻃﺎﻕ
ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ
ﮐﻮﻩ ﻣﺤﻞ ﺑﺎﺯﯼ ﻓﯿﻠﻢ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺁﻧﺠﻠﺲ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﮐﻤﭙﯿﻨﮓ ﺑﻨﺎﯼ ﺗﺨﺖ ﺭﺳﺘﻢ ، ﺁﺗﺸﮑﺪﻩ ﺍﯼ
ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﻃﯽ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﺗﻤﺎﻡ
ﻣﯽ ﺭﺳﺪ .
ﺧﺒﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﮐﻤﭙﯿﻨﮓ ﺑﻨﺎﯼ
ﺗﺨﺖ ﺭﺳﺘﻢ ، ﺁﺗﺸﮑﺪﻩ ﺍﯼ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﯾﺎﺭ ﻃﯽ
ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﺗﻤﺎﻡ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ .
ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﻣﺪﺍﺭﮎ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺁﺗﺸﮑﺪﻩ ، ﺁﺗﺶ
ﺩﺭ ﺣﺠﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﻭﺳﻂ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﻣﺪﻭﺭ ﺳﻨﮕﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻮﺩﻩ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﺐ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﺻﺪﻭ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﯼ ﺩﺭ ﻣﻌﺮﺽ
ﺩﯾﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .
ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﮐﻮﻩ ﮏﯾ ﺳﮑﻮ ﻭ ﮏﯾ ﺑﻨﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﻭﺟﻮﺩ
ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻪ ﺩﺭ 15 ﻣﺘﺮﯼ ﺳﮑﻮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ
ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺳﻘﻒ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺩﺍﺭﺩ ؛ ﻓﺎﺻﻠﻪ
ﺭﺍﺱ ﮔﻨﺒﺪ ﺁﻥ ﺗﺎ ﺳﻄﺢ ﺯﻣﯿﻦ 238 ﺳﺎﻧﺘﯿﻤﺘﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ
ﺩﻭ ﻣﺪﺧﻞ ﺑﺎ ﻃﺎﻕ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ
ﺍﺳﻼﻡ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﮐﻮﻩ ﻣﺤﻞ ﺑﺎﺯﯼ ﻓﯿﻠﻢ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺁﻧﺠﻠﺲ
ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻞ ﺭﺍ ﻣﺮﮐﺰ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﻣﺮﺍﺳﻢ
ﺯﺭﺗﺸﺘﯿﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺗﺨﺖ ﮔﺎﻩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﻣﮑﺎﻧﯽ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﻗﻠﻪ
ﺍﯾﻦ ﮐﻮﻩ ﺭﻭﺣﺎﻧﯿﻮﻥ ﻭ ﺑﻎ ﻫﺎﯼ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ .
ﺍﯾﻦ ﺍﺛﺮ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ
ﺳﺎﻝ 1316 ﺩﺭ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻠﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .

ویرایش شده توسط: sinarv1

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#63 Posted: 18 Jul 2012 16:21

ﺗﻨﮕﻪ ﻭﺍﺷﯽ ﯾﺎ ﺗﻨﮕﻪ ﺳﺎﻭﺍﺷﯽ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺟﺎﺫﺑﻪ ‌ﻫﺎﯼ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ۱۵ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﯼ ﺷﻤﺎﻝ ﻏﺮﺑﯽ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻥ ﻓﯿﺮﻭﺯﮐﻮﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍﯼ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻫﺎ، ﻣﯿﺰﺑﺎﻥﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﺜﯿﺮﯼ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻓﺮﺍﻥ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﺍﻥ ﻣﯽ ‌ ﺑﺎﺷﺪ .
ﺷﺎﯾﺪ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﺟﺬﺍﺏ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﻫﺎﯼ ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﮕﻪ
ﻭﺍﺷﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﮏﯾ ﺩﺭﻩ
ﺳﻨﮕﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ . ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺗﻨﮕﻪ ﻭﺍﺷﯽ ﺑﻪ
ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ، ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﮏﯾ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ
ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ
ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ
ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﻣﯽ ‌ ﮐﻨﻨﺪ . ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‌ﻫﺎﯼ ﺍﺧﯿﺮ ، ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ
ﻣﻮﺳﺴﻪ ‌ﻫﺎﯼ ﺗﻮﺭﯾﺴﺘﯽ ، ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﺗﻮﺭ ﻫﺎﯼ
ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ‌ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻣﺮ
ﺑﺎﻋﺚ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﻣﻌﺮﻭﻓﯿﺖ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ
ﺷﺪﻩ ‌ﺍﺳﺖ .
ﺟﻐﺮﺍﻓﯿﺎ
ﺗﻨﮕﻪ ﻭﺍﺷﯽ ﺑﻪ ﻃﻮﻝ ﺣﺪﻭﺩ ۳۰۰ ﻣﺘﺮ ﻭ ﺑﺎ ﺩﯾﻮﺍﺭﻩ ‌ﻫﺎﯼ
ﺻﺨﺮﻩ ‌ ﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺣﺪﺩ ۱۰۰ ﻣﺘﺮ ﻣﺤﻞ ﻋﺒﻮﺭ
ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ‌ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﮐﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﺳﺎﻭﺍﺷﯽ ﺳﺮ ﭼﺸﻤﻪ
ﻣﯽ ‌ﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﺷﺖ ﻣﯽ ‌ ﮔﺬﺭﺩ . ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ
ﮐﻪ ﺁﺏ ﺑﻪ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﯿﺰﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ‌ ﺭﺳﺪ ، ﻋﻤﻖ ﺁﻥ ﺑﻪ
ﺣﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﯽ ﻧﻘﺎﻁ ﺗﺎ ﺯﯾﺮ ﺯﺍﻧﻮﯼ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺧﯿﺲ
ﻧﻤﺎﯾﺪ . ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺟﺬﺍﺑﯿﺖ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺗﻨﮕﻪ ،
ﻫﻤﯿﻦ ﻋﺒﻮﺭ ﮐﻞ ﻣﺴﯿﺮ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﺏ ﺍﺳﺖ .
ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺗﻨﮕﻪ ﺳﺎﻭﺍﺷﯽ ﺩﺭ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﯼ ۲ ﺟﺎﺩﻩ
ﻓﯿﺮﻭﺯﮐﻮﻩ – ﺗﻬﺮﺍﻥ ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﮏﯾ ﺟﺎﺩﻩ ﻓﺮﻋﯽ ﻭ
ﻃﯽ ﺣﺪﻭﺩ ۹ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺭﻭﺳﺘﺎﯼ ﺟﻠﯿﺰﺟﻨﺪ ﻧﻤﺎﯾﺎﻥ
ﻣﯽ ‌ ﮔﺮﺩﺩ . ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﺩﺭ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﮏﯾ ﺩﺷﺖ ﺳﺮﺳﺒﺰ ﺑﺎ
ﻣﺰﺍﺭﻉ ﮔﻨﺪﻡ ﻭ ﺳﯿﺐ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﻭ ﺑﺎﻏﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ
ﺍﺳﺖ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﻭ ﻃﯽ ﺣﺪﻭﺩ ۴ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺩﺭ
ﺟﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﮐﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﺷﺖ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺟﻮﯼ ﻫﺎﯼ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺁﺏ
ﺯﻻﻝ ، ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺷﺪﻩ ، ﻣﺤﻞ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺭﻭﯼ ﺗﻨﮕﻪ ﺳﺎﻭﺷﯽ
ﺷﺮﻭﻉ ﻣﯽ ‌ ﺷﻮﺩ .
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﺗﻨﮕﻪ ﺍﻭﻝ ﻭ ﮔﺬﺭ ﺍﺯ ﺩﺷﺘﯽ ﺯﯾﺒﺎ ، ﺗﻨﮕﻪ ﺩﻭﻡ
ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﺣﺪﻭﺩ ۲ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺑﺎ ﺗﻨﮕﻪ ﺍﻭﻟﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪ
ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﯾﻦ ﺗﻨﮕﻪ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻨﮕﻪ ﺍﻭﻝ ﭼﺸﻢ ﻧﻮﺍﺯ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ
ﺩﯾﻮﺍﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭼﺸﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﺏ
ﺯﻻﻝ ﻭ ﺧﻨﮏ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺭﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺍﯾﻦ
ﺗﻨﮕﻪ ﻧﯿﺰ ﻫﯿﺎﻫﻮﯼ ﺭﯾﺰﺵ ﺁﺏ ﺁﺑﺸﺎﺭﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ‌ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺁﺑﺸﺎﺭ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼ ﮔﺮﻡ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﻪ
ﺗﻨﯽ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺑﺰﻧﻨﺪ .
ﺩﺭ ﺗﻨﮕﻪ ﻭﺍﺷﯽ ﮔﯿﺎﻩ ﮐﻤﯿﺎﺏ ﺑﺎﺭﯾﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺼﺎﺭﻑ ﻣﻬﻢ
ﺻﻨﻌﺘﯽ ﻭ ﺩﺍﺭﻭﯾﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﯽ ‌ ﺭﻭﯾﺪ . ﭼﯿﺪﻥ ﺑﺎﺭﯾﭽﻪ ﺑﻪ
ﺩﻟﯿﻞ ﮐﻤﯿﺎﺑﯽ ﺁﻥ ﺟﺮﻡ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﯿﮕﺮﺩ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺩﺍﺭﺩ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#64 Posted: 18 Jul 2012 16:23

ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ
ﺗﻨﮕﻪ ﻭﺍﺷﯽ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺯﯾﺒﺎ ، ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ
ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ . ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﺳﻪ ﮐﺘﺒﯿﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺩﻭﺭﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﻨﮕﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺩﻭ ﮐﺘﺒﯿﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﭼﺸﻤﻪ
ﻋﻠﯽ ﺷﻬﺮ ﺭﯼ ﻭ ﺗﻮﻧﻞ ﻭﺍﻧﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﺩﻩ ﻫﺮﺍﺯ ﻭﺍﻗﻊ
ﺷﺪﻩ ‌ ﺍﻧﺪ . ﻫﺮ ﺳﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻓﺘﺤﻌﻠﯽ
ﺷﺎﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺣﮑﺎﮐﯽ ﺷﺪﻩ ‌ﺍﺳﺖ . ﻓﺘﺤﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﮐﻪ
ﺩﻭﺭﺍﻥ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺷﯿﺮﺍﺯ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻩ
ﺑﻮﺩ ، ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﻧﻘﺶ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﺩﯾﺎﺭ ، ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ
ﻧﺎﻡ ﻫﺎﯼ ﺣﺠﺎﺭﺑﺎﺷﯽ ، ﻧﻘﺎﺵ ﺑﺎﺷﯽ ﻭ ﻣﻌﻤﺎﺭ ﺑﺎﺷﯽ ﺭﺍ
ﻣﺴﺌﻮﻝ ﺳﺎﺧﺖ ﺍﯾﻦ ﺳﻪ ﮐﺘﺒﯿﻪ ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﮐﺮﺩ .
ﮐﺘﯿﺒﻪ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺗﻨﮕﻪ ﺳﺎﻭﺷﯽ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺷﺶ ﺩﺭ ﻫﻔﺖ
ﻣﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﻗﺎﯾﻊ ﺯﻣﺎﻥ ﻓﺘﺤﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﺩﻭﺭ ﺗﺎ ﺩﻭﺭ
ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺑﺰﺭﮒ ‌ﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﺶ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺍﯾﻦ
ﮐﺘﯿﺒﻪ ﻫﺎ ، ﻧﻘﺶ ﺷﮑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺑﺎ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺍﺳﺐ ، ﻧﯿﺰﻩ ﻭ
ﺷﮑﺎﺭﻫﺎﯾﺶ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺁﻥ ﻣﯽ ‌ ﺗﻮﺍﻥ ﻋﺒﺎﺱ
ﻣﯿﺮﺯﺍ ، ﻋﻠﯽ ﻗﻠﯽ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﻭ ﻋﻠﯽ ﻧﻘﯽ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﭘﺴﺮﺍﻥ
ﻓﺘﺤﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﻮﺍﺩﮔﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺷﮑﺎﺭ
ﺩﯾﺪ . ﺍﯾﻦ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﮐﻪ ﺣﺪﻭﺩﺍ ۱۸۵ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ
ﺩﺭ ﺩﻝ ﮐﻮﻩ ﺣﮏ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺭﺵ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺗﺎﺑﺶ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺩﺭ
ﺍﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ ‌ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﺻﻨﻌﺖ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺁﺳﯿﺐ ﻭﺍﺭﺩ
ﻧﻤﻮﺩﻩ ‌ﺍﺳﺖ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#65 Posted: 18 Jul 2012 16:26

ﺩﺍﺭُﺍﻟﻔُﻨﻮﻥ ﻧﺎﻡ ﻣﺪﺭﺳﻪ ‌ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺑﺘﮑﺎﺭ ﺍﻣﯿﺮ ﮐﺒﯿﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺎﺻﺮ ﺍﻟﺪﯾﻦ ‌ ﺷﺎﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻣﻮﺯﺵ
ﻋﻠﻮﻡ ﻭ ﻓﻨﻮﻥ ﺟﺪﯾﺪ ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺗﺄﺳﯿﺲ ﺷﺪ . ﺩﺭ ﺩﺍﺭﺍﻟﻔﻨﻮﻥ
ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﮏﯾ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﻓﺮﻧﮓ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ
ﻋﻠﻮﻡ ﺟﺪﯾﺪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﯿﺮﻧﺪ . ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﺍﻟﻔﻨﻮﻥ
ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﯽ ‌ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ
ﮐﻪ ﺗﺎ ﺩﯾﺮ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻫﻤﻪ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺭﺍﻟﻔﻨﻮﻥ ﻣﯽ ‌ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ .
ﺗﺎﺭﯾﺨﭽﻪ
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺳﻔﺮ ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﺑﻪ ﺭﻭﺳﯿﻪ ، ﻭﯼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﯿﺎﺯ ﻓﻮﺭﯼ
ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻋﺎﻟﯽ ﮔﺮﺩﯾﺪ . ﻟﺬﺍ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍﯼ
ﺻﺪﺍﺭﺕ ﺗﻼﺵ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﮐﺰ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩ .
ﻭﻟﯽ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﻭﯼ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﻓﺘﺘﺎﺡ ﺁﻥ
ﻧﺸﺪ . ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﺎﺗﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ
ﺩﮐﺘﺮ ﭘﻮﻻﮎ ، ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮕﯿﺮﯼ ﻭ ﺗﺒﻌﯿﺪ ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ
ﺑﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺭﺳﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﻃﺒﯿﻌﺘﺎ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﮔﺮﻣﯽ ﻣﻮﺍﺟﻪ
ﻧﺸﺪﻧﺪ . ﺩﺍﺭﺍﻟﻔﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﭘﻨﺠﻢ ﺭﺑﯿﻊ ‌ ﺍﻻﻭﻝ ۱۲۶۸ ﻫﺠﺮﯼ
ﻗﻤﺮﯼ ، ﺳﯿﺰﺩﻩ ﺭﻭﺯ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﻣﯿﺮ ﮐﺒﯿﺮ ﻭ ﺑﺎ
ﺣﻀﻮﺭ ﻧﺎﺻﺮ ﺍﻟﺪﯾﻦ ﺷﺎﻩ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩ . ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ
ﻫﻔﺖ ﻣﻌﻠﻢ ﺍﺗﺮﯾﺸﯽ ، ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻣﺤﺼﻠﯿﻨﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻏﻠﺐ ﺍﺯ
ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﻬﻢ ﻭ ﺑﺎﻧﻔﻮﺫ ﺑﻮﺩﻧﺪ ، ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ .
ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻏﺎﺯ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻋﻤﻠﯿﺎﺕ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ ﺁﻥ ﺗﺎ
ﺳﺎﻝ ۱۲۶۹ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۰۴ ﻗﻤﺮﯼ
ﻧﯿﺮﺍﻟﻤﻠﻮﮎ ﻭﺯﯾﺮ ﻋﻠﻮﻡ ﺗﺎﻻﺭ ﻧﻤﺎﯾﺸﯽ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺎ
ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺗﺌﺎﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ . ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭِ ﺍﺻﻠﯽ
ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻫﻤﺎﯾﻮﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﺩﺭﯼ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ
ﻧﺎﺻﺮﯾﻪ ﺳﺎﺑﻖ ﻭ ﻧﺎﺻﺮ ﺧﺴﺮﻭ ﻓﻌﻠﯽ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﺷﺪ . ﺍﻭﻟﯿﻦ
ﮔﺮﻭﻩ ﺍﺳﺎﺗﯿﺪ ﺩﺍﺭﺍﻟﻔﻨﻮﻥ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺍﺯ :
* ﺑﺎﺭﻭﻥ ﮔﻮﻣﻨﺲ - ﺍﺳﺘﺎﺩ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﻧﻈﺎﻡ
* ﺍﻭﮔﻮﺳﺖ ﮐﺮﺯﯾﺰ - ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ
* ﺯﺍﺗﯽ - ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ
* ﻧﻤﯿﺮﻭ - ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺳﻮﺍﺭﻧﻈﺎﻡ
* ﮐﺎﺭﺗﻨﺎ - ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﻣﻌﺪﻥ
* ﺩﮐﺘﺮ ﭘﻮﻻﮎ - ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻃﺐ ﻭ ﺩﺍﺭﻭﺳﺎﺯﯼ
ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺑﺎ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺳﻔﯿﺮ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﻠﯿﺖ ﺑﻠﮋﯾﮑﯽ ﺍﯾﻦ
ﺍﻓﺮﺍﺩ ، ﭼﻨﺪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ، ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﯼ ﻭ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ
ﺍﯾﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪﻧﺪ . ﺳﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻃﺐ ، ﻋﺮﺑﯽ
ﻭ ﺟﻐﺮﺍﻓﯿﺎ ﻭ ﮏﯾ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﯼ ﻣﻘﯿﻢ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻧﯿﺰ ﺑﺰﻭﺩﯼ
ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻊ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#66 Posted: 18 Jul 2012 16:27

ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ
ﻧﻘﺸﻪ ﺑﻨﺎﯼ ﺩﺍﺭﺍﻟﻔﻨﻮﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﺮﺯﺍﺭﺿﺎﺧﺎﻥ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻃﺮﺡ
ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﻣﺤﻤﺪﺗﻘﯽ ﻣﻌﻤﺎﺭﺑﺎﺷﯽ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺑﻨﺎ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩ .
ﻗﺴﻤﺖ ﺷﺮﻗﯽ ﺑﻨﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1267 ﺍﺗﻤﺎﻡ ﯾﺎﻓﺖ . ﻫﺸﺘﺎﺩ
ﺳﺎﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۰۸ ) ۱۳۴۸ ﻗﻤﺮﯼ (
ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﻭﺯﯾﺮ ﻭﻗﺖ
ﻣﻌﺎﺭﻑ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺷﺪ ﻭ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻓﻌﻠﯽ ﺑﺎ ﻧﻘﺸﻪ
ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ﺭﻭﺳﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ . ﭼﻬﺎﺭ ﻃﺮﻑ ﺣﯿﺎﻁ
ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺭﺍ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺍﺗﺎﻕ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﯾﻮﺍﻧﯽ
ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺩﺭ ﻭﺭﻭﺩﯼ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ
ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺍﺭﮒ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻧﺎﺻﺮﺧﺴﺮﻭ
ﺍﺳﺖ ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ .
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻧﺎﺻﺮ ﺧﺴﺮﻭ ﻭ ﮔﺬﺭ ﺍﺯ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ
ﻣﺨﺎﺑﺮﺍﺕ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺁﺟﺮﯼ ﻣﯽ ﺭﺳﯿﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ
ﻓﻀﺎﯾﺶ ﻭ ﻓﻀﺎﯾﺶ ﺗﻮﺟﻪ ﺭﺍ ﺟﻠﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﺒﻮﺭ
ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺑﻪ ﺩﺭﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﭼﻮﺑﯽ ﺑﺎ ﺳﺘﻮﻥ ﻭ
ﮐﺎﺷﯿﮑﺎﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﻋﻬﺪ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﺮﻣﯽ ﺧﻮﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺁﻥ ﻭ
ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﮐﺎﺷﯽ ﻫﺎ ﻭ ﻭ ﺳﺘﻮﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ
ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﺍﺭﺍﻟﻔﻨﻮﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻠﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ
ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ . ﮐﻤﯽ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺗﺮ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺗﺮﺵ ﺩﺭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ
ﺩﺍﺭﺍﻟﻔﻨﻮﻥ ﺍﺳﺖ . ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﻝ ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺍﻣﺎﻡ
ﺧﻤﯿﻨﯽ ، ﺍﺯ ﺷﺮﻕ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻧﺎﺻﺮ ﺧﺴﺮﻭ ، ﺍﺯ ﻏﺮﺏ ﺑﻪ ﺑﺎﺏ
ﻫﻤﺎﯾﻮﻥ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺩﺭﯼ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ
ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﮔﺸﻮﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ
ﺭﺍﻫﺎﺭﻭﯾﯽ ﻗﺪﻡ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﭘﻠﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﻭﻥ
ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ . ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﺍﻫﺮﻭﯼ
ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﺗﻘﻬﺎﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻤﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ
ﺑﻪ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﺩﺍﺭﯼ ، ﺩﻓﺘﺮﯼ ﻭ ﺁﺑﺪﺍﺭﺧﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ
ﻣﺮﮐﺰ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﻭ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﯼ ﻭ ﻣﺮﻣﺖ ﺁﻥ
ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﺬﺭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻫﺮﻭ ﻭ ﺍﺗﺎﻕ ﺩﺭﯼ
ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺍﺻﻠﯽ ﻭ ﮐﻼﺱ ﻫﺎ ﺭﺍﻩ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ
ﮐﻨﺪ .
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﭘﻠﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻪ ﺩﺍﺧﻞ ﺭﺍﻫﺮﻭﯾﯽ ﻗﺪﻡ
ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﻭﻝ ﻭﺍﻗﻊ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ . ﮐﻼﺱ ﻫﺎ
ﻭ ﺗﺎﻻﺭ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻃﺒﻘﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺣﯿﺎﻁ ﺍﺻﻠﯽ
ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﻫﺮ ﮐﻼﺱ ﺍﺯ ۳ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ
ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻫﺎ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺣﯿﺎﻁ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ . ﺩﺭ ﻃﺮﻑ ﺩﯾﮕﺮ
ﺭﺍﻫﺮﻭ ﺣﯿﺎﻁ ﺧﻠﻮﺕ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ . ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﻫﺮ ﺭﺍﻫﺮﻭ ﺑﻪ
ﺭﺍﻩ ﭘﻠﻪ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺭﺳﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺩﻭﻡ ﺧﺘﻢ ﻣﯽ
ﺷﻮﺩ . ﺍﯾﻦ ﮐﻼﺱ ﻫﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﻃﺮﻑ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ
ﺣﯿﺎﻁ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﻌﺪﺍﺩﺷﺎﻥ ﺑﻪ ۳۰ ﯾﺎ
ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ . ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﺣﯿﺎﻁ ﺍﺻﻠﯽ ﮐﻪ ﻧﮕﺎﻩ
ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺷﻌﺎﺭﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺭ
ﻗﺴﻤﺖ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﺣﯿﺎﻁ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﮐﻪ ﻭﺭﻭﺩﯼ ﺍﺻﻠﯽ ﺑﻪ
ﺩﺭﻭﻥ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﮐﻼﺱ ﻫﺎﺳﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ )) ﻫﻞ
ﯾﺴﺘﻮﯼ ﺍﻟﺬﯾﻦ ﯾﻌﻠﻤﻮﻥ ﻭ ﺍﻟﺬﯾﻦ ﻻ ﯾﻌﻠﻤﻮﻥ (( ﺑﺎﻟﮑﻦ ﻭ
ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺯﻧﮓ ، ﮐﺎﺷﯽ ﮐﺎﺭﯼ ﺳﺮﺩﺭ ﻭ ﺳﻨﮓ ﻫﺎﯼ ﮐﻨﺎﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﺳﺎﯾﺮ ﻭﺭﻭﺩﯼ ﻫﺎ ﻣﺘﻤﺎﯾﺰ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﺣﯿﺎﻁ ۶
ﻭﺭﻭﺩﯼ ﺩﺍﺭﺩ . ﻭﺭﻭﺩﯼ ﺿﻠﻊ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺁﻣﻔﯽ ﺗﺎﺗﺮ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﻭﻝ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ، ﺳﺎﻟﻨﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻪ
ﻇﺮﻓﯿﺖ ۱۰۰ ﺗﺎ ۱۵۰ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ، ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﺳﺖ
ﺳﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺍﻣﯿﺮ ﮐﺒﯿﺮ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﮐﻮﺭ
ﺷﯿﺸﻪ ﺍﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﯿﺸﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﺷﮑﺴﺘﻪ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﺮﺩ ﻭ ﺧﺎﮎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺧﺎﮐﯽ ﻭ ﮐﺪﺭ
ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺩﻗﺖ ﻧﮑﻨﯽ ﺍﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺁﻥ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﯼ .
ﺗﻤﺎﻡ ﻭﺭﻭﺩﯼ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺩﻭﻡ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍﯼ
ﺩﺭﻫﺎ ﺭﺍﻩ ﺩﺍﺭﺩ . ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻏﺮﺏ ﻭ ﺑﺎﺏ ﻫﻤﺎﯾﻮﻥ ﺭﺍﻩ ﭘﻠﻪ
ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺑﺎﻻ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ
ﺁﺑﺨﻮﺭﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﻭﻝ ﻭ ﻫﻤﺎﻥ
ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﺏ ﻫﻤﺎﯾﻮﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻧﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ
ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﺳﺖ . ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺑﺨﻮﺭﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺁﯾﯿﻢ ، ﺑﻪ
ﻗﺴﻤﺖ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﻭ ﺣﻤﺎﻡ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﯽ ﺭﺳﯿﻢ ﻭ ﺍﺗﺎﻗﯽ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺁﺑﺪﺍﺭﺧﺎﻧﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ
ﺷﺪﻩ . ﮐﻤﯽ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺣﯿﺎﻁ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ
ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺁﻧﻘﺪﺭ
ﺩﺭﻫﻢ ﻭ ﭻﯿﭘ ﺩﺭ ﭻﯿﭘ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﻗﺪﻡ
ﻣﯽ ﺯﻧﯽ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺍﻻﻥ ﮐﺠﺎ
ﺑﻮﺩﯼ . ﺣﯿﺎﻁ ﺍﺻﻠﯽ ﺑﺎ ﺣﻮﺿﯽ ﻫﺸﺖ ﺿﻠﻌﯽ ﻭ ﺁﺑﯽ
ﺭﻧﮓ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﻭ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﻭ ﺩﺭﺧﺘﭽﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ
ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯼ ﺩﺍﺭﺍﻟﻔﻨﻮﻥ ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﺎﺩﺭ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﯾﻦ
ﺷﺎﻩ ، ﻣﻬﺪﻋﻠﯿﺎ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯼ ﺳﻨﮓ ﻓﺮﺵ
ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻭﺭﻭﺩﯼ ﺑﻪ ﺣﯿﺎﻁ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ، ﺟﻠﻮﻩ
ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﻨﺮ ﻭ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ
ﺩﯾﺪﮔﺎﻥ ﺁﺷﮑﺎﺭ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﺩ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#67 Posted: 18 Jul 2012 16:28

ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺩﺭ ﺩﺍﺭﺍﻟﻔﻨﻮﻥ
ﭘﯿﺎﺩﻩ ﻧﻈﺎﻡ ، ﺳﻮﺍﺭﻩ ‌ ﻧﻈﺎﻡ ، ﺗﻮﭖ ﺧﺎﻧﻪ ، ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ ،
ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻭ ﺟﺮﺍﺣﯽ ، ﺩﺍﺭﻭﺳﺎﺯﯼ ﻭ ﮐﺎﻧﯽﺷﻨﺎﺳﯽ ﺭﺷﺘﻪ
ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺗﺪﺭﯾﺲ ﻣﯽ ﺷﺪ . ﺯﺑﺎﻥ
ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ ، ﻋﻠﻮﻡ ﻃﺒﯿﻌﯽ ، ﺭﯾﺎﺿﯽ ، ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻭ ﺟﻐﺮﺍﻓﯿﺎ
ﺩﺭﻭﺱ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻫﻤﻪ ﺭﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ . ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺯﺑﺎﻥ
ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ، ﺭﻭﺳﯽ ، ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻭ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺱ
ﻫﺎ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﺪ .
ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ
ﺩﺍﻭﺩﺧﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﺍﻣﯿﺮﮐﺒﯿﺮ ﺑﻪ ﺍﺗﺮﯾﺶ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ
ﺳﻔﺎﺭﺵ ﻭﯼ ۶ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﮐﺎﺭﻫﺎﯼ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻭ ﺍﻣﻮﺭ
ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ، ﺍﺳﺘﺎﺩﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻓﯿﺰﯾﮏ ، ﺷﯿﻤﯽ ﻭ
ﺩﺍﺭﻭﺳﺎﺯﯼ ﻭ ﺩﻭ ﻣﻌﺪﻥ ﯽﭼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭ ﻣﻌﺪﻥ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪ
ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﮕﯿﺮﺩ . ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ۷ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ
ﺩﻋﻮﺕ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ ﺩﺍﺭﺍﻟﻔﻨﻮﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﻪ
ﮐﺎﺭ ﺷﺪﻧﺪ . ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﻣﻌﻠﻤﯿﻨﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﺘﺎﻟﯿﺎ ، ﺁﻟﻤﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ
ﻧﯿﺰ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺷﺪﻧﺪ .
ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ
* ﺩﮐﺘﺮ ﮊﺭﮊ ) ﭘﺰﺷﮑﯽ (
* ﺩﮐﺘﺮ ﮔﺎﻟﯽ ) ﺟﺮﺍﺣﯽ (
* ﻣﻮﺳﯿﻮ ﺩﺍﻧﺘﺎﻥ ) ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻃﺒﯿﻌﯽ (
* ﻣﻮﺳﯿﻮ ﺍﻟﻤﺮ ) ﺷﯿﻤﯽ (
* ﻣﻮﺳﯿﻮ ﺩﺍﻭﯾﺪ ) ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ (
* ﺑﺪﯾﻊ ﺍﻟﻪ ﻭﺍﺟﺪ ﺳﻤﯿﻌﯽ ) ﺭﯾﺎﺿﯽ (
* ﻋﺒﺪﺍﻟﻐﻔﺎﺭ ﻧﺠﻢﺍﻟﺪﻭﻟﻪ
* ﻋﺒﺪﺍﻟﺮﺯﺍﻕ ﺑﻐﺎﯾﺮﯼ
ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ
ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺩﺍﺭﺍﻟﻔﻨﻮﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺟﺰﺀ ﺗﺸﮑﯿﻼﺕ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﺋﯿﺲ
ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺎ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻭ ﺯﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﺷﺨﺺ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﮐﻠﯿﻪ ﺍﻣﻮﺭ
ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﺳﺘﻘﻼﻝ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﻣﻌﻠﻤﯿﻦ ﺑﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺷﺎﻩ
ﻋﺰﻝ ﻭ ﻧﺼﺐ ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ . ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺗﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ ﭘﺲ
ﺍﺯ ﺍﻓﺘﺘﺎﺡ ﺯﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﮔﺎﻥ ﻭ ﯾﺎ ﺭﺟﺎﻝ ﺩﺭﺑﺎﺭﯼ
ﺍﺩﺍﺭﻩ ﻣﯽ ‌ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ ﺯﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻋﻠﻮﻡ ﮐﻪ
ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻭﺯﯾﺮ ﺁﻥ ﺍﻋﺘﻀﺎﺩ ﺍﻟﺴﻠﻄﻨﻪ ﺑﻮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ .
ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺩﺍﺭﺍﻟﻔﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ﺗﺄﺳﯿﺲ 7750 ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ ) ﺩﺭ
ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮏﯾ ﻟﯿﺮﻩ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺩﻭ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺍﺷﺖ ( ﻭ ﺩﺭ
ﺳﺎﻝ 1307 ﻫـ . ﻕ ﺑﻮﺩﺟﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ 30000 ﺗﻮﻣﺎﻥ
ﻧﻮﺷﺘﻪ ‌ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﮏﯾ ﻟﯿﺮﻩ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺳﻪ
ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ

ویرایش شده توسط: sinarv1

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#68 Posted: 18 Jul 2012 16:33

ﺩﮊ ﺭﺷﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺩﮊ ﺭﺷﮑﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﻣﺤﻠﻪ ﺻﻔﺎﺋﯿﻪ ﺷﻬﺮ ﺭﯼ ، ﯾﻜﯽ ﺍﺯ ﺩﮊ ﻭ ﻗﻠﻌﻪ ‌ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﺭﯼ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ‌ ﺭﻓﺖ . ﺍﯾﻦ ﺩﮊ ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﯼ ﻣﺘﺸﻜﻞ ﺍﺯ ﻻﺷﻪ ﺳﻨﮓ ﻭ ﺳﺎﺭﻭﺝ ، ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺷﻜﺎﻧﯿﺎﻥ ﺍﺳﺖ .
ﺍﯾﻦ ﺩﮊ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﺴﺎﺏ ﺑﻪ ﻓﺨﺮﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺍﺑﻦ ﺭﻛﻦ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ
ﺩﯾﻠﻤﯽ ، ﻓﺨﺮ ﺁﺑﺎﺩ ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ .
ﻭﺟﻪ ﺗﺴﻤﯿﻪ ﻧﺎﻡ ﻗﻠﻌﻪ ﻋﻈﯿﻢ » ﺭﺷﮑﺎﻥ « ﺍﺯ ﮐﻠﻤﻪ » ﺍﺭﺷﮏ « ﮐﻪ ﺑﻨﯿﺎﻧﮕﺬﺍﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﺟﻬﺖ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﺭﺷﮏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺧﻮﺩ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﺭﯼ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ »
ﺍﺭﺷﮑﯿﻪ « ﻧﺎﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻞ ﻭﺳﺎﯾﻞ ﺟﻨﮕﯽ
ﮐﻬﻨﻪ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻣﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺯﻩ ‌ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ
ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﯽ ‌ ﺑﺎﺷﺪ .
ﮐﺎﺭﺑﺮﺩ
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﻛﺎﺥ ‌ ﻫﺎ ، ﺍﻣﻮﺍﻟﯽ ﮔﺮﺍﻥ ‌ ﺑﻬﺎ ﻭ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺧﺎﻧﻪ
ﻫﺎﯾﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ . ﺑﺨﺶ ﻫﺎﯼ ﺍﺻﻠﯽ ﻗﻠﻌﻪ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ
ﻗﺎﺟﺎﺭ ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﺟﺎ ﺑﻮﺩ ، ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻋﻈﻢ ﺁﻥ ﺗﺨﺮﯾﺐ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻫﺎﯼ ﻏﺮﺑﯽ ﺍﯾﻦ ﺩﮊ ﺩﺍﺭﺍﯼ
ﺳﻮﺭﺍﺥ ‌ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﯿﺮ ﻭ ﻛﻤﺎﻥ ﺍﺳﺖ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#69 Posted: 18 Jul 2012 16:39

ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻨﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﺭﻭﻥ
ﮐﻪ ﺩﻩ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﯼ ﺟﺎﺩﻩ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﮐﻮﻩ
ﻫﺎﯼ ﻣﺴﮕﺮ ﺁﺑﺎﺩ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺳﻨﮓ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﻣﻨﻈﻢ ﺳﯿﺎﻩ
ﺭﻧﮓ ﯾﺎ ﻣﻼﻁ ﭻﮔ ﻭ ﺗﺎﻕ ﺁﺟﺮﯼ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ) ﺍﺗﺎﻕ
ﺁﺟﺮﯼ ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ( ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎﯼ ﺷﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ
ﻗﺮﻥ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻫﺠﺮﯼ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺁﻥ ﺑﺪﯾﻪ
ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺍﺳﺖ .
ﺑﻨﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻗﯽ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ
ﻫﺰﺍﺭﮔﺰﯼ ﺟﺎﺩﻩ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﻭ ﻗﺮﯾﺐ ﺳﻪ ﻫﺰﺍﺭﮔﺰﯼ
ﺳﻤﺖ ﭗﭼ ، ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﺐ ﺷﻤﺎﻝ ﺟﺎﺩﻩ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻨﻪ
ﮐﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺴﮕﺮﺁﺑﺎﺩ ﻭﺍﻗﻊ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻪ ﺗﻨﮕﻪ
ﺑﺎﺻﻔﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺍﻧﺎﺭ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺩﺍﺭﺩ . ﺑﻄﻮﺭ
ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻧﺎﻡ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﻗﺪﯾﻢ ﺍﻻﯾﺎﻡ ﺑﺪﯾﻦ ﺑﻨﺎ ﺍﻃﻼﻕ ﺷﺪﻩ
ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺎﻡ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ . ﮔﺬﺷﺖ
ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺣﻮﺍﺩﺙ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻟﻄﻤﻪ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﺑﻨﺎ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ،
ﻭﻟﯽ ﺗﺎ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﯼ ﻣﺮﻣﺖ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ
ﺍﺳﺖ ﺑﻨﺎﯼ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺳﻢ ﺁﻥ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ،
ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺁﻝ ﺑﻮﯾﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﻫﺎﯼ ﺍﻧﻔﺮﺍﺩﯼ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺑﻪ ﻋﻘﯿﺪﻩ » ﮔﺪﺍﺭ «
ﺑﻨﺎﯼ ﻣﺰﺑﻮﺭ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺳﻠﺠﻮﻗﯽ ﺍﺳﺖ ﻭ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ
ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻣﺎﺕ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺁﻥ ﻋﺼﺮ ﺑﺸﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ .
ﺑﻨﺎﯼ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﮑﻌﺐ ﻣﺴﺘﻄﯿﻞ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ 9 ﻣﺘﺮ ﻭ
ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻭ ﻃﺒﻘﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺭﺍﺯﺍ ﻭ ﭘﻬﻨﺎﯼ
ﯾﮑﺴﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺑﺎ 30 ﻣﺘﺮ ﻭ ﺳﯽ ﺳﺎﻧﺘﯽ ‌ﻣﺘﺮ ﺑﺮ ﺧﻮﺭ ﺩﺍﺭ
ﺍﺳﺖ . ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺳﺎﺧﺘﺎﺭﯼ ﻣﺘﺸﮑﻞ ﺍﺯ ﻻﺷﻪ
ﺳﻨﮓ ﻭ ﭻﮔ ﺍﺳﺖ .
ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎﯼ ﮐﻬﻦ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺑﺴﯿﺎﺭ
ﻣﻮﺯﻭﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﻄﺮ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻫﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ
ﻣﻘﯿﺎﺱ ﺻﺤﯿﺢ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻧﻘﺸﻪ ﻋﻤﺎﺭﺕ
ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﺩﻫﻠﯿﺰ ﻋﻤﻮﺩ ﺑﺮ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺻﻠﯿﺐ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﯿﻦ ﺷﺎﺧﻪ ‌ﻫﺎﯼ
ﺍﯾﻦ ﺑﻌﻼﻭﻩ ‌، ﭼﻬﺎﺭ ﺍﻃﺎﻕ ﻣﺮﺑﻊ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮏﯾ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ
ﺍﻃﺎﻕ ﻫﺎ ﻣﺪﺧﻞ ﻭﺍﺣﺪﯼ ﺩﺍﺭﺩ . ﺳﻘﻒ ﺭﻭﻣﯽ ﺭﻭﯼ
ﺩﻫﻠﯿﺰ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﻃﺎﻕ ﻫﺎﯼ ‌ ﮔﻨﺒﺪﯼ ﺍﻃﺎﻕ ﻫﺎﯼ
ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﻣﺮﺑﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﻃﺎﻗﭽﻪ
ﻣﺜﻠﺚ ﺑﻪ ﻫﺸﺖ ﺿﻠﻌﯽ ﺑﺪﻝ ﮔﺸﺘﻪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺑﻨﯿﻪ
ﺩﻭﺭﻩ ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎﻥ ﺷﺒﯿﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺩﻭﺭ ﺗﺎ ﺩﻭﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﻫﺎﺭﻭﻥ ﺍﺯ ﭼﻬﺎﺭ ﻃﺮﻑ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻫﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻭ
ﻗﻄﻮﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺪﺧﻞ ﻭﺭﻭﺩﯼ ﺁﻥ
ﺭﻭﺯﻧﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺿﻠﻊ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺑﻨﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺗﻌﺒﯿﻪ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻃﺒﻘﻪ ﺩﻭﻡ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﻫﻠﯿﺰ
ﺻﻠﯿﺒﯽ ﺷﮑﻞ ﻭ ﭼﻬﺎﺭ ﺍﻃﺎﻕ ﻣﺮﺑﻊ ﺑﺎ ﻃﺎﻕ ﻫﺎﯼ ﺁﺟﺮﯼ
ﺍﺳﺖ .
ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎﯼ ﻋﻈﯿﻢ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩﯼ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ
ﻣﯽ ‌ ﺭﺳﺪ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﻓﻀﺎﯼ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺁﻥ
ﺍﺳﺖ ﺯﯾﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺩﻫﻠﯿﺰ ﻫﺎ ﺳﺎﯾﻪ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺳﻘﻒ
ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻃﺎﻕ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺑﻊ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻣﺤﺾ ﺩﺭ
ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺍﺳﺘﻤﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ، ﺑﮕﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺣﺘﯽ ﺑﺎ
ﻭﺟﻮﺩ ﺭﯾﺨﺘﻦ ﺳﻘﻒ ﺍﮐﺜﺮ ﺍﻃﺎﻕ ﻫﺎ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺮ
ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺣﺎﮐﻢ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﯿﺎﻩ ﭼﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺒﺲ
ﮔﻮﻧﻪ ‌ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﻃﺎﻕ ﻫﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺑﺰﺭﮒ
ﺳﻨﮕﯽ ﺍﺯ ﺩﯾﺮﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻧﺰﺩ ﺍﻫﺎﻟﯽ ﻣﺤﻞ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﻫﺎﺭﻭﻥ ‌ ﺍﻟﺮﺷﯿﺪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺣﺎﻟﺖ ﻏﻢ ‌ ﺍﻧﮕﯿﺰ ﺁﻥ،
ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻋﻤﺪﯼ ﻓﻀﺎﯼ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻭ ﻣﻨﻈﺮﻩ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺿﺨﯿﻢ ﻭ
ﺑﯽ ‌ﻣﻨﻔﺬﯼ ﮐﻪ ﺩﻭﺭﺍﺩﻭﺭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺣﺎﻃﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻧﯿﺰ ﺑﺮ
ﻓﺮﺽ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺩﺍﻣﻦ ﺯﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺧﻠﯿﻔﻪ
ﻣﻬﺪﯼ ﭘﺪﺭ ﻫﺎﺭﻭﻥ ‌ ﺍﻟﺮﺷﯿﺪ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭ ﺷﺪﻥ
ﺧﻼﻓﺖ ، ﺣﮑﻤﺮﺍﻥ ﺭﯼ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ
ﻫﺎﺭﻭﻥ ‌ ﺍﻟﺮﺷﯿﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ‌ﺍﻧﺪ . ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺍﯾﻨﮑﻪ
ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﺁﺗﺸﮑﺪﻩ ﺍﯼ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎﻥ
ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﯿﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﻣﻮﺑﺪﺍﻥ ﺯﺭﺗﺸﺘﯽ
) ﺯﺭﺗﺸﺖ (‌ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺁﺗﺶ ﻣﻘﺪﺱ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ
ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﺯ ﮔﺰﻧﺪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻭ
ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﭼﺸﻢ ﻧﺎﭘﺎﮐﺎﻥ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺑﺎﺷﺪ ؛ ﺷﺒﯿﻪ ﺍﯾﻦ ﻭﺿﻌﯿﺖ
ﺩﺭ ﺁﺗﺸﮑﺪﻩ ﺷﺮﯾﻒ ‌ ﺁﺑﺎﺩ ﯾﺰﺩ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﭘﺎﺑﺮﺟﺎﺳﺖ ﻧﯿﺰ
ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽ ‌ ﺷﻮﺩ . ﺩﺭ ﺍﯾﺎﻡ ﻣﺘﺒﺮﮎ ﻧﯿﺰ ﮐﻪ ﻣﯽ ‌ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺁﺗﺶ
ﺑﺎ ﺗﺸﺮﯾﻔﺎﺕ ﺧﺎﺹ ﺩﺭ ﻣﻼﺀ ﻋﺎﻡ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻮﺩ ) ﻭ ﺩﺭ ﺷﺐ
ﻫﺎ ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﻧﻤﺎﯾﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ( ، ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺧﺎﺹ ﺑﻨﺎ ﻭ ﺍﺷﺮﺍﻑ
ﺁﻥ ﺑﻪ ﺟﻠﮕﻪ ﺍﯼ ﻭﺳﯿﻊ ‌ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﻣﯽ ‌ ﺩﺍﺩﻩ
ﺍﺳﺖ . ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻫﺎﺭﻭﻥ ﺍﻟﺮﺷﯿﺪ ﻭ ﯾﺎ ﺁﺗﺸﮕﺎﻩ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺩﺭ
ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺮﮎ ‌ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ
ﺩﺭ ﺳﻘﻒ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﻣﮑﺎﻥ
ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺩﻭﺭﯼ ﻧﺴﺒﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﺩﻩ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﮐﻤﺘﺮ
ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎﺯﺩﯾﺪ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ‌ ﮔﯿﺮﺩ ﻭ ﻣﻌﺪﻭﺩﯼ ﺍﺯ
ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ‌ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻭ ﮔﺮﺩﺷﮕﺮﺍﻥ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﯾﺪﻥ ﻣﯽ
ﮐﻨﻨﺪ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#70 Posted: 18 Jul 2012 16:43

ﺳﺮﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﻣﻠﯽ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﺳﺮﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﻣﻠﯽ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺳﺮﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﻣﻠﯽ ، ﺍﺯ ﺑﻨﺎﻫﺎﯼ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﻣﯽ ‌ ﺑﺎﺷﺪ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ‌ﻫﺎﯼ ۱۳۰۱ ﺗﺎ ۱۳۰۴ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻌﻔﺮﺧﺎﻥ
ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺳﭙﻪ ﺳﺎﺑﻖ
) ﺍﻣﺎﻡ ﺧﻤﯿﻨﯽ ﻓﻌﻠﯽ ( ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺿﻠﻊ ﻏﺮﺑﯽ ﺁﻥ
ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺿﻠﻊ ﺷﺮﻗﯽ ﺁﻥ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﭘﺴﺖ ﺯﻣﺎﻥ
ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ . ﺳﺮ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﻣﻠﯽ ﻭ
ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ
ﻭ ﺗﻮﺳﻂ ﺟﻌﻔﺮ ﺧﺎﻥ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﻭ ﮐﻤﮏ ﺁﻟﻤﺎﻧﯽ ﻫﺎ ﺩﺭ
ﺯﻣﺎﻥ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﻭﺧﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺁﺗﺶ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺩﻭﻡ
ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ . ﺩﺭ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺩﺍﺧﻠﯽ
ﺁﻥ ﺍﺯ ﺗﺼﺎﻭﯾﺮ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﻭ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﻋﻬﺪ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ
ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺒﺐ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻓﺮﻫﻨﮏ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺁﻟﻤﺎﻥ
ﻫﺎ ﻭ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺍﺯ ﻧﮋﺍﺩ ﺁﺭﯾﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺷﺪﺕ ﮔﺮﻓﺖ .
ﺩﺭ ﺑﺎﻻﯼ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺩﺭ ﭘﺮﭼﻢ ﺷﯿﺮ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ
ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺍﻗﺪﺍﻡ
ﺑﻪ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺸﺎﻥ ﺷﯿﺮ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﺍﮐﻨﻮﻥ
ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻨﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﯾﺎﺩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﻓﯿﻠﻢ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺪﺍﺭ ﺻﻔﺮ ﺩﺭﺟﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ
ﻋﻬﺪ ﺭﺿﺎ ﺧﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺍﻣﺎ ﻧﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻍ ﺑﺮ ﺳﺮﺩﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﺸﻖ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﻭ
ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺮﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﻣﻠﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﺎﺩ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ
ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺧﺎﺹ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻗﺪﯾﻢ ﻣﯽ ‌ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ .
ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎ ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺟﻌﻔﺮ ﺧﺎﻥ ﻣﻌﻤﺎﺭ ﮐﺎﺷﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ .
ﺳﻔﺖ ﮐﺎﺭﯼ ﻫﺎﯾﺶ ﺗﻮﺳﻂ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﺳﻤﺎﻋﯿﻠﯽ ، ﺳﺘﻮﻥ ﻫﺎ
ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮐﺮﯾﻢ ﻣﻨﯿﮋﻩ ﻭ ﮐﺎﺷﯽ ‌ﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﻧﯿﺰ ﺗﻮﺳﻂ
ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺧﺎﮎ ﻧﮕﺎﺭ ﻣﻘﺪﻡ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺩﺭ ﻧﻤﺎﯼ ﺧﺎﺭﺟﯽ ، ﺑﺮ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﮐﺎﺷﯽ ﮐﺎﺭﯼ ﺳﺮﺩﺭ ، ﺍﺷﻌﺎﺭﯼ
ﺍﺯ ﻧﺪﯾﻢ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ‌ﺧﻮﺭﺩ . ﺳﺮﺩﺭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻧﻘﻮﺵ
ﮐﺎﺷﯽ ﮐﺎﺭﯼ ﺷﺪﻩ ﺑﺎ ﻧﻘﺶ ﺩﻭ ﺷﯿﺮ ﮐﻪ ﺗﺎﺟﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ
ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ، ﭘﻠﻨﮓ ، ﺷﯿﺮ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻭ ﻣﺴﻠﺴﻞ ﺍﺳﺖ .
ﺳﺮﺩﺭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﮏﯾ ﺳﻮﺍﺭﻩ ﺭﻭ ﻭ ﺩﻭ ﭘﯿﺎﺩﻩ ‌ ﺭﻭ ﺩﺭ ﻃﺮﻓﯿﻦ ﺁﻥ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺁﻥ ‌ ﻫﺎ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﭼﺪﻧﯽ ﺍﺳﺖ .
ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ‌ﻫﺎﯼ ﭼﺪﻧﯽ ﺑﻨﺎ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻗﻮﺭﺧﺎﻧﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺗﻮﺳﻂ
ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﯽ ﮐﺮﻣﺎﻧﯽ ، ﺍﺯ ﺻﻨﻌﺘﮕﺮﺍﻥ ﺑﻨﺎﻡ ، ﺳﺎﺧﺘﻪ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﻞ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻭﻇﯿﻔﻪ
ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺣﻔﻆ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ، ﺑﺎ ﻣﺸﺎﺭﮐﺖ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﯼ
ﻣﻨﻄﻘﻪ ۱۲ ، ﺩﺭﺻﺪﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺁﺯﺍﺩ ﺳﺎﺯﯼ ﻭ ﻣﺮﻣﺖ
ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ‌ ﻫﺎ ﺳﻨﮓ ﻓﺮﺵ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺍﻭﻟﯿﻪ
ﺍﺣﯿﺎ ﮐﻨﺪ .
ﺍﺯ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﺸﻖ ﻗﺪﯾﻢ ﺗﻬﺮﺍﻥ ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮒ
ﺗﺮﯾﻦ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻫﺎﯼ ) ﻧﻈﺎﻣﯽ ( ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ، ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺍﺛﺮﯼ
ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺳﺮﺩﺭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ
ﺍﺳﺖ .
ﺳﺮﺩﺭ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ، ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﯼ
ﺍﻭﻝ ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺷﺪﻩ ، ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﺧﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻨﺎﯼ ﺳﺒﮏ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ
ﺍﯼ ﮐﻼﻩ ﻓﺮﻧﮕﯽ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ
ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻣﺮﻩ ﺑﻨﺎﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺧﺎﺹ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻮﺭ ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮﺍﺭ
ﻣﯽ ﺩﻫﺪ . ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺳﻪ ﭼﺸﻤﻪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ
ﺩﺍﺭ ﻭ ﺩﻭ ﻟﻨﮕﻪ ﺁﻫﻨﯽ ) ﻓﻮﻻﺩ ﺑﺮﻧﺞ (‌ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﮑﻢ
ﻭﺭﻭﺩﯼ ﻭ ﺧﺮﻭﺟﯽ ﭘﺎﺩﮔﺎﻥ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﺤﻞ
ﻣﺸﻖ ﻭ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻭ ﻣﺎﻧﻮﺭ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ
ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﺼﺎﻟﺢ ) ﺳﻨﮓ ، ﺁﺟﺮ ، ﭼﻮﺏ ، ﺁﻫﻦ ﻭ
ﺑﺮﻧﺰ ( ، ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﻭ ﮐﺎﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ
ﺍﺳﺖ .
ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﮐﻪ ﯾﺎﺩﺁﻭﺭ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ‌ﻫﺎﯼ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﮔﺎﻧﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﻗﺪﯾﻢ ﺍﺳﺖ ، ﺍﺯ ﺟﻨﺒﻪ ‌ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ، ﻧﻈﺎﻣﯽ ،
ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ، ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻭ .... ﻗﺎﺑﻞ
ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻓﺘﺢ ﻋﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﻗﺎﺟﺎﺭ
) ۱۲۱۲ ﺗﺎ ۱۲۵۰ ﻕ ( ﺑﻨﯿﺎﺩ ﻧﻬﺎﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﯾﻦ
ﺷﺎﻩ ) ۱۲۶۴ ﺗﺎ ۱۳۱۳ ( ﺗﺠﺪﯾﺪ ﺑﻨﺎ ﺷﺪ ﻭ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺖ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۲۷۸ ، ﺑﻪ ﺍﻫﺘﻤﺎﻡ ﻣﺤﻤﺪ ﺣﺴﯿﻦ ﺧﺎﻥ
ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ ، ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ ﻣﺮﺑﻊ ﺷﮑﻞ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﻭ
ﺩﯾﻮﺍﺭﯼ ﺑﺎ ﻃﺎﻕ ‌ ﻫﺎﯼ ﺁﺟﺮﯼ ﮔﺮﺩﺍﮔﺮﺩ ﺁﻥ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺍﺭﺍﯼ
ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺍﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﺎ ﮏﯾ ﺩﺭﺏ ﺩﻭ ﻟﻨﮕﻪ ﻭ ﺩﻭ ﻃﺎﻕ ﻧﻤﺎﯼ
ﻣﺴﺪﻭﺩ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﭘﺨﯽ ، ﺑﺮ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻭ
ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺳﭙﻪ ) ﺍﻣﺎﻡ ﺧﻤﯿﻨﯽ ﻓﻌﻠﯽ ( ، ﮔﺮﺩﯾﺪ ، ﮐﻪ ﮔﺎﻫﯽ
ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﯾﻦ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺑﺎﻻﯼ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﻣﺸﻖ ﻧﻈﺎﻣﯿﺎﻥ
ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﯽ ‌ ﺷﺪ .
ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺳﺮﺩﺭ ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻗﺮﺍﯾﻦ ﻭ ﺑﺮﺭﺳﯽ
ﻃﺮﺡ ﻫﺎ ﻭ ﻧﻘﺸﻪ ‌ﻫﺎﯼ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﯾﻦ ﺷﺎﻩ ، ﺑﻪ
ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻗﺮﯾﺐ ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﺑﺮ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺳﭙﻪ ، ﺩﺭ
ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺑﺎﻧﮏ ﺳﭙﻪ ﺗﺎ ﮐﻮﭼﻪ ﭘﺴﺖ ، ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ
ﺳﺎﻝ ‌ﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪ ، ﺩﺭ ۱۲۸۰ ، ﺑﻨﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺷﯿﻮﻩ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ
ﺭﻭﺳﯽ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﻏﺮﺑﯽ ﺁﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﻗﺰﺍﻕ
ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺑﻮﺩ .
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﮐﻢ ‌ ﺗﺮ ﺍﻫﻤﯿﺖ
ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﯽ ﻣﻬﺮﯼ ‌ﻫﺎﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ . ﺑﻪ
ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ ﺑﻼ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﺒﺪﻝ ﮔﺸﺖ ﻭ ﺣﺘﯽ
ﺑﻪ ﻧﻈﺎﻓﺖ ﻭ ﭘﺎﮐﯿﺰﮔﯽ ﺁﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪ . ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ
ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺟﻨﮓ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﺍﻭﻝ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻗﺴﻤﺖ ﻏﺮﺑﯽ
ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺑﻪ ﺑﺎﻍ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻨﺎﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺑﺎﻍ ﻣﻠﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ
ﺷﺪ ﻭ ﺳﺮﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻟﻤﺎﺳﯿﻪ ﺭﺍ ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﻮﺭﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ
ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ، ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺳﺮﺩﺭﺑﺎﻍ ﻣﻠﯽ
ﻧﺼﺐ ﮔﺮﺩﯾﺪ . ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﯿﻢ ﺗﻨﻪ ﺭﺿﺎ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ
ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ، ﺭﺋﯿﺲ ﮐﻞ ﻗﻮﺭﺧﺎﻧﻪ ، ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺷﺪﻩ
ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ۱۳۴۰ ﻕ ، ﺑﺮ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮﺩﺭ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ
ﺩﻭﺭﻩ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﺩﻭﻡ ﭘﺎ ﺑﺮ ﺟﺎ ﺑﻮﺩ . ﺍﯾﻦ ﻧﯿﻢ ﺗﻨﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ
ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺳﺮﻧﮕﻮﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﻗﺮﯾﺐ ﺑﻪ ﯾﻘﯿﻦ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﯼ ﺑﺎﺯ
ﺑﺎﻧﮏ ﻣﻠﯽ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺳﺮﺩﺭ ﺩﻓﻦ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺑﻪ ﺍﯾﻦ
ﺗﺮﺗﯿﺐ ، ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﻣﺖ ﺟﺰﯾﯽ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﮐﻼﻩ ﻓﺮﻧﮕﯽ ﻭ
ﺭﻃﻮﺑﺖ ﺯﺩﺍﯾﯽ ﻧﺎﻗﺺ ﺩﺭ ﯽﭘ ﺑﻨﺎ ، ﺗﻐﯿﯿﺮﯼ ﺟﺰ ﺗﺨﺮﯾﺐ
ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﺭﻃﻮﺑﺖ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .
ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯﺧﺎﻧﻪ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻮﺩ ﻭ
ﻧﻈﺎﻣﯿﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﺸﻖ ﻧﻈﺎﻡ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ، ﺍﺯ ﺷﻤﺎﻝ ﺑﻪ
ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺳﺨﺎﯾﯽ ) ﺳﻮﻡ ﺍﺳﻔﻨﺪ ﺳﺎﺑﻖ ( ، ﺍﺯ ﺷﺮﻕ
ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻓﺮﺩﻭﺳﯽ ) ﻋﻼﺀ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ﺳﺎﺑﻖ (‌ ﻭ ﺍﺯ ﻏﺮﺏ ﺑﻪ
ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺳﯽ ﺗﯿﺮ ) ﻗﻮﺍﻡ ﺍﻟﺴﻠﻄﻨﻪ ﺳﺎﺑﻖ (‌ ﺧﺘﻢ
ﻣﯽ ‌ ﺷﻮﺩ . ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﮐﻠﯽ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍﯼ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺳﭙﻪ
) ﺑﺎﻍ ﺷﺎﻩ ﯾﺎ ﺳﭙﻪ ﺳﺎﺑﻖ (‌ ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﺸﻖ ﻗﺮﺍﺭ
ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﺎ ﻫﺎﯼ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﭘﺴﺖ ) ﺷﺎﻣﻞ ﻣﻮﺯﻩ
ﻭﺯﺍﺭﺕ ﭘﺴﺖ ﻭ ﺗﻠﮕﺮﺍﻑ ﻭ ﺗﻠﻔﻦ ( ، ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﻞ ﮐﺸﻮﺭ
) ﻧﯿﺮﻭﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﯽ ﻓﻌﻠﯽ ( ، ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﺎﺭﺟﻪ ، ﻣﻮﺯﻩ
ﻣﻠﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ) ﻣﻮﺯﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺳﺎﺑﻖ ( ، ﻣﻮﺯﻩ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ
ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻠﯽ ﻣﻠﮏ ، ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﻞ ﺛﺒﺖ ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﺍﻣﻼﮎ ﮐﺸﻮﺭ ، ﻭ
ﺑﻨﺎﯼ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻠﯽ ﻧﻔﺖ ) ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۳
ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻓﻌﻠﯽ (‌ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺮ ﻣﯽ ‌ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﯼ
ﮐﻪ ﺳﺮﺩﺭ ﻓﻌﻠﯽ ﺑﯿﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﭘﺴﺖ ﺧﺎﻧﻪ ) ﺩﺭ ﻣﺤﻞ
ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻮﺯﻩ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﭘﺴﺖ ﻭ ﺗﻠﮕﺮﺍﻑ ﻭ ﺗﻠﻔﻦ (‌ ﻭ ﺑﻨﺎﯼ
ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﻠﯽ ﻧﻔﺖ ) ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۳ ﻭﺯﺍﺭﺕ
ﺍﻣﻮﺭ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﻓﻌﻠﯽ (‌ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﯽ ﺩﺭ ﻣﺤﻞ
ﺗﻼﻗﯽ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ ﻭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﺧﻤﯿﻨﯽ ) ﺳﭙﻪ
ﺳﺎﺑﻖ (‌ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ .
ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪﺍﯼ ،ﺩﺭ ﺳﻔﺮﻧﺎﻣﻪ ﺟﮑﺴﻦ ، ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ
۴۰۰ ﻣﺘﺮ ﻃﻮﻝ ﻭ ﻋﺮﺽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺧﺎﮐﯽ
ﺑﻮﺩﻥ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﺩﺭ
ﺳﺎﻝ ‌ ﻫﺎﯼ ﺑﻌﺪ ﻣﮑﺎﻥ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﻭ ﻣﻮﺗﻮﺭ ﺳﯿﮑﻠﺖ ﻭ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﻭ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺩﺭ
ﺁﻥﺟﺎ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺩﻭﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮﺍﺭﯼ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ
ﺁﻥ ﺭﺍ ﺭﻭﺍﺝ ﺩﺍﺩﻧﺪ . ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺮﻭﺍﺯ
ﺑﺎﻟﻦ ﻫﺎ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺪﺍﻥ
ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﻭﺳﯿﻠﻪ ‌ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻃﯿﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﻫﻮﺍ
ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪ . ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺑﯿﻦ ﺍﻟﻤﻠﻞ ﺍﻭﻝ ﻧﯿﺰ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ
ﻫﻮﺍﭘﯿﻤﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺖ ﺩﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﺸﻖ
ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﺁﻥ ﻣﯽ
ﺭﻓﺘﻨﺪ .
ﻭﯾﮋﮔﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﺸﻖ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ‌ ﻫﺎ ﻭ
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺮﻑ ﺭﯾﺰﺍﻥ ﺷﯿﺦ ﺷﻮﺭﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ
ﺑﺮﻑ ﺳﻄﺢ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ‌ ﭘﻮﺷﺎﻧﯿﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﮐﻢ ﻣﯽﺷﺪ ، ﺍﻭ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮﺍً ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﺣﻮﺍﺱ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﺎً
ﺍﺯ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪﺍﻥ ﺑﻮﺩ ، ﭘﺎﺭﻭﯾﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﯽ
ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺑﺮﻑ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺧﻂ ﺩﺭﺷﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ
ﻋﻤﻞ ﺧﻮﺩ ﻧﺎﻡ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﺸﻖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﻣﯽ ‌ ﮐﺮﺩ .
ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﺸﻖ ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺤﻞ ﺑﻪ ﺩﺍﺭ ﺁﻭﯾﺨﺘﻦ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﺭﺿﺎ
ﻋﻘﺪﺍﯾﯽ ، ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﻼﺣﺴﯿﻦ ، ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﺭﺿﺎ
ﮐﺮﻣﺎﻧﯽ ، ﻗﺎﺗﻞ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﯾﻦ ﺷﺎﻩ ﺩﺭﺳﺎﻝ ۱۳۱۴ ﻕ ، ﺍﺳﺖ .
ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻭﺳﻂ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﺸﻖ ﺑﺎ ﺣﻀﻮﺭ ۵۰۰۰ ﻧﻔﺮ
ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪ . ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺟﺴﺪ ﻭﯼ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﺑﺮ ﺩﺍﺭ ﻣﺎﻧﺪ .
ﺑﻨﺎﯼ ﺳﺮﺩﺭ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻧﯿﺰ ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻨﺎﻫﺎﯼ ﻫﻢ
ﻋﺼﺮ ﺧﻮﺩ ، ﺍﺯ ﺳﺒﮑﯽ ﺧﺎﺹ ﭘﯿﺮﻭﯼ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﺭﺿﺎ
ﺧﺎﻧﯽ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﺳﺒﮏ ﺩﺭ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ،ﮐﻪ
ﺗﻠﻔﯿﻘﯽ ﺍﺯ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ
ﺳﺒﮏ ‌ﻫﺎﯼ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ، ﺩﺭ ﻫﺮ ﺑﻨﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺷﯿﻮﻩ ‌ ﺍﯼ
ﺧﺎﺹ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻭ ﺗﻘﻠﯿﺪ ﺑﻪ
ﻭﺿﻮﺡ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺍﺳﺖ ‌ ؛ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺑﻨﺎ ﻫﺎﯼ
ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﺸﻖ ، ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻨﺎﯼ ﻣﻮﺯﻩ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ
ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻘﻠﯿﺪ ﺍﺯ ﻃﺎﻕ ﮐﺴﺮﯼ ﻭ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﻣﺪﺍﯾﻦ ،
ﺑﻨﺎﯼ ﮐﺎﺥ ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ، ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ، ﺑﻨﺎﯼ ﮐﺎﺥ
ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﺎﺭﺟﻪ ، ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﻭ ﺑﻪ ﺗﻘﻠﯿﺪ ﺍﺯ
ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺯﺭﺗﺸﺖ ﺩﺭ ﻧﻘﺶ ﺭﺳﺘﻢ ﻭ ﺑﻨﺎﯼ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﯽ ﺛﺒﺖ
ﺍﺳﻨﺎﺩ ﻭ ﺍﻣﻼﮎ ، ﺑﺎ ﺗﻠﻔﯿﻘﯽ ﺍﺯ ﺳﺒﮏ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ
ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ، ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ، ﺍﺳﻼﻣﯽ ﻭ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ
ﺭﻭﺷﻨﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺍﺳﺖ . ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﯾﺎ ﺗﻘﻠﯿﺪ ﺍﺯ
ﺳﺒﮏ ‌ﻫﺎﯼ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎ ﻗﺎﻟﺐ ﻭ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ
ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﺍﺯ ﻣﺸﺨﺼﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ
ﺭﻭﺩ .
ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺮﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﻣﻠﯽ ، ﺗﻠﻔﯿﻖ ﺳﺒﮏ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺍﺭﻭﭘﺎﯾﯽ ﺑﻪ
ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﯽ ﮐﺎﺭﯼ ﻭ ﮐﻼﻩ ﻓﺮﻧﮕﯽ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ
ﻣﺸﺨﺺ ﺍﺟﺮﺍ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﮐﻠﯽ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻭ ﺗﻘﻠﯿﺪ ﺁﻥ
ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﻗﺎﻟﺐ ‌ ﮔﯿﺮﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﯽﭘ ﺑﻨﺎ ﻭ ﭘﺎﯾﻪ ﻭ ﺷﺎﻝ ﺳﺘﻮﻥ ‌ﻫﺎﯼ ﻫﺸﺖ ﮔﺎﻧﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﻭ
ﺑﺪﻧﻪ ﺑﻨﺎ ﻭ ﺳﺎﻕ ﺳﺘﻮﻥ ﻫﺎ ﺁﺟﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﻻﺗﺮ
ﺳﺮﺩﺭ ﮐﺎﺷﯽ ﮐﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﻫﺎﯼ ﻻﺟﻮﺭﺩﯼ ، ﻓﯿﺮﻭﺯﻩ
ﺍﯼ ، ﮐﺮﻡ ، ﺯﺭﺩ ، ﻗﻬﻮﻩ ﺍﯼ ، ﻃﻼﯾﯽ ، ﻗﺮﻣﺰ ، ﺳﻔﯿﺪ ﻭ ﺳﺒﺰ
ﺑﺎ ﻃﺮﺡ ﻫﺎﯼ ﺍﺳﻠﯿﻤﯽ ، ﻣﺴﻠﺴﻞ ، ﺻﺤﻨﻪ ﻧﺒﺮﺩ ، ﺗﺨﺮﯾﺐ
ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺗﻮﭖ ، ﺭﺿﺎﺧﺎﻥ ﺑﺎ ﺗﻔﻨﮓ ﺷﺼﺖ ﺗﯿﺮ ، ﺩﻭ
ﻓﺮﺷﺘﻪ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ، ﭘﺮﭼﻢ ﺍﯾﺮﺍﻥ ، ﺗﻔﻨﮓ ﺷﺼﺖ ﺗﯿﺮ ، ﮔﻠﻮﻟﻪ
ﺗﻮﭖ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻫﺮﻡ ) ﻫﺮﻡ ۲۱ ﻋﺪﺩﯼ (‌ ، ﻃﺮﺡ ﺳﻪ ﺑﻌﺪﯼ
ﻧﻮﺭﯼ ، ﭘﻠﻨﮓ ﻭ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﻭ ﺁﯾﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﯼ ﺍﻫﻞ ﺑﯿﺖ ﺑﻪ
ﺻﻮﺭﺕ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺯﯾﺮ ﮐﻼﻩ ﻓﺮﻧﮕﯽ .
ﺑﯿﺶﺗﺮ ﮐﺎﺷﯽ ﮐﺎﺭﯼ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻭﯾﮋﻩ ﭘﺮﭼﻢ ﺍﯾﺮﺍﻥ ، ﮔﻠﻮﻟﻪ ‌ﻫﺎﯼ
ﺗﻮﭖ ﻭ ﻣﺴﻠﺴﻞ ﺍﮐﺜﺮﺍ ﮐﺎﺭ ﺣﺎﺝ ﺣﺴﯿﻦ ﮐﺎﺷﯽ ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﻧﻘﻮﺷﯽ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ، ﭘﻠﻨﮓ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﯽ
ﮔﻤﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﺎﺷﯽ ﮐﺎﺭﯼ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻗﺪﺳﯽ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﺸﻖ
ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺳﻪ ﻭﺭﻭﺩﯼ ﺍﺳﺖ . ﺳﺮﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﯾﻦ
ﺷﺎﻩ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﮏﯾ ﻭﺭﻭﺩﯼ ﺩﻭ ﻟﻨﮕﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﻭ
ﻟﻨﮕﻪ ﺩﺭ ﺁﻫﻨﯽ ﻭ ﻃﺮﺡ ‌ﻫﺎﯼ ﺑﺮﻧﺰ ﮐﺎﺭﯼ ﺷﺪﻩ ﺷﺎﻣﻞ ﻃﺮﺡ
ﻫﺎﯼ ﮔﻞ ﻭ ﻣﺮﻍ ﺷﺒﯿﻪ ﺍﮊﺩﻫﺎ ﯾﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﻫﻤﺎ ، ﻃﺮﺡ
ﺍﺳﻠﯿﻤﯽ ، ﺷﯿﺮ ﻭ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ، ﻭ ﺳﺮ ﺷﯿﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ
ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻣﺸﺒﮏ ﮐﺎﺭﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺑﺎﻻﯼ ﺩﺭﻫﺎﯼ
ﻭﺭﻭﺩﯼ ﻧﯿﺰ ﻃﺮﺡ ﻫﺎﯼ ﻃﺒﻞ ، ﭘﺮﯼ ، ﺗﺎﺝ ، ﺗﺒﺮﺯﯾﻦ ، ﺷﻤﺸﯿﺮ ،
ﻧﯿﺰﻩ ، ﺷﯿﭙﻮﺭ ، ﺗﻮﭖ ﻭ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ‌ ﺧﻮﺭﺩ . ﻫﻢ
ﭼﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﺑﺎﻻﯼ ﺩﻭ ﻭﺭﻭﺩﯼ ﮐﻨﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺣﺼﯿﺮﯼ ﺁﺟﺮ ﮐﺎﺭ
ﻫﺎﯼ ﻃﺮﺡ ﻭ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﯾﺒﺎ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎ ﺩﺍﺭﺍﯼ ۲ ﻧﻤﺎﯼ ﺑﯿﺮﻭﻧﯽ ﻭ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﺍﺳﺖ . ﻧﻤﺎﯼ
ﺑﯿﺮﻭﻧﯽ ) ﺥ ﺍﻣﺎﻡ ﺧﻤﯿﻨﯽ (‌ ﺍﺯ ﻫﺸﺖ ﺳﺘﻮﻥ ﺁﺟﺮﯼ ﺑﻪ
ﺻﻮﺭﺕ ﺟﻔﺖ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻭﺭﻭﺩﯼ
ﻫﺎﯼ ﺳﻪ ﮔﺎﻧﻪ ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮏﯾ ﻗﻄﺮ
ﺳﺘﻮﻥ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﯿﻨﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻫﺮ ﺩﺭ ﺍﺯ ﭼﻬﺎﺭ
ﺳﺘﻮﻥ ﺩﻭ ﺗﺎﯼ ﺁﻥ ﮐﻤﯽ ﻋﻘﺐ ‌ ﺗﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ
ﺟﻬﺖ ﺳﺎﯾﻪ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻮﺭ ﺟﻠﻮﻩ ﺍﯼ ﺧﺎﺹ ﺑﻪ ﺑﻨﺎ ﺩﺍﺩﻩ
ﺍﺳﺖ .
ﭘﻬﻨﺎﯼ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺑﺎﻍ ﻣﻠﯽ ﺍﺯ ﺷﺮﻕ ﺑﻪ ﻏﺮﺏ ﮐﻢﺗﺮ ﺍﺯ ۲۷ ﻣﺘﺮ
ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﭘﻬﻨﺎ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﻭ ﺍﺗﺎﻕ
ﺑﺎﺯﺭﺳﯽ ﯾﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ، ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺷﺮﻕ ﻭ ﻗﺴﻤﺖ
ﻏﺮﺏ ﺑﻨﺎ ، ﺑﯿﺶ ‌ﺗﺮ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ) ﺣﺪﻭﺩﺍً ۴۵ ﻣﺘﺮ ( . ﺍﯾﻦ
ﺩﻭ ﺍﺗﺎﻗﮏ ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺼﺎﻭﯾﺮ ﺍﻭﻟﯿﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﺸﻖ ، ﺩﺍﺭﺍﯼ
ﻋﺮﺿﯽ ﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﻫﻼﻟﯽ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ
ﮐﻢ ‌ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩ . ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﺍﺗﺎﻕ
ﻏﺮﺑﯽ ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺍﺯ ﺑﻨﺎﯼ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﻔﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻧﮕﻠﯿﺲ ﻭ
ﺍﺗﺎﻕ ﺷﺮﻗﯽ ﺑﻪ ﺑﻨﺎﯼ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﭘﺴﺖ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻣﺘﺼﻞ ﺷﺪ ﻭ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﯿﺰ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﮔﺸﺖ .
ﻧﻤﺎﯼ ﺩﺭﻭﻧﯽ ، ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺜﻨﺎﯼ ﺳﺘﻮﻥ ‌ ﻫﺎ ، ﺗﻔﺎﻭﺕ ﭼﻨﺪﺍﻧﯽ ﺑﺎ
ﻧﻤﺎﯼ ﺑﯿﺮﻭﻧﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ . ﺍﺯ ﻧﻘﻮﺵ ﻭ ﻃﺮﺡ ‌ﻫﺎﯼ ﻧﻤﺎﯼ
ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻣﯽ ‌ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﺗﺴﺨﯿﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎﯼ
۱۲۹۹ ، ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻭ ﺑﺮﺝ ﻭ ﺑﺎﺭﻭ ﻫﺎﯼ ﺗﻬﺮﺍﻥ ) ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً
ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻗﺰﻭﯾﻦ ( ، ﻧﻘﻮﺵ ﺗﻤﺎﻡ ﻗﺪ ﻟﮋﯾﻮﻥ ﻗﺰﺍﻕ ﺩﺭ ﺩﻭ
ﻃﺮﻑ ﻭﺭﻭﺩﯼ ﺍﺻﻠﯽ ، ﻭ ﻧﻘﻮﺵ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﮐﻢ
ﻭ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺣﺠﺎﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﻃﺎﻕ ﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ
ﺍﺳﺖ ، ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ .
ﺳﺮﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﻣﻠﯽ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﻧﻘﺎﺭﻩ ﺯﻧﯽ ، ﺩﯾﺪﻩ ﺑﺎﻧﯽ ﻭ
ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺗﺮﺩﺩ ﻧﻈﺎﻣﯽ ، ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺣﮑﻢ ﺑﻨﺎﯼ ﯾﺎﺩﺑﻮﺩ ﻓﺘﺢ
ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﺗﺎﯼ ﺳﻮﻡ ﺍﺳﻔﻨﺪ ﺳﺎﻝ ۱۲۹۹ ﺵ ﺗﻮﺳﻂ
ﺭﺿﺎﺧﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺷﯽ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺪﻧﻪ ﺳﺮﺩﺭ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ
ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺑﺮﺝ ﻭ ﺑﺎﺭﻭ ﺑﺎ ﮔﻠﻮﻟﻪ
ﻫﺎﯼ ﺗﻮﭖ ، ﺭﺿﺎﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﯿﺮﺍﻧﺪﺍﺯﯼ ، ﺩﻭ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ
ﻭ ﮐﺘﯿﺒﻪ ‌ ﻫﺎ ، ﻫﻤﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ‌ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﻓﺘﺢ ﻭ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺩﺭ
ﮐﻮﺩﺗﺎﯼ ﺳﺎﻝ ۱۲۹۹ ﻭ ﺗﺴﺨﯿﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ .
ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﮐﻠﯽ ، ﮐﺘﯿﺒﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﻣﻠﯽ ﺷﺎﻣﻞ ۴۵
ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﺷﯽ ﻭ ﺩﻭ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﻓﻠﺰ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﯿﻢ
ﺑﺮﺵ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﯿﻀﯽ ﺷﮑﻞ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮﺩﺭ
ﺍﺻﻠﯽ ﺍﺳﺖ .
ﮐﺘﯿﺒﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﻤﺎﯼ ﺩﺭﻭﻧﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﺷﻌﺎﺭﯼ ﺩﺭ
ﺑﺎﻻﯼ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﺍﺳﺖ . ﺑﺎﻻﯼ ﻫﺮ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﮐﻮﭼﮏ
ﺷﺶ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺍﺷﻌﺎﺭﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﻏﺮﺑﯽ
ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺗﻌﺒﯿﻪ ﻧﺎﻭﺩﺍﻥ ﻭ ﺣﺬﻑ ﭘﻠﮑﺎﻥ ﻗﺮﯾﻨﻪ ﺷﺮﻗﯽ ، ﺩﻭ
ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻥ ﺗﺎ ﺣﺪﯼ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺑﺎﻻﯼ ﻫﺮ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ
ﮐﻮﭼﮏ ، ﺳﯿﺰﺩﻩ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺍﺷﻌﺎﺭﯼ ﮐﺎﺷﯽ ﮐﺎﺭﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩ
ﺍﺳﺖ ، ﺍﻣﺎ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺘﻬﺎﯾﯽ ﻗﺴﻤﺖ ﻏﺮﺑﯽ ﻭ ﺷﺮﻗﯽ
ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻨﺎ ﻫﺎﯼ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﭘﺴﺖ ﻭ ﺷﺮﮐﺖ ﻧﻔﺖ
ﻣﺨﺪﻭﺵ ﻭ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ
ﮐﻤﺮﺑﻨﺪﯼ ﺩﻭﺭ ﺑﻨﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻋﺮﺿﯽ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ
ﺩﺍﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻨﺎﻫﺎﯼ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﻣﺨﺪﻭﺵ ﺷﺪﻩ
ﺍﺳﺖ .
ﮐﺎﺷﯽ ﮐﺎﺭ ﺑﻨﺎ ﺣﺎﺝ ﺣﺴﯿﻦ ﮐﺎﺷﯽ ﮐﺎﺭ ﻭ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﮐﺘﯿﺒﻪ ‌ ﻫﺎ
ﺍﺯ ﻧﺪﯾﻢ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﺻﻨﻌﺘﮕﺮ ﻭ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﯽ ﮐﺮﻣﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ .

صفحه 7 از 12: « پیشین 1 ... 6 7 8 ... 12 پسین »

ایران /

Tehran | طهران/تهران

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا