صفحه 8 از 12: « پیشین 1 ... 7 8 9 10 11 12 پسین »

Tehran | طهران/تهران

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#71 Posted: 18 Jul 2012 16:48

ﺷﻤﺲ ﺍﻟﻌﻤﺎﺭﻩ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺷﻤﺲ ﺍﻟﻌﻤﺎﺭﻩ ﮐﻪ ﺭﻭﺯﯼ ﺯﯾﺒﺎ ﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮﯾﻦ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ
ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﮐﺎﺥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺍﺭﮒ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﺤﻞ ﺍﻗﺎﻣﺖ ﺷﺎﻫﺎﻥ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﮐﻬﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﻨﺎ ﻫﺎﯼ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺩﻭﯾﺴﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ .
ﻧﺎﺻﺮ ﺍﻟﺪﯾﻦ ﺷﺎﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺳﻔﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﻭ ﺗﺤﺖ
ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﻧﮕﯽ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺑﻨﺎﯾﯽ
ﺑﻠﻨﺪ ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ . ﻃﺮﺡ ﻭ ﻧﻘﺸﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎ ﺍﺯ "
ﺩﻭﺳﺘﻌﻠﯽ ﺧﺎﻥ ﻣﻌﯿﺮ ﺍﻟﻤﻤﺎﻟﮏ " ﻭ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺁﻥ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ
ﺍﺳﺘﺎﺩ " ﻋﻠﯽ ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺎﺷﯽ " ﺑﻮﺩ . ﺷﻤﺲ ﺍﻟﻌﻤﺎﺭﻩ ﻫﻢ
ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻧﻘﺸﻪ ﻭ ﺷﮑﻞ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺁﺭﺍﯾﺶ
ﺩﺍﺧﻠﯽ ، ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﺑﻨﺎ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﻭ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ .
ﺁﯾﻨﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻫﺎ ، ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻫﺎ ﻭ ﮔﭽﺒﺮﯼ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺍﺯ
ﻧﻈﺮ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺷﯿﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭ ﻣﺘﻨﻮﻉ ﺗﺰﺋﯿﻨﺎﺕ ﺩﺍﺧﻠﯽ
ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ، ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﺎﺧﺖ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ 1282
ﻫﺠﺮﯼ ﻗﻤﺮﯼ ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ ، ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺑﻪ ﻃﻮﻝ ﺍﻧﺠﺎﻣﯿﺪ .
ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺣﺘﺴﺎﺏ ﮐﻼﻩ ﻓﺮﻧﮕﯽ 25 ﻣﺘﺮ ﻭ ﺑﺎ
ﮐﻼﻩ ﻓﺮﻧﮕﯽ 30 ﻣﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﯽ
ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺷﻤﺲ ﺍﻟﻌﻤﺎﺭﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﻨﺎﯼ
ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﮐﺎﺥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﻫﺴﺖ ﻭ ﺧﺼﻮﺻﺎً ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ
ﻫﻮﺍ ﭘﺎﮐﯿﺰﻩ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﻭﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ، ﺷﺎﻩ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ
ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺩﺭ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﮐﻼﻩ ﻓﺮﻧﮕﯽ ﺗﻤﺎﻡ
ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﯾﺪ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .
ﻣﺼﺎﻟﺤﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺷﻤﺲ ﺍﻟﻌﻤﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ ﺁﺟﺮ ، ﺧﺸﺖ ، ﮐﺎﻩ ﮔﻞ ﻭ ﺳﺎﺭﻭﺝ .
ﺳﺎﺭﻭﺝ ﻧﻮﻋﯽ ﻣﻼﻁ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ﺍﺯ ﮔﺮﺩ ﺁﻫﮏ ﺧﺎﻟﺺ -
ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ - ﻣﺎﺳﻪ ﺑﺎﺩﯼ ﻭ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﮐﻤﯽ ﻟﻮﯾﯽ ) ﮔﻞ ﻧﯽ (
ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﺤﮑﻢ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺤﮑﺎﻡ ﺳﯿﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ
ﺍﺳﺖ . ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎ ﭼﻮﺏ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﭼﻮﺏ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺭﻭﯼ ﭘﻮﺷﺶ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻭﺭﻕ ﻓﻠﺰﯼ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ
ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺲ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮐﻮﺑﯿﺪﻥ ﻓﻠﺰ ﻣﻮﺭﺩ
ﻧﻈﺮ ﺗﻬﯿﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ .
ﻫﻤﻪ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭ ﻭﺳﺎﯾﻞ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺑﺴﯿﺎﺭ
ﻧﻔﯿﺲ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺩﺭ ﺑﺎﻻﯼ ﺑﺮﺝ ﺁﻥ
ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺪﯾﻢ ﺻﺪﺍﯼ ﺯﻧﮓ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﻣﻮﺍﻗﻊ
ﺷﻨﯿﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﺎﺕ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺍﻫﺎﻟﯽ ﻭ ﻧﺎ
ﺭﺿﺎﯾﺘﯽ ﺧﻮﺩ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺻﺪﺍ ، ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺎﺳﺘﻦ ﺍﺯ ﺻﺪﺍﯼ
ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻌﻤﯿﺮﺍﺗﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻠﯽ ﺍﺯ
ﮐﺎﺭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ .
ﺷﻤﺲ ﺍﻟﻌﻤﺎﺭﻩ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻧﻘﺸﻪ ﻭ ﺷﮑﻞ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﻭ
ﻫﻢ ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﺁﺭﺍﯾﺶ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻭ ﺁﯾﻨﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻫﺎ ، ﻧﻘﺎﺷﯽ
ﻫﺎ ، ﭻﮔ ﺑﺮﯼ ﻫﺎ ، ﺍﺯﺍﺭﻩ ﻫﺎ ، ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻭ ﺳﻘﻒ ﻫﺎﯼ ﺁﻥ ﻭ
ﻫﻢ ﺍﺯ ﺣﯿﺚ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺷﯿﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻭ ﻣﺘﻨﻮﻉ ﺗﺰﯾﯿﻨﺎﺕ
ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺑﻨﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺍﯼ
ﮐﺎﻣﻞ ﺍﺯ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻭ ﺗﺰﯾﯿﻨﺎﺕ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺁﻥ ﺩﻭﺭﻩ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺍﯾﺮﺍﻥ
ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ . ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺗﺰﯾﯿﻦ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ
) ﺑﯿﺶ ﺍﺯ 140 ﺳﺎﻝ ﻗﺒﻞ ( ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ ۴۰ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺧﺮﺝ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﻧﻤﺎﯼ ﺑﯿﺮﻭﻧﯽ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﮐﺎﺷﯿﮑﺎﺭﯼ ﻫﺎﯼ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮﺩ ﻭ
ﻫﺮ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻃﺮﺡ ﻭ ﺭﻧﮓ ﺁﻣﯿﺰﯼ ﺧﺎﺻﯽ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ
ﮐﺎﺷﯿﮑﺎﺭﯼ ﻫﺎ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺭﻧﮓ ﻫﺎﯼ ﺯﺭﺩ ﻭ ﺳﯿﺎﻩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ
ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺷﺎﺧﺼﻪ ﺭﻧﮓ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﮐﺎﺷﯽ ﮐﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ
ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖ .
ﺳﺒﮏ ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ﺍﺯ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺳﻨﺘﯽ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻭ
ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﻏﺮﺑﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮐﺮﯾﻢ ﭘﯿﺮﻧﯿﺎ ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻥ
ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺳﻨﺘﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﺎﯾﻪ ﮔﺬﺍﺭ ﻧﮕﺮﺵ ﻧﻮﯾﻦ ﺑﻪ
ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ـ ﺍﺳﻼﻣﯽ ، ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﺒﮏ
ﺗﻬﺮﺍﻧﯽ ﻧﺎﻣﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#72 Posted: 18 Jul 2012 16:52

ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻣﺴﻌﻮﺩﯾﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻣﺴﻌﻮﺩﯾﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎﻍ ﻋﻤﺎﺭﺕ ‌ﻫﺎﯼ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﻣﺤﻠﻪ ﺩﻭﻟﺖ ) ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻧﺎﺻﺮﯼ (‌ ﻗﺮﺍﺭ
ﺩﺍﺷﺖ .‌ ﺑﺎﻍ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻣﺴﻌﻮﺩﯾﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﺴﻌﻮﺩ ﻣﯿﺮﺯﺍ ،
ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ ﻇﻞ ﺍﻟﺴﻠﻄﺎﻥ ‌، ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﯾﻦ ﺷﺎﻩ ، ﺩﺭ
۱۲۹۵ ﻕ ، ﻭ ﺑﻪ ﺳﺮﮐﺎﺭﯼ ﺭﺿﺎ ﻗﻠﯽ ﺧﺎﻥ ) ﻣﻠﻘﺐ ﺑﻪ
ﺳﺮﺍﺝ ﺍﻟﻤﻠﮏ (‌ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﻭﺳﻌﺖ ﺣﺪﻭﺩ ۴۰۰۰ ﻣﺘﺮ
ﻣﺮﺑﻊ ﻭ ﻣﺮﮐﺐ ﺍﺯ ﺑﯿﺮﻭﻧﯽ ) ﺩﯾﻮﺍﻥ ﺧﺎﻧﻪ (‌ ﻭ ﺍﻧﺪﺭﻭﻧﯽ ﻭ
ﺩﯾﮕﺮ ﻣﻠﺤﻘﺎﺕ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺁﻥ ﭼﻪ ﮐﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﺎﻍ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻣﺴﻌﻮﺩﯾﻪ ﺑﺎﻗﯽ
ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ۷۵ ﺳﺎﻝ ﺩﺭ ﺗﻤﻠﮏ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ
ﭘﺮﻭﺭﺵ ) ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺳﺎﺑﻖ (‌ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ ﻧﯿﻤﻪ
ﻏﺮﺑﯽ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ، ﯾﻌﻨﯽ ﺯﻣﯿﻨﯽ ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ ۵ / ۱ ﻫﮑﺘﺎﺭ
ﻣﺴﺎﺣﺖ ﺍﺳﺖ .‌
ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻞ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﯼ ۱۲۹۰ﻕ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ، ﮐﻪ ﺑﺎﻍ ﻋﻤﺎﺭﺕ
ﻧﻈﺎﻣﯿﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺴﻌﻮﺩ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﺧﺮﯾﺪﺍﺭﯼ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻋﻤﺎﺭﺍﺕ
ﻣﻔﺼﻠﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ ، ﺑﻪ ﻣﺴﻌﻮﺩﯾﻪ ﺷﻬﺮﺕ ﯾﺎﻓﺖ .‌
ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺘﯿﺒﻪ ‌ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﻨﺎﻫﺎﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﺴﻌﻮﺩﯾﻪ ﺑﻪ
ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ، ﺗﺎﺭﯾﺦ ۱۲۹۵ﻕ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺳﺎﻝ
۱۲۹۰ﻕ ‌، ﮐﻪ ﻣﺴﻌﻮﺩ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺳﺎﻝ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺑﻨﺎ ﯾﺎ
ﺑﻨﺎﻫﺎﯼ ﺑﺎﺷﮑﻮﻫﺶ ﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ، ﻗﺎﺑﻞ ﺭﺅﯾﺖ ﻧﯿﺴﺖ .
ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﯽ ‌ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﺼﻮﺭ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﻫﺎﯼ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﺎﺭﯾﺦ
۱۲۹۵ﻕ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﻋﻤﺎﺭﺗﯽ
ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻇﻞ ﺍﻟﺴﻠﻄﺎﻥ ﻃﯽ ﺳﻨﻮﺍﺕ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﯼ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ
۱۲۹۰ ﻕ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻞ ) ﻧﻈﺎﻣﯿﻪ ﻭ ﺑﻌﺪﺍً
ﻣﺴﻌﻮﺩﯾﻪ ( ﺑﺮ ﭘﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .‌ ﺑﻨﺎﻫﺎﯼ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ
ﻣﺸﯿﺮﯾﻪ ﻭ ﺳﯿﺪ ﺟﻮﺍﺩﯼ ، ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺑﺨﺶ ﺷﺮﻗﯽ
ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ‌، ﺑﺎ ﺗﻘﺪﻡ ﺑﺮ ﺑﻨﺎﻫﺎﯼ ﺩﯾﻮﺍﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺳﻔﺮﻩ ﺧﺎﻧﻪ
) ﺣﻮﺽ ﺧﺎﻧﻪ ( ﭘﺲ ﺍﺯ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺩﯾﻮﺍﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺳﺮ
ﺩﺭ ﺍﺻﻠﯽ ) ﭘﯿﺎﺩﻩ ( ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺁﻥ ) ﻭﺍﻗﻊ
ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﺣﯿﺎﻁ ﺧﻠﻮﺕ (‌ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ
ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺯﻣﺎﻧﯽ ) ﮐﻪ ﺯﯾﺎﺩ ﻫﻢ
ﻧﯿﺴﺖ ( ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻫﺎ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .‌
ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ‌، ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﻨﺎ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺩﺭ ﺍﺻﻠﯽ ‌،
ﺩﯾﻮﺍﻥ ﺧﺎﻧﻪ ، ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﺩﯾﻮﺍﻥ ﺷﺮﻗﯽ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻣﺸﯿﺮﯾﻪ
ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﻪ ﻧﺎﻡ ﻇﻞ ﺍﻟﺴﻠﻄﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ، ﻭﺟﻮﺩ
ﺩﺍﺭﺩ ۱۲۹۵ ﻕ ﺍﺳﺖ .‌
ﺟﻤﻊ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺑﻨﺎﻫﺎﯼ ﻣﺴﻌﻮﺩﯾﻪ ۴۰ ﺑﺎﺏ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .‌ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ
ﺗﻔﺼﯿﻞ ، ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﻣﺴﻌﻮﺩﯾﻪ
ﻓﻀﺎﯼ ﺑﺎﻍ ﻧﻈﺎﻣﯿﻪ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﯽﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ ، ﯾﺎ
ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺩﺭ ﻧﻘﺸﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻐﻔﺎﺭ ﺑﺎ ﺑﺎﻍ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻇﻞ
ﺍﻟﺴﻠﻄﺎﻥ ﻣﺸﺨﺺ ﻭ ﻣﻌﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﺑﺎﻍ
ﻧﻈﺎﻣﯿﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﻇﻞ ﺍﻟﺴﻠﻄﺎﻥ ﺍﺯ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﺧﺮﯾﺪﺍﺭﯼ
ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .‌
ﻇﻞ ﺍﻟﺴﻠﻄﺎﻥ ﺩﺭ ۱۳۲۷ﻕ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺩ ﻭﮐﺎﻟﺖ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ
ﺧﺎﻧﻪﺍﺵ ) ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻣﺴﻌﻮﺩﯾﻪ ( ﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﻣﺎﯾﻞ
ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻔﺮﻭﺷﺪ .
ﻫﻤﺪﻡ ﺍﻟﺴﻠﻄﻨﻪ ، ﻫﻤﺴﺮ ﺟﻼﻝ ﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ، ﺩﺧﺘﺮ ﻣﯿﺮﺯﺍ
ﯾﻮﺳﻒ ﻣﺴﺘﻮﻓﯽ ﺍﻟﻤﻤﺎﻟﮏ ﺻﺪﺭ ﺍﻋﻈﻢ ‌، ﺩﺭ ۱۳۲۸ﻋﻤﺎﺭﺕ
ﻣﺴﻌﻮﺩﯾﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺯﺍﯼ ۵۰۰۰۰ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺧﺮﯾﺪﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩ، ﮐﻪ ﺩﺭ
ﺍﯾﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻭﮐﯿﻞ ﻫﻤﺪﻡﺍﻟﺴﻠﻄﻨﻪ ﺷﺨﺺ ﻣﺴﺘﻮﻓﯽ
ﺍﻟﻤﻤﺎﻟﮏ ﺑﻮﺩ .
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﻨﺪ ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺟﻬﺖ ﻣﻠﮏ ﻣﺸﺨﺺ
ﻧﮕﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ ‌، ﻭﻟﯽ ﻫﻤﺎﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺫﮐﺮ ﺷﺪ ، ﺍﺯ ﻭﺍﺣﺪ
ﻫﺎﯼ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺩﺭ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻣﺴﻌﻮﺩﯾﻪ ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺁﻥ
ﯾﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .‌ ﺩﺭ ﺳﻨﺪ ﻣﺼﺎﻟﺤﻪ ‌ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺟﻤﺎﺩﯼ
ﺍﻻﺧﺮ ۱۳۳۷ ﺑﯿﻦ ﻫﻤﺪﻡ ‌ ﺍﻟﺴﻠﻄﻨﻪ ﻭ ﻣﻌﯿﻦ ‌ﺍﻟﻤﻤﺎﻟﮏ
) ﺗﻤﺎﻣﯽ ﮐﻞ ﺷﺶ ﺩﺍﻧﮓ ‌، ﮏﯾ ﺑﺎﺏ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ
ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺳﺮﺩﺭﺏ ﺍﺯ ﻋﻤﺎﺭﺍﺕ ﻣﺴﻌﻮﺩﯾﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﻀﻤﺎﻡ ﮏﯾ ﺑﺎﺏ
ﺣﯿﺎﻁ ﺧﻠﻮﺕ ﻣﻨﻈﻢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻭ ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻦ ﮐﻪ ﺳﺎﺑﻘﺎً ﺟﺰﺀ
ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻓﻌﻼً ﺩﺍﺧﻞ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻣﺸﯿﺮﺍﻟﺪﻭﻟﻪ
ﺷﺪﻩ ...‌ ( ﭼﻨﺪ ﻣﻄﻠﺐ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﺳﺖ : ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺭﺿﺎ ﺧﺎﻥ
ﺳﺮﺩﺍﺭ ﺳﭙﻪ ) ﺭﺋﯿﺲ ﺍﻟﻮﺯﺭﺍ ﻭ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﮐﻞ ﻗﻮﺍ ( ﻭﺍﺣﺪ
ﻫﺎﯼ ﺧﺮﯾﺪﺍﺭﯼ ﺷﺪﻩ ﺭﺍ ﮏﯾ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ، ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ۱۳۴۳ﻕ ،
ﺑﻪ ﻭﺯﺭﺍﺕ ﻓﺮﻫﻨﮓ ، ﺍﻭﻗﺎﻑ ﻭ ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻣﺴﺘﻈﺮﻓﻪ ﻫﺪﯾﻪ
ﮐﺮﺩ . ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺁﻥ ‌ ﭼﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺯ ﻋﻤﺎﺭﺍﺕ ﻣﺴﻌﻮﺩﯾﻪ ﺑﺎﻗﯽ
ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺭﺿﺎ ﺧﺎﻥ
ﺩﺭ ۱۳۴۲ﻕ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺯ ﻫﻤﺪﻡ ﺍﻟﺴﻠﻄﻨﻪ ﺧﺮﯾﺪﺍﺭﯼ ﮐﺮﺩ .
ﺩﺭ ﮏﯾ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ‌ ﺗﻮﺍﻥ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻋﻤﺎﺭﺍﺕ
ﺍﺻﻠﯽ ‌، ﯾﻌﻨﯽ ﺩﻭ ﺑﻨﺎﯼ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺟﺒﻬﻪ ﺟﻨﻮﺑﯽ ) ﺩﯾﻮﺍﻥ
ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺣﻮﺽ ‌ ﺧﺎﻧﻪ ﯾﺎ ﺳﻔﺮﻩ ﺧﺎﻧﻪ ( ﻭ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺳﺮﺩﺭ ،
ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﻋﻤﺪﻩ ‌ ﺍﯼ ﻧﺸﺪﻩ ، ﻭﻟﯽ ﺑﺪﻧﻪ ﻏﺮﺑﯽ ) ﻫﻢ
ﺟﻮﺍﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻣﻠﺖ ( ﻭ ﺑﺪﻧﻪ ﺷﺮﻗﯽ ) ﻫﻢ ﺟﻮﺍﺭ ﺣﯿﺎﻁ ﻭ
ﺑﺎﻍ ﻭ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﺣﺪ ﻓﺎﺻﻞ ﺑﯿﺮﻭﻧﯽ ﻭ ﺍﻧﺪﺭﻭﻧﯽ (‌ ﺑﻪ
ﻃﻮﺭ ﮐﻠﯽ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .‌
ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻣﺸﯿﺮﯾﻪ ﻭ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺳﯿﺪ ﺟﻮﺍﺩﯼ ﻧﯿﺰ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺗﯽ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺶﺗﺮ ﻧﺸﺌﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺯ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﺳﻠﯿﻘﻪ
ﺯﻣﺎﻥ ) ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﺩﻭﺭﻩ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﺎﻝ ۱۳۱۰ (
ﺍﺳﺖ ‌، ﺑﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻥ ﺁﻥ ‌ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺍﺻﻠﯽ
ﭼﻨﺪﺍﻥ ﭘﯿﭽﯿﺪﻩ ﻧﯿﺴﺖ .‌ ﺳﺮﺩﺭ ﮐﺎﻟﺴﮑﻪ ﺭﻭ ﺍﺻﺎﻟﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺟﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩﯼ ﻧﺎﭼﯿﺰ ﻣﺤﻔﻮﻅ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .‌
ﺩﺭ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺳﺎﻝ ‌ﻫﺎﯼ ۱۳۴۲ﻭ ۱۳۴۳ﺵ، ﺍﺯ ﻋﻤﺎﺭﺕ
ﻣﺴﻌﻮﺩﯾﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺪﺕ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﺍﻧﺸﮑﺪﻩ
ﺍﻓﺴﺮﯼ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .‌ ﺩﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺍﺯ
ﺩﻭ ﺟﺒﻬﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺍﮐﺒﺎﺗﺎﻥ ﻭ ﻣﻠﺖ ﻣﯿﺴﺮ ﺍﺳﺖ .‌
ﺩﺳﺘﺮﺳﯽ ‌ﻫﺎﯼ ﺍﺻﻠﯽ ) ﮐﺎﻟﺴﮑﻪ ‌ﺭﻭﯼ ﻗﺪﯾﻢ ﻭ ﻣﺎﺷﯿﻦ
ﺭﻭﯼ ﺍﻣﺮﻭﺯﯼ ﻭ ﭘﯿﺎﺩﻩ (‌ ﺍﺯ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺍﮐﺒﺎﺗﺎﻥ ﻭ ﺩﺳﺘﺮﺳﯽ
ﻫﺎﯼ ﻓﺮﻋﯽ ﺍﺯ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻣﻠﺖ ﺍﺳﺖ .‌
ﻣﺤﻮﻃﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺩﺭ ﺍﺻﻞ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺑﺨﺶ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺸﺨﺼﯽ
ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ :‌ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺷﺮﻗﯽ ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺍﺯ
ﺑﺎﻍ ﺣﯿﺎﻁ ﺩﯾﻮﺍﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺩﯾﻮﺍﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ
ﻣﺤﻮﻃﻪ ﻏﺮﺑﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﺩﯾﻮﺍﺭﯼ ﻣﺸﺒﮏ ﺍﺯ ﺑﺨﺶ
ﺷﺮﻗﯽ ﻣﺠﺰﺍ ﻣﯽ ‌ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺳﺮ ﺩﺭ
ﺍﺻﻠﯽ ‌، ﺣﯿﺎﻁ ﺧﻠﻮﺕ ، ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻣﺸﯿﺮ ﺍﻟﻤﻠﮑﯽ
) ﻣﺸﯿﺮﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ( ﻭ ﺣﯿﺎﻁ ﻣﺸﯿﺮﯼ ، ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻭ ﺣﯿﺎﻁ ﺳﯿﺪ
ﺟﻮﺍﺩﯼ ﻭ ﻋﻤﺎﺭﺕ ) ﺳﻔﺮﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﯾﺎ ﺧﻮﺽ ﺧﺎﻧﻪ ( ﺩﺭ ﺁﻥ
ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻣﺘﺪﺍﺩ ﺁﻥ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺁﺑﺪﺍﺭﺧﺎﻧﻪ ﻗﺮﺍﺭ
ﺩﺍﺷﺘﻪ ‌ﺍﺳﺖ .‌
ﺑﺪﻧﻪ ﻏﺮﺑﯽ ) ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺨﺶ ﻏﺮﺑﯽ ﻣﺤﻮﻃﻪ ( ﺭﺍ ﺑﻨﺎﯾﯽ
ﺳﺮﺍﺳﺮﯼ ﻭ ﮏﯾ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎ ﺯﯾﺮﺯﻣﯿﻦ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻩ ﮐﻪ
ﻣﺸﺮﻑ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻣﻠﺖ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻً ﺩﺭ ﺩﻫﻪ
۱۳۴۰ ﻕ ‌، ﺗﺨﺮﯾﺐ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺟﺎﯼ ﺁﻥ ﺩﺭﺧﺖ ﮐﺎﺭﯼ
ﺷﺪﻩ ﻭ ﻧﺮﺩﻩ ‌ ﺍﯼ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻣﻠﺖ ﺟﺪﺍ
ﻣﯽ ‌ ﮐﻨﺪ .
ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺍﺯ ۱۳۰۲ ﺗﺎ ۱۳۷۷ﺩﺭ ﺍﯾﻦ
ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .‌ ﻫﯿﺌﺖ ﻭﺯﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﻪ
۱۰/ ۱۲ / ۷۶ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎﺩ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﻭ ﺑﺎ
ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻣﺎﺩﻩ ۱۱۴ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺕ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﮐﺸﻮﺭ
ﻣﺼﻮﺏ ۱۳۶۲، ﺗﺼﻮﯾﺐ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻋﺮﺻﻪ ﻭ
ﺍﻋﯿﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ‌، ﻭﺍﻗﻊ
ﺩﺭ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺍﮐﺒﺎﺗﺎﻥ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﮐﺸﻮﺭ
ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ ﺷﻮﺩ .
ﺍﯾﻦ ﻣﺼﻮﺑﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﺮﺍﺳﺎﺱ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺧﺎﻧﻪ ‌ﻫﺎﯼ
ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺍﺭﺷﺎﺩ ﺍﺳﻼﻣﯽ ) ﮐﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﯿﺮﺍﺙ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ
ﻭﺍﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ (‌ ﻭ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺻﻮﺭﺕ
ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻘﺸﻪ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺗﻬﯿﻪ ﻣﺪﺍﺭﮎ ﻻﺯﻡ،
ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۲۱۹۰، ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ۲۷ /۱۰ /۷۷ ﺩﺭ
ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻠﯽ ﺑﻪ ﺛﺒﺖ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﺣﺮﯾﻢ ﻭ ﺿﻮﺍﺑﻂ ﺁﻥ ﺩﺭ
ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺑﻬﻤﻦ ﻣﺎﻩ ۱۳۷۷ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻭ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺟﻊ
ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﺪ .
ﻋﺮﺻﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺣﺖ ۱۵۶۰۰ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ
ﺯﻣﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺷﻤﺎﻝ ﺷﺮﻗﯽ ﺟﻨﻮﺏ ﻏﺮﺑﯽ ﻭ
ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺫﻭﺯﻧﻘﻪ ﺍﺳﺖ .‌ ﺿﻠﻊ ﺷﺮﻗﯽ ﺁﻥ ۵ / ۱۸۸ ﻣﺘﺮ ،
ﺿﻠﻊ ﻏﺮﺑﯽ ۱۳۸ / ۵ ﻣﺘﺮ ﻭ ﺿﻠﻊ ﺟﻨﻮﺑﯽ ۸۶ ﻣﺘﺮ ﺍﺳﺖ، ﺑﺎ
ﺯﺍﯾﺪﻩ ﺍﯼ ) ﺣﯿﺎﻁ ﺁﺑﺪﺍﺭﺧﺎﻧﻪ (‌ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﻏﺮﺑﯽ ﮐﻪ ﭼﺎﭖ
ﺧﺎﻧﻪ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ .
ﺍﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺍﮐﺒﺎﺗﺎﻥ ) ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺑﻪ ﺩﺭﺏ
ﻣﺴﻌﻮﺩﯾﻪ ( ﺍﺯ ﺷﻤﺎﻝ ) ﺷﻤﺎﻝ ﻏﺮﺑﯽ (‌ ، ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻣﻠﺖ
) ﻇﻞﺍﻟﺴﻠﻄﺎﻥ ، ﭘﺴﺖ ﺧﺎﻧﻪ (‌ ﺍﺯ ﻏﺮﺏ ، ﺑﻨﺎﻫﺎﯼ ﺍﯾﺠﺎﺩ
ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﻪ ﺣﯿﺎﻁ ﻭ ﺍﻧﺪﺭﻭﻥ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﻭ ﺑﻨﺎﻫﺎﯼ ﺍﯾﺠﺎﺩﻩ
ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺍﺭﺍﺿﯽ ﺑﺎﻍ ﻭﻗﻔﯽ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻣﯽ ‌ ﺷﻮﺩ .
ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻫﻔﺖ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻭ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺩﺭ
ﺍﺻﻠﯽ ‌ ، ﮏﯾ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺩﺭ ﺳﺮﺩﺭ ﮐﺎﻟﺴﮑﻪﺭﻭ ، ﺩﻭ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺩﺭ
ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺩﯾﻮﺍﻥ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺩﻭ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻣﺸﯿﺮﯾﻪ
ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ .
ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻫﺎﯼ ﺍﺻﻠﯽ ﻋﺒﺎﺭﺗﻨﺪ ﺍﺯ :
ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺩﯾﻮﺍﻥ ﺧﺎﻧﻪ ، ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺳﻔﺮﻩ ﺧﺎﻧﻪ ) ﻭﺟﻪ ﺗﺴﻤﯿﻪ
ﺁﻥ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻗﺮﯾﻨﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺥ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺭ
ﺗﺎﻻﺭ ﺳﻼﻡ ﮐﺎﺥ ﻣﻮﺯﻩ ﻭ ﺗﺎﻻﺭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺍﺳﺖ (‌ ، ﺣﯿﺎﻁ ﺳﯿﺪ
ﺟﻮﺍﺩﯼ ، ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺳﯿﺪ ﺟﻮﺍﺩﯼ ، ﺣﯿﺎﻁ ﻣﺸﯿﺮﯼ ‌، ﻋﻤﺎﺭﺕ
ﻣﺸﯿﺮﺍﻟﺪﻭﻟﻪ ‌، ﺣﯿﺎﻁ ﺧﻠﻮﺕ ‌، ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺣﯿﺎﻁ ﺧﻠﻮﺕ ﻋﻤﺎﺭﺕ
ﺳﺮ ﺩﺭ ﭘﯿﺎﺩﻩﺭﻭ ، ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺳﺮ ﺩﺭ ﮐﺎﻟﺴﮑﻪ ﺭﻭ ، ﺑﺎﻍ ﺩﯾﻮﺍﻥ
ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﺑﻨﺎﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﺍﺯ ﺷﻤﺎﻝ ﺑﻪ ﺟﻨﻮﺏ ؛
ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺁﺟﺮﯼ ﮏﯾ ﻃﺒﻘﻪ ﻣﺮﮐﺐ ﺍﺯ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﺎﺭﺕ ﺯﻧﯽ ‌،
ﺣﺮﺍﺳﺖ ‌، ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ‌ ، ﺑﺎﻧﮏ ﻣﻠﯽ ‌، ﭘﺴﺖ ﺑﺮﻕ ‌، ﮔﻞﺧﺎﻧﻪ ‌،
ﺳﺮﻭﯾﺲ ﺑﻬﺪﺍﺷﺘﯽ ؛
ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺳﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺁﺟﺮﯼ ) ﮔﺰﯾﻨﺶ (
ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺳﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺁﺟﺮﯼ ) ﺷﻮﺭﺍﯼ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺵ (
ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﮏﯾ ﻃﺒﻘﻪ ﺁﺟﺮﯼ ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺳﯿﺪ
ﺟﻮﺍﺩﯼ ) ﺳﻤﻌﯽ ﻭ ﺑﺼﺮﯼ (
ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﮏﯾ ﻃﺒﻘﻪ ﺁﺟﺮﯼ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﺩﺍﺭ )ﻋﮑﺎﺳﯽ (
ﺍﻧﺒﺎﺭ ﻫﺎﯼ ﻣﻮﻗﺖ ، ﺑﻨﺎﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ ﮏﯾ ﻃﺒﻘﻪ ، ﭼﺎﭖ ﺧﺎﻧﻪ
ﻭﺍﻗﻊ ﺩﺭ ﺷﺮﻕ ﺣﯿﺎﻁ ﻭ ﺁﺑﺪﺍﺭﺧﺎﻧﻪ ‌، ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺟﻨﻮﺏ ﻏﺮﺑﯽ
ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ .‌

ویرایش شده توسط: sinarv1

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#73 Posted: 18 Jul 2012 17:02

ﻗﻠﻌﻪ ﺍﯾﺮﺝ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﻗﻠﻌﻪ ﺍﯾﺮﺝ ﺩﮊﯼ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺷﻬﺮ ﭘﯿﺸﻮﺍﯼ ﻭﺭﺍﻣﯿﻦ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ . ﺍﺑﻌﺎﺩ
ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺰﺭﮒ ﺧﺸﺘﯽ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ۱۴۴۰ ﺩﺭ ۱۲۸۰ ﻣﺘﺮ
ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺍﺯ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺁﻥ ، ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺍﺻﻠﯽ
ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺑﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﺑﺮﺧﯽ ، ﻗﻠﻌﻪ ﺍﯾﺮﺝ ﻫﻤﺎﻥ ﺩﮊ ﻭﺍﺭﻧﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ »
ﻭﻧﺪﯾﺪﺍﺩ « ﻧﺎﻡ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ‌ﺍﺳﺖ .
ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻪ
ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺴﺘﻄﯿﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﺎ ﺧﺸﺖ ﻭ ﮔﻞ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻋﻮﺍﻣﻞ
ﻃﺒﯿﻌﯽ ، ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻭ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺳﺎﺯﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﺭﻭﯾﻪ ﺩﭼﺎﺭ
ﺻﺪﻣﺎﺕ ﺟﺪﯼ ﺷﺪﻩ ‌ ﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ
ﺍﻗﺪﺍﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ‌ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺭﺍ ﺍﺯ
ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺗﺪﺭﯾﺠﯽ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ ، ﺗﻬﯿﻪ ﻭ ﺗﺪﻭﯾﻦ ﻃﺮﺡ ﺟﺎﻣﻊ
ﺳﺎﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺭ ﻗﻠﻌﻪ
ﺍﯾﺮﺝ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ ﺍﺳﺖ .
ﻗﻠﻌﻪ ﺍﯾﺮﺝ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺸﺘﯽ ﻣﻬﻢ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ 50 ﻓﻮﺕ ، ﻭﺳﻌﺖ 200 ﻫﮑﺘﺎﺭ ﻭ ﺍﺑﻌﺎﺩ
1200 ﺩﺭ 100 ﻣﺘﺮ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ
ﺍﺳﺖ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﺎﻭﺵ ﻫﺎﯼ
ﻣﻮﺭﺩ ﻧﯿﺎﺯ، ﻧﻈﺮﻗﻄﻌﯽ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻗﺪﻣﺖ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ .
ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺷﻤﺎﻝ - ﺟﻨﻮﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﯾﺮﺝ ﻭﺭﺍﻣﯿﻦ 1214
ﻣﺘﺮ ﻭ ﺍﺑﻌﺎﺩ ﺷﺮﻗﯽ - ﻏﺮﺑﯽ ﺁﻥ 1150 ﻣﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ
ﻫﯿﭻ ﮏﯾ ﺍﺯ ﻗﻠﻌﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﺸﺘﯽ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺟﻬﺎﻥ ﻗﺎﺑﻞ
ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻧﯿﺴﺖ .
ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺴﺘﻄﯿﻠﯽ ﺩﺭ ﺍﺑﻌﺎﺩ 1440 ﻣﺘﺮ ﺩﺭ 1280 ﻣﺘﺮ
ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﮐﻪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺧﺸﺖ ﻭ ﮔﻞ ﺩﻓﺎﻋﯽ
ﺟﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺷﻤﺎﻝ ﺟﺎﺩﻩ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﯽ
ﻭﺭﺍﻣﯿﻦ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﻮﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ 4 ﺟﻬﺖ ﺑﻨﺎ، ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ
ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺍﻣﮑﺎﻥ ﻭﺭﻭﺩ ﻭ ﺧﺮﻭﺝ ﺑﻪ
ﺩﺭﻭﻥ ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎﯼ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺍﺯ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺍﺻﻠﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﺷﺮﻗﯽ
ﺍﯾﻦ ﮔﻨﺠﯿﻨﻪ ﻋﻈﯿﻢ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ ﻫﻨﻮﺯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺖ ﻗﺮﻥ
ﻫﺎ ﭘﺎﯾﺪﺍﺭ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﺩﺭ ﻭﻧﺪﯾﺪﺍﺩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ : » ﺍﻫﻮﺭﺍ ﻣﺰﺩﺍ ﮔﻔﺖ ﺁﻓﺮﯾﺪﻡ
ﻗﻠﻌﻪ ﺍﯼ ﭼﻬﺎﺭ ﮔﻮﺵ ﺑﺎ ﻧﺎﻡ ﻭﺍﺭﻧﺎ « . ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻭ
ﻣﺘﺨﺼﺼﺎﻥ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﯾﺮﺝ
ﻭﺭﺍﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#74 Posted: 18 Jul 2012 17:05

ﻗﻠﻌﻪ ﻃﺒﺮﮎ - ﺑﺎﺭﻭ ﻭ ﺣﺼﺎﺭ ﻗﺪﯾﻢ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﻭ ﺣﺼﺎﺭ ﺷﻬﺮ ، ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺧﻠﻔﺎﯼ ﻋﺒﺎﺳﯽ ﻭ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺭﯼ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﮏﯾ ﺭﺷﺘﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭﻫﺎﯼ ﺧﺸﺘﯽ ﻭ ﺳﻨﮕﯽ
ﺍﺳﺖ . ﺩﺍﺧﻞ ﺣﺼﺎﺭ ﺑﻨﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻃﺒﺮﮎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ
ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻃﻐﺮﻝ ﺳﻠﺠﻮﻗﯽ ﻣﻨﻬﺪﻡ ﺷﺪ . ﺩﺭ ﺑﺎﻻﯼ ﮐﻮﻩ
ﻧﻘﺸﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﮔﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭﯾﻪ
ﺻﻮﺭﺕ ﻓﺘﺤﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺁﻥ ﺗﺮﺍﺷﯿﺪﻧﺪ . ﻗﻠﻌﻪ
ﻃَﺒَﺮَﮎ ﺩﮊﯼ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺭﯼ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯ
ﮐﻮﻫﯽ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﻬﺮ ﺭﯼ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺐ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﻭﻧﺪﻩ ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﭗﭼ ﻭﯼ ﮐﻮﻩ ﺑﺰﺭﮒ ﺭﯼ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﺩﮊ ﺑﻪ
ﺧﺮﺍﺑﻪ ﺭﯼ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ‌ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻃﻐﺮﻝ ﺑﻦ
ﺍﺭﺳﻼﻥ ﺑﻦ ﻃﻐﺮﻝ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻣﻠﮑﺸﺎﻩ ﺑﻦ ﺍﺭﺳﻼﻥ ﺑﻦ
ﺩﺍﻭﺩﺑﻦ ﺳﻠﺠﻮﻗﯽ ﺳﺎﻝ ۵۸۸ ﻩ . ﻕ . ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩ . ﺍﯾﻦ
ﺑﺎﺭﻭ ﻭ ﺣﺼﺎﺭ ﺷﻬﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺧﻠﻔﺎﯼ
ﻋﺒﺎﺳﯽ ﻭ ﻣﻬﻢ ‌ﺗﺮﯾﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ
ﮏﯾ ﺭﺷﺘﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻫﺎﯼ ﺧﺸﺘﯽ ﻭ ﺳﻨﮕﯽ ﺍﺳﺖ . ﺩﺍﺧﻞ
ﺣﺼﺎﺭ ﺑﻘﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻗﻠﻌﻪ ﻃﺒﺮﮎ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ
ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻃﻐﺮﻝ ﺳﻠﺠﻮﻗﯽ ﻣﻨﻬﺪﻡ ﺷﺪ . ﺩﺭ ﺑﺎﻻﯼ ﮐﻮﻩ
ﻧﻘﺸﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﮔﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭﯾﻪ
ﺻﻮﺭﺕ ﻓﺘﺢ ‌ ﻋﻠﯽ ‌ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺁﻥ ﺗﺮﺍﺷﯿﺪﻧﺪ . ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ
ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ، ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﺑﺮﺝ
ﻧﻘﺎﺭﻩﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﺁﻥ ، ﺑﻪ ﮐﻮﻩ ﻧﻘﺎﺭﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ
ﺷﺮﺡ :
ﻗﻠﻌﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺭﯼ . ) ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺍﻻﺭﺏ ( . ﺩﺯﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ
ﻓﺮﺍﺯ ﮐﻮﻫﯽ ﺧﺮﺩ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﻬﺮ ﺭﯼ ﺑﺮ ﺟﺎﻧﺐ ﺭﺍﺳﺖ ﺭﻭﻧﺪﻩ
ﺑﺨﺮﺍﺳﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﭗﭼ ﻭﯼ ﮐﻮﻩ ﺑﺰﺭﮒ ﺭﯼ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﺳﺖ .
ﺍﯾﻦ ﺩﺯ ﺑﺨﺮﺍﺑﻪ ﺭﯼ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻃﻐﺮﻝ
ﺑﻦ ﺍﺭﺳﻼﻥ ﺑﻦ ﻃﻐﺮﻝ ﺑﻦ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻣﻠﮑﺸﺎﻩ ﺑﻦ ﺍﺭﺳﻼﻥ
ﺑﻦ ﺩﺍﻭﺩ ﺑﻦ ﺳﻠﺠﻮﻗﺒﺴﺎﻝ 588 ﻩ . ﻕ . ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩ . ﺳﺒﺐ
ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺭﺯﻣﺸﺎﻩ ﺗﮑﺶ ﺑﻦ
ﺍﯾﻞ ﺍﺭﺳﻼﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻕ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺭﯼ ﺍﺳﺘﯿﻼ ﯾﺎﻓﺖ ، ﺍﯾﻦ
ﺩﺯ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﻣﺘﺼﺮﻑ ﮔﺮﺩﯾﺪ ؛ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﺨﻮﺍﺭﺯﻡ
ﻃﻤﻐﺎﺝ ﻧﺎﻣﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﺍﺀ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺩﻭ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻦ
ﺳﻮﺍﺭ ﺧﻮﺍﺭﺯﻣﯽ ﺑﺠﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺩﺯ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻭ ﺁﻥ ﺩﺯ ﺭﺍ
ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﻭ ﺫﺧﺎﺋﺮ ﻧﯿﮏ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺳﺎﺧﺖ ، ﻭ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﯼ
ﺍﺯ ﺑﺬﻝ ﻣﺠﻬﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﻓﺮﻭﻧﮕﺬﺍﺷﺖ .
ﺍﺗﻔﺎﻗﺎً ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻝ 588) ﻩ . ﻕ (. ﻃﻐﺮﻝ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﻬﺪ
ﻗﺰﻝ ﺍﺭﺳﻼﻥ ﺩﺭ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﻗﻼﻉ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﺑﻮﺩ ﺁﺯﺍﺩ ﺷﺪ ﻭ
ﻟﺸﮑﺮﯼ ﮔﺮﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﺭﯼ ﮐﺮﺩ ، ﻗﺘﻠﻎ ﺍﯾﻨﺎﻧﺞ ﺍﺑﻦ
ﺍﻟﺒﻬﻠﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺑﯿﻢ ﻃﻐﺮﻝ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺭﺯﻣﺸﺎﻩ ﯾﺎﺭﯼ ﻭ
ﻣﺪﺩ ﻃﻠﺒﯿﺪ ، ﻃﻐﺮﻝ ﺑﻪ ﺭﯼ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﻣﺘﺼﺮﻑ ﺷﺪﻩ
ﻭ ﺑﻤﺤﺎﺻﺮﻩ ﻃﺒﺮﮎ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﺛﻨﺎﺀ ﺍﻣﯿﺮ ﻃﻤﻐﺎﺝ ﺑﻤﺮﺩ ،
ﻭ ﺧﻮﺍﺭﺯﻣﯿﺎﻥ ﺩﻝ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ، ﺍﺯ ﻃﻐﺮﻝ ﺍﺳﺘﺪﻋﺎ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺟﺎﺯﺕ ﺩﻫﺪ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺯ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ
ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺩﺯ ﺭﺍ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﻨﻨﺪ . ﻃﻐﺮﻝ ﮔﻔﺖ : ﺑﺮﺍﯼ
ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﻣﻮﺍﻝ ﺷﺨﺼﯽ ﺷﻤﺎ ﻣﺎﻧﻌﯽ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ،
ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﺣﺪﯼ ﺍﺟﺎﺯﺕ ﻧﺪﻫﻢ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺫﺧﺎﺋﺮ ﻭ ﺳﻼﺡ ﺑﺮﺩ
ﻭ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺯ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺳﺎﺯﺩ ، ﺧﻮﺍﺭﺯﻣﯿﺎﻥ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ
ﺷﺮﻁ ﺍﺯ ﺩﺯ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻧﺪ . ﻃﻐﺮﻝ ﺭﺍ ﻏﻼﻣﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ
ﻓﺮﺍﺭﯼ ﻭ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﺭﺯﻣﯿﺎﻥ ﭘﻨﺎﻫﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ، ﻭ
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺧﺮﻭﺝ ﺧﻮﺍﺭﺯﻣﯿﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺯ ، ﻭﯼ ﻧﯿﺰ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﯿﺖ
ﺁﻧﺎﻥ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺷﻮﺩ ، ﯾﺎﺭﺍﻥ ﻃﻐﺮﻝ ﻏﻼﻡ ﺭﺍ ﺑﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ، ﮔﻔﺘﻨﺪ :
ﺍﯾﻦ ﻣﻤﻠﻮﮎ ﻣﺎﺳﺖ ، ﺧﻮﺍﺭﺯﻣﯿﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺍﻭ ﺳﺮ ﭘﯿﭽﯿﺪﻧﺪ
ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺧﻮﺍﺭﺯﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﻃﻐﺮﻝ ﺑﯿﮑﺪﯾﮕﺮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺪ ،
ﻋﺎﻗﺒﺖ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﻃﻐﺮﻝ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺭﯼ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺮ
ﺧﻮﺍﺭﺯﻣﯿﺎﻥ ﭼﯿﺮﻩ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﺸﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮ
ﺍﺛﺮ ﺍﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﻭ ﺟﺪﺍﻝ ﻃﻐﺮﻝ ﺩﺯ ﻃﺒﺮﮎ ﺭﺍ ﻣﺘﺼﺮﻑ ﮔﺮﺩﯾﺪ .
ﻃﻐﺮﻝ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻓﺘﺢ ﻭ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ، ﺍﻣﺮﺍﺀ ﺳﭙﺎﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ
ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺍﯾﻦ ﺩﺯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺁﻓﺮﯾﺪﻩ ﺍﯼ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮﺍﻫﯿﺪ ﮐﺮﺩ ؟ ﻭ ﻫﺮ ﮏﯾ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﭼﯿﺰﯼ
ﮔﻔﺖ ، ﻃﻐﺮﻝ ﮔﻔﺘﺎﺭ ﻫﯿﭽﯿﮏ ﺭﺍ ﻣﻘﺮﻭﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺍﺏ ﻧﺪﺍﻧﺴﺖ
ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺍﯾﻦ ﺩﺯ ﻣﺎﺭﯼ ﺩﻭﺳﺮ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﮏﯾ ﺳﺮ ﺍﻭ ﺩﺭ
ﻋﺮﺍﻕ ﻭ ﺳﺮ ﺩﯾﮕﺮﺵ ﺑﻪ ﺧﺮﺍﺳﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ .
ﺑﻪ ﻫﺮ ﻃﺮﻑ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﺪ ﺍﻫﻞ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻠﻌﯿﺪ ﻭ
ﻣﺮﺍ ﺗﺼﯿﻤﻢ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﺯ ﺭﺍ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﮐﻨﻢ ، ﺍﻣﺮﺍﯼ
ﻃﻐﺮﻝ ﻭﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﺎﺯﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﻧﯿﮑﻮﺗﺮ
ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺨﺼﺎً ﺑﺪﯾﻦ ﺩﺯ ﺑﺎﻻﺭﻭﺩ ﻭ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﻧﯿﮏ ﺑﺎﺯﺑﯿﻨﺪ ،
ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺭﺍﯼ ﺧﺪﺍﯾﮕﺎﻥ ﺗﻌﻠﻖ ﮔﺮﻓﺖ
ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﻫﺪ . ﻃﻐﺮﻝ ﮔﻔﺖ : ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ ﺍﺯ
ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺑﺨﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ،
ﺍﻣﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺩﺯ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﺩﯾﺪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ، ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺑﯽ ﺁﻧﺠﺎ ﺩﻝ
ﺧﻮﺵ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﮔﺮﺩﯾﺪﻧﺪ ؛ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭ
ﻣﻦ ﺑﻤﺸﺎﻫﺪﻩ ﺩﺯ ﻧﺸﻮﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻋﺰﻡ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﻧﮕﺮﺩﻡ . ﺁﻧﮕﺎﻩ
ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻫﺮﭼﻪ ﺳﻼﺡ ﻭ ﺁﻻﺕ ﺟﻨﮓ ﺩﺭﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﻮﺩ ﺑﺠﺎﯼ
ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻘﻞ ﮐﻨﻨﺪ ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﻘﻞ ﺳﻼﺡ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺭﯼ
ﺍﻣﺮ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺭﺍ ﻏﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩﻧﺪ ، ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺩﺯ ﺑﻪ ﺫﺧﯿﺮﻩ
ﻧﻬﺎﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﺑﺮﺩﻧﺪ ، ﻭ ﺭﻭﺯﯼ ﭼﻨﺪ ﺍﻫﺎﻟﯽ ﺭﯼ
ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﺁﻥ ﺟﺎ ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪﻧﺪ ،
ﻃﻐﺮﻝ ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﮔﻔﺖ : ﺍﯾﺪﻭﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﺍﺝ ﺩﺯ ﺑﯿﺎﺳﻮﺩﯾﺪ ،
ﺑﺎﯾﺪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻭﯾﺮﺍﻥ ﺳﺎﺯﯾﺪ ، ﺁﻧﺎﻥ ﻧﯿﺰﻓﺮﻣﺎﻥ ﺑﺮﺩﻧﺪ ، ﻭ ﺑﺎﻣﯿﺘﯿﻦ
ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺑﻦ ﻭ ﭘﯿﻬﺎﯼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﺎﻭﯾﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ
ﯾﮑﺴﺎﻥ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﻣﺪﺕ ﮏﯾ ﺳﺎﻝ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻪ ﻃﻐﺮﻝ ﺍﺯ
ﺁﻧﺠﺎ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ، ﺍﮔﺮ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺍﺛﺮ ﻭﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺯ
ﻣﯽ ﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﮐﻨﯿﺪ .
ﻭ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺮ ﺟﻬﺪ ﻭﺭﺯﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ
ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺩﺯ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪ . )ﻣﻌﺠﻢ ﺍﻟﺒﻠﺪﺍﻥ ﭺ
ﻣﺼﺮ ﺝ 6 ﺹ (22 . ﺧﻮﺍﻧﺪﻣﯿﺮ ﺩﺭ ﺣﺒﯿﺐ ﺍﻟﺴﯿﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩ :
ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ ﺑﻪ ﺩﺍﺭﺍﻟﻤﻠﮏ ﺭﯼ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﻓﺮﺍﺳﯿﺎﺏ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺭﯼ ﺭﺍ
ﻣﻌﺴﮑﺮ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ، ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﻧﺼﺮﺕ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﺐ ﺍﻭ
ﻇﺎﻫﺮﺗﺮ ﻣﯿﮕﺸﺖ . ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ ﻗﻠﻌﻪ ﻃﺒﺮﮎ ﺭﺍ
ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻭﻝ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻨﺎ
ﯾﺎﻓﺖ ، ﻭ ﻣﻌﻨﯽ ﻃﺒﺮﮐﻮﻩ ﺍﺳﺖ . ) ﺣﺒﯿﺐ ﺍﻟﺴﯿﺮ ﭺ 1
ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺝ 1 ﺹ (66 . ﻗﻠﻌﻪ ﻃﺒﺮﮎ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﺷﻤﺎﻝ ﺭﯼ ﺩﺭ
ﭘﺎﯼ ﮐﻮﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ) ﻧﺰﻫﻪ ﺍﻟﻘﻠﻮﺏ ﭺ ﻟﻨﺪﻥ ﺹ (53 .
ﻣﻌﺪﻥ ﻧﻘﺮﻩ ﻃﺒﺮﮎ ﺭﯼ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺧﺮﺝ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻫﻤﺎﻥ
ﻗﺪﺭ ﺑﺎﺯ ﭘﺲ ﻧﺪﻫﺪ ، ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺒﺐ ﺍﮐﺜﺮ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻣﻌﻄﻞ
ﺍﺳﺖ ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻋﻬﺪ ﺳﻼﺟﻘﻪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﺎ ﺑﮑﺎﺭ
ﺑﻮﺩﻧﺪﯼ ، ﮔﻔﺘﻨﺪﯼ ﺍﮔﺮﭼﻪ ﺗﻮﻓﯿﺮ ﻇﺎﻫﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ ، ﺍﻣﺎ ﻧﻘﺮﻩ
ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺧﺮﺍﺝ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺗﻮﻓﯿﺮﯼ ﻧﯿﮑﻮ
ﺑﺎﺷﺪ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#75 Posted: 18 Jul 2012 17:10

ﻗﻠﻌﻪ ﮔﺒﺮﯼ ﺩﺭ ﺟﻨﻮﺏ ﺷﺮﻗﯽ ﺷﻬﺮ ﺭﯼ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﮎ ﻋﻼﯾﯽ ﻭ ﻣﺤﻠﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺎﻡ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪﻩ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻨﺎﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺪﻣﺖ ﺁﻥ ﺑﻪ
۲۰۰۰ ﺳﺎﻝ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ . ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﮐﻪ ﻣﺴﺎﺣﺘﯽ ﺩﺭ
ﺣﺪﻭﺩ ۳۰۰۰ ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .‌ ﺑﺮﺝ ﻭ ﺑﺎﺭﻭ ﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺩﺭ ﻃﯽ ﻗﺮﻥ ﻫﺎ
ﺑﻪ ﺩﻟﯿﻞ ﻓﺮﺳﺎﯾﺶ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻫﺎﯼ
ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻭ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺍﺯ ﺧﺸﺖ ﻭ ﮔﻞ ﺑﺮ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ .‌
ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﻧﻘﻼﺏ ‌، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎﺭﻭﺕ
ﺳﺎﺯﯼ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ‌ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺻﺎﺣﺐ ﺁﻥ ‌ ، ﺍﯾﻦ
ﻗﻠﻌﻪ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻈﯿﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ .‌
ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻓﻀﺎﯼ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻗﻠﻌﻪ ﺍﺯ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﭼﻨﺪﺍﻧﯽ
ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻣﺮﺗﻔﻊ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻫﺎ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ
ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﯾﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺗﭙﻪ ، ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻧﺒﺎﺭ
ﺁﺳﺘﺎﻥ ﻋﺒﺪ ﺍﻟﻌﻈﯿﻢ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ‌ ﺷﻮﺩ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#76 Posted: 18 Jul 2012 17:31

ﮐﺎﺥ ﺻﺎﺣﺒﻘﺮﺍﻧﯿﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﯾﻦ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1267 ﻫ .ﻕ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﺳﺎﺧﺖ ﻗﺼﺮ ﻧﯿﺎﻭﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻭ ﻃﺒﻘﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﺷﺎﻩ ﻧﺸﯿﻦ ، ﮐﺮﺳﯽ ﺧﺎﻧﻪ ،
ﺣﻤﺎﻡ ﻭ 40-50 ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺷﺎﻣﻞ 4 ﺍﺗﺎﻕ ﻭ
ﮏﯾ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺎﻧﺶ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ . ﺍﻭ ﺩﺭ ﺳﯽ ﻭ ﯾﮑﻤﯿﻦ ﺳﺎﻝ
ﺣﮑﻮﻣﺘﺶ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺮﺍﻥ ﻧﺎﻣﯿﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺥ ﺭﺍ » ﮐﺎﺥ
ﺻﺎﺣﺒﻘﺮﺍﻧﯿﻪ « ﻧﺎﻡ ﻧﻬﺎﺩ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﻭ ، ﻣﻈﻔﺮ ﺍﻟﺪﯾﻦ ﺷﺎﻩ
ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺗﯽ ﺩﺭ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻭ ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺍﺯ ﺣﺮﻣﺴﺮﺍ ﺭﺍ
ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩ . ﻓﺮﻣﺎﻥ ﻣﺸﺮﻭﻃﯿﺖ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﺣﯿﺎﻁ ﮐﺎﺥ
ﺻﺎﺣﺒﻘﺮﺍﻧﯿﻪ ، ﺗﻮﺳﻂ ﺍﻭ ﺍﻣﻀﺎ ﮔﺮﺩﯾﺪ . ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﭘﻬﻠﻮﯼ
ﺍﻭﻝ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺥ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭﯼ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﺤﻤﺪﺭﺿﺎ
ﭘﻬﻠﻮﯼ ﻭ ﻓﻮﺯﯾﻪ ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ، ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ
ﺳﺮﻣﺎﯼ ﺷﺪﯾﺪ ﺁﻥ ﺳﺎﻝ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺩﺭ ﻣﮑﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺮﮔﺰﺍﺭ
ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ . ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﺩﻭﻡ ، ﻓﺮﺡ ﺩﯾﺒﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺗﯽ
ﺍﺳﺎﺳﯽ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎﯼ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺑﻨﺎ ﻭ ﺩﮐﻮﺭﺍﺳﯿﻮﻥ ﺁﻥ
ﺍﯾﺠﺎﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﻭﻝ ﯾﻌﻨﯽ ﺣﻮﺿﺨﺎﻧﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ
ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﻭ ﻃﺒﻘﻪ ﺩﻭﻡ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺩﻓﺘﺮ ﮐﺎﺭ ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ
ﭘﻬﻠﻮﯼ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ . ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺗﺎﻗﻬﺎﯼ ﺍﯾﻦ
ﮐﺎﺥ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﮐﺮﺳﯽ ﺧﺎﻧﻪ ، ﭼﺎﯾﺨﺎﻧﻪ ، ﻇﺮﻓﺨﺎﻧﻪ ،
ﺍﺗﺎﻗﻬﺎﯼ ﺑﺎﺯﯼ ، ﺑﺎﺭ ﻭ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﺩﺭ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺍﺗﺎﻗﻬﺎﯼ
ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺳﻔﺮﺍ ، ﻣﻨﺸﯽ ، ﻫﺪﺍﯾﺎ ، ﺩﻧﺪﺍﻧﭙﺰﺷﮑﯽ ﻭ
ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﻣﺤﻤﺪﺭﺿﺎ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩ . ﻫﻤﺔ ﺩﺭﻫﺎ ﻭ ﭘﻨﺠﺮﻩ
ﻫﺎﯼ ﭼﻮﺑﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺍُﺭُﺳﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺷﯿﺸﻪ
ﻫﺎﯼ ﺭﻧﮕﯽ ﺗﺰﺋﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1374
ﻣﺮﻣﺖ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ﺳﺎﻝ 1377 ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﻮﺯﻩ
ﺑﺎﺯﮔﺸﺎﯾﯽ ﮔﺮﺩﯾﺪ .
ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎﻏﯽ ﻭﺳﯿﻊ ﺩﺭ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﮐﺎﺥ ﻫﺎﯼ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ
ﻧﯿﺎﻭﺭﺍﻥ ، ﺩﺭ ﺷﻤﺎﻝ ﺷﺮﻗﯽ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ
ﮐﻪ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎﺥ ﺍﯾﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺳﺎﺧﺖ
ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻬﺪ ﻓﺘﺤﻌﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ . ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ
ﺣﻮﺽ ﺧﺎﻧﻪ ﻭﮐﺮﺳﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺻﺎﺣﺒﻘﺮﺍﻧﯿﻪ ﺍﺯ ﺗﺎﻻﺭ
ﻫﺎﯼ ﻣﻬﻢ ﺁﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﻧﻤﺎ ﻭ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﻧﺎﻡ ﺑﺮﺩ
ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻫﺎﯼ ﻧﻘﺎﺷﯽ ﮔﺮﺍﻧﺒﻬﺎ ﻭ ﺍﺷﯿﺎﺀ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﻔﯿﺲ
ﺗﺰﺋﯿﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺥ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺯﺩﯾﺪ
ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﺭﺳﻤﯽ ﺑﺎﺯ ﺍﺳﺖ .
ﺳﺮﯾﺎﻝ ﻫﺎﯼ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺍﻣﯿﺮ ﮐﺒﯿﺮ ﻭ
ﻓﯿﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﺳﯿﻨﻤﺎﯾﯽ ﺷﺎﺯﺩﻩ ﺍﺣﺘﺠﺎﺏ ، ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻃﺎﺣﺐ
ﻗﺮﺍﻥ ، ﺩﻟﺸﺪﮔﺎﻥ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﻟﻤﻠﮏ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺥ ﻓﯿﻠﻢ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ
ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#77 Posted: 18 Jul 2012 17:38

ﮐﻮﭼﻪ ) ﮔﺬﺭ ( ﻣﺮﻭﯼ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﮐﻮﭼﻪٔ ﻣﺮﻭﯼ ) ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﺪﺍﻭﻝ ﻋﺎﻡ ﮐﻮﭼﻪ ﻣﺮﻭﯼ ﺗﻠﻔﻆ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ( ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﮐﻮﭼﻪ ‌ﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ .
ﮐﻮﭼﻪٔ ﻣﺮﻭﯼ ، ﮐﻮﭼﻪ ‌ ﺍﯼ ﺷﺮﻗﯽ - ﻏﺮﺑﯽ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ
ﮐﻮﭼﻪ ﺍﺯ ﺳﻤﺖ ﻏﺮﺏ ﻭ ﺍﺯ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻧﺎﺻﺮﺧﺴﺮﻭ ﻣﻘﺎﺑﻞ
ﺷﻤﺲ ﺍﻟﻌﻤﺎﺭﻩ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﭘﺎﻣﻨﺎﺭ ﺧﺎﺗﻤﻪ
ﻣﯽ ‌ ﯾﺎﺑﺪ .
ﮐﻮﭼﻪ ﻣﺮﻭﯼ ﻣﺤﻞ ﺧﺮﯾﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ ﺍﺟﻨﺎﺱ ﺁﻧﺘﯿﮏ ﻭ
ﭘﻮﺷﺎﮎ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻞ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﻣﺤﻞ ‌ﻫﺎﯼ ﺗﺠﻤﻊ
ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻦ ﻋﺮﺏ ) ﺍﮐﺜﺮﺍ ﻋﺮﺍﻗﯽ ( ﻣﻘﯿﻢ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ .
ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﺵ ﻣﻬﺎﺟﺮﯾﻦ ﻋﺮﺏ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻞ
ﺟﻠﻮﻩ ‌ﻫﺎﯼ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻋﺮﺑﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ‌ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ
ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺍﻃﺮﺍﻓﺶ ﺩﯾﺪ . ﻭﺟﻮﺩ ﺗﻌﺪﺍﺩﯼ ﺧﻮﺭﺍﮎ ﻓﺮﻭﺷﯽ
ﺑﺎ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﯽ ) ﺣﺎﻭﯼ ﻋﺒﺎﺭﺍﺗﯽ ﭼﻮﻥ
ﺳﺎﻧﺪﻭﯾﺞ ( ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻋﺮﺿﻪ
ﺧﻮﺭﺍﮎ ‌ﻫﺎﯾﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﻓﻼﻓﻞ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺍﺳﺖ .
ﺍﺣﯿﺎﺀ ﮐﻮﭼﻪ ﻣﺮﻭﯼ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﻣﺤﻠﻪ ﻫﺎﯼ
ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﻪ 200 ﺳﺎﻟﻪ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﯽﮑﯾ ﺩﯾﮕﺮ
ﺍﺯ ﭘﺮﻭﮊﻩ ﻫﺎﯼ ﺳﺎﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻣﺤﻮﺭ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ
ﻣﺪﺕ ﯾﮑﺴﺎﻝ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺭﺳﺎﻧﯿﺪ .
ﮔﺬﺭ ﯾﺎ ﮐﻮﭼﻪ ﻣﺮﻭﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻣﻼﮎ ﺧﺎﻥ ﻣﺮﻭﯼ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ
ﺗﺎﺳﯿﺴﺎﺕ ﻭ ﻣﺤﺪﺛﺎﺕ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ،
ﻣﺴﺠﺪ ﻣﺮﻭﯼ ، ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥ ، ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ... ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺮﻣﯽ
ﮔﯿﺮﺩ ﻗﺪﻣﺘﯽ 200 ﺳﺎﻟﻪ ﺩﺍﺭﺩ ، ﺍﯾﻦ ﮔﺬﺭ ﺑﺎ ﺑﻨﺎ ﻫﺎﯼ
ﺷﺎﺧﺼﯽ ﻫﻤﭽﻮﻥ ، ﻣﺴﺠﺪ ، ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ ﻗﺪﯾﻢ
ﻭ ﺑﻬﺸﺘﯽ ، ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﻭﯼ ، ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻋﻠﻤﯿﻪ ﻣﺮﻭﯼ ،
ﺳﺮﺍﯼ ﻣﻈﻔﺮﯾﺎﻥ ، ﻣﺴﺠﺪﺁﻗﺎ ﻣﺤﻤﻮﺩ ﻭ ﺭﺍﺳﺘﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺍﺯ
ﺩﯾﺮﺑﺎﺯ ﮐﺎﺭﺑﺮﯼ ﻫﺎﯼ ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ ، ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ، ﺗﺠﺎﺭﯼ ﺩﺍﺷﺘﻪ
ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺑﺴﺰﺍﯾﯽ ﺑﺮﺑﺎﻓﺖ ﭘﯿﺮﺍﻣﻮﻧﯽ ﺁﻥ
ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#78 Posted: 18 Jul 2012 17:46

ﻣﺤﻠﻪ ﭘﺎﻣﻨﺎﺭ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﭘﺎﻣﻨﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﺤﺪﻭﺩﻩ ﺷﻬﺮﺩﺍﺭﯼ ﻣﻨﻄﻘﻪ ۱۲ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﻣﺤﻠﻪ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺍﻭﺩﻻﺟﺎﻥ ) ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﭘﻨﺞ ﻣﺤﻠﻪ ﺍﺻﻠﯽ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﻗﺪﯾﻢ ( ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ . ﭘﯿﺸﯿﻨﻪ
ﻣﺮﮐﺰﯾﺖ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻠﻪ ﻣﻨﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ . ﻣﻨﺎﺭﻩ ﭘﺎﻣﻨﺎﺭ ﮐﻪ
ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻗﺮﻥ ﺳﯿﺰﺩﻫﻢ ﻫﺠﺮﯼ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۳۴
ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺭﻩ ۴۱۰ ﺩﺭ ﻓﻬﺮﺳﺖ ﺁﺛﺎﺭ ﻣﻠﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻪ
ﺛﺒﺖ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۰۲ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻣﺤﻠﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﺤﻠﻪ ﭘﺎﻣﻨﺎﺭ ﺧﻂ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺸﯿﺪﻩ
ﺷﺪ . ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﭘﺎﻣﻨﺎﺭ ﺑﻪ ﺑﻮﺭﺱ ﻓﺮﻭﺵ ﻓﻨﺲ ﻭ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺖ ﻭ
ﻃﻠﻖ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﺎﻧﻪ ‌ﻫﺎﯼ ﻗﺪﯾﻤﯽ ﺑﺎ
ﻣﻌﻤﺎﺭﯼ ﺍﺻﯿﻞ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺤﻼﺕ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﺍﺳﺖ .

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#79 Posted: 18 Jul 2012 17:52

ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ
) = ﺳﭙﻪ ( ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺪﯾﻢ ﺍﺯ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﻭﯾﮋﻩ ﺍﯼ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﻢ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﭘُﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﺤﺴﺎﺏ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ .
ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻣﺮﮐﺰﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺍﻣﯿﺮ
ﮐﺒﯿﺮ ، ﻧﺎﺻﺮ ﺧﺴﺮﻭ ، ﺑﺎﺏ ﻫﻤﺎﯾﻮﻥ ، ﺳﭙﻪ ، ﻓﺮﺩﻭﺳﯽ ﻭ
ﻻﻟﻪ ﺯﺍﺭ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺭﺳﻨﺪ ، ﺩﺭ ﺳﺎﻝ۱۲۸۱ ﻕ ﺍﺣﺪﺍﺙ
ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍﯼ ﺍﺣﺪﺍﺙ ﺁﻥ ، ﻣﯿﺮﺯﺍ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥ ﺍﻣﯿﻦ ﻟﺸﮕﺮ ،
ﻭﺯﯾﺮ ﮔﻤﺮﮐﺎﺕ ﻧﺎﺻﺮ ﺍﻟﺪﯾﻦ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺿﻠﻊ ﺷﺮﻗﯽ ﺍﺵ ،
ﻋﻤﺎﺭﺕ ﻭﺳﯿﻌﯽ ﺑﺎ ﺳﺮﺩﺭﯼ ﭻﮔ ﺑُﺮﯼ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺯﯾﺒﺎ ﺳﺎﺧﺖ
ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﺎﻧﮏ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺁﻥ
ﻣﺤﻞ ﭼﻬﺮﻩ ﯼ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﺭﺍ ﺑﮑﻠﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﺍﺩﻧﺪ .
ﺍﺭﻧﺴﺖ ﺍﻭﺭﺳِﻞ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۸۸۲ ﻣﯿﻼﺩﯼ ) ۱۲۱ ﺳﺎﻝ
ﭘﯿﺶ ( ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ، ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﺿﻊ ﺍﯾﻦ
ﻣﯿﺪﺍﻥ ﮔﺰﺍﺭﺷﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﯽ ﺩﺍﺭﺩﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﺼﺎﺭ ﻧﻘﻞ ﻣﯽ
ﺷﻮﺩ :
ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺩﺭ ﻣﺮﮐﺰ ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮﺍﻥ ، ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻭﺳﯿﻊ ﻣﺴﺘﻄﯿﻞ
ﺷﮑﻠﯽ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺷﺶ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺍﺻﻠﯽ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺁﻥ
ﻣﻨﺘﻬﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ، ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ
ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻮﯾﯽ ﺑﺮﻭﺩ ، ﻧﻘﻄﻪ ﯼ ﻋﺰﯾﻤﺖ ﺑﺴﯿﺎﺭ
ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﺳﺮ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺍﺳﺖ . ﻭﺳﻂ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﭼﻨﺪ ﺩﺭﺧﺖ
ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ ﺭﻭﯼ ﺣﻮﺽ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ
ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺣﻮﺽ ﭼﻬﺎﺭ ﺗﻮﭖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ
ﺷﺎﻩ ﻋﺒﺎﺱ ﺍﺯ ﭘﺮﺗﻐﺎﻟﯽ ﻫﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ . ﺭﻭﯼ ﺩﯾﻮﺍﺭ
ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ، ﻧﻘﺎﺷﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ
ﺭﻧﮓ ﻫﺎﯼ ﺳﺒﺰ ﻭ ﺳﺮﺥ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺑﺎ ﭻﮔ ﺑُﺮﯼ
ﻧﯿﺰ ﺗﻮﺩﻩ ﯼ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻮﭖ ﻭ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻣﺴﻠﺢ ﺭﺍ ﺗﺠﺴﻢ
ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ .
ﭼﻨﺪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ
ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﯼ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﺖ . ﺭﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻫﺎ ﺑﻪ
ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺗﺰﺋﯿﻦ ﺗﺼﺎﻭﯾﺮﯼ ﺍﺯ ﮔﻞ ﻭ ﻣﯿﻮﻩ ﻭ ﻧﯿﺰ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻭ
ﺳﻮﺍﺭ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺣﯿﻮﺍﻧﺎﺕ ﻣﺨﺘﻠﻒ ، ﺑﺎ ﺭﻧﮓ ﻫﺎﯼ ﺗﻨﺪ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻨﻪ
ﯼ ﺳﻔﯿﺪ ﮐﺎﺷﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﻧﻘﺶ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﮔﻮﺍﻩ ﺑﺎﺭﺯ ﺍﻓﻮﻝ
ﻫﻨﺮ ﮐﺎﺷﯿﮑﺎﺭﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﻨﻈﺮﻩ ﺍﯼ
ﻋﺠﯿﺐ ﻭﻏﺮﯾﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺷﻠﻮﻍ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﯿﺪﺍﻥ
ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺍﺳﺖ ، ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ
ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺍﻧﺒﻮﻫﯽ ﺩﺭﺭﻓﺖ ﻭﺁﻣﺪﻧﺪ . ﻣﺜﻼ ًﻣﻦ ﺍﮐﻨﻮﻥ
ﻣﻨﺎﻇﺮﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺼﻮﺭﺕ ﻭﺻﻒ
ﻧﻤﺎﯾﻢ :
ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﻫﺎﯼ ﻃﻮﯾﻠﯽ ﻣﺮﮐﺐ ﺍﺯ ﻗﺎﻃﺮ ﻫﺎ ﻭ ﺷﺘﺮ ﻫﺎﯾﯽ
ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻘﺎﻁ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺁﺳﯿﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﺯ
ﻻﺑﻼﯼ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻨﺪ ؛
ﻣﺮﺩﺍﻥ ﻻﻏﺮ ﺍﻧﺪﺍﻣﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻨﮓ
ﻭ ﮐﻼﻩ ﻫﺎﯼ ﭘﻮﺳﺘﯽ ، ﮐﻪ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﺑﺮﯾﺸﻤﯽ ﺑﺨﺎﺭﺍ ﺭﺍ
ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﻭﺵ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ؛
ﺷﺘﺮ ﺑﺎﻧﺎﻥ ﺗﺎﺗﺎﺭ ﺑﺎ ﭘﺎﭘﺎﻕ ﻫﺎﯼ ﭘﺸﻤﺎﻟﻮﯼ ﺧﻨﺪﻩ ﺁﻭﺭ ﮐﻪ
ﻓﺮﺵ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﺭﻭﻥ ﺷﺎﻫﯽ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﻫﺎﯼ
ﭘﺮ ﻭ ﭘﺎ ﻗﺮﺹ ﺗﺮﯼ ﺩﺍﺭﺩ ، ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺣﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ؛
ﺑﺎﻧﻮﯼ ﻣﺘﺸﺨﺼﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﻗﺎﻃﺮ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ
ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺯﯾﺮ ﭼﺎﺩﺭ ﻭ ﺭﻭ ﺑﻨﺪﻩ ﻧﻬﺎﻥ
ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻋﻀﺎﯼ ﺑﺪﻧﺶ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﯾﺪﻩ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ،
ﺟﺰ ﭘﺎﯾﯽ ﻣﻠﻮﺱ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺗﻨﮓ ﺍﺑﺮﯾﺸﻤﯿﻨﯽ ﺷﺒﯿﻪ
ﺟﻮﺭﺍﺏ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻌﻠﯿﻦ ﻇﺮﯾﻔﯽ ﺍﺯ ﭘﻮﺳﺖ ﺁﻫﻮ
ﺧﺰﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺧﺪﻣﺘﮑﺎﺭﺍﻧﺶ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺪ
ﺍﻣﺎ ﭘﻮﺷﺶ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺟﺰ ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ، ﺍﺻﻼ ًﺩﺭ ﺑﯿﺮﻭﻥ
ﺧﺎﻧﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺮ ﺯﻧﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ؛
ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻪ ﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺁﺑﯽ ﺭﻧﮓ ،
ﺷﻠﻮﺍﺭ ﮔﺸﺎﺩ ﺳﺒﺰ ، ﻧﻌﻠﯿﻦ ﻧﺎﺭﻧﺠﯽ ، ﮐﻼﻩ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺨﺎﺭﺍﯾﯽ
ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺭﯾﺶ ﻭ ﻧﺎﺧﻦ ﻫﺎﯼ ﺣﻨﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺭﺍﻫﯽ ﺑﺎﺯﺍﺭﻧﺪ ؛
ﺩﻭ ﮐﺎﺭﻭﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺗﻨﮓ ﮐﺮﺩﻩ ،
ﯽﮑﯾ ﻋﺎﺯﻡ ﻣﺸﻬﺪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺯ ﻣﮑﻪ ﺭﺳﯿﺪﻩ ،
ﻭ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﯽ ﺣﺎﺟﯽ ﮔﻮﯾﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺁﻓﺘﺎﺏ
ﺳﻮﺧﺘﻪ ﯼ ﺯﻭُﺍﺭ ﺭﺍ ﻏﺮﻕ ﺑﻮﺳﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ؛
ﺩﺭ ﮏﯾ ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺍﻭﺑﺎﺵ ﮊﻧﺪﻩ ﭘﻮﺵ ﺭﺍ
ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻟﻮﻃﯽ ﺑﺎﺷﯽ ﺷﯿﺮ ﭘﯿﺮﯼ ﺭﺍ ﻣﯽ
ﮔﺮﺩﺍﻧﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻮﺍﺭ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﺑﺴﺎﻁ ﺧﻮﺩ
ﺩﻋﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ؛
ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺗﺮ ﻫﻢ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺭﻗﺎﺹ ﯾﻬﻮﺩﯼ ﺭﺍ ﻣﯽ
ﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﯿﺴﻮﻫﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﺑﺪﻥ ﻫﺎﯼ ﻧﺮﻡ ﻭ
ﻭﺭﺯﯾﺪﻩ ، ﺩﺭ ﺗﻼﺵ ﻣﻌﺎﺵ ﻣﯽ ﺭﻗﺼﻨﺪ ﻭ ﻫﻨﺮ ﻧﻤﺎﯾﯽ
ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ، ﻭ ﻫﺮﮐﺲ ﻧﺪﺍﻧﺪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ
ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ ؛
ﺷﺎﻃﺮ ﻫﺎﯼ ﺷﺎﻩ - ﻓﺮﺍﺷﺎﻥ ﭘﯿﺎﺩﻩ - ﻫﻢ ﺳﺮﺍﭘﺎ ﺳﺮﺥ
ﭘﻮﺵ ، ﺑﺎ ﮐﻼﻫﺨﻮﺩ ﻣﺨﺼﻮﺹ ﻣﺰﯾﻦ ﺑﻪ ﺯﻧﮕﻮﻟﻪ ﻭ
ﭘﺮﻃﺎﻭﻭﺱ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﮔﺸﺖ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ
ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺳﺮ ﻭ ﮐﻠﻪ ﯼ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻓﺮﺍﺷﺎﻥ
ﺑﺎﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺍﺯ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻣﯽ
ﺭﯾﺰﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﮎ ﻣﺪﺗﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ .
ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎﯼ ﭼﻮ ﺑﺪﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺩﺭﯾﻎ ﺣﻮﺍﻟﻪ ﯼ ﺳﺮ ﻭ
ﺷﺎﻧﻪ ﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ، ﻣﻌﻨﯽ ﺍﺵ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻢ
ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺍﻋﻠﯿﺤﻀﺮﺕ ﺍﻗﺪﺱ ِﻇﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺯ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﻗﺼﺮ ﻫﺎﯼ
ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺷﻬﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﮐﺎﺥ ﺷﻬﺮﯼ ﻧﺰﻭﻝ ﺍﺟﻼﻝ ﻣﯽ
ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ .
ﺧﺎﻧﻢ » ﺳﺮﻩ ﻧﺎ « ﮐﻪ ﺩﺭﺳﺎﻝ ۱۲۵۶ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﺑﻪ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﺁﻣﺪﻩ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﯼ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﻮﭖ ﺧﺎﻧﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ :
» ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﻃﺎﻕ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮﭖ
ﻫﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻃﺎﻗﯽ ﮏﯾ ﻋﺮﺍﺩﻩ ﺗﻮﭖ
ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ . ﺑﺎﻻﯼ ﻃﺎﻗﯽ ﻫﺎ ﮐﯿﺴﻪ ﻫﺎﯼ ﭘﺎﺭﭼﻪ ﺍﯼ
ﺳﻔﯿﺪﯼ ﺑﺎ ﻃﺮﺡ ﻫﺎﯼ ﺁﺑﯽ ، ﺑﺮﺍﯼ ﺟﺎ ﺩﺍﺩﻥ ِﺳﺎﯾﺮ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭ
ﺍﺩﻭﺍﺕ ﻣﻮﺭﺩ ﻟﺰﻭﻡ ﺗﻮﭘﭽﯽ ﻫﺎ ، ﺁﻭﯾﺰﺍﻥ ﺍﺳﺖ . ﭘﺸﺖ ﺍﯾﻦ
ﻃﺎﻗﯽ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺍﺗﺎﻗﮏ ﻫﺎﯾﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ .
ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮﭖ ﻫﺎ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺭﻭﯼ ﻫﻢ ﭼﯿﺪﻩ
ﺷﺪﻩ ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺣﻆّ
ﺑﺼﺮ ﺷﺎﻩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺍﯾﻦ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﻫﺎﯼ
ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺭﻧﮓ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ . ﺍﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺍﺯ ﺗﺮﺍﻭﺷﺎﺕ ﻣﻐﺰ
ﺭﺋﯿﺲ ﻗﻮﺭ ﺧﺎﻧﻪ ) = ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺧﺎﻧﻪ ( ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ
ﺍﺯ ﺁﻥ ﺁﻫﻦ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺰﯾﯿﻦ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ
ﮐﻨﺪ . ﺍﯾﻦ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺷﺎﻩ ﺑﻪ
ﯾﺎﺩﮔﺎﺭ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺻﺪﺭﺍﻋﻈﻤﺶ - ﺣﺎﺝ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﺁﻏﺎﺳﯽ -
ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺗﻮﭖ ﺭﯾﺰﯼ ﺭﺍﻩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﭼﯿﺪﻥ ﺗﻮﭖ ﻫﺎ
ﺩﻭﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﮑﺎﺭﺍﺕ ﻭﺯﯾﺮ ﺟﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎ
ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻓﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﻗﻮﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ
ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﯼ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻣﻘﯿﻢ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺯﻫﺮﭼﺸﻢ ﺑﮕﯿﺮﺩ .
ﻭﺳﻂ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ ﺣﻮﺽ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺑﺎ ﻟﺒﻪ ﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﻗﺮﺍﺭ
ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﻣﺤﻞ ﻧﻈﺎﻓﺖ ﺗﻮﭘﭽﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ
ﺩﯾﮕﺮ » ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﺍﻋﻠﯿﺤﻀﺮﺕ « ﺍﺳﺖ . ﻣﻦ ﺑﺎﺭﻫﺎ
ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﺩﺳﺖ ِﺟﻤﻌﯽ ﺩﻭﺭ ﺣﻮﺽ ، ﻭﺳﻂ
ﻧﻬﺎﻝ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺎﺯﻩ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻧﺸﺴﺘﻪ ، ﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎ ﺭﺍ
ﮐﻨﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﻭ ﺍﻧﮕﺸﺘﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺷﭙﺶ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﻭ
ﻓﺮﺍﺵ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻝ ﺭﺍﺣﺖ ﮐﻮﺯﻩ ﯼ ﺁﺏ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﻫﺎﺷﺎﻥ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺁﺏ ﭘُﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ !
ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ ﭼﻨﺪ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﺎﻥ
ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﯼ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺳﺖ . ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﺮﺍﺟﻌﺖ ﺍﺯ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺑﻪ
ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻧﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻨﺎﯾﯽ ﻧﺪﯾﺪﻩ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎﺷﺪ ! ﺍﯾﻦ ﺩﺭﻭﺍﺯﻩ
ﺑﻨﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﻃﺒﻘﻪ ، ﺑﺎ ﻃﺎﻕ ﻫﺎ ﻭ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﻫﺎﯼ
ﻃﻼﯾﯽ ﻭ ﺭﻧﮓ ﺷﺪﻩ ، ﻣﺰﯾﻦ ﺑﻪ ﮐﺎﺷﯽ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﺭﺯﺵ
ﮐﺎﺷﯽ ﻫﺎﯼ ﺳﺎﺑﻖ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ . «
ﻭ ﺍﻣﺎ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ
ﺷﺎﻫﺪ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﻋﺪﺍﻡ
ﺷﯿﺦ ﻓﻀﻞ ﺍﻟﻠﻪ ﻧﻮﺭﯼ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻭ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﻧﺎﯾﺐ
ﺣﺴﯿﻦ ﮐﺎﺷﯽ ﻭ ﭘﺴﺮﺵ ﻣﺎﺷﺎﺀﺍﻟﻠﻪ ﺧﺎﻥ ﻭ ﺍﺻﻐﺮ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ
ﭘﻬﻠﻮﯼ ، ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺭﺳﻢ ﻭﺣﺸﯿﺎﻧﻪ ﯼ ﺷﺘﺮﮐُﺸﯽ ﺩﺭ
ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺎﺟﺎﺭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﺩﺍﺷﺖ .
ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﻭﺯ ﻧﻬﻢ ﺫﯼ ﺍﻟﺤﺠﻪ ﺷﺘﺮ ﺳﺎﻟﻢ ﻭ
ﺑﯽ ﻋﯿﺒﯽ ﺭﺍ ﺯﯾﻨﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﯾﺶ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﯾﺶ
ﺭﺍ ﺣﻨﺎ ﻣﯽ ﺑﺴﺘﻨﺪ . ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻃﺎﻗﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺮﻣﻪ ﻣﯽ
ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﻃﺎﻗﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﺭﯼ ﻭ ﻣﻨﮕﻮﻟﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺯﻧﮕﻮﻟﻪ
ﻫﺎﯼ ﺗﮑﯽ ﻭ ﺭﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻭ ﺑﺮﺵ ﻣﯽ ﺁﻭﯾﺨﺘﻨﺪ ، ﺁﯾﻨﻪ
ﻫﺎﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺑﺮ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﻭ ﭘﻬﻠﻮ ﻫﺎﯾﺶ
ﻧﺼﺐ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﺩﻫﻢ ﺫﯼ ﺍﻟﺤﺠﻪ - ﯾﻌﻨﯽ
ﺭﻭﺯ ﻋﯿﺪ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺣﺮﮐﺘﺶ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ .
ﻧﯿﺎﺑﺖ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﺎ ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺳِﻤَﺖ ﻧﺴﻞ ﺑﻪ ﻧﺴﻞ
ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﻭ » ﺷﺎﻩ ﺷﺘﺮ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ « ﺍﺵ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ .
ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﻫﯿﺄﺕ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ، ﺟﺒّﻪ ﯼ ﺗﺮﻣﻪ
ﻣﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪ ، ﺗﺎﺟﯽ ﺍﺯ ﺑﺮﻧﺰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻮﺍﻫﺮﺍﺕ ﺑَﺪَﻟﯽ ﺁﺭﺍﺳﺘﻪ
ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ ، ﭼﮑﻤﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻬﻤﯿﺰ ﺩﺍﺭﺑﻪ
ﭘﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ، ﺟﻘﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﺟﻪ ﻫﺎ ﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﭘُﺮ ﺯﺭﻕ ﻭ
ﺑﺮﻕ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺁﻭﯾﺨﺖ ﻭ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻭ ﻧﯿﺰﻩ ﺑﻪ
ﺩﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺮ ﺷﺘﺮ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺟﺎﺭ ﻭ
ﺟﻨﺠﺎﻝ ﻭ ﻫﯿﺎﻫﻮ ﺑﻪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺳﺘﻪ ﯼ ﻣﻮﺯﯾﮏ ﻭ ﻋﺪﻩ ﺍﯼ
ﺳﻮﺍﺭﻩ ﻭ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻋﻼﺀ ﺍﻟﺪ ﻭﻟﻪ ) ﻓﺮﺩﻭﺳﯽ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ( ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺟﺮﺍﯼ ﮏﯾ
ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺑﯽ ﭘﺎﯾﻪ ﻭ ﺑﯿﻤﺰﻩ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻈﻢ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﮐﺸﻮﺭ
ﻣﯽ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ .
ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﻣﻠﺘﺰﻣﯿﻦ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ
ﺩﻭﯾﺪ ﻭ ﻧﯿﺰﻩ ﺍﯼ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﮔﻠﻮﯼ ﺷﺘﺮ ﻓﺮﻭ
ﻣﯽ ﺑﺮﺩ . ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ ﺑﯽ ﺩﺭﻧﮓ ﺑﻪ ﻭﺳﻂ ﻣﯽ
ﺭﯾﺨﺘﻨﺪ ، ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻭ ﮐﻮﻝ ﻫﻢ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻨﺪ ،
ﺷﺎﻩ ﺩﺭﻭﻏﯿﻦ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﻻ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ، ﺗﺰﯾﯿﻨﺎﺕ ﺷﺘﺮ ﺭﺍ
ﻣﯽ ﺭﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻨﺠﺮ ﻭ ﺩﺷﻨﻪ ﻭ ﭼﺎﻗﻮ ﮐﻪ ﺍﺯ ﭘﯿﺶ
ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ، ﺑﻪ ﺣﯿﻮﺍﻥ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺣﻤﻠﻪ ﻭﺭ
ﻣﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻭﺣﺸﺖ ﺯﺩﻩ ﯼ ﺟﺎﻧﺪﺍﺭ ﺑﯽ
ﮔﻨﺎﻩ ﻫﺮ ﮏﯾ ﺗﮑﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﺒﺮﮎ ﻭ ﻏﻨﯿﻤﺖ
ﺩﺭ ﺩﺳﺘﻤﺎﻝ ﻭ ﺟﯿﺐ ﻭ ﮐﯿﺴﻪ ﯼ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ
ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺨﺘﻨﺪ . ﺑﺮ ﺍﺛﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ
ﮐﻪ ﺧﺎﺭﺟﯿﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﻧﺪ ، ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎ
- ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﯼ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ - ﺑﻪ ﻣﺎ
ﺭﺃﯼ ﺗﻮﺣﺶ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ . ﺭﺳﻢ ﺑﯽ ﺭﺣﻤﺎﻧﻪ ﯼ ﺷﺘﺮ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ
ﮐﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺫﻫﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻗﺎﺟﺎﺭﯾﺎﻥ ﺑﻮﺩ ، ﭘﺲ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﺭ
ﺁﻣﺪﻥ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﺑﮑﻠﯽ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺭﻓﺖ .
ﺍﺯ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﻭﺣﺸﯿﺎﻧﻪ ﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ ﺷﺎﻫﺪ
ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ، ﻓﺎﺟﻌﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﯽ
ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺩﺭ ﻧﺸﺮﯾﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ »
ﺍﺳﺮﺍﺭ ﻣﺸﺮﻭﻃﯿﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ « ﮐﻪ ﺿﻤﯿﻤﻪ ﯼ ﻣﺠﻠﻪ ﯼ »
ﺗﺮﻗﯽ « ﺑﻮﺩ ، ﺯﯾﺮ ﻋﻨﻮﺍﻥ » ﺳﺮﺑﺎﺯ ﮔﻤﻨﺎﻡ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ « ، ﺩﺭ
ﺳﺎﻝ ۱۳۴۳ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎﺭ ، ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﭼﺎﭖ ﻭ
ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮔﺸﺖ :
» ﺩﺭ ﻣﺎﻩ ﺫﯼ ﺍﻟﻘﻌﺪﻩ ۱۳۲۵ ﻫﺠﺮﯼ ﻗﻤﺮﯼ ﺑﻪ ﺗﺤﺮﯾﮏ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﯽ ﺷﺎﻩ ﮐﻪ ﺟﺪﺍ ًﻣﺨﺎﻟﻒ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺑﻮﺩ ،
ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺍﺯ ﺍﺭﺍﺫﻝ ﻭ ﺍﻭﺑﺎﺵ ﻭ ﻗﺎﻃﺮﭼﯽ ﻫﺎ ﻭ ﺷﺘﺮ
ﺩﺍﺭﻫﺎﯼ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ : ﻣﺎ
ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ . ﺩﺳﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﻼ ﯾﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ
ﺁﻧﻬﺎ ﭘﯿﻮﺳﺘﻨﺪ . ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﭼﺎﺩﺭ ﻫﺎ ﺩﺭ
ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺷﺪ ، ﺩﯾﮓ ﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﺎﻡ ﻭ
ﻧﺎﻫﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺴﺘﺒﺪﺍﻥ ﺩﺍﯾﺮ ﮔﺮﺩﯾﺪ . ﻣﻠﯿﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﻭ
ﻣﺴﺠﺪ ﺳﭙﻬﺴﺎﻻﺭ ﺟﻤﻊ ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﯼ ﺩﻓﺎﻉ ﮔﺸﺘﻨﺪ .
ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﺳﺮﺍﻥ ﺍﺳﺘﺒﺪﺍﺩ ﺩﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ
ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺮﺩ ﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﺮﺩ ﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﻭ
ﺑﺮﻫﻢ ﺯﺩﻥ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽ ﻧﻤﻮﺩ . ﺩﺭ
ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯ ﻫﺎ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ » ﻣﯿﺮﺯﺍ ﻋﻨﺎﯾﺖ « ﮐﻪ
ﺳﺮ ﻭ ﻭﺿﻊ ﻣﺮﺗﺒﯽ ﺩﺍﺷﺖ ، ﺑﻪ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ ﺁﻣﺪ ،
ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺍﺭﺍﺫﻝ ﻭ ﺍﻭﺑﺎﺵ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺍﻥ
ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻃﻠﺐ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﺮ ِ ﺍﻭ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﻭ
ﮐﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﻏﺎﺭﺕ ﺑﺮﺩﻧﺪ . ﺍﻣﺎ ﺑﻪ
ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺰ ﺍﮐﺘﻔﺎﺀ ﻧﮑﺮﺩﻧﺪ ، ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﺩﮊﺧﯿﻤﺎﻥ ﺑﺎﻻﯼ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﯼ
ﺧﻮﻥ ﺁﻟﻮﺩ ﺍﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺗﺮﺍﺵ ﭼﺸﻤﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ
ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ : ﺷﺎﻫﺪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ
ﻣﺸﺮﻭﻃﻪ ﻃﻠﺐ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺎﺳﻪ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻡ . ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻈﺮﻩ ﯼ
ﻫﻮﻟﻨﺎﮎ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﺮﺯﻩ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﺻﺪﺍﯾﯽ
ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺸﺪ ، ﺑﺠﺰ ﺷﯿﺮ ﺯﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﭼﺎﺩﺭ ، ﺗﭙﺎﻧﭽﻪ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ
ﺩﮊﺧﯿﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺪﻑ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ . ﺗﯿﺮ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ
ﻫﺪﻑ ﻧﺨﻮﺭﺩ . ﺍﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﻟﯿﺮﺍﻧﻪ - ﺁﻥ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﮏﯾ
ﺯﻥ - ﻣﻮﺟﺐ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺩﮊﺧﯿﻤﺎﻥ ﮔﺮﺩﯾﺪ ؛
ﺑﻄﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺯﻥ ﺭﯾﺨﺘﻨﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ
ﻗﻤﻪ ﻭ ﻗﺪﺍﺭﻩ ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ . ﺍﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﻓﺠﯿﻊ
ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺘﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺁﺧﻮﻧﺪ ﻫﺎﯼ ﺣﺎﺿﺮ ﺩﺭ ﺟﻤﻊ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺗﮑﺎﻥ
ﺩﺍﺩ . «
ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﻮﭘﺨﺎﻧﻪ ﺭﻭﯼ ﺩﺍﺩ ، ﻧﻤﺎﯾﺶ
ﮐﺎﺭﻧﺎﻭﺍﻝ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﺍﻟﻐﺎﯼ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯ ﻧﻔﺖِ
ﺩﺍﺭﺳﯽ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺁﻥ ﺍﻭﺍﺳﻂ ﺳﺎﻝ ۱۳۱۲ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻨﺪ
ﺳﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﺪﺕ ِﺁﻥ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ، ﺍﻣﺎ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ
ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺁﻥ ﻧﺸﺪ ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﮏﯾ ﻃﺮﻓﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻠﻐﺎ
ﻧﻤﻮﺩ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺭﺿﺎ ﺷﺎﻩ ﺩﺭ ﺁﺑﺎﺩﺍﻥ ﺍﺯ
ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ ﭘﺮﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﺖ ﻧﻔﺖ ﭼﻘﺪﺭ ﻋﺎﯾﺪ ﺍﯾﺮﺍﻥ
ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺑﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺁﻥ ﻧﺎ ﭼﯿﺰ
ﺍﺳﺖ . ﺷﺎﻩ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺩﺳﺘﻮﺭﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺷﯿﺮ ﻫﺎﯼ
ﻧﻔﺖ ﺭﺍ ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺍﻭﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺩﻭﺭ
ﺍﺯ ﺣﺰﻡ ﻭ ﺍﺣﺘﯿﺎﻁ ﺍﺳﺖ ، ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩﯼ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : » ﻣﺎ
ﺳﺮ ِﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﻫﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﮐﺒﺮﯾﺘﯽ ﻫﻢ
ﺭﻭﯾﺶ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﯾﻢ ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺍﻧﮕﻠﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﻗﺸﻮﻧﺶ ﺑﻪ
ﺁﺗﺶ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﻮﺩ ! « ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩ ﮏﯾ ﻃﺮﻓﻪ
ﻟﻐﻮ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﮐﺎﺭﻧﺎﻭﺍﻝ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ
ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪﺍﺷﺖ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻧﺎﻭﺍﻝ
ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻓﻘﺮﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ
ﺩﻭﺍﻡ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ .
ﺑﻄﻮﺭ ﮐﻠﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﻮﭖ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ
ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺩﻭ ﻃﺒﻘﻪ ﮐﻪ ﺗﻮﭘﭽﯽ ﻫﺎ ﻭ
ﺯﻧﺒﻮﺭﮐﭽﯽ ﻫﺎ ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺷﻤﺎﻝ ﻭ ﺟﻨﻮﺑﺶ
ﺳﮑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺭﻭﻥ ﺷﺎﻫﯽ ﺩﺭ
ﻣﻮﺍﻗﻊ ﻟﺰﻭﻡ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺑﺸﺘﺎﺑﻨﺪ . ﺁﻥ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ
ﮔﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﺣﺪﻭﺩ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﻧﺪﺭﻭﻥ ﺷﺎﻫﯽ ﻭ
ﺍﺭﮒ ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﺮ ﻗﺴﻤﺘﺶ ﺻﻮﺭﺕ
ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﻨﺎ ﻫﺎﯼ ﺟﺪﯾﺪ
ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺗﯽ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﯾﺶ ﺣﺎﺻﻞ ﺁﻣﺪ . ﺑﺠﺎﯼ ﺩﺭﺧﺖ ﻫﺎﯼ
ﮐﻬﻦ ﺍﺵ ﺍﺻﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪ ،ﭼﻤﻦ ﮐﺎﺭﯼ
ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺖ ، ﮔﻞ ﻭ ﺳﺒﺰﻩ ﻭ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺑﻨﺪﯼ ﻫﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ
ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﺪ ،ﺁﺏ ﻟﺠﻦ ﺁﻟﻮﺩ ﺣﻮﺿﺶ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺻﺎﻑ ﻭ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ
ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮔﺮﺩﯾﺪ ﻭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺩﺳﺘﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻮﺯﯾﮏ ﮐﻪ ﻋﺼﺮ ﺑﻪ
ﻋﺼﺮ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﻮ ﺳﯿﻘﯽ ﻣﯽ ﻧﻮﺍﺧﺘﻨﺪ ، ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ
ﮔﺮﺩﺷﮕﺎﻩ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺁﻣﺪ

sinarv1

کاربر

ارسالها: 6789

#80 Posted: 18 Jul 2012 18:00

ﺗﻠﻪ ‌ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺗﻮﭼﺎﻝ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ
ﺗﻠﻪ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺗﻮﭼﺎﻝ ﺑﺎ ﻃﻮﻝ ۷ / ۵ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺧﻂ ﺗﻠﻪ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﺗﻠﻪ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻋﺎﺕ
ﺭﺷﺘﻪ ﮐﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﺍﻟﺒﺮﺯ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺷﻤﯿﺮﺍﻧﺎﺕ
ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻭﻟﻨﺠﮏ ﻭ ﺩﺭ ۳ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﯼ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﺠﺮﯾﺶ
ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺷﻤﯿﺮﺍﻧﺎﺕ ﺑﻨﺎ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺧﻂ ﺗﻠﻪ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺍﺯ
ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﺍﻭﻝ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ۱۹۰۰ ﻣﺘﺮﯼ ﺍﺯ ﺳﻄﺢ ﺩﺭﯾﺎ ﺁﻏﺎﺯ
ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﻔﺎﻉ ۳۸۰۰ ﻣﺘﺮﯼ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ .
ﺍﯾﻦ ﺗﻠﻪ ‌ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺳﻪ ﺧﻂ ﺍﺻﻠﯽ ﻭ ﺳﻪ ﺧﻂ
ﺗﻠﻪ ‌ﺳﯽ ﮋﯾ‌ ﻭ ﮏﯾ ﺧﻂ ﺗﻠﻪ ﺍﺳﮑﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ . ﺭﻭﯼ ﻫﻢ
ﺭﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﺍﺯﺍﯼ ﺳﻪ ﺧﻂ ﺍﺻﻠﯽ ﺗﻠﻪ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺑﻪ ۷۵۰۰
ﻣﺘﺮ ﻣﯽ ‌ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺗﻠﻪ ﮐﺎﺑﯿﻦ ‌ﻫﺎﯼ ﻧﺼﺐ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ
ﺩﻧﯿﺎ ﯽﮑﯾ ﺍﺯ ﻃﻮﻻﻧﯽ ‌ﺗﺮﯾﻦ ﺧﻄﻮﻁ ﺗﻠﻪ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ
ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ ‌ ﺭﻭﺩ . ﺳﺮﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺎﺑﯿﻦ ‌ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﺗﻠﻪ
ﮐﺎﺑﯿﻦ ، ۴ ﻣﺘﺮ ﺑﺮ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻣﯽ ‌ ﺑﺎﺷﺪ .
ﭘﯿﺸﯿﻨﻪ
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۵۳ ﮐﺎﺭ ﺳﺎﺧﺖ ﺗﻠﻪ ‌ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺗﻮﭼﺎﻝ ﺑﺪﺳﺖ ﺑﻬﻤﻦ
ﺑﺎﺗﻤﺎﻥ ﻗﻠﯿﭻ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ﺷﺮﮐﺖ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﯼ » ﭘﻮﻣﺎ « ﻭ
ﺷﺮﮐﺖ ﺍﺗﺮﯾﺸﯽ » ﺩﻭﭘﻞ ﻣﺎﯾﺮ « ﺁﻏﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۵۷
ﭘﺎﯾﺎﻥ ﯾﺎﻓﺖ .
ﺷﺮﮐﺖ ﺗﻠﻪ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺗﻮﭼﺎﻝ ) ﺳﻬﺎﻣﯽ ﺧﺎﺹ ( ، ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ
ﺗﻠﻪ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺗﻮﭼﺎﻝ ) ﺑﺎ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻣﺤﺪﻭﺩ ( ﻭ ﺷﻤﺎﺭﻩ
24659 ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ 22 ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ 1356 ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮ ﺛﺒﺖ ﺷﺮﮐﺖ
ﻫﺎﯼ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺛﺒﺖ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﻃﺒﻖ ﺑﻨﺪ 3 ﺍﺳﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ﺷﺮﮐﺖ ، ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎﯼ
ﺷﺮﮐﺖ ﺗﻠﻪ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺗﻮﭼﺎﻝ ﺑﻪ ﺷﺮﺡ ﺯﯾﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ :
* ﺗﺎﺳﯿﺲ ﺗﺮﺍﻣﻮﺍﯼ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﻭﻟﻨﺠﮏ ﺗﺎ ﻗﻠﻪ ﺗﻮﭼﺎﻝ ﺍﻟﺒﺮﺯ
ﻭ ﺳﯿﺮ ﺗﺎﺳﯿﺴﺎﺕ ﻭﺭﺯﺷﯽ .
* ﺳﺎﺧﺖ ﭘﺎﺭﮎ ﻫﺎﯼ ﻃﺒﯿﻌﯽ ، ﺑﻨﺎ ﻫﺎﯼ ﻭﯾﻼﯾﯽ ، ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ
ﻫﺎ ﻭ ﺳﯿﺮ ﺑﻨﺎ ﻫﺎﯼ ﺗﻔﺮﯾﺤﯽ
* ﻭ ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﻭﺍﺭﺩﺍﺕ ﻗﻄﺎﺭ ﻫﺎﯼ ﺑﺮﻗﯽ ، ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺁﻻﺕ ﻭ
ﺳﯿﺮ ﺗﺠﻬﯿﺰﺍﺕ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺑﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺳﯿﺮ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ
ﻻﺯﻡ ﺟﻬﺖ ﺗﺎﺳﯿﺲ ﻭ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭﯼ ﻣﺮﮐﺰ ﻓﻮﻕ ﺍﻟﺬﮐﺮ .
ﺗﻠﻪ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺗﻮﭼﺎﻝ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻬﺎﯼ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻭﻟﻨﺠﮏ ﻭ ﺩﺭ 3
ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﯼ ﻣﯿﺪﺍﻥ ﺗﺠﺮﯾﺶ ﺩﺭ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺷﻤﯿﺮﺍﻧﺎﺕ ﻭﺍﻗﻊ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﻣﻨﺎﻇﺮ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺒﺎ ﻭ ﺩﻟﭽﺴﺐ ، ﻫﻮﺍﯼ ﭘﺎﮎ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻥ ﻭ
ﭼﺸﻤﻪ ﺳﺎﺭ ﻫﺎﯼ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺑﻪ ﭘﺎﮐﯽ ﻭ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﻣﻨﻄﻘﻪ
ﺗﻮﭼﺎﻝ ﻣﯽ ﺍﻓﺰﺍﯾﺪ . ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﺑﺎﺯﺳﺎﺯﯼ ﻭ ﺍﺭﺗﻘﺎ
ﺿﺮﯾﺐ ﺍﯾﻤﻨﯽ ﺧﻄﻮﻁ ﺗﻠﻪ ﮐﺎﺑﯿﻦ ، ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﺍﻣﯽ
ﻭ ﻭﺭﺯﺷﮑﺎﺭﺍﻥ ﻋﺰﯾﺰ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮﯼ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺍﺯ
ﺗﺴﻬﯿﻼﺕ ﻭ ﺧﺪﻣﺎﺕ ﺗﻠﻪ ﮐﺎﺑﯿﻦ ﺗﻮﭼﺎﻝ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ .
ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻠﻪ ﮐﺎﺑﯿﻦ ، ﻫﺘﻞ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺗﻮﭼﺎﻝ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﭘﺬﯾﺮﺍﺋﯽ ﺍﺯ
ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﮔﺮﺍﻣﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ . ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻣﻨﺎﺳﺐ ،
ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ ، ﻃﺒﯿﻌﺖ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ ﻭﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎﯼ
ﻫﺘﻞ ﺗﻮﭼﺎﻝ ﺍﺳﺖ .

صفحه 8 از 12: « پیشین 1 ... 7 8 9 10 11 12 پسین »

ایران /

Tehran | طهران/تهران

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا