ارسالها: 23330
#111
Posted: 6 Oct 2013 01:22
حکیم محمد امین آتشی حکیم محمد امین آتشی یا امینا شاعر پارسی گوی قرن یازدهم هجری و هفدهم میلادی و پزشک دربار محمد عادل شاه بن ابراهیم فرمانروای بیجاپور بود. زندگینامه وی در قرن یازدهم هجری میزیسته است. از زندگی و احوال او اطلاعات اندکی در دست است. ظاهراً از شاعران ایرانی نژادی بوده که به دکن کوچیده و در آنجا به مال و مقام رسیده است. چنان که از اشعارش بر میآید، پسری به نام شمس الدین محمد داشته که پس از مدتها دوری از پدر به هند رفته است. وی تا سال 1067 قمری و 1657 میلادی زنده بوده است. در بسیاری تذکره ها حتی تذکره نصر آبادی که معاصر بوده نامی از این شاعر نیامده است، اما فروغی استرآبادی در فتوحات عادل شاهی و زبیری در بساتین السلاطین از او یاد کرده است. علاوه بر شاعری ، در طب و حکمیت نیز دستی داشته است؛ به همین دلیل هم به حکیم معروف شده است. سرودهها دیوانی مشتمل بر قصاید ، قطعات، غزلیات منظم به ترتیب الفبایی ، رباعیات و مطایبات. مثنویهایی بر وزن مثنویهای نظامی گنجوی ؛ از جمله: عادلنامه بر وزن اسکندر نامه محبت نامه بر وزن خسرو و شیرین دو مثنوی معدن الافکار و مجمر انوار بر وزن مخزن الانوار هدایت نامه بر وزن مثنوی معنوی
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#112
Posted: 6 Oct 2013 01:26
اسیر شهرستانی میرزا جلالالدین محمد بنمؤمن اسیر شهرستانی اصفهانی (زاده ۱۰۲۹ ق - درگذشت ۱۰۴۹ ق و به روایتی ۱۰۵۹ ق) از شاعران بزرگ فارسیسرای سبک هندی قرن ۱۱ ق. است. زندگی میرزا جلالالدین، فرزند ارشد میرزا مؤمن از سادات شهرستان - از توابع اصفهان - و از شاعران بزرگ سبک هندی سدهی ۱۱ ق. است. ظاهراً در سال ۱۰۲۹ ق در اصفهان زاده شد. دامنهی علم و دانش او به درستی دانسته نیست اما از قصایدش که بیشتر در مدح ائمه است، آگاهی او از علوم دینی و مسائل عرفانی و فلسفی تا حدودی آشکار میشود. وی معاصر شاه عباس اول، شاه صفی و شاه عباس دوم بودو به اسیر تخلص میکرد. وی شاگرد فصیحی هروی و داماد شاه عباس دوم بود. اسیر علاوه بر مهارت در سخنوری، نقاد و شعرسنج بود و منزلش محفل ادب و مجمع شاعران و سخنواران. اسیر همچنین سفری به هند داشته است. وی به جهت افراط در شرابخواری در جوانی درگذشت. در سال مرگ او اختلاف است. ذبیحالله صفا به نقل از منابع مورد استفادهی خود تاریخ مرگ وی را ۱۰۴۹ ق نوشته و این تاریخ شهرت بیشتر دارد ولی ولیقلیبیک شاملو در قصص الخاقانی ۱۰۵۹ ق ضبط کرده است که درستتر به نظر میرسد. شعر اسیر در سیر تکاملی سبک شعری سدهی یازدهم اثر آشکار دارد. سبک هندی با اسیر شهرستانی آغاز شده و با بیدل دهلوی به کمال میرسد. او بنیاد معانی خود را بر چنان تخیل و خیالپردازیهای وهمانگیزی نهاده است که هیچ مضمون و نکتهای در سخنش خالی از آن نیست. شاعران همدورهی وی نظیر کلیم کاشانی و صائب تبریزی در سخنان خود وی را ستودهاند. با این همه، همهی اشعار اسیر دارای ویژگیهای سبک هندی نیست. در غزلهایی تتبع او از اشعار انوری و سعدی و حافظ هویداست. میتوان گفت که اشعار اسیر، خاصه غزلیات او، در عین برخورداری از خصوصیات سبک هندی به سبک عراقی نزدیک است. از ویژگیهای بارز قصاید اسیر، جلوهگری ارادت وی به حضرت محمد و ائمه است. از میان غالبهای شعری که وی در آنها طبعآزمایی کرده، تسلط وی در غزلسرایی نمایان است. از جمله مشخصات غزلیات اسیر، گرایش وی به استفاده از اوزان کوتاه و توجه به وحدت موضوع است. از ویژگیهای قصاید او میتوان به تجدید مطلع اشاره کرد. شاید به دلیل وجود همین ابیات مصرّع (علاوه بر تعداد ابیات) به قصیده بودن برخی اشعارش حکم کرد؛ زیرا درونمایهی قصاید وی بیشتر عشقی است. تنها اثر بازمانده از وی «دیوان» اشعار وی است که شامل قصاید، غزلیات، مثنویها، رباعیات و تعدادی ترکیب و ترجیع و قطعه است که حدود بیستهزار بیت میشود. تاکنون مجموعهی کامل و منقح این اشعار به چاپ نرسیده است. گزینهای از آن که تقریباً پنجهزار بیت دارد، در سال ۱۸۸۰ م. به طریقهی سنگی در هندوستان چاپ شده است و در سال ۱۳۴۸ ش. حبیبالله بیگناه از همین چاپ غزلها و ابیاتی را برگزیده و در مشهد چاپ کرد. و در سال ۱۳۸۴ انتشارات میراث مکتوب با تصحیح غلامحسین شریفی ولدانی مجموعهی غزلیات وی را به چاپ رساند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#113
Posted: 6 Oct 2013 01:36
صائب تبریزی صائب تبریزی، بزرگترین غزلسرای قرن یازدهم هجری و معروفترین شاعر عهد صفویه است. زندگی میرزا محمّدعلی صائب تبریزی در حدود سال ۱۰۰۰ هجری زاده شد. پدر او تاجری معتبر بود اگرچه اجداد او اهل تبریز بودهاند اما خود او در اصفهان بدنیا آمد. خانوادهٔ صائب جزو هزار خانواری بودند که به دستور شاه عباس اول صفوی از تبریز کوچ کرده و در محله عباسآباد اصفهان ساکن شدند،و این مردم را تبارزه (تبریزیهای) اصفهان مینامیدند. صائب در اصفهان به آموختن علوم عصر پرداخت. در جوانی به حج رفت و در بازگشت به مشهد سفر کرد. صائب در سال ۱۰۳۴ هـ . ق از اصفهان عازم هندوستان شد و بعد به هرات و کابل رفت. حکمران کابل، خواجه احسنالله مشهور به ظفرخان، که خود شاعر و ادیب بود، مقدم صائب را گرامی داشت. ظفرخان پس از مدتی به خاطر جلوس شاه جهان، عازم دکن شد و صائب را نیز با خود همراه بود. در سال ۱۰۴۲ ه.ق صائب به ایران بازگشت و در اصفهان اقامت گزید. شاه عباس دوم صفوی به او مقام ملکالشعرایی داد. صائب هشتاد سال زندگی کرد و هم در اصفهان دیده از جهان فروبست. درگذشت او در سال ۱۰۸۶ یا ۱۰۸۷ ه.ق بودهاست.آرامگاه او در اصفهان، در محلهٔ لَنبان، در محلی است که در زمان حیات او معروف به تکیه میرزا صائب بود. مقبرهٔ صائب در باغچهای در اصفهان در خیابانی که به نام او نامگذاری شدهاست قرار دارد. صائب تبریزی شاعری کثیرالشعر بود، تعداد اشعار صائب را از شصت هزار تا صد و بیست هزار بیت گفتهاند. آثار صائب جز سه چهار هزار بیت قصیده و یک مثنوی کوتاه و ناقص به نام قندهارنامه و دو سه قطعه، همگی غزل است.افزون بر فارسی وی هفده غزل به ترکی آذربایجانی نیز دارد. سبک و شیوهٔ صائب صائب سبکی را به کمال رساند که چند قرن بعد از او سبک هندی نامیده شد. او اسلوب معادله یا «مدعا مثل» را بیش از دیگر شاعران همروزگارش به کار برده است. نازکی خیال و لطافت اندیشه و مضمون سازیهای ظریف و معنیهای بیگانه و باریک در شعر وی دیده میشود. ابیات غزل وی استقلال معنایی دارند و در یک غزل از چندین موضوع سخن گفته است. صائب را شاعر تکبیتها نیز گفتهاند. از بیتهای مشهور اوست: پاکان ستم ز جور فلک بیشتر کشند ...گندم چو پاک گشت خورد زخم آسیا همچو کاغذ باد گردون هر سبکمغزی که یافت ...در تماشاگاه دوران میپراند بیشتر اظهار عجز بر در ظالم روا مدار ...اشک کباب مایهٔ طغیان آتش است به فکر معنی نازک چو مو شدم باریک ...چه غم از مویشکافان خردهبین دارم پر در مقام تجربت دوستان مباش ...صائب غریب و بیکس و بییار میشوی نازک خیالی در تصویر صائب سوی چمن چو آب روان شو که غنچهها|چون ماهیان تشنه دهان باز کردهاند نمونهٔ غزلها آب خضر و میشبانه یکیست ...مستی و عمر جاودانه یکیست بر دل ماست چشم، خوبان را ...صد کماندار را نشانه یکیست پیش آن چشمهای خوابآلود ...نالهٔ عاشق و فسانه یکیست پلهٔ دین و کفر چون میزان...دو نماید، ولی زبانه یکیست گر هزارست بلبل این باغ ...همه را نغمه و ترانه یکیست پیش مرغ شکستهپر صائب ...قفس و باغ و آشیانه یکیست
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#114
Posted: 6 Oct 2013 01:38
محمد صدقی استرآبادی سلطان محمد صدقی استرآبادی (؟ ه. ق در استرآباد - ۹۵۲ ه. ق در کاشان) شاعر پارسیگوی سدهٔ دهم هجری شاعر، متخلص به صدقی. از اهالی استرآباد بود و در کاشان مسکن گزید. صدقی در شعر استاد محتشم کاشانی و از دانشمندان روزگار خود به شمار میرفت. وی در سرودن اقسام شعر، به ویژه قصیده توانا بود. در کاشان درگذشت و همان جا دفن شد. در تذکره «صبح گلشن» نام او به خطا، صدری ضبط شده است. از آثارش: «دیوان» شعر؛ شرح «مطالع الانوار» ارموی؛ «ساقی نامه».
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#115
Posted: 19 Oct 2013 16:34
نقش صفویان درتاریخ ایران زمین VIDEO
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#116
Posted: 19 Oct 2013 16:36
بهرام مشیری . شیعه علوی شیعه صفوی - علی شریعتی VIDEO
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#117
Posted: 19 Oct 2013 16:37
درود بر روان شاه اسماعیل صفوی VIDEO
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#118
Posted: 19 Oct 2013 16:39
شاه اسماعیل صفوی VIDEO
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#119
Posted: 19 Oct 2013 16:40
جنگ چالدران VIDEO
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#120
Posted: 19 Oct 2013 17:47
روابط انگلیس با ایران در دوران صفویه VIDEO
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.