صفحه 3 از 6: « پیشین 1 2 3 4 5 6 پسین »

آذربایجان شرقی

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#21 Posted: 16 Jan 2014 23:55

وضعیت طبیعی
جغرافیا

print screen windows 7

free jpeg images
تبریز در غرب استان آذربایجان شرقی و در منتهی الیه مشرق و جنوب شرق جلگهٔ تبریز قرار گرفته است.
این شهر از سمت شمال به کوه های "پکه چین" و "عون بن علی"، از سمت شمال شرق به کوه های "گوزنی" و "باباباغی: ، از سمت شرق به گردنهٔ پایان و از سمت جنوب به دامنه های رشته کوه "سهند" محدود شده است.
تبریز از سمت شمال، جنوب و شرق به کوهستان و از سمت غرب به زمین های هموار و شوره زارهای "تلخه رود )آجی چای(" محدود شده و به شکل یک چالهٔ نسبتاً بزرگ یا یک جلگهٔ بین کوهی درآمده است.
ارتفاع این شهر از سطح دریا از ۱۳۴۸ متر در سه راهی مرند تا ۱۵۶۱ متر در محلهٔ زعفرانیه متغیر بوده و شیب عمومی زمین های تبریز به سمت مرکز شهر و سپس به سمت مغرب است.
مسافت جاده ای بین این شهر تا اردبیل۲۱۹ کیلومتر، تا زنجان۲۸۰ کیلومتر، تا ارومیه۳۰۸ کیلومتر و تا تهران۵۹۹ کیلومتر است.
مساحت تبریز از سال ۱۲۸۰ تا سال ۱۳۶۵ خورشیدی، تقریباً ۲۰ برابر شده است.
بر پایهٔ آمار موجود، مساحت این شهر از حدود ۷ کیلومتر مربع در سال ۱۲۸۰ خورشیدی به ۱۷٫۷ کیلومتر مربع در سال ۱۳۳۵ خورشیدی، ۴۵٫۸ کیلومتر مربع در سال ۱۳۵۵ خورشیدی و نهایتاً ۱۴۰ کیلومتر مربع در سال ۱۳۶۵ خورشیدی رسیده است.
مساحت تبریز در سال ۱۳۸۵ خورشیدی به ۲۳۷٫۴۵ کیلومتر مربع افزایش یافته که ۲۵٫۲۲ کیلومتر مربع از آن –معادل ۱۱ درصد از مساحت کل شهر– جزء بافت های فرسوده بوده است.

ویرایش شده توسط: paridarya461

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#22 Posted: 17 Jan 2014 00:06

رودخانه ها
از داخل تبریز دو رودخانه عبور می کند؛
اولی "تلخه رود" که رودخانه ای دایمی است و از ناحیهٔ شمال غربی این شهر می گذرد و دومی "مهران رود" که از مرکز تبریز عبور می کند و فصلی است.
آجی چای ) تلخه رود (

windows 7 print screen
آب رودخانهٔ تلخه رود به دلیل عبور از زمین های گچی و نمکی، تلخ و شور است و برای استفاده در زمین های کشاورزی مناسب نیست.
میانگین آبدهی این رودخانه در ایستگاه اندازه گیری ونیار –در شمال شرق تبریز– بین ۱۲٫۵ تا ۱۵ متر مکعب در ثانیه است.
رودخانهٔ آجی چای که از دامنه های جنوبی کوه سبلان سرچشمه می گیرد، پس از عبور از جلگهٔ سراب و پیوستن چندین شعبه از دامنه های قوشه داغ در شمال و بزقوش و سهند در جنوب به آن، وارد جلگهٔ تبریز می شود و در امتداد جادهٔ تبریز–آذرشهر به سمت جنوب غرب جریان پیدا می کند و در اطراف گوگان به دریاچهٔ ارومیه می ریزد
مهران رود ) قوری چای (

print screen windows
رودخانهٔ "مهران رود" نسبت به رودخانهٔ تلخه رود از میزان آبدهی کم تری برخوردار است و در بیش تر ماه های سال کم آب و در برخی ماه های گرم، خشک می شود.
این رودخانه از کوه سهند سرچشمه گرفته و با عبور از درهٔ لیقوان به شهر باسمنج در جنوب شرق تبریز می رسد؛ سپس در مسیر خود با پیوستن به رودخانه های فصلی و فرعی متعدد، بر آب آن افزوده می گردد و از سمت شرق تبریز، وارد این شهر می شود.
مهران رود پس از ورود به تبریز با جهت شرقی–غربی از داخل شهر عبور کرده و سرانجام وارد زمین های کشاورزی شده و پس از آن در ناحیهٔ شمال غربی تبریز و در پیرامون فرودگاه به تلخه رود می پیوندد.

ویرایش شده توسط: paridarya461

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#23 Posted: 17 Jan 2014 00:14

آب و هوا

screengrab
آب و هوای تبریز "استپی" خشک با تابستانهای گرم و خشک و زمستان های سرد است.
سرمای زمستانی، تأثیر پذیرفته از ارتفاع بالا و توپوگرافی کوهستانی منطقه است.
آب و هوای این شهر در تابستان ها خشک و گرم است؛ اگرچه حرارت به دلیل نزدیکی به کوه سهند و وجود باغ های زیادی در پیرامون شهر تعدیل می گردد.
میانگین دمای تبریز در تیرماه )گرم ترین ماه سال( ۲۵٫۴ درجهٔ سانتی گراد، در دی ماه )سردترین ماه سال( ۲٫۵- درجهٔ سانتی گراد، در فروردین ماه ۱۰٫۵ درجهٔ سانتی گراد و در مهرماه ۱۴٫۱ درجهٔ سانتی گراد و میانگین سالانهٔ دما ۱۱٫۹ درجهٔ سانتی گراد است.
میانگین بارندگی سالیانهٔ تبریز مانند بیش تر شهرهای ایران بسیار اندک و در حدود ۳۳۰٫۱ میلی متر در سال است.
معمولاً در طول فصل تابستان، میزان بارندگی بسیار ناچیز بوده و به ندرت بارش رخ می دهد.

ویرایش شده توسط: paridarya461

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#24 Posted: 18 Jan 2014 19:24

آلودگی هوا
با تشدید ترافیک خودرو ها، و افزایش آلوده کننده هایی مانند نیروگاه حرارتی، صنایع پتروشیمی، و پالایشگاه، آلودگی هوا از میانه های قرن بیستم پیوسته در حال افزایش بوده است.
تهدید محیط زیستی اصلی در حال حاضر ریزگردهای آمده از عراق، و خشک شوان دریاچه ارومیه است.
دریاچه مزبور از اواخر قرن بیستم دچار بحران شده است. کاهش سطح آب، افزایش شوری آب، و ظهور جزیر نمکی عظیم در کناره های دریاچه علائم هشدار دهنده ای هستند که از خشک شدن نهایی دریاچه خبر میدهند. انتظار می رود که در آینده ای نزدیک باد ذرات نمک و املاح دیگر را در نواحی اطراف دریاچه، از جمله تبریز، پراکنده و سلامتی ساکن را به خطر بیندازد

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#25 Posted: 18 Jan 2014 19:28

زمین لرزه ها
مقایسهٔ نسبی میزان خطر زمین لرزه در نقاط مختلف ایران؛
نقاط قرمزتر نقاطی هستند که شتاب حداکثر جنبش زمین در آن ها بیش تر است.

how to take a screen shot
تبریز در ناحیه ای زلزله خیز واقع شده و در طول تاریخ بارها با خاک یکسان گشته است.
جنبش و حرکت خفیف به صورت روزانه در تبریز اتفاق می افتد.
مهیب ترین زمین لرزه ای که تا به حال تبریز شاهد آن بوده، در سال ۱۱۵۸ خورشیدی )۱۷۸۰ میلادی( روی داده است.
به گفتهٔ سرپرست امور زلزله شناسی سازمان انرژی اتمی ایران، دلیل وقوع زمین لرزه های بزرگ و مخرب در تبریز و نواحی دیگر مانند رشته کوه های البرز و زاگرس، قرار گرفتن آن ها در مسیر کمربند "آلپاید" است. مسیر این کمربند از میانهٔ اقیانوس اطلس شروع شده و پس از عبور از دریای مدیترانه، شمال ترکیه،ایران،هند،چین و جزایر فیلیپین، به کمربند دیگری که اقیانوس آرام را دور می زند، متصل می شود.
از جمله گسله های بارز آذربایجان، »گسلهٔ شمال تبریز« است. این گسله که به موازات جادهٔ اصلی تبریز–بستان آباد امتداد یافته، مسبب زمین لرزهٔ سال ۱۷۲۱ میلادی با شدت ۷٫۶ درجهٔ ریشتر می باشد.
هرچند این گسله در سدهٔ حاضر فعالیت مشخصی نداشته است؛ ولی شواهدی مبنی بر امکان تجدید حرکت آن وجود دارد.
اطلاعات آماری نیز نشان می دهد که دورهٔ بازگشت زمین لرزه های شدید و مخرب در تبریز می تواند تا حدود ۲۶۰ سال نیز برسد.
تعدادی از تاریخ های مهم وقوع زمین لرزه در تبریز در زیر فهرست شده اند:
*.در سال ۲۴۴ هجری قمری و در زمان حکومت ابوالفضل جعفر متوکل)خلیفهٔ عباسی( تبریز با خاک یکسان شد و تا پیش از پایان حکومت متوکل دوباره بازسازی گردید.
*.در سال ۴۳۴ هجری قمری تبریز از زمین لرزه سخت آسیب دید.
منجمی به نام»ابوطاهر شیرازی« نیز این زمین لرزه را پیش بینی کرده بود.
در سفرنامه ای که از ناصر خسرو برجای مانده، به این زمین لرزه اشاره شده است:
مرا حکایت کردند که بدین شهر زلزله افتاد شب پنج شنبه هفدهم ربیع الاول سنهٔ اربع و ثلاثین و اربعمائه )۴۳۴( و در ایام مسترقه بود پس از نماز خفتن. بعضی از شهر خراب شده بود و بعضی دیگر را آسیبی نرسیده بود و گفتند چهل هزار آدمی هلاک شده بودند. و در تبریز قطران نام شاعری را دیدم. شعری نیک می گفت، اما زبان فارسی نیکو نمی دانست. پیش من آمد دیوان منحیک و دیوان دقیقی بیاورد و پیش من بخواند و هر معنی که او را مشکل بود از من بپرسید، با او بگفتم و شرح آن بنوشت و اشعار خود بر من خواند.
*.در سال ۱۱۵۸ خورشیدی زمین لرزه خسارت های عمده ای به تبریز وارد کرد.
تبریز دارای یک شهرک امن برای اسکان شهروندان در مواقع وقوع بحران و بلایای طبیعی–به ویژه زمین لرزه– است.
این شهرک که در بالادست بزرگراه شهید کسایی و در جوار پارک جنگلی عباس میرزا واقع شده، دارای گنجایش اسکان ۱۰ هزار نفر بوده و امکان اسکان ۲۰ هزار نفر را در شرایط بحرانی دارد.

ویرایش شده توسط: paridarya461

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#26 Posted: 18 Jan 2014 19:43

مردم - زبان
زبان امروزی مردم تبریز به "ترکی آذربایجانی"،"ترکی آذری"،"آذربایجانی و آذری"معروف است.
همچنین زین العابدین شیروانی)معاصر فتحعلی شاه و محمدشاه( در کتاب »حدایق السیاحه« نیز تأیید می کند که ساکنان تبریز به این زبان سخن می گویند.
تا پیش از ورود زبان ترکی به منطقه، مردم تبریز به زبان آذری سخن می گفته اند که تا حدود سدهٔ یازدهم هجری در آذربایجان رایج بوده است.
زبان آذری از زبان های ایرانی و نزدیک به گویش های جنوب دریای خزر و تاتی بوده است.
مسعودی در سال ۳۱۴ )سدهٔ چهارم هجری( از میان زبان های رایج در این شهر، زبان های پهلوی، دری و آذری را ذکر نموده است.
محمدجواد مشکور در کتاب »نظری به تاریخ آذربایجان« می نویسد:
»زمانی که به سال ۴۸۸ هجری )سدهٔ پنجم هجری(ناصر خسرو با قطران در تبریز ملاقات می کند، مردم به زبان پهلوی آذری سخن می گفته اند؛ ولی به فارسی دری نمی توانسته اند سخن بگویند؛ البته تمام مکاتبات خود را به فارسی دری می نوشته اند«.
یاقوت حموی در سدهٔ ششم هجری به ابو زکریای تبریزی )شاگرد ابوالعلای مصری( اشاره می کند که به یک لهجهٔ محلی ایرانی تکلم می کرده است.
همچنین در رساله ای از مولانا روحی انارجانی به نام »اصطلاحات و عبارات اناث و اعیان و اجلاف تبریز« )سدهٔ یازدهم هجری( بخشی به زبان آذری نوشته شده و این می نمایاند که تا زمان سلطان محمد خدابنده و حمزه میرزای صفوی، هنوز این زبان ایرانی در تبریز رواج داشته است.

nisha2552

کاربر

ارسالها: 3525

#27 Posted: 18 Jan 2014 19:43

paridarya461
به به تبریز

خسته نباشی

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#28 Posted: 18 Jan 2014 19:44

قومیت

image upload
آنتوریو تنرئیرو )جهان گرد پرتغالی( در سال ۱۵۲۵ میلادی )همزمان با حکومت شاه طهماسب صفوی( در مورد مردم تبریز می نویسد:
»در این شهر فارسی زبانان و عده ای از ترکمانان زندگی می کنند که همگی سفیدپوست بوده و قیافه و شکلی زیبا دارند«.
طی پژوهشی که شرکت پژوهشگران خبرهٔ پارس به سفارش شورای فرهنگ عمومی در سال ۱۳۸۹ خورشیدی انجام داد و بر اساس بررسی میدانی و جامعهٔ آماری از میان ساکنان ۲۸۸ شهر و حدود ۱۴۰۰ روستای سراسر ایران، درصد اقوامی که در این نظرسنجی نمونه گیری شدند، در تبریز شامل ۹۶٫۵%ترک، ۲٫۹%فارس و ۰٫۶% از سایر قومیت ها بودند.
آخرین مطالعه مقایسه ای در مورد ساختار ژنتیکی ۳۵۲ ایرانی نشان داده است که آذری های ایرانی، و احتمالا اهالی تبریز، قرابت ژنتیکی نزدیکی با مردم گرجستان دارند

ویرایش شده توسط: paridarya461

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#29 Posted: 18 Jan 2014 19:53

مذهب
کلیسای مریم مقدس در تبریز

capture screen
شاه اسماعیل صفوی هنگام تاجگذاری در شهر تبریز )۱۵۰۱ میلادی( مذهب شیعه اثنی اشعری را مذهب رسمی ایران اعلام کرد، علیرغم آنکه در آن زمان اکثریت ساکنین شهر سنی مذهب بودند.
در حال حاضر بیشینهٔ مردم تبریز مسلمان و پیرو مذهب شیعهٔ دوازده امامی هستند. هرچند کمینه ای از مسیحیان ارمنی با ۱٬۰۹۷نفر،آشوری با ۵۰۳ نفر،زرتشتی با ۲۶ نفر، سایر مسیحیان با ۱۷ نفر و کلیمی با ۵ نفر جمعیت نیز در این شهر سکونت دارند.
ارامنهٔ تبریز که بیش ترین کمینهٔ ساکن این شهر را تشکیل می دهند، در طی نسل کشی ارمنی ها که توسط امپراتوری عثمانی و همزمان با جنگ جهانی اول صورت گرفت، به تبریز و دیگر نقاط آذربایجان پناه برده و در این منطقه ساکن شدند.
مذهب ارامنهٔ تبریز»گریگوری« است که یکی از مذاهب کهن آیین مسیحیت محسوب می شود.
در گذشته، جمعیت کوچکی از کلیمیان در شهر ساکن بودند اما تاکنون همه آنها به تهران مهاجرت کرده اند.
تبریز تعداد زیادی از پیروان اهل حق را در خود جای داده ولی بنا به یک رسم نانوشته هیچگاه از این جماعت آمار گرفته نمیشود ولی هر مسافری میتواند مردان آنها را براحتی از طریق سبیل بلندشان در بیرون تشخیص دهد.
احتمال دارد تعدادی بهائی در شهر ساکن باشند، با توجه به اینکه تبریز محل اعدام علی محمد باب )جولای ۱۸۵۰( بوده است

ویرایش شده توسط: paridarya461

paridarya461

کاربر

ارسالها: 2333

#30 Posted: 18 Jan 2014 20:01

فرهنگ
از نظر شعر، ادب، هنر، خطاطی، تاریخ، سیاست، فقه، تفسیر و فلسفه، مشاهیر زیادی از تبریز برخاسته اند.
همچنین یکی از مکتب های نگارگری ایران به نام »مکتب تبریز« نیز در این شهر و در دورهٔ ایلخانان،جلایریان، ترکمانان قراقویونلو و آق قویونلو و صفویان شکل گرفته است.
از جملهٔ مشاهیر تبریز در سده های گذشته می توان نام برد از:
"نظام الدین تبریزی" فقیه شافعی سدهٔ هشتم
شافعی نام یکی از شاخه های کیش سنی از دین اسلام است. و از مذاهب فقهی و پیرو ابوعبدالله محمد ادریس شافعی و از ائمه چهار گانه سنت و جماعت است.
مذهب شافعی از محمد،ابوبکر،عمر،عثمان،علی پیروی می کنند
شافعی مابین سالهای ۱۴۶ تا ۱۵۰ قمری در غزه به دنیا آمد و در سال ۲۰۴ وفات یافت.
وی با داخل کردن مذهب حنفی با مالکی روشی نوین را بنا نهاد که از حدیث در آن بهره می جست.

"قطران تبریزی" شاعر پارسی گوی سدهٔ پنجم

how to use print screen
.حکیم ابومنصور قطران عضدی تبریزی، شاعر ایرانی سده پنجم هجری، هم دوران با "شدادیان" و "روادیان" است.
در محله یا روستای شادآباد تبریز به دنیا آمد.
قطران از طبقهٔ دهقان بود چنانکه می سراید:
*یکی دهقان بدم شاها شدم شاعر ز نادانی*
* مرا از شاعری کردن تو گرداندی به دهقانی*
با آنکه زبان مادری قطران پهلوی بود، به پارسی دری نیکو شعر می سرود.
ناصرخسرو قبادیانی در سفرش با او دیدار کرده است.
ناصرخسرو می گوید: »در تبریز، قطران نام شاعری را دیدم. شعری نیک می گفت، اما زبان فارسی نیکو نمی دانست. پیش من آمد دیوان منجیک و دیوان دقیقی بیاورد و پیش من بخواند و هر معنی که مشکل بود از من پرسید، با او بگفتم و شرح آن بنوشت و اشعار خود بر من خواند«.
علت عدم عادت قطران به زبان پارسی آن بود که خود به لهجه ایرانی آذری)پهلوی( خو گرفته و پاره ای لغات و اصطلاحات اهل مشرق را که از زبان محلی آنان بوده است نمی شناخته است.
قطران گویا نخستین شاعر پارسی دری)در برابر پهلوی( در آذربایجان بوده است:
*گر مرا در شعرگویان جهان رشک آمدی*
*من در شعر دری بر شاعران نگشادمی*
و همچنین:
*آن شاعری کند به جهان نقض شعر من*
*کان شعر و وزن شعر بنشناسد از شعیر*
قطران در ۲۵ سالگی به گنجه مسافرت کرد و مورد توجه ابوالحسن علی لشکری قرار گرفت.
در دیوان قطران به سه واقعه مهم تاریخی اشاره شده است:
۱- جنگ امیر وهسودان با سپهبد موغان
۲- تازش غزان به آذربایجان
۳- زمین لرزه دهشتناک تبریز در سال ۴۳۴ هجری قمری.
از معاصران قطران ابونصر مملان )محمد( فضل بن شاوور ابودلف پادشاه نخجوان هستند.
سبک اشعار قطران شبیه سبک اشعار رودکی،فرخی و عنصری است.
وفات قطران را به سال ۴۶۵ هجری قمری نوشته اند ولی از دیوان او شواهدی به دست می آید که حیات او را بعد از این سال هم معلوم می دارد.
قطران شاعری توانا و نیکو سخن است. تمایل وی به صنایع از قصیده های او آشکار است و با وجود تصنع در شعرها، جانب لطافت و روانی کلام را همواره رعایت کرده است.
یکی از وجوه اهمیت او آن است که نخستین کسی است که در آذربایجان به فارسی دری آغاز سخنوری کرده و مقتدای شاعران آذربایجان شده است.
از دیرباز ناسخان دیوان های شاعران سخنان قطران و رودکی را به هم آمیخته و کار این آمیزش را به جایی کشانده اند که در پاره ای از نسخه های خطی قطران و رودکی را یکی دانسته اند.
رشیدالدین وطواط شعرهای او را می ستاید.
گویند همه اشعار وی به هشت هزار تا ده هزار بالغ می شود.
وی مدتی هم در بلخ می زیسته و منظومه قوسنامه را در آنجا به نام امیراحمدبن قماج حاکم بلخ از امیران سلطان سنجر نظم کرده است.
قطران در سال۴۶۵ هجری قمری درگذشت. وی بعد از اسدی طوسی دومین شاعر بزرگی است که در مقبرةالشعرا در کوی سرخاب تبریز مدفون است.
"خطیب تبریزی" عالم ادبیات عرب و نویسندهٔ دیوان حماسه در سدهٔ پنجم و اوایل سدهٔ ششم
یحیی بن علی بن محمد شیبانی تبریزی معروف به خطیب تبریزی عالم ادبیات عرب و نویسندهٔ دیوان حماسه در سدهٔ پنجم و اوایل سدهٔ ششم بوده است
"تاج الدین تبریزی" مفسر شافعی سدهٔ هشتم
تاجُ الدّینِ تَبْریزی)زادهٔ رمضان ۷۴۶ هجری/ژانویهٔ ۱۳۴۶ میلادی( فقیه شافعی بود که در اردبیل به دنیا آمده و ساکن تبریز گشت.
وی به آموختن علوم گوناگونی نظیر اصول فقه،ریاضیات، علم خلاف،فلسفه و نحو در نزد افرادی همچون رکن الدین حسن استرآبادی، علاءالدین نعمان خوارزمی،قطب الدین شیرازی و کمال الدین حسن شیرازی پرداخته و مجوز افتا را در ۳۰ سالگی دریافت نموده و پس از آن به آموزش در مدارس و تولیت خانقاه مشغول گردید.
از آثار او می توان به»القسطاس المستقیم فی الحدیث الصحیح القویم«، »الکافی فی علوم الحدیث«،»المعیار السقیم للاحادیث المعللة« و»الموضوع« اشاره کرد.
"ملا قاسم انوار" عارف و شاعر سدهٔ نهم
سید معین الدین علی پسر نصیر پسر هارون پسر ابوالقاسم حسینی قاسمی انواری تبریزی معروف به قاسم انوار، از شاعران ایرانی است.
کلیات قاسم انوار شامل بر تعدادی غزل،قطعه،رباعی و چندمثنوی است.
مثنوی های او "انیس العارفین"و"صد مقام"نام دارد که در بیان اصطلاحات عرفان و تصوف سروده شده اند.
وی در شعر بیشتر قاسم و قاسمی و گاهی قاسم انوار تخلص کرده است.
آثار نثر او به فارسی ساده تحریر شده اند؛
مهم ترین این آثار "رساله در بیان علم"، و"رسالة سؤال و جواب"است.
وی به زبان های فارسی،ترکی و گیلکی شعر سروده است.
وی در سال ۷۵۷ هجری قمری در سراب تبریز به دنیا آمد.
او از پیروان خاندان صفی الدین اردبیلی بود.
معین الدین در شعر قاسمی یا قاسم تخلص می ِکرد و یکی از پسران شیخ صفی الدین به اسم صدرالدین موسی به او لقب قاسم الأنوار را بخشید.
قاسم بعدها شاگردی سیدمحمد میرمخدوم را که از مدینه به نیشابور آمده بود، نمود.
سید قاسم بعد از آن که مدتی در آذربایجان بود، در جوانی به گیلان رفت و زبان گیلکی آموخت و آن را در قسمتی از اشعار خود به کار برد و در همین دوران جوانی از آذربایجان به خراسان سفر کرد و مدت ها در هرات اقامت کرد؛ تا آن که در سال ۸۳۰ به سبب تهمت ارتباط با احمد لر، قاتل شاهرخ میرزا، مجبور به ترک هرات شد.در این زمان سید قاسم در سمرقند سکونت گزید و سپس به خرگردجام رفت.
در جام،سید قاسم خانقاهی ترتیب داد.
قاسم در سال ۸۳۷ هجری قمری در سن هشتاد سالگی مُرد و در باغ خانقاهش در روستای لنگر تربت جام به خاک سپرده شد.
امیرعلی شیر نوایی دستور داد بر قبر او بقعه ای بسازند؛ وی همچنین به مردم و به صوفیان اجازه داد که از قبر قاسم انوار دیدن کنند.
آثار انوار
-دیوان اشعار
-مثنوی انیس العارفین؛ این مثنوی به انضمام پنج رساله انوار )حورائیه، مقامات العارفین، بیان علم، سؤال و جواب، بیان واقعه( به تصحیح و توضیح دکتر حسن نصیری جامی از سوی نشر مولی منتشر گردیده است.
-رساله حورائیه
-رساله مقامات العارفین
-رساله بیان علم
-رساله سوال و جواب
-رساله بیان واقعه

"ملا رجبعلی تبریزی" حکیم و عارف سدهٔ یازدهم
رجبعلی تبریزی)درگذشت ۱۰۸۰ قمری/۱۰۴۸خورشیدی( عارف و حکیم شیعی قرن یازدهم بود.
وی در نزد شاه عباس دوم و شاه سلیمان صفوی جایگاه ویژه ای پیدا کرده بود؛ به طوری که شاه عباس برای دیدار با رجبعلی، خودش به خانهٔ وی می رفت و با او ملاقات می نمود.
رجبعلی در مدرسهٔ شیخ لطف الله مشغول به تحصیل شد و به دلیل هوش و ذکاوت بالا، در طی چند سال مشهور گشت و مورد احترام همگان قرار گرفت.
از شاگردان وی می توان به »امیر قوام الدین محمد اصفهانی«، »قاضی سعید قمی«، »محمدحسین سعید قمی«،»محمدرفیع پیرزاده«، »ملا محمد تنکابنی« و »ملا محمد شفیع اصفهانی« اشاره کرد.
آثار متعددی از رجبعلی برجای مانده که»اثبات واجب«، »الاصول الاصفیه«، »المعارف الالهیه«، »دیوان واحد تبریزی«، »تفسیر آیةالکرسی« و »کتاب فی الحکمه« از مهم ترین آن ها هستند.
رأی مشهور رجبعلی تبریزی، اعتقاد او به اشتراک لفظی وجود است، به این معنا که واجب الوجود و ممکنات در اطلاق لفظ»وجود« بر آنها اشتراک لفظی دارند.
وی قائل به اصالت ماهیت بوده است و ترکیب وجود و ماهیت را انضمامی می دانسته است.
تبریزی حرکت در جوهر و وجود ذهنی و عینیت ذات و صفات خداوند را انکار کرده است.
تبریزی را از فیلسوفان بزرگ سده یازدهم هجری و نیز متکلم و فقیهی به شمار آورده اند که بیش از معاصران خود در فلسفه ژرف اندیشی کرده و بسیار متأثر از معتزله بوده است. طریق تفکر او با سنت اشراقی پیش از وی متفاوت بوده است و نیز مخالف ملاصدرا در مبحث اصالت و اشتراک معنوی وجود به شمار میآید.
اندیشه های او حوزهٔ مستقلی را تشکیل داد که می توان از آن با عنوان »جریان« یا »مکتب« رجبعلی تبریزی یاد کرد.

ویرایش شده توسط: paridarya461

صفحه 3 از 6: « پیشین 1 2 3 4 5 6 پسین »

ایران /

آذربایجان شرقی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا