ارسالها: 23330
#111
Posted: 3 Jan 2014 20:57
طالب طالبا
اشعار طالبا از مثنوی طالب و زهره می‌باشد. مضمون شعر، داستان عشق طالب به دختری به نام زهره است که از کودکی در مدرسه همدرس او بوده و مسایلی که دست به دست هم داده و مانع رسیدن آنها به یکدیگر می‌شود. اشعار این منظومه بلند داستانی، منسوب به "ستی النسا" خواهر " طالب آملی" است که گویا آن را در فراق برادر سروده است. طالب طالبا ماندگارترین و شاید هم طولانی ترین تصنیف مازندرانی است که کمتر افراد اهل مازندران و شمال یا کسانی که به زبان تبری تکلم می‌کنند، ترانه آن را نشنیده باشد. خصوصاً کسانی که کمی سن و سال از آنها گذشته باشد، با این ملودی بزرگ شدند و چه بسا خاطره‌های فراوانی از آن دارند. این قطعه از جمله شبه‌مقام‌های موسیقی مازندران است که از نوع رپرتوآر آوازی است. طالب در گستره استان مازندران و حتی گستره فرهنگی مازندران خواهان و طرفداران زیادی دارد و بی‌تردید بسیاری عاشق این ملودی تاریخی مازندران هستند. اینکه ملودی و آهنگ طالب، این‌همه در بین مازندرانی‌ها رواج دارد، باید یک دلیل تاریخی و در عین حال عاطفی داشته باشد. هیچ ترانه یا شعری بی‌جهت و بدون دلیل، نه ماندگار می‌شود و نه آنکه در طول تاریخ طرفداران زیادی پیدا می‌کند. شعری که برای طالب خوانده می‌شود، نه از زبان او، که از زبان خواهر طالب است. در حقیقت این ترانه، ترانه‌ای مادرانه یا زنانه است که بیشتر مردان مازندرانی هم آن را اجرا می‌کنند. کمتر اتفاق افتاده است که این ترانه را زنان بخوانند. با وجودی که فضای شعر به‌گونه‌ای است که رگه‌های عاطفی آن قوی و زبان آن هم نرم و لطیف است؛ اما شعر را مردان می‌خوانند. طالب‌خوانی خیلی هم راحت نیست، که هر کسی بتواند آن را بخواند. شاید برخی از خوانندگان و خاصه هنرمندان مازنی از ترکیب طالب‌خوانی راضی نباشند، یا به همان طالبا رضایت بدهند، ولی واقعیت این است که نوع ترانه و یا ملودی‌ای که در طالب اجرا می‌شود، منحصربه‌فرد است و حتی اگر بتوان برپایه آن آهنگ و ترانه تازه‌ای ساخت و خواند؛ اما هیچ‌گاه طالب نمی‌شود. فضای آهنگ طالب در عین حالی که سوزناک است، اما عاشقانه و تقریباً ضربیک است. گرچه ملودی آن در شنونده ایجاد حرکت آنی نمی‌کند، اما آهنگش به‌گونه‌ای است که شنونده‌های آن کاملاً از آن لذت می‌برند. این قطعه فضای نوستالژیکی دارد که خیلی‌ها را به گذشته‌شان می‌برد. سه شخصیت در ترانه طالب وجود دارد، اولی خود طالب است که شعر برپایه روایت زندگی او قرار دارد؛ دومی شخصیتی منفی است که راوی او را عامل دربه‌دری طالب می‌داند و آن هم نامادری اوست؛ سومی که خود راوی است. راوی یا خواهر طالب، گرفتاری های برادرش را با زبان شعر و موسیقی بیان می‌کند. طالب ترانه‌ای است که هم شکوه می‌کند و هم جوینده است، در آن نمادهای طبیعی جان گرفته و وظیفه مهمی را به عهده می‌گیرند و آن هم این است که باید نشانی طالب را به شاعر بگویند. در طبیعت مازندران، همه عناصر طبیعی در خدمت شاعر یا راوی قرار می‌گیرد و با شعر یگانه می‌شود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#112
Posted: 3 Jan 2014 20:58
طالب و جهان
در سال‌های گذشته دو همایش بین‌المللی طالب آملی با حضور شاعران و ادیبان از کشورهای هندوستان، افغانستان، پاکستان و مالزی در آمل برگزار شد و ۱۰۰ اثر محققان و اندیشمندان کشور به همراه پنج اثر از تاجیکستان، ترکیه، پاکستان و قطر به دبیرخانه این همایش ارسال شد.
طالب آملی در کشورهای هندوستان، افغانستان، پاکستان و قطر یکی از شاعران محبوب است.
مرگ
درباره سال مرگ طالب نیز سه نظر موجود است ۱۰۳۶-۱۰۴۰-۱۰۳۵ که از آن میان ۱۰۳۶ به نظر صحیح تر می آید ریحانه الادب، قاموس الاعلام، شمع انجمن، خلاصه الاشعار، میخانه و غیره نیز این نظر را تایید می کنند. از یک یادداشت جهانگیر شاه بر می آید که مرگ طالب در اردیبهشت ماه اتفاق افتاده است و نیز مولف ریحانه الادب مدفن طالب را در کشمیر ثبت کرده است.. بعضی‌ها بر این نظر هستند طالب شاعر گرانسنگ خطه مازندران پس از انکه ۸ سال بر قلة رفیع ادبیات فارسی جلوه نمایی کرد در سال ۱۰۳۶ هجری قمری در حالی که ۴۹ سال از عمرش می‌گذشت رخ در نقاب خاک کشید و پیکرش در شهر فتح پور سیکری نزدیک آگره در جوار مقبرة اعتمادالدوله سرپرست و دوست گرامی طالب و صدراعظم معروف جهانگیر بخاک سپرده شد.
پایان
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#113
Posted: 3 Jan 2014 21:06
جواد فاضل
جواد فاضل لاریجانی (۱۲۹۵ آمل - ۱۳۴۰ تهران) نویسنده و مترجم ایرانی بود.
جواد فاضل، فرزند ابوالقاسم، به سال ۱۲۹۵ هجری شمسی در شهر آمل به دنیا آمد. وی علوم مقدماتی فارسی و عربی را نخست در آن شهر نزد پدر خود فرا گرفت و سپس به تهران آمد و نزد شیخ محمد آشتیانی به آموختن فقه و اصول پرداخت و آن گاه دوره دانشکده معقول و منقول (معارف اسلامی) را گذرانید و از سال ۱۳۱۹ وارد عرصه نویسندگی و همکاری با مطبوعات شد.
جواد فاضل در ۲۸ مرداد سال ۱۳۴۰ هجری شمسی، در تهران به سن ۴۵ سالگی درگذشت و در سمت قبله بقعه شیخ صدوق در قبرستان ابن بابویه در دفن شد.
جواد فاضل آثار دینی و داستان‌های متعددی را نوشته و ترجمه کرده که بارها تجدید چاپ شده‌اند. مشهورترین آنها، بدین قرار هستند:
سخنان حضرت سیدالشهداء ترجمه کتاب: لمعة من بلاغة الامام الحسین اثر مصطفی موسوی حائری ، که به سبک نهج‌البلاغه در سه قسمت: خطبه‌ها، نامه‌ها و کلمات قصار نوشته شده و جواد فاضل در سال ۱۳۳۴، آن را در ۱۶۳ صفحه رقعی ترجمه و چاپ کرده است.
سخنان علی، ترجمه نهج‌البلاغه اثر سید رضی ، که در حدود ۶۰۰ صفحه بارها تجدید چاپ شده و معروفترین کار جواد فاضل به شمار می‌رود.
ترجمه و نگارش صحیفه کامله سجادیه مجموعه ۵۴ دعا و مناجات از امام زین‌العابدین که در ۴۹۸ صفحه بارها تجدید چاپ شده است.
مجموعه زندگانی چهارده معصوم که در ده مجلد به چاپ رسیده و بیش از چهار هزار صفحه دارد.
دختران پیغمبر سخن می‌گویند، مجموعه خطبه‌های حضرت فاطمه، حضرت زینب و ام‌کلثوم است که در سال ۱۳۲۷ در تهران در ۱۰۴ صفحه به چاپ رسید.
ترجمه مقاتل الطالبیین، به نام: سرگذشت فرزندان ابوطالب، در ۴ جلد.
داستان‌هایی در پاورقی نشریات در دهه‌های ۱۳۳۰و ۱۳۴۰
همچنین جواد فاضل، رمان‌ها و داستان‌هایی هم تحت عنوان: مهتاب، دختر یتیم، وفا و... نیز به چاپ رسانده است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#114
Posted: 22 Jan 2014 17:36
میرزا هاشم آملی
میرزا هاشم آملی (۱۲۷۸ - ۷ اسفند ۱۳۷۱) از روحانیون و علمای شیعه اهل ایران بود.
میرزا هاشم لاریجانی، در سال ۱۲۷۸ هجری شمسی در روستای پردمه لاریجان، در هفتاد کیلومتری شهر آمل، به دنیا آمد. در دوران کودکی، به فراگیری ادبیات عرب و مقدمات علوم نزد آقا سید تاج و احمد آملی پرداخت و تا مرحله سطوح را در همان شهر فراگرفت.
در سیزده سالگی، برای ادامه تحصیل به حوزهٔ تهران رفت و به مدرسهٔ سپهسالار که زیر نظر سید حسن مدرس اداره می‌شد رفت و تا بیست و پنج سالگی در آن مدرسه به فراگیری علوم دینی پرداخت. میرزا محمدرضا فقیه لاریجانی، سید محمد تنکابنی، میرزا یدالله نظرپاک، محمدعلی لواسانی، میرزا طاهر تنکابنی، میرزا ابوالحسن شعرانی و محمدعلی شاه‌آبادی از اساتید وی در این مدت بودند.
در سال ۱۳۰۵ به قم رفت. او در آنجا در درس عبدالکریم حائری یزدی، محمد حجت کوه‌کمری، محمدعلی شاه‌آبادی و محمدعلی حائری قمی حاضر شد و در مدت شش سال از آنان بهره برد. وی در این مدت دروس فقه، اصول، رجال، حدیث، فلسفه و عرفان را فرا گرفت.
وی پس از دریافت اجازه اجتهاد از عبدالکریم حائری یزدی و محمد حجت کوه‌کمری، به حوزهٔ نجف مهاجرت کرد.
میزرا هاشم آملی در سال ۱۳۵۱ در مدرسه بزرگ آخوند ساکن شد و در درس فقه و اصول سیدابوالحسن اصفهانی، آقاضیاءالدین عراقی و میرزای نائینی حاضر شد.
پس از تصویب قانون انجمن‌های ایالتی و ولایتی، در مهرماه ۱۳۴۱ و اعتراض مراجع تقلید، وی یکی از چهره‌های سرشناس مبارز روحانیت بود. نام وی همواره ذیل اعلامیه‌های دسته جمعی مراجع تقلید دیده می‌شد.
وی از اولین کسانی بود که دولت منتخب امام خمینی را تأیید کرد. علی اکبر ناطق نوری در این زمینه می‌گوید:
ایشان در دوران انقلاب از جمله فقها و آیاتی بودند که همواره از امام عالیقدر به عنوان رهبری انقلاب و مقام امامت یاد می‌کردند و همراه و همگام با امام در دوران مبارزه و انقلاب بودند و اعلامیه‌های باقیمانده از آن عالم بزرگوار شاهد بر این مدعاست.
فرزندان
بزرگترین فرزند ایشان یک دختر (همسر سید مصطفی محقق داماد) و بعد آن پنج فرزند پسر است که به ترتیب زیر متولد شدند:
محمدجواد لاریجانی(زاده ۱۳۳۰ در نجف)، استاد دانشگاه، عضو شورای امنیت ملی کشور، عضو کمیسیون
سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی و رئیس مرکز پژوهشهای مجلس و مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات.
علی لاریجانی،(زاده ۱۳۳۶ در نجف) سیاست‌مدار و رئیس مجلس شورای اسلامی
صادق لاریجانی،(زادهٔ ۱۳۳۹ در نجف) استاد حوزه علمیه قم و مدرس علم کلام و فلسفه اسلامی و رئیس قوه قضاییه
باقر لاریجانی،(زاده ۱۳۴۰ در قم) پزشک و فوق‌تخصص غدد، استادیار دانشگاه تهران و رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران
فاضل لاریجانی، (زاده ۱۳۴۲ در قم) عضو کمیسیون مشورتی شورای عالی انقلاب فرهنگی.
میرزا هاشم آملی در سن ۹۱ سالگی پس از پشت سر گذاشتن سکتهای ناقص و یک دوره بیماری، در عصر روز جمعه ۷ اسفند ۱۳۷۱ درگذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#115
Posted: 22 Jan 2014 17:40
حسن حسن‌زاده آملی
حسن طبری آملی مشهور به حسن حسن‌زاده آملی و علامه حسن‌زاده (زاده ۱۳۰۷) (فرزند عبدالله) روحانی مجتهد، عارف، فیلسوف متأله و مدرس دروس حوزوی است.
در اواخر سال ۱۳۰۷ هجری خورشیدی در روستای ایرای لاریجان آمل متولد شد.
در سن شش سالگی، به مکتبخانه رفته و خواندن و نوشتن یاد گرفت. تعدادی از جزوات متداول در مکتبخانه‌های آن زمان را خواند و در خردسالی تمام قرآن را یاد گرفت. سپس وارد دورهٔ ابتدایی دروس حوزوی شد. تاریخ ورود وی به حوزهٔ علمیه مهرماه سال ۱۳۲۳ هجری شمسی بود.
متون ابتدائیهٔ درس حوزه را در آمل در نزد محمد غروی و عزیزالله طبرسی و شیخ احمد اعتمادی و عبدالله اشراقی و ابوالقاسم رجائی وآیت‌الله فرسیو و سایرین فرا گرفت و در آمل آغاز به تدریس چند کتاب مقدماتی نمود.
باقر لاریجانی داماد او است.
وی در شهریور ۱۳۲۹ خورشیدی به تهران آمد و چند سالی در مدرسهٔ حاج ابوالفتح به سر برد و باقی کتب حوزوی را نزد آیت‌الله سید احمد لواسانی خواند. چندین سال در مدرسهٔ مروی به سر برد و زیر نظر آیت‌الله محمد تقی آملی و حاج میرزا ابوالحسن شعرانی طهرانی (به مدت ۱۳ سال) درس خواند و از او اجازهٔ اجتهاد دریافت داشت.
در سال ۱۳۴۲ هجری شمسی به قصد اقامت در قم، تهران را ترک گفته و پس از ورود به قم، آغاز به تدریس معارف حوزوی و فنون ریاضی نمود. ایشان در قم از محضر استاد علامه سید محمدحسین طباطبایی، و به سفارش ایشان از سید محمدحسن الهی طباطبایی استفاده‌ها برده است.
وی در فلسفه، عرفان، فقه، اصول، ادبیات، ریاضیات، علم فیزیک و شیمی و بسیار علوم دیگر تخصص دارد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#116
Posted: 22 Jan 2014 17:43
عماد طبرسی
عمادالدین عمادالاسلام حسن‌بن علی‌بن محمد آملی مازندرانی طبری معروف به عماد طبرسی یا عماد طبری. از علماءِ بزرگ امامیه در قرن هفتم و از معاصرین محقق حلّی و خواجه نصیرالدین طوسی (م ۶۷۲ ق) است. در فقه و حدیث و تحقیق حقایق اصول مذهب و دیگر فنون تصنیفات سودمندی دارد. فتوای وی در کتب فقهی متأخرین نقل شده است. در ۶۷۰ ق مناظره‌ای - در تنزیه خداوند از تشبیه - با اهل بروجرد کرد. در ۶۷۲ ق به دستور وزیر خواجه بهاءالدین محمد از قم به اصفهان و شیراز و ابرقو و یزد و شهرهای آذربایجان برگردش جمع شدند و علوم دینی را نزد وی تکمیل کردند.
آثار وی الاربعون حدیثاً فی فضایل امیرالمؤمین (ع) و اثبات امامنه" یا "اربعین بهائی"؛ "کامل‌السقیفهٔ" یا "کامل بهائی"، که در ۶۷۵ ق تألیف شده و دوازده سال جمع‌آوری آن به درازا کشیده است. چون این دو کتاب به خواهش و نام وزیر بهاءالدین محمدبن وزیر شمس‌الدین محمد جوینی معروف به صاحب دیوان تألیف شده بهائی نام گرفته است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#117
Posted: 22 Jan 2014 17:49
محمد صوفی آملی
محمد صوفی آملی مازندرانی شاعر و صوفی، جهانگرد، اهل علم متخلص به صوفی مازندرانی، در آمل تولد یافت و در جوانی بنای جهانگردی گذاشت. چندی در شهرهای ایران به سیاحت گذرانید و در کازرون از محضر شیخ ابوالقاسم کازرونی، از مشایخ صوفیان مرشدیه‌ی آن روزگار، بهره‌مند شد. بعد از آن قصد حج کرد و گویند پانزده سال در مکه ماند و سپس به هند رفت. تقی‌الدین اوحدی و ملا عبدالنبی فخر الزمانی قزوینی او را در هند ملاقات کرده‌اند و نظیری نیشابوری با وی معاشر بوده است. در هند جلال‌الدین صدر متخلص به رضایی، از میان رجال و مشاهیر هند، بیشتر با وی انس داشت و از وی کسب فیض می‌کرد، ولی با این حال او در هند مسافرتهای بسیار کرده و ظاهر در احمدآباد گجرات از دنیا رفته است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#118
Posted: 25 Jan 2014 20:44
عبدالله احمدیه
عبدالله احمدیه، (زاده ۱۲۶۵ شمسی، آمل - درگذشته ۴ مرداد ۱۳۳۸، تهران) پزشک، طبیب، سرگرد ارتش، استاد دانشگاه و یاور دردمندان بود.
او پس از تحصیلات مقدماتی در آمل، به تهران آمد و در مدرسه دارالفنون به تحصیل طب پرداخت. زمان تحصیل عبدالله در دارالفنون، مصادف با حضور اساتید فرانسوی در آنجا بود. عبدالله در سال ۱۳۳۳ به دریافت درجه دیپلم دکترا نایل آمد. او در دارالفنون به تدریس تاریخ طبیعی و پارازیتولوژی پرداخت.
از آن پس در بیمارستان احمدیه تهران، که یک بیمارستان نظامی بود مشغول بکار شد. بعد از مدتی به درجه سرگردی رسید. او نام خانوادگی خود را بمناسبت خدمت در آن بیمارستان، احمدیه انتخاب نمود.
احمدیه چندی بعد از ارتش خارج و استاد رشته تاریخ طبیعی و انگل شناسی مدرسه طب گردید. مدتی بعد به ریاست قرنطینه بندر پهلوی منصوب و متعاقب آن پیشنهاد ریاست بهداری استان خراسان، به او داده شده ولی او حاضر به قبول آن نشد.
در این اثناء بود که تحولی در افکار احمدیه روی نمود و به سمت طب قدیم روی آورد. او در سال ۱۳۱۴ سفری به اروپا نمود و از آن پس تا پایان عمر به طبابت پرداخت.
در طول قریب به ۴۴ سال مدت طبابت او که همراه تحقیقات دامنه‌داری در طب سنتی بود، احمدیه به دریافت تقدیرنامه‌هایی از مجامع پزشکی دنیا (ایالات متحده امریکا، شوروی، پاکستان و...) نایل آمد.
در سال ۱۳۳۷ مجمع پزشکی طرفدار طب قدیم که مرکزش در شهر کراچی است، استاد احمدیه را به عضویت پذیرفت. از طرف این مجمع، از استاد برای شرکت در یک کنگره بزرگی دعوت بعمل آمد، ولی چون او بخاطر بیمارانش حاضر به تعطیل مطب نبود، از حضور در این کنگره سرباز زد.
استاد احمدیه در روز دوشنبه ۴ مرداد ۱۳۳۸ درگذشت. مراسم تشیع ایشان روز سه‌شنبه از منزل شخصی، واقع در خیابان حقوقی، شماره ۱۰۳، و بنابه خواهش دوستان از مسیر خیابان پامنار (از جلوی مطب ایشان) از محلی که در آن به مدت ۴۴ سال بر روی مردم باز بود و در خیل عظیم جمعیت، به طرف گورستان امامزاده عبدالله انجام و پیکر ایشان در آنجا به خاک سپرده شد.
پایان شهرستان آمل
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#119
Posted: 25 Jan 2014 20:48
شهرستان بابُل
شهرستان بابُل یکی از شهرستانهای استان مازندران است. بابل یکی از پرجمعیت ترین شهرستان استان مازندران و منطقه 1 مخابراتی کشور می باشد. این شهرستان از شمال به شهرستان بابلسر و شهرستان فریدونکنار، از جنوب به رشته کوه البرز، از غرب به شهرستان آمل، و از شرق به شهرستانهای قائمشهر و سواد کوه محدود است. ارتفاع آن از شمال تا ده کیلومتری جنوب بابل از سطح دریاهای آزاد پایین‌تر است. مرکز این شهرستان شهر بابل است. شهرستان بابل بین ۶ درج۳ه و ۵ دقیقه و ۳۶ درجه و ۳۵ دقیقه عرض شمالی و ۵۲ درجه و ۳۰ دقیقه و ۵۲ درجه و ۴۵ دقیقه طول شرقی از نصف‌النهار گرینویچ واقع شده‌است.
مساحت این شهرستان حدود ۱.۴۳۱ کیلومتر مربع است. شهر بابل، مرکز شهرستان بابل، بین ۳۶ درجه و ۳۴ دقیقه و ۱۵ ثانیه عرض شمالی و ۵۲ درجه و ۴۴ دقیقه و ۲۰ ثانیه طول شرقی از نصف‌النهار گرینویچ واقع شده‌است و با تهران ۵ دقیقه و ۱۵ ثانیه اختلاف ساعت و ۲۱۰ کیلومتر فاصله دارد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#120
Posted: 23 May 2014 18:07
تاریخچه شهرستان بابل
نخستين مورخاني كه از مامطير ياد كرده‌اند ابن رسته و ابن فقيه (290 ه.ق) مي‌باشند.همچنين نويسندگاني مثل اصطخري (340 ه.ق) بصورت ممطير و مامطير ابن حوقل (376 ه.ق) بصورت مامطير از اين شهر نام برده اند.
در كتاب حدود العالم (372 ه.ق) نيز مي‌آيد: مامطير شهركيست با آبهاي روان و از وي حصيري خيزد سطبر و سخت نيكو كه به تابستان به كار دارند» و در سخن اندر رودها مي‌خوانيم: «و ديگر روديست كي رود باوُل خوانند، از كوه قارن برود و بر مامطير بگذرد و اندر درياي خزران افتد. از شواهد چنين برمي‌آيد كه از سده 5 و 6 ه.ق مامطير رو به ترقي و توسعه نهاده، چنانكه در اوايل سده هفتم بقول ياقوت حموي از جاههاي برجسته طبرستان به شمار مي‌آمد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
صفحه 12 از 14