ارسالها: 6368
#93
Posted: 16 Oct 2016 15:56
موهان عزیز ممنونم از محبت و بزرگواریتون
کار ارزشمندی بود برام . سپاسگزارم
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ارسالها: 6368
#94
Posted: 16 Oct 2016 15:57
ﭘﺎﺳﺦ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮودوت اﯾﻦ ﮐﺘﺎبﻫﺎ را در آﺗﻦ و ﯾﺎ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ آﻧﺎن ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ و ﻫﺪف ﮐﺎرﻓﺮﻣﺎﯾﺎﻧﺶ ﻫﻤﺎن اﯾﺪﺋﻮﻟﻮژي ﺳﺎزي ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﺑﻮده اﺳﺖ. اﻣﺮوزه ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺮودوت از آﻧﺰﻣﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺎ رﺳﯿﺪهاﺳﺖ. وﻟﯽ در آن زﻣﺎن صدﻫﺎ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر دوﻟﺖ آﺗﻦ ﺷﺐ و روز در ﺷﻬﺮﻫﺎ داﺳﺘﺎنﻫﺎﯾﯽ از ﺟﻨﮓﻫﺎي ﭘﺎرﺳﯽ ﻣﯽﺳﺮاﯾﯿﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﯾﻮﻧﺎن ﻫﻮﯾﺖ ﺑﺪﻫﻨﺪ.
ﯾﮑﯽ از اﯾﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﺎم « ﺗﺮاژدي ﭘﺎرﺳﯿﺎن» ﻧﻮﺷﺘﻪ آﯾﺲﺧﻮﻟﻮس(۱) ﺑﻪ ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﻨﺪﮔﯽ ﭘﺮﯾﮑﻠﺲ ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪار آﺗﻨﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺎ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ. از اﯾﻦ رو ﺑﺎﯾﺪ داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎي ﺷﮑﺴﺖﻫﺎي اﯾﺮان ﺑﯿﺶ از آﻧﮑﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺎﺷﺪ، ﻧﻤﺎﯾﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﻨﺮي ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﺑﻮده اﺳﺖ.
ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ دوران دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ پریکلِس (۴۲۹ – ۴۶۱ پ.م) ﮐﻪ دوران ﻃﻼﯾﯽ آﺗﻦ ﺑﻮد ﺻﺮﻓﺎ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ رﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎ اﯾﺮان ﭘﺎ ﮔﺮﻓﺖ. ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن آﻧﺰﻣﺎن ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺗﺎ از اﻧﺰوا ﺑﯿﺮون ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ. از اﯾﻦ رو ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎي ﺟﻨﮓﻫﺎي ﺑﺎ اﯾﺮان را ﺑﺎ آب و ﺗﺎب ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. در واﻗﻊ ﻫﯿﭽﮑﺪام از اﯾﻦ ﺟﻨﮓﻫﺎ در آﻧﺪوران ﺑﻪ اﻧﺪازهي اﻣﺮوز ﻣﻬﻢ ﺗﻠﻘﯽ ﻧﺸﺪه اﻧﺪ و ﻫﯿﭻ ﭘﯿﺮوزي ﯾﺎ ﺷﮑﺴﺘﯽ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮي ﺑﺮ ﻗﺪرت و اﻋﺘﺒﺎر ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﺎن اﯾﺮان ﺑﮕﺬارد.
ﭼﺮاﮐﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﻮﻧﺎن ﻣﺘﺸﮑﻞ از آﺗﻦ و اﺳﭙﺎرت از ﻧﻈﺮ ﺑﺰرﮔﯽ و ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﯾﮏ ﺳﺎﺗﺮاﭘﯽ اﯾﺮان ﺑﻮد و ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺎرﻫﺎ ﮔﻔﺘﯿﻢ اﯾﺮان از ۲۰ ﺗﺎ ۳۰ ﺳﺎﺗﺮاﭘﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﯾﻦ ﯾﻮﻧﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ و اﻟﺒﺘﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺸﺪ.
ﮐﺸﻮرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ زﯾﺮ ﭼﯿﺮﮔﯽ اﯾﺮان ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺼﺮ و ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﺮ ﺟﻬﺎن آﻧﺰﻣﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و اوﺿﺎع ﺳﯿﺎﺳﯽﺷﺎن ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺟﻠﻮه ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮا ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﻮد. وﻟﯽ اﻣﺮوزه ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ در ﮐﺘﺎﺑﻬﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺷﻮرش ﻣﺼﺮ ﯾﺎ ﺑﺎﺑﻞ را در ﭼﻨﺪ ﺧﻂ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، آﻧﮕﺎه ﯾﮏ ﮐﺘﺎب ۵۰۰ ﺻﻔﺤﻪاي را ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻬﺎي اﯾﺮان و ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن اﺧﺘﺼﺎص ﻣﯽدﻫﻨﺪ!
اﻣﺮوز ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ ﻣﺎ ﺗﺎرﯾﺦ را ﻣﯽﺧﻮاﻧﯿﻢ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ آﻧﺰﻣﺎن ﺟﻬﺎن ﻣﺘﺸﮑﻞ ﺑﻮد از دو ﺑﺨﺶ. ﯾﮑﯽاﯾﺮان و دﯾﮕﺮي ﯾﻮﻧﺎن و اﯾﻦ دو ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﻨﮕﯿﺪﻧﺪ و ﮔﺎﻫﯽ اﯾﺮان و ﮔﺎﻫﯽ ﯾﻮﻧﺎن ﭘﯿﺮوز ﺷﺪ. وﻟﯽ ﯾﻮﻧﺎن ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧﻪ ﺧﻮد را ﻧﮕﺎه داﺷﺖ و ﺳﭙﺲ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻬﺎي دروﻧﯽ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪﻧﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم اﺳﮑﻨﺪر ﻣﻘﺪوﻧﯽ ﺑﻪ ﻗﺪرت رﺳﯿﺪ. ﺣﺎل آﻧﮑﻪ اروﭘﺎ در آﻧﺰﻣﺎن از ﺻﺤﻨﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺟﺪا ﺑﻮده و ﻫﯿﭻ ﻧﻤﻮدي در ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ و اﺳﺎﺳﺎ ﺻﺤﺒﺖ از ﺟﻨﮓ ﻣﯿﺎن اﯾﺮان و ﯾﻮﻧﺎن ﯾﮏ اﺷﺘﺒﺎه اﺳﺖ. ﭼﺮاﮐﻪ « ﯾﻮﻧﺎن» ﻫﺮﮔﺰ ﯾﮏ ﮐﺸﻮرﻧﺒﻮد.
ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮد داراي ﭼﻨﺪ ﺷﺒﻪ ﺟﺰﯾﺮه و ﺑﯿﺶ از ۵۰ ﺟﺰﯾﺮه درﯾﺎي اژه ﺑﺎ ﺳﺪﻫﺎ ﺷﻬﺮ ﮐﻪ ﭼﻪ ﭘﯿﺶ از ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن و ﭼﻪ ﭘﺲ از آﻧﻬﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ ﻧﺸﺪﻧﺪ(۲) و ﺑﯿﺸﺘﺮ آﻧﻬﺎ در ﺑﯿﺸﺘﺮ زﻣﺎﻧﻬﺎ زﯾﺮ ﻓﺮﻣﺎن ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺑﻮدﻧﺪ و « اﯾﺮان » اﮔﺮ آﻧﺮا ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻠﻤﺮو ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ، ﻋﺒﺎرت ﺑﻮد از ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﺟﺰ دو ﺷﻬﺮ آﺗﻦ واﺳﭙﺎرت.
ﭘﺲ ﺣﺘﺎ اﺷﺎره ﺑﻪ ﺟﻨﮕﻬﺎي ﻣﯿﺎن اﯾﻦ دو ﻧﺎدرﺳﺖ اﺳﺖ. ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ در ﻫﻤﺎن ﮐﺘﺎب ﻫﺮودوت ﺧﻮاﻧﻨﺪه ﺑﺎرﻫﺎ ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن در ﺟﻨﮓ ﺑﺎ اﯾﺮان دﭼﺎر دودﻟﯽ ﺑﻮده و ﭼﻪ در زﻣﺎن دارﯾﻮش و ﭼﻪ در زﻣﺎن ﺧﺸﺎﯾﺎرﺷﺎ اﮔﺮ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ، اﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﻪ زﺣﻤﺖ و ﺑﺎ اﮐﺜﺮﯾﺘﯽ ﺷﮑﻨﻨﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد .ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن آﺳﯿﺎ ﺑﺨﺸﯽ از ارﺗﺶ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽدادﻧﺪ.
و ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺨﺶﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اروﭘﺎ ﮐﻪ ﯾﺎ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ و ﯾﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮدﻣﺎن ﺗﺮاﮐﯿﻪ و ﻣﻘﺪوﻧﯿﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﻫﻠﻨﯽ داﺷﺘﻨﺪ ﻧﯿﺰ ﻫﻤﻮاره ﺧﻮاﻫﺎن دوﺳﺘﯽ و آﺷﺘﯽ ﺑﺎ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺮاي ﻧﻤﻮﻧﻪ در ﻫﺮودوت در ﮐﺘﺎب ﻫﺸﺘﻢ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدوﻧﯿﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﮐﻞ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه، ﺑﺮاي اﺑﻼغ ﭘﯿﺎم ﺧﺸﺎﯾﺎرﺷﺎ ﺑﻪ ﻣﺮدم آﺗﻦ، اﺳﮑﻨﺪر ﺷﺎه ﻣﻘﺪوﻧﯿﻪ را ﺑﻪ آن ﺷﻬﺮ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺪ.(۳)
وﯾﺎ در ﮐﺘﺎب ﻧﻬﻢ ﻫﺮودوت ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﺮدﻣﺎن ﺷﻬﺮ ﺗﺒﺲ و ﺑﺴﯿﺎري از دﯾﮕﺮ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﻣﺮدوﻧﯿﻪ را در ورود ﺑﻪ آﺗﻦ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﭘﺮﺳﺶ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ دﺷﻤﻨﯽ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﺑﺎ ﺗﻤﺪن ﯾﻮﻧﺎن آﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن ﻣﯽﻧﮕﺎرﻧﺪ روﺷﻦ ﺑﻮد و ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن آﺳﯿﺎ اﺳﯿﺮ و ﺑﺮده اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ، ﭼﺮا ۵۰ ﻫﺰار ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ اروﭘﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭼﻨﺪ ﺑﺮاﺑﺮ اﯾﻦ ﻋﺪد ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ آﺳﯿﺎﯾﯽ و دﯾﮕﺮ ﻫﻠﻨﯽ ﻣﺴﻠﮏﻫﺎ در ﻧﺒﺮد ﻧﺎﻣﻮر ﺑﻪ ﭘﻼﺗﻪ در ﺳﭙﺎه ﻣﺮدوﻧﯿﻪ ﺑﻮدﻧﺪ؟
و ﺑﺨﺶ ﺑﺰرﮔﺘﺮي از ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن اروﭘﺎ در اﯾﻦ ﺟﻨﮓ اﻋﻼم ﺑﯽﻃﺮﻓﯽ ﮐﺮده و ﻫﯿﭻ ﺟﺎﻟﺐ آﻧﮑﻪ ﺟﻨﺎح ﺟﻨﮓﻃﻠﺐ ﯾﻮﻧﺎن در ﻫﺮ ﮐﺪام از ﻧﺒﺮدﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﺮﻓﻨﺪﻫﺎﯾﯽ وﯾﮋه ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﺧﻮد را ﮔﺮدآوري ﮐﺮد.
ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺮﺳﺶ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا اﻧﺪﯾﺸﻤﻨﺪان ﻋﺼﺮ ﺟﺪﯾﺪ اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ را ﺑﺎور ﮐﺮدﻧﺪ؟ ﭘﺎﺳﺦ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ آﻧﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮاﻫﺎن اﯾﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن را در ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﺮون وﺳﻄﺎ ﻋﻠﻢ ﮐﻨﻨﺪ. ﭘﺲ ﺧﻮد را ﺷﯿﻔﺘﻪ و دﻟﺒﺎﺧﺘﻪ رم ﺑﺎﺳﺘﺎن و ﯾﻮﻧﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن داﻧﺴﺘﻨﺪ. آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺪن ﺗﺎرﯾﺦ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﮔﻤﺎن ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ در دوران ﺑﺎﺳﺘﺎن، ﯾﻮﻧﺎن ﯾﮕﺎﻧﻪ ﭘﺮﭼﻤﺪار ﻣﺪﻧﯿﺖ ﺑﻮده اﺳﺖ.
و ﭼﻮن ﻣﯽدﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ آﺳﯿﺎ و آﻓﺮﯾﻘﺎي اﻣﺮوزﯾﻦ (ﺳﺪه ۱۸ و ۱۹) در دوران ﺳﯿﺎه ﻗﺮون وﺳﻄﺎي ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻮده و از اروﭘﺎ در ﻫﻤﻪ زﻣﯿﻨﻪﻫﺎ ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎده، ﺗﺼﻮر ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎ در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦﮔﻮﻧﻪ ﺑﻮده و اﺳﺎﺳﺎ ﺷﺮﻗﯽﻫﺎ ﺑﺮﺑﺮ و ﻏﺮﺑﯽﻫﺎ ﻣﺘﻤﺪن ﻫﺴﺘﻨﺪ!
ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ در زﻣﯿﻨﻪ ﺟﻨﮓﻫﺎي ﭘﺎرﺳﯽ ﺑﻪ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﺗﺎرﯾﺦ ﺳﻨﺘﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪ و از اﯾﻨﮑﻪ آﺗﻦ از اﯾﺮان ﺷﮑﺴﺖ ﻧﺨﻮرد، اﺑﺮاز ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﮐﺮدﻧﺪ. ﺑﯽ آﻧﮑﻪ ﭘﺮﺳﺶ ﺷﻮد، ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ ﻣﺼﺮ از اﯾﺮان ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮرد ﭼﻪ ﺑﺮ ﺳﺮش آﻣﺪ؟ آﯾﺎ ﺗﻤﺪﻧﺶ از ﻣﯿﺎن رﻓﺖ؟ آﯾﺎ ﺗﻤﺪن ﺑﺎﺑﻞ از ﻣﯿﺎن رﻓﺖ؟(۴)
ﻣﮕﺮ ﭼﯿﺮﮔﯽ ۲۲۰ ﺳﺎﻟﻪ اﯾﺮان ﺑﺮ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن آﺳﯿﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ آﻧﻬﺎدﺳﺖ از ﺗﻤﺪن و دﺳﺘﺎوردﻫﺎ و ﻓﺮﻫﻨﮓ و زﺑﺎن و دﯾﻦﺷﺎن ﺑﮑﺸﻨﺪ؟(۵) آﻧﻬﻢ در ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﺪا دﯾﺪﯾﻢ وﻗﺘﯽ ﻗﺪرت ﺑﻪ دﺳﺖ ﻫﻠﻨﯽﻫﺎ اﻓﺘﺎد، ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﻤﺪن ﺟﻬﺎﻧﯽ آوردﻧﺪ.
روز ﺑﻪ روز ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ وارون اﯾﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺛﺎﺑﺖ ﻧﻤﻮده و در ﺳﺪهﻫﺎي ۲۰ و ۲۱ ﺑﯿﻨﻨﺪه اﯾﻦﺑﻮدﯾﻢ و ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮ ﻣﺴﺘﻘﻠﯽ آﺗﻦ و ﯾﻮﻧﺎن را ﯾﮕﺎﻧﻪ ﭘﺮﭼﻤﺪار ﻣﺪﻧﯿﺖ و دﯾﮕﺮ ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺟﻬﺎن را دﺷﻤﻨﺎن ﺗﻤﺪن ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ. و اﺳﺎﺳﺎ اﻫﻤﯿﺖ ﺟﻨﮕﻬﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ اﯾﺮان و ﯾﻮﻧﺎن ﺑﻪ زﯾﺮ ﭘﺮﺳﺶ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ.
...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . Aeschylusﮐﻪ آﺷﯿﻠﻮس ﻫﻢ ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﯽﺷﻮد
۲ . ﮐﺸﻮر ﯾﻮﻧﺎن ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر در ﻃﻮل ﺗﺎرﯾﺦ، ۱۸۰ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﺎ ﺗﻮاﻓﻖ ﻗﺪرﺗﻬﺎي اروﭘﺎﯾﯽ ﺑﺮاي اﯾﺠﺎد دﯾﻮار ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ - ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺟﻠﻮي ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ اﯾﺠﺎد ﮔﺸﺖ.
۳ . ﺷﮕﻔﺖ آﻧﮑﻪ در اﯾﻦ ﭘﯿﺎم ﺧﺒﺮي از ﺗﺴﻠﻂ ﺷﺎه اﯾﺮان ﺑﺮ آﺗﻦ ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺸﺎﯾﺎرﺷﺎ از دوﺳﺘﯽ و ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ اﯾﺮان و آﺗﻦ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻬﺪﯾﺪ اﺳﭙﺎرت، آﺗﻨﯽﻫﺎ ﺻﻠﺢ را رد ﮐﺮده و ﺟﻨﮓ را اداﻣﻪ ﻣﯽدﻫﻨﺪ.
۴ . ﺑﺮﺧﯽ اﯾﺮاﻧﺸﻨﺎﺳﺎن ﻏﺮﺑﯽ، ﺑﺎور دارﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﻞ در ﻧﯿﻤﻪ دوم ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن، ﺑﺎ اﻧﺤﻄﺎط و اﻓﻮل در زﻣﯿﻨﻪ ﻋﻠﻤﯽ و اداري و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ روﺑﺮو ﺷﺪه اﺳﺖ. اﯾﺮاد از آﻧﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ در ﺳﺎﻟﮕﺬاري اﺳﻨﺎد ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه از ﺑﺎﺑﻞ دوران ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ، ﻫﺮﺟﺎ ﻧﺎم دارﯾﻮش دﯾﺪﻧﺪ، آﻧﺮا ﺑﻪ دارﯾﻮش ﺑﺰرگ ﻧﺴﺒﺖ دادﻧﺪ و ﻫﺮﺟﺎ اردﺷﯿﺮ دﯾﺪﻧﺪ، آﻧﺮا اردﺷﯿﺮ ﯾﮑﻢ داﻧﺴﺘﻨﺪ. آﻣﻠﯽ ﮐﻮرت در ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ، ﺟﻠﺪ ﯾﮑﻢ، ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﭘﯿﺸﻔﺮضﻫﺎ ﻧﺎدرﺳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ.
۵ . ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺧﺖ آﺗﻦ و آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﺮدﻣﺎن آن ﭘﯿﺶ از ﺟﻨﮓﻫﺎي ﭘﺎرﺳﯽ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ "اﺻﻮل ﺣﮑﻮﻣﺖ آﺗﻦ" ﻧﻮﺷﺘﻪ ارﺳﺘﻮ.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
صفحه 10 از 10