ارسالها: 6368
#21
Posted: 16 Jan 2014 17:04
در ﺳﺪهﻫﺎي ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻫﺰاره دوم پ.م، در ﺷﺮق ﻓﻼت آﻧﺎﺗﻮﻟﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪه ﺣﻀﻮر ﺳﮑﺎﻫﺎ، ﮐﯿﻤﺮيﻫﺎ، اورارﺗﻮﻫﺎ، ﻣﺎﻧﺎﻫﺎ و دﯾﮕﺮ اﻗﻮام ﻫﺴﺘﯿﻢ. ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻨﯽ ارﻣﻨﯽﻫﺎ در ﺳﺮزﻣﯿﻦ اورارﺗﻮ و ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ اورارﺗﻮ در ﺣﺪود 612 پ.م ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﯾﮑﺴﺮه در ﭼﯿﺮﮔﯽ آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. وﻟﯽ در ﻫﻤﯿﻦ زﻣﺎن ﺑﯿﻨﻨﺪه ﯾﻮرش واﺟﺪان ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻫﻠﻨﯽ ﺑﻪ ﺑﺨﺶﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯿﻢ. ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﻓﺮﻫﻨﮓ آﻧﺎن ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻏﺎﻟﺐ در ﻏﺮب آﺳﯿﺎي ﺧُﺮد ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽﺷﻮد. ﻫﻨﻮز ﺧﺒﺮي از ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺪون ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﺟﺰﺋﯿﺎت زﻧﺪﮔﯽ در اﯾﺮان ﭘﺲ از ﺟﺎﮔﯿﺮ ﺷﺪن آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎ را درﯾﺎﺑﯿﻢ ﻧﯿﺴﺖ.
ﭘﺲ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺳﯿﻠﮏ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮدﯾﻢ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ دو ﻫﺰار ﺳﺎل ﺗﻮﻗﻒ (از ﻣﯿﺎﻧﻪ ﻫﺰاره ﺳﻮم ﺗﺎ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﻫﺰاره ﻧﺨﺴﺖ)زﻧﺪﮔﯽ را از ﺳﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮد. در ﺑﺎﻻي ﺗﭙﻪ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ ﺳﯿﻠﮏ ﻣﻬﺎﺟﻤﺎن آرﯾﺎﯾﯽ، ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ورود ﺑﻨﺎي ﻣﺤﮑﻢ و اﺳﺘﻮاري ﺑﺎ ﻣﺤﻼت ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﭘﺎﯾﯿﻦ دﺳﺖ ﺗﭙﻪ و ﺑﺮج و ﺑﺎروﻫﺎﯾﯽ در اﻃﺮاف آن ﺳﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ. دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮي در ﺷﯿﻮه ﺧﺎﮐﺴﭙﺎري ﻣﺮدﮔﺎن ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪه اﺳﺖ. ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻨﯽ ﻧﮋادي ﻧﻮ ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﺷﻮد. ﻗﺒﺮﻫﺎ را دﯾﮕﺮ در ﮐﻒ اﺗﺎقﻫﺎ ﺣﻔﺮ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ.
نمایی از تپه ی سیلک در اصفهان
ﺷﻬﺮﻣﺮدﮔﺎن در ﭼﻨﺪ ﺻﺪ ﻣﺘﺮي روﺳﺘﺎ اﺳﺖ. ﮔﻮرﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﺴﯿﺎر وﺳﯿﻊ. اﻟﺒﺘﻪ ﺷﯿﻮه ﺧﺎﮐﺴﭙﺎري ﻣﺎﻧﻨﺪ آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎي ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ و از ﺑﻮﻣﯿﺎن اﯾﺮان ﺗﺎﺛﯿﺮ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﻣﺮدﮔﺎن را ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﺎ اﻧﻮاع و اﻗﺴﺎم اﺷﯿﺎء ﺑﻪ ﺧﺎك ﻣﯽﺳﭙﺎرﻧﺪ.
ﺳﻔﺎﻟﯿﻨﻪﻫﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ وﻓﻮر ﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﻇﺮوﻓﯽ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺒﺎ و ﻣﺘﻨﻮع. ﻧﻘﺶ ﺑﺰ ﮐﻮﻫﯽ ﺟﺎي ﺧﻮد را ﺑﻪ اﺳﺐ ﻣﯽدﻫﺪ. در ﮐﻨﺎر ﻧﻘﺶﻫﺎي ﻫﻨﺪﺳﯽ، داﯾﺮهي ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد. در ﻫﻨﺮ ﻫﻤﻪ اﻗﻮام آرﯾﺎﯾﯽ اﯾﺮان و ﻫﻨﺪ و اروﭘﺎ، ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺧﻮد را دارد.
ﺗﺼﻮﯾﺮ اﻧﺴﺎن ﺑﺮ روي اﺷﯿﺎء در ﺳﯿﻠﮏ، ﭘﯿﺸﯿﻨﻪاي ﺑﯿﺶ از ﯾﻮﻧﺎن دارد. ﺣﺎﻻ ﺳﯿﻠﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺷﻬﺮ واﺟﺪ ﺑﺮج و ﺑﺎرو ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﮐﺎخ ﺳﯿﻠﮏ و ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ و ﻣﺒﻌﺪ آن ﻧﯿﺰ داراي ﺣﺼﺎرﻫﺎﯾﯽ ﻣﺘﻌﺪد ﺷﺪهاﻧﺪ. ﻓﻼت ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﯽدﻫﺪ. ﺷﻬﺮﻫﺎي اﯾﺮان را دو ﯾﺎ ﺳﻪ ﻗﻠﻌﻪ ﺗﻮ در ﺗﻮ ﻣﺤﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺣﺼﺎرﻫﺎ را ﺑﺎ ﺧﻨﺪق ﭘﺮ آب ﭘﻮﺷﺶ ﻣﯽدﻫﻨﺪ.
اﯾﻦ ﻋﺼﺮي از ﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻨﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻓﻼت اﯾﺮان ﺗﺎزﮔﯽ دارد و از اﺑﺪاﻋﺎت ﻧﮋاد ﻧﻮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﯽ در آن ﺳﺎﮐﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﻃﺒﻘﺎت ﭼﻬﺎر ﮔﺎﻧﻪ ﺑﺨﺸﺒﻨﺪي ﻣﯽﺷﻮد. ﭘﺎدﺷﺎه و ﺷﺎﻫﺰادﮔﺎن، اﺷﺮاف و ﺳﺮداران و ﺑﺰرﮔﺎن، ﺻﺎﺣﺒﺎن زﻣﯿﻦ ﮐﺸﺎورزي و ﺑﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ. در اﯾﻦ دوره ﺷﯿﻮه ﺧﺮده ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري ﯾﺎ ﺧﺮده ﺑﻮرژوازي ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ. ﻫﻤﮕﺎن ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﺎورﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺸﺎورز اﯾﺮاﻧﯽ اﯾﻦ دوره ﺑﯽ ﮔﻤﺎن از آزاديﻫﺎي ﺑﯿﺸﺘﺮي ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮐﺸﺎوران ﻣﯿﺎﻧﺮودان و ﻣﺼﺮ ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮده اﺳﺖ. ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪﮐﺸﺎورزي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻓﺮدﯾﺖ و ﺗﺠﺰﯾﻪ ﺳﯿﺮ ﻣﯽﮐﺮده اﺳﺖ. ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﯽ در ﺧﻮر ﺗﻮﺟﻪ.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#22
Posted: 16 Jan 2014 17:12
ﺑﻪ ﻣﻮازات ﮔﺴﺘﺮش ﮐﺸﺎورزي، اﺳﺘﺨﺮاج ﻣﻌﺎدن ﻧﯿﺰ روﻧﻖ ﻣﯽﮔﯿﺮد ﮐﻪ در ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن اﺳﺖ. اﯾﺮانﻫﻤﭽﻨﺎن ﻧﻘﺶ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪه را اﯾﻔﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ. از اﯾﻦ روﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ اﯾﺮان ﺑﺎ اﻗﺘﺼﺎد ﮐﺸﺎورزي ﺧﻮدش وﺑﺪون داﺷﺘﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎي ﺑﺰرگ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﯿﺎﻧﺮودان و ﻣﺼﺮ،ﻫﻤﺴﺎﻧﯽ زﯾﺎدي ﺑﻪ ﯾﻮﻧﺎن ﻋﺼﺮ ﺧﻮﯾﺶ دارد. ﭘﯿﺪاﯾﺶ آﻫﻦ و رواج آن ﺑﻪ ﮐﻠﯽ ﺳﺎﺧﺘﺎر اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﻗﺘﺼﺎديرا دﮔﺮﮔﻮن ﻣﯽﮐﻨﺪ. اﯾﻦ ﻓﻠﺰ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر در ﺳﺪه ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ پ.م ﺑﺮاي ﻫﯿﺘﯽﻫﺎ و ﻣﯿﺘﺎﻧﯽﻫﺎ و در ﺳﺪه دوازدﻫﻢ پ.م ﺑﺮاي ﻣﺼﺮﯾﺎن ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد.
آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎ ﭘﺲ از ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ ﺷﻬﺮﻫﺎﯾﺸﺎن در اﯾﺮان ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮي از آن ﮐﺮدﻧﺪ. اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻣﺲ و ﻣﻔﺮغ ﻧﯿﺴﺖ. در ﺳﯿﻠﮏ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻗﺒﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﺣﺎﮐﻢ و ﺳﺮداران و اﺷﺮاﻓﯿﺎن آﮐﻨﺪه از ﺳﻼحﻫﺎ و ﺳﺎز و ﺑﺮگ آﻫﻨﯽ اﺳﺖ وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ اﺷﯿﺎء ﻣﺘﻌﺪدي از ﻣﺲ و ﺑﺮﻧﺰﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد و ﻣﺼﺮف آﻫﻦ ﺑﻪ ﭘﺎي ﻣﺲ ﻧﻤﯽرﺳﺪ.
نمونه هایی از وسایل زینتی ، ظرف و سکه در عصر آهن
ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ آﻣﺎر ﻏﻨﺎﯾﻢ آﺷﻮريﻫﺎ ﻣﻌﻠﻮم ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻫﯿﭽﮕﺎه ﻣﯿﺰان اﺷﯿﺎء آﻫﻨﯽ ﻏﺎرت ﺷﺪه از اﯾﺮان ﺑﻪ ﻧﺼﻒ وزن اﺷﯿﺎء ﻣﺴﯽ ﻧﻤﯽرﺳﺪ. در ﺳﺪهﻫﺎي ﻫﻔﺘﻢ و ﻫﺸﺘﻢ پ.م ﺑﯿﻨﻨﺪه وﯾﺮاﻧﯽ در ﺳﯿﻠﮏ و ﮔﯿﺎن )دو ﻧﻤﻮﻧﻪ ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪه اﯾﺮان ﭘﯿﺶ از ﺗﺎرﯾﺦ( ﻫﺴﺘﯿﻢ. ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ وﯾﺮاﻧﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ آﺷﻮرﯾﺎن ﺑﻮده اﺳﺖ. زﻧﺪﮔﯽ در ﺳﯿﻠﮏ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪه و در ﮔﯿﺎن ﺑﻪ ﺳﺒﮏ آﺷﻮري اداﻣﻪ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ.
»در ﻋﮑﺲ پایین ﻧﻘﺸﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﻓﺮﺿﯽ آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎ را ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﺪ. اﯾﻦ ﻧﻘﺸﻪ ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪهﻫﺎ در ﺑﺨﺶﻫﺎي ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻣﺪون ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﻨﯿﺎد ﮐﻪ ﺧﺎﺳﺘﮕﺎه ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎ در ﻣﯿﺎن دو رود ﭘﺮ آب ﺳﯿﺮدرﯾﺎ و آﻣﻮدرﯾﺎ ﻣﯿﺎن ﮐﻮﻫﺴﺘﺎن ﭘﺎﻣﯿﺮ و درﯾﺎﭼﻪ ﺧﻮارزم در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. در زﻣﺎﻧﯽ ﻧﺎآﺷﮑﺎر، آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﻏﺮﺑﯽ ﻣﻮﺳﻮم ﺷﺪﻧﺪ، درﯾﺎي ﮐﺎﺳﭙﯿﻦ را دور زده و اﻗﻮام آرﯾﺎﯾﯽ ﺳﺮﺷﻨﺎس ﻫﺰاره دوم پ.م ﯾﻌﻨﯽ ﻫﯿﺘﯽﻫﺎ، ﮐﺎﺳﯽﻫﺎ، ﻣﯿﺘﺎﻧﯽﻫﺎ و ﻣﯿﺴﯽﻫﺎ و ... را ﺗﺸﮑﯿﻞ دادﻧﺪ. اﻧﺘﺸﺎر زﺑﺎنﻫﺎي آرﯾﺎﯾﯽ در اروﭘﺎ و آﺳﯿﺎي ﺧﺮد و دﺳﺘﺎوردﻫﺎي ﺑﺰرگ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ در ﻣﯿﺎﻧﺮودان ﻫﻤﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ اﯾﻦ ﺷﺎﺧﻪ اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ. در ﻫﻤﯿﻦ زﻣﺎن ﺷﺎﺧﻪ ﺷﺮﻗﯽ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﺮاﮐﻢ ﺟﻤﻌﯿﺖ و ﮐﻤﯽ ﺟﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮد ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از دو ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻫﻨﺪ ﯾﺎ اﯾﺮان ﺑﺮود. ﺷﺎﯾﺪ اﺳﺘﻮره ﻣﻠﯽ اﯾﺮاﻧﯿﺎن را ﺑﺘﻮان ﺗﺎرﯾﺦ زﻧﺪﮔﯽ آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎي ﺷﺎﺧﻪ ﺷﺮﻗﯽ داﻧﺴﺖ.
ﮐﻮچ ﻧﻬﺎﯾﯽ آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎي ﺷﺮﻗﯽ در ﺳﺎلﻫﺎي ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻫﺰاره دوم و آﻏﺎز ﻫﺰاره ﻧﺨﺴﺖ پ.م ﺑﺎ رﻧﮓ ﺳﯿﺎه آﺷﮑﺎر ﺷﺪه اﺳﺖ.
از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻗﻮام ﭘﺎرت ﺳﺎﮐﻦ ﺧﺮاﺳﺎن، ﻫﯿﺮﮐﺎﻧﯽ ﺳﺎﮐﻦ ﺷﻤﺎل ﻏﺮب ﺧﺮاﺳﺎن، ﻣﺎدﻫﺎي ﺳﺎﮐﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ زاﮔﺮس ﺗﺎ رود ارس و ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﺟﺪا ﺷﺪه از ﻣﺎد، ﻫﻮﯾﺖ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ. ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ ﻧﯿﺰ آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎ _ﭼﻪ ﺷﺎﺧﻪ ﺷﺮﻗﯽ و ﭼﻪ ﮐﺎﺳﯽﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ_ از راه ﺧﺮاﺳﺎن و آذرﺑﺎﯾﺠﺎن ﺑﻪ اﯾﺮان آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از ﺷﻠﻮغ ﺷﺪن ﻋﮑﺲ ﺣﺮﮐﺖ آﻧﻬﺎ ﮐﺸﯿﺪه ﻧﺸﺪه اﺳﺖ. ﭘﺲ از ﺟﺎﮔﯿﺮي ﻧﻬﺎﯾﯽ آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎ، ﻧﺒﺮد ﻣﯿﺎن آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎي دﯾﮕﺮي ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ورود ﺑﻪ ﻓﻼت اﯾﺮان را داﺷﺘﻨﺪ و اﻗﻮام ﺟﺎﮔﯿﺮ ﺷﺪه در اﯾﺮان آﻏﺎز ﺷﺪ. ﻧﺒﺮدي ﮐﻪ ﺗﺎ 13 ﺳﺪه دﯾﮕﺮ ﻫﻤﭽﻨﺎن اداﻣﻪ داﺷﺖ و ﭘﯿﺮوز آن ﻫﻤﻮاره اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺑﻮدﻧﺪ.«
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#23
Posted: 16 Jan 2014 17:17
نـــقــد
(۱) ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﺑﺮ روي ژﻧﺘﯿﮏ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺨﺶﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﯾﺮان اﻣﺮوزي، ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﯾﮑﺴﺎن ﺑﻮدهاﻧﺪ و ﻧﻈﺮﯾﻪ وﺟﻮد ﭼﻨﺪ ﻧﮋاد و ﻣﻠﺖ در اﯾﺮان اﻣﺮوز ﻣﺮدود اﺳﺖ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﭘﮋوﻫﺶ دﮐﺘﺮ ﻣﺎزﯾﺎر اﺷﺮﻓﯿﺎن ﺑﻨﺎب در داﻧﺸﮕﺎه ﮐﻤﺒﺮﯾﺞ ﻫﻤﺴﺎﻧﯽ اﯾﺮاﻧﯿﺎن از ﻧﻈﺮ ژﻧﺘﯿﮑﯽ آن اﻧﺪازه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﺎ ﺻﺤﺒﺖ از ﻗﻮم ﻧﯿﺰ در اﯾﺮان ﭼﻨﺪان ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﯿﺴﺖ، ﭼﻪ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ ﻣﻠﺖ. و آﻧﭽﻪ در اﯾﺮان ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ ﺗﻔﺎوت ﮔﻮﯾﺶ و زﺑﺎن اﺳﺖ و ﺑﺲ. ﺷﮕﻔﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﮐﻪ ﻣﻮرد ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻫﯿﺌﺖ ﻋﻠﻤﯽ آن داﻧﺸﮕﺎه ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ آذريﻫﺎ و ﺑﻠﻮچﻫﺎ و ﮐﺮدﻫﺎ و ﻟﺮﻫﺎ و ﮔﯿﻠﮏﻫﺎ و ﺗﺎﻟﺸﯽﻫﺎ و ﺑﺎﻗﯽ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻫﻤﻨﮋاد ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﺎ ﺗﺮﮐﻤﻦﻫﺎي اﯾﺮان ﮐﻪ از ﻧﻈﺮ ﻇﺎﻫﺮ و ﭼﻬﺮه زردﭘﻮﺳﺖ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻧﯿﺰ داراي ژن ﻣﺎدري اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﻮده و از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ژن ﭘﺪري ﻓﻘﻂ ﻇﺎﻫﺮ را درﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ و دﯾﮕﺮ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي ﻣﻬﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ در ژن ﻣﺎدري ﻧﮕﻬﺪاري ﻣﯽﺷﻮد، ﺗﺮﮐﻤﻦﻫﺎي اﯾﺮان ﻧﯿﺰ از دﯾﺪ ﻧﮋادي اﯾﺮاﻧﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ.
(۲)ﺷﺮق ﻓﻼت اﯾﺮان، ﯾﻌﻨﯽ از ﮔﺮﮔﺎن و ﺗﺮﮐﻤﻦ ﺻﺤﺮاي اﻣﺮوزﯾﻦ ﺗﺎ ﺑﻠﺦ و ﮐﺎﺑﻞ و ﮐﺸﻤﯿﺮ و از دﺷﺘﻬﺎي ﺗﺮﮐﻤﻨﺴﺘﺎن اﻣﺮوزي ﺗﺎ ﺳﯿﺴﺘﺎن ﺑﺰرگ از ﯾﮏ ﻫﺰار ﺳﺎل ﭘﯿﺶ از آن ﺗﺎرﯾﺦ ﮐﺎﻣﻼ آرﯾﺎﯾﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد. و آﺳﯿﺎي ﻣﯿﺎﻧﻪ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺑﺎور ﻣﻦ از آﻏﺎز آرﯾﺎﯾﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻓﺮﻧﻮد ﻣﻦ از ﮐﻮچ آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎ ﺑﻪ اﯾﺮان، اﯾﺮان ﺳﯿﺎﺳﯽ اﻣﺮوز اﺳﺖ. وﮔﺮﻧﻪ اﮔﺮ اﯾﺮان را ﮔﺴﺘﺮهاي ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ درﺑﺮ ﮔﯿﺮﻧﺪه ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻓﺮارود ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺎﺟﯿﮑﺴﺘﺎن و ازﺑﮑﺴﺘﺎن و ﺗﺮﮐﻤﻨﺴﺘﺎن ﺑﺪاﻧﯿﻢ، آﻧﮕﺎه آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎ ﻫﻤﻮاره در اﯾﺮان ﺑﻮدهاﻧﺪ و از اﯾﺮان ﺑﻪ ﺟﺎيﺟﺎي ﮔﯿﺘﯽ رﻓﺘﻪاﻧﺪ. ﺑﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﺮان ﯾﻌﻨﯽ »ﺳﺮزﻣﯿﻦ آرﯾﺎ« و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﻮچ آرﯾﺎﯾﯽ ﺑﻪ اﯾﺮان ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺪارد.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#24
Posted: 16 Jan 2014 17:40
اما در این قسمت بهتر دیدم خارج از این کتاب ،مطالبی رو که در سرچ کردن برای تصاوبر مربوط به تاپیک پیدا کردم رو قرار بدم ، خوندن و دونستن این مطالب خارج از لطف نخواهد بود ...
موزه ی عصر آهن در تبریز
موزه عصر آهن تبریز, محوطهٔ باستانی است که در شمال، شمال شرقی و شمال غربی مسجد کبود تبریز واقع شده است. شامل گورستان و آثار سفالی مربوط به عصر آهن است.
همهٔ اسکلت‌های کشف شده در این محل به صورت جنینی یا چمباته ای مدفون شده‌اند که جهت بدن و صورتشان متفاوت است. گور نوزادان بصورت ساده بوده و گور نوجوانان در سازه‌های مربعی با دو ظرف سفالی همراه است.
عکس سمت چپ مربوط به اسکلت یک زن با لباس رزم می باشد .
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#25
Posted: 16 Jan 2014 20:28
بخش چهارم
ﻧﺒﺮدﻫﺎي ﺧﻮﻧﯿﻦ اﯾﻼم و آﺷﻮر
در ﺑﺨﺶﻫﺎي ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻫﻢ ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ اﯾﺮان در ﻫﺰاره دوم پ.م را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮدﯾﻢ و ﻫﻢ ﺣﺎل و ﻫﻮاي زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮدﻣﺎن و ﺗﻤﺪﻧﻬﺎي ﻣﻮﺟﻮد در اﯾﺮان ﭘﯿﺶ از ﺗﺎرﯾﺦ (ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﺸﻨﺎﺳﯽ)را ﺷﻨﺎﺧﺘﯿﻢ. زﯾﻦﭘﺲ ﺑﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﻣﻮاﺟﻪ ﻫﺴﺘﯿﻢ و ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ ﺣﺪس و ﮔﻤﺎن و ﺗﺰﻫﺎي ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه از ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﺸﻨﺎﺳﯽ و زﺑﺎﻧﺸﻨﺎﺳﯽ و اﺳﺘﻮره ﺷﻨﺎﺳﯽ ﻧﺪارﯾﻢ.
ﻫﺰاره ﻧﺨﺴﺖ پ.م ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻫﺰاره ﺗﺎرﯾﺦ اﯾﺮان و حتی ﺗﺎرﯾﺦ ﺟﻬﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. آﺷﻮر در دوران ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ آﺷﻮرﻧﺼﯿﺮﭘﺎل دوم (833 - 859 پ.م) ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ اﻣﭙﺮاﺗﻮري ﺗﺎرﯾﺦ را ﮐﻠﯿﺪ زد. آﻧﺎن ﺑﻪ ﺗﻘﻠﯿﺪ از اﯾﻼم ارﺗﺸﯽ ﻣﻨﻈﻢ و ﺣﺮﻓﻪاي ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮده و ﺑﻪ ﺗﻘﻠﯿﺪ از ﮐﺎﺳﯽﻫﺎ و دﯾﮕﺮ اﻗﻮام آرﯾﺎﯾﯽ، ﻧﯿﺮوي ﺳﻮارهﻧﻈﺎم را ﺑﻪ ارﺗﺶ اﻓﺰودﻧﺪ. آﺷﻮرﻧﺼﯿﺮﭘﺎل ﻓﯿﻨﯿﻘﯿﻪ را ﺑﻪ ﺧﺎك و ﺧﻮن ﮐﺸﯿﺪه و ﺑﻪ درﯾﺎي ﻣﺪﯾﺘﺮاﻧﻪ دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺖ و ﺑﻮﻣﯿﺎن ﻣﻨﻄﻘﻪ را ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮدي ﮐﺸﺎﻧﺪ.
او ﻣﺮدﻣﺎن (ﺣﺘﺎ ﮐﻮدﮐﺎن)را در آﺗﺶ ﺳﻮزاﻧﺪه و اﺳﯿﺮان را ﭘﺲ از ﺑﺮﯾﺪه ﺷﺪن ﮔﻮش و ﺑﯿﻨﯽ ﺷﺎن، ﻣﯽﮐﺸﺖ و اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ اﺳﯿﺮي ﺑﺮ ﺟﺎي ﻧﻤﯽﮔﺬارد.(۱) ﺗﻨﻬﺎ اﺳﺘﺜﻨﺎء ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﮐﻮﭼﮏ اﺳﺮاﺋﯿﻞ(722- 1000 پ.م) ﺑﻮد ﮐﻪ از دوران او ﮔﺬر ﮐﺮد. وﻟﯽ اﯾﻦ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﻫﻢ در ﭘﺎﯾﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ ﺳﺎرﮔﻮن دوم، ﺷﺎه آﺷﻮر از ﻣﯿﺎن رﻓﺖ و ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ آن ﺳﺎﻣﺮﯾﻪ وﯾﺮان ﺷﺪه و ﯾﻬﻮدﯾﺎن آﻧﺠﺎ ﺗﺒﻌﯿﺪ ﺷﺪﻧﺪ.
ﻫﺮﭼﻨﺪ دوﻟﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﯾﻬﻮدﯾﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺘﺨﺘﯽ اورﺷﻠﯿﻢ اﺳﺘﻘﻼل ﺧﻮد را در ﺑﺮاﺑﺮ آﺷﻮر ﻧﮕﺎه داﺷﺖ. آﺷﻮر ﻣﺪت زﯾﺎدي ﺑﺮ اﻗﻮام ﺳﺎﻣﯽ ﺧﺎورﻣﯿﺎﻧﻪ ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ ﮐﺮد. وﻟﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮدي ﺑﮑﺸﺎﻧﺪ و ﭘﺲ از ﻧﺎﺑﻮدي اﻣﭙﺮاﺗﻮري، اﯾﻦ اﻗﻮام دوﺑﺎره ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدﻧﺪ. آﺷﻮر را ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ دﻻﯾﻞ راه اﻧﺪازي ﮐﺸﻮر اﯾﺮان داﻧﺴﺖ. ﭼﺮاﮐﻪ اﮔﺮ ﺧﻮي ﻣﻬﺎﺟﻢ و ﻣﺘﺠﺎوز و ﺧﻮﻧﺮﯾﺰ آﻧﺎن ﻧﺒﻮد ﻫﺮﮔﺰ ﻗﺒﺎﯾﻞ اﯾﺮاﻧﯽ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ را ﺑﻪ ذﻫﻦ ﺧﻮد راه ﻧﻤﯽدادﻧﺪ. آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎي ﻏﺮب اﯾﺮان ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻧﯿﺎز زﻣﯿﻦ داﺷﺘﻨﺪ، دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮاي ﺟﻨﮓ و دﻋﻮا ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ در اﻧﺪﯾﺸﻪ راه اﻧﺪازي ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﻧﺒﻮدﻧﺪ. درﺳﺖ ﻫﻤﭽﻮن ﯾﻮﻧﺎن، در اﯾﻦ زﻣﺎن در اﯾﺮان ﻧﯿﺰ، دوﻟﺖ ﺷﻬﺮﻫﺎﯾﯽ ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎر و ﻗﺒﯿﻠﻪﻫﺎي ﮐﻮچﻧﺸﯿﻦ و ﯾﮑﺠﺎﻧﺸﯿﻦ ﺧﻮدﮔﺮدان وﺟﻮد داﺷﺘﻨﺪ.
و در درون ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺷﻬﺮي و ﻗﺒﯿﻠﻪاي ﻫﻢ ﺳﺎﻣﺎﻧﻪي دﻣﻮﮐﺮاﺗﯿﮏ ﺷﻮراﯾﯽ ﺑﺎ رﯾﺎﺳﺖ اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ و ﻧﻪ ﻣﻮروﺛﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ. ﺑﺎ ﺣﻀﻮر دﺷﻤﻦ ﺑﯽرﺣﻤﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم آﺷﻮر، اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ و ﺗﺸﮑﯿﻞ اﺗﺤﺎدﯾﻪ آﻧﻬﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ دﺷﻤﻦ ﺳﺎﻣﯽ ﻧﮋاد ﯾﻌﻨﯽ آﺷﻮر ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ. در اﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﺑﻪ ﺟﻨﮓﻫﺎي اﯾﻼم و آﺷﻮر در دوره اﯾﻼم ﻧﻮ، ﻣﯽﭘﺮدازﯾﻢ. در ﻫﻤﯿﻦ زﻣﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﺮاﻧﯿﺎن آرﯾﺎﯾﯽ، ﻣﺴﺘﻘﻞ از اﯾﻼﻣﯿﺎن، ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺗﺸﮑﯿﻞ دوﻟﺖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. دوﻟﺖ ﻣﺎد ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ارﺗﺒﺎﻃﯽ (ﻧﻪ ﺟﻨﮓ و ﻧﻪ ﻫﻤﮑﺎري)ﺑﺎ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ اﯾﻼم ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻬﺖ اﺑﺘﺪا ﺑﺮﺧﻮرد ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ اﯾﻼم ﺑﺎ آﺷﻮر را ﻣﺮور ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ و ﺳﭙﺲ در ﺑﺨﺶ ﺑﻌﺪ ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺎد از آﻏﺎز ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن را ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﯿﻢ.
ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺑﻪ ﻗﺪرت رﺳﯿﺪن ﯾﮑﯽ از ﺳﺮﺷﻨﺎسﺗﺮﯾﻦ ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن آﺷﻮر ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺎرﮔﻮن دوم (507 - 227 پ.م) ﺟﻨﮓﻫﺎي ﻣﯿﺎن اﯾﻼم و آﺷﻮر آﻏﺎز ﺷﺪ. ﺳﺎرﮔﻮن ﮐﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺟﻨﮕﯽ آﺷﻮر را روﺷﻦ ﻧﻤﻮده ﺑﻮد، ﺑﻪ اﯾﻼم ﯾﻮرش ﺑﺮد و آﻧﻬﺎ را ﺷﮑﺴﺖ داد. در آن دوره آﺷﻮرﯾﺎن از دﯾﺪ ﻗﺪرت و ﺗﺴﻠﯿﺤﺎت ﺟﻨﮕﯽ از اﯾﻼﻣﯿﺎن ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﭘﯿﺸﺮوي ﺳﺎرﮔﻮن و ﺗﻠﻔﺎت زﯾﺎدي اﯾﻼﻣﯿﺎن ﮔﺮدﯾﺪ. وﻟﯽ اﯾﻼﻣﯿﺎن ﮐﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ زﯾﺎدي را در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ دوره در ﺟﻨﮕﺎوري ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺗﻮان در ﺑﺮاﺑﺮ آﺷﻮر اﯾﺴﺘﺎده و ﺑﺎ ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮي از ﮐﻮﻫﺴﺘﺎنﻫﺎ ﮐﻪ ارﺗﺶ آﺷﻮر ﺑﺎ آن ﻣﺸﮑﻞ داﺷﺖ، ﻣﺎﻧﻊ ﭘﯿﺸﺮوي ﺑﯿﺸﺘﺮ آﺷﻮر ﮔﺸﺘﻨﺪ. ﺳﺎرﮔﻮن ﮐﻪ از ﻓﺘﺢ اﯾﻼم ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﮔﺮدﯾﺪه ﺑﻮد، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﮐﻪ اﯾﻼﻣﯽﻫﺎ ﻫﻨﻮز ﺗﻮان ﯾﻮرش ﺑﻪ آﺷﻮر را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ، آﻫﻨﮓ ﻣﺼﺮ ﮐﺮد. ﭘﺲ از ﻣﺮگ او ﭘﺴﺮش سِناخریب (681 - 705 پ.م) ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﻧﻮﯾﻦ آﺷﻮر ﮔﺸﺘﻪ و ﺑﺎﺑﻞ را ﻓﺘﺢ ﮐﺮد.
در ﻫﻤﯿﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ زﻣﺎﻧﯽ اﯾﻼﻣﯿﺎن ﺑﻪ ﺑﺎزﺳﺎزي ﺧﻮد ﭘﺮداﺧﺘﻪ و ارﺗﺶ ﺧﻮد را ﻣﺠﻬﺰﺗﺮ و ﻣﻨﻈﻢﺗﺮ ﻧﻤﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﮐﺎﻟﻮداش ﺑﺎﺑﻞ را ﻣﻮرد ﯾﻮرش ﻗﺮار دادﻧﺪ. ﯾﮑﯽ از ﻧﻘﺎط ﺿﻌﻒ اﯾﻼﻣﯿﺎن در اﺑﺘﺪا در اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻨﺎﻃﻘﯽ ﮐﻪ ﺗﺴﺨﯿﺮ ﻣﯽﻧﻤﻮدﻧﺪ را در اﺧﺘﯿﺎر ﻧﻤﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ و ﻗﺪرت ﺧﻮد را ﺗﺤﮑﯿﻢ ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ. از اﯾﻦ روي ﻣﺪام ﺑﺎ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﮐﻮﭼﮏ ﻧﯿﺰ درﮔﯿﺮيﻫﺎي ﭘﺮاﮐﻨﺪه داﺷﺘﻨﺪ و در ﻫﺮ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ وارد ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻏﻨﯿﻤﺖﮔﯿﺮي اﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮده و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ اﺻﻠﯽ ﺑﺎز ﻣﯽﮔﺸﺘﻨﺪ.
ﮐﺎﻟﻮداش ﭘﺲ از ﻓﺘﺢ ﺑﺎﺑﻞ در زﻣﺎن ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ اﯾﻼم ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺑﺪ رﻓﺘﺎري ﺑﺎ ﻣﺮدم اﯾﻼم ﺑﺎ ﺷﻮرش ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ روﺑﺮو ﮔﺮدﯾﺪ. و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﺮدم او را ﮐﺸﺘﻨﺪ. ﺳﻨﺎﺧﺮﯾﺐ ﻧﯿﺰ از ﻫﻤﯿﻦ درﮔﯿﺮيﻫﺎي دروﻧﯽ ﺑﻬﺮهﺑﺮداري ﮐﺮده و ﺑﻪ اﯾﻼم ﯾﻮرش ﺑﺮد. او ﺑﺮ ﺳﺮ راه ﺧﻮد ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﯽدﯾﺪ وﯾﺮان ﻣﯽﮐﺮد. ﻣﺮدم اﯾﻼم ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﺑﺮاي ﺧﻮد ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم »ﮐﻮدورﻧﺎن ﺧﻮﻧﺪي« ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻧﺪ ﺗﺎ آﻧﻬﺎ را در ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ آﺷﻮر رﻫﺒﺮي ﮐﻨﺪ. وﻟﯽ او در ﺑﺨﺶ ﮐﻮﻫﺴﺘﺎﻧﯽ ﺳﺮزﻣﯿﻦ اﯾﻼم ﺑﺮﺟﺎي ﻣﺎﻧﺪ و ﻫﯿﭻ ﮐﺎري ﻧﮑﺮد. آﺷﻮرﯾﺎن ﻧﯿﺰ در ﻣﺴﯿﺮ ﺣﺮﮐﺖ در ﮐﻮﻫﺴﺘﺎن ﺑﻪ ﺑﺮف وﺑﺎران ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮدﻧﺪ و ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﻋﻘﺐﻧﺸﯿﻨﯽ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻨﺸﺎن ﮔﺮدﯾﺪ.
ﻣﺮدم اﯾﻼم ﻧﯿﺰ ﭘﺲ از ﺧﺮوج آﺷﻮر ﻋﻠﯿﻪ ﺷﺎه ﻧﺎﺷﺎﯾﺴﺘﻪي ﺧﻮد ﺑﺮ ﺧﺎﺳﺘﻪ و ﭘﺎدﺷﺎه دﯾﮕﺮي ﺑﻪ ﻧﺎم اوﻣﺎن ﻣﯿﻨﺎﻧﻮ ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻧﺪ. او ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ارﺗﺶ اﯾﻼم را ﻧﻈﻢ داد و ﺑﻪ دﻻﯾﻞ اﺳﺘﺮاﺗﮋﯾﮏ ﺑﺎ ﺑﺎﺑﻞ ﻫﻢﭘﯿﻤﺎن ﮔﺮدﯾﺪ. ﺷﺎه اﯾﻼم ﭘﺲ از اﻃﻤﯿﻨﺎن از ﺑﺎﺑﻞ ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺑﻪ آﺷﻮر ﯾﻮرش ﺑﺮد و ﯾﮑﯽ از ﺟﻨﮓﻫﺎي ﺑﺰرگ دوران ﺑﺎﺳﺘﺎن را ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮد. در اﯾﻦ ﻧﺒﺮد ﺑﺎ وﺟﻮد ﺗﻠﻔﺎت ﺑﺴﯿﺎر ﻫﯿﭻ ﮐﺪام از دو ﺳﻮ ﭘﯿﺮوز ﻧﮕﺮدﯾﺪﻧﺪ و ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ و ﺷﺎه اﯾﻼﻣﯽ ﻧﯿﺰ ﮐﻪ دﻟﯿﺮاﻧﻪ ﺟﻨﮕﯿﺪه ﺑﻮد، در اﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ.
ﺳﻨﺎﺧﺮﯾﺐ ﻧﯿﺰ در ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺗﺮﻣﯿﻢ ارﺗﺶ آﺷﻮر ﭘﺮداﺧﺖ و ﺧﯿﻠﯽ زود ﺑﺮاي اﻧﺘﻘﺎم از ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﯾﻮرش ﺑﺮد. در اﯾﻦ زﻣﺎن ﭘﺎدﺷﺎه اﯾﻼم ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﯾﺎري ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﺑﺎﺑﻞ ﺑﯿﺎﯾﺪ، ﭘﺲ ﺳﻨﺎﺧﺮﯾﺐ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﺎﺑﻞ را ﻓﺘﺢ ﮐﻨﺪ. او ﺧﯿﺎﺑﺎنﻫﺎي ﺑﺎﺑﻞ را از ﮐﺸﺘﻪﻫﺎ اﻧﺒﺎﺷﻪ ﮐﺮد و ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺧﻬﺎ را ﺑﻪ وﯾﺮاﻧﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﺸﺎﻧﺪه و ﺑﺮ روي وﯾﺮاﻧﻪﻫﺎ آب(۲) ﺑﺴﺖ.
سِناخریب
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . ﮐﺘﯿﺒﻪ آﺷﻮرﻧﺼﯿﺮﭘﺎل (آﺳﻮرﻧﺎزﯾﺮﭘﺎل). ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ ﺑﻪ ن.ﺑﺨﺘﻮرﺗﺎش: ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺟﻬﺎن دﺳﺘﻮر ﻣﯿﻨﻮﺷﺖ.
۲ . (1) ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺳﻨﺎﺧﺮﯾﺐ. ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ ﺑﻪ ن.ﺑﺨﺘﻮرﺗﺎش
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ارسالها: 6368
#26
Posted: 16 Jan 2014 20:50
ﭘﺎدﺷﺎه آﺷﻮر ﭘﺲ از اﯾﻦ ﻓﺘﺢ درﮔﺬﺷﺖ و آﺳﻮرﻫﺎدون ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ رﺳﯿﺪ. در زﻣﺎن ﺗﻐﯿﯿﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ آﺷﻮر، اﯾﻼﻣﯿﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﮐﺮدﮔﯽ ﮐﺎﻟﻮداش دوم ﺑﻪ ﻣﯿﺎﻧﺮودان ﯾﻮرش ﺑﺮده و ﺗﺎ ﺷﻬﺮ ﺳﯿﭙﺎر ﻧﯿﺰ ﭘﯿﺶ رﻓﺘﻨﺪ. وﻟﯽ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺧﺎﺻﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻏﺎرت ﺑﺴﻨﺪه ﮐﺮده و ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ. ﭘﺲ از زﻣﺎن ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﺎﻟﻮداش دوم ﻧﯿﺰ درﮔﺬﺷﺖ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﺮادر او ﺑﻪ ﻧﺎم اورﺗﺎﮐﻮ اﻓﺘﺎد.
اورﺗﺎﮐﻮ ﺑﺎ آﺷﻮرﯾﺎن راﺑﻄﻪاي دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮد و ﺧﺪاﯾﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﻟﻮداش از آﺷﻮر ﻏﺎرت ﮐﺮده ﺑﻮد را ﺑﻪ آﺷﻮرﯾﺎن ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ و در ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺤﺒﺖ او، آﺳﻮرﻫﺎدون ﻧﯿﺰ در ﺧﺸﮑﺴﺎﻟﯽ ﺑﺮاي اﯾﻼم آذوﻗﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎد. اﯾﻦ راﺑﻄﻪي دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﮐﻪ آﺳﻮرﻫﺎدون ﺑﺎ ﭘﻨﺪار راﺣﺖ ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﯾﻮرش ﺑﺮده و آﻧﺠﺎ را ﺗﺼﺮف ﮐﻨﺪ. آﺳﻮرﻫﺎدون ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺳﺎﺧﺘﻦ راﺑﻄﻪي ﻧﯿﮏ ﺑﺎ اﯾﻼﻣﯿﺎن، ﺗﻼش ﮐﺮد ﮐﯿﻨﻪي ﺑﺎﺑﻠﯽﻫﺎ را از ﻣﯿﺎن ﺑﺒﺮد ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﺑﺎﺑﻞ ﻫﻤﻮاره آﻣﺎدهي ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﺎ دﺷﻤﻦ آﺷﻮر اﺳﺖ. در زﻣﺎن او ﺗﻼش ﺷﺪ ﺗﺎ وﯾﺮاﻧﯽﻫﺎي ﭘﺪرش ﺟﺒﺮان ﺷﺪه و ﺑﺎﺑﻞ دوﺑﺎره ﺑﻪ زﯾﺒﺎﯾﯽ ﭘﯿﺸﯿﻦ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ و ﻣﺮدم آن ﺑﺎ آﺷﻮر ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ. ﺻﻠﺢ ﻣﯿﺎن آﺷﻮرﯾﺎن و اﯾﻼﻣﯿﺎن اداﻣﻪ داﺷﺖ ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ آﺳﻮرﻫﺎدون درﮔﺬﺷﺖ و آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل (627 - 668 پ.م) ﺑﻪ ﺟﺎي او ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ.
آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل ﺳﺮﺷﻨﺎسﺗﺮﯾﻦ و ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ اﻣﭙﺮاﺗﻮر آﺷﻮر اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻫﻤﻪ ﻧﻈﺮ ﮐﺸﻮرش را در دوران ﻃﻼﯾﯽ ﻗﺮار داد. او ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺼﺮ رﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﺮﮐﻮب ﺷﻮرش آﻧﺠﺎ ﭘﺮداﺧﺖ، اورﺗﺎﮐﻮ ﻧﯿﺰ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ را ﻣﻐﺘﻨﻢ ﺷﻤﺮده و ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ ﯾﻮرش ﺑﺮد و آﻧﺠﺎ را ﻏﺎرت ﮐﺮد. اورﺗﺎﮐﻮ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﺲ از ﺑﺎزﮔﺸﺖ از ﺑﺎﺑﻞ درﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺮادرش ﺗﺌﻮﻣﺎن ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﺑﺮﺳﺪ. ﺗﺌﻮﻣﺎن ﺗﺼﻤﯿﻢ داﺷﺖ ﺷﻤﺎري از ﺷﺎﻫﺰادﮔﺎن اﯾﻼﻣﯽ را ﺑﮑﺸﺪ، وﻟﯽ آﻧﻬﺎ ﻓﺮار ﮐﺮده ﺑﻪ درﺑﺎر آﺷﻮر ﭘﻨﺎه ﺑﺮدﻧﺪ. آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪار ﺑﻮد آﻧﻬﺎ را ﮔﺮاﻣﯽ داﺷﺖ و ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﺳﭙﺎﻫﯽ ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮد.
ﺧﻮد ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﻣﺼﺮ رﻓﺖ. اﻣﭙﺮاﺗﻮر در راه ﺑﺎزﮔﺸﺖ از ﻣﺼﺮ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺌﻮﻣﺎن ﺑﻪ ﮔﻤﺎن اﯾﻨﮑﻪ آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل در ﻣﺼﺮ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ ﯾﻮرش ﺑﺮد. وﻟﯽ در راه ﯾﻮرش ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ، ﺳﭙﺎه آﺷﻮر را در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﻮد دﯾﺪ. او ﺑﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﭘﯿﮑﯽ ﺑﻪ ﻧﺰد آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل ﻗﺼﺪ ﺧﺮﯾﺪن زﻣﺎن ﺑﺮاي ﻗﺪرت ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﯾﻮرش ﺳﺮﺳﺨﺘﺎﻧﻪ را داﺷﺖ ﮐﻪ آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل اﺳﯿﺮ ﺣﯿﻠﻪ ﭘﺎدﺷﺎه اﯾﻼم ﻧﺸﺪ و ارﺗﺶ آﺷﻮر ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ اﯾﻼم ﭘﺮداﺧﺖ. ارﺗﺶ اﯾﻼم ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮرد و ﺗﺌﻮﻣﺎن ﮐﻪ ﻣﺠﺮوح ﺷﺪه ﺑﻮد، ﺳﺮش ﺑﻪ دﺳﺖ ﯾﮑﯽ از ﺷﺎﻫﺰادﮔﺎن ﭘﻨﺎﻫﻨﺪه ﺑﻪ درﺑﺎر آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل ﺑﺮﯾﺪه ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻧﯿﻨﻮا ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪ.
آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل ﺑﺮادر ﺗﺌﻮﻣﺎن ﺑﻪ ﻧﺎم اﯾﮕﺎش را ﭘﺎدﺷﺎه اﯾﻼم ﮐﺮد و ﺑﻪ آﺷﻮر ﺑﺎزﮔﺸﺖ. در اﯾﻦ دوران ﺑﺮادر آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل در ﺑﺎﺑﻞ ﻋﻠﯿﻪ او ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ. ﭘﺎدﺷﺎه اﯾﻼم ﻧﺨﺴﺖ ﺑﯽﻃﺮﻓﯽ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ، وﻟﯽ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل از او ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪاي ﺷﻬﺮ ارخ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻧﺎﻧﺎ را ﺑﻪ آﺷﻮر ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ، ﭘﺎدﺷﺎه اﯾﻼم از ﺗﺮس از ﻣﯿﺎن رﻓﺘﻦ ﺣﯿﺜﯿﺖ ﺧﻮد از آن ﺳﺮﺑﺎز زد و ﺑﺎ ﺑﺮادر آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل ﻫﻢﭘﯿﻤﺎن ﮔﺮدﯾﺪ.
آشوربانیپال جانشین پدرش (۶۶۹ پیش از میلاد) اسرحدون شد.
اﯾﻦ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ در ﺣﺎل ﺷﮑﻞﮔﯿﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از ﺑﺮادران ﭘﺎدﺷﺎه اﯾﻼم ﺑﻪ ﻧﺎم ﺗﺎﻣﺎرﯾﺘﻮ ﻋﻠﯿﻪ ﺷﺎه ﺷﻮرش ﮐﺮد و ﭘﺎدﺷﺎه اﯾﻼم ﺷﺪ. او ﯾﮑﯽ از ﺑﯽآﺑﺮوﺗﺮﯾﻦ ﺷﺎﻫﺎن اﯾﻼم اﺳﺖ. ﺗﺎﻣﺎرﯾﺘﻮ ﺑﻪ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ از ﺑﺮادر آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل اداﻣﻪ داد. او از ﭼﯿﺶﭘِﺶ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﭘﺎرس (ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺷﺮﻗﯽ اﯾﻼم) ﻫﻢ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﺮد. ﺳﯿﺎﺳﺖ ﭘﺎرﺳﯿﺎن در آﻧﺰﻣﺎن دﺧﺎﻟﺖ ﻧﮑﺮدن در ﺟﻨﮓ اﺑﺮﻗﺪرتﻫﺎ ﺑﻮد. ﭘﺲ ﮐﻤﮑﯽ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ. ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﯿﺎﺳﺖ درﺳﺖ ﭼﯿﺶﭘﺶ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺎرﺳﯿﺎن را ﻧﺠﺎت داد ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻘﺪﻣﻪاي ﺷﺪ ﺑﺮ اﻣﭙﺮاﺗﻮري آﯾﻨﺪه آﻧﺎن.
ﭘﺎرﺳﯿﺎن شتاب ﺑﻪ ﺧﺮج ﻧﺪادﻧﺪ. آﻧﻬﺎ ﺗﺎزه ﻣﯿﻬﻦ ﺧﻮد را ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﻃﻤﻊ ﻧﮑﺮدﻧﺪ. ﺻﺒﺮ ﭘﯿﺸﻪ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻓﺮﺻﺖ دادﻧﺪ ﺗﺎ ﺳﻪ ﻏﻮل ﺑﺰرگ ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻼم، آﺷﻮر و ﻣﺎد ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ را ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﻨﺪ و ﺗﺎ در زﻣﺎن ﻣﻨﺎﺳﺐ، ﺟﻬﺎﻧﯽ را ﺑﻪ ارث ﺑﺮﻧﺪ. آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﺑﺎﺑﻞ ﮐﻪ در دﺳﺖ ﺑﺮادرش ﺑﻮد و اﯾﻼم ﺑﺠﻨﮕﺪ. ﭘﺲ ﻓﺮدي از اﯾﻼﻣﯿﺎن را ﺑﻪ ﺷﻮرش ﻋﻠﯿﻪ ﺷﺎه اﯾﻼم واداﺷﺖ. ﺑﻮﻏﺎش، ﺷﺎه اﯾﻼم را دﺳﺘﮕﯿﺮ و ﺑﻪ آﺷﻮر ﻓﺮﺳﺘﺎد. آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل ﻧﯿﺰ ﭘﺲ ازدﺳﺘﮕﯿﺮي ﺷﺎه اﯾﻼم ﺑﺎ او ﺑﻪ ﻧﯿﮑﯽ رﻓﺘﺎر ﮐﺮد و ﺑﻪ او ﭘﻨﺎه داد. ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﻧﻤﯽداﻧﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ از آﯾﻨﺪه ﻧﮕﺮي ﺷﺎه آﺷﻮر ﺑﻮد و ﯾﺎ دﻟﯿﻞ دﯾﮕﺮي داﺷﺖ. آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ ﯾﻮرش ﺑﺮد و ﮐﺎر ﺑﺮادر ﺧﻮد را ﯾﮑﺴﺮه ﮐﺮد و ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﺎﺑﻞ را وﯾﺮاﻧﻪ ﺳﺎﺧﺖ.
وﻟﯽ در اﯾﻦ زﻣﺎن ﺑﻮﻏﺎش ﺑﻪ دﺳﺖ ﺷﺎﻫﺰاده اﯾﻼﻣﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﻮﻧﺒﺎن ﮐﺎﻟﻮداش ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه و اﯾﻼم دوﺑﺎره ﻣﺴﺘﻘﻞ ﮔﺮدﯾﺪ. آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل از ﺷﺎه ﻧﻮ اﯾﻼم ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﮐﻠﺪاﻧﯽﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺷﻮرش ﺑﺎﺑﻞ دﺳﺖ داﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻪ اﯾﻼم ﭘﻨﺎه ﺑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺖ ﺧﺪاي ﻧﺎﻧﺎ، ﺑﻪ آﺷﻮر ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ. وﻟﯽ ﮐﺎﻟﻮداش اﯾﻦ را از ﻧﻈﺮ ﺣﯿﺜﯿﺘﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮگ ﻣﯽداﻧﺴﺖ. آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل ﻧﯿﺰ ﺷﺎه ﭘﯿﺸﯿﻦ اﯾﻼم ﻣﺎرﯾﺘﻮ، را ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﮐﺎﻟﻮداش ﻓﺮﺳﺘﺎد. در اﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﻣﺎرﯾﺘﻮ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺳﭙﺎه آﺷﻮري ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﮐﺎﻟﻮداش ﮔﺸﺖ. اﻣﭙﺮاﺗﻮر آﺷﻮر، ﻣﺎرﯾﺘﻮ را زﯾﺮ ﻧﻈﺎرت ﺳﺮداران آﺷﻮري ﺑﻪ ﺷﺎﻫﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪ.
ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺎرﯾﺘﻮ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ اﺷﺘﺒﺎه ﺑﺰرﮔﯽ ﮐﺮده و ﺑﺮاي ﮐﺴﺐ اﺳﺘﻘﻼل ﻣﻄﻠﻖ، ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﺮ ﮐﺸﺘﺎر ﺳﺮداران آﺷﻮري ﮔﺮﻓﺖ. ﻫﻤﺎن اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﮐﻪ آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل ﻣﻨﺘﻈﺮ آن ﺑﻮد ﺗﺎ ﮐﺎر اﯾﻼم را ﯾﮑﺴﺮه ﮐﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن آﺷﻮري ﮐﻪ ﺑﺮ ﺷﻮش ﭼﯿﺮه ﺑﻮدﻧﺪ، در ﺳﺎل 640 پ.م ﺑﻪ دﺳﺘﻮر آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل اﯾﻦ ﺷﻬﺮ را ﻏﺎرت و وﯾﺮان ﮐﺮدﻧﺪ. وﻟﯽ ﺑﻪ ﻗﻠﻤﺮو ﭘﺎرﺳﯿﺎن وارد ﻧﺸﺪﻧﺪ. ﺷﺎه آﺷﻮر ﺑﺮاي ﺗﮑﻤﯿﻞ ﭘﯿﺮوزي ﺧﻮد ﻓﺮﻣﺎن داد ﮐﻪ ﮐﺎﻟﻮداش و ﻣﺎرﯾﺘﻮ (ﻫﺮ دو ﺷﺎه اﯾﻼم) را ﺑﻪ اراﺑﻪ ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺷﺎه ﺑﺴﺘﻪ و اﯾﻦ اراﺑﻪ را از ﺷﻮش ﺗﺎ ﻣﻌﺒﺪ آﺷﻮر و اﯾﺸﺘﺎر ﺑﮑﺸﻨﺪ.
ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ دوﻟﺖ اﯾﻼﻣﯿﺎن ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻨﻘﺮض ﮔﺸﺖ. آﺷﻮرﺑﺎﻧﯿﭙﺎل در ﻣﻮرد ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ آﻧﻬﺎ در ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺧﻮد ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: »ﻣﻦ ﺷﻮش ﺷﻬﺮ ﺑﺰرگ ﻣﻘﺪس، ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺧﺪاﯾﺎن و ﻣﺤﻞ اﺳﺮار آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ آﺷﻮر و اﯾﺸﺘﺮ ﻓﺘﺢ ﮐﺮدم.....در ﮔﻨﺠﻬﺎﯾﺶ را ﮐﻪ در آن زر و ﺳﯿﻢ و ﻣﺎل ﻓﺮاوان ﺑﻮد ﮔﺸﻮدم... ﻫﻤﻪ ﻃﻼ و ﻧﻘﺮه و ﺛﺮوت را ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺎن ﭘﯿﺸﯿﻦ اﯾﻼم در آن ﮔﺮد آورده ﺑﻮدﻧﺪ...آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻏﻨﯿﻤﺖ ﺟﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ آﺷﻮر آوردم. ﻣﻦ زﯾﮕﻮرات ﺷﻮش را ﮐﻪ از آﺟﺮﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﻻﺟﻮرد ﻟﻌﺎب داده ﺷﺪه ﺑﻮد، ﻣﻦ ﺗﺰﯾﯿﻨﺎت ﺑﻨﺎ را ﮐﻪ از ﻣﺲ ﺻﯿﻘﻞ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺷﮑﺴﺘﻢ.
ﺷﻮﺷﯿﻨﺎك ﺧﺪاي اﺳﺮارآﻣﯿﺰ ﮐﻪ در ﻣﮑﺎﻧﻬﺎي اﺳﺮارآﻣﯿﺰ اﻗﺎﻣﺖ دارد و ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﺪﯾﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ او ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺪاﯾﯽ ﻣﯿﮑﻨﺪ، ﺳﻮﻣﻮدو، ﻟﮑﻤﺮ.....اﯾﻦ ﺧﺪاﯾﺎن را ﺑﺎ زﯾﻨﺖ آﻻﺗﺸﺎن، ﺛﺮوﺗﺸﺎن......ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ آﺷﻮر آوردم....ﭘﯿﮑﺮه ﮔﺎوﻫﺎي ﻧﺮ وﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ را ﮐﻪ زﯾﻨﺖ ﺑﺨﺶ درﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ از ﺟﺎ ﮐﻨﺪم، ﻣﻌﺎﺑﺪ اﯾﻼم را ﺑﺎ ﺧﺎك ﯾﮑﺴﺎن ﮐﺮدم و ﺧﺪاﯾﺎن آن را ﺑﻪ ﺑﺎد دادم. ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﻣﻦ ﺑﻪ ﺑﯿﺸﻪﻫﺎي ﻣﻘﺪس آﻧﺎن ﮐﻪ ﺗﺎ آن ﻫﻨﮕﺎم ﻫﯿﭻ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪاي از ﮐﻨﺎر آﻧﻬﺎ ﮔﺬر ﻧﮑﺮده ﺑﻮد ﮔﺎم ﻧﻬﺎدﻧﺪ، اﺳﺮار آن را دﯾﺪﻧﺪ و ﺑﻪ آﺗﺶ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ.
ﻣﻦ ﻗﺒﺮﻫﺎي ﺷﺎﻫﺎن ﻗﺪﯾﻢ و ﺟﺪﯾﺪ آن را.....وﯾﺮان و ﻣﺘﺮوك ﮐﺮدم. اﺟﺴﺎد آﻧﻬﺎ را در ﺟﻠﻮي آﻓﺘﺎب ﻗﺮار دادم و اﺳﺘﺨﻮاﻧﻬﺎي آﻧﺎن را ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ آﺷﻮر آوردم.... ﻫﻤﻪ ﺧﺎك ﺷﻬﺮ ﺷﻮش و ﺷﻬﺮ ﻣﺎداﮐﺘﻮر و ﺷﻬﺮﻫﺎي دﯾﮕﺮ را ﺑﻪ ﺗﻮﺑﺮه ﮐﺸﯿﺪم و در ﻣﺪت ﯾﮏ ﻣﺎه و ﯾﮏ روز ﺳﺮزﻣﯿﻦ اﯾﻼم را ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭘﻬﻨﺎي آن ﺟﺎروب ﮐﺮدم. ﻣﻦ اﯾﻦ ﮐﺸﻮر را از ﮔﺬﺷﺘﻦ دام و ﮔﻮﺳﭙﻨﺪ و ﻧﻐﻤﻪﻫﺎي ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺑﯽ ﻧﺼﯿﺐ ﮐﺮدم و ﺑﻪ درﻧﺪﮔﺎن و ﻣﺎران و ﺟﺎﻧﻮران وﺣﺸﯽ رﺧﺼﺖ دادم ﮐﻪ آن را ﻓﺮو ﮔﯿﺮﻧﺪ. ﻣﻦ در ﻣﺪت ﯾﮏ ﻣﺎه و ﺑﯿﺴﺖ و ﭘﻨﺞ روز اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ را ﺑﻪ ﺑﯿﺎﺑﺎن ﺑﺮﻫﻮت ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﺮدم.
ﻣﻦ در روﺳﺘﺎﻫﺎي آن ﻧﻤﮏ رﯾﺨﺘﻪ و ﺧﺎر ﮐﺎﺷﺘﻢ. ﻣﻦ دﺧﺘﺮان ﺷﺎﻫﺎن، ﻫﻤﺴﺮان ﺷﺎﻫﺎن، ﻫﻤﻪ ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎي ﻗﺪﯾﻢ و ﺟﺪﯾﺪ ﺷﺎﻫﺎن، ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﺎن، ﺷﻬﺮداران ﺷﻬﺮﻫﺎ..... ﺳﺎﮐﻨﺎن ﻣﺮد و زن....ﭼﻬﺎرﭘﺎﯾﺎن ﺑﺰرگ و ﮐﻮﭼﮏ ﮐﻪ ﺷﻤﺎرﺷﺎن از ﻣﻠﺦ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮد را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻏﻨﯿﻤﺖ ﺟﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ آﺷﻮر رواﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻢ..... آواي اﻧﺴﺎن، ﺳﻢ ﭼﻬﺎرﭘﺎﯾﺎن ﺑﺰرگ (1)و ﮐﻮﭼﮏ، ﻓﺮﯾﺎدﻫﺎي ﺷﺎدي....ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ از آﻧﺠﺎ رﺧﺖ ﺑﺮ ﺑﺴﺖ«
آشوربانیپال، پادشاه آشوری (۶۶۸ – ۶۲۷ قبل از میلاد) در غرب ایران
ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ درﺑﺎره اﯾﻼم در ﮐﺘﺎب ارﻣﯿﺎي ﻧﺒﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ: »ﯾﻬﻮه ﺻﺒﺎﯾﻮت ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ، اﯾﻨﮏ ﻣﻦ ﮐﻤﺎن اﯾﻼم و ﻣﺎﯾﻪ ﻗﻮت اﯾﺸﺎن را ﺧﻮاﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ. و ﭼﻬﺎر ﺑﺎد را از ﭼﻬﺎر ﺳﻤﺖ آﺳﻤﺎن ﺑﺮ اﯾﻼم ﺧﻮاﻫﻢ وزاﻧﯿﺪ و اﯾﺸﺎن را ﺑﻪ ﺳﻮي ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﺑﺎدﻫﺎ ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﺧﻮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻪﻃﻮري ﮐﻪ ﻫﯿﭻ اﻣﺘﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم اﯾﻼم ﻧﺰد آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺎﯾﻨﺪ. و اﻫﻞ اﯾﻼم را ﺑﺎ ﺣﻀﻮر دﺷﻤﻨﺎن اﯾﺸﺎن و ﺑﺎ ﺣﻀﻮر آﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﺟﺎن اﯾﺸﺎن ﮐﺮده اﻧﺪ، ﻣﺸﻮش ﺧﻮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ. ﺑﺮ اﯾﺸﺎن ﺑﻼ و ﺧﺸﻢ ﺧﻮﯾﺶ را وارد ﺧﻮاﻫﻢ آورد و ﺷﻤﺸﯿﺮ را در ﻋﻘﺐ اﯾﺸﺎن ﺧﻮاﻫﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ اﯾﺸﺎن را ﻫﻼك ﺳﺎزم. و ﻣﻦ ﮐﺮﺳﯽ ﺧﻮد را در اﯾﻼم ﺑﺮ ﭘﺎ ﺧﻮاﻫﻢ ﻧﻤﻮد و ﭘﺎدﺷﺎه و ﺳﺮوران را از آﻧﺠﺎ ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ«
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . ﻫﯿﻨﺘﺲ: دﻧﯿﺎي ﮔﻤﺸﺪه اﯾﻼم
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ارسالها: 6368
#27
Posted: 18 Jan 2014 15:26
فصل سوم
مــادهــا
بخش اول : اقوام ماد
ﮔﻤﺎن ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎ در آﻏﺎز ﻫﺰاره ﻧﺨﺴﺖ ﭘﯿﺶ از ﻣﯿﻼد (1000 پ.م) ﺑﻪ اﯾﺮان ﮐﻮچ ﮐﺮدهو ﮔﺮوﻫﯽ در ﺧﺮاﺳﺎن و ﮔﺮوﻫﯽ دﯾﮕﺮ در ﻏﺮب و ﺷﻤﺎل ﻏﺮب اﯾﺮان ﺳﮑﻮﻧﺖ ﮐﺮدﻧﺪ. اﺣﺘﻤﺎﻻ در ﺳﺪه دﻫﻢو ﺣﺘﺎ ﻧﻬﻢ پ.م ﻫﯿﭻ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻣﯿﺎن ﻣﺎدﻫﺎ و ﭘﺎرﺳﯿﺎن وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ. آﻧﻬﺎ در ﮐﻨﺎر ﻫﻢ در ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺷﻤﺎﻟﯽزاﮔﺮس و ﺟﻨﻮﺑﯽ اﻟﺒﺮز ﻣﯽزﯾﺴﺘﻨﺪ. ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﺎدﻫﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﯾﮏ ﻗﺒﯿﻠﻪاز دهﻫﺎ ﻗﺒﯿﻠﻪاي ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻞ آﻧﻬﺎ ﻣﺎدﻫﺎ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ. در اﻟﻮاح آﺷﻮري ﺑﺎ واژه ﭘﺎرس زودﺗﺮ از ﻣﺎد روﺑﺮوﻣﯽﺷﻮﯾﻢ.
آﻧﻬﻢ در ﮐﻨﺎر درﯾﺎي اروﻣﯿﻪ و در ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﯽ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ اورارﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﺳﺎلﻫﺎي 1000 ﺗﺎ 800پ.م ﻗﺪرﺗﯽ ﻣﻬﻢ در ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﯿﺎن درﯾﺎﭼﻪ اروﻣﯿﻪ و درﯾﺎﭼﻪ وان ﺑﻮد. آﺷﮑﺎر ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﭼﺮا ﭘﺎرﺳﯿﺎن درآﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر ﻧﺸﺪﻧﺪ. ﺷﺎﯾﺪ دﻟﯿﻠﺶ ﻓﺸﺎر اورارﺗﻮﻫﺎ و ﯾﺎ ﻣﺎدﻫﺎ ﺑﻮد. ﺑﻪ ﻫﺮ ﺷﮑﻞ ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﺑﺎ دﺳﺘﺎوردﻫﺎ وﺗﺠﺮﺑﯿﺎت زﯾﺎدي از اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ رﻓﺘﻨﺪ. ﻫﻨﺮ و ﺻﻨﻌﺖ اورارﺗﻮﻫﺎ ﺗﺎﺛﯿﺮ زﯾﺎدي روي ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﻧﻬﺎد. آﻧﻬﺎ ﻣﺴﯿﺮزاﮔﺮس را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﻮب ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻧﻮﯾﻨﯽ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻧﺪ. ﻣﯿﻬﻦ ﻧﻮي آﻧﻬﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺒﻮد ﺟﺰﭘﺎرﺳﻮﻣﺎش ﮐﻪ اﻣﺮوز در ﺷﻤﺎل ﺷﺮﻗﯽ ﺧﻮزﺳﺘﺎن(۱) و ﭼﻬﺎرﻣﺤﺎل ﺑﺨﺘﯿﺎري درﺳﺖ در ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﯽ اﯾﻼم ﮐﻪﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎ ﺑﺮاي ﮐﺸﺎورزي را در اﺧﺘﯿﺎر داﺷﺘﻪ و ﭼﺸﻢ ﻃﻤﻌﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻧﺪاﺷﺖ، ﺑﻮد.
منشور پارسوماش و وارگه هومت پارسوماش
در اﯾﻦ زﻣﺎنﺑﻪ ﻣﺪت ﺑﯿﺶ از ﯾﮏ ﺳﺪه، ﭘﺎرسﻫﺎ ﺧﺮاﺟﮕﺬار ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ اﯾﻼم ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮد ﺗﺎ از آﺳﯿﺐﻫﺎيآن دوران دور ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ. از ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﺎد در ﮐﺘﯿﺒﻪﻫﺎي ﻋﺼﺮ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان ﻣﺎدا، در آﺛﺎر ﺗﺎرﯾﺨﻨﮕﺎرانﻏﺮﺑﯽ مِدی و مِدیا و در ﺳﻨﮓﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي آﺷﻮر ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪي آﻣﺎداي ﯾﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ درﺑﺮﮔﯿﺮﻧﺪهي ﺑﺨﺶ ﻏﺮﺑﯽ ﻓﻼت اﯾﺮان ﺑﻮد. ﺳﺮزﻣﯿﻦ آذرﺑﺎﯾﺠﺎن ﮐﻨﻮﻧﯽ در ﺷﻤﺎل ﻏﺮﺑﯽ اﯾﺮان را ﺑﺎ ﻧﺎم ﻣﺎدﮐﻮﭼﮏ ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ و ري، ﺣﻮزه ﺷﻤﺎل ﻏﺮﺑﯽ ﮐﻮﯾﺮ ﻣﺮﮐﺰي، ﻫﻤﺪان و ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎه و ﮐﺮدﺳﺘﺎن اﻣﺮوزي را ﺑﺎ ﻧﺎم ﻣﺎد ﺑﺰرگ.
وﻟﯽ در دوران اوج ﻗﺪرت، ﻣﺎدﻫﺎ ﺑﺮ ﺷﻤﺎل ﻣﯿﺎﻧﺮودان و ﻧﯿﻤﻪ ﻏﺮﺑﯽ ﺗﺮﮐﯿﻪ اﻣﺮوزي و ﺷﻤﺎل رود ارس و ﻗﻔﻘﺎز(۲) و ﺑﺨﺶﻫﺎي ﻣﺮﮐﺰي اﯾﺮان ﭼﯿﺮه ﺷﺪﻧﺪ.(۳) از دﯾﺪ ﺗﺎرﯾﺨﻨﮕﺎر ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ (ﻫﺮودوت) ﻣﺎدﻫﺎ 6 ﻗﺒﯿﻠﻪ داﺷﺘﻨﺪ: ﺑﻮزﻫﺎ ﭘﺎرﺗﺎﮐُﻦﻫﺎاِستِروﺧﺎتﻫﺎ،اَرﯾﺰاﻧﺖﻫﺎ، ﺑﻮدﯾﻦﻫﺎ و ﻧﺎﻣﯽﺗﺮﯾﻦ ﻗﺒﯿﻠﻪ ﻣﺎدﻫﺎ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﻐﺎن.
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . ﻣﺴﺠﺪ ﺳﻠﯿﻤﺎن
۲ . ﺳﺮزﻣﯿﻨﻬﺎي ﺷﻤﺎﻟﯽ رود ارس در آﻧﺰﻣﺎن آﻟﺒﺎﻧﯽ ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﯽﺷﺪ.
۳ . درﺑﺎره دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻣﺎدﻫﺎ ﺑﻪ درﯾﺎي ﮐﺎﺳﭙﯿﻦ در ﺷﻤﺎل و ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎي ﺷﺮﻗﯽ اﯾﺮان ﻣﺪرك و ﺳﻨﺪ ﻣﻌﺘﺒﺮي ﯾﺎﻓﺖ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#29
Posted: 18 Jan 2014 15:36
nisha2552: به به چه تاپیکی
خسته نباشی
سلام ، ممنون فرید خان .
لطف دارید
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ارسالها: 6368
#30
Posted: 18 Jan 2014 16:28
بخش دوم : همبستگی مادها
ﭘﺎﯾﻪﮔﺬاري دوﻟﺖ ﺑﺰرگ ﻣﺎد را ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ روﯾﺪادﻫﺎ در ﺗﺎرﯾﺦ اﯾﺮان ﺑﻪ ﺷﻤﺎر آورد.روﯾﺪادي ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﮔﺮدﯾﺪ ﺗﺎ »ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ دوﻟﺖ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎي اﯾﺮان« ﺷﮑﻞ ﺑﮕﯿﺮد. ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ دﯾﺪﯾﻢ۱۰۰۰ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ از ﻣﺎدﻫﺎ، ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ اﯾﻼم را در اﯾﺮان داﺷﺘﯿﻢ ﮐﻪ اﻓﺘﺨﺎرات ﺑﺰرﮔﯽ ﻧﯿﺰ از ﺧﻮد ﺑﺠﺎيﮔﺬاﺷﺖ. وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﻫﯿﭻ ﻣﺪرك ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﯽ ﮐﻪ اﯾﻼﻣﯽﻫﺎ را آرﯾﺎﯾﯽ ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻧﺪ وﺟﻮد ﻧﺪارد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ دوﻟﺖ ﻣﺎد را ﺳﺮآﻏﺎز دوﻟﺖ ﻫﻤﺒﺴﺘﻪي آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎ در اﯾﺮان ﺑﺪاﻧﯿﻢ.
دوﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺸﻮر و ﻣﺮدﻣﺶ را از ﯾﻮرشﻫﺎي وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ اﻗﻮام ﺳﺎﻣﯽ ﻧﮕﻪ داﺷﺖ، ﺑﻠﮑﻪ روﯾﺎيﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ را ﻣﺤﻘﻖ ﮔﺮداﻧﺪ. ﻫﯿﭻ ﺷﮑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﺎدﻫﺎ را از ﺗﺎرﯾﺦ ﺣﺬف ﮐﻨﯿﻢ،ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﻫﻢ وﺟﻮد ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ. ﭼﺮاﮐﻪ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ رﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎدﻫﺎ ﺑﺨﺶ ﺑﺰرﮔﯽ از ﻣﺴﯿﺮ آﻧﺮا ﻃﯽ ﮐﺮده ﺑﻮده و ﺳﭙﺲ ﻣﺸﻌﻞ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﺮادران ﭘﺎرﺳﯽ ﺧﻮد ﺳﭙﺮده ﺑﻮدﻧﺪ.
ﺑﻪ ﻫﺮ روي از ﺑﻌﺪ ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﭘﯿﺪاﯾﺶ اﺗﺤﺎدﯾﻪ و ﺳﭙﺲ دوﻟﺖ و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﻣﺎد راﻣﯽﺗﻮان در ﺗﺠﺎوزﮔﺮيﻫﺎي وﯾﺮانﮔﺮاﻧﻪي آﺷﻮر ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد. ﺷﺮح ﻟﺸﮕﺮﮐﺸﯽﻫﺎي ﺷﺎﻫﺎن آﺷﻮري ﺑﻪﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎي ﺟﻨﻮب درﯾﺎﭼﻪ اروﻣﯿﻪ ﺗﺎ ﻫﻤﺪان ﮐﻪ اﺳﻨﺎدي از آﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﺟﺎي ﻣﺎﻧﺪه، ﺷﺮح ﺗﺎراﺟﮕﺮي و ﮐﺸﺘﺎر وﺗﺨﺮﯾﺐ روﺳﺘﺎﻫﺎ و ﺑﺮدهﮔﯿﺮيﻫﺎﺳﺖ، وﻟﯽ در ﻫﯿﭻ ﺟﺎ ﺳﺨﻨﯽ از ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎ ﺑﻪ ﮐﺸﻮر آﺷﻮر در ﻣﯿﺎن ﻧﯿﺴﺖ.
ﺟﻨﮓﻫﺎي آﺷﻮر ﺑﺎ اورارﺗﻮ در ﺳﺪه ﻫﺸﺘﻢ پ.م ﺑﺮاي ﻣﺎدﻫﺎ اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺴﯿﺎري داﺷﺖ، ﭼﺮاﮐﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﺮاي ﻣﺪﺗﯽ از ﺗﺠﺎوز آﺷﻮريﻫﺎ اﯾﻤﻦ ﻧﮕﺎه داﺷﺖ. ﻣﺎدﻫﺎ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﻣﺎداﻣﯽ ﮐﻪ آﺷﻮر ﺑﺮ اﺳﺐ ﻗﺪرت ﺳﻮار اﺳﺖ، ﻣﺎد ﯾﮏ ﺧﺮاﺟﮕﺰار ﺑﺮﺟﺎي ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ. ﭘﺲ ﻓﺮﺻﺖ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ، اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي را ﺗﺸﮑﯿﻞ دﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ آﺷﻮريﻫﺎ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ. در اﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺑﺰرﮔﺎن ﻗﺒﺎﯾﻞ ﻣﺎد ﺑﻪ رﻫﺒﺮي ﺑﺰرﮔﻤﺮدي ﺑﻪ ﻧﺎم دﯾﺎاﮐﻮ(۱)، ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ ﺷﺪه و ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ دوﻟﺖ ﺧﻮﯾﺶ را در ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﯽ ﺷﺮﻗﯽ آﺷﻮر ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺘﺨﺘﯽ ﻫﮕﻤﺘﺎﻧﻪ(۲) ﭘﺪﯾﺪ آورده و ﭘﺎﯾﻪﻫﺎي ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ آرﯾﺎﯾﯽ در اﯾﺮان را ﺑﻨﯿﺎن ﻧﻬﺎدﻧﺪ.
هگمتانه
دیاکو
ﺑﺮ اﺳﺎس آﻧﭽﻪ ﻫﺮودوت (ﮐﻪ ﯾﮕﺎﻧﻪ ﺳﻨﺪ ﺗﺎرﯾﺨﯽ از ﻣﺎدﻫﺎﺳﺖ) ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ، دﯾﺎاﮐﻮ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻋﺪاﻟﺖ ودرﺳﺘﮑﺎري و ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ ﮐﻪ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان رﯾﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻗﺒﺎﯾﻞ ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ ﻣﺎد ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﺷﺪ. او ﺑﺮاي ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪﺷﺪن، ﺑﺎ دوﻟﺖ ﻣﺎﻧﺎ ﮐﻪ ﻗﻠﻤﺮوﯾﺶ ﻣﯿﺎن ﻣﺎدﻫﺎ و اورارﺗﻮ و آﺷﻮر ﻣﺤﺎﺻﺮه ﺑﻮد، ﻫﻢﭘﯿﻤﺎن ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ دوﻟﺖ ﻧﻮﭘﺎي ﺧﻮﯾﺶ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﺠﺎوزات آﺷﻮرﯾﺎن ﺑﺎﯾﺴﺘﺪ.
ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻧﺎمﻫﺎي ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﻣﺎﻧﺎﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﯾﺮان زو و ﺑﮓداﺗﺎ ﯾﺎ ﻫﻤﺎن ﺑﻐﺪاد در ﻣﯽﯾﺎﺑﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ درﺑﺎره آرﯾﺎﯾﯽ ﺑﻮدن ﻣﺎﻧﺎﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﮔﻤﺎﻧﻪزﻧﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﺑﺮ اﺳﺎس روﯾﺪادﻧﮕﺎري آﺷﻮرﯾﺎن ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﮐﻪ در دوران ﺳﺎرﮔﻮن دوم، ﺟﻨﮕﯽ ﺳﺨﺖ ﻣﯿﺎن دوﻟﺖ ﻣﺎﻧﺎ و آﺷﻮر درﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﯿﺮوزي آﺷﻮرﯾﺎن اﻧﺠﺎﻣﯿﺪ. دﯾﺎاﮐﻮ ﭘﺲ از اﯾﻦ روﯾﺪاد ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻪ ﺳﻮي ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﺎ اورارﺗﻮ ﮐﻪ از دﺷﻤﻨﺎن ﺳﺮﺳﺨﺖ آﺷﻮر ﺑﻮدﻧﺪ، رﻓﺖ. اورارﺗﻮﻫﺎ ﺑﻪ آﺷﻮر ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮده و در ﭘﺎﯾﺎن از ﺳﺎرﮔﻮن ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮردﻧﺪ. ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﺳﺎرﮔﻮن دوم ﺑﻪ ﻣﺎد ﻟﺸﮑﺮ ﮐﺸﯿﺪ و دﯾﺎاﮐﻮ را ﺷﮑﺴﺖ داد. ﺑﺎ ﻫﻤﻪ اﺳﺎرتﻫﺎ و وﯾﺮاﻧﯽﻫﺎ، ﻣﺎد ﺑﻪ آﺷﻮر ﭘﯿﻮﺳﺖ ﻧﺸﺪ.
ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﭘﺮداﺧﺖ ﺑﺎج و ﺧﺮاج ﮔﺮدﯾﺪ. اﯾﻦ ﺑﺎج و ﺧﺮاجﻫﺎ ﻋﺒﺎرت ﺑﻮد از 300 ﺗﺎﻟﻨﺖ(۳) ﺳﻨﮓ ﻻﺟﻮرد، 500 ﺗﺎﻟﻨﺖ (۴)ﻣﺼﻨﻮﻋﺎت ﻣﻔﺮﻏﯽ، 5000 اﺳﺐ و ﺷﻤﺎري از ﺟﺎﻧﻮران ﺷﺎﺧﺪار. اﯾﻦ ﺗﺎرﯾﺦ درﺳﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ آﺷﻮرﯾﺎن ﺑﻪ ﻣﺎﻣﯽدﻫﻨﺪ. وﻟﯽ از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ رواﯾﺎت ﻋﻮاﻣﺎﻧﻪ در اﯾﻦ ﺑﺎره را در ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺮودوت ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ. ﮐﻪ دﯾﺎاﮐﻮ ﯾﮏ ﺗﻨﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﻣﺎد را ﺗﺎﺳﯿﺲ ﮐﺮده و ﺑﻪ ﻗﺪرت ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
در اﯾﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ، ﻣﺎد ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﺧﻮد را ﻧﻤﯽدﯾﺪ. ﻣﺎدﻫﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ اﯾﻼﻣﯿﺎن ﺑﺮ ﺿﺪ دﺷﻤﻦ ﻣﺸﺘﺮك، ﯾﻌﻨﯽ آﺷﻮر ﻫﻢﭘﯿﻤﺎن ﻧﺸﺪﻧﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ، ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻣﺎد و اﯾﻼم ﻣﺴﺘﻘﻞ از ﻫﻢ ﺑﺎ آﺷﻮر ﻣﯽﺟﻨﮕﯿﺪﻧﺪ. در ﺳﺎل 714 پ.م در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ آﺷﻮر ﻣﺸﻐﻮل ﻧﺒﺮد ﺑﺎ اورارﺗﻮ ﺑﻮد، ﻣﺎدﻫﺎ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ را ﻣﻨﺎﺳﺐ دﯾﺪه و ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪزﯾﺮ ﻗﺪرت آﺷﻮر ﺑﻮد ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮدﻧﺪ. ﺑﯽدرﻧﮓ ﺳﺎرﮔﻮن دوم ﺑﻪ روﯾﺎروﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﺎدﻫﺎ ﺷﺘﺎﻓﺖ و ﭼﻨﺪﯾﻦ آﺑﺎدي رادر ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎه ﮐﻨﻮﻧﯽ وﯾﺮان ﮐﺮد. وﻟﯽ از ﻣﺘﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﯾﺶ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮ ﻣﯽآﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﭘﯿﺮوز ﺷﻮد ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:
»ﻣﺎدﻫﺎي ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ ﻣﺜﻞ راﻫﺰﻧﺎن ﺑﻪ ﮐﻮﻫﻬﺎ و ﺑﯿﺎﺑﺎنﻫﺎ رويآور ﺷﺪﻧﺪ«!
ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﭘﺎدﺷﺎه آﺷﻮر در ﯾﮑﯽ از ﻧﺒﺮدﻫﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ. ﺳﻨﺎﺧﺮﯾﺐ ﭘﺴﺮ او، ﭼﻨﺎن از ﻣﺎدﻫﺎ ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺗﻼﻓﯽ ﻧﯿﻮﻓﺘﺎد و ﺧﺸﻢ ﺧﺪاﯾﺎن از ﭘﺪرش را ﺗﻮﺟﯿﻬﯽ ﺑﺮاي اﯾﻦ اﻣﺮ ﻗﺮارداد. او ﺣﺘﺎ ﺷﻬﺮ ﺗﺎزه ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪهاي را ﮐﻪ ﭘﺪرش در ﺷﻤﺎل ﻧﯿﻨﻮا ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد را ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﺎ ﮐﺸﻮر ﻣﺎد رﻫﺎ ﮐﺮده و ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﻧﯿﻨﻮا را ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ آﺷﻮر ﻗﺮار داد. ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺮودوت دﯾﺎاﮐﻮ 53 ﺳﺎل ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﮐﺮد. ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ او ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶ از اﯾﻦ زﻣﺎن را ﺟﻬﺖ ﻫﻤﺒﺴﺘﻪﮐﺮدن ﻗﺒﺎﯾﻞ ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﻣﺎد ﺳﭙﺮي ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ.
ﭘﺲ از او ﯾﮑﯽ از اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﺪاﻧﺶ ﺑﻪ ﻧﺎم فَرهوَرتیش (۵) در ﺣﺪود ﺳﺎل 675 پ.م ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﻣﺎد رﺳﯿﺪ. از او ﭼﯿﺰ زﯾﺎدي ﻧﻤﯽداﻧﯿﻢ. ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎ ﺣﮑﺎﯾﺖ از آن دارد ﮐﻪ او ﺑﺮ ﺑﺨﺶ وﺳﯿﻌﯽ از اﯾﺮان ﻣﺮﮐﺰي ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. در ﺳﺎلﻫﺎي ﻧﺨﺴﺖ ﺳﺪه 7 پ.م ﻧﻮﻋﯽ آراﻣﺶ و ﺛﺒﺎت ﺑﺮﻗﺮار ﺑﻮد ﮐﻪ در ﺳﺎﯾﻪ آن دوﻟﺖ ﻫﻤﺒﺴﺘﻪي ﻣﺎد ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ ﺧﻮﯾﺶ را در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺗﺜﺒﯿﺖ ﮐﻨﺪ و ﻗﺒﺎﯾﻞ ﮔﻮﺷﻪ ﮐﻨﺎر را ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري ﺑﮑﺸﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﻮي ﺗﮑﺎﻣﻞ ﭘﯿﺶ رود.
ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺮودوت ﻓﺮهورﺗﯿﺶ 22 ﺳﺎل رﯾﺎﺳﺖ ﮐﺮد و ﻫﻤﻪ ﻗﺒﺎﯾﻞ اﯾﺮاﻧﯽ از ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺒﺎﯾﻞ ﭘﺎرس را ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮدار ﺧﻮد ﺳﺎﺧﺖ و آﻧﮕﺎه وارد ﺟﻨﮓ ﺑﺎ دوﻟﺖ آﺷﻮر ﺷﺪ، وﻟﯽ در ﺟﻨﮓ ﺑﺎ آﺷﻮريﻫﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮرده و ﮐﺸﺘﻪ ﮔﺮدﯾﺪ و ﺑﺨﺶ ﺑﺰرﮔﯽ از ﺳﭙﺎﻫﯿﺎﻧﺶ در ﺟﻨﮓ ﺑﺎ آﺷﻮريﻫﺎ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪﻧﺪ. ﺷﮕﻔﺘﺎ ﮐﻪ در اﺳﻨﺎد آﺷﻮري از ﻓﺮهورﺗﯿﺶ و ﺟﻨﮓ و ﻗﺘﻞ او ﺧﺒﺮي ﻧﯿﺴﺖ و ﭼﯿﺮﮔﯽ او ﺑﺮ ﭘﺎرس ﻧﯿﺰ ﺑﺎ روﯾﺪادﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻧﯿﺴﺖ. زﯾﺮا ﭘﺎرس در ﺣﺪود 600 پ.م ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري ﻣﺎد درآﻣﺪ. در آن زﻣﺎن، ﻗﺒﺎﯾﻞ ﭘﺎرس ﻫﻢﭘﯿﻤﺎن و زﯾﺮ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ اﯾﻼم ﺑﻮدﻧﺪ.
ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ رواﯾﺖ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﻓﺮهورﺗﯿﺶ در ﯾﮑﯽ از ﺟﻨﮕﻬﺎ درﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ، و ﻣﯽﺗﻮان اﺣﺘﻤﺎل داد ﮐﻪ او در ﺗﻼش ﺑﺮاي ﭼﯿﺮه ﺷﺪن ﺑﺮ ﻗﺒﺎﯾﻞ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﻏﺮﺑﯽ ﻣﺎد و ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﺮزﻫﺎيآﺷﻮر در ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺣﮑﺎم دﺳﺖﻧﺸﺎﻧﺪه آﺷﻮر ﮐﻪ در دژﻫﺎي ﮐﻮﻫﺴﺘﺎن زاﮔﺮس ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺑﻮدﻧﺪ، ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ.
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺮودوت دﯾﻮﺳﺲ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ.
۲ . ﻫﺎﻣﮕﻤﺎﺗﺎﻧﺎ ﺑﻪ زﺑﺎن ﭘﺎرﺳﯽ ﺑﺎﺳﺘﺎن، آﮔﻤﺎداﻧﺎ ﺑﻪ اﯾﻼﻣﯽ، آﮔﺎﻣﺎﺗﺎﻧﺎ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻠﯽ و اﮐﺒﺎﺗﺎﻧﺎ ﺑﻪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ و ﻫﻤﺪان اﻣﺮوزي.
۳ . ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ۹ تُن
۴ . ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ۱۵ تُن
۵ . هرودوت فِرائورت مینویسد. ولی این نام در کتیبه بیستون فره ورتیش است.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
صفحه 3 از 10