ارسالها: 6368
#51
Posted: 14 Apr 2014 14:32
ﻓﺘﺢ ﺑﺎﺑﻞ
ﺑﺎ ﺳﺴﺘﯽ آﺷﻮرﯾﺎن، ﺑﺎﺑﻞ ﭘﺲ از ﺳﺎلﻫﺎ ﺑﻪ اﺳﺘﻘﻼل رﺳﯿﺪ و ﺑﺎ ﻧﺎﺑﻮدي آﺷﻮرﯾﺎن، و ﭼﺸﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﻣﺎدﻫﺎ به ﻣﯿﺎﻧﺮودان، ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺷﺎه ﺑﺎﺑﻞ اﻓﺘﺎد. ﺑﻪ ﮐﺎرﻫﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻧﺒﻮﮐﺪﻧﺼﺮ ﻫﻢ اﺷﺎره ﮐﺮدﯾﻢ. ﯾﮑﯽ از وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي ﺷﺎﻫﺎن آﺷﻮري و ﮐﻠﺪاﻧﯽ ﻣﻘﺎم ﺷﺎه-ﭘﯿﺎﻣﺒﺮي ﺑﻮد. ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﻧﯿﺰ اﯾﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ را از آﻧﺎن آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﻧﺒﻮﮐﺪﻧﺼﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪاي ﻧﺒﻮ ﺑﻮد. اﻟﺒﺘﻪ آﻧﺰﻣﺎن ﻫﯿﭻ ﻗﻮﻣﯽ ﺑﻪ ﺟﺰ اﯾﺮاﻧﯿﺎن و ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺑﻪ ﯾﮑﺘﺎﭘﺮﺳﺘﯽﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ از ﻣﺤﺒﻮب ﺑﻮدن و ﻣﻘﺒﻮل ﺑﻮدن ﯾﮏ ﺧﺪا در ﻣﯿﺎن ﯾﮏ ﻗﻮم ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ، اﺻﻼ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﯾﮑﺘﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﺳﺨﻦ از ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﻮدن و ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪﺗﺮ ﺑﻮدن اﺳﺖ. ﻧﺒﻮﮐﺪﻧﺼﺮ ﭼﺎره ﯾﮑﭙﺎرﭼﮕﯽ ﻣﺮدﻣﺎن ﻣﯿﺎﻧﺮودان و ﮐﻞ ﺧﺎورﻣﯿﺎﻧﻪ را ﯾﮑﯽ ﺑﻮدن ﺧﺪاي آﻧﺎن ﻣﯽداﻧﺴﺖ. ﭘﺲ اﯾﻦ ﺧﺪا را ﻧﺒﻮ ﮐﻪ ﯾﺎور ﻣﺮدوك ﺧﺪاي ﻣﻠﯽ ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻮد، ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ.
ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﺰرگ ﺑﺎﺑﻞ در ﺳﺎل 561 پ.م، اَمَل مردوک ﭘﺴﺮش ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﺷﺎﻫﯽ ﻧﺸﺴﺖ. ﻧﺎﻗﻮس ﺧﻄﺮ ﺑﻪ ﺻﺪا درآﻣﺪه ﺑﻮد. درﺳﺖ ﻫﻤﺎن ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي آﺷﻮر رﻗﻢ ﺧﻮرده ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺑﺎﺑﻞ رخ داد. اﺧﺘﻼﻓﺎت دروﻧﯽ از ﯾﮏﺳﻮ و ﺿﻌﻒ ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ داﻣﺎد ﻧﺒﻮﮐﺪﻧﺼﺮ ﭘﺲ از دو ﺳﺎل ﺑﺮ ﺿﺪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﻧﻮﯾﻦ ﮐﻮدﺗﺎ ﮐﺮده و ﺳﻠﻄﻨﺖ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮد. وﻟﯽ ﺳﻠﻄﻨﺖ او ﻫﻢ ﺳﻪ ﺳﺎل ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ درازا ﻧﮑﺸﯿﺪ و ﭘﺴﺮش ﺑﻪ ﺟﺎي اوﻧﺸﺴﺖ.
اَمَل مردوک
ﻫﻨﻮز ﭼﻨﺪ ﻣﺎه از ﺳﻠﻄﻨﺖ او ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﯾﮑﯽ از اﺷﺮاف ﺑﺎﺑﻞ ﮐﻮدﺗﺎﯾﯽ را رﻫﺒﺮي ﮐﺮده وﺗﺨﺖ ﺷﺎﻫﯽ را در ﺳﺎل 556 پ.م ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺧﻮد درآورد. ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ (نبونعید) ﻧﯿﺰ درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺒﻮﮐﺪﻧﺼﺮ ﺳﯿﺎﺳﺖ وﺣﺪت ﺧﺪاﯾﯽ ﯾﺎ ﻫﻤﺎن ﺗﻮﺣﯿﺪ و ﯾﮑﺘﺎﭘﺮﺳﺘﯽ را ﭘﯿﮕﯿﺮي ﻣﯽﮐﺮد. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻔﺎوت ﮐﻪ ﺧﺪاي ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ او ﺳﯿﻦ ﺧﺪاي ﻣﺎه ﺑﻮد(۱) ﻣﻘﺮ ﺳﯿﻦ در ﺷﻬﺮ اور ﺑﻮد.
خدای ماه
ﮐﺎرﻫﺎي ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﺧﺸﻢ ﮐﺎﻫﻨﺎن و ﺑﺰرﮔﺎن و ﻣﺮدم ﺑﺎﺑﻞ را ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺖ. ﺑﻮﯾﮋه ﮐﻪ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﺟﺸﻦ ﻧﻮروز ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﺎل ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺟﺸﻨﯽ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﺮاي ﻣﺮدوك در ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ را ﻣﻤﻨﻮع ﮐﺮد.(۲)ﮔﻔﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﺮدوك ارﻣﻐﺎن آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎ و ﺳﻮﻣﺮيﻫﺎ ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﻣﯿﺎﻧﺮودان ﺑﻮد. و ﭘﺲ از ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪن ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ زﯾﺮ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻨﻄﻘﻪ، ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺖ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ. درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎ ﺑﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ.
ﺟﺸﻦ ﻧﻮروز ﻧﯿﺰ ﭘﯿﻮﻧﺪ اﺳﺘﻮاري ﺑﺎ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﺮدوك داﺷﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎي ﺧﻮد رﺳﻤﺎ ﭼﻬﺮه ﯾﮏ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ و از ﻋﻨﻮان ﺷﺎه ﻣﻠﯽ ﺑﺎﺑﻞ ﮐﻨﺎر رﻓﺖ. او ﺧﺪاﯾﯽ را رﺳﻤﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﯿﺮون از ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻮد و در ﺑﺮاﺑﺮش، ﺧﺪا وآداب و رﺳﻮم ﻫﺰاران ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎﺑﻠﯿﻬﺎ را ﻃﺮد ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد. ﺑﯿﻤﺎري ﺷﺪﯾﺪ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ از ﺳﺎل 553 پ.م ﻗﺪرت ﺑﺎﺑﻞ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﭘﺴﺮش ﺳﭙﺮده و ﺧﻮدش ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اوﺿﺎع ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺗﯿﻤﺎ(۳) ﺑﺮود.
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . ﺧﺪاي ﻣﺎه ﯾﮑﯽ از ﺧﺪاﯾﺎن ﺳﺮﺷﻨﺎس ﺳﺎﻣﯽﻫﺎ در درازاي ﻫﺰاران ﺳﺎل ﺑﻮده و ﻧﻤﺎد آن ﻫﻼل ﻣﺎه اﺳﺖ. اﮔﺮﭼﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺖ ﻣﯽﺳﺎﺧﺘﻨﺪ. وﻟﯽ در ﺑﺴﯿﺎري ﻣﻮاﻗﻊ ﺑﺖ ﻧﺪاﺷﺖ و ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﺪا در آﺳﻤﺎنﻫﺎﺳﺖ و ﺑﺖ ﻧﺪارد. ﺑﺮﺧﯽ ﺳﯿﻦ را ﺧﺪاي اﻋﺮاب ﻣﯽداﻧﻨﺪ.
۲ . اﺧﺘﻼف ﻧﻈﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮروز ﺑﻬﺎري ﯾﺎ ﻫﻤﺎن آﻏﺎز ﺳﺎل از ﺑﻬﺎر را آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻠﯽﻫﺎ آﻣﻮﺧﺘﻨﺪ ﯾﺎ وارون آن. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﺳﺖ ﺑﺨﺸﺒﻨﺪي ﺳﺎل ﺑﻪ ۱۲ﻣﺎه و اﻓﺰودن۵ روز ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن آن ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﻣﺼﺮ و اﯾﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن ﻣﺸﺘﺮك اﺳﺖ. ﻫﺮودوت آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﺼﺮﯾﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﻣﯿﺪﻫﺪ وﻟﯽ او اﯾﻦ را در ﻣﺼﺮ از ﻣﺼﺮﯾﺎن ﺷﻨﯿﺪه اﺳﺖ. ﺿﻤﻦ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺼﺮﯾﺎن ﮐﺒﯿﺴﻪ را ﻧﻤﯿﺸﻤﺎردﻧﺪ. درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﯾﺮاﻧﯿﺎن از آن آﮔﺎه ﺑﻮدﻧﺪ.
۳ . ﺗﯿﻤﺎ را ﺷﻬﺮي در ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ. ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ ﻋﺮﺑﻬﺎ در آن دوره، ﻗﺒﺎﯾﻞ ﻧﯿﻤﻪ ﻣﺘﻤﺪن ﻣﯿﺎن ﻓﺮات و ﺻﺤﺮاي ﺳﯿﻨﺎ ﺑﻮدﻧﺪ.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ارسالها: 6368
#52
Posted: 14 Apr 2014 14:45
در ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ ﺑﺎﺑﻠﯽ ﮐﺸﻒ ﺷﺪه در ﺣﺮان ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ:
»ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ ﻧﺒﻮد. ﺑﺰرﮔﺎن ﮐﺸﻮر را در ﺟﻨﮕﻬﺎ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ داد. رﻋﺎﯾﺎ را ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﻬﺎي ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﻪ ﺗﻬﯿﺪﺳﺘﯽ اﻓﮑﻨﺪ. راﻫﻬﺎي ﺑﺎزرﮔﺎﻧﯽ را ﻧﺎاﻣﻦ ﮐﺮد. ﻣﺮدم دﯾﮕﺮ در درازاي ﺟﺎدهﻫﺎي ﭘﻬﻦ راﻫﭙﯿﻤﺎﯾﯽ ﮔﺮوﻫﯽ ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ و در ﻫﯿﭻ ﻧﻘﻄﻪاي ﻧﺸﺎﻧﯽ از ﺷﺎدي ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻤﯽﺧﻮرد. ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ از ﯾﮏ ﺧﺪاﯾﯽ ﭘﯿﺮوي ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﻫﯿﭽﮑﺲ او را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺖ و ﻧﻤﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪ.
او اﯾﻦ ﺧﺪا را در ﻣﻌﺒﺪ ﻧﻬﺎده و او را ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺎه ﺧﻮاﻧﺪ... او در ﺳﻮﻣﯿﻦ ﺳﺎل ﺳﻠﻄﻨﺘﺶ ﭘﺴﺮش را ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﺑﺎﺑﻞ ﻧﺸﺎﻧﺪه و ﺧﻮدش ﺳﭙﺎه اﮐﺪ را ﺑﺮداﺷﺘﻪ و ﺑﻪ ﯾﮏ ﺳﻔﺮ دور و دراز ﺑﻪ ﺗﯿﻤﺎ رﻓﺖ. او ﺷﺎﻫﺰاده ﺗﯿﻤﺎ و ﺑﺰرﮔﺎن آن ﺷﻬﺮ را ﮐﺸﺘﺎر ﮐﺮد و در ﺷﻬﺮ ﺑﺮاي ﺧﻮدش ﮐﺎﺧﯽ ﻣﺜﻞ ﮐﺎخ ﺑﺎﺑﻞ ﺳﺎﺧﺖ و ﺷﻬﺮ را ﻣﺜﻞ ﺑﺎﺑﻞ آراﺳﺖ..«
ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ اﯾﻦ اوﺿﺎع و اﺣﻮال اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻮروش وارث ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﻣﺎد ﺷﺪه و رﻗﯿﺐ و ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﺎﺑﻞ ﻣﯽﺷﻮد.ﻣﺎد و ﺑﺎﺑﻞ و ﻟﯿﺪﯾﻪ در زﻣﺎن ﻫﻮﺧﺸﺘﺮه ﭘﯿﻤﺎن ﺻﻠﺢ و دوﺳﺘﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﻓﺮﺟﺎم اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ ﺳﻪ دوﻟﺖ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﯿﭻ اﻃﻤﯿﻨﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﮐﺎري از ﺳﻮي دﯾﮕﺮي ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ دﻫﻨﺪ. آﻏﺎز ﮐﻨﻨﺪه اﯾﻦ ﺑﺎزي، ﺷﺎه ﻟﯿﺪﯾﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺒﻮر از ﻣﺮز ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه، ﻗﺮارداد ﺻﻠﺢ را ﺷﮑﺴﺖ.
ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﻞ ﺗﺎ ﭘﯿﺶ از ﺟﻨﮓ اﯾﺮان و ﻟﯿﺪﯾﻪ اﺻﻼ ﻗﺪرت ﻧﻮﯾﻦ اﯾﺮان را ﺟﺪي ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﯽ ﮐﻮروش ﺑﻪ ﺟﺎي آﺳﺘﯿﺎگ را ﻧﻮﻋﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﺎه در درون ﯾﮏ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ و ﯾﮏ دﻋﻮاي ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺖ. وﻟﯽ ﺗﺴﺨﯿﺮ ﺑﺮق آﺳﺎي ﻟﯿﺪﯾﻪ وﺷﻬﺮ اﺳﺘﺮاﺗﮋﯾﮏ ﺳﺎرد ﺑﻪ دﺳﺖ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه اﯾﺮان ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺑﺎﺑﻞ ﺑﺎز ﺷﻮد. ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﺗﺠﺎرت درﯾﺎﯾﯽ و زﻣﯿﻨﯽ ﻣﯿﺎن اروﭘﺎ و آﺳﯿﺎ از ﻃﺮﯾﻖ ﺑﺎزرﮔﺎﻧﺎن ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻟﯿﺪﯾﻪاي اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﺪ و ﻫﻤﻪ راهﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺳﺎرد ﻟﯿﺪﯾﻪ ﺧﺘﻢ ﻣﯽﺷﺪ. ﺣﺎﻻ اﯾﻦ ﺛﺮوت ﺑﻪ دﺳﺖ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه اﯾﺮان اﻓﺘﺎده ﺑﻮد. و ﺑﺎﺑﻞ از ﺳﻪ ﺳﻮ در ﻣﺤﺎﺻﺮه ﺑﻮد.
ﻣﺴﺌﻠﻪ دﯾﮕﺮي ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻪ ﮔﻮش ﮐﻮروش رﺳﯿﺪه ﺑﻮد، ﻣﺎﺟﺮاي ﯾﻬﻮدﯾﺎن اﺳﯿﺮ در ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻮد. ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﻧﺒﻮﮐﺪﻧﺼﺮ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﻣﻌﺒﺪ ﺳﻠﯿﻤﺎن و ﺑﻪ اﺳﺎرت ﺑﺮدن ﻫﻔﺘﺎد ﻫﺰار ﯾﻬﻮدي ﺳﺎﮐﻦ اورﺷﻠﯿﻢ زد. او از اﯾﻦ ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺖ ﮐﺎخ و دﯾﻮارﻫﺎي ﺑﺎﺑﻞ ﺳﻮاﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد. در اواﺧﺮ دوره ﻧﺒﻮﮐﺪﻧﺼﺮ ﺑﯿﻨﻨﺪه ﻇﻬﻮر ﺟﻨﺒﺸﯽ در ﻣﯿﺎن ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺑﻮدﯾﻢ. ﺟﻨﺒﺸﯽ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ اﻣﯿﺪ و آرزو و اﻧﺘﻈﺎر. ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان ﻗﻮم ﯾﻬﻮد ﻣﮋده ﻣﯽدادﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ زودي ﻣﻨﺠﯽ ﻗﻮم ﯾﻬﻮد ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ.
معبد سلیمان
داﻧﯿﺎل ﻧﺒﯽ ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان ﺑﻮد ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﺧﻮاب ﻧﺒﻮﮐﺪﻧﺼﺮ ﻣﻮرد ﻣﺤﺒﺖ و اﺣﺘﺮام او ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و در درﺑﺎر او ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺐ ﮔﺸﺖ.
در ﮐﺘﺎب داﻧﯿﺎل ﻣﯽﺧﻮاﻧﯿﻢ:
»در ﺳﺎل ﺳﻮم از ﺟﻠﻮس ﭘﺎدﺷﺎه ] کدام پادشاه ؟[ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺑﺎر دوم روﯾﺎﯾﯽ دﯾﺪم. در اﯾﻦ روﯾﺎ ﻗﻮﭼﯽ در ﮐﻨﺎر رود اﯾﺴﺘﺎده و دو ﺷﺎخ ﺑﻠﻨﺪ داﺷﺖ. ﻗﻮچ ﺑﺎ دو ﺷﺎخ ﺧﻮد ﻏﺮب و ﺟﻨﻮب را ﺷﺨﻢ ﻣﯽزد. ﻫﯿﭻ ﺣﯿﻮاﻧﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺟﻠﻮي او اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻫﺮﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﺮد....ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ اﯾﻦ روﯾﺎ ﻓﺮﺷﺘﻪاي ﻧﺎزل ﺷﺪه و روﯾﺎ را ﺑﺪﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻗﻮچ دوﺷﺎخ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه اﺗﺤﺎد دو ﮐﺸﻮر ﻣﺎد و ﭘﺎرس اﺳﺖ. ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﭘﺎدﺷﺎه ﻗﻮي ﺑﺮ اﯾﻦ دو ﮐﺸﻮر ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺑﻪ ﻃﻮرﯾﮑﻪ ﻫﯿﭻ دوﻟﺘﯽ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮش ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد...«
ﻫﻤﺰﻣﺎن ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ دﯾﮕﺮي در ﻣﯿﺎن ﯾﻬﻮدﯾﺎن در ﯾﻬﻮدﯾﻪ ﻇﻬﻮر ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺎم ارﻣﯿﺎي ﻧﺒﯽ. او در ﮐﻨﺎر ﻣﺮدم روﺳﺘﺎﻫﺎ و ﺷﻬﺮﻫﺎي وﯾﺮان ﺷﺪه ﯾﻬﻮدﯾﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
در ﮐﺘﺎب ارﻣﯿﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻧﯿﻢ:
»و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﭼﻮن ﻫﻔﺘﺎد ﺳﺎل ﺑﺎﺑﻞ ﺳﭙﺮي ﺷﻮد ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ ﺗﻔﻘﺪ ﺧﻮاﻫﻢ ﻧﻤﻮد و ﺳﺨﻨﺎن ﻧﯿﮑﻮ را ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﮔﻔﺘﻢ، اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﻢ داد. ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را از ﺟﻤﯿﻊ اﻣﺖﻫﺎ و از ﻫﻤﻪ ﻣﮑﺎنﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ راﻧﺪه ﺷﺪﯾﺪ، ﺟﻤﻊ ﺧﻮاﻫﻢ ﻧﻤﻮد و ﺷﻤﺎ را از ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺳﯿﺮي ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪﯾﺪ، ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﻢ آورد«
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ارسالها: 6368
#53
Posted: 14 May 2014 10:17
ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮد ﮐﻪ از زﻣﺎن ﻧﺎﺑﻮدي آﺷﻮر و ﺗﺸﮑﯿﻞ اﻣﭙﺮاﺗﻮري ﺑﺎﺑﻞ ﺗﺎ ﻓﺘﺢ ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮐﻮروش ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺶ از ﻫﻔﺘﺎد ﺳﺎل زﻣﺎن ﺑﺮد. ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ دﯾﮕﺮ ﯾﻬﻮدﯾﺎن، ﺣﺰﻗﯿﺎل ﻧﺒﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در درون ﺑﺎﺑﻞ و در ﮐﻨﺎر ﯾﻬﻮدﯾﺎن اﺳﯿﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
در ﮐﺘﺎب ﺣﺰﻗﯿﺎل ﻣﯽﺧﻮاﻧﯿﻢ:
«و ﺑﻪ اﯾﺸﺎن ﺑﮕﻮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ اﯾﻨﮏ ﻣﻦ ﺑﻨﯽاﺳﺮاﺋﯿﻞ را از ﻣﯿﺎن اﻣﺘﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ رﻓﺘﻪاﻧﺪ، ﮔﺮﻓﺘﻪ و اﯾﺸﺎن را ﺟﻤﻊ ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد... دﯾﮕﺮ اﯾﺸﺎن ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ را ﺑﻪ ﺑﺘﻬﺎ ﻧﺠﺲ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﺳﺎﺧﺖ و ﻣﻦ ﺧﺪاي اﯾﺸﺎن ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻮد. آﻧﻬﺎ در ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﻌﻘﻮب دادم و ﭘﺪراﻧﺸﺎن در آﻧﺠﺎ ﺳﺎﮐﻦ ﺑﻮدﻧﺪ، زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد»
در اﯾﻦ ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽﻫﺎ آﻧﭽﯿﺰي ﮐﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ ﺻﺮﻓﺎ زﻧﺪه ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻦ اﻣﯿﺪ اﺳﺖ. و اﯾﻨﮑﻪ یَهُوه ﯾﻬﻮدﯾﺎن را ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﺮده اﺳﺖ. ﭘﺲ از ﻧﺒﻮﮐﺪﻧﺼﺮ و در زﻣﺎن ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﺑﯿﻨﻨﺪه ﺣﻀﻮر ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ دﯾﮕﺮي ﺑﻪ ﻧﺎم اﺷﻌﯿﺎ ﻧﺒﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺟﺰو ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان ﺑﺰرگ ﻗﻮم ﯾﻬﻮد اﺳﺖ. در اﯾﻦ زﻣﺎن از ﺳﻮﯾﯽ ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم ﺑﺎﺑﻞ ﻫﻤﺼﺪا ﺑﺎ ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺷﺎه ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و از ﺳﻮي دﯾﮕﺮ اﺧﺒﺎر اﯾﺮان ﭘﺨﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﻃﺒﻖ آن ﮐﻮروش ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺷﺎﻫﯽ ﻣﺎدﻫﺎ ﺗﮑﯿﻪ زده ﺑﻮد. در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ اﺷﻌﯿﺎ از ﺧﺪاي ﺧﻮد ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ ﺗﺎ ﺷﺎه ﻧﻮﯾﻦ اﯾﺮان را ﺑﺮاي ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ ﻓﺮا ﺑﺨﻮاﻧﺪ.
در ﮐﺘﺎب اﺷﻌﯿﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻧﯿﻢ:
«کیست آن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻓﺮدي را از ﺷﺮق ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻗﺪﻣﺶ ﭘﯿﺮوزي ﺑﺎ ﺧﻮد دارد؟ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﻠﺘﻬﺎ را ﺑﻪ او ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺷﺎﻫﺎن را
ﻓﺮو ﻣﯽﻧﺸﺎﻧﺪ؟ ﺷﻤﺸﯿﺮﻫﺎ و ﮐﻤﺎن دﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﭼﻮن ﭘﺮﻫﺎي ﮐﺎه ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﻣﯽﺷﻮد.
او آﻧﺎن را ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﮐﺮده و آرام ﭘﯿﺶ ﻣﯽرود. ﻗﺪﻣﻬﺎﯾﺶ ﮐﻒ ﺟﺎده را ﻧﻤﯽ ﺳﺎﯾﺪ. ﮐﯿﺴﺖ ﺳﺒﺐ ﺳﺎز اﯾﻦ ﺣﺮﮐﺖ؟ او ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ. ﯾﻬﻮه، ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﻮدم و واﭘﺴﯿﻦ ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺑﺎﺷﻢ»
ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﻮروش ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻟﯿﺪﯾﻪ و اﯾﻮﻧﯽ را ﺗﺼﺮف ﻣﯽﮐﻨﺪ و آﻣﺎده ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﯿﻨﻨﺪه ﮔﺴﺘﺮده ﺷﺪن اﻣﯿﺪ ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺑﻪ ﮐﻮروش ﻫﺴﺘﯿﻢ. در ﮐﺘﺎب اﺷﻌﯿﺎ ﺑﺎب 14 آﯾﻪ 2 ﻣﯽﺧﻮاﻧﯿﻢ :
«ﻣﻦ ﻣﺮدي را از ﺷﺮق ﺑﺮﮔﺰﯾﺪهام و او را از ﺷﻤﺎل ﺑﻪ ﺟﻨﮓ اﻗﻮام ﻓﺮﺳﺘﺎدهام»
ﺗﻔﺴﯿﺮ آن ﺑﺴﯿﺎر روﺷﻦ اﺳﺖ. ﮐﻮروش ﻫﮕﻤﺘﺎﻧﻪ و آﺳﯿﺎي ﺧُﺮد ﯾﺎ ﻫﻤﺎن ﻓﻼت آﻧﺎﺗﻮﻟﯽ را ﻓﺘﺢ ﮐﺮده و ﺑﺎ ﻟﯿﺪﯾﻪ و اﯾﻮﻧﯽ ﺟﻨﮕﯿﺪه و ﮐﻞ ﻣﻨﺎﻃﻖ
ﺷﻤﺎل اﻣﭙﺮاﺗﻮري ﺑﺎﺑﻞ را ﻓﺘﺢ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ از دﯾﺪ ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺳﺎﮐﻦ ﺑﺎﺑﻞ او از ﺷﻤﺎل ﺑﻪ ﺟﻨﮓ دوﻟﺖﻫﺎ ﻣﯽرود.
اﺷﻌﯿﺎ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﻞ ﺑﺎ آن دﯾﻮارﻫﺎي اﻓﺴﺎﻧﻪاياش را ﻧﻔﻮذ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ، ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:
»او ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﺎن ﮐﺴﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ دﯾﮕﺮان ﺳﺮوري دارد. درﻫﺎ ﺑﻪ روﯾﺶ ﺑﺎز ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﻘﺪﻣﺶ را ﭘﺬﯾﺮا ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد. ﻣﺮدﻣﺎن ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ وﺟﻮدش آراﻣﺶ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﯾﺎﻓﺖ. او ﻣﺮدي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ اﻧﺘﺨﺎب و ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ ﺗﺎ ﭘﯿﺮوزي از ﭘﺲ ﭘﯿﺮوزي ﺑﻪ ﭼﻨﮓ آورد و رﺳﺎﻟﺖ ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺧﻮد را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻧﺎم ﮐﻮروش ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺷﻔﺎف وارد ﮐﺘﺎب ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﻣﯽﺷﻮد.
در آﯾﺎت 4 – 1 از ﺑﺎب 45 ﮐﺘﺎب اﺷﻌﯿﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻧﯿﻢ:
« ﺧﺪاوﻧﺪ ﮐﻮروش را ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه و ﺑﻪ او ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺨﺸﯿﺪه ﺗﺎ ﭘﺎدﺷﺎه ﺷﻮد و ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎ را ﻓﺘﺢ ﮐﻨﺪ و ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﻣﻘﺘﺪر را ﺷﮑﺴﺖ دﻫﺪ. ﺧﺪاوﻧﺪ دروازهﻫﺎي ﺑﺎﺑﻞ را ﺑﻪ روي او ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺸﻮد و دﯾﮕﺮ اﯾﻦﻫﺎ ﺑﻪ روي ﮐﻮروش ﺑﺴﺘﻪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ. ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ اي ﮐﻮروش، ﻣﻦ ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ، ﮐﻮهﻫﺎ را ﺻﺎف ﻣﯽﮐﻨﻢ، دروازهﻫﺎي ﻣﻔﺮﻏﯽ و ﭘﺸﺖ ﺑﻨﺪﻫﺎي آﻫﻨﯽ را ﻣﯽﺷﮑﻨﻢ. ﮔﻨﺞﻫﺎي ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه در ﺗﺎرﯾﮑﯽ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽدﻫﻢ. آﻧﮕﺎه ﺧﻮاﻫﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﯾﻬﻮه، ﻫﺴﺘﻢ و ﺗﻮ را ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﻮاﻧﺪه ام»
در ﮐﺘﺎب اﺷﻌﯿﺎ ﺑﺎب 44 آﯾﻪ 28 ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻰﺧﻮاﻧﯿﻢ :
«آﻧﮕﺎه درﺑﺎره ﮐﻮروش ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺷﺒﺎن ﻣﻦ اوﺳﺖ و ﻫﻤﻪ ﻣﺸﯿﺘﻢ را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﺎﻧﺪه ﺑﻪ اورﺷﻠﯿﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺧﻮاﻫﻰ ﺷﺪ»
و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﮐﺘﺎب اﺷﻌﯿﺎء آﯾﺎت 22 – 19 از ﺑﺨﺶ 13 اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در آن ﮐﻮروشﻋﻼوه ﺑﺮ ﺷﺒﺎن ﯾﻬﻮه ﺑﻮدن، ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﻣﻨﺠﯽ ﻣﻮﻋﻮد دﺳﺖ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ :
«ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ دﺳﺖ راﺳﺖ ﮐﻮروش ﻣﺴﯿﺢ را ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﻀﻮر او ﮐﺸﻮرﻫﺎ را ﻓﺘﺢ ﺳﺎﺧﺘﻪ و ﮐﻤﺮﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن را ﺑﺸﮑﻨﻢ. ﺗﺎ درﻫﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ وي ﺑﺎز ﺷﻮد و دروازهﻫﺎ دﯾﮕﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﺸﻮد»
اﺷﺎرات دﯾﮕﺮي ﻧﯿﺰ ﻣﺜﻞ ﺷﺎﻫﯿﻦ ﺷﺮق در اﯾﻦ ﮐﺘﺎبﻫﺎ آﻣﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮ ﻃﺒﻖ رواﯾﺎت ﮐﻮروش ﯾﮏ ﺷﺎﻫﯿﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺟﻨﮓ در آﺳﻤﺎن ﻣﯽﭼﺮﺧﯿﺪ و ﮐﻮروش ﺑﺴﯿﺎر از آن ﺑﻬﺮه ﻣﯽﺑﺮد. و ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﯽداﻧﯿﻢ درﻓﺶ ﮐﻮروش و ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﺎﻧﺶ ﻧﯿﺰ ﺷﺎﻫﯿﻦ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺑﻮد.
ﺑﺎ ﻫﻤﻪ اﯾﻨﻬﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ آن اﻧﺪازه در ﻓﻀﺎي ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﻏﺮق ﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ وﺿﻌﯿﺖ ﺟﻬﺎن را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﯿﻢ. ﺑﺎﺑﻞ ﺷﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﺟﻤﻌﯿﺖ داﺷﺖ و ﯾﻬﻮدﯾﺎن دﺳﺖ ﺑﺎﻻ 100 ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﺑﻮدﻧﺪ. آن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻮروش ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ و از او ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﺑﻞ را ﻓﺘﺢ ﮐﻨﺪ، ﮐﻠﺪاﻧﯿﺎن ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﻪ ﯾﻬﻮدﯾﺎن. ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻫﯿﭻ ﺷﮑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﻮروش از اوﺿﺎع ﯾﻬﻮدﯾﺎن و ﺳﺘﻤﯽ ﮐﻪ ﺳﺪهﻫﺎ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد آﮔﺎه ﺑﻮد.
ﺷﺎﯾﺪ دﻟﯿﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد اﻣﺮوزي ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﮐﻮروش در ﮐﺘﺎب ﻣﻘﺪس ﯾﻬﻮدﯾﺎن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺑﯿﺶاز دو ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﯾﻬﻮدي و ﻣﺴﯿﺤﯽ، اﯾﻦ ﮐﺘﺎبﻫﺎ را ﻣﻘﺪس و ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﯽﭘﻨﺪارﻧﺪ. و ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﮐﻮروش در ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ ﺗﻮﺟﻪ دارﻧﺪ. وﻟﯽ اﮔﺮ ﺑﻪ 2500 ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺑﺎزﮔﺮدﯾﻢ، آﻧﭽﻪ ﮐﻮروش ﺑﻪ آن ﺳﺮﺷﻨﺎسﺗﺮ اﺳﺖ،ﻣﺤﺒﻮﺑﯿﺖ و ﻣﻘﺒﻮﻟﯿﺖ او ﻧﺰد ﭘﯿﺮوان ﻣﺮدوك اﺳﺖ. و ﮐﻮروش ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه از ﺳﻮي ﻣﺮدوك ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪه ﻣﯽﺷﻮد.
ﮐﺎﻫﻦ ﺑﺰرگ ﺑﺎﺑﻞ در دﯾﺒﺎﭼﻪ اﺳﺘﻮاﻧﻪ ﮐﻮروش ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:
« ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﻋﺒﺎدتﻫﺎ را ﻣﻨﺴﻮخ ﮐﺮد و ﻣﺮاﺳﻢ ﻋﺒﺎدي ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪاي را ﻣﻘﺮر ﻧﻤﻮد. او ﻫﻤﻪ روزه ﺑﻪ ﻣﺮدوک ﺑﯽاﺣﺘﺮاﻣﯽ روا داﺷﺖ. ﺑﺮ ﻣﺮدم ﺑﯿﺶ از اﻧﺪازه ﺗﻮان ﺧﺮاج ﺑﺴﺖ و ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺳﺘﻢ ﮐﺮد. ﺧﺪاي ﺧﺪاﯾﺎن (مردوک ) از ﮐﺎرﻫﺎي او در ﺧﺸﻢ ﺷﺪ. ﻣﺮدم ﺑﻪ درﮔﺎه ﻣﺮدوك دﺳﺖ دﻋﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدﻧﺪ. ﻣﺮدوك ﺑﻪ ﺳﺎﮐﻨﺎن ﺳﻮﻣﺮ و اﮐﺪ و ﺑﺎﺑﻞ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﻨﺎزه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮد و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﺮﺣﻢ ﻧﻤﻮد. او ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎ ﻧﻈﺮ ﻋﻄﻮﻓﺖ اﻓﮑﻨﺪ و ﺟﻮﯾﺎي ﯾﮏ ﭘﺎدﺷﺎه درﺳﺘﮑﺎر ﺑﻮد. اﯾﻦ ﭘﺎدﺷﺎه ﮐﻮروش ﺷﺎه اﻧﺸﺎن ﺑﻮد. ﻣﺮدوك ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﺟﻬﺎن را ﺑﻪ او ﺑﺨﺸﯿﺪ و ﮐﻮروش ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﺑﻪ ﮐﺎرﻫﺎ و ﻗﻠﺐ دادﮔﺮ او ﺑﺮﮐﺖ داد و او را ﻓﺮﻣﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺑﻞ رﻫﺴﭙﺎر ﺷﻮد. و در اﯾﻦ راه او را راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﺮد .»
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#54
Posted: 14 May 2014 10:21
ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ آﺷﻮريﻫﺎ و اﯾﻼﻣﯽﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﺎﺑﻠﯽﻫﺎ ﺑﻪ ﺑﺪي رﻓﺘﺎر ﮐﺮده و ﻣﺮدوك را ﺗﺤﻘﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ، ﻧﯿﺰ ﺑﺎﺑﻠﯽﻫﺎ از ﻣﺮدوك ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺗﺎ آﻧﻬﺎ را ﻧﺠﺎت دﻫﺪ. اﯾﻦ ﻧﮕﺮش ﺑﺎﺑﻠﯽﻫﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي واﭘﺴﯿﻦ ﺑﺎﺑﻞ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ از دﯾﺪ آﻧﻬﺎ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﻫﯿﭻ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﺑﺎ ﺷﺎﻫﺎن ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ آﺷﻮر و اﯾﻼم ﻧﺪاﺷﺖ.
ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻮروش ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ ﺳﯿﺎﺳﯽﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎر او در درازاي ﻋﻤﺮش ﺑﻮد. ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺣﺘﺎ در اﯾﻦ ﻣﻮرد ﻫﻢ آﻧﭽﻪ اﻧﮕﯿﺰه اﺻﻠﯽ ﮐﻮروش ﺑﻮد و آﻧﭽﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ او در ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ ﺗﺮدﯾﺪ ﻧﮑﻨﺪ، اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻫﻤﺎن ﺧﻮي ﺑﺸﺮدوﺳﺘﺎﻧﻪاش ﺑﻮد. ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺎن آزاد ﺳﺎزي ﻣﺮدم ﺑﺎﺑﻞ و دﯾﮕﺮ ﻣﺮدم زﯾﺮ ﯾﻮغ ﺑﺎﺑﻞ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺑﻮد. ﺑﺎﺑﻠﯽﻫﺎ و ﯾﻬﻮدﯾﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻧﺼﺎﻓﺎ ﻣﺮدﻣﺎﻧﯽ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ و ﻣﺘﻤﺪن ﺑﻮدﻧﺪ و ﺳﺰاوار ﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ درﺧﺸﺎن و ﺗﻮام ﺑﺎ آراﻣﺶ.
ﺑﺮ اﺳﺎس ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ، ﮐﻮروش در روزﻫﺎي ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ﺳﺎل 539پ.م (ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﻣﺎه ﺳﺎل ﺑﯿﺴﺘﻢ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽاش) ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﺑﻞ رﻓﺖ. ﮐﻮروش در ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮد ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﻫﻮادار ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﺑﺮﺧﻮردﻫﺎﯾﯽ داﺷﺖ. وﻟﯽ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺟﻨﺒﺶﻫﺎي ﻣﺮدﻣﯽ، ﭘﯿﺮوزي ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺑﺎ او ﺑﻮد. در ﭘﺎﯾﺎن دو ﺷﻬﺮ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ از ﺟﻤﻠﻪ ﺳﯿﭙﺎر ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺌﻮﺑِﺮه ﺑﺎﺑﻠﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺳﭙﺎه ﺟﺎوﯾﺪان ﮐﻮروش ﺑﻮد ﻓﺘﺢ ﺷﺪ.
در ﺑﻨﺪي ﻧﺎﻣﺸﺨﺺ از ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ، آﻣﺪه : «در ﻣﺎه تِشریتو ، ﮐﻮروش ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﭙﺎه اﮐﺪ در ﮐﺮاﻧﻪ دﺟﻠﻪ ﯾﻮرش ﺑﺮد، ﻣﺮدم ﺷﻮرش ﮐﺮدﻧﺪ. »او« ﺑﻪ ﮐﺸﺘﺎر ﻣﺮدم ﭘﺮداﺧﺖ. ﺳﯿﭙﺎر در روز ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ﺑﺪون ﺟﻨﮓ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺷﺪ و ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﮔﺮﯾﺨﺖ. »
اﯾﻨﺠﺎ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎي « او » ﮐﻮروش ﯾﺎ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ را ﺑﮕﺬارد. و ﺑﺪﺑﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮﻣﺘﺮﺟﻤﯿﻦ، ﮐﻮروش را ﺑﻪ ﺟﺎي او ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻧﺪ. ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ ﻧﺎم ﮐﻮروش در ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻤﻠﻪ آﻣﺪه. درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﻧﺼﺎف در آن اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ دﻫﯿﻢ ﮐﻪ « او » ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﻮروش ﯾﺎ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ اﺷﺎره ﮐﻨﺪ و ﻫﯿﭻ ﺗﻀﻤﯿﻨﯽ در اﺣﺘﻤﺎل ﻣﺎ وﺟﻮد ﻧﺪارد. ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﺎ آﮔﺎﻫﯽ ﮐﺎﻣﻠﯽ از ادﺑﯿﺎت و ﺳﺒﮏ ﻧﮕﺎرش ﺑﺎﺑﻠﯿﺎن آن زﻣﺎن ﻧﺪارﯾﻢ.
ﻣﻦ ﺑﯽآﻧﮑﻪ ﺣﮑﻢ ﺳﺪ درﺳﺪي ﺑﺪﻫﻢ، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﺑﺴﻨﺪه ﻣﯽﮐﻨﻢ و آن اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﻮروش ﺑﻪ ﺳﭙﺎه ﺑﻮﻣﯽ ﯾﻮرش ﻣﯽﺑﺮد، ﺷﻮرش ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺮ ﺿﺪ ﭼﻪ ﺟﺮﯾﺎﻧﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﺑﺮ ﺿﺪ ﮐﻮروش؟ اﮔﺮ ﻣﻨﻈﻮر از ﮐﺸﺘﺎر ﻣﺮدم، ﺟﻨﮓ ﮐﻼﺳﯿﮏ اﺳﺖ، ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﻣﯽﻧﻮﺷﺖ ﮐﻮروش در ﺟﻨﮓ ﭘﯿﺮوز ﺷﺪه و ﺳﭙﺎه ﺑﻮﻣﯽ را ﺷﮑﺴﺖ داد. ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺮدم را ﮐﺸﺘﺎر ﮐﺮد! ﺷﻮرش ﻣﺮدﻣﯽ، ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯿﺰي ﻓﺮاي ﺟﻨﮓ ﮐﻼﺳﯿﮏ. اﯾﻦ ﺷﻮرش ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺳﭙﺎه ﺑﻮﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﯾﺎ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻮروش.
اﮔﺮ اﯾﻦ ﺷﻮرش ﺑﺮ ﺿﺪ ﮐﻮروش ﺑﻮده، ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﻧﺨﺴﺖ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺗﮑﻠﯿﻒ ﺟﻨﮓ ﮐﻮروش و ﺳﭙﺎه ﺑﻮﻣﯽ را روﺷﻦ ﻣﯽﮐﺮد. ﭼﺮاﮐﻪ در اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ آﻣﺪه ﮐﻪ ﮐﻮروش ﺑﻪ ﺳﭙﺎه آﻧﺠﺎ ﯾﻮرش ﺑﺮد. ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯽﻧﻮﺷﺖ ﮐﻪ ﮐﻮروش آن ﺳﭙﺎه را ﺷﮑﺴﺖ داد و ﺳﭙﺲ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺷﻬﺮ ﭼﯿﺮه ﺷﺪ، ﻣﺮدم ﺷﻮرش ﮐﺮدﻧﺪ و ﮐﻮروش ﺷﻮرش را ﺳﺮﮐﻮب ﮐﺮد و ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﻫﻢ ﮔﺮﯾﺨﺖ. وﻟﯽ اﮔﺮ ﯾﮑﺒﺎر دﯾﮕﺮ ﺟﻤﻼت ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ را ﺑﺨﻮاﻧﯿﻢ، ﭼﻨﯿﻦ درﯾﺎﻓﺘﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﻢ.
آﻧﺠﺎ ﻧﺨﺴﺖ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻮروش ﺑﻪ ﺳﭙﺎه ﯾﻮرش ﺑﺮد و ﺳﭙﺲﺑﯽآﻧﮑﻪ ﺳﺨﻦ از ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺰﻧﺪ، ﺑﻪ ﺷﻮر ش ﻣﺮدم اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ. اﯾﻨﺠﺎ اﮔﺮ اﺣﺘﻤﺎل دﻫﯿﻢ ﮐﻪ ﺷﻮرش ﺑﺮ ﺿﺪ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﺑﻮده، آﻧﮕﺎه ﻻزم ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺎ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺟﻨﮓ ﮐﻮروش و ﺳﭙﺎه ﺑﻮﻣﯽ را روﺷﻦ ﮐﻨﯿﻢ. و ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻣﯽﺷﻮد. ﻧﮑﺘﻪ دﯾﮕﺮ، اداﻣﻪ ﺟﻤﻠﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ در روز ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ﺷﻬﺮ ﺑﺪون ﺟﻨﮓ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺷﺪ.
اﮔﺮ اﺣﺘﻤﺎل ﻧﺨﺴﺖ ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ، ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻮروش ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺳﭙﺎه ﺑﻮﻣﯽ رﻓﺘﻪ، آﻧﺮا ﺷﮑﺴﺖ داده و ﺳﭙﺲ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺷﻬﺮ ﭼﯿﺮه ﺷﺪه، ﻣﺮدم ﺷﻮرﯾﺪه اﻧﺪ و ﮐﻮروش ﻧﺎﭼﺎر ﺑﻪ ﮐﺸﺘﺎر ﻣﺮدم ﺷﺪه. ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﺪون ﺟﻨﮓ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺷﺪه؟
ﭘﺲ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﻧﺮﯾﺰي ﻣﯿﺎن ﺳﭙﺎه ﮐﻮروش و ﻣﺮدم ﺳﯿﭙﺎر ﭼﻪ ﺑﻮده؟ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد ﻣﺘﺮﺟﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ »او« را ﺑﻪ ﮐﻮروش ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪهاﻧﺪ، اﻧﺪﯾﺸﻪاي ﺑﺮاي اداﻣﻪ ﺑﻨﺪ ﻫﻢ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ﭼﺮاﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ، ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ ﺑﺎﺑﻠﯽ ، ﺑﻪ ﭘﺮﯾﺸﺎنﮔﻮﯾﯽ اﻓﺘﺎده و ﻧﺘﯿﺠﻪاي از ﻧﻮﺷﺘﺎرش ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻤﯽآﯾﺪ.
در روزﻫﺎي ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ اﮐﺘﺒﺮ ( ﻣﯿﺎﻧﻪﻫﺎي ﻣﻬﺮ)ﮐﻮروش ﺑﻪ ﭘﺎي دﯾﻮارهﻫﺎي ﺑﺎﺑﻞ ﻣﯽرﺳﺪ و ﺷﻬﺮ را ﻣﺤﺎﺻﺮه ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺧﻮد ﻫﻤﯿﻦ ﺷﺘﺎب ﻧﺸﺎﻧﺪﻫﻨﺪه اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮاي ﺟﻨﮓ و ﮐﺸﺘﺎر ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﮐﻪ در ﭼﻨﺪ روز ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ.
ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ، ﻣﺎﺟﺮاي ﻓﺘﺢ ﺑﺎﺑﻞ و ﺟﺮﯾﺎن ﺑﺴﺘﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪن ﻫﯿﭻ دروازهاي ﺑﺮ روي او، آﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ در ﮐﺘﺎبﻫﺎي ﯾﻬﻮدي ﭘﯿﺸﺒﯿﻨﯽ ﺷﺪه، ﭘﯿﺶ ﻧﺮﻓﺖ. دﯾﻮارﻫﺎي ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺑﻞ در زﻣﺎن ﻧﺒﻮﮐﺪﻧﺼﺮ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﻣﺤﯿﺮاﻟﻌﻘﻮل ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﯿﭻ اﺑﺰاري ﻧﻤﯽﺷﺪ از آن ﺑﺎﻻ رﻓﺖ.
اﺳﺘﻮاري و ﺳﺨﺘﯽ آن ﻧﯿﺰ در اﻧﺪازهاي ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ آﺳﯿﺐ ﻧﻤﯽﺧﻮرد. ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ و ﻫﻤﻪ ﺗﻮان ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﻧﮕﻬﺪاﺷﺖ ﻗﺪرﺗﺶ ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. او ﻋﺒﺎدات ﻣﺬﻫﺒﯽ را آزاد ﮐﺮده و ﺑﻪ ﻣﺮدم وﻋﺪه داده ﺑﻮد ﮐﻪ رﻓﺘﺎر ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﺗﮑﺮار ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ او ﺗﺎ اﻧﺪازهاي ﺑﺮ ﺷﺮاﯾﻂ ﭼﯿﺮه ﮔﺸﺘﻪ ﺑﻮد و ﮐﺎر اﺻﻼ ﺑﻪ آن ﮔﻮﻧﻪاي ﮐﻪ ﮐﻮروش ﭼﺸﻢ داﺷﺖ ﭘﯿﺶ ﻧﻤﯽرﻓﺖ.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ارسالها: 6368
#55
Posted: 14 May 2014 10:52
ﭘﺲ از درﮔﯿﺮي ﻣﺨﺘﺼﺮ و ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﺳﭙﺎه ﻣﺤﺎﺻﺮه ﮐﻨﻨﺪه ﺑﺎﺑﻞ و ﻟﺸﮑﺮ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ رخ داد، دﯾﮕﺮ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ دﺳﺖ ﺑﻪ درﮔﯿﺮي ﻧﺰد و در درون ﺷﻬﺮ ﻓﻘﻂ ﻧﮕﻬﺒﺎن اوﺿﺎع دروﻧﯽ ﺑﻮد. و ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻣﺤﺎﺻﺮهاي ﺗﺎ اﺑﺪ ﭘﺎﯾﺪار ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ. ﺗﻨﻬﺎ اﻣﯿﺪ اﯾﺮاﻧﯿﺎن اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ در درون ﺷﻬﺮ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﯿﻮﻓﺘﺪ و ﺷﻮرﺷﯿﺎن ﺑﺮ اوﺿﺎع ﭼﯿﺮه ﺷﺪه ودروازهﻫﺎ را ﺑﮕﺸﺎﯾﻨﺪ. ﭼﺮاﮐﻪ در اﯾﻦ اوﺿﺎع ﻫﯿﭻ ﮐﺎر دﯾﮕﺮي از ﺳﭙﺎه اﯾﺮان ﺑﺮ ﻧﻤﯽآﻣﺪ.
در زﻣﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﻬﺮيﻣﺤﺎﺻﺮه ﻣﯽﺷﻮد، ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ آذوﻗﻪ دو ﺳﻮ اﺳﺖ. از ﺳﻮﯾﯽ ﻣﺮدم درون ﺷﻬﺮ آذوﻗﻪﺷﺎن ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﯽ ﭘﺎﯾﺎنﻣﯽﭘﺬﯾﺮد و از ﺳﻮﯾﯽ ﺳﭙﺎه ﻣﺤﺎﺻﺮه ﮐﻨﻨﺪه ﻧﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ در ﭘﯽ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻏﺬا ﺑﺎﺷﺪ. در ﺑﯿﺸﺘﺮ زﻣﺎﻧﻬﺎ ﻣﺮدم درون ﺷﻬﺮزودﺗﺮ ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﺑﺮ ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ. وﻟﯽ در اﯾﻦ ﻣﻮرد وارون اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع رخ داد. ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻏﺬاي ﻣﻮﺟﻮد درﺷﻬﺮ را ﺑﻪ ﻟﺸﮑﺮ ﻧﮕﻬﺒﺎن دﯾﻮارﻫﺎ و دروازهﻫﺎ اﺧﺘﺼﺎص داده ﺑﻮد و از اﯾﻦ رو ﺧﻄﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ او ﻧﺒﻮد.
در ﺑﺮاﺑﺮش ، اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺑﺮآورد اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا را ﻧﮑﺮده و ﺑﻪ ﻫﯿﭽﻮﺟﻪ ﺗﺪارك ﺑﺎﯾﺴﺘﻪ را ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪ زودي ﺳﭙﺎه ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﻣﺠﺒﻮر ﻣﯽﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺳﺮاﻓﮑﻨﺪﮔﯽ از ﺑﺎﺑﻞ ﺑﺎزﮔﺮدد و آﻧﮕﺎه ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ اﺣﯿﺎ ﺷﺪه، ﻗﺪرت ﭘﯿﺸﯿﻦ را ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ و ﺑﻪ
ﺧﻄﺮي ﺑﺮاي اﯾﺮان ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽﺷﺪ.
در اﯾﻦ زﻣﺎن ﯾﮏ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﻮﯾﻦ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻣﺸﺎوران ارﺗﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺧﻄﻮر ﮐﺮد. رود ﻓﺮات از ﻣﯿﺎن ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺑﻞ ﮔﺬر ﻣﯽﮐﺮد. از ﺷﻤﺎل ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻨﻮب. ﭘﺲ ﻣﯽﺷﺪ از درون ﮐﺎﻧﺎل آب ﺑﻪ ﺷﻬﺮ راه ﯾﺎﻓﺖ. وﻟﯽ ژرﻓﺎ و ﺷﺘﺎبآب اﯾﻦ رودﺧﺎﻧﻪ ﺑﺰرگ ﺑﻪ اﻧﺪازهاي ﺑﻮد ﮐﻪ ﻟﺸﮕﺮﯾﺎن ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ درون آن ﺑﺮوﻧﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ اﻓﺮادي راﻣﺎﻣﻮر ﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪ از اﯾﻦ ﮐﺎﻧﺎل ﮔﺬر ﮐﺮده و ﺑﻪ درون ﺷﻬﺮ ﺑﺮوﻧﺪ و آﻧﮕﺎه در ﻏﻔﻠﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن دروازهﻫﺎ، ﯾﮑﯽاز آﻧﻬﺎ را ﺑﮕﺸﺎﯾﻨﺪ. و آﻧﮕﺎه ﺑﻘﯿﻪ ﮐﺎر ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﺳﭙﺎه اﯾﺮان ﺑﻮد. وﻟﯽ ﺳﺎزﻧﺪﮔﺎن ﺷﻬﺮ اﻧﺪﯾﺸﻪ آن را ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ.
ورودي آب در ﺷﻤﺎل ﺷﻬﺮ، ﺑﺎ ﻗﻄﻌﺎت و ﭘﯿﮑﺎﻧﻬﺎي ﺗﯿﺰ ﻓﻠﺰي ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺧﺮوﺟﯽ آب در ﺟﻨﻮب ﻧﯿﺰ ﮐﺎرﮔﺸﺎ ﻧﺒﻮد. ﺷﻨﺎ ﮐﺮدن وارون ﺟﻬﺖ رودﺧﺎﻧﻪ و رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺧﺮوﺟﯽ ﮐﺎﻧﺎل ﮐﺎر ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮد. ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ اﻧﺪك اﻓﺮادي ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺷﺪﻧﺪ وﻟﯽ ﭘﺲ از ورود ﺑﻪ ﺷﻬﺮ، ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﺳﺮﺑﺎزان ﭘﺮ ﺷﻤﺎر ﭘﯿﺮوز ﺷﺪه ودروازه را ﺑﮕﺸﺎﯾﻨﺪ. در روزﻫﺎي ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ اﮐﺘﺒﺮ ﭘﺲ از ﺣﺪود ﯾﮏ ﻣﺎه از ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺟﻨﮕﯽ ﮐﻮروش، ﯾﮏ راه ﻧﻮﯾﻦﺑﻪ ذﻫﻦ او رﺳﯿﺪ.
ﮐﺎرﺑﺮد رودﺧﺎﻧﻪ اﯾﻨﺒﺎر ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي دﯾﮕﺮ. ﻓﺮات ﺑﺎﯾﺪ ﺧﺸﮏ ﻣﯽﺷﺪ. ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺷﺪ اﯾﻦﭘﺮآبﺗﺮﯾﻦ رودﺧﺎﻧﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺧﺸﮏ ﺷﻮد؟ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺴﯿﺮ. ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺮودوت ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﻧﯿﺰ ﮐﻮروش درﻣﯿﺎﻧﺮودان ﺑﺎ ﮐﻨﺪن 360 آﺑﺮاﻫﻪ ﻓﺮﻋﯽ، رودي را ﺧﺸﮏ ﮐﺮده ﺑﻮد. ﺑﺨﺸﯽ از ﺳﭙﺎه ﮐﻮروش ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺪ ﺳﺎزي در ﻣﺴﯿﺮ ﻓﺮات ﺑﺮاي ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺴﯿﺮ آن ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ و ﺑﺨﺸﯽ دﯾﮕﺮ آﻣﺎده ﯾﻮرش ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﮔﺸﺘﻨﺪ.
در ﺑﺨﺸﻬﺎﯾﯽ از ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي ﯾﻬﻮدي اﺷﺎره ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﮐﻮروش از ﺷﻤﺎل ﺑﻪ ﺳﻮي ﺑﺎﺑﻞ ﻣﯽآﯾﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ دﻗﯿﻘﺎ ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ روﯾﺪاد ﺗﺎرﯾﺨﯽ اﺳﺖ. در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ و دوﺳﺘﺪاراﻧﺶ در ﻣﺮﮐﺰ ﺷﻬﺮ ﭘﯿﺮوزي ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺧﻮدرا ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، دﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ از ﻓﺸﺎر آب ﻓﺮات ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﺪه و ﺳﺮاﻧﺠﺎم اﯾﻦ رودﺧﺎﻧﻪ ﺧﺸﮏ ﺷﺪ. او زودﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﺷﺪه و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﺮﺑﺎزان را ﺑﻪ ﺳﻮي ﮐﺎﻧﺎل ورودي آب در ﺷﻤﺎل ﺷﻬﺮ ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﺮد. و ﺟﻨﮓ در ﺑﺴﺘﺮ رودﺧﺎﻧﻪ ﺷﻬﺮ آﻏﺎز ﺷﺪ.
ﯾﮑﯽ از ﭼﯿﺴﺘﺎنﻫﺎي ﻧﻮﺷﺘﺎر ﻫﺮودوت در ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺨﺶ ﻓﺘﺢ ﺑﺎﺑﻞ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ. ﻣﺘﺮﺟﻤﺎن ﻫﺮودوت ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ ﺧﻮد ﮐﻠﻨﺠﺎر ﻣﯽروﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا ﻫﺮودوت ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺖ ﻣﺤﻠﻪﻫﺎي اﻃﺮاف ﺷﻬﺮ ﯾﻌﻨﯽ ﻧﺰدﯾﮏ دروازهﻫﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﭘﺎرﺳﯿﺎن اﻓﺘﺎد و ﻣﺮﮐﺰ ﺷﻬﺮ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﯽ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﯽﮐﺮد و دﯾﺮ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮرد؟ زﯾﺮا ﺧﻮد ﻫﺮودوت ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ دﺷﻤﻦ از راه ﺑﺴﺘﺮ رودﺧﺎﻧﻪ ﺧﺸﮏ ﺷﺪه ﺑﻪ ﺷﻬﺮ وارد ﺷﺪ و ﺟﻨﮓ در ﺑﺴﺘﺮ رودﺧﺎﻧﻪ ﺟﺮﯾﺎن داﺷﺖ.
ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﮐﻪ رود ﻓﺮات از ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺷﻬﺮ ﮔﺬر ﻣﯽﮐﺮد و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﭘﺎرﺳﯿﺎن اﮔﺮ در ﻣﺴﯿﺮ رودﺧﺎﻧﻪ ﭘﯿﺮوزيﻣﯽﯾﺎﻓﺘﻨﺪ، و ﭘﯿﺶ ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺷﻬﺮ رﺳﯿﺪه و ارگ ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ را ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و آﻧﮕﺎه ﺑﺎﯾﺪ از ﻣﺮﮐﺰﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﺳﻮي اﻃﺮاف ﺷﻬﺮ ﻧﯿﺮو اﻋﺰام ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺳﺮﺑﺎزاﻧﯽ ﮐﻪ در ﭘﺎدﮔﺎنﻫﺎي اﻃﺮاف ﺷﻬﺮ و ﺑﺮجﻫﺎي ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽدﯾﻮارهﻫﺎ در ﺣﺎل ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻣﯽﺟﻨﮕﯿﺪﻧﺪ. ﯾﻌﻨﯽ آﻧﭽﻪ از ﻣﻨﻄﻖ ﻧﻮﺷﺘﺎر ﻫﺮودوت ﺑﺮ ﻣﯽآﯾﺪ ﺑﺎ آﻧﭽﻪ ﺧﻮدش ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺗﻀﺎد دارد.
ﻫﺮودوت از اﯾﻦ دﺳﺖ ﭼﯿﺴﺘﺎنﻫﺎ ﻓﺮاوان دارد و ﺑﺮاي ﮔﺸﺎﯾﺶ آن ﭼﺎرهاي ﺟﺰ ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮي از اﺳﻨﺎد دﯾﮕﺮ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﮑﻤﻞ ﻧﯿﺴﺖ. ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪي ﺑﺎﺑﻠﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﮐﻮروش ﻧﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﺟﻨﮓ و از راه رودﺧﺎﻧﻪ، ﺑﻠﮑﻪ از راهدروازهﻫﺎ ﺑﺎ ﺻﻠﺢ و آراﻣﺶ و ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮدم ﺑﺎﺑﻞ وارد ﺷﻬﺮ ﺷﺪ.
اﮐﻨﻮن آﻧﭽﻪ ﻣﻦ از ﺗﻠﻔﯿﻖ ﻧﻮﺷﺘﺎر ﻫﺮودوت و ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﺑﺪﺳﺖ آوردم را ﻣﯽﺧﻮاﻧﯿﻢ:
ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﻫﺮودوت ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ، رودﺧﺎﻧﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ دﺷﻤﻨﺎن ﺧﺸﮏ ﺷﺪ. ﺧﺸﮏ ﺷﺪن رودﺧﺎﻧﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽﺑﺴﯿﺎري ﺷﮕﻔﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﯿﭽﯿﮏ از ﻣﺮدم ﺑﺎﺑﻞ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﺑﻪ آن اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﮑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﺮدم ﺷﻬﺮﮐﻪ ﮐﻮروش را ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻣﺮدوك و ﯾﻬﻮه ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻪ او اﯾﻤﺎن ﺑﯿﺎورﻧﺪ و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ او راﺑﺮﮔﺰﯾﺪه اﺳﺖ. ﭘﺲ ﯾﮑﺒﺎر دﯾﮕﺮ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ آﻏﺎز ﺷﺪ و در ﻣﯿﺎن ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﺎن ﻟﺸﮑﺮ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪدودﺳﺘﮕﯽ ﭘﯿﺪا ﮔﺸﺖ.
ﭘﺲ از ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺟﻨﮓ ﮐﻮروش و ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ، ﺑﻪ ﺟﻨﮓ دروﻧﯽ وﻓﺎداران ﺑﻪ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ وﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ و ﭘﯿﺮوز اﯾﻦ ﺟﻨﮓ، ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺑﻮدﻧﺪ. ﭘﯿﺶ از آﻧﮑﻪ ﺳﭙﺎه ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻘﺎوﻣﺖﺳﺮﺑﺎزان ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ در ﺑﺴﺘﺮ رودﺧﺎﻧﻪ ﺷﻮد، ﺳﺮﺑﺎزان وﻓﺎدار ﺑﻪ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ در دژ ﺷﻬﺮ، دروازهﻫﺎ را ﮔﺸﻮدﻧﺪ. و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺳﺮﺑﺎزان ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ از دروازهﻫﺎ (ﮐﻪ ﻫﺮودوت ﺷﻤﺎر آﻧﻬﺎ را 100 ﻋﺪد ﻣﯽداﻧﺪ) وارد ﺷﺪﻧﺪ.
ﺣﺎل اﮔﺮ ﺑﻪ ﻫﺮودوت ﺑﺎزﮔﺮدﯾﻢ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﺎر او ﺑﺎ اﯾﻦ اﺣﺘﻤﺎﻻﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ دادم، درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪﻣﯽﮔﻮﯾﺪ «ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﮔﺴﺘﺮدﮔﯽ ﺷﻬﺮ در زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﻠﻪﻫﺎي اﻃﺮاف ﺷﻬﺮ در دﺳﺖ دﺷﻤﻦ ﺑﻮد، ﻫﻨﻮز آن ﺑﺨﺶ ازاﻫﺎﻟﯽ ﺑﺎﺑﻞ ﮐﻪ در ﻣﺤﻠﻪﻫﺎي ﻣﺮﮐﺰ ﺷﻬﺮ ﺳﮑﻮﻧﺖ داﺷﺘﻨﺪ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ » (۱). ﭘﺲ ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽﻫﺎيﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭘﯿﻮﺳﺖ و ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه از راه دروازهﻫﺎي ﮔﺸﻮده ﺷﺪه و ﻧﻪ ﮐﺎﻧﺎل رودﺧﺎﻧﻪ، وارد ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ وزﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺟﻬﺎن ﺷﺪ (۲). اﯾﻦ روﯾﺪاد ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻢ ﺗﺎرﯾﺨﯽ در روز ﺳﻮم ﻣﺎه آرَهسَمنه ﺳﺎل ﻫﻔﺪﻫﻢ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ(ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﻫﻔﺘﻪ ﺳﻮم اﮐﺘﺒﺮ ﺳﺎل 935 پ.م و ﻫﻔﺘﻪ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻣﻬﺮ ﺳﺎل20 ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﮐﻮروش) رخ داد.
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . ﻫﺮودوت: ﮐﺘﺎب ﯾﮑﻢ، ﺗﺎرﯾﺦ ﮐﻮروش. ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ آﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻫﺮودوت ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ ﺑﺎﺑﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﯽ ﺗﻬﺮان اﻣﺮوز ﺑﺎﺷﺪ اﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻨﻄﻘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺷﻬﺮ ﺧﺒﺮي از اﻃﺮاف ﺷﻬﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
۲ . ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽﻫﺎ را ﻧﻮﺷﺘﺎرﻫﺎﯾﯽ ﭘﺲ از ﻣﺎﺟﺮا ﺑﺪاﻧﯿﻢ، ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻫﺮ روي ﺑﺨﺸﯽ از اﺳﻨﺎد ﻣﺎ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽآﯾﻨﺪ.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#56
Posted: 15 May 2014 15:20
ﺳﭙﺲ ﮐﻮروش ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزان ﺧﻮد دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺳﺘﻢ ﻧﺸﻮد و ﻫﯿﭻ ﺧﺎﻧﻪاي وﯾﺮان ﻧﮕﺮدد. او درﺳﺖ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ رﻓﺘﺎر ﮐﺮده ﺑﻮد، ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖﺧﻮردﮔﺎن ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮده و اﻋﻼم ﻋﻔﻮ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﮐﺮد. او ﺣﺘﺎ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ را ﺑﺨﺸﯿﺪ و ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺮﺧﯽ او را اﺳﺘﺎﻧﺪار ﮐﺎرﻣﺎﻧﯿﺎ ﮐﺮد. ﺑﺰرﮔﺎن و اﺷﺮاف و ﮐﺎﻫﻨﺎن ﺑﺎﺑﻞ ﻧﯿﺰ در ﭘﯽ اﯾﻦ ﮐﺮدار، ﮐﻮروش را ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﺑﺎﺑﻞ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدﻧﺪ. ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﺷﮕﻔﺖ ﺑﺎﺷﺪ. ﭼﺮاﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﯽ ﺷﻬﺮي را ﻓﺘﺢ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺣﻖ اوﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎه آﻧﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﯿﺎزي ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺎ ﻣﺮدم آن ﺷﻬﺮ او را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻨﺪ. وﻟﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻔﺘﯿﻢ در ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﮐﻮروش، ﻫﺮ ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺷﺎﻫﯽ داﺷﺖ و ﮐﻮروش ﺷﺎه ﺷﺎﻫﺎن ﺑﻮد.
ﮐﻮروش ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻓﺘﺢ ﺳﺎرد ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻟﯿﺪﯾﻪ آﻧﺠﺎ را ﺿﻤﯿﻤﻪ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﺧﻮد ﮐﺮد. ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﻓﺘﺢ ﺑﺎﺑﻞ، ﺑﺎﺑﻞ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﭘﯿﻮﺳﺖ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ در آﯾﺪ. وﻟﯽ اﮐﻨﻮن روﯾﺪاد ﻧﻮﯾﻨﯽ رخ داده ﺑﻮد. ﻣﺮدم ﺑﺎﺑﻞ ﮐﻮروش را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﺎه ﺑﻮﻣﯽ ﺧﻮداﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. ﯾﻌﻨﯽ او را ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﺑﺮ ﺣﻖ ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﭘﯿﺸﯿﻦ ﺑﺎﺑﻞ داﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ آﻧﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﺪاﯾﺸﺎن ﻣﺮدوك ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﺑﻮد را ﺷﺎه ﺑﺪاﻧﻨﺪ .
در ﻧﻮﺷﺘﻪ ﮐﺎﻫﻦ ﺑﺰرگ ﺑﺎﺑﻠﯽ در دﯾﺒﺎﭼﻪ اﺳﺘﻮاﻧﻪ ﺑﺎﺑﻠﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﯿﻢ:
«...ﺳﭙﺎه ﺑﯿﺸﻤﺎر ﮐﻮروش ﺑﺪون ﺟﻨﮓ و ﺧﻮﻧﺮﯾﺰي وارد ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺑﻞ ﺷﺪ و ﻫﯿﭻ ﮔﺰﻧﺪي ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻧﺮﺳﯿﺪ. ﺧﺪا ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ را ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﻮروش ﮐﺮد. ﻫﻤﻪ ﺳﺎﮐﻨﺎن ﺑﺎﺑﻞ و ﺳﻮﻣﺮ و اﮐﺪ در ﭘﯿﺸﮕﺎه ﮐﻮروش ﺳﺮ ﻓﺮود آوردﻧﺪ و ﺑﺮ ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﺑﻮﺳﻪ ﻣﯽزدﻧﺪ. ﻫﻤﮕﯽ از اﯾﻨﮑﻪ او ﺷﺎه ﺷﺪه ﺑﻮد ﺧﺸﻨﻮد ﺑﻮدﻧﺪ و ﭼﻬﺮهﻫﺎﯾﺸﺎن از ﺷﺎدي ﻣﯽدرﺧﺸﯿﺪ. ﻫﻤﻪ از او اﺳﺘﻘﺒﺎل ﮐﺮدﻧﺪ زﯾﺮا ﺑﻪ ﯾﺎري او از ﻣﺮگ رﻫﯿﺪه و ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. »
« در ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﺼﺮ ﮔﺎرد ﻧﯿﺰه داران ﺟﺎوﯾﺪ، ﭼﻬﺎرﻫﺰار ﻧﻔﺮ در ﭼﻬﺎر ردﯾﻒ از دروازه ﻗﺼﺮ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﺻﻒ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﻤﻪ ﺳﻮاره ﻧﻈﺎم ﻧﯿﺰ از اﺳﺐ ﭘﯿﺎده ﺷﺪه در ﮐﻨﺎر آﻧﻬﺎ اﯾﺴﺘﺎده و دﺳﺘﻬﺎي ﺧﻮد را زﯾﺮ ﭘﯿﺮاﻫﻦ ﺑﺎﻻﭘﻮش ﺧﻮد ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻋﺒﻮر ﺷﺎه رﺳﻢ ﺑﻮد. ﭘﺎرﺳﯿﺎن در ﺳﻤﺖ راﺳﺖ و دﯾﮕﺮان در ﺳﻤﺖ ﭼﭗ. اراﺑﻪ راﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﮑﻞ در دو ﺳﻤﺖ. ﺳﭙﺲ ﺧﻮد ﮐﻮروش در ﮔﺮدوﻧﻪ اﺧﺘﺼﺎﺻﯽ ﺧﻮد وارد ﺷﺪ. ﺑﺎ ﮐﻼه ﺷﺎﻫﯽ و ﻗﺒﺎﯾﯽ ﺑﻪ رﻧﮓ ارﻏﻮاﻧﯽ. ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺷﺎه ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺧﺎك اﻓﺘﺎدﻧﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ﭘﺎرﺳﯿﺎن در ﺟﻠﻮي ﮐﻮروش ﺑﻪ ﺧﺎك ﻧﻤﯽ اﻓﺘﺎدﻧﺪ... ﺷﺎه ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ درآﻣﺪ و ﻫﻨﮓ ﺟﺎوﯾﺪان ده ﻫﺰار ﻧﻔﺮه ﭘﺎرﺳﯽ در ﺳﺘﻮﻧﯽ ﺻﺪ ﻧﻔﺮي در ﭘﺸﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. وﯾﺸﺘﺎﺳﭗ، داﺗﺎﻣﺎس و ﮔﺎﺗﺎداس ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ.(۱) »
در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﯿﻨﻨﺪه ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ « ﻣﻨﺸﻮر ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ » در ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺴﺘﯿﻢ (۲) ﯾﮏ ﻧﻤﻮﻧﻪ از آن( ﺑﺎ ﻧﺎم اﺳﺘﻮاﻧﻪ ﮐﻮروش)در ﺣﻔﺎريﻫﺎي ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺑﻞ
در اواﺧﺮ ﺳﺪه 19 ﻣﯿﻼدي ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪ. ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻮروش اﯾﻦ ﻓﺮﻣﺎن را ﺑﻪ ﺷﮑﻞﻫﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮ و ﺑﻪ زﺑﺎنﻫﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮ در ﺟﺎيﺟﺎي ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎي زﯾﺮ ﻧﻔﻮذش ﭘﺨﺶ ﮐﺮده اﺳﺖ و ﻣﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻤﻮﻧﻪ از آن دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﯿﻢ.
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . ﮐﺴﻨﻔﻮن: ﻫﻤﺎن
۲ . ﺗﺎرﯾﺦ ﺻﺪور ﻓﺮﻣﺎن ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮐﻮروش را 29 اﮐﺘﺒﺮ ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ. ﺑﻪ ﻫﺮ روي ﻣﯽﺗﻮان ﻫﻔﺘﻪ ﻣﯿﺎن 22 و 29 اﮐﺘﺒﺮ ( 30 ﻣﻬﺮ ﺗﺎ 7 آﺑﺎن) ﯾﻌﻨﯽ از ورود ﮐﻮروش ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ ﺗﺎ ﺻﺪور ﻓﺮﻣﺎن را ﻫﻔﺘﻪ ﮔﺮاﻣﯽداﺷﺖ ﮐﻮروش ﺑﺰرگ داﻧﺴﺖ.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#57
Posted: 15 May 2014 15:34
ﭘﯿﺸﺘﺮ ﭘﯿﺸﮕﻔﺘﺎر اﺳﺘﻮاﻧﻪ ﮐﻮروش را از زﺑﺎن ﮐﺎﻫﻦ ﺑﺎﺑﻠﯽ ﺧﻮاﻧﺪﯾﻢ. اﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﺑﺨﺶ دوم ﮐﻪ ﺑﻪ
ﻣﻨﺸﻮر ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﮐﻮروش
ﺳﺮﺷﻨﺎس اﺳﺖ ﻣﯽرﺳﯿﻢ:
۲۰. ﻣﻨﻢ ﮐﻮرش، ﺷﺎه ﺟﻬﺎن، ﺷﺎه ﺑﺰرگ، ﺷﺎه دادﮔﺮ، ﺷﺎه ﺑﺎﺑﻞ، ﺷﺎه ﺳﻮﻣﺮ و اﮐﺪ، ﺷﺎه ﭼﻬﺎرﮔﻮﺷﻪ ﺟﻬﺎن.
۲۱. ﭘﺴﺮ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ، ﺷﺎه ﺑﺰرگ، ﺷﺎه اﻧﺸﺎن، ﻧﻮه ﮐﻮرش، ﺷﺎه ﺑﺰرگ، ﺷﺎه اﻧﺸﺎن، ﻧﺒﯿﺮه ﭼﯿﺶ ﭘﯿﺶ، ﺷﺎه ﺑﺰرگ ﺷﺎه اﻧﺸﺎن.
۲۲. از دودﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﺎه ﺑﻮدهاﻧﺪ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽاش را ﺧﺪاﯾﺎن ﺑﺎﺑﻞ ﮔﺮاﻣﯽ ﻣﯽدارﻧﺪ و ﺑﺎ ﺧﺮﺳﻨﺪي ﻗﻠﺒﯽ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ او را ﺧﻮاﻫﺎﻧﻨﺪ.
آﻧﮕﺎه ﮐﻪ ﺑﺪون ﺟﻨﮓ و ﭘﯿﮑﺎر وارد ﺑﺎﺑﻞ ﺷﺪم؛
۲۳. ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم ﮔﺎمﻫﺎي ﻣﺮا ﺑﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﺪ. در ﺑﺎرﮔﺎه ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﺑﺎﺑﻞ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺷﻬﺮﯾﺎري ﻧﺸﺴﺘﻢ. ﻣﺮدوك دلﻫﺎي ﭘﺎك ﻣﺮدم ﺑﺎﺑﻞ را
ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻦ ﮐﺮد... زﯾﺮا ﻣﻦ او را ارﺟﻤﻨﺪ و ﮔﺮاﻣﯽ داﺷﺘﻢ.
۲۴. ارﺗﺶ ﺑﺰرگ ﻣﻦ ﺑﻪ آراﻣﯽ وارد ﺑﺎﺑﻞ ﺷﺪ. ﻧﮕﺬاﺷﺘﻢ رﻧﺞ و آزاري ﺑﻪ ﻣﺮدم اﯾﻦ ﺷﻬﺮ و اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ وارد آﯾﺪ.
۲۵. ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺻﻠﺢ ﮐﻮﺷﯿﺪم. ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﻣﺮدم درﻣﺎﻧﺪه ﺑﺎﺑﻞ را ﺑﻪ ﺑﺮدﮔﯽ ﮐﺸﯿﺪه ﺑﻮد، ﮐﺎري ﮐﻪ در ﺧﻮر ﺷﺎن آﻧﺎن ﻧﺒﻮد.
۲۶. ﻣﻦ ﺑﺮدهداري را ﺑﺮاﻧﺪاﺧﺘﻢ، ﺑﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽﻫﺎي آﻧﺎن ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺨﺸﯿﺪم. ﻓﺮﻣﺎن دادم ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم در ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪاي ﺧﻮد آزاد ﺑﺎﺷﻨﺪ و آﻧﺎن را ﻧﯿﺎزارﻧﺪ، ﻓﺮﻣﺎن دادم ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ اﻫﺎﻟﯽ ﺷﻬﺮ را از ﻫﺴﺘﯽ ﺳﺎﻗﻂ ﻧﮑﻨﺪ، ﻣﺮدوك از ﮐﺮدار ﻧﯿﮏ ﻣﻦ ﺧﺸﻨﻮد ﺷﺪ.
۲۷. او ﺑﺮ ﻣﻦ، ﮐﻮرش، ﮐﻪ ﺳﺘﺎﯾﺸﮕﺮ او ﻫﺴﺘﻢ و ﺑﺮ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎﻧﻢ .
۲۸. ﺑﺮﮐﺖ و ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽاش را ارزاﻧﯽ داﺷﺖ. ﻣﺎ ﻫﻤﮕﯽ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ و در ﺻﻠﺢ و آﺷﺘﯽ ﻣﻘﺎم ﺑﻠﻨﺪش را ﺳﺘﻮدﯾﻢ. ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﺮدوك ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻫﺎن ﺑﺮاورﻧﮓ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪاﻧﺪ.
۲۹. ﻫﻤﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﺟﻬﺎن، از درﯾﺎي ﺑﺎﻻ ﺗﺎ درﯾﺎي ﭘﺎﯾﯿﻦ(درﯾﺎي ﻣﺪﯾﺘﺮاﻧﻪ ﺗﺎ ﺧﻠﯿﺞ ﻓﺎرس)، ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎي دور دﺳﺖ، ﻫﻤﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن آﻣﻮري، ﻫﻤﻪ ﭼﺎدرﻧﺸﯿﻨﺎن.
۳۰. ﻣﺮا ﺧﺮاج ﮔﺬاردﻧﺪ و در ﺑﺎﺑﻞ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﻮﺳﻪ زدﻧﺪ. از ... ﺗﺎ آﺷﻮر و ﺷﻮش.
۳۱. ﻣﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎي آﮔﺎده، ِاﺷﻨﻮﻧﺎ،زَمبان،مِتورنو، دِر ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﮔﻮﺗﯿﺎن و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎي آن ﺳﻮي دﺟﻠﻪ ﮐﻪ وﯾﺮان ﺷﺪه ﺑﻮد را از ﻧﻮ ﺳﺎﺧﺘﻢ.
۳۲. ﻓﺮﻣﺎن دادم ﻫﻤﻪ ﻧﯿﺎﯾﺸﮕﺎهﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد، ﺑﮕﺸﺎﯾﻨﺪ. ﻫﻤﻪ ﺧﺪاﯾﺎن اﯾﻦ ﻧﯿﺎﯾﺸﮕﺎهﻫﺎ را ﺑﻪ ﺟﺎﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪم. ﻫﻤﻪ ﻣﺮدﻣﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﭘﺮاﮐﻨﺪه و آواره ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎهﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪم، ﺧﺎﻧﻪﻫﺎيوﯾﺮان آﻧﺎن را آﺑﺎد ﮐﺮدم.
۳۳. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﭘﯿﮑﺮه ﺧﺪاﯾﺎن ﺳﻮﻣﺮ و اﮐﺪ را ﮐﻪ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﺑﺪون واﻫﻤﻪ از ﺧﺪاي ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ آورده ﺑﻮد، ﺑﻪ ﺧﺸﻨﻮدي ﻣﺮدوك ﺑﻪ ﺷﺎدي و ﺧﺮﻣﯽ.
۳۴.ﺑﻪ ﻧﯿﺎﯾﺸﮕﺎهﻫﺎي ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪم، ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ دلﻫﺎ ﺷﺎد ﮔﺮدد. ﺑﺸﻮد ﮐﻪ ﺧﺪاﯾﺎﻧﯽ ﮐﻪ آﻧﺎن را ﺑﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎهﻫﺎي ﻣﻘﺪس ﻧﺨﺴﺘﯿﻦﺷﺎن ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪم.
۳۵. ﻫﺮ روز در ﭘﯿﺸﮕﺎه ﺧﺪاي ﺑﺰرگ ﺑﺮاﯾﻢ ﺧﻮاﺳﺘﺎر زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﺸﻮد ﮐﻪ ﺳﺨﻨﺎن ﭘﺮﺑﺮﮐﺖ و ﻧﯿﮑﺨﻮاﻫﺎﻧﻪ ﺑﺮاﯾﻢ ﺑﯿﺎﺑﻨﺪ، ﺑﺸﻮد
ﮐﻪ آﻧﺎن ﺑﻪ ﺧﺪاي ﻣﻦ ﻣﺮدوك ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ: ﮐﻮرشﺷﺎه، ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﮔﺮاﻣﯽ ﻣﯽدارد و ﭘﺴﺮش ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ.
۳۶. ﺑﯽﮔﻤﺎن در روزﻫﺎي ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ، ﻫﻤﮕﯽ ﻣﺮدم ﺑﺎﺑﻞ ﭘﺎدﺷﺎه را ﮔﺮاﻣﯽ داﺷﺘﻨﺪ و ﻣﻦ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم ﺟﺎﻣﻌﻪاي آرام ﻣﻬﯿﺎ ﺳﺎﺧﺘﻢ و ﺻﻠﺢ و آراﻣﺶ را ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم اﻋﻄﺎ ﮐﺮدم.
۳۷.وﺿﻊ دروﻧﯽ ﺑﺎﺑﻞ و ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﻬﺎي مقدّس ، ﻗﻠﺐ ﻣﻦ را ﺗﮑﺎن داد .
۳۸. ... ﺑﺎروي ﺑﺰرگ ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺑﻞ را اﺳﺘﻮار ﮔﺮداﻧﯿﺪم...
۳۹. ... دﯾﻮار آﺟﺮي ﺧﻨﺪق ﺷﻬﺮ را.
۴۰. ﮐﻪ ﻫﯿﭽﯿﮏ از ﺷﺎﻫﺎن ﭘﯿﺸﯿﻦ ﺑﺎ ﺑﺮدﮔﺎن ﺑﻪ ﺑﯿﮕﺎري ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﻧﺮﺳﺎﻧﯿﺪه ﺑﻮدﻧﺪ.
۴۱. ... ﺑﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﯿﺪم.
۴۲. دروازهﻫﺎﯾﯽ ﺑﺰرگ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺑﺎ درﻫﺎﯾﯽ از ﭼﻮب ﺳﺪر و روﮐﺸﯽ از ﻣﻔﺮغ ...
۴۳. ...
۴۴. ...
۴۵. ... ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ(۱)
ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﭘﺲ از ﺻﺎدر ﮐﺮدن ﻓﺮﻣﺎن ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻏﺮب ﻣﯽرود. ﻓﯿﻨﯿﻘﯿﻪ(۲) ﮐﺸﻮري ﮐﻪ زﯾﺮ ﺳﺘﻢ ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻮد، ﺑﺎ اﺷﺘﯿﺎق ﺑﺎ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ اﯾﺮان ﭘﯿﻤﺎن ﺑﺴﺖ. ﻗﺒﺮس در ﻣﺪﯾﺘﺮاﻧﻪ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﯿﻮه ﺑﻪ زﯾﺮ ﭘﺮﭼﻢ اﯾﺮان در آﻣﺪ.
ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﮐﻮروش ﺑﻪ اوج ﻗﺪرت و ﺷﮑﻮه ﺧﻮد رﺳﯿﺪه اﺳﺖ. ﭼﻪ از ﻧﻈﺮ ﮔﺴﺘﺮدﮔﯽ و ﭼﻪ از ﻧﺎمآوري و اﻓﺘﺨﺎر.
ﮐﻮروش ﻓﺮﻣﺎنﻫﺎي زﯾﺎدي ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺧﺎورﻣﯿﺎﻧﻪ ﺻﺎدر ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﻣﺮدم ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺘﻢ ﺑﺎﺑﻠﯽﻫﺎ و آﺷﻮريﻫﺎ ﺑﻪ آﻧﺎن
ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﮐﻮروش ﻟﻄﻒ وﯾﮋهاي ﺑﻪ آﻧﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻧﮑﺘﻪ دﯾﮕﺮي ﮐﻪ ﮐﻮروش ﺑﻪ آن ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﯾﻬﻮدﯾﺎن و اﯾﺮاﻧﯿﺎن از ﻧﻈﺮ ﻓﻠﺴﻔﯽ ﺑﻮد. ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﮐﻪ ﻫﺮ دو ﻗﻮم وارون دﯾﮕﺮ ﻣﺮدﻣﺎن آﻧﺮوز، ﺑﺖﭘﺮﺳﺖ ﻧﺒﻮدﻧﺪ و ﺧﺪاي ﺑﺰرگ و ﻧﺎدﯾﺪﻧﯽ آﺳﻤﺎنﻫﺎ را ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ. ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻃﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﯽ وﯾﮋه ﯾﻬﻮدﯾﺎن، ﺑﻪ دوﻟﺖ ﺑﺎﺑﻞ دﺳﺘﻮر دﻫﺪ ﺗﺎ ﻣﻘﺪﻣﺎت ﺑﺎزﮔﺸﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺧﻮد، اورﺷﻠﯿﻢ را ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﻨﺪ.
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . ارﻓﻌﯽ: ﻓﺮﻣﺎن ﮐﻮروش ﺑﺰرگ. ﺑﺨﺶﻫﺎﯾﯽ از اﯾﻦ ﻟﻮح ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﺧﻮاﻧﺪه و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻧﺸﺪه.
۲ . ﺑﻪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻓﻮﻧﯿﮑﯿﺎ
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#58
Posted: 3 Jun 2014 08:48
عَزرا ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﭘﺴﯿﻦ ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﭼﻨﺎن در ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﮐﻮروش ﭘﯿﺸﺮوي ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ او را ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﻣﯽداﻧﺪ:
»ﻣﻦ ﮐﻮروش ﭘﺎدﺷﺎه ﭘﺎرس، اﻋﻼم ﻣﯽدارم ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ، ﺧﺪاي آﺳﻤﺎﻧﻬﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﻤﺎﻟﮏ ﺟﻬﺎن را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺸﯿﺪهاﺳﺖ و ﺑﻪ ﻣﻦ اﻣﺮ ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ در اورﺷﻠﯿﻢ ﺧﺎﻧﻪاي ﺑﺴﺎزم. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ از ﻫﻤﻪ ﯾﻬﻮدﯾﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﻦﻫﺴﺘﻨﺪ، ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﻨﺪ، ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﺎزﮔﺮدﻧﺪ و ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ را در اورﺷﻠﯿﻢ ﺑﺴﺎزﻧﺪ. ﺧﺪا ﻫﻤﺮاه اﯾﺸﺎن ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﺎن اﯾﻦ ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﯾﺸﺎن ﻃﻼ و ﻧﻘﺮه و ﺗﻮﺷﻪ راه و ﭼﻬﺎرﭘﺎﯾﺎن ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻧﯿﺎز ﺑﺪﻫﻨﺪ...«(۱)
ﺑﯽﮔﻤﺎن اﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﺗﺤﺮﯾﻒ ﺷﺪه اﺳﺖ و ﮐﻮروش ﻫﺮﮔﺰ ﺧﻮد را ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺘﻪ ﯾﻬﻮه ﺧﺪاي ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ. در اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﯽ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﺷﮑﯽ ﻧﯿﺴﺖ وﻟﯽ ﭼﻨﺪان ﻣﻬﻢ ﺟﻠﻮه ﻧﮑﺮده اﺳﺖ. ﭼﺮاﮐﻪ دارﯾﻮش ﻫﯿﭻ آﮔﺎﻫﯽ از اﯾﻦ ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺪاﺷﺖ و ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﯾﻬﻮدﯾﺎن از او ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﻓﺮﻣﺎن ﮐﻮروش، ﺑﻪ ﺑﺎزﺳﺎزي ﻣﻌﺒﺪ ﺳﻠﯿﻤﺎن ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ او از ﺑﺎﯾﮕﺎﻧﯽ اﺳﻨﺎد دوﻟﺘﯽ ﻫﮕﻤﺘﺎﻧﻪ درﺳﺘﯽ آﻧﺮا اﺳﺘﻌﻼم ﮐﺮد. ﺑﻪ ﮔﺰارش ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ، اﯾﻦ ﻓﺮﻣﺎن ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪه و ﮐﺎر ﺑﺎزﺳﺎزي ﻣﻌﺒﺪ اداﻣﻪ ﯾﺎﻓﺖ.
ﺗﺎرﯾﺦ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ﺳﺎل ۲۲ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﮐﻮروش ۴۰ ﻫﺰار ﻧﻔﺮ از ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺑﺎ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم زاروﺑﺎﺑﻞ رﻫﺴﭙﺎر اورﺷﻠﯿﻢ ﺷﺪه و ﺳﭙﺲ آﻏﺎز ﺑﻪ ﺑﺎزﺳﺎزي ﺷﻬﺮ و ﻣﻌﺒﺪ ﺧﻮﯾﺶ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﻣﻌﺒﺪ ۵۰ ﺳﺎل ﺑﻪ درازا ﮐﺸﯿﺪ. از آﻧﺰﻣﺎن ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺑﻪ ﺟﻤﺎﻋﺘﯽ ﺳﺮﺷﻨﺎس و ﮐﺎﻣﯿﺎب در زﻣﯿﻨﻪﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﺪل ﺷﺪﻧﺪ.
ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ آﻧﺎن ﺑﻘﺎ و ﻣﺎﻧﺪﮔﺎري ﺧﻮد ﺗﺎ اﻣﺮوز ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻣﻠﺖ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ ﺟﻬﺎﻧﯽ را ﻣﺪﯾﻮن ﮐﻮروش و اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ. و اﻟﺒﺘﻪ اﻋﻄﺎي ﻣﻘﺎم ﻣﻨﺠﯽ و ﻣﺴﯿﺢ و ﺷﺒﺎن ﯾﻬﻮه ﮐﻪ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از او ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻏﯿﺮ ﯾﻬﻮدي داده ﻧﺸﺪه، ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﭙﺎﺳﮕﺬاري آﻧﺎن ﺑﻮده اﺳﺖ.
ﺟﺎوداﻧﮕﯽ ﮐﻮروش
ﺳﺎلﻫﺎي ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻋﻤﺮ ﮐﻮروش ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﻗﺒﺎﯾﻞ وﺣﺸﯽ ﺷﻤﺎﻟﯽ ﮔﺬﺷﺖ. درﺑﺎره درﮔﺬﺷﺖ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺑﺰرگ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ دو رواﯾﺖ وﺟﻮد دارد و ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺗﺎ اﻣﺮوز ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ رواﯾﺎت را ﺑﺎ ﻗﻄﻌﯿﺖ رد ﮐﻨﺪ. رواﯾﺖ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﻤﯽ ﺑﺮﺗﺮي دارد از ﺑﺮاي ﻫﺮودوت اﺳﺖ. ﮐﻪ ﻃﺒﻖ آن ،ﮐﻮروش در ﺣﺪود ﺳﺎل ۵۳۰ پ.م ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺳﺎل ۲۹ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽاش در ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﻗﻮﻣﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺎﺳﺎﮔﺖﻫﺎ در ﮐﻨﺎر رود ﺳﯿﺮدرﯾﺎ در آﺳﯿﺎي ﻣﯿﺎﻧﻪ زﺧﻢ ﺑﺮداﺷﺘﻪ و ﺳﭙﺲ درﮔﺬﺷﺖ.
درﺑﺎره ﺟﺰﺋﯿﺎت اﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﻣﯿﺎن ﺗﺎرﯾﺨﻨﮕﺎران اﺧﺘﻼف ﻧﻈﺮ اﺳﺖ. ﻫﺮودوت ﺧﻮد ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن ﺳﻪ رواﯾﺖ، اﯾﻦ را ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﻮﺷﺘﺎر او ﮐﻮروش از ﺗﻮﻣﯿﺮﯾﺲ، ﻣﻠﮑﻪ اﯾﻦ ﻗﻮم ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه آﻧﺎن ﺑﻮد، ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ زﯾﺮ ﭘﺮﭼﻢ او ﺑﺮوﻧﺪ. وﻟﯽ ﻣﻠﮑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﭙﺬﯾﺮﻓﺖ.(۲)
ﻣﺮز ﻣﯿﺎن اﯾﺮان و ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﺎﺳﺎﮔﺖﻫﺎ رودي ﺑﺴﯿﺎر ﭘﺮآب و ژرف ﺑﻮد. ﺑﻪ ﻃﻮرﯾﮑﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪﻫﺮودوت در آن ﺟﺰاﯾﺮي وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ از ﻗﺒﺎﯾﻞ ﻣﺎﺳﺎﮔﺖ در آن ﻣﯽزﯾﺴﺘﻨﺪ. ﮐﻮروش دو دل ﺑﻮد ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺳﻮي ﻣﺮز ﺑﺎ دﺷﻤﻦ درﮔﯿﺮ ﺷﻮد و ﯾﺎ ﺟﻨﮓ را در ﺳﺮزﻣﯿﻦ آﻧﺎن ﭘﯽ ﺑﮕﯿﺮد؟ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺑﺎور داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﮓ در اﯾﻨﺴﻮي رود ﻣﻄﻤﺌﻦﺗﺮ اﺳﺖ. وﻟﯽ ﮐﺮوزوس ﻣﺸﺎور ﻧﺨﺴﺖ ﮐﻮروش او را ﻗﺎﻧﻊ ﮐﺮد ﮐﻪ اﮔﺮ دراﯾﻨﺴﻮي ﻣﺮز ﺳﭙﺎه اﯾﺮان ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺨﻮرد، ﺷﻬﺮﻫﺎي اﯾﺮان در ﺧﻄﺮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ اﻓﺘﺎد.
درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺷﮑﺴﺖ در آﻧﺴﻮيرود ﺑﺰرگ ﺟﺰ ﺗﻠﻔﺎت ﺟﺎﻧﯽ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن آﺳﯿﺒﯽ ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﮐﻮروش ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺎﺳﺎژتﻫﺎ ﻗﻮﻣﯽ ﺑﺮﺑﺮ و ﺑﯿﭽﺎره و ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺳﻔﺮهاي ﭘﺮ از ﻏﺬاﻫﺎي رﻧﮕﺎرﻧﮓ ﺑﺎ ﻣﺸﺮوﺑﺎت ﻣﺴﺘﯽآور ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮده و در آن ﻫﻨﮕﺎم آﻧﺎن را دﺳﺘﮕﯿﺮ ﺳﺎزﻧﺪ. اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻧﯿﺰ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺮدﻧﺪ. و ﺑﺨﺶ ﺑﺰرﮔﯽ از ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﻣﺎﺳﺎﮔﺖ از ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺴﺮ ﻣﻠﮑﻪ ﺑﻪ اﺳﺎرت ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن درآﻣﺪﻧﺪ. ﺟﺎﻟﺐ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ در ﻫﻤﯿﻦ رواﯾﺖ داﺷﺖ.
وﻟﯽ او ﭘﺲ از اﯾﻨﮑﻪ دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ را ﮔﺸﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻧﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽاش ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺑﻮد، ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﮐﺮد. اﯾﻦﺧﺒﺮ دﺷﻤﻨﺎن را ﺑﻪ ﺷﺪت ﻋﺼﺒﯽ ﮐﺮد و ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ در ﺟﻨﮓ ﺧﻮﻧﯿﻨﯽ ﮐﻪ درﮔﺮﻓﺖ، ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺮودوت، ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮردﻧﺪ و ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﮐﺸﺘﻪ ﮔﺮدﯾﺪ. وﻟﯽ دﯾﮕﺮ اﺳﻨﺎد ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ از آن ﻣﺎﺳﺎﮔﺖﻫﺎ دﯾﮕﺮﻣﺰاﺣﻢ اﯾﺮان ﻧﮕﺮدﯾﺪﻧﺪ. و اﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮاﺳﺖ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪ. ﻣﻦ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ رود ﺑﺰرگ ﮐﻪ ﻫﺮودوت ﺑﻪ اﺷﺘﺒﺎه آﻧﺮا آراﮐﺲ(۳) ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ، ﺳﯿﺮدرﯾﺎ ﺑﺎﺷﺪ.
ﭼﺮاﮐﻪ اﺳﻨﺎد دﯾﮕﺮ از ﺣﻀﻮر ﻣﺎﺳﺎﮔﺖﻫﺎ در ﺷﺮقدرﯾﺎي ﮐﺎﺳﭙﯿﻦ در آﺳﯿﺎي ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﯽراﻧﻨﺪ و ﻧﻪ در ﻏﺮب اﯾﻦ درﯾﺎ و در ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ آﻧﺰﻣﺎن آﻟﺒﺎﻧﯽ و ﺳﭙﺲ اران و ﻗﻔﻘﺎز ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪ. در رواﯾﺖ ﻣﻨﺘﺨﺐ ﻫﺮودوت، از رﻓﺘﺎر وﺣﺸﯿﺎﻧﻪ ﻣﺎﺳﺎﮔﺖﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﺪن ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺷﻬﯿﺪ آﺳﯿﺎ ﻧﯿﺰ ﺳﺨﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪي ﻟﻮﮔﺮان درﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽرﺳﺪ.
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . ﮐﺘﺎب ﻋﺬرا : ﺑﺎب دوم / ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ
۲ . ﻫﺮودوت از ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻫﻤﺴﺮي ﮐﻮروش ﺑﻪ او ﺳﺨﻦ ﻣﯿﺮاﻧﺪ. ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ ﺑﻪ ﮐﺘﺎب ﯾﮑﻢ ﻫﺮودوت
۳ . رود ارس
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ارسالها: 6368
#59
Posted: 3 Jun 2014 08:57
ﮐﺎرﻧﺎﻣﻪ ﮐﻮروش ﺑﺰرگ
واﭘﺴﯿﻦ ﮐﻼم و واژﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ از دﻫﺎن ﮐﻮروش ﺑﯿﺮون ﻣﯽآﯾﺪ، ﻫﻤﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﻮرش در ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮش ﻧﮕﺎﺷﺘﻪاﻧﺪ :
« اي اﻧﺴﺎن ﻫﺮﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﯽ ﺑﺎﺷﯽ، و از ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﯽآﯾﯽ ﺑﺪان ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﻮروش ﺑﻨﯿﺎﻧﮕﺬار ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﻫﺴﺘﻢ. ﺑﺮ ﻣﻦ رﺷﮏ ﻣﺒﺮ ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ اﯾﻦ ﺗﻮده ﺧﺎﮐﯽ ﺟﺴﺪم را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه اﺳﺖ »(۱)
آﻧﭽﻪ از ﮐﻮروش ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﺎﻧﺪه رﻓﺘﺎر و ﮐﺮدار اوﺳﺖ. در ﮐﺘﺎب ﮐﻮروﭘﺪﯾﺎ(۲) ﯾﺎ ﻫﻤﺎن ﮐﻮروﺷﻨﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﯾﻮﻧﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن کِسِنفُون، ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺨﻨﺎن و ﭘﻨﺪﻫﺎ و اﻧﺪرزﻫﺎ از زﺑﺎن ﮐﻮروش ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﮐﺴﻨﻔﻮن اﻧﺴﺎن آرﻣﺎﻧﯽ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ﺧﻮد را در ﻣﯿﺎن ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﭘﯿﺪا ﮐﺮده ﺑﻮد.
ﮐﻮروﺷﻨﺎﻣﻪ ﮐﺴﻨﻔﻮن را ﻧﺒﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﺑﯿﻮﮔﺮاﻓﯽ ﺗﺎرﯾﺨﯽ درﺳﺖ از ﮐﻮروش ﺑﺰرگ داﻧﺴﺖ. ﭼﺮاﮐﻪ ﺟﺰﺋﯿﺎت زﻧﺪﮔﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﮐﻮروش در اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﺑﺎ آﻧﭽﻪ ازﺗﺎرﯾﺦﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽآﯾﺪ ﺗﻨﺎﻗﺾ دارد. و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﻨﻄﻖ ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮد ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎي ﮐﻮروش ﺑﺎ اﻃﺮاﻓﯿﺎﻧﺶ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺛﺒﺖ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ. وﻟﯽ از ﺳﻮي دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮐﻮروﺷﻨﺎﻣﻪ را ﯾﮏ اﺛﺮ اﺧﻼﻗﯽ و ﺑﺪون ارزش ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺷﻤﺎرد.
ﭼﺮاﮐﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه آن ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺴﻨﻔﻮن از داﻧﺸﻤﻨﺪان ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻔﺮي ﺑﻪ اﯾﺮان ﮐﺮده ودوﺳﺘﺎن اﯾﺮاﻧﯽ ﻓﺮاواﻧﯽ داﺷﺘﻪ. او ﯾﺎ اﯾﻦ ﮐﺘﺎب را ﺑﺎ ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮي از رواﯾﺖﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﮔﺮد آورده و ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪآﻧﺮا از زﺑﺎن ﭘﺎرﺳﯽ ﺑﻪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه اﺳﺖ. ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه اﯾﻦ، ﮐﻠﯿﺎت اﺧﻼق و رﻓﺘﺎر و ﺗﺮﺑﯿﺖ و ﻣﻨﺶ ﭘﺎرﺳﯿﺎن راﮔﺮدآوري ﮐﺮده و آﻧﻬﺎ را در وﺟﻮد ﺳﻤﺒﻞ و اﻟﮕﻮ و ﻧﻤﺎد اﯾﺮاﻧﯿﺎن آن دوره ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻮروش ﺑﺰرگ ﮔﺬارده اﺳﺖ.
ﮐﻮروﺷﯽ ﮐﻪ ﻫﻢ از دﯾﺪ اﯾﺮاﻧﯿﺎن و ﻫﻢ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻓﺮزﻧﺪ اﯾﺮاﻧﺰﻣﯿﻦ ﺑﻮد. در ﮐﻞ اﯾﻦ ﮐﺘﺎب در ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن و اﺧﻼﻗﯿﺎت اﯾﺮاﻧﯿﺎن در آن دوره زرﯾﻦ ﺑﺴﯿﺎر ﺳﻮدﻣﻨﺪ و ﺧﻮاﻧﺪن آن ﺑﺮ ﻫﺮ اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﺎﯾﺴﺘﻪ اﺳﺖ.در ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺮودوت
ﻧﯿﺰ از وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه ﮐﻮروش ﺳﺨﻦ رﻓﺘﻪ اﺳﺖ.
و اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺧﻮاﻧﺪن رواﯾﺎت ﻫﺮودوت درﺑﺎره ﮐﻮروش ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ :« در اﯾﻦ ﺑﺎره ﻣﻦ از آن ﭘﺎرﺳﯿﺎﻧﯽﭘﯿﺮوي ﺧﻮاﻫﻢ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻗﺼﺪﺷﺎن ﺗﺠﻠﯿﻞ ﮐﺎرﻫﺎي ﮐﻮروش ﻧﺒﻮده اﺳﺖ. ﻣﻦ از اﯾﻨﻬﺎ ﭘﯿﺮوي ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻗﺎدرم ﺳﻪ رواﯾﺖ ﻣﺨﺘﻠﻒ دﯾﮕﺮ را ﻧﯿﺰ ﻧﻘﻞ ﮐﻨﻢ »(۳)
و اﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮودوت از اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﮐﻮروش ﭘﺮس و ﺟﻮ ﮐﺮده وآﻧﭽﻪ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻪ ﺳﻮد ﮐﻮروش ﺑﻮده اﺳﺖ. و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﺧﯽ، از ﺟﻤﻠﻪ ﻫﺮودوتﺷﻨﺎس ﻓﺮاﻧﺴﻮي، ﻟﻮﮔﺮان، ﺑﺎوردارﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺒﻊ ﻫﺮودوت درﺑﺎره ﮐﻮروش وارون آﻧﭽﻪ ادﻋﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﻧﺒﻮدﻧﺪ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻮﺻﯿﻔﺎت، ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻓﺮدي ﺑﻮده ﮐﻪ ﻧﻪ از ﻧﻈﺮ ﻫﻮاداران ﺧﻮد و ﻗﻮم ﺧﻮد، ﺑﻠﮑﻪ از دﯾﺪ دﯾﮕﺮان ﭼﻨﯿﻦ ﺳﺘﻮده ﺑﻮده.
ﮐﻮروش ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻮد و ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺑﺸﺮ و ﺟﻬﺎن از آﻧﺰﻣﺎن ﺗﺎ اﻣﺮوز ﻣﻮرد اﺣﺘﺮام ﻫﻤﻪ ﺑﺸﺮ. ﺑﺎ اﯾﻦﻫﻤﻪ او ﻫﻤﺰﻣﺎن ﯾﮏ اﯾﺮاﻧﮕﺮا ﺑﻮد. او ﻣﺎﻟﯿﺎت را ﺑﺮ ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﺑﺨﺸﯿﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺷﺪن ﻣﺮدﻣﺶ ﺷﺪ. ﺑﺪﻧﻪاﺻﻠﯽ ارﺗﺶ و ﻣﺸﺎوران و وزﯾﺮان ﺧﻮد را از ﺑﯿﻦ ﻣﺎدﻫﺎ و ﭘﺎرﺳﯿﺎن اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد و ﺷﻬﺮﻫﺎي ﭘﺎرس و ﻣﺎد را ﺑﻪ روﻧﻘﯽ ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ رﺳﺎﻧﺪ. و ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﯽﻫﺎي آﻧﻬﺎ را ﺟﺒﺮان ﮐﺮد.
ﮐﻮروش ﻫﻤﻮاره ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎزان ﺧﻮد ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻣﯽورزﯾﺪ ﮐﻪ در ﺟﻨﮓ ﯾﺎ ﺳﺮﺑﺎز دﺷﻤﻦ را ﺑﮑﺸﻨﺪ و ﯾﺎ ﻃﻮري اورا ﺧﻠﻊ ﺳﻼح ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ از ﮐﺎر ﻧﯿﻮﻓﺘﺪ و زﺧﻤﺶ درﻣﺎن ﭘﺬﯾﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﭼﺮاﮐﻪ آن ﺳﺮﺑﺎز در آﯾﻨﺪه ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ در ﺳﭙﺎه ﺧﻮدي ﺑﺠﻨﮕﺪ.
ﻫـﺮودوت ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ:
« ﮐـﻮروش ﻓـﺮﻣـﺎن داد ﺗـﺎ ﺳـﭙﺎﻫﯿﺎﻧﺶ ﺟﺰ ﺑﻪ روى ﺟﻨﮕﺠﻮﯾﺎن ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻧﮑﺸﻨﺪ ]ﻣﻤﻨﻮﻋﯿﺖ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻏﯿﺮﻧﻈﺎﻣﯿﺎن[، و ﻫﺮ ﺳﺮﺑﺎز دﺷﻤﻦ ﮐﻪ ﻧﯿﺰه ﺧﻮد را ﺧﻢ ﮐﻨﺪ او را ﻧﮑﺸﻨﺪ، و ﻟﺸﮕﺮ ﮐﻮروش ﻓﺮﻣﺎن او را ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺗﻮده ﻣﺮدم، ﻣﺼﺎﺋﺐ ﺟﻨﮓ را اﺣﺴﺎس ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ»
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . اﯾﻦ ﮐﺘﯿﺒﻪ اﮐﻨﻮن از ﻣﯿﺎن رﻓﺘﻪ اﺳﺖ.
۲ . ﮐﻮروﭘﺪﯾﺎ ﯾﺎ ﺳﯿﺮوﭘﺪﯾﺎ
۳ . ﻫﺮودوت : ﮐﺘﺎب ﯾﮑﻢ
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#60
Posted: 3 Jun 2014 09:12
ﻫﺮودوت در اداﻣﻪ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ :
»ﮐﻮرش ﭘﺎدﺷﺎﻫﻰ ﮐﺮﯾﻢ و ﺳﺨﺎوﺗﻤﻨﺪ و ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻼﯾﻢ و ﻣـﻬـﺮﺑـﺎن ﺑـﻮد، و ﻣـﺎﻧـﻨـﺪ دﯾـﮕـﺮ ﭘـﺎدﺷـﺎﻫـﺎن ﺑـﻪ اﻧـﺪوﺧـﺘـﻦ ﻣﺎل ﺣﺮص ﻧﺪاﺷﺖ ﺑـﻠﮑـﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﻧﯿﮑﯽ و ﺑﺨﺸﺶ ﺣـﺮﯾـﺺ ﺑـﻮد. ﺳﺘﻤﺪﯾﺪﮔﺎن را از ﻋﺪل و داد ﺑﺮﺧﻮردار ﻣﻰ ﺳﺎﺧﺖ و ﻫﺮﭼﯿﺰي داراي ﻧﯿﮑﯽ اﻓﺰوﻧﺘﺮ ﺑﻮد، آﻧﺮا دوﺳﺖ ﻣﯽداﺷﺖ« (۱)
ﮐﺴﻨﻔﻮن ﻣﻰﻧﻮﯾﺴﺪ:
« ﮐﻮروش ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﻋﺎﻗﻞ و ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮد و ﺑﺰرﮔﻤﻨﺸﯽ ﺷﺎﻫﺎن و ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺣﮑﯿﻤﺎن در او ﺟﻤﻊ ﺑﻮد. ﻫﻤﺘﻰ ﭘﯿﺮوزﮔﺮ و وﺟﻮدى ﺑﺮﺗﺮ از دﯾﮕﺮان داﺷﺖ. ﺷﻌﺎرش ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ اﻧﺴﺎﻧﯿﺖ و ﺧﻮى او ﻋﺪاﻟﺖ ﺑﻮد و ﺗﻮاﺿﻊ وﻓﺮوﺗﻨﯽ در وﺟﻮد او ﺟﺎى ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﯽ و ﺗﮑﺒﺮ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد... ﮐﺪام وﺟﻮدي ﻣﮕﺮ ﮐﻮروش از راه ﺟﻨﮓ و ﺳﺘﯿﺰ ﺻﺎﺣﺐ اﻣﭙﺮاﺗﻮري ﺑﺰرﮔﯽ ﺷﺪ، وﻟﯽ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ درﮔﺬﺷﺖ، ﻫﻤﻪي ﻣﻠﻞ ﻣﻐﻠﻮب او را »ﭘﺪري ﻣﺤﺒﻮب ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ؟ و اﯾﻦ ﻋﻨﻮاﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ وﻟﯽ «ﻧﻌﻤﺖ» ﻣﯽدﻫﻨﺪ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﺨﺼﯽ اﺷﻐﺎﻟﮕﺮ».
اﯾﻦ از ﻋﺠﺎﯾﺐ ﺑﺰرگ ﺟﻬﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ در ۲۹ ﺳﺎل ﭼﻪ آن ﻫﻨﮕﺎم ﮐﻪ ﭘﺎدﺷﺎه ﯾﮏ ﻗﻮم اﺳﺖ و ﭼﻪ آن ﻫﻨﮕﺎم ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﮐﻞ ﺟﻬﺎن ﻣﯽرﺳﺪ، دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ در ﻣﺮام و اﻧﺴﺎﻧﯿﺘﺶ رخ ﻧﺪﻫﺪ.
ﭘﻠﻮﺗﺎرك ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه و ﻓﯿﻠﺴﻮف اﺧﻼقﻣﺪار ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺳﺪه ﯾﮑﻢ و دوم ﻣﯿﻼدي در اﺛﺮي ﺷﮕﻔﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم زﻧﺪﮔﯽﻣﺮدان ﻧﺎﻣﯽ، زﻧﺪﮔﯿﻨﺎﻣﻪ ۴۴ ﻓﺮد ﺑﺰرگ ﺗﺎرﯾﺦ ﺟﻬﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن را ﺷﺮح داده و ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﻨﺠﯿﺪه اﺳﺖ. ﻣﻦ ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ او ﮐﻮروش ﺑﺰرگ و دارﯾﻮش ﺑﺰرگ را ﺟﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﭼﺮاﮐﻪ او ﮐﺘﺎﺑﻬﺎي ﮐﺰﻧﻔﻮن و ﻫﺮودوت را ﺧﻮبﺧﻮاﻧﺪه و ﺑﺨﺸﯽ از ﻧﻮﺷﺘﺎرﻫﺎﯾﺶ روﻧﻮﺷﺖ آﺛﺎر آﻧﻬﺎﺳﺖ. و ﻧﻤﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ او ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﻌﺼﺐ ﻧﮋادي ﺑﻪاﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻧﻤﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻪ اﺳﺖ، ﭼﺮاﮐﻪ زﻧﺪﮔﯿﻨﺎﻣﻪ اردﺷﯿﺮ دوم ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ در ﮐﺘﺎب او ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ. و ﻓﯿﻠﺴﻮﻓﯽ ﭼﻮن ﭘﻠﻮﺗﺎرك ﺑﯽﮔﻤﺎن ﮐﻮروش و دارﯾﻮش را ﺑﺰرﮔﺘﺮ از اردﺷﯿﺮ دوم ﻣﯽداﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ.
ﮔﻮﯾﺎ زﻧﺪﮔﯿﻨﺎﻣﻪﻫﺎي ﭘﻠﻮﺗﺎرك ﻧﻪ ۴۴ﮐﻪ در اﺻﻞ ۱۰۰ﺗﺎ ﺑﻮده و اﯾﻦ ۴۴ ﺗﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺎ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ. ﻣﻦ ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ او ﺑﻪ اﯾﻦ دوﺷﺨﺼﯿﺖ ﻧﯿﺰ ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻪ وﻟﯽ از ﺑﺪ ﺣﺎدﺛﻪ و از ﺑﺪﺷﺎﻧﺴﯽ ﻣﺎ، اﯾﻦ ﺑﺨﺸﻬﺎ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪهاﻧﺪ. ﺣﻀﻮر ﭘﺮرﻧﮓ ﮐﻮروش ﺑﺰرگ در اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎ و ﺗﺰﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﺳﺮﺷﻨﺎس اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﺳﺪه ۱۶ ﻣﺎﮐﯿﺎوﻟﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﮐﻮروش در ﺟﻬﺎن ﻏﺮب و در ﻣﯿﺎن ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪاران و ﻓﯿﻠﺴﻮﻓﺎن و ﻧﻈﺮﯾﻪﭘﺮدازان زﻧﺪه و ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮده اﺳﺖ.
ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺗﺎرﯾﺦ، ﮐﻮروش ﻫﻤﻮاره ﭘﯿﺮوز ﺑﻮد و ﻫﺮﮔﺰ ﺷﮑﺴﺖ ﻧﺨﻮرد و از اﯾﻦ رو ﺑﻪ ﺟﺮﮔﻪ ﻣﻌﺪود ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﺑﺪون ﺷﮑﺴﺖ ﺟﻬﺎن ﭘﯿﻮﺳﺖ. وﻟﯽ ﺑﺰرﮔﯽ و اﻫﻤﯿﺖ ﺟﻨﮓﻫﺎي اوﺳﺖ ﮐﻪ او را از دﯾﮕﺮان ﺑﺎﻻﺗﺮ و واﻻﺗﺮ ﻧﺸﺎنﻣﯽدﻫﺪ. ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮﺧﯽ اﺳﮑﻨﺪر، ﻣﻐﻮﻟﻬﺎ و ﺳﭙﺎه اﺳﻼم را ﺑﺎ او ﻫﻤﺴﻨﺠﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ دﻗﯿﻘﺘﺮ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﺳﮑﻨﺪرﻫﯿﭻ ﮐﺎري ﻧﮑﺮد ﺑﻪ ﺟﺰ ﺑﻪ ارث ﺑﺮدن ﺟﻬﺎن ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ و ﻣﻐﻮﻟﻬﺎ و اﻋﺮاب ﻣﺴﻠﻤﺎن ﻧﯿﺰ اﮔﺮﭼﻪ ﻓﺘﻮﺣﺎت ﻣﻬﻤﯽ ﺑﺪﺳﺖ آوردﻧﺪ. وﻟﯽ ﻧﺨﺴﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﻧﺴﻞ و در ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎل ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﯿﺮوزيﻫﺎ رﺳﯿﺪﻧﺪ و ﻧﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ و دوم اﯾﻨﮑﻪ در زﻣﯿﻨﻪ ﺟﻬﺎﻧﺪاري ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺟﻬﺎﻧﮕﯿﺮي ﺑﺴﯿﺎر اﻫﻤﯿﺖ دارد، ﻣﻮﻓﻖ ﻧﺒﻮدﻧﺪ. ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﮐﻪ ﭼﻨﮕﯿﺰ و ﻫﻮﻻﮐﻮ و ﺗﯿﻤﻮر و ﺳﭙﺎه اﺳﻼم ﭘﺲ از اﯾﻨﮑﻪ اﻣﭙﺮاﺗﻮري ﺧﻮد را ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﺧﻮﻧﺮﯾﺰي ﺑﻪ ﭘﺎ ﮐﺮدﻧﺪ، ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺪاوم ﺑﻪ ﺣﻤﻼت ﺧﻮد اداﻣﻪ داده و ﺑﺎ ﺳﺮﮐﻮﺑﯽ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ، ﻗﻠﻤﺮو ﺧﻮد را ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻨﺪ.
اﯾﻦدرﺣﺎﻟﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻮروش ﺑﺎ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﻓﺘﺢ ﺷﺪه ﺧﻮد دﺷﻮاري ﻧﺪاﺷﺖ. و اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ او ﻣﻘﺎم ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ وﻣﺤﺒﻮﺑﺘﺮﯾﻦ ﺟﻬﺎﻧﮕﯿﺮ ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺸﺮ را ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﺧﻮد و ﻣﻠﺖ اﯾﺮان ﻣﯽآوﯾﺰد. اﻣﺮوز ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺖ ۲۵۰۰ ﺳﺎل، اﺻﻮل ﻣﻨﺤﺮﻓﯽ ﮐﻪ ﮐﻮروش آﻧﻬﺎ را ﻣﻨﺴﻮخ ﮐﺮده ﺑﻮد، ﻫﻤﭽﻨـﺎن در ﺟﻬـﺎنوﺟﻮد دارﻧﺪ. اﺻﻮﻟﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ «ﻫﺪف وﺳﯿﻠﻪ را ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ»، « ﺗﻌﺒﯿـﺮ ﺟﻨـﮓﻫـﺎ ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ﺟﻬـﺎد در راه ﺧـﺪا»، «ﺑﺮﺗﺮي دﯾﻨﯽ و ﻗﻮﻣﯽ و ﻧﮋادي»، «ﺑﺮده داري » و«ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮدن ﺟﺎن اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ».
ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﮐﻪ از مَثَلی ﮐﻬﻦ ﮐﻪ در اﯾﺮان ﺑﺮ ﺳﺮ زﺑﺎﻧﻬﺎ ﺑﻮد : «ﺷﺎه ﺳﺎﯾﻪ ﺧﺪاﺳﺖ، ﺷﺎه ﻧﻤﺎد اﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺳﺖ، اﻧﺴﺎن ﺳـﺎﯾﻪ ﺧﺪاﺳـﺖ» ﻓﻘـﻂ ﺑﺨـﺶ ﻧﺨﺴـﺖ را ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ رژﯾﻢ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ را ﺑﻪ رژﯾﻢ ﺳﻠﻄﺎﻧﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﻨﻨـﺪ. و ﺑـﺎزﮔﻮ ﮐﺮدﻧـﺪ ﮐـﻪ ﺳـﻠﻄﺎن ﻣﺸـﺮوﻋﯿﺖ را از ﺧـﺪاﻣﯽﮔﯿﺮد.
درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ در ارزﺷﻬﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ اﯾﺮان ﮐـﻪ ﮐـﻮروش ﺑﺮﺗـﺮﯾﻦ ﻧﻤﻮﻧـﻪ آن ﺑـﻮد، ﺷـﺎه ﻗﺪاﺳـﺖ ﺧـﻮد را از« اﻧﺴﺎن» ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﺳﺎﯾﻪ« ﺧﺪا ﺑﻮدن» ﻣﯽرﺳﯿﺪ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﯾـﺪ اذﻋـﺎن ﮐـﺮد ﮐـﻪ ﺣﮑﻮﻣـﺖ ﻓـﺮدي ازدوران ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻮروش، ﺑﻪ ارج و اﻋﺘﺒﺎري دﯾﺮﭘﺎ رﺳﯿﺪ. ﭼﺮاﮐﻪ ﮐﻠـﺪاﻧﯿﺎن او را ﻓﺮﺳـﺘﺎده ﻣـﺮدوك، ﯾﻬﻮدﯾـﺎن او ﻣﺴﯿﺢ ﯾﻬﻮه و ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن او را « دوﺳﺖ ﺧـﺪاﯾﺎن»(۲)، داراي ﺻـﻔﺎت «ﺧـﺪاﯾﯽ»(۳) و «ﺳـﺮداري ﺑـﺰرگ و ﻣﺤﺒـﻮب»(۴)داﻧﺴﺘﻨﺪ. و ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺒﺐ ﺗﻌﻈﯿﻢ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻣﯿﻠﯿﻮﻧﯽ ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪ او ﺷﺪ. ﮐﺎري ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺧﻮد او ﻣﯿﻞ ﻧﺪاﺷﺖ.
ﺗﻨﺪﯾﺲ ﮐﻮروش ﺑﺰرگ در ﺳﯿﺪﻧﯽ اﺳﺘﺮاﻟﯿﺎ. ﮐﻮروش ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺎدﺷﺎه ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻮرد ﭘﺬﯾﺮش ﻫﻤﻪ ﻣﻠﺖﻫـﺎي ﻣﺘﻤـﺪن ﺟﻬـﺎن ﺑـﻮده وﻫﺴﺖ. ﻧﺎم ﮐﻮروش در زﺑﺎن ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﮐﻮروس، در ﻓﺮاﻧﺴﻮي ﺳﯿﺮوس، در اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺳﺎﯾﺮوس، در اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ ﭼﯿﺮو و در ﻣﯿﺎن ﯾﻬﻮدﯾـﺎن ﮐـﻮروش ﺑﻮده و ﺑﺮ ﻓﺮزﻧﺪان ﻧﻬﺎده ﻣﯽﺷﻮد.
در ﻧﻘﺸﻪ، دﻗﯿﻖﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮز ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ دوران ﮐﻮروش را ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ. آﻧﭽﻪ ﭘﯿﺪاﺳﺖ ﻫﻨﺪ در دوران ﮐﻮروش ﺑﯿﺮون از ﻗﻠﻤﺮو اﯾﺮان ﺑﻮد و اﯾﻦ دارﯾﻮش ﺑﻮد ﮐﻪ آﻧﺮا ﺑﻪ اﻣﭙﺮاﺗﻮري اﻓﺰود. در ﺳﻤﺖ ﻏﺮب ﻧﯿﺰ ﮐﻮروش ﭼﺸﻤﺪاﺷﺘﯽ ﺑﻪ اروﭘﺎ و آﻓﺮﯾﻘﺎ ﻧﺪاﺷﺖ. درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﺎﻧﺶ اﯾﻦ دو ﻗﺎره را ﻓﺘﺢ ﮐﺮدﻧﺪ.
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . ﻫﺮودوت: ﮐﺘﺎب ﯾﮑﻢ
۲ . آﯾﺲﺧﻮﻟﻮس: ﭘﺎرﺳﯿﺎن
۳ . ﮐﺴﻨﻔﻮن: ﻫﻤﺎن
۴ . اﻓﻼطون : ﻗﻮاﻧﯿﻦ
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
صفحه 6 از 10