ارسالها: 6368
#61
Posted: 3 Jun 2014 13:12
نقــــد
(۱) ﻫﺮودوت ﻧﺎم زن ﻣﯿﺘﺮادات، ﮔﻠﻪدار ﻫﮕﻤﺘﺎﻧﻪ را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه ﺑﻪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ _ﻣﺎده ﺳﮓ_ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ. وﻟﯽ ﺧﻮد او ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ اﻓﺴﺎﻧﻪاي ﮐﻪ درﺑﺎره ﺑﺰرگ ﺷﺪن ﮐﻮروش در داﻣﺎن ﯾﮏ ﺳﮓ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه، ازﻧﺎم داﯾﻪ ﮐﻮروش ﻧﺸﺎت ﻣﯽﮔﯿﺮد. دﯾﮕﺮ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن ﺗﺎرﯾﺦ ﮐﻼﺳﯿﮏ ﻧﯿﺰ ﻫﺮ ﮐﺪام ﻧﺎم داﯾﻪ و ﭘﺮﺳﺘﺎر ﮐﻮروش را ﺗﻮﺟﯿﻪ ﮐﺮده و آﻧﺮا اﺷﺎرهاي ﺑﻪ ﯾﮏ زن داﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺣﺘﺎ در ﺗﺎرﯾﺦ ﺳﻨﺘﯽ، ﻧﯿﺰ ﺳﺨﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﺰرگ ﺷﺪن ﮐﻮروش در داﻣﺎن ﺳﮓ ﻧﯿﺴﺖ. ﻧﺎم داﯾﻪ ﮐﻮروش « ﺳﮓ ﻣﺎده » ﺑﻮد ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺪاري اﺳﺖ ﻣﻘﺪس در ﻣﯿﺎن زرﺗﺸﺘﯿﺎن.
اﯾﻦ درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ را ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده و اﺳﺐ ﭼﺎق ﺑﺨﻮاﻧﯿﻢ و ﺳﭙﺲ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﺷﺎه ﮐﯿﺎﻧﯿﺎن ﮐﻪدر ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ آﻣﺪه اﺳﺖ، آدم ﻧﺒﻮده ﺑﻠﮑﻪ اﺳﺐ ﺑﻮده اﺳﺖ! و اﻟﺒﺘﻪ در ﺳﺎﯾﺮ زﺑﺎﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎرﺑﺮدي وﺟﻮد دارد. از ﺟﻤﻠﻪ در ﻣﯿﺎن ﻋﺮﺑﻬﺎ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎي ﺑﺎﻗﺮ، ﻋﺜﻤﺎن، ﺣﻤﯿﺮا، اﺳﺪ، ﺣﯿﺪر و ﻓﺎﻃﻤﻪ و ... ﻫﻤﻪ اﺷﺎره ﺑﻪ ﺣﯿﻮاﻧﺎت دارﻧﺪ و ﻫﺮﮔﺰ ﺳﺒﺐ ﺗﺤﻘﯿﺮ ﻧﺸﺪه اﻧﺪ.
(۲) ﻧﮑﺘﻪاي ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮﺧﯽ ﺑﻪ آن ﺗﻮﺟﻪ ﻧﮑﺮدهاﻧﺪ و ﺑﺮﺧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﯿﺮﺷﻤﻦ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻪ آن اﺷﺎره دارﻧﺪ ،ﻫﻤﻨﺸﯿﻨﯽ ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﺑﺎ اورارﺗﻮﻫﺎ و اﯾﻼﻣﯽﻫﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. دﯾﮕﺮاﻧﯽ ﭼﻮن راﻟﻒ ﻧﻮرﻣﻦ ﺷﺎرپ و دﯾﺎﮐﻮﻧﻮف ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ داﻧﺶ زﺑﺎﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ زﺑﺎن ﻟﻮحﻫﺎ و ﮐﺘﯿﺒﻪﻫﺎي ﭘﯿﺶ از دارﯾﻮش ﺑﺎ ﮐﺘﯿﺒﻪﻫﺎي دوران دارﯾﻮش و ﭘﺲ از آن ﺑﻪ ﮐﻠﯽ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ و در راﺳﺘﯿﻦ ﺑﻮدن ﻟﻮحﻫﺎي آرﯾﺎرﻣﻦ و آرﺷﺎم و ﮐﺘﯿﺒﻪ ﮐﻮروش در ﭘﺎﺳﺎرﮔﺎد ﻫﯿﭻ ﺷﮑﯽ ﻧﯿﺴﺖ.(۱)
ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﯿﺰ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﺮاﻧﺸﻨﺎﺳﺎن ﺑﺮاي ﻣﺨﺘﺮع ﺧﻮاﻧﺪن دارﯾﻮش ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﺑﺨﺸﯽ از ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮن اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ در آن دارﯾﻮش ﺑﺰرگ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ : «ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ اﻫﻮرا ﻣﺰدا اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ[ زﺑﺎنﻫﺎي] دﯾﮕﺮ [ﻧﯿﺰ]ﮐﺮدم . ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻪ [زﺑﺎن] آرﯾﺎﯾﯽ ﻫﻢ روي ﻟﻮح ﻫﻢ روي ﭼﺮم ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ. اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ ﺗﺄﯾﯿﺪ ﺷﺪ. ﭘﯿﺶ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﻢ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪ. ﭘﺲ از آن ﻣﻦ اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ را ﻫﻤﻪ ﺟﺎ در ﻣﯿﺎن ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدم. ﻣﺮدم ﭘﺬﯾﺮا ﺷﺪﻧﺪ.» داوري ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺑﺮاي ﺧﻮاﻧﻨﺪﮔﺎن ﮐﻪ آﯾﺎ ﻣﯽﺗﻮان از اﯾﻦ ﺑﺨﺶ از ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮن ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﺮد ﮐﻪ دارﯾﻮش ﺧﻮد را ﻣﺨﺘﺮع ﺧﻂ ﻣﯿﺨﯽ ﭘﺎرﺳﯽ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪ؟
ﭘﺮوﯾﺰ رﺟﺒﯽ ﺑﺎور دارد ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي ﭘﯿﺶ از دارﯾﻮش ﺑﺰرگ، ﭘﺲ از او ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮرﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺷﺨﺼﯿﺖﻫﺎي ﭘﯿﺶ از دارﯾﻮش ﺟﻌﻞ ﺷﺪه اﻧﺪ. در ﻧﻮﺷﺘﺎر اﯾﺸﺎن ﺗﻨﺎﻗﻀﺎت ﻓﺮاواﻧﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد. ﻧﺨﺴﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮن اﺳﺘﻨﺎد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ در آن دارﯾﻮش ﺧﻮد را ﻣﺨﺘﺮع ﺧﻂ داﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ. و از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ دارﯾﻮش ﺑﻪ ﺟﺎي ﮐﻮروش ﺑﻪ ﮐﺘﯿﺒﻪﻧﻮﯾﺴﯽ در ﭘﺎﺳﺎرﮔﺎد ﺑﺎ ﻧﺎم ﮐﻮروش ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ. ﯾﻌﻨﯽ دارﯾﻮش ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺧﻂ را اﺧﺘﺮاع ﮐﺮده!
ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ دﻟﯿﻞ اﯾﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﺟﻌﻠﯽ داﻧﺴﺘﻦ ﻟﻮحﻫﺎي آرﯾﺎرﻣﻦ و آرﺷﺎم را ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮﻣﯿﺸﻤﺎرﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪان دارﯾﻮش ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﺸﺮوﻋﯿﺖ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪه و ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﺎرﻫﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺪران دارﯾﻮش ﺑﺰرگ ﺷﺎه ﺑﻮده و ﮐﺎر دارﯾﻮش ﻏﺼﺐ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ. درﺑﺎره ﻣﺸﺮوﻋﯿﺖ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ دارﯾﻮش در اداﻣﻪ ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﮔﻔﺖ وﻟﯽ ﻣﺸﮑﻞ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ دارﯾﻮش ﮐﻪ داراي ﺑﺤﺮان ﻣﺸﺮوﻋﯿﺖ اﺳﺖ، ﭼﺮا دﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﻌﻞ ﮐﺮدن ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﮐﻮروش ﻣﯽزﻧﺪ؟
ﺑﺎ اﯾﻨﮑﺎر او ﺑﻪ ﻣﺸﺮوﻋﯿﺖ ﮐﻮروش و ﺧﺎﻧﺪاﻧﺶ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻫﻤﻪ ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﮐﻪ دارﯾﻮش از ﻧﺴﻞ ﮐﻮروش ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﺟﺎ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻧﮕﺸﺘﻪ و ﮐﺎخﻫﺎي ﭘﺎﺳﺎرﮔﺎد را ﻧﯿﺰﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻪ دﺳﺖ دارﯾﻮش ﻣﯽداﻧﺪ. ﭘﺘﺮ ﮐﺎﻟﻤﺎﯾﺮ (اﯾﺮاﻧﺸﻨﺎس) ﺗﺎﮐﯿﺪ دارد ﮐﻪ ﺑﻨﺎﻫﺎي ﭘﺎﺳﺎرﮔﺎد ﮐﻬﻦﺗﺮ از ﺷﻮش و ﭘﺎرﺳﻪاﻧﺪ. (ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن / ﺟﻠﺪ ﭼﻬﺎرم.)
(۳) ﺑﻪ دوﻟﺘﯽ واﺣﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻠﺖﻫﺎ و ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﺎ ﻧﮋادﻫﺎ و ﻓﺮﻫﻨﮓﻫﺎي ﻣﺘﻨﻮع ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﮐﻨﺪ، اﻣﭙﺮاﺗﻮري ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﻢ. و ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ دﯾﺪﯾﻢ ﻫﻮﺧﺸﺘﺮه ﺷﺎه ﺑﺰرگ ﻣﺎد ﺑﺴﯿﺎر ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ وﻟﯽ ﺻﻠﺢ او ﺑﺎ ﻟﯿﺪﯾﻪ و ﺑﺎﺑﻞ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ او ﻓﻘﻂ ﺑﺮ اﻗﻮام آرﯾﺎﯾﯽ (ﻣﺎدﻫﺎ، ﭘﺎرﺗﻬﺎ، ﭘﺎرﺳﯿﺎن و ﺳﮑﺎﻫﺎ و ﮐﯿﻤﺮيﻫﺎ) ﭼﯿﺮه ﺷﻮد. اﻗﻮاﻣﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﮋاد و ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﯾﮑﺴﺎن و زﺑﺎﻧﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﻫﻢ. وﻟﯽ ﮐﻮروش در ﭼﻬﺎردﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎل ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽاش اﻓﺘﺨﺎر ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ اﻣﭙﺮاﺗﻮري را ﺑﺮاي ﻫﻢ ﻣﯿﻬﻨﺎﻧﺶ ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن آورد.
اﻟﺒﺘﻪ ﻧﮑﺘﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﻔﺎوت ﻣﺎﻫﯿﺘﯽ اﻣﭙﺮاﺗﻮري اﯾﺮان ﺑﺎ اﻣﭙﺮاﺗﻮريﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺑﻮد. در ﻣﺪل اﯾﺮاﻧﯽ، ﮐﺸﻮرﻫﺎي زﯾﺮ ﭼﺘﺮ دوﻟﺖ ﻣﺮﮐﺰي، ﺣﻖ داﺷﺘﻨﺪ ﭘﺎدﺷﺎه و ﻗﺎﻧﻮن و ﻓﺮﻫﻨﮓ و دﯾﻦ ﺧﻮد را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. در واﻗﻊ اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ دو ﺷﺎه داﺷﺘﻨﺪ. ﯾﮑﯽ ﺷﺎه ﺧﻮدﺷﺎن ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و دﯾﮕﺮي »ﺷﺎه ﺑﺰرگ« و»ﺷﺎه ﺷﺎﻫﺎن« ﯾﺎ ﻫﻤﺎن »ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه«. در ﺑﺮاﺑﺮ، در ﻣﺪل اﻣﭙﺮاﺗﻮري ﻧﺎاﯾﺮاﻧﯽ ﻧﻈﯿﺮ آﺷﻮر و رم و ﺑﺎﺑﻞ، ﺑﯿﻨﻨﺪه اﯾﻦ ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻓﺮد اﻣﭙﺮاﺗﻮر ﺑﻮده و ﺑﺮاي ﮐﺸﻮرﻫﺎي زﯾﺮ دﺳﺖ ﺧﻮد، ﺣﮑﻢ ﻣﯽراﻧﺪ و دﯾﻦ و ﻓﺮﻫﻨﮓ و زﺑﺎن ﻫﻤﻪ ﺷﻬﺮوﻧﺪان اﻣﭙﺮاﺗﻮري ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﯾﮑﺴﺎن ﺑﺎ اﻣﭙﺮاﺗﻮر ﻣﯽﺑﻮد.
ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﻮﺟﻮدﯾﺖ ﮐﺸﻮرﻫﺎي زﯾﺮ ﭼﯿﺮﮔﯽ از ﻣﯿﺎن ﻣﯽرﻓﺖ. ﮐﺎرﺑﺮد ﺑﯽ رﺑﻂ و ﻧﺎدرﺳﺖ واژه ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه از دوران ﻗﺎﺟﺎر ﺑﻪ ﺑﻌﺪ، ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ اﯾﻦ واژه ﻣﺘﺮادف ﺑﺎ »ﭘﺎدﺷﺎه« و »ﺷﺎه« ﺟﻠﻮه ﮐﻨﺪ. درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ در اﯾﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن، ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﯾﮏ اﻣﭙﺮاﺗﻮري ﺑﻮد. ﮐﻮروش ﯾﮏ اﻣﭙﺮاﺗﻮري راهاﻧﺪازي ﮐﺮد وﻟﯽ ﺧﻮدش ﺑﺮ ﺗﺨﺖ اﻣﭙﺮاﺗﻮر ﻧﻨﺸﺴﺖ. ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻮﺟﻮدﯾﺖ ﮐﺸﻮرﻫﺎ را ﺣﻔﻆ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﻗﻮاﻧﯿﻦ آﻧﻬﺎ اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺖ. اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ آزادي ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﻄﻠﻖ ﻧﺒﻮد. ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﻮد ﺗﺎ ﻫﯿﭻ ﻇﻠﻤﯽ از ﺳﻮي ﺣﺎﮐﻤﺎن ﺑﺮ ﻣﺮدم ﺻﻮرت ﻧﭙﺬﯾﺮد و ﻫﯿﭻ ﺗﻮﻃﺌﻪاي ﺑﺮ ﺿﺪ دوﻟﺖ ﻣﺮﮐﺰي ﻧﺸﻮد.
در ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﮐﺸﻮرﻫﺎي زﯾﺮ دﺳﺖ ﺣﻖ داﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻮدﺷﺎن ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ. ﺷﺎه و دوﻟﺘﻤﺮدان ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻧﺸﯿﻦ در ﻣﺴﺎﺋﻞ دروﻧﯽ اﯾﻦ ﮐﺸﻮرﻫﺎ دﺧﺎﻟﺖ ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﻓﻘﻂ ﺗﻮﺟﻬﺸﺎن ﺑﻪ ﻣﺴﺎﯾﻞ ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ ﺑﻮد. و اﯾﻦ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻓﺪراﻟﯿﺴﻢ در ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺸﺮ ﺑﻮد. در ﻣﻮرد دو ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﺎد و ﭘﺎرس ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺒﻮد. ﭼﺮاﮐﻪ ﮐﻮروش و دﯾﮕﺮ ﺷﺎﻫﺎن ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ، ﻣﺎد و ﭘﺎرس را ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺧﻮدي ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ. ﮐﻮروش در ﻣﺎد ﺑﻪ ﺷﺪه ﺷﺪه و ﺗﺮﺑﯿﺖ ﺷﺪ و ﺗﺎ ده ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺷﺎﯾﺪ اﺻﻼ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﺎرﺳﯽ اﺳﺖ. در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل او در ﭘﺎرس ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺷﺎﻫﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺟﻨﺒﺸﺶدر ﺳﺎلﻫﺎي ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺎ ﺧﻮن ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﭘﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ﭘﺲ ﮐﻮروش و دﯾﮕﺮ ﺷﺎﻫﺎن ﺧﻮدﺷﺎن اداره اﻣﻮر دروﻧﯽ ﻣﺎد و ﭘﺎرس را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه داﺷﺘﻨﺪ.
(۴) ﻫﺮودوت ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﻟﯿﺪﯾﻪ را از دﯾﺪ ﻟﯿﺪﯾﻪايﻫﺎ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ اﺳﺖ، اﻓﺴﺎﻧﻪاي را ﺷﺮح ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس آنﮐﻮروش ﻗﺼﺪ داﺷﺖ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺷﮑﺮﮔﺬاري ﭘﯿﺮوزياش ﮐﺮوزوس و ﻫﻤﺮاﻫﺎن او در آﺗﺶ را ﺑﺴﻮزاﻧﺪ و ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ! وﻟﯽ ﺳﭙﺲ ﭘﺸﯿﻤﺎن ﮔﺸﺖ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ دﯾﺮ ﺷﺪه ﺑﻮد و آﺗﺶ ﺧﺎﻣﻮش ﻧﻤﯽﮔﺸﺖ. در آن ﻫﻨﮕﺎم آﭘﻮﻟﻮن ﺧﺪاي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺑﺎراﻧﯽ ﺑﺮ آﺗﺶ رﯾﺨﺘﻪ و ﮐﺮوزوس را ﻧﺠﺎت داد.
و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﻮروش ﭘﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ ﮐﺮوزوس ﻣﺤﺒﻮب ﺧﺪاﯾﺎن اﺳﺖ! و او را ﻣﺸﺎور ﺧﻮد ﻗﺮار داد. ﺑﻪ ﺟﺰ اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ رواﯾﺖ ﺑﺎ اﺧﻼﻗﯽ ﮐﻪ از ﮐﻮروش ﺳﺮاغ دارﯾﻢ، ﻧﻤﯽﺧﻮاﻧﺪ، ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺰرگ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد ﺧﻮد ﺗﺎرﯾﺦ ﮐﻼﺳﯿﮏ، ﭘﺎرﺳﯿﺎن و آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎي ﺷﺮﻗﯽ ﻧﻪ اﻫﻞ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮدن آدم ﺑﺮاي ﺧﺪاﯾﺎن ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﻪ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ را ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ، آﺗﺶ را ﮐﻪ ﻣﻘﺪس ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﺮدار ﮐﻪ ﻧﺠﺲ ﺑﻮد، ﻣﯽآﻟﻮدﻧﺪ. ﻣﻨﺘﻬﺎ ﻣﺮدﻣﺎن ﻟﯿﺪﯾﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ اﯾﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﺟﻮاﻧﻤﺮدي دﺷﻤﻦ ﮐﻪ ﺷﺎهﺳﺘﻤﮕﺮ و ﺑﯽرﺣﻤﺸﺎن را ﺑﺨﺸﻮده ﺑﻮد را ﺧﺪﺷﻪ دار ﮐﺮدﻧﺪ و ﻫﻢ ﺷﺎه ﺧﻮد را ﻧﺠﺎت ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﺪاﯾﺎن ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪﻧﺪ.
(۵) ﮐﺎرﻫﺎي ﮐﻮروش ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﺮزﻫﺎي ﺟﻬﺎن ﻣﺘﻤﺪن ﮔﺴﺘﺮش ﯾﺎﺑﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﻣﺪﻧﯿﺖ در ﺟﻬﺎن راﻧﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﻓﺘﺨﺎرات ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه اﯾﺮان اﻓﺰود. اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﻪ وﯾﮋه در ﺷﻤﺎل ﺷﺮق اﯾﺮان ﮐﺎﻣﻼ ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺷﺪ. ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺟﻠﮕﻪ آﺳﯿﺎي ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺧﺎﺳﺘﮕﺎه اﻗﻮام ﻣﺘﻤﺪن و ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ آرﯾﺎﯾﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. وﻟﯽ اﯾﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا ﻫﻤﻮاره ﻣﻮرد ﯾﻮرش ﺑﺮﺑﺮﻫﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺷﺎﯾﺪ از اﯾﻦ روي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ دﺳﺘﺎوردﻫﺎي آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎي آن ﻣﻨﻄﻘﻪ را ﭼﻨﺪان ﭘﯿﺪا ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﻢ.
دوران ﻣﺎدﻫﺎ ﻣﺼﺎدف ﺑﻮد ﺑﺎ ﻧﺎﺑﻮدي ﮐﺎﻣﻞ ﻣﺪﻧﯿﺖ اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ. آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎي ﻣﺘﻤﺪن ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎي ﺟﻨﻮﺑﯽ ﮐﻮچ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎي ﺑﺮﺟﺎي ﻣﺎﻧﺪه در آﻧﺠﺎ ﺧﻠﻖ و ﺧﻮﯾﯽ وﺣﺸﯽ داﺷﺘﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻇﻬﻮر ﮐﻮروش، ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ آﺳﯿﺎي ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﺘﻤﺪﻧﯽ ﻧﺒﻮد ﺑﻠﮑﻪ ﺣﺘﺎ ﺧﻄﺮي ﺑﺮاي ﻣﺮدﻣﺎن ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎرﻣﯽآﻣﺪ. ﺗﺎ آﻧﺰﻣﺎن در ﮐﻞ ﺧﺮاﺳﺎن ﺑﺰرگ ﺗﻌﺪاد اﻧﮕﺸﺖ ﺷﻤﺎري ﺷﻬﺮ ﮐﻮﭼﮏ داﺷﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﮐﻮروش ﺑﺮ ﮐﻤﯿﺖ وﮐﯿﻔﯿﺖ آﻧﻬﺎ اﻓﺰود و ﻣﺮزﻫﺎي ﺟﻬﺎن ﻣﺘﻤﺪن را ﺗﺎ رود ﺳﯿﺮدرﯾﺎ ﭘﯿﺶ ﺑﺮد و اﯾﻦ ﻣﺮز ﺗﺎ ۱۱۰۰ ﺳﺎل ﭘﺲ ازﮐﻮروش ﻫﻤﭽﻨﺎن ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ ﺑﻮد. ﻃﻮرﯾﮑﻪ ﺳﭙﺎه اﺳﻼم ﻧﯿﺰ وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﻓﺮارود _آﻧﺴﻮي آﻣﻮدرﯾﺎ_ رﺳﯿﺪ، ﺟﺮات ﮔﺬﺷﺘﻦ از اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ را ﻧﯿﺎﻓﺖ.
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . راﻟﻒ ﻧﻮرﻣﻦ ﺷﺎرپ : ﻓﺮﻣﺎﻧﻬﺎي ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﺎن ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ دﯾﺎﮐﻮﻧﻮف : ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺎد
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#62
Posted: 3 Jun 2014 13:18
...ادامـــه نقـــد
(۶) آﯾﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮان ﺗﺼﻮر ﮐﺮد ﮐﻪ ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺻﻔﺘﻬﺎي اﯾﻦ دو را ﺑﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان ﺧﻮد دادهاﻧﺪ؟ ﯾﻌﻨﯽ ﺣﺘﺎ اﮔﺮ داوود و ﺳﻠﯿﻤﺎن ﺷﺎﻫﺎن ﯾﻬﻮد در ۴۰۰ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ از ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﺑﻮدﻧﺪ، وﻟﯽ آﻧﭽﻪ ﺑﻪ آﻧﺎن ﻧﺴﺒﺖ داده ﺷﺪه، ﻣﻮ ﺑﻪ ﻣﻮﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از ﺷﺎﻫﺎن ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ اﺳﺖ. داوود ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮروش ﯾﻬﻮدﯾﺎن را ﺑﻪ اﺳﺘﻘﻼل ﻣﯽرﺳﺎﻧﻨﺪ. و ﺳﻠﯿﻤﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ دارﯾﻮش ﺳﺎﺧﺖ ﻣﻌﺒﺪ ﺑﺰرگ در اورﺷﻠﯿﻢ را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﺎﻧﺪه و آﻧﺎن را ﺑﻪ اوج ﺷﮑﻮه و ﺑﺎﻟﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ. آﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺎﻫﺎن ﯾﻬﻮد را اﺳطﻮره ﺷﺪه ﺷﺎﻫﺎن اﯾﺮاﻧﯽ داﻧﺴﺖ؟
(۷) به ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﮐﺘﺎبﻫﺎي ۳۹ ﮔﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﯾﻬﻮدﯾﺎن و ﻫﻢ ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن ﻣﻘﺪس اﺳﺖ، ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ ﯾﺎ ﭘﯿﻤﺎن ﮐﻬﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ. ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﮐﺘﺎبﻫﺎي ﯾﻬﻮدي ﺑﻪ ﻧﺎدرﺳﺘﯽ ﺗﻮرات ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ و اﯾﻦ درﺣﺎﻟﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮرات ﻓﻘﻂ درﺑﺮ ﮔﯿﺮﻧﺪه ﮐﺘﺎﺑﻬﺎي ﻣﻨﺘﺴﺐ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﺎ ﻧﺒﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﻨﺞ ﮐﺘﺎب ﻧﺨﺴﺖ ﻋﻬﺪ ﻋﺘﯿﻖ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.
ﭘﻨﺞ ﮐﺘﺎب ﭘﯿﺪاﯾﺶ، سِفر ﺧﺮوج،سِفر ﻻوﯾﺎن،سِفر اﻋﺪاد وسِفر ﺗﺜﻨﯿﻪ را ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺗﻮرات و ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن اﺳﻔﺎر ﺧﻤﺴﻪ ﯾﺎ ﭘﻨﺞ ﮐﺘﺎب ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ. ﺑﺮﺧﯽ ﻧﻮﺳﻨﺪﮔﺎن اﯾﺮاﻧﯽ، ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﮐﻮروش در ﺗﻮرات اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. اﯾﻨﻄﻮر ﻧﯿﺴﺖ. ﭼﺮاﮐﻪ ﺗﻮرات ﭘﯿﺶ از ﮐﻮروش ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ.
(۸) ﻻزم ﺑﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ اﻃﻤﯿﻨﺎﻧﯽ از اﯾﻨﮑﻪ اﮔﺮ ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ اروﭘﺎﯾﯽ ﯾﺎ ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ اﯾﺮاﻧﯽ را ﺑﻪ آﻧﺰﻣﺎن ﺑﺒﺮﯾﻢ، روز ﺳﻮم ﻣﺎه آرَهسَمنه دﻗﯿﻘﺎ ﭼﻪ روزي ﻣﯽﺷﻮد، ﻧﺪارﯾﻢ. ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﮐﻪ آرَهسَمنه ، ﻫﺸﺘﻤﯿﻦ ﻣﺎه ﺑﺎﺑﻠﯽ اﺳﺖ و ﻧﻮروز را در ﺑﻬﺎر ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺎس، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ۸ ﻣﺎه ﻧﺨﺴﺖ ﺳﺎل ﺑﺎﺑﻠﯽ، ﯾﮑﯽ در ﻣﯿﺎن ۳۰ روزه و ۲۹ روزه اﻧﺪ، ﺳﻮﻣﯿﻦ روز از ﻫﺸﺘﻤﯿﻦ ﻣﺎه، روز ۲۱۰ام ﺳﺎل اﺳﺖ.
ﮐﻪ در ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ اﻣﺮوزﯾﻦ ﻣﺎ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ۲۴ ﻣﻬﺮﻣﺎه و ۱۶ اﮐﺘﺒﺮ ﻣﯽﺷﻮد. اﻣﺎ ﭼﻮن ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ ﻋﺒﺮي ﮐﻪ اﻣﺮوز ﯾﻬﻮدﯾﺎن از آن ﺑﻬﺮه ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ، ﻫﻤﺎن ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ ﺑﺎﺑﻠﯽ اﺳﺖ، ﭘﺲ ﯾﮏ راه ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ آن روز را در ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ ﻋﺒﺮي اﻣﺮوز ﺑﯿﺎﺑﯿﻢ. ﺳﻮﻣﯿﻦ روز ازﻫﺸﺘﻤﯿﻦ ﻣﺎه ﻋﺒﺮي ﯾﺎ ﻫﻤﺎن ﺣﺸﻮان در ﺳﺎل ۲۰۰۹ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ۲۹ ﻣﻬﺮ ﻣﯽﺷﻮد.
ﺑﺮﺧﯽ ﺑﺎ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺗﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ اﮐﺘﺒﺮ ﺟﻮﻟﯿﺎﻧﯽ و ﺑﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮي ۷ آﺑﺎن رﺳﯿﺪهاﻧﺪ. وﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ ﺟﻮﻟﯿﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ ﮔﺮﯾﮕﻮري ۱۰ روز ﻓﺎﺻﻠﻪ دارد، ﭘﺲ اﯾﻦ روز در ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ ﻣﯿﻼدي اﻣﺮوزﯾﻦ، ﻧﻪ 29 اﮐﺘﺒﺮ ﮐﻪ ۱۹ اﮐﺘﺒﺮ اﺳﺖ و ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ۲۷ ﻣﻬﺮﻣﺎه. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻬﺖ، ﻣﻦ در ﻣﺘﻦ اﺻﻠﯽ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﺎرﯾﺨﯽ دﻗﯿﻖ، ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﺳﻮم اﮐﺘﺒﺮ و ﻫﻔﺘﻪ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻣﻬﺮ اﺷﺎره ﮐﺮدم.
(۹) ﮐﻮروش ﭘﺎرﺳﯽ و ﻣﺎدي ﭼﺮا ﻣﺮدوك را ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪ؟ آﯾﺎ ﭘﺲ از دﯾﺪن آن در ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪ آن اﯾﻤﺎن آورد؟ در اﯾﻨﺼﻮرت ﺑﺎ اﺧﺘﻼف ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺧﻮد ﺑﺎ دﯾﮕﺮ ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﻣﺰداﭘﺮﺳﺖ ﭼﻪ ﮐﺮد؟ اﮔﺮ ﻣﺮدوك ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﺧﺪاﯾﯽ آرﯾﺎﯾﯽ اﺳﺖ، ﻫﻤﻮاره ﺑﺮاي آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺎدﻫﺎ و ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﻣﺤﺘﺮم ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪه و ﺷﮑﻞ دﯾﮕﺮي از اﻫﻮرا ﻣﺰدا ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺮﻃﺮف ﻣﯽﺷﻮد. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﺳﺖ دارﯾﻮش ﮐﻪ در ﻣﺼﺮ او را ﭘﺴﺮ آﺗﻮن، ﺧﺪاي ﯾﮑﺘﺎي ﻣﺼﺮ داﻧﺴﺘﻨﺪ. (ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﺼﺮي روي ﺗﻨﺪﯾﺲ دارﯾﻮش) ﺣﺎل آﻧﮑﻪ در ﻣﺰداﭘﺮﺳﺘﯽ دارﯾﻮش ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮐﺘﯿﺒﻪﻫﺎي ﺧﻮدش ﺗﺮدﯾﺪي ﻧﯿﺴﺖ.
(۱۰) زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﮐﻮروش ﺑﺮ ﮐﻞ آﺳﯿﺎ ﻣﯽﺷﻮد ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺮﺳﺶ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻫﻨﺪ و ﭼﯿﻦ ﭼﻪ؟ ﭘﺎﺳﺦ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﺶ ﻣﺘﻤﺪن و ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﻫﻨﺪ ﺑﻪ زﯾﺮ ﭘﺮﭼﻢ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﺑﻮد و ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺟﻨﻮﺑﯽ و ﺷﺮﻗﯽ اﯾﻦ ﺷﺒﻪ ﻗﺎره اﺳﺎﺳﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﻧﺒﻮد. ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨﺶ ﻣﺘﻤﺪن ﭼﯿﻦ ﻫﻢ ﺷﺮﻗﯽﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ آن در ﮐﺮاﻧﻪﻫﺎي اﻗﯿﺎﻧﻮس آرام ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ دﯾﮕﺮ ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺟﻬﺎن ﻧﺪاﺷﺖ. از اﯾﻦ روي ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻮروش ﺑﺮ ﻫﻤﻪ آﺳﯿﺎ ﺣﮑﻢ ﻣﯽراﻧﺪ.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#63
Posted: 3 Jun 2014 13:31
...ادامـــه نقـــد
(۱۱) آﻧﭽﻪ ﻫﺮودوت در ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪن آراﮐﺲ ﻣﯽﻧﮕﺎرد ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ اﯾﻨﮑﻪ از آﺳﯿﺎي ﺧﺮد ﻧﺸﺎت ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺳﺮﭼﺸﻤﻪاش ﺑﺎ ﻫﻤﺎن رود ژﯾﻨﺪس ﮐﻪ ﮐﻮروش آﻧﺮا ﺑﻪ ۳۶۰ﻧﻬﺮ ﺑﺨﺸﺒﻨﺪي ﮐﺮد ﯾﮑﯿﺴﺖ و اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ رود ﺑﻪ ارﻣﻨﯽﻫﺎ ﺗﺎ اﻣﺮوز ارس را آراﮐﺲ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ. وﻟﯽ ﮔﻤﺎن ﻣﯽرود ﮐﻪ ﻫﺮودوت ﻣﺎﺳﺎژتﻫﺎ را ﺑﻪ ﻧﺎدرﺳﺘﯽ زﯾﺴﺖ ﮐﻨﻨﺪه در ﮐﻨﺎر ارس ﻣﯽداﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ. اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﮐﻪ او ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ آﺳﯿﺎي ﻣﯿﺎﻧﻪ ﻧﺪاﺷﺖ وﻟﯽ ارس ﮐﻪ ﻣﺮزآﻟﺒﺎﻧﯽ(ﻗﻔﻘﺎز) و ﻣﺎد ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮد را ﺧﻮب ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺖ.
از ﻃﺮﻓﯽ در آﻟﺒﺎﻧﯽ ﻧﯿﺰ اﻗﻮام وﺣﺸﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﻓﺮاوان ﺑﻮدﻧﺪ و ﮐﻮروش ﻧﯿﺰ ﻧﺒﺮدﻫﺎي ﻓﺮاواﻧﯽ ﺑﺎ آﻧﺎن ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺎﺟﺮاي ذواﻟﻘﺮﻧﯿﻦ ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎﺳﺖ. وﻟﯽ اﯾﻦ اﺣﺘﻤﺎل ﻧﯿﺰ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ داﺳﺘﺎن ذواﻟﻘﺮﻧﯿﻦ ﻧﯿﺰ ﻧﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻗﻔﻘﺎز ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻓﺮارود ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ وﯾﮋه آﻧﮑﻪ در ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺮودوت ﻋﺒﺎرﺗﯽ را ﻣﯽﺧﻮاﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﯾﺎد ﻗﺮآن ﻣﯽاﻧﺪازد :« اﯾﻦ ﻗﻮم، ﻗﻮﻣﯽ اﺳﺖ ﺑﺰرگ و ﺑﯽﺑﺎك ﮐﻪ دراﺳﺖ» و در ﻗﺮآن ﻣﯽﺧﻮاﻧﯿﻢ«آﻧﮕﺎه راﻫﯽ را دﻧﺒﺎل ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻃﻠﻮع ﮔﺎه ﺧﻮرﺷﯿﺪ رﺳﯿﺪ و آﻧﺮا دﯾﺪ ﺑﻪ ﻗﻮﻣﯽ ﻃﻠﻮع ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ آﻓﺘﺎب ﭘﻮﺷﺸﯽ ﻧﺪارﻧﺪ ».
ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﯾﻦ دو ﻗﻮم وﺣﺸﯽ و ﺑﺮﺑﺮ و ﺑﺪوي ﮐﻪ ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﮐﻮروش ﺟﻨﮕﯿﺪهاﻧﺪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﯾﮑﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺣﺎل ﯾﺎ ﻫﺮ دو در ﻗﻔﻘﺎز و ﯾﺎ ﻫﺮ دو در آﺳﯿﺎي ﻣﯿﺎﻧﻪ. اﺻﺮارﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن ﭘﺎن ﺗﺮك ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن ﻧﻈﺮ ﻫﺮودوت درﺳﺖ اﺳﺖ. ﭼﺮاﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن ﻣﺎﺳﺎژتﻫﺎ را ﻗﻮﻣﯽ ﺗﺮك ﻣﯽداﻧﻨﺪ. و ﭼﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻼش دارﻧﺪ ﺗﺎ ﺣﻀﻮر ﺗﺮﮐﺎن در ﻗﻔﻘﺎز و آﺳﯿﺎي ﻏﺮﺑﯽ در دوران ﺑﺎﺳﺘﺎن را ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻨﺪ، ﯾﮑﯽ از دﻻﯾﻠﺸﺎن ﻫﻤﯿﻦ ﻧﻮﺷﺘﺎر ﻫﺮودوت درﺑﺎره ﻣﺎﺳﺎژتﻫﺎﺳﺖ. ﻣﻦ اﺻﺮاري ﺑﺮ ﺗﺮك ﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﺎﺳﺎژتﻫﺎ ﻧﺪارم.
ﻗﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺮودوت، آدﻣﺨﻮار ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﺮﮐﺲ ﺑﻪ ﭘﯿﺮي ﻣﯽرﺳﯿﺪ را ﮐﺸﺘﻪ و ﻣﯽﺧﻮردﻧﺪ و اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻣﯽﻣﺮد او را ﻧﺠﺲ و ﺑﺪﺑﺨﺖ داﻧﺴﺘﻪ و دﻓﻦ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺟﺎﻟﺐ آﻧﮑﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺳﻌﺎدت ﯾﮏ ﻓﺮد اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻨﯽ ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ او را ﮐﺸﺘﻪ و ﺑﺨﻮرﻧﺪ. ﻗﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺮاي آﻧﺎن ﻣﻌﻨﺎ ﻧﺪاﺷﺖ و ﻫﺮ ﻣﺮدي در ﻫﺮ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ زﻧﯽ ﻣﯿﻞ ﻣﯽﮐﺮد، آن زن ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺧﻮد را در اﺧﺘﯿﺎر او ﻗﺮار ﻣﯽداد. ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯿﺰي ﻓﺮاﺗﺮ از اﺷﺘﺮاك زﻧﺎن. ﺑﻠﮑﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﻋﺪم وﺟﻮد ﭘﯿﻮﻧﺪ زن و ﺷﻮﻫﺮي و ﺧﺎﻧﻮاده.
ﺣﺎل اﮔﺮ ﭘﺎن ﺗﺮﮐﻬﺎ اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد را از ﻧﺴﻞ ﻣﺎﺳﺎژتﻫﺎ ﺑﺪاﻧﻨﺪ، ﺳﺨﻦ دﯾﮕﺮي اﺳﺖ. ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان، ﻫﻤﻪ اﻗﻮام آرﯾﺎﯾﯽ ﻧﯿﻤﻪ ﻣﺘﻤﺪن را ﺷﺎﺧﻪاي از ﺳﮑﺎﻫﺎ ﻣﯽداﻧﻨﺪ. ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ اﻗﻮام ﻣﺎﺳﺎژتﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﺮودوت ﺗﺎﮐﯿﺪ ﻣﯽورزد ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﺑﻪ ﺳﮑﺎﻫﺎ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪي دارﻧﺪ وﻟﯽ ﺳﮑﺎﯾﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ.
از دﯾﺪ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻧﯿﺰ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ رواﯾﺎت ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺗﺼﺮﯾﺢ ﺧﻮد ﻫﺮودوت اﯾﻦ ﻗﻮم درﺷﺮق رود آراﮐﺲ ﻣﯽزﯾﺴﺖ، اﯾﻦ رود را ﺷﻤﺎﻟﯽ – ﺟﻨﻮﺑﯽ و ﻧﺘﯿﺠﺘﺎ ﺳﯿﺮدرﯾﺎ ﯾﺎ اوکسِسﻣﯽداﻧﻢ و ﻧﻪ ارس وﺑﺎور دارم ﮐﻪ ﻫﺮودوت ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻨﮑﻪ رود اوکسِس را ﺧﻮب ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺖ، آراﮐﺲ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮ ﺑﻮد را ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻨﺶ ﮐﺮد ﺗﺎ داﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻬﺘﺮ و ﺟﺰﺋﯽﻧﮕﺮﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ.
(۱۲) دﻟﯿﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻮروش ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻃﺒﯿﻌﯽ از دﻧﯿﺎ ﻧﺮﻓﺖ، اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﭘﺎﯾﻪ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪﺗﺮﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﻪﻫﺎ، ﮐﻮروش در ﻫﻨﮕﺎم درﮔﺬﺷﺘﺶ ﺗﻨﻬﺎ ۵۳ ﺳﺎل داﺷﺖ. اﮔﺮ ﮔﺰارش ﻫﺮودوت ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ درﮔﺬﺷﺘﺶ در ۷۰ﺳﺎﻟﮕﯽ را ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ، آﻧﮕﺎه ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎرﯾﺦ زاﯾﺶ او را ﺑﻪ ﺳﺎل ۶۰۰پ.م ﺑﺒﺮﯾﻢ. در آﻧﺰﻣﺎن آﺳﺘﯿﺎگ اﺻﻼ ﺷﺎه ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻫﺮودوت ﺑﺨﻮاﻫﺪ داﺳﺘﺎنﻫﺎي او و ﮐﻮروش را ﺑﺪان ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺴﺮاﯾﺪ.
در ﺳﺎل ۶۰۰ پ.م آﺳﺘﯿﺎگ ﺷﺎﻫﺰاده ﺟﻮان ﻣﺎد ﺑﻮد و ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ دﺧﺘﺮي ﺑﺎﻟﻎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮي ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﯾﮑﻢ دﻫﺪ. آﺳﺘﯿﺎگ ﺗﺎ ﺳﺎل ۵۵۰ پ.م و ﺣﺘﺎ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﺲ از آن زﻧﺪه ﺑﻮد. ﭘﺲ در دورﺗﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ در ﺣﺪود ﺳﺎل ۶۲۵ پ.م زاده ﺷﺪه ﺑﻮد. اﮐﻨﻮن اﮔﺮ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﮐﻮروش زاده ﺳﺎل ۶۰۰ پ.م اﺳﺖ، ﯾﻌﻨﯽ ﮔﻔﺘﻪاﯾﻢ ﭘﺪرﺑﺰرگ ﺑﺎ ﻧﻮهاش ﮐﻤﺘﺮ از ۲۵ ﺳﺎل ﻓﺎﺻﻠﻪ دارد! ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰي ﻧﺎﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﮔﺮ ﺑﻨﺎرا ﺑﺮ ﭘﺬﯾﺮش ﻫﺮودوت ﺑﮕﺬارﯾﻢ، ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ او از درﮔﺬﺷﺖ ﮐﻮروش در ۷۰ ﺳﺎﻟﮕﯽ را ﻧﺎدرﺳﺖ ﺧﻮاﻧﺪه و ﮐﻮروش را در ﺳﺎلﻫﺎي ﭘﺲ از ۵۸۵پ.م ﮐﻪ آﺳﺘﯿﺎگ ﺷﺎه اﺳﺖ، زاده ﺷﺪه ﺑﺪاﻧﯿﻢ.
و در اﯾﻦ ﺻﻮرت، ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺑﺰرگ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم درﮔﺬﺷﺖ، ﮐﻤﺘﺮ از ۵۶ ﺳﺎل ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. اﮔﺮ ﻫﻢ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ داﺳﺘﺎن ﻫﺮودوت درﺑﺎره ﮐﻮروش ﻧﺎدرﺳﺖ اﺳﺖ، ﮐﻪ آﻧﮕﺎه ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ از درﮔﺬﺷﺖ ﮐﻮروش ﺑﻪ رواﯾﺖ ﻫﺮودوت، ﻣﻌﻨﺎﯾﺶ را از دﺳﺖ ﻣﯽدﻫﺪ. ﭼﻬﺮهاي ﮐﻪ از او ﺗﺮﺳﯿﻢ ﺷﺪه اﺳﺖ، ﭼﻬﺮه اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺗﻨﺪرﺳﺖ و ﺷﺎداب اﺳﺖ. ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﺨﻨﮕﺎران او را زﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ و ﺟﺬابﺗﺮﯾﻦ ﻓﺮد در ﻣﯿﺎن ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﻣﯽﺷﻤﺎردﻧﺪ او را اﻟﮕﻮي ﻇﺎﻫﺮي ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ. ﻧﺎم او در ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ (ﮐﻮروس) ﻧﯿﺰ اﺷﺎره ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻇﺎﻫﺮ زﯾﺒﺎ و ﻣﺘﻨﺎﺳﺒﺶ داﺷﺖ.
ﺣﻀﻮر او در ﺟﻨﮓﻫﺎي دراز و ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮي او در ﻣﺪت ۲۹ ﺳﺎل ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﻧﺸﺎن از آﻣﺎدﮔﯽ ﺑﺪﻧﯽ و رواﻧﯽ او دارد. ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﻧﻈﺮﯾﻪ ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ و آن اﯾﻨﮑﻪ او ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎري درﻣﺎن ﻧﺎﭘﺬﯾﺮي دﭼﺎر آﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﻫﯿﭻ ﺳﻨﺪ و رواﯾﺘﯽ در اﯾﻦ ﺑﺎره ﻧﺪارﯾﻢ. ﭼﻪ ﭘﯿﺶ از ﮐﻮروش و ﭼﻪ ﭘﺲ از ﮐﻮروش، ﻫﻤﻪ ﺷﺨﺼﯿﺖﻫﺎي ﭘﺎرﺳﯽ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ، از ﺷﺎﻫﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺳﺮداران و وزﯾﺮان ﻫﻤﻪ و ﻫﻤﻪ ﯾﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪهاﻧﺪ و ﯾﺎ ﻋﻤﺮي ﺑﯿﺶ از ﮐﻮروش داﺷﺘﻪاﻧﺪ .
(۱۳) وارون ﻣﺎدﻫﺎ ﮐﻪ ﺳﻨﺖ دﺧﻤﻪﮔﺰاري را اﺟﺮا ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﺳﻨﺖ ﭘﺎرﺳﯿﺎن آﻧﺰﻣﺎن، ﻣﺮدﮔﺎن دﻓﻦ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ. اﻣﺮوز ﮔﻮرﺳﺘﺎﻧﻬﺎﯾﯽ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺮدم ﭘﺎرﺳﯽ در دوران ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪه اﺳﺖ، ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ رﻓﺘﺎرﺷﺎﻫﺎن ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺑﺮاي دﻓﻦ ﻣﺮده، ﺣﺮﮐﺘﯽ ﺑﺮ ﺿﺪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﻧﺒﻮد. و ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﻫﺮ دو ﺳﻨﺖ دﻓﻦ ﮐﺮدن و دﺧﻤﻪ ﮔﺰاري در اﯾﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻮده و اﻗﻮام آرﯾﺎﯾﯽ ﺑﻪ آن ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ.
(۱۴) ﮔﻮﯾﺎ اﯾﻦ ﺧﻮد ﮐﻮروش ﺑﺰرگ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺳﺪه۱۹در ﺑﺎﺑﻞ از ﺧﺎك ﺑﯿﺮون ﺟﺴﺘﻪ و ﻧﺪاي ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﺳﺮ ﻣﯽدﻫﺪ و اﯾﻨﺒﺎر ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم ﺟﻬﺎن ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ و ﺷﮕﻔﺘﯽ و اﻟﺒﺘﻪ ﺗﺤﺴﯿﻦ ﺑﺎ آن روﺑﺮو ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﺗﺎ ﭘﯿﺶ از ﮐﺸﻒ آن، ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻣﻨﺸﻮر ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ را »اﻋﻼﻣﯿﻪ اﺳﺘﻘﻼل آﻣﺮﯾﮑﺎ«(۱۷۷۴) و »اﻋﻼﻣﯿﻪ اﻧﻘﻼب ﮐﺒﯿﺮ ﻓﺮاﻧﺴﻪ« (۱۷۷۹) ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ و ﺣﺎﻻ ﺳﺨﻦ از ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪن اﯾﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ در ۲۵۰۰ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ از آن ﺑﻮد. ﻋﺪهاي ﺳﺨﻦ از ﺟﻌﻠﯽ ﺑﻮدن آن زدﻧﺪ.
وﻟﯽ ﺧﯿﻠﯽ زود ﺷﮑﻬﺎ از ﻣﯿﺎن رﻓﺖ. و اﯾﻦ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ زﺑﺎنﻫﺎي اروﭘﺎﯾﯽ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه و ﻧﻘﻞ ﻣﺤﺎﻓﻞ ﻣﯽﮔﺮدد. ﯾﮑﯽ از واﭘﺴﯿﻦ زﺑﺎنﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﻪ آن ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪ ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻮد. زﺑﺎن ﻓﺮزﻧﺪان ﺧﻮد ﮐﻮروش. ﺑﺪﯾﻦ ﺟﻬﺖ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﭘﻠﺌﻮن ﺑﻪ ﺷﺎه ﻗﺎﺟﺎري ﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ و او را ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﺑﺮ ﺣﻖ ﮐﻮروش و دارﯾﻮش داﻧﺴﺖ، ﺷﺎه اﯾﺮان (ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم اﯾﺮان) اﺻﻼ اﯾﻦ ﻧﺎﻣﻬﺎ را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺧﺖ!
ﻧﻈﺎم اﯾﺮان ﭘﯿﺶ از اﻧﻘﻼب ﺗﻼش ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ از اﻋﺘﺒﺎر و ﻣﺤﺒﻮﺑﯿﺖ ﮐﻮروش در ﺳﻄﺢ ﺟﻬﺎن ﺑﻬﺮه ﺑﮕﯿﺮد. وﻟﯽدر درون اﯾﺮان ﮐﻮروش در ﻣﯿﺎن ﻋﻮام اﻋﺘﺒﺎري ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮان از آن ﺑﻬﺮهﺑﺮداري ﮐﺮد. ﺣﺘﺎ ﻗﺮار دادن ﺳﺎل ﺑﺮﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻨﺶ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺒﺪا ﺗﺎرﯾﺦ، ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ و ﺑﯽﻋﻼﻗﮕﯽ ﺑﺴﯿﺎري روﺑﺮو ﺷﺪه و ﺳﺮاﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﺳﺎﻟﺸﻤﺎري ازﻣﯿﺎن رﻓﺖ. ﺷﮑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ آﻧﮑﻪ ﺗﺎرﯾﺦ را ﺑﻪ دو ﺑﺨﺶ ﭘﯿﺶ و ﭘﺲ از ﺧﻮد ﺑﺨﺶ ﮐﺮد، ﮐﻮروش ﺑﺰرگ ﺑﻮد و ﻧﻪﮐﺴﺎن دﯾﮕﺮ و اﮔﺮ روزي ﮐﻞ ﺟﻬﺎن ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮد ﺗﺎ ﻣﺒﺪا ﺗﺎرﯾﺨﺶ را ﺑﺮ ﮐﻮروش ﺑﮕﺬارد، ﮐﺎر ﺑﯿﺠﺎﯾﯽ ﻧﮑﺮده اﺳﺖ.
(۱۵) اﮔﺮ ﮐﻮروش ﺗﺎ اﯾﻦ اﻧﺪازه درﺧﺸﯿﺪه اﺳﺖ، ﭼﮕﻮﻧﻪ اﯾﺮاﻧﯿﺎن او را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدهاﻧﺪ. ﮔﺮوﻫﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﻮروش آﻧﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ و ﮔﺮوﻫﯽ دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﻣﻠﺖ اﯾﺮان را ﻣﻠﺘﯽ ﺑﺎ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺗﺎرﯾﺨﯽﻓﺮاﻣﻮﺷﮑﺎر ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ. ﭼﺮاﮐﻪ ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﮐﻮروش وارون ﻫﻤﻪ ﮔﻔﺘﺎرﻫﺎ، ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺳﺘﻤﮑﺎر و ﺑﺪﮐﺮدار ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ ﻧﯿﺰ ﺑﻪﺟﻬﺖ ﺑﺰرﮔﯽ اﻣﭙﺮاﺗﻮري ﮐﻪ ﺑﻨﺎ ﮐﺮد و ﮐﺎرﻫﺎي ﻣﻬﻤﯽ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم داد، ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﻧﺎﻣﺶ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ. وﻟﯽ ﺑﻪ ﺑﺪي. ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻧﺎم ﺷﺎﻫﺎن ﺑﺪﮐﺎر ﺧﻮﯾﺶ را ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺣﺎﻓﻈﻪ ﺳﭙﺮده ﺑﻮدﻧﺪ. ﭘﺲ دﻟﯿﻞ ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ او را ﺑﺎﯾﺪ در ﭼﯿﺰي دﯾﮕﺮﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد ﮐﻪ آﻧﺮا در دﻓﺘﺮ ﭘﺴﯿﻦ ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ.
ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﻦ ﻣﯽﺗﻮان ﮐﻮروش را ﺑﺎ ﻧﺎﻣﻬﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮ در اﺳﺘﻮره و ادب اﯾﺮان ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد. درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻬﺎي ﮐﻮروش و ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ وارون دﯾﮕﺮ ﺷﺎﻫﺎن ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺣﺎﻟﺘﯽ اﯾﺮاﻧﯽ ﻧﺪارﻧﺪ. وﻟﯽ آﯾﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﺎﻣﻬﺎ ﺻﻮرت ،رﺳﻤﯽ اﯾﻦ ﻧﺎﻣﻬﺎ ﺑﻮدهاﻧﺪ و در ﻣﯿﺎن اﯾﺮاﻧﯿﺎن آﻧﺎن ﺑﺎ ﻧﺎﻣﻬﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ؟ و ﺳﭙﺲ اﯾﻦ ﻧﺎﻣﻬﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﺪه وﻧﺎﻣﻬﺎي دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﺎﻧﺪه اﻧﺪ.
ﺧﻮاﻧﺶ ﮐﺘﯿﺒﻪاي ﮐﻮروش« ﮐﻮراﺋﻮش» ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ واژه« خوروَش» ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. اﺗﻔﺎﻗﺎ ﭘﻠﻮﺗﺎرك ﻣﻌﻨﺎي ﮐﻮروش در ﭘﺎرﺳﯽ را ﺧﻮرﺷﯿﺪ» ﻣﯽداﻧﺴﺖ. ﺷﺎه دﯾﮕﺮي دارﯾﻢ ﺑﻪ ﻧﺎم «ﮐﯿﻬﻮﺳﺮو» درﭘﻬﻠﻮي ﮐﻪ در ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻪ «ﮐﯿﺨﺴﺮو» ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺷﺎﯾﺪ ﯾﮑﯽ از اﺷﮑﺎل اﯾﻦ واژه ﮐﻮروش ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ. و ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ اﯾﻦ دو ﺷﺎه ﺑﺎ ﻫﻢ ادﻏﺎم ﺷﺪهاﻧﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ «ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ» ﮐﻪ در ﺧﻮاﻧﺶ ﮐﺘﯿﺒﻪاي «ﮐﺒﻮﺟﯿﻪ» ﺑﻮده ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺷﮑﻞ دﯾﮕﺮي از«ﮐﺎووس » ﺑﺎﺷﺪ. ﺧﻮاﻧﺶ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ آن ﻧﯿﺰ «ﮐﺎﻣﺒﻮﺳﯿﺎ »اﺳﺖ .
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ارسالها: 6368
#64
Posted: 17 Jun 2014 08:13
ﺑﺨﺶ ﺳﻮم : ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ
ﺟﻨﮕﺠﻮي ﺑﺰرگ
زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺑﺰرگ در ﺳﺎل 29 ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽاش از ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي رﺧﺖ ﺑﺮﺑﺴﺖ دو ﭘﺴﺮ از او ﺑﻪ ﯾﺎدﮔﺎر ﻣﺎﻧﺪ. ﭘﺴﺮ ﺑﺰرگ او ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ و ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ او ﺑﺮدﯾﺎ ﻧﺎم داﺷﺖ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﮐﻮروش از ﺧﻮد ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﺑﺮﺟﺎي ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و اﯾﻦ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ او ﺳﻦ زﯾﺎدي ﻧﺪاﺷﺖ و ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد ﺑﯿﺸﺘﺮ رواﯾﺖﻫﺎ درﺟﻨﮓ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺧﻮد ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد، ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ او ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﮑﺮده ﺑﺎﺷﺪ.
وﻟﯽ ﺑﺎ ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪن اﺳﺘﻮاﻧﻪﺑﺎﺑﻠﯽ ﮐﻮروش ﮐﻪ ﻣﻌﺘﺒﺮﺗﺮﯾﻦ ﺳﻨﺪ درﺑﺎره اوﺳﺖ، آﺷﮑﺎر ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﻪ ﮐﻮروش ﭘﺴﺮ ﺑﺰرگ ﺧﻮد را ارج ﻧﻬﺎده و از او در ﮐﻨﺎر ﺧﻮدش ﻧﺎم ﺑﺮده اﺳﺖ. روﯾﺪادﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺑﻪ وﯾﮋه اﯾﻨﮑﻪ ﮐﻮروش ﺷﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﺎﺑﻞ(۱) را ﺑﻪ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻣﯽدﻫﺪ، ﻧﺸﺎن از اﯾﻦ دارد ﮐﻪ او ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻫﻢ او را ﺑﺮاي ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ آﻣﺎده ﮐﻨﺪ و ﻫﻢ ﺑﺮاي اﻓﮑﺎر ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺟﻬﺎن ﺟﺎ ﺑﯿﺎﻧﺪازد ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ او ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ اﺳﺖ.
دور ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﻮروش ﻗﺼﺪ ﭼﯿﺮﮔﯽ ﺑﺮ ﻣﺼﺮ را داﺷﺖ وﻟﯽ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﮑﺮد و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺒﺐ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﭘﺲ از درﮔﺬﺷﺖ او ﺑﯽدرﻧﮓ ﻣﻘﺪﻣﺎت اﯾﻦ ﮐﺎر را آﻣﺎده ﮐﺮد. ﻫﺮودوت از ﺟﻨﮓ ﺑﯽﻓﺮﺟﺎم ﮐﻮروش و ﻓﺮﻋﻮن ﺧﺒﺮ ﻣﯽدﻫﺪ و ﮐﺴﻨﻔﻮن ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺼﺮ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ زﯾﺮ ﭘﺮﭼﻢ ﮐﻮروش رﻓﺖ.
ﮔﺰارشﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ درﺑﺎره دوران ﭘﺲ از ﮐﻮروش ﯾﮏ ﻧﻮع ﮔﻨﮕﯽ و ﮔﯿﺠﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارد. ﺑﻪ ﻫﺮروي آﻧﭽﻪ روﺷﻦ اﺳﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﭘﺲ از درﮔﺬﺷﺖ ﭘﺪر، ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد. ﻫﺮودوت ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﺑﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﭘﺎرﺳﯿﺎن، دﻟﯿﻞ اﯾﻦ ﯾﻮرش از آﻧﺠﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ آﻣﺎزﯾﺲ، ﻓﺮﻋﻮن ﻣﺼﺮ، دﺧﺘﺮش ﻧﯽﺗﺘﯿﺲ را ﺑﺮايﻫﻤﺴﺮي ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد. وﻟﯽ ﻧﯽﺗﺘﯿﺲ ﺑﺮ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ روﺷﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ دﺧﺘﺮ آﻣﺎزﯾﺲ، ﺑﻠﮑﻪ دﺧﺘﺮ ﻓﺮﻋﻮن ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻣﺼﺮ آﭘﺮﯾﺲ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.
ﻫﻤﻮ ﮐﻪ آﻣﺎزﯾﺲ ﺑﺎ ﮐﻮدﺗﺎ او را از ﺗﺨﺖ ﺑﻪ زﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪه اﺳﺖ. ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﮔﺸﺖ ﺗﺎ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺳﺘﺎﻧﺪن اﻧﺘﻘﺎم ﭘﺪر زﻧﺶ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ آﻣﺎزﯾﺲ رود.
ﻣﺸﮑﻞ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻦ و ﺳﺎل آﭘﺮﯾﺲ ﻧﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﮐﻮروش ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﯽآﯾﺪ. ﻫﺮودوت ﻧﯿﺰ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺼﺮﯾﺎن رواﯾﺖ ﭘﺎرﺳﯿﺎن را ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻧﮑﺮده و ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻮروش ﻧﯽﺗﺘﯿﺲ را ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮي ﮔﺮﻓﺖ و ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻓﺮزﻧﺪ ﮐﻮروش و ﻧﯽﺗﺘﯿﺲ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﺼﺮﯾﺎن ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ را ﻓﺮﻋﻮن ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻣﺼﺮ ﻣﯽداﻧﻨﺪ. وﻟﯽ ﺧﻮد ﻫﺮودوت اﯾﻦ رواﯾﺖ ﻣﺼﺮﯾﺎن را ﻣﺮدود داﻧﺴﺘﻪ و ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺣﺘﻢ ﻓﺮزﻧﺪ ﮐﺎﺳﺎﻧﺪان و ﮐﻮروش و از ﻫﺮ دو ﺳﻮ، از ﺧﺎﻧﺪان ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺑﻮد و اﯾﻦ رواﯾﺖ ﻣﺼﺮﯾﺎندرﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ.
ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﺟﺮاي دﺧﺘﺮ ﻓﺮﻋﻮن ﻣﺼﺮ و اﯾﻨﮑﻪ آﻧﺮا دﻟﯿﻞ ﺟﻨﮓ اﯾﺮان و ﻣﺼﺮ ﺑﺪاﻧﯿﻢ ﺑﻪ ﮐﻞ اﻓﺴﺎﻧﻪاي ﺑﯿﺶ ﻧﺒﺎﺷﺪ. آﻣﺎزﯾﺲ در ﻫﻤﯿﻦ زﻣﺎن درﮔﺬﺷﺖ و ﭘﺴﺮش ﭘﺴﺎﻣﺘﯿﮏ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ اﯾﺮان ﭘﺮداﺧﺖ. ﺟﻨﮕﯽ ﺑﺰرگ ﮐﻪ ﻣﺼﺮﯾﺎن در آن ﺷﮑﺴﺖ ﺳﺨﺘﯽ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ. ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ از ﺻﺤﺮاي ﺳﯿﻨﺎ ﮔﺬر ﮐﺮده و ﺑﻪ ﺟﻠﮕﻪ ﻧﯿﻞ رﺳﯿﺪ. در آﻧﺠﺎ ﭘﯿﮑﯽ ﺑﻪ ﻓﺮﻋﻮن ﻓﺮﺳﺘﺎد و از او ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺟﻨﮓ، ﺻﻠﺢ ﮐﻨﺪ.
وﻟﯽ ﻓﺮﻋﻮن ﭘﯿﮏﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ را ﮐﺸﺖ. ﭘﺲ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن اﯾﺮان، ﻣﻤﻔﯿﺲ، ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻣﺼﺮ را ﻣﺤﺎﺻﺮه ﮐﺮده و ﭘﺲاز زد و ﺧﻮرد ﻓﺮاوان، ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺷﻬﺮ ﺳﺮﻧﮕﻮن و ﻓﺮﻋﻮن دﺳﺘﮕﯿﺮ ﺷﺪ. ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺮودوت، ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺷﻤﻪاي از ﮐﺎرﻫﺎي ﭘﺪرش را اﻧﺠﺎم دﻫﺪ. ﭘﺲ ﻫﯿﭻ آﺳﯿﺒﯽ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻧﺰده و ﻓﺮﻋﻮن ﻣﺼﺮ را ﻧﯿﺰ ﻧﮑﺸﺖ. او ﺣﺘﺎ ﺧﯿﺎل ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪن ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاري ﻣﺼﺮ ﺑﻪ او را در ﺳﺮ داﺷﺖ. وﻟﯽ ﺑﺮ اﺛﺮ ﺗﻮﻃﺌﻪي ﭘﺴﺎﻣﺘﯿﮏ ﺑﺮ ﺿﺪ ﭘﺎرﺳﯿﺎن، ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ او را ﻣﺠﺒﻮر ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺎ ﻧﻮﺷﯿﺪن ﺧﻮن ﮔﺎو ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﮐﻨﺪ.
ﭼﻨﺪﯾﻦ ﮐﺸﻮر دﯾﮕﺮ در ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﯽ ﻣﺼﺮ ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﻫﺪاﯾﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎده و ﺧﻮد را زﯾﺮ ﻓﺮﻣﺎن ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﻗﺮار دادﻧﺪ. ﺳﭙﺲ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﻪ ﺗﺼﺮف ﻣﺴﺘﻌﻤﺮات درﯾﺎﯾﯽ ﻣﺪرﯾﺘﺮاﻧﻪ دﺳﺖ ﯾﺎزﯾﺪ. در آﻧﺰﻣﺎن ﺟﺰاﯾﺮ ﻏﺮﺑﯽﺗﺮ ﻣﺪﯾﺘﺮاﻧﻪ ﭼﻮن ﮐﺮاﻧﻪﻫﺎي ﺟﻨﻮﺑﯽ اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ و اﺳﭙﺎﻧﯿﺎ و ﮐﺮاﻧﻪﻫﺎي ﺷﻤﺎﻟﯽ ﻟﯿﺒﯽ و ﺗﻮﻧﺲ اﻣﺮوزيﻫﻤﻪ زﯾﺮ ﭼﯿﺮﮔﯽ دوﻟﺘﯽ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﺮﮐﺰﯾﺖ ﮐﺎرﺗﺎژ (ﺗﻮﻧﺲ اﻣﺮوزي).
اﻗﻮام ﭘﺎﯾﻪﮔﺬار ﺗﻤﺪن ﮐﺎرﺗﺎژ، ﻓﯿﻨﯿﻘﯽﺑﻮدﻧﺪ.(۲) ﻓﯿﻨﯿﻘﯿﺎن ﻧﯿﺰ ﻫﻤﭽﻮن ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﺗﻤﺪﻧﯽ ﮐﻠﻮﻧﯽﺳﺎز و دوﻟﺖ – ﺷﻬﺮي ﺑﻮدﻧﺪ. ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻧﯿﺮوي درﯾﺎﯾﯽ ﻓﯿﻨﯿﻘﯿﻪ را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺳﭙﺎﻫﯽ ﭘﺎرﺳﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﮔﻤﺎرد. وﻟﯽ ﻓﯿﻨﯿﻘﯽﻫﺎي ﮔﺴﯿﻞ ﺷﺪه ﺑﻪ ﺟﻨﮓ، ﻧﺒﺮد را رﻫﺎ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺮودوت، ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻓﯿﻨﯿﻘﯽﻫﺎ را ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﺟﻨﮕﯽ ﮐﻪ آﻧﺮا دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﻧﮑﺮد.
آﻧﮕﺎه ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺷﻬﺮ تِبای (۳)در ﺟﻨﻮب ﻣﺼﺮ رﻓﺖ. ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﺼﺮ ﺟﻨﻮﺑﯽ زﯾﺮ ﭼﯿﺮﮔﯽ ﻓﺮﻋﻮنﻣﺼﺮ ﻧﺒﻮد. ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ در ﺟﻨﮓﻫﺎي ﺑﻌﺪي ﺧﻮد ﻧﯿﺰ ﭘﯿﺮوز ﺑﻮد. او ﺑﺎ وﺟﻮد ﺟﻮاﻧﯽ ﻧﺒﻮغ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺑﺎﻻﯾﯽ داﺷﺖ . ﻋﻼوه ﺑﺮ آن، دﻻوري ﺑﯽﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ و اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺮﮔﺰ از ﺟﻨﮓ ﻧﻤﯽﻫﺮاﺳﯿﺪ و ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺟﻨﮓ ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎي ﺳﺮﺑﺎزان ﺧﻮد ﺑﻪ ﻧﺒﺮد ﺗﻦ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺑﺎ دﺷﻤﻦ ﻣﯽرﻓﺖ، ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺘﻮدﻧﯽ اﺳﺖ.
ﺳﭙﺲ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﺣﺒﺸﻪ در ﺟﻨﻮب ﻣﺼﺮ رﺳﯿﺪ. ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺣﺒﺸﻪ ﺟﺎﺳﻮﺳﺎﻧﯽ ﺑﻪ اِلفانتین (۴) درﺟﻨﻮﺑﯽﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﻣﺼﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎد. و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﻫﺪاﯾﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎه ﺣﺒﺸﻪ او را ﺑﻪ ﻫﻢﭘﯿﻤﺎﻧﯽ ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪ. وﻟﯽ ﺣﺒﺸﯽﻫﺎ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد او را ﺑﺎ ﺑﯽادﺑﯽ رد ﮐﺮدﻧﺪ و ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ او ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﺑﻪ ﺣﺒﺸﻪ ﻟﺸﮑﺮﮐﺸﯽ ﮐﻨﺪ .
وﻟﯽ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﭘﺎﯾﺎن ﯾﺎﻓﺘﻦ آذوﻗﻪ ﺳﭙﺎه ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ﺗﺎ ﻧﯿﻤﻪ ﮐﺎره ﺑﺎزﮔﺮدد و آﻧﮕﺎه ﻣﺰدوران ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ را ﺑﺎ ﮐﺸﺘﯽ. اﯾﻦ را از آﻧﺠﺎ ﻣﯽﺗﻮان ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪي دﯾﻮدور(۵)، ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻧﺎم ﯾﮑﯽ از زﻧﺎن ﺧﺎﻧﺪان ﺧﻮﯾﺶ را ﺑﺮ مِروئی ازﺷﻬﺮﻫﺎي ﺣﺒﺸﻪ ﻧﻬﺎد.(2) ﺧﻮد ﻫﺮودوت در ﺑﺨﺶ ﺟﻨﮓﻫﺎي اﯾﺮان و ﯾﻮﻧﺎن ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ اﺷﺎره دارد ﮐﻪ اﻫﺎﻟﯽ ﺣﺒﺸﻪ در ﻣﯿﺎن ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺣﻀﻮر دارﻧﺪ.
ﯾﮑﯽ از ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﯿﺰﺗﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺦ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ آﻧﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ او ﺳﭙﺎﻫﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرگ ﺑﺎ 50 ﻫﺰارﻧﻔﺮ ﻧﯿﺮو را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺒﻌﺪ آﻣﻮن ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ در آﻧﺠﺎ ﺑﺎ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺑﺎارزﺷﯽ روﺑﺮو ﺷﻮد. ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺻﻔﺎﺗﯽﭼﻮن ﻧﺒﻮغ ﺟﻨﮕﯽ و دﻻوري و ﺟﻨﮕﺎوري را ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ از ﭘﺪر ﺑﻪ ارث ﺑﺮده ﺑﻮد وﻟﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪارﺧﻮﺑﯽ ﻧﺒﻮد.
ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد ﻫﺮودوت، اﯾﻦ ﺳﭙﺎه ﮔﻢ ﺷﺪه و ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎزﻧﮕﺸﺖ. ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽرﺳﺪ اﯾﻦ ﺳﭙﺎه ﺑﺰرگ درﺑﯿﺎﺑﺎنﻫﺎي ﺑﯽ آب و ﻋﻠﻒ آﻓﺮﯾﻘﺎ از ﻧﺒﻮد آذوﻗﻪ و ﯾﺎ در اﺛﺮ ﺗﻮﻓﺎن ﺗﻠﻒ ﺷﺪه و ﺑﻪ زﯾﺮ ﺧﺮوارﻫﺎ ﺷﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. و اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﺸﻨﺎﺳﺎن ﺑﻪ ﯾﺎﻓﺘﻦ اﯾﻦ ﺳﭙﺎه در آﻓﺮﯾﻘﺎ اﻣﯿﺪ دارﻧﺪ.
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ و ﭘﺮﺟﻤﻌﯿﺖ ﺗﺮﯾﻦ و ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﻬﺮ اﻣﭙﺮاﺗﻮري در آن زﻣﺎن .
۲ . ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﺑﻪ آﻧﺎن ﻓﻮﻧﯿﮏ - Phonicو رﻣﯽﻫﺎ ﭘﻮﻧﯿﮏ - Punicﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ. از ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻬﺖ ﺑﻪ ﺟﻨﮓﻫﺎي ﺑﺰرگ و درازﻣﺪت رم ﺑﺎ ﮐﺎرﺗﺎژ ﺟﻨﮓﻫﺎي ﭘﻮﻧﯿﮏ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ. ﭘﻮﻧﺴﯿﺎ ﺳﺮزﻣﯿﻦ آﻧﺎن در ﮔﺬر زﻣﺎن ﺑﻪ ﺗﻮﻧﺴﯿﺎ و ﺗﻮﻧﺲ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه و ﭘﻮﻧﯿﮑﯿﺎ و ﻓﻮﻧﯿﮑﯿﺎ ﻣﻌﺮب ﺷﺪه و ﻓﯿﻨﯿﻘﯿﻪ ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﯽﺷﻮد. ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ ﺑﺪاﻧﯿﻢ ﮐﻪ اﺻﻄﻼح ﻓﻮﻧﺘﯿﮏ در اﻟﻔﺒﺎ ﻫﻢ از ﻫﻤﯿﻦ واژه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه . ﭼﺮاﮐﻪ ﻓﯿﻨﯿﻘﯿﺎن آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه اﻟﻔﺒﺎ ﺑﻮدﻧﺪ.
۳ . ﺑﯿﺸﺘﺮ آﻧﺮا ﺑﺎ ﻧﮕﺎرش ﯾﻮﻧﺎﻧﯽاش، ﺗﺒﺲ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ.
۴ . اﺳﻮان اﻣﺮوزی .
۵ . دﯾﻮدور: ﮐﺘﺎبﺧﺎﻧﻪ ﺗﺎرﯾﺨﯽ .
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#65
Posted: 17 Jun 2014 08:18
ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﭘﺲ از ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﭘﺴﺎﻣﺘﯿﮏ، ﯾﮏ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم آرﯾﺎﻧﺪ را ﺑﻪ ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ ﻣﺼﺮ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ. ﻣﺼﺮ آﻧﺰﻣﺎن 2500 ﺳﺎل ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺪون داﺷﺖ ﺣﺎل آﻧﮑﻪ از آن ﭘﺲ ﺗﺎ 130 ﺳﺎل ﺑﯿﻨﻨﺪه ﺣﻀﻮر ﯾﮏ ﻓﺮﻋﻮن ﻣﺼﺮي در ﻣﺼﺮ ﻧﺒﻮدﯾﻢ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ، اﯾﻦ دوره را دودﻣﺎن 27 ﺳﻠﻄﻨﺘﯽ ﺧﻄﺎب ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎرﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺮوﻧﺪه دودﻣﺎنﻫﺎي ﻓﺮﻋﻮﻧﯽ ﻣﺼﺮ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ. ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪاﯾﺮاﻧﯿﺎن در ﻣﺼﺮ ﭼﻪ ﺷﯿﻮهاي ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﭼﻨﯿﻦ رﮐﻮردي از ﺧﻮد ﺑﻪ ﺟﺎي ﺑﮕﺬارﻧﺪ.
ﺟﺎﻟﺐ آﻧﮑﻪ ﻣﺼﺮﯾﺎن ﭘﺲ از دوران ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ، ﭘﺎرﺳﯽ و ﻣﺰداﭘﺮﺳﺖ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ. ﺣﺎل آﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺣﻀﻮر دﯾﮕﺮ ﺗﻤﺪنﻫﺎي ﻣﺘﺠﺎوز ﺑﻪ ﻣﺼﺮ، ﻣﺮدﻣﺎن از ﻓﺮﻫﻨﮓ و زﺑﺎن ﺧﻮﯾﺶ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ . ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ در ﻣﺪت ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺣﻀﻮر در آﻓﺮﯾﻘﺎ، ﺷﻬﺮﻫﺎي زﯾﺒﺎي مِمفیس و تِبای و اِلفانتینﮐﻪ ﻣﻌﺪﻧﯽ از ﻋﻠﻢ و داﻧﺶ و ﻫﻨﺮ و ﺛﺮوت ﺑﻮدﻧﺪ را ﺑﻪ اﻣﭙﺮاﺗﻮري ﭘﺪرش اﻓﺰود و ﻫﻤﻪ دوﻟﺖﻫﺎي ﺑﺮﺟﺎي ﻣﺎﻧﺪه ﺑﯿﺮون از ﮐﻨﺘﺮل ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن در آﻓﺮﯾﻘﺎ را از ﻣﯿﺎن ﺑﺮداﺷﺖ.
ﺑﻪ ﻃﻮرﯾﮑﻪ دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ دوﻟﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪهي ﺳﺮﺷﻨﺎﺳﯽ درآﺳﯿﺎ و آﻓﺮﯾﻘﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ زﯾﺮ ﭘﺮﭼﻢ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ اﯾﺮان ﻧﺒﺎﺷﺪ. وﻟﯽ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل اﯾﻦ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺷﮑﺴﺖﻫﺎي ﻓﺎﺟﻌﻪ ﺑﺎر را ﺑﺮاي ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن آورد. او ﺳﭙﺎﻫﯽ 50 ﻫﺰار ﻧﻔﺮه را ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﻮدﺑﻪ ﮐﺸﺘﻦ داد. درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﭘﺪرش ﺑﺎ ﺳﭙﺎﻫﯽ در ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺪود اﻣﭙﺮاﺗﻮري ﺧﻮد را ﺳﺎﻣﺎن داد و ﻟﯿﺪﯾﻪ و اﯾﻮﻧﯽ وﺑﺎﺑﻞ را ﮔﺸﻮد.
اﮐﺘﺸﺎﻓﺎت ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ در آﻓﺮﯾﻘﺎ ﻫﺰﯾﻨﻪاي ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎﻻ ﺑﺮاي دوﻟﺖ اﯾﺮان داﺷﺖ. اوﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﭘﺲ از ﺗﺼﺮف ﻣﻤﻔﯿﺲ و ﺗﺒﺎي در ﻫﻤﺎن دو ﺳﺎل ﻧﺨﺴﺖ، ﺑﻪ آﺳﯿﺎ ﺑﺎزﮔﺮدد. وﻟﯽ 6 ﺳﺎل دﯾﮕﺮ در آﻧﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ و در ﻫﻤﻪ ﭘﺮوژهﻫﺎي دﯾﮕﺮش ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮرد.
ﭼﻬﺮهاي ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﺳﻨﺘﯽ از ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ، ﻓﺮدي ﻧﺎﻫﻤﺴﺎن ﺑﺎ ﮐﻮروش، دﭼﺎر ﺑﯿﻤﺎري رواﻧﯽ ، ﻣﺴﺘﺒﺪ، ﺧﻮﻧﺮﯾﺰ، ﻋﺎﺷﻖ ﺟﻨﮓ و ﺑﺴﯿﺎر ﺑﯽﺳﯿﺎﺳﺖ اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺮودوت ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﮔﺎو ﻣﻘﺪس ﻣﺼﺮﯾﺎنﺑﻪ ﻧﺎم آﭘﯿﺲ ﮐﻪ ﻣﻈﻬﺮ ﺧﺪاﯾﯽ ﺑﻮد را ﺑﺎ ﺧﻨﺠﺮ ﺧﻮدش ﮐﺸﺖ و ﺑﻪ دﯾﻦ ﻣﺼﺮﯾﺎن ﺑﯽاﺣﺘﺮاﻣﯽ ﮐﺮد .
او در ﺳﺎلﻫﺎي آﺧﺮ ﭼﻨﺎن دﭼﺎر ﺟﻨﻮن ﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺮ ﺧﻮد را ﮐﺸﺖ و 12ﻧﻔﺮ از ﺑﺰرﮔﺎن ﭘﺎرﺳﯽ را زﻧﺪه ﺑﻪ ﮔﻮر ﮐﺮد و ﺣﺘﺎ ﻓﺮﻣﺎن داد ﺗﺎ ﮐﺮوزوس ﺷﺎه ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻟﯿﺪﯾﻪ و ﻣﺸﺎور ﭘﺪرش را ﺑﮑﺸﻨﺪ. وﻟﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ اﺟﺮا ﻧﺸﺪ. و او ﮐﻪ ﭘﺸﯿﻤﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد از اﺟﺮا ﻧﺸﺪن ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ ﺷﺎدﻣﺎن ﮔﺸﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﺗﺼﺮﯾﺢ ﻫﺮودوت ، ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﺰدﯾﮑﺎن(۱) را در ﻣﯿﺎن ﭘﺎرﺳﯿﺎن رواج داد و اﯾﻦ رﺳﻢ در ﻣﯿﺎن ﭘﺎرﺳﯿﺎن اﺻﺎﻟﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺖ.
و دادورﻫﺎي ﺷﺎﻫﯽ در ﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﯾﺎدآور ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺮي او ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮش آﺗﻮﺳﺎ را دﯾﻦو ﻋﺮف ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮد، وﻟﯽ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻗﺎﻧﻮن، ﺷﺎه ﻫﺮﭼﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ و ﮐﺴﯽ را ﯾﺎرايﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از او ﻧﯿﺴﺖ و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر زد.
ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺪرن ﺗﻼش دارد ﺗﺎ در ﺑﺴﯿﺎري ﻣﻮارد ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ را از اﯾﻦ اﺗﻬﺎﻣﺎت ﺗﺒﺮﺋﻪ ﮐﻨﺪ. ﺑﺮﺧﯽ زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ اوﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮش را ﻧﯿﺰ اﺗﻬﺎﻣﯽ از ﺳﻮي دﺷﻤﻨﺎﻧﺶ ﺑﻪ او ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ.(۲) ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ از ﺑﺴﯿﺎري از اﯾﻦ اﺗﻬﺎﻣﺎت ﻣﺒﺮا ﺷﻮد، دﺳﺖﮐﻢ در ﯾﮏ ﻣﻮرد ﺷﮏ ﻧﯿﺴﺖ و آن اﯾﻨﮑﻪاو ﺑﻪ ﻫﯿﭻ روي ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﻣﻘﺎم ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ دو ﻗﺎره آﺳﯿﺎ و آﻓﺮﯾﻘﺎ را درﺑﺮ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ﻧﺒﻮد. ﺑﻠﮑﻪ درﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ وزﯾﺮ ﺟﻨﮓ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ارﺗﺶ ﺑﺎﺷﺪ.
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . ازدواج ﺑﺎ ﻣﺤﺎرم ﻧﺎﻣﯽ ﻧﺎدرﺳﺖ اﺳﺖ. ﭼﺮاﮐﻪ مَحرم ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ازدواج ﺑﺎ او ﺣﺮام اﺳﺖ. اﮔﺮ ﺑﺘﻮان ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ازدواج ﮐﺮد، ﭘﺲ او ﻣﺤﺮم ﻧﯿﺴﺖ. ﻣﺤﺎرم در ﻫﺮ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺷﯿﻮه ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﺸﺪه اﺳﺖ. در ﻣﯿﺎن ﺑﺴﯿﺎري از اﻗﻮام ﺑﺎﺳﺘﺎن، ﺧﻮاﻫﺮ و ﻣﺎدررا ﻣﺤﺮم ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ. ﭘﺲ اﯾﻦ ازدواﺟﻬﺎ را ﻧﻤﯽﺗﻮان ازدواج ﺑﺎ ﻣﺤﺎرم! ﻧﺎﻣﯿﺪ و اﯾﻦ ﻧﺎم در درون ﺧﻮد ﺗﻀﺎد دارد. ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ آﻧﺮا ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﺰدﯾﮑﺎن ﺑﺨﻮاﻧﯿﻢ. ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮ و ﻣﺎدر و دﺧﺘﺮ ﻧﯿﺰ در ﻣﯿﺎن ﻣﺼﺮﯾﺎن، ﺑﻮﻣﯿﺎن اﯾﺘﺎﻟﯿﺎ، ﺑﺮﺧﯽ ﻫﻨﺪﯾﺎن، اﯾﻼﻣﯿﺎناﻋﺮاب ﺑﺎﺳﺘﺎن و ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﻫﻢ دﯾﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ.
۲ . ﺑﺮوﺳﯿﻮس: زﻧﺎن ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ .
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#66
Posted: 17 Jun 2014 08:26
ﮐﻮدﺗﺎي گِئومات مُغ
ﺑﻨﺎﺑﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺮودوت، ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﭘﺲ از ﺗﺼﺮف ﻣﻤﻔﯿﺲ، ﺑﺮادرش ﺑﺮدﯾﺎ ﮐﻪ از ﯾﮏ ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺑﻮدﻧﺪ را ﺑﻪ ﭘﺎرس ﻓﺮﺳﺘﺎد. ﭼﺮاﮐﻪ اوﺿﺎع آﺳﯿﺎ ﺑﺪون ﺣﻀﻮر ﺑﺰرﮔﺎن ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﻣﯽﻧﻤﻮد. ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﺑﺮدﯾﺎ درﭘﺎرس ﺧﻄﺮات دﯾﮕﺮ از ﻣﯿﺎن رﻓﺖ وﻟﯽ اﮐﻨﻮن ﺧﻄﺮ، ﺧﻮد ﺑﺮدﯾﺎ ﺑﻮد. ﮔﯿﺮﺷﻤﻦ ﻫﯿﭻ ﺗﺮدﯾﺪي ﺑﻪ ﺧﻮد راه ﻧﻤﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺮدﯾﺎ از ﻫﻤﺎن آﻏﺎز دﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻮرش زده و ﺗﻼش ﮐﺮد ﺗﺎ ﻗﺪرت ﺑﺮادر را ﺑﻪ زﯾﺮ ﺑﮑﺸﺪ.
ﭘﺲ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﻪ از ﻣﯿﺎن ﺑﺮدن ﺑﺮادر ﮐﺮد. ﻣﺸﮑﻞ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ او ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻮد، ﻓﺮزﻧﺪ ﮐﻮروش ﺑﻮد. و ﺑﻪ ﻫﯿﭽﻮﺟﻪ ﺟﻠﻮه ﺧﻮﺷﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺑﺮادر ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. اﮔﺮﭼﻪ ﻗﺎﻧﻮﻧﺎ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺷﺎه ﺑﻮد و ﻫﺮﭼﻪ ﺷﺎه ﻣﯽﮔﻔﺖ، ﻋﯿﻦ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻮد وﻟﯽ ﻫﻨﻮز ﭼﯿﺰي از درﮔﺬﺷﺖ ﮐﻮروش ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ و ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ از زﯾﺮﺳﺎﯾﻪ ﮐﻮروش ﺑﯿﺮون ﻧﺸﺪه ﺑﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﮐﺸﺘﻦ ﭘﺴﺮ ﮐﻮروش، ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﻧﻔﺮت ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ودﻟﺒﺎﺧﺘﻪ ﮐﻮروش ﺑﻮدﻧﺪ را از ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﻮد. ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد آﻧﭽﻪ ﻫﺮودوت ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺑﺮدﯾﺎ را ﭘﺲ از اﯾﻨﮑﻪ از ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﭘﺎرس ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﮐﺸﺘﻨﺪ.
وﻟﯽ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮن ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ اﺳﺎﺳﺎ ﺑﺮدﯾﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻣﺼﺮ ﻧﺮﻓﺖ ﺑﻠﮑﻪ از ﻫﻤﺎن اﺑﺘﺪا ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ:
« ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﭘﺴﺮ ﮐﻮروش از ﻣﺎ ﺑﻮد. او اﯾﻨﺠﺎ ﺷﺎه ﺑﻮد. ﻫﻤﺎن ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ را ﺑﺮادري ﺑﻮد ﺑﺮدﯾﺎ ﻧﺎم، ﻫﻢ ﻣﺎدر و ﻫﻢ ﭘﺪر ﺑﺎ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ. ﭘﺲ از آن ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ آن ﺑﺮدﯾﺎ را ﺑﮑﺸﺖ، ﺑﻪ ﻣﺮدم ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﺮدﯾﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه. ﭘﺲ از آن ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ رﻫﺴﭙﺎر ﻣﺼﺮ ﺷﺪ»
ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ او زﻧﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد اﺻﻞ «اﻧﮕﯿﺰه ﻗﺘﻞ» ﮐﻪ در دادﮔﺎﻫﻬﺎي ﺟﻨﺎﯾﯽاﻋﺘﺒﺎر دارد، ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ ﻫﺮ روي آﻧﭽﻪ ﺗﺎرﯾﺨﻨﮕﺎران ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ وﻫﻤﭽﻨﯿﻦ آﻧﭽﻪ دارﯾﻮش در ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﯿﺴﺘﻮن ﮔﺰارش ﻣﯽدﻫﺪ، اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﻮد ﮐﻪﺑﺮادرش ﺑﺮدﯾﺎ را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﺎﻧﺪ.
ﺿﻤﻦ اﯾﻨﮑﻪ ﺗﻔﺎوت ﻓﺎﺣﺶ رواﯾﺖ ﺑﯿﺴﺘﻮن و ﻫﺮودوت از زﻣﺎن ﮐﺸﺘﻦ ﺑﺮدﯾﺎ ، ﻧﺸﺎن از آن دارد ﮐﻪ ﻫﺮودوت از ﻣﻨﺒﻌﯽ ﻣﺴﺘﻘﻞ از رواﯾﺖ رﺳﻤﯽ دارﯾﻮش، اﯾﻦ ﺑﺨﺶ از ﺗﺎرﯾﺨﺶ را ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ.ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎل ﭘﺲ از اﯾﻦ روﯾﺪاد، ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﯿﻨﻨﺪه ﯾﮏ ﺷﻮرش ﺑﺰرگ در اﯾﺮان ﻫﺴﺘﯿﻢ. ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﻓﺮدي ﺧﻮد را ﺑﺮدﯾﺎ ﭘﺴﺮ ﮐﻮروش ﺧﻮاﻧﺪه و اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ از ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﺧﻠﻊ ﺷﺪه و او ﺷﺎه ﻧﻮﯾﻦ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.
دارﯾﻮش ﭼﻨﯿﻦ ﮔﺰارش ﻣﯽدﻫﺪ:
« ﻣﺮدم ﻧﺎ ﻓﺮﻣﺎن ﺷﺪﻧﺪ. ﭘﺲ از آن دروغ در ﮐﺸﻮر ﺑﺴﯿﺎر ﺷﺪ ﻫﻢ در ﭘﺎرس، ﻫﻢ در ﻣﺎد، ﻫﻢ در ﺳﺎﯾﺮ ﮐﺸﻮرﻫﺎ»
واﻗﻌﯿﺖ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ رﻓﺘﺎر ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ در اﯾﻦ ﻫﺸﺖ ﺳﺎل آن ﻓﻀﺎي ﻣﻬﺮ ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﻪ دوﻟﺖ را از ﻣﯿﺎن ﺑﺮدهﺑﻮد. ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ اﺣﺴﺎﺳﯽ ﻗﻀﺎﯾﺎ را ﺳﯿﺎه و ﺳﻔﯿﺪ ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ. وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﮐﻮروش، ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ راﺑﻄﻪ ﻋﺎﻃﻔﯽ ﺧﻮد ﺑﺎ ﻣﺮدم ﺟﻬﺎن و ﺣﺘﺎ ﻣﺮدم اﯾﺮان را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد .
دارﯾﻮش ﭼﻨﯿﻦ ﮔﺰارش ﻣﯽدﻫﺪ:
« پس از آن مردی مغ بود گئومات نام ، او از پئیشیاوودا برخاست . کوهی [ است] ارکدیش نام . چ.ن از انجا برخاست از ماه وی یخن [اسفند] چهارده روز گذشته بود . او به مردم چنان دروغ گفت [که] : من بردیا پسر کوروش برادر کمبوجیه هستم . پس از آن مردم همه از کمبوجیه برگسته به سوی او شدند هم پارس ، هم ماد ، هم سایر کشوذها . شاهی را برای خود گرفت .»
ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺧﺒﺮ در ﺳﻮرﯾﻪ ﺑﻮد. در اﯾﻨﺠﺎ او از ﺻﻔﺤﺎت ﺗﺎرﯾﺦ ﮔﻢ ﻣﯽﺷﻮد. ﻫﺮودوتاو را ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه در اﺛﺮ ﯾﮏ ﺣﺎدﺛﻪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ: او ﺳﭙﺲ ﺑﺮ روي اﺳﺐ ﺧﻮد ﺟﻬﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﺑﻪ ﭘﺎرسرﻓﺘﻪ و ﻣﻎ را دﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﻨﺪ. وﻟﯽ در زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ زﯾﻦ اﺳﺐ ﻣﯽﭘﺮﯾﺪ ﺣﻠﻘﻪ ﻏﻼف ﺧﻨﺠﺮ ﮔﺴﯿﺨﺖ و ﺧﻨﺠﺮﻋﺮﯾﺎن او را آﺳﯿﺐ رﺳﺎﻧﺪ.
دارﯾﻮش در ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮن ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:
« ﭘﺲ از آن ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮد ﻣﺮد »
در اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﻪ ﻟﺤﻈﺎت ﺣﺴﺎس ﺧﻮد ﻣﯽرﺳﺪ. ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﺮدﯾﺎ ﭘﺴﺮ ﮐﻮروش ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺣﺎﻻ ﺷﺎﻫﯽ ﺑﯽرﻗﯿﺐ اﺳﺖ. دارﯾﻮش ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ:
« ﻧﺒﻮد ﻣﺮدي، ﻧﻪ ﭘﺎرﺳﯽ، ﻧﻪ ﻣﺎدي، ﻧﻪ ﻫﯿﭽﮑﺲ از ﺗﺨﻤﻪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﯽ را از ﮔﺌﻮﻣﺎت ﻣﻎ ﺑﺎز ﺳﺘﺎﻧﺪ. ﻣﺮدم ﺷﺪﯾﺪاً از او ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ. ﻣﺮدم ﺑﺴﯿﺎري ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از آن ﺑﺮدﯾﺎ را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ را ﺑﮑﺸﺖ. ﺑﺪان ﺟﻬﺖ ﻣﺮدم را ﻣﯽ ﮐﺸﺖ ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا او را ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﮐﻪ او ﺑﺮدﯾﺎ ﭘﺴﺮ ﮐﻮروش ﻧﯿﺴﺖ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﯾﺎراي ﮔﻔﺘﻦ ﭼﯿﺰي درﺑﺎره ﮔﺌﻮﻣﺎت ﻣﻎ ﻧﺪاﺷﺖ ﺗﺎ ﻣﻦ رﺳﯿﺪم »
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#67
Posted: 17 Jun 2014 08:38
نـــقــد
(۱) درﺑﺎره ﮐﺸﺘﻦ ﮔﺎو آﭘﯿﺲ، رواﯾﺖ ﻫﺮودوت ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ. ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ازﺟﻨﻮب ﺑﻪ ﻣﻤﻔﯿﺲ، او دﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدﻣﺎن ﺷﻬﺮ ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ. ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ دﻟﯿﻞ را ﭘﺮﺳﯿﺪ، ﺑﻪ اوﭼﻨﯿﻦ ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ ﮐﻪ آﭘﯿﺲ ﻇﻬﻮر ﮐﺮده اﺳﺖ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﺑﺎور دﯾﻨﯽ ﻣﺼﺮﯾﺎن، اﯾﻦ ﺧﺪا ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﯾﮏ ﮔﺎوﺳﯿﺎه ﺑﺎ ﻟﮑﻪ ﺳﻪ ﮔﻮش در ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ و ﻟﮑﻪ ﻫﻼﻟﯽ در ﭘﻬﻠﻮ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﺪ و آﻧﺎن آﻧﺰﻣﺎن را ﺟﺸﻦ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و اورا ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ 25ﺳﺎل و ﺳﭙﺲ ﺧﻮدﺷﺎن آﻧﺮا در ﻧﯿﻞ ﻏﺮق ﮐﺮده و ﺑﺮاﯾﺶ ﻋﺰداري ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ وﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﻋﺰادار ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ روزي ﮐﻪ دوﺑﺎره آﭘﯿﺲ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﻮد.
ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﮐﻪ ﻣﻄﻠﻘﺎ از اﯾﻦ ﺑﺎورﻫﺎ آﮔﺎﻫﯽﻧﺪاﺷﺖ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ ﺧﺪاي آﭘﯿﺲ ﻇﻬﻮر ﮐﺮده اﺳﺖ و ﻣﺮدم ﺑﺮاﯾﺶ ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ، ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪاﯾﻦ ﺧﺒﺮ را آورده ﺑﻮدﻧﺪ را ﺑﻪ ﺟﺮم دروﻏﮕﻮﯾﯽ اﻋﺪام ﮐﺮد و ﺳﭙﺲ دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ آن ﮔﺎو را ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﯿﺎورﻧﺪ. ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺧﻨﺠﺮ ﺧﻮد ﺿﺮﺑﻪاي ﺑﻪ اﯾﻦ ﮔﺎو زد و ﺑﺎ دﯾﺪن درﻣﺎﻧﺪﮔﯽ ﮔﺎو درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪ ﺑﻪ ﮐﺎﻫﻨﺎن ﮔﻔﺖ:
« اي ﮔﻨﺎﻫﮑﺎران، آﯾﺎ ﺧﺪاﯾﺎن ﺷﻤﺎ از ﮔﻮﺷﺖ و ﺧﻮن ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺳﻼح ﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﮐﺎري اﺳﺖ؟ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﺪاﯾﯽﺑﯽﺗﺮدﯾﺪ ﻓﻘﻂ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﻣﺼﺮﯾﺎن اﺳﺖ. ﺷﻤﺎ ﻣﻦ را ﻣﺴﺨﺮه ﮐﺮدهاﯾﺪ، ﭘﺲ ﺑﯽﻣﺠﺎزات ﻧﺨﻮاﻫﯿﺪ ﻣﺎﻧﺪ! »
و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺷﺪت ﺟﺸﻦ ﻣﺼﺮﯾﺎن ﺳﺮﮐﻮب ﺷﺪ. ﺑﺴﯿﺎري اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا را رد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﭼﺮاﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس اﺳﻨﺎد ﻣﻌﺘﺒﺮ ازﺟﻤﻠﻪ ﮐﺘﯿﺒﻪاي ﮐﻪ در ﺳﺮاﭘﻪاوم ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه، ﮔﺎو آﭘﯿﺲ ﻧﻪ در زﻣﺎن ادﻋﺎﯾﯽ ﻫﺮودوت، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﭘﯿﺸﺘﺮﻣﺮده ﺑﻮد. و از اﯾﻦ ﻧﻈﺮ اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا و ﺟﺸﻦ ﻣﺼﺮﯾﺎن و ﺳﺮﮐﻮب آن ﺑﻪ دﺳﺖ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ راﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪﻧﮏ ﺑﻪ (ن.ﺑﺨﺘﻮرﺗﺎش). ﺿﻤﻦ اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺘﺎ اﮔﺮ آﻧﺮا ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ، ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ اﯾﻦ رﻓﺘﺎر ﻣﺼﺮﯾﺎن را ﺑﺎور ﻧﮑﺮده وآﻧﺮا ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﺴﺨﺮه ﮐﺮده او ﭘﻨﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﭼﺮاﮐﻪ اﯾﺮاﻧﯿﺎن دﯾﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﻗﻮام دﯾﮕﺮ ﺑﺮاي ﺧﺪاﯾﺎن ﺑﺖﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ و آﻧﺎن را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ اﻧﺴﺎن ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ وﻟﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎور ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮔﺎوي زﻧﺪه را ﺧﺪاﻓﺮض ﮐﻨﻨﺪ.
(۲) درﺑﺎره ﮐﺸﺘﻦ ﻫﻤﺴﺮ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ، ﻫﺮودوت دو رواﯾﺖ از ﺳﻮي ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن و ﻣﺼﺮﯾﺎن ﻣﯽآورد. در ﻫﺮدو، دﻟﯿﻞ اﯾﻦ ﻗﺘﻞ، اﺷﺎره ﻫﻤﺴﺮ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮدﯾﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ و ﺧﺸﻤﮕﯿﻨﯽ ﺷﺎه از آن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. وﻟﯽ ﺷﮑﻞ اﻓﺴﺎﻧﻪ، ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ. ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﮐﻠﯿﺖ ﻣﺎﺟﺮا را ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ. ﺑﻪ وﯾﮋه رواﯾﺖ ﻣﺼﺮﯾﺎن ﮐﻪ ﺷﺎه ، زﻧﺶ را درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺎردار ﺑﻮد ﮐﺸﺖ و ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻓﺮزﻧﺪي ﺑﻪ ﺟﺎي ﻧﮕﺬاﺷﺖ. ﻫﺮودوت ﻧﺎم اﯾﻦ زن را ﺑﯿﺎن ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ و اﯾﻦ ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ رواﯾﺖ او ﭼﻘﺪر ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮده اﺳﺖ.
(۳) اﯾﻨﮑﻪ ﭼﺮا ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن از ﺧﻮد ﻣﺎهﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﻬﺎي ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ آﻓﺮﯾﺪﻧﺪ ﺳﺒﺐ ﺷﮕﻔﺘﯽ اﯾﺮاﻧﺸﻨﺎﺳﺎن اﺳﺖ. ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮان آﻧﺮا ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪﺳﺎزي ﻓﺮض ﮐﺮد. ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﻧﺎم ﻣﺎهﻫﺎ در ﻣﯿﺎن ﭘﺎرﺳﯿﺎن در آﻧﺪوران ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮد. ﺑﻪ ﻫﺮ رو اﯾﻦ ﻣﺎهﻫﺎ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪي ﺑﺎ ﻣﺎهﻫﺎي اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﭘﺎﯾﺎن دوره اﺷﮑﺎﻧﯽ ﺗﺎ اﺳﻼم در اﯾﺮانرﺳﻤﯿﺖ داﺷﺖ، و ﺳﭙﺲ در ﺳﺎﻟﻨﺎﻣﻪ ﯾﺰدﮔﺮدي ﺗﺎ اﻣﺮوز زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪ، ﻧﺪارد.
ﺿﻤﻦ اﯾﻨﮑﻪ ﺳﺎل ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ 360روز ﺑﻮد و ﮐﺒﯿﺴﻪاي ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎ ﮐﺒﯿﺴﻪ ﮔﺎﻫﺸﻤﺎري اوﺳﺘﺎﯾﯽ داﺷﺖ. در آﻏﺎز ﺑﺎور ﺑﺮ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﻮروزﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ، ﭘﺎﯾﯿﺰي ﺑﻮده و ﺳﺎل از اﻋﺘﺪال ﭘﺎﯾﯿﺰي آﻏﺎز ﻣﯽﺷﺪه، وﻟﯽ ﻧﮕﺎه رﯾﺰﺑﯿﻨﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺎهﻫﺎي ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﮐﻪ در ﺳﻨﮓﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي ﺷﺎﻫﺎن آن ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرﻓﺘﻪ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﻧﻮروز، ﺑﻬﺎري ﺑﻮده و ﺳﺎل ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎ اﻋﺘﺪال ﺑﻬﺎري ﻣﯽآﻏﺎزﯾﺪه اﺳﺖ.
ﭼﺮاﮐﻪ ﻣﺎ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﺎهﻫﺎ را ﻣﯽداﻧﯿﻢ و اﮔﺮ ﮔﻤﺎن ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻣﺎه ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺑﻮده، آﻧﮕﺎه واژه "ﺗﻮراوﻫﺎرا" ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺎر اﺷﺎره دارد، ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﻧﯿﻤﻪ ﭘﺎﯾﯿﺰ و واژه "ﮔﺮﻣﺎﭘﺪا" ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﻣﺎ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ آﻏﺎز زﻣﺴﺘﺎن ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﺑﺠﺎﺳﺖ. از آن ﺳﻮ "ﺗﻮا ﯾﺨﻮا" ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺨﺒﻨﺪان اﺷﺎره دارد و "ويﯾﺨﻨﺎ" ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي آب ﺷﺪن ﯾﺦﻫﺎﺳﺖ، ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ﺑﺎﺷﺪ .
ﻣﺎﻫﻬﺎي دوازدهﮔﺎﻧﻪ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از :
آدوﮐﺎﻧﺎﺋﯿﺶ (ﻓﺮوردﯾﻦ) ، توراوَهارا (اردﯾﺒﻬﺸﺖ) ، ﺗﺎﺋﯿﮕﺮاﺳﯿﺶ (ﺧﺮداد) ، ﮔﺮﻣﺎﭘﺪا (ﺗﯿﺮ) ، درﻧﺎﺑﺎﺟﯿﺶ (اﻣﺮداد) ، ﮐﺎرپَتیا (ﺷﻬﺮﯾﻮر) ، بَگَ ﯾﺎدﯾﺶ (ﻣﻬﺮ) ، ورﮐﺠﻨﺎ (آﺑﺎن) ، آﭼﯿﺎدﯾﺎ (آذر)، آنامَکا (دي) ، توایَخو (بهمن) ، ويﯾﺨﻨﺎ (اﺳﻔﻨﺪ).
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#68
Posted: 17 Jun 2014 08:44
ﺑﺨﺶ ﭼﻬﺎرم: دارﯾﻮش ﺑﺰرگ
ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﺮ زﻣﯿﻦ
ﭘﺲ از درﮔﺬﺷﺖ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ، دارﯾﻮش وارد ﺻﺤﻨﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺟﻬـﺎن ﻣـﯽﺷـﻮد. دارﯾـﻮش ﮐﯿﺴـﺖ؟ اوﭘﺴﺮ وﯾﺸﺘﺎﺳﺐ اﺳﺖ. ﻫﻤﺎن وﯾﺸﺘﺎﺳﺐ ﮐﻪ ﯾﺎر وﻓﺎدار ﮐﻮروش در ﻓﺘﻮﺣﺎﺗﺶ ﺑﻮد و ﮐـﻮروش او را ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮانﺳﺎﺗﺮاپ ﭘﺎرت ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ. وﯾﺸﺘﺎﺳﺐ ﭘﺴﺮ آرﺷﺎم ﺷﺎه ﭘﺎرس ﺑﻮد. وﻟﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﭘﺲ از ﺷﺎﻫﯽ ﮐـﻮروش، آرﺷﺎم از ﺷﺎﻫﯽ ﺻﺮف ﻧﻈﺮ ﮐﺮده و ﻫﻤﻪ ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﺑﺮ روي ﮐﻮروش ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﻓﺮﺻﺖ ﺷـﺎﻫﯽاز وﯾﺸﺘﺎﺳﺐ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ.
ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ وﯾﺸﺘﺎﺳﺐ ﻫﻤﻮاره ﺑﻪ ﮐﻮروش وﻓﺎدار ﺑﻮد. اوج ﻧﺰدﯾﮑـﯽ و وﻓـﺎداري دوﺧﺎﻧﻮاده ﮐﻮروش و وﯾﺸﺘﺎﺳﺐ را ﻣﯽﺗﻮان در ﭘﯿﻮﻧﺪ دارﯾﻮش ﭘﺴﺮ وﯾﺸﺘﺎﺳﺐ و آﺗﻮﺳﺎ دﺧﺘـﺮ ﮐـﻮروش دﯾـﺪ. ﻫﺮﭼﻨﺪ اﯾﻦ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﭘﺲ از درﮔﺬﺷﺖ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺑﺰرگ رخ داده ﺑﺎﺷﺪ. دارﯾﻮش اﮔﺮﭼـﻪ ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﮐـﻮروش دورانﮐﻮدﮐﯽ را ﺑﺎ ﺳﺨﺘﯽ ﺳﭙﺮي ﻧﮑﺮده ﺑﻮد. وﻟﯽ او ﻧﯿﺰ زﯾﺮ آﻣﻮزهﻫﺎي ﭘﺎرﺳﯿﺎن، ﯾﮏ ﺟﻨﮕﺠـﻮ ﺑـﻮد.
دارﯾـﻮش ازﺳﺎلﻫﺎي ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﮐﻮروش ﮐﻪ ﺑﻪ دوره ﺟﻮاﻧﯽ ﭘـﺎ ﮔﺬاﺷـﺘﻪ ﺑـﻮد ﺑـﻪ ﻫﻤـﺮاه دﯾﮕـﺮ ﺑﺰرﮔـﺎن ﺧﺎﻧـﺪانﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﻋﻀﻮ ﻫﻨﮓ ﺟﺎوﯾﺪان(۱) ﺑﻮد. ﭘﺲ از ﮐﻮروش، دارﯾﻮش ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دﯾﮕﺮ ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﺑﺎ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿـﻪ ﭘﯿﻤـﺎنوﻓﺎداري ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ.
ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺮودوت ﻫﻔﺖ ﺗﻦ از ﺳﺮداران ﺳﭙﺎه ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﮐﻪ در ﺳﻮرﯾﻪ اردو زده ﺑﻮدﻧﺪ، ﻫﻤﭙﯿﻤﺎن ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺷﺎﻫﯽ را از ﺑﺮدﯾﺎي دروﻏﯿﻦ ﭘﺲ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﺑﺎز ﻧﮕﺮداﻧﻨﺪ، دﺳﺖ از ﻣﺒﺎرزه ﺑﺮﻧﺪارﻧﺪ. ﭼﻮن ﺳﺮﺑﺎزان ﺑﺮدﯾﺎي دروﻏﯿﻦ از ﺳﺮ ﻧﺎداﻧﯽ ﺑﻪ او اﯾﻤﺎن داﺷﺘﻨﺪ. ﭘﺲ ﻧﻘﺸﻪاي ﺟﺎﻟﺐ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪ.
ﺑﺮاﺳﺎس آن ﭘﺮﺧﺶاﺳﭗ ﮐﻪ در اﺻﻞ ﯾﺎر وﻓﺎدار ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻧﺰد ﺑﺮدﯾﺎي دروﻏﯿﻦ رﻓﺘﻪ و ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ. ﺳﭙﺲ ﭼﻮن ﺷﺎﯾﻌﻪ دروﻏﯿﻦ ﺑﻮدن ﺑﺮدﯾﺎ در ﺣﺎل ﮔﺴﺘﺮش ﺑﻮد، ﮔﺌﻮﻣﺎت او را ﺑﺮ آن داﺷﺖ ﺗﺎ در ﯾﮏ ﺟﺸﻦ ﺑﻪ ﺑﺎﻻي اﯾﻮان رﻓﺘﻪ و اﯾﻦ ﺷﺎﯾﻌﻪ را ﺗﮑﺬﯾﺐ ﮐﺮده و ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺮدﯾﺎ دروﻏﯿﻦ ﻧﯿﺴﺖ. وﻟﯽ ﭘﺮﺧﺶاﺳﭗ ﺑﻪ ﺟﺎي اﯾﻨﮑﻪ ﻃﺒﻖ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﮔﺌﻮﻣﺎت ﻣﻎ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ او ﺑﺮدﯾﺎ اﺳﺖ، راﺳﺘﯽ را ﺑﯿﺎن ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮدم ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ، ﺑﺮدﯾﺎ ﭘﺴﺮ ﮐﻮروش را ﮐﺸﺘﻢ و اﯾﻦ ﺷﺨﺺ ﺑﺮدﯾﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﮔﺌﻮﻣﺎت ﻣﻎ اﺳﺖ ﮐﻪ دراﻧﺪﯾﺸﻪ ﺳﺘﺎﻧﺪن ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن اﺳﺖ.
ﺳﭙﺲ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺷﺮﻣﺴﺎري از اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﮕﺎن ﻓﻬﻤﯿﺪهاﻧﺪ او ﺑﺮدﯾﺎ ﭘﺴﺮ ﻣﺤﺒﻮب ﮐﻮروش را ﮐﺸﺘﻪ، از ﺑﺎﻻي اﯾﻮان ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺮﯾﺪه و ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﮐﺮد. ﻋﻤﻞ ﭘﺮﺧﺶاﺳﭗ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﺷﮏ ﻧﮑﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ او ﺣﻘﯿﻘﺖ دارد، ﭼﺮاﮐﻪ اﮔﺮ او ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻮد، وارون اﯾﻦ ﺳﺨﻦ را ﮔﻔﺘﻪ و وزﯾﺮ درﺑﺎر ﮔﺌﻮﻣﺎت ﻣﻎ ﺑﺮﺟﺎي ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ.
و ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺲ دﯾﮕﺮي را ﺷﺎه ﮐﺮده ودر درﺑﺎر او ﭘﺴﺖ و ﻣﻘﺎم ﺑﯿﺎﺑﺪ، آﻧﮕﺎه ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺧﻮدﮐﺸﯽ ﻣﯽﮐﺮد. ﮔﻮﯾﺎ ﺳﺨﻨﺎن ﭘﺮﺧﺶاﺳﭗ ﻣﻮرد ﭘﺬﯾﺮشﺑﺰرﮔﺎن ﭘﺎرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﭼﺮاﮐﻪ دارﯾﻮش و ﺷﺶ ﯾﺎرش ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﻣﻘﺎوﻣﺘﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺷﺎﻫﯽ رﻓﺘﻪ و ﮔﺌﻮﻣﺎت ﻣﻎ و ﯾﺎراﻧﺶ را ﮐﺸﺘﻨﺪ و ﺳﺮﺷﺎن را ﺑﻪ ﻫﻤﮕﺎن ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ.
ﺳﭙﺲ ﻧﻮﺑﺖ آن ﺑﻮد ﮐﻪ درﺑﺎره آﯾﻨﺪه اﻣﭙﺮاﺗﻮري ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي ﺷﻮد و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮﻧﺪﮔﺎن ﻧﯿﺰ ﻫﻤﯿﻦ 7ﻧﻔﺮ ﺑﺰرﮔﺎن ﭘﺎرﺳﯽ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺮودوت اﯾﻨﺎن ﭼﯿﺰي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﻮﺳﺴﺎن ﺷﮑﻞ داده و در آن ﺑﻪ راﯾﺰﻧﯽ و ﺑﺤﺚ درﺑﺎره ﻧﻮع ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ. ﺧﻮاﻧﺪن اﯾﻦ ﺑﺨﺶ از ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺮودوت ﺑﺴﯿﺎر ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﯿﺰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
ﭼﺮاﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽرﺳﺪ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﻓﯿﻠﺴﻮﻓﺎن از ﻧﻈﺮﯾﺎت ﺧﻮد دﻓﺎع ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. اوﺗﺎن ،ﻣﮕﺎﺑﯿﺰ و دارﯾﻮش. ﺧﻮد ﻫﺮودوت ﻧﯿﺰ ﭘﯿﺶ از ﺑﯿﺎن اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ داﻧﺴﺘﻦ اﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺑﺮاي ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎنﺑﺎورﻧﮑﺮدﻧﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﭼﺮاﮐﻪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﻓﻘﻂ ﺧﻮد را داراي اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﻗﺪرت ﺑﺤﺚ و ﻣﻨﺎﻇﺮه آﻧﻬﻢ درﺑﺎره ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ. ﺑﺨﺸﻬﺎﯾﯽ از اﯾﻦ ﻣﻨﺎﻇﺮه ﻣﺎ را ﺑﻪ ﯾﺎد آﻣﻮزهﻫﺎي اﻓﻼﺗﻮن ﻣﯽاﻧﺪازد.
ﺳﭙﺲ ﻧﻮﺑﺖ آن ﺑﻮد ﮐﻪ درﺑﺎره آﯾﻨﺪه اﻣﭙﺮاﺗﻮري ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮي ﺷﻮد و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮﻧﺪﮔﺎن ﻧﯿﺰ ﻫﻤﯿﻦ 7ﻧﻔﺮ ﺑﺰرﮔﺎن ﭘﺎرﺳﯽ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺮودوت اﯾﻨﺎن ﭼﯿﺰي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﻮﺳﺴﺎن ﺷﮑﻞ داده و در آن ﺑﻪ راﯾﺰﻧﯽ و ﺑﺤﺚ درﺑﺎره ﻧﻮع ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ. ﺧﻮاﻧﺪن اﯾﻦ ﺑﺨﺶ از ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺮودوت ﺑﺴﯿﺎر ﺷﮕﻔﺖ اﻧﮕﯿﺰ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﭼﺮاﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﻣﯽرﺳﺪ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﻓﯿﻠﺴﻮﻓﺎن از ﻧﻈﺮﯾﺎت ﺧﻮد دﻓﺎع ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. اوﺗﺎن ،ﻣﮕﺎﺑﯿﺰ و دارﯾﻮش.
ﺧﻮد ﻫﺮودوت ﻧﯿﺰ ﭘﯿﺶ از ﺑﯿﺎن اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ داﻧﺴﺘﻦ اﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ ﺑﺮاي ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎنﺑﺎورﻧﮑﺮدﻧﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﭼﺮاﮐﻪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﻓﻘﻂ ﺧﻮد را داراي اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﻗﺪرت ﺑﺤﺚ و ﻣﻨﺎﻇﺮه آﻧﻬﻢ درﺑﺎره ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ. ﺑﺨﺸﻬﺎﯾﯽ از اﯾﻦ ﻣﻨﺎﻇﺮه ﻣﺎ را ﺑﻪ ﯾﺎد آﻣﻮزهﻫﺎي اﻓﻼﺗﻮن ﻣﯽاﻧﺪازد. و اﯾﻦ درﺣﺎﻟﯽاﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﯾﮏ ﺳﺪه ﭘﯿﺶ از اﻓﻼﺗﻮن روي داده و ﻫﺮودوت زﻣﺎﻧﯽ آﻧﺮا ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز اﻓﻼﺗﻮن زاده ﻧﺸﺪه و ﯾﺎ ﮐﻮدك اﺳﺖ. و در واﻗﻊ ﺷﺎﯾﺪ اﻓﻼﺗﻮن از ﺧﻮاﻧﺪن اﯾﻦ ﺑﺨﺶ از ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺮودوت ﯾﺎ رواﯾﺎت دﯾﮕﺮ ﻗﺪرت ﺳﻨﺠﺶ ﺷﯿﻮهﻫﺎي اداره ﮐﺸﻮر ﺑﺎ ﻫﻢ را ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ.
اﮐﻨﻮن ﯾﮏ ﻧﻔﺮ از اﯾﻦ 6 ﻧﻔﺮ ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﺷﺪ. اوﺗﺎن ﭘﺲ از ﺷﮑﺴﺖ ﻃﺮﺣﺶ اﻋﻼم ﮐﺮد ﮐﻪ ﻧﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ را ﺑﺮاي ﺧﻮد ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ و ﻧﻪ ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ زﯾﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎ ﺗﺼﻮﯾﺐ اﻧﺠﻤﻦ ﭼﻨﯿﻦﻗﺎﻧﻮﻧﮕﺬاري ﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﺪان او در آزادي ﮐﺎﻣﻞ زﯾﺴﺖ ﮐﻨﺪ. ﺣﺎل ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ از ﻣﯿﺎن اﯾﻦ 6 ﻧﻔﺮ ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﻫﯽﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﺷﻮد.
ﺑﺮ اﺳﺎس رواﯾﺖ ﻫﺮودوت ﻗﺮار ﺷﺪ ﺗﺎ در ﺑﺎﻣﺪاد روز ﺑﻌﺪ، اﺳﺐ ﻫﺮﮐﺲ زودﺗﺮ از دﯾﮕﺮاﺳﺒﻬﺎ ﺷﯿﻬﻪ ﺑﮑﺸﺪ، آن ﮐﺲ ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﺷﻮد! ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ دارﯾﻮش ﺑﻪ ﺷﺎﻫﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي ﻫﺮودوت در ﺟﺰﺋﯿﺎت ﻫﻤﻮاره داراي ﺣﺎﺷﯿﻪﻫﺎي ﻋﻮامﭘﺴﻨﺪ (ﯾﻮﻧﺎﻧﯽﭘﺴﻨﺪ) اﺳﺖ.
ﺑﻪ ﻫﯿﭻ روي ﻧﻤﯽﺗﻮان آن 5 ﻧﻔﺮ دﯾﮕﺮ را ﺑﺎ دارﯾﻮش ﻫﻤﺴﻨﺠﯽ ﮐﺮد. ﮐﺪاﻣﯿﮏ از آن 5 ﻧﻔﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ دارﯾﻮش ازﺧﻮن ﺷﺎﻫﯽ ﺑﻮد و ﺧﺎﻧﺪاﻧﺶ ﺷﺎﻫﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ؟ ﮐﺪاﻣﯿﮏ از آن ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ دارﯾﻮش داﻣﺎد ﮐﻮروشﺑﻮدﻧﺪ؟ اﯾﻦ رواﯾﺖ در ﺻﻮرﺗﯽ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ دارﯾﻮش ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺳﺮدار ﺟﻨﮕﯽ ﺑﺎﺷﺪ. درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪﻧﺎدرﺷﺎه اﻓﺸﺎر و رﺿﺎﺷﺎه ﭘﻬﻠﻮي ﮐﻪ در ﻣﻘﺎم ﺳﭙﻬﺴﺎﻻري ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺷﺎﻫﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ.
وﻟﯽ اوﻋﻼوه ﺑﺮ ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮد از ﺧﻮن ﺷﺎﻫﯽ ﺑﻮد. درﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺪرش ﺷﺎﻫﯽ ﻧﮑﺮده ﺑﻮد. وﻟﯽ ﻫﻤﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ او ﯾﮏ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ اﺳﺖ. ﭘﺪرﺑﺰرﮔﺎن او آرﺷﺎم و آرﯾﺎرﻣﻦ ﺷﺎه ﭘﺎرس ﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﯿﺎي (اوﭼﯿﺶﭘﯿﺶ) ﻧﯿﺎي ﮐﻮروش ﺑﻮد. ﺧﺎﻧﻮاده دارﯾﻮش ﺑﺰرگﺧﺎﻧﻮاده( آرﯾﺎرﻣﻦ ) ﻫﯿﭻ ﮐﻢ و ﮐﺎﺳﺘﯽ از ﺧﺎﻧﻮاده ﮐﻮروش ﺑﺰرگ ﻧﺪاﺷﺖ.
اﮔﺮ ﮐﻮروش ﺑﻪ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﺟﻬﺎن رﺳﯿﺪه ﺑﻮد، ﻣﺪﯾﻮن اﺗﺤﺎد ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﺑﺮ روي اوﺑﻮد. اﺗﺤﺎدي ﮐﻪ آرﺷﺎم ﭘﺪر ﺑﺰرگ دارﯾﻮش آﻧﺮا ﻣﺤﻘﻖ ﮐﺮده و وﯾﺸﺘﺎﺳﺐ ﭘﺪر ﮐﻮروش ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺧﺪﻣﺖﺑﺪون ﭼﺸﻢ داﺷﺖ ﺧﻮد در ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮ آﻧﺮا ﺗﺜﺒﯿﺖ ﮐﺮده ﺑﻮد. از آن ﺳﻮ ﮐﻮروش ﻧﯿﺰ اﺣﺘﺮام ﺧﺎﻧﻮاده آرﯾﺎرﻣﻦ را ﺑﺴﯿﺎر ﻧﮕﻪ ﻣﯽداﺷﺖ و دﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ و ﮐﺎخ و آراﻣﮕﺎه ﺧﻮد را در ﺷﻬﺮ آﻧﺎن (ﭘﺎﺳﺎرﮔﺎد) ﻗﺮار داد.
ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ در آﻧﺰﻣﺎن ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻧﻪ ﭘﺴﺮ داﺷﺖ و ﻧﻪ ﺑﺮادر و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ از ﮐﻮروش ﻧﯿﺰ ﺑﺮادرو ﺑﺮادرزادهاي ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪه ﺑﻮد. ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻃﺒﯿﻌﯽ اﻣﮑﺎن ﺑﻪ ارث رﺳﯿﺪن ﺷﺎﻫﯽ از ﮐﻮروش وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ واﯾﻦ درﺣﺎﻟﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ دارﯾﻮش از دﯾﮕﺮ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ آﻣﺎده اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﻮد. ﻣﺴﺌﻠﻪ دﯾﮕﺮي ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺎﺟﺮاي ﻣﺸﺮوﻋﯿﺖ دارﯾﻮش را ﭘﺎﯾﺎن ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ، اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ دارﯾﻮش دو دﺧﺘﺮ ﮐﻮروش را ﺑﻪ زﻧﯽﮔﺮﻓﺖ
. ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﭘﺲ از دارﯾﻮش، ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺷﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﮐﻮروش ﺑﺎز ﻣﯽﮔﺸﺖ. ﭘﺲ دارﯾﻮشﺑﺮاي آن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺷﺎﻫﯽ ﺧﺎﻧﻮاده ﮐﻮروش ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ، ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺑﻮد. ﺑﺮاي ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﻧﯿﺰﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻬﻢ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﯾﮏ ﭘﺎرﺳﯽ اﺻﯿﻞ ﺑﺎ ﺧﻮن ﭘﺎك ﺑﻮد و ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺗﺮ از دارﯾﻮش؟ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪ ﮔﻤﺎنﻣﻦ ﻫﻤﺎن اﻧﺠﻤﻦ ﮐﻪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﻓﺮدي را ﺑﺮاي اﻣﭙﺮاﺗﻮري اﯾﺮان ﮔﺰﯾﻨﺶ ﮐﺮد، دارﯾﻮش ﭘﺴﺮ وﯾﺸﺘﺎﺳﺐ را ﻧﯿﺰﺑﻪ ﺷﺎﻫﯽ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ.
روﺷﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ آﻧﭽﻪ ﻫﺮودوت ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ، ﺻﻮرت اﺳﺘﻮرهاي ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺗﺎرﯾﺨﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﺶﻫﺎي ﻣﻬﻢ آﻧﺮا در ﺳﻨﮓﻧﻮﺷﺘﻪ دارﯾﻮش ﻣﯽﺧﻮاﻫﯿﻢ. ﻣﻨﺘﻬﺎ ﺑﻪ آن ﭘﺮ و ﺑﺎل داده ﺷﺪه اﺳﺖ. آﺗﻮﺳﺎ دﺧﺘﺮ ﮐﻮروش ﻧﻘﺶﮐﺎراﮐﺘﺮ ﮐﻠﯿﺪي داﺳﺘﺎن را دارد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ اﺟﺰا را ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﯿﻮﻧﺪ دﻫﺪ. او ﻧﺨﺴﺖ ﻫﻤﺴﺮ ﺑﺮادرش ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﻮد.
ﺑﺎ ﻣﺮگ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ، ﮔﺌﻮﻣﺎت ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﺮدﯾﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ، او را ﺑﻪ ﻧﺰد ﺧﻮد ﻣﯽآورد. و ﺑﺎ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽﮔﺌﻮﻣﺎت، ﺷﺎه ﻧﻮﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ دارﯾﻮش، آﺗﻮﺳﺎ را ﺑﻪ زﻧﯽ ﻣﯽﮔﯿﺮد. ﮔﻮﯾﯽ آﺗﻮﺳﺎ اﻧﮕﺸﺘﺮ ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪﺑﺮاي ﺷﺎه ﺑﻮدن، ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ او را از آن ﺧﻮد ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ! در ﻟﻮحﻫﺎي ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ(۲) ﮐﻪ آﮔﺎﻫﯽﻫﺎي ﻓﺮاواﻧﯽ از دوره دارﯾﻮش ﻣﯽدﻫﻨﺪ، ارﯾﺴﺘﻮﻧﻪ دﺧﺘﺮ دﯾﮕﺮ ﮐﻮروش و ﻫﻤﺴﺮ دارﯾﻮش ﻧﻘﺸﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﭘﺮرﻧﮓﺗﺮ دارد.
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . ﺳﭙﺎه 10ﻫﺰار ﻧﻔﺮي ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن درﺑﺮ ﮔﯿﺮﻧﺪه ﺑﺮﺟﺴﺘﻪﺗﺮﯾﻦ ﻧﺠﯿﺐ زادﮔﺎن ارﺗﺶ اﯾﺮان، ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﮐﻮروش آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه آن ﺑﻮده اﺳﺖ. و وﯾﮋﮔﯽ آن اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﮐﻢ و ﯾﺎ زﯾﺎد ﻧﻤﯽﮔﺸﺖ و ﺑﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن اﻓﺮاد آن ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه از ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦﻣﯽﺷﺪ و از اﯾﻦ روي اﯾﻦ ﺳﭙﺎه را ﺑﯽﻣﺮگ( (Immortalﻣﯽﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ.
۲ . ﺑﯿﺶ از30 ﻫﺰار گِل نوشته در ﺑﺎروي ﭘﺎرﺳﻪ و ﺧﺰاﻧﻪ ﺧﺸﺎﯾﺎرﺷﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ اﻧﺴﺘﯿﺘﻮ ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﯽ داﻧﺸﮕﺎه ﺷﯿﮑﺎﮔﻮ در دوران رﺿﺎ ﺷﺎه ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪ. اﯾﻦ اﺳﻨﺎد ﺟﺰ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ، ﻫﻤﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن و ﺧﻂ اﯾﻼﻣﯽ ﺑﻮده و اﺳﻨﺎد ﺣﺴﺎﺑﺪاري دوران دارﯾﻮش ﺑﺰرگ ﺗﺎ اردﺷﯿﺮ درازدﺳﺖ را در ﺧﻮد دارد. در ﻧﯿﻢ ﺳﺪه اﺧﯿﺮ ﺑﻪ ﻣﺮور اﯾﻦ ﻟﻮﺣﻬﺎ ﺧﻮاﻧﺪه و ﻧﺘﺎﯾﺞ آن ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺟﻮرج ﮐﺎﻣﺮون، رﯾﭽﺎرد هَلوک، واﻟﺘﺮ ﻫﯿﻨﺘﺲ و ﻫﺎﯾﺪ ﻣﺎري ﮐﺦ و ... ﮔﺰارﺷﻬﺎي ﻣﻔﺼﻞ از اﯾﻦ اﺳﻨﺎد اراﺋﻪ دادهاﻧﺪ و ﺧﻮاﻧﺶ آن ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﻧﺮﺳﯿﺪه اﺳﺖ .
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#69
Posted: 26 Jul 2014 16:22
آﯾﺎ دارﯾﻮش ﮐﻮدﺗﺎ ﮐﺮد؟
در دو دﻫﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن(۱) ﻓﺮﺿﯿﻪاي دادهاﻧﺪ، ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﮔﺌﻮﻣﺎت ﻣﻎ ﻫﻤﺎن ﺑﺮدﯾﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺮدﯾﺎ زﻧﺪه ﺑﻮده و ﭘﺲ از ﻣﺮگ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﻃﺒﻌﺎ ﺷﺎﻫﯽ ﺣﻖ او ﺑﻮد. وﻟﯽ اﯾﻦ دارﯾﻮش اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺿﺪاو ﮐﻮدﺗﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ.(۲) اﻟﺒﺘﻪ اﺳﻨﺎد آﻧﻘﺪر ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﯿﻢ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﻣﻐﯽ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ. و از ﺳﻮﯾﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ ﭘﺴﺮ ﮐﻮروش را ﯾﮏ ﻣﻎ ﻣﺎدي ﺑﺪاﻧﯿﻢ!
ﭘﺲ اﯾﻦ ﻓﺮﺿﯿﻪ ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﮔﺌﻮﻣﺎت ﻣﻎ ﯾﺎر وﻣﺸﺎور ﺑﺮدﯾﺎ ﺑﻮد و ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﺮدﯾﺎ ﺷﺎه ﺑﻮد ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﮔﺌﻮﻣﺎت ﺑﺮ اوﺿﺎع ﻣﺴﻠﻂ ﺷﺪه ﺑﻮد و دارﯾﻮش ﺑﺮ ﺿﺪ اﯾﻨﻬﺎ ﮐﻮدﺗﺎ ﮐﺮد. ﺷﮕﻔﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﺿﯿﻪ زﻧﺪه ﺑﻮدن ﺑﺮدﯾﺎ و ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺶ ﺑﻪ دﺳﺖ دارﯾﻮشرا ﻣﻄﺮح ﮐﺮدهاﻧﺪ، ﺧﻮدﺷﺎن ﭘﺎﻓﺸﺎري ﮐﺮدهاﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر دارﯾﻮش درﺳﺖ ﺑﻮد و ﺑﻪ آن ﻟﻘﺐ ﮐﻮدﺗﺎي ﺑﺮ ﺣﻖ دارﯾﻮش دادهاﻧﺪ. ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮدﺷﺎن دارﯾﻮش را ﮐﻮدﺗﺎﭼﯽ و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﻗﻬﺮﻣﺎن داﻧﺴﺘﻨﺪ!
ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان در ﻧﻮﺷﺘﺎرﻫﺎي ﺑﻌﺪي ﺧﻮد ﯾﮑﺴﺮه ﺑﻪ ﮐﺘﯿﺒﻪﻫﺎي دارﯾﻮش اﺳﺘﻨﺎد ﮐﺮده و آﻧﻬﺎ را درﺳﺖ وﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ داﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ. اﯾﻦ اﻓﺮاد در اﯾﻦ ﺗﻨﺎﻗﺾ ﮔﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر دارﯾﻮش ﻓﺮدي ﺑﺎ اﺧﻼق و ﻣﯿﻬﻦﭘﺮﺳﺖاﺳﺖ وﻟﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽﺷﻮد ﺷﺎه ﮐﺸﻮر را ﮐﺸﺘﻪ و ﺳﭙﺲ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﮔﻨﺎه و ﺟﺮم در اﯾﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن ﯾﻌﻨﯽدروﻏﮕﻮﯾﯽ را اﻧﺠﺎم داده و ﺑﺮدﯾﺎ را ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻪ دﺳﺖ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﺑﺪاﻧﺪ؟
ﺿﻤﻦ اﯾﻨﮑﻪ اﮔﺮ ﺑﺨﺶ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮن دروغ اﺳﺖ، ﭘﺲ ﭼﻄﻮر ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮن و ﺳﺎﯾﺮ ﮐﺘﯿﺒﻪﻫﺎي دارﯾﻮش اﺳﺘﻨﺎد ﮐﺮد؟ اﺳﺎﺳﺎ دﯾﮕﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﮐﺘﯿﺒﻪﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ اﺳﺘﻨﺎد ﮐﺮد؟ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ اﺳﺘﻮاﻧﻪ ﺑﺎﺑﻠﯽ ﮐﻮروش اﺳﺘﻨﺎد ﮐﺮد؟ ﻓﺮﺿﯿﻪ دروغ ﺑﻮدن ﺑﺨﺶﻫﺎي ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮن اﮔﺮﭼﻪ از ﻧﻈﺮ ﺑﺮﺧﯽ ﯾﮏ ﺟﺮﻗﻪﮐﻮﭼﮏ اﺳﺖ وﻟﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻫﻤﻪ اﻋﺘﺒﺎر ﮐﺘﯿﺒﻪﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ را در آﺗﺶ ﺧﻮد ﻣﯽﺳﻮزاﻧﺪ.
ﻧﻮﺷﺘﻪﺗﺎرﯾﺨﻨﮕﺎران را ﻫﻢ ﮐﻪ ﯾﮑﺴﺮه رد ﮐﻨﯿﻢ آﻧﮕﺎه ﭼﯿﺰي از ﺗﺎرﯾﺦ ﺟﺰ ﻓﺮﺿﯿﺎت ﺑﺮﺟﺎي ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ. و اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻄﯽاﺳﺖ ﮐﻪ دﺷﻤﻨﺎن ﺗﺎرﯾﺦ و دﺷﻤﻨﺎن اﯾﺮان و اﯾﺮاﻧﯽ، ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺑﻬﺮه را از آن ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺮد و ﺗﺎرﯾﺦ را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ وﺳﻮي دﻟﺨﻮاه ﺧﻮد ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺸﯿﺪ. ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ در ﭼﻨﺪ ﺳﺎل اﺧﯿﺮ ﺑﯿﻨﻨﺪه ﯾﮏ ﻧﻤﻮﻧﻪ از ﺗﺤﺮﯾﻒ آﺷﮑﺎر ﺗﺎرﯾﺦاﯾﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﻧﺎﺑﻮدي ﺗﺎرﯾﺦ و ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺑﻮدﯾﻢ.
وﻇﯿﻔﻪ ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮ ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺪرن دادنﻓﺮﺿﯿﻪ و ﺗﻼش ﺑﺮاي اﺛﺒﺎت آن در ﺑﺨﺶﻫﺎي ﺗﺎرﯾﮏ ﺗﺎرﯾﺦ اﺳﺖ. ﺑﺨﺸﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﯾﺎ ﻫﯿﭻ ﺳﻨﺪ ﻣﻌﺘﺒﺮي از آن ﺑﻪدﺳﺖ ﻧﯿﺎﻣﺪه و ﯾﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﻨﺪ ﺑﺮ ﺿﺪ ﻫﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﺳﺮدرﮔﻤﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻦ دارﯾﻮش اﮔﺮﭼﻪ ﻓﺼﻠﯽﻣﻬﻢ از ﺗﺎرﯾﺦ اﯾﺮان و ﺟﻬﺎن اﺳﺖ وﻟﯽ ﻧﻪ ﮐﻤﺒﻮدي از ﻧﻈﺮ اﺳﻨﺎد ﺗﺎرﯾﺨﯽ دارد و ﻧﻪ اﺧﺘﻼﻓﯽ در ﮐﻠﯿﺎت اﺳﻨﺎدﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آن دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد. ﻧﮑﺘﻪ دﯾﮕﺮ آﻧﮑﻪ، ﮔﺌﻮﻣﺎت اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻣﺎدي ﺑﻮده و اﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﯽ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ ﮐﻪ او را ﻫﻤﺎن ﺑﺮدﯾﺎ ﻓﺮزﻧﺪ ﮐﻮروش ﺑﺪاﻧﯿﻢ. در ﺑﺨﺶ ﺑﺎﺑﻠﯽ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮن ﺑﻪ ﻣﺎدي ﺑﻮدن ﮔﺌﻮﻣﺎت اﺷﺎره ﺷﺪه.
در اﯾﻨﺠﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎدي ﻣﺘﺮادف ﺑﺎ اﯾﺮاﻧﯽ اﺳﺖ. ﺣﺎل آﻧﮑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﻨﺘﯽ را درﺗﺎرﯾﺦ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ دﯾﺪﯾﻢ و در ﺳﻨﺖ ﺑﺎﺑﻠﯽ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﻮرشﻫﺎي ﭘﯿﺎﭘﯽ و ﺑﺰرگ ﻣﺎدﻫﺎ ﭘﺲ از ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﮔﺌﻮﻣﺎت، ﻣﻎ ﺑﻮدن ﮔﺌﻮﻣﺎت و ﮐﻨﺪن ﺳﻨﮓﻧﻮﺷﺘﻪ و ﺳﻨﮓﻧﮕﺎره ﺑﯿﺴﺘﻮن در ﻗﻠﺐ ﻣﺎد، ﻣﯽﺗﻮان ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮآورد ﮐﺮد ﮐﻪ ﮔﺌﻮﻣﺎت ﻣﺎدي ﺑﻮده و ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮدﯾﺎ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﺮوﻓﺴﻮر رﯾﭽﺎرد ﻧﻠﺴﻮن ﻓﺮاي اﯾﺮاﻧﺸﻨﺎس ﻧﺎﻣﺪار ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ ﯾﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺗﺰﻫﺎ، ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ را اﺛﺒﺎت ﻧﺸﺪه داﻧﺴﺘﻪ و ﮔﻔﺘﻪ دارﯾﻮش را راﺳﺘﯿﻦ ﻣﯽداﻧﺪ. (۳)
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . اوﻣﺴﺘﺪ، ﺑِﺮﯾﺎن و ﺑﻪ ﺗﻘﻠﯿﺪ از آﻧﺎن ﺑﺮﺧﯽ اﯾﺮاﻧﯿﺎن اﯾﻦ ﮔﻤﺎﻧﻪ را ﻣﻄﺮح ﮐﺮده اﻧﺪ.
۲ . اﺣﻤﺪ ﺷﺎﻣﻠﻮ ﺷﺎﻋﺮ ﭼﭙﮕﺮا ﮐﻪ روﺷﻦ ﻧﯿﺴﺖ از ﮐﯽ ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮ ﺗﺎرﯾﺦ ﺷﺪ! در ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ ﺑﺮﮐﻠﯽ ﺑﻪ ﺷـﺎﻫﻨﺎﻣﻪ، ﻓﺮدوﺳـﯽ و ﺑﺮﺧـﯽ دﯾﮕﺮ از ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ اﯾﺮان ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮده و زﻫﺎك را ﻣﺮدﻣﮕﺮا و ﮐﺎوه را ﻓﺌﻮدال و اﺷﺮاﻓﯽ و ﻓﺮﯾﺪون را ﺳـﺘﻤﮕﺮ داﻧﺴـﺖ. او ﺗـﺰﯾﮑﯽ ﺑﻮدن ﺑﺮدﯾﺎ و ﮔﺌﻮﻣﺎت را ﻧﯿﺰ ﻣﻄﺮح ﮐﺮد.
۳ . ﻓﺮاي: ﻣﯿﺮاث ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ اﯾﺮان
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#70
Posted: 26 Jul 2014 16:30
ﺑﺎزﺳﺎزي اﻣﭙﺮاﺗﻮري
درﺑﺎره دﯾﻦ ﮔﺌﻮﻣﺎت ﻣﻎ ﺳﺨﻦ دﻗﯿﻘﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد. ﮔﻮﯾﺎ او ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﺻﻼﺣﺎت ﺳﯿﺎﺳﯽ و اﻗﺘﺼﺎدي،دﺳﺖ ﺑﻪ اﺻﻼﺣﺎت دﯾﻨﯽ زده ﺑﻮد. ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻮد، ﺑﺎ روي ﮐﺎر آﻣﺪن دارﯾﻮش، ﻫﻤﻪ اﯾﻨﻬﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺷﺪ و اوﺿﺎعﺑﻪ دوران ﮐﻮروش ﺑﺎزﮔﺸﺖ. ﯾﻌﻨﯽ ﻧﺨﺴﺖ دﯾﻦ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ و ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺟﺪا ﮔﺸﺖ و دوم ﺟﻠﻮي ﮔﺴﺘﺮشآﯾﯿﻦﻫﺎي اﻧﺤﺮاﻓﯽ ﯾﻌﻨﯽ دﯾﻮﭘﺮﺳﺘﯽ و زروانﮔﺮاﯾﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ.
دارﯾﻮش در اﯾﻦ ﺑﺎره ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ :
«ﺷﺎﻫﯽ را ﮐﻪ از ﻣﺎ [ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن] ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد آن را ﻣﻦ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮدم. ﻣﻦ آن را در ﺟﺎﯾﺶ اﺳﺘﻮار ﻧﻤﻮدم. ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ [ ﺑﻮد ] ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﻣﻦ ﮐﺮدم. ﻣﻦ ﭘﺮﺳﺘﺸﮕﺎهﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ ﮔﺌﻮﻣﺎت ﻣﻎ وﯾﺮان ﮐﺮده ﺑﻮد ﻣﺮﻣﺖ ﻧﻤﻮدم. ﺑﻪ ﻣﺮدم ﭼﺮاﮔﺎهﻫﺎ و رﻣﻪﻫﺎ و ﺧﺎﻧﻪﻫﺎ و ﮐﺎرﮔﺮاﻧﯽ راﮐﻪ ﮔﺌﻮﻣﺎت ﻣﻎ ﺳﺘﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪم. ﻣﻦ ﻣﺮدم را در ﺟﺎﯾﺸﺎن اﺳﺘﻮار ﻧﻤﻮدم، ﻫﻢ ﭘﺎرس، ﻫﻢ ﻣﺎد و ﺳﺎﯾﺮ ﮐﺸﻮرﻫﺎ را.
ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ [ ﺑﻮد] آﻧﭽﻪ را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه [ ﺑﻮد ] ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪم. ﺑﻪﺧﻮاﺳﺖ اﻫﻮرا ﻣﺰدا ﻣﻦ اﯾﻦ را ﮐﺮدم. ﻣﻦ ﮐﻮﺷﯿﺪم ﺗﺎ ﺧﺎﻧﺪاﻧﻤﺎن را در ﺟﺎﯾﺶ اﺳﺘﻮار ﻧﻤﺎﯾﻢ ﭼﻨﺎنﮐﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ [ ﺑﻮد] آن ﻃﻮر ﻣﻦ ﮐﻮﺷﯿﺪم ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ اﻫﻮرا ﻣﺰدا ﺗﺎ ﮔﺌﻮﻣﺎت ﻣﻎ ﺧﺎﻧﺪان ﻣﺎ راﺑﺮﻧﮕﯿﺮد »
ﻫﺮودوت ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ :
از آﻧﺰﻣﺎن ﺗﺎ زﻣﺎن زﻧﺪﮔﯽ او، اﯾﺮاﻧﯿﺎن اﯾﻦ روز را ﺑﺎ ﻧﺎم روز « ﻣﻎﮐﺸﺎن » ﺟﺸﻦﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ.(۱)
ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ دارﯾﻮش در ﺳﺎل 37ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﮐﻮروش(522 پ.م) در ﺣﺪود ﺳﻦ 36ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﺮ ﺗﺨﺖ ﺷﺎﻫﯽ ﻧﺸﺴﺖ. او ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺑﺮدﯾﺎي دروﻏﯿﻦ را از ﻣﯿﺎن ﺑﺮده و ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺑﺮ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﺗﮑﻪ زده ﺑﻮد. وﻟﯽ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﺗﻔﺎﻗﺎت اﻓﺘﺎده در ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ، ﻓﻀﺎي دوران ﮐﻮروش از ﻣﯿﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﻮد. ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ دﯾﺪﯾﻢ، وﻗﺘﯽ در ﻣﺪت ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺗﺨﺖ ﺷﺎﻫﯽ دﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺷﻮد، اﯾﻦ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ آﻏﺎز دوران ﺿﻌﻒ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ اﺳﺖ. در اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﻮاﻗﻊ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻮدﺗﺎﭼﯿﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ اﻣﭙﺮاﺗﻮريﻫﺎ را ﺑﻪ زﯾﺮ ﮐﺸﯿﺪه وﮐﺸﻮرﻫﺎ را ﺗﮑﻪﺗﮑﻪ ﮐﻨﻨﺪ.
ﮐﺎرﻫﺎي ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ و ﺳﭙﺲ ﻣﺮگ او و ﺑﻪ ﺷﺎﻫﯽ رﺳﯿﺪن ﮔﺌﻮﻣﺎت ﻣﻎ و ﻧﺎﮔﻬﺎن از راه رﺳﯿﺪن دارﯾﻮشاﯾﻦ ﻧﻮﯾﺪ را ﺑﻪ دﺷﻤﻨﺎن اﻣﭙﺮاﺗﻮري داد ﮐﻪ اﮐﻨﻮن زﻣﺎن ﮐﺎر اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮ ﮔﺰارﺷﻬﺎ ﺑﯽدرﻧﮓ ﭘﺲ از ﺑﺮ ﺗﺨﺖﻧﺸﺴﺘﻦ او، در ﺷﻮش و ﺳﭙﺲ در ﺑﺎﺑﻞ ﮐﻮدﺗﺎ ﺷﺪه و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺧﻮد را ﺷﺎه ﻣﺴﺘﻘﻞ آﻧﺠﺎ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ. در اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂاﮔﺮ ﮐﻮروش ﺑﻮد ﭼﻪ ﻣﯽﮐﺮد؟ آﯾﺎ ﮐﻮروش ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺟﺎن ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺳﺮ اﯾﻦ ﮔﺬاﺷﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎﻫﺸﺖ ﺳﺎل ﭘﺲ از درﮔﺬﺷﺘﺶ ﮐﺸﻮرش ﭘﺎرهﭘﺎره ﺷﻮد؟
ﭘﺲ دارﯾﻮش ﮐﻪ در ﺳﺎلﻫﺎي ﭘﯿﺶ از ﺷﺎﻫﯽاش ﻧﯿﺰ ﻫﻤﻮاره ﺟﻨﮕﯿﺪه و ﯾﮏ ﻓﺮواﻧﺮواي ﺟﻨﮕﯽ ﺗﻤﺎم ﻋﯿﺎرﺑﻮد، آﺳﺘﯿﻦﻫﺎ را ﺑﺎﻻ زده و ﺑﺮاي ﯾﮑﺴﺮي ﺟﻨﮕﻬﺎي ﺑﺰرگ ﺧﻮد را آﻣﺎده ﺳﺎﺧﺖ. ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﭘﺎرﺳﯽ آﻣﺎده ﺣﻤﻠﻪﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ او ﺧﺒﺮ رﺳﯿﺪ در 9 ﻣﻨﻄﻘﻪ ﮐﺸﻮر ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺧﻮد را ﺷﺎه ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺧﻮاﻧﺪهاﻧﺪ. او اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد را ﮐﻨﺎر زﻧﺪ. ﻫﺮودوت ﮔﺰارش ﻣﻔﺼﻠﯽ ازاﯾﻦ ﻧﺒﺮد داده اﺳﺖ. ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺎس دارﯾﻮش ﻣﺎﻫﻬﺎ ﭘﺸﺖ دﯾﻮارﻫﺎي ﺑﺎﺑﻞ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد و ﻫﺮ راﻫﯽ را ﮐﻪﻣﯽآزﻣﻮد ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻧﻤﯽﮔﺮﻓﺖ، ﭼﺮاﮐﻪ ﺷﻮرﺷﯿﺎن ﺑﺎﺑﻞ از ﺟﻨﮓ 18ﺳﺎل ﭘﯿﺶ ﺗﺠﺮﺑﻪ آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻏﺎﻓﻠﮕﯿﺮﻧﻤﯽﺷﺪﻧﺪ.
ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ زوﭘﯿﺮ ﭘﺴﺮ ﻣﮕﺎﺑﯿﺰ(۲) ﻧﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر دارﯾﻮش ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮدش، ﺧﻮد را مُثله (۳) ﮐﺮد وﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻧﺰد ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه رﻓﺘﻪ و ﻧﻘﺸﻪ ﻣﺎﻫﺮاﻧﻪ ﺧﻮد را ﺑﺎ او در ﻣﯿﺎن ﮔﺬارد. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻧﺰد ﺑﺎﺑﻠﯿﺎن رﻓﺖ و ﺑﻪ آﻧﺎنﮔﻔﺖ ﮐﻪ از دارﯾﻮش ﮔﺮﯾﺨﺘﻪ اﺳﺖ. ﺷﻮرﺷﯿﺎن ﺑﺎﺑﻞ ﻫﻢ ﮐﻪ او و اﺻﻞ و ﻧﺴﺒﺶ را ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ، ﭘﺲ از دﯾﺪن وﺿﻌﯿﺖ ﻓﺠﯿﻊ او ﺳﺨﻨﺶ را ﺑﺎور ﮐﺮدﻧﺪ. در اداﻣﻪ درﮔﯿﺮيﻫﺎ زوﭘﯿﺮ ﺑﺎ دادن آﮔﺎﻫﯽﻫﺎي ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻠﯽﻫﺎﮐﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن دارﯾﻮش ﻣﯽﺷﺪ، اﻋﺘﻤﺎد آﻧﺎن را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺪﺳﺖ آورد و آﻧﮕﺎه ﺑﻮد ﮐﻪﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ دو دروازه ﻣﻬﻢ ﺑﺎﺑﻞ را ﺑﻪ او دادﻧﺪ.
ﺑﺮ اﺳﺎس ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه و او از ﭘﯿﺶ اﯾﺠﺎد ﺷﺪهﺑﻮد، در روز ﻣﻮﻋﻮد، ﻫﻤﻪ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﻤﻪ دروازهﻫﺎي ﺷﻬﺮ ﯾﻮرش ﺑﺮدﻧﺪ. و ﮔﺎردﺟﺎوﯾﺪان ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﻮي اﯾﻦ دو دروازه ﮐﻪ در ﮐﻨﺘﺮل زوﭘﯿﺮ ﺑﻮد رﻓﺖ. ﻧﺘﯿﺠﻪ روﺷﻦ اﺳﺖ. ﺑﻪ دﺳﺘﻮرزوﭘﯿﺮ دروازهﻫﺎ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ ورود ﮔﺎرد ﺟﺎوﯾﺪان ﺑﻪ درون ﺷﻬﺮ و درﮔﯿﺮي از درون ،ﺷﻮرﺷﯿﺎن ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮردﻧﺪ. ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺮودوت ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه دروازهﻫﺎ را ﮐﻨﺪه و دﯾﻮارﻫﺎ را ﺗﺨﺮﯾﺐﮐﺮدﻧﺪ.
ﺑﺮﺧﯽ اﯾﻦ را ﻧﭙﺬﯾﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺎور دارﻧﺪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺨﺸﯽ از دﯾﻮار ﺷﻬﺮ از ﻣﯿﺎن رﻓﺖ ﺗﺎ دﯾﮕﺮ اﯾﻦ روﯾﺪاد ﺗﮑﺮار ﻧﺸﻮد.(۴)
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . ﺑﻪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻣﮕﻮﻓﻮﻧﯿﺎ.
۲ . ﻫﻤﺎن ﻣﮕﺎﺑﯿﺰ ﮐﻪ ﺟﺰو 7 ﭘﺎرﺳﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﺌﻮﻣﺎت را ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮐﺮدﻧﺪ.
۳ . ﮔﻮش و ﺑﯿﻨﯽ اش را ﺑﺮﯾﺪه ﺑﻮد.
۴ . کورت : تاریخ هخامنشیان
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
صفحه 7 از 10