ارسالها: 23330
#21
Posted: 11 Jul 2019 22:48
تفاوت های ترکی استانبولی و آذری
هیچ مرز مشخصی برای اینکه نشان دهیم کجا میتوان دو زبان را از هم متفاوت دانست و کجا می توان تنها آنها را لهجه هایی از هم خواند وجود ندارد. معمولا برای این کار از فهم بین زبانی یا نوع نوشتار استفاده می کنند. یعنی سوال می کنند آیا فردی که در ایران به آذری صحبت می کند می تواند با یک نفر که از ترکی استانبولی صحبت می کند را بفهمد یا کسی که در ترکیه می تواند یک متن نوشته شده به آذری را بخواند یا خیر. حال این تفاوت ها را به طور جداگانه بررسی میکنیم:
- فهم مشترک: یک ترک اذری در ایران تا حد زیادی از مفهوم یک مکالمه به زبان ترکی استانبولی اطلاع پیدا میکند، البته اگر این مکالمه کمی رسمی باشد یا در مورد موضوعات فنی و علمی باشد احتمالا فرد آذری زبان، معنی حرف فرد ترکیه ای را متوجه نخواهد شد. این موضوع در مورد همه اذری زبان ها هم صادق نیست. افرادی که از تبار آذری در تهران متولد شده اند و خیلی با فرهنگ (سینما، موسیقی و ...) ترکیه رابطه ندارند ممکن است اصلا نتوانند با یک ترکیه ای ارتباط برقرار کنند.
- تفاوت های ریشه ای و گرامری: تفاوت های گرامری بین آذری و ترکی استانبولی خیلی کم است. در واقع گرامر این زبان ها تا حد زیادی یکسان است. بیشتر تفاوت ها در بین واژه هایی است که در آذری و ترکی استفاده می شود. بنابراین اگر یک آذری بخواهد ترکی استانبولی یاد بگیرد، میتواند این کار را به سرعت انجام دهد. تنها کافیست کمی با لهجه و کلمات آن آشنا شود.
- تفاوت در خط نوشتاری: تفاوت در خط یکی از مهمترین تفاوت ها بین این ترکی استانبولی و آذری است. مردم ایران ترکی را به خط عربی می نویسند در حالی که مردم ترکیه آن را به خط لاتین می نویسند. گرچه بسیاری از آذری زبان های ایران میتوانند ترکی لاتین را بخوانند (به واسطه آشنایی با زبان انگلیسی یادگیری الفبای آنها بسیار ساده است) اما در بین مردم ترکیه به ویژه در بین نسل جوان کمتر کسی میتواند ترکی را به خط عربی بخواند. در ترکیه تنها آشنایی با خط عربی به واسطه تعالیم اسلامی است و خواندن ترکی به این زبان برای آنها بسیار مشکل است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#22
Posted: 13 Jul 2019 17:47
هنر آذربایجانی
اسطرلاب مسطح جدید که در سال ۱۳۹۲ در تبریز ساخته‌شد.
هنر آذربایجانی جزء غنی‌ترین هنرهای ایرانی که در میان مردم آذری رایج می‌باشد، گفته می‌شود. هنر آذربایجانی در طول تاریخ ایران توسعه یافته‌است. آذربایجانی‌ها، دارای فرهنگ غنی و متمایز، که یک بخش عمده‌ای از هنر تزئینی و کاربردی را ایجاد کرده‌است. این شکل از هنر ریشه در دوران باستان دارد که طیف گسترده‌ای از صنایع دستی، مانند طلا و جواهر، حکاکی فلز، قالیبافی، قلاب‌دوزی، خوشنویسی و نگارگری نشان داده شده‌است. هنر آذربایجانی توسط بازرگانان‌های متعدد، مسافران و دیپلمات که در این مکان در زمان‌های مختلف سفر کرده بوداند، گزارش شده‌است.
نخستین مکتب نگارگری ایرانی، مکتب تبریز اول که در قرن ۷ و ۸ در تبریز پایه‌گذاری شده‌است، این مکتب مصادف با حکومت ایلخانان مغول در ایران است که مرکز خود را تبریز قرار دادند.در ادامه مکتب دوم تبریز با پایه‌گذاری صفویان در ایران و انتخاب تبریز به عنوان پایتخت، گسترش یافت.
هنر آذربایجانی از لحاظ پرورش خطاط نیز در طول تاریخ هنر خوشنویسی ایران کوشا بوده‌است، به گونه‌ای که بیش از ۲۰ نفر از خوشنویسان اهل تبریز در زمینه صاحب اثر بوده‌اند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#23
Posted: 13 Jul 2019 17:50
قالی تبریز
قالی تبریز یکی از انواع قالی‌های ایرانی است. این قالی در شهر تبریز بافته می‌شود. این شهر یکی از مهمترین مراکز بافت قالی در ایران است و قالی‌های بافت آن از تنوع و گوناگونی بسیاری برخوردارند.تبریز، در حال حاضر از سوی «شورای جهانی صنایع دستی» به عنوان «شهر جهانی بافت فرش» انتخاب شده‌است.
در مورد تاریخچه فرش در تبریز چنین میتوان گفت که با توجه به قدمت تاریخی این شهر؛ مسلماً هنر صنعت فرش بافی در آن به قبل از دوران صفویه باز می‌گردد. در نیمه دوم قرن پانزده و در دوران صفوی، فرش از حالتی روستایی به هنر پیشرفته درباری تبدیل شد. یکی دیگر از تحولات مهم در فرش این دوره، طرح‌هایی بود که هنرمندان دربار تبریز و هرات ایجاد شد. در کتاب Rugs and Carpet of the World اثر Ian Bennet به نظریه‌ای دیگر در مورد فرش تبریز در زمان صفوی بر می‌خوریم که در اینجا نقل می‌شود:«تعداد زیادی از فرش‌های مدالیون یا ترنج دار که در سالهای آغازین قرن ۱۶ میلادی در زمان حکومت شاه اسماعیل اول و شاه طهماسب بافته شده‌اند، دارای طرح مایهٔ اسلیمی و نقوش حیوانی و انسانی هستند» در این کتاب نویسنده سعی کرده تعدادی از قالی‌های موجود در موزه‌های جهان مربوط به نیمه اول قرن شانزدهم را به کارگاه‌های تبریز نسبت دهداز قرن ۱۷م. به بعد و پس از اینکه قالی ایران به خارج از کشور راه یافت، صنعتگران تبریز با دریافت سلیقه مردم اروپا و آمریکا دست به بافتن قالی‌هایی زدند که بسیار جالب بود و بازار آن کشورها را به خود اختصاص داد تبریز یکی از قطب‌های بافندگی بسیار با اهمیت ایران در زمینهٔ قالیبافی است. فرش‌های آن، چه آن‌هایی که زینت‌بخش موزه‌های معتبر جهان هستند یا در مجموعهٔ کلکسیونرهای مشتاق جای گرفته‌اند، یا آن‌هایی که در مقیاس زیاد و در کیفیت تجارتی سر از بازارها و چهار سوق‌ها در می‌آورند، همواره خوش اقبال و مشتری پسند هستند. برابر آماری که در دست داریم در شهرستان تبریز و حومهٔ آن در سال ۱۳۶۴ شمسی بر روی ۱۶۰۰۰ دار قالی ۳۲۱۵۰ کارگر بافنده کار کرده‌اند. علاوه بر تک‌بافی‌ها، کارگاه‌های متعددی از سالیان بسیار دور در کار فرش‌بافی بوده و هستند. در سالهای اخیر بافنده‌های چیره‌دست تبریزی به تولید فرش‌های گل ابریشم بسیار ظریف با رجشمار ۵۰ و ۶۰ در مقیاس وسیع روی آورده‌اند. این گونه فرش‌ها که بعضی با چله‌های ابریشمی هستند، بیشتر با طرح‌های لچک و ترنج و با رنگ‌های غالباً بژ روشن و نخودی بافته می‌شوند و در رنگ‌آمیزی گل‌ها و نگاره‌ها از رنگ‌های سرخابی، عنابی و زیتونی به فراوانی استفاده می‌شود. فرش‌های تبریز در هفتاد سال اخیر اغلب با طرح‌های گلدانی، درختی، محرابی، قندیل دار، حیوان‌دار، شکارگاه، هراتی، شاخ و برگی، گلفرنگ، بندی خشتی یا قاب‌قابی، منظره‌بافی، قاب‌قرآنی و نقش‌های هندسی از کوچک‌ترین تا بزرگترین اندازه‌های ممکن بافته شده‌اند. بافت کناره و گلکی چندان خوشایند بافنده تبریزی نیست. در حال حاضر تبریز به عنوان کانون عمده عرضهٔ فرش‌های شهری‌باف آذربایجان شناخته می‌شود و کانون بزرگ تولید کنندگان نامور و صاحب نامی گردیده که فرش آذربایجان به آن می‌بالد. تبریز یکی از قطب‌های بافندگی بسیار با اهمیت ایران در زمینهٔ قالیبافی است. فرش‌های آن، چه آن‌هایی که زینت‌بخش موزه‌های معتبر جهان هستند یا در مجموعهٔ کلکسیونرهای مشتاق جای گرفته‌اند، یا آن‌هایی که در مقیاس زیاد و در کیفیت تجارتی سر از بازارها و چهار سوق‌ها در می‌آورند، همواره خوش اقبال و مشتری پسند هستند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#24
Posted: 13 Jul 2019 17:54
ویژگیهای بافت در قالی‌های تبریز
در میان ویژگیهای مشترک تمامی قالی‌های آذربایجان گره ترکی بیش از همه مورد توجه است. نوع گلیم بافی قالی‌های روستایی و عشایری آذربایجان به ویژه در قالی‌های قدیمی عمدتاً به سبک معروف فارسی است و به عبارتی از پود ضخیم برای گلیم بافی استفاده می‌نمایند. رجشمار قالی‌های روستایی آذربایجان عموماً درشت و بین ۱۵ و حداکثر ۲۵ رج محدود می‌گردند. دارهای قالی مورد استفاده در آذربایجان به جز قالی‌های عشایری، همگی از نوع عمودی است. مهمترین ابعاد قالی‌های جدید شهری باف آذربایجان ۲*۳ و ۲/۵*۳/۵ و همچنین ۳*۴ است و ابعاد کوچکتر اغلب در قالی‌های قدیم آن دیده می‌شود. ابعاد دایره و چند ضلعی نیز طی سالهای اخیر در این منطقه رواج یافته‌است. قالی روستایی آذربایجان ابعاد متفاوتی دارد. شمار رج‌های قالی تبریز معمولاً از ۲۴ رج شروع شده و تا ۱۱۰ رج ادامه می‌یابد. رج که به واحد تراکم گره اطلاق می‌شود، بهترین روش برای ارزیابی کیفیت قالی به‌شمار می‌رود؛ هرقدر شمار رج‌های یک قالی بیشتر باشد، کیفیت آن نیز مطلوب‌تر خواهد بود. قالی‌های ظریف معمولاً از نخ‌های ابریشمی یا پنبه‌ای بافنده می‌شوند.
تبریز یکی از بزرگترین و مهمترین مراکز قالیبافی در سطح ایران و جهان است و نقش مهمی را در زمینهٔ توسعه و گسترش سنت‌ها و هنرهای تزئینی و کاربردی بازی میکند.
اوج هنر قالی تبریز مربوط به سده‌های دوزادهم تا شانزدهم میلادی بوده‌است. شکل‌گیری ۲۰۰ شاهکار هنری قالی تبریز با ادغام هماهنگ هنرهای بافندگی و نگارگری ایرانی در طی ۱۴ سده، سطح بالای هنر بافندگان قالی را در این شهر به عرصهٔ نمایش گذاشته و مکتب کلاسیک تبریز بنیان نهاده شد. این مکتب به ۲ زیرشاخهٔ اصلی تبریز و اردبیل تقسیم می‌شود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#25
Posted: 13 Jul 2019 17:57
سوابق تولید و تجارت قالی های تبریز
منطقه آذربایجان به دلیل وسعت مراتع، زمین‌های کشاورزی، آب و هوای مناسب و طبیعتی کوهستانی همواره در تولید قالی از موقعیتی ممتاز بهره‌مند بوده‌است. شهر تبریز در میان کلیه مراکز قالیبافی این خطه دارای مقام و اعتبار به سزایی است. تبریز همگام با هرات در زمان جانشینان هلاکو مرکز مهم داد و ستد قالی بوده‌است.
بخصوص در زمان حکومت صفویان با ایجاد کارگاه‌های بزرگ قالیبافی، بافندگان طراز اول در این شهر گرد آمدند و به بافت فرش‌های بسیار نفیسی پرداختند که امروزه بسیاری از آنهازینت بخش موزه‌های بزرگ جهان است.
پس از انتقال پایتخت صفویان از هرات به تبریز، دومین مکتب هنری ایران (مکتب تبریز) بنیان نهاده شد و به دنبال آن استقرار تعداد بیشماری از هنر مندان، از هر صنف و حرفه‌ای باعث شد که شهر تبریز به عنوان کانون هنر مورد توجه بسیاری قرار گیرد و در این میان هنر فرش بافی نیز با استقرار نقاشان و طراحان زبده‌ای چون بهزاد و سلطان محمد دو چندان رشد یافت. در واقع فرش ایران که در زمان سلسله صفویان به اوج شهرت رسیده بود به دنبال هجوم افغان‌ها و آشفتگی‌های پس از آنها تنزل یافت و تنها در زمان قاجار جای خود را تا حدی بازیافت و صدور فرش ایران به عنوان کالای تجارتی از راه آذربایجان وترکیه به اروپا آغاز شد و آنگاه که ذخیره فرش ایران به ویژه در آذربایجان رو به پایان یافت، با همت بازرگانان تبریزی در سایر شهرهای بزرگ، قالیبافی عمری دوباره یافت که در این میان مشهد، کرمان، کاشان، اراک و همدان نقش مهمی را به عهده داشتند. تبریز از نیمه دوم قرن نوزدهم و بر اساس منابع گوناگون از حدود دههٔ آخر قرن سیزدهم هجری قمری توسط بازرگانان این شهر به امر صادرات قالی به استانبول و سپس به کشورهای اروپایی پیشقدم شد. تبریز که در بسیاری موارد همواره پرچمدار نهضت‌های مختلفی بود، در اعتلا و گسترش جهانی نام فرش ایران نقش مهمی را ایفا کرد و رونق و احیای هنر قالیبافی ایران در اواخر دوره قاجار و اوایل سلطنت پهلوی و راهیابی فرش ایران به بازارهای جهان و گسترش این حرفه در سایر نقاط ایران تا حدود زیادی مرهون بازرگانان و تجار و قالیبافان آذربایجان به ویژه تبریزی است. سیسیل ادوارد در باره صادرات فرش ایران به کشورهای اروپایی و آسیایی نوشته است: "داد و ستد این کالا در دست بازرگانان تبریزی بود که مردمانی سرشناس و مایه‌دار بودند. تجارت خانه‌های ایشان شعبه‌هایی هم در استانبول داشت. معاملات اصلی آنان عبارت از خرید اجناس کارخانه‌های مغرب زمین و حمل آنها به ایران از طریق راه طرابوزان بود." بیشترین قالی‌های آذربایجان و همدان از طریق استانبول به کشورهای آلمان و انگلیس و قالی‌های سلطان آباد و کرمان از طریق بندر عقبه در شمال دریای احمر که امروزه جزو کشور اردن‌هاشمی است و بندرعباس در جنوب به ایالات متحده آمریکا صادر می‌گردیدند. از بزرگترین صادر کنندگان فرش تبریز که اولین پرچمداران صادرات فرش ایران بودند و برخی خود در تولید فرش نیز دستی داشتند میتوان به حاج یوسف قالیچی-حاج عبدالله قالیچی-حاج میرزا جعفر اسلامبولچی-حاج صمد قره قالیچی -میرزا علی اصغر و میرزا علی اکبر و اسماعیل قالیچی-صدقیانی-ایپکچی-حاج محمد ممقانی-محمود اف-دیلمقانی-آواکیان-کاسباریان و اردوبادی اشاره نمود. در حال حاضر تبریز به عنوان کانون عمده عرضهٔ فرش‌های شهری‌باف آذربایجان شناخته می‌شود و کانون بزرگ تولید کنندگان نامور و صاحب نامی گردیده که فرش آذربایجان به آن می‌بالد.برابر آماری که در دست داریم در شهرستان تبریز و حومهٔ آن در سال 1364 شمسی بر روی 16000 دار قالی 32150 کارگر بافنده کار کرده‌اند. علاوه بر تک‌بافی‌ها، کارگاه‌های متعددی از سالیان بسیار دور در کار فرش‌بافی بوده و هستند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#26
Posted: 13 Jul 2019 18:05
ویژگیهای طرح و رنگ قالی تبریز
بافندگان تبریز به ویژه در دوره معاصر هر طرح زیبایی را مورد استفاده قرار داده یا ترکیبی از رنگ‌های مختلف، طرحی نو را در انداخته ند. انواع طرح‌های لچکوترنج،درختی،گلدانی،بته جقه ای و ده‌ها طرح دیگر مورد استفادهٔ بافندگان امروز تبریز و مرند و خوی... است. شاید شادابی و طراوت رنگ در قالی شهری باف آذربایجان بیش از هر چیز دیگر توجه خریداران فرش را به خود معطوف دارد. زیبایی قالی‌های لچک و ترنج هندسی هریس به گونه‌ای است که هم‌اکنون بسیاری از قالیبافان تبریز و سایر شهرهای آذربایجان از آن کپی برداری نموده و با نام نقش هریس به بازار عرضه می‌نمایند. در واقع نقشه قدیمی و اصیل هریس به گونه‌ای است که ضمن حفظ ویژگی نقوش لچک و ترنج شاه عباسی، ترکیبی هندسی به آن داده و با استفاده از خطوط زاویه دار، هویتی کاملاً مستقل از قالی‌های شهری باف را برای آن رقم می‌زند. معروف‌ترین نام در میان این طرح‌ها لچک و ترنج شاخه شکسته نام دارد گرایش به طرح‌های هندسی و حتی ذهنی بافی، ویژگی مشترک طرح‌های روستایی فرش آذربایجان است. برابر آماری که در دست داریم در شهرستان تبریز و حومهٔ آن در سال 1364 شمسی بر روی 16000 دار قالی 32150 کارگر بافنده کار کرده‌اند. علاوه بر تک‌بافی‌ها، کارگاه‌های در سالهای اخیر بافنده‌های چیره‌دست تبریزی به تولید فرش‌های گل ابریشم بسیار ظریف با رجشمار 50 و 60 در مقیاس وسیع روی آورده‌اند. این گونه فرش‌ها که بعضی با چله‌های ابریشمی هستند، بیشتر با طرح‌های لچک و ترنج و با رنگ‌های غالباً بژ روشن و نخودی بافته می‌شوند و در رنگ‌آمیزی گل‌ها و نگاره‌ها از رنگ‌های سرخابی، عنابی و زیتونی به فراوانی استفاده می‌شود. فرش‌های تبریز در هفتاد سال اخیر اغلب با طرح‌های گلدانی، درختی، محرابی، قندیل دار، حیوان‌دار، شکارگاه، هراتی، شاخ و برگی، گلفرنگ، بندی خشتی یا قاب‌قابی، منظره‌بافی، قاب‌قرآنی و نقش‌های هندسی از کوچک‌ترین تا بزرگترین اندازه‌های ممکن بافته شده‌اند. بافت کناره و گلکی چندان خوشایند بافنده تبریزی نیست.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#27
Posted: 13 Jul 2019 18:11
آشپزی آذربایجانی
آشپزی آذربایجانی شامل آشپزی آذربایجانی‌های ایران، جمهوری آذربایجان، ترکمن‌های عراق، ترکمان‌های سوریه و مناطق آذربایجانی‌های ترکیه و آذربایجانی‌های داغستان و آذربایجانی‌های گرجستان است. گرچه در طی قرن ها، آشپزی آذربایجانی تحت تأثیر غذاهای فرهنگ‌های گوناگون بوده‌است ولی با این وجود همچنان در نوع خود خاص و متنوع است. خیلی از غذاهای فرهنگ‌های همسایه مردم آذربایجان نیز از آشپزی آذربایجانی تأثیر گرفته‌است.
روش آشپزی آذربایجانی- غذاهای آذربایجانی یکی از سرشارترین و لذیذترین غذاهای جهان می‌باشد. روش آشپزی آذربایجانی نه تنها شامل غذاها و تکنیک‌های تهیۀ آنها است، بلکه یکی از قسمت‌های اصلی فرهنگ ملموس آذربایجان می‌باشد. آشپزی آذربایجانی دربردارندۀ فرهنگ آشپزخانه، تاریخ و فلسفه آن، روانشناسی سفره‌ای، آداب و رسوم، فیزیولوژی، بهداشت، شیمی، تجهیزات، آداب معاشرت، زیبایی، شعر و دیگر زوایای مربوط به روش آشپزی، همچنین عادت‌های عملی ایجاد شده از سوی مردم آذربایجان در سرزمین‌هایی که همواره با محیط زیست بطور هماهنگی کامل زندگی کرده اند، می‌شود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#28
Posted: 13 Jul 2019 18:14
تاریخ پیدایش آشپزی آذربایجانی
روش آشپزی آذربایجانی از سوی مردم آذربایجان با سلیقه و مهارت در سرزمین‌های تاریخی خود همچون جمهوری آذربایجان فعلی، آذربایجان جنوبی (اذربایجان ایران کنونی)، خانات ایروان (شهر ایروان جمهوری ارمنستان کنونی که سرزمین تاریخی آذربایجانی‌ها بوده و بعدا آنها از آنجا بزور پاکسازی قومی شدند)، دیارهای «زنگه‌زور» و «گویچه»، «بورچالی» (منطقه‌ای ست که در کشور گرجستان کنونی قرار دارد و سرزمین تاریخی آذربایجانیان محسوب می‌شود)، «داغستان» از جمله «دربند» که پایتخت یکی از خانات تاریخی آذربایجان بوده است، به وجود آمده‌است.
آب و هوا، مهمترین عاملی در ظهور و توسعۀ روش آشپزی تلقی می‌شود. جمهوری آذربایجان دارای ۹ منطقه آب و هوایی می‌باشد که، این امر نیز باعث وجود تنوع‌های مختلف گیاهان و جانوران بوده و شرایط مناسبی برای زندگی و رشد برخی جانوران در این سرزمین فراهم می‌سازد. این‌ها نیز پایگاهی اصلی جهت پیدایش روش آشپزی غنی رقم می‌زند.
برای ایجاد سبک آشپزی سرشار، علاوه بر جانوران، پرندگان، ماهی‌ها و سبزیجات، در مرحلۀ بعدی، نیاز به جامعه تولید کنندۀ محصولات کشاورزی نیز ایجاد می‌شود. بدین دلیل مردم باید سطح بالای فرهنگ کشاورزی و دام‌پروری را داشته باشند.
تاریخ روش آشپزی ملی آذربایجانی مانند تاریخ مردمش قدیمی می‌باشد. روش آشپزی آذربایجانی به لحاظ ریشه‌های تاریخی و منحصر به فرد بودنش از سایرین متفاوت است. خوراکی‌های آذربایجانی به مزه و کیفیت خود در جهان شهرت یافته‌است. روش آشپزی آذربایجانی بنا بر طرز تهیه و ذائقه، همچنین به خاطر ادویجات و چاشنی‌های خوشمزه خود با روش آشپزی شرق قرابت دارد.
با وجود اینکه از ویژگیهای خاص سبک و سیاق قدیمی در تهیۀ خوراکی‌های آذربایجانی نگهداری می‌شود، ولی امروزه نیازهای روش آشپزی روز نیز مد نظر گرفته می‌شود.
غذاهای ملی آذربایجانی در دوران باستان در داخل دیگ‌های مسی درست می‌شده‌است. امروزه نیز غذاهایی که در برخی از روستاهای آذربایجان در دیگ‌های مسی پخته می‌شود، بسیار خوشمزه است. به همین خاطر، بعضی از ابزارهای مورد استفاده در روش آشپزی ملی ( دیگ، پالونه، تابه، سینی، کفگیر، چمچه و غیره...) عمدتا از مس درست می‌شوند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#29
Posted: 13 Jul 2019 18:16
مشخصات روش آشپزی آذربایجانی
اغلب غذاهای ملی آذربایجانی از گوشت گاو، گوسفند و پرنده درست می‌شود. غذاهای پخته شده با گوشت کوبیده رایج تر می‌باشد. دریا، دریاچه‌ها و رودهای جمهوری آذربایجان مملو از ماهیان سفید و خاویاری می‌باشد. در تهیه غذاهای ملی بیشتر ماهیان خاویاری و پولک پوش مورد استفاده قرار می‌گیرند.
سفره آذربایجانی سرشار از سبزیجات مختلفی همچون بادمجان، گوجه‌فرنگی، فلفل شیرین، کلم، اسفناج، چغندر، ترپ، پیاز، خیار و غیره... است. در تهیه غذاهای ملی از انواع مختلف محصولات آشپزی درست شده با برنج و آرد مورد استفاده واقع می‌شود.
ادویجات مختلفی مانند زعفران، رازیانه، زیره، شیرین‌بیان، تخم گشنیز، نعنا، شوید، جعفری، کرفس، ترخون، ریحان، آویشن و غیره... در تهیه غذاهای آذربایجانی بیشتر به کار می‌روند. در میان این گیاهان معطر و ادویه‌ای، زعفران در قلمروی شوروی سابق فقط در شبه جزیره «آبشوران» کاشته می‌شده‌است. در روش آشپزی آذربایجانی با برخورداری از زعفران بیش از ۵۰ نوع غذا و ۱۰ نوع شیرینی درست می‌شود.
لیمو، زیتون، اسیدهای خوردنی- آبغوره، ازگیل، شراب، سرکه، آب انار، گوجه، انگور وحشی، انار، زردآلو، سماق و غیره... لذت و طعم خوشمزه‌ای به خوراکی‌های آذربایجان به ارمغان می‌آورد.
سالاد در روش آشپزی آذربایجانی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار می‌باشد. در تهیه سالاد، گوجه فرنگی، خیار، فلفل شیرین، ریحان و گشنیز را بسیار کوچک خرد می‌کنند. این گونه سالاد را با یکی از غذاهای اصلی سرو می‌کنند.
روش آشپزی ملی آذربایجانی واجد بیش از ۳۰ نوع پیش غذا ست. آنها شامل خوراکی‌های گوشتی (آب گوشت، کوفته-بُزباش، آش و غیره...)) و غذاهای سبزیجاتی و ماستی (دوغ، سوپ سرد، دُغراماج، بالوا و غیره...) می‌شود.
هر پرسی از برخی از غذاهای آبکی (آب گوشت) در بشقاب‌های جداگانه، بعضی‌ها نیز(دوشبره، خنگل آبدار) در ظروف عمومی درست می‌شود. غذاهای آبدار آذربایجانی بر خلاف آش‌ها بنابر درجۀ غلظت خود غلیظ تر است. زیرا در ترکیب آنها مقدار آش کم می‌باشد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#30
Posted: 13 Jul 2019 18:17
غذاهای آبدار آذربایجانی
یکی از ویژگیهای متفاوت روش آشپزی آذربایجانی این است که، برخی اوقات غذاهای ملی هم پیش غذا و نیز غذای اصلی را عوض میکند (آب گوشت، کوفته-بزباش و غیره...). در بدو ، آش این غذاها، بعد بقیه گوشتی را پخته و در داخل آش (گوشت، نخود، سیب‌زمینی و غیره...) مثل غذای اصلی می‌خورند.
یکی از ویژگیهای غذاهای آبکی آذربایجانی، وجود دُم گوسفند در تهیۀ آنها ست. دم به‌عنوان یک قاعده بشکل خرد شده به کار می‌آید. در روش آشپزی ملی آذربایجانی برای تهیه غذاهای آبدار، گوجه فرنگی کنسرو شده بسیار کم مورد استفاده است. به جای آن در تابستان از گوجه فرنگی تازه، در زمستان از گوجه خشک شده (به خاطر طعم میخوش) و ادویجات دارای ماده رنگ در ترکیبش (زعفران، زردچوبه) استفاده می‌کنند.
آشپزی آذربایجانی حائز غذاهای آردی نظیر «خنگل آبدار»، «خمیر آشی»، «اوماج»، «گورزه»، «دوشبره» و غیره... می‌باشد. در میان غذاهای آذربایجانی «فرنی»، «شیربرنج»، «دوغ»، «کَله کوش»، و «سوپ سرد» رواج بسیار زیادی پیدا کرده‌است. غذاهای اصلی آشپزی آذربایجانی عمدتا از گوشت گوسفند، پرندگان خانگی، برنج و سبزیجات درست می‌شوند.
می توان یکی از شایع‌ترین غذاها در اذربایجان به «پلو» اشاره کرد. پلو ، دارای نزدیک به ۴۰ دستور آشپزی می‌باشد. هر یکی از آنها بنابر طرز تهیه نام‌های متفاوتی دارد. می‌شود از میان آنها از «پلوی برشته شده»، «سبزی‌پلو- برشته شده»، «پلوی مرغی»، «پلوی شیرین»، «پلو ماستی» نام برد.
کباب حتماً باید به عنوان یکی از نمونه‌های غذای اصلی آذربایجانی مورد اشاره قرار بگیرد. از انواع کباب‌های چنجه میتوان به «کباب ته‌چین»، «کباب غیر حرفه‌ای»، «کباب کبد»، «کباب کلیه» و از گونه‌های کباب‌های کوبیده به «کوبیده»، «تابه کباب»، «شمع کباب» و غیره... اشاره نمود. انواع خوراکی‌های اصلی آردی همچون «خَشیل»، «خَنگل گوشتی»، «خَنگل آبکی»، «خنگل برگی»، «قوتاب» (سبزیجاتی، گوشتی و کدویی)، «چودو» و غیره... رواج بسزایی داشته‌است.
در میان غذاهای درست شده از انواع ماهی، خوراکی‌های «کباب ماهی»، «کوکو ماهی آذربایجانی»، «ماهی خرد شده»، «ماهی پخته شده در بخار خود یا در آب»، « ماهی سرخ شده»، «پلوی ماهی»، «پلوی ماهی آزاد» و غیره شایع‌ترین غذاها ست. به‌طور کلی، تعداد خوراکی‌های درست شده از گوشت، ماهی، سبزیجات و آرد بیش از 100 نوع می‌باشد. غذاهای «پلو»، «آب گوشت»، «کوبیده»، «لونگی» و غیره... شهرت جهانی دارند. آوردن غذاها به سفره در فرهنگ آذربایجان آداب و رسوم مختصی دارد. در ابتدا، به مهمانان چای سرو شده و بعد غذاهای اصلی به سفره گذاشته می‌شود (آذربایجانیان در ضیافت، مراسم عروسی و غیره... به مهمانان پیش غذا عرضه نمی نمایند). روی سفره سبزیجات، خیار و گوجه فرنگی تازه گذاشته می‌شود (سبزیجات شوری در زمستان). گاهی بس از غذاخوری (مخصوصا بعد از پلو) دوغ می خورند که این نیز به هضم خوب غذا منجر می گردد. خوراکی‌های شیرین در روش آشپزی آذربایجان به عنوان سومین غذا سرو می‌شود. به همین خاطر انواع آنها محدود است. («فرنی»، سوجوق»، «تَرَک) و «قویماق» رایج‌ترین انواع غذاهای فوق الذکر می‌باشد. نهارخوری در آذربایجان با خوردن شربت و شیرینی به اتمام می‌رسد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
صفحه 3 از 6