صفحه 9 از 30: « پیشین 1 ... 8 9 10 ... 29 30 پسین »

Booshehr | سرزمین لیان درخشان،بوشهر

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#81 Posted: 23 Jun 2012 04:21

‎ساختار جنسی و سنی‎
در این استان در مقابل هر ۱۰۰ زن ۱۰۴ نفر مرد وجودداشته‌است. این نسبت در بین اطفال کمتر از یک ساله برابر ۱۰۵ و در بین بزرگسالان (۶۵ساله و بیشتر)برابر ۱۰۷ بوده‌است. وضع زناشویی: در مهر ماه ۱۳۶۵ ش در بین جمعیّت ۱۰ ساله و بیشتر نقاط شهری استان بوشهر ۱/۵۶ درصد از مردان و ۴/۶۵ درصد اززنان، حداقل یک بار ازدواج کرده بودند. این نسبت در نقاط روستایی برای مردان ۳/۵۶ درصد و برای زنان ۶/۶۳ درصد بوده‌است. نسبت افراد هرگزازدواج نکرده در جمعیت ده ساله و بیشتر در نقاط شهری، برای مردان ۹/۴۱ درصد و برای زنان ۱/۳۳ درصد و درنقاط روستایی، برای مردان ۳/۴۲ درصد و برای زنان ۱/۳۵ درصد بوده‌است.

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#82 Posted: 23 Jun 2012 04:22

‎مهاجرت‎
منطقه بوشهر به لحاظ موقعیت سوق الجیشی و وجود شرکت‌های بزرگ نفتی واجرای طرح‌های صنعتی بزرگ مانند نیروگاه اتمی بوشهر و کشتی سازی، نیروی انسانی فعال استان‌های مجاور و مناطق دیگر را به خود جذب کرده‌است. درداخل منطقه نیز جابجایی جمعیّت افزایش یافته‌است، زیرا به علّت کمبود امکانات کشاورز بویژه کمبود آب و زمینهای مورد نیاز و نبودن امکانات رفاهی و نیز پایین بودن سطح درآمد کشاورزان، مهاجرت روستائیان به شهرهای استان شدت گرفته‌است. به علّت نزدیک بودن این استان به شیخ نشینهای خلیج فارس، عدّه‌ای از اهالی منطقه، برای کار و امرار معاش به کشورهای واقع در کرانهخلیج فارس ودریای عمان مهاجرت کرده‌اند.

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#83 Posted: 23 Jun 2012 04:23

‎نژادها و گروه ها‎
نژاد و گروه‌ها
با توجه به کشفیات باستانشناسی و مدارک مکتوب تاریخی، معلوم گردیده‌است که بخش‌های گوناگون ایران از جمله استان بوشهر سکونتگاه نژادها و گروههای گوناگونی بوده‌است. پیش از ورود و استقرار آریائیان در منطقه بوشهر، نژادهادی بومی دراین سامان می‌زیسته‌اندو مدارکی که از عصر حجر، کاکولیتیک و برنز (مفرغ) قدیم باقی مانده‌است بر این قضیه گــواهی می‌دهدکه علاوه بر نژاد مدیترانه‌ای، نژادهای دیگر مانند :دراویدی، سیاه پوست، سامی، عیلامی، سومری، نوردیک، عرب، لر وبهبهانی درسرزمین بوشهر سکونت داشته‌اند و یا به مرور به این منطقه مهاجرت کرده‌اند. و فرهنگهای متفاوتی درآنجا با هم اختلاط یافته‌است

هله

hesam32

کاربر

ارسالها: 556

#84 Posted: 23 Jun 2012 04:24

کاخ هخامنشی چرخاب برازجان یا همان کاخ زمستانی داریوش اول هخامنشی سال 1351 در شهرستان برازجان در 15 کیلومتری شهر بوشهر کشف شد. این کاخ از جمله بناهای تاریخی و مفاخر ملی است که به عنوان الگوی پیشرفت معماری و حجاری هخامنشیان را در بدو تشکیل امپراطوری پس از پاسارگاد ساخته شده است.
کاخ برازجان کاخ ناقصی است که به فرمان کوروش با هدف گسترش قدرت او در حاشیه خلیج فارس ساخته شد اما هرگز مسکونی نشد و احتمالا با مرگ وی نیز ساخت آن متوقف شده است. کاوش‌های باستان‌شناسیو آثار به دست آمده در این کاخ، تداعی کننده پاسارگاد است.
محوطه چرخاب با تاریخی 2500 ساله متعلق به دوران هخامنشی است که بعد از ثبت در فهرست آثار ملی، سالها توسط اداره میراث فرهنگی بوشهر نگهداری می شد اما امروزه وضعیت حفاظت از این اثر تاریخی ثبت شده در فهرست آثار ملی کمرنگ تر شده است.

زندگیبه من آموخت هر چیز قیمتی دارد...پنیر مجانی فقط در تله ی موش یافت می شود

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#85 Posted: 23 Jun 2012 04:25

‎زبان ها و گویش ها‎
بیشتر مردم استان بوشهر به زبان فارسی وبا گویش محلی بوشهری تکلم می‌کنند. لهجه‌ها در روستاها بیشتر از شهرها تنوع دارد. برخی از اهالی جزیره شیف و بنادر کنگان وعسلویه نیز به زبان عربی صحبت می‌کنند. فارسی در منطقه بوشهر با گویشهای بردستانی، گویش دشتی، گویش تنگستانی و گویش کازرونی و گویش اچمی گفتگو می‌شود. مردم سواحل خلیج فارس و جزایر آن به گویشی صحبت می‌کنند که رگه‌هایی از گویشها و زبانهای شبانکاره ای، بلوچی، کردی،ترکمنی و برخی واژه‌های انگلیسی، هلندی، پرتقالی، هندی و عربی را داراست ولی استخوان بندی و ریشه آن فارسی است.مردم شهرستان‌های شمالی استان مانند دیلم، گناوه و دشتستان عمدتا به گویش لری و مردم شهرستان‌های جنوبی مانند جم و قسمت‌هایی از کنگان و دیر نیز به فارسی لهجه دار صحبت می‌کنند.

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#86 Posted: 23 Jun 2012 04:26

hesam32
قربونت برم داداشی‎

‎‏

هله

hesam32

کاربر

ارسالها: 556

#87 Posted: 23 Jun 2012 04:33

«کاخ سنگ سیاه» کجاست؟
«کاخ سنگ سیاه»، تقریبا ًدر شست و چند کیلومتری شمال خاوری بندر بوشهر و یک‌سد وده کیلومتری جنوب باختری کازرون، بر سر راه اسفالت شیراز به بوشهر، درشهرستان دشتستان به مرکزیت برازجان جای دارد. برازجان را بخش‌هایی است چون سعدآباد، شبان کاره، دالکی، دورودگاه و ... و ...
سراسر سوی خاورین برازجان رشته کوه‌های «گیسکان یا گیسکون(بر وزن بیستون)» کشیده شده وپرآب‌ترین رودخانه ی همیشگی وچهار فصل آن «دالکی» (مادرک؟ /مادر کوچک؟) نخلستان‌های سبز آن را آبیاری می‌کند. کم‌تر از یک سده ی پیش، برازجان روستایی کوچک بیش نبود، اما از آن‌جا که بر سر راه شیراز به بوشهر جای داشت، به‌تندی و بی ‌رویه گسترش یافت و جز بومی ‌ها مردمانی دیگر از شهرهای دور و نزدیک و حتا افغان‌ها و اعراب را هم پذیرا گشت؛ آن‌گونه که امروز از جوشش این هفتاد و دو ملت، شهرستانی است بزرگ، بدون بافت روستایی کهن یا شهری نوین و چونان بیشتر روستاهای ایرانکه یک‌باره قد می‌کشند و بزرگ می‌شوند، بدون کم‌ترین هویت معماری.
به‌تقریب در ۱۰-۱۲ کیلومتری شمال باختری برازجان، پس از گذر از رودخانه‌ی دالکی و بر بلندی ‌های رسوبی همین رودخانه، در نزدیکی روستای «جتوط یا جتل» (بخش سعدآباد / ۵۱ درجه و ۹ دقیقه‌ درازای جغرافیایی و ۲۹ درجه و ۲۱ دقیقه‌ پهنای جغرافیایی) محوطه ی باستانی سنگ سیاه جای دارد؛ یا بهتر است گفته شود جای داشت!
در واپسین ماه‌های زمستان ۱۳۵۶ و نیمه ی بهار ۱۳۵۷ نگارنده به کاوش این محوطه و کاخ «بردک سیاه» (در روستای دورودگاه) و هم‌چنین بررسی ‌های پراکنده‌ای برای شناسایی دیگر کاخ‌های هخامنشی در دشستان پرداختم که جز کاوش «کاخ سنگ سیاه» (در یک فصل)، «کاخ بردک سیاه» (در دو فصل)، به بیش از بیست و چند محوطه و کاخاز دوره ی هخامنشی دست یافتم که این نوشتار نیز چکیده ای استاز کتاب چاپ نشده ی « کاوش های باستان شناختی در کاخ سنگ سیاه».
«کاخ سنگ سیاه» در رویه‌ای گسترده جای داشت که امروزه بیش از ۹۰ درسد آن به‌گونه ی جبران ناپذیری ویران و چون کف‌دست یک‌سان شده و آن‌چه بر جای است، نشانه‌هایی پراکنده و دور از یکدیگر و جداافتاده ای است که پیوند بافترازی ‌گری (معماری) و فرهنگیآن‌ها به دشواری میسور است. اما پیش از انقلاب که نخستین کلنگ‌ها روی آن زده شد، فراگردی از کاخ‌های دوران هخامنشیان بود که تنها بخشیاز یک کاخ کاوش شد و دیگر تالارها، سرسراها و کاخ‌های چسبیده و در پیوند با بافت رازی‌گری آن را به امید سال ها و فصول دیگر کاوش گذاشتیم که هرگز به آن نرسیدیم. امیدی بیهوده و سرابی در بیابان برهوت خدا ...
آن‌چه از نخستین، تنها و واپسین فصل کاوش این کاخ دستگیرمان شد، در بر گیرنده ی یک تالار گسترده ی میانی و چهار ایوان در چهار سوی آن است. تالار میانی باچهار درگاه ــ که گذرگاه هر یکاز سنگ‌های آهکی سیاه رنگ است و چون آبگینه آن‌ها را تراشیده‌اند ــ پیوند دارد. از این روی، در نخستین نگرش«کاخ سنگ سیاه» به‌درستی برابر باکاخ بارعام کوروش بزرگ است و در ویژگی ‌های یک‌سان این دو سازه ی هخامنشی کم‌ترین دوگانگی یا ناهماهنگی دیده نمی‌شود.
این کاخ دربرگیرنده ی یک تالار گسترده ی میانی و چهار ایوان در چهار سوی آن است که ...
تالار میانی، راست گوشه‌ای است در راستای خاور به باختر. رویه ی درونی آن ۵۰/۲۰ متر ×۴۰/۲۴ متر که از چهار سوی با دیوارهایی از خشت بسته می ‌شده است. ستبرای دیوارهای چهار سوی، با پوشش گچ (گچ بومی منطقه که«چاری» گفته می ‌شود و بسیار سپید نرم و یک‌دست است) و رنگ سبز مغزپسته‌ای چشم‌نواز و دلنشین آن ۲۰/۱ متر است. از این روی با افزودن ستبرای دیوارها، تالار میانی راست‌گوشه‌ای است به اندازة (۸۰/۲۶ متر ×۹۰×۲۲ متر).
دو رج هشت‌تایی ستون (روی همشانزده تا) آسمانه (سقف) تالار را در زمان آبادانی بر پا می‌داشته که پس از کاوش، بیش از تنها یازده پایه ی ستون بر جای نبودند که این نیز امروز به یغما رفته است. از پنج پایه ستون دیگر تنها سنگ‌های پی آن‌ها را یافتیم و دیگر هیچ. هر پایه ستون خود از چهار سنگ برروی هم استوار ساخته و پرداخته شده که ویژگی هر یک این‌گونه بوده است:
سنگ سیاه زیرین- مکعب مستطیل به‌اندازه ۱۷/۱ متر × ۱۷/۱ متر و بلندای ۵/۳۱ متر.
سنگ سپید میانی- مکعب مستطیل به اندازه ی ۵/۹۷ × ۵/۹۷ سانتی ‌متر و بلندای ۲۷ سانتی متر.
سنگ سپید یا سیاه (؟) زبرین- نشانی از این سنگ به‌دست نیامد، اما با نگرش به‌گونه‌ تراش سنگ میانی و پله نرم تراش آن می ‌بایست بی‌گمانمکعب مستطیل و به‌اندازه ی ۶۰/۷۷ سانتی متر ×۶۰/۷۷ سانتی ‌متر بوده باشد. بلندای آن را نیز نزدیک ۲۲-۲۳ سانتی ‌متر می ‌انگاریم.
شالی ستون- از این سنگ نیز کم‌ترین نشانه‌ای یافت نشد. اما بی‌گمان با نگرش به تراش رویه ی بیرونی سنگ زبرین و هم‌چنین پایه ستون ایوان‌ها، بدون کم‌ترین دودلی بر این باور درست پای می‌فشاریم که شالیی ستونی گرد با شیارهای قاشقی با قطر ناآشکار برای ما بر روی سنگ سیم استوار می ‌شده است.
یورش سربازان اسکندر و تخریب این کاخ ــ به‌ویژه تالار میانی ــ از یک سو و طغیان رودخانه ی‌ دالکی و بالا آمدن آب آن و هم‌چنین باران‌های سیل‌آسا و ویران کننده ی موسمی دشتستان از دیگر سو، در درازای هزاره‌ها، ستون‌های تالار میانی و ایوان‌ها را یک‌سره نابود کرده است. اما یافته‌های پراکنده به‌درستی و یقین ره‌نمود ما به‌سوی چگونگی آن‌ها در زمان آبادانی است.

زندگیبه من آموخت هر چیز قیمتی دارد...پنیر مجانی فقط در تله ی موش یافت می شود

hesam32

کاربر

ارسالها: 556

#88 Posted: 23 Jun 2012 04:41

کشفياتي که در کاخ هخامنشي بردک سياه انجام شده به روشن شدن بخش هايي از تاريخ و تمدندوران هخامنشي کمک کرده است, براي مثال پيدا شدن يک دسته خنجر زنانه که از جنس عاج است به همراه چند قطعه ابزار تزييني , سکونت زنان را در اين کاخ ثابت مي کند.
اوايل سال 84 گروه کاوش توانستند نقش برجسته در گاه کاخرا بيابند که شاه را در حال ترک کاخ نشان مي دهد , در حالي که ملازمش پشت سرش (البته تصوير او از ميان رفته است)چتري آفتابي روي سر پادشاه گرفته است.
در اين نقش برجسته که آن را متعلق به داريوش اول مي دانند, تاج شاه داراي سطحي صاف و بدون تزيين است و اين احتمال را قوت مي بخشد که تاج مزبور همانند تاجهاي برخي نقش برجسته هاي تخت جمشيد روکشي از طلا داشته است.به همراه اين نقش برجسته , سنگ نوشته اي به خط ميخي و زبان بابلي نو و تعداد زيادي قطعه سنگ يافت شد که اين قطعه سنگها , نقشهاي مختلفي چون دست , دسته سايبان با بخشي از تاج شاهي ,ريش مجعد و بخشهايي از صورت و گوشه چشم دارند.
مهمترين يافته کاخ هخامنشي بردک سياه , 4 قطعه طلاست که در مجموع 3 کيلو و 200 گرم وزن دارد.کاربرد و هويت دقيق اين 3قطعه هنوز مشخص نيست , اما تصور مي شود که شايد روکشهايزرين درهاي چوبي تالار باشند يا سنگ بناي کاخ که غالبا در دوران هخامنشي روي ورقه اي ضخيم و زرين حک مي شده است.تصور ميشود قطعه چهارم قسمت بالاي يک جام زرين هخامنشي باشد که زير لبه آن يک خط ساده حک شدهاست.

زندگیبه من آموخت هر چیز قیمتی دارد...پنیر مجانی فقط در تله ی موش یافت می شود

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#89 Posted: 23 Jun 2012 05:06

‎مشاهیر‎
دکتر سید جعفر حمیدی فرزند سید آقا درسال 1315 در بندر بوشهر متولد شد. وی تحصیلات ابتدایی تا متوسطه را در بوشهر سپری نمود.پس از آن به عنوان شاگرد اول دیپلم ادبی بدون کنکور دوره لیسانس ادبیات فارسی را در دانشگاه شیراز گذرانید. وی پس از خدمت سربازی به تدریس در دبیرستان سعادت بوشهر مشغول شد.
استاد حمیدی در سال 1346 به تهران آمد و موفق به اخذ فوق لیسانس علوم تربیتی و روانشناسی شد. پس از آن در سال 1355 دوره فوق لیسانس ادبیات فارسی را در دانشگاه تهران گذرانید.دکتر سید جعفر حمیدی پس از اخذ کارشناسی ارشد در رشته ادبیات برای گذراندن دوره دکترا در همین رشته وارد دانشگاه فردوسی مشهد گردید و در سال 1363 به این مهم نایل گردید.
استاد تا سال 1365 در وزارت آموزش و پرورش مشغول به خدمت بوده و در این سال به وزارت علوم و دانشگاه شهید بهشتی انتقال یافت و هم اکنون با درجه استاد تمام در دانشکده ادبیات فارسی این دانشگاه مشغول به تدریس می باشد. دکتر حمیدی در زمینه شعر نیز فعالیت داشته و دارد و به گفته خودش تا قبل از سالهای 1340 شعر کلاسیک می سروده ولی پس از آن به شعر نیمایی نیز گرایش پیدا میکند وی به شاملو چوبک و هدایت علاقه زیادی دارد و شاملو را به خاطر اشعارش میستاید. وی همچنین در زمینه کارهای پژوهشی نیز فعالیت های زیادی داشته است و تاکنون در بسیاری از سمینارهای داخلی و نیز کنفرانسهایی در آلمان انگلیس چین و فرانسه شرکت نموده است .
دکتر حمیدی آثار زیادی دارد که عبارتند از :
وصلت در سده ی تظلم،ابراهیم ابراهیم،از خون کبوتران،ابر باران بار،از سایه تا نشان،آینه شروه سرایی،وزیر کشان،تاریخ نگاران،سعدی در کیش،تاریخ اورشلیم،آسیه ملکه مصر،بوشهر در مطبوعات عصر قاجار،33 غزل عرفانی از فروغی بسطامی،داستان سیاوش(پژوهش)،بندر ریگ،چون پایه پنجم،فرهنگنامه بوشهر،استان زیبای بوشهر،سی بوشهر،جانگدازان،ماشین نوشته ها،صد رباعی،صد غزل،صد دوبیتی و ... که آخرین اثر استاد مجموعه مثنوی دگرگون نامه می باشد.
استاد همچنین در زمینه درسی نیز با همکاری دکتر سید احمد حسینی کازرونی تالیفاتی دارد که برخی از آنها عبارتند از :
رودکی و منوچهری،فرخی سیستانی و کسایی،گلبانگ سربلندی،متون عرفانی،گزیده متون فارسی،آیین نگارش و ...

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#90 Posted: 23 Jun 2012 05:55

محمد حسین رکن زاده فرزند میرزا عبدالله رکن التجار شیرازی متخلص به"مدرک" متولد 1276 شمسی و متوفی 1354 است. جد بزرگ او حاج محمد علی اصطهباناتی در عصر کریمخان زند از اصطهبانات به شیراز رفت. در آن جا به کار تجارت مشغول شد. پس از درگذشت او در شیراز پسرش حاج محمد حسین برای تجارت به بوشهر رفت و در آن شهر مقیم شد بعد از درگذشت وی پسرش میرزا عبدالله معروف به رکن التجار به تجارت پرداخت و تا آخر عمر در بوشهر وطن داشت محمد حسین رکن زاده آدمیت چنان که در جلد سوم کتاب دانشمندان و سخن سرایان فارس نوشته است در روز شانزدهم شوال 1317 قمری متولد شد و در پنج سالگی در مدرسه سعادت بوشهر به تحصیل پرداخت و زبانهای انگلیسی و عربی را فرا گرفت در 1334 قمری در خدمت پدر به اهواز رفت و چند ماه در دبستان "جاسبیه" آن شهر به آموزگاریپرداخت و در تجارت خانه آقا محمد باقر خان بهبهانی نیز به شغل منشی گری مشغول شد. پدرش در هجدهم شعبان1334 قمری در اهواز به مرض وبا مبتلا شد و درگذشت و او به همراه خانواده به بوشهر بازگشت و در تجارت خانه شوهرعمه اش به کار دفتر داری مشغول شد. در ضمن به تکمیل معلومات خود پرداخت . در 1338 قمری به زیارت عتبات عالیات رفت و در بازگشت به بوشهر با خانواده راهی شیراز و در آن شهر متوطن شد. در شیراز کتابخانه آدمیت را تاسیس کرد و در نزد استادان و دانشمندان آن زمان به تکمیل تحصیلات خود اقدام نمود در 1305 شمسی هفته نامه ادبی سیاسی آدمیت را در شیراز منتشر ساخت و به دلیل سانسور شدید پس از دو سال ان را تعطیل کرد در 1306 شمسی به هندوستان رفت و به سیر آفاق و انفس پرداخت در 1307 به شیراز بازگشت و از طریق بوشهر و خوزستان به تهران رفت و در تجارت خانه حاج محمد معین التجار بوشهری به کار مشغول شد و ماموریت مازندران یافت پس از آن معاون تجارت خانه معین در اهواز شد در بازگشت به تهران بنا بر پیشنهاد سید ابراهیم ضیاءالواعظین شیرازی موسس روزنامه ایران آزاد به مدیریت این روزنامه برگزیده شد. در 1308 کتابخانه آدمیت را در تهران تاسیس کرد در 1314 به استخدام وزارت دارایی در آمد و در اداره واردات خارجی و حسابداری بنگاه کل دارویی کشور و شرکت سهامی مرکزی خدمت کرد. در 1333 شمسی به کتابخانه مجلس شورای ملی منتقل شد و به نوشتن فهرست کتب خطی کتابخانه مجلس مشغول گردید اول مهر 1338 بازنشسته شد و در 1354 در گذشت.
رکن زاده آدمیت صاحب نه تالیف و تصنیف گرانبها است که تاکنون شش جلد از آنها به چاپ رسیده است: 1ـ دانشمندان و سخنسرایان فارس در 5 جلد که در حقیقت بهترین تذکره شعرا دانشمندان و سخنسرایان فارس و جنوب و لارستان و سایر مناطق فارس است.
2ـ دلیران تنگستان تاکنون به بیش از ده چاپ رسیده است.
3ـ فارس و جنگ بین الملل اول به چاپ هفتم و هشتم رسیده است.
4ـ رساله اغلاط مشهوره.
5ـ رساله کلمات و اصطلاحات جدیده.
6ـ منشات آدمیت.
7ـ دیوان اشعار (چاپ نشده).
8ـ منتخبات ایرانشهر با اصول آدمیت (چاپ نشده).
9ـ منتخب برهان قاطع (ناتمام).
رکن زاده آدمیت در شاعری نیز دست داشت و "سالک" تخلص می کرد. قصید ه و غزل و رباعی و دوبیتی و ماده تاریخ ازاو بر جای مانده است.

هله

صفحه 9 از 30: « پیشین 1 ... 8 9 10 ... 29 30 پسین »

ایران /

Booshehr | سرزمین لیان درخشان،بوشهر

این تاپیک بسته شده. شما نمیتوانید چیزی در اینجا ارسال نمائید.

↑ بالا