ارسالها: 6368
#71
Posted: 26 Jul 2014 16:45
دﯾﮕﺮ دوران رﻓﺘﺎرﻫﺎي ﮐﻮروش وار ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد. ﭘﺲ دارﯾﻮش ﺷﺎه ﺑﺎﺑﻞ و ﻫﻤﻪ ﺷﻮرﺷﯿﺎن را ﮐﺸﺖ. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺷﻮش رﻓﺖ. در راه ﺷﻮش ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ او ﺧﺒﺮ دادﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺷﻮش و ﺧﻮد ﺑﺰرﮔﺎن ﺷﻬﺮ، ﺷﺨﺺ ﻣﺪﻋﯽ ﺷﺎﻫﯽ را ﮐﺸﺘﻪاﻧﺪ.
ﻧﮑﺘﻪ ﺷﮕﻔﺖ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻣﺎد ﻓﺮدي ﺑﻪ ﻧﺎم ﻓﺮهورﺗﯿﺶ ﺧﻮد را ﻧﻮادﮔﺎن ﻫﻮﺧﺸﺘﺮه ﻧﺎﻣﯿﺪه و اﻋﻼم ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﮐﺮد. ﺗﺎ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ از ﺳﻮي ﻣﺎدﻫﺎ ﺑﺮاي اﺳﺘﻘﻼل ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدﯾﻢ. ﺣﺘﺎ ﮔﺌﻮﻣﺎت ﻣﻎ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﯾﮏ ﻣﺎدي ﺑﻮد و ﭼﻨﺪان ﺑﺎ ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﻫﻢ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪاﺷﺖ، وﻟﯽﺑﺮاي ﻣﺸﺮوﻋﯿﺖ، ﺧﻮدش را ﻓﺮزﻧﺪ ﮐﻮروش ﻧﺎﻣﯿﺪ.
اﯾﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﭼﻘﺪر ﮐﻮروش در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﻣﺎدﻣﺤﺒﻮب و ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺑﻮد. وﻟﯽ دارﯾﻮش از ﻧﺴﻞ ﮐﻮروش ﻧﺒﻮد. او ﯾﮏ ﭘﺎرﺳﯽ ﺧﺎﻟﺺ ﺑﻮد. و اﯾﻦ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮايﻣﺎدﻫﺎ ﺑﺪﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﺷﺪ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ زﯾﺮ ﯾﻮغ ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﺧﻮاﻫﻨﺪ رﻓﺖ. درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دارﯾﻮش ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰيﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ و ﻫﻤﭽﻨﺎن ﭘﺴﺖ و ﻣﻘﺎﻣﻬﺎ را ﻣﯿﺎن ﭘﺎرﺳﯿﺎن و ﻣﺎدﻫﺎ ﺗﻮزﯾﻊ ﻣﯽﮐﺮد.
دارﯾﻮش ﺑﻪ ﻫﯿﭻ رويﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﯾﮏ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﻮرﺷﻬﺎ رﺳﯿﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ. ﭘﺲ ﻣﺠﺒﻮر ﺷﺪ ارﺗﺶ ﺧﻮد را ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﮐﺮده وﻫﺮ ﻟﺸﮑﺮ را ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﯾﮑﯽ از ﻫﻤﺎن ﯾﺎران وﻓﺎدارش ﺑﺴﭙﺎرد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺷﻮرﺷﯿﺎن ﺑﺮوﻧﺪ.
ﺧﻮدش ﻧﯿﺰ ﺑﻪﺳﻮي ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ دﺷﻤﻨﺶ ﯾﻌﻨﯽ ﻓﺮهورﺗﯿﺶ رﻓﺖ. او در اﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﺎز و ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽﭘﯿﺮوز ﺷﺪ. دارﯾﻮش از اﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﺑﻪ ﺷﺪت ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ و ﻋﺼﺒﯽ ﺑﻮد. ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺼﻮر ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎدﻫﺎ در اﯾﻦ ﻟﺤﻈﺎت ﺣﺴﺎس از ﭘﺸﺖ ﺑﻪ آﻧﺎن ﺧﻨﺠﺮ ﺑﺰﻧﻨﺪ. ﻧﯿﻤﯽ از ﺳﭙﺎه ﺟﺎوﯾﺪان و ﺑﺴﯿﺎري از ﻣﺸﺎوران و وزﯾﺮان دوﻟﺖ دارﯾﻮش ﻣﺎدي ﺑﻮدﻧﺪ.
ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ دارﯾﻮش ﭘﺲ از اﯾﻨﮑﻪ او را ﺷﮑﺴﺖ داد، دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ ﯾﮏ ﭼﺸﻢ او را در آورده و دو ﮔﻮش و ﺑﯿﻨﯽ او را ﺑﺮﯾﺪﻧﺪ و ﺳﭙﺲ او را در ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻢ ﻣﺮدم ﻫﮕﻤﺘﺎﻧﻪ ﻗﺮارداد. ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﺠﺰﯾﻪﻃﻠﺒﺎن ﯾﺎد آوري ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻣﻬﺮورزي و ﻣﺪاراي ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﺑﺎﻋﺚ ﻧﻤﯽﺷﻮد ﺗﺎ آﻧﺎن دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺗﺠﺰﯾﻪ ﺷﺪن ﮐﺸﻮر را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻨﻨﺪ.
ﭘﺲ از ﭘﯿﺮوزي دارﯾﻮش در ﻣﺎد، ﺷﻮرش دﯾﮕﺮي در ﭘﺎرت ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ. در اﯾﻦ زﻣﺎن ﻫﻨﻮز ﭘﺪردارﯾﻮش وﯾﺸﺘﺎﺳﺐ ﺳﺎﺗﺮاپ ﭘﺎرت ﺑﻮد. وﻟﯽ او ﻗﺎدر ﺑﻪ ﭘﯿﺮوزي ﻧﺒﻮد. ﭘﺲ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺳﭙﺎﻫﯽ از ﭘﺎرس ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ ﺑﻪ او ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﺪ و اوﺿﺎع در ﺷﻤﺎل ﺷﺮﻗﯽ اﯾﺮان ﻧﯿﺰ آرام ﻣﯽﮔﺮدد.
ﺑﺨﺶ ﺑﺰرگ ﻣﺸﮑﻼت ﺣﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد. اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻨﻮز ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽﻫﺎﯾﯽ در ﺧﻮد ﭘﺎرس وﺟﻮد داﺷﺖ. دارﯾﻮش ﺑﻪ راﺣﺘﯽ اﯾﻦ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽﻫﺎ را از ﻣﯿﺎن ﺑﺮد. وﻟﯽ ﺧﺒﺮ ﻧﮕﺮان ﮐﻨﻨﺪه ﺷﻮرش دوﺑﺎره در ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻮد. ﮐﻪ دارﯾﻮش ﺳﺮدار دﯾﮕﺮي را ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎد و آن ﺷﻮرش ﻧﯿﺰ ﺧﻮاﺑﯿﺪ.
او در اﯾﻦ ﺑﺎره در ﺑﯿﺴﺘﻮن ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ :
«دارﯾﻮش ﺷﺎه ﮔﻮﯾﺪ : اﯾﻦ [اﺳﺖ] آﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ اﻫﻮرا ﻣﺰدا در ﻫﻤﺎن ﯾﮏ ﺳﺎل ﭘﺲ از آن ﮐﻪ ﺷﺎه ﺷﺪم ﮐﺮدم.
۱۹ ﺟﻨﮓ ﮐﺮدم. ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ اﻫﻮرا ﻣﺰدا ﻣﻦ آﻧﻬﺎ را زدم و ۹ ﺷﺎه ﮔﺮﻓﺘﻢ. ﯾﮑﯽ ﮔﺌﻮﻣﺎت ﻣﻎ ﺑﻮد. او دروغ ﮔﻔﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﺑﺮدﯾﺎ ﭘﺴﺮ ﮐﻮروش ﻫﺴﺘﻢ او ﭘﺎرس را ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﮐﺮد. ﯾﮑﯽ آﺛﺮﯾﻦ. اودروغ ﮔﻔﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ در ﺷﻮش ﺷﺎه ﻫﺴﺘﻢ او ﺷﻮش را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﮐﺮد. ﯾﮑﯽ ﻧﺪﺋﯿﺖ ﺑﺌﯿﺮﺑﺎﺑﻠﯽ. او دروغ ﮔﻔﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﻧﺒﻮﮐﺪرﭼﺮ ﭘﺴﺮ ﻧﺒﻮﻧﯿﺪ ﻫﺴﺘﻢ او ﺑﺎﺑﻞ را ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﮐﺮد. ﯾﮑﯽ ﻓﺮهورﺗﯿﺶ ﻣﺎدي. او دروغ ﮔﻔﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ : ﻣﻦ ﺧﺸﺘﺮﯾﺖ از دودﻣﺎن ﻫﻮﺧﺸﺘﺮه ﻫﺴﺘﻢ. او ﻣﺎد را ﻧﺎﻓﺮﻣﺎن ﮐﺮد...
دارﯾﻮش ﺷﺎه ﮔﻮﯾﺪ : ﺗﻮ ﮐﻪ از اﯾﻦ ﭘﺲ ﺷﺎه ﺧﻮاﻫﯽ ﺑﻮد ﺧﻮد را ﺑﺴﯿﺎر از دروغ ﺑﭙﺎي. اﮔﺮ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ ]ﮐﻪ[ ﮐﺸﻮر در اﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺮدي ﮐﻪ دروغ زن ﺑﺎﺷﺪ او را ﺳﺨﺖ ﮐﯿﻔﺮ ﺑﺪه... از آن ﺟﻬﺖ اﻫﻮرا ﻣﺰدا ﻣﺮا ﯾﺎري ﮐﺮد ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺪ ﻧﺒﻮدم. دروﻏﮕﻮ ﻧﺒﻮدم. ﺗﺒﻬﮑﺎر ﻧﺒﻮدم. ﻧﻪ ﻣﻦ ﻧﻪ دودﻣﺎﻧﻢ. ﺑﻪ راﺳﺘﯽ رﻓﺘﺎر ﮐﺮدم. ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧُﺮد ﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﺎ زور ﻧﻮرزﯾﺪم»
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#72
Posted: 26 Jul 2014 16:52
دارﯾﻮش در ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮن ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻫﻨﺮ ﭘﯿﮑﺮهﺳﺎزي و ﺑﺎزﺳﺎزي ﯾﮏ ﺻﺤﻨﻪ زﻧﺪه ﺑﺮ روي ﺻﺨﺮه ﮐﻮه، ﯾﮏ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻋﺎﻟﯽ از ﺗﺎرﯾﺦ را ﺑﻪ ﺟﺎي ﮔﺬارده اﺳﺖ. او ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺎه و روز و ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﻫﻤﻪ ﺟﺰﺋﯿﺎت ﺟﻨﮓﻫﺎ ، ﻫﯿﭻ اﺑﻬﺎﻣﯽ در اﯾﻨﺒﺎره ﺑﺮﺟﺎي ﻧﮕﺬارده اﺳﺖ. ﺳﻨﮓﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮن دارﯾﻮش ﺑﯿﺸﺘﺮ ﯾﮏ ﮐﺘﺎب ﺗﺎرﯾﺨﯽ اﺳﺖ ، ﺗﺎ ﯾﮏ ﺳﻨﮓﻧﻮﺷﺘﻪ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻔﺎوت ﮐﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه اﯾﻦ ﮐﺘﺎب، ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺑﻮده اﺳﺖ.
و اﻟﺒﺘﻪ ﻧﮑﺘﻪ ﺟﺎﻟﺐ اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﺮاي آﯾﻨﺪﮔﺎن ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. دارﯾﻮش ﺣﺘﻤﺎ دﺳﺘﻮرات و ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز را ﺑﻪ ﺻﻮرت اﺣﮑﺎم ﺑﺮاي ﺳﺎﺗﺮاﭘﻬﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎده اﺳﺖ. ﻫﺪف او از ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺮ ﺑﺎﻻي ﮐﻮه ﺑﯿﺴﺘﻮن(۱) ﺑﻪ زﺑﺎنﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮنﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺗﺎرﯾﺦ و ﮔﺰارش دادن روﯾﺪادﻫﺎ ﺑﺮاي آﯾﻨﺪﮔﺎن. او در اﯾﻦ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎلﺻﺪاﻗﺖ و راﺳﺘﯽ، ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻮده را ﺑﺎ ﺑﯿﺎن ﻣﮑﺎن و زﻣﺎن و ﺟﺰﺋﯿﺎت ﻣﻄﺮح ﻣﯽﮐﻨﺪ.
در اﯾﻦ ﮐﺘﯿﺒﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽدﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ اﮔﺮ دﯾﮕﺮان ﺟﺎي دارﯾﻮش ﺑﻮدﻧﺪ، آﻧﺮا ﻧﻤﯽ ﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ. وﻟﯽ دارﯾﻮش ﺑﻪ "راﺳﺘﮕﻮﯾﯽ" ﻧﺎمآور ﺑﻮد. او ﺑﺎ ﺷﻬﺎﻣﺖ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ در ﻓﻼن ﺷﻬﺮ و ﻓﻼن ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﺮدم از او روﯾﮕﺮدان ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺳﻮيﺷﺎه دﯾﮕﺮي رﻓﺘﻨﺪ. او ﺑﺎ راﺳﺘﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ در زﻣﺎن ﮔﺌﻮﻣﺎت ﻣﻎ، ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او رﻓﺘﻨﺪ و ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻫﻮادار ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ و ﺳﭙﺲ دارﯾﻮش ﻧﺒﻮد. او ﺑﺎ ﺻﺪاﻗﺖ رﻓﺘﺎر ﺧﺸﻨﺶ ﺑﺎ دﺷﻤﻨﺎن را ﺷﺮح ﻣﯽدﻫﺪ.
ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻫﻤﻪ ﮐﻠﯿﺎت ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي او را ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻞ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ و ﺣﺘﺎ ﺑﺪﺑﯿﻦﺗﺮﯾﻦﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺪﻋﯽ ﮐﻤﯽﻣﺒﺎﻟﻐﻪ و زﯾﺎدهروي در ﺑﺮﺧﯽ ﺑﺨﺶﻫﺎي ﮐﺘﯿﺒﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﮐﻠﯿﺎت ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ وﯾﮋﮔﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻢ و ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﻓﺮد ﯾﻌﻨﯽ »ﻫﻤﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺦﻧﮕﺎران ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ« ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﻫﺴﺘﻨﺪ. اﮔﺮﭼﻪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﻧﺨﺴﺖ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ دارﯾﻮش ﯾﮑﺴﺮه در ﺟﻨﮓ ﮔﺬﺷﺖ، وﻟﯽ اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﯿﺴـﺖ ﮐـﻪ ﭘـﺲ ازآن دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﺷﻮرﺷﯽ ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
دارﯾﻮش ﺳﯿﺎﺳـﺘﻬﺎي ﻋﻮاﻣﻔﺮﯾﺒﺎﻧـﻪ ﮔﺌﻮﻣـﺎت ﻣـﻎ را ﮐﻨـﺎر زده و ﻣﺎﻟﯿﺎت را ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮده ﺑﻮد. ﺟﻨﮕﻬﺎ و ﺧﻮﻧﺮﯾﺰيﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد، دﯾﮕﺮ اﺛـﺮي از ﺟﻨﺒـﻪ رﺣﻤـﺎﻧﯽﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺑﺮ ﻣﺮدم ﺳﺮزﻣﯿﻨﻬﺎ ﺑﺮﺟﺎي ﻧﮕﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد. اﮔﺮ اﻧﺪازه اﯾﻦ ﺷﻮرشﻫﺎ ﭘﺲ از اﯾﻦ ﺑﻪ ﺷـﺪت ﮐﺎﺳـﺘﻪ ﺷـﺪ، دﻟﯿﻠﺶ ﺗﺮس و وﺣﺸﺖ از ﻗﺪرت ﺧﺮدﮐﻨﻨﺪه ارﺗﺶ ﺷﮑﺴﺖ ﻧﺎﭘـﺬﯾﺮ دارﯾـﻮش ﺑـﻮد.
ﺑـﻪ ﻃﻮرﯾﮑـﻪ اﮔـﺮ ﮐﺴـﯽادﻋﺎي ﺷﺎﻫﯽ ﻣﯽﮐﺮد، ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺮدﻣﺎن ﻫﻤﺎن ﺳـﺮزﻣﯿﻦ و ﺑـﺎ ﻫﻤﮑـﺎري ﺑﺰرﮔـﺎن آن ﻗـﻮم، دﺳـﺘﮕﯿﺮ وﺳﺮﮐﻮب ﻣﯽﮔﺸﺖ. وﻟﯽ ﮔﺬر زﻣﺎن ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ اﻧﮕﺎره اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ از ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﻧﻮﯾﻦ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد. او اﮔﺮﭼـﻪوارث ﺧﻮﻧﯽ ﮐﻮروش ﻧﺒﻮد و اﮔﺮﭼﻪ ﻧﻪ ﯾﮏ ﻧﯿﻤﻪ ﻣﺎدي – ﻧﯿﻤﻪ ﭘﺎرﺳﯽ ﻧﺒﻮد، ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺎرﺳـﯽ ﺧـﺎﻟﺺ ﺑـﻮد وﻟـﯽ ﺳﯿﺎﺳﺘﻬﺎي ﮐﻠﯽاش ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﺑﺎ ﮐﻮروش ﻧﺪاﺷﺖ.
ﺑﻪ دﺳﺘﻮر ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﻋﻤﺮان و آﺑﺎداﻧﯽ ﺷﻬﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﺟﺮﯾﺎن ﺷﻮرشﻫﺎ وﯾـﺮان ﺷـﺪه ﺑـﻮد آﻏـﺎز ﺷـﺪ. ﺑـﺎاﯾﻨﮑﻪ ﻣﺪت ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ دارﯾﻮش و ﮐﻮروش ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﯾﮑﺴﺎن اﺳﺖ وﻟـﯽ دارﯾـﻮش ﺑـﻪ ﻣﺮاﺗـﺐ ﺑـﯿﺶ از ﮐـﻮروشﺷﻬﺮﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﯾﺮان و ﺑﯿﺮون از اﯾﺮان، را ﺑﺎزﺳﺎزي ﮐـﺮد. ﺑـﻪ ﻣﺮاﺗـﺐ ﺑـﯿﺶ از ﮐـﻮروش ﺟـﺎده ﺳـﺎﺧﺖ، ﺗﺎﺳﯿﺴﺎت آﺑﯽ ﺳﺎﺧﺖ، ﺷﻬﺮ و ﺑﺮج و ﺑﺎرو و دﯾﻮار و دروازه و ﮐﺎخ ﺳﺎﺧﺖ. ﺷﮑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ اﻧﺪﯾﺸـﻪ و ﺧﻠـﻖو ﺧﻮي دارﯾﻮش ﮐﻤﯽ ﺑﺎ ﮐﻮروش ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮد. وارون ﮐﻮروش ﮐﻪ ﻣﯿﺎﻧﻪاي ﺑﻪ ﮐﺎخﻧﺸﯿﻨﯽ ﻧﺪاﺷﺖ، دارﯾﻮشﻣﺪت زﯾﺎدي در ﮐﺎخﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﻮد.
ﺑﺴﯿﺎري از ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺣﺮﻣﺴـﺮا در دوران دارﯾـﻮش ﺳـﺨﻦ ﻣـﯽﮔﻮﯾﻨـﺪ. ﺳـﺨﻦ درﺑـﺎره ﺑـﻮد ﯾـﺎ ﻧﺒـﻮد ﭼﻨـﯿﻦ ﭘﺪﯾﺪهاي زﯾﺎد اﺳﺖ. ﺳﻨﺪي ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺮﻣﺴﺮا ﺑﺎ آن ﺷﮑﻞ و ﺷﻤﺎﯾﻠﯽ ﮐـﻪ ﭘـﺲ از اﺳـﻼم در اﯾـﺮان ﺑـﺎب ﺷﺪ، وﺟﻮد ﻧﺪارد. اﺻﻞ را ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻮن ﭘﺲ از اﺳﻼم، ﭼﻨﯿﻦ ﭘﺪﯾﺪهاي وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﭘـﺲ ﺣﺘﻤﺎ ﭘﯿﺶ از آن ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺗﻮان ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻄﯽ را در ﻧﻈـﺮ ﮔﺮﻓـﺖ. و آﻏـﺎز اﯾـﻦ ﭘﺪﯾـﺪه را از دوران دارﯾـﻮش ﺑﺰرگ در ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ.
ﺷﮑﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ دارﯾﻮش ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﮐﺎرﻫﺎي ﻋﻤﺮاﻧﯽ ﺧﻮد، ﯾﺎدﮔﺎرﻫﺎي ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﯿﺸـﺘﺮي از ﺧـﻮد ﺑـﻪ ارث ﮔﺬاﺷﺖ. ﺣﺘﺎ ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﻞ دوران ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ را ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨـﺪ، ﻣﺘﻮﺟـﻪ ﻣـﯽﺷـﻮﯾﻢ ﮐـﻪ ﺣﺠـﻢ ﺑﺰرﮔﯽ از ﺑﺨﺶ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ دوران دارﯾﻮش ﺑـﺰرگ اﺳـﺖ. ﺻـﺤﺒﺖ درﺑـﺎره ﺟﻨﺒـﻪﻫـﺎي اﺟﺘﻤـﺎﻋﯽﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، اﻗﺘﺼﺎدي، ﻋﻤﺮاﻧﯽ، ﺷﻬﺮﺳﺎزي و ﻫﻨﺮ ﻣﻌﻤﺎري و ﺷﯿﻮهﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ اﯾﺮاﻧﯿﺎن در زﻣﺎن ﻫﺨﺎﻣﻨﺸـﯿﺎن ﻧﯿـﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ از دوران دارﯾﻮش ﺑﺰرگ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه اﺳﺖ.
دارﯾﻮش وﻗﺘﯽ در ﺳﺎل 37 از ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﮐﻮروش از ﺳﻮي ﻧﺠﯿﺐ زادﮔﺎن ﭘﺎرﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ اﻧﺘﺨﺎبﺷﺪه و در ﭘﯽ ﯾﮏ ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎري ﯾﺎراﻧﺶ ﮔﺌﻮﻣﺎت را ﮐﺸﺖ، ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺑﺎ اﻣﭙﺮاﺗﻮري روﺑﺮو ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺎم آن را ﯾﺪك ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ و در ﻋﻤﻞ در ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎي ﮐﺸﻮر، اﺛﺮي از ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ. ﭘﺲ اوﺟﻨﮓﻫﺎي ﺧﻮد را آﻏﺎز ﮐﺮده و از ﻧﻮ ﮐﺸﻮرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ ﮐﻮروش ﺑﺰرگ ﻓﺘﺢ ﮐﺮده ﺑﻮد را ﺑﺎز ﺗﺴﺨﯿﺮ ﮐﺮد.
او ﺑﺎﺑﻞ و ﻣﺎد را دوﺑﺎره ﻓﺘﺢ ﮐﺮده و ارﻣﻨﺴﺘﺎن و ﭘﺎرت را ﺑﻪ اﯾﺮان ﺑﺎزﮔﺮداﻧﺪ. ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺳﺎﻣﺎﻧﺪﻫﯽ اوﺿﺎع دروﻧﯽ ﭘﺮداﺧﺖ. ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺎﻣﺎﻧﻪاي ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽﺷﺪ ﺗﺎ ﭘﺲ از اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ اوﺿﺎﻋﯽ ﺗﮑﺮار ﻧﺸﻮد. ﮐﺎري ﮐﻪ ﮐﻮروش ﺷﺎﯾﺪ ﻓﺮﺻﺖ آﻧﺮا ﭘﯿﺪا ﻧﮑﺮد و ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﻋﻼﻗﻪاي ﺑﻪ آن ﻧﺪاﺷﺖ.
دارﯾﻮش در ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮔﺎم، ﺷﻮش را ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻧﺨﺴﺖ ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ. ﺑﺮاﯾﻤﺎن ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﯿﺰ اﺳﺖ وﻗﺘﯽ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﮐﻮروش ﺑﺰرگ ﮐﻪ در اﺻﻞ ﺷﺎه اﻧﺸﺎن و ﺷﻮش ﺑﻮد، آﻧﺠﺎ را رﻫﺎ ﮐﺮده و ﭘﺎﺳﺎرﮔﺎد ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺷﺎﺧﻪ دﯾﮕﺮ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ را ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﺪ. و آﻧﮕﺎه در ﭘﯽ او، دارﯾﻮش وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﻣﯽرﺳﺪ، ﭘﺎﺳﺎرﮔﺎدي ﮐﻪ ﻧﺴﻞ اﻧﺪر ﻧﺴﻞ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻧﯿﺎﮐﺎن او ﺑﻮده را رﻫﺎ ﮐﺮده و ﭘﺎﯾﺘﺨﺘﺶ را در ﺷﻮش ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﮐﻮروش، ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻧﻮﻋﯽ اﺣﺘﺮام دو ﺧﺎﻧﺪان ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ.
اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ اﺷﺎره ﺷﺪ، ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از ﮐﻮروش ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺘﯿﻢ، در دوران ﮐﻮروش و ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ. ﭼﺮاﮐﻪ اﯾﻦ دو ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻫﺮﮔﺰ در ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺧﻮد ﻧﺒﻮدﻧﺪ. ﻣﺴﺌﻠﻪ دﯾﮕﺮ ﮐﺎرﻫﺎي دﯾﻮاﻧﯽ و ﻗﺎﻧﻮﻧﮕﺬاري و ﺣﺴﺎﺑﺮﺳﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در دوران ﮐﻮروش و ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ وﺟﻮد داﺷﺖ وﻟﯽ ﺣﺠﻢ و ﮐﯿﻔﯿﺖ آن اﺻﻼ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﻫﻤﺴﻨﺠﯽ ﺑﺎ دوران دارﯾﻮش ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﯽﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﺳﺎﺳﺎ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي واﻗﻌﯽ از دوران دارﯾﻮش در ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪ. دارﯾﻮش ﺷﻮش را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﺟﺎﻧﺸﯿﻦﭘﺎﺳﺎرﮔﺎد ﮐﺮد.
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . بَغستان ﯾﺎ ﮐﻮه ﺧﺪاﯾﺎن.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#73
Posted: 27 Aug 2014 12:17
دارﯾﻮش در ﻣﺼﺮ
آرﯾﺎﻧﺪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﻣﺼﺮ در زﻣﺎن ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ در زﻣﺎن دارﯾﻮش ﺑﻪ اﺗﻬﺎم اﯾﻨﮑﻪ ﻗﺼﺪ ﺷﻮرش دارد، از ﻣﯿﺎنﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪ. رﻓﺘﺎر دارﯾﻮش در ﻣﺼﺮ ﮐﺎﻣﻼ ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪاراﻧﻪ ﺑﻮد. دارﯾﻮش در ﻣﺮاﺳﻢ ﻋﺰاداري ﮔﺎو آﭘﯿﺲ ( ﮐﻪﻫﺮودوت ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻤﺒﻮﺟﯿﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻮد) ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮد. و ﺑﻮدﺟﻪاي ﻫﻨﮕﻔﺖ ﺑﺮاي ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﺎﻟﯽ ﻣﻌﺎﺑﺪ ﻣﺼﺮﯾﺎن از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻌﺒﺪ آﻣﻮن (۱) را در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ.
و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ رﺳﻤﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻣﺼﺮ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪ در ﮐﺘﯿﺒﻪ ﮐﺎﻫﻦ ﻣﺼﺮي ﻣﯽﺧﻮاﻧﯿﻢ:
« دارﯾﻮش ﮐﻪ زاده[ ﻧﯿﺖ ﺧﺪاي درﯾﺎﻫﺎ] و ﺑﺮادر را [ﺧﺪاي آﺳﻤﺎﻧﻬﺎ] اﺳﺖ، ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ را ﮐﻪ ﺧﺪاي ﺑﺰرگ اراده ﮐﺮده ﺑﻮد را اﻧﺠﺎم داد...»(۲)
ﮐﺮدار دﯾﮕﺮ دارﯾﻮش ﺳﺎﺧﺖ آﺑﺮاﻫﻪي ﻣﺼﺮ ﺑﻮد. ﮔﺮوﻫﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﻋﻮنﻫﺎي ﻣﺼﺮ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦﻃﺮح ﺳﺎﺧﺖ آﻧﺮا داﺷﺘﻪاﻧﺪ، وﻟﯽ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﻪ ﻫﺮ روي روﺷﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ دارﯾﻮش اﯾﻦ ﻃﺮح را اﺟﺮا ﮐﺮده و در ﺳﻨﮓﻧﻮﺷﺘﻪاش آﻧﺮا ﺷﺮح داد.(۳)
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺖ اﯾﻦ ﮐﺎﻧﺎل، ﻣﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮﯾﻢ ﮐﻪ دارﯾﻮش ﻣﯽداﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ درﯾﺎي ﺳﺮخ ﺑﻪ ﺧﻠﯿﺞ ﭘﺎرس ﻣﺮﺗﺒﻂ اﺳﺖ. و اﯾﻦ را در ﮐﺘﯿﺒﻪاش ﻧﯿﺰ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ارﺗﺒﺎط درﯾﺎﯾﯽ ﻣﯿﺎن درﯾﺎي ﺳﺮخ و ﺧﻠﯿﺞ ﭘﺎرس، ﮐﺎﻧﺎل ﺳﻮﺋﺰ، ﻣﺪﯾﺘﺮاﻧﻪ را ﺑﻪ ﺧﻠﯿﺞ ﭘﺎرس ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻣﯽﮐﺮد. و ﺣﺘﺎ ﺑﺮﺧﯽ ﮐﺸﺘﯽﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ازﺧﻠﯿﺞ ﭘﺎرس ﺑﻪ درون اروﻧﺪ رود رﻓﺘﻪ در ﻣﺴﯿﺮ ﺷﻤﺎل ﺑﻪ رودﻫﺎي دﺟﻠﻪ و ﻓﺮات و ﮐﺎرون راه ﯾﺎﺑﻨﺪ.
ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﮐﺸﺘﯽﻫﺎي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ و ﻓﯿﻨﯿﻘﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ در ﺷﻬﺮﻫﺎي اﯾﺮان ﻟﻨﮕﺮ ﺑﯿﺎﻧﺪازﻧﺪ. اﯾﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺰرگ دارﯾﻮش ﺑﻪ ﻣﺼﺮ، ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﺼﺮ اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺎزرﮔﺎﻧﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﯿﺎﺑﺪ. ﭼﺮاﮐﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﮐﺎﻻﻫﺎياروﭘﺎﯾﯽ، از راه زﻣﯿﻨﯽ و ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺳﻤﺖ ﻟﯿﺪﯾﻪ و ﻓﯿﻨﯿﻘﯿﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ و اﯾﺮان ﺑﺮده ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ و وارون آن ﻧﯿﺰﻫﻤﯿﻨﻄﻮر.دارﯾﻮش ﺑﻪ ﺑﺮدﮔﺎن ﻣﺼﺮي ﺣﻘﻮق اﻧﺴﺎﻧﯽ داده و دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﺷﺮﯾﻌﺖ ﺧﻮد ﻣﺼﺮﯾﺎن، ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻣﺪوﻧﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺷﻔﺎف ﻧﻮﺷﺘﻪ و اﺑﻼغ ﮐﻨﻨﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ دارﯾﻮش ﺳﯿﺴﺘﻢ آﻣﻮزﺷﯽ را ﻧﯿﺰ در ﻣﺼﺮ ﺳﺎﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﮐﺮد.
اوﺟﻪ ﻫﺎررﺳﻨﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﻣﺼﺮ ﺑﺎﺳﺘﺎن ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ:
«ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎي ﺧﻮب ﺑﻪ داﻧﺶ آﻣﻮزان ﯾﺎد داده ﺷﻮد.
ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه اﯾﻦ ﮐﺎر را ﮐﺮد زﯾﺮا ﻓﻀﯿﻠﺖ داﻧﺶ را ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺖ» (۴).
ﺑﺮ اﺳﺎس آﻧﭽﻪ دﯾﻮدور ﺳﯿﺴﯿﻠﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ، دارﯾﻮش ﻗﻮاﻧﯿﻨﯽ ﻧﯿﮏ ﺑﺮاي ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﺟﺎي ﮔﺬارد و ﺑﻪ ﻣﺮدم وﺑﺎورﻫﺎي آﻧﺎن ﺗﻮﺟﻬﯽ وﯾﮋه داﺷﺖ و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ رو ﻣﺼﺮﯾﺎن او را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﮐﻬﻦ ﺧﻮد دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ و ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺶ ﻋﺰادار ﺷﺪﻧﺪ.(۵)ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ در ﯾﮏ ﮐﻼم، دارﯾﻮش از ﻫﺮ ﻓﺮﻋﻮﻧﯽ ﺑﺮاي ﻣﺼﺮﯾﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻮد. و ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﺷﻮرﺷﯽ در ﻣﺼﺮ ﺻﻮرت ﻧﮕﯿﺮد.
ﭼﯿﺮﮔﯽ ﺑﺮ اروﭘﺎ
در ﺳﺎل ۴۵ از ﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﮐﻮروش (۵۱۴ پ.م) دارﯾﻮش ﺑﻪ اروﭘﺎ ﺳﻔﺮ ﮐﺮده و از ﺷﻮش در ﺟﻨﻮب اﯾﺮانﺗﺎ ﻧﺰدﯾﮑﯽ رود وﻟﮕﺎ در روﺳﯿﻪ ﭘﯿﺶ رﻓﺖ. اﻟﺒﺘﻪ ﻓﻌﻼ ﺑﺎ ﺑﺨﺶ ﻣﺘﻤﺪن اروﭘﺎ ﯾﻌﻨﯽ ﯾﻮﻧﺎن ﮐﺎري ﻧﺪاﺷﺖ، ﺑﻠﮑﻪﻫﺪﻓﺶ ﺷﻤﺎل درﯾﺎي ﺳﯿﺎه (۶) ﺑﻮد. ﻫﺮودوت ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ دارﯾﻮش در ﭘﯽ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﺳﮑﺎﻫﺎ ﺑﻪ اروﭘﺎ رﻓﺖ. ﺑﺎ اﯾﻦﻫﻤﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﻧﮕﯿﺰهﻫﺎي دﯾﮕﺮي ﭼﻮن دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﺎدن و ﺟﻨﮕﻠﻬﺎي اﻧﺒﻮه آن ﻣﻨﻄﻘﻪ را ﻧﯿﺰ ﻣﻮﺛﺮ داﻧﺴﺖ. اﯾﻦ آﮔﺎﻫﯽﻫﺎ را ﺑﯽﮔﻤﺎن ﻣﺸﺎوران دارﯾﻮش ﺑﻪ او دادﻧﺪ. در اﯾﻦ راه ﻫﻤﻪ اﻗﻮام ﺑﻪ دارﯾﻮش ﮐﻤﮏ ﮐﺮدﻧﺪ.
دارﯾﻮش دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ دو ﺳﺘﻮن ﺑﺰرگ از ﺳﻨﮓ ﻣﺮﻣﺮ در دو ﺳﻤﺖ ﺗﻨﮕﻪ ﺑﻮﺳﻔﻮر(۷) ﻧﺼﺐ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ رويآن ﻧﺎم ﻫﻤﻪ ﻣﻠﺘﻬﺎ و ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ را ﻧﮕﺎﺷﺘﻨﺪ. ﭼﻨﺪي ﺑﻌﺪ اﯾﻦ دو ﺳﺘﻮن را ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﯿﺰاﻧﺘﯿﻮم ﺑﺎ اﺟﺎزه دوﻟﺖ اﯾﺮان در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻌﺒﺪ ﺑﺰرگ ﮐﺸﻮرش ﻧﺼﺐ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﺷﺎه ﺑﺰرگ اﻓﺘﺨﺎر ﮐﻨﺪ. ﯾﮑﯽ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺳﺎﺧﺖ ﭘﻞ ﻗﺎﯾﻘﯽ ﺑﺮ روي ﺗﻨﮕﻪي ﺑﻮﺳﻔﻮر ﻧﻘﺶ داﺷﺖ، دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ ﺗﺎﺑﻠﻮي ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪي از ﻣﻨﻈﺮه ﭘﻞ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ دارﯾﻮش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ ارﯾﮑﻪي ﺷﺎﻫﯽ ﺑﻮده وﺳﭙﺎﻫﯿﺎن در ﺑﺮاﺑﺮش رژه ﻣﯽرﻓﺘﻨﺪ را ﺑﮑﺸﻨﺪ. او ﻧﯿﺰ ﺗﺎﺑﻠﻮي ﺧﻮد را ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر ﺑﻪ ﻣﻌﺒﺪ ﺑﺰرگ ﺷﻬﺮ ﺧﻮدشﻫﺪﯾﻪ ﮐﺮد.
ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺮودوت دارﯾﻮش ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ورود ﺑﻪ اروﭘﺎ ﺑﻪ اﻗﻮام وﺣﺸﯽ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮد ﮐﻪ در ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﺬﻫﺒﯽﺧﻮد، اﻧﺴﺎﻧﻬﺎ را زﻧﺪه ﺑﺮ روي ﻧﯿﺰهﻫﺎي ﻓﺮو رﻓﺘﻪ در زﻣﯿﻦ، ﭘﺮﺗﺎب ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. دارﯾﻮش ﺑﺎ ﻗﺎﻃﻌﯿﺖ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮدن اﻧﺴﺎن در ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﺬﻫﺒﯽ را ﻣﻤﻨﻮع اﻋﻼم ﮐﺮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ او را ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺴﺘﺮش دﻫﻨﺪه ﺗﻤﺪن و ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﺮزﻫﺎي ﺟﻬﺎن ﻣﺘﻤﺪن را از ﺳﻤﺖ ﻏﺮب ﮔﺴﺘﺮش داد، داﻧﺴﺖ. ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﺨﺶ ﻣﺘﻤﺪن اروﭘﺎ ﯾﻌﻨﯽ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽﻫﺎي آﺳﯿﺎﯾﯽ آن را ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ و ﻫﺮﮔﺰ در ﺻﺪد ﻣﺘﻤﺪن ﮐﺮدن ﻣﺮدﻣﺎن ﻗﺎره ﺑﺮ ﻧﯿﺎﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ.
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . آﻣﻮنرا ﺧﺪاي ﺧﻮرﺷﯿﺪ و ﺧﺪاي ﺑﺰرگ ﻣﺼﺮﯾﺎن ﺑﻮد. ﻣﻌﺎدل زﺋﻮس، ﻣﺮدوك، اﻫﻮرا ﻣﺰدا و ﻣﯿﺘﺮا.
۲ . ﭘﯿﺮﻧﯿﺎ : ﺗﺎرﯾﺦ اﯾﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن.
۳ . ﺗﻮﺟﻪ ﺷﻮد ﮐﻪ ﮐﺎﻧﺎل ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ درﯾﺎي ﺳﺮخ را ﺑﻪ رود ﻧﯿﻞ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽدﻫﺪ و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ درﯾﺎي ﺳﺮخ از ﺳﻮي ﻧﯿﻞ ﺑﻪ ﻣﺪﯾﺘﺮاﻧﻪ ﻣﯽرﺳﺪ. درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﮐﺎﻧﺎل ﺳﻮﺋﺰ اﻣﺮوزﯾﻦ درﯾﺎي ﺳﺮخ را ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ درﯾﺎي ﻣﺪﯾﺘﺮاﻧﻪ وﺻﻞ ﮐﺮده اﺳﺖ.
۴ . ﻧﮕﺎره و ﻧﻮﺷﺘﻪاي ﮐﻪ اﻣﺮوز در واﺗﯿﮑﺎن ﻧﮕﻬﺪاري ﻣﯽﺷﻮد. ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ ﺑﻪ اي. ﺗﯽ. اوﻣﺴﺘﺪ و ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن داﻧﺸﮕﺎه ﺧﺮوﻧﯿﻨﮕﻦ .
۵ . دﯾﻮدور ﺳﯿﺴﯿﻠﯽ:ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﺗﺎرﯾﺨﯽ /ﮐﺘﺎب ﯾﮑﻢ.
۶ . ﯾﻌﻨﯽ اروﭘﺎي ﺷﺮﻗﯽ
۷ . ﭘﯿﻮﻧﺪ دﻫﻨﺪه درﯾﺎي ﻣﺮﻣﺮه و درﯾﺎي ﺳﯿﺎه و ﺟﺪاﮐﻨﻨﺪه ﺑﺨﺶ آﺳﯿﺎﯾﯽ و اروﭘﺎﯾﯽ ﺗﺮﮐﯿﻪ اﻣﺮوزي در ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺷﻬﺮ اﺳﺘﺎﻣﺒﻮل.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#74
Posted: 15 Sep 2014 18:42
ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺮودوت دارﯾﻮش ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم رﺳﯿﺪن ﺑﻪ رود داﻧﻮب ﺑﺮ روي آن ﭘﻞ زد و ﺳﭙﺲ ﮔﺮوﻫﯽ را ﻣﺎﻣﻮر ﮐﺮد ﺗﺎ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺖ ۶۰ روز، دارﯾﻮش ﺑﺎزﻧﮕﺸﺖ، ﭘﻞ را وﯾﺮان ﮐﻨﻨﺪ. دﻟﯿﻞ اﯾﻦ ﻓﺮﻣﺎن دارﯾﻮش اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد، اﮔﺮ زودﺗﺮ از 30روز ﺑﻪ ﺳﮑﺎﻫﺎ رﺳﯿﺪه و آﻧﻬﺎ را ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﻨﺪ، ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻇﺮف ﻣﺪت۳۰ روز دﯾﮕﺮ از ﻫﻤﯿﻦ راه ﺑﺎزﮔﺮدد. وﻟﯽ اﮔﺮ ﻣﺪت ﺑﯿﺸﺘﺮي ﻣﺠﺒﻮر ﺑﺎﺷﺪ دﻧﺒﺎل آﻧﻬﺎ ﮐﻨﺪ، آﻧﮕﺎه درﯾﺎي ﺳﯿﺎه را دور زده اﺳﺖ و ﻧﯿﺎزي ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎزﮔﺮدد، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ از راه ﻗﻔﻘﺎز ﺑﻪ اﯾﺮان ﺑﺎزﮔﺮدد.
و اﯾﻦ ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ اوج آﮔﺎﻫﯽﻫﺎي ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه اﯾﺮان و ﻣﺸﺎوراﻧﺶ از وﺿﻌﯿﺖ ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎﯾﯽ ﺟﻬﺎن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. دﺳﺘﻮر ﺗﺨﺮﯾﺐ ﭘﻞ ﻧﯿﺰ ﺑﺪﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻗﻮام وﺣﺸﯽ راﻫﯽ ﺑﺮاي ﻧﻔﻮذ ﻧﯿﺎﺑﻨﺪ. و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه در زﻣﺎن ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه، ﺑﻪ ﭘﻞ داﻧﻮب ﺑﺎزﮔﺸﺖ. اﻟﺒﺘﻪ آﻧﭽﻪ ﻫﺮودوت ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ دارﯾﻮش در ﺗﻠﻪ ﺳﮑﺎﻫﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪه و ﺗﺮﺟﯿﺢ دارﯾﻮش ازﺳﮑﺎﻫﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ و اﺳﺎرت ﺷﺎه آﻧﺎن را ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻣﯽدﻫﺪ. ﻫﯿﭻ دﻟﯿﻠﯽ ﻧﺪارد ﮐﻪ دارﯾﻮش ﺑﯽﺟﻬﺖ ﻗﻮﻣﯽ را زﯾﺮ ﭼﯿﺮﮔﯽ ﺧﻮد ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺒﻮده اﺳﺖ و ﻧﻘﺶ ﺷﺎﻫﯽ را ﺑﮑﺸﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ اﺳﯿﺮ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ.
ﺳﻔﺮ دارﯾﻮش ﺑﻪ اروﭘﺎ ﻋﻼوه ﺑﺮ دور ﮐﺮدن اﻗﻮام ﺳﮑﺎﯾﯽ از ﻣﺮزﻫﺎ و دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﺎدن و ﺟﻨﮕﻠﻬﺎي ﺷﻤﺎل درﯾﺎي ﺳﯿﺎه، ﮐﻪ اﻫﺪاف اﺑﺘﺪاﯾﯽ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﻮدﻧﺪ، دﺳﺘﺎوردﻫﺎي ﺑﺰرگ دﯾﮕﺮي ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ. ﻫﻤﻪ ﺟﺰاﯾﺮ درﯾﺎي اژه و ﻣﺪﯾﺘﺮاﻧﻪ و دوﻟﺖﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﺗﺮاﮐﻪ و ﻣﻘﺪوﻧﯿﻪ و ﺑﺴﯿﺎري از دوﻟﺖ – ﺷﻬﺮﻫﺎي ﯾﻮﻧﺎن از دﯾﺪن ﻫﯿﺒﺖ و ﺑﺰرﮔﯽ دارﯾﻮش و ﺳﭙﺎﻫﺶ ﭼﻨﺎن ﺗﺎﺛﯿﺮ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﺎه ﭘﯿﻤﺎن ﺻﻠﺢ و دوﺳﺘﯽ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮده و ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر ﺧﻮد را زﯾﺮ ﭘﺮﭼﻢ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﻗﺮار دادﻧﺪ. اﻟﺒﺘﻪ رﻓﺘﺎر دارﯾﻮش ﺑﺎ آﻧﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ رﻓﺘﺎر ﺑﺎ ﮐﺸﻮرﻫﺎي آﺳﯿﺎ ﻧﺒﻮد. ﭼﺮاﮐﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻔﺘﯿﻢ، ﮐﻮروش و دارﯾﻮش ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﮔﺸﻮدن اروﭘﺎ ﻧﺒﻮدﻧﺪ.
و وﻗﺘﯽ اﻣﭙﺮاﺗﻮري ﺑﺎ اروﭘﺎ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺷﺪ، ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﺎن ﺑﻪ دﻧﺒﺎل رواﺑﻂ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎ آن ﺑﻮدﻧﺪ. اﯾﻦ ﺳﻔﺮ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ رﺳﻤﺎ ﻗﺮاردادﻫﺎﯾﯽ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه و ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد آن ﻫﻤﻪ دوﻟﺘﻬﺎي اروﭘﺎﯾﯽ )ﺑﻪ ﺟﺰ آﺗﻦ و اﺳﭙﺎرت( ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ﺧﻮدﻣﺨﺘﺎري ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻪ زﯾﺮ ﭘﺮﭼﻢ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺑﺮوﻧﺪ. و اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﺑﻪ ﺳﻮد آﻧﺎن ﺑﻮد .(۱)
ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﮐﺎرﻫﺎي ﻋﻤﺮاﻧﯽ ﺧﻮد را دﻧﺒﺎل ﮐﺮد. وﻟﯽ ﻣﺪﺗﯽ ﺑﻌﺪ ﺳﻔﺮ دور و درازي ﺑﻪ ﺷﺮق ﮐﺮده و ﻣﺮدﻣﺎن ﺟﻠﮕﻪ ﺳﻨﺪ(۲) را ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮدار ﺧﻮﯾﺶ ﺳﺎﺧﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﺴﯿﺮ ﮐﺸﺘﯿﺮاﻧﯽ دوﻟﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽ دارﯾﻮش ﺑﺰرگ، ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪ. از ﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﻠﯿﺞ ﭘﺎرس و از ﺧﻠﯿﺞ ﭘﺎرس ﺑﻪ درﯾﺎي ﺳﺮخ و رود ﻧﯿﻞ و ﺳﭙﺲ ﻣﺪﯾﺘﺮاﻧﻪ. دارﯾﻮش در ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺳﮑﺎﻫﺎ ﮐﺘﯿﺒﻪاي ﻧﮕﺎﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﺮودوت از آن آﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽدﻫﺪ و ﮔﺰارشﻫﺎﯾﯽ ﻧﯿﺰ از وﺟﻮد آن ﺗﺎ ﺳﺪه 19 وﺟﻮد دارد. وﻟﯽ ﮔﻮﯾﺎ ﺳﭙﺲ ﻧﺎﺑﻮد ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ.
ﮐﺮدار دﯾﮕﺮ دارﯾﻮش ﻧﻈﺎرت ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺮ اوﺿﺎع ﯾﻬﻮدﯾﺎن اورﺷﻠﯿﻢ ﺑﻮد. ﮔﺮوﻫﯽ از ﯾﻬﻮدﯾﺎن در ﭘﯽ ﺑﺮﭘﺎﯾﯽﭘﺎدﺷﺎﻫﯽ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ دوران داوود ﺑﻮدﻧﺪ. دارﯾﻮش ﭘﺲ از ﭘﯽ ﺑﺮدن ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎ ﯾﮏ واﮐﻨﺶ ﺗﻨﺪ، ﯾﮏ ﺧﺎﺧﺎم اﻋﻈﻢ ﯾﻬﻮدي ﮐﻪ از ﺳﻮﯾﯽ ﻣﻮرد اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺑﻮد و از ﺳﻮي دﯾﮕﺮ از ﻧﻔﻮذ زﯾﺎدي در ﻣﯿﺎن ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﺑﺮﺧﻮردار ﺑﻮد را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار ﯾﻬﻮدﯾﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد. در ﺳﺎﯾﻪ دوﻟﺖ دارﯾﻮش وﺟﺎﻧﺸﯿﻨﺎﻧﺶ، ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻮروش از ﻧﺎﺑﻮدي ﺣﺘﻤﯽ ﻧﺠﺎت ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﯾﮑﭙﺎرﭼﮕﯽ رﺳﯿﺪه و ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ آراﻣﺶ در ﮐﻨﺎر ﻫﻢ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
در ﺣﺪود ﺳﺎل 498 پ.م آﺗﻦ و اﺳﭙﺎرت ﮐﻪ ﺧﻮد را در ﺟﻬﺎن ﻣﻨﺰوي ﻣﯽدﯾﺪﻧﺪ،(۳) ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮايﮔﺴﺘﺮش ﻗﺪرت ﺧﻮد ﮐﺮدﻧﺪ. ﻣﺎﺟﺮاي ﺷﻮرش اﯾﻮﻧﯽ در زﻣﺎن دارﯾﻮش را ﻫﺮودوت ﺑﻪ ﺗﻔﺼﯿﻞ ﺑﺎ ﺷﺎخ وﺑﺮگ ﻓﺮاوان در ﮐﺘﺎب ﭘﻨﺠﻢ و ﺷﺸﻢ ﺧﻮد ﺷﺮح ﻣﯽدﻫﺪ. ﺑﺮ اﺳﺎس داﺳﺘﺎنﻫﺎي او دو دﻟﯿﻞ ﻋﻤﺪه ﺑﺮاي اﯾﻦ ﺷﻮرش ﺑﺰرگ وﺟﻮد داﺷﺖ. ﻧﺨﺴﺖ اﺧﺘﻼﻓﺎت آﺗﻦ و اﺳﭙﺎرت ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻫﺮ دو ﻫﯿﺌﺖﻫﺎﯾﯽ در ﺷﮑﺎﯾﺖاز دﯾﮕﺮي ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ آرتافِرن ﺷﻬﺮﺑﺎن ﺳﺎرد و ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻣﻘﺎم دوﻟﺘﯽ در آﺳﯿﺎي ﺧُﺮد ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ.
ﭼﻮن ﻫﯿﺌﺖ اﺳﭙﺎرﺗﯽ زودﺗﺮ آﻣﺪه ﺑﻮد، آرﺗﺎﻓﺮن را ﺑﺎورﻣﻨﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﮐﻪ آﺗﻨﯿﺎن ﺳﺮﮔﺮم ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﻫﺴﺘﻨﺪ. و آﺗﻨﯿﺎن ﻫﺮﭼﻪ ﮐﺮدﻧﺪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ اﺗﻬﺎﻣﯽ دروغ اﺳﺖ و ﻫﺪف اﺳﭙﺎرتﻫﺎ از آن ﭼﯿﺰي ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ ﭼﯿﺮﮔﯽ ﺑﺮ آﺗﻦ. ﭘﺲ ﺷﻬﺮﺑﺎن ﻓﺮﻣﺎن داد ﺗﺎ آﺗﻨﯿﺎن ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن اﺳﭙﺎرتﻫﺎ را در ﺷﻬﺮ ﺑﭙﺬﯾﺮﻧﺪ و روش ﺧﻮد را اﺻﻼح ﮐﻨﻨﺪ. اﯾﻦ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﻮرد ﭘﺬﯾﺮش آﺗﻦ ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺖ. و ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺟﺮﻗﻪ ﺑﻮد. وﻟﯽ ﺑﺎزﯾﮕﺮ اﺻﻠﯽ اﯾﻦ روﯾﺪاد آرﯾﺴﺘﺎﮔﻮراس ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﺷﻬﺮ میلِت ﺑﻮد. او از ﭘﯿﺶ ﺗﻼش ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﺷﻮرﺷﯽ ﺑﺰرگ در ﻣﻨﻄﻘﻪ اﯾﺠﺎد ﮐﺮده و ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻫﻤﻪ اﯾﻮﻧﯽ را زﯾﺮ ﮐﻨﺘﺮل ﺧﻮد ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ.
ﻣﻨﺘﻬﺎ او اﻫﺪاف ﺷﺨﺼﯽ و ﺧﻮدﺧﻮاﻫﺎﻧﻪي ﺧﻮد را ﭘﺸﺖ ﺷﻌﺎر « آزادي اﯾﻮﻧﯽ » ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد. آرﯾﺴﺘﺎﮔﻮراس ﻫﺮﭼﻪ ﮐﺮد ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﭘﺎدﺷﺎه و ﺑﺰرﮔﺎن اﺳﭙﺎرت را ﺑﺎ ﺧﻮد ﻫﻤﺮاه ﮐﻨﺪ و درﺳﺖ در اﯾﻦ زﻣﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ آﺗﻦ ﻓﺮﻣﺎن ﺷﻬﺮﺑﺎن را ﻧﭙﺬﯾﺮﻓﺖ. ﭘﺲ آرﯾﺘﺎﮔﻮراس ﺷﻌﺎر آزادي ﯾﻮﻧﯽﻧﮋادﻫﺎي ﻫﻢﺗﺒﺎر آﺗﻨﯿﺎن را ﻣﻄﺮح ﮐﺮد. ﺳﭙﺲ ﻣﺎﻣﻮران او ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺷﻮرﺷﯿﺎن و اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن ﻗﺒﺮس و ﮐﺎرﯾﻪ ﻧﯿﺰ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ در ﺳﺎل 498ﭘﯿﺶ از ﻣﯿﻼد ﯾﮏ اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ در دور ﺗﺎ دور درﯾﺎي اژه و ﻣﺪﯾﺘﺮاﻧﻪ اﯾﺠﺎد ﺷﺪ. ﺟﻨﮓ را ﻧﯿﺰ آﻧﺎن آﻏﺎز ﮐﺮدﻧﺪ و ﭘﺲ از اﻋﻼم اﺳﺘﻘﻼل ﺧﻮد، ﺑﺎ ﯾﻮرش ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ از ﻃﺮﯾﻖ درﯾﺎ و ﺧﺸﮑﯽ ﺑﻪ ﻟﯿﺪﯾﻪ ﯾﻮرش ﺑﺮده و ﺳﺎرد را ﺗﺼﺮف ﮐﺮده و آﻧﺮا در آﺗﺶ ﺳﻮزاﻧﺪﻧﺪ.
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . ن.ﺑﺨﺘﻮرﺗﺎش در ﮐﺘﺎب ﺧﻮد ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺟﻬﺎن دﺳﺘﻮر ﻣﯽﻧﻮﺷﺖ، ﺑﻪ دارﯾﻮش ﻟﻘﺐ »ﭘﺪر اﺳﺘﺮاﺗﮋي« را ﻣﯽدﻫﺪ .
۲ . ﮐﻪ داراي ﺑﻨﺪرﮔﺎه و ﺗﻤﺪن ﺷﻬﺮي ﺑﻮدﻧﺪ.
۳ . ﺟﺰ اﯾﻦ دو ﺷﻬﺮ و اﻟﺒﺘﻪ ﮐﺎرﺗﺎژ، ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﻣﺘﻤﺪن در زﯾﺮ ﭘﺮﭼﻢ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺷﻮش ﺑﻮد.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ارسالها: 6368
#75
Posted: 15 Sep 2014 18:46
دارﯾﻮش ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ از اوﺿﺎع دﯾﮕﺮ ﻧﻘﺎط ﮐﺸﻮر ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪه و ﮐﺎرﻫﺎي ﻋﻤﺮاﻧﯽ و ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽاش را ﻧﯿﺰﺗﮑﻤﯿﻞ ﮐﺮد، ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻏﻮل آﺳﺎي ﺟﻨﮕﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ راه اﻧﺪاﺧﺖ. اﯾﻮﻧﯿﺎن و ﻗﺒﺮﺳﯿﺎن در ﺟﻠﻮ و ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﭘﺸﺖ ﺳﺮ آﻧﺎن، اﺗﺤﺎدﯾﻪ ﺿﺪ اﯾﺮاﻧﯽ را ﺗﺸﮑﯿﻞ داده ﺑﻮدﻧﺪ. و از اﯾﻦ ﺳﻮ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﺟﻬﺎﻧﺸﻤﻮل ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از ﺑﯿﺶ از ۲۳ ﻣﻠﺖ از ﺳﺮاﺳﺮ اﻣﭙﺮاﺗﻮري.
اﯾﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﮔﺮدآوري ﺷﺪه، در ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ در آﺳﯿﺎي ﺧُﺮد ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﺷﺪه وﺳﭙﺲ ﺟﻨﮓ آﻏﺎز ﺷﺪ. از اﯾﻦ زﻣﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﻨﻨﺪه ﺟﻨﮓ ﺑﻪ ﺷﯿﻮهاي ﻧﻮﯾﻦ ﻫﺴﺘﯿﻢ. دﯾﮕﺮ ﺷﺎه ﺗﻮان و اﻧﮕﯿﺰه ﺟﻨﮕﯿﺪن در ﮐﻨﺎر ﺳﺮﺑﺎزان را ﻧﺪارد. ﭘﺲ در ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﺑﻠﻨﺪ از روي ﺗﺨﺖ ﺷﺎﻫﯽ ﻣﯿﺪان ﺟﻨﮓ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﭘﯿﺸﯿﻨﻪ ﻧﺪاﺷﺖ.
ﻣﺴﺌﻠﻪ دﯾﮕﺮ ﮐﻢاﻫﻤﯿﺖ ﺷﺪن ﻧﻘﺶ ﺳﭙﺎه ﺟﺎوﯾﺪان اﺳﺖ. اﮐﻨﻮن ﻫﺪف ﺟﺎوداﻧﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭘﺪاﻓﻨﺪ اﺳﺖ ﺗﺎ ﯾﻮرش و در ﮐﻨﺎر ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه وﻇﯿﻔﻪ ﺟﺎﻧﺴﭙﺎري او را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه دارﻧﺪ. از اﯾﻦ زﻣﺎن ﺷﻤﺎر ﻧﻔﺮات اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺟﺎم ﺟﻨﮓ را آﺷﮑﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻧﻪ دﻻوري ﺳﺮﺑﺎزان و ﺗﺎﮐﺘﯿﮏ ﻫﺎي ﺟﻨﮕﯽ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪاﻧﻪ.
ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن اﯾﺮان از زﻣﯿﻦ و درﯾﺎ ﺑﻪ اﯾﻮﻧﯽ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮده و ﺟﻨﮓ ﺑﺰرﮔﯽ در آﻧﺠﺎ رخ داد. ﻣﻘﺎوﻣﺖ دﺷﻤﻨﺎن اﯾﺮان ﺧﻮب ﺑﻮد وﻟﯽ ﭼﯿﺰي ﺟﺰ ﺷﮑﺴﺖ ﻧﺼﯿﺒﺸﺎن ﻧﺸﺪ. ﻓﯿﻨﯿﻘﯽﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺗﻮان در ﺟﻨﮓ درﯾﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ. و ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن و ﻗﺒﺮﺳﯽﻫﺎ وارون آﻧﭽﻪ ﭘﯿﺸﺒﯿﻨﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ در درﯾﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮردﻧﺪ. ﺟﻨﮓ ﺑﺰرگ ﺑﻌﺪي در ﻣﺎرﺳﯿﺎس ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﺎز ﻫﻢ ﺷﮑﺴﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻓﺮﺟﺎم ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﺑﻮد.
ارﺗﺶ اﯾﺮان ﺑﺪون ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺟﺪي و ﺑﺪون ﺗﻠﻔﺎت در ﺧﻮر ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﻓﺘﺢ ﺟﺰاﯾﺮ درﯾﺎي اژه ﭘﺮداﺧﺖ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎيﭘﺎرﺳﯿﺎن ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺳﺎرد و ﻟﯿﺪﯾﻪ را ﺑﺎزﭘﺲ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ. ﺳﭙﺲ ﻧﻮﺑﺖ آن رﺳﯿﺪ ﺗﺎ ﺷﻬﺮﻫﺎي اﻋﻼم اﺳﺘﻘﻼل ﮐﺮده اﯾﻮﻧﯽ و ﮐﺎرﯾﻪ ﺑﺎزﮔﺮدﻧﺪ. در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن ﺳﺨﺖﺗﺮﯾﻦ ﻧﺒﺮدﻫﺎ ﺑﺮاي ﺑﺎزﭘﺲ ﮔﯿﺮي میلِت (ﮐﻪ آرﯾﺴﺘﺎﮔﻮراس آﻧﺮا رﻫﺎ ﮐﺮده و ﮔﺮﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮد) و ﮐﺎرﯾﻪ روي داد. رﻫﺒﺮان ﺗﻮﻃﺌﻪ و ﺧﺎﺋﻨﺎن ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ﻫﺮﭼﻨﺪ در ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮارد ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ از ﮐﺸﺘﻦ ﺷﻮرﺷﯿﺎن ﺧﻮدداري ﺷﻮد.
آزاديﻫﺎي اﯾﻮﻧﯽ ﻧﺴﺒﺘﺎ از دﺳﺖ رﻓﺖ و ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺳﻔﺖ و ﺳﺨﺘﯽ ﺑﺮ آﻧﺎن ﺗﺤﻤﯿﻞ ﺷﺪ. ﺷﺪت ﺿﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ، اﯾﻮﻧﯽﻫﺎ ﺟﺮات ﺗﮑﺎن ﺧﻮردن ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. در ﻗﺒﺮس ﻧﯿﺰ ﺑﻪ زودي ﺷﻮرﺷﯿﺎن ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺷﺪﻧﺪ. ارﯾﺴﺘﺎﮔﻮراس ﮐﻪ از آﺳﯿﺎ ﻓﺮار ﮐﺮده و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺑﺮاي ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ در ﺗﺮاﮐﯿﻪ ﺑﻮد، در ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪ .
ﻫﯿﺴﺘﯿﻪ (ﺷﻬﺮﺑﺎن ﭘﯿﺸﯿﻦ) ﺳﺎرد ﮐﻪ ﭼﻨﺪي در ﺷﻮش در ﮐﻨﺎر ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺑﻮد و در زﻣﺎن ﺷﻮرش ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺷﺎه ﺑﺮاي آرام ﮐﺮدن ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ اﻋﺰام ﺷﺪه ﺑﻮد، ﺳﭙﺎﻫﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮد ﻓﺮاﻫﻢ آورده و ﺣﺘﺎ ﭘﺲ از ﺑﺎزﮔﺸﺘﻦ اﯾﻮﻧﯽ ﺑﻪ داﻣﻦ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﻫﻤﭽﻮ دزدان درﯾﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻏﺎرت ﻣﯽﭘﺮداﺧﺖ. وﻟﯽ او ﻧﯿﺰ در ﭘﺎﯾﺎن اﺳﯿﺮ ﺷﺪ و آرﺗﺎﻓﺮن (ﺷﻬﺮﺑﺎن ﻧﻮ) ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ اﮔﺮ او را زﻧﺪه ﺑﻪ ﺷﻮش ﺑﻔﺮﺳﺘﺪ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺮدي ﺑﺎﮐﻔﺎﯾﺖ ﺑﻮد ، دارﯾﻮش از ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺟﺎﻧﺶ ﺻﺮفﻧﻈﺮ ﻣﯽﮐﺮد، ﺷﺨﺼﺎ او را در ﺳﺎرد ﮐﺸﺘﻪ و ﺳﺮش را ﺑﺮاي ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﻓﺮﺳﺘﺎد.
و آﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻫﺮودوت ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه دﺳﺘﻮر داد ﺳﺮ او را ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﺧﺎك ﺑﺴﭙﺎرﻧﺪ.ﺑﺎز ﺑﯿﻨﻨﺪه اﯾﻦﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ دوﻟﺖ – ﺷﻬﺮﻫﺎ و ﺳﺮزﻣﯿﻨﻬﺎي اروﭘﺎﯾﯽ ﭘﯿﺎم آﺷﺘﯽ و ﺻﻠﺢ و دوﺳﺘﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﺎه اﯾﺮان ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻨﺪ و آﺗﻦ و اﺳﭙﺎرت دوﺑﺎره ﻣﻨﺰوي ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. ﺷﮕﻔﺖ آﻧﮑﻪ ﺑﺮﺧﯽ از اﯾﻦ ﻃﻼﯾﻪداران آزادي اﯾﻮﻧﯽ ﭘﺲ از اﯾﻨﮑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪاي از ﺷﻮرش ﺧﻮد ﻧﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﻮي ﺳﯿﺴﯿﻞ رﻓﺘﻪ و ﺑﻪ دزدي در درﯾﺎﻫﺎ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#76
Posted: 15 Sep 2014 21:03
افســانه مـاراتـن
ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم ﺟﻬﺎن ﺑﺎ اﺻﻄﻼح ﻣﺎراﺗﻦ آﺷﻨﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﺒﺎرﺗﺴﺖ از ﻣﺴﺎﺑﻘﻪي دوي اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ. اﻟﻤﭙﯿﮏ ﯾﮏﻣﺴﺎﺑﻘﻪي ورزﺷﯽ در ﯾﻮﻧﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺳﺪهﻫﺎ ﺗﻮﻗﻒ از 1986دوﺑﺎره در ﺳﻄﺤﯽ ﺟﻬﺎﻧﯽ آﻏﺎز ﺷﺪ. در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت اﻟﻤﭙﯿﮏ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ در دﺷﺘﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم اﻟﻤﭗ اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﺪ، ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد ﯾﮏ اﻓﺴﺎﻧﻪ، ﯾﮏ رﺷﺘﻪ ورزﺷﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم دو ﻣﺎراﺗﻦ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺮﮐﺖﮐﻨﻨﺪﮔﺎن در آن ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﺴﯿﺮي در ﺣﺪود 30 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ را ﻣﯽدوﯾﺪﻧﺪ.
30ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ، ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﯿﺎن ﻣﺎراﺗﻦ در ﮐﺮاﻧﻪ ﻣﺪﯾﺘﺮاﻧﻪ و ﻣﺤﻞ ﮔﺮدﻫﻤﺎﯾﯽ ﻣﺮدم در ﻣﯿﺪان اﺻﻠﯽ ﺷﻬﺮ آﺗﻦ ﺑﻮد.
اﻓﺴﺎﻧﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ در ﺟﺮﯾﺎن ﺟﻨﮕﯽ ﻣﯿﺎن ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﭘﺮﺷﻤﺎر دارﯾﻮش ﺑﺰرگ و اﺗﺤﺎدﯾﻪ آﺗﻦ واﺳﭙﺎرت، در ﺳﺎل 490 پ.م ﯾﻮﻧﺎﻧﯽﻫﺎ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﺎراﺗﻦ ﭘﯿﺮوز ﺷﺪﻧﺪ. و دارﯾﻮش ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ ﭘﺬﯾﺮش ﺷﮑﺴﺖو ﻋﻘﺐﻧﺸﯿﻨﯽ ﮔﺸﺖ. ﭘﺲ از اﯾﻦ ﭘﯿﺮوزي، ﯾﮏ ﻓﺮد آﺗﻨﯽ ﻣﺴﺎﻓﺖ 30 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮي ﻣﺎراﺗﻦ ﺗﺎ ﻣﯿﺪان اﺻﻠﯽ ﺷﻬﺮ آﺗﻦ را ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﭘﯿﻤﻮده و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﻓﺮﯾﺎد زد «آﻧﻬﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮردﻧﺪ».
ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ اﺷﺎره ﺷﺪ، دارﯾﻮش در ﺟﻨﮓﻫﺎي ﺑﺰرگ اﯾﻮﻧﯽ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ارﺗﺶ ﻏﻮلﭘﯿﮑﺮ ﺧﻮد ﭘﯿﺮوز ﺷﺪهﺑﻮد. ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺳﯿﻞ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدات ﻫﻢﭘﯿﻤﺎﻧﯽ از ﺳﻮي دوﻟﺖﻫﺎي اروﭘﺎﯾﯽ ﺑﻪ درﺑﺎر ﺷﻮش ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه و ﺗﻨﻬﺎ آﺗﻦ و اﺳﭙﺎرت ﺑﺮﺟﺎي ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ. در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﯿﻨﻨﺪه دو دﺳﺘﮕﯽ ﻣﯿﺎن ﺑﺰرﮔﺎن آﺗﻦ ﻫﺴﺘﯿﻢ. ﮔﺮوﻫﯽ رﺳﻤﺎ اﻋﻼم ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي دﺷﻤﻨﯽ ﺑﺎ اﺳﭙﺎرت، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺷﺎه ﺑﺰرگ (آﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﻬﺎ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ) ﻫﻢﭘﯿﻤﺎن ﺷﺪ.
وﻟﯽ ﮔﺮوه دﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻣﻮﮐﺮاﺳﯽ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮدﻧﺪ، ﻧﻈﺮي وارون آن داﺷﺘﻪ و ﺧﻮاﻫﺎن ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﺎ اﺳﭙﺎرت ﺑﺮ ﺿﺪ اﯾﺮان ﺑﻮدﻧﺪ. در اﯾﻦ زﻣﺎن ﻫﯿﭙﯿﺎس ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي آﺗﻦ ﮐﻪ ﻫﻮادار اﯾﺮان ﺑﻮد ﺳﺮﻧﮕﻮن ﮔﺸﺘﻪ و ﺑﻪ اﯾﺮانآﻣﺪه ﺑﻮد. او و دﯾﮕﺮ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﻣﻘﯿﻢ ﺷﻮش ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﯾﮏ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﻣﻬﺎﺟﺮ ﺑﺰرگ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽدادﻧﺪ رﺳﻤﺎ از ﺷﺎه ﺑﺰرگ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺗﺎ از ﺟﻨﺎح ﻫﻮادار اﯾﺮان در آﺗﻦ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ. دارﯾﻮش ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺷﺎﯾﺪ 72 ﺳﺎل ﺳﻦ داﺷﺖ ﺑﻪ داﻣﺎد ﺧﻮد ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺮدوﻧﯿﻪ دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ آﺗﻦ را از راه درﯾﺎ ﻣﺤﺎﺻﺮه ﮐﻨﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﻫﻢﭘﯿﻤﺎﻧﯽ ﺑﺎ اﯾﺮان ﺧﻮد را در ﺧﻄﺮ دﯾﺪه و ﻣﻮﺿﻊﺷﺎن ﺗﻀﻌﯿﻒ ﻣﯽﺷﺪ.
وﻟﯽ آﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻫﺮودوت ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ :
ﻧﯿﺮوي ﻣﺮدوﻧﯿﻪ دﭼﺎر ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ ﺳﻬﻤﮕﯿﻦ در آﮐﺎﻧﺘﻪ و در ﮐﻨﺎر ﮐﻮﻫﻬﺎي آﺗﻮس ﺷﺪه و ﺑﺨﺶ ﺑﺰرﮔﯽ از ﺳﭙﺎﻫﺶاز ﻣﯿﺎن رﻓﺖ و ﻓﻘﻂ ﺗﻮاﻧﺴﺖ اﻗﻮاﻣﯽ از آن ﺑﺨﺶ را ﺑﻪ زﯾﺮ ﻓﺮﻣﺎن ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺑﺒﺮد. ﯾﮑﺴﺎل ﺑﻌﺪ ﻧﯿﺮوي درﯾﺎﯾﯽ اﯾﺮان ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺪ ﻧﺎو ﺟﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ داﺗﯿﺲ از ﻣﺎد، از راه درﯾﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺗﻦ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد و آن را ﺑﻪ ﻣﺤﺎﺻﺮه درﯾﺎﯾﯽ درآورد.
ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺮودوت در راه ﮔﺬﺷﺖ از ﺟﺰﯾﺮه دﻟﻮس ﻣﺮدﻣﺎن اﯾﻦ ﺟﺰﯾﺮه از ﺗﺮس اﯾﺮاﻧﯿﺎن راه ﻓﺮار ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ وﻟﯽ ﭘﯿﻐﺎﻣﺒﺮان داﺗﯿﺲ ﺑﻪ ﻣﺮدم ﺷﻬﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﭘﯿﻐﺎم دادﻧﺪ:
« اي ﻣﺮدﻣﺎن ﻣﻘﺪس، از ﭼﻪ ﻣﯽﮔﺮﯾﺰﯾﺪ؟ ﺷﻤﺎ درﺑﺎره ﻣﻦ ﺗﺼﻮري ﻧﺎدرﺳﺖ دارﯾﺪ. زﯾﺮا ﭘﺎدﺷﺎه ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﯽ داده اﺳﺖ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن آﻧﺮا ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ و ﻣﻦ ﺧﻮد ﻧﯿﺰ دﻻﯾﻠﯽ دارم ﮐﻪ ﻏﯿﺮ از اﯾﻦ رﻓﺘﺎري ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﮐﺮد. وﻟﯽ اﯾﻦ اﺳﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﭘﺎدﺷﺎه : "ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ دو ﺧﺪاي ﻓﺮﺧﻨﺪه در آن ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪه ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎك و ﻧﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﮐﻨﺎن آن آﺳﯿﺒﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ رﺳﺎﻧﺪ." ﭘﺲ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺮدﯾﺪ و ﺑﻪ زراﻋﺖ در ﺳﺮزﻣﯿﻦﺧﻮد ﺳﺮﮔﺮم ﺷﻮﯾﺪ. »
و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ دﺳﺘﻮر داﺗﯿﺲ، ﺗﺸﺮﯾﻔﺎﺗﯽ دﯾﻨﯽ ﺑﺮاي ﻣﻌﺒﺪ ﻣﻘﺪس و ﺳﺮﺷﻨﺎس دﻟﻮس اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ اﺣﺘﺮام اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺑﻪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﻧﯿﺰ اﺛﺒﺎت ﺷﻮد. اﺳﭙﺎرت ﺧﻮد را درﮔﯿﺮ ﻣﺎﺟﺮا ﻧﮑﺮد. آﻧﺎن ﺑﻪ ﭘﯿﻐﺎﻣﺒﺮان آﺗﻨﯽ ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺷﺘﺎﻓﺖ وﻟﯽ در ﻋﻤﻞ آﻧﻘﺪر دﯾﺮ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎر رﺳﯿﺪﻧﺪ. ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن داﺗﯿﺲ ﻧﯿﺰ ﮐﺎري ﺑﺎ ﺷﻬﺮﻫﺎي دﯾﮕﺮ از ﺟﻤﻠﻪ اﺳﭙﺎرت ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ. و ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻫﺪف ﭼﯿﺮﮔﯽ ﺑﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻧﺒﻮد.
ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ درﮔﯿﺮي ﺑﺎ ﻣﺮدﻣﺎن ارﯾﺘﺮه در ﯾﻮﻧﺎن روي داد ﮐﻪ ﺑﻪ اﺳﺎرت ﺟﻨﮕﺠﻮﯾﺎن آﻧﺎن اﻧﺠﺎﻣﯿﺪ. وﻟﯽ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎهاز ﻣﺠﺎزات آﻧﺎن درﮔﺬﺷﺘﻪ و آﻧﺎن را در35 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮي ﺷﻮش در ﮐﻨﺎر ﯾﮏ ﭼﺎه ﻧﻔﺖ ﮐﻪ ﮐﺎر ﺣﻔﺎري درآﻧﺠﺎ اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﺪ، اﺳﮑﺎن داد. ﺑﺮاي آﻧﮑﻪ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ راﺳﺘﯽ را از درون ﻧﻮﺷﺘﺎر ﭘﺮ از اﻓﺴﺎﻧﻪ و ﮔﺰاﻓﻪي ﻫﺮودوت ﺑﯿﺮون ﺑﮑﺸﯿﻢ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎي ﯾﻮﻧﺎن آﺷﻨﺎ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﺷﺒﻪ ﺟﺰﯾﺮه آﺗﯿﮏ ﮐﻪ ﺷﻬﺮ آﺗﻦ در آن ﻗﺮار دارد از ﺳﻪ ﺳﻮي ﺷﺮق، ﻏﺮب و ﺟﻨﻮب در ﮐﻨﺎر درﯾﺎﺳﺖ. ﻧﯿﺮوي درﯾﺎﯾﯽ اﯾﺮان ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ داﺗﯿﺲ از ﺳﻮي ﺷﺮق ﺑﻪ آﺗﯿﮏ ﯾﻮرش ﺑﺮد.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ارسالها: 6368
#77
Posted: 15 Sep 2014 21:06
ﻫﻤﺎن ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺪان ﺳﺎﺣﻞ ﻣﺎراﺗﻦ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ و در ﮐﻨﺎر دﺷﺘﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺎراﺗﻦ ﻗﺮار داﺷﺖ. ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎﺳﺖ. ﭼﺮا ﺷﺮق؟ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ آﺗﻦ از ﺳﻮي ﻏﺮب ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻤﺘﺮي ﺑﺎ درﯾﺎ دارد . ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ اﮔﺮ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ در ﺳﺎﺣﻞ ﻣﺎراﺗﻦ ﭘﯿﺎده ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ 30 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ را ﻃﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ آﺗﻦ ﺑﺮﺳﻨﺪ. درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ در ﻏﺮب ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻤﺘﺮ ﺑﻮد.
و اﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎب از ﻧﻈﺮ اﺳﺘﺮاﺗﮋي ﺟﻨﮕﯽ ﻧﺎدرﺳﺖ اﺳﺖ. ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺮودوت ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ، ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ آﺗﻨﯽﻫﺎ ﺷﻬﺮ را رﻫﺎ ﮐﺮده و ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺎراﺗﻦ ﻣﯽرﺳﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﮕﺬارﻧﺪ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن اﯾﺮان اﺻﻼ ﺑﻪ ﺧﺎك آﺗﯿﮏ وارد ﺷﻮﻧﺪ. ﺟﻨﮕﯽ ﺳﺨﺖ آﻏﺎز ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ در آن در ﺟﺒﻬﻪ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﭘﯿﺮوزي ﺑﺎ اﯾﺮان و در دو ﺟﻨﺎح ﭼﭗ و راﺳﺖ ﭼﯿﺮﮔﯽ ﺑﺎ آﺗﻦ اﺳﺖ. در اﯾﻦ اوﺿﺎع اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻫﺮودوت ﭘﯿﺮوزي ﻏﯿﺮﻣﻨﺘﻈﺮه ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن را اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﮐﻪ ﺳﭙﺎه ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺑﻪ
ﺳﻮي درﯾﺎ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ و ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﺑﺮ ﻧﺎوﮔﺎن ﺧﻮد ﺳﻮار ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. وﻟﯽ ﺧﻮد ﻫﺮودوت ﺳﺮ ﻧﺦ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽدﻫﺪ.
او (هردوت) ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ :
« ﺷﺨﺼﯽ از ﯾﻮﻧﺎﻧﯽﻫﺎ در ﺑﻠﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ از آﺗﯿﮏ، ﺳﭙﺮي ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮدن آﺗﻦ از ﻣﺪاﻓﻊ را ﺑﻪ آﮔﺎﻫﯽ ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. »
اﮔﺮ ﺟﺮﯾﺎن ﺟﻨﮓ را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ در آن ﺑﺮﺗﺮي ﮐﺎﻣﻞ از آن ﯾﻮﻧﺎن ﻧﯿﺴﺖ، و ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮد ﻫﺮودوت را ﻣﻼك ﻗﺮار دﻫﯿﻢ ﮐﻪ ﯾﮏ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ در ﻣﯿﺎﻧﻪ ﺟﻨﮓ، ﺑﻪ ﺳﭙﺎه اﯾﺮان ﻋﻼﻣﺖ ﻣﯽدﻫﺪ، آﻧﮕﺎه ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ ﭘﯽ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺑﺮد ﮐﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن اﯾﺮان ﺑﻪ درﯾﺎ و ﺳﻮار ﺷﺪﻧﺸﺎن ﺑﺮ ﻧﺎوﮔﺎن، ﻧﻪ ﻋﻘﺐﻧﺸﯿﻨﯽ ﻧﺎﺷﯽ از ﯾﮏ ﺷﮑﺴﺖ، ﺑﻠﮑﻪ ﮐﺮداري اﺳﺖ ﺑﺮ اﺳﺎس ﯾﮏ اﺳﺘﺮاﺗﮋي ﺟﻨﮕﯽ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ. اﮔﺮ اﻧﺪﮐﯽ ﺑﺎ داﻧﺶ ﺟﻨﮓ و ﻧﻈﺎﻣﯽﮔﺮي آﺷﻨﺎ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﻋﻘﺐﻧﺸﯿﻨﯽ و ﺗﺮك ﻣﯿﺪان ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﺗﻔﺎوت دارد.
ﺷﮑﺴﺖ در ﻣﯿﺪان ﺟﻨﮓ راﺑﻄﻪي ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ و ﻧﯿﺮوﻫﺎ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮده و ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻮدﺳﺮ ﺷﺪن ﻧﯿﺮوﻫﺎ و ﭘﺮاﮐﻨﺪﮔﯽ و ﺑﯽﻧﻈﻤﯽ ﻣﯽﺷﻮد. وﻟﯽ ﺗﺮك ﻣﯿﺪان ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎن ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه اﻧﺠﺎم ﮔﯿﺮد، ﮐﺎﻣﻼ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ و ﻣﻨﻈﻢ اﺳﺖ. دﮐﺘﺮ ﻧﺼﺮتاﷲ ﺑﺨﺘﻮرﺗﺎش ﮐﻪ در زﻣﯿﻨﻪ داﻧﺶ ﺟﻨﮓ ﺳﺮﺷﻨﺎس ﺑﻮده اﺳﺖ، در ﮐﺘﺎﺑﺶ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﺳﺘﺮاﺗﮋﯾﮏ ﺑﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﺳﯿﺎﺳﯽ دوران ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ.
او ﺑﺎ ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮي از ﺳﺮﻧﺦﻫﺎي ﻫﺮودوت ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ اﻗﺪاﻣﺎت ﺳﭙﺎه اﯾﺮان از ﯾﻮرش ﺑﻪ ﻣﺎراﺗﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﻋﻘﺐﻧﺸﯿﻨﯽ و ﺗﺮك ﻣﯿﺪان و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻧﺎوﮔﺎن، ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ از ﯾﮏ ﻃﺮح اﺳﺘﺮاﺗﮋﯾﮏ ﺟﻨﮕﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﮐﻪ ﺳﭙﺎه اﯾﺮان ﺑﻪ ﻋﻤﺪ ﺑﻪ ﮐﺮاﻧﻪي دورﺗﺮ از آﺗﻦ ﯾﻮرش ﻣﯽﺑﺮد ﺗﺎ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﻣﺪاﻓﻊ آﺗﻦ را ﺑﻪ دورﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ از ﺷﻬﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.
در اﯾﻦ زﻣﺎن ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ ﻫﯿﭙﯿﺎس، ﻫﻮاداران اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن دوﻟﺖ آﺗﻦ، ﮐﻨﺘﺮل ﺷﻬﺮ را در دﺳﺖ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و آﻧﮕﺎه ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن اﯾﺮان ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ ﺑﻪ آﺗﻦ رﺳﯿﺪه و ﻗﺪرت را ﺑﻪ ﻫﯿﭙﯿﺎس ﻣﯽﺳﭙﺮدﻧﺪ.
و ﺑﺎز ﻣﯽﮔﺸﺘﻨﺪ. ﮔﺎم ﻧﺨﺴﺖ اﯾﻦ ﻃﺮح ﺑﺎ ﮐﺸﺎﻧﺪن ﻧﯿﺮوﻫﺎي آﺗﻦ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻣﯿﻠﺘﯿﺎد ﺑﻪ ﻣﺎراﺗﻦ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ دﻧﺒﺎل ﺷﺪ. ﺟﻨﮓ آﻏﺎز ﮔﺸﺘﻪ و ﺑﻪ اﻋﺘﺮاف ﺧﻮد ﻫﺮودوت ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺗﻦ از اﻓﺴﺮان ﺳﺮﺷﻨﺎس آﺗﻨﯽ در اﯾﻦ ﺟﻨﮓ ﺟﺎن ﺧﻮد را از دﺳﺖ دادﻧﺪ. ﻫﺮ ﻋﻤﻠﯿﺎت ﻧﻈﺎﻣﯽ، ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎﯾﯽ در ﺑﺮ دارد و اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻫﺮودوت ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ 7 ﮐﺸﺘﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽﻫﺎ اﻓﺘﺎده و 6 ﻫﺰار ﻧﻔﺮ از ﺳﺮﺑﺎزان ﺳﭙﺎه ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ.
و ﺷﮕﻔﺖ آﻧﮑﻪ ﺳﺨﻦ از ﻫﯿﭻ اﺳﯿﺮي ﻧﯿﺴﺖ. درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﯿﮏ ﻣﯽداﻧﯿﻢ، ﺷﮑﺴﺖ در ﻣﯿﺪان ﺟﻨﮓ ﺑﺮاﺑﺮ اﺳﺖ ﺑﺎ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﺳﯿﺮ از ﺳﭙﺎه ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮرده .ﺧﻮد ﻫﺮودوت در ﺟﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮ ﺳﺨﻦ دﯾﮕﺮ ﺧﻮد ﻣﺒﻨﯽ ﺑﺮ ﺷﮑﺴﺖ و ﻓﺮار ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن اﯾﺮان را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮده و ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ : « آﻧﺎن ﺳﻮار ﮐﺸﺘﯽ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ از راه ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮي ﺑﻪ آﺗﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ.»
اﯾﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﺮودوت درﺳﺖ اﺳﺖ. ﻣﻨﺘﻬﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﮐﻪ در ﻫﻤﺎن زﻣﺎن اﯾﻦ ﻧﻘﺸﻪ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻠﮑﻪ اﯾﻦ ﻧﯿﺰ ﯾﮏ ﻃﺮح از ﭘﯿﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد. ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﻣﺪاﻓﻊ آﺗﻦ در 30 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮي ﺷﻬﺮ ﺧﻮد ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺟﻨﮕﯿﺪه و ﺑﺴﯿﺎري از آﻧﺎن ﮐﺸﺘﻪ ﯾﺎ زﺧﻤﯽ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎﻗﯽ آﻧﺎن ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻧﺎﺷﯽ از ﺟﻨﮓ دﯾﮕﺮ ﺗﻮان ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ را ﻧﻤﯽداﺷﺘﻨﺪ. در اﯾﻦ زﻣﺎن ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن اﯾﺮان در ﻫﺮ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ اوﺿﺎع ﺷﻬﺮ آﺗﻦ ﻣﻨﺎﺳﺐ اﺳﺖ، ﺟﻨﮓ را ﻣﺘﺮاﮐﻪ ﮐﺮده و ﺑﻪ ﮐﺸﺘﯽﻫﺎ ﺑﺎز ﻣﯽﮔﺸﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﺒﻪ ﺟﺰﯾﺮه آﺗﯿﮏ را دور زده و از ﺳﻮي ﻏﺮب ﮐﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪاي اﻧﺪك ﺑﺎ ﺷﻬﺮ آﺗﻦ دارد ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﯾﻮرش ﺑﺮﻧﺪ.
اﯾﻦ ﻃﺮح ﺗﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﭘﯿﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ ﭘﯿﺶ رﻓﺖ. در اﯾﻨﺠﺎ آن داﺳﺘﺎن ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﯾﮏ آﺗﻨﯽ30 ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ را دوﯾﺪ ﺗﺎ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ، ﻧﯿﺰ رﻣﺰﮔﺸﺎﯾﯽ ﻣﯽﮔﺮدد. ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﮐﻪ او ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮد اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮردﻧﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد، آﻧﺎن ﻣﯽﺧﻮاﻫﻨﺪ از ﺳﻮي ﻏﺮب ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ. ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻤﯿﻦ اﻗﺪام ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎﻧﻪ او ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺠﺎت آﺗﻦ ﺷﺪ و دراﯾﻦ ﺻﻮرت ﺣﻖ او ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ﯾﮏ رﺷﺘﻪي ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم دوي ﻣﺎراﺗﻦ ﺑﻪ اﻟﻤﭙﯿﮏ ﯾﻮﻧﺎن اﻓﺰودﻧﺪ.
درﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﮔﺮ او دوﯾﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺧﺒﺮ ﭘﯿﺮوزي را ﺑﺪﻫﺪ، اﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ دﯾﻮاﻧﮕﯽ او را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ و ارزش زﯾﺎدي ﻧﺪارد. در اﯾﻦ زﻣﺎن ﺷﻬﺮ آﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻫﯿﭙﯿﺎس و اﭘﻮزﯾﺴﯿﻮن اﻣﯿﺪ داﺷﺘﻨﺪ در اﺧﺘﯿﺎر ﻫﻮاداران اﯾﺮان ﻗﺮار ﻧﮕﺮﻓﺖ و ﺷﺎﯾﺪ اﻗﺪام ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﯿﺰ آن دوﻧﺪه ﻣﺎراﺗﻦ ﺑﺮ آﻧﺎن ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮔﺬاﺷﺖ. از ﺳﻮي دﯾﮕﺮ ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ وارون آﻧﭽﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﻣﯽرﻓﺖ ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﻓﺮاوان ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ و اﻣﯿﺪ ﻫﻮاداران ﻫﯿﭙﯿﺎس ﺑﺮ ﺑﺎد رﻓﺖ. ﻧﺎوﮔﺎن اﯾﺮاﻧﯽ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ در ﻏﺮب آﺗﻦ رﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺷﻬﺮ ﻫﻤﭽﻨﺎن در دﺳﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺑﻮد. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﭼﻮن ﭘﯿﺶزﻣﯿﻨﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪي ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻃﺮح اﻧﺠﺎم ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد، از اﻧﺠﺎم آن ﺧﻮدداري ﮐﺮدﻧﺪ.
اﻣﺮوزه در داﻧﺶ ﻣﯿﺘﻮﻟﻮژي دﻻﯾﻞ رواﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ ﺷﮑﻞﮔﯿﺮي ﯾﮏ داﺳﺘﺎن اﺳﺘﻮرهاي ﯾﺎ اﻓﺴﺎﻧﻪاي در ﻣﯿﺎن ﯾﮏ ﻣﻠﺖ روﺷﻦ ﻣﯿﺸﻮد. ﺷﮑﻞﮔﯿﺮي اﯾﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺣﻘﺎرت ﯾﻮﻧﺎﻧﯽﻫﺎ در ﺟﻬﺎن آﻧﺮوز ﺑﻮد .ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻔﺘﯿﻢ دوﻟﺘﻬﺎي دﯾﮕﺮ ﺑﺎ اﻓﺘﺨﺎر و ﺑﺪون ﺟﻨﮓ، ﺑﺎ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه اﻋﻼم ﻫﻢﭘﯿﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ﭼﺮاﮐﻪ ﺻﻼﺣﺸﺎن در اﯾﻦ ﺑﻮد. وﻟﯽ اﻗﺘﺼﺎد آﺗﻦ و اﺳﭙﺎرت اﺳﺘﻌﻤﺎر ﺷﻬﺮﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺑﻮد. و اﯾﺰوﻟﻪ ﺷﺪن آﻧﻬﺎ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﻣﺮﮔﺸﺎن. از ﺳﻮﯾﯽ آﻧﺎن ﭼﻨﺎن ﻣﻐﺮور ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ را ﺑﻪ رﺳﻤﯿﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ و ﺑﺎ آن ﻫﻢﭘﯿﻤﺎن ﺷﻮﻧﺪ. ﭘﺲ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮدي ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ، اﯾﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪ را ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ.
اﯾﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺑﺎزﮔﻮ ﺷﺪه ﺑﻪ دﺳﺖ ﻫﺮودوت از ﺳﻮي ﺑﺴﯿﺎري ﺑﻪ ﭼﺎﻟﺶ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل ﮐﻠﯿﺎت ﺣﻮادﺛﯽ ﮐﻪ ﻫﺮودوت ﺷﺮح ﻣﯽدﻫﺪ درﺳﺖ اﺳﺖ. ﯾﻌﻨﯽ اﯾﻨﮑﻪ در ﻓﻼن ﺳﺎل، ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن ﭘﺮﺷﻤﺎر اﯾﺮان ﺑﻪ ﻣﺤﺎﺻﺮه ﯾﻮﻧﺎن و ﺳﭙﺲ ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻪ آﺗﻦ دﺳﺖ ﻣﯽزﻧﻨﺪ. ﺗﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. وﻟﯽ از اﯾﻦ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺰرگ دارد. ﺧﻮد ﻫﺮودوت ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ اﺳﭙﺎرت و دﯾﮕﺮان ﮐﻤﮑﯽ ﺑﻪ آﺗﻦ ﻧﮑﺮدﻧﺪ. ﺑﺎﯾﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﺳﭙﺎه ﮐﻮﭼﮏ 10 ﻫﺰار ﻧﻔﺮهي آﺗﻦ ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﻫﻨﻮز ﺳﻮارهﻧﻈﺎم ﻣﻨﻈﻢ ﻧﺪاﺷﺖ، ﺑﺮ ﺳﭙﺎه اﯾﺮان ﺑﺎ آن ﺑﺰرﮔﯽ ﭘﯿﺮوز ﺷﺪ؟
ﺑﺎز ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد ﮔﻔﺘﻪي ﻫﺮودوت اﯾﺮان 600 ﻓﺮوﻧﺪ ﮐﺸﺘﯽ داﺷﺖ. اﮔﺮ ﺳﭙﺎه اﯾﺮان ﭘﺲ از ﻧﺎﺑﻮدي 7 ﮐﺸﺘﯽ، ﺷﮑﺴﺖ را ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ، ﭘﺲ ﭼﺮا 593 ﮐﺸﺘﯽ دﯾﮕﺮ را ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ ﯾﻮﻧﺎن ﺑﺮد؟ ﻫﺮﺧﻮاﻧﻨﺪه ﺑﺎ اﻧﺼﺎﻓﯽ از ﺧﻮد ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا ﺳﭙﺎﻫﯿﺎن اﯾﺮان )ﮐﻪ آﻧﺎن را 100 ﺗﺎ 200 ﻫﺰار ﻧﻔﺮ ﺗﺨﻤﯿﻦ ﻣﯽزﻧﻨﺪ( ﭘﺲ از رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺳﺎﺣﻞ آﺗﻦ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﯾﻮرش ﻧﺒﺮدﻧﺪ؟ ﯾﮕﺎﻧﻪ دﻟﯿﻞ ﻣﻨﻄﻘﯽ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﯾﻦ زﻣﺎن ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﺳﭙﺎه اﯾﺮان ﭘﯽ ﺑﺮد ﮐﻪ ﻫﯿﭙﯿﺎس درﺑﺎره ﻫﻮاداران ﺧﻮد در آﺗﻦ ﮔﺰاﻓﻪﮔﻮﯾﯽ ﮐﺮده و وارون آﻧﭽﻪ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﭼﺸﻢ داﺷﺘﻨﺪ، آﺗﻦ از دﺳﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺑﯿﺮون ﻧﻤﯽرﻓﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺳﭙﺎه اﯾﺮان در ﺻﻮرت ﺟﻨﮓ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﺎ ﮐﻞ آﺗﻦ ﻣﯽﺟﻨﮕﯿﺪ. و دارﯾﻮش اﯾﻦ را ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺖ. ﺑﺪﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻣﺴﺎﺋﻞ اﺳﺘﺮاﺗﮋﯾﮑﯽ ﮐﺎﻣﻼ ﻫﺪﻓﻤﻨﺪ، ﺟﻨﮓ ﭘﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﺸﺪ.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ارسالها: 6368
#78
Posted: 10 Oct 2014 09:44
ﺧـﺪﻣـﺎت ﺟﻬـﺎﻧـﯽ دارﯾــﻮش
ﭘﺮوژهاي ﮐﻪ دارﯾﻮش از اﺑﺘﺪاي ﺑﻪ ﺷﺎﻫﯽ رﺳﯿﺪﻧﺶ آن را آﻏﺎز ﮐﺮده و در زﻣﺎن ﺧﻮدش ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﺎﻧﯿﺪ،ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ ﺷﺎﻫﺮاه ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﯾﺎ ﻫﻤﺎن راه ﺷﺎﻫﯽ ﺑﻮد. اﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از دارﯾﻮش ﻧﯿﺰ راﻫﻬﺎﯾﯽ ﻣﯿﺎن ﺷﻬﺮﻫﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ. وﻟﯽ ﺗﻔﺎوت اﺳﺖ ﻣﯿﺎن ﺷﺎﻫﺮاهﻫﺎي ﺳﻨﮕﻔﺮش ﺷﺪهاي ﮐﻪ دارﯾﻮش ﺳﺎﺧﺖ ﺑﺎ راﻫﻬﺎي ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ ﭘﯿﺶ از آن. ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ، ﺷﺘﺎب و راﺣﺘﯽ ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ ﮔﺸﺖ.
ﻣﺴﺌﻠﻪ دﯾﮕﺮ اﻣﻨﯿﺖ راهﻫﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ دارﯾﻮش ﺑﻪ آن ﺗﻮﺟﻪ وﯾﮋهاي داﺷﺖ و از ﻫﻤﻪ اﯾﻨﻬﺎ ﻣﻬﻤﺘﺮ، ﺗﺤﻮل دارﯾﻮش در ﺻﻨﻌﺖ ارﺗﺒﺎﻃﺎت اﺳﺖ ﮐﻪ آﻏﺎزﮔﺮ ﻋﺼﺮي ﻧﻮ ﺑﻮد. راه اﻧﺪازي ﺳﺎﻣﺎﻧﻪي ﭘﺴﺖ ﺷﺎﻫﯽ و ارﺗﺒﺎط از راه آﺗﺶ(۱) از دﯾﮕﺮ ﻧﻮآوريﻫﺎي دوران دارﯾﻮش ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. راه ﺷﺎﻫﯽ از ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮن ﮐﺮﻣﺎﻧﺸﺎه و ﺑﯿﺴﺘﻮن ﺑﻪ ﻫﮕﻤﺘﺎﻧﻪ و از ﻫﮕﻤﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ري و از ري ﺑﻪ ﺑﻠﺦ و از آﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻠﮕﻪ ﺳﻨﺪ و ﮐﺮاﻧﻪ اﻗﯿﺎﻧﻮس ﻫﻨﺪ ﻣﯽرﻓﺖ. راهﻫﺎي دﯾﮕﺮي ﻧﯿﺰ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﻬﻨﺎي ﮐﻤﺘﺮي داﺷﺖ. ﺷﻮش ﺑﻪ ﺑﺎﺑﻞ و ﺷﻮش ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺎرﮔﺎد و ﭘﺎرﺳﻪ و از آﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﮐﺎرﻣﺎﻧﯿﺎ (ﮐﺮﻣﺎن) و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ زرﻧﮓ ﺳﯿﺴﺘﺎن و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻫﻨﺪ.
ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺟﺎده ﺷﻮش ﺑﻪ ﺑﯿﺴﺘﻮن در ﻣﯿﺎﻧﻪي ﺷﺎﻫﺮاه ﻫﮕﻤﺘﺎﻧﻪ – ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪ آن ﻣﯽﭘﯿﻮﺳﺖ. راهﻫﺎي ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪ افِسوس و ﺳﺎرد و ﻣﺼﺮ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از دارﯾﻮش وﺟﻮد داﺷﺘﻨﺪ ﻧﯿﺰ ﻣﺮﻣﺖ ﺷﺪﻧﺪ. ﺣﺎﻻ ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﻣﺘﻤﺪن از ﺷﺮﻗﯽﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺗﺎ ﻣﺼﺮ و ﯾﻮﻧﺎن داراي راه ارﺗﺒﺎﻃﯽ زﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮد. ﺟﺎده ﺷﻮش – ﺳﺎرد ۲۴۰۰ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﺑﻮده و ۱۱۱ اﯾﺴﺘﮕﺎه ﭼﺎﭘﺎرﺧﺎﻧﻪ داراي اﺳﺒﻬﺎي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﺎزه ﻧﻔﺲ، ﺳﺎﺧﻠﻮﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﺎﻣﻮران اﻣﻨﯿﺘﯽ و ﮐﺎرواﻧﺴﺮاﯾﯽﻣﻬﻤﺎنﭘﺬﯾﺮ داﺷﺖ.
ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد ﻣﺪارك، ﮐﺎروانﻫﺎ ﮐﻞ اﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ را در۹۰ روز ﻣﯽﭘﯿﻤﻮدﻧﺪ و اﯾﻦ درﺣﺎﻟﯽ ﺑﻮدﮐﻪ ﭼﺎﭘﺎرﻫﺎي ﺷﺎﻫﯽ آﻧﺮا در ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﻃﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ روزي ۲۷۰ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ. ﺳﺮﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ۲۳۰۰ ﺳﺎل ﭘﺲ از آن (اﺧﺘﺮاع ﻟﻮﮐﻮﻣﻮﺗﯿﻮ) ﺗﮑﺮار ﻧﺸﺪ. ﻫﺮودوت اﯾﻦ دﺳﺘﺎورد را اﺑﮑﺘﺎر اﯾﺮاﻧﯿﺎن داﻧﺴﺘﻪ و ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ :
« اﮐﻨﻮن ﻫﯿﭻ زﻧﺪهاي ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ...
اﯾﻦ ﭘﯿﮏﻫﺎ را ﻧﻪ ﺑﺮف از ﮐﺎر ﺑﺎز ﻣﯽدارد، ﻧﻪ ﺑﺎران و ﮔﺮﻣﺎ و ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺷﺐ».
اﺳﺒﻬﺎ در ﻫﺮ ﭼﺎﭘﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺗﻌﻮﯾﺾ ﺷﺪه و ﮔﺎﻫﯽ ﻣﺎﻣﻮر ﭘﯿﮏ ﻧﯿﺰ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﻣﯽﺷﺪ، وﻟﯽ ﺧﻮد ﻧﺎﻣﻪ ﯾﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺪون ﺗﻮﻗﻒ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻫﺪف ﻣﯽﺷﺘﺎﻓﺖ.ﻣﺮدﻣﺎن ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ از اﯾﻦ راهﻫﺎي آﺳﺎنﺗﺮ، ﮐﻮﺗﺎهﺗﺮ و ﻣﻄﻤﺌﻦﺗﺮ ﺑﻬﺮه ﺑﺒﺮﻧﺪ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﯾﮏ ﺳﺎﺧﻠﻮ در ﻫﺮ ۲۱ ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﻧﻮ ﺑﻪ ﻧﺎم اﻣﻨﯿﺖ راهﻫﺎ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﯿﻨﻨﺪهي ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ ﭘﺪﯾﺪهاي ﺑﻪ ﻧﺎم ﺗﻮرﯾﺴﻢ در آﻧﺰﻣﺎن ﻫﺴﺘﯿﻢ. و ﻧﺘﯿﺠﻪي آن ﺣﻀﻮر ﺗﺎرﯾﺦﻧﮕﺎران و داﻧﺸﻤﻨﺪان و ﮔﺮدﺷﮕﺮان ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ در ﺷﺮق ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮي از ﻫﻤﯿﻦ اﻣﮑﺎﻧﺎت ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﭘﺮداﺧﺘﻪ و ﺑﺎ دﺳﺘﺎوردﻫﺎي ﺑﺰرگ ﻋﻠﻤﯽ و ادﺑﯽ و ﻫﻨﺮي ﺑﻪ آﺗﻦ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻨﺪ.
ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ، ﮐﻤﺘﺮ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﺟﺮات داﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﺮق ﺑﯿﺎﯾﺪ. دﯾﺪ آﻧﻬﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺮق دﯾﺪي ﺑﺴﯿﺎر ﺳﻄﺤﯽ و ﻋﻮاﻣﺎﻧﻪ ﺑﻮد و ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﯽ را ﺑﺮاي ﺷﺮق ﻣﺘﺼﻮر ﻧﺒﻮدﻧﺪ. در ﺳﺎﯾﻪ دوﻟﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ اﺑﺘﺪا ﯾﻮﻧﺎﻧﯽﻫﺎي آﺳﯿﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﺮدم ﺷﺮق ﭘﯿﻮﻧﺪ داده ﺷﺪﻧﺪ و ﺳﭙﺲ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽﻫﺎي اروﭘﺎ، ﺑﻪ آﺳﯿﺎ ﺳﻔﺮ ﮐﺮدﻧﺪ.
ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺟﻠﻮهي دارﯾﻮش از دﯾﺪ ﺗﺎرﯾﺦﻧﮕﺎران اروﭘﺎﯾﯽ ﮐﺎرﻫﺎي او در زﻣﯿﻨﻪ ﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ اﻗﺘﺼﺎدي اﺳﺖ ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﺑﻪ دارﯾﻮش ﻟﻘﺐ ﮐﺎﺳﺐﮐﺎر ﯾﺎ ﺗﺎﺟﺮ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﭼﺮاﮐﻪ ﭘﺮوژهﻫﺎي دارﯾﻮش اﻗﺘﺼﺎد ﺟﻬﺎﻧﯽ را ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪاي ﺑﺴﯿﺎر ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد. رواج ﺳﮑﻪ و ﭘﻮل دﯾﮕﺮ ﮐﺎر ﺑﺰرگ اﻗﺘﺼﺎدي دارﯾﻮش ﺑﻮد. ﮐﺎري ﮐﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﻟﯿﺪﯾﻪاي ﻣﺒﺘﮑﺮ آن ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﯽ دارﯾﻮش آﻧﺮا در ﺳﻄﺢ ﮔﺴﺘﺮدهاي در ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﻣﺘﻤﺪن ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺖ.
ﺷﺎﯾﺪ اﮔﺮ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ، ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺪه دﯾﺮﺗﺮ ﭘﻮل ﺟﺎي ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﮐﺎﻻ ﺑﻪ ﮐﺎﻻ را ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ. ﺑﻪ دﺳﺘﻮر دارﯾﻮش ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪﻫﺎي ﺿﺮب ﺳﮑﻪ در ﺷﻬﺮﻫﺎي اﯾﺮان ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪ. و ﺑﺎ ﺷﺘﺎب اﯾﻦ ﺷﯿﻮهي ﻧﻮﯾﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺟﺎي ﺧﻮد را در ﺗﺠﺎرت ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﺎز ﮐﺮد. ﭘﯿﺶ از دارﯾﻮش ﭘﻮل ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ در ﺑﺎزرﮔﺎﻧﯽ ﻧﺪاﺷﺖ. وﻟﯽ در ﭘﺎﯾﺎن دوﻟﺖ دارﯾﻮش، ﯾﮏ ﺳﻮم از ﺗﺠﺎرت ﺟﻬﺎن ﺑﺎ ﭘﻮل اﻧﺠﺎم ﺷﺪه و ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺳﻨﺘﯽ ﺻﻮرت ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻓﺖ. اﯾﻦ رﻗﻢ در ﭘﺎﯾﺎن دوران ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﺑﻪ دو ﺳﻮم رﺳﯿﺪ و اﯾﻦ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺰرگ دﯾﮕﺮي ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﮐﺮدﻧﺪ.
ﺑﺎﻧﮏ و ﺑﻨﮕﺎهﻫﺎي ﻣﺎﻟﯽ ﻫﻢ ﭘﯿﺸﯿﻨﻪاي ﭘﯿﺶ از ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن دارد و در ﻣﯿﺎﻧﺮودان وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ وﻟﯽﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي ﺑﺎﻧﮑﯽ در اﯾﻦ دوران در دو ﺟﻬﺖ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﻧﺨﺴﺖ راهاﻧﺪازي ﺑﺎﻧﮏﻫﺎي ﺧﺼﻮﺻﯽ. ﭼﺮاﮐﻪ ﺗﺎ ﭘﯿﺶ از دارﯾﻮش ﺑﺎﻧﮏﻫﺎي ﻣﯿﺎﻧﺮودان در اﻧﺤﺼﺎر ﻣﻌﺎﺑﺪ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﻮد. و دوم ﮔﺴﺘﺮش ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي ﺑﺎﻧﮏﻫﺎ در ﻫﻤﻪي ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ. ﺑﻪ وﯾﮋه ﺑﺎﻧﮏﻫﺎي ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﯾﻬﻮدﯾﺎن ﮐﻪ ﻣﻮرد ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ دوﻟﺖ ﺑﻮدﻧﺪ، ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ ﺳﻬﻢ ﺑﺰرﮔﯽ در ﻋﻤﺮان و آﺑﺎداﻧﯽ و ﺗﻮﺳﻌﻪ اﻗﺘﺼﺎدي ﺑﺮدارﻧﺪ. در ﺑﺎﻧﮏﻫﺎي آﻧﺎن ﻧﻮﻋﯽ ﭼﮏ و ﺣﺴﺎب ﺟﺎري و وام ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻮده اﺳﺖ.
ﭘﺪﯾﺪهاي ﺑﻪ ﻧﺎم ﮐﺎرت اﻋﺘﺒﺎري ﻧﯿﺰ ﻧﻤﻮﻧﻪاي ﻫﻤﺴﺎن در آﻧﺪوران داﺷﺖ. ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﯽ ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺗﻘﻠﯿﺪ از ﺷﺮق ﺑﻪ راهاﻧﺪازي ﺑﺎﻧﮏ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ. دﺳﺘﺎورد دﯾﮕﺮ، ﻧﻈﺎم ﻣﺎﻟﯿﺎﺗﯽ ﻣﻨﻈﻢ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد آن ﺳﺎﻻﻧﻪ ﭼﯿﺰي ﺣﺪود ۱۴۵۶۰ ﺗﺎﻟﻨﺖ ﺑﺮاي دوﻟﺖ ﺟﻤﻊآوري ﻣﯽﺷﺪ.از ﻧﻈﺮ ﺳﯿﺎﺳﯽ، دارﯾﻮش ﺑﺰرگ، ﮐﺸﻮر را ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻓﺮاواﻧﯽ ﺷَﻬﺮَﺑﯽ(۲) ﺑﺨﺸﺒﻨﺪي ﮐﺮد. ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﮐﻮروش ﭼﻨﺪ ﺷﻬﺮﺑﯽ راهاﻧﺪازي ﮐﺮده ﺑﻮد. وﻟﯽ دارﯾﻮش اﯾﻦ ﮐﺎر را در ﮐﻞ ﮐﺸﻮر اﻧﺠﺎم داد. ﮔﺎﻫﯽ ﺷﻬﺮﺑﺎن(۳) از ﻣﯿﺎن ﺑﺰرﮔﺎن ﺧﻮد آن اﯾﺎﻟﺖ ﮔﺰﯾﻨﺶ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ، وﻟﯽ در ﺑﺴﯿﺎري ﻣﻮارد ﺷﻬﺮﺑﺎنﻫﺎ، ﺑﻮﻣﯽ ﻧﺒﻮدﻧﺪ.
در زﻣﺎن دارﯾﻮش ﺑﺰرگ، ﺷﻬﺮﺑﺎنﻫﺎ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﺷﺎه ﺑﻮدﻧﺪ. ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺑﻌﺪا اﯾﻦ ﻣﻘﺎم ﻣﻮروﺛﯽ ﺷﺪ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﻧﻈﺮﯾﻪي ﺗﻔﮑﯿﮏ ﻗﻮا ﮐﻪ ﻣﻮﻧﺘﺴﮑﯿﻮ و دﯾﮕﺮ ﻓﯿﻠﺴﻮﻓﺎن ﻋﺼﺮﺟﺪﯾﺪ ﺑﻪ آن دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ، ﺑﻪ دﺳﺖ دارﯾﻮش ﻣﺮاﺣﻞ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺧﻮﯾﺶ را ﮔﺬراﻧﺪ. ﻧﺨﺴﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪهي ﺳﭙﺎه اﯾﺎﻟﺘﯽ ﺷﺨﺺ ﻣﺴﺘﻘﻞ از دوﻟﺖ اﯾﺎﻟﺘﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ از ﺷﻬﺮﺑﺎن دﺳﺘﻮر ﻧﻤﯽﮔﺮﻓﺖ و زﯾﺮ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪي ارﺗﺶ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﺑﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺷﻬﺮﺑﺎن ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﯿﺮوي ﺟﻨﮕﯽ دﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ و ﺗﻨﻬﺎ در اﻣﻮر ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﯽﮐﺮد. ﻣﻘﺎم دﯾﮕﺮ ﺣﺴﺎﺑﺮس ﺷﻬﺮﺑﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ او ﻫﻢ از ﺷﻬﺮﺑﺎن ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﺮد و ﺑﻪ ﺟﺮﯾﺎن ﻣﺎﻟﯽ دوﻟﺖ اﯾﺎﻟﺘﯽ ﻧﻈﺎرت ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﺎﻟﯿﺎتﻫﺎ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه و ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﮐﻨﺘﺮل ﺷﻮﻧﺪ.
ﻣﻘﺎم دﯾﮕﺮ ﻣﻨﺸﯽ وﯾﮋه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺣﺴﻦ رﻓﺘﺎر و ﮐﺮدار ﺷﻬﺮﺑﺎن ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد ﻗﻮاﻧﯿﻦ، ﻧﻈﺎرت ﮐﺮده و راﺑﻄﯽ ﺑﻮد ﻣﯿﺎن دوﻟﺖ اﯾﺎﻟﺘﯽ و دوﻟﺖ ﻣﺮﮐﺰي. وﻟﯽ ﺣﺘﺎ دارﯾﻮش ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﯿﺰ اﮐﺘﻔﺎ ﻧﻤﯽﮐﺮد. او ﺳﺎﻣﺎﻧﻪ دﯾﮕﺮي را ﭘﯿﺎده ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺒﺘﮑﺮش ﺷﺨﺺ ﮐﻮروش ﺑﻮد و ﺑﻪ آن ﺳﺎزﻣﺎن اﻃﻼﻋﺎت و اﻣﻨﯿﺖ ﯾﺎ «ﭼﺸﻢ و ﮔﻮش ﺷﺎه» ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ. ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد آن ، ﻣﺎﻣﻮران ﻣﺨﻔﯽ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﻣﺪام در اﯾﺎﻻت ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮده و در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﺑﺮ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺷﻬﺮﺑﺎنﻫﺎي ﻣﺤﻠﯽ ﻧﻈﺎرت ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ.
آﻧﺎن ﺣﻖ داﺷﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺧﻮد و ﻧﺸﺎن دادن ﺣﮑﻤﺸﺎن، اﺳﻨﺎد ﻣﺨﺘﻠﻒ را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮده و ﺑﻪ دوﻟﺖ ﻣﺮﮐﺰي ﮔﺰارش دﻫﻨﺪ. در اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﻬﺮﺑﺎن و ﺳﺎﯾﺮ ﺑﺰرﮔﺎن و اﺷﺮاف و ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪان ﻫﻤﻮاره ﺣﻀﻮر ﺷﺨﺺ دارﯾﻮش ﺑﺰرگ را در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ. ﮔﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺷﻬﺮﺑﺎن در اﻣﺮي ﺗﺨﻠﻒ ﮐﺮده و ﯾﺎ اﻫﻤﺎل و ﺳﺴﺘﯽ ﻣﯽﮐﺮد، ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮد ﺑﻔﻬﻤﺪ، ﮔﺰارش ﮐﺎرش ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪه و ﺣﮑﻢ ﺑﺮاﯾﺶ اﺑﻼغ ﻣﯽﺷﺪ.
اﮔﺮ ﺟﺮم او ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮد، ﺣﮑﻤﺶ ﺑﺮﮐﻨﺎري ﺑﻮد و اﮔﺮﺟﺮﻣﯽ ﺑﺰرگ اﻧﺠﺎم داده ﺑﻮد، اﻋﺪام ﻣﯽﺷﺪ. در زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻬﺮﺑﺎن ﻫﻮس ﺗﻮﻃﺌﻪ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺑﻪ ﺳﺮش ﻣﯽزد، ﭘﯿﺶ از آﻧﮑﻪ روﯾﺎﯾﺶ را ﻋﻤﻠﯽ ﮐﻨﺪ، ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺎﻣﻮران ﺷﺎه در ﯾﮏ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ زدن، ﺳﺮ ﺑﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﯽﺷﺪ.
ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﺎﻣﺎﻧﻪاي ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي راﺳﺘﯿﻦ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎن ﻣﯿﺴﺮ ﺷﺪ. ﮔﯿﺮﺷﻤﻦ در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﺸﮑﯿﻼت ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ را ﭼﻨﺪان ﺑﺎارزش ﻧﻤﯽﺷﻤﺎرﻧﺪ، ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺸﮑﯿﻼﺗﯽ ﺣﻘﯿﺮ و ﺑﯽارزش ﺑﻮد، ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺳﺎﯾﺮ اﻣﭙﺮاﺗﻮريﻫﺎ از ﺟﻤﻠﻪ اﻣﭙﺮاﺗﻮري رم ﺗﺎ ۱۰۰۰ ﺳﺎل ﭘﺲ از آن ﺗﻘﻠﯿﺪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ؟ وﯾﻞ دوراﻧﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻪ اﺳﺖ، در ﮐﺘﺎﺑﺶ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ:
« دوﻟﺖ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﭘﺎرس، در زﻣﺎن دارﯾﻮش ﯾﮑﻢ، از دﯾﺪ ﺳﺎزﻣﺎن ﺳﯿﺎﺳﯽ، ﺑﻪ ﺳﺮ ﺣﺪ ﮐﻤﺎل رﺳﯿﺪه ﺑﻮد. ﺗﻨﻬﺎ اﻣﭙﺮاﺗﻮري رم، در زﻣﺎن ﺗﺮاﯾﺎﻧﻮس اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻫﻤﭙﺎﯾﻪ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﭘﺎرس ﺑﻪ ﺷﻤﺎر آﯾﺪ »
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . ﻣﻮرس آﺗﺸﯽ
۲ . در ﻧﻮﺷﺘﺎرﻫﺎي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ" ﺳﺎﺗﺮاﭘﯽ" ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي اﯾﺎﻟﺖ ﮐﻪ آﻧﺮا ﺑﻪ " ﺷﻬﺮﺑﯽ" در ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه اﻧﺪ.
۳ . در ﻧﻮﺷﺘﺎرﻫﺎي ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ" ﺳﺎﺗﺮاپ" ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار اﯾﺎﻟﺖ ﮐﻪ آﻧﺮا ﺑﻪ " ﺷﻬﺮﺑﺎن" در ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه اﻧﺪ.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ویرایش شده توسط: anything
ارسالها: 6368
#79
Posted: 13 Nov 2014 11:41
ﻫﻨﺮ در دوران دارﯾﻮش
در زﻣﯿﻨﻪ ﻫﻨﺮ ﻧﯿﺰ، ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻔﺘﯿﻢ، دارﯾﻮش ﺑﯽدرﻧﮓ ﭘﺲ از رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ، ﺷﻮش را ﺑﻪ ﻋﻨﻮانﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ. او ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﻬﺮ را ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺟﺰو ﭼﻨﺪ ﺷﻬﺮ ﺑﺰرگ و آﺑﺎد ﺟﻬﺎن ﺑﻮد و 80 ﺳﺎل ﭘﯿﺶ از ﮐﻮروش ﺑﻪ دﺳﺖ آﺷﻮريﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮدي ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد، را ﺑﺮ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻧﺨﺴﺖ و ﺣﺘﺎ ﺑﺎﻻﺗﺮ از آن ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ. از ﻧﻈﺮ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻮش ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻧﺨﺴﺖ، اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺗﺜﺒﯿﺖ ﺷﺪ. وﻟﯽ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﺎ اﯾﻦ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺟﻬﺎن ﻇﺎﻫﺮي ﺑﺮازﻧﺪه داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ در ۱۰ ﺳﺎل، ﮐﺎخ ﺑﺰرگ دارﯾﻮش در ﺷﻮش (آپادانای شوش ) ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ. دارﯾﻮش در ﺳﻨﮓﻧﻮﺷﺘﻪي ﺧﻮد در ﺷﻮش ﺑﻪ ﺟﺰﺋﯿﺎت ﺳﺎﺧﺖ اﯾﻦ ﺑﻨﺎي ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪ اﺷﺎره دارد. ﺑﻨﺎﯾﯽ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻨﺎﻫﺎي ﭘﯿﺸﯿﻦ ﭘﺎرﺳﯿﺎن، ﻣﻌﻤﺎري ﻣﻠﯽ ﻧﺪارد. اﺛﺮي اﺳﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽ و ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ. ﻫﻢ از دﯾﺪ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان و ﮐﺎرﮔﺮان و ﻫﻢ از ﻣﻮاد اوﻟﯿﻪ و ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ، ﺑﯿﻨﻨﺪه ﻫﻤﮑﺎري ﺟﻬﺎن ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺖ آن ﻫﺴﺘﯿﻢ و دارﯾﻮش ﺑﺪون ﻫﯿﭻ ﮐﻢ و ﮐﺎﺳﺘﯽ ﺑﺮاي ارج ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﺑﻪ زﺣﻤﺎت آﻧﻬﺎ، از ﻫﻤﻪ آن ﯾﺎد ﮐﺮده اﺳﺖ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺨﺶ ﻣﻬﻢ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ از ﺧﻮد اﯾﺮان ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ. ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽ از ﺧﻮزﺳﺘﺎن و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺳﻨﮓﻫﺎي ﺗﺰﺋﯿﻨﯽ رﻧﮕﯽ از ﺧﺮاﺳﺎن.
در زﻣﯿﻨﻪ ﻫﻨﺮ و ﺳﺒﮏ ﻣﻌﻤﺎري ﻧﯿﺰ، ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﺮ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ، ﻣﺼﺮي، آﺷﻮر – ﺑﺎﺑﻠﯽ و ﻣﺎدي ﺗﻮﺟﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ، وﻟﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ اﻟﻬﺎم از ﻣﻌﻤﺎري اﯾﻼم ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺷﺎﯾﺪ دارﯾﻮش ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺑﻪ اﯾﻼﻣﯿﺎن ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ در ﻫﻤﺎن ﻣﺤﻞ ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺎخﻫﺎي زﯾﺒﺎ ﺑﻮدﻧﺪ، اداي اﺣﺘﺮام ﮐﻨﺪ.
ﺣﺘﺎ اﮔﺮ در ﺑﺮﺧﯽ زﻣﯿﻨﻪﻫﺎ ﺑﯿﻨﻨﺪه ﯾﮏ ﺗﻘﻠﯿﺪ از آﺷﻮر – ﺑﺎﺑﻠﯽﻫﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ، ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﮑﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﺎري آﺷﻮر – ﺑﺎﺑﻠﯽ ﻧﯿﺰ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ از ﻣﻌﻤﺎري اﯾﻼم اﺳﺖ و ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮي از ﺑﺮﺧﯽ ﻧﻤﺎدﻫﺎ را ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻮدﻧﺸﺎن در ﻣﻌﻤﺎري آﺷﻮر – ﺑﺎﺑﻠﯽ، دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮ ﺗﻘﻠﯿﺪ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن از آﻧﺎن ﺑﺪاﻧﯿﻢ. در دﯾﻮارهﻫﺎ ﺑﯿﻨﻨﺪهي ﺗﺼﺎوﯾﺮي از ﺳﺮان ﺳﭙﺎه ﺟﺎوﯾﺪان ﻫﺴﺘﯿﻢ.
ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ دارﯾﻮش ﺑﺎ ﮐﻤﮏ آﻧﺎن ﺷﻮرشﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن را دﻓﻊ ﮐﺮده و ﺷﺎﻫﻨﺸﺎﻫﯽ ﮐﻮروشرا دوﺑﺎره ﻓﺘﺢ ﮐﺮد و ﺣﺎﻻ دارﯾﻮش از آﻧﺎنﻗﺪرداﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ.
دارﯾﻮش ﮐﺎرﻫﺎي زﯾﺎدي در زﻣﯿﻨﻪ ﻋﻤﺮان ﺷﻬﺮ ﺷﻮش اﻧﺠﺎم داد. او ﻣﺴﯿﺮ رودﺧﺎﻧﻪ را در اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ داده و ﺷﺎﺧﻪاي از ﮐﺎرون را ﺑﻪ دور ﺷﻬﺮ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺷﻮش ﻇﺎﻫﺮي ﺑﺮازﻧﺪه ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺟﻬﺎن ﺑﻮدن، ﭘﯿﺪا ﮐﺮد و ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﻫﻤﺴﻨﺠﯽ ﺑﺎ ﺑﺎﺑﻞ ﺷﺪ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﺗﺠﺎري و ﻋﻠﻤﯽ و ﯾﮑﯽ از ﭘﺎﯾﺘﺨﺖﻫﺎي ﺳﯿﺎﺳﯽ دارﯾﻮش ﺑﺮﺟﺎي ﻣﺎﻧﺪ.
ﺑﯽدرﻧﮓ ﭘﺲ از ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎر ﮐﺎخ ﺑﺰرگ و زﯾﺒﺎي دارﯾﻮش در ﺷﻮش، ﺑﯿﻨﻨﺪه ﯾﮑﯽ از ﺷﺎﻫﮑﺎرﻫﺎي ﺑﺸﺮ در ﻫﻤﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﻫﺴﺘﯿﻢ. ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻨﺎي ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ ارگ ﭘﺎرﺳﻪ در دوران دارﯾﻮش آﻏﺎز ﺷﺪ. ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﯾﺎد ﺷﻬﺮ ﭘﺎرﺳﻪ در زﻣﺎن دارﯾﻮش وﺟﻮد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. وﻟﯽ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﮐﻪ دارﯾﻮش ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮد ﺗﺎ اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻪ ﮔﻞ ﺳﺮﺳﺒﺪ ﺟﻬﺎن ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮔﺮدد.
دارﯾﻮش ﻫﻤﺎن ﺗﯿﻢ ﻣﻌﻤﺎري ﮐﺎخ ﺷﻮش را ﺑﻪ ﭘﺎرﺳﻪ ﻣﯽآورد ﺗﺎ ﺑﻨﺎﯾﯽ ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪ در آﻧﺠﺎ ﺑﺴﺎزﻧﺪ. ﮐﺎخآﭘﺎداﻧﺎ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد. ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮاﺳﻢ ﻧﻮروز و ﻣﻬﺮﮔﺎن ﮐﺎرﺑﺮد دارد. ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن ﻫﻤﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎي ﺟﻬﺎن در ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﮔﺮد آﻣﺪه و ﭘﺲ از دادن ﻫﺪﯾﻪاي ﺑﻪ رﺳﻢ ﯾﺎدﺑﻮد ﺑﻪ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه، ﺑﻪ ﺟﺸﻦ و ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ و ﺣﺘﺎ ﻫﻢاﻧﺪﯾﺸﯽ و ﻣﺸﻮرت ﺑﭙﺮدازﻧﺪ. آﯾﺎ ﺑﯿﺮاه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺳﻨﮓ ﺑﻨﺎي ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ﮔﺬارده ﻣﯽﺷﻮد؟
ﭘﺲ از ﻣﻨﺸﻮر ﺣﻘﻮق ﺑﺸﺮ ﮐﻮروش، ﺣﺎﻻ ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ دارﯾﻮش را دارﯾﻢ. ﮐﺎخ آﭘﺎداﻧﺎ ﺑﺎ ﺷﮑﻮهﺗﺮﯾﻦ ﺑﻨﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ اﺳﺖ. درون ﮐﺎخ 36 ﺳﺘﻮن و ﺳﻪ اﯾﻮانِ ﺳﻪ ﺳﻤﺖ ﮐﺎخ، ﻫﺮﯾﮏ ۱۲ ﺳﺘﻮن ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﻣﺎهﻫﺎي ﺳﺎل دارﻧﺪ. ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺠﻤﻮﻋﺎ ۷۲ ﺳﺘﻮن ﺑﻪ ﺷﻤﺎر ﺑﺨﺶﻫﺎي ﯾﺴﻨﺎ در اوﺳﺘﺎ و ﻧﺦﻫﺎي ﮐُﺸﺘﯽ ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ زرﺗﺸﺘﯿﺎن. ﺷﻤﺎر ﺑﺮگﻫﺎي ﮔﻞ ﻟﻮﺗﻮس (نیلوفر آبی ) ﮐﻪ در ﻣﻌﻤﺎري ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﮐﺎرﺑﺮد زﯾﺎدي دارد ﻧﯿﺰ ۱۲ ﻋﺪد اﺳﺖ و ارﺗﺒﺎط ﻣﮑﺎن ﺑﺎ ﻧﻮروز را ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ ﻧﻤﺎﯾﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ.(۱)
ﺳﺘﻮنﻫﺎي آﭘﺎداﻧﺎ ﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪي ۲۰ ﻣﺘﺮ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺳﺒﮑﯽ ﺟﻬﺎﻧﯽ دارد ﮐﻪ وﺟﻪ اﯾﻼﻣﯽ آن ﭼﺮﺑﺶ دارد. ﺳﺮﺳﺘﻮنﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﮔﺎو ﻧﺮ و ﺷﯿﺮ ﺷﺎﺧﺪار. ﺑﻪ ﺑﺎور ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن از ﺷﮕﻔﺘﯽﻫﺎي ﻣﻌﻤﺎري ﺟﻬﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ 13 ﺳﺘﻮن از اﯾﻦ ۷۲ ﺳﺘﻮن ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺖ ۲۵۲۰ ﺳﺎل ﻫﻨﻮز اﺳﺘﻮار و ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ اﯾﺴﺘﺎدهاﻧﺪ. ﮐﺎخ دﯾﮕﺮ، ﮐﺎخ دارﯾﻮش(۲) اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻨﺒﺎر ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎ دارد و ﯾﺎدآور ﻫﻨﺮ اورارﺗﻮ. اﯾﻦ ﮐﺎخ ﮐﻪ زﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ اﺳﺖ را ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺻﯿﻘﻠﯽﺑﻮدن دﯾﻮارﻫﺎ »ﺗﺎﻻر آﯾﻨﻪ« ﻣﯽﻧﺎﻣﻨﺪ.
در ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻣﻌﻤﺎري ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ، اﺷﺘﺒﺎه اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻤﮏ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﺎه از دﯾﮕﺮ ﻣﺮدﻣﺎن را دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮ ﻧﺒﻮد ﻫﻨﺮ در ﻧﺰد ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﺑﺪاﻧﯿﻢ. ﭘﺎﺳﺎرﮔﺎد و ﻣﻌﺒﺪ ﺷﻬﺮ ﻣﺴﺠﺪ ﺳﻠﯿﻤﺎن ﻧﻤﻮﻧﻪاي اﺳﺖ از اﯾﻨﮑﻪ ﭘﺎرﺳﯿﺎن داراي ﻫﻨﺮ ﺑﻮﻣﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻮدﻧﺪ وﻟﯽ اﺳﺎﺳﺎ در ﻣﻌﻤﺎري دوران دارﯾﻮش و ﺧﺸﺎﯾﺎرﺷﺎ ﻫﺪف ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮﯾﺴﺖ. آﻧﻬﺎ اﺳﺎﺳﺎ ﻧﻤﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻌﻤﺎري ﺑﻮﻣﯽ و ﻣﺤﻠﯽ ﺧﻮد را در ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻢﻫﺎ ﺑﮕﺬارﻧﺪ. ﭼﺮاﮐﻪ آﻧﻬﺎ داﻋﯿﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽﻗﻮﻣﯽ ﺑﺮ ﺟﻬﺎن را ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ.
آﻧﭽﻪ رﺳﻤﺎ ﺷﻌﺎر داده ﻣﯽﺷﺪ، دوﻟﺘﯽ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه آن، ﺷﺎه ﻫﻤﻪ ﻣﺮدمﺟﻬﺎن ﺑﻮد و ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﺴﺌﻮل. ﭘﺲ ﻧﻤﺎدي از اﯾﻦ ﻫﻤﮑﺎري ﺟﻬﺎﻧﯽ را در ﭘﺮوژهﻫﺎﯾﯽ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دادﻧﺪ. ﻧﻤﻮﻧﻪاي از آن ﺳﺎﺧﺘﻦ ﮐﺎﻧﺎل ﺳﻮﺋﺰ در ﻣﺼﺮ و ﺳﺪي در وان ﺑﻮد. ﻧﻤﻮﻧﻪاي دﯾﮕﺮ ﮐﺸﯿﺪن راه زﻣﯿﻨﯽ از ﻫﻨﺪ و ﺑﻠﺦ ﺗﺎ ﺑﺎﺑﻞ ﺑﻮد. ﻧﻤﻮﻧﻪاي دﯾﮕﺮ ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ ﺧﻂ ﮐﺸﺘﯿﺮاﻧﯽ از اﻗﯿﺎﻧﻮس ﻫﻨﺪ ﺗﺎ درﯾﺎي ﻣﺪﯾﺘﺮاﻧﻪ ﺑﻮد.
ﺑﻪ اﯾﻨﻬﺎ ﺑﯿﺎﻓﺰاﯾﯿﺪ ﺑﺎزﺳﺎزي ﻣﻌﺒﺪ ﺳﻠﯿﻤﺎن ﯾﻬﻮدﯾﺎن در اورﺷﻠﯿﻢ ﮐﻪ دارﯾﻮش ﺑﻪ آن ﺑﯽﻋﻼﻗﻪ ﺑﻮد. وﻟﯽ ﺑﺮاي زﻣﯿﻦ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻦ ﻓﺮﻣﺎن ﮐﻮروش دﺳﺘﻮر ﺑﻪ اداﻣﻪ ﮐﺎر آن داد. و ﺑﺎزﺳﺎزي ﻣﻌﺒﺪ ﻣﺼﺮﯾﺎن و ﻣﻌﺎﺑﺪ ﻣﺮدوك و اﯾﺸﺘﺎر در ﺑﺎﺑﻞ. ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﭘﺮوژهﻫﺎ از ﺻﻨﺪوق دوﻟﺖ ﻣﺮﮐﺰي ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﯽﺷﺪ.
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . اﻋﺪاد ۷۲و ۱۲ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ۳ و۴ و ۵ و ۶ و۷و ۲۱ در اﯾﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن ﻣﻘﺪس ﺑﻮدﻧﺪ.
۲ . دارﯾﻮش آﻧﺮا تَچَر ﻧﺎﻣﯿﺪ.
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
ارسالها: 6368
#80
Posted: 13 Nov 2014 11:56
ﻧﻤﻮﻧﻪ دﯾﮕﺮي از اﯾﻦ ﭘﺮوژهﻫﺎ، زﯾﺒﺎﺳﺎزي ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ دوﻟﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽ و ﺳﺎﺧﺘﻦ ﮐﺎﺧﯽ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺑﺮاي ﺷﺎﻫﺎن ﺑﻮد. رﻓﺘﺎري ﮐﻪ در ﮐﺸﻮرﻫﺎي دﻣﻮﮐﺮاﺗﯿﮏ ﻋﺼﺮ ﺟﺪﯾﺪ ﻫﻢ اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﻮد و رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر آﻣﺮﯾﮑﺎ در ﮐﺎخ ﺳﻔﯿﺪ و رﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻓﺮاﻧﺴﻪ در ﮐﺎخ اﻟﯿﺰه ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﺎﻫﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﭘﺮوژه دﯾﮕﺮ ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ ﺑﻨﺎﯾﯽ ﯾﺎدﺑﻮد ﺑﺮاي اﺑﺮاز ﺣﺲ ﻫﻤﮑﺎري و ﻫﻢﭘﯿﻤﺎﻧﯽ ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم ﺟﻬﺎن ﺑﻮد.
و اﻟﺒﺘﻪ ﺣﺲ ﻣﻠﯽ دارﯾﻮش اﻗﺘﻀﺎ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﮑﺎن اﯾﻦ ﭘﺮوژه ﺟﻬﺎﻧﯽ در ﭘﺎرس ﺑﺎﺷﺪ و زﻣﺎن آن در ﺟﺸﻦ ﻧﻮروز و ﻣﻬﺮﮔﺎن. ﭘﺲ ﺑﺎﯾﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﺎ در ﺳﺎﺧﺘﻦ اﯾﻦ ﺑﻨﺎ، از ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان و ﻣﻮاد اوﻟﯿﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮي ﺷﻮد. اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﻣﻠﯿﺘﯽ ﺑﻮدن ﻫﻨﺮ ﻣﻌﻤﺎري ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ اﺗﻔﺎﻗﺎ دﻟﯿﻠﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﺮ ﯾﮑﯽ ﺑﻮدن ﺳﺨﻦ و ﮐﺮدار آﻧﺎن در زﻣﯿﻨﻪ ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ دوﻟﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻮد و ﻧﻪ دﻟﯿﻠﯽ ﺑﺮ ﻧﺒﻮد ﻣﻌﻤﺎري ﺑﻮﻣﯽ.
در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﺮ ﻣﻌﻤﺎري ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ از دﯾﮕﺮان ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﮔﻔﺖ، ﻧﺨﺴﺖ اﯾﻨﮑﻪ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﺧﻮد ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻌﻤﺎريﺷﺎن ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ از ﻫﻨﺮﻫﺎي ﺟﻬﺎن ﺑﺎﺷﺪ و دوم اﯾﻨﮑﻪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ اﺷﺎره ﺷﺪ، در ﺳﺎﺧﺖ ﮐﺎخ ﺷﻮش و ﭘﺎرﺳﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺗﺎﺛﯿﺮ از ﻣﻌﻤﺎري اﯾﻼم ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮﺣﺎل ﺑﺎز اﯾﺮاﻧﯽ اﺳﺖ. و آن ﻧﻤﺎدﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ آﺷﻮر - ﺑﺎﺑﻠﯽ ﺧﻄﺎب ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ،زﯾﺮ ﺗﺎﺛﯿﺮ دوﺟﺎﻧﺒﻪ اﯾﻼم و آﺷﻮر - ﺑﺎﺑﻞ ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪو ﺑﻪ ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﺑﻪ ارث رﺳﯿﺪه اﻧﺪ.
ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻫﻤﮕﺎن ﺑﺮ اﯾﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ روح و ﻓﻀﺎي ﮐﻠﯽ ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ آﺛﺎر ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ، ﻓﻀﺎﯾﯽ اﯾﺮاﻧﯽ اﺳﺖ. ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﯾﮏ ﺻﻔﺤﻪ ﻧﻮﺷﺘﺎر زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﭘﺮ از واژﮔﺎن ﻋﺮﺑﯽ و ﺗﺮﮐﯽ و اروﭘﺎﯾﯽ اﺳﺖ. وﻟﯽ ﺳﺎﺧﺘﺎر و دﺳﺘﻮر زﺑﺎن آن ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻮده و ﻫﻤﮕﺎن ﺑﻪ اﯾﻦ زﺑﺎن، ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻧﻈﺎم ﮐﻠﯽاش، ﻓﺎرﺳﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ. ﻣﻌﻤﺎري ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﭘﺲ از دارﯾﻮش ﻧﯿﺰ ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ. و آﺧﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻮد را ﻣﻌﻄﻮف ﺑﻪ ﻗﺮض ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﻤﺎدﻫﺎ و ﺳﺒﮏﻫﺎي ﻣﻌﻤﺎري ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ از دﯾﮕﺮان ﮐﻨﯿﻢ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﭘﺎﺳﺦ دﻫﯿﻢ ﮐﻪ آﻧﺎن اﯾﻦ ﻧﻤﺎدﻫﺎ را از ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻗﺮض ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ؟
ﻏﯿﺮ از اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ اورارﺗﻮﻫﺎ ﻣﻌﻤﺎري ﺧﻮد را ﻣﺪﯾﻮن ﻣﯿﺎﻧﺮوداﻧﯽﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ و ﺧﻮد ﻣﯿﺎﻧﺮوديﻫﺎ از ﺟﻤﻠﻪ آﺷﻮريﻫﺎ و ﺑﺎﺑﻠﯽﻫﺎ در ﻫﻤﻪ دﺳﺘﺎوردﻫﺎي ﺧﻮد از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻌﻤﺎري ﻣﺪﯾﻮن ﺗﻤﺪن ﺳﻮﻣﺮ – اﮐﺪ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ؟ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺗﻤﺪنﻫﺎي دﯾﮕﺮي ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺎﺳﯽﻫﺎ و ﻣﯿﺘﺎﻧﯽﻫﺎ و ﻫﯿﺘﯽﻫﺎ و ﻫﻮريﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺎز آرﯾﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﺗﻤﺪنﻫﺎي ﻣﯿﺎﻧﺮودان و ﯾﻮﻧﺎﻧﯽﻫﺎ و ﻣﺼﺮ ﮐﺎﻣﻼ اﺛﺒﺎت ﺷﺪه اﺳﺖ.
ﻣﻌﻤﺎري ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﻧﯿﺰ از ﺳﻮي ﺗﻤﺪن ﻣﻮرﯾﺎﻫﺎي ﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه و ﺗﺎ ﻣﺪﺗﻬﺎ ﭘﺲ از ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن زﻧﺪه ﺑﻮد. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ، ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ از ﻗﺮض ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﻤﺎدﻫﺎ از ﺳﻮي ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯿﺎن ﺣﺮﻓﯽ اﺳﺖ ﺑﯽﭘﺎﯾﻪ و ﺑﯽﻣﻨﻄﻖ. و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺴﯿﺎري از اﯾﻦ ﺳﺒﮏﻫﺎي ﻫﻨﺮي ﺑﻮﯾﮋه ﺳﺒﮏ ﭘﻠﻪﻫﺎي ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ و ﺟﺰﺋﯿﺎت ﺳﺮﺳﺘﻮﻧﻬﺎ ﭼﯿﺰﯾﺴﺖ ﮐﺎﻣﻼ ﻧﻮآوراﻧﻪ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ، ﭘﺮﺳﭙﻮﻟﯿﺲ را زﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ و ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﺑﻨﺎي ﺟﻬﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در دوران ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﻫﻨﺮيﺗﺮ از اﻫﺮام ﻣﺼﺮ و دﯾﻮار ﭼﯿﻦ و ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﻣﻌﺎﺑﺪ و ﺑﻨﺎﻫﺎي ﯾﻮﻧﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎن. اﻣﺮوزه ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﻌﻤﺎﻫﺎي زﯾﺎدي درﺑﺎره ﺳﺎﺧﺖ اﯾﻦ ﺳﺎزه، ﻧﺎﮔﺸﻮده ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ.
از ﺟﻤﻠﻪ راز ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن ﺳﺮ ﺳﺘﻮنﻫﺎي ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺗُﻨﯽ و ﻗﺮار دادن آن ﺑﺮ روي ﺳﺘﻮنﻫﺎي 20 ﻣﺘﺮي. ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺳﺘﻮنﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ، ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮد ﺗﺎ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺳﻄﺢ ﺷﯿﺒﺪار ﺑﺮاي ﺑﺎﻻ ﮐﺸﯿﺪن ﻗﻄﻌﺎت ﺳﻨﮕﯿﻦ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ در ﺳﺎﺧﺖ اﻫﺮام ﻣﺼﺮ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ ،ﭼﻨﺪان ﮐﺎرآﻣﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ.
ﻧﮑﺘﻪ دﯾﮕﺮ ﺣﻤﻞ ﺳﻨﮓﻫﺎ و ﭼﻮبﻫﺎ از ﻓﯿﻨﯿﻘﻪ در ﻏﺮب و ﺧﺮاﺳﺎن در ﺷﺮق ﺗﺎ ﭘﺎرﺳﻪ و ﺷﻮش اﺳﺖ. اﮔﺮ اﯾﻦ ﺳﺎزه ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻫﺮ ﮐﺸﻮر دﯾﮕﺮي ﺑﻮد، ﺗﺎﮐﻨﻮن اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎي زﯾﺎدي در ﺧﺼﻮص ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺑﻮدن و ﻣﺎوراﯾﯽ ﺑﻮدن و ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدن ﺑﺸﺮ در آﻧﺰﻣﺎن ﺷﮑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد.
اوﺿﺎع اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ دوران دارﯾﻮش ﺑﺰرگ
در ﺟﺮﯾﺎن ﮐﺎوشﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ هِر تستفِلد و داﻧﺸﮕﺎه ﺷﯿﮑﺎﮔﻮ در ﭘﺎرﺳﻪ در دوران رﺿﺎﺷﺎه، ﭘﺲ از ﺧﺎﮐﺒﺮداري و ﻣﺮﻣﺖ و ﺑﺎزﺳﺎزي اﯾﻦ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺑﺰرگ ﮐﻪ 20 ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ آﮐﺮوﭘﻮﻟﯿﺲ(۱) ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، در ﮐﻤﺎل ﺷﮕﻔﺘﯽ، ﮔﺮوه ﮐﺎوﺷﮕﺮ ﺑﺎ اﺗﺎﻗﯽ روﺑﺮو ﺷﺪ ﮐﻪ درﺑﺮﮔﯿﺮﻧﺪه ﺣﺪود 40 ﻫﺰار ﻟﻮح ﮔﻠﯽ ﺑﻮد. اﯾﻦ ﻟﻮحﻫﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ دوران دارﯾﻮش و زﻣﺎن ﺳﺎﺧﺖ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻓﺎز ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﺑﻮد و ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﺟﺰﺋﯿﺎت ﺑﺴﯿﺎريدﻗﯿﻘﯽ از ﻧﻈﺎم دﯾﻮاﻧﯽ و وﺿﻊ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮدم.
ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد آﻧﭽﻪ از اﯾﻦ ﻟﻮحﻫﺎ در 70 ﺳﺎل اﺧﯿﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ داﻧﺸﻤﻨﺪان ﺟﻬﺎن در داﻧﺸﮕﺎه ﺷﯿﮑﺎﮔﻮ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪه و ﻣﯽﺷﻮد، آﻧﺰﻣﺎن ﻧﻤﻮﻧﻪاي از ﻗﺎﻧﻮن ﮐﺎر و ﺑﯿﻤﻪ ﺗﺎﻣﯿﻦ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ وﺟﻮد داﺷﺖ ﮐﻪ در آن ﺑﯿﻨﻨﺪه ﻧﻈﺎم ﻋﺎدﻻﻧﻪ دﺳﺘﻤﺰد و اﻧﺪازهﺳﺎﻋﺖ ﮐﺎر و ﺣﺘﺎ ﻣﺮﺧﺼﯽ اﺳﺘﻌﻼﺟﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ.
اﯾﻦ ﻟﻮحﻫﺎ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﭘﺎرﺳﻪ وارون اﻫﺮام ﻣﺼﺮ، ﻣﻌﺎﺑﺪ ﻣﯿﺎﻧﺮودان و ﯾﻮﻧﺎن و دﯾﻮار ﺑﺰرگ ﭼﯿﻦ، ﻧﻪ ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد ﻧﻈﺎم ﺑﯿﮕﺎري و ﺑﺮدهداري، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺮه ﮔﯿﺮي ازﮐﺎرﮔﺮان اﺳﺘﺨﺪاﻣﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮاي ﻧﻤﻮﻧﻪ از اﯾﻦ ﻟﻮحﻫﺎ آﺷﮑﺎر ﻣﯽﮔﺮدد ﮐﻪ زﻧﺎن ﻧﯿﺰ ﻫﻤﭙﺎي ﻣﺮدان ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮداﻧﺪ. ﺣﺘﺎ در ﺑﺨﺶﻫﺎﯾﯽ ﯾﮏ زن ﺑﺮ ۱۰۰ ﻣﺮد ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﯽﮐﺮده و دﺳﺘﻤﺰد زﻧﺎن ﺑﺮ اﺳﺎس ﭘﺴﺖﺷﺎن ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺟﻨﺴﯿﺖﺷﺎن. و ﺣﺘﺎ ﺑﺮاي دوران ﺑﺎرداري و زاﯾﻤﺎن و ﺷﯿﺮدﻫﯽ آﻧﺎن ﺗﻤﻬﯿﺪات و ﺗﺴﻬﯿﻼﺗﯽ ﭘﯿش بینی ﺷﺪه ﺑﻮد. و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ رﻓﺘﺎرﻫﺎﯾﯽ را ﺑﻪ ﮐﻞ ﮐﺸﻮر و ﺑﻪ ﮐﻞ دوران ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﺗﻌﻤﯿﻢ داد.(۲)
اﯾﻦ ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ ﮐﻪ روز ﺑﻪ روز ﻧﯿﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، آﺷﮑﺎرا وارون آﻧﭽﯿﺰي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از آن، ﺑﺮﺧﯽ ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ در آن اﻣﭙﺮاﺗﻮري ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ دﯾﮕﺮ اﻣﭙﺮاﺗﻮريﻫﺎ، ﺧﺸﻦ و ﺑﯽرﺣﻢ و ﺳﻠﻄﻪﮔﺮ ﺑﻮده و اﻫﺪاف ﺧﻮد را ﺑﺎ ﻧﻈﺎم ﺑﺮدهداري اﻧﺠﺎم ﻣﯽداد. در اﯾﻦ ﮐﺸﻔﯿﺎت ﻫﯿﭻ اﺛﺮي از ﺑﺮدهداري وﻧﻈﺎم زور و اﺟﺒﺎر دﯾﺪه ﻧﻤﯽﺷﻮد. اﯾﻦ ﻣﺮدﻣﺎن آزاد ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و دﺳﺘﻤﺰدﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ و ﺣﻘﻮق ﺷﻔﺎﻓﯽ دارﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﭘﯿﺶ از آن و ﭘﺲ از آن ﺑﯽﻫﻤﺘﺎ اﺳﺖ. (۳)
--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...--...
۱ . ﺳﺮﺷﻨﺎسﺗﺮﯾﻦ و ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﯾﻮﻧﺎن
۲ . ﻣﺎري ﮐﺦ : از زﺑﺎن دارﯾﻮش
۳ . ﺑﺮ اﺳﺎس ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺘﺎب، دﺳﺘﻤﺰد ﮐﺎرﮔﺮان ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﺮان در اﻣﭙﺮاﺗﻮريﻫﺎي ﻣﯿﺎﻧﺮودان ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ
هر شب دلم بهانه ی تـــو را ، هیچ ... بگذریم ...
امشب دلم دوباره تـــو را ... ، هیــچ ... بگذریم ...
صفحه 8 از 10