هُب

اگر تو فارغی از حال دوستان، يارا
فراغت از تو ميسر نميشود ما را

تو را در آينه ديدم جمال طلعت خويش
بيان كند كه چه بوده است ناشكيبا را

بيا كه وقت بهار است تا من و تو به هم
به ديگران بگذاريم باغ و صحرا را