ارسالها: 1615
#141
Posted: 21 May 2011 13:00
داستانی کوتاه
ﺩﺭ ﺷﻬﺮ"ﻣﯿﺎﻧﻪ"ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﯽ ﺑﺎﻫﻮﺵ ﺗﻤﺎﻡ
ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﯼ ﺍﺳﺘﺎﺩﺵ ﺭﺍ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﻭ ﭼﺸﻢ
ﺑﺴﺘﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺷﺎﮔﺮﺩﺍﻥ
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ.
ﺍﺳﺘﺎﺩﺵ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺷﺮﻁ ﻣﯽ
ﮔﺬﺍﺭﻡ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺮﺍ ﮐﻤﮏ
ﮐﻨﯽ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻪ ﺍﻣﺮﯼ،؟ﺍﺳﺘﺎﺩ
ﮔﻔﺖ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺑﺪﻩ ﺍﻣﺎ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻣﮑﻦ.
ﺷﺎﮔﺮﺩ ﮔﻔﺖ ﭼﺮﺍ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻧﮑﻨﻢ.ﺍﺳﺘﺎﺩ
ﭘﯿﺮ ﮔﻔﺖ ﺩﺍﻧﺶ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺴﺖ ﺍﻣﺎ ﭘﻨﺪ
ﺁﻣﻮﺯﯼ ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﺑﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ
ﮐﻪ ﺗﻮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﺧﺮﺩ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﺎﺭﻭﺭﯼ
ﺩﺍﻧﺶ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﺳﺖ.
ﺷﺎﮔﺮﺩ ﮔﻔﺖ:ﺩﺭﺱ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ
ﺁﻣﻮﺧﺘﯿﺪ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﻣﺮ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ
ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻢ.
ﺍﺭﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﻧﺪﯾﺸﻤﻨﺪ ﻧﺎﻣﺪﺍﺭ ﮐﺸﻮﺭﻣﺎﻥ
ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ:ﺳﺮﺍﯾﺶ ﯾﮏ ﺑﯿﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺯ
ﺯﻧﺪﮔﯽ،ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺳﻔﺮﯼ،ﻫﻔﺘﺎﺩ ﺳﺎﻟﻪ
ﺩﺍﺭﺩ.
ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﻭ ﺗﺎ ﺍﺳﺘﺎﺩ
ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺁﻥ ﺷﺎﮔﺮﺩ،ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺭﺯ
ﻧﻤﯽ ﺩﺍﺩ.
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1615
#142
Posted: 21 May 2011 13:05
ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥ
ﺑﻮﺩ.ﻣﻦ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﻣﯽ
ﮔﺸﺘﻢ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﻼﺱ ﺭﺍ
ﺩﯾﺪﻡ.ﺍﺳﻤﺶ ﻣﺎﺭﮎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻫﻤﻪﯼ
ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ.
ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ' :ﮐﯽ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﻭ
ﺁﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺑﺮﻩ.ﺣﺘﻤﺎًﺍﯾﻦ
ﭘﺴﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯽ ﺣﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ'!
ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺍﻡ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﯾﺰﯼ
ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ) .ﻣﺴﺎﺑﻘﻪﯼ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ
ﻫﺎ،ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻫﻤﮑﻼﺳﯽ
ﻫﺎ(ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ
ﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﻢ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻡ.
ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻢ،ﺗﻌﺪﺍﺩﯼ ﺍﺯ
ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺭﻭ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺍﻭ ﺩﻭﯾﺪﻧﺪ
ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻨﺪ.ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﺵ
ﭘﺨﺶ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﺭﻭﯼ ﺧﺎﮐﻬﺎ
ﺍﻓﺘﺎﺩ.
ﻋﯿﻨﮑﺶ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺩﯾﺪﻡ ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ
ﺍﻭﻧﻄﺮﻓﺘﺮ ،ﺭﻭﯼ ﭼﻤﻨﻬﺎ ﭘﺮﺕ ﺷﺪ.
ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎﻻ ﺁﻭﺭﺩ،ﺩﺭ ﭼﺸﻤﺎﺵ ﯾﻪ
ﻏﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﯾﺪﻡ.ﺑﯽ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭ ﻗﻠﺒﻢ
ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻄﺮﻓﺶ
ﺩﻭﯾﺪﻡ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻋﯿﻨﮑﺶ
ﻣﯽ ﮔﺸﺖ ،ﯾﻪ ﻗﻄﺮﻩ ﺩﺭﺷﺖ ﺍﺷﮏ ﺩﺭ
ﭼﺸﻤﻬﺎﺵ ﺩﯾﺪﻡ.
ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻋﯿﻨﮑﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﺶ
ﻣﯽﺩﺍﺩﻡ،ﮔﻔﺘﻢ' :ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﯾﻪ ﻣﺸﺖ
ﺁﺷﻐﺎﻟﻦ'!
ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ' :ﻫﯽ،
ﻣﺘﺸﮑﺮﻡ'!ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺭﺍ
ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ.ﺍﺯ ﺁﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ
ﺳﭙﺎﺳﮕﺰﺍﺭﯼ ﻗﻠﺒﯽ ﺑﻮﺩ.
ﻣﻦ ﮐﻤﮑﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮﺩ ﻭ
ﺍﺯﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ ﮐﺠﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ؟
ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻫﻢ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻣﺎ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.ﺍﺯﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ ﭘﺲ
ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ؟
ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺪﺭﺳﻪﯼ
ﺧﺼﻮﺻﯽ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ
ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺎﻟﺐ ﺑﻮﺩ.ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ
ﮐﺴﯽ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ.ﻣﺎ ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﯿﺎﺩﻩ
ﻗﺪﻡ ﺯﺩﯾﻢ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ
ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺁﻭﺭﺩﻡ.
ﺍﻭ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﭘﺴﺮ ﺟﺎﻟﺒﯽ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺩﺭﺁﻣﺪ.ﻣﻦ
ﺍﺯﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ ﺁﯾﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻭ
ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﺪ؟ ﻭ ﺍﻭ ﺟﻮﺍﺏ
ﻣﺜﺒﺖ ﺩﺍﺩ.
ﻣﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﯾﻢ ﻭ
ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ،
ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺷﻢ ﻣﯽﺁﻣﺪ.ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻢ
ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﺣﺴﺎﺳﯽ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.
ﺻﺒﺢ ﺩﻭﺷﻨﺒﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﻣﻦ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺎﺭﮎ
ﺭﺍ ﺑﺎ ﺣﺠﻢ ﺍﻧﺒﻮﻫﯽ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ﺩﯾﺪﻡ.ﺑﻪ ﺍﻭ
ﮔﻔﺘﻢ':ﭘﺴﺮ ﺗﻮ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺕ
ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻋﻀﻼﺕ ﻗﻮﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ،ﺑﺎ
ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﺍﯾﻦ ﻃﺮﻑ
ﻭ ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﻣﯽ ﺑﺮﯼ'!ﻣﺎﺭﮎ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ
ﻧﺼﻒ ﮐﺘﺎﺑﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻣﻦ ﮔﺬﺍﺷﺖ.
ﺩﺭ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ،ﻣﻦ ﻭ ﻣﺎﺭﮎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ
ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﯾﻢ.ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ﺁﺧﺮ
ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥ ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ،ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ
ﺩﺍﻧﺸﮑﺪﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﯾﻢ.ﻣﺎﺭﮎ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺩﺍﺷﺖ
ﺑﻪ ﺟﻮﺭﺝ ﺗﺎﻭﻥ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻭﮎ.
ﻣﻦ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ
ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﻣﺎﻧﺪ.ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ
ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮﻫﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﻦ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ.
ﺍﻭ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﮐﺘﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ
ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺧﺮﯾﺪ ﻭ ﻓﺮﻭﺵ
ﻟﻮﺍﺯﻡ ﻓﻮﺗﺒﺎﻝ ﺑﺮﻭﻡ.
ﻣﺎﺭﮎ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ
ﺟﺸﻦ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﻟﺘﺤﺼﯿﻠﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﺪ.
ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻧﯿﺴﺘﻢ
ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﻭﺑﺮﻭﯼ ﻫﻤﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢ.
ﻣﻦ ﻣﺎﺭﮎ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ.ﺍﻭ ﻋﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ
ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽ
ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ
ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻥ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺣﺘﯽ ﻋﯿﻨﮏ ﺯﺩﻧﺶ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻣﯽ ﺁﻣﺪ.
ﻫﻤﻪﯼ ﺩﺧﺘﺮﻫﺎ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ.ﭘﺴﺮ،
ﮔﺎﻫﯽ ﻣﻦ ﺑﻬﺶ ﺣﺴﻮﺩﯼ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ!
ﺍﻣﺮﻭﺯ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺑﻮﺩ.ﻣﻦ
ﻣﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺨﻨﺮﺍﻧﯽ ﺍﺵ ﮐﻤﯽ
ﻋﺼﺒﯽ ﺍﺳﺖ.ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﻣﺤﮑﻤﯽ
ﺑﻪ ﭘﺸﺘﺶ ﺯﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ' :ﻫﯽ ﻣﺮﺩ
ﺑﺰﺭﮒ!ﺗﻮ ﻋﺎﻟﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺑﻮﺩ'!
ﺍﻭ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ
ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ)ﻫﻤﻮﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰﺍﺭ
ﻭﺍﻗﻌﯽ(ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩ' :ﻣﺮﺳﯽ.'
ﮔﻠﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺻﺎﻑ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺻﺤﺒﺘﺶ ﺭﺍ
ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ' :ﻓﺎﺭﻍ
ﺍﻟﺘﺤﺼﯿﻠﯽ ﺯﻣﺎﻥ ﺳﭙﺎﺱ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﯽ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﯾﻦ
ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺳﺨﺖ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﯿﺪ.ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ
ﺷﻤﺎ،ﻣﻌﻠﻤﺎﻧﺘﺎﻥ،ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺑﺮﺍﺩﺭﻫﺎﯾﺘﺎﻥ
ﺷﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﻣﺮﺑﯽ ﻭﺭﺯﺵ...ﺍﻣﺎ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺍﺯ
ﻫﻤﻪ،ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﺘﺎﻥ...
ﻣﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺷﻤﺎ
ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩﻥ،ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ
ﻫﺪﯾﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺑﻪ
ﮐﺴﯽ ﺑﺪﻫﯿﺪ.ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ
ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﻢ'.
ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭﯼ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ
ﮐﺮﺩﻡ،ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺭﻭﺯ
ﺁﺷﻨﺎﯾﯿﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﺑﻪ
ﺁﺭﺍﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺗﻌﻄﯿﻼﺕ ﺁﺧﺮ
ﻫﻔﺘﻪ ﻗﺼﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﮑﺸﺪ.ﺍﻭ
ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﻤﺪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ
ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺗﺎ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺑﻌﺪﺍًﻭﺳﺎﯾﻞ ﺍﻭ
ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩ.
ﻣﺎﺭﮎ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ
ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﺮ ﻟﺒﺎﻧﺶ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ.
ﺍﻭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ' :ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ،ﻣﻦ ﻧﺠﺎﺕ
ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ.ﺩﻭﺳﺘﻢ ﻣﺮﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ
ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺤﺚ،ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺷﺖ'.
ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﻬﻤﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﯿﻦ ﺟﻤﻌﯿﺖ
ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪ ﮔﻮﺵ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻡ،ﺩﺭ
ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺵ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﻭ
ﻣﺸﻬﻮﺭ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩﯼ ﺳﺴﺖ
ﺗﺮﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﺶ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽ
ﺩﺍﺩ.
ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ
ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﺩﻧﺪ.ﻫﻤﺎﻥ
ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺳﭙﺎﺱ.
ﻣﻦ ﺗﺎ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻋﻤﻖ ﺍﯾﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺭﺍ
ﺩﺭﮎ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ.
ﻫﺮﮔﺰ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺭﻓﺘﺎﺭﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﮐﻢ
ﻧﮕﯿﺮﯾﺪ.ﺑﺎ ﯾﮏ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﻮﭼﮏ،ﺷﻤﺎ ﻣﯽ
ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺭﺍ ﺩﮔﺮﮔﻮﻥ
ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ:ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪﻥ ﯾﺎ ﺑﺪﺗﺮ ﺷﺪﻥ.
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1615
#143
Posted: 21 May 2011 13:07
تعطیلات
ﻣﺪﯾﺮ ﺑﻪ ﻣﻨﺸﯽ ﻣﯿﮕﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﻪ ﻫﻔﺘﻪ
ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﯾﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﮐﺎﺭﻫﺎﺕ ﺭﻭ ﺭﻭﺑﺮﺍﻩ
ﮐﻦ
ﻣﻨﺸﯽ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﻣﯿﮕﻪ:
ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺭﺋﯿﺴﻢ ﺑﺮﻡ ﺳﻔﺮ ﮐﺎﺭﯼ,
ﮐﺎﺭﻫﺎﺕ ﺭﻭ ﺭﻭﺑﺮﺍﻩ ﮐﻦ
ﺷﻮﻫﺮﻩ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺖ
ﺩﺧﺘﺮﺵ,ﻣﯿﮕﻪ:ﺯﻧﻢ ﯾﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﻣﯿﺮﻩ
ﻣﺎﻣﻮﺭﯾﺖ ﮐﺎﺭﻫﺎﺕ ﺭﻭ ﺭﻭﺑﺮﺍﻩ ﮐﻦ
ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﺪﺭﯾﺲ ﺧﺼﻮﺻﯽ
ﻣﯿﮑﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﺵ ﺯﻧﮓ
ﻣﯿﺰﻧﻪ ﻣﯿﮕﻪ:ﻣﻦ ﺗﻤﺎﻡ ﻫﻔﺘﻪ ﻣﺸﻐﻮﻟﻢ
ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﯿﺎﻡ
ﭘﺴﺮﻩ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻩ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﺶ ﻣﯿﮕﻪ:
ﻣﻌﻠﻤﻢ ﯾﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻤﯿﺎﺩ,ﺑﯿﺎ ﻫﺮ
ﺭﻭﺯ ﺑﺰﻧﯿﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻭ ﻫﻮﺍﯾﯽ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﯿﻢ
ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﮐﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻫﻤﻮﻥ ﻣﺪﯾﺮ
ﺷﺮﮐﺖ ﻫﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺸﯽ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ
ﻣﯿﮕﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺭﻭ ﻟﻐﻮ ﮐﻦ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﻮﻩ
ﺍﻡ ﺳﺮﻡ ﺑﻨﺪﻩ
ﻣﻨﺸﯽ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮﺵ ﻭ
ﻣﯿﮕﻪ:ﻣﺎﻣﻮﺭﯾﺖ ﮐﻨﺴﻞ ﺷﺪ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻡ
ﻣﯿﺎﻡ ﺧﻮﻧﻪ
ﺷﻮﻫﺮ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺍﺵ
ﻣﯿﮕﻪ:ﺯﻧﻢ ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﺶ ﻟﻐﻮ ﺷﺪ ﻧﯿﺎ ﮐﻪ
ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺑﺒﯿﻨﻤﺖ
ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩﺵ
ﻣﯿﮕﻪ:ﮐﺎﺭﻡ ﻋﻘﺐ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻫﻔﺘﻪ
ﺑﯿﮑﺎﺭﻡ ﭘﺲ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺎﻡ ﮐﻪ ﺑﺮﯾﻢ ﺳﺮ
ﺩﺭﺱ ﻭ ﻣﺸﻖ
ﭘﺴﺮ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﺶ ﻭ
ﻣﯿﮕﻪ:ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﺵ ﺑﺮﻭ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ,
ﻣﻌﻠﻤﻢ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺍﺵ ﻋﻮﺽ ﺷﺪ ﻭ ﻣﯿﺎﺩ
ﻣﺪﯾﺮ ﻫﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﮔﻮﺷﯽ ﺭﻭ ﻭﺭ ﻣﯿﺪﺍﺭﻩ
ﻭ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺸﯽ ﻭ ﻣﯿﮕﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ
ﻋﻮﺽ ﺷﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮ ﮐﻪ ﺑﺮﯾﻢ
ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ...
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1615
#144
Posted: 22 May 2011 04:10
ﺯﺍﻫﺪﻭ ﺩﺭﻭﯾﺸﯽﮐﻪ ﻣﺮﺍﺣﻠﯽﺍﺯ ﺳﯿﺮ ﻭ
ﺳﻠﻮﮎﺭﺍﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻩﺑﻮﺩﻧﺪﻭﺍﺯﺩﯾﺮﯼﺑﻪ
ﺩﯾﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﺳﻔﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ،ﺳﺮ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ
ﺩﺧﺘﺮﯼﺭﺍﺩﯾﺪﻧﺪﺩﺭﮐﻨﺎﺭﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ
ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩﺑﻮﺩﻭﺗﺮﺩﯾﺪﺩﺍﺷﺖﺍﺯﺁﻥ
ﺑﮕﺬﺭﺩ.ﻭﻗﺘﯽﺁﻥﺩﻭﻧﺰﺩﯾﮏﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ
ﺭﺳﯿﺪﻧﺪﺩﺧﺘﺮﮎﺍﺯﺁﻥﻫﺎﺗﻘﺎﺿﺎﯼ
ﮐﻤﮏﮐﺮﺩ.ﺩﺭﻭﯾﺶﺑﯽﺩﺭﻧﮓﺩﺧﺘﺮﮎ
ﺭﺍﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪ.
ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ
ﺩﺍﺩﻧﺪﻭﻣﺴﺎﻓﺘﯽﻃﻮﻻﻧﯽﺭﺍﭘﯿﻤﻮﺩﻧﺪﺗﺎ
ﺑﻪﻣﻘﺼﺪﺭﺳﯿﺪﻧﺪ.ﺩﺭﻫﻤﯿﻦﻫﻨﮕﺎﻡ
ﺯﺍﻫﺪﮐﻪﺳﺎﻋﺖﻫﺎﺳﮑﻮﺕﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩ
ﺧﻄﺎﺏﺑﻪﻫﻤﺮﺍﻩﺧﻮﺩﮔﻔﺖ:»ﺩﻭﺳﺖ
ﻋﺰﯾﺰ!ﻣﺎﻧﺒﺎﯾﺪﺑﻪﺟﻨﺲﻟﻄﯿﻒﻧﺰﺩﯾﮏ
ﺷﻮﯾﻢ.ﺗﻤﺎﺱﺑﺎﺟﻨﺲﻟﻄﯿﻒﺑﺮﺧﻼﻑ
ﻋﻘﺎﯾﺪﻭﻣﻘﺮﺭﺍﺕﻣﮑﺘﺐﻣﺎﺳﺖ.ﺩﺭ
ﺻﻮﺭﺗﯽﮐﻪﺗﻮﺩﺧﺘﺮﮎ ﺭﺍﺑﻐﻞﮐﺮﺩﯼ ﻭ
ﺍﺯﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪﻋﺒﻮﺭﺩﺍﺩﯼ.«ﺩﺭﻭﯾﺶﺑﺎ
ﺧﻮﻧﺴﺮﺩﯼﻭ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﯽﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺟﻮﺍﺏ
ﺩﺍﺩ:»ﻣﻦﺩﺧﺘﺮﮎﺭﺍﻫﻤﺎﻥﺟﺎﺭﻫﺎ
ﮐﺮﺩﻡﻭﻟﯽﺗﻮﻫﻨﻮﺯﺑﻪﺁﻥﭼﺴﺒﯿﺪﻩﺍﯼ
ﻭ ﺭﻫﺎﯾﺶ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1615
#145
Posted: 22 May 2011 06:57
ﯾﮏﺭﻭﺯ ﻣﻼ ﻧﺼﺮﺍﻟﺪﯾﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻌﻤﯿﺮ ﺑﺎﻡ
ﺧﺎﻧﻪﺧﻮﺩﻣﺠﺒﻮﺭﺷﺪ،ﻣﺼﺎﻟﺢ
ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽﺭﺍ ﺑﺮﭘﺸﺖ ﺍﻻﻍﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﻪ
ﺑﺎﻻﯼ ﭘﺸﺖ ﺑﺎﻡ ﺑﺒﺮﺩ.ﺍﻻﻍ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ
ﺍﺯﭘﻠﻪﻫﺎﺑﺎﻻﺭﻓﺖ.ﻣﻼﻣﺼﺎﻟﺢ
ﺳﺎﺧﺘﻤﺎﻧﯽﺭﺍﺍﺯﺩﻭﺵﺍﻻﻍﺑﺮﺩﺍﺷﺖﻭ
ﺳﭙﺲ ﺍﻻﻍ ﺭﺍ ﺑﻄﺮﻑ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﮐﺮﺩ.
ﻣﻼﻧﻤﯽﺩﺍﻧﺴﺖﮐﻪﺧﺮﺍﺯﭘﻠﻪﺑﺎﻻﻣﯽ
ﺭﻭﺩ،ﻭﻟﯽﺑﻪﻫﯿﭻﻭﺟﻪﺍﺯﭘﻠﻪﭘﺎﯾﯿﻦ
ﻧﻤﯽﺁﯾﺪ.ﻫﺮﮐﺎﺭﯼﮐﺮﺩﺍﻻﻍﺍﺯﭘﻠﻪ
ﭘﺎﯾﯿﻦﻧﯿﺂﻣﺪ.ﻣﻼﺍﻻﻍﺭﺍﺭﻫﺎﮐﺮﺩﻭﺑﻪ
ﺧﺎﻧﻪﺁﻣﺪﮐﻪﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖﮐﻨﺪ.ﺩﺭﻫﻤﯿﻦ
ﻣﻮﻗﻊﺩﯾﺪﺍﻻﻍﺩﺍﺭﺩﺭﻭﯼﭘﺸﺖﺑﺎﻡﺑﺎﻻ
ﻭﭘﺎﯾﯿﻦﻣﯽﭘﺮﺩ.ﻭﻗﺘﯽﮐﻪﺩﻭﺑﺎﺭﻩﺑﻪ
ﭘﺸﺖﺑﺎﻡﺭﻓﺖ،ﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖﺍﻻﻍﺭﺍ
ﺁﺭﺍﻡﮐﻨﺪ ﮐﻪﺩﯾﺪ ﺍﻻﻍﺑﻪ ﻫﯿﭻﻭﺟﻪ ﺁﺭﺍﻡ
ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ.ﺑﺮﮔﺸﺖ.
ﺑﻌﺪﺍﺯ ﻣﺪﺗﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﻘﻒ ﺍﺗﺎﻕ
ﺧﺮﺍﺏﺷﺪﻩﻭﭘﺎﻫﺎﯼﺍﻻﻍﺍﺯﺳﻘﻒ
ﭼﻮﺑﯽﺁﻭﯾﺰﺍﻥﺷﺪﻩ،ﻭﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡﺍﻻﻍ ﺍﺯ
ﺳﻘﻒ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻣﺮﺩ!
ﻣﻼﻧﺼﺮﺍﻟﺪﯾﻦﺑﺎﺧﻮﺩﮔﻔﺖﻟﻌﻨﺖﺑﺮ
ﻣﻦﮐﻪﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻢﺍﮔﺮ ﺧﺮﺑﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ
ﺭﻓﯿﻊﻭﺑﺎﻻﯾﯽﺑﺮﺳﺪﻫﻢﺁﻧﺠﺎﺭﺍﺧﺮﺍﺏ
ﻣﯽﮐﻨﺪﻭﻫﻢﺧﻮﺩﺵﺭﺍﺍﺯﺑﯿﻦﻣﯽ
ﺑﺮﺩ.
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1615
#146
Posted: 22 May 2011 07:47
ﯾﮏﺭﻭﺯﺻﺒﺢ،ﭼﻨﮕﯿﺰﺧﺎﻥﻣﻐﻮﻝﻭ
ﺩﺭﺑﺎﺭﯾﺎﻧﺶﺑﺮﺍﯼﺷﮑﺎﺭﺑﯿﺮﻭﻥﺭﻓﺘﻨﺪ.
ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶﺗﯿﺮﻭﮐﻤﺎﻧﺸﺎﻥﺭﺍ
ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻨﺪﻭﭼﻨﮕﯿﺰﺧﺎﻥﺷﺎﻫﯿﻦ
ﻣﺤﺒﻮﺑﺶﺭﺍﺭﻭﯼﺳﺎﻋﺪﺵﻧﺸﺎﻧﺪ.
ﺷﺎﻫﯿﻦﺍﺯﻫﺮﭘﯿﮑﺎﻧﯽﺩﻗﯿﻖﺗﺮﻭﺑﻬﺘﺮ
ﺑﻮﺩ،ﭼﺮﺍﮐﻪﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺴﺖﺩﺭﺁﺳﻤﺎﻥ
ﺑﺎﻻ ﺑﺮﻭﺩ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﻤﯽ
ﺩﯾﺪ.
ﺁﻥﺭﻭﺯﺑﺎﻭﺟﻮﺩﺗﻤﺎﻡﺷﻮﺭﻭﻫﯿﺠﺎﻥ
ﮔﺮﻭﻩ،ﺷﮑﺎﺭﯼﻧﮑﺮﺩﻧﺪ.ﭼﻨﮕﯿﺰﺧﺎﻥ
ﻣﺎﯾﻮﺱﺑﻪ ﺍﺭﺩﻭ ﺑﺮﮔﺸﺖ،ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﮑﻪ
ﻧﺎﮐﺎﻣﯽﺍﺵﺑﺎﻋﺚﺗﻀﻌﯿﻒﺭﻭﺣﯿﻪﯼ
ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶﻧﺸﻮﺩ،ﺍﺯﮔﺮﻭﻩﺟﺪﺍﺷﺪﻭ
ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻗﺪﻡ ﺑﺰﻧﺪ.
ﺑﯿﺸﺘﺮﺍﺯﺣﺪﺩﺭﺟﻨﮕﻞﻣﺎﻧﺪﻩﺑﻮﺩﻧﺪﻭ
ﻧﺰﺩﯾﮏﺑﻮﺩﺧﺎﻥﺍﺯﺧﺴﺘﮕﯽﻭﺗﺸﻨﮕﯽ
ﺍﺯﭘﺎﺩﺭﺑﯿﺎﯾﺪ.ﮔﺮﻣﺎﯼﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥﺗﻤﺎﻡ
ﺟﻮﯾﺒﺎﺭﻫﺎﺭﺍﺧﺸﮑﺎﻧﺪﻩﺑﻮﺩﻭﺁﺑﯽﭘﯿﺪﺍ
ﻧﻤﯽﮐﺮﺩ،ﺗﺎﺍﯾﻨﮑﻪﺭﮔﻪﯼﺁﺑﯽﺩﯾﺪﮐﻪ
ﺍﺯﺭﻭﯼ ﺳﻨﮕﯽ ﺟﺎﺭﯼﺑﻮﺩ.ﺧﺎﻥ ﺷﺎﻫﯿﻦ
ﺭﺍﺍﺯﺭﻭﯼﺑﺎﺯﻭﯾﺶﺑﺮﺯﻣﯿﻦﮔﺬﺍﺷﺖﻭ
ﺟﺎﻡﻧﻘﺮﻩﯼﮐﻮﭼﮑﺶﺭﺍﮐﻪﻫﻤﯿﺸﻪ
ﻫﻤﺮﺍﻫﺶﺑﻮﺩ،ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ.ﭘﺮﺷﺪﻥﺟﺎﻡ
ﻣﺪﺕﺯﯾﺎﺩﯼﻃﻮﻝﮐﺸﯿﺪ،ﺍﻣﺎﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽ
ﺧﻮﺍﺳﺖﺁﻥﺭﺍﺑﻪﻟﺒﺶﻧﺰﺩﯾﮏﮐﻨﺪ،
ﺷﺎﻫﯿﻦﺑﺎﻝﺯﺩﻭﺟﺎﻡﺭﺍﺍﺯﺩﺳﺖﺍﻭ
ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ.
ﭼﻨﮕﯿﺰﺧﺎﻥ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦﺷﺪ،ﺍﻣﺎ ﺷﺎﻫﯿﻦ
ﺣﯿﻮﺍﻥﻣﺤﺒﻮﺑﺶﺑﻮﺩ،ﺷﺎﯾﺪﺍﻭﻫﻢ
ﺗﺸﻨﻪﺍﺵ ﺑﻮﺩ.ﺟﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ،ﺧﺎﮎ ﺭﺍ
ﺍﺯ ﺁﻥ ﺯﺩﻭﺩ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭘﺮ ﮐﺮﺩ.
ﺍﻣﺎﺟﺎﻡﺗﺎﻧﯿﻤﻪﭘﺮﻧﺸﺪﻩﺑﻮﺩﮐﻪ
ﺷﺎﻫﯿﻦﺩﻭﺑﺎﺭﻩﺁﻥﺭﺍﭘﺮﺕﮐﺮﺩﻭﺁﺑﺶ
ﺭﺍﺑﯿﺮﻭﻥﺭﯾﺨﺖ.ﭼﻨﮕﯿﺰﺧﺎﻥﺣﯿﻮﺍﻧﺶ
ﺭﺍﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺖ،ﺍﻣﺎﻣﯽﺩﺍﻧﺴﺖﻧﺒﺎﯾﺪ
ﺑﮕﺬﺍﺭﺩﮐﺴﯽﺑﻪﻫﯿﭻﺷﮑﻠﯽﺑﻪﺍﻭﺑﯽ
ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﯽﮐﻨﺪ،ﭼﺮﺍﮐﻪﺍﮔﺮﮐﺴﯽﺍﺯ
ﺩﻭﺭﺍﯾﻦﺻﺤﻨﻪﺭﺍﻣﯽﺩﯾﺪ،ﺑﻌﺪﺑﻪ
ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻧﺶﻣﯽﮔﻔﺖﮐﻪﻓﺎﺗﺢﮐﺒﯿﺮ
ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﺪﯾﮏﭘﺮﻧﺪﻩﯼﺳﺎﺩﻩﺭﺍﻣﻬﺎﺭ
ﮐﻨﺪ.
ﺍﯾﻦﺑﺎﺭ ﺷﻤﺸﯿﺮﺍﺯ ﻏﻼﻑﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﺸﯿﺪ،
ﺟﺎﻡﺭﺍﺑﺮﺩﺍﺷﺖﻭﺷﺮﻭﻉﮐﺮﺩﺑﻪﭘﺮ
ﮐﺮﺩﻥﺁﻥ.ﯾﮏﭼﺸﻤﺶﺭﺍﺑﻪﺁﺏ
ﺩﻭﺧﺘﻪﺑﻮﺩﻭﺩﯾﮕﺮﯼﺭﺍﺑﻪﺷﺎﻫﯿﻦ.
ﻫﻤﯿﻦﮐﻪﺟﺎﻡﭘﺮﺷﺪﻭﻣﯽﺧﻮﺍﺳﺖ
ﺁﻥﺭﺍﺑﻨﻮﺷﺪ،ﺷﺎﻫﯿﻦﺩﻭﺑﺎﺭﻩﺑﺎﻝﺯﺩﻭ
ﺑﻪﻃﺮﻑﺍﻭﺣﻤﻠﻪﺁﻭﺭﺩ.ﭼﻨﮕﯿﺰﺧﺎﻥﺑﺎ
ﯾﮏﺿﺮﺑﻪﯼﺩﻗﯿﻖﺳﯿﻨﻪﯼﺷﺎﻫﯿﻦﺭﺍ
ﺷﮑﺎﻓﺖ.
ﻭﻟﯽﺩﯾﮕﺮﺟﺮﯾﺎﻥﺁﺏﺧﺸﮏﺷﺪﻩﺑﻮﺩ.
ﭼﻨﮕﯿﺰﺧﺎﻥﮐﻪﻣﺼﻤﻢﺑﻮﺩﺑﻪﻫﺮ
ﺷﮑﻠﯽﺁﺏﺭﺍﺑﻨﻮﺷﺪ،ﺍﺯﺻﺨﺮﻩﺑﺎﻻ
ﺭﻓﺖﺗﺎﺳﺮﭼﺸﻤﻪﺭﺍﭘﯿﺪﺍﮐﻨﺪ.ﺍﻣﺎﺩﺭ
ﮐﻤﺎﻝﺗﻌﺠﺐﻣﺘﻮﺟﻪﺷﺪﮐﻪﺁﻥﺑﺎﻻ
ﺑﺮﮐﻪﯼﺁﺏ ﮐﻮﭼﮑﯽﺍﺳﺖ ﻭﻭﺳﻂ ﺁﻥ،
ﯾﮑﯽﺍﺯﺳﻤﯽﺗﺮﯾﻦﻣﺎﺭﻫﺎﯼﻣﻨﻄﻘﻪ
ﻣﺮﺩﻩﺍﺳﺖ.ﺍﮔﺮﺍﺯﺁﺏﺧﻮﺭﺩﻩﺑﻮﺩ،
ﺩﯾﮕﺮﺩﺭﻣﯿﺎﻥﺯﻧﺪﮔﺎﻥﻧﺒﻮﺩ.ﺧﺎﻥ
ﺷﺎﻫﯿﻦﻣﺮﺩﻩﺍﺵ ﺭﺍﺩﺭﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺖ
ﻭﺑﻪﺍﺭﺩﻭﮔﺎﻩﺑﺮﮔﺸﺖ.ﺩﺳﺘﻮﺭﺩﺍﺩ
ﻣﺠﺴﻤﻪﯼﺯﺭﯾﻨﯽﺍﺯﺍﯾﻦﭘﺮﻧﺪﻩ ﺑﺴﺎﺯﻧﺪ
ﻭ ﺭﻭﯼ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﺎﻝ ﻫﺎﯾﺶ ﺣﮏ ﮐﻨﻨﺪ:
ﯾﮏﺩﻭﺳﺖ،ﺣﺘﯽﻭﻗﺘﯽﮐﺎﺭﯼﻣﯽﮐﻨﺪ
ﮐﻪﺩﻭﺳﺖﻧﺪﺍﺭﯾﺪ،ﻫﻨﻮﺯﺩﻭﺳﺖ
ﺷﻤﺎﺳﺖ.
ﻭ ﺑﺮ ﺑﺎﻝ ﺩﯾﮕﺮﺵ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ:
ﻫﺮﻋﻤﻞﺍﺯﺭﻭﯼﺧﺸﻢ،ﻣﺤﮑﻮﻡﺑﻪ
ﺷﮑﺴﺖ ﺍﺳﺖ.
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1615
#147
Posted: 22 May 2011 07:54
ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻋﺸﻖ!
ﯾﮏﺭﻭﺯﺁﻣﻮﺯﮔﺎﺭﺍﺯﺩﺍﻧﺶﺁﻣﻮﺯﺍﻧﯽﮐﻪ
ﺩﺭﮐﻼﺱﺑﻮﺩﻧﺪﭘﺮﺳﯿﺪﺁﯾﺎﻣﯽﺗﻮﺍﻧﯿﺪ
ﺭﺍﻫﯽﻏﯿﺮﺗﮑﺮﺍﺭﯼﺑﺮﺍﯼﺍﺑﺮﺍﺯﻋﺸﻖ،
ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﯿﺪ؟
ﺑﺮﺧﯽﺍﺯﺩﺍﻧﺶﺁﻣﻮﺯﺍﻥﮔﻔﺘﻨﺪﺑﺎ
ﺑﺨﺸﯿﺪﻥﻋﺸﻘﺸﺎﻥﺭﺍﻣﻌﻨﺎﻣﯽﮐﻨﻨﺪ.
ﺑﺮﺧﯽ»ﺩﺍﺩﻥﮔﻞﻭﻫﺪﯾﻪ«ﻭ»ﺣﺮﻑ
ﻫﺎﯼﺩﻟﻨﺸﯿﻦ«ﺭﺍﺭﺍﻩﺑﯿﺎﻥﻋﺸﻖ
ﻋﻨﻮﺍﻥﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺷﻤﺎﺭﯼﺩﯾﮕﺮﻫﻢﮔﻔﺘﻨﺪ
»ﺑﺎﻫﻢﺑﻮﺩﻥﺩﺭﺗﺤﻤﻞﺭﻧﺠﻬﺎﻭﻟﺬﺕ
ﺑﺮﺩﻥﺍﺯ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ«ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ
ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ.
ﺩﺭﺁﻥﺑﯿﻦ،ﭘﺴﺮﯼﺑﺮﺧﺎﺳﺖﻭﭘﯿﺶ ﺍﺯ
ﺍﯾﻦﮐﻪﺷﯿﻮﻩﺩﻟﺨﻮﺍﻩﺧﻮﺩﺭﺍﺑﺮﺍﯼ
ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﺑﯿﺎﻥ ﮐﻨﺪ،
ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮﺩ:
ﯾﮏﺭﻭﺯ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺩﻭ
ﺯﯾﺴﺖﺷﻨﺎﺱﺑﻮﺩﻧﺪﻃﺒﻖﻣﻌﻤﻮﻝ
ﺑﺮﺍﯼﺗﺤﻘﯿﻖﺑﻪﺟﻨﮕﻞﺭﻓﺘﻨﺪ.ﺁﻧﺎﻥ
ﻭﻗﺘﯽﺑﻪﺑﺎﻻﯼﺗﭙّﻪﺭﺳﯿﺪﻧﺪﺩﺭﺟﺎ
ﻣﯿﺨﮑﻮﺏﺷﺪﻧﺪ.ﯾﮏﻗﻼﺩﻩﺑﺒﺮﺑﺰﺭﮒ،
ﺟﻠﻮﯼﺯﻥﻭﺷﻮﻫﺮﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩﻭﺑﻪﺁﻧﺎﻥ
ﺧﯿﺮﻩﺷﺪﻩﺑﻮﺩ.ﺷﻮﻫﺮ،ﺗﻔﻨﮓﺷﮑﺎﺭﯼ
ﺑﻪﻫﻤﺮﺍﻩﻧﺪﺍﺷﺖﻭﺩﯾﮕﺮﺭﺍﻫﯽﺑﺮﺍﯼ
ﻓﺮﺍﺭﻧﺒﻮﺩ.ﺭﻧﮓﺻﻮﺭﺕﺯﻥﻭﺷﻮﻫﺮ
ﭘﺮﯾﺪﻩﺑﻮﺩﻭﺩﺭﻣﻘﺎﺑﻞﺑﺒﺮ،ﺟﺮﺍﺕ
ﮐﻮﭼﮏﺗﺮﯾﻦ ﺣﺮﮐﺘﯽﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺑﺒﺮ،ﺁﺭﺍﻡ
ﺑﻪﻃﺮﻑﺁﻧﺎﻥﺣﺮﮐﺖﮐﺮﺩ.ﻫﻤﺎﻥ
ﻟﺤﻈﻪ،ﻣﺮﺩﺯﯾﺴﺖﺷﻨﺎﺱﻓﺮﯾﺎﺩﺯﻧﺎﻥ
ﻓﺮﺍﺭﮐﺮﺩﻭﻫﻤﺴﺮﺵﺭﺍﺗﻨﻬﺎﮔﺬﺍﺷﺖ.
ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪﺑﺒﺮﺑﻪﺳﻤﺖﺷﻮﻫﺮﺩﻭﯾﺪﻭ
ﭼﻨﺪﺩﻗﯿﻘﻪﺑﻌﺪﺿﺠﻪﻫﺎﯼﻣﺮﺩﺟﻮﺍﻥ
ﺑﻪﮔﻮﺵ ﺯﻥ ﺭﺳﯿﺪ.ﺑﺒﺮ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺯﻥ ﺯﻧﺪﻩ
ﻣﺎﻧﺪ.
ﺩﺍﺳﺘﺎﻥﺑﻪﺍﯾﻨﺠﺎﮐﻪﺭﺳﯿﺪﺩﺍﻧﺶ
ﺁﻣﻮﺯﺍﻥﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﮑﻮﻡ ﮐﺮﺩﻥ
ﺁﻥﻣﺮﺩ.ﺭﺍﻭﯼﺍﻣﺎﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺁﯾﺎﻣﯽﺍﻧﯿﺪ
ﺁﻥﻣﺮﺩﺩﺭﻟﺤﻈﻪﻫﺎﯼﺁﺧﺮﺯﻧﺪﮔﯽ
ﺍﺵ ﭼﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﯽ ﺯﺩ؟
ﺑﭽﻪﻫﺎﺣﺪﺱ ﺯﺩﻧﺪﺣﺘﻤﺎﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﺵ
ﻣﻌﺬﺭﺕﺧﻮﺍﺳﺘﻪﮐﻪﺍﻭﺭﺍﺗﻨﻬﺎﮔﺬﺍﺷﺘﻪ
ﺍﺳﺖ!ﺭﺍﻭﯼﺟﻮﺍﺏﺩﺍﺩ:ﻧﻪ،ﺁﺧﺮﯾﻦ
ﺣﺮﻑﻣﺮﺩﺍﯾﻦﺑﻮﺩﮐﻪ»ﻋﺰﯾﺰﻡ،ﺗﻮ
ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﻣﻮﻧﺴﻢﺑﻮﺩﯼ.ﺍﺯﭘﺴﺮﻣﺎﻥﺧﻮﺏ
ﻣﻮﺍﻇﺒﺖﮐﻦﻭﺑﻪﺍﻭﺑﮕﻮﭘﺪﺭﺕ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻋﺎﺷﻘﺖ ﺑﻮﺩ.‹‹
ﻗﻄﺮﻩﻫﺎﯼﺑﻠﻮﺭﯾﻦﺍﺷﮏ،ﺻﻮﺭﺕ
ﺭﺍﻭﯼﺭﺍﺧﯿﺲﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﮐﻪﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ:
ﻫﻤﻪﺯﯾﺴﺖﺷﻨﺎﺳﺎﻥﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪﺑﺒﺮ
ﻓﻘﻂﺑﻪﮐﺴﯽﺣﻤﻠﻪﻣﯽﮐﻨﺪﮐﻪ
ﺣﺮﮐﺘﯽﺍﻧﺠﺎﻡﻣﯽﺩﻫﺪﻭﯾﺎﻓﺮﺍﺭﻣﯽ
ﮐﻨﺪ.ﭘﺪﺭﻣﻦﺩﺭﺁﻥﻟﺤﻈﻪﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ،
ﺑﺎﻓﺪﺍﮐﺮﺩﻥﺟﺎﻧﺶﭘﯿﺶﻣﺮﮒﻣﺎﺩﺭﻡ
ﺷﺪﻭﺍﻭﺭﺍﻧﺠﺎﺕﺩﺍﺩ.ﺍﯾﻦﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ
ﺗﺮﯾﻦﻭ ﺑﯽ ﺭﯾﺎﺗﺮﯾﻦﺗﺮﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﭘﺪﺭﻡ ﺑﺮﺍﯼ
ﺑﯿﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻭ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1615
#148
Posted: 22 May 2011 08:04
کشاورز فقیر
ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﮐﺸﺎﻭﺭﺯ ﻓﻘﯿﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ
ﭘﯿﺪﺍﮐﺮﺩﻥ ﻏﺬﺍ ﯾﺎ ﺷﮑﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺟﻨﮕﻞ
ﺭﻓﺖ.ﻫﻨﻮﺯ ﻣﺴﯿﺮ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺭﺍ ﻃﯽ ﻧﮑﺮﺩﻩ
ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮐﻤﮑﯽ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ
ﺭﺳﯿﺪ.ﺍﻭ ﺻﺪﺍ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﺒﻊ
ﺁﻥ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ
ﺑﺎﺗﻼﻗﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻭ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ
ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ.ﺁﻥ ﭘﺴﺮﺑﭽﻪ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ
ﻭﺣﺸﺖ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ
ﮐﺸﺎﻭﺭﺯ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺟﺎﻧﺶ ﺭﺍ
ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ.ﮐﺸﺎﻭﺭﺯ ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺑﺎ
ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ
ﻣﻮﻓﻖ ﺷﺪ ﭘﺴﺮﮎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺣﺘﻤﯽ ﻭ
ﺗﺪﺭﯾﺠﯽ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﺗﻼﻕ
ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﮑﺸﺪ....
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1615
#149
Posted: 22 May 2011 08:17
عیدی
ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﭘﻞ ﯾﮏ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﺍﺗﻮﻣﺒﯿﻞ
ﺳﻮﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﯿﺪﯼ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ
ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ"ﺷﺐ ﻋﯿﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ
ﮐﻪ ﭘﻞ ﺍﺯ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﺍﺵ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﻣﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ
ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﻭﺭ ﻭ ﺑﺮ
ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻧﻮ ﻭ ﺑﺮﺍﻗﺶ ﻗﺪﻡ ﻣﯿﺰﻧﺪ ﻭ ﺍﻥ
ﺭﺍﺗﺤﺴﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ"ﭘﻞ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ
ﮐﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﭘﺴﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﺎﻝ
ﺷﻤﺎﺳﺖ"ﺍﻗﺎ؟ ﭘﻞ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ
ﺗﺎﺋﯿﺪ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺑﻪ
ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻋﯿﺪﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﭘﺴﺮ
ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﻭﮔﻔﺖ:ﻣﻨﻈﻮﺭﺗﺎﻥ ﺍﯾﻦ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﺩﺭﺗﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺭﺍ ﻫﻤﯿﻦ
ﺟﻮﺭﯼ"ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﯾﻨﺎﺭﯼ ﺑﺎﺑﺖ ﺍﻥ
ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﮐﻨﯿﺪ"ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﺥ
ﺟﻮﻥ"ﺍﯼ ﮐﺎﺵ...؟
...
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﭘﻞ ﮐﺎﻣﻼ ﻭﺍﻗﻒ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﭼﻪ
ﺍﺭﺯﻭﯾﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﮑﻨﺪ"ﺍﻭ ﻣﯽ
ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺍﺭﺯﻭ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﺍﻭ ﻫﻢ
ﯾﮏ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺑﺮﺍﺩﺭﯼ ﺩﺍﺷﺖ"ﺍﻣﺎ ﺍﻧﭽﻪ
ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ:ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﭘﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﻟﺮﺯﻩ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩ:ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﻣﻦ ﻫﻢ ﯾﮏ
ﻫﻤﭽﻮ ﺑﺮﺍﺩﺭﯼ ﺑﻮﺩﻡ"
ﭘﻞ ﻣﺎﺕ ﻭ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ
ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﺍﻧﯽ ﮔﻔﺖ:ﺩﻭﺳﺖ
ﺩﺍﺭﯼ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺗﻮ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﯾﻪ ﮔﺸﺘﯽ
ﺑﺰﻧﯿﻢ؟
"ﺍﻭﻩ ﺑﻠﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ"
ﺗﺎﺯﻩ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ
ﭘﻞ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﺮﻕ ﻣﯽ ﺯﺩ ﮔﻔﺖ":ﺍﻗﺎ ﻣﯽ
ﺷﻪ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﯼ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ
ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ؟"
ﭘﻞ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩ.ﺍﻭ ﺧﻮﺏ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﭘﺴﺮ
ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﮕﻮﯾﺪ:ﺍﻭ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ
ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﮕﺎﻧﺶ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﯼ
ﭼﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﺷﯿﮑﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ
ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺍﺳﺖ.ﺍﻣﺎ ﭘﻞ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ
ﺑﻮﺩ...ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ:ﺑﯽ ﺯﺣﻤﺖ ﺍﻭﻧﺠﺎﯾﯽ
ﮐﻪ ﺩﻭﺗﺎ ﭘﻠﻪ ﺩﺍﺭﻩ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﯾﺪ.
ﭘﺴﺮ ﺍﺯ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﺩﻭﯾﺪ"ﭼﯿﺰﯼ ﻧﮕﺬﺷﺖ
ﮐﻪ ﭘﻞ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪ.ﺍﻣﺎ
ﺩﯾﮕﺮ ﺗﻨﺪ ﻭﺗﯿﺰ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﮔﺸﺖ"ﺍﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭ
ﮐﻮﭼﮏ ﻓﻠﺞ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﮔﯿﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ
ﭘﺸﺖ ﺣﻤﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﺳﭙﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ
ﺭﻭﯼ ﭘﻠﻪ ﭘﺎﺋﯿﻨﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ
ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ" :ﺍﻭﻧﺎﻫﺎﺵ
ﺟﯿﻤﯽ"ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ؟ﺩﺭﺳﺖ ﻫﻤﻮﻥ
ﻃﻮﺭﯾﻪ ﮐﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﺍﺕ ﺗﻌﺮﯾﻒ
ﮐﺮﺩﻡ"ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﻋﯿﺪﯼ ﺑﻬﺶ ﺩﺍﺩﻩ ﻭ
ﺩﯾﻨﺎﺭﯼ ﺑﺎﺑﺖ ﺍﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻧﮑﺮﺩﻩ.ﯾﻪ
ﺭﻭﺯﯼ ﻣﻦ ﻫﻢ ﯾﻪ ﻫﻤﭽﻮ ﻣﺎﺷﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ
ﻫﺪﯾﻪ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺩﺍﺩ...
ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﮕﺮﺩﯼ
ﻭ ﭼﯿﺰﻫﺎﯼ ﻗﺸﻨﮓ ﻭﯾﺘﺮﯾﻦ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﻫﺎﯼ
ﺷﺐ ﻋﯿﺪ ﺭﻭ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ
ﺑﺮﺍﺕ ﺷﺮﺡ ﻣﯿﺪﻡ ﺑﺒﯿﻨﯽ"
ﭘﻞ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺍﺷﮑﻬﺎﯼ ﮔﻮﺷﻪ
ﭼﺸﻤﺶ ﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺍﺯ ﻣﺎﺷﯿﻦ
ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺻﻨﺪﻟﯽ
ﺟﻠﻮﺋﯽ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻧﺸﺎﻧﺪ"ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺑﺎ
ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﻕ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭ
ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺳﻪ ﺗﺎﺋﯽ ﺭﻫﺴﭙﺎﺭ ﮔﺮﺩﺷﯽ
ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﺎﺷﺪﻧﯽ ﺷﺪﻧﺪ.
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1615
#150
Posted: 22 May 2011 12:58
ﺩﺧﺘﺮﯼ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭ ﻣﯿﭙﺮﺳﯿﺪ:ﺍﯾﻬﺎ ﺍﻟﻨﺎﺱ
ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﻪ؟
ﺩﺧﺘﺮﯼ ﮔﻔﺖ:ﺍﻭﻟﺶ ﺭﻭﯾﺎ ﺁﺧﺮﺵ ﺑﺎﺯﯼ
ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﺯﯾﭽﻪ
ﻣﺎﺩﺭﺵ ﮔﻔﺖ:ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺭﻧﺞ ﭘﯿﻨﻪ ﻭ
ﺯﺧﻢ ﻭ ﺗﺎﻭﻝ ﮐﻒ ﺩﺳﺖ
ﭘﺪﺭﺵ ﮔﻔﺖ:ﺑﭽﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺎﺵ ﺑﯽ ﺍﺩﺏ!
ﺍﯾﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﯿﺎﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ
ﺭﻫﺮﻭﯼ ﮔﻔﺖ:ﮐﻮﭼﻪ ﺍﯼ ﺑﻦ ﺑﺴﺖ
ﺳﺎﻟﮑﯽ ﮔﻔﺖ.... :
ﺭﺍﻩ ﭘﺮ ﺧﻢ ﻭ ﭘﯿﭻ
ﺩﺭ ﮐﻼﺱ ﺳﺨﻦ ﻣﻌﻠﻢ ﮔﻔﺖ:ﻋﯿﻦ ﻭ
ﺷﯿﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻗﺎﻑ،ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ
ﺩﻟﺒﺮﯼ ﮔﻔﺖ:ﺷﻮﺧﯽ ﻟﻮﺳﯽ ﺍﺳﺖ
ﺗﺎﺟﺮﯼ ﮔﻔﺖ:ﻋﺸﻖ ﮐﯿﻠﻮ ﭼﻨﺪ؟
ﻣﻔﻠﺴﯽ ﮔﻔﺖ:ﻋﺸﻖ ﭘﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﺷﮑﻢ
ﺧﺎﻟﯽ ﺯﻥ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪ
ﺷﺎﻋﺮﯼ ﮔﻔﺖ:ﯾﮏ ﮐﻤﯽ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﺜﻞ
ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮔﻞ ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ
ﻋﺎﺷﻘﯽ ﮔﻔﺖ:ﺧﺎﻧﻤﺎﻥ ﺳﻮﺯ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﺭ
ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻋﺸﻖ ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ
ﺷﯿﺦ ﮔﻔﺘﺎ:ﮔﻨﺎﻩ ﺑﯽ ﺑﺨﺸﺶ
ﻭﺍﻋﻈﯽ ﮔﻔﺖ:ﻭﺍﮊﻩ ﺑﯽ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ
ﺯﺍﻫﺪﯼ ﮔﻔﺖ:ﻃﻮﻕ ﺷﯿﻄﺎﻥ ﺍﺳﺖ
ﻣﺤﺘﺴﺐ ﮔﻔﺖ:ﻣﻨﮑﺮ ﻋﻈﻤﺎﺳﺖ
ﻗﺎﺿﯽ ﺷﻬﺮ ﮔﻔﺖ:ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺣﺪ
ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺗﺎﺯﯾﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ
ﺟﺎﻫﻠﯽ ﮔﻔﺖ:ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ
ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﮔﻔﺖ:ﺟﻨﮓ ﺁﻫﻦ ﻭ ﻣﺸﺖ
ﺭﻫﮕﺬﺭ ﮔﻔﺖ:ﻃﺒﻞ ﺗﻮ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺳﺖ
ﯾﻌﻨﯽ ﺁﻫﻨﮓ ﺁﻥ ﺯ ﺩﻭﺭ ﺧﻮﺵ ﺍﺳﺖ
ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮔﻔﺖ:ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﭙﺮﻫﯿﺰﯾﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﺯ
ﺩﻭﺭ ﮐﻦ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﺩﺳﺖ
ﭼﻮﻥ ﮐﻪ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﺤﺚ ﻭ ﺟﺪﻝ ﺗﻮﯼ
ﺁﻥ ﻗﯿﻞ ﻭ ﻗﺎﻝ ﻣﻦ ﺩﯾﺪﻡ
ﻃﻔﻞ ﻣﻌﺼﻮﻡ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ:
ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ ﺳﻮﺍﻝ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ!
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
صفحه 15 از 72