ارسالها: 1615
#162
Posted: 25 May 2011 06:05
ﺣﺘﻤﯽ ﺩﻟﯿﻠﯽ ﺩﺍﺭﺩ... ﻣﺮﺩﯼ ﺗﺎﺟﺮ ﺩﺭ ﺣﯿﺎﻁﻗﺼﺮﺵ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﻭ ﮔﯿﺎﻫﺎﻥ ﻭ ﮔﻠﻬﺎ ﺭﺍ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﻭ ﺑﺎﻍ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺳﺮﮔﺮﻣﯽ ﻭ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﺍﻭ ﮔﺮﺩﺵ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﻭ ﻟﺬﺕ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺯ ﮔﻞ ﻭ ﮔﯿﺎﻫﺎﻥ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ. ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﺭﻓﺖ.ﺩﺭ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ،ﺩﺭ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﺑﺎﻏﺶ ﺭﻓﺖ. ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺁﻧﺠﺎ،ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﺧﺸﮑﺶ ﺯﺩ... ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﻭ ﮔﯿﺎﻫﺎﻥ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﺭﻭ ﺑﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺳﺮ ﺳﺒﺰ ﺑﻮﺩ،ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟ ﺩﺭﺧﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ:ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﺭﺧﺖ ﺳﯿﺐ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﻣﺜﻞ ﺍﻭ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯿﻮﻩ ﻫﺎﯾﯽ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺑﺎﺭ ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﺎﺭﺣﺘﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻥ ﮐﺮﺩﻡ... ﻣﺮﺩ ﺑﺎﺯﺭﮔﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺩﺭﺧﺖ ﺳﯿﺐ ﺭﻓﺖ،ﺍﻣﺎ ﺍﻭ ﻧﯿﺰ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ!... ﻋﻠﺖ ﺭﺍ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻭ ﺩﺭﺧﺖ ﺳﯿﺐ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ:ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺵ ﺁﻥ،ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺷﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﺘﺼﺎﻋﺪ ﻧﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻥ ﮐﺮﺩﻡ. ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻮﺗﻪ ﯼ ﯾﮏ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﻧﯿﺰ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻋﻠﺖ ﺁﻥ ﭘﺮﺳﯿﺪﻩ ﺷﺪ، ﺍﻭ ﭼﻨﯿﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ:ﻣﻦ ﺣﺴﺮﺕ ﺩﺭﺧﺖ ﺍﻓﺮﺍ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩﻡ،ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﮔﻞ ﺑﺪﻫﻢ.ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺁﻫﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺸﯿﺪﻡ.ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﺑﻪ ﺫﻫﻨﻢ ﺧﻄﻮﺭ ﮐﺮﺩ، ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻥ ﮐﺮﺩﻡ. ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯼ ﮔﺮﺩﺵ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﻞ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺑﺎﻍ ﺭﻭﯾﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻋﻠﺖ ﺷﺎﺩﺍﺑﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪ.ﮔﻞ ﭼﻨﯿﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ:ﺍﺑﺘﺪﺍ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻥ ﮐﺮﺩﻡ،ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﻋﻈﻤﺖ ﺩﺭﺧﺖ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻃﻮﻝ ﺳﺎﻝ ﺳﺮ ﺳﺒﺰﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﻔﻆ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ،ﻭ ﺍﺯ ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺑﻮﯾﯽ ﮔﻞ ﺳﺮﺥ ﻧﯿﺰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩﻡ،ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ:ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩ ﺗﺎﺟﺮ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ،ﻗﺪﺭﺗﻤﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﻗﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻍ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺭﺍ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺟﺎﯼ ﻣﻦ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﻫﺪ،ﺣﺘﻤﺎً ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ،ﺣﺘﻤﺎً ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ.ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺯﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﺎﺷﻢ...
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1615
#163
Posted: 25 May 2011 06:05
ﺁﺭﺍﻣﺶ ﯾﻪ ﭘﺴﺮ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﮑﺮﺩﻥ.ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﯾﻪ ﺳﺮﯼ ﺗﯿﻠﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﭼﻨﺪﺗﺎﯾﯽ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺍﺷﺖ.ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﺗﯿﻠﻪ ﻫﺎﻣﻮ ﺑﻬﺖ ﻣﯿﺪﻡ؛ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺷﯿﺮﯾﻨﯿﺎﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪﻩ.ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ. ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﻭ ﻗﺸﻨﮕﺘﺮﯾﻦ ﺗﯿﻠﻪ ﺭﻭ ﯾﻮﺍﺷﮑﯽ ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﮐﻨﺎﺭ ﻭ.. ﺑﻘﯿﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺩﺍﺩ.ﺍﻣﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻫﻤﻮﻥ ﺟﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﯿﺮﯾﻨﯿﺎﺷﻮ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﮎ ﺩﺍﺩ. ﻫﻤﻮﻥ ﺷﺐ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﺎ ﺍﺭﺍﻣﺶ ﺗﻤﺎﻡ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻭ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺑﺮﺩ.ﻭﻟﯽ ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺑﺨﻮﺍﺑﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻮﻧﻄﻮﺭﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺗﯿﻠﻪ ﺍﺷﻮ ﯾﻮﺍﺷﮑﯽ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺷﺎﯾﺪ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺍﻭﻥ ﯾﻪ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﺯ ﺷﯿﺮﯾﻨﯿﻬﺎﺷﻮ ﻗﺎﯾﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﻫﺎ ﺭﻭ ﺑﻬﺶ ﻧﺪﺍﺩﻩ
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1615
#164
Posted: 25 May 2011 06:06
ﺷﺮﻑ ﺟﺎﻧﯽ ﺑﺰﺭﮒ،ﺻﺎﺣﺐ ﺛﺮﻭﺕ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ،ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻌﻮﯾﺾ ﮔﺮﯾﻢ ﺻﻮﺭﺗﺶ،ﺍﺗﺎﻕ ﺭﻭ ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩ ﻋﮑﺎﺱ ﮐﻪ ﺑﻬﺖ ﺯﺩﻩ ﺑﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﻣﺤﺒﻮﺑﺶ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﺭﻓﺖ.ﺧﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﯾﻘﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﺭﻭ ﻣﺮﺗﺐ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﻼﻣﺘﮕﺮﯼ ﺯﯾﺮ ﮔﻮﺷﺶ ﮔﻔﺖ.... ﭼﺮﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﯼ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﻋﮑﺲ ﺗﺒﻠﯿﻐﺎﺗﯽ ﺑﮕﯿﺮﯼ؟ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺣﻮﺍﺳﺶ ﺑﻪ ﺩﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﻭ ﻧﺎﺁﺭﺍﻣﯽ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻋﮑﺎﺱ ﺑﻮﺩ،ﺑﺪﻭﻥ ﻣﮑﺚ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﭼﺮﺍ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﯼ ﺑﺮﺍﺵ ﻋﮑﺲ ﺗﺒﻠﯿﻐﺎﺗﯽ ﺑﮕﯿﺮﯼ؟ ﻋﮑﺎﺱ ﻗﺪ ﺭﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ.ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﮑﻮﺕ،ﺑﺎ ﻫﻤﺪﻟﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﮔﻔﺖ: ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻧﺨﺎﻫﺪ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻥ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﮑﻨﻢ،ﺣﺘﯽ ﺍﮔﻪ ﺑﻔﻬﻤﻦ ﻫﻢ ﮐﺴﯽ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻧﻤﯿﺪﻩ. ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﭘﺲ ﺩﺳﺖ ﮐﻢ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﺷﺮﺍﻓﺘﻤﻨﺪﺍﻧﻪ ﺑﻬﺎﯼ ﺍﻣﺘﯿﺎﺯﺍﺗﯽ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﯿﺎﺭﻡ، ﻣﯿﭙﺮﺩﺍﺯﻡ ﺟﺎﻧﯽ ﺑﺰﺭﮒ ﭘﯿﺮﻭﺯﻣﻨﺪﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﻋﮑﺎﺱ ﺑﻬﺖ ﺯﺩﻩ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1615
#165
Posted: 25 May 2011 06:06
ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﺩ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ: "ﻧﺼﻒ ﻗﻠﻤﺮﻭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺩﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﮐﻨﺪ." ﺗﻤﺎﻡ ﺁﺩﻡﻫﺎﯼ ﺩﺍﻧﺎ ﺩﻭﺭ ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﮐﺮﺩ،ﺍﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ ﻧﺪﺍﻧﺴﺖ. ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﺍﻥ ﺩﺍﻧﺎ ﮔﻔﺖ" :ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﺷﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﮐﻨﻢ.ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺁﺩﻡ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﯿﺪ، ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭﯾﺪ ﻭ ﺗﻦ ﺷﺎﻩ ﮐﻨﯿﺪ، ﺷﺎﻩ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ." ﺷﺎﻩ ﭘﯿﮏﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﯾﮏ ﺁﺩﻡ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩ.... ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺳﻔﺮ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺁﺩﻡ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻨﺪ.ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼ ﺭﺍﺿﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺁﻥ ﮐﻪ ﺛﺮﻭﺕ ﺩﺍﺷﺖ،ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺑﻮﺩ.ﺁﻥ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﻓﻘﺮ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﻣﯿﺰﺩ،ﯾﺎ ﺍﮔﺮ ﺳﺎﻟﻢ ﻭ ﺛﺮﻭﺗﻤﻨﺪ ﺑﻮﺩ ﺯﻥ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺪﯼ ﺩﺍﺷﺖ.ﯾﺎ ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺯﻧﺪﯼ ﺩﺍﺷﺖ، ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻧﺶ ﺑﺪ ﺑﻮﺩﻧﺪ.ﺧﻼﺻﻪ ﻫﺮ ﺁﺩﻣﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﻠﻪ ﻭ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﮐﻨﺪ. ﺁﺧﺮﻫﺎﯼ ﯾﮏ ﺷﺐ،ﭘﺴﺮ ﺷﺎﻩ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﮐﻠﺒﻪﺍﯼ ﻣﺤﻘﺮ ﻭ ﻓﻘﯿﺮﺍﻧﻪ ﺭﺩ ﻣﯿﺸﺪ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ. "ﺷﮑﺮ ﺧﺪﺍ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﻡ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﺮﺩﻩﺍﻡ. ﺳﯿﺮ ﻭ ﭘﺮ ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺭﺩﻩﺍﻡ ﻭ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﮑﺸﻢ ﻭ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ!ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﻢ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ؟" ﭘﺴﺮ ﺷﺎﻩ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﻭ ﭘﯿﺶ ﺷﺎﻩ ﺑﯿﺎﻭﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩ ﻫﻢ ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﺪﻫﻨﺪ. ﭘﯿﮏﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﻣﺮﺩ ﺗﻮﯼ ﮐﻠﺒﻪ ﺭﻓﺘﻨﺪ،ﺍﻣﺎ ﻣﺮﺩ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺁﻥ ﻗﺪﺭ ﻓﻘﯿﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﻧﺪﺍﺷﺖ!!!
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1615
#166
Posted: 25 May 2011 06:07
ﻣﺮﺩ ﺧﯿﺎﻃﯽ ﮐﻮﺯﻩ ﺍﯼ ﻋﺴﻞ ﺩﺭ ﺩﮐﺎﻧﺶ ﺩﺍﺷﺖ.ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺮﻭﺩ.ﺑﻪ ﺷﺎﮔﺮﺩﺵ ﮔﻔﺖ:ﺍﯾﻦ ﮐﻮﺯﻩ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺯﻫﺮ ﺍﺳﺖ!ﻣﻮﺍﻇﺐ ﺑﺎﺵ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺳﺖ ﻧﺰﻧﯽ!ﺷﺎﮔﺮﺩ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺍﺳﺘﺎﺩﺵ ﺩﺭﻭﻍ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰﺩ ﻭ... ﺍﺳﺘﺎﺩﺵ ﺭﻓﺖ.ﺷﺎﮔﺮﺩﻫﻢ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﯾﮏ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺩﮐﺎﻥ ﻧﺎﻧﻮﺍﯾﯽ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﺩ ﻧﺎﻧﻮﺍ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺩﻭ ﻧﺎﻥ ﺩﺍﻍ ﻭ ﺗﺎﺯﻩﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺩﮐﺎﻥ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﻋﺴﻞ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻧﺎﻥ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﮐﻒ ﺩﮐﺎﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪ.ﺧﯿﺎﻁ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺣﯿﺮﺕ ﺍﺯ ﺷﺎﮔﺮﺩﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪ:ﭼﺮﺍ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺍﯼ؟ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﻧﺎﻟﻪ ﮐﻨﺎﻥ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ:ﺗﻮ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﯽ ﻣﻦ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩﻡ،ﺩﺯﺩﯼ ﺁﻣﺪ ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﭘﯿﺮﺍﻫﻦ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺯﺩﯾﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ.ﻭﻗﺘﯽ ﻣﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ،ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺗﻮ،ﺯﻫﺮ ﺗﻮﯼ ﮐﻮﺯﻩ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩﻡ ﻭ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺗﺎ ﺑﻤﯿﺮﻡ ﻭ ﺍﺯ ﮐﺘﮏ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺷﻮﻡ!
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1615
#167
Posted: 25 May 2011 06:08
ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺩﺭ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺭﻭﯼ؟ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ:ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺑﺎﺯﯾﮕﺮﯼ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﺤﺒﻮﺑﯿﺖ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻣﺎ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﯾﻦ ﻃﻼﯾﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻭﺑﺎ ﺍﻭ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻢ،ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮﺩﻡ.ﺍﮔﺮ ﺍﻭ ﻭﻗﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﺤﺸﺮﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺣﺎﮐﯽ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮﺩ.... ﺣﺪﻭﺩ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ. ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺩﺭ ﭼﺮﺍ ﭼﻬﺮﻩ ﯼ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ ﺩﺍﺭﯼ؟ﺁﯾﺎ ﺑﺎﺯﯾﮕﺮ ﻣﺤﺒﻮﺑﺖ ﺭﺍ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩﯼ؟ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺍﺯ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻭ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﻭ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪﯾﻢ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﺒﺮ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﺧﺪﺍ ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺑﯿﺘﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﯾﮕﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﮐﻮﺩﮎ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﻮﺩ ﺭﻓﺖ ﻭﻟﺒﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺩﺭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﻮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﻭﯾﻢ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺍﯾﻦ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﮐﻨﻢ. ﺍﻣﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺍﯾﻦ ﺷﻮﺧﯽ ﻫﺎ ﭼﯿﺴﺖ ﺍﻭ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﯼ ﻣﯿﺪﻫﺪ؟ ﭘﺴﺮ ﻣﻠﺘﻤﺴﺎﻧﻪ ﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﻦ،ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﯿﺎ.ﻣﺎﺩﺭ ﻧﯿﺰ ﻋﻠﯿﺮﻏﻢ ﻣﯿﻞ ﺑﺎﻃﻨﯽ ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ ﺯﯾﺮﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺷﺖ.ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺑﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﻓﺘﻨﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﭼﻨﺪﯼ ﻗﺪﻡ ﺯﺩﻥ ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﮔﻔﺖ:ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ.ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﻠﯿﺴﺎﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺷﻬﺮ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ.ﻣﺎﺩﺭ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺵ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﻟﺨﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﺸﻢ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺍﻻﻥ ﻭﻗﺖ ﺷﻮﺧﯽ ﻧﯿﺴﺖ.ﺍﯾﻦ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺗﻮ ﺍﺻﻼ ﺯﯾﺒﺎ ﻧﺒﻮﺩ. ﮐﻮﺩﮎ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﻣﺎﺩﺭ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﺧﺪﺍ ﺷﻬﺮﺗﯽ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺑﯿﺘﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﯾﮕﺮ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﺁﯾﺎ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮﺕ ﻭ ﻣﺤﺒﻮﺑﯿﺖ ﺭﺍ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺁﻥ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﯽ؟ ﺁﯾﺎ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻟﺬﺕ ﺑﺨﺶ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺑﺎﺯﯾﮕﺮ ﻣﺤﺒﻮﺏ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﯽ؟ﻭﻗﺘﯽ ﺧﺪﺍ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻣﺎﺳﺖ ﭘﺲ ﭼﻪ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﯼ ﺧﺪﺍ.ﻣﺎﺩﺭ ﻫﯿﭻ ﻧﮕﻔﺖ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﺎﻧﺪ.
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1615
#168
Posted: 25 May 2011 06:09
ﺷﺎﯾﻌﻪ ﺯﻧﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺍﺵ ﺷﺎﯾﻌﺎﺕ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﭘﺮﺍﮐﻨﺪﻥ ﺁﻥ ﮐﺮﺩ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﮐﻤﯽ ﻫﻤﻪ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ ﺁﻥ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﺎﯾﻌﺎﺕ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺷﺪﻧﺪ. ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺷﺎﯾﻌﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺻﺪﻣﻪ ﺩﯾﺪ ﻭ ﺩﭼﺎﺭ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺷﺪ.ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺯﻥ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺷﺎﯾﻌﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻫﻤﻪ ﺩﺭﻭﻍ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﭘﺸﯿﻤﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ... ﺳﺮﺍﻍ ﻣﺮﺩ ﺣﮑﯿﻤﯽ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮐﻤﮏ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﮐﻨﺪ. ﺣﮑﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ» :ﺑﻪ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺑﺮﻭ ﻭ ﯾﮏ ﻣﺮﻍ ﺑﺨﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﮑﺶ ﻭ ﭘﺮﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺴﯿﺮ ﺟﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﻣﺤﻞ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﻪ ﭘﺨﺶ ﮐﻦ«.ﺁﻥ ﺯﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﻣﺘﻌﺠﺐ ﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﺍ ﮐﺮﺩ. ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺣﮑﯿﻢ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﺣﺎﻻ ﺑﺮﻭ ﻭ ﺁﻥ ﭘﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﻭﺭ ﺁﻥ ﺯﻥ ﺭﻓﺖ ﻭﻟﯽ4ﺗﺎ ﭘﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﮑﺮﺩ.ﻣﺮﺩ ﺣﮑﯿﻢ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﺏ ﺗﻌﺠﺐ ﺯﻥ ﮔﻔﺖ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺁﻥ ﭘﺮﻫﺎ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺟﻤﻊ ﮐﺮﺩﻥ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺷﺎﯾﻌﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﮐﺎﻣﻞ ﺁﻥ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ.ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﺎﯾﻌﻪ ﺳﺎﺯﯼ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭﯼ.
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1615
#169
Posted: 25 May 2011 06:09
ﺭﻭﺯﯼ ﺷﺎﮔﺮﺩﯼ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺧﻮﯾﺶ ﮔﻔﺖ:ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﺧﺼﺎﯾﺺ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﻣﻮﺯﯼ؟ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ:ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍ ﮔﯿﺮﯼ؟ﺷﺎﮔﺮﺩ ﮔﻔﺖ:ﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﯿﻞ.ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ:ﭘﺲ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﻮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﻭﯾﻢ.ﺷﺎﮔﺮﺩ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ.ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺷﺎﮔﺮﺩ ﺟﻮﺍﻧﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﮐﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁّﻥ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﻮﺩﻧﺪ،ﺑﺮﺩ.ﺍﺳﺘﺎﺩ ﮔﻔﺖ....: ﺧﻮﺏ ﺑﻪ ﻣﮑﺎﻟﻤﺎﺕ ﺑﯿﻦ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﮔﻮﺵ ﮐﻦ.ﻣﮑﺎﻟﻤﺎﺕ ﺑﯿﻦ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﻮﺩ: -ﺍﻻﻥ ﻧﻮﺑﺖ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻦ ﺑﺪﻭﯼ. -ﻧﺨﯿﺮ ﺍﻻﻥ ﻧﻮﺑﺖ ﺗﻮﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﻧﺒﺎﻟﻢ ﺑﺪﻭﯼ. -ﺍﺻﻼ ﭼﺮﺍ ﻣﻦ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﻢ؟ ﻭ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻗﺒﯿﻞ... ﺍﺳﺘﺎﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ:ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﻃﺎﻟﺐ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﻨﺪ.ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ.ﺍﻭ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﺋﻢ ﺩﺭ ﺗﻼﺵ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺣﻘﺎﯾﻖ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﯿﺎﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻫﺮﮔﺰ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﺪ.ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﯽ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﻭﯾﺰﮔﯽ ﻫﺎﯼ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻭ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﮐﻼﻡ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﯿﮑﻨﻢ:ﺗﻼﺵ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ.
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
ارسالها: 1615
#170
Posted: 25 May 2011 06:11
ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟؟ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﯾﻢ،ﺩﺭ ﺯﺍﯾﺸﮕﺎﻩ ﻋﻤﻮﻣﯽ،ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺼﻮﺻﯽ.ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﻭﻡ،ﻣﺪﺭﺳﻪ ﯼ ﺳﺮ ﮐﻮﭼﻪ ﯼ ﻣﺎﻥ.ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻓﻘﻂ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﯼ ﻏﯿﺮ ﺍﻧﺘﻔﺎﻋﯽ!ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﭼﺮﺍ؟...ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﻪ ﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ.ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ... : ﻓﻘﻂ ﺭﯾﺎﺿﯽ!ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﻢ.ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﮔﻔﺖ:ﻣﮕﺮ ﻣﻦ ﺑﻤﯿﺮﻡ.ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﭘﻮﻝ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺭﺍ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﮐﻨﻢ.ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﻣﮕﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻧﻌﺶ ﻣﺎ ﺭﺩ ﺷﻮﯼ. ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺘﻨﺪ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺟﯿﺒﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﺟﺎﺭﻩ ﮐﻨﻢ.ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻭﺍﯼ ﺑﺮ ﻣﻦ.ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﺮﻭﺳﯿﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ. ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺻﻤﯿﻤﯽ. ﻫﻤﺴﺮﻡ ﮔﻔﺖ:ﺷﮑﺴﺖ،ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﻭﺩﯼ؟...!ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﺪﻝ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺨﺮﻡ،ﺩﺭ ﺣﺪ ﻭﺳﻌﻢ،ﺗﺎ ﻋﺼﺎﯼ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﺎﺷﺪ.ﺯﻧﻢ ﮔﻔﺖ:ﺧﺪﺍ ﻣﺮﮔﻢ ﺩﻫﺪ. ﮔﻔﺘﻢ:ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﭽﻪ ﺍﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﯾﺪ،ﺩﺭ ﺯﺍﯾﺸﮕﺎﻩ ﻋﻤﻮﻣﯽ.ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺼﻮﺻﯽ.ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﭽﻪ ﺍﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﻭﺩ، ﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ، ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﺪ...ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻤﯿﺮﻡ.ﺑﺮ ﺳﺮ ﻗﺒﺮﻡ ﺑﺤﺚ ﺷﺪ.ﭘﺴﺮﻡ ﮔﻔﺖ:ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ.ﺯﻧﻢ ﺟﯿﻎ ﮐﺸﯿﺪ.ﺩﺧﺘﺮﻡ ﮔﻔﺖ:ﭼﻪ ﺷﺪﻩ؟...ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣُﺮﺩﻡ.ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺗﺮﺣﯿﻤﻢ ﻣﺴﺠﺪ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ. ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺍﺷﮏ ﺭﯾﺨﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺰﺍﺭﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ.ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺧﻮﺩﺵ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮﯼ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻋﮑﺴﻢ ﺭﺍ ﺭﻭﯾﺶ ﺣﮏ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﺭ ﺣﻔﺮﻩ ﺍﯼ ﺗﻨﮓ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺍﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﯼ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...!ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ،ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ
تنهایی بد است ،
اما بد تر از آن اینست
که بخواهی تنهاییت را با آدم های مجازی پر کنی
آدم هایی که بود و نبودشان
به روشن یا خاموش بودن یک چراغ بستگی دارد
صفحه 17 از 72