صفحه 54 از 67: « پیشین 1 ... 53 54 55 ... 66 67 پسین »

داستانهای کوتاه

amirrf

کاربر

ارسالها: 2829

#531 Posted: 13 Oct 2012 22:08

پهلوان رضو

داستانکی زیبا از آقای وحید حاج سعیدی

دلشوره عجیبی داشت. کمی هم تار می دید ولی مجبور بود. نگاهی به جمعیت
انداخت. گوی را که بلند کرد ، سنگین تر از همیشه به نظر رسید . وقتی آن
را به هوا پرتاب کرد تا با شانه اش آن را پرتاب کند ، دو گوی در هوا دید
و جا خالی داد. صدای خنده جمعیت بلند شد.
آبی به سر و رویش زد. مرشد معرکه با صدای بلند گفت : اگر خسته جانی بگو
یا علی ، اگر ناتوانی بگو یا علی . مردم دوباره سکوت کردند. زنجیر دو
متری را دور بازو هایش پیچید. چندین بار با فریاد زورِ نمایشی زد. دویست
تومنش کمه . یه جوون مرد دویست تومن بذاره تو سینی . صد تومنش خرج زن و
بچه ، صد تومنش خرج کبوتر حرم . آخرین سکه ها و اسکناس ها روی سینی ولو
شدند. دیگر موقع پاره کردن زنجیر بود. پهلوان رَضو با فریادی بلند سعی
کرد زنجیر را پاره کند، ولی زنجیر پاره نشد.....
دوباره تلاش کرد. رگ های
گردنش متورم شده بودند. بدنش میلرزید . عرق سردی روی پیشانی اش نسشته بود
ولی حلقه های زنجیر ظاهراٌ دست به یکی کرده بودند تا این بار آنها در
مقابل پهلوان قدرت نمایی کنند. احساس کرده بود که دارد تمام می شود ، ولی
فکر نمی کرد به این زودی ، آنهم جلوی مردم. نگاهی به آسمان کرد. زیر لب
چیزی زمزمه کرد . با فریاد یا علی خم شد و تمام قدرتش را در بازوانش جمع
کرد و دیگر چیزی نفهمید.
چشم هایش را که باز کرد ، روی تخت بیمارستان بود. دکتر داشت با دامادش
صحبت می کرد: سه تا از رگهای قلبش پاره شدن . من نمی دونم چطور بعد از
سکته تونست زنجیر رو پاره کنه . به هر حال به خیر گذشت. ولی دیگه نمی
تونه معرکه بگیره . لبخندی زد و آهسته زیر لب گفت : یا علی ...

amirrf

کاربر

ارسالها: 2829

#532 Posted: 13 Oct 2012 22:08

زیرکی مادرانه ...
خانم حمیدی برای دیدن پسرش مسعود ، به محل تحصیل او یعنی لندن آمده بود . او در آنجا متوجه شد که پسرش با یک هم اتاقی دختر بنام ویکی زندگی می کند. کاری از دست خانم حمیدی بر نمی آمد و از طرفی هم اتاقی مسعود هم خیلی خوشگل بود. او به رابطه میان آن دو ظنین شده بود و این موضوع باعث کنجکاوی بیشتر او می شد. مسعود که فکر مادرش را خوانده بود گفت :...
" من می دانم که شما چه فکری می کنید ، اما من به شما اطمینان می دهم که من و ویکی فقط هم اتاقی هستیم . "
حدود یک هفته بعد ، ویکی پیش مسعود آمد و گفت : " از وقتی که مادرت از اینجا رفته ، قندان نقره ای من گم شده ، تو فکر نمی کنی که او قندان را برداشته باشد ؟ "
" خب ، من شک دارم ، اما برای اطمینان به او ایمیل خواهم زد . "

او در ایمیل خود نوشت :
مادر عزیزم، من نمی گم که شما قندان را از خانه من برداشتید، و در ضمن نمی گم که شما آن را برنداشتید . اما در هر صورت واقعیت این است که قندان از وقتی که شما به تهران برگشتید گم شده . "

با عشق، مسعود

روز بعد ، مسعود یک ایمیل به این مضمون از مادرش دریافت نمود :

پسر عزیزم ، من نمی گم تو با ویکی رابطه داری ! ، و در ضـــمن نمی گم که تو باهاش رابطه نداری . اما در هر صورت واقعیت این است که اگر او در تختخواب خودش می خوابید ، حتما تا الان قندان را پیدا کرده بود .

با عشق ، مامان

mohamafariborz

کاربر

ارسالها: 1095

#533 Posted: 13 Oct 2012 22:10

حجم تنهایی

قدم هایم را میشمارم،

دو روز و 27 قدم از خودم فاصله گرفته ام،

من در خانه خواب بودم که تلفن زنگ خورد،

صدای سوت ِ کتری ِ روی گاز، از صدای آخ و اوخ های دختر

همسایه بلند تر است،

پرتاب میشوم به خیابان،

یک جایی نزدیک به خودم،

میدان ونک همیشه محل مناسبی برای قرارهایم با زنان بیوه بود،

دختر گلفروش گوشه پالتو ام را گرفته است،

ملتمسانه میخواهد گل برای معشوقه هایم بخرم،

با غصب به دستانش نگاه میکنم،

با ترس به چشمانم نگاه میکند،

بی هوا کشیده ای به صورتش میزنم،

سکوت اش در هیاهوی میدان ونک گم میشود،

قطره های ادرار از گوشه ِ شلوار کثیف و پاره اش، چکه چکه میکند،

هنوز دارد به من نگاه میکند،

دستانش را میگیرم و میچسبانم به بینی ام،

بوی گل میدهند آن دستان چرک و کثیف،

بی توجه به پچ پچ عابران بیکار، خودم را از محل فراری میدهم،

دست میکنم در جیبم و بسته ِ نیمه پُر سیگارم را در می آورم،

سیگاری دیگر قرار است قربانی ِ عادت دوازده ساله ام شود،

باد نمیگذارد آتش فندک شق و راست بایستد،

تکیه میدهم به درخت،

دستانم را دور فندک حلقه میکنم،

بالاخره آتش با رقص ِ زرد و آبی اش متولد میشود،

با زدن اولین پُک به سیگارم،

یاد عهدی که سالهاست با خودم بسته ام می افتم،

روز قیامت کارنامه ِ اعمال را با دندانهایم میگیرم و تُف اش میکنم در

آتش جهنم تا بسوزد.

به کنار خیابان میروم و دستم را برای اولین تاکسی بلند میکنم،

مسیرش به من نمیخورد،

داخل تاکسی را میبینم و تصمیم میگیرم که سوار شوم،

بوی مشمئز کننده سیگار مسافر جلویی را مجاب میکند تا شیشه را پایین

بکشد،

خودم را معذب میکنم و محکم تکیه میدهم به در،

هنوز به ترافیک ِ پارک وی نرسیدیم که گرمای دستی را روی ران چپم

احساس میکنم،

دستان ظریف زنانه، با ناخن های بلند سوهان کشیده و لاک آبی رنگ،

دمای بدنم 5 درجه بالاتر میرود،

گوش هایم گرم میشوند و چشمانم سرخ،

از راننده میخوام که نگه دارد،

پول دو نفر را حساب میکنم و پیاده میشویم،

خودش را دانشجوی سال آخر گرافیک معرفی میکند،

اما من که به این کارها کاری ندارم،

دستانم را می اندازم لای سینه هایش و باسن اش را میچسبانم به آلتم،

و به مذهبی فکر میکنم که ارگاسم را جرم میداند،

لبانش را می آورد در گوشم و چیزی زمزمه میکند،

با تعجب میگوید می توانی باور کنی؟

خونسرد به کارم ادامه میدهم و با سرحرفش را تایید میکنم،

صدای آواز ِ آکاردئون ِ پیر مرد ِ ولگرد ِ توی کوچه، خلوتمان را به

هم میزند،

دمای بدنم پایین آمده است،

لباس هایم را تنم میکنم و طبق عادت دو کمه بالای پیراهنم را نمیبندم،

از رو تخت بلند میشوم و قدم هایم را میشمارم،

دو روز و 27 قدم به خودم نزدیک شده ام،

من در خانه بیدار بودم که تلفن زنگ خورد،

صدای سوت ِ کتری ِ روی گاز، از صدای آخ و اوخ های دختر

همسایه آرام تر است،

پرتاب میشوم به خانه،

یک جایی دور از خودم،

به سراغ یخچال میروم و لیوان ِ مشروب خوری ام را لبالب پُر از

ویسکی میکنم،

روی کاناپه لم میدهم،

تلویزیون را روشن میکنم،

اما صدایی نمیشنوم،

تصویری نمیبینم،

من فقط صدا و تصویر دختری را میبینم که آرام در گوشم زمزمه کرد:

"من تنهایی ام را با 5 بار خود ارضایی در روز پُر میکنم، میتوانی

باور کنی؟"

"علیرضا بدیع فر"

از امروز این آیدی رو به بکی از دوستان واگذار کردم ...درپناه دوست
فرشاد

amirrf

کاربر

ارسالها: 2829

#534 Posted: 13 Oct 2012 22:16

دیوانه تر از بهلول

آورده اند که خلیفه هارون الرشید در یکی از اعیاد رسمی با زبیده زن خود نشسته و مشغول بازی شطرنج بودند . بهلول بر آنها وارد شد او هم نشست و به تماشای آنها مشغول شد . در آن حال صیادی زمین ادب
را بوسه داد و ماهی بسیار فربه قشنگی را جهت خلیفه آورده بود .
هارون در آن روز سر خوش بود امر نمود تا چهار هزار درهم به صیاد انعام بدهند . زبیده به عمل هارون اعتراض نمود و گفت : این مبلغ برای صیادی زیاد است به جهت اینکه تو باید هر روز به افراد لشگری و
کشوری انعام بدهی و چنانکه تو به آنها از این مبلغ کمتر بدهی خواهند گفت
که ما به قدر صیادی هم نبودیم و اگر زیاد بدهی خزینه تو به اندک مدتی تهی خواهد شد .
هارون سخن زبیده را پسندیده و گفت الحال چه کنم ؟ گفت صیاد را صدا کن و از او سوال نما این ماهی نر است یا ماده ؟ اگر گفت نر است بگو پسند مانیست و اگر گفت ماده است باز هم بگو پس ند ما نیست و او مجبور می شود ماهی را پس ببرد و انعام را بگذارد .
بهلول به هارون گفت : فریب زن نخور مزاحم صیاد نشو ولی هارون قبول ننمود . صیاد را صدا زد و به او گفت : ماهی نر است یا ماده ؟
صیاد باز زمین ادب بوسید و عرض نمود این ماهی نه نر است نه ماده بلکه خنثی است .
هارون از این جواب صیاد خوشش آمد و امر نمود تا چهار هزار درهم دیگر هم انعام به او بدهند . صیادپولها را گرفته ، در بندی ریخت و موقعی که از پله های قصر پایین می رفت یک درهم از پولها به زمین افتاد . صیاد خم شد و پول را برداشت . زبیده به هارون گفت :
این مرد چه اندازه پست همت است که از یک درهم هم نمی گذرد . هارون هم از پست فطرتی صیاد
بدش آمد و او را صدازد و باز بهلول گفت مزاحم او نشوید . هارون قبول ننمود و صیاد را صدا زد وگفت : چقدر پست فطرتی که حاضر نیستی حتی یک درهم از این پولها قسمت غلامان من شود .
صیاد باز زمین ادب بوسه زد و عرض کرد : من پست فطرت نیستم . بلکه نمک شناسم و از این جهت پول را برداشتم که دیدم یک طرف این پول آیات قرآن و سمت دیگر آن اسم خلیفه است و چنانچه روی زمین بماند شاید پا به آن نهند و از ادب دور است .
خلیفه باز از سخن صیاد خوشش آمد و امر نمود چهار هزار درهم دیگر هم به صیاد انعام دادند و هارون گفت : من از تو دیوانه ترم به جهت اینکه سه دفعه مرا مانع شدی من حرف تو را قبول ننمودم و حرف آن زن را به کار بستم و این همه متضرر شدم .

amirrf

کاربر

ارسالها: 2829

#535 Posted: 13 Oct 2012 22:17

چند حکایت کوتاه

مردی در خم نگریست و صورت خود در آن بدید، مادر را بخواند و گفت: دزدی در آن نهان است، مادر فراز آمد و در خم نگریست و گفت: آری فاحشه‌ای نیز همراه اوست.
--------------------------------
مردی را علّت قولنج افتاد. تمام شب از خدای درخواست که بادی از وی جدا شود...
چون سحر رسید ناامید گشت و دست از زندگی شسته تشهّد می‌کرد و می‌گفت: بار خـدایا بهشت نصیبم فرمای. یکی از حاضران گفت ای نادان از آغاز شب تا این زمان التماس بادی داشتی پذیرفته نیامد، چگونه تقاضای بهشت که به انـدازه‌ی آسمانها و زمین است از تو مستجاب گردد؟
--------------------------------
ابوحارث را پرسیدند مرد هشتادساله را بچّه آید؟ گفت: آری اگرش بیست ساله جوانی همسایه بود.
---------------------------------
زشترویی در آینه به چهره‌ی خود می‌نگریست و می‌گفت سپاس خدای را که مرا صورتی نیکو بداد، غلامش ایستاده بود و این سخن می‌شنید. چون از نزد او به در آمد، کسی بر در خانه او را از حال صاحبش پرسید، گفت: در خانه نشسته و بر خدا دروغ می بندد.
--------------------------------
زنی زشت‌رو، چشمانی به غایت خوب و خوش داشت، روزی از شوهر شکایت به قاضی برد، قاضی از چشمانش خوشش آمد و طمع در او بست و طرف وی بگرفت. شوهر فهمید و چادر از روی زن بگرفت قاضی بدید و سخت متنّفر شد و گفت برخیز ای زنک که چشم مظلومان داری و چهره‌ی ظالمان.
--------------------------------
از وردکی پرسیدند که امیرالمؤمنین شناسی، گفت آری شناسم، گفتند چندم خلیفه است؟ گفت خلیفه ندانم ولی هموست که حسین وی را در دشت کربلا شهید کرد

amirrf

کاربر

ارسالها: 2829

#536 Posted: 13 Oct 2012 22:17

حکایت یک مشهدی ....

می گوید در اون سال ها سرباز بگیری بود و من رو بردند به سرباز خونه ای در مشهد...

هنوز ۴۵ روز نگذشته بود، که دلم برای خانواده ام تنگ شد.

اما مرخصی ندادن ،منم بدون مرخصی و پای پیاده، از مشهد تا طرقبه ( ۱۸ کیلومتر ) دویدم و بعد از دیدن خانواده، دوباره از طرقبه تا مشهد را دویدم و رفتم پادگان ...

پادگان، که رسیدم دیدم گروهبان متوجه غیبت من و چند نفر دیگه شده ، که همه رو به خط کرد و گفت دور پادگان رو باید بدوید ...

شروع به دویدن که کردیم بعد از 1000 متر سرباز های دیگه خسته شدند، اما من دور کامل دویدم و ایستادم...!

فرمانده ی گروهان که دویدن من رو ندیده بود، گفت مگه نگفتم دور کامل باید بدوی

گفتم دویدم قربان ...

گفت فضولی موقوف ..!

دوباره باید بدوی...!

خلاصه، دو دور دیگه به مسافت 8 کیلومتر دویدم و سر حال، جلوی فرمانده ایستادم و همین باعث شد مسیر زندگی ام تغییر کند...!

یک روز، من رو با یک جیپ ارتشی به میدان سعد آباد مشهد بردند ، برای مسابقه...

رییس تربیت بدنی تا من رو دید، گفت:

چرا کفش و لباس ورزشی نپوشیدی؟

گفتم:

ندارم ...!

گفت :

خوب برو سر خط الان مسابقه شروع می شه ببینم چند مرده حلاجی ؟

خلاصه با پوتین و لباس سربازی دویدم و دور اخر همه داد می زدن باریکلا سرباز ...

برنده که شدم دیدم همه می گن سرباز رکورد ایران رو شکستی ...!

من اون روز با پوتین و لباس سربازی رکورد ایران رو شکستم و بهم کاپ نقره ای دادن...!

خبر رکورد شکنی من خیلی زود، به مرکز رسید و بهم امریه دادن تا برم تهران ...

با اتوبوس به تهران رفتم و پرسان پرسان، خودم رو به دژبانی مرکز رسوندم و با فرمانده ی لشگر که روبرو شدم، گفت:

تو همون سربازی هستی که با پوتین رکورد شکستی؟

گفتم :

بله قربان ...

گفت:

چرا این قدر دیر امدی و سریع من رو سوار ماشین کردند و به استادیوم امجدیه بردن، که قرار بود مسابقه بزرگی انجام بشه ...!

مسابقه ی دوی ۵۰۰۰ متر بود و من کفش و لباسی رو که رییس تربیت بدنی مشهد داده بود، پوشیدم و رفتم لب خط...!

یک دفعه صدای تیری شنیدم و هراسناک این طرف اون طرف رو نگاه کردم ببینم چه خبره ؟ که دیدم رییس تربیت بدنی با عصبانیت می گه چرا نمیدوی؟

بدو..!

من نگاه کردم، دیدم، که اون 17 نفر دیگه، مسافتی از من دور شدن و من تازه فهمیدم ،که صدای شلیک تیر برای اغاز مسابقه بوده و من چون در مشهد فقط با صدای حاضر رو ) مسابقه رو شروع می کردم اینجا هم منتظر همون کلمه بودم ،نه صدای تیر ...

خلاصه شروع کردم به دویدن و یه عده هم من رو هو می کردن و می گفتن:

مشهدی تو از اخر اولی ...!

دور سوم رو که دویدم تازه به نفر اخر رسیدم و تازه گرم شده بودم ...!

در دور بعد متوجه شدم، که نفر چهارم هستم و با خودم گفتم:

خدا رو شکر لااقل چهارم می شم...!

سه دور تا اخر مسابقه مانده بود، که دیدم فقط یک نفر با فاصله از من جلوتره...!

دور اخر خودم رو به پشت سرش رسوندم...

به خط پایان نزدیک می شدیم که جلو زدم و اول شدم ...!

باز هم رکورد ایران رو شکسته بودم و از عزیز منفرد، که سال ها قهرمان ایران بود جلو زده بودم...!

این ها حرف های استاد علی باغبان باشی، قهرمان دوی ایران است، که ۲۹ سال متوالی بدون حتی یک باخت، مقام نخست مسابقات را در ایران داراست و جالب است، بدانید که تا به حال این رکورد در هیچ رشته ی ورزشی در دنیا شکسته نشده...!

باغبان باشی ۲۱۹ مدال اسیایی و جهانی دارد و در 8 مسابقه ی المپیک شرکت کرده و اول شده!

ادیب زاده می گوید:

زمان شاه شنیدم ،که پای باغبان باشی شکسته ...!

با گروه فیلم برداری رفتیم و وقتی با اون مصاحبه کردم با ناراحتی گفت:

دکتر ها گفته اند باید یک پای من رو قطع کنند ...

شب، که فیلم پخش شد ۵۰ خط تلفن جام جم توسط مردم اِشغال شده بود و همه با عصبانیت می خواستن یه جوری به علی باغبان باشی کمک کنن ...

همون شب، رضا پهلوی، که در اون زمان ولیعهد بود و نزدیک به ۱۷ سال داشت، به آقای جهان بانی، رییس سازمان ورزش (‌که اوایل انقلاب اعدام شد) دستوری داده بود، که او هم شبانه به در خانه ی باغبان باشی رفته بود و پاسپورتش را درست کرده بودند و روز بعد ساعت ۱۱ صبح از فرودگاه زنگ زد که :

مثل این‌که معجزه شده و من برای درمان به نیویورک می‌روم.

در نیویورک پایش را یک پروفسور بزرگ عمل کرد، بعد از دو ماه، که برگشت از همان فرودگاه مهرآباد به ما زنگ زد، که من می‌خواهم به زودی در یک مسابقه‌ی دو و میدانی شرکت کنم و شما را هم دعوت می‌کنم.

باغبان باشی، اکنون ۸۴ سال سن دارد و هنوز فعالیت ورزشی می کند ...!

اخرین باری، که باغبان باشی را دیدم، دور میدان دروازه قوچان بود؛ به گرمی حال و احوال کردم و او گفت:

شما مگه من رو می شناسی؟

لبخندی زدم و گفتم :

تمام دنیا شما رو می شناسن...!

باغبان باشی، هنوز در طرقبه زندگی می کند و روحیه ی شاد و ورزش کاری دارد ...

amirrf

کاربر

ارسالها: 2829

#537 Posted: 13 Oct 2012 22:18

قدرت حافظه

خردمند پیری در دشتی پوشیده از برف قدم می زد که به زن گریانی رسید.
پرسید: چرا می گریی؟
- چون به زندگی ام می اندیشم, به جوانی ام, به زیبایی ای که در آینه می دیدم, و به مردی که دوستش داشتم. خداوند بی رحم است که قدرت حافظه را به انسان بخشیده است. می دانست که
من بهار عمرم را به یاد می آورم و می گریم. خردمند در میان دشت برف آگین ایستاد, به نقطه ای خیره شد و به فکر فرو رفت.

زن از گریستن دست کشید و پرسید: در آن جا چه می بینید؟
خردمند پاسخ داد: دشتی از گل سرخ. خداوند, آن گاه که قدرت حافظه را به من می بخشید, بسیار سخاوتمند بود. می دانست در زمستان, همواره می توانم بهار را یه یاد آورم و لبخند بزنم.

amirrf

کاربر

ارسالها: 2829

#538 Posted: 13 Oct 2012 22:18

دوست دارید بعد از مرگ درباره شما چی بگن

سه دوست در یک اتومبیل به مسافرت رفته بودند و متاسفانه یک تصادف مرگبار باعث شد که هر سه در جا کشته شوند یک لحظه بعد روح هر سه دم دروازه بهشت بود و فرشته نگهبان بهشت داشت آماده می شد که آنها را به بهشت راه دهد...
یک سوال!!!

_ الان که هر سه تا دارین وارد بهشت می شین اونجا روی زمین بدن هاتون روی برانکارد در حال تشییع شدن بسوی قبرستان است و خانواده ها و دوستان در حال عزاداری در غم از دست دادن شما هستند دوست دارین وقتی دارن از کنار جنازه راه می رن در مورد شما چی بگن؟...

اولی گفت : دوست دارم پشت سرم بگن که من جز بهترین پزشکان زمان خود بودم و مرد بسیار خوب و عزیزی برای خانواده ام.

دومی گفت : دوست دارم پشت سرم بگن که من جز بهترین معلم های زمان خود بودم و توانسته ام اثر بسیار بزرگی روی آدمهای نسل بعد از خودم بگذارم.

سومی گفت : دوست دارم بگن : نگاه کن داره تکون می خوره مثل اینکه زنده است!

amirrf

کاربر

ارسالها: 2829

#539 Posted: 13 Oct 2012 22:19

کودک ....

کشاورزی تعدادی توله سگ ازنژادی خوب رو گذاشته بود واسه ی فروش. پســــــــر بچه ای رفت سراغش و گفــــــت: می خواهم یکی از اونا رو بخــــرم.کشاورز جواب داد که:اونا نژاد خوبی دارن و کمی گرون هســـــــتند. پســــر کوچولو پولهایی رو که
توی مشتش نگــــه داشته بود شمرد و گفت:من فقط 29سنت دارم.کشاورز سری تکون داد و گفت: متاســـــــفم پسرم اونا خیلی گرون تر از این حرفا هستند.پسرک خواهش کرد : پـس فقط اجازه بدید نگاهی بهشــون بندازم.و بعد از قبـــــــول کردن
کشاورز رفـــــــــــت سراغ توله ها و چهارتا سگ کوچولوی پشمالو رو دید که با هم بازی می کردن و...
بالا و پایین می پریدن .یهـو یه صدای خـــش خــــش که از لونه ی سگ ها میومد توجه اونو جلب کرد و رفت به سمتش.اونجا یه توله سگ لاغـــر رو دید که جثه اش از بقیه کوچیک تر بود و به دلیل این که یکی از پاهاش معیوب بود لنگ لنگان راه می رفت.یه دفعه چشم های پســـــــــرک برقی زد و دوان دوان رفت سراغ کشـــــاورز و گفــــــت: آقا ممکنه اونو به من بفروشین .کشــــــــاورز با تعجب
پاسخ داد که: پســـــــرم اون لنــــــگه و لاغــــــر.... به سختی هم راه می ره پس نمی تونی باهاش بازی کنی.پسر کوچولو که هنوز چشم هایش می درخشــــید پاچه ی شلوارش را بالا زد و پای مصنوعیش را به کشـــــــــاورز نشون داد و گفت اون توله سگ به کسی نیاز داره که درکش کنه و اشک تموم صورتش رو پوشوند

amirrf

کاربر

ارسالها: 2829

#540 Posted: 13 Oct 2012 22:20

در دنیای ما ، قوی بودن و زور گفتن ، چه سهل و ساده است!
چند روز پیش ، خانم یولیا واسیلی یونا ، معلم سر خانه ی بچه ها را به اتاق کارم دعوت کردم. قرار بود با او تسویه حساب کنم. گفتم:
ــ بفرمایید بنشینید یولیا واسیلی یونا! بیایید حساب و کتابمان را روشن کنیم ... لابد به پول هم احتیاج دارید اما مشاءالله آنقدر اهل تعارف هستید که به روی مبارکتان نمی آورید ... خوب ... قرارمان با شما ماهی 30 روبل ...
ــ نخیر 40 روبل ... !
ــ نه ، قرارمان 30 روبل بود ... من یادداشت کرده ام ... به مربی های بچه ها همیشه 30 روبل می دادم ... خوب ... دو ماه کار کرده اید ...
ــ دو ماه و پنج روز ...
ــ درست دو ماه ... من یادداشت کرده ام ... بنابراین جمع طلب شما می شود 60 روبل ... کسر میشود 9 روز بابت تعطیلات یکشنبه ... شما که روزهای یکشنبه با کولیا کار نمیکردید ...
جز استراحت و گردش که کاری نداشتید ... و سه روز تعطیلات عید ...
چهره ی یولیا واسیلی یونا ناگهان سرخ شد ، به والان پیراهن خود دست برد و چندین بار تکانش داد اما ... اما لام تا کام نگفت! ...
ــ بله ، 3 روز هم تعطیلات عید ... به عبارتی کسر میشود 12 روز ... 4 روز هم که کولیا ناخوش و بستری بود ... که در این چهار روز فقط با واریا کار کردید ... 3 روز هم گرفتار درد دندان بودید که با کسب اجازه از زنم ، نصف روز یعنی بعد از ظهرها با بچه ها کار کردید ... 12 و 7 میشود 19 روز ... 60 منهای 19 ، باقی میماند 41 روبل ... هوم ... درست است؟
چشم چپ یولیا واسیلی یونا سرخ و مرطوب شد. چانه اش لرزید ، با حالت عصبی سرفه ای کرد و آب بینی اش را بالا کشید. اما ... لام تا کام نگفت! ...
ــ در ضمن ، شب سال نو ، یک فنجان چایخوری با نعلبکی اش از دستتان افتاد و خرد شد ... پس کسر میشود 2 روبل دیگر بابت فنجان ... البته فنجانمان بیش از اینها می ارزید ــ یادگار خانوادگی بود ــ اما ... بگذریم! بقول معروف: آب که از سر گذشت چه یک نی ، چه صد نی ... گذشته از اینها ، روزی به علت عدم مراقبت شما ، کولیا از درخت بالا رفت و کتش پاره شد ... اینهم 10 روبل دیگر ... و باز به علت بی توجهی شما ، کلفت سابقمان کفشهای واریا را دزدید ... شما باید مراقب همه چیز باشید ، بابت همین چیزهاست که حقوق میگیرید. بگذریم ... کسر میشود 5 روبل دیگر ... دهم ژانویه مبلغ 10 روبل به شما داده بودم ...
به نجوا گفت:
ــ من که از شما پولی نگرفته ام ... !
ــ من که بیخودی اینجا یادداشت نمی کنم!
ــ بسیار خوب ... باشد.
ــ 41 منهای 27 باقی می ماند 14 ...
این بار هر دو چشم یولیا واسیلی یونا از اشک پر شد ... قطره های درشت عرق ، بینی دراز و خوش ترکیبش را پوشاند. دخترک بینوا! با صدایی که می لرزید گفت:
ــ من فقط یک دفعه ــ آنهم از خانمتان ــ پول گرفتم ... فقط همین ... پول دیگری نگرفته ام ...
ــ راست می گویید ؟ ... می بینید ؟ این یکی را یادداشت نکرده بودم ... پس 14 منهای 3 میشود 11 ... بفرمایید اینهم 11 روبل طلبتان! این 3 روبل ، اینهم دو اسکناس 3 روبلی دیگر ... و اینهم دو اسکناس 1 روبلی ... جمعاً 11 روبل ... بفرمایید!
و پنج اسکناس سه روبلی و یک روبلی را به طرف او دراز کردم. اسکناسها را گرفت ، آنها را با انگشتهای لرزانش در جیب پیراهن گذاشت و زیر لب گفت:
ــ مرسی.
از جایم جهیدم و همانجا ، در اتاق ، مشغول قدم زدن شدم. سراسر وجودم از خشم و غضب ، پر شده بود . پرسیدم:
ــ « مرسی » بابت چه ؟!!
ــ بابت پول ...
ــ آخر من که سرتان کلاه گذاشتم! لعنت بر شیطان ، غارتتان کرده ام! علناً دزدی کرده ام! « مرسی! » چرا ؟!!
ــ پیش از این ، هر جا کار کردم ، همین را هم از من مضایقه می کردند.
ــ مضایقه می کردند ؟ هیچ جای تعجب نیست! ببینید ، تا حالا با شما شوخی میکردم ، قصد داشتم درس تلخی به شما بدهم ... هشتاد روبل طلبتان را میدهم ... همه اش توی آن پاکتی است که ملاحظه اش میکنید! اما حیف آدم نیست که اینقدر بی دست و پا باشد؟ چرا اعتراض نمیکنید؟ چرا سکوت میکنید؟ در دنیای ما چطور ممکن است انسان ، تلخ زبانی بلد نباشد؟ چطور ممکن است اینقدر بی عرضه باشد؟!
به تلخی لبخند زد. در چهره اش خواندم: « آره ، ممکن است! »
بخاطر درس تلخی که به او داده بودم از او پوزش خواستم و به رغم حیرت فراوانش ، 80 روبل طلبش را پرداختم. با حجب و کمروئی ، تشکر کرد و از در بیرون رفت ... به پشت سر او نگریستم و با خود فکر کردم: « در دنیای ما ، قوی بودن و زور گفتن ، چه سهل و ساده است! ».

صفحه 54 از 67: « پیشین 1 ... 53 54 55 ... 66 67 پسین »

خاطرات و داستان های ادبی /

داستانهای کوتاه

این تاپیک بسته شده. شما نمیتوانید چیزی در اینجا ارسال نمائید.

↑ بالا