ارسالها: 9253
#13
Posted: 7 Apr 2014 22:56
پدربزگ تنها
دوستم تعریف میکردکه روزجمعه باخانوادشون به دیدن پدربزگشون میرن و وقتی شب میشه برمیگردن خونشون وپدربزرگ تنها میشه و وقتی میخوابه ولامپ ها روخاموش میکنه یه دفعه صداهای عجیب غریب که شبیه صدای جشن وشادی بوده از زیرزمینشون میاد پدربزرگ بلندمیشه میره ببینه چه خبره قایمکی ازلای دیوارزیرزمین میبینه که جن ها جشن شادی گرفتنو بعدپدربزرگه به پلیس زنگ میزنه و وقتی پلیسها میان ببینن چه خبره زیر زمین خالیه وسکوت خوف برانگیزی حکم فرما هستش پلیسابه پدربزرگه میگن پدرجون حتما خیالاتی شدی ولی یهدفعه پلیسه غیب میشه پلیسای دیگه میترسن وپدربزرگ وسایلاشو جمع میکنه تا برای رفتن از اون خونه اماده بشه پلیسا هم به تاریکیه زیرزمین شلیک میکنن ولی فایده ای نداره همه ی پلیسا به زیرزمین میریزن وازهیچ کدومشون خبری نمیشه پدربزرگ هم میره خونه ی نوه هاش ودیگه سالهای سال کسی به اون خونه نمیره؟
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#14
Posted: 7 Apr 2014 23:09
خاطره ی ترسناکی راجب خودم؟؟؟؟؟؟؟؟؟
از کودکی علاقه شدیدی به دیدن مناطق جن زده داشتم
از وقتی که فارق التحصیل شدم بهمراه دو دوست صمیمی ام
فرشید و مینا که همدانشگاهی هم بودیم و بعدا فرشید و مینا
ازدواج کردن به سفرهای گروهی میریم و راجب ارواح تحقیق میکنیم...
صبح به آرامی بیدار شدم و دست و صورتم رو شستم در آیینه نگاهی
به خودم انداختم ، تلویزیون رو روشن کردم در یک دستم کنترل و در دست
دیگرم لیوان چایی ام گرفته بودم که یکدفعه صدای جیغ زنانه و بلندی از
اتاقم بلند شد از شدت شوک تکانی خوردم و چایی روی پام ریخت
صدای داد من و جیغ باهم قاطی شده بود
بدو بدو به داخل اتاق دویدم اما کسی آنجا نبود
نگاهی به موبایلم انداختم که صدا از داخلش می امد
آرام قدم برداشتم اسم فرشید روی گوشی افتاده بود
نفس راحتی کشیدم و فوشی نثارش کردم و برداشتم:
الو...سلام سهیل جون...نترسیدی که ...
سریعا گفتم: نکبت این صدای مزخرف چی بود؟
خنده ای کرد و گفت: دیروز بلوتوث کردم بعد گذاشتم
رو زنگت تا یه شوکه باحال بهت بدم!!
همین که امدم یه فوش نون و آبدار بهش بدم
گفت: راستی...یه سوپرایز برات دارم
یادته گفتم مینا چند وقته خواب یه کلبه رو میبینه
گفتم: آره .. چطور؟
فرشید با هیجان بیشتر ادامه داد: دیشب هم باز اون خوابو دید
تا اینکه اتفاقی فهمیدم اون کلبه واقعا وجود داره
توی دهکده مادربزرگش تو حاشیه کرج هستش
با کنجکاوی گفتم : خوب...
ادامه داد: اهالی روستا میگن جن زدس
هر ماه یکروز صدای جیغ و داد از کلبه می آید
هرکی هم واردش شده دیگه برنگشته!!
مادربزرگش میگفت همین دیشب یکی از اهالی
که خوابگرد بوده بطور اتفاقی بسمت کلبه میرفته
که یک هیزم شکن که داشته از اونجا رد میشه
بیدارش میکنه...اونم یادش نمی اومده که چه خوابی میدیده
میگن هرکیو میخواد بگیره به خوابش میاد و میکشونش اونجا
گفتم: خوب ... حالا میخوای چیکار کنی!؟؟؟
فرشید بلافاصله گفت: خوب این که سئوال نداره
چه سوژه ای بهتر از این ...خیلی وقته تجسس نکردیم
لبم رو پیچوندم و گفتم : خیلی خوب باشه
از جا بلند شدم لباسم رو پوشیدم
از راه پله داشتم پایین می رفتم که خانم
ملکی پیرزن همسایه گفت: مادر میشه کمکم کنی
این زنبیلو برام بیاری بالا ...بعد بدون اینکه منتظر جواب شه
زنبیل و گذاشت زمین و راه افتاد
سری از تاسف تکان دادم و زنبیلو برداشتم
بقدری سنگین بود که انگار یه کامیون بار توشه
وقتی رسیدم جلو در خانه از شدت نفس نفس زدن
داشتم خفه میشدم ...
دوباره برگشتم پایین و سوار ماشین شدم
از پارکینگ بیرون زدم یکدفعه یک گربه
پرید جلوی ماشین ترمز کردم
گربه چپ چپ نگاهم کرد ورد شد
پوزخندی زدم و به راهم ادامه دادم
بلاخره رسیدم
هنوز زنگو نزده فرشید خندان درو باز کرد
با پیژامه گل گلی که پاش کرده بود شبیه
دلقکهای سیرک شده بود
ابروهاشو بالا انداخت و گفت:از صدای ترمزت فهمیدم خودتی
وارد خانه شدم مینا با دوتا چایی وارد خانه شد
سلامی بهش کردم ...فرشید گفت: پنجشنبه خوبه ؟
گفتم: چطور؟؟؟ مینا گفت: برای رفتن به کلبه دیگه!!!
سریع گفتم: مگه تو هم میخوای بیای؟
مینا اخماشو در هم کشید و گفت: ما همیشه ۳ تایی تجسس میکردیم
گفتم: آره...ولی...ایندفعه تورو هدف قرار دادند
فرشید گفت: بیخیال اینا همش خوابه ..شرط میبندم
مثل اوندفعه که تو شمال یه خونه ویلایی بود میگفتن جن داره
بعدا فهمیدیم یکی یواشکی اونجا میخوابیده و سرصدا مال اون بوده
مینا گفت:امیدوارم.....ولی....
پنجشنبه زودتر از اینکه فکر کنم فرا رسید
کوله بارم رو بستم: چراغ قوه و ضبط صوت و طناب
شمع و وسایل دیگر...قرآن جیبی ام را بوسیدم و داخل جیبم گذاشتم
همین که از در خانه بیرون زدم ملوک خانم رو دیدم که از سرکوچه
با یه زنبیل بزرگ داشت می آمد ...چون پنجشنبه ها بچه هاش
می آمدند خانه اش کلی خرید میکرد..بدو بدو سوار ماشین شدم
و گازشو گرفتم و از پارکینگ بیرون زدم
ملوک خانم تا ماشینو دید دست تکان داد
خودمو زدم به کوچه علی چپ و سریع دور شدم
همین که داخل خیابان پیچیدم دوباره اون گربه پرید جلو ماشین
اما قبل از اینکه ترمز کنم بشکل فجیحی بهش تصادف کردم
خونش جلو ماشینو قرمز کرد
بدون اینکه پیاده شم لعنت فرستادم و به راهم ادامه دادم
چند دقیقه بعد دم یک جوی پرآب ایستادم
از ماشین پیاده شدم و دستمال را در جوی آب خیس کردم
جلو ماشین قسمت خونین رو پاک کردم
یکدفعه دستمال از دستم افتاد
دولا شدم زیر ماشین که دستمال رو بردارم
یکدفعه لاشه گربه با شکلی وحشتناک از زیر ماشین
افتاد جلو چشام و یک ناله خفیف کرد
از ترس از جا پریدم سوار ماشین شدم و تا دم خونه فرشید اینا
تخت گاز رفتم...جلو خانه از ماشین پیاده شدم
زنگو زدم .. فرشید و مینا هر کدام با یک کوله مثل
کسانی که میخواهند کوه نوردی بروند آمدند و سوار شدند
در طول راه مناظری جز اتوبان و چند تپه خاک بیشتر نیدیدم
به دهکده که نزدیک شدیم کمی سرسبزتر شد
جاده فرعی و خاک آلود بود
خانه ها بافت سنتی تر و کاهگلی مانندی داشت
معلوم بود که دهکده محرومی هست
از کنار یک رودخانه کوچک هم که آب گل آلودی داشت عبور کردیم
به جایی رسیدیم که قبرستان روستا بود
جلوتر جایی برای رفتن ماشین نبود
ماشین رو پارک کردم هوا داشت رو به تاریکی میرفت
از ماشین پیاده شدیم
نگاهی به قبرستان سوت و کور انداختیم
و نگاهی معنی دار به هم کردیم
مینا جلوتر از من و فرشید راه افتاد
از قبرستان عبور کردیم
در طول راه نگاهی به موبایلم کردم که آنتن نداشت
مینا با دیدن من بدون اینکه منتظر سئوال شه
گفت: اینجا فقط روی کوه آنتن میده!!!
نگران نباشید خانه مادربزرگم بالای تپه است
آنجا بزور ولی یکم آنتن میده
خانه مادربزرگ مینا خانه ای قدیمی و بزرگ بود
حیاط زیبایی داشت که با انواع گلها و درختچه ها تزیین شده بود
مادربزرگش خاتون خانم نام داشت
با مهربانی در چهارچوپ در نمایان شد
مینا زیرلب به من و فرشید گفت: یادتون باشه چیزی
راجب اینکه میخوایم به اون کلبه بریم نگیم جلوش
خاتون خانم سلامی کرد و مینا رو در آغوش کشید
سپس مرا به داخل دعوت کرد
خانه بزرگ اما قدیمی بود
سقفش چوبی اما دیوارهایش گچی بود
دیوار ها خالی بودند بجز چند عکس قدیمی
و از همه عکسها جالبتر عکسی بزرگ از مردی
عبوس بود که مشخص بود پدربزرگ مینا هستش
خاتون خانم چایی و هندوانه برایمان آورد
و کنار مینا نشست
چند ساعتی گذشت صدای جیرجیرکها بلند شد
نگاهی به فرشید کردم فرشید هم ابرو بالا انداخت
خاتون خانم با کمک مینا شام را آماده کرد و سفره انداخت
بعد از شام نیم ساعت با فرشید گپ زدیم
تا اینکه بالاخره خاتون خانوم دشک ها را انداخت
ساعت نزدیک ۱۲ شب بود چراغها را خاموش کرد
و به اتاقش رفت و خوابید
پچ پچ کنان به فرشید گفتم:حالا چیکار کنیم
فرشید هم آرام گفت: پاشو بریم وقتشه
با دلهره از جا بلند شدم آرام کوله را برداشتم
و یواش از در بیرون زدم هوا ختک بود
و نور ماه پرتوهای کوچک سفیدی به تاریکی شب داده بود
پشت سرم فرشید و سپس مینا بیرون آمد
چراغ قوه اما رو از کیف بیرون آوردم اما یکدفعه از دستم
لغزید سریعا رو هوا قاپیدم بنظرم صدای
افتادن چیزی به گوشم خورد اما تو تاریکی چیزی معلوم نبود
به راهمون ادامه دادیم اینبار مینا و فرشید شونه به شونه هم
جلو میرفتن از تپه پایین آمدیم...قبرستان از دور مشخص بود
که وهم عجیبی داشت...
به رودخانه کوچک رسیدیم
باید ازش عبور میکردیم
پاچه هایمان را بالا زدیم آب خیلی سرد بود
با هر سختی بود عبور کردیم
چند دقیقه ای به راهمان ادامه دادیم
حدود ۱۰ دقیقه گذشت تا به نزدیکی آن کلبه رسیدیم
کلبه ای چوبی وسط درختان آن بیشه
جای پرتی بود که هرکسی ازش عبور نمیکرد
نزدیکتر که شدیم دیدیم درهایش را با چوب بسته اند
یکدفعه صدای یک سگ مارو به خود اؤرد
سگی سیاه که از پوزه اش آب میچکید
پشت سرمان خرناس میکشید
سگ آرام نزدیک شد
تا اینکه پوزه اش را باز کرد
دندانهایش برق میزد
یک پرش کرد مینا جیغی زد و شروع به دویدن کرد
من و فرشید هم دنبالش دویدیم
به یک بلندی رسیدیم
سگ به فرشید نزدیک شد
و پایش رو گرفت فرشید دادی زد
و از آن بلندی با سگ به پایین افتاد
منم پایم به یک ریشه درخت گیر کرد و زمین خوردم
صدای شلپ آب آمد فهمیدم که فرشید و سگ به داخل رودخانه افتاده اند
مینا دوان دوان کمک میخواست برگشت به سمت کلبه که یکدفعه صدایش قطع شد
احساس کردم پایم زخمی شده سکوت حکمفرما شده بود
از جا بلند شدم از بلندی پایین رو نگاه کردم
نه اثری از سگ بود و نه از فرشید
لنگان لنگان به سمت کلبه برگشتم
پایم خونی شده بود و میسوخت
صدای هو هو جغد با صدای جیرجیرکها قاطی شده بود
به کلبه رسیدم از شدت تعجب خشکم زد
چوبهای تخته شده به در کلبه همه از بین رفته بودن
در کلبه نیمه باز و داخلش روشن بود انگار شمعی
روشن کرده بودن نور ضعیفی از لای در بشکل مرموزی
به بیرون از کلبه افتاده بود
آرام در را باز کردم
قلبم تند تند میزد
کلبه خالی بود و تنها فرشی کهنه و پوسیده
زینت بخش کلبه شده بود
مینا را دیدم که پشتش رو بمن کرده
و داشت هق هق میکرد
آرام دستم رو روی شونه اش گذاشتم
یکدفعه برگشت و با صدای وحشتناکی
ناله میکرد چشماش سفید شده بود
و صورتش مثل شیاطین شده بود
از شدت ترس میلرزیدم
با دستش ضربه ای بهم زد
که باعث شد به دیوار کلبه برخورد کنم
و بیهوش همانجا بی افتم...
چشمانم سیاهی رفت..نورهایی جلوی چشمم رو گرفته
بود تصاویر تاری رو میدیدم
یک مرد جوان و چهارشونه را دیدم که از رودخانه درحال گذر بود
چهره اش برایم خیلی آشنا بود اما یادم نمی آمد کجا دیده بودمش
پشت سرهم اطرافش را نگاه میکرد انگار میترسید کسی تعقیبش کند
بعد که خیالش جمع شد لبه کلاهش را بالا داد
در همان لحظه شناختمش او همان پدربزرگ مینا بود
که البته جوانتر از آن عکسی بود که دیده بودم
احتمالا میان سالی اش بوده اما ....
مرد از میان درختها گذشت و به کلبه رسید
کلبه تازه تر و سرزنده تر بود
پنجره هایش پرده های تمیزی داشتند
و دوربرش سرسبزتر از الان بود
مرد در زد...صدای زنانه ای به آرامی پرسید کیه؟
مرد با غرور گفت: منم
در باز شد و مرد داخل کلبه رفت
فرش رنگ نویی به خودش داشت و داخل کلبه مملو
از وسایل زندگی بود زن جوان و زیبایی آنجا قرار داشت
مرد به پشتی تکیه زد و لیوان چایی را یک نفس نوشید
سپس با آستینش دهانش رو پاک کرد و آرام صحبت کرد:
ببین ملیحه جان ...من باید یه چند وقتی برم مسافرت
نمیتونم دیگه بهت سر بزنم اما..
ملیحه با عصبانیت ادامه داد: چی شده ..تو که گفتی بهش میگم
ازم خسته شدی نه فکر بچه ات هم نیستی که قراره چند وقت دیگه بیاد
مرد با این حرف اخماشو در هم کشید و گفت: بس کن زن
بزار برم مسافرت بیام بعد به خاتون میگم قضیه رو
ملیحه پوزخندی زد و گفت: اینقدر دروغ نگو
تو قبلا هم قول دادی که بگی اما نگفتی
اصلا میدونی چیه خودم میرم بهش میگم
مرد با عصبانیت مثل برق گرفته ها ازجایش
پرید و یک سیلی محکم به صورت ملیحه زد
ملیحه به دیوار برخورد کرد و از دماغش خون سرازیر شد
مرد بلند گفت: خیلی زر زر میکنی ها
ملیحه دستی به صورت خونینش زد
بعد در صورت مرد تفی انداخت و
چادرش رو سر کرد و از در کلبه بیرون زد
مرد دستی به صورت و ریش کم پشتش کشید
سپس در حالی که دستانش میلرزید
نگاهی به تبر روی دیوار انداخت
آن را برداشت و از در کلبه بیرون زد
ملیحه با دیدن مرد و تبر جیغ کوتاهی زد و
شروع به دویدن کرد مرد بهش نزدیک شد
اول با لگد او را به درخت کوبید
ملیحه شکمش رو گرفت بطوری
که میخواست از طفل داخل شکمش دفاع کنه
مرد تبر را بالا برد و با آخرین زورش
آن را بر پیشانی ملیحه فرود آورد
خونش درخت را سرخ کرد
مثل فواره از سرش خون بیرون میزد
مرد تند تند نفس میکشید
برای بار دوم تبرش رو بالا برد و تبر
را به شکم ملیحه زد
دقایقی بعد جسد بیجان ملیحه را کشان کشان
داخل کلبه برد از کف کلبه
به زیر پله ای که راه داشت کشوند
و آنجا رو کند و خاکش کرد
دستی به پیشانیش که از عرق
خیس شده بود کشید
و از پله ها بالا امد
در را پوشاند و
و نفت کف کلبه ریخت
کبریتی کشید و کلبه را آتش زد
سریعا از آنجا دور شد
دود ها کمی بیشتر نگذشت تا متوقف شدن
بدنه کلبه بدون اینکه بسوزه پا برجا ماند
آتش داخل کلبه به سمت زیر زمین شعله ور
شد و داخل گور گل آلود ملیحه رفت
از داخل شکم پاره شده ملیحه که با خون و خاک
آجین شده بود آتش به از دهان به بدن طفل کوچک
منتقل شد و آن طفل بشکلی آتشوار از گور برخواست
و جای گریه خنده وحشتناکی سرداد
سپس آتش اورا سوزاند و سیاه شد
بعد شکل دیگری بخود گرفت
به شکل همان سگی که فرشید را گاز گرفته بود در آمد....
از صدای خنده بهوش آمدم
چشمانم هنوز تار میدید همه جارو
مینا کف کلبه کنارم افتاده بود
صدای قه قه طفل توی سرم میپیچید
یکدفعه از کف کلبه بشکل وحشتناکی
آتش بیرون زد و تمام در و دیوار کلبه را گرفت
اینبار بشکل فجیحی میسوخت
چوبها گداخته شده بودن و حرارت عجیبی میدادند
مینا رو بلند کردم و کشان کشان به سمت در کلبه رساندم
که بسته شده بود با لگد بهش کوبیدم
چند لگد دیگه زدم تا بالاخره شکسته شد
آـنقدر دود تو گلوم بود که بشدت سرفه میکردم
مینا رو بیرون کشیدم و خودم هم کنارش روی زمین افتادم
کلبه گر گرفت و داشت تبدیل به خاکستر میشد
که یکدفعه آن سگ سیاه بالای سرمان برگشت
دهانش رو باز کرد و صدای خنده کودک ازش بلند شد
از جا بلند شدم پرشی کرد و منو خودش رو به داخل کلبه پرت کرد
چشمانش مثل آتیش سرخ شده بود
همین که آمدم بلند شم زوزه ای کشید
و با یک پرش روی من دریچه کف کلبه شکست
و کف زیر زمین افتادم
کنارم همان تبر که حالا کهنه شده بود رو برداشتم
سگ با دیدن آن تبر وحشتزده زوزه کشید
و خودش را به دیوار کلبه میکوبید
تبر را بلند کردم و دیوانه بار چندین دفعه به سگ زدم
جای خون آتش از داخلش بیرون زد
سپس تبدیل به خون شد و روی خاک جاری شد
چوبی از سقف روی دریچه افتاد
دود همه جا رو گرفته بود
از شدت دود بیهوش شدم
وقتی چشمانم رو باز کردم
فرشید رو کنارم دیدم که با پاهای پانسمان
شده کنارم نشسته و نگران من رو نگاه میکرد
مینا هم مثل دیوانه ها گردن کج کرده بود
داخل همان بیشه بودیم بوی سوختگی می آمد
روبروم کلبه رو دیدم که سوخته و سیاه شده بود
دور و ورمان یک ماشین اورژانس و دو ماشین پلیس محلی بود
پلیس در حال بازجویی از مینا بود: مینا هم در حالی که بهت زده بود
میگفت: چیزی یادم نمیاد...فقط وقتی که بسمت کلبه آمدم
درش باز بود وارد شدم یکدفعه بیهوش شدم دیگه هیچ چیز یادم نیست
وقتی هم چشم باز کردم شمارو دیدم
سربازی که کنار افسر پلیس بود
گفت: جناب سروان ...این پسره (فرشید)
رو داخل رودخانه پیداش کردیم گویا
از درد بیهوش شده بود
سپس رو به من گفت: تو اون زیر چکار میکردی؟
منم قضیه رو از سیر تا پیاز بهشون گفتم...
بعد از آن قضیه دیگه هیچوقت دست به تجسس نزدیم
هنوز هم نمیتوانم با فرشید و مینا درست راجب آن شب صحبت کنم
تنها یکبار راجب حضور یکدفعه پلیسها آنجا پرسیدم..که فهمیدم
آن موقع که داشتیم از حیاط عبور میکردیم..گوشی موبایلم از جیبم می افتد
چند دقیقه بعد یکی از دوستانم بهم زنگ میزنه و آن صدای جیغی
که فرشید روی موبایلم گذاشته بود باعث میشه خاتون توجه
خاتون خانم جم شه و درجا به پلیس زنگ بزنه و در نهایت...
از بعد آن قضیه دیگه هیچوقت مینا کابوس ندید
و توانست طعم خواب راحت روبچشه
روح شیطانی که ناخواسته وارد بدن کودک قربانی هم شده
بود و باعث شده بود داخل جسم سگ بره هم بوسیله من از بین رفت...
و بالاخره این کابوس پایان یافت..
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#15
Posted: 7 Apr 2014 23:21
دخترکی کنارجاده
ساعت حدود دو نیمه شب بود و من که تازه از مهمانی دوستم آمده بودم، مشغول رانندگی به سمت خانه بودم. من در «بیگو» واقع در شمال جزیره «گوام» زندگی می کنم. از آنجایی که به شدت خواب آلود بودم. ضبط ماشین را روشن کردم تا احیانا خوابم نبرد. سپس کمی به سرعت ماشین افزودم، آن چنان که سرعتم از حد مجاز بالاتر رفت. اواسط راه بودم که ناگهان دختربچه ای را کنار جاده دیدم. سنگینی نگاه خیره اش را کاملا روی خود احساس می کردم. در حالی که از سرعتم کاسته بودم، از خود می پرسیدم که دختربچه ای به آن سن و سال در آن وقت شب کنار جاده چه می کند، می خواستم دنده عقب بگیرم که ناگهان احساس کردم شخصی نزدیکم حضور دارد. وقتی از آینه، نگاهی به عقب انداختم، نزدیک بود از فرط وحشت قالب تهی کنم؛ چرا که همان دختربچه را دیدم که صورتش را به شیشه پشت ماشین چسبانده بود. ابتدا تصور کردم که دچار توهم شده ام، در نتیجه بعد از کلی کلنجار رفتن، دوباره از آینه نگاهی به عقب انداختم، ولی زمانی که چیزی را ندیدم، تا حدی خیالم راحت شد. وقتی به کنار جاده نگاهی انداختم، آنجا هم اثری از دخترک ندیدم. آینه ماشین را رو به بالا قرار دام تا بار دیگر با آن صحنه های هولناک مواجه نشوم. اگرچه، هنوز هم همان احساس عجیب همراهم بود، احساس می کردم تنها نیستم. با ناراحتی و تا حدی وحشت زده، به سرعت به سمت منزل به راه افتادم و خدا خدا می کردم که پلیس در این حین به علت رانندگی با سرعت غیر مجاز دستگیرم نکند. طولی نکشید که آن احساس عجیب را از یاد بردم و از این که به خانه خیلی نزدیک شده بودم، تا حدی احساس آرامش می کردم ولی...درست زمانی که مقابل راه ورودی خانه مان رسیدم، همان احساس عجیب- که این مرتبه عجیب تر از قبل بود- به سرغم آمد. وقتی به سمت پیاده رو نگاهی انداختم، دخترک را آنجا دیدم؛ او کنار پیاده رو نشسته بود و به من لبخند می زد!
من که از فرط حیرت شوکه شده بودم، ناگهان کنترل ماشین را از دست دادم و با درخت مقابل خانه برخورد کردم. و در حالی که بیخود و بی جهت نعره می زدم، از پنجره ماشین به بیرون پرتاب شدم. در اثر داد و فریادهایم، پدر و مادرم و همسایه ها از خواب پریدند و دوان دوان به سراغم آمدند تا ببیند جریان از چه قرار است. ابتدا پدر و مادرم به دلداریم پرداختند ولی وقتی کل ما وقع را برایشان تعریف کردم، پدرم به سرزنشم پرداخت که چرا آبروریزی به را ه اندخته ام، همسایه ها را از خواب پرانده ام و ماشین را درب و داغان کرده ام. ولی من حتم داشتم که روح دیده ام و دچار توهم نشده ام.
چند روز بعد به همان نقطه ای رفتم که دخترک را دیده بودم. در آنجا زیر علف ها، یک صلیب کوچک را پیدا کردم. ظاهرا در آن نقطه سالها قبل دخترک به همراه خانواده اش در اثر یک سانحه رانندگی کشته شده بود. البته مطمئن نیستم، ولی تصور می کنم که آن شب، او قصد داشت سوار ماشینم شود. هرگز آن شب کذایی را از یاد نمی برم و از بعد از آن هر وقت که شب، دیروقت به خانه بر می گردم، شخصی را همراه خود می کنم تا تنها نباشم!
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
ارسالها: 9253
#16
Posted: 7 Apr 2014 23:26
داستان جاده اسرارآمیز مرگ چیست؟ چرا اتفاقات مرموز بی شمار در آن جاده روی داده؟
image upload no ads
در پنانگ مالزی،جاده ای معروف و در عین حال انگشت نما و بد نام موسوم به جاده ی «تمپه» وجود دارد. سالها سال قبل آن جاده ساخته شد تا دسترسی به دریاچه پشت سد میسر گردد. در کیلومتر ۷/۱ جاده،تپه ای وجود دارد که به دو حومه متصل می شود.راه ورودی دریاچه پشت سد، در جایی در میان جاده ای کم عرض و باریک و پیچ در پیچ قرار دارد.
حوادث و اتفاقات اسرارمیز و مرموز بی شماری در آن جاده رخ داده اند.اکثر اوقات، قربانیان به همراه وسیله نقلیه خود به داخل دره عمیقی پرتاب شده اندو عده اندکی از مهلکه جان سالم به در برده و فرار کرده اند.
بسیاری از اهالی پنانگ، مثل خودم از رانندگی شب هنگام در آن جاده خودداری می کنیم،چون به شدت می ترسیم و به همه توصیه می کنیم که شب هنگام در آن جاده
ترددنکنند.
یک مرتبه دختر معصوم و بی گناهی توسط یک پلیس کشته شد. اگرچه علت مرگ دخترک هرگز معلوم نشد و به صورت یک راز سر به مهر باقی ماند ولی به نظر می رسد که دخترک گناهی نداشت و آن پلیس مقصر شناخته شد ولی عجیب آن که روح دخترک هم که پلیس را عامل مرگش می دانست،هرگز دست از سر هیچ پلیسی بر نداشت!در نتیجه اکثر پلیس ها جرأت ندارند شب هنگام در آن جاده رانندگی کنند،چون بسیاری از آنها جان سالم از آنجا به در نبرده اند.ظاهراً روح انتفام جوی دخترک هر مرتبه حادثه مرگباری را برای پلیسها ایجاد می کند
طبق اظهارات بومیان آن منطقه، سال ها قبل یک تصادف دلخراش و مرگبار در آن جاده رخ داده است .در آن تصادف خانم جوانی در دم کشته می شود.ظاهراً روح آن خانم نیمه های شب به طور ناگهانی مقابل رانندگان بداقبال نمایان می شود. از آن جایی که جاده باریک و پیچ در پیچ است و یک سمت آن مملو از صخره و سمت دیگر یک دره عمیق قرار دارد، تمام رانندگانی که سعی کرده اند به نحوی فرار کنند،کنترل ماشین را از دست داده اند وبه قعر دره سقوط کرده اند.ظاهر روح مثل یک انسان عادی است و عده اندکی جزییات چهره او رابه یاد دارند ولی اکثر افراد می دانند که او موهای بلندی دارد و همیشه ردای سفید می پوشد.
چند سال فبل،حادثه وحشتناکی در ارتباط با این روح برای دو مرد جوان رخ داد. آن دو که آدریان و لئو نام داتند،حدودساعت یک نیمه شب به خانه بر می گشتند. در آن ساعت از شب،هیچ وسیله نقلیه ای در حاده به چشم نمی خورد. آدریان رانندگی می کرد و لئو کنارش نشسته بود. آدریان با سرعت مجاز می راند و پیچ های تند را به آرامی پشت سر می گذاشت. از آنجایی که هر دو به شدت خسته بودند، حرفی بینشان رد و بدل نمی شد. زمانی که به راه ورودی دریاچه پشت سد رسیدند، ناگهان آدریان متوجه شد خانمی سفید پوش وسط جاده راه می رود. پشت آن خانم به آنها بود و در نتیجه فقط موهای بلندش به چشم می خورد. آدریان از سرعت ماشین کاست تا بتواند چهره آن خانم را ببیند.از لئو خواست که نگاهی به آن جانم بیندازد و وقتی متوجه شد که لئو هم می تواند آن زن را ببیند، خیالش تا حدی راحت شد.آدریان نمی توانست باور کند که روح دیده است و در عین حال از این که خانمی تنها در آن ساعت از شب در آن جاده قدم بزند هم تعجب کرده بود. حتی در روز روشن هم هیچ کس جرأت نداشت پیاده به انجا برود، چون جاده کم عرض و به شدت خطرناک بود؛ علاوه بر آن، یک زن تنها در آن ناحیه کوهستانی چه می کرد.
آدریان از گوشه چشم نگاهی به لئو انداخت.لئو وحشت زده و بیمناک به نظر می رسید. وقتی به زن نزدیک تر شدند، آدریان ترمز کرد. زن به آرامی رو به آنها کرد و آنها در کمال حیرت و ناباوری متوجه شدند که او چهره ای بسیار کریه دارد وقطرات خون را روی آن دیدند. آدریان حتم پیدا کرد که او یک انسان نیست. در نتیجه به سرعت پایش را روی پدال گاز فشارداد و تصمیم گرفت زن را زیر گرفته و فرار کند، ولی نمی دانستندبعد از زیر گرفتن آن زن چه بلایی سرشان می آید. چند ثانیه بعد لئو با تردید به پشت سر نگاه کرد تا ببیند که آیا زن هنوز آنجاست یا نه و با وحشت فراوان سر آن زن را دید که روی صندلی عقب قرار داشت . لئو آن چنان ترسیده بود که نمی دانست چه کند ویا چه بگوید. آدریان هم از آینه نکاهی به عقب انداخت و متوجه شد که زن بدون سر در تعقیب آنهاست .....
بعد از آن حادثه، آدریان و لئو تا مدت ها شوکه بودند و قدرت تکلمشان ضعیف شده بود. بعد از مدت زیادی ، جریان را باری نزدیکان خود تعریف کردند و تصمیمی گرفتند که هرگز به آن جاده نزدیک نشوند.
بودی تـــــــو تو بغلم
گردنت بود رو لبم
صفحه 2 از 7