صفحه 3 از 11: « پیشین 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 پسین »

Lahzehaye Bi To‎|لحظه های بی تو‎

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#21 Posted: 3 Mar 2013 20:22

‎لحظه های بی تو! فصل دهم!‏‎
پس از ساعتی شهروز از اتاق خارج شدو به طرف آشپز خانه رفت تا بساط ناهار را حاضر کند او میز غذا خوریرا از قبل چیده و فقط باید غذا رای می شکید برای ناهار برنج سفید و مرغ و خورش بانجان پخته بود.
دیس برنج را پر کرد و مشغول کشیدن خورش بود که شقایق را در کنار دست خود دید
اند شرم داشتند در چشم های یکدیگر نگاه کنند پس شهروز همچنان سرش را پایین نگه داشت و مشغول چیدن بادنجانها دور بشقاب شد سپس بقیه مخلفات خورش را وسط بانجان ها ریخت
شقایق نظاره گر این صحنه بود با لبخندی خطاب به شهروز گفت:
- عجب پسر کدبانو و با سلیقه ای ...تا حالا پسری رو ندیده بودم که به این قشنگی و ظرافت ظرف غذا رو تزیین کنه...
- حالا کحاشو دیدی ؟! غذا رو که خوردی اونوقت از دست پختم هم تعریف می کنی.
و مشغول تزئین تکه های مرغ داخل ظرف مخصوصش شد.
پس از اینکه یکی یکی ظروف محتوی غذا ها را روی میز چید یک دستش را به سوی میز دراز کرد و یک دستش را بر روی سینه گذاش و گفت:
- ملکه قلب من بفرمایین سر میز که غذا سرد شد.
شقایق خنده کنان به سمت میز رفت شهروز یک صندلی از پشت میز برایش بیرون کشید و شقایق روی آن نشست سپس شهروز بشقابش را به دست گرفت و مشغول کشیدن غذا برای شقایق شد از هر دو نوع برایش کشید و بعد خودش پشت میز روبه روی شقایق بر روی صندلی نشست.
هر از چند گاهی از بشقاب خود قاشقی در دهان شقایق می گذاشت و از این کار لذت می برد در تمام این مدت آنها از اینکه مستقیما به چشم یکدیگر نگاه کنند پرهیز می کردند.
پس از به پایان رسیدن ناهار شهروز دست شقایق را گرفت و مستقیما به اتاقش برد کمی از نوشته هایش برای او خواند و با هم به موسیقی ملایمی گوش سپردند.
دیگر نگاه کار خودش را میان آن دو به خوبی انجام می داد و نیازی نداشتند که تمام وقت حرف از عشق و سخن دل بگویند نگاه عاشقانه شان رابط پلی مناسب و محکم برای تبادل احساساتشان بود مدتی گذشت و شقایق آماده رفتن شد در حال پوشیدن لباسهایش رو به شهروز کرد و گفت:
- خب امروز کدوم یکی از کتاب ها رو میدی من ببرمو
شهروز به طرف کتابخانه برگشت نگاهی به کتاب ها انداخت سپس به سوی آنها رفت و کتاب شوهر آهو خانم را انتخاب و به دست شقایق داد وگفت:
- مطمئنم این کتاب حسابی بهت مزه میده و از خوندنش لذت می بری
- آره شنیده بودم خیلی قشنگه خیلی دنبالش گشتم که بخونم ولی کسی نداشت.
کتاب را از دست شهروز گرفت از او تشکر کرد و به طرف در روان شد وقتی دستش را روی دستگیره در گذاشت به ناگاه سرش را چرخاند و نگاهی پر معنا و سرشار از محبت به شهروز انداخت سپس گفت:
- از بابت همه چیز ممنونم امروز سعی کردم بهت ثابت کنم توی قلبم چقدر دوستت دارم نمی دونم موفق بودم یا نه..!
شهروز لبخند شیرینی زد و گفت:
- موفق بودی عزیزم برای اولین بار در تمام طول عمر کوتاهم تونستم عشق رو تا این اندازه لمس کنم
شقایق سرش را پایین انداخت و گفت:
- خوشحالم که اینو می شنوم
سپس دست یکدیگر را به گرمی و با حرارت عشق فشردند و شقایق از در خارج شد.
ساعتی بعد مادر شهروز به خانه بازگشت و خانه را در وضعیتی که آنرا ترک کرده بود نیافت تعجب مادر شهروز زمانی بیشتر شد که شهروز نیز در خانه حضور داشت....
پس از اینکه شقایق به خانه خودش رفت شهروز به سرعت خانه را تمیز کرد ظرف ها را شست و همه را در جای مخصوص خودشان قرار داد اما با این وجود ماردش که زنی کدبانو و خوش سلیقه بود از وضعیت خانه دریافت که در زمان نبودن او در ان خانه اتفاقاتی رخ داده است.
مادر پس از ورودش ابتدا نگاهی به اطراف انداخت و پس از اینکه از حضور شهروز در خانه مطلع شد و او را صدا کرد و پرسید:
- چطور شده خونه ای؟
- کارم زود تموم شد یه کمی سرم درد می کرد اومدم خونه استراحت کنم
مادر نگاه موشکافانه ای به شهروزانداخت و گفت:
- از کی خونه ای؟
- یه ساعتی میشه...
- کس دیگه ای به جز خودتم تو خونه بوده؟
شهروز با شنیدن این جمله دستپاچه شد اما کوشید بر خودش مسلط باشد:
- نه...نه..یعنی چرا
- فرامرز منو رسوند خونه و خودش رفت...
- ولی فکر می کنم یکی خونه رو بیشتر از حد همیشه تمیز کرده به نظر تو اینطور نیست؟!
شهروز که نمی خواست به این سادگی دستش رو شود و خودش را لو بدهد گفت:
- چرا ... وقتی اومدم خونه تصمیم گرفتمتا شما میاین یه دستی به سرو روی خونه بکشم که شما خوشحال بشی...

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#22 Posted: 3 Mar 2013 20:27

‎لحظه های بی تو! فصل یازدهم!‏‎
در طول این مدت فرامرز و شهروز تقریبا هر روز با هم در تما بودند و از حال هم خبر داشتند شهروز نتوانست به دوست و یار چندین ساله و صمیمی اش به دروغ بگوید که ارتباطش را باشقایق قطع کرده ولی درباره همه سمائل نیز نزد او صحبت نمی کرد فقط گهگاه که فرامرز سوالی می پرسید مختصرا به او پاسخ می گفت.
روزی با هم در دفتر کارشان نشسته و گرم صحبت بودند که شهروز گفت:
- یادته چند وقت پیش بهت گفتم ددلم یه عشق سنگین می خواد؟
- آره چطور مگه؟
- مث اینکه عشق شقایق همونیه که می خواستم به حال تازه ای بهم بخشیدهاز صبح که از خواب بیدار می شم تا خود شب دلم فقط برای او میزنه همش شاد وشنگول و خوشحالم تصویر صورتش یه لحظه از جلوی چشام درو نمی شه
- خب خدا رو شکر اما مراقب باش زناتوی این سن و سال یه دفعه عوض می شن زیاد بهش دل نبند که خدای نکرده صربه نخوری.
- نه بابا شقایق از اونا نیست به قدری منو دوست داره که امکان نداره بتونه فراموشم کنه
- باشه از ما گفتم بود دیگه بقیه اش با خودته هر تصمیمی می خوای بگیر در ضمن حواست جمع باشه ارتباط تو با این زن نمی تونه آینده داشته باشه خودتو اونقدر وابسته نکن که نتونی ازش ببری هر چی بهش نزدیکتر بشی بهضرر خودته چون قطعا خونوادت به هیچوجه اونو قبول نمی کنن حتی اگه دخترسفیر کبیر سوئیس باشه...
ولی شقایق تا ان روز چیزی از ارتباطش با شهروز به کسی نگفته و قصد گفتن هم نداشت چون می پنداشت هر جه کسی از این رابطه با خبر نباشد بهتر است و ترجیح داد حتی نزدیکترین دوستش نسرین نیز از این موضوع چیزی نداند و معتقد بود بهترین دوست انسان ممکن است روزی بدترین دشمن شود و آن روز برای در هم شکستن و به زانو در آوردن طرف مقابلش از هیچ کاری دریغ نمی ورزد و این به صلاح هر دوی آنهاست.....
عشق شهروز و شقایق لحظه به لحظه اوج می گرفت و آنها احساس نزدیکی بیشتری بهم می کردند دیدارهایشان کمتر و تماس های تلفنی شان بیشتر بود آنچنان به یکدیگر احساس نزدیکی می کردند که از تمامی مسائل خصوصی هم خبر داشتند و جز برای همدیگر سخن دلدادگی نمی گفتند شقایق درباره کوچکترین مسئله زندگیش با شهروز صحبت می کرد و از وی راهنمایی می طلبید و شهروز نیز با جان و دل او را در مسیر های مختلف هدایت می نمود هر روز نیز بیش از روز پیش دوستش می داشت.
حساسیت شقایق به شهروز به حدی بود که هر گاه با او تماس می گرت و بامشغول بودن تلفن مواجه می شد تصور می کرد پای رقیبی در میان است و حتی روزی خطاب به شهروز گفت نسبت به تمام زنان و دخترانی که با او حتی سلام هم دارند حسادت می کند شهروز نیز به خاطر امنیت خاطر شقایق هر نوع ارتباطش را با جنس مخالف محدود کرد.
روزی از همین روزها شقایق سر آسیمه به شهروز تلفن زد و گفت:
- شهروز جان به دادم برس که اتفاق بدی برام آفتاده!
- چی شده؟
- هیچی با نسرین رفته بودیم خرید اون خسته شده بود و من پشت فرمون ماشین نشستم یه دفعه نمی دونم یه ماشین دیگه از کجا سبز شد و شاخ به شاخ کوبید به ماشین ما...
- خودت که چیزی نشدی؟!
- نه فقط پیشونیم محکم خورد به شیشه جلوی ماشین و حالا ورم کرده جلوی ماشین تا شیشه حلو جمع شد. نمی دونم چکار کنم....خسارت ماشین رو از کجا بیارم بدم؟ تازه مقصرم بودم باید خسارت اون ماشین رو هم بدم
شهروز نفسی تازه کرد و گفت:
- خدا رو شکر خودت طوری نشدی حالا ماشین درست میشه فدای سرت پولشم یهطوری جور میشه...
شهروز همیشه تنها به این می اندیشیدکه چگونه می تواند به شقایق کمک کند تا او به هیچ عنوان فکر و خیالی در زندگی نداشته باشد ان شب تا آخرشب چندین بار به شقایق تلفن زد دلداریش داد و کوشید تا خیالش را راحت کند.
چند روز بعد از حادثه وقتی با شقایق گرم صحبت بود خطاب به او گفت:
- خیلی دلم می خواد درباره تو عشقت یه متن زیبا بنویسم...
شقایق که توقع شنیدن چنین جمله ای را نداشت شادمانه گفت:
- خب بنویس بنویس و برام بخوان....همین الان بنویس.
- باشه می نویسم.
و پس از چند دقیقه دیگر که با شقایق صحبت کرد گوشی را گذاشت کمی به فکر فرو رفت به شقایق و عشقش اندیشید. به تحولاتی که در این مدت در اثر عشقاو در زندگی و روحیاتش رخ داده بود فکر کرد پشت میز کارش نشست کاغذ و قلمی برداشت و چنین نگاشت:

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#23 Posted: 3 Mar 2013 20:30

‎فصل یازدهم! ادامه!‏‎
(( محبوبم
امروز که به تو می اندیشم گویی در تمامی رگهای تنم خون گرم عشق تو می جوشد و سلول های بدنم نام تو رافریاد می کشند.
لحظه به لحظه تو را در کنار خود حسمی کردم و قلبم تنها با عطر یاد توو برای تو می تپید. گویی عمر کوتاه آشنایی ما چنان در قلب رنجورم غوغایی به پا کرده که گاهی می اندیشم سالهاست می شناسمت.
کاش در کنارم بودی تا هر دو از اینسکوت لذت می بردیم و من در این سکوت دلنشین فقط در چشم های افسونگرت دیده می دوختم و سخت دل را در آن جاری می ساختم . چون تنها در سکوت است که موج احساس ناگهان می جوشد. می غرد و در یک آن هزاران واژه عاشقانه بر ر و روی محبوب می ریزد. مگر در هر ثانیه چند کلمه می تواند از میان لبان بیرون بریزد تا بیانگر احساس درون عاشق باشد؟
عاشق دیوانه ای که عمر بی ارزشش راذره ای ناچیز در مقابل محبوب زیبای خود می داند تا فدایش کند.
دلم می خواهد در کنارم بودی تا دیوانه وار فریاد شوق می کشیدم:
دوستت دارم
تا تن مرمرینت را با اشک های عاشقانه ام غسل عشق می دادم چرا که تو با دل مهربانت لیاقت والاترین محبت های روی زمین را داری....
نه اشتباه می کنم, محبت های روی زمین برای تو کافی نیست, ارزش تو را تنهابا فرشتگان درگاه خداوند باید سنجید.
بلبل خوش آهنگ شیدای من, عاشق بی قرار خود را مسوز که از او جز تن بی تاب و توان و بال و پر سوخته کنج قفس نمانده است. باز آی و دل تنگ مرا مونس جان باش, مگذار در این قفس تنگ پرپر بزنم. از این می خراسم روزی بیایی که از این مرغک بی جان در کنج قفس عشقت جز مشت پری نمانده باشد.
بالاخره روزی از شدت آتش درونم برای اینکه بدانی چقدر دوستت دارم در مقابل دیدگانت دلم را از سینه بیرون می کشم تا ببینی درون قفس سینه ام آتشفشانی برپاست که دلم را می سوزاند و دل بیچاره ام در صیقل عشق تو چون آیینه ای شده که جز نقش تو درخود ندارد و تو را اولین و آخرین می داند که در آن جای دارد و سپس در برابر چشمان نافذت پر پر می زندو فدای خاک پای نازنینت می شود.
پس حال با دیدگان نافذت به درون دلم بنگر. ببین این زخم های جانکاهی است که با دست زندگی به دلم نشسته و این نیز زخم های گوارایی است که دست عشق تو بر آن نهاده.
و اما امشب, غریبانه شبی دیگر بود.
رایحه بهاری تنت از میان باغستان خزان زده ذهنم گذشت. افکار زندانی از لابه لای میله های تنم پر گشودند.خاطره ها صدایم زدند و سوار بر نسیم خیال از سراب جدایی پریدم. کاغذی آوردم تا در مقابل هجوم موخوم واژه ها بنویسم:
دوستت دارم
پس از اینکه شهروز آخرین جمله را به روی کاغذ جاری ساخت گوشی تلفن را برداشت و شماره شقایق را گرفت بعد از چند بوق پیاپی صدای گرم و دلنشین شقایق در گوشش پیچید و شهروز که همیشه با شنیدن صدای شقایق در اعماق جانش نیرویی غیر قابل توصیف می یافت بدون اینکه کلمه ای بگوید شروع به خواندن متن کرد.
در طول خواندن نسبت به کوچکترین تحولاتی که در حالات تنفس شقایق پدیدار می شد و به گوشش می نشست توجه خاصی نشان می داد و پس از اینکه متن را به طور کامل خواند شقایق هیجان زده در حالیکه صدای خنده زیبایش جان بی تاب شهروز را به نوازش می گرفت در میان خنده های شیرینش گفت:
- افرین افرین به تو بارک الله به عشق خودم.چه قلم شیوا و شیرینی داری. من لایق اینهمه جملات زیبایی که نوشتی نیستم عزیزم من به وجود تو افتخار می کنم.
- شهروز از تعریف های سرشار از عشق و محبت او ذوق زده شده و حالش دگرگون گشته بود:
- همه اینا از نیروی عشق توئه عشق توست که به من قدرت زندگی میده من به عشق تو زنده ام و فقط با تو نفس می کشم
تا شب هنگام این دو دلداره عاشق سرمست از عشق در گوش هم آوای محبت سر دادند و چون دو کبوتر عاشق در آسمان عشق پر پرواز هم بودند.

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#24 Posted: 3 Mar 2013 20:56

‎لحظه های بی تو! فصل دوازدهم!‏‎
شتاب در گذشت روزها باور نکردنی است یان شتابزدگی به این می ناند که روز و شب به دنبال یکدیگر افتاده اندتا آن دیگری را در دام خود بیاندازدو این مسابقه ای است که برنده ای ندارد جز روزگار....
شهروز و شقایق اغلب با هم تماس تلفنی داشتند از صبح تا شب چندین بار با یکدیگر صحبت می کردند انها از مصاحبت همدیگر احساس آرامشی ژرف در اعماق وجودشان داشتند.
بعد از ظهر یکی از روزهای گرم اوایل شهریور ماه همینطور که شهروز مشغول مطالعه بود صدای زنگ در منزلشان او را از بطن کتاب بیرون کشید.
پس از چند دقیقه مادرش شهروز را ندا داد که فرامرز پشت در خانه انتظارش را می کشد. شهروز متعجب شد از اینکه چطور فرامرز سر زده و بی خبر به دیدنش آمده از جایش برخاست وبه طرف در روان شد وقتی در را گشود فرامرز با چشمانی خون آلود از اشک سلام کم رنگی گفت و سرش را پایین انداخت.
شهروز که تا این لحظه دوست مهربانش را اینچنین ندیده بود آغوش به رویش گشود و او را در میان بازوان پر محبتش فشرد فرامرز آهسته آهسته می گریست و این به خوبی از تکان های شانه هایش هویدا بود.شهروز با این حال که از شدت تعجب در مغزش طوفانی به پا شده بود چیزی نگفت و او را با خود به داخل خانه برد سپس از اینکه وارد اتاق شهروز شدند شهروز در اتاقش را بست فرامرز را روی یکی از مبل های راحتی اتاقش نشاند خودش نیز مقابلش نشست و آرام پرسید.
- چی شده؟ چرا اینقدر پریشونی
- فرانک...فرانک دیشب همه چیز رو تموم کرد
و پس از به زبان آوردن این جمله بغض در گلویش شکست و گریستن آغاز کرد.
شهروز که از ارتباط فرامرز و فرانک اطلاع کامل داشت به یاد آورد فرانک تا چه اندازه به فرامرز عشق می ورزید و جالا چطور این کار را کرده است..؟!
فرانک دختری سبزه رو با نمک و تا حدی زیبا بود و یک سال و اندی از آشنایی اش با فرامرز می گذشت اندو عاشقانه به یکدیگر عشق می ورزیدند و این اواخر در صدد اماده کردن وسایل ازدواجشان بودند. انها هر روز در کنار هم به سر می بردند و برای اینده زندگیشان نقشه های فراوان می کشیدند.
فرامرز و فرانک در دانشکده همکلاس بودند و با هم فارغ التحصیل شدند. پس از فارغ التحصیلی تمام کوششان در جهت این بود که زودتر به هم برسند وزیر یک سقف زندگی ایده الی را در کنار هم تشکیل دهند که از گوشه گوشه ان بوی عشق مشام جان هر صاحبدلی را به بازی بگیرد و از عشق انها مست شوند.
ولی چه شده بود که فرامرز اینگونه سراسیمه نزد شهروز امده و از بی وفایی فرانک می گفت...؟!!!
شهروز پرسید:
- چطور؟ مگه چنین چیزی ممکنه؟
- خودم باورم نمیشه
- صبح تا حالا کجا بودی؟
- از ساعت شش و نیم از خونه بیرون زدم رفتم پارک ملت جلوی دریاچه نشستمو فکر کردم و گریه کردم ظهر که شدبه این نتیجه رسیدم که هیچ کس جز تو حرف منو نمی فهمه به خاطر همین سراغ تو اومدم
- شهروز با ناراحتی پرسید:
- چرا از صبح نیومدی؟
- فکر کردم شاید کاری داشته باشی من مزاحمت بشم
- این چه حرفیه می زنی؟ من و تو که با هم این حرفا نداریم خوبه خودت میدونی توی خونواده ما همه من و تو رو یکی میدونن و افزود:
- حالا تعریف کن ببینم دیشب چه اتفاقی افتاد؟
فرامرز با دستمالی که در دست داشت دیدگان اشک الودش را پاک کرد و تعریف کرد:
- دیشب دو ساعتی با هم صحبت کردیم اولش همیشه سر به سر هم می ذاشتیم و می خندیدیم ولی یواش یواش نوع حرفای فرانک عوض شد و بعد به من گفت که باید فراموشش کنم چون می خواد برای ادامه تحصیل به خارج از کشور بره..بهش گفتم منم کارهامو می کنم با هم میریم. اما اون گفت برای اینکه بتونه به کشور مورد نظرش بره مجبوره ازدواج مصلحتی بکنه اون موقع نمی فهمیدم چی دارم بهش می گم...گفتم بعد از اینکه به او ن کشور رسیدی از طرف جدا بشو منم میام و همونجا عقدت می کنم. ولی با این وجود فرانک گفت حداقل باید پنج سال زن یارو باشه تا بتونه اقامت بگیره.
و باز آرام و بی صدا گریست...
شهروز به فکر فرو رفته بود با خود می اندیشید که با این اوصاف چگونه می تواند دوست و برادر عزیزش را از غم برهاند و چه کاری باری او از دستش ساخته است. با شرحی که فرامرز از موضوع داده بود دیگر هیچ راه بازگشتی وجود نداشت.
شهروز همینطور که به مسئله فرامرز فکر می کرد پرسید:
- اخرش چی شد؟

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#25 Posted: 3 Mar 2013 20:59

‎فصل دوازدهم! ادامه!‏‎
فرامرز که با چشمان عمگینش دیده به شهروز دوخته بود گفت:
- هر چی اصرار کردم این کارو نکنه اظهرا تاسف کرد و گفت چاره ای نداره و آخرش با حالتی کاملا بی تفاوت گوشی تلفن رو گذاشت.
فرامرز بع از مکث کوتاهی ادامه داد:
- تا صبح خوابم نبرد رفتم سر پشت بوم نشستم و گره کردم که کسی متوجه نشه صبح زود از خونه بیرون زدم
- می خوای باهاش صحبت کنم؟
فرامرز ناامیدانه پاسخ داد:
- چی می خوای بگی؟ فرانک تصمیمش رو گرفته ولی تعجب من از اینکه چرا توی این مدت چیزی به من نگفت.
سکوتی سنگین و و حشتناک میان آنها حاکم شده و هر کدام غرق در افکار خود بوده شهروز که طعم عشق را برای نخستین بار با تمام عظمتش تجربه کرده بود وقتی خودش را جای فرامرز می گذاشت به خوبی درک می کرد در دل او چه می گذرد.
پس از مدتی شهروز سکوت را شکست و پرسید:
- ناهار خوردی یا نه ؟ اگه نخوردی غذا بیارم.
- راستش نخوردم ولی میلی به غذا ندارم یه چیزی راه گلومو بسته.
ساعتی به همین منوال گذشت انها از هر سو که موضوع را بررسی می کردن دبه بن بست بر می خوردند و هیچ راهی برای جل و فصل قضیه به نظرشان نمی رسید فرامرز با دیدار وصحبت با شهروز کمی آرام شده بود ولی هنوز در درونش غوغایی برپا بود.
شهروز نیز می اندیشید اگر جای او بود چه می کرد؟ آیا می توانست شقایق را فراموش کند؟ از فکری که به یکباره در ذهنش هجوم آورده بود چهار تون تنش لرزید و در دل نالی:
هرگز هرگز...
عصر فرا رسیده بود و هنوز آندو کنار هم نشسته بودند و به ابعاد مختلف این موضوع می اندیشیدند.
صدای زنگ تلفن انها را از حال خودشان خارج ساخت. شهروز به سوی تلفن خیز برداشت و گوشی را به دست گرفت. صدای خوش طنین شقایق از ان سوی خط دل شهروز را به تپش انداخت.. شقایق کفت:
- سلام عزیز دلم
- سلام فدات شم . چطوری؟ کجا بودی؟ از ظهر تماس نگرفتی..!
- مهمون داشتم فرامرز اومده اینجاو زیادم حال جالبی نداره
- جرا مگ چی شده؟
- هیچی نامزدش زده زیر همه چیز و می خواد بره خارج از کشور....
- خب اینکه ناراحتی نداره این نشد یکی دیگه...
شهروز شتاب زده پرسید:
- جدی میگی؟ منظورت از این حرف چیه؟ یعنی تو هم درباره من همین فکرو می کنی؟ نکنه تو هم یه روز همین حرفو به من بزنی؟؟
- مگه دیوونم..! کی بهتر از تو پیدا می کنم؟!
- نه منظورم اینکه هیچ وقت به این فکر نیفتی چون من دست از سرت بر نمیدارم..>!
- حالا فعلا هستم از این فکرا هم ندارم.
شهروز که از تن صدایش مشخص بود ازاین جملات ناراحت شده گفت:
- باشه.. فعلا کاری با من نداری؟!
- چی شد؟ چرا ناراحت شدی؟ من که چیزی نگفتم.
- چیزی نشد. فرامرز حالش خوب نیست باید به اون برسم
خداحافظی کرد گوشی را گذاشت و سعی کرد اصلا به حرف های شقایق فکر نکند
یک ساعت بعد باز هم صدای زنگ تلفن انها را به خود آورد و شهروز گوشی را برداشت
شقایق صدایش گرفته به نظر می رسید
- سلام.
شهروز کوشید خودش را نسبت به سخنان ساعتی پیش شقایق بی تفاوت نشان دهد به همین دلیل همچون گذشته با حرارت عشق گفت
- سلام خانومی ...چطوری؟
- خیلی دلم می خواست پیشت بودم
- خوب پاش و بیا
- چطوری؟ مگه تنهایی؟
- نه ولی یواشکی میارمت توی اتاقم!
- نمیشه خیلی دلم می خواست سرمو می ذاشتم روی سینه ات و برایم حرفای عاشقونه می زدی
شهروز احساس کرد شقایق از عشق سرشار شده صدای ترانه ملایمی از پس صدای خوش آهنگ شقایق به گوشش میرسید شهروز بدون مقدمه پرسید:
- الان کجایی؟
- توی اتاق خوابم روی تختخواب دراز کشیدم و به تو فکر می کنم
- هاله کجاس؟
- توی اتاق خودش مشغوله
- زیاد خودتو درگیر احساسات نکن که چیزی متوجه نشه
- سعی می کنم
- اگه بهت شک کنه بد میشه
- نمی دونی عشق تو با من چکار کرده از عشقت خواب و خوراک ندارم از خدا هم خجالت می کشم چون هر وقتسر نماز می ایستم چهره تو جلوی چشمام مجسم می شه و خیالت دست ا ز سر م بر نمی داره .. شهروز دوستت دارم اینو باور کن
- شهروز از شنیدن این سخنان به وجد امده بود ولی نمی توانست در حضور فرامرز عکس العمل مورد علاقه اش رانشان دهد:
- الهی فدای قلب مهربون و عاشقت بشم هر چی دوستم داشته باشی بازم همیشه یه پله از من عقب تری تازه خدا هم عاشقا رو دوست داره و کمکشون می کنه...حالا بگو ببینم چقدر دوستم داری؟
- فکر می کنم حالا دیگه اندازه جای بار یه هواپیما دوستت داشته باشم.
- چه خوب زود زود زیاد میشه..حالا نمیشه با یه چیز دیگه اندازه بگیری و مثال بزنی؟

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#26 Posted: 3 Mar 2013 21:03

‎فصل دوازدهم! ادامه!‏‎
- نه آخه اینجوری ملوس تره
سپس ادامه داد: راستی قهرمان داستان شوهر آهو خانم چقدر شبیه توئه هر وقت کتاب رو می خونم یاد تومی افتم.
دیدی می دونستم چه کتابی بهت بدم.
سپس نفس عمیقی کشید و افزود:
- اگه تو الان دلت می خواد پیش من بودی من همیشه و در همه حال دوست داشتم کنارت بودم سرمو می ذاشتم رو زانوت و موهامو نواز می کردی ولی حیف که نمیشه. امیدم به روزی یه که این آرزوم رنگ حقیقت به خودش بگیره.
شقایق که بغضی صدایش را به لرزه انداخته بود گفت:
- واقعا چی می شد اگه سن و سال ما به هم می خورد؟ حالا خودمونیم شهروز تو با من ازدواح می کنی؟
- آره عزیزم این اروزی منه فقط کاش یه کم سن و سالت کمتر بود یا اینکه کاش حداقل بچه نداشتی. او نوقت راحت تر می تونستم انورو همه جا مطرح کنم.
از حالت تنفس شقایق پیدا بود که گریه می کند:
- مشکل منم همینه..اگه همسن بودیم مطمئنا در کنار تو خوشبخت ترین زن دنیا می شدم
سپس افزود:
- حال فرامرز بهتره؟
- آره باهاش حرف زدم سبکتر شده.
- خب خدا را شکر
آنها پس از مدتی صحبتهای متفرقه با هم خداحافظی کردند.
شب فرا رسید بود و فرارمز که در کنار دوست باوفایش مقدرای از بار غصه هایش را روی گرده های او گذاشته بود احساس سبکی می کرد. پس از صرف شام آماده رفتن شد . جلوی دررو به شهروز کرد و گفت:
- از بابت همه چیز ممنونم...موضوعی که هر چی فکر کردم صلاح دیدم بهت بگم
- بکو...منتظرم
- شهروز جان خیلی مراقب باش. این زنزنی نیست که به این راحتی ها با تو کنار بیاد. نکنه یه وقت مشکل من برات پیش بیاد. زنا جنبه شنیدن حرفای عاشقونه رو ندارن بهتره ارومتر جلوبری این به نفعته...
- می دونم خیلی ممنونم که به فکر منیولی شقایق از اونا نیست که بخواد منوسر کار بذاره فکر می کنم جنبه محبت های منو هم داره.
- خوشحالم که اینو می گی اما زیادم مطمئن نباش.
سپس خداحافظی کردند و فرامرز رفت.
شهروز پس از رفتن فرامرز به فکر فرو رفت و تا زمانی که در بستر بود درباره سرنوشت فرامرز و عاقبت عشق خودش به شقایق اندیشید.
تصور اینکه روی شقایق با او کاری بکند که فرانک با فرارمز کرد پنجه به قلبش می کشید و رعشه به اندامش میانداخت.
آن شب شهروز با همین افکار مغشوش و در هم به خواب رفت غاقل از اینکه دست سرنوش بازی های غریبی برایش رقم زده بود...
فرشته سرنوشت نیز شاهر خواب آرام او بود و در ذهن حوادثی که برای عشق شهروز در نظر داشت را مرور میکرد.
××××××
آنروز پس از اینکه آخرین صحبتهای شقایق و شهروز به پایان رسید هاله نزد شقایق که در اتاق خوابش مشغول مطالعه بود آمد روبروی او نشت و مدتی او را به زیر نگاه خود گرفت.
ابتدا شقایق چیزی نگفت و به مطالعه اش ادامه داد ولی پس از مدتی متوجه شد که هاله از مقابلش تکان نمی خورد و چیزی هم نمی گوید پس گفت:
- هاله جون چی شده مادر...؟
- هیچی مامان...دارم نگاتون می کنم
- آخه سابقه نداشت تو بیای پیش من بشینی و صداتم در نیاد
- مامان می خوام ازت یه چیزی بپرسم به شرطی اینکه راستشو بگی
- بپرس عزیزم مگه تا حالا بهت دروغ گفتم؟!
هاله کمی دقیقتر به شقایق دیده دوختو گفت:
- توی این تلفنای طولانی شما با کی خرف می زنید.
- شقایق دستپاچه شد ولی بالافصله تسلطش را بازیافت و گفت:
- خب با دوستام مگه طوری شده؟
- این دوستات که می گی مثلا کدوما هستن؟
- بچه جون این سوالا چیه می پرسی؟ خب معلومه من با چه کسانی بیشتر دوستم مثلا نسرین....
هاله جمله مادرش را قطع کرد و باعصبانیت گفت:
- امروز که داشتی با تلفن حرف می زدی خودم صداتونو شنیدم..
و سپس از به زبان آوردن این جمله بغضش ترکید و به سرت از اتاق شقایق به بیرون دوید.
شقایق نیز با شنیدن این جمله از زبان دخترش یکه ای خورد و با خود اندیشید:
یعنی راست می گه صدای شهروز رو شنیده اگه اینطور باشه من چی حوابش بدم؟
مدتی فکر کرد بعد از جایش برخاست وبه طرف اتاق هاله رفت وقتی به استانه در اتاق رسید هاله را دید که روی تختش نشسته سرش را میان دو دستش گرفته و گریه می کند. آرام آرام به سوی او رفت کنارش نشست کمی نوازش کرد وگفت:
- هاله جون عزیزم دخترم بگو ببینم چیشده...چرا ناراحتی؟؟؟ برام همه چیزو مفصل تعریف کن
هاله جواب شقایق را نداد و همچنان گریست.
شقایق چند دقیقه ساکت ماند تا دخترش آرام شود و سپس گفت:
- عزیزم من هیچوقت کاری نمی کنم که بعد پشیمون بشم تو رو هم به اندازه تموم زندگیم دوست دارم حالا به من بگو چی شنیدی؟

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#27 Posted: 3 Mar 2013 21:06

‎فصل دوازدهم! ادامه!‏‎
هاله همانطور که سرش پایین بود و به گلهای روی تختی دیده داشت گفت:
- می خواستم به یکی از دوستام زنگ بزنم گوشی رو برداشتم و صدای تورو شنیدم که با یه آقای صحبت می کردی حواستم نبود که من گوشی رو برداشتم منم چند دقیقه به حرفاتون گوش کردم وهمه چیزو فهمیدم...
شقایق که هیچ راهی برای فرار از این موضوع نداشت برای اینکه تمام آنچه را که درون هاله بود بیرون بکشد با ملایمت گفت:
- خب دیگه؟
- مامان من دلم نمی خواد شما با کسی دوشت باشی الان وقتا این کارای منه نه شما..میدونم تنهایی می دونم دلت می خواد یه همدم داشته باشی ولی شرایط منم در نظر بگیر...بابا در حق ما بد کرد که ما رو ول کرد و رفت.. اما شما دیگه اول شرایط منو در نظر بگیر و بعد هر کاری خواستی بکن....
شقایق در این میان تنها شنونده بود وهیچ نمی گفت. در ذهن می اندیشید:
بیا تحویل بگیر شقایق خانم...اینم اولین سدی که شرایط اطراف جلوی راه عشقم گذاشت...نمی دونم باید چکار کنم جواب این دختر معصوم رو چی بدم اون کجای حرفای ما رو شنیده نکنه چیزایی شنیده باشه که باعث رنج و عذاب روحیش بشه...
هاله همچنان می گریست و شقایق بدو ن اینکه کلامی بگوید او را نوازش می کرد وقتی رفته رفته هاله آرامتر شد شقایق گونه هایش را بوسید و گفت:
- باشه عزیز دلم هر چی دختر قشنگم بگه همونه خب دیگه بسه..پاشو دست و روتو بشور با هم شام بخوریم.
- این جمله را گفت و از اتاق هاله خارج شد و برای اماده کردن شام به آشپزخانه رفت.
- تمام وجودش را التهاب و اضطرابی و صف ناشدنی در بر گرفته بود. عم غریبی بر دلش چنگ می زد از طرفی اتش عشق شهروز در دلش زبانه می کشید و از طرف دیگر هاله را می دید که بدینسان از دست می رود.. بر سر دوراهی بدی قرار گرافته و نمی دانست قدم به کدام راه بگذارد.
در طول مدتی که شام می خورد نکامی میانشان رد و بدل نشد و همین به شقایق کمک می کرد تا بتواند راحتتر فکر کند
پس از پایان شام که با بی میلی صرف شد هاله به اتاق خوباش رفت و در را پشت خود بست . شقایق هم میز شام را جمع کرد و به اتاق خوابش پناه برد چراغ خواب قرمز رنگی روشن کرد وری تختخواب دراز کشید و غرق در افکار مغشوشش شد.
آنقدر فکر کرده بود که احساس می کرد سرش به وزنه سنگینی مبدل شده و روی بدنش سنگینی می کند نمی دانست چه باید بکند ایا می توانست شهروز را که در همین مدت کوتاه این همه عشق به او ارزانی داشته و خودش را تما م و کمال در اختیارش گذاشته فراموش کند؟! در غیر این صورت با فرزند دلبندش چه می کرد؟ یک دختر بچه در دورانی که ارام آرام شخصیتش شکل می گرفت در همین آغاز راه نمی باید از زندگی سرخورده می شد و نسبت به ماردش افکار منفی در ذهنش شکل می گرفت. آیا باید خودش را فدا می کرد یا دخترش را....
شقایق تا سپیده صبح با افکارش دست و پنجه نرم کرد در بسترش به زاری گریست و پس از اینکه سپیده صبح خبر از فرا رسیدن روز جدید به او می داد تصمیم خود را گرفت..اما با چه حال وروزی.........

هله

ویرایش شده توسط: mereng

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#28 Posted: 3 Mar 2013 21:23

‎لحظه های بی تو! فصل سیزدهم‎
یکی دو روز دیگر نیز شقایق و شهروز مانند سایق مرتب از خم خبر داشتند ولییک روز صبح هر چه شهروز منتظر تلفن شقایق ماند تا از رختخواب بیرون بیاید خبری از او نشد. شهروز نگران از بستر خارچ شد اما چون همیشه شقایق نخستین تماس را در آغاز هر صبح با او می گرفت ترجیح داد به او تلفن نزند تا زمانی که خود شقایق شهروز را از وضعیتش با خبر کند
آن روز شهروز در عین ناباوری شاهد این بود که تا شب خبری از شقایق نبود و همین موجب شد انتظار همچون خوره ای به حانش بیفتد. شهروز چندین بار شماره تلفن معشوقه اش را گرفته بود ولی هر بار فرزندش گوشی را بر می داشت و به همین جهت بدون اینکه چیزی بگوید گوشی را می گذاشت. شب با نگرانی به خواب رفت وصبح باز هم شقایق به او تلفن نزد رفته رفته نگرانی شهروز به اوج می رسید چرا که آن روز هم مثل روز قبل شقایق جواب هیچ کدام از تلفن ها را نمی داد این موضوع باعث شده بود شهروز فکر کند برای شقایق اتفاقی افتاده و به او خبر نداده اما خود شقایق که می دانست دردل شهروز از آتش عشق او چه غوغایی برپاست...پس چرا شهروز را از حال خودش با خبر نمی کرد....!؟
به انتظار تا غروب ادامه داشت و در لحظاتی که شهروز تصمیم گرفته بود از منزل خارج شود و به محدوده منزل شقایق برود تا از او خبری بگیرد زنگ تلفن به صدا در آمد.
شهروز به امید اینکه از پشت خطوط تلفن صدای زیبای شقایق در گوشش طنین افکند به سرعت خودش را به دستگاه تلفن رساند و گوشی را برداشت این بارشقایق بود که پس از دو روز غیبت شماره شهروز را گرفته بود:
- سلام
شهروز ذوق زده شده بود و در عین حال می خواست نگرانی خود را نیز نشان دهد پس به تندی گفت:
- سلام هیچ معلومه کجایی؟ این دو روزه پدرم در اومد....
- الهی قربون نگرانیت برم می دونستم دلواپس می شی.
- کجا بودی؟ چرا تماس نگرفتی؟
- هاله یه بوهایی از قضیه برده می خوام شکش از بین بره
- یعنی چی؟ چه بویی برده؟
- مث اینکه یه روز که ما با هم صحبت می کردیم حرفامونو شنیده حالا گیر داده تو اینهمه پای تلفن با کی حرف می زنی ..منم به خاطر اینکه زیادمشکوک نشه مجبور بودم تماس خودموبا تو کمتر کنم. حالا شاید برای اینکهاین شک به کلی بر طرف بشه از روی اجبار یه مدت این روش رو ادامه بدم
- باشه اشکالی نداره اگه اینطور صلاح می دونی منم حرفی ندارم ولی یادب باشه من به تو امیدوار شدم یه وقت نامردی نکنی ها...!
- نه بابا خاطرت جمع باشه الان رفته سر کوچه خرید و زود بر می گرده خواتم بهت خبر بدم که از نگرانی در بیای.
- کی بهم زنگ می زنی؟
- نمی دونم هر وقت هاله دور و برم نباشه خب جوونه دیگه نمی خوام احساساتی بشه و کارهای غیر معقول ازش سر بزنه.
پس از به زبان آوردن این جمله سکوتی کرد و گفت:
- مث اینکه اومد صدای در اومد بهتره منو پای تلفن نبینه شهروز جان منو ببخش مجبورم چند وقت محدود باشم.
- عیبی نداره عزیزم من همیشه منتظرتم
- فدای قلب مهربونت بهت زنگ می زنم.
شهروز پس از اینکه گوشی را گذاشت به فکر فرو رفت که در برابر وضعیت حاضر چه باید بکند؟ اندیشید اگر بخواهند همچون سابق با هم ارتباط داشته باشند ممکن است کار به جاهای باریک بکشد اگر هم بخواهد روابطشان را محدود کنند آن وقت با دل تازه عاشقشان چه بکنند؟
شقایق به او گفته بود که منتظرش باشد و شهروز مطمئن بود شقایق با او قطع ارتباط نمی کند پس باید انتظارش را می کشید و خودش را با شرایط وفق می داد.
آن شب پیش از خواب همدم همیشگی اشیعنی دیوان حافظ را از روی میز کنار بسترش برداشت و تفالی زد:
ای حافظ به من بگو شقایق توی دلش چه حرف هایی برای من داره...!؟
حافظ چنین پاسخ داد:
زگریه مردم چشم نشسته در خونست
ببین که در طلب حال مردمان چونست
به یاد لعل تو و چشم مست میگونت
ز جام غم می لعلی که می خورم خونست...
×××××
چند روزی به همین شکل سپری شد گاه یک روز در میان گاه دو سه روز یکبارشقایق به شهروز تلفن های کوتاهی میزد و او را نسبت به عشقش دلگرم می کرد همین امر موجب شد شهروز هرگز به جدایی نیندیشد و برای آسایش شقایق با منزل او تماس نگیرد.
تماس های چند روز یکبار رفته رفته به قدری کم شد که شهروز ده روز از شقایق بی خبر ماند هر روز صبح زودتر از معمول از خواب بر می خاست و منتظر تلفن شقایق می نشست در طی این مدت سعی می کرد بجز در موارد ضروری از خانه خارج نشود مبادا شقایق تماس بگیرد و او در منطل حضوزر نداشته باشد و باز مجبور شوداین انتظار تلخ را تحمل کند.

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#29 Posted: 3 Mar 2013 21:26

‎فصل سیزدهم! ادامه!‏‎
از آشنایی با شقایق پشیمان می شد اما بلافاصله به خود نهیب می زد:
ناشکری نکن پسر این زن طعم یه عشق تمام عیار رو به تو چشوند. تو باید قدر اونو بدونی
ور ده روز به همین منوال سپری شد صبح روز دهم طبق معمول همیشه شهروز با صدای زنگ تلفن به سوی گوشی دوید و آن را برداشت.
صدای شقایق حال خوشی در او ایجاد کرد و این ده روز فراق موجب شد بغض راه گلویش را بگیرد.
شقایق سلام کرد و گفت:
- می دونم ازم دلخوری...
شهروز که می کوشید بر احساسش تسلط یابد گفت:
- قبل از اینکه هر حرفی بزنی می خوامازت سوالی بپرسم...
- بپرس عزیزم.
- باید قول بدی درست جواب میدی اگه بخوای منو گیج کنی همین حالا گوشی رومی ذارم و دیگه هر وقت اینجا زنگ بزنی تلفن رو جواب نمی دم.
- مث اینکه خیلی جدی هستی ! بپرس ببینم موضوع چیه...!
- شقایق تو می خوای با من باشی یا نه؟ جوابم رو خیلی صریح و روشن بده...
- شهروز جان از اول بهت گفتم آره تا آخرش هم می گم آره...چرا این سوال رو می پرسی؟ مگه نمی دونی چقدر دوستت دارم؟
شهروز مثل اینکه منتظر شنیدن چنین جمله باشد بدون معطلی گفت:
- چرا می دونم تعجبم از همینه که تو با اینهمه محبت نسبت به من چطوری دهروز باهام تماس نگرفتی؟ حالا من هیچی تونستی پا روی دلت بذاری؟
شقایق کوشید شهروز را به آرامش دعوت کند:
- به جون خودت که از همه دنیا عزیزتری خیلی گرفتارم خواهرم از آلمان اومده صاف وارد خونه ما شده همش خونمون شلوغ پلوغه مگه میتونم به فکرت نباشم .همین الان تا با هاله رفت بیرون و فرصت پیدا کردم بهت زنگ زدم.
- کی بر می گرده آلمان؟
- دو هفته دیگه بر می گرده توی این دو هفته هر طور شده باهات تماس میگیرم اما درست نمی دونم کی..
- پس من ازت مطمئن باشم؟
- آره عزیزم مطمئن مطمئن خیالتم راحت باشه و سپس افزود:
- به امید روزی که مث گذشته ها مرتب با هم باشیم
شهروز خندید و گفت:
- منم امیدورام ...و پس از کنی تامیل ادامه داد:
- چیه مث اینکه عجله داری زودتر تلفن رو قطع کنی
- آره برای ناهار مهمون دارم هنوز هیچ کاری نکردم اگه اجازه بدی برم به کرام برسم در اولین فرصت بهت زنگ می زنم
- باشه منتطرتم
شقایق گوشی را گذاشت و دوباره انتظار شهروز شروع شد گویی این انتظار پایان نداشت روزها بر شهروز چون سالی می گذشت او از شدت عشق شقایق در درون دلش به تمامی افرادی که با شقایق زندگی می کردند حسادت می ورزید و هیچ کدامشان را دوست نداشت. فکر می کرد همین ها هستند که میان شقایق و او فاصله انداخته اند.در لحظات تنهایی می کوشید در ذهن تصویر روزهایی را ترسی من کند که با شقایق زیر یک سقف زندگی خواهند کرد و چه لذتی می برد از این رویای زیبا ولی دست نیافتنی
آه... لعنت بر بازی های سرنوشت که با دل این جوان عاشق نوپاچه ها کرد...
انتظار لحظه لحظه زندگی شهروز را پر کرده بود دیگر شهرو ز به هیچ وجه برای انحام هیچ کاری از خانه خارج نمی شد مبادا شقایق به او تلفنبزند و او نتواند صدای قشنگش را بشنود این وضعیت یک هفته به طول انجامید و در این میان شقایق فقط یک بار ان هم خیلی کوتاه با شهروز تماس گرفت.
یک روز صبح وقتی شهروز در بستر دیده گشود و طبق معمول همیشه تصویر و خیال شقایق در ذهنش جان گرفت مصمم شد به شقایق تلفن بزند تا دیگر انتظاراو را نکشد.
با التهابی و صف ناپذیر به امور شخصی روزانه خود پرداخت التهابش ازاین بود که نمی دانست باید چه چیزی به شقایق بگوید و از همه مهمتر چه وقت به او تلفن بزند که او بتواند بهراحتی صحبت کند به هر حال ساعات می گذشتند و رفته رفته ظهر نزدیک می شد.
حول و حوش ظهر شهروز به طرف تلفن رفت تا به تصمیم خود جامه عمل بپوشاند نمی دانست چرا دستش روی شماره ها می لرزید و تنفسش تند شده بود اما با تمام این اوصاف شماره را گرفت....پس از چند بوق پیاپی صدای زیبا و آرامبخش شقایق در گوشی پیچید
- بله...
شهروز چیزی نگفت و گوش سپرد
شقایق گفت:
- بفرمایید.....
- سلام
- علیک سلام.
- حالت چطوره
- خوب ممنون
شهروز مکثی کرد و گفت:
- ازت خبر نداشتم گفتم بهتره خودم باهات تماس بگیریم
- مرسی بهت گفته بودم که خودم زنگ می زنم
- دلم تنگ شده بود
شقایق به همان سردی قبل گفت:
- باید بازم صبر می کردی
شهروز جالت حق به جانبی به صدایش داد و گفت:
- حالا مگه چطور شده ؟ بدکاری کردم زنگ زدم؟
- نه طوری نشده ولی اونطوری بهتر بود
شهروز توقع این لحن و این جملات رااز شقایق نداشت پس گفت:
- اگر مزاحمم قطع کنم

هله

mereng

کاربر

ارسالها: 7797

#30 Posted: 3 Mar 2013 21:30

‎فصل سیزدهم!ادامه !‏‎
و در عین ناباوری پاسخ شنید
- آره...خودم بعدا بهت زنگ می زنم.
شهروز تعجب کرد اما به روی خودش نیاورد و سپس گفت:
- منتطرتم...کی زنگ می زنی؟
- هر وقت که تونستم زیاد منتظر نباش
بعد خداحافظی کرد و گوشی را گذاشت
شهروز شگفت زده بر جایش میخکوب شده بود او توقع این برخورد را از شقایق نداشت به انسانهای برق گرفته می مانست. نمی دانست چه باید بکند واینبار چه واکنشی نشان دهد در هر شکل دو ساعتی فکر کرد و تصمیم گرفت باز به شقایق تلفن بزند.
بعد از ظهر فرا رسید که شهروز گوشی را برداشت . انتظار داشت در نحوه صحبت کردن شقایق تغییری پدید آمده یا اینکه او تحت تاثیر شرایط محیط اطرافش با او انطور برخورد کرده باشد با این تفکرات شماره منزل شقایق را گرفت...
چندین بار صدای بوق در گوشش پیچید ولی کسی گوشی را بر نداشت شهروز همینطور گوشی را به دست داشت و تعداد بوق ها را می شمرد وقتی تصمیم گرفت تماس را قطع کند شقایق گوشی را برداشت و گفت:
- بله؟
- سلام چرا اینقدر دیر گوشی رو برداشتی؟
- داشتم نماز می خوندم
- قبول باشه برای من دعا کردی؟
- آره چطور دوباره زنگ زدی؟
- دلم خواس تباز صداتو بشنوم می تونی صحبت کنی؟
- اره توی اتاقم نشستم درم بسته س
- شقایق منظورت از این کارا چیه؟
- کدوم کارا؟ من که کاری نکردم
شهروز بدون معطلی گفت:
- همین لحن حرف زدنت با من همین که دو سه هفته خودتو از من کنار می کشی؟
- شقایق چیزی نگفت و به فکر فرور رفت سپس گفت:
- شهروز جان حقیقحت اینه که توی این مدت خیلی فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که برقراری ارتباط با تو برای من اشتباه بزرگی بود. من اشتباه کردم بهتری همین جا قطع کنیم
شهروز باور نمی کرد این سخنان از دهان شقایق بیرون می ریزد خندید و گفت:
- شوخی می کنی؟ هیچ معلومه چی داریمی گی؟
شقایق گفت:
- اره عزیزم بهتره درست فکر کنی زنی با شرایط من اصلا به درد تو نمی خوره.
زبان شهروز بند آمده بود سرش به دوار افتاده و خانه دور سرش می گشت با این وجود تلاش می کرد حرفی بزند پس با لکنت زبان گفت:
- ی....ی.... یعنی توی این مدت داشتی با من بازی می کردی؟
- نه قصد بازی با تو نبود این اشتباهی بود که مرتکب شدم حالا که فهمیدم جلوی ضرر رو از هر جا بگیرم منفعته.
شهروز با صدای بغض آلودش گفت:
- شقایق من دوستت دارم اینو می فهمی دوستت دارم تو چظور تونستی با من این کارو بکنی حالا من هیچی جواب خدا رو چی میدی؟
- من فقط بریا خاطر شخص تو می خوام رابطمون قطع بشه تو حیفی ارتباط من با تو اشتباه محضه
شهروز با بغض گفت:
- این حرفو نزن پس قول و قرارامون چی میشه اگه خاطر من برایت مهمه که خاطر من تو رو می خواد
شقایق مکث کوتاهی کرد و گفت:
- تو هنوز خیلی جوونی داری اشتباه بزرگی می کنی من لقمه دهن تو نیستم.
شهروز به تندی گفت:
- مگه همه این حرفا رو خودم بهت نزدم و قبول کردی؟ مگه نگفتی پای همه چیز وایستادی؟ اون وقتی که من این مسائل رو بهت می گفتم کجا بودیکه حالا به این نتایج رسیدی؟
شقایق پاسخ داد
- اون موقع عاشقت بودم نمی تونستم فکر دیگه ای بکنم اما حالا که نشستم و درست فکر کردم دیدم ادامه دادن این راه اشتباهه
شهروز با بغض گفت:
- پس من بیچاره تا حالا سر کار بودم
- نه اینطور نیست این به نفع هر دومونه خصوصا تو....
- شهروز خده سردی کرد و گفت:
- عزیز من شاید من بخوام خودمو برای تو فدا کنم این به شخض خودم مربوطه تو که نباید به کار من کاری داشته باشی مگه بده کسی با شرایط من توی زندگی تو باشه؟ تو دنبال چی می گردی که من ندارم؟
- شهروز شهروز..انطوری فکر نکن تو الان متوجه نیستی چند سال دیگه متوجه می شی من چی دارم بهت می گم.
شهروز با صدای گرفته و لرزانش گفت:
- نه ..نه.و..نمی خوام متوجه باشم. شقایق من دوستت دارم نمی خوام تو رو از دست بدم.
شقایق که سعی می کرد به خود مسلط باشد گفت:
- شهروز جان حالا برو یه کم فکر کن بعد دوباره با هم حرف می زنیم
شهروز بی تابانه گفت:
- نه نمی خوام فکر کنم تو برو فکر کن تو باید تصمیمت را عوض کنی به من فکر کن به عشق من...
شقایق که می دید شهروز به هیچ صراطی مستقیم نیست گفت:
- باشه عزیزم خودتو ناراجت نکن باشه فکر می کنم حالا دیگه برو...برو....
شهروز با اینحال که دلش می خواست آنقدر با شقایق حرف بزند تا نظرش رابرگرداند بالاخر تسلیم او شد و گوشی را گذاشت.

هله

صفحه 3 از 11: « پیشین 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 پسین »

خاطرات و داستان های ادبی /

Lahzehaye Bi To‎|لحظه های بی تو‎

این تاپیک بسته شده. شما نمیتوانید چیزی در اینجا ارسال نمائید.

↑ بالا