Lily of the groom | لیلی هزار داماد - صفحه 4

- امامزاده، می خوام اولین شب رهاییمو اونجا باشم .
- باشه میریم.
سوار تاکسی که شدیم گفت: میشه بگی مهتاب چی گفت؟
چشمامو آروم باز و بسته کردم و گفتم: گفت برو ، بیشتر از پولش براش کار کردم . سفته آخری رو هم بهم داد تمام.
- جدی؟
- آره...
- چرا؟ آدمایی مثل اونکه اهل این حرفا نیستن!
نگاهمو به آسمون سرخ دوختمو گفتم: اونم یکی مثل من!

بوسه ای رو موهام نشوند و گفت: چه خشگل شدی عروس خانم.
- شما هم جیگر شدین شاه دوماد.
شنلمو رو سرم کشید و دست در دست هم از آرایشگاه اومدیم بیرون. ماشینمون الان یه پراید ساده سفید رنگ بود که با گلای صورتی و ریزی تزئین شده بود. درو برام باز کرد و سوار شدم.
همه چی خیلی ساده بودو جشن ما یه جشن ساده چهار نفره بود . به جای لباس عروس یه لباس سفید خریدیم که دکلته بود با دامن بلند. با سنگا و گلای نقره ای تزئین شده بود . موهای پیچیده شدمم با یه نیم تاج کوچیک نقره ای تزئین شده بود و با لباسم هماهنگ بود. صدای آهنگ رو کم کردم و گفتم: من همیشه می گفتم لاقل فامیل شوهرم یه ایل هستن و عروسیم شلوغه ولی حالا تو بدتر از من.
بینیمو کشید و گفت: چه میشه کرد، اینم قسمت ما بوده دیگه. عوضش خودمون تا می تونیم بچه به دنیا میاریم که تنها نباشیم.
- چه خوش خیال، مثلا چند تا؟
- 10 تا یه شایدم 12 تا!
- چه پرو تشریف داری شما. رودل نکنی آقا؟
- اِ هما ، من دلم میخواد نوه هامون خاله، عمه، دایی و عمو داشته باشن. خوبه عروسی اونا هم مثل ما خلوت باشه؟
- بسه بسه، زودتر بریم آتلیه که دیر شد.
از فیلم بردارم خبری نبود ولی به قول امیرپاشا از عکس خودمون اشباع کردیم!
جشن عروسی ساده ی ما خیالی خوش گذشت. بعد از اون زندگی سخت برا من، بعد از اونمه دوندگی که امیرپاشا برای دادگاهش با شهرام داشت و بالاخره موفق شد و نتیجه اشو بعد از عروسی دیدم همه و همه، این عروسی کوچولو یه جشن بزرگ بود.
رو تخت لم داده بودم و آلبوم رو ورق میزدم که امیرپاشا اومد تو اتاق.
- خانم خانما پاشو حاضر شو که این صبا کچل کرد منو.
آلبوم رو بستم و گفتم: امان از تو و امان از صبا و امان از ... نه مامان فقط خوبه وسایل نوزادی رو که میخره من یه عالمه ذوق می کنم.
مانتو بارداریمو گرفت سمتمو گفت: خب خدا رو شکر که مامان جون لاقل در امانه. چقدر نق میزنی تو، بعد از اینهمه سال از ما نخواه که بی خیال باشیم. همینه که هست!
- قبول ولی...
لبشو گذاشت رو لبمو نذاشت ادامه بود. از روی تخت بلندم کرد و خودش مانتومو تنم کرد.
- خوبه والا، تا من میخوام حرف بزنم با یه بوسه خرم کن.
- بدجنس خانوم، دوست دارم، مشکلی داری؟
- نخیر خوش جنس آقا.
بقیه لباسمو پوشدم. امیرپاشا کیفمو برداشت و گفت : تا من برم مامانو صدا کنم و ماشینم روشن کنم بیا. حواست باشه ها یواش بیا پائین.
یه خونه دو طبقه خریده بودم. مامان و دکتر صبا پائین زندگی می کردن منو جناب وکیلم بالا. در خونه رو بستم و یواش اومدم پائین. با دیدن بگو و بخند مامان و امیرپاشا مثل همیشه ذوق کردم. عین مادر و پسر بودن. گاهی وقتا امیرپاشا یه چیزایی رو به من نمی گفت ولی به اون چرا. رابطه ی صبا و امیرپاشا هم عالی بود مثل خواهر و برادر. این جمع چهار نفره ما هشت سال طول کشید تا 5 نفره بشه ولی از داشتن هم غرق لذت بودیم. با حرکت کوچولوم تو شکمم سرمو بالا گرفتم و گفتم: خدایا این دعای همیشه منه، همه ی دخترایی که تو اون کثافت دست و پا میزننو نجات بده.
مامان با دیدنم گفت: چرا به جون بچه م غر میزنی دختر؟
- وا، من؟
- آره دیگه باز گیر دادی به این بنده خدا؟
بازوی امیرپاشا رو نیشگون گرفتم و گفتم: این بنده خدا کاری جز مظلوم نمایی جلو شما نداره؟
امیرپاشا با خنده پا به فرار گذاشت و مامان گفت: نکن دختر، آدم دست رو شوهرش دراز نمی کنه.
- چشم، چرا آماده نیستی؟
- من نمیام. ناهار درست می کنم بیاین همین جا؟
- باشه، ولی حسابی غذا رو ترش کنیا.
- خوب نیس برات برو زودتر
- بیا بعد بگین چرا نق میزنی
خدافظی کردمو رفتم سوار شدم. هنوز راه نیفتاده بودیم که گوشیم زنگ زد.
- الو سلام خانم دکتر
- سلام آجی جونم، کجایی پس؟
- داریم میایم. ببینم مگه تو مشتری نداری دم به دقیقه منو میکشونی مطب؟
- دارم، ولی گل سر بدشون تویی که باید دم به دقیقه بیای اینجا.
- زبون نریز، خاله خانم!
- خاله به قربونش بره. بدو بیا ببینمش فنقلی رو.
- داریم میام، فعلا کار نداری.؟
- نه فعلا خدافظ
- خدافظ.
لپ امیرپاشا رو کشیدم و گفتم: می بینی که حق دارم غر بزن؟
دستمو بوسید و گفت: چاکر مامان نق نقو هم هستیم.
به هزار بدبختی کمی خم شدم و گونه اش بوسید. آخر سر یه گازش گرفتم و گفتم: عاشـــقتم!