قسمت بیست و ششم ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻼﻓﻪ ﻣﯿﺸﺪﻡ ﻣﺎﺷﯿﻨﻤﻮﻥ ﭘﺸﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻋﻠﯽ ﺑﻮﺩ ﺍﻭﻧﻢﮐﻪ ﻣﺎﺷﺎﺍﻟﻠﻪ ﻣﺜﻞ ﻻﮎ ﭘﺸﺖ ﻣﯿﺮﻭﻧﺪ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﺯﻭﻥﻃﺮﻓﻢ ﺁﺭﺵ ﺑﯽ ﺗﺎﺑﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩﺑﻠﻨﺪﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﯾﮑﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻭ ﺑﺒﯿﻨﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺸﻪﻫﻤﺶ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻭ ﺳﺎﮐﺖ ﻧﻤﯿﺸﺪ-ﺁﺭﻭﻡ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﭼﺖ ﺷﺪ ﺗﻮ ﯾﻬﻮ،ﻫﯿﺲ ﻣﺎﻣﺎﻧﯽﺍﺯﻭﻥ ﻃﺮﻓﻢ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﺎﯾﻪ ﺩﺳﺘﺶ ﻓﺮﻣﻮﻥ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﯾﻪﺩﺳﺘﺶ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﺁﺭﺵ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻭﻟﯽ ﻣﮕﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﯿﺸﺪﮐﺎﻣﺮﺍﻥ - ﺷﺎﯾﺪ ﮔﺮﺳﻨﺸﻪ،ﭼﯿﻪ ﺑﺎﺑﺎ؟ﺁﺭﻭﻡ ﭼﺮﺍ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟- ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻻﻥ ﺑﻬﺶ ﺷﯿﺮ ﺩﺍﺩﻡ،ﮐﺜﯿﻔﻢ ﻧﮑﺮﺩﻩﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﻼﻓﻪ ﻣﯿﺸﺸﺪﻡﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﻫﻨﮓ ﮐﻢ ﮐﺮﺩﻡ- ﺁﺭﺭﺭﺵ ﻣﺎﻣﺎﻧﯽ ﭼﺘﻪ ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺮﻡ؟ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻘﺪﻩ ﺑﯽ ﺗﺎﺑﯽﻣﯿﮑﻨﯽ؟- ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻬﺶ ﺷﯿﺮ ﺑﺪﻩ ﺷﺎﯾﺪ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﻪ- ﻣﯿﮕﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻻﻥ ﺑﻬﺶ ﺷﯿﺮ ﺩﺍﺩﻡ- ﺧﻮﺏ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺪﻩﭘﻮﻓﯽ ﮐﺮﺩﻣﻮ ﺩﮐﻤﻪ ﻫﺎ ﻣﺎﻧﺘﻮﻡ ﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﻧﻪ ﮔﺮﺳﻨﺸﻢﻧﺒﻮﺩﺑﺎ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﮔﻔﺘﻢ- ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﺍﻭﺭﮊﺍﻧﺴﺎﯼ ﺳﺮ ﺭﺍﻫﯽ ﺩﯾﺪﯼ ﻭﺍﯾﺴﺘﺎ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﭼﺸﻪ- ﺑﺎﺷﻪ،ﺷﺎﯾﺪ ﮔﺮﻣﺸﻪکولر ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺁﺭﺵ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮐﺮﺩﺑﺎﻻ ﭘﺎﯾﯿﻨﺶ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡﻟﺒﺎﺳﺶ ﻭ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﺎﻻ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺷﮑﻤﺶ ﻭ ﻣﺎﺳﺎﮊ ﻣﯿﺪﺍﺩﻡ ﺷﺎﯾﺪﺁﺭﻭﻣﺶ ﮐﻨﻪ- ﻫﯿﺴﺴﺲ،ﺍﺭﻭﻡ ﻧﻔﺴﻢ ﺁﺭﻭﻡﮐﻢ ﮐﻢ ﮔﺮﯾﺶ ﺑﻨﺪ ﺍﻭﻣﺪ ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻡﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺷﻢ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﮐﻼﻓﻪ ﺷﺪﻩ ﺳﺒﻘﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﻭﺍﺯ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻋﻠﯿﺸﻮﻥ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﺎﺯ ﺩﺍﺩ ﺭﻓﺖﺁﺭﺵ ﺭﻭﯼ ﭘﺎﻡ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﺁﺭﻭﻡ ﻣﺎﺳﺎﮊﺵ ﻣﯿﺪﺍﺩﻡﻭﻗﺘﯽ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﮐﺮﺩﻡ ﺳﺮﺩ ﺷﺪ ﺧﻢ ﺷﺪﻣﻮ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﭘﺘﻮﺵ ﻭﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ- ﺁﺥ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻡ ﺑﻬﺎﺭ- ﺧﻮﺏ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﯾﺠﺎ ﻭﺍﺳﺘﺎ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﮐﻦ- ﻧﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ ﻓﺎﯾﺪﻩ ﻧﺪﺍﺭﻩ- ﺑﺎﺷﻪﺗﺎ 1 ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪﺵ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﻮﺩﯾﻢﺳﺎﻋﺖ 3 ﺑﻌﺪﺍﺯﻇﻬﺮ ﺑﻮﺩ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺟﻠﻮﯼ ﯾﮏ ﻫﺘﻞ ﻧﮕﻪﺩﺍﺷﺖ- ﺑﺸﯿﻦ ﺗﻮ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻋﻠﯽ ﺑﺮﻡ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺍﺗﺎﻕ ﺩﺍﺭﻥ ﯾﺎ ﻧﻪ- ﺑﺎﺷﻪﻧﻮﺷﯿﻦ ﺍﻭﻣﺪ ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﺸﺴﺖ- ﺧﻮﺑﯽ؟ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺟﻮ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪ؟ﺑﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﮔﻔﺘﻢ- ﺁﺭﻩ ﻧﻤﯿﺪوﻧﻢ ﭼﺶ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻼﻓﻤﻮﻥ ﮐﺮﺩ ﻫﻤﺶ ﮔﺮﯾﻪﻣﯿﮑﺮﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺒﺮﻡ ﺩﮐﺘﺮ ﻧﺸﻮﻧﺶ ﺑﺪﻡ- ﭼﺮﺍ؟- ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﺍﯾﻨﺎﺭﻭ ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﻧﺎﺯﻟﯽ ﻭ ﺩﺍﺩﺍﺷﺶ ﻭﺍﻭﺭﺩﯾﻦ؟-ﻭﺍﻻ ﺍﯾﻨﺎ ﺩﯾﺸﺐ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺧﻮﻧﻤﻮﻥ ﻣﻨﻢ ﻭﺍﺳﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪﺩﮐﺸﻮﻥ ﮐﻨﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﻓﺮﺩﺍ ﻣﺴﺎﻓﺮﯾﻢ ﺍیناﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﯿﮏﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﺎ- ﻭﺍ؟-ﻭﺍﻻ!!! ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﯾﻪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﺎ ﮐﺎﻣﯽ ﺯﺩﻩ بودﯾﻦ ﺑﻪﺗﯿﭗ ﻭ ﺗﺎﺭ ﻫﻢ ﺍﺭﻩ؟- ﺍﻭﻫﻮﻡ ﺑﺎﻫﻢ ﻗﻬﺮ ﺑﻮﺩیم ﺑﻌﺪ ﺍﻭﻣﺪ ﻣﻨﺖ ﮐﺸﯽ ﻣﻨﻢ ﺑﺎﻫﺎﺵﺍﺷﺘﯽ ﮐﺮﺩﻡ-ﺗﻮﻡ ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﯼ - ﺍﻭﻫﻮﻣﻤﻤﻤﻢ-ﻣﺮﮒﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ-ﺑﯿﺎﯾﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺍﺗﺎﻕ ﺩﺍﺭﻥ- ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻭ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﭘﺎﺭﮎ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟- ﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﯾﺪ ﺩﺍﺧﻞ ﻣﺎ ﻣﺎﺷﯿﻨﺎﺭﻭ ﻣﯿﺒﺮﯾﻢ ﺗﻮ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﮓﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺍﺯ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺷﺪﻡ ﻣﺎنتو ﭼﺮﻭﮎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﺷﺎﻟﻢ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻋﻘﺐ ﺍﯾﻦ ﯾﺎﺭﻭ ﻧﻮﯾﺪﻡ ﺯﻝ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﺑﻬﻢﺑﻬﺶ ﭼﺸﻢ ﻏﺮﻩ ﺍﯼ ﺭﻓﺘﻢ ﺭﻭ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﮔﻔﺘﻢ- ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺷﺎﻟﻢ ﻭ ﻣﯿﺪﯼ ﺟﻠﻮ؟ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻃﺮﻓﻢ ﻭ ﻣﻮﻫﺎﻡ ﻭ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﺎﻟﻤﻢ ﺩﺍﺩ ﺟﻠﻮ- ﺷﻤﺎ ﺑﺮﯾﺪ ﺩﺍﺧﻞ تا ﻣﺎﺷﯿﻨﺎﺭﻭ ﭘﺎﺭﮎ ﮐﻨﯿﻢ- ﻭﺍﻣﯿﺴﺘﯿﻢ ﺷﻤﺎﻡ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺩﯾﮕﻪ- ﺑﺎﺷﻪﺳﺮﯾﻊ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦﺭﻓﺘﯿﻢ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﮐﻠﯿﺪﺍ ﺳﻮﺍﺭ ﺍﺳﺎﻧﺴﻮﺭﺷﺪﯾﻢﻣﺎ ﺩﺧﺘﺮﺍ ﺗﻮ ﯾﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﭘﺴﺮﺍﻡ ﺗﻮ ﯾﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﻮﺩﻥﺍﻭﻓﻔﻒ ﺣﺎﻻ ﭼﻄﻮﺭﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮﻩ رﻭ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡﺍﻧﮕﺎﺭ ﺍﺯ ﺩﻣﺎﻍ ﻓﯿﻞ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩﺍﺻﻼ ﺍﯾﻨﺎﺭﻭ ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ﻣﻦ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ-ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﻦ ﻣﯿﺮﻡ ﭘﯿﺶ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﺁﺭﺵ ﺷﺒﺎ ﺑﯿﺪﺍﺭﻣﯿﺸﻪ ﺳﺮ ﻭ ﺻﺪﺍ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻧﻤﯿﺬﺍﺭﻩ ﺑﺨﻮﺍﺑﯿﺪﻧﻮﺷﯿﻦ - ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ ﻫﺎﮐﺎﻣﺮﺍﻥ - ﭘﺲ ﻭﺍﺳﺘﯿﻦ ﺗﺎ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻢ- ﻫﺮﮐﯽ ﺑﺎ ﺯﻧﺶ ﺗﻮ ﯾﻪ ﺍﺗﺎﻕﻧﺎﺯﻟﯽ - ﺧﻮﺏ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﭼﯽ؟ﻫﻤﭽﯿﻦ ﺍﯾﻨﺎﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﻧﺎﺯﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﮔﻔﺖ ﮐﻪﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﮕﻢ ﻧﺎﺯﯾﯿﯿﯿﯿﯽ ﻣﻮﺵ ﺑﺨﻮﺭﻩ ﺗﻮﺭﻭ ﺑﯿﺎ ﺧﻮﺩﻡﺷﻮﻫﺮﺕ ﻣﯿﺸﻢ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺧﺎﮎ ﺑﺮﺳﺮﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺳﺮﺩﯼ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ - ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺩﺍﺩﺍﺵ ﮔﺮﺍمیتوﻥ ﺗﻮﯾﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺗﺸﺮﯾﻒ ﺑﺒﺮﯾﺪﺑﺪ ﺧﻮﺭﺩ ﺗﻮ ﺫﻭﻗﺶ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﮐﻨﻒ ﺷﺪﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﮔﺸﺖﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺳﺎﮎ ﻭ ﻭﺳﻂ ﺍﺗﺎﻕ ﻭﻝ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺧﻮﺩﺷﻮﭘﺮﺕ ﮐﺮﺩ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ- ﺍﺧﺨﺨﺨﺨﺨﺦ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﮕﺎﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﮏ ﺯﺩ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﺵ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻢﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ- ﺑﺪﻭ ﺑﯿﺎ ﺑﻐﻞ ﻋﻤﻮﻭﻭﻭﻭ-ﻧﻮﭺ ﻋﻤﻮ ﺟﻮﻥ ﭘﺎﺷﻮ ﺑﺮﻭ ﺣﻤﻮﻡ ﮐﻪ ﺑﻮ ﻣﯿﺪﯼ-ﻫﺎ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ ﻭﻟﯽ ﺑﻌﺪﺵ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺎﯼ بغل ﻋﻤﻮﻫﺎﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ- ﺧﯿﻞ ﺧﻮﺏ ﺗﻮ ﻓﻌﻼ ﺑﺮﻭ ﺣﻤﻮﻡ ﺗﺎ ﺑﻌﺪ ﺧﺪﺍ ﺑﺰﺭﮔﻪﺭﻓﺖ ﭼﻤﺪﻭﻥ ﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ- ﭼﯽ ﺁﻭﺭﺩﯼ ﻭﺍﺳﻢ؟ﻫﻤﻮﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﺘﻮﻡ ﻭ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻭﺭﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ- ﺧﻮﺏ ﺑﺒﯿﻦ ﭼﯽ ﺁﻭﺭﺩﻡﯾﻪ ﺷﻠﻮﺍﺭﮎ ﺳﻮﺭﻣﻪ ﺍﯼ ﺍﺳﭙﺮﺕ ﺑﺎ ﺗﯿﺸﺮﺕ ﻣﺸﮑﯽ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖﺣﻮﻟﺸﻮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺣﻤﻮﻡﻣﻨﻢ ﻟﺒﺎﺳﺎﻣﻮ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺮﻡﺣﻤﻮﻡﺗﻮﯼ ﺣﻤﻮﻡ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﮐﻨﺴﺮﺕ ﺯﻧﺪﻩﺍﺟﺮﺍ ﻣﯿﮑﺮﺩﺣﻮﺻﻠﻢ ﺳﺮ ﺭﻓﺖﺭﻓﺘﻢ ﺩﺭ ﺣﻤﻮﻡ ﻭ ﺯﺩﻡﻟﺨﺖ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﯿﺮﻭﻥﺑﺎ ﭼﺸﺎﯼ ﮔﺮﺩ ﺷﺪﻩ ﻧﮕﺎﺵ ﮐﺮﺩﻣﻮ ﮔﻔﺘﻢ- ﺑﺮﻭ ﺗﻮ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺑﯽ ﺗﺮﺑﯿﺖﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ-ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ﭼﯿﻪ؟-ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﮕﻢ ﺯﻭﺩ ﺑﯿﺎ ﻣﻨﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺑﺮﻡ ﺣﻤﻮﻡﺩﺳﺘﻤﻮ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ- ﺧﻮﺏ ﺗﻮﻡ ﺑﯿﺎﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ- ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻡ ﺑﯿﺎ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺁﺭﺵ ﺑﺎﺵ- ﺑﺎﺷﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﻣﯿﺎﻡ- ﺑﺎﺷﻪ ﻓﻘﻂ ﺯﻭﺩﺩﺭ ﻭ ﺑﺴﺖ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻓﺖ ﺩﺍﺧﻞﺑﻌﺪ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﯿﺮﻭﻥﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﺣﻮﻟﺶ ﻣﻮﻫﺎﺵ ﻭ ﺧﺸﮏ ﻣﯿﮑﺮﺩﺗﺎﭖ ﭘﺸﺖ ﮔﺮﺩﻧﯽ ﺳﻔﯿﺪﻣﻮ ﮐﻪ ﯾﻘﺶ ﺗﺎ ﻭﺳﻂ ﺳﯿﻨﻢ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﯾﻪ ﺷﻠﻮﺍﺭﮎ ﺑﺎﻻﯼ ﺯﺍﻧﻮﯼ ﻣﺸﮑﯽ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ- ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺁﺭﺵ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺑﯿﺎﻡ- ﺧﯿﻞ ﺧﻮﺏ ﺑﺮﻭ ﺩﯾﮕﻪﺗﻨﺪﯼ ﺧﻮﺩﻣﻮ ﺷﺴﺘﻢ ﻭ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﺥ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﯿﻔﯽ ﺩﺍﺩﺣﻤﻮﻡﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﺣﻮﻟﻤﻮ ﺷﺒﯿﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﻼﻫﺎﯼ ﻫﻨﺪﯼ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩﻣﻮ ﮐﻨﺎﺭﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪﻡﺧﻮﺩﻣﻮ ﺗﻮ ﺑﻐﻠﺶ ﺟﺎ ﺩﺍﺩﻡﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺩﺭ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻮﺩ ﯾﻪ ﺫﺭﻩ ﺍﺯ ﺩﺭ ﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪﻧﻮﺷﯿﻦ ﺩﺭﻭ ﻫﻞ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺎﺯﻟﯽ ﺍﻭﻣﺪ ﺩﺍﺧﻞﻧﻮﺷﯿﻦ - ﺍﯼ ﺑﺎﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﺧﻤﯿﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﮐﺸﯿﺪﻣﻮ ﮔﻔﺘﻢ- ﻫﯿﺲ ﺑﺎﺑﺎ ﻧﻤﯿﺒﯿﻨﯽ ﺧﻮﺍﺑﻦ؟ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺍﺭﻭﻡ ﮔﻔﺖ- ﺑﺎﺑﺎ ﺧﻮﺏ ﺣﻮﺻﻠﻢ ﺳﺮ ﺭﻓﺖﻧﺎﺯﻟﯽ ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎﯼ ﻣﻦ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﺑﻌﺪﻡ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﺑﻪ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺟﻔﺖ ﭘﺎ ﺑﺮﻡ ﺗﻮ ﺩﻫﻨﺶ ﺩﺧﺘﺮﻩﺑﯿﺸﻮﺭﺭﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﺳﺮﻭﯾﺲ ﺗﺎ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻤﻮ ﺑﺸﻮﺭﻡﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻮﺩﻧﻮﺷﯿﻦ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻣﯿﺰ ﺍﺭﺍﯾﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﺍﺳﻪﺧﻮﺩﺵ ﻻﮎ ﻣﯿﺰﺩﻧﺎزﻟﯿﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﯿﺶ ﻭﺭ ﻣﯿﺮﻓﺖﺭﻓﺘﻢ ﻃﺮﻑ ﺗﺨﺖ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻧﺸﺴﺘﻢ- ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ- ﺗﮑﻮﻧﯽ ﻧﺨﻮﺭﺩ- ﮐﺎﻣﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﺩﯾﮕﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﻣﯿﺨﻮﺍﺑﯽ؟ﭼﺸﺎﺵ ﻭ ﯾﻪ ﺫﺭﻩ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺳﺘﻤﻮ ﮐﺸﯿﺪﻭ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖﺗﻮ ﺑﻐﻠﺶ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﻮﺍﺑﺎﻟﻮﺩﺵ ﮔﻔﺖ-ﺑﮕﯿﺮ ﺑﺨﻮﺍﺏ ﺑﭽﻪ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻣﯿﺎﺩﻭﻭﻝ ﺧﻮﺭﺩﻡ ﺗﻮ ﺑﻐﻠﺶ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ- ﺍﯼ ﺑﺎﺑﺎ ﻭﻟﻢ ﮐﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻗﻦﺍﯾﻦ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﻭﻟﻢ ﮐﻨﻪﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﮔﻔﺖ-ﻏﻠﻂ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕ ﭼﯿﮑﺎﺭ؟ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺟﻮﺍﺑﺸﻮ ﺑﺪﻡ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﮔﻔﺖ-ﺧﻮﺩﺕ ﻏﻠﻂ ﮐﺮﺩﯼ ﺑﭽﻪ ﭘﺮﺭﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﺑﺒﯿﻨﻢ- ﺍﻩ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﻮ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ- ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﻣﻨﻢ ﻭﻝ ﮐﻦﻧﺎﺯﻟﯽ ﮔﻔﺖ- ﭼﯿﮑﺎﺭﺵ ﺩﺍﺭﯾﻦ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﻣﯿﺎﺩ ﺧﻮﺏﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﻧﺎﺯﻟﯽ ﻭﻟﻢ ﮐﺮﺩﻭ ﺍﺭﻭﻡ ﮔﻔﺖ-ﺍﯾﻦ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﺍﯾﻨﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﻣﯿﮑﻨﻪ؟ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ ﻣﻮﻫﺎﻡ ﻭ ﺷﻮﻧﻪ ﮐﺮﺩﻡﺁﺭﺵ ﺑﻐﻞ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺍﻭﻧﻢﺻﺪﺍﯼ ﺧﻨﺪﺵ ﻫﺮﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﺪﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﺵ ﻭ ﮐﺸﯿﺪ- ﺁﺧﺨﺨﺨﺨﺨﺦ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﻩ ﭼﺴﺒﯿﺪ- ﺳﻼﻡ ﺩﺍﻣﺎﺩﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ- ﺳﻼﻡ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﺎﻫﺖﻧﻮﺷﯿﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﺧﻮﺩﺷﻮ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎ ﺁﺭﺵ ﮐﺮﺩﻧﺎﺯﻟﯽ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﯽ ﺳﻼﻡ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﻭﻧﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﺩﯼﺟﻮﺍﺑﺸﻮ ﺩﺍﺩ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﯾﻪ ﺳﻄﻞ ﺍﺏ ﯾﺦ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﺭﻭ ﺳﺮﻧﺎﺯﻟﯽ ﺭﻓﺘﻢ ﻃﺮﻑ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ- ﺍﯾﻦ ﺟﯿﮕﺮ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﺑﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﯿﺮ ﺑﺨﻮﺭﻩﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﭽﻪ ﺭﻭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺑﻐﻠﻢ ﮐﻨﺎﺭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖﻧﺸﺴﺘﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﯿﺶ ﻭﺭ ﻣﯿﺮﻓﺖﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﺁﺭﺵ ﺷﯿﺮ ﻣﯿﺪﺍﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻃﺮﻑ ﺁﺭﺵ ﻭﮔﻔﺖ- ﺑﻪ ﮔﻞ ﭘﺴﺮ ﻣﺎ ﺭﻭ ﺑﺎﺵ ﭼﻄﻮﺭﯼ ﻧﻔﺴﻢ؟ ﺁﺭﺵ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﯿﺮ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺷﺪﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺻﻮﺭﺗﺸﻮ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﻭ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺮﻩ ﺩﺳﺘﺸﻮﯾﯽﻧﻮﺷﯿﻦ ﺍﻭﻣﺪ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻧﺎﺯﻟﯽ ﮔﻔﺖ- ﻧﺎﺯﻟﯽ ﺍﻭﻥ ﮐﻠﯿﺪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺕ ﻭ ﺑﺰﻥ ﺗﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﻪ ﺍﺗﺎﻕﺍﺗﺎﻕ ﮐﻪ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ ﺁﺭﺵ ﭼﺸﺎﺵ ﻭ ﺑﺴﺖ-ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺮﻡ ﻣﻦﺩﺳﺘﺶ ﮐﻪ ﺷﺴﺘﻢ ﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻻ ﺁﻭﺭﺩﻡ ﻭﺑﻮﺳﯿﺪﻣﺶﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺷﻮﻧﻪ ﺯﺩﻥ ﻣﻮﻫﺎﺵ ﺷﺪﮐﺎﻣﺮﺍﻥ -ﻋﻠﯽ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟-ﺭﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﻧﻮﯾﺪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮔﻔﺘﻦ ﮐﺎﺭ ﺩﺍﺭﻥ- ﭼﻪ ﮐﺎﺭﯼ ؟- ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻣﺎﺭﻭ ﭘﯿﭽﻮﻧﺪﻥ- ﺭﻓﺘﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎﺯﯼﻧﻮﺷﯿﻦ ﺑﺎﺣﺮﺹ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻭ ﮔﻔﺖ-ﻏﻠﻂ ﮐﺮﺩﯼﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺷﻮﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﻻ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ- ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﻣﯿﺮﻩ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﮕﯽ ﻏﻠﻂ ﮐﺮﺩﯼ؟-ﻏﻠﻂ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎ ﺗﻮﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺍﻭﻣﺪ ﺧﻮﺩﺷﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺭﻭ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖنشسته ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﮐﺸﺘﯽ ﮔﺮﻓﺘﻦﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡﻧﻮﺷﯿﻦ ﺩﺍﺩ ﻣﯿﺰﺩﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻗﻬﻘﻪ ﻣﯿﺰﺩﻧﺎﺯﻟﯿﻢ ﻭﺍﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﯾﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﻗﻠﻘﻠﮏ ﺩﺍﺩﻥ ﻧﻮﺷﯿﻦﻧﻔﺲ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺑﻨﺪ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ- ﺑﻬﺎﺭ ....ﺗﻮﺭﻭ ﺧﺪﺍ ..... ﮐﺎﻣﺮﺍﻥﺩﺳﺖ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ- ﻭﻟﺶ ﮐﻦ ﮐﺸﺘﯿﺶ بچه ﺭﻭﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﻮﺷﯿﻦ ﺍﺯ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻭ ﺧﻮﺩﺷﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﭘﺸﺖﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻣﻮﻫﺎﺵ ﻭ ﮐﺸﯿﺪﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺍﻭﻧﺎ ﺁﺭﺵ ﺩﺳﺖ ﺍز ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭﺑﻬﺸﻮﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭﻟﯽ ﻫﻨﻮﺯ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺍﯼ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪﺑﻠﻨﺪ ﺯﺩ ﺯﯾﺮ ﮔﺮﯾﻪﻫﺮﺩﻭﺷﻮﻥ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﺁﺭﺵ ﺗﻤﻮﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺟﻨﮕﺸﻮﻥ ﻭﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪﻥﺑﺎ ﺍﺧﻢ ﺭﻭ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﮔﻔﺘﻢ- ﺧﻮﺏ ﺷﺪ ﺣﺎﻻ ﺧﻮﺩﺗﻮﻥ ﺑﯿﺎین ﺳﺎﮐﺘﺶ ﮐﻨﯿﺪﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻬﻢ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺑﻬﻢ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺷﺪﻥﺁﺭﺵ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﻭﻥ ﺩﻭﺗﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺯﺩ ﺯﯾﺮ ﮔﺮﯾﻪﺩﺍﺩ ﺯﺩﻡ- ﺑﻤﯿﺮﯾﺪﺩﺩﺩ ﺍﯾﺸﺎﺍﻟﻠﻪﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻟﺒﺎﺳﻤﻮ ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮﺩﻡ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ ﺑﺎﻫﺎﺵﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﺩ-ﺁﺭﻭﻡ ﻓﺪﺍﺕ ﺷﻢ،ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿﮑﺸﻤﺸﻮﻥ،ﺗﺮﺳﯿﺪﯼ ﻣﺎﻣﺎﻥﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺮﻩﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺍﻭﻣﺪ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻭ ﺁﺭﺵ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻐﻠﻢ ﮔﺮﻓتﯾﮑﻢ ﻗﺮﺑﻮﻥ ﺻﺪﻗﺶ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﻬﺶ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪﻧﻔﺲ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﮔﻮﺷﯿﻢ ﻭ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺯﻧﮓ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ- ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺎﺑﺎ--ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺮﻡ ﺍﺭﻩ ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ--ﺁﺭﻩ ﺍﻭﻧﺎﻡ ﺧﻮﺑﻦ ،ﺟﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﺧﺎﻟﯽ--ﭼﺸﻢ ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺮﻡ ﺷﻤﺎﻡ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺧﻮﺩﺗﻮﻥ ﺑﺎﺷﯿﻦ-- ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺮﻡ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆﺑﺎﺑﺎ ﺳﻼﻡ ﺭﺳﻮﻧﺪﺍﻭﻧﺎﻡ ﮔﻔﺘﻦ- ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎﺷﻪﺩﺭ ﻭ ﺯﺩﻥ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺭﻓﺖ ﺩﺭﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻪﻋﻠﯽ ﻭ ﻧﻮﯾﺪ ﺑﻮﺩﻥﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻧﮕﻬﺸﻮﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ- ﺑﻬﺎﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﺑﭙﻮﺵ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻣﯿﺨﻮﺍﻥ ﺑﯿﺎﻥ ﺗﻮﺳﺮﯾﻊ ﻟﺒﺎﺳﺎﻣﻮ ﻋﻮﺽ ﮐﺮﺩﻣﻮ ﯾﻪ ﺷﺎﻟﻢ ﺳﺮﻡ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢﺟﻠﻮﯼ ﻋﻠﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺷﺎﻝ ﺳﺮﻡ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺟﻠﻮﯼﺍﯾﻦ ﭘﺴﺮﻩ ...ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﻭﻥ ﺩﻭﺗﺎﻡ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺩﺍﺧﻞﻋﻠﯽ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﮔﻔﺖ- ﺗﻮ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﺷﮑﻠﯽ ﺷﺪﯼ؟ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻘﺪﻩ ﺳﺮﺧﯽ؟ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺧﻮﺩﺷﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺣﺎﻟﯽ ﮔﻔﺖ-ﺍﺯﯾﻦ ﯾﺎﺭﻭ ﺑﭙﺮﺱ
ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ- ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﯽ ﮐﺮﻡ ﻧﺮﯾﺰﯼﻧﻮﺷﯿﻦ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﺎﺟﻤﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻭ ﮔﻔﺖ-ﻣﻦ ﮐﺮﻡ ﺭﯾﺨﺘﻢ- ﻧﻪ ﭘﺲ ﻣﻦ ﮐﺮﻡ ﺭﯾﺨﺘﻢ- ﻧﻮﺷﯿﻦ ﻣﯿﮕﺮﻡ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻟﻬﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻫﺎ- ﻏﻠﻂ ﻣﯿﮑﻨﯽﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﺧﯿﺰ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﺍﻭﻧﻢ ﺩﻭﯾﯿﺪ ﻭ ﭘﺸﺖﻋﻠﯽ ﻗﺎﯾﻢ ﺷﺪﺭﻭ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ- ﺑﺸﯿﻨﯿﺪﻋﻠﯽ - ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺷﯿﺪ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥﻧﻮﺷﯿﻦ ﻫﻮﺭﺍﯾﯽ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺑﺎ ﻧﺎﺯﻟﯽ ﺗﺎ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺑﺸﻦﺍﻭﻥ ﺩﻭ ﻧﻔﺮم ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﯿﺮﻭﻥﻣﺎﻧﺘﻮﯼ ﻣﺸﮑﯿﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺍﺑﯽ ﮐﻤﺮﻧﮓ ﺗﻨﮕﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺎﻝﻫﻤﺮﻧﮕﺶ ﺳﺮﻡ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻔﺸﺎﯼ ﻟﮋ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ ﭘﺎﻡ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﻮﻫﺎﻣﻢﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮﻡ ﻓﮑﻞ ﮐﺮﺩﻡﻧﺸﺴﺘﻢ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﯿﺰ ﻭﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﺭﺍﯾﺶ ﮐﺮﺩﻥﺭﮊ ﮔﻮﻧﻪ ﺻﻮﺭﺗﯿﻤﻮ ﺑﺎ ﺭﮊ ﺻﻮﺭﺗﯿﻢ ﺯﺩﻡ ﺩﻭﺭ ﭼﺸﻤﻢ ﻣﺪﺍﺩﮐﺸﯿﺪﻡ ﺗﺎ ﭼﺸﺎﻡ ﯾﮑﻢ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﮕﯿﺮﻩ ﭘﺎﭼﻪ ﮔﯿﺮ ﺑﺸﻪﻣﻮﺑﺎﯾﻠﻤﻮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻢ ﯾﻪ ﺗﯽ ﺷﺮﺕ ﻣﺸﯽ ﺑﺎ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﻟﯽ آبی ﮐﻤﺮﻧﮓﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻮﻫﺎﺷﻢ ﻓﺸﻦ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﺧﻮﺷﻢ ﺍﻭﻣﺪ ﺍﺯ ﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢﺁﺭﺵ ﻭ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﯾﻪ ﺑﻠﻮﺯ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺁﺑﯽ ﺗﻨﺶ ﮐﺮﺩﻣﻮﺩﺍﺩﻣﺶ ﺩﺳﺖ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥﺧﻮﺩﻡ ﺳﺨﺘﻢ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﮐﻔﺸﺎ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﻨﻢﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺗﻮ ﻻﺑﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮﻣﻮﻥ ﺑﻮﺩﻥﺑﺎ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﻣﺎ ﺍﻭﻧﺎﻡ ﺍﺯ ﺟﺎﺷﻮﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻨﺎ ﺷﺪﯾﻢﻭ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﯾﻢ ﻃﺮﻑ ﺷﺎﻧﺪﯾﺰﻫﻮﺍ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﺑﻮﺩ ﺷﺒﺎﯼ ﺷﺎﻧﺪﯾﺰ ﻋﺸﻖ ﺑﻮﺩ ﻣﺎﺷﯿﻨﺎ ﺭﻭﭘﺎﺭﮎ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺷﺪیم ﻓﺘﯿﻢ ﺗﻮ ﯾﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻻﭼﯿﻘﺎﻧﺸﺴﺘﯿﻢ ﻭ ﺍﻻﭼﯿﻖ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺭﻭﯾﯿﻢ ﮔﺮﻭﻫﯽ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮ ﭘﺴﺮﺍﯼﺟﻮﻭﻧﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻫﻤﺪﯾﮕﻪ ﺩﻭستن با ﻧﺸﺴﺘﻨﻤﻮﻥﺩﺧﺘﺮﺍ ﻭ ﭘﺴﺮﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻥ ﻫﻮﻭﻭ ﮐﺸﯿﺪن تو ﺩﻟﻢگفتم زﻫﺮﻣﺎﺭ ﺑﺎﺯ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﭘﺴﺮﺍ ﻗﻠﯿﻮﻥ ﺳﻔﺎﺭﺵﺩﺍﺩن ناﺯﻟﯽ ﻫﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﺍﺳﻪ ﭘﺴﺮﺍﯼ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭﯾﯽ ﻋﺸﻮﻩﺧﺮﮐﯽ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﮐﺜﺎﻓﺖ ﻋﺠﺐ ﺗﯿﭙﯽ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﯾﻪ ﻣﺎﻧﺘﻮﻗﻬﻮﻩ ﺍﯼ ﻭ ﺷﺎﻝ ﮐﺮﻣﯽ ﻭ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺗﻨﮓ ﮐﺮﻣﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻣﻮﻫﺎﺷﻢ ﻓﺮﻕ ﻭﺳﻂ ﺍﺯ ﺷﻞ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﺭﺍﯾﺸﺸﻢ ﻣﺜﻞﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺩﺍﻑ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﻗﻠﯿﻮﻧﺎﺭﻭ ﮐﻪ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺑﭽﻪﻫﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﺸﯿﺪن بوﯼ ﺩﻭﺩ ﺍﺫﯾﺘﻢ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺍﯾﻦﮐﻪ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ ﻫﯿﭽﯽ نمیگفتم . نوﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡﺑﻮﺩ ﺗﻮ ﮐﻒ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮﺍﺳﺖ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺑﺮ ﻧﻤﯿﺪﺍﺷﺖﻭ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺍﻡ ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﺑﺪﺵ ﻧﯿﻮﻣﺪﻩ ﻋﺸﻮﻩ ﺧﺮﮐﯽ ﻭﺍﺳﻪﺍﯾﻦ ﯾﺎﺭﻭ ﻣﯿﻮﻣﺪ . ﭘﺴﺮﺍﻡ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺯﻝ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺧﺘﺮﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﻦ ﺑﺪبخت . محلشوﻥ ﻧﺪﺍﺩﻡ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﺑﺎ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺷﺪم کاﻣﺮﺍﻥ ﻭﺍﺳﻤﻮﻥ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﺳﻔﺎﺭﺵﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺍﻭﻥ سمت یکی ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻥﭘﺴﺮﺍ ﺑﻮﺩ ﺧﯿﺮﻩ ﺧﯿﺮﻩ ﻧﮕﺎﻡ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺑﺎ ﺍﺧﻢ ﻧﮕﺎﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﺵ ﮔﻔﺖ - ﺍﯼ ﺟﻮﻧﻢ ﭼﺸﻢ ،ﺍﯼ ﺟﻮﻧﻢ ﻗﯿﺎفهبعدﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺯﺩﻥ ﺯﯾﺮﺧﻨﺪه . کاﻣﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺑﺎ ﺍﺧﻢ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻬﺸﻮﻥﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺖ - ﭘﺎﺷﻮ ﺑﺮﯾﻢ ﯾﻪ ﺗﺨﺖ ﺩیگهعلی م ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﭘﺴﺮﺍ ﺑﻪ ﺯﻧﺶ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪﻩ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩﺑﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪنمون ﺻﺪﺍﺷﻮﻥ ﻭ ﻣﯿﺸﻨﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﯿﮑﻪﻣﯿﻨﺪﺍﺧﺘﻦ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﺷﻮﻥ ﺭﺩ ﺷﺪﯾﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﻻﯼﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻝ ﺭﺍﺣﺖ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﻭﻧﺠﺎﻧﺸﺴﺘﯿﻢ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﮔﻮﺷﯿﺶ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻋﮑﺲ ﮔﺮﻓﺘﻦﺷﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺗﺎﯾﯽ ﻋﮑﺲ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﮑﺴﺎﯼ ﺧﻮﺷﮕﻠﯽﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﺷﯿﮏ ﻭ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﻣﻮﻥ ﺭﺩﺷﺪﻥ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺁﺭﺵ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻐﻠﻢ ﺑﻮﺩ ﯾﮑﯿﺸﻮﻥ ﺟﯿﻐﯽ ﮐﺸﯿﺪﻭ ﺍﻭﻣﺪ ﻃﺮﻓﻢ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽ ﮔﻔﺖ -ﻣﯿﺸﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﯽ ﻧﯽ ﺭﻭ ﺑﺒﯿﻨﻤﺶ؟ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺑﻬﺶ ﺯﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ - ﺁﺭﻩ ﻋﺰﯾﺰمدﺧﺘﺮﺍﯼ ﻣﻮﺩﺏ ﻭ ﺑﺎﺣﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺻﻼ ﻣﺤﻠﯽ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﺍ ﻧﺬﺍﺷﺘﻦ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮﺩﻥ . ﯾﮑﯿﺸﻮﻥ ﺍﺳﻤﺶ ﻧﺴﺘﺮﻥ ﺑﻮﺩ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎﺣﺎﻝ ﻭ ﺧﻮﻧﮕﺮﻣﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﺯ ، ﺩﻭﻣﯿﺸﻮﻥ ﺍﺳﻤﺶ ﺯﻫﺮﺍ ﺑﻮﺩ ﺍﻭﻧﻢ ﻣﺜﻞ ﻧﺴﺘﺮﻥ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﺳﻮﻣﯿﻢ ﺍﺳﻤﺶ ﺭﻭﻧﺎﮎ ﺑﻮﺩ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﺧﺘﺮﺍﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩﻥ . ﺭﻭﻧﺎﮎ ﺍﺯ ﻫﻤﺸﻮﻥ ﺧﻮﺷﮕﻠﺘﺮ ﺑﻮﺩ . ﻣﺎﻡ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ﻭ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮﺩیم . نوﺷﯿﻦ ﺩﻋﻮﺗﺸﻮﻥ ﮐﺮﺩ ﺑﺸﯿﻨﻨنسترﻥ - ﻣﺰﺍﺣﻤﺘﻮﻥ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ؟ - ﻧﻪ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺍﻭﻧﺎﻡ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﮐﻨﺎﺭﻣﻮﻥ نشستن . رﻭﻧﺎﮎ ﺁﺭﺵ ﻭ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻗﺮﺑﻮﻥ ﺻﺪﻗﺶ ﻣﯿﺮفتنسترﻥ - ﻭﺍﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﺑﺰﻧﻢ ﺑﻪ ﺗﺨﺘﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﻧﺎﺯﻩ ،ﻭﺍﯼ عینهو ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎﺱ،ﺍﺳﻤﺶ ﭼﯿﻪ؟ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ - ﺁﺭشرﻭﻧﺎﮎ -ﺍﻟﻬﯽ ﺍﺳﻤﺸﻢ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻮشگلهزﻫﺮﺍ ﮔﻔﺖ - ﺑﭽﻪ ﮐﺪﻭﻣﺎﺗﻮﻧﻪ؟ﺑﺎ ﺷﯿﻄﻨﺖ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ - ﺑﻪ ﻧﻈﺮﺕ ﺑﭽﻪ ﮐﯿﻪ؟ﻫﺮﺳﻪ ﺗﺎﺷﻮﻥ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻬﻢ ﮐﺮﺩﻥ ﺯﻫﺮﺍ ﮔﻔﺖ - ﺑﻪ ﻧﻈﺮﻡ نوشینهرﻭﻧﺎﮐﻢ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻃﺮﻑ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻮﺷﮑﺎﻓﯽ ﻧﮕﺎﺵ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ -ﺑﺎﺑﺎﺷﻢ ﺁﻗﺎ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻪ ﺩﺭﺳﺘﻪ؟ﺯﺩﯾﻢ ﺯﯾﺮ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﮔﻔﺖ - ﻧﻪ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺑﺎﺑﺎﺵ ﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﮔﻔﺘﯽ ﻭﻟﯽ ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮﻡ ﺍﯾﻦ ﻋﺘﯿﻘﻪ نیستکاﻣﺮﺍﻥ ﺩﻭﺩ ﻗﻠﯿﻮﻥ ﺷﻮ ﺗﻮﯼ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮﺩﻭ ﮔﻔﺖ - ﺩﻟﺘﻢ ﺑﺨﻮﺍﺩ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﻨﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎلمنوﺷﯿﻦ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺳﺮﻓﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﮔﻔﺖ - ﺧﻮﺩﻡ ﮐﻔﻨﺖ ﮐﻨﻢ ﮐﺎﻣﺮاندﺍﺷﺘﯿﻢ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﻪ ﮐﻞ ﮐﻼﯼ ﺍﻭﻥ ﺩﻭﺗﺎ ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﯾﻬﻮﯾﯽ ﻧﺴﺘﺮﻥ ﮔﻔﺖ -ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﺑﻬﺎﺭﻩ ﺁﺭﻩ؟ﺍﯾﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﺍﺷﺖ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩ . ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺑﻬﺶ ﺯﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ - ﺁﺭﻩ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺍﯾﻦ ﮔﻞ ﭘﺴﺮ ﻣﻨﻪ - ﻭﻟﯽ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﯿﺰﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﻨﺖ ﮐﻢ ﺑﺎﺷﻪ - ﺁﺭﻩ ﻣﻦ 17 ﺳﺎلمههرﺳﻪ ﺗﺎﺷﻮﻥ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻭ ﺁﺭﺵ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺑﺎﻫﻢ ﮔﻔﺘﻦ -نهههههههخندﯾﺪﯾﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ - ﺁﺭهدﺧﺘﺮﺍﯼ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻫﺎﺷﻮﻥ ﻭ ﺍﺯﺷﻮﻥ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ ﺍﻭﻧﺎﻡ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻣﺎﺭﻭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﺩﺧﺘﺮﺍ ﺭﻭ . ﺍﻭﻧﺎ ﺍﻫﻞ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﻮﺩن موﻗﻊ ﺭﻓﺘﻦ ﻧﻮﯾﺪ ﺑﻪ ﺭﻭﻧﺎﮎ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﺍﻭﻧﻢ ﺑﺎ ﺍﺧﻢ ﻧﮕﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﮔﺮﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﻧﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﺩﯼ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮﺩ ﻗﺮﺍﺭ ﺷﺪ ﺍﮔﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﺮﯾﻢ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﯾﻢ ﺍﻭﻧﺎﻡ ﺑﯿﺎﻥ. ﺍﺩﻣﺎﯾﯽ ﺧﻮﻧﮕﺮﻡ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽ ﺑﻮﺩﻥ . ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻨﺸﻮﻥ ﮐﻪ ﭘﺮﺷﯿﺎﯼ ﺳﻔﯿﺪ ﺑﻮﺩ ﺷﺪﻥ ﻭ ﻭﺍﺳﻤﻮﻥ ﺑﻮﻕ ﺯﺩﻥ ﻭ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﺎﻡ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﺪﯾﻢ ﻭ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﯾﻢ ﺳﻤﺖ ﻫﺘﻞ . ﺷﺎﻡ ﻭ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻫﺮﮐﯽ ﺭﻓﺖ ﺗﻮﯾﻪ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﻮﺩﺵ ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﺷﺪﺻﺒﺢ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﯿﻢ ﺑﺮﯾﻢ ﺣﺮﻡ
قسمت بیست و هفتم ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻢ- ﺳﻼﻡ ﺻﺒﺢ ﺑﺨﯿﺮﺑﻪ ﮔﺮﻣﯽ ﺟﻮﺍﺑﻤﻮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ -ﺳﺮﯾﻊ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺷﻮ ﻣﯿﺨﻮﺍﯾﻢ ﺑﺮﯾﻢ ﺣﺮﻡ - ﻣﮕﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪﻩ؟ 8- ﺑﺎﺷﻪ ﺍﯼ ﮔﻔﺘﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺩﺳﺖ ﻭ ﺻﻮﺭﺗﻤﻮ ﺑﺸﻮﺭمکاﻣﺮﺍﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﺟﻮﺭﺍﺑﺎﺷﻮ ﭘﺎﺵ ﻣﯿﮑﺮﺩ یه ﺑﻠﻮﺯ ﺳﻔﯿﺪ ﯾﻘﻪ ﺷﯿﺨﯽ ﺑﻪ ﺭﻧﮓ ﻣﺸﮑﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﯿﮕﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﻣﺮﺩﻭﻧﻪ ﻫﻤﺮﻧﮕﺶ ﻣﻮﻫﺎﺷﻢ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﻻ ﺳﺮﯾﻊ ﻣﺎﻧﺘﻮﯼﻣﺸﮑﯽ ﺑﻠﻨﺪﻡ ﻭ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﻟﯽ ﺗﻨﮓ ﺁﺑﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﭘﻮﺷﯿﺪﻡﻣﻘﻨﻌﻪ ﺣﺠﺎﺑﯿﻢ ﮐﻪ ﺗﺎﺯﮔﯿﺎ ﺧﺮﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺧﯿﻠﯿﻢ ﺑﻬﻢ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﻭﺳﺮﻡ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺷﻞ ﺑﺴﺘﻤﺶ ﻭ ﭘﺸﺖ ﮔﻮﺷﻢ ﻧﺪﺍﺩﻣﺶﭼﺎﺩﺭ ﺳﻔﯿﺪ ﺭﻧﮕﯿﻢ ﮐﻪ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﺯﺩﻩ ﮔﺬﺍﺷﺘﻤﺶ ﺗﻮﯼﮐﯿﻔﻢ ﻭ ﺟﻮﺭﺍﺑﺎﻣﻮ ﭘﺎﻡ ﮐﺮﺩم آﺭﺷﻢ ﺳﺮﯾﻊ ﺣﺎﺿﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﺣﻮﺻﻠﻪﺁﺭﺍﯾﺶ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﻓﻘﻂ ﯾﻪ ﺭﮊﻟﺐ ﺯﺩﻡ ﻭ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﺑﯿﺮﻭن بچه ﺭﻭﺩﺍﺩﻡ ﺩﺳﺖ ﮐﺎﻣﺮﺍن رﻓﺘﯿﻢ ﺗﻮ ﻻﺑﯽ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﯿﭽﮑﺪﻭﻡﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻧﯿﻮﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮﺷﻮﻥ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪﺳﺮ ﻭ ﮐﻠﺸﻮﻥ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺷﻮﺧﯽ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﺗﻮ ﻣﺎﺷﯿﻦﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻮ ﺗﺮﺍﻓﯿﮏ ﮔﯿﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩیم به ﺣﺮﻡ ﮐﻪﺭﺳﯿﺪﯾﻢ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﺷﺪیم چاﺩﺭﻣﻮ ﺳﺮﻡ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﻭﻥ ﺩﻭﻧﻔﺮﻡﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻮﻥ ﺯﺩﻡ ﮐﻪ ﺟﻮﺍﺑﻤﻮ ﺩﺍﺩن با ﻫﻢ ﺍﺯﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﺯﺭﺳﯽ ﺍﻭﻣﺪﯾﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﻣﻦ ﮐﻪﭼﺎﺩﺭ ﺳﻔﯿﺪ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﻡ ﺑﻮﺩ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﯽ ﺑﻬﻢ ﺯﺩ . ﺩﺍﺧﻞﺻﺤﻦ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﯾﻢ ﺑﭽﻪ ﺭﻭ ﺍﺯﺵ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺳﺨﺘﻢ ﺑﻮﺩ ﺑﺎﺑﭽﻪ ﭼﺎﺩﺭ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﯾﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻭ ﺍﺷﮑﺎﻡ ﺭﻭﻭﻥﺷﺪ ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩم اﺯ ﺍﻣﺎﻡ ﺭﺿﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﻤﺎﻡﻣﺸﮑﻼﺕ ﻭ ﺍﺯﻡ ﺩﻭﺭ ﮐﻨﻪ ﺑﺬﺍﺭﻩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺵ ﺯﻧﺪﮔﯽﻭ بچشم . با ﺻﺪﺍﯼ ﺩﺧﺘﺮﺍ ﺍﺯﻭﻥ ﺣﺎﻝ ﻭ ﻫﻮﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﻭﻣﺪم اﻭﻧﺎﻡﭼﺸﺎﺷﻮﻥ ﺳﺮﺥ ﺑﻮﺩ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩن خوﺍﺳﺘﻢ بلند ﺷﻢﻭﻟﯽ ﭘﺎﻡ ﺧﻮﺍﺏ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺣﻮﺍﺳﺶ ﺑﻬﻢ ﻧﺒﻮﺩ ﻭﻟﯽﻧﺎﺯﻟﯽ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺁﺭﺵ ﻭ ﺍﺯﻡ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ - ﺑﺪﺵ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺷﮕﻠﻪ ﺭﻭ ﺗﻮﻡ ﭘﺎﺗﻮ ﺗﮑﻮﻥ ﺑﺪﻩ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﻣﯿﭙﺮهبا ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﻡگفتم جلل ﺍﻟﺨﺎﻟﻖ ﭼﻪ ﺳﺮﯾﻊ ﻣﺘﺤﻮﻝ ﺷﺪ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﺯﻭﺩﺗﺮﻣﯿﺎﻭﺭﺩﻣﺶ ﺍﯾﻨﺠﺎ . ﺑﺎ ﺩﺍﺩ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺑﺎ ﮔﯿﺠﯽ ﻧﮕﺎﺵ ﮐﺮﺩﻡ -ﻫﺎ؟ - ﺣﻮﺍﺳﺖ ﮐﺠﺎﺱ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﺩﯾﮕﻪ ﭘﺴﺮﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﻨﺘﻈﺮناﺯ ﺟﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺁﺭﺵ ﻭ ﺍﺯﺵ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﮐﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩﻧﺪﺍﺩ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺑﻬﺶ ﺯﺩﻡ ﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ --------- ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺸﻬﺪ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺳﻔﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩ ﺑﻌﺪ ﮐﻠﯽ ﮔﺮﺩﺵ ﻭ ﺣﺮﻡ ﺭﻓﺘﻢ ،ﺑﺎ ﻧﺎﺯﻟﯽ ﻣﺜﻞ ﺩﻭﺗﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺗﺮ ﺍﺯ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩم . با ﻧﺴﺘﺮﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﺷﻢ ﯾﻪ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭﯼ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﺑﯿﺮﻭﻧﻮ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺍﺯﺷﻮﻥ ﻗﻮﻝ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻬﻤﻮﻥ ﺳﺮ ﺑﺰننکاﻣﺮﺍﻥ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﯾﻪ ﺁﻣﻮﺯﺷﮕﺎﻩ ﮐﻨﮑﻮﺭ ﺛﺒﺖ ﻧﺎﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻦ ﻃﻮﺭﯼ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﺩﺭﺳﻤﻢ ﺑﺨﻮﻧﻢ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻗﺎﻃﯿﻦ ﻭﻟﯽ ﺧﻮﺏ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺣﺎلین . اﻣﺮﻭﺯﻡ ﻣﺜﻞ ﻫﺮﺭﻭﺯ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺮﻡ ﺍﻣﻮﺯﺷﮕﺎﻩ ﺁﺭﺵ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻣﯿﺬﺍﺭﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﯿﺎﻡ ﺑﯿﺮﻭن . اﻣﺮﻭﺯ ﯾﻪ ﻣﺎﻧﺘﻮﯼ ﺻﻮﺭﺗﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺎ ﻣﻘﻨﻌﻪ ﻭ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﺗﻨﮓ ﺳﻔﯿﺪ ﭘﻮﺷﯿﺪﻡ ﺑﺎ ﮐﻔﺸﺎﯼ ﺍﺳﭙﺮﺕ ﺁﺩﯾﺪﺍﺱ ﺳﻔﯿﺪ ﻭ ﺻﻮﺭتی ماﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﯿﺰﻧﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺗﺎ ﺑﺮﻡ ﺩﺭﺑﺴﺖ ﺑﮕﯿﺮﻡ ﺑﺮﻡ ﺁﻣﻮﺯﺷﮕﺎه . کوﭼﻪ ﺧﻠﻮﺗﻪ ﯾﮑﻢ ﺗﺮﺱ ﺑﺮﻡ ﻣﯿﺪﺍﺭه منتظر ﺗﺎﮐﺴﯿﻢ ﮐﻪ ﯾﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺟﻠﻮﯼ ﭘﺎﻡ ﺗﺮﻣﺰ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺑﯽ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺭﺩ ﻣﯿﺸﻢ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﻢ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺟﻠﻮﯼ بینی م ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ ﻭ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭽﯽ نمیفهمم . چشمام ﻭ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺳﺮﻡ ﮔﯿﺞ ﻣﯿﺮﻩ ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﺑﻪ ﺩﻭ ﺭﻭ ﺑﺮﻡ ﺧﯿﺮﻩ میشم . توﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﺗﺎﺭﯾﮑﻢ ﺷﺒﯿﻪ ﺯﯾﺮ ﺯمینه . گریه م ﻣﯿﮕﯿﺮﻩ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﭼﯿﮑﺎﺭ کنم یه ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺗﻮ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﭽﺎﻟﻪ میشم صدﺍﯼ ﭘﺎﯾﯽﻭ ﻣﯿﺸﻨﻮﻡ ﺍﺷﮑﺎﻡ ﺭﻭ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﻡ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ میشه دﺭ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﯾﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﻣﯿﺎﺩ ﺗﻮ ﻗﯿﺎﻓﺶ ﻭ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ببینمچرﺍﻍ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺩﺳﺘﻤﻮ ﺟﻠﻮﯼ ﭼﺸﺎﻡ ﻣﯿﮕﯿﺮﻡ ﮐﻢ ﮐﻢ ﭼﺸﺎﻡ ﻋﺎﺩﺕ میکنم دﺳﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﭼﺸﺎﻡ ﺑﺮ ﻣﯿﺪﺍﺭﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﺑﻪﺩﺧﺘﺮﻩ ﻧﮕﺎﻩ میکنم . قیاﻓﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺁﺷﻨﺎ ﻣﯿﺰنه با ﭼﺸﺎﯼ ﺭﯾﺰﺷﺪﻩ ﻧﮕﺎﺵ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﮐﻪ ﻗﻬﻘﻪ ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺍﯼ میده ﻭ ﻣﯿﮕﻪ- ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ ﻋﺰﯾﺰﻡ؟ﻣﺎﺭﺍﻟﻢ !!! ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺧﺘﺮ ﻗﺒﻠﯽ ﺷﻮﻫﺮ ﺟﻮنتیاﺩﻡ ﺍﻭﻣﺪ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻮﻥ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺍﺷﻐﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﺎﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﺩﻧﺒﺎلش . اﺷﮑﺎﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﮔﻮﻧﻢ ﭘﺎﮎ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﻣﯿﮕﻢ - ﭼﺮﺍ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻭﺭﺩﯼ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻋﻮﺿﯽ؟ - ﺍﺧﻪ ﯼ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻧﺸﻮ ﺧﻮﺷﮕﻠﻪ ﺑﻌﺪﻡ ﺟﺪﯼ ﺷﺪﻩ ﻭ ﮔﻔﺖ - ﺍﻭﻥ ﺷﻮﻫﺮ ﺍﺷﻐﺎﻟﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻔﻬﻤﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺑﯿﻔﺘﻪ ﻗﺒﻼ بهش هشدار ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﻭﻟﯽ ﺧﻮﺏ ﻣﺜﻞ ﺍﯾﮑﻪ ﺟﺪﯼ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﻣﺮﺩﮎ ﮔﻮﺭﺧﺮﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺩﺍﺩ ﺯﺩﻡ - ﺩﻫﻨﺖ ﻭ ﺑﺒﻨﺪ ﻋﻮضیبا ﺳﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﺯﺩ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪم تاﺯﻩ ﯾﺎﺩﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻭﺍﺳﻪ ﭼﯽ ﺑﺎﺩﯾﮕﺎﺭﺩ ﻭﺍﺳﻤﻮﻥ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺗﺎﺯﻩ ﯾﺎﺩﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﭼﺮﺍ ﺑﻬﻢ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺵ ﺑﺬﺍﺭ ﻣﯿﺮﺳﻮﻧﻤﺖ ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﮔﻮﺵ ﻧﻤﯿﺪﺍﺩم حاﻻ ﻣﯿﺨﻮﺍﻥ ﺑﺎﻫﻢ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﮐﻨﻢ ﯾﺎﺩ ﺁﺭﺵ ﺟﯿﮕﺮﻡ ﻭ ﺍﺗﯿﺶ ﺯﺩ ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﯾﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ -ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﺬﺍﺭ ﺑﺮﻡ ﺑﭽﻬﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ ﮔﺮﺳﻨﺸﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻬﺶ ﺷﯿﺮ ﺑﺪممثل ﺟﻨﻮﻧﯿﺎ خندﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ - ﺍﺍﺍ ﭘﺲ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺍﻭﻥ ﺗﻮﻟﻪ ﺳﮓ ﻭ ﻧﮑﺸﺖ ﻧﻪ؟ - ﺩﻫﻨﺖ ﺑﺒﻨﺪ ﺗﻮﻟﻪ ﺳﮓ ﺗﻮﯾﯽ ﻫﺮﺯهبا ﻣﺸﺖ ﻭ ﻟﮕﺪ ﺑﻪ ﺟﻮﻧﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪم با ﻟﮕﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﻬﻢ ﺧﻮﺭﺩ ﭼﺸﺎﻣﻮ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﺎﺭﺍﻝ ﻭ ﺩﻭﺗﺎ ﻣﺮﺩ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮﻡ ﻭﺍﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﺑﺪﻧﻢ ﺩﺭﺩ ﻣﯿﮑﺮﺩ - ﺑﯿﺎ ﻭﺍﺳﺖ ﯾﻪ ﺳﻮﭘﺮﺍﯾﺰ ﺩﺍﺭمصندﻟﯽ ﻭ ﺍﻭﺭﺩ ﺟﻠﻮﯼ ﻣﻦ ﮔﺬﺍشتش ﻭ ﺭﻭﺵ نشست گوﺷﯿﺶ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩ ﻭ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺭﻭ ﺍﺳﭙﯿﮑﺮ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﺴﺘﻪ ﻭ ﮐﻼﻓﻪ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﻮﺷﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪ ﺍﺷﮑﺎﻡ ﺭﻭﯼ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﻡ ﺭﻭﻧﻪ ﺷﺪ - ﺑﻠﻪ .؟ - ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﺷﻤﺎ؟ - ﺷﻤﺎ؟ -ﺣﺎﻻ ﺁﺷﻨﺎ ﻣﯿﺸﯿﻢ ﺑﺎهمکاﻣﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﮔﻔﺖ - ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ؟ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ؟ﻣﺎﺭﺍﻝ ﻗﻬﻘﻪ ﺍﯼ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ -ﻣﻦ ﻭ ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ﺑﻬﺖ ﻫﺸﺪﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺁﻗﺎﯼ ﻣﻬﻨﺪﺱ ،ﺭﺍﺳﺘﯽ ﺧﺎﻧﻮﻣﺖ ﻧﺮﺳﯿﺪ ﺧﻮﻧﻪ؟ﺑﻌﺪﻡ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﺩﻭﺗﺎ ﻗﻠﭽﻤﺎﻍ ﺑﻠﻨﺪ ﺯﺩﻥ ﺯﯾﺮ ﺧﻨﺪهصدﺍﯼ ﻋﺼﺒﯽ ﻭ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ - ﻋﻮﺿﯿﺎ ﺯﻥ ﻣﻦ ﮐﺠﺎﺳﺖ ؟ﭼﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮﺵ ﺁﻭﺭﺩﯾﻦ،ﭼﯽ ﺍﺯ ﺟﻮﻧﺶ ﻣﯿﺨﻮﺍﯾﻦ - ﻫﻮﯼ ﻫﻮﯼ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺷﻮ ﺑﺎﻫﻢ ﺑﺮﯾﻢ -ﻣﯿﮕﻢ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﻋﻮﺿﯽ؟ - ﺑﯿﺎ ﺑﺎ ﺯﻥ ﻋﺰﯾﺰﺕ ﺻﺤﺒﺖ کنگوﺷﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﻃﺮﻓﻢ - ﺑﻬﺎﺭ؟ ﻋﺰﯾﺰﻡ؟ﺧﺎﻧﻮممبا ﮔﺮﯾﻪ ﻭ ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﻔﺘﻢ - ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ - ﺟﻮﻧﻢ؟ ﺧﻮﺑﯽ؟ - ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻣﻦ ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ -ﺍﺭﻭﻡ ﺑﺎﺵ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﺠﺎﺗﺖ ﻣﯿﺪﻡ ﺳﺮﯾﻊ ﻭ ﺗﻨﺪ ﮔﻔﺘﻢ - ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻣﺎﺭﺍﻝ ﻣﻦ ﻭ ﺩﺯﺩﯾﺪهماﺭﺍﻝ ﺳﺮﯾﻊ ﺍﺯ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﭘﺮﯾﺪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻭ ﮔﻮﺷﯽ ﻭ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺟﻮﻧﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻓﻘﻂ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺩﺍﺩ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺸﻨﻮﻡ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ - ﭼﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯽ؟ﻣﯿﮑﺸﻤﺖ ﻣﺎﺭﺍلتماﻡ ﻟﺒﺎﺱ ﺭﻭﺷﻨﻢ ﭘﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺿﺮﺑﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻬﻢ ﻣﯿﺰﺩﻥ ﺧﻮﻥ ﺑﺎﻻ ﻣﯿﺎﻭﺭﺩم رﻣﻘﯽ ﻭﺍﺳﻢ ﻧﻤﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮﺩم دﻟﻢ ﻭﺍﺳﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻡ ﻟﮏ ﺯﺩﻩﺑﻮﺩ . ﺁﺭﺵ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﻡ ، ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺗﻤﻮﻡ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﺑﻮﺩ ، ﺩﻟﻢ ﺍﻏﻮﺵﮔﺮﻡ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻭ ﻣﯿﺨﻮﺍست ،ﺩﻟﻢ ﺩﻋﻮﺍ ﮐﺮﺩﻧﺎ ﻭ ﻏﺮﻏﺮﺍﺵ ﻭﻣﯿﺨﻮﺍست. حساﺑﯽ ﻻﻏﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﯾﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﯿﭻ ﻓﺮﻗﯽ ﻧﺪﺍشتم . نگرﺍﻥ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﺒﻮﺩﻡ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺁﺭﺵ ﺑﻮﺩﻡ ، ﻧﮕﺮﺍﻥ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩم اﻻﻥ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﻣﯿﮑﺮﺩن .دﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﺎﺯ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺎﺭﺍﻝ ﺑﺎ ﻗﺎﺳﻢ ﮐﻪ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺭئیس ﮔﺮﻭﻫﻪ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺳﺮﺩﯼ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﮕﺎﺷﻮﻥ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺗﺮﺳﯿﺪﻥ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩن هرﭼﯽ ﺑﺎهام ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﺩﻥ ﺟﻮﺍﺑﺸﻮﻧﻮ ﻧﻤﯿﺪﺍﺩﻡ ﺗﻮ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﺑﻮﺩﻡ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻤﯿﺸﻨﯿﺪم اﻭﻧﺎﻡ ﮐﻪﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻋﺼﺒﯽ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﯽ ﻣﺤﻠﯽ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺯﺩﻧﻢ ﻭ ﻓﺤﺶ ﺩﺍﺩنم . دﯾﮕﻪ ﻣﺜﻞ ﺍﻭﻻ ﺣﺘﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﻢ ﻧﯿﻤﮑﺮﺩم فقط ﺳﺮﺩ ﺑﻪ ﯾﮏ ﮔﻮﺷﻪ ﺧﯿﺮﻩ ﻣﯿﺸﺪم اﻭﻧﺎﻡ ﮐﻪ ﺧﻮﺏ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯿﺸﺪﻥ ﻣﯿﺮفتنقرﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﮔﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﺮﮔﻪ ﺷﺮﺍﮐﺖ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﺷﺮﮐﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﻧﺒﺮﻩ ﻭ ﺷﺮﺍﮐﺘﺶ ﻭ ﺑﻬﻢ ﻧﺰﻧﻪ ﻣﻦ ﻭ بکشن هیچ ﺧﺒﺮﯼ ﺍﺯ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥﻧﺒﻮﺩ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺁژﯾﺮ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﻠﯿﺲ ﭼﺸﺎﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩم ماﺭال ﻭ ﻗﺎﺳﻢ ﺳﺮﯾﻊ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﻡ ﻭ ﺑﺴﺘﻦ ﻭ ﯾﻪ ﺗﻔﻨﮓ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ ﺭﻭ ﺷﻘﯿﻘﻢ ﻭ ﻫﻠﻢ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﯿﺮﻭن . همه ﯼ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﻭﺍﺳﺸﻮﻥ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﮑﺮﺩﻥ ﺍﺳﻠﺤﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﮐﻤﯿﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩن . رﺍﻩ ﭘﺸﺖ ﻭ ﺑﻮﻡ ﻭ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ ﮔﺮفتن بدﻭﻥ ﺟﻮﻥ ﺩﻧﺒﺎﻟﺸﻮﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻣﯿﺸﺪم . رﻭﯼ ﭘﺸﺖ ﺑﻮﻡ ﮐﻪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﯾﻢ ﻗﺎﻣﺖ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺧﻤﯿﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺷﻨﺎختمماﺭﺍﻝ ﺩﺍﺩﯼ ﺯﺩ ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻤﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺟﻠﺐ ﮐﺮﺩ - ﺑﺪ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩﯼ ﺟﻨﺎﺏ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ ﭘﺎﯼ ﭘﻠﯿﺲ ﺗﻮ ﺑﺎﺯﯼ ﻭﺍ ﺑﺸﻪ ،ﺑﻪ ﻗﻮﻟﺖ ﻋﻤﻞ ﻧﮑﺮﺩﯼ ﭘﺲ ﻣﻨﻢ ﺑﻪ ﻗﻮﻟﻢ ﻋﻤﻞ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﺑﺎ ﺯﻧﺖ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ کنکاﻣﺮﺍﻥ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﯿﺎﺩ ﻃﺮﻓﻢ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺎﺵ ﻭ ﮔﺮفتن با ﺩﯾﺪﻧﺶ ﺍﺷﮑﺎﻡ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﺷﺪ ﻫﻖ ﻫﻘﻢ ﺍﻭﺝ ﮔﺮفت پلیسی ﮐﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻭﺍﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ - ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺑﺸﯽ،ﺍﻭﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﻭﻟﺶ ﮐﻦ ﺧﻮﻧﺖ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﻄﻤﯿﻦ ﺑﺎﺵ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﻧﺸﯽ ﺟﻮﻥ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﺭ ﻧﻤﯿﺒﺮیماﺭﺍﻝ ﺧﻨﺪﻩ هیستیرﯾﮑﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ - ﻣﯿﮑﺸﻤﺶ ﺍﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﺟﻨﺎﺏ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﻪ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﺕ ﺑﮕﻮ ﺍﺳﻠﺤﺸﻮﻥ ﻭ ﺑﺬﺍﺭﻥ ﺯﻣﯿﻦ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺗﻀﻤﯿﻨﯽ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻤﻮنهاﯾﻦ ﺩﻓﻌﻪ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﺍﺩ ﻣﯿﺰﺩ -ﻭﻟﺶ ﮐﻦ ﺍﺷﻐﺎﻝ ،ﻃﺮﻑ ﺣﺴﺎﺏ ﺗﻮ ﻣﻨﻢ ﺑﻬﺎﺭ ﻭ ﻭﻟﺶ ﮐﻦ،ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺑﭽﺶ ﺑﯿﺘﺎﺑﯿﺶ ﻭ میکنه ، وﻟﺶ ﮐﻦ ﺑﯿﺎ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺣﺴﺎﺑﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﺴﻮﯾﻪ کنبا ﺻﺪﺍﯼ ﺗﯿﺮﯼ ﮐﻪ ﺯﺩﻩ ﺷﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺟﯿﻎ ﺯﺩﻣﻮ ﭼﺸﺎﻡ ﻭ بستمقاﺳﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ -ﻣﻬﻨﺪﺱ ﺑﺎ ﺯﻧﺖ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ کنبلند ﺩﺍﺩ ﺯﺩﻡ -ﮐﺎﻣﺮﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍن
صدﺍﯼ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﯿﺪﺍﺩ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺎ ﭘﻠﯿﺴﺎ ﻣﯿﺸﻨﯿﺪمدﻭﺑﺎﺭﻩ ﺻﺪﺍﯼ ﺷﻠﯿﮏ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﺭﻭﯼ ﺯمین چشماﻡ ﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺩﯾﺪﻥ ﺩﻭﺗﺎ ﺟﻨﺎﺯﻩ ﮐﻪ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﻫﻮﺵ ﺭفتم وﻗﺘﯽ ﭼﺸﺎﻡ ﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﺎﺑﺎ ﺭﻭ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﮐﻨﺎﺭﻡ نشستنآﺭﻭﻡ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮﺩﻡ - آبکاﻣﺮﺍﻥ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻟﯿﻮﺍﻥ ﺁﺏ ﺑﺮگشت کمکم ﮐﺮﺩ ﺁﺏﺑﺨﻮﺭمبا ﺑﯽ ﺣﺎﻟﯽ ﺯﻝ ﺯﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ﭼﺸﺎﺷﻮﻥ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ - ﺁﺭﺵ ﻭ ﺑﯿﺎﺭینباﺑﺎ -ﺍﺭﻭﻡ ﺑﺎﺵ ﺩﺧﺘﺮﮐﻢ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻧﻪ ﺁﺭﺵ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﺧﻮنه س ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺍﻭﻣﺪ ﻃﺮﻓﻢ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻐﻠﻢ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﭘﺴﺶ ﺯﺩم . تعجب ﻭ ﻣﯿﺸﺪ ﺗﻮ ﭼﺸﺎﺵ ﺩﯾﺪ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ -ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺩﯾﺮ ﺍﻭﻣﺪﯼ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ،ﭼﺮﺍ؟ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﭼﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻧﺎﻣﺮﺩ؟ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﻫﺮﺛﺎﻧﯿﻪ ﯾﻪ ﻋﻤﺮ ﻭﺍﺳﻢ ﮔﺬﺷﺖ،ﺍﺯﺕ ﺑﺪﻡ ﻣﯿﺎﺩ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺑﺪﻡ ﻣﯿﺎﺩﺗﻮ ﺑﻐﻠﺶ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺳﯿﻨﺶ ﻣﺸﺖ ﻣﯿﺰﺩﻡ ﺍﻭﻧﻢ ﺳﻌﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺭﻭﻣﻢ ﮐﻨﻪ ﺩﻟﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺸﺖ ﻭ ﻟﮕﺪﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﻮﺵ ﺟﺎﻥ ﮐﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺩﺭﺩ ﻣﯿﮑﺮﺩ . ﺗﻮ ﺑﻐﻞ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺑﺎﻻ ﺍﻭﺭﺩﻡﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻫﻮﻝ ﺷﺪ ﻭ ﺳﺮﯾﻊ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﻓﺖ ﺑﯿﺮﻭن . دﺍﺷﺘﻢ ﻣﺮﺩﻧﻢﻭ ﺑﺎ ﭼﺸﺎﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿﺪﯾﺪم دﯾﮕﻪ ﺟﻮﻧﯽ ﻭﺍﺳﻢ ﻧﻤﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺑﺎ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺍﺧﺮﯾﻦ ﺟﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺭﻭ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ - ﺁﺭشششششچشام ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ -----ﮐﺎﻣﺮﺍن تحمل ﺩﯾﺪﻥ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﮑﻠﯽ ﻭ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﻧﺎﺯﻧﯿﻦ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﻻﻏﺮ ﻭ ﺿﻌﯿﻒ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﻭﺭﺩﻧﺶ ﺭﻭﭘﺸﺖ ﺑﻮﻡ ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﻨﻢ ،ﺗﻮ ﺍﻏﻮﺷﻢ ﻓﺸﺎﺭﺵ ﺑﺪﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻮﯼ ﺗﻨﺶ ﻣﺴﺖ شم جاﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﺳﻤﻢ ﻭ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻭ ﻫﻖ ﻫﻖ ﺻﺪﺍ ﺯﺩ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﻤﯿﺮﻡ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﻻﻥ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺑﻮﺩ ﺗﻮ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻭﻣﺪ ﺗﻮ ﺑﻐﻠﻢ ﻭ ﺧﻮﺩﺵ ﻭ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮﺩ ﺩﻟﻢ ﻭﺍﺳﺶ ﺭﯾﺶ ﺷﺪ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﺒﻮﺩ ﭼﯿﮑﺎﺭﺵ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺭ ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﯾﻨﻘﺪﻩ ﮐﯿﻨﻪ ﺍﯼ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﺍﺯ ﺑﺲ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﺸﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩ ﯾﻬﻮﯾﯽ ﺧﻮﻥ ﺑﺎﻻ ﺍﻭﺭﺩ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﻭ ﺩﻭﯾﯿﺪﻡ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﺗﺎﻕ ﺗﺎ ﺩﮐﺘﺮ ﻭ ﭘﯿﺪﺍ کنمبا ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﻭ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﺗﻮ ﺳﺎﻟﻦ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻣﯿﺰﺩﻡ ﻭ ﺩﮐﺘﺮ ﺩﮐﺘﺮﻣﯿﮑﺮﺩم پرﺳﺘﺎﺭﺍﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﻗﺴﻤﺖ ﭘﺬﯾﺮﺵ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻢ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﻭ ﺳﻌﯽ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺍﺭﻭﻣﻢ کننبا ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﯽ ﺷﺪه یکیشون ﺭﻓﺖ ﺩﮐﺘﺮ ﻭ ﺧﺒﺮ ﮐﻨﻪ ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﻭﻣﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﻭﺿﻌﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺟﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﺭﻭﯼ ﺩﻭ ﺯﺍﻧﻮ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﮐﺪﻭﻣﻤﻮﻥ ﺭﺳﯿﺪﮔﯽ کنهباﺑﺎﯼ ﺑﻬﺎﺭ ،ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﺍﺯﺵ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﭼﺸﺎﺵ ﻭ ﺑﺎﺯ کنهپرﺳﺘﺎﺭ ﺳﻌﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺟﺪﺍﺵ ﮐﻨﻪ ﻭﻟﯽ ﺍﻭﻥ ﺍﺯ ﺑﭽﺶ ﺟﺪﺍ ﻧﻤﯿﺸﺪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﮔﻔﺖ - ﺩﯾﺪﯼ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ؟ﺩﯾﺪﯼ ﺑﯽ ﺑﻬﺎﺭ ﺷﺪﯾﻢ؟ﺟﻮﺍﺏ ﺑﭽﺸﻮ ﭼﯽ ﻣﯿﺪﯼ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ؟ﺍﺷﮏ ﻣﯿﺮﯾﺨﺘﻢ ﻭ ﺳﺮﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻣﯿﺰﺩم بلند ﺷﺪﻡ ﻭ ﺳﻤﺖ ﺑﻬﺎﺭ ﯾﻮﺭﺵ ﺑﺮﺩم بهاﺭﻡ ﭼﺸﺎﺵ ﻭ ﺍﺭﻭﻡ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﺵ ﺩﻭﺭﻭ ﻭﺭﺵ ﺑﻮﺩن با ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺩﮐﺘﺮ ﻣﺎﺭﻭ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺑﯿﺮﻭن . بهاﺭ ﻭ ﺳﺮﯾﻊ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺍﻭﺭﺩﻧﺶ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻭ ﺑﺮﺩﻧﺶ ﺳﻤﺖ ﺍﺗﺎﻕ عمل ..با ﮔﺮﯾﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﮐﺘﺮ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ - ﺍﻗﺎﯼ ﺩﮐﺘﺮﺑﺮﮔﺸﺖ ﻃﺮﻓﻢ ﻭ ﮔﻔﺖ -ﮐﻠﯿﻪ ﻻﺯﻡ ﺩﺍﺭﻡ ،ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺟﻮﻧﺸﻮ از دست ﻣﯿﺪهبهت ﺯﺩﻩ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩم رﻭ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺑﻮﺩ ﺩﺍﺩ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ -ﺳﺮﯾﻊ ﺩﮐﺘﺮ ﭘﻬﻠﻮﺍﻥ ﻭ ﭘﯿﺠﺶ ﮐﻨﯿﺪ ﺯﻭﺩ ﺑﺎﺷﯿﻦ،ﺩﮐﺘﺮ ﺑﯿﻬﻮﺷﯽ ،ﺍﺗﺎﻕ ﻋﻤﻞ ﻭ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﮐﻨﯿﺪﺑﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺩﮐﺘﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪﯾﻢ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﻭﺧﯿﻤﻪ ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺯﻡ ﺧﺪﺍﺭﻭ ﺷﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﺯﻧﺪه سگرﻭﻩ ﺧﻮﻧﯽ ﺑﻬﺎﺭ o ﻣﻨﻔﯽ ﺑﻮﺩ . ﺑﺎﺑﺎﺷﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺧﻮﻧﯽ ﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﻭﻟﯽ ..... ﺳﺮﯾﻊ ﺑﺎﺑﺎﺷﻮ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺯﺵ ﺧﻮﻥ ﺑﮕﯿﺮﻥ ﻭ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﯼ ﻋﻤﻠﺶ کننجلوﯼ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﻋﻤﻞ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺍﺭﻭﻡ ﺍﺭﻭﻡ ﺍﺷﮏﻣﯿﺮیختمبهرﺍﺩ ﻭ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻭ ﻋﻠﯽ ﻭ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﻭ ﺧﻼﺻﻪ ﻫﻤﻪ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩنبهرﺍﺩ ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺩﯾﺪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﺧﻮﺍﺑﻮﻧﺪ ﺗﻮ ﮔﻮﺷﻢ . ﺣﻖ ﺩﺍﺷﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺍﻫﺮﺷﻮﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﯾﮏ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺑﭽﮕﻮﻧﻪ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩمدﻟﻢ ﻭﺍﺳﻪ ﺁﺭﺷﻢ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﮔﻪ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮ ﺑﻬﺎﺭ ﺑﯿﺎﺩ ﻣﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺍﻭﻥ ﺑﭽﻪ ﺭﻭ ﭼﯽ ﺑﺪم . اﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻬﺎﺭ ﻭ ﺩﺯﺩﯾﺪﻥ ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺘﻢ ﺑﻐﻠﺶ ﻧﮕﺮفتم صدﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺟﯿﻐﺎﺵ ﻭ ﻣﯿﺸﻨﯿﺪﻡ ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﻬﺎﺭ ﺩﻝ ﻭ ﺩﻣﺎﻍ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮﻡ ﻃﺮﻑ ﺍﻭﻥ بچه رﻭ ﻧﺪﺍشتمبهاﺭﻡ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺁﺭﺷﻢ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﺮﮔﺮﺩ ،ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﻭﺍﺳﺖ ﺍﺭﺯﺷﯽ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻭﻥ ﺑﭽﻪ ﺑﻬﺖ ﻧﯿﺎﺯﻩ ﺩﺍﺭهاﺷﮏ ﻣﯿﺮﯾﺨﺘﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺩﻟﻢ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﻣﯿﮑﺮﺩمبعد ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﺎ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻕ ﻋﻤﻞ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﻣﺪ . ﻫﻤﻤﻮﻥ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﺮﺩﯾﻢ ﻃﺮﻓﺶ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻃﻔﻠﮏ ﺳﮑﺘﻪ ﺭﻭ ﺯﺩﺍﻭﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩ - ﺣﺎﻟﺶ ﭼﻄﻮﺭﻩ؟ - ﺑﺴﺘﮕﺎﻧﺸﯿﺪ؟ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺎ ﻟﮕﺪ ﺑﺰﻧﻢ ﺗﻮ ﺩﻫﻨﺶ ﻣﺎ ﭼﯽ ﻣﯿﮕﯿﻢ ﺍﻭﻥ ﭼﯽ میگهبهرﺍﺩ - ﺑﻠﻪ؟ ﺑﮕﯿﻦ دیگهپرﺳﺘﺎﺭﻩ ﺳﺮﯼ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺗﺎﺳﻒ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ -ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﻭﺗﺎ کلیه ش ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ،ﺷﺎﻧﺲ ﺁﻭﺭﺩﯾﻦ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﻮﺩ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺗﻤﻮﻡ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺍﻻﻧﻢ ﺍﮔﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺨﻮﺍﺩ ﺳﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﻋﻤﻞ ﺑﯿﺎﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﮐﻠﯿﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ کنهپرﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﻣﻮﻥ ﺭﺩ ﺷﺪ ﺍﯾﻨﺪﻓﻌﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﻘﻢ ﻭ بچسبه. کوﺑﻮﻧﺪﻡ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻭ یقم رﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﻭ ﺧﺸﻢ ﮔﻔﺖ - ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻗﺴﻢ ﺍﮔﻪ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺍﺯﯾﻦ ﺩﺭ ﺑﯿﺮﻥ ﻧﯿﺎﺩ ﺯﻧﺪه ﺕ ﻧﻤﯿﺬﺍﺭﻡ ﻋﻮضیسرﻣﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻭ ﭼﯿﺰﯼ نگفتم خوﺩﺵ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﻮﺍﻏﻮﺷﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﻨﻢ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎﻫﻢ ﺯﺩﯾﻢ ﺯﯾﺮ ﮔﺮیهعلی ﺳﻌﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺟﺪﺍﻣﻮﻥ ﮐﻨﻪ ﻭﻟﯽ ﻣﺎ ﺟﺪﺍ ﻧﻤﯿﺸﺪیم رﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﻮﻧﺪﻢ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺍﻭﻣﺪ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻭ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﮔﻔﺖ - ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻧﺎﺯﻟﯽ ﺍﻻﻥ ﺯﻧﮓ زﺩ ﺁﺭﺵ ﺗﻠﻒ ﺷﺪ ﺗﻮﺭﻭ ﺟﻮﻥ ﺑﻬﺎﺭﺕ ﭘﺎﺷﻮ ﺑﺮﻭ پیششبا ﺧﺸﻢ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ - ﺑﻬﺎﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕ ﻋﻤﻞ ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﻣﻦ ﺑﺮﻡ ﭘﯿﺶ ﺍﻭﻥ بچهماﻣﺎﻧﺶ ﺍﻭﻣﺪ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻭ ﮔﻔﺖ - ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺟﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﺧﻮﺩﺕ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﺁﺭﺵ ﻧﻔﺲ ﺑﻬﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩ ﺩﻭﺱ ﺩﺍﺭﯼ ﻧﻔﺴﺶ ﭘﺮﭘﺮ ﺑﺸﻪ؟ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﻭ ﺍﻭﻥ ﺑﭽﻪ؟ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﺍﺷﮑﯽ ﺯﻝ ﺯﺩﻡ ﺑﻪ ﺧﺎﻟﻪ ﺩﺳﺘﺎﻡ ﻭ ﺟﻠﻮﯼ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ -ﺍﻭﻥ ﺑﭽﻪ ﺭﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺑﻬﺎﺭ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﻡ - ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭﺕ ﺍﮔﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﯿﺎﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﻪ ﺍﻧﺸﺎﺍﻟﻠﻪ ﻣﯿﺎﺩ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﯼ ﺧﺪﺍ ﺍﮔﻪ ﺑﻔﻬﻤﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﺭﻩ ﺗﻨﺶ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﮐﺮﺩﯼ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ نمی بخشتتبهرﺍﺩ ﺩﺳﺘﻤﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻠﻨﺪﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ - ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﺑﺮﻭ ﻣﺎ ﺍﯾﻨﺠﺎﯾﯿﻢ ﺧﺒﺮﯼ ﺷﺪ ﺧﺒﺮﺕ میکنیمخاﻟﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﮔﻔﺖ - ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﻣﺎﺩﺭ ﺗﻮﻡ ﺑﺮﻭ ﻫﻢ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﯽ ﮐﻦ ﻫﻢ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﺍﺭﺵ ﺑﺮﺱ ﭘﺎﺷﻮ ﺩﺧﺘﺮمنوﺷﯿﻦ ﺍﺯ ﺟﺎﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﺩﺳﺘﻤﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻣﻦ ﻭ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺧﻮﺩﺵ ﮐﺸﻮﻧﺪﺭﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﻭ ﺑﻬﺮﺍﺩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﮔﻔﺘﻤﻢ -ﺗﻮﺭﻭ ﺧﺪﺍ ﻫﺮ ﺧﺒﺮﯼ ﺷﺪ ﺑﻬﻢ ﺯﻧﮓ ﺑﺰﻧﯿﺪ -ﺑﺎﺷﻪ ﺧﯿﺎﻟﺖ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺮﻭﺑﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﺍﺯ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﯿﺮﻭن . نوﺷﯿﻦ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﺪﻭ ﺭﻭﺷﻨﺶ ﮐﺮﺩ . ﺳﺮﻣﻮ ﺑﻪ ﭘﺸﺘﯽ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺗﮑﯿﻪ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﻭ بستم خیلی ﻭﻗﺖ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻭﺍﺳﻪ ﯾﻪ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺍﻡ ﺑﻮﺩ ﭘﻠﮏ ﺭﻭ ﻫﻢ ﻧﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩم نوﺷﯿﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻭ ﻧﮕﻪ ﺩﺍشت جلوﯼ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺍﺻﻼ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﺁﺭﺵ ﮐﺠﺎ هست اﺯ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯿﺘﺮﺳﯿﺪﻡ ﺭﯾﺶ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ،ﻟﺒﺎﺳﺎﻡ ﭼﺮﻭﮎ ﺑﻮﺩ ﺣﻤﺎﻡ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩم چشاﻡ ﺳﺮﺥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺯﯾﺮﺵ ﮔﻮﺩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﻮﺷﯿﻦ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻭ ﭘﺎﺭﮎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﺩﺍخل . صدﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﺁﺭﺵ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﺻﺪﺍﯼ ﻧﺎﺯﻟﯿﻢ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﮐﻪ ﺳﻌﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﺭﻭﻣﺶ ﮐﻨﻪ -ﺍﺭﻭﻡ ﺧﺎﻟﻪ ﺟﻮﻥ ،ﺍﺭﻭﻡ ﻋﺰﯾﺰﻡ،ﺍﺧﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻘﺪﻩ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻓﺪﺍﺕ شمرﻓﺘﻢ ﺩﺍﺧﻞ ﻭ ﺳﻼﻡ ﺍﺭﻭﻣﯽ ﺩﺍﺩم ناﺯﻟﯽ ﺑﺎ ﺷﺎﺩﯼ ﺑﻬﻢ ﺳﻼﻡ ﺩﺍﺩﻭ ﺳﺮﯾﻊ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽﭘﺮﺳﯿﺪ - ﺑﻬﺎﺭ ﺣﺎﻟﺶ ﭼﻄﻮﺭﻩ ؟ﻋﻤﻠﺶ ﺗﻤﻮﻡ ﻧﺸﺪ؟ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﻧﻔﯽ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﻃﺮﻓﺶ ﺗﺎ ﺁﺭﺵ ﻭ ﺍﺯﺵﺑﮕﯿﺮم باﺭﺍﻥ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ . ﺁﺭﺵ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﻣﻦﮔﺮﯾﺶ ﺷﺪﺕ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﯿﺎﺩ ﺑﻐﻠﻢ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﻐﻠﺶﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﺸﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩﻡ - ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺎﺑﺎ !! ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺮﻡ ﺁﺭﻭﻡ ﺑﺎﺵ،ﺑﺎﺑﺎ ﺍﻻﻥ پیشتهبوﺳﯿﺪﻣﺶ ﻭ ﺗﻮ ﺑﻐﻠﻢ ﺗﮑﻮﻧﺶ ﻣﯿﺪﺍﺩﻡ -ﺍﺭﻭﻡ ﺑﺎﺵ ﻓﺪﺍﺕ ﺷﻢ ،ﺍﺭﻭﻡ ﺑﺎﺵ ﭘﯿﺶ ﻣﺮﮔﺖ ﺷﻢ،ﺗﻮﻡ ﺑﻬﻮﻧﻪ ﯼ ﻣﺎﻣﺎﻧﺖ ﻭ ﻣﯿﮕﯿﺮﯼ؟ﻣﺎﻣﺎﻧﺖ ﻣﯿﺎﺩ ﺯﻭﺩ ﻣﯿﺎﺩﺻﺪﺍﻡ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺷﮑﺎﻡ ﺭﻭ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﻡ ﻣﯿﺮﯾﺨﺖ - ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺎﺩ،ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﮔﺮﺩﻩ ﭘﯿﺸﻢ ،ﺟﻮﺍﺑﺘﻮ ﺭﻭ ﭼﯽ ﺑﺪﻡ ﺗﻮ ﺑﻬﺶ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﯼ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟ﺳﺮﻣﻮ ﮐﺮﺩﻡ ﻃﺮﻑ ﺍﺳﻤﻮﻥ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ - ﺧﺪﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍ ﺍﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﺑﻬﺶ ﻧﯿﺎﺯ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﭽﻢ ﮐﻪ ﺷﺪﻩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻬﻢ ﺑﺮﺵ ﮔﺮﺩﻭننوﺷﯿﻦ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﻃﺮﻓﻢ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﭽﻪ ﺭﻭ ﺍﺯﻡ ﺑﮕﯿﺮﻩ ﻭﻟﯽ ﺁﺭﺵ ﻭ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻓﺸﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ - ﺍﺭوﻡ ﺑﺎﺵ ﻧﻔﺲ ﺑﻬﺎﺭ،ﺍﺭﻭﻡ ﺑﺎﺵ،ﻭﺟﻮﺩ ﺑﻬﺎﺭﮐﻢ ،ﺍﺭﻭمدﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺭﻭﻡ ﺷﺪ ﺭﻭ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﻧﺎﺯﻟﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﮔﺮﯾﻪ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩ - ﺩﯾﺪﯼ ﻧﺎﺯﻟﯽ ﺩﯾﺪﯼ ﺑﻬﺎﺭﻡ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﺷﺪﻩ،ﺩﻋﺎ ﮐﻦ ﻭﺍﺳﺶ ﻧﺎﺯﻟﯽ ،ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﺍﮔﻪ ﺑﺮﻩ ﻣﻦ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻭﻥ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﮐﻨﻢ؟ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺑﺎ ﺷﯿﺸﻪ ﺁﺭﺵ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ - ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﻗﺒﻮﻝ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺷﯿﺸﻪ ﺭﻭ ﺑﮕﯿﺮﻩ،ﺷﯿﺮ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻭ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩﺳﺮﻣﻮ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺷﯿﺸﻪ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ گرفتمآﺭﺵ ﻟﺠﺒﺎﺯﯼ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻭ ﻧﻤﯿﺨﻮﺭﺩ - ﺑﺨﻮﺭ ﮔﻞ ﭘﺴﺮﻡ ﺑﺨﻮﺭ ﺗﺎﺝ ﺳﺮمتاﺯﻩ ﻧﮕﺎﻡ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﺗﺮﺱ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﯽ ﺟﻮﻧﯽ ﺑﻬﺶ ﺯﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ - ﺧﻮﺑﯽ ﻋﻤﻮ ﺟﻮﻥ؟ﻟﺒﺎﺵ ﻭ ﺑﺮﭼﯿﺪ ﯾﺎﺩ ﺑﻬﺎﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﻣﯿﺸﺪ - ﻋﻤﻮ ﺍﺑﺠﯽ ﺑﻬﺎﺭﻡ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ﻣﻦ ﺍﺑﺠﯿﻢ ﻭ ﻣﯿﺨﻮﺍمممم با ﮔﺮﯾﻪ ﭘﺎﺵ ﻭ ﻣﯿﮑﻮﺑﯿﺪ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﭽﻪ ﺭﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺑﻐﻞ ﻧﺎﺯﻟﯽ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﻃﺮفش بغلش ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺳﺮﺷﻮ ﺭﻭ ﺳﯿﻨﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﻮﺳﯿﺪﻡ - ﺍﺭﻭﻡ ﺑﺎﺵ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺍﺑﺠﯽ ﺑﻬﺎﺭ ﻣﯿﺎﺩ ،ﺯﻭﺩ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮﺩﻩ،ﺍﻭﻥ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟ - ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ؟ - ﺍﺭﻩ ﻓﺪﺍﺕ ﺷﻢ - ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻣﯿﺎﺩﻧﻮﺷﯿﻦ ﺍﻭﻣﺪ ﻃﺮﻓﻢ ﻭ ﮔﻔﺖ - ﺑﺮﻭ ﯾﮏ ﺩﻭﺵ ﺑﮕﯿﺮ ﻟﺒﺎﺳﺎﯼ ﺗﻤﯿﺰ ﻋﻠﯽ ﻭ ﻭﺍﺳﺖ ﻣﯿﺬﺍﺭﻡ - ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ﺷﻮ ﻧﻮشین دﺳﺘﻤﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ - ﺑﻬﺎﺭ ﺍﮔﻪ ﺗﻮﺭﻭ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺭﯾﺨﺖ ﺑﺒﯿﻨﻪ ﮐﻪ ﺳﮑﺘﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺧﺎﻟﻪ؟ - ﺍﺭﻩ ﻋﻤﻮ ﺧﯿﻠﯽ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﺷﺪیبیﺣﻮﺻﻠﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﺣﻤﻮﻡ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﻭﺍﺳﻢ ﮊﯾﻠﺖ ﺍﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﺭﯾﺶ سیبیلمو ﺑﺰﻧﻢ ﺑﺎ ﺣﻮﻟﻪ ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﺗﻤﯿﺰﺑﻌﺪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺍﺏ ﺣﺎﻟﻢ ﻭ ﺟﺎ ﺍﻭﺭﺩ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﺑﯿﺮﻭننوﺷﯿﻦ ﺑﻬﻢ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﻮﺩﺵ ﻭ ﻧﺸﻮﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ - ﻭﺍﺳﺖ ﺟﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﺑﺮﻭ ﺑﺨﻮﺍبسرﯼ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩﻡ ﮔﻮﺷﯿﻤﻮ ﺑﺮﺩﺍشتم . باﺭﺍﻥ ﻭ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﮐﺎﻧﺎﭘﻪ ﻣﭽﺎﻟﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﺍﺗﺎق . آﺭﺷﻢ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﺸﮏ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺳﺮﺟﺎشباﺭﺍﻥ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩﻡ ﺧﻮﺍﺑﻮﻧﺪﻡ ﻭ ﭘﺘﻮﻡ ﻭ ﺭﻭﺵ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﻭ ﺧﻮﺩﻣﻢ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪم باﺭﺍﻥ ﻭ ﺗﻮ ﺑﻐﻠﻢ ﮔﺮﻓﺘﻤﺶ ﺍﻭﻧﻢ ﺧﻮﺩﺷﻮ ﺗﻮ ﺑﻐﻠﻢ ﺟﺎ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭼﺸﺎﺵ ﻭ ﺑﺴت . با ﺻﺪﺍﯼ ﺯﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ ﺳﺮﯾﻊ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﭘﺮﯾﺪﻡ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﺳﻢ ﺑﻬﺮﺍﺩ ﺭﻭﯼ ﺗﻠﻔﻦ ﺧﻮﺍﺏ ﺍﺯ ﺳﺮﻡ ﭘﺮﯾﺪ ﺳﺮﯾﻊ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻡ - ﺍﻟﻮ ﺑﻬﺮﺍﺩ؟ -- ﭼﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯽ؟ﮔﻮﺷﯽ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﺎ ﺩﺍﺩ ﻣﻦ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﻭ ﻧﺎﺯﻟﯽ ﭘﺮﯾﺪﻥ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻧﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﭘﺮﯾﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻭﺣﺸﺖ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﺑﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺩﻭﺗﺎ ﺳﺮﯾﻊ ﺷﻠﻮﺍﺭﻡ ﻭ ﻋﻮﺽ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺳﻮﺍﻻﺷﻮﻥ ﭘﺮﯾﺪﻡ ﻃﺮﻑ ﻣﺎﺷﯿﻨﻪ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﻭ ﮔﺎﺯﺷﻮ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎنهرﭼﯽ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ ﺭﺍﻩ ﺗﻤﻮﻣﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭﺭﺍﻩ ﭼﺮﺍﻍ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪﺍﻩ ﻣﺤﮑﻢ ﮐﻮﺑﻮﻧﺪﻡ ﺭﻭﯼ ﻓﺮﻣﻮﻥ - ﺍﻩ لعنتیحساﺑﯽ ﻋﺠﻠﻪ ﺩﺍﺷﺘم اﻫﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﭘﺨﺶ ﻣﯿﺸﺪ ﻭ ﺯﯾﺎﺩ ﮐﺮﺩﻡ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﻋﺼﺎﺑﻢ ﺑﯿﺎﺩ ﺳﺮﺟﺎﺵ ﭼﺸﻤﮏ ﺑﺰﻥ ﺳﺘﺎﺭه عاﺷﻘﯽ ﮐﻦ ﺩﻭﺑﺎﺭهاﮔﻪ ﺑﮕﯽ ﻣﯿﻤﻮﻧﯽ ﺧﺰﻭﻥ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻬﺎﺭهههاﺳﻢ ﺑﻬﺎﺭ ﮐﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﺍﻧﯽ ﺷﺪم دﺳﺘﻤﻮﮔﺬﺍشتم ﺭﻭ ﺑﻮقنه ﺍﯾﻦ ﺗﺎ ﻓﺮﺩﺍ ﺻﺒﺢ ﻗﺼﺪ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺳﺒﺰ بشه جهنم ﻫﺮﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ ﺑﺸﻪ ﭘﺎﻣﻮ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺭﻭ ﮔﺎﺯ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭘﻠﯿﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺳﻮﺕ ﻣﯿﺰﺩ ﮔﺎﺯ ﺩﺍﺩماﻫﻨﮕﻢ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺨﺶ ﻣﯿﺸﺪﺑﺨﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﺯ ﭼﺸﻤﺎﺕ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺮﺍﻡ ﻫﻤﻮنههنوﺯ ﺩﻟﻢ ﺩﯾﻮﻭﻧﻢ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﻣﯿﻤﻮنهدﻝ ﺍﺳﯿﺮ ﻣﺎﺭﻭ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﺕ کنباﺯﻡ ﺑﻤﻮﻥ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺭﺍﻫﯿﻪ ﻗﺼﻪ ﻫﺎﺕ کنمیدﺩﻭﻧﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻮ ﺗﻤﻮﻡ ﺍﺭﺯﻭمهبذﺍﺭ ﻭﺍﺳﺖ ﺑﻤﯿﺮم نگو ﻗﺼﻪ ﺗﻤﻮمه ﺗﻤﻮﻡ ﺍﺭﺯﻭمه بذﺍﺭ ﻭﺍﺳﺖ ﺑﻤﯿﺮم نگو ﻗﺼﻪ ﺗﻤﻮمه میدﺩﻭﻧﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻮ ﺗﻤﻮﻡ ﺍﺭﺯﻭمهبذﺍﺭ ﻭﺍﺳﺖ ﺑﻤﯿﺮم نگو ﻗﺼﻪ ﺗﻤﻮمه دﻝ ﺍﺳﯿﺮ ﻣﺎﺭﻭ ﺩﺭﮔﯿﺮ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﺕ کنباﺯﻡ ﺑﻤﻮﻥ ﮐﻨﺎﺭم رﺍﻫﯽ ﻗﺼﻪ ﻫﺎﺕ کنمیدﻭﻧﯽ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻮ ﺗﻤﻮﻡ ﺍﺭﺯﻭمهبذﺍﺭ ﻭﺍﺳﺖ ﺑﻤﯿﺮم نگو ﻗﺼﻪ ﺗﻤﻮﻣﻪ (ﭘﻮﯾﺎﻥ ﺍﻫﻨﮓ ﺩﻝﺍﺳﯿﺮﻩ ) ﺟﻠﻮﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻧﻦ ﺗﺮﻣﺰ ﺩﺳﺘﯽ ﻭ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮐﯽ ﺩﺍﺩ ﺳﺮﯾﻊ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺩﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻭ ﻗﻔﻞ ﮐﺮﺩمبدﻭ ﺑﺪﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﺨﺶ icu ﺑﻬﺮﺍﺩ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺑﻬﺎﺭ ﻭ ﺑﺮﺩﻥﺍﻭﻧﺠﺎﺭﺳﯿﺪﻡ ﺗﻮ ﺳﺎﻟﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩن پاﻫﺎﻡ ﺳﺴﺖ ﺷﺪ ﺍﺭﻭﻡ ﺍﺭﻭﻡ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ ﻃﺮﻓﺸﻮﻥ ﮐﻪ ﻋﻠﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻦ ﺷﺪﺑﻬﺮﺍﺩﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻭ ﺑﻬﻢ ﺑﺎ ﺍﺷﮏ ﮔﻔﺖ - ﮐﺎﻣﺮﺍنرﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﻡ ﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﻡ - ﻭﺍﯼ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺷﺪﻡ،ﺧﺪﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍ ﭼﺮﺍ ﺍخهاﺯ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﻠﻨﺪﻡ ﮐﺮﺩنبهرﺍﺩ -ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺍﻣﯿﺰ ﺑﻮﺩ ﮐﺎﻣﺮﺍنبا ﺑﻬﺖ ﻧﮕﺎﺵ ﮐﺮﺩم یهو ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪﻥ - ﺩﺭﻭﻭﻭﻍ ﻣﯿﮕﯽ؟ - ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﻬﺎﺭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﭘﯿﺸﻤﻮنبغلش ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺗﻮ ﺍﻏﻮﺵ ﻫﻢ ﺍﺷﮏ ﺷﻮﻕ ریختیم همه ﺑﻬﻢ ﺗﺒﺮﯾﮏ گفتن سرﯾﻊ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻡ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﻭ ﺧﺒﺮ ﻭ ﺑﻬﺶ ﺩﺍﺩم با ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺑﻬﻢ ﺗﺒﺮﯾﮏ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﺧﺒﺮ ﺑﺪهرﻓﺘﻢ ﭘﯿﺶ ﺩﮐﺘرشبهرﺍﻡ ﻭ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺨﺶ ccu ﭘﯿﺶ ﺑﺎﺑﺎﯼ ﺑﻬﺎﺭﺗﻘﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺩﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﮐﺮﺩﻡ - ﺑﻔﺮﻣﺎیید - ﺳﻼﻡ ﺩﮐﺘﺮ - ﺳﻼﻡ ﺟﻮﻭﻥ ﺑﯿﺎ ﺗﻮﺭﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﻋﻤﻞ ﺍﺯﺵ ﺳﻮﺍﻝ ﮐﺮﺩمخدﺍﺭﻭﺷﮑﺮ ﺩﻋﺎﻫﺎﻣﻮﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺑﻬﺎﺭﻫﻨﻮﺯ ﺑﯿﻬﻮﺵ ﺑﻮﺩ
فصل بیست و هشتم ﺑﻌﺪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﮐﺘﺮ ﮐﻠﯽ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﮐﺮﺩ ﺑﺎ ﯾﻪ ﺗﺸﮑﺮ ﺯﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﻬﺎﺭ ﻭ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻥ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺑﺮﺍﻧﮑﺎﺭﺩ ﻣﯿﺒﺮﻧﺶ ﺑﺨﺶﺁﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺳﻤﺖ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻡﺑﻪ ﺑﻬﺎﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺿﻌﯿﻒ ﻭ ﺷﮑﻨﻨﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﺩﯾﮕﻪ ﺍﺯﻭﻥ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺧﯿﺮﻩ ﮐﻨﻨﺪﺵ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﺒﻮﺩ ﺧﯿﻠﯽ ﻻﻏﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﭼﺸﻤﺎﯼ ﺳﺮﺩﺵ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﮔﻮﺷﯿﻢ ﺯﻧﮓ ﺧﻮﺭﺩﻧﻮﺷﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻡ-ﺑﻠﻪ؟ﺑﺎ ﮐﻼﻓﮕﯽ ﮔﻔﺖ- ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ؟-ﺑﻠﻪ؟- ﺁﺭﺵ ﺭﻭﺍﻧﯿﻤﻮﻥ ﮐﺮﺩ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﺪﻩ ﻫﻤﺶﺩﺍﺭﻩ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﯾﮕﻪ ﮐﻼﻓﻪ ﺷﺪﯾﻢ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪﭼﯿﮑﺎﺭ ﮐﻨﯿﻢ- ﺑﺎﺷﻪ ﺍﻻﻥ ﻣﯿﺎﻡﭘﻮﻓﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ- ﺯﻭﺩﺗﺮﺑﺪﻭﻥ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﮔﻮﺷﯿﻮ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩﺭﻭ ﺑﻪ ﻋﻠﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﮔﻔﺘﻢ-ﻣﻦ ﻣﯿﺮﻡ ﺧﻮﻧﻪ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﻣﯿﮕﻪ ﺁﺭﺵ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯽ ﺗﺎﺑﯽ ﻣﯿﮑﻨﻪﺳﺮﺷﻮ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩﻭ ﮔﻔﺖ- ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺮﻭ-ﺑﻬﻮﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﺧﺒﺮﻡ ﮐﻨﯿﺪ- ﺑﺎﺷﻪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻆﺑﺎﻫﺎﺵ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺭﺍﻫﯽ ﺷﺪﻡﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﺭ ﺗﺮﻣﺰ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺷﺪﻡ ﺯﻧﮓ ﺧﻮﻧﻪ ﺭﻭ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻡﻧﻮﺷﯿﻦ ﺁﺭﺵ ﺑﻪ ﺑﻐﻞ ﺍﺯ ﺧﻮﻧﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﭽﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﻓﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺎﻟﻪ ﮔﻔﺖ-ﺗﻮﺭﻭ ﺧﺪﺍ ﺑﮕﯿﺮﺵ ﺭﻭﺍﻧﯿﻢ ﮐﺮﺩﺁﺭﺵ ﻭ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻣﻮ ﺭﻭ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ- ﺑﺎﺭﺍﻥ ﮐﻮ؟-ﺍﻭﻧﻢ ﯾﮏ ﮔﻮﺷﻪ ﺑﻎ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻧﺸﺴﺘﻪﭘﻮﻓﯽ ﮐﺮﺩﻣﻮ ﮔﻔﺘﻢ- ﺍﻣﺎﺩﺵ ﮐﻦ ﺑﺒﺮﻣﺶ ﭘﺎﺭﮎﺳﺮﯼ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩﻭ ﺭﻓﺖﺑﺎ ﺍﺭﺵ ﺭﻓﺘﻢ ﺩﺍﺧﻞ ﺳﺎﮎ ﻟﺒﺎﺳﺎﺵ ﮔﻮﺷﻪ ﺍﯼ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩﻟﺒﺎﺱ ﺳﻔﯿﺪﯼ ﻭ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺳﺎﮐﺶ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩﻡ ﻭ ﺗﻨﺶ ﮐﺮﺩﻡﺍﻧﮕﺸﺖ ﺷﺴﺘﺶ ﻭ ﺗﻮ ﺩﻫﻨﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﯿﻤﮑﯿﺪﺵﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﻫﻤﻮﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﻭ ﻧﺎﺯﻟﯽ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﻣﺎﺩﻩﺟﻠﻮﻡ ﻭﺍﺳﺘﺎﺩﻥﯾﺎﻋﻠﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ- ﺑﺮﯾﻢﻧﻮﺷﯿﻦ ﺩﺭﺍﺭﻭ ﻗﻔﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻭﻣﺪ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺟﻠﻮ ﻧﺸﺴﺖﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﻧﺎﺯﻟﯿﻢ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﺴﺘﻦ- ﺧﻮﺏ ﮐﺠﺎ ﺑﺮﯾﻢ؟ﺑﺎﺭﺍﻥ -ﺑﺮﯾﻢ ﺷﻬﺮﺑﺎﺯﯼ؟ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﮕﺎﺵ ﮐﺮﺩﻣﻮ ﮔﻔﺘﻢ- ﺍﯼ ﺑﻪ ﭼﺸﻢﻣﺎﺷﯿﻦ ﻭ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩﻡﯾﮏ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪﺁﺭﺵ ﺑﻐﻞ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﻭﺷﺎﺩﻭﺵ ﻫﻢ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﺮﻓﺘﯿﻢﻧﺎﺯﻟﯽ ﻭ ﺑﺎﺭﺍﻧﻢ ﺟﻠﻮﻣﻮﻥ ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ﻣﯿﺮﻓﺘﻦﺟﻠﻮﯼ ﻫﺮ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﻣﯿﮕﻔت ﻣﯿﺨﻮﺍﺩﺳﻮﺍﺭ ﺷﻪﺑﺎﻟﺒﺨﻨﺪ ﻭﺍﺳﻪ ﺍﻭﻥ ﻭ ﻧﺎﺯﻟﯽ ﻭ ﮔﺎﻫﯿﻢ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺑﻠﯿﻂ ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﻢﺧﻮﺩﻡ ﯾﮏ ﮔﻮﺷﻪ مینشستم ﻭ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡﺁﺭﺷﻢ ﺑﻐﻠﻢ ﻭﻭﻝ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻫﻤﺸﻮﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﺸﻦ ﻭ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﻨﻦﻣﻨﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﺁﺭﺵ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡﺑﺎ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﺸﺴﺖ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺳﺮﻣﻮ ﺑﺮﮔﺮﺩﻭﻧﺪﻡﺩﻭﺗﺎ ﺩﺧﺘﺮ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻭﺿﻊ ﺧﺮﺍﺑﯽ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻧﺸﺴﺘﻦﺻﻮﺭﺗﻤﻮ ﺑﺮﮔﺮﺩﻭﻧﺪﻡﺍﺭﺵ ﭘﯿﺮﻫﻨﻤﻮ ﺗﻮﯼ ﺩﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻮﺩﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﻢ ﻧﺸﺴﺖﭘﺴﺮﻡ ﻏﯿﺮﺗﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﻭﺱ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺟﺰ ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﺑﺎ ﮐﺴﯽﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻢﺑﺎ ﯾﺎﺩ ﺑﻬﺎﺭ ﮔﻮﺷﯿﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻠﯽ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻡﺍﻻﻥ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺷﻬﺮﺑﺎﺯﯼ- ﺟﺎﻧﻢ؟-ﺳﻼﻡ ﻋﻠﯽ ﺧﻮﺑﯽ؟ﭼﯽ ﺷﺪ؟ﺑﻬﻮﺵ ﻧﯿﻮﻣﺪ؟- ﺳﻼﻡ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻬﻮﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﺧﺒﺮﺕ ﻣﺒﮑﻨﻢﺍﻫﯽ ﮐﺸﯿﺪﻣﻮ ﮔﻔﺘﻢ- ﺑﺎﺷﻪﻋﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﺮﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﭘﺎﺭﮎ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼﭘﺮﺳﯿﺪ- ﮐﺠﺎﯾﯽ؟- ﺑﺎ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﻭ ﻧﺎﺯﻟﯽ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﺭﻭ ﺍﻭﺭﺩﯾﻢ ﺷﻬﺮﺑﺎﺯﯼ- ﺍﻫﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﺑﮕﺬﺭﻩ ﻣﻦ ﺑﺮﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﻧﺪﺍﺭﯼ؟-ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺩﺍﺩﺍﺵ ﻓﻌﻼﺩﺧﺘﺮﯼ ﮐﻪ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺖ- ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺍﺷﻨﺎﯾﯽ ﻣﯿﺪﯾﻦ؟ﺑﺎ ﺍﺧﻢ ﮔﻔﺘﻢ- ﻧﺨﯿﺮ ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﯿﺪ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺑﺪ ﻣﯿﺒﯿﻨﯿﺪﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺷﺪﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﺳﻤﺘﻤﻮﻥﺑﻬﺶ ﭼﺸﻤﮑﯽ ﺯﺩﻡ ﮐﻪ ﺳﺮﯾﻊ ﻗﻀﯿﻪ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺖﺭﻭ ﺑﻬﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ- ﺍﻭﻣﺪﯼ ﻋﺰﯾﺰﻡ؟ﺑﭽﻪ ﺑﻬﻮﻧﺖ ﻭ ﻣﯿﮕﺮﻓﺖﻧﻮﺷﯿﻦ ﺑﺎﻟﺒﺨﻨﺪ ﺍﻭﻣﺪ ﺍﺭﺵ ﻭ ﺍﺯﻡ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ-ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺮﻡ ﻋﺰﯾﺰﻡﺩﺳﺖ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ-ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻋﺰﯾﺰﻡ؟-ﭼﺮﺍ ﻋﻤﻮﺟﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺍﻡ- ﭘﺲ ﺑﺮﯾﻢ ﻭﺍﺳﺖ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺨﺮﻡﺗﻮ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺭستوﺭﺍﻥ ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ ﻭ ﭘﯿﺘﺰﺍ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩﯾﻢﺑﻌﺪ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪﻧﺶ ﮔﻮﺷﯿﻢ ﺯﻧﮓ ﺧﻮﺭﺩﺑﺎ ﺩﺳﺘﻤﺎﻝ ﺩﻭﺭ ﺩﻫﻨﻢ ﻭ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻡ- ﺟﺎﻧﻢ؟- ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺪﻩ ﺩﺍﺩﺍﺵ ﮐﻪ ﺑﻬﻮﺵ ﺍﻭﻣﺪﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮔﻔﺘﻢ- ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﮕﯽ؟- آرﻩ ﺑﻪ ﺟﻮﻥ ﻧﻮﺷﯿﻦ-ﺑﺎﺷﻪ ﻣﻦ ﺍﻻﻥ ﻣﯿﺎﻡﻧﻮﺷﯿﻦ - ﭼﯽ ﺷﺪ؟- ﻫﯿﭽﯽ ﺑﻬﺎﺭ ﺑﻬﻮﺵ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﯿﺪ ﺑﺮﯾﻢﻧﺎﺯﻟﯽ - ﺧﻮﺏ ﺧﺪﺍﺭﻭ ﺷﮑﺮ ﻣﺎﻡ ﻣﯿﺎﯾﻢ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ- ﺑﭽﻪ ﻫﺎﺭﻭ ﭼﯿﮑﺎﺭ میکنید-ﺧﺪﺍ ﺑﺰﺭﮔﻪ ﺑﺪﻭ ﺑﺮﯾﻢﺑﺎﻫﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﯾﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺣﺮﮐﺖﻣﯿﮑﺮﺩﯾﻢﻭﻗﺘﯽ ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ ﺑﻌﺪ ﮐﻠﯽ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﺑﺎ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﺭﻭ ﺑﺒﺮﯾﻢ ﺑﺎﻻﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﺷﻠﻮﻍ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺭ ﺑﻬﺎﺭ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪﻣﯿﺰﺩﻥ ﻭ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﺩﻥﺑﺎ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﻃﺮﻑ ﻣﺎﻧﻮﺷﯿﻦ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺩﻭﻭﯾﯿﺪ ﻃﺮﻑ ﺑﻬﺎﺭ ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﻫﻤﻮﻧﺠﺎﺧﺸﮑﻢ ﺯﺩ--------------------- ......ﺑﻬﺎﺭ......ﺑﺎ ﺑﺎﺯ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻭﻥ ﺳﻤﺖ ﭼﺮﺧﯿﺪﺍﻭﻝ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺗﻮ ﭼﺸﻤﻢ ﺍﻭﻣﺪ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﺵ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﻮ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﻫﻢ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻩﺑﻮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻭﯾﯿﺪﻥ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺧﻮﺩﻡ ﭼﺸﻢ ﺍﺯﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢﻧﻮﺷﯿﻦ ﺻﻮﺭﺗﻤﻮ ﺑﻮﺳﯿﺪﻭ ﮐﻠﯽ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮐﺮﺩ ﺩﺭﺟﻮﺍﺑﺶ ﻓﻘﻂ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﻬﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﯽ ﺟﻮﻧﯽ ﺑﺰﻧﻢﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﮔﺮﯾﻪ ﺑﭽﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻃﻮﺭﯼﮐﻪ ﮔﺮﺩﻧﻢ ﺩﺍﻏﻮﻥ ﺷﺪﺁﺭﺵ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﯼ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﺩﺍﺷﺖ ﺗﻮ ﺑﻐﻞ ﺑﺎﺑﺎﺵﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﻣﯿﺰﺩﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺩﺳﺘﻤﻮ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻡﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﭽﻪ ﺭﻭ ﺍﻭﺭﺩ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﻧﺪﺍﺩ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﻨﻢﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ- ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺗﻮ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺏ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﮐﻨﯽﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺍﺭﻭﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﮕﻢ ﻭﺧﻮﺩﻣﻢ ﺑﻪ ﺯﻭﺭﺷﻨﯿﺪﻡ ﮔﻔﺘﻢ- ﭘﺲ ﺑﯿﺎﺭﺵ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺒﯿﻨﻤﺶﻭﻗﺘﯽ ﺻﻮﺭﺕ ﺁﺭﺵ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﯾﺪﻡ ﻗﺮﺍﺭ گرﻓﺖقطعه ﺍﺷﮑﯽ ﺍﺯ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺭﯾﺨﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻫﻤﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﮔﻔﺖ -ﺍﺍﺍﺍ ﻗﺮﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﯽ ﻫﺎ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻣﯿﺒﺮﻣﺶﺑﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡﺻﺪﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮔﻠﻮﻡ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﻣﯿﺴﻮﺧﺖ-ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭﻩ ﺿﻌﯿﻒ ﺷﺪﻩﺩﺳﺖ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﺵ ﻭ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺑﻬﺶ ﺑﻮﺳﻪ ﺯﺩﻡﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻣﮑﯿﺪﻥ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺪﺩﻗﯿﻘﻪ ﺯﺩ ﺯﯾﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﻭ ﺩﺳﺘﺎﺵ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻢ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺮﺩﺗﻮ ﺑﻐﻞ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻭﻭل ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﺍﺭﻭﻡ ﻧﻤﯿﺸﺪﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺧﺎﻟﻪ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎ ﺷﺪﻡﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻧﺸﺴﺖ ﻭ ﺍﺭﺵ ﻭ ﺗﻮ ﺍﻏﻮﺵ ﺧﻮﺩﻡ ﻭ ﺧﻮﺩﺵﮔﺬﺍﺷﺖﺍﺭﻭﻡ ﺑﺎ ﺟﻮﺟﻮﻡ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﺩﻡﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﺵ ﯾﻪ ﺫﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻣﻌﻠﻮﻡ ﻧﺒﻮﺩ ﺗﻮ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﺕ ﭼﯽ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻭﻗﺘﯽ ﺳﺮﻣﻮ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩﻡ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻡ ﺟﺰ ﻣﺎ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﮐﺴﻪﺩﯾﮕﻪ ﺍﯼ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕ ﻧﯿﺴﺖﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ- ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺣﻮﺍﺳﺖ ﭘﺮﺕ ﺑﻮﺩ ﺍﻭﻧﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺗﺎ ﻣﺎ ﺭﺍﺣﺖﺑﺎﺷﯿﻢﺑﻌﺪﻡ ﺧﻢ ﺷﺪﻭ ﭘﯿﺸﻮﻧﯿﻢ ﻭ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﺑﺎ ﻟﺬﺕ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﻭ ﺑﺴﺘﻢﺳﺮﻣﻮ ﺑﺮﮔﺮﺩﻭﻧﺪﻡ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﯿﻦ ﻭ ﻧﺎﺯﻟﯽ ﺗﺸﮑﺮ ﮐﻨﻢﻭﻟﯽ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕ ﻧﺒﻮﺩﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ- ﭘﺲ ﺑﻘﯿﻪ ﮐﺠﺎ ﺭﻓﺘﻦ؟ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ-ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻦ ﻣﺎ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺑﻌﺪﺷﻢ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﺧﺎﻧﻮﻣﺎ ﺷﻤﺎﺳﺮﺗﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﻠﻮﻍ ﺑﻮﺩ ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﯾﺪ- ﺑﭽﻪ ﺭﻭ ﺑﺒﺮ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻣﺤﯿﻄﺶ ﺍﻟﻮﺩﺱ ﻣﺮﯾﺾ ﻣﯿﺸﻪ- ﺑﺎشه پس ﻣﻦ ﻣﯿﻔﺮﺳﺘﻤﺶ ﺑﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺮﻩ ﺧﻮﻧﻪ ﻧﻮﺷﯿﻦ- ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺍﻭﻣﺪﻩ؟-ﺍﺭﻩ ﻭﻟﯽ ﻫﺮﭼﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﯿﻮﻣﺪ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕ ﺗﻮ ﺭﺍﻫﺮﻭ ﻧﺸﺴﺖ- ﭼﺮﺍ؟- ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻭ ﺑﭽﻪ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ ﭼﺸﻤﺎﺵ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﺗﻮ ﺍﻏﻮﺷﺶ ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮﺩ- ﭼﯿﺰﯼ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﺨﺮﻡ؟- ﻧﻪ- ﭘﺲ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﻭ ﺑﺪﻡ ﺑﺮﻣﯿﮕﺮﺩﻡ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻭﻗﺖ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮔﺬﺷﺘﻪﻣﻦ ﺗﻮ ﺳﺎﻟﻨﻢ ﮐﺎﺭﻡ ﺩﺍﺷﺘﯽ- ﺗﻮﻡ ﺑﺮﻭ ﺧﻮﻧﻪﺍﺧﻢ ﺩﻟﻨﺸﯿﻨﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ-ﺩﯾﮕﻪ ﭼﯽ؟- ﺍﺧﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯿﺸﯽ؟-ﺩﯾﮕﻪ ﻧﺸﻨﻮﻡ،ﺑﺮﻣﯿﮕﺮﺩﻡﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺭﻓﺖ ﺑﯿﺮﻭﻥﺩﺭﺩ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﯿﺎﻭﺭﺩﻡﭼﺸﻤﺎﻡ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺩﺭﺩ ﺑﺴﺘﻢ ﻭ ﺑﻬﻢ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺍﺩﻡﮐﻢ ﮐﻢ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪﺻﺒﺢ ﺑﺎ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﺪﻡﭘﺮﺳﺘﺎﺭﯼ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮﻡ ﻭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﺳﺮﻣﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻭﺭﺩ ﻭﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺭﻭ ﻭﺻﻞ ﻣﯿﮑﺮﺩﺑﺎ ﺩﯾﺪﻥ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﺑﺎﺯ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ- ﺻﺒﺤﺖ ﺑﺨﯿﺮ ﺧﺎﻧﻮﻣﯽ؟ﺧﻮﺏ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﯼ؟ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﯽ ﺟﻮﻧﯽ ﺯﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ- ﺍﻭﻫﻮﻡ،ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺑﺮﻡ ﺩﺳﺘﺸﻮﯾﯽ- ﺍﻭﮐﯽ ﻋﺰﯾﺰﻡﻭﺍﺳﻢ ﻭﯾﻠﭽﺮ ﺍﻭﺭﺩ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﭼﺸﺎﺵ ﺍﺯ ﺑﯽﺧﻮﺍﺑﯽ ﺳﺮﺥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﻦ ﻭ ﻧﺸﻮﻧﺪﻥ ﺭﻭﺵﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ ﺩﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﻭ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﯿﺪﺍﺩﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﯾﮕﻪ ﻣﺮﺧﺺ ﺑﺸﻢﺍﺯ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﺮﻡ ﺧﻮﻧﻪﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﮕﯿﺮﻡﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻡ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪﻡﺩﺭ ﺧﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺭﺳﯿﺪﯾﻢ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻﻗﺼﺎﺏ ﺑﻮﺩ ﻭﺍﺳﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻭﻥ ﯾﺎﺭﻭﻡ ﯾﮏ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺗﭙﻞﺩﺳﺘﺶ ﺑﻮﺩﺑﺎ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺧﻮﻧﺶ ﺭﺩ ﺷﺪﯾﻢ ﻭ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﺩﺍﺧﻞﺧﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﺁﺭﺵ ﺩﺍﺧﻞ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ﺁﺭﺵ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻐﻠﺶ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭﺑﻮﺳﯿﺪﻣﺶﺑﻌﺪ ﺩﻭ ﺳﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻡ-ﺍﻟﻬﯽ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺮﻩ ﻗﻨﺪ ﻋﺴﻠﻢﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻣﺎﻧﺘﻮﻡ ﻭ ﻣﺸﺘﺎﯼ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﺵ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺍﺩ ﻭﺧﻮﺩﺵ ﻭ ﺑﻬﻢ ﭼﺴﺒﻮﻧﺪﺗﻮ ﺍﻏﻮﺷﻢ ﻓﺸﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩﻡ ﺑﻮﺳﯿﺪﻣﺶﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﺎﻻ ﺗﺎ ﻟﺒﺎﺳﺎﻣﻮ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻢﻓﻌﻼ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ ﺣﻤﺎﻡﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻬﻢ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﻧﺠﺴﻢﺁﺭﺵ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﻟﺒﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﻬﻢ ﺩﺍﺩﻭ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﺧﻮﺩﺵ ﭘﻮﺷﯿﺪﻡﺍﻭﻧﻢ ﻟﺒﺎﺳﺎﺵ ﻭ ﭘﻮﺷﯿﺪﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﻭ ﺁﺭﺵ ﻭ ﺗﻮ ﺑﻐﻠﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ- ﻓﺪﺍﺕ ﺑﺸﻢ ،ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭﻩ ﺿﻌﯿﻒ ﺷﺪﯼ ،ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻭ ﻣﯿﺒﺨﺸﯽﮐﻮﭼﻮﻟﻮﯼ ﻣﻦ؟ﻗﻮﻝ ﻣﯿﺪﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭽﻮﻗﺖ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡﺟﺪﺍ ﻧﮑﻨﻢﺩﻫﻨﺶ ﻭ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﯼ ﻣﻦ ﮔﺮﺳﻨﺶ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺑﻬﺶ ﺷﯿﺮ ﺩﺍﺩﻡ ﺍﻭﻧﻢﺧﻮﺭﺩﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﯿﺶ ﺑﻘﯿﻪﻭﻗﺘﯽ ﺁﺭﺵ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪ ﺍﻫﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺭﻓﺘﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦﻫﻤﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﺎﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﺩﻥ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﻦ ﻣﻦ ﭘﯿﺸﺸﻮﻥﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪﻡﺑﺎ ﺷﮏ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﮔﻔﺖ- ﭼﺮﺍ ﺍﻭﻣﺪﯼ ﭘﺎﯾﯿﻦ؟ﺍﻫﺴﺘﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩﻡ- ﺍﺯ ﺑﺲ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﻬﻢ ﻣﯿﺨﻮﺭﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻥﺧﻮﺩﺷﻮ ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻨﺎﺭ ﻭ ﺑﻬﻢ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺑﺸﯿﻨﻢﺭﻓﺘﻢ ﻭ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﻧﺸﺴﺘﻢﺩﺳﺘﺶ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺩﻭﺭﻡﺑﻪ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺎﺑﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﻣﻈﻠﻮﻣﯿﺖ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩﺑﻬﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﻡ ﻭ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﯿﺎﺩ ﭘﯿﺸﻢﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺩﻭﯾﯿﺪ ﻃﺮﻓﻢﺭﻭﯼ ﭘﺎﻡ ﻧﺸﻮﻧﺪﻣﺶ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ- ﺧﻮﺷﮕﻞ ﻣﻦ ﭼﻄﻮﺭﻩ؟-ﺧﻮﺑﻢ ﺍﺑﺠﯽ ،ﺗﻮ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺏ ﺷﺪ؟- ﺍﺭﻩ ﺧﻮﺷﮕﻠﻢ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﻡ - ﯾﻌﻨﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺯ ﭘﯿﺸﻤﻮﻥ ﻧﻤﯿﺮﯼ؟- ﻧﻪ ﻓﺪﺍﺕ ﺷﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﯿﺸﺘﻮﻧﻢﺑﻌﺪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﭼﯿﺰ ﻣﻬﻤﯽ ﯾﺎﺩﺵ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻃﺮﻓﻢ ﻭﮔﻔﺖ- ﺍﺑﺠﯽ ﻋﻤﻮ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻣﺎﺭﻭ ﺑﺮﺩ ﺷﻬﺮﺑﺎزﯼ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺧﻮﺵ ﮔﺬﺷﺖﺻﻮﺭﺗﺸﻮ ﺑﻮﺳﯿﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ- ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺭﻓﺘﯽ ؟ﺑﺪﻭﻥ ﻣﻦﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﮔﻔﺖ- ﺧﻮﺏ ﺍﺑﺠﯽ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺏ نبوﺩ ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ- ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﻓﺪﺍﺕ ﺷﻢ- ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺎﺩﺭ؟ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻃﺮﻑ ﺧﺎﻟﻪ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ- ﺑﻬﺘﺮﻡ ﻣﻤﻨﻮﻥﺳﺮﺷﻮ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﮔﻔﺖ- ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺑﺮﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺗﺎ ﺟﻮﻭﻧﻢ ﺧﺴﺘﻦ ﺑﻬﺘﺮﻩ ﺑﺮﻥ ﺍﺳﺘﺮﺍﺣﺖ ﮐﻨﻦﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ- ﻣﺎﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﺗﻮ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺷﻮﻫﺮﺕ ﻭ ﻧﮕﺎﻩﭼﺸﺎﺵ ﺳﺮﺧﻪ ﺳﺮﺧﻪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﻩ ﺍﺻﻼ ﻧﺨﻮﺍﺑﯿﺪﻩﺑﺎ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻃﺮﻑ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺗﺤﻮﯾﻠﻢ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻟﻪ ﮔﻔﺖ-ﺍﯾﻦ ﭼﻪ ﺣﺮﻓﯿﻪ ﺗﺸﺮﯾﻒ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻦ- ﻧﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﻣﺎﻡ ﺑﺮﯾﻢ ﺩﯾﮕﻪﺧﻮﺩﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻘﯿﻢ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻥﺑﺎﺭﺍﻥ - ﺑﺎﺑﺎ ﻣﯿﺸﻪ ﻣﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻤﻮﻧﻢ؟- ﻧﻪ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺗﻮ ﺩﻟﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﺗﻨﮓ ﻧﺸﺪﻩ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﺍﺯ ﮐﯿﻪ ﺑﻐﻠﺖ ﻧﮑﺮﺩﻡﺑﺎﺭﺍﻥ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺷﺪ ﻭ ﭼﯿﺰﯼ ﻧﮕﻔﺖﺑﺎﺑﺎﺷﻮﻥ ﮐﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻫﺴﺘﻪ ﺭﻓﺘﻢ ﺑﺎﻻ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪﻡﮐﺎﻣﺮﺍﻧﻢ ﺩﻭﺵ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﻭﻣﺪ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﻬﻢ ﻓﺸﺎﺭ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﻪ ﺑﻐﻠﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﺮﺩﻧﻤﻮ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﭼﺸﻤﺎﻡ ﻭ ﺑﺴﺘﻢ ﻭ ﺗﻼﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﺨﻮﺍﺑﻢ ﻭﻟﯽ ﺧﻮﺍﺑﻢ ﻧﻤﯿﻮﻣﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯿﻢ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻫﺮ ﺗﮑﻮﻥ ﻣﻦ ﻣﺴﺎﻭﯼ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﺪﻧﺶﺩﻟﻢ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺑﺸﻪ ﻋﺰﺯﺯﯾﺰﻡ ﻣﻌﻠﻮﻡ ﺑﻮﺩ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺴﺘﺲ
قسمت بیست و نهم ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ------------------ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎﻍ ﮐﯿﺎﻧﺎﺷﻮﻥ ﺩﻋﻮﺕ ﺑﻮﺩﯾﻢﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﯿﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻦﮔﻞ ﭘﺴﺮﻡ ﺗﺎﺯﻩ ﯾﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﻩﻫﻤﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻋﻠﯽ ﻭ ﻧﻮﺷﯿﻦﺁﺭﺵ ﺑﺎ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﮑﺮﺩﻣﻨﻢ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﺎﻧﻮﻣﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﮔﭗ ﺯﺩﻥ ﺑﻮﺩﯾﻢﺍﻗﺎﯾﻮﻧﻢ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺮﭘﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﺒﺎﺏ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻬﺎﺭﻫﻮﺍ ﺗﻮﭖ ﺗﻮﭖ ﺑﻮﺩﺁﺭﺵ ﻫﻨﻮﺯ ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﯽ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﻬﻮﻭﻭ ﯾﻪ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺍﻭﻣﺪﻭ ﺁﺭﺵ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦﺳﺮﯾﻊ ﺍﺯ ﺟﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﺩﻭﯾﯿﺪﻡ ﻃﺮﻓﺶﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﺸﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻡﻭ ﺗﻮ ﺑﻐﻠﻢ ﺗﮑﻮﻧﺶ ﻣﯿﺪﺍﺩﻡ-ﺍﺭوﻡ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﻫﯿﺲ ﻣﺎﻣﺎﻧﯽ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﻧﮑﻦ ﻓﺪﺍﺕ ﺷﻢﻭﻟﯽ ﺻﺪﺍﯼ ﮔﺮﯾﺶ ﺍﻭﺝ ﻣﯿﮕﺮﻓﺖﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻘﯿﻢ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﻃﺮﻓﻤﻮﻥﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺳﻌﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺁﺭﺵ ﻭ ﺍﺯ ﺑﻐﻠﻢ ﺑﮕﯿﺮﻩ ﻭﻟﯽ ﺍﻭﻥ ﻣﺤﮑﻢﻣﻦ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻭﻟﻢ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩ . ﺩﺍﺷﺖ ﺧﻔﻢ ﻣﯿﮑﺮﺩﺭﻭ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﮔﻔﺘﻢ- ﻧﻤﯿﺎﺩ ﺑﯿﺨﯿﺎﻝ ﺷﻮ ﺩﯾﮕﻪﺑﻪ ﺩﻣﺎﻏﻢ ﭼﯿﻨﯽ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺩﺭ ﮔﻮﺷﺶ ﺍﺭﻭﻡ ﮔﻔﺘﻢ-ﭼﻘﺪﺭ ﺑﻮ ﻣﯿﺪﯼﺑﺎ ﭼﺸﺎﯼ ﮔﺸﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻣﻮﻗﻊ ﻧﺎﻫﺎﺭ ﺁﺭﺵ ﻭ ﺭﻭ ﭘﺎﯼ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻧﺸﻮﻧﺪﻡ ﻭ ﺧﻮﺩﻣﻢ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﻧﺸﺴﺘﻢﻫﺮﮐﯽ ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻭ منتظر ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﭘﺴﺮﺍ ﮐﺒﺎﺑﺎﺭﻭ ﺑﯿﺎﺭﻥﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻭﺍﺳﻢ ﯾﻪ ﺗﯿﮑﻪ ﮐﺒﺎﺏ ﮔﺬﺍﺷﺖﻭﻟﯽ ﺑﻮﯼ ﮐﺒﺎﺏ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﺎﻫﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪ ﺗﻮ بینی م ﻭ ﺑﺎﻋﺚﺷﺪ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻋﻖ ﻭ ﺑﺰﻧﻢﻫﻤﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻧﺰﺩﯾﮑﻢ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﯾﻊ ﭘﺴﺶ ﺯﺩﻡ ﻭ ﺩﻭﯾﯿﺪﻡ ﻃﺮﻑﺩﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﻍ ﺑﻮﺩﺣﺴﺎﺑﯽ ﻋﻖ ﺯﺩﻡﺍﯼ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺧﺪﺍ ﺑﮕﻢ ﭼﯿﮑﺎﺭﺕ ﮐﻨﻪ ﻫﯽ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺮﺍﻗﺐﺑﺎﺵ ﮔﻔﺘﯽ ﻣﺮﺍﻗﺒﻢ ﺍﯾﻨﻢ ﺩﺳﺖ ﮔﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﺏ ﺩﺍﺩﯼ ﺟﻨﺎﺏﯾﺎﺩ ﺭﻭﺯﯼ ﺍﻓﺘﺎﺩﻡ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺷﺮﮐﺖ ﺯﻧﮓ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻧﺎﻟﻪﺑﻬﻢ ﮔﻔﺖ- ﺑﻬﺎﺭ ﺗﻮﺭﻭ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺩﺕ ﺍﻣﺎﺩﻩ ﮐﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﺎﺍﻡ ﺧﻮﻧﻪ ﺩﯾﮕﻪﻃﺎﻗﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡﺑﺎ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﮔﻔﺘﻢ- ﭼﯽ ﺷﺪﻩ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥﻭﻗﺘﯽ ﻗﻀﯿﻪ ﺭﻭ ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺖ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ﻭ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ-ﺑﺎﺷﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﻢﺍﻭﻧﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ ﺍﻻﻥ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﻔﺘﻪ ﺧﻮﻧﻪﺭﻓﺘﻢ ﺩﻭﺵ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺧﻮﺩﻡ ﻭ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﮐﺮﺩﻡﺍﺧﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﻗﺎ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺍﻭﻣﺪ ﺍﺯ ﻫﻮﻟﯽ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺯﺩ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺎﺭﻭﺑﺪﺑﺨﺖ ﮐﺮﺩﺍﺯ ﻓﮑﺮ ﺍﻭﻣﺪم ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﻧﺸﺴﺘﻢﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﻭ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻧﮕﺎﺵ ﮐﺮﺩﻡﻫﻤﻪ ﻧﮕﺎﺷﻮﻥ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﻮﺩﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻭ ﺑﻬﺖ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺣﺪﻗﻪ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥﮔﻔﺖ-ﻧﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻬﻪﻫﻤﻪ ﺍﺯ ﺣﺎﻟﺘﺶ ﺯﺩﻥ ﺯﯾﺮ ﺧﻨﺪﻩﺳﺮﻣﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺮﻡ ﮔﻔﺘﻢ- ﺍﺭﻫﻬﻪﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻭ ﺍﺭﺵ ﻭ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺑﺎﻻ ﻭﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﮔﺮﻓﺘﺶ ﻭ ﮔﻔﺖ-ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﯾﺎ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﺩﺍﺭ ﯾﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺩﺍﺭ ﻣﯿﺸﯽﺁﺭﺵ ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻫﻤﺮﺍﻫﯿﺶ ﻣﯿﮑﺮﺩﺑﯿﺎ ﻣﻦ ﻭ ﻋﺰﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﻮ ﯾﮑﯿﺶ ﻣﻮﻧﺪﻡ ﺩﻭﻣﯿﺶ ﻭ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﺍﻭﻧﻮﻗﺖ ﺍﻗﺎ ﺩﺍﺭﻩ ﻭﺍﺳﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺣﺎﻝ ﻣﯿﮑﻨﻪﻫﻤﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﺑﻮﺳﯽ ﻭ ﺍﯾﻨﺎ ﺑﻬﻢ ﺗﺒﺮﯾﮏ ﮔﻔﺘﻦ---------------------------ﺍﻻﻥ ﻣﺎﻩ ﺍﺧﺮ ﺑﺎﺭﺩﺍﺭﯾﻢ ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮﻣﻮﻥ ﻗﺮﺍﺭﻩ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺘﻪﺩﯾﮕﻪ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﺩﺩﮐﺘﺮﺍ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﻡ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻭ ﺳﺰﺍﺭﯾﻦ بشمﺑﻌﺪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﻮﺵ ﺍﻭﻣﺪﻡﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺭﺵ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺩﯾﮕﻢ ﻭ ﺑﺎﺑﺎ ﻭ ﺧﻼﺻﻪ ﺑﻘﯿﻪ ﺭﻭﺩﯾﺪﻡﺁﺭﺵ ﺑﺎ ﺩﯾﺪﻧﻢ ﺧﻮﺩﺷﻮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﺗﻮ ﺑﻐﻠﻢﺑﻮﺳﯿﺪﻣﺶ ﻭ ﻗﺮبوﻥ ﺻﺪﻗﺶ ﺭﻓﺘﻢﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺷﺒﯿﻪ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﺍﺻﻼ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﻣﻮ ﻧﻤﯿﺰﺩ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﭼﺸﻤﺎشخاﻟﻪ ﺻﻮﺭﺗﻤﻮ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﻭ ﺑﻬﻢ ﮔﻔﺖ - ﺣﺎﻻ ﺍﺳﻢ ﺍﯾﻦ ﮔﻞ ﭘﺴﺮ ﻭ ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﺬﺍﺭیمن ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﯼ ﻫﻢ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﯾﻢ ﻭ ﺑﺎﻫﻢ ﮔﻔﺘﯿﻢ - ﺁﺭﺷﺎﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍﻣﻮﻥ ﺩﺳﺖ ﺯﺩﻥﻧﻮﺷﯿﻦ - ﻭﺍﺳﺘﯿﻦ ﻭﺍﺳﺘﯿﻦ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺍﺯﺷﻮﻥ ﻋﮑﺲ ﺑﮕﯿﺮﻡﺁﺭﺵ ﺗﻮ ﺑﻐﻞ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺁﺭﺷﺎ ﺗﻮ ﺑﻐﻞ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﺑﺎﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺑﯿﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭ ﭼﯿﮑﮑﮑﮏ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﻗﺼﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺍﺣﺒﺎﺭﯼ ﻣﻦ ﻭ ﮐﺎﻣﺮﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﯽ پر ﻋﺸﻘﯽ ﮐﻪ ﺍﻻﻥ ﺑﺎ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺁﺭﺷﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ پایان
صفحه 4 از 4
