بی آبان - صفحه 2

فصل اول
قسمت دهم
(كامِ اين دنيا)

تاریک بود . هرچه جلوتر می رفتم تاریک تر هم می شد سرمای هوا تنم را لرزاند فضا خوفناک بود اما نمی دانم چرا ترس در من راه نداشت ! انگار که دلم قرص بود . انگار که خبر داشت .... دستی بزرگ و مردانه دستم را گرفت ، انگشتان کشیده اش را میان انگشتان یخ زده ام جا داد به قدری تاریک بود که صورتش را نبینم اما گرمای دستش تماما امنیت بود سیاهی را پشت سر گذاشتیم هوا روشن شد
سر بلند کردم تا نگاه کنم دست چه کسی را سفت و محکم گرفته ام تو بودی دایی ، در حالی که دستمان کیپ ِ هم بود رفتیم میان جمع خانواده ات ! همه شان در روشنایی نشسته و انگار منتظر ما بودند ...! چشمانم را به سفیدی سقف دادم ، از دیشب تا به حال برای نمیدانم چند صدمین بار ! خوابی که دیدم را دوره کردم خوابی که با کابوس شروع شد و رویایی تمام شد .
اشتباه نکن دایی ، این خواب را دیشب ندیدم ، این خواب را همان شبی دیدم که برای اولین بار در این تخت و در این اتاق خوابیدم
آن زمان که هنوز هیچ کدام از این اتفاق ها پیش نیامده بود و من جرات نکردم حتی در ذهنم مرورش کنم
یادم می آید از که خواب پریدم متعجب بودم و شرمگین ! فضای خوابم به دور از رابطه ی دایی و خواهر زاده ای بود .
می دانی ؟ آن موقع هنوز دلم برایت نلرزیده بود .
صبح همان شبی که این خواب را دیدم ترسیدم ! چون تا آن روز هر خوابی دیده بودم به نوعی تعبیر شده بود
مثل همان خوابی که در شش سالگی دیدم و بابا در تاریکی خیابان ها گم شد .
برخاستم جلوی آینه ایستادم و دستی به موهای انبوه و بلندم کشیدم حالا نه تنها نمی ترسیدم بلکه لبخندی روی لبم بود که محو نمی شد چرا ؟ چون شک نداشتم که این خواب هم تعبیر می شود ...
به آشپزخانه رفتم ، گرسنه ام بود .
امروز دانشگاه نداشتم ، حمام رفتم و اینکه باید طوری موهایم را می شستم که گچ بینی ام آسیب نبیند ته اعصاب خوردی بود
بعد هم نشستم و سر حوصله گره موهایم را باز کردم و برس کشیدم بعد از ظهر و عصر هم به درس خواندن گذشت . در یخچال را باز کردم ،
فقط ظهرها بود که دور یک میز می نشستیم ، صبحانه و شام را هرکس برای خودش چیزی سر هم می کرد و می خورد ، اینطور بگویم که شب ها شام نداشتیم ! همیشه حاضری بود .
یادم می اید قبل از فوت بابا بزرگ ، مامان لطیفه هر شب چیز ساده ای می پخت و همه بچه ها را دور سفره می نشاند . بقیه ی وعده ها هم همینطور بود .
تخم مرغ را شکاندم توی تابه و صدای جلز و ولزش بلند شد نمک زدم و کمی فلفل سیاه بابا هنوز نیامده بود ، هما و کارن شام شان را خورده بودند سبد نان را روی میز گذاشتم و نشستم هما یکی از سریال های ترکی را نگاه می کرد ، همان هایی که متنفر بودم
ازشان همان ها که بی برو برگرد یک شخصیت بد طینت وسط جریان است و بی شک همه شان هم من بودم !
هما اینطور می گفت . حتی گاهی مرا با نام آنها صدا می زد !! لقمه ای نیمرو دهانم گذاشتم
صبح پیام داده بودی و دوباره برنامه دانشگاهم را خواستی . من هم بدون ناز یا هرچه که نامش را بگذاری برایت فرستادم .
نگاهم را از هما گرفتم و لبخندم را خوردم !!
یادش می آید که گفت یارا نگاهم هم نمی کند ؟! نبود ببیند چطور برایم شعر خواندی نبود که بشنود چه حرفهایی زدی سرم را پایین انداختم قطعا اگر بفهمد سکته خواهد کرد البته دور از جانش ! هرچه باشد مادر برادرم است و خواهر ِ تو . فردا پنجشنبه بود مثل همه ی پنجشنبه های دیگر که همه ی خواهر ها خانه ی شما جمع میشوند از حالا دلم تنگ بود چون مثل روز برایم روشن بود که هما مرا نمی آورد ! امروز که کلاس ها کنسل شده بود
فردا هم که کلا کلاس نداشتم پس فردا هم جمعه است و تعطیل تمام این دو سه روز را باید صبر می کردم تا شنبه سر برسد کاش می شد حداقل فردا شب همراهشان بیایم دل دل می زدم که تو را ببینم .
***
بابا حاضر و آماده جلوی در اتاقم ایستاد و به صورتم نگاه کرد با غم و ناراحتی ، آهسته و پچ پچ کنان گفت : ـ چند بار گفتم باهاش در نیوفت ،، گفتم خرش کن !! خودم را نگه داشتم که نگویم ،
مثل تو که همه را خر می کنی! می دانم . اما بابا همه مثل من نیستند جوابم سکوت بود و او سری به تاسف و نا امیدی برایم تکان داد صدایش را بلند کرد و گفت : ـ من میرم پارکینگ ماشینو روشن کنم شما بیاین بعد هم در خانه را باز کرد و رفت همین . تمام مکالمه ی ما بعد از بلایی که همسرش به سرم آورد همین بود سهم من از دلداری و محبت پدرانه اش در همین حد بود . کارن و هما بعد از او بیرون زدند ، در بسته شد و خانه در سکوت فرو رفت دلم گرفت چقدر دلم می خواست من هم می آمدم موبایلم را برداشتم و آهنگی پلی کردم
تا زمانی که هما خانه بود اجازه ی آهنگ گذاشتن نداشتم !
هندزفری هم رفته بود ور دل باقی وسایلم ، خیلی دلم می خواست بروم توی اتاقش و ببینم کجا نگهشان میدارد اما نرفتم
پی شر نمی گشتم در همین چند روز هم محض خرابکاری که کرده بود کاری به کارم ندارد ! بگذار دمی آرام بگیرم . همراه با آهنگ خواندم دنیای وارونه اینو خوب میدونه منِ دیوونه تو رو دوست دارم اون همه بدیات دوباره با صدات گم میشه میره زود از یادم این آهنگ چقدر مرا یاد بابا می انداخت ! کش موهایم را باز کردم موهایم دور شانه ریخت ، نگاهی به ناخن های دستم انداختم
بلند شده بودند و انگشتانم کشیده تر به نظر می رسید قوطی برق ناخنم را برداشتم و نشستم لبه ی تخت لاک زدن من خلاصه می شد به همین . لاکِ بی رنگ اما براق ! از بچگی دوست داشتم ناخن هایم را رنگی کنم اما خجالت می کشیدم از اعتماد به نفس پایینم بود ، رنگی نمی زدم مبادا دیگران نظرشان جلب
شود فرچه را روی ناخنم کشیدم در باغچه ی خانه مامان لطیفه گل شمعدانی داشتیم یکی یکی از گلبرگ های کوچک و ظریف شان می کندم و روی ناخن هایم می چسباندم
ناخن های مزین به گلبرگ های صورتی را در نور آفتاب می گرفتم و یک دل سیر نگاه شان می کردم
نوجوان بودم تقریبا اوایل مقطع راهنمایی . وقتی می گفتم با بقیه ی دخترها فرق دارم محض همین چیزهاست در قوطی را با احتیاط بستم شروع کردم به فوت کردن انگشتانم ... بی حال و بی حوصله روی تخت افتاده و پاهایم را به دیوار چسبانده بودم و
خرسی های روی جوراب ساق بلندم را می شمردم ! هیچ کاری نداشتم که انجام بدهم شب جمعه را تک و تنها در خانه بمانی واقعا ظلم بود . موبایلم زیر سرم ویبره زد ،
شماره تو را که دیدم از حالت افقی به عمودی تغییر حالت دادم و خبردار و پُر استرس وسط تخت ایستادم !!
لبم را با زبان تر کردم و تماس را وصل کردم ـ سلام ـ سلام خوبی ؟ ـ خوبم ممنون باز هم زبان به لبم کشیدم ، خشکِ خشک بود همانطور روی تخت قدم رو می رفتم و صدای جیرجیرش بلند شده بود ـ چرا نیومدی ؟ می دانستم برای همین زنگ زدی و لبخند روی لبم نشست ـ گچ بینی م تا دو هفته دیگه باید روش باشه جوابت سکوتی چند ثانیه ای بود و در نهایت گفتی : ـ هما نذاشت بیای ؟ قلبم شلوغ کاری می کرد .
ـ خودمم نمی خواستم بیام ! قیافه م داغونه صدای نفسی که بیرون فرستادی را شنیدم و بعد گفتی : ـ باید می اومدی جمله ات مثل خواهشی آهسته بود دسته ای از موهایم را دور انگشت پیچیدم و رها کردم ـ فردا جمعه ست ... نمی تونی بیای بیرون ؟! در آن لحظه فقط می خواستم بدانم سر و صدای قلبم به گوش تو هم میرسد یا نه گوشه لبم را به دندان کشیدم ـ نه نمی تونم ـ هیچ دوستی نداری ؟ منظورت را متوجه بودم و ای کاش که می شد ـ نه ندارم
مکث کوتاهی کردی گفتی : ـ باشه پس ،، بپوش !! برق از سرم پرید ـ چی ؟ ـ تا نیم ساعت دیگه اونجام زنگ زدم بیا پایین دیگرهم منتظر نماندی تا اعتراضم را بشنوی تماس که قطع شد تا ده دقیقه بعدش مثل مرغ سر کنده دور خودم میچرخیدم دلم آشوب بود اگر هما می فهمید از خانه بیرون زدم چه ؟ دیگر نمیشد جمعش کرد فاجعه می شد
چه کسی می توانست جلوی دهانش را بگیرد که تهمت هایش را بیش از گذشته به جانم نبندد ؟
یعنی می فهمد ؟ دلم برای دیدنت پر می کشید ، نتوانستم جلوی پَر پَر زدنش را بگیرم . نخواستم که بگیرم ! جلوی آینه ایستادم ، باید کمی آرایش می کردم ، فقط کمی ... با وسواس مانتو شلواری انتخاب کردم و پوشیدم که تو زنگ زدی و گفتی
جلوی در منتظری هول کرده شالم را سرم انداختم و از اتاق بیرون زدم ، کلید یدک خانه را از جا کلیدی برداشتم یادم افتاد موهایم را نبستم ! برگشتم که موگیر بردارم اما در آخرین لحظه پشیمان شدم و با بدجنسی از خانه بیرون زدم
با صدای بسته شدن در سر بلند کردی و نگاهت به رویم نشست و تا وقتی هم که کنارت نشستم این نگاه کنده نشد
ـ سلام
ـ سلام
موهایم را از جلوی چشمم کنار زدم و قبل از اینکه تو بگویی ماسکم را از روی گچ بینی برداشتم
ـ درد داره هنوز ؟ خنده ی ریزی کردم ـ آره اگه عطسه کنم
به آرامی خندیدی ـ خیلی بهتر شده کبودی زیر چشمهایم را می گفتی ، با خجالت صورتم را لمس کردم و گفتم :
ـ آره هر روز داره کمرنگ تر میشه دست چسباندی به سوییچ
ـ بریم ؟ دلهره ای که فراموشم شده بود انگار دوباره به سراغم آمد ! ـ کجا ؟ نگاهت را از موهای ریخته دور تنم گرفته و به چشمانم دادی ترس و دلهره نگاهم را دریافتی ـ به نرگس گفتم یکساعت قبل از اینکه خواهرا برن زنگ بزنه بهم که برم
ببینمشون ... پس آروم باش
دست روی دستم گذاشتی به حالت دلداری چند ضربه آهسته زدی و همراه با لبخند گرمی گفتی :
ـ بریم ؟ میشد که بگویم این اولین قرار ملاقت مان بود . بدون هیچ بهانه ای !
این بار بهانه مان خودمان بودیم من و تو ... بهانه ای محکم تر از این نبود . ـ چیکار می کردی ؟ ـ هیچ کاری ... تا قبل از اینکه شما بیای داشتم مزخرف ترین شب جمعه ی عمرمو می گذروندم خنده ی کوتاهی کردی و من نگاهم را به خیابان دادم ـ کجا می ریم ؟ ـ کجا دوست داری بریم ؟ ـ میشه قدم بزنیم ؟ ـ نه ! خندان نگاهت کردم ـ چرا ؟
ـ سرما می خوری ـ نمی خورم
سر چرخاندی و چشم دوختی به سرحالی ام و دوباره حواست را به رانندگی ات دادی
آستین لباس قرمزم را از زیر آستین پالتو بیرون کشیدم ، دست به سمتت دراز کردم و گفتم :
ـ ببین دایی بافت پوشیدم دندان فشردی به لب پایین ت که نخندی ولی چرا ؟ و همین را به زبان آوردم ـ چرا خنده تونو نگه می دارین ؟ چیکار کردم مگه ؟ چرا خنده تون گرفت؟! صدای آهنگ را بلند کردی و گفتی : ـ استاد معین می فرمایند که ...
و همراه آهنگ خواندی
ـ پس چه خندون چه گریون داره می گذره عمرا خودت رو نرنجون به کامت باشه دنیا
غش غش خندیدم تو خودت استاد طفره رفتن بودی جایی کنار رودخانه خشک که از میان شهر رد میشد نگه داشتی با ذوق و البته پیروزی از ماشین پایین رفتم و پریدم توی پیاده رو عقب عقب می رفتم و تو همینطور که جلو می امدی انگشت اشاره ات را در
هوا تکان تکان دادی و دستوری گفتی : ـ سرما نخوریا ! با خنده ی ریزی ایستادم و وقتی رسیدی کنارم به راه افتادم پیاده رو خلوت و نسبتا تاریک بود و ناخوداگاه مرا به یاد خوابم می انداخت ـ یه خوابی دیدم
گرمای نگاهت حس میشد ،
لب باز کردم که خوابم را برایت تعریف کنم اما بی اختیار تاریکی و سیاهی خواب شش سالگی ام را برایت تعریف کردم نمیدانم چرا ! عقلم اینطور دستور داد .
همان خوابی که پدرم مرا میان ظلمات رها کرد و رفت
همانی که چند ماه بعدش تعبیر شد و بابا با هما ازدواج کرد و از خانه ی مامان لطیفه رفت .
در سکوت به حرفهایم گوش داده بودی و حالا که دیدی صحبت نمیکنم سرچرخاندی و به نیم رخم خیره شدی
سرم را بلند کردم ، دسته ای از موهایم جلوی دیدم را گرفت ـ تا مدت ها بعد هی برای خودم آخرشو عوض می کردم ! نگاهم را به سایه ی درختان اکالیپتوس دادم
ـ مثلا فکر می کردم که بابا برگشته و منم با خودش برده یا اینکه منم دنبالش دویدم و باهاش رفتم
خنده ای کردم از سر غم و ناراحتی . ـ فقط شش سالم بود ، چه می فهمیدم که با فکر و خیال هیچی تغییر نمیکنه دستم را گرفتی و من با رغبت دستم را به دستت دادم ـ هرازگاهی میرم پیش بابات نگاهت را به جلوی پایت دادی ـ میرم سر کارش سر میزنم بهش ، حرف می زنیم با کنجکاوی سر بالا برده و چشم دادم به فک اصلاح شده و محکم ات ـ از همه چیز حرف میزنیم ، از مسائل سیاسی گرفته تا اختلاف بین تو و هما دهانم باز ماند واقعا بابا با تو در دل می کرد ؟ واقعا هیچ کس ِ دیگر در این دنیا نبود ؟
پس برای همین می گفتی که همه چیز را می دانی ؟
آنقدری این مسئله برایم عجیب بود که تو برگردی نگاهم کنی ، با انگشت اشاره چانه ام را بالا بدهی تا دهانم بسته شود !
خنده ی دلنشینی کردی ، دستم را کشیدی و نشان دادی که راه رفته را برگردیم چند دقیقه ای را هردو سکوت کردیم تنها صدای ماشین ها بود و بادی که لای شاخه ی درخت ها می پیچید و برگ
های خشکی که زیر پای من و تو خورد می شدند قطعا اگر شب نبود و تنها بودم جوری رد میشدم که پا روی آنها نگذارم !
حیف بودند که زیر پای ما له شوند و زیر پای رهگذر بعدی چیزی ازشان باقی نماند
به دست های درهم مان نگاه کردم
دستت بزرگ بود ، با انگشتانی کشیده و پوستی روشن که دستِ کوچک و ظریف مرا بغل گرفته بود ...
گوشه لبم را دندان گرفتم ، شاید برای اینکه مطمئن باشم خواب نیست چیزی شبیه به رویای نوجوانی ام بود اما خواب نبود . دلم هم در آرامش و سکون گوشه ای از سینه نشسته و لذتش را می برد به خیابان و رفت و آمد ماشین ها نگاه کردم دلم می خواست بپرسم بابا چه چیزهایی در مورد من به تو گفته که خودت
لب گشودی
ـ هفته ی قبل که پیشش بودم می گفت از وقتی تو اومدی بحث و دعواشون با هما بیشتر شده اون موقع اگر سر یه موضوع اختلاف داشتن الان تو هم اضافه شدی
اخم کرده و به نظر عصبی به نظر می آمدی ـ میگه آبان ناسازگاری می کنه ، گوش به حرف هما نمیده
حقیقتا دلم شکست .
و این چندمین بار است بابا دل شکسته ام را از اینی که هست خورد تر می کند ؟
ـ بهش گفتم خواهر من اشتباه میکنه . آبان دیگه تو سنی نیست که گوش به فرمان کسی باشه چون می دونم که تو آدم غیر منطقی نیستی
دلم تکانی به خودش داد و تاپ تاپی کرد بازهم به معرفتِ تو دایی ،
دم ت گرم کمی مکث کردی ، چشم از سنگفرش پیاده رو گرفتی و گفتی : ـ می گفت هر روز جر و دعوا دارین ... آره ؟ با جدیت نگاهم کردی پاسخ سوالت را می خواستی ،
تا قبل از آن دعوای اساسی که منجر شد به شکستن دماغم ، آره هر روز جنگ و جدل داشتیم ولی کاش که دلیل شان را نپرسی
چون اگر بگویم فکر می کنی شوخی میکنم ، جک گفته ام !
آنقدر که سر مسائل بچگانه همه چیز را به هم می ریخت و جنگ روانی راه می انداخت .
این موهای سیاه و فر که رو سرامیک ریخته همه ش مال توست امروز روز حمام ت نبود مگر چکار کرده ای که نیاز به حمام داشتی ! چرا صبح ربع ساعت زودتر از خانه بیرون رفتی این بطری شیر را تو تمام کردی چرا با این بچه بازی نمیکنی ؟ خواهری سرت نمی شود گردگیری روز شنبه با تو بود مثل آدم انجامش ندادی دستش هم که شکر خدا هرز بود !
از سکوت معنا دارم جوابت را گرفته بودی نفس ت را پر سر صدا بیرون فرستادی و بخار دهانت در هوا پخش شد
ـ این که نشد زندگی من مغموم و تو متفکر باز هم در سکوت قدم زدیم کم کم نزدیک ماشین رسیده بودیم از همان فاصله ریموت را زدی ، چراغ ها چشمک زدند ـ سردت نشد ؟ ـ نه خیلی سنگینی نگاهت را حس کردم ، سرم را بلند کردم با حالتی خاص زل زده بودی به موهای بلندم یا به قول حضرت حافظ زلف درازم ! همه در نگاه اول نظرشان به موهایم جلب می شد ، موهای پُر پشت ، بلند ، مشکی و البته فرفری ام
اما نگاه و توجه تو چیز دیگری بود ، دلم را به شور وا می داشت .
وقتی نگاهم را دیدی سریع خیرگی ات را تمام و دستم را رها کردی ماشین را دور زدی و گفتی :
ـ سوار شو با خنده ای روی لب سوار شدم در حال بستن کمربندت بودی من هم همان کار را کردم بخاری را روشن کردی درجه اش را بالا بردی و دریچه اش را دادی رو به من لبخندم بیشتر کش آمد همین محبت های زیر پوستی و کوچک هم برایم اهمیت داشت . در تاریک و روشن ماشین نگاهم کردی و گفتی : ـ بریم پیتزا بخوریم ؟
با ناراحتی گفتم : ـ دیر میشه استرس به صورتم نشسته را کاویدی و گفتی : ـ دوباره استرس نگیرتت ، همه چی تحت کنترله بعد هم استارت زدی و از پارک درامدی دستم را جلوی دریچه ی بخاری گرفتم و گفتم : ـ شما زعفرون پرورش میدین ؟ ـ اره البته فقط کاشت و برداشت نیست ، بسته بندی می کنیم ، پخش میکنیم ، کارتمو که دادم بهت نگاهم را به خیابان دادم ، ـ زیر یکی از درختای باغ تون چال ش کردم ! حس کردم که سرت چرخید تعجب هم داشت .
اما از بیچارگی ام بود . ـ مثل کلاهم که همون شب گذاشته بودیش زیر برف پاکن ماشین ؟ دلم ریخت در این مدت به رویم نیاورده بودی آن هم از سر بیچارگی بود وگرنه دلم می گفت کلاهت را بردارم و دیگر پس
ش ندهم ! ... جلوی پیتزا فروشی ایستادی ـ داخل بخوریم دیگه ؟ صورتم را نشان دادم ـ با این قیافه ی قشنگ دمغ شده کمی نگاهم کردی ـ نگاه و طرز فکر دیگرون برات مهمه ؟
ـ نه ، شایدم آره با درماندگی نگاه دادم به نگاهت ـ ولی نمیدونم ـ اینکه میگن حرف مردم باد هواست ... راست میگن واقعا باد هواست بعد هم دستگیره را کشیدی و پیاده شدی ، ماشین را دور زدی کنار پنجره ی سمت من ایستادی شیشه را پایین دادم ، هردو ساعدت را لبه ی پنجره گذاشتی ، خم شدی به طرفم و گفتی : ـ پیتزا چی می خوری ؟ همینطوری پراندم ـ فرقی نمی کنه ! ابروهایت بالا پرید و همزمان خندیدی ـ چطور فرقی نمی کنه ؟ خیلی فرق می کنه پپرونی ، بیف ... چی ؟
ـ خودتون چی می خورین ؟
ـ من همیشه بیف می خورم ولی تو کاری به من نداشته باش هرچی دوست داری بگو
تا به حال پیتزا بیف نخورده بودم ولی حتما خوشمزه بود چون تو دوست داشتی
ـ منم بیف سر کج کردی و خیره ام شدی وقتی این کار را می کردی قیافه ات خیلی با مزه میشد ـ مطمئنی ؟ ـ اوهوم به طرف پیتزا فروشی رفتی که ماسکم را چنگ زدم از ماشین بیرون پریدم و
گفتم : ـ دایی ... دایی وایسین منم بیام
به عقب چرخیدی
گفتم :
ـ بریم همون داخل بخوریم
اخم کرده بودی ،
سردرگم در یک قدمی ات ایستادم
با جدیت تمام گفتی :
ـ تو مگه خودت دایی نداری هی به من میگی دایی ؟؟!!
از خودم وا رفتم
چرا داشتم ! یکی داشتم .
پشیمان و خجالت زده مثل بچه ها کم مانده بود لب برچینم که دستم را گرفتی و راه افتادی و در همان حال ریموت ماشین را زدی
سالن نسبتا شلوغ بود
هر کس از کنارم رد میشد اول نگاهی به ماسک و کبودی زیر چشمانم می انداخت و بعد به موهای بلندم که کل کمرم را پوشانده بود
سفارش دادی و در صف صندوق ایستادیم جلوی ما دو دختر جوان ایستاده بودند ، می گفتند و بلند بلند می خندیدند
آدم با دیدن شان به وجد می آمد . نگاهم کردی نگاهت نمی کردم دستم هنوز میان دست بزرگت بود نزدیک تر شدی سر پایین کشاندی و آهسته گفتی : ـ وقتی می گی دایی حس بدی بهم دست میده میدونی چرا ؟ چشمم به سرامیک کف بود ـ چون هیچ وقت به چشم یه خواهر زاده نگات نمی کردم آب دهانم را قورت دادم
همچنان سرم را بلند نمی کردم قطعا رنگم پریده بود صدای خنده ی دخترها بلند شد . ـ تو رو نمیدونم هرچند که ... صف جلوتر رفت و تو ادامه اش را نگفتی گفتن هم نداشت میدانستم چه می خواستی بگویی مقصودت این بود که من هم تو را به چشم دایی نمی بینم وگرنه دزدکی از
خانه بیرون نمی زدم و حالا با تو این جا نبودم بغض های من همگی بی زمان و بی مکان بودند
هروقت دلشان می خواست می آمدند و هر زمان دلشان می خواست می رفتند
نگاهم به دستم افتاد ،
محکم گرفته بودی اش . نکند کارم اشتباه بوده ؟ حالا تو چه فکری در موردم می کردی ؟ گند زده بودم ؟ باید مثل خانم ها رد می کردم و می گفتم نمی آیم خودم را جلوی تو خراب کردم ؟ دستم را رها کردی تا فیش را حساب کنی و من هر دو دست را در جیب
پالتوم چپاندم . آرام و قرار نداشتم پشیمانی بزرگی در لحظه به وجود آمده و پیچیده بود دور گردنم وقتی کارت را به کیف پولت برگرداندی دوباره خواستی دستم را بگیری
به دنبال دستم گشتی و وقتی دیدی هر دو را فرو کرده ام به جیبم گوشه ی لبت بالا رفت دست روی کمرم گذاشتی و هدایتم کردی به سمت میز و صندلی ها
صندلی عقب کشیدم و نشستم تو هم مقابلم . تمام فکرم این بود که حالا چه فکری می کنی راجع به من ،، ولی هرچه بود قطعا نمی دانستی که عشقت مرا به دنبالت روانه کرده دست پیش کشیدی و انگشت اشاره ات را به پیشانی ام زدی ـ چی این تو می گذره ؟ از زیر ماسک خنده ی مضحکی کردم ـ ماسکو بردار ببینمت مطیعانه برداشتم و توی جیبم گذاشتمش نگاه چرخاندم که ببینم کسی حواسش به گچ بینی ام هست یا نه !
همه سرشان به خوردن گرم بود و سر تو هم گرم به دیدن من . ـ ساعت چنده ؟ ساعت نیاورده بودم و موبایلم توی ماشین مانده بود نگاهی به ساعت مچی ات انداختی و جای اینکه ساعت را بگویی با شیطنتی
که تا به حال از تو ندیده بودم گفتی : ـ چه عجله ایه حالا ؟ نشستی با دایی ت یه پیتزا بخوری دیگه ! دلم لرزید حرف زدنت با من فرق داشت ! هیچ گاه ندیده بودم در جمع خانواده اینقدر سر و زبان داشته باشی همیشه ساکت و آرام بودی تا نظرت را نمی خواستند صحبت نمی کردی
و حالا این تخسی و شیطنت در عین آرامش ِ ذاتی ات ، خیلی برایم جذاب و خواستنی بود .
با لبخند خجولانه ای که بی اجازه روی لبم آمده بود نگاه دزدیدم ـ باشه دیگه نمیگم اینقدر خجالتم ندین ـ بگو ـ چی ؟ ـ صدام بزن ! آه بی خیال مرد . به صندلی تکیه دادی کاملا خونسرد چانه بالا داده و خودت را منتظر نشان
دادی مثل اینکه چاره ای نبود نگاهم را به یقه ی پلیور توسی ات دادم وبا نوایی کم جان نامت را بردم ـ یارا ... دستم را روی میز لمس کردی ، با لحنی ملایم و آهسته گفتی :
ـ سخت بود ؟ بله . سخت بود . بسیار سخت اما ... شیرین . نگاهت به ناخن های براقم بود و لمست را تا انگشت ها ادامه دادی گفتم : ـ خیلی قشنگه سرت را نه اما نگاهت را بالا دادی و من گفتم : ـ اسمتون واکنشی ندادی و انگار که در فکر دیگری باشی دوباره چشم دادی به انگشتانم پیش خدمت پیتزاها را مقابل مان گذاشت فیش را گرفت و رفت ظاهرش که بسیار وسوسه انگیز بود
پودر آویشن را بدستم دادی
دست بلند کردی و از پیش خدمت پرسیدی سس خردل روی میز تند است یا نه
و من اولین گاز را به نوک مثلثی اش زدم ... عالی بود ، ترکیب فوق العاده دلچسبی داشت آرنج روی میز و قاچ پیتزای نیم خورده ات به دست نگاهم کردی و گفتی : ـ یه چیزی بگم ؟ همچنان که از خوردن و جویدن لذت می بردم سرم را تکان دادم ـ اوهوم به چشمهایم اشاره کردی ـ چشمات ... باهام حرف می زنن به معنای واقعی یکه خوردم سرعت جویدنم آهسته شد
ـ یه چیزی تو چشماته ، هروقت می بینمت حس می کنم ...
دنباله ی حرفت را قیچی کردی
کمی در سکوت نگاهم کردی و بعد گفتی :
ـ بگو ... هرچی تو دلته به من بگو اصلا هم فکر اینو نکن که هما خواهرمه چون هراندازه که اون خواهره بد باشه یا خوب باشه عزیزه ،، تو هم برام عزیزی
گونه هایم دو گلوله آتش شد در حالی که تو با خونسردی گاز زدی به قاچ پیتزا دست لرزانم گرد قوطی نوشابه نشست و مک محکمی زدم به خنکی اش ـ چرا ؟ در حالی که دهانت می جنبید نگاهم کردی ، قلپی نوشابه خوردی و گفتی : ـچراچی؟چرادو ِستدارم؟ فکر کنم ستاره ی دنباله داری در چشمانم درخشید که به جلو خم شدی و زل
زدی به چشمان شب رنگم ! تا قبل از این نمی دانستم قند که در دل آب شود دقیقا چه مزه ای می دهد
فرو ریختن دل را هم همینطور !
این بار طوری دلم از میان سینه لبریز شد که برای لحظه ای حس کردم قلبم سر جایش نیست
کجا ریخته بود ؟! باید جمع و جورش می کردم !
لبخند محبت آمیزی زدی و منی که عادت کرده بودم کسی دوستم نداشته باشد بیشتر سرخ شدم
آه خدای من چرا آرام نمی گرفتم ؟ هیچ چیزم سر جایش نبود دل در سینه نبود ! حس از دستانم گریخته بود ! حالم آیا طبیعی بود ؟ با سر به پیتزا اشاره زدی و گفتی :
ـ خوبه ؟ ـ آره خیلی نگاهم را به پیتزا دادم به قدری گرسنه ام بود که بتوانم تمامش را همین حالا بخورم . ...
ـ ممنون خیلی عالی بود دایی ... زبانم را گاز گرفتم که دایی اش را نگویم اما دیر بود نمیدانم قیافه ام چه شکلی شده بود که به خنده افتادی و آهسته خندیدی
با مظلوم نمایی و اندکی شیطنت دستم را جلوی دهانم گرفتم و گفتم : ـ معذرت ، دیگه تکرار نمیشه نگاهت روی موهایم در گردش بود دستت را دراز کردی و گذاشتی پشت صندلی ام چرا فکر کردم می خواهی به موهایم دست بزنی ؟ ـ شنبه میام دنبالت ـ ساعت یازده ـ یازده دستم با کرختی به دستگیره چسبید اعضای بدنم برای پیاده شدن همکاری نمی کردند درب ماشین را باز کردم ، یک پا را پایین گذاشتم و گفتم : ـ بازم ممنون
تنها لبخند زدی و قبل از اینکه کاملا از ماشین پیاده شوم دسته ای از موهای فر خورده ام را گرفتی
مثل این بود که موهایم به قلاب دستت گیر کرده باشد
آنقدر آرام که وقتی پایین رفتم موهایم از میان انگشتانت رد شد و پایین افتاد....
ادامه دارد...