ارسالها: 6216
#121
Posted: 4 Jun 2012 04:47
سفر ....
مدیر کاروان گفت:
-او هفتاد و پنج سال سن دارد . آخه چطوری ببریمش ؟ مگر از مشکلات راه خبر نداری ؟
عروس چهل و چند ساله پیرزن که رویش را کیپ تا کیپ گرفته بود ،جواب داد :
-تورو خدا دلش رو نشکن . به سن و سال اش نگاه نکن . قبراق و سر زنده است . دنبال حسین، پسر مفقود الاثرش می گردد .پسرش در سال شصت و چهار در عملیات جنگی دفاع مقدس ، مفقود شده است . بیست و چهار سال چشم انتظاری یک مادر می دونی یعنی چه ؟ اصلا قبول نمی کنه پسرش شهید شده .از لحظه گم شدن او تا حالا ،عصرها یه صندلی جلو در خونه می ذاره و چشم به راه اومدن بچه اش است . تازگی ها می گوید خواب دیده که پسرش در کربلا است ،از بس عاشق امام حسین( ع )بوده ،همانجا در کربلا مانده ،زن گرفته و حالا چند تا بچه هم دارد ! چند هفته است خواب و خوراک ندارد و مارو کشته، ببریمش کربلا تا پسر و نوه هایش را ببیند !
مدیر کاروان با نگرانی و تردید جواب داد :
-مسئولیت او با شماست . خیلی مراقب اش باش . این سفر سختی های زیادی دارد .می دونید که ؟
ادامه مطلب
پیرزن خوش اخلاق و سرزنده بود و چون نامش را پرسیدند ،عروسش گفت که در خانه، همه ننه بتول صدایش می کنند .
ننه بتول با آن سن و سال و هیکل خمیده و استخوانی اش پا به پای بقیه کاروانیان می دوید . به همه زیارت گاه ها و مکان های دیدنی نجف می آمد . حتی در طول چهار پنج ساعت نماز و دعا در مسجد کوفه ،خم به ابرو نیاورد و همه اعمال مسجد را به جا آورد .وقتی از مسجد کوفه بیرون آمدند تا در محل تعیین شده ، و کنار اتوبوس ها ،بروند ، ،پیرزن نای راه رفتن نداشت . مدیر کاروان به نرگس گفت :
-یک گاری بگیر و ننه بتول را با گاری تا کنار اتوبوس ببر. داره از پا می افته .
پیرزن با چشمان درشت و براق اش بر روی گاری نشسته و محیط شلوغ اطرافش را نگاه می کرد : «جمعیت زیاد آدم ها ؛عرب و ایرانی ، هندی و پاکستانی ,ماموران امنیتی عراقی و آمریکایی و دست فروش های عرب که مرتب برای تبلیغ کالا های شان فریاد می زدند و نظرها را به سمت خود جلب می کردند . »
او رو به عروس خود کرد و گفت :
-فردا صبح زود به سمت کربلا حرکت می کنیم درسته ؟
عروس اش جواب داد :
-آره . فردا می رویم .
ننه با خوشحالی گفت :
یعنی ،فردا حسینم رو می بینم؟ اون موقع که مفقود شد ،بیست ساله بود . حالا چهل و چهار ساله است . اصلا از اولش هم هوای کربلا در سر داشت ؛ می گفت ،دلش می خواد اونجا زن بگیره و برای همیشه در کربلا بماند. نرگس جون یه بار با هوویت توی کربلا دعوا نکنی ها ؟ من مجبورش کردم تا زن ایرانی بگیره . نمی دونستم این قدر کربلا رو دوس داره .وقتی بفهمه تو هم بیست و چهار ساله به پای او صبر کرده و دخترش را بزرگ کرده ای؛ عشق اش به تو صد برابر میشه . بچه ام نمی دونست که تو بار داری . همه اش تو جبهه ها بود . اگه می دونست حالا یه دختر بیست و چند ساله خوشگل داره که توی دانشگاه درس می خونه ،حتما یه تک پا هم به ایران می اومد . شاید هم خواسته بیاد ،صدام در به در شده یا آمریکایی ها نذاشتن . آدم چه می دونه اونجا چه خبره ؟ بچه ام اومده تو کربلا زن گرفته،موندگار شده ،حتما دو سه تا بچه ناز هم داره . از بس سرش با اونا گرمه ،یادی از ما نمی کنه . ولی تو باهاش دعوا نکن . خلقش رو تنگ نکن . خوب ؟
نرگس اشک هایش را با پشت دست پاک کرد و با صدایی بغض آلود گفت :
-چشم ننه جون . چشم .هیچی بهش نمی گم .
ننه بتول از روی گاری برگشت، نگاهی مرموز به عروس خود کرد و با صدایی خفه گفت :
کنار ضریح مسلم بن عقیل که بودیم و شما ها نماز می خوندید ،یه مرتبه خوابم برد . حسین ام را دیدم .جوان مانده بود ،مثل آن روزها . تا مرا دید به طرفم دوید ، بغلم کرد و گفت :« ننه جون چرا این قدر دیر اومدی ،دلم خیلی برات تنگ شده بود ». خدایا بچه ام چه بوی خوشی می داد . چه قد و بالایی بر هم زده بود ، از نگاه کردن به او سیر نمی شدم .
کم کم همه کنار اتوبوسی که قرار بود آنها را به نجف و هتل محل اقامت شان برگرداند ،جمع می شدند . نرگس که خسته شده بود ، به ننه گفت :
-برویم توی اتوبوس تا بقیه افراد کاروان بیایند، یه کم استراحت کنیم .
پیرزن جواب داد :
-من نمیام . تو برو ؛توی اتوبوس گرمم می شود .
-پس جایی نروی ها . همین جا وایسا تا بقیه هم بیایند .
-باشه
اما وقتی همه کاروان سوار اتوبوس قراضه و زوار در رفته عراقی شدند و مدیر کاروان مسافرها را شمرد ،از ننه بتول خبری نبود . نرگس را که تازه از خواب بیدار کرده بودند ،به باد ملامت گرفتند . نرگس گفت :
-از بس خسته بودم خوابم برد . یه لحظه غافل شدم ها !
چند نفر از جوان ترها پیاده شدند و دنبال ننه بتول گشتند . مدیر کاروان مرتب بر روی دستش می کوبید و غر می زد:
-این اتوبوس باید سر ساعت به هتل برسه وگرنه در ساعت هشت شب خیابان بسته میشه و باید کلی راه را پیاده طی کنیم . گفتم که نباید این زن رو بیاورم . دیگه پشت دست مو داغ می کنم تا ...
یک دفعه از بیرون اتوبوس زمزمه هایی بلند شد :
-ننه رو پیدا کردیم . ننه بتول پیدا شد .
او را چند صد متر دورتر از اتوبوس در حال خرید یک پیراهن مردانه شیک خارجی پیدا کرده بودند . پیرزن در حال چانه زدن با فروشنده عربی بود، که زبان ایرانی ها را هم نمی فهمید . نرگس با تندی به او گفت:
-مگه نگفتم از کنار اتوبوس دور نشو .
ننه بتول که از سرزنش های بقیه مسافرین دل خور بود با عصبانیت به نرگس گفت :
-تو دیگه منو دعوا نکن . مگه ندیدی همه زنها و مردها ، تند تند برای قوم و خویش خود سوقاتی می خریدند . منم تو همه ی دنیا یه پسر دارم که فردا می رم ببینمش . رفتم و این پیراهن رو برایش خریدم . ناراحتی ام اینه که نذاشتن برای نوه هام یه چیزی بخرم !
بعد آرام تر شد و گفت :
-یعنی میگی اندازه اش هست ؟
نرگس پیراهن را از جعبه اش بیرون آورد و با صدایی بغض آلود گفت :
-آره اندازشه . کاش من هم یه چیزی براش می خریدم .
*
فردا صبح زود ،همه به جنب و جوش افتاده بودند . از هتل تا محل ایستادن اتوبوس های کربلا ، مجبور بودند تا راه زیادی را پیاده طی کنند . به خاطر امور امنیتی، چندین کیلومتر اطراف نجف در قرنطینه بود و هیچ اتومبیلی حق ورود به محوطه قرنطینه را نداشت . برای بردن بارها و چمدان های خود که حالا زیاد شده بود ،دو گاری چوبی و بزرگ حمل بار که توسط جوان های قوی هیکل عرب حمل می شد ،کرایه کردند و ساک ها را بر روی آن چیدند . جوان عرب که باید گاری را دنبال خود می کشید غرغر می کرد :
-چقدر بار؟ چطوری ببرم ؟
مدیر کاروان مرتب جوش می زد :
-هی میگم این قدر سوقاتی نخرید ،گوش نمی کنید . تازه توی کربلا هم کلی خرید خواهید کرد . موقع برگشتن ،این اتوبوس های عراقی کلی کرایه بار خواهند گرفت . یه کم حرف گوش کنید . حالا جوان ها دنبال گاری ها بدوند و چشم شان را از بارها بر ندارن که ممکنه بار و باربر غیب شون بزنه .
ساعت پنج صبح بود . گنبد طلایی علی بن ابیطالب( ع )بر تارک شهر می درخشید و نور می پراکند . زیر این گنبد و اطراف حرم ،غوغایی بود . جمعیت زیادی از زوار دنبال گاری های سوقاتی خود که مانند تپه هایی براق و بلند ،در حال حرکت بود ، می دویدند و اتوبوس اتوبوس زوار پر می شد و به سمت کربلا حرکت می کرد . ناگهان ندایی در اتوبوس همه را به خود آورد .
-ننه بتول نیست . بازم گمش کردیم !
صدای غر غر رئیس کاروان بلند شد . نرگس با رنگ و روی پریده گفت :
-من دنبال گاری ساک ها می دویدم . او سوار یک گاری کوچک شده بود . سفارش اونو به پسر گاری چی کرده بودم . ای خدا مردم . مردم از بس این پیرزن سر به هواست .
بار دیگر همه برای یافتن ننه بسیج شدند . ننه بتول بر اثر تکان های شدید گاری کنار گودالی افتاده و هیچ کس متوجه او نشده بود . حتی پسرک ژنده پوش عراقی هم فکر می کرده که ننه همچنان روی گاری است و او را حمل می کند . پیرزن با عصبانیت ؛ به هم سفر هایش گفت :
-چشم همه تون به دنبال گاری های سوقاتیه ! می خواستین منو جا بذارین، بچه مو نبینم . یه کم حواس تونو جمع کنین .
هرکس در اتوبوس چیزی می گفت و سخنی محبت آمیز می پراند :
- غصه نخور ننه جون .حضرت علی (ع) تورو خیلی دوس داشته، نمی خواسته از نجف بری .
-خدایی بوده که نرفتی زیر چرخ گاری،باید نذری بدی !
ننه بتول که حالاآرام شده بود ،سرش را به سمت مسافران چرخاند و گفت :
-هیچ کس اولاد خود آدم نمیشه . اگه بچه ام اینجا بود ،دنبالم می اومد و نمی گذاشت تا از گاری بیفتم؛حق همه شمارا هم کف دست تان می گذاش .
همه ساکت شدند .
*
ننه، در کربلا هم پابه پای همه می دوید و مراسم زیارت را به جا می آورد . می گفت :
-حسین من نمی دونه که من اینجام . بلاخره در بین الحرمین ، و در این رفت و آمدهایم ، منو می بینه و خودش میاد سراغم .
صبح روز آخر هم که می خواستند از کربلا به قصد ایران بازگردند؛همان بساط آمدن از نجف بر پا بود و همه دنبال گاری ساک ها یشان که چندین برابر زمان حرکت از نجف شده بود ، می دویدند، تا به اتوبوس هایشان برسند .این بار هم ، زمزمه های آشنا در اتوبوس بلند شد :
-ننه بتول نیست . باز هم گم شده!
تلاش و تکاپو برای یافتن او شروع گشت . این مرتبه کار جست و جو به نیروهای امنیتی عراق هم کشیده شد . همه می گفتند حتما ، از روی گاری افتاده و ما متوجه نشده ایم ؛ تا او پیدا نمی شد ،اتوبوس حق حرکت نداشت . سرانجام ،چند ساعت بعد او را یافتند . ماموران عراقی نرگس را کنارش بردند . او نزدیک گودال قتلگاه ،بر روی شکم افتاده بود . ننه، بر روی دو آرنج خود تکیه کرده و با چشمانی شاد و رضایت مند ، درون گودال را می نگریست . لبخند عجیبی بر روی لبان خشکیده پیرزن دیده می شد؛ انگارسرانجام ننه بتول « حسین» اش را یافته و برای همیشه در کربلا ماندگار شده بود .
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#122
Posted: 4 Jun 2012 04:49
پیرمرد و دخترها
-آقا نگهدار . دربست
تاکسی ام را کنار او نگه داشتم و مسیرش را پرسیدم . پیرمردی قد بلند و سرزنده بود . شصت و دو سه سالی داشت .گفتم :
-مسیرت به راه ما می خوره . وسط راه این سه خانم را پیاده می کنم و می برمت
-ای قربون دستت .
پیرمرد صندلی جلو نشست . از اینه جلو سه دختر جوانی را که با آرایش غلیظ و مانتوهای تنگ کنار هم نشسته بودند نگاه کردم . بی خیال نشسته و در فکر بودند . کمی که گذشت پیرمرد با دیدن چند جوان بیکار که در ایستگاه اتوبوسی ایستاده و سیگار می کشیدند ، گفت :
-نگاه شون کنید . همه بیکار و بیعار . ایستاده اند ،سیگار می کشند و هوا را آلوده می کنند . معلوم نیست چه زهرماری دیگه هم قاطیشه . برین کار کنید . زن بگیرید . تا کی علافی ؟
یکی از دخترها گفت :
-شما مگه علم غیب دارین ؟ از کجا معلوم بیکارن ؟
-از دک و پوز و لباس هایشان . از این موهای فش کرده شان . آدم اهل کار که این جوری لباس نمی پوشه و ول نمی گرده .
صدایی دیگر از پشت سر بلند شد :
-آقا کو کار ؟ ما هر سه تا فوق دیپلم و لیسانس داریم . دو ساله دنبال کار می گردیم . این موسسه ، اون شرکت . اما کار نیست .
پیرمرد برگشت . نگاهی به عقب کرد و دوباره سرش را به سمت جلو آورد :
-آبجی کار هست ، کار کنش نیست . همه تون می خواهین پشت میز بنشینید وبا لباس های اتو کرده ، ادکلن زده وشیک پشت میز بنشینید و دستور بدین . معلومه که این جوری کار پیدا نمی کنید ! من پیرمرد رو می بینید؟ شصت وشش سالمه . از یه روستای دور بلند میشم . صبح زود میرم تو ساختمان ها چاه می کنم . کلی هم در آمد دارم . امروز هم سی هزار تومن مزد چاه کنی مو گرفته ام و صد و پنجاه هزار تومن هم مزد نعش کشی !
یکی از دخترها با تعجب گفت :
-مزد نعش کشی ؟
-آره . یه جوون دور از جون شماها که نمی خواسته دنبال یه کار درست و حسابی بره با یه پراید به صورت غیر مجاز مسافر کشی می کرده . داشته یه مرد بیچاره ای رو به مقصدش می رسونده . تو کمر بندی کنار ساختمونی که من کار می کنم ، با یه کامیون تصادف کرده بود . نمی دونید چه طوری بدن هردوتاشون زیر کامیون له شده بود . هیچ کس حاضر نمی شد جسد هاشونو از زیر کامیون بیرون بیاره . دل شو نداشتند . راننده کامیون که فکر می کرد اونا زنده هستند التماس می کرد یکی اونارو بیرون بکشه تا اومدن اورژانس و پلیس ها تلف نشن . من رفتم و جسد هاشونو بیرون کشیدم . راننده کامیون هم سه تا چک پول پنجاه هزار تومنی بهم داد . اما هر دوتاشون تموم کرده بودند . بعد که پدرش سر صحنه آمد ،معلوم شد جوونه اصلا گواهینامه نداشته و با اتومبیل پدرش قاچاقی مسافر کشی می کرده .
صدایی زیر و دخترانه گفت :
-از کجا فهمیدی مسافر کشی می کرده ، شاید دوستش بوده .
-وقتی اقوام مسافره برای پرس و جو آمدند ، فهمیدم که اون بیچاره برای دیدن همسر بیمارش به بیمارستان می رفته و هیچ نسبتی با راننده نداشته . اگه این جوون کارگری یا کشاورزی می کرد ، این جوری خودش و مردم رو به کشتن نمی داد . همه دنبال یه کار راحت هستند .
یکی از دخترها با صدایی بلند گفت :
-مثلا ما سه تا دختر جوونیم .میگی چه کار کنیم ها ؟ خودت بگو ؟
-حالا شد . مثل دختر خودم یه دار قالی بزنید ، توی خونه بنشینید و قالی ببافید . هم درآمدش خوبه ، هم این قدر تو خیابونا علاف نمی چرخین .
صدای هم زمان هر سه دختر بلند شد :
-اووف . قالی بافی ؟
بعد یکی از دخترها خودش را جلو کشید . طوری که دهانش تقریبا نزدیک گوش پیرمرد بود و با صدایی مسخره آمیز گفت :
-دلت میاد من مثه پیر زن ها قوز کنم و پشت دار قالی بشینم ؟ بیچاره دخترتون .چی میکشه !
پیرمرد که از نزدیک شدن سر دختر به گوشش ، ناراحت شده بود ، خودش را به سمت جلو پرتاب کرد و گفت :
-دختر من خیلی هم راحته . بیچاره شماها .
یکی از دختر ها با صدایی بلند گفت :
-آقای راننده نگه دار . ما همین جا پیاده می شویم .
وقتی دخترها پیاده شدند و تاکسی حرکت کرد پیرمرد گفت :
-دوره آخر زمونه . چه دخترهای پر رو و پر مدعایی . زمان ما کجا و حالا کجا ؟
وقتی به روستای مقصد او رسیدیم ، دست در جیب پیراهنش نمود تا کرایه مرا بدهد . ناگهان رنگش پرید . تند تند جیب های شلوارش را هم گشت و با صدایی خش دار و غمگین گفت :
-سه تا چک پول و سی هزار تومن پولم رو زدند . توی جیب پیراهنم بود . موقع سوار شدن هم چند مرتبه آنها وارسی کرده و مطمئنم که همانجا بودند . فکر کنم اون دختره که به طرف جلو خم شد ، این کارو کرد . خدا لعنتشان کنه . گفتم کار کنید نه این کار رو.
بیچاره پیرمرد با دست خالی و بدون پول به طرف خانه اش به راه افتاد .
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 6216
#123
Posted: 4 Jun 2012 05:41
بهـــــــــــــار
چشمای مغرورش هیچوقت از یادم نمیره .
رنگ چشاش آبی بود .
رنگ آسمونی که ظهر تابستون داره . داغ داغ…
وقتی موهای طلاییشو شونه می کرد دوست داشتم دستامو زیر موهاش بگیرم
مبادا که یه تار مو از سرش کم بشه .
دوستش داشتم .
لباش همیشه سرخ بود .
مثل گل سرخ حیاط . مثل یه غنچه …
وقتی می خندید و دندونای سفیدش بیرون می زد اونقدرمعصوم و دوست داشتنی می شد که اشک توی چشمام جمع میشد.
دوست داشتم فقط بهش نگاه کنم .
دیوونم کرده بود .اونم دیوونه بود .
مثل بچه ها هر کاری می خواست می کرد .
دوست داشت من به لباش روژ لب بمالم .
می دونست وقتی نگام می کنه دستام می لرزه .
اونوقت دور لباش هم قرمز می شد .
بعد می خندید . می خندید و…
منم اشک تو چشام جمع میشد .
صدای خنده اش آهنگ خاصی داشت .
قدش یه کم از من کوتاه تر بود .
وقتی می خواست بوسش کنم ٫
چشماشو میبست ٫
سرشو بالا می گرفت ٫
لباشو غنچه می کرد ٫
دستاشو پشت سرش می گرفت و منتظر می موند .
من نگاش می کردم .
اونقدر نگاش می کردم تا چشاشو باز می کرد .
تا می خواست لباشو باز کنه و حرفی بزنه ٫
لبامو می ذاشتم روی لبش .
داغ بود .
وقتی می گم داغ بود یعنی خیلی داغ بود .
می سوختم .
همه تنم می سوخت .
دوست داشت لباشو گاز بگیرم .
من دلم نمیومد .
اون لبامو گاز می گرفت .
چشاش مثل یه چشمه زلال بود ٫صاف و ساده …
وقتی در گوشش آروم زمزمه می کردم : دوستت دارم ٫
نخودی می خندید و گوشمو لیس می زد .
شبا سرشو می ذاشت رو سینمو صدای قلبمو گوش می داد .
من هم موهاشو نوازش میکردم .
عطر موهاش هیچوقت از یادم نمیره .
شبای زمستون آغوشش از هر جایی گرم تر بود .
دوست داشت وقتی بغلش می کردم فشارش بدم ٫
لباشو می ذاشت روی بازوم و می مکید٫
جاش که قرمز می شد می گفت :
هر وقت دلت برام تنگ شد٫ اینجا رو بوس کن .
منم روزی صد بار بازومو بوس می کردم .
تا یک هفته جاش می موند .
معاشقه من و اون همیشه طولانی بود .
تموم زندگیمون معاشقه بود .
نقطه نقطه بدنش برام تازه گی داشت .
همیشه بعد از اینکه کلی برام میرقصید و خسته می شد ٫
میومد و روی پام میشست .
سینه هاش آروم بالا و پایین می رفت .
دستمو می گرفت و می ذاشت روی قلبش ٫
می گفت : میدونی قلبم چی می گه ؟
می گفتم : نه
می گفت : میگه لاو لاو ٫ لاو لاو …
بعد می خندید . می خندید ….
منم اشک تو چشام جمع می شد .
اندامش اونقدر متناسب بود که هر دختری حسرتشو بخوره .
وقتی لخت جلوم وامیستاد ٫ صدای قلبمو می شنیدم .
با شیطنت نگام می کرد .
پستی و بلندی های بدنش بی نظیر بود .
مثل مجسمه مرمر ونوس .
تا نزدیکش می شدم از دستم فرار می کرد .
مثل بچه ها .
قایم می شد ٫ جیغ می زد ٫ می پرید ٫ می خندید …
وقتی می گرفتمش گازم می گرفت .
بعد یهو آروم می شد .
به چشام نگاه می کرد .
اصلا حالی به حالیم می کرد .
دیوونه دیوونه …
چشاشو می بست و لباشو میاورد جلو .
لباش همیشه شیرین بود .
مثل عسل …
بیشتر شبا تا صبح بیدار بودم .
نمی خواستم این فرصت ها رو از دست بدم .
می خواستم فقط نگاش کنم .
هیچ چیزبرام مهم نبود .
فقط اون …
من می دونستم (( بهار )) سرطان داره .
خودش نمی دونست .
نمی خواستم شادیشو ازش بگیرم .
تا اینکه بلاخره بعد از یکسال سرطان علایم خودشو نشون داد .
بهار پژمرد .
هیچکس حال منو نمی فهمید .
دو هفته کنارش بودم و اشک می ریختم .
یه روز صبح از خواب بیدار شد ٫
دستموگرفت ٫
آروم برد روی قلبش ٫
گفت : می دونی قلبم چی می گه؟
بعد چشاشو بست.
تنش سرد بود .
دستمو روی سینه اش فشار دادم .
هیچ تپشی نبود .
داد زدم : خدا …
بهارمرده بود .
من هیچی نفهمیدم .
ولو شدم رو زمین .
هیچی نفهمیدم .
هیچکس نمی فهمه من چی میگم .
هنوز صدای خنده هاش تو گوشم می پیچه ٫
هنوزم اشک توی چشام جمع می شه ٫
هنوزم دیوونه ام.
" تـــو " تکـرار نـمی شوی این
مــــنمـ ....
که وابســـته تر مـی شــوم....
ارسالها: 484
#126
Posted: 10 Jun 2012 18:50
شما برنده هشتاد و شش هزار و چهار صد دلار جایزه روزانه شده اید؟
سفره هفت سین
شامپو رفع سفیدی مو شامپو رفع سفیدی مو
بیش از 15 سال جوان شوید
با این شامپو دیگر نیازی به رنگ مو ندارید کفش پاشنه مخفی مردانه
7 سانتیمتر بلندتر شوید
کفش تمام چرم شیک و راحت
X
تبلیغات در بلاگ اسکای
جمعه 5 خرداد ماه سال 1391
شما برنده هشتاد و شش هزار و چهار صد دلار جایزه روزانه شده اید؟
تصور کن برنده یک مسابقه شدی و جایزه ات اینه که بانک هر روز صبح یک حساب برات باز می کنه و توش هشتاد و شش هزار و چهار صد دلار پول می گذاره. ولی دو تا شرط داره.
یکی اینکه همه پول رو باید تا شب خرج کنی، وگرنه هر چی اضافه بیاد ازت پس می گیرند. نمی تونی تقلب کنی و یا اضافهٔ پول رو به حساب دیگه ای منتقل کنی. هر روز صبح بانک برات یک حساب جدید با همون موجودی باز می کنه.
شرط بعدی اینه که بانک می تونه هر وقت بخواد بدون اطلاع قبلی حسابو ببنده و بگه جایزه تموم شد.
حالا بگو چه طوری عمل می کنی؟
او زمان زیادی برای پاسخ به این سوال نیاز نداشت و سریعا ...
همه ما این حساب جادویی رو در اختیار داریم ؛ "زمان". این حساب با ثانیه ها پر می شه. هر روز که از خواب بیدار می شیم، هشتاد و شش هزار و چهار صد ثانیه به ما جایزه میدن و شب که می خوابیم مقداری رو که مصرف نکردیم نمی تونیم به روز بعد منتقل کنیم. لحظه هایی که زندگی نکردیم از دستمون رفته. دیروز ناپدید شده. هر روز صبح جادو می شه و هشتاد و شش هزار و چهار صد ثانیه به ما می دن. یادت باشه که من و تو فعلا از این نعمت برخورداریم ولی بانک می تونه هر وقت بخواد حسابو بدون اطلاع قبلی ببنده. ما به جای استفاده از موجودیمون نشستیم بحث و جدل می کنیم و غصه می خوریم. بیا از زمانی که برامون باقی مونده لذت ببریم. ازت تمنا می کنم.
این کاربر به دلیل تخلف در قوانین انجمن بن شد
(پرنس و پرنسس)
ارسالها: 484
#127
Posted: 11 Jun 2012 02:46
درخت مشکلات
نجار، یک روز کاری دیگر را هم به پایان برد . آخر هفته بود و تصمیم گرفت دوستی را برای صرف نوشیدنی به خانه اش دعوت کند.موقعی که نجار و دوستش به خانه رسیدند.قبل از ورود ، نجار چند دقیقه در سکوت جلو درختی در باغچه ایستاد .....
عد با دو دستش ، شاخه های درخت را گرفت .چهره اش بی درنگ تغییر کرد.خندان وارد خانه شد، همسر و فرزندانش به استقبالش آمدند ، برای فرزندانش قصه گفت ، و بعد با دوستش به ایوان رفتند تا نوشیدنی بنوشند .از آنجا می توانستند درخت را ببینند . دوستش دیگر نتوانست جلو کنجکاوی اش را بگیرد، و دلیل رفتار نجار را پرسید.نجار گفت :
-(( آه این درخت مشکلات من است . موقع کار ، مشکلات فراوانی پیش می آید ، اما این مشکلات مال من است و ربطی به همسر و فرزندانم ندارد. وقتی به خانه می رسم ، مشکلاتم را به شاخه های آن درخت می آویزم . روز بعد ، وقتی می خواهم سر کار بروم ، دوباره آنها را از روی شاخه بر می دارم .جالب این است که وقتی صبح به سراغ درخت می روم تا مشکلاتم را بردارم ، خیلی از مشکلات ،
دیگر آنجا نیستند ، و بقیه هم خیلی سبکتر شده اند .))
داستان کوتاه : ماست مالی
هنگام عروسی محمدرضا شاه پهلوی و زن مصری اش فوزیه در سال 1317 خورشیدی چون مقرر بود میهمانان مصری و همراهان عروس به وسیلۀ راه آهن جنوب به تهران وارد شوند از طرف دربار و شهربانی دستور اکید صادر شده بود که دیوارهای تمام دهات طول راه و خانه های دهقانی مجاور خط آهن را سفید کنند.
در یکی از دهات چون گچ در دسترس نبود بخشدار دستور می دهد که با کشک و ماست که در آن ده فراوان بوده دیوارها را موقتاً سفید نمایند، و به این منظور با پولی که از کدخدای ده می گیرند و با خرید مقدار زیادی ماست کلیۀ دیوارها را ماست مالی کردند.
قدمت ریشۀ تاریخی این اصطلاح ( ماست مالی) ازشصت سال نمی گذرد، و ماجرای این ماست مالی مدت ها موضوع اصلی شوخی های محافل و مجالس بود . حکیم ارد بزرگ می گوید : (فرمانروایان تنها پاسخگوی زمان حال خویش نیستند آنها به گذشتگان و آیندگان نیز پاسخگویند) .
به یقین الان همه خوانندگان این حکایت در ذهنشان این سئول نقش می بندد که محمدرضا پهلوی و پدرش رضا شاه که در آن زمان زنده بود در بهبه جنگ جهانی دوم و آن همه خطر که ایران را تهدید می کرد چون سه سال بعد از تاریخ این ازدواج ، نیروهای متفقین به ایران حمله نمودند چطور ذهنشان درگیر این حاشیه های خنده آور بوده است کاش در پی تجهیز قشون و سرباز بودند به جای رنگ و لعاب ...
این کاربر به دلیل تخلف در قوانین انجمن بن شد
(پرنس و پرنسس)
ارسالها: 484
#128
Posted: 11 Jun 2012 02:59
داستان کوتاه : بیچاره مردمی که قهرمان ندارند
ستادمون امروز در آخر کلاس ، برای جمع بندی حرفاش گفت : به قول گالیله:بیچاره مردمی که نیاز به قهرمان دارند !
هدی که یکی از همکلاسی های باهوش کلاسمونه هم تند و سریع گفت : بیچاره مردمی که قهرمان ندارند !
آقای دکتر ... با بی تفاوتی گفت : خانم محبی ! این نظر شخصی شماست !! و خواست از کلاس بره بیرون که هدی گفت : این جمله من نیست ، این جمله حکیم ارد بزرگ در کتاب سرخ است
استادمون هم گفت : من نه نظریه قاره کهن حکیم و نه کهکشان اندیشه و نه حتی جملاتش را قبول ندارم ... و هدی هم گفت : این نظر شخصی شماست !
استاد بد اخلاقمون آتیش گرفت : وایساد و با صورت و گوش های سرخ ، نیم ساعت هر چی فحش و دری وری به دهنش می رسید به حکیم ارد بزرگ داد !
من هم که عاشق افکار ارد بزرگم داغون شدم چند بار دستم رو بردم بالا که به استاد بگم بابا ول کنین چرا بحث رو شخصی کردین ! چرا بجای استدلال نظری ، فحش میدین ؟! اما آقای به اصطلاح دکتر بی ادب نزاشت حرفمو بزنم ...
وقتی که در کلاس رو محکم کوبید و رفت همکلاسی ها دور صندلی هدی که اشک دور چشای قشنگش جمع شده بود رو گرفتن و می گفتن انتقام ما رو از این مردک گرفتی ! دم حکیم گرم !!! یکی از پسرای کلاس گفت : ارزش قهرمان رو الان می فهمیم دو ترمه این جناب استاد پدر هممون رو در آورده اما امروز پدر خودش درآمد چون ما قهرمانی مثل خانم محبی داشتیم . هدی خندش گرفت جالب بود چشماش پر اشک اما لبهاش می خندید ...
آره به قول حکیم ارد بزرگ :
بیچاره مردمی که قهرمان ندارند .
این کاربر به دلیل تخلف در قوانین انجمن بن شد
(پرنس و پرنسس)
ارسالها: 484
#129
Posted: 11 Jun 2012 03:13
داستان کوتاه : تفسیرهای خاخام
خاخامی در میان مردم محبوبیت زیادی داشت ، همه مسحور گفته هایش می شدند . همه به جز اسحاق که همیشه با تفسیرهای خاخام مخالفت می کرد و اشتباهات او را به یادش می آورد . بقیه از اسحاق به خشم می آمدند ، اما کاری از دستشان بر نمی آمد .
روزی اسحاق در گذشت . در مراسم خاکسپاری ، مردم متوجه شدند که خاخام به شدت اندوهگین است.
یکی گفت : چرا اینقدر ناراحتید ؟ او که همیشه از شما انتقاد می کرد !
خاخام پاسخ داد : من برای دوستی که اکنون در بهشت است ناراحت نیستم . برای خودم ناراحتم .وقتی همه به من احترام می گذاشتند ، او با من مبارزه می کرد و مجبور بودم پیشرفت کنم .حالا رفته ، شاید از رشد باز بمانم .
عاشق بر نمی گردد!
دختری به کورش کبیر گفت: من عاشق شما هستم. کورش به او گفت: لیاقت تو برادر من است که از من زیبا تر است و پشت سرت ایستاده است.
دختر برگشت و کسی را پشت سر خود ندید. کورش به او گفت اگر عاشق بودی، پشت سرت را نگاه نمی‌‌کردی.
این کاربر به دلیل تخلف در قوانین انجمن بن شد
(پرنس و پرنسس)
ارسالها: 484
#130
Posted: 11 Jun 2012 03:13
بزرگترین حکمت
روزی استادی در کنار دریا راه می رفت که نوجوانی نزد او آمد و گفت:
«استاد! می شود در یک جمله به من بگویید بزرگترین حکمت چیست »
استاد از نوجوان خواست وارد آب بشود.
نوجوان این کار را کرد.
استاد با حرکتی سریع، سر نوجوان را زیر آب برد و همان جا نگه داشت،
طوری که نوجوان شروع به دست و پا زدن کرد.
استاد نوجوان وحشت زده از آب بیرون آمد و با تمام قدرتش نفس کشید.
او که از کار استاد عصبانی شده بود، با اعتراض گفت:
« استاد ! من از شما درباره حکمت سؤال می کنم و شما می خواهید مرا خفه کنید »
استاد دستی به نوازش به سر او کشید و گفت:
«فرزندم! حکمت همان نفس عمیقی است که کشیدی تا زنده بمانی.
هر وقت معنی آن نفس حیات بخش را فهمیدی، معنی حکمت را هم می فهمی!»
داستان کوتاه : دریاها نماد فروتنی
سوم مهرماه است دوباره مدارس باز شده و بچه ها رو می بینم که با شور اشتیاق به طرف مدرسه هاشون می دوند یاد زمان تحصیلم می افتم زمانی که در مدرسه پروین اعتصامی درس می خوندم . یه معلمی داشتیم به اسم خانم کیانی اسم کوچیکش یادم نیست .
یه روز دیر رسیدم سر کلاس ، ترس و وحشت اینکه خانم کیانی چه برخوردی باهام می کنه سرتاپای وجودم رو فرا گرفته بود لرزان رفتم طرف در کلاس یه لحظه حس کردم خانم منو دید اما بعدش دیدم نشسته روی صندلیش و سرش هم پایینه و همانطور درس میگه
اجازه گرفتم
خانم سرش رو بلند نکرد و همان طور گفت : بنشین عزیزم
بعد از نشستن هم به صورتم نگاه نکرد
به مرور فهمیدم او هیچوقت تمایل نداره بچه ها رو در حالت ضعف و ترس ببینه
نمیخواد کسی احساس بدی داشته باشه
و اینکارش برعکس رفتار خیلی های دیگه بود که فقط منتظر نابود کردن شخصیت آدم ها هستند .
کتاب سرخ رو باز می کنم می بینم عشقم ، حکیم ارد بزرگ فرموده اند : "دریاها نماد فروتنی هستند . در نهاد خود کوه هایی بلندتر از خشکی دارند ولی هیچ گاه آن را به رخ ما نمی کشند" .
به نظرم خانم کیانی یکی از همین دریاهاست .
این کاربر به دلیل تخلف در قوانین انجمن بن شد
(پرنس و پرنسس)
صفحه 13 از 100