ارسالها: 3620
#1
Posted: 10 Jun 2011 16:00
هر نوع مطلب در مورد رشته های مختلف ورزشی که بخاطر کوتاه بودن تعداد پستهاش نمیشه واسشون یه تاپیک مستقل ایجاد کرد و میتونید تواین تاپیک بزارید
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#2
Posted: 11 Jun 2011 07:25
برنامه تمرینی برای افزایش قوای جسمانی در کوهنوردی
می خواهید مک کینلی را صعود کنید؟"
زمان آن فرا رسیده است که در برابر وسوسه "انجام یک کار با ارزش" یا فقط بر روی صندلی بنشینید و درباره کوهنوردی دیگران مطلبی بخوانید یا خود دست بکار شوید و کاری انجام دهید. مک کینلی (یا دنالی) طی ۹۰ سال گذشته توجه زیادی را به خود جلب نموده است. با خواندن گزارشهای صعود این کوه سترگ و دیدن تصاویر زیبای آن تعجبی ندارد که خواهان صعود آن شوید. براستی این کوه آنقدر جذاب است که ارزش تلاش برای صعود را دارد.
بر خلاف آنچه برخی می گویند صعود آن به هیچ وجه یک صعود آسان ولی طولانی نیست؛ حتی از ساده ترین مسیر آن یعنی تیغه غربی.
برای بسیاری از کوهنوردان، چه آنها که تجربه ارتفاعات را دارند و چه آنها که ندارند، صعود مک کینلی سخت ترین فعالیت جسمانی بوده است که انجام داده اند. برای داشتن یک تجربه لذت بخش از صعود، آماده سازی جسمانی برای آن الزامی است. مک کینلی بردباری و قدرت شما را به حد اعلا به آزمایش میگذارد. برخی کوهنوردان به شما خواهند گفت که در صعود به این کوه هوای خوبی داشته اند، ارتفاع تاثیر آنچنانی بر آنها نداشته است، و بطور کلی مشکل جدی نداشته اند. آنها خوش شانس بوده اند. طی چند مرتبه ای که به عنوان راهنما یا بطور عادی به این کوه رفته ام، حتی نمی توانم دو برنامه را نام ببرم که مشابه یکدیگر بوده باشند. صعودهایی داشته ام که مشکلات ناچیزی داشته اند، و در عین حال در همان فصل "چهره جهنمی دنالی" را به چشم دیده ام. این کوه را دست کم نگیرید.
یکی از معمولترین سوالاتی که از من به عنوان مربی کوهنوردی می شود این است که "چگونه باید برای صعود دنالی تمرین کرد؟" از آنجا که هر فرد فرصت، اراده، توانایی روحی و جسمی، و اهداف و انگیزه های منحصر به خود را دارد، نمی توان برای این سوال پاسخ واحدی را ذکر نمود. اما برای کمک به مشتریانم میتوانم پیشنهاداتی بدهم که چگونه برای مقابله با دشواری های این صعود خود را آماده سازند. گمان کنم بتوانید به عنوان نقطه شروع از آن بهره ببرید. آن را با شرایط خود سازگار کنید،اما از یاد نبرید که هدف غایی شما باید رسیدن به حداکثر توانایی جسمی تان باشد.
این برنامه آماده سازی جسمانی برای کسانی طراحی شده است که قصد دارند مک کینلی یا قله ای شبیه به آن را صعود نمایند. باید از نظر سلامتی در وضعیت مناسبی باشید و یا حداقل پزشکتان اجازه صعود چنین قله ای را به شما بدهد. در این برنامه همچنین فرض شده است که شما به طور منظم تمرین نمی کنید و همچنین در اطرافتان کوهستان مرتفعی وجود ندارد. البته هر چقدر از نظر آمادگی جسمانی وضعیت بهتری داشته باشید این برنامه کمتر بر روال عادی زندگی شما تاثیر می گذارد. اما صرف نظر از اینکه چطور این برنامه را با توجه به وضعیت خود تغییر می دهید، هدف آن یعنی افزایش تدریجی استقامت و قدرت را از یاد نبرید. ممکن است این برنامه برای شما بسیار آسان باشد. در آن صورت زمان تمرینات را بالا ببرید یا آن را به نوعی تغییر دهید که انرژی بیشتری صرف کنید. برای برخی دیگر ممکن است این برنامه سنگین باشد. در آن صورت هر روز فقط یکی از تمرینات قدرتی یا استقامتی را انجام دهید. در هر حال بعد از آنکه خوب درگیر این برنامه شدید، آن را نیمه کاره رها نکنید! برای آنکه برای این صعود آماده شوید باید زمان زیادی را اختصاص دهید.
اهداف این برنامه تمرینی
در انتهای این برنامه تمرینی
▪ باید بتوانید ۶ الی ۸ ساعت در روز شیبی متوسط و پوشیده از برف و یخ را صعود کنید، کوله ای تا ۲۳ کیلوگرم را حمل کنید، و سورتمهای تا ۴۵ کیلو گرم را نیز همزمان بکشید.
▪ باید انرژی از دست رفته خود را طی ۸ تا ۱۲ ساعت استراحت باز یابید تا بتوانید یک روز سخت دیگر (چنان که گفته شد) را بگذرانید.
▪ باید از نظر جسمی و روحی توانایی کوهنوردی برای مدت زمان کمی بیشتر از این را نیز داشته باشید، زیرا گاه برای زنده ماندن به آن نیاز دارید.
برنامه:
۶ ماه قبل از شروع برنامه:
در این ماه خود را به تمرین عادت دهید.
در انتهای این ماه از نظر فیزیکی باید به حدی از آمادگی برسید که بدنتان بعد از یک روز تمرین دچار کوفتگی نشود. اگر تمرینات را بطور منظم انجام نداده اید باید به خودتان نهیب بزنید. (توجه: لازم نیست آن قدرها یکدنده باشید. تمرینات خود را مفرح سازید. طوری تمرین کنید که تکرار آن در روز بعد برایتان راحت باشد.
تمریناتی را انجام دهید که از انجام آن لذت ببرید و به مکانهای جدید بروید. خلاقیت به خرج دهید. فکر نکنید که آنها را باید با حداکثر تلاش به انجام برسانید. در آینده نزدیک برای آن وقت زیادی خواهید داشت.)
در این ماه، ۴ روز در هفته تمرین کنید، یک یا دو روز استراحت کنید و در صورتیکه هنوز سرحالید، یک روز به ورزشهای مفرح بپردازید (مانند یخ نوردی یا سنگ نوردی، دوچرخه سواری، اسکی، اسکیت، و غیره ). سعی کنید کسانی را پیدا کنید تا با شما تمرین کنند. آنها می توانند انگیزه شما را برای انجام تمرینات طبق برنامه زیاد کنند. وقتی کسی قرار باشد با شما در آن روز تمرین کند نمی توان براحتی از زیر تمرین شانه خالی کرد.
در این ماه تاکیدتان بر تمرینات هوازی باشد. باید تحمل و استقامت مصرف انرژی طی چندین ساعت متوالی و برای روزها از پی هم را داشته باشید. در این ماه حداقل ۲ ساعت در هفته (هر جلسه نیم ساعت) به تمرینات هوازی بپردازید. برای این منظور در طی زمان ذکر شده بطور مداوم تمرین کنید. معمولترین تمرین هوازی دویدن است اما دوچرخه سواری، شنا، اسکی استقامت (cross country) و کوهپیمایی نیز مناسبند. اگر انجام یکی از آنها برایتان خسته کننده شده است آن را با یک نوع تمرین دیگر جایگزین کنید. سر دبیر و رئیس راهنمای من هر دو علاقه زیادی به دوچرخه سواری دارند و معتقدند دوچرخه سواری کوهستان و جاده برای تقویت توان هوازی و همچنین عضلات بسیار مفیدند. هدف تمرینات در این ماه آن است که تعداد ضربان قلبتان بعد از نیم ساعت تمرین بین ۳۰ تا ۴۰ بار بیشتر از تعداد ضربان زمان استراحتتان باشد. برخی از متخصصان علم تمرین به آن سرعتی می گویند که بتوانید "مکالمه ای" را حین تمرین انجام دهید بدون اینکه به نفس نفس بیافتید. ممکن است اوایل نتوانید با این شدت ضربان قلبتان صحبت بکنید، اما به تدریج و با تمرین مداوم توان آن را بدست می آورید.
در این ماه به آرامی تمرینات قدرتی را نیز در برنامه تان بگنجانید. باید عضلات پشت، شانه، دست، و شکمتان را تقویت کنید. عضلات پا با تمرینات هوازی تقویت می شوند،اما اگر بیش از حد به خود فشار نمی آورید می توانید تمرینات قدرتی پا را هم به آنها اضافه کنید. مواظب باشید بیش از حد به خود فشار نیاورید، زیرا ممکن است انگیزه برای تمرین را از دست بدهید. تمرینات قدرتی باید ۳ بار در هفته انجام گیرند (در کنار تمرینات هوازی!). مجبور نیستید به باشگاه بدنسازی بروید. نمونه برنامه زیر را می توانید در خانه هم انجام دهید:
▪ یک ست دراز و نشست -- به هر تعداد که می توانید
▪سه ست بارفیکس-- تا حداکثر ۱۵ بار در هر ست
▪ سه ست شنا روی دست به هر تعداد که می توانید – تا حداکثر ۴۰ بار در هر ست
چنانچه وزنه داشته باشید می توانید اینها را هم اضافه کنید:
▪ سه ست تمرین پارو با وزنه ای که قادر باشید ۱۰ تا ۱۵ بار در هر ست حرکت را اجرا کنید – اما نه بیشتر از ۱۵ بار
▪سه ست تمرین پرس سینه با وزنه ای که قادر باشید ۸ تا ۱۰ بار د رهر ست آن را اجرا کنید – اما نه بیشتر از ۱۰ بار
انتخاب وزنه مناسب به این شکل انجام می گیرد که در حرکتهای آخر آخرین ست باید در عضلات احساس خستگی کنید و آخرین حرکت در واقع آخرین باری باشد که بتوانید آن حرکت را انجام دهید.
در این مراحل اولیه نگذارید تمرینات قدرتی وقت زیادی از شما بگیرند یا شما را دلزده کنند.
نمونه یک هفته تمرین در این ماه:
▪ دوشنبه: با "سرعت مکالمه" به مدت ۳۰ دقیقه بدوید. سعی کنید نایستید اما اگر مجبور شدید تند راه بروید. تمرینات قدرتی با ترکیبی از دراز نشست، بارفیکس و شنا.
▪ سه شنبه: دو چرخه سواری (یا یک تمرین هوازی جایگزین) به مدت ۳۰ دقیقه یا بیشتر.
سعی کنید به جایی متفاوت از تمرین روز دوشنبه بروید. تمرین قدرتی در این روز ندارید.
▪ چهار شنبه: امروز تمرینات قدرتی. شاید بتوانید چند تایی به تعداد حرکاتتان بیافزایید. روز استراحت تمرینات هوازی.
▪ پنجشنبه: همانند روز دوشنبه ۳۰ دقیقه بدوید. این بار نیز مسیر متفاوتی پیدا کنید. رفتن به طبیعت می تواند بسیار لذت بخش باشد. تمرین قدرتی ندارید.
▪جمعه: اسکی استقامت (یا یک تمرین هوازی جایگزین) به مدت ۳۰ دقیقه یا بیشتر. تمرینات قدرتی دوشنبه را تکرار کنید.
▪ شنبه: روز استراحت یا انجام ورزشهای مفرح.
▪ یک شنبه: روز استراحت.
میزان مصرف انرژی در برخی از تمرینات هوازی مانند دوچرخه سواری کمتر از مصرف انرژی در هنگام دویدن در همان مدت زمان است. در این حالت باید وضعیت خود را زیر نظر گرفته و متناسب با آن شدت یا زمان تمرین را بیشتر کنید.
پیشنهاد می کنم حتما قبل از شروع فعالیت شدید تمرینی مدتی را به گرم کردن بدنتان اختصاص دهید. تمرینات کششی برای آماده سازی عضلات برای تمرینات سختتر و جلوگیری از آسیب دیدگی می تواند مفید باشد.
همچنین به مقدار زیادی آب بنوشید.بدنتان به آب زیادی برای انجام تمرینات نیاز دارد. از طرف دیگر باعث می شود بدنتان به پرنوشی (آشامیدن مقادیر زیادی آب) عادت کند. در دنالی باید بسیار آب بنوشید (حداقل سه تا چهار لیتر در روز) و بدنتان از حالا باید به مقادیر زیاد آب عادت کند. این موضوع به ضرب المثلی در دنالی تبدیل شده است؛ "فراوان و کم رنگ" که اشاره دارد به نوع ادرار. هم اکنون نوشیدن ۲ تا ۳ لیتر آب در روز را توصیه می کنم. (توجه: کسانی که بیماری کلیوی دارند در باره مقدار مناسب با پزشک خود مشورت کنند.)
.
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#3
Posted: 11 Jun 2011 07:25
کوهنوردان جوان حتما بخوانند؛ ״بیماری های ارتفاع״ صخره های نامرئی قله ها
این روزها کوهنوردی به یکی از رشته های مورد علاقه و در دسترس جوانان تبدیل شده است و چون در اغلب نقاط ایران رشته کوه هایی برای صعود وجود دارد،بیشتر جوانان تعطیلات آخر هفته خود را به صورت گروهی یا انفرادی در دامنه کوهها سپری می کنند. در این بین تعدادی نیز کوهنوردی را به طور جدی و حرفه ای دنبال می کنند.
کوهنوردی یکی از رشته های پرهیجان و در عین حال پرمخاطره است. همچنین از جمله رشته هایی است که ورزشکار در آن در یک قدمی مرگ قرار دارد، چنانچه در سال گذشته رشته کوه های هیمالیا جان ״محمد اوراز״ و در سال جاری جان ״داوود خادم״ را گرفت. اما غیر از سقوط و یا ریزش بهمن که گاهی منجر به مرگ می شود ، تغییر ارتفاع نیز بیماریهایی به دنبال دارد.
به همین منظور نخستین کنگره بین المللی پزشکی ارتفاع با همکاری فدراسیون پزشکی – ورزشی و فدراسیون کوهنوردی کشور برگزار شد.
مهندس ״احمد شیرمحمد״، نایب رییس فدراسیون کوهنوردی هدف از برگزاری این کنگره بین المللی را آشنایی پزشکان با بیماری های ارتفاع و آگاهی آنان از علم روز دنیا در این زمینه بیان می کند و می گوید: در این کنگره تعدادی از کارشناسان اتحادیه بین المللی کوهنوردی کمیسیون پزشکی (UIAA ) و کارشناسان داخلی مقالات خود را درباره بیماری های ناشی از ارتفاع ارائه می کنند که می تواند به پزشکان و کوهنوردان ایرانی کمک شایانی در جهت پیشگیری و درمان داشته باشد.
حدود 200 نفر از پزشکان و کوهنوردان و کارشناسانی از کشورهای ژاپن ، سوئیس ، انگلستان ، نپال و آلمان در این کنگره بین المللی حضور داشتند.
دکتر ״حمید مساعدیان״، دبیر کمیته پزشکی فدراسیون کوهنوردی ایران ضمن مثبت ارزیابی کردن این کنگره می گوید: سلامت بسیاری از جوانان و کوهنوردان به دلایل مختلف در ارتفاعات به خطر می افتد بنابراین چنین کنگره ها و همایش هایی برای تبادل نظر بین پزشکان لازم است تا توانایی آنها را در پیشگیری و درمان این بیماری ها افزایش دهد.
او اظهار امیدواری می کند که این کنگره درسالهای بعد نیز ادامه داشته باشد .
همراه هر تیم ملی کوهنوردی که برای صعود به یکی از قله های مرتفع دنیا اقدام می کند یک پزشک نیز اعزام می شود.
دکتر ״محمد پیوندی״، عضو تیم ملی می گوید: برای کوهنوردان در تغییر ارتفاع بیماری های زیادی ممکن است اتقاق بیفتد،از جمله مشکلات تغذیه ای ، ریوی و سردرد که حتی گاهی کوهنورد را از ادامه صعود باز می دارد.
وی در ادامه می گوید: برای بسیاری از کوهنوردان بویژه جوانانی که به صورت آماتور کوهنوردی می کنند هم هوایی (سازگاری بدن با ارتفاع جدید) لازم است و گاه تا رسیدن به هم هوایی مشکلاتی برای فرد پیش می آید.
دکتر ״محمود گودرزی״ نیز 3 سال است که عضو تیم ملی کوهنوردی است و تا کنون صعودهای زیادی به قله های مرتفع دنیا داشته است. او سال گذشته پزشک تیمی بود که ״محمد اوراز״ را در سانحه ای ازدست داد. دکتر گودرزی می گوید: آقای اوراز و جوان 19 ساله ای به نام ״مقبل هنرپژوه״ که با یکدیگر هم طناب بودند تنها فاصله کمی با فتح قله اسپانتیک از رشته کوه های هیمالیا که در پاکستان است داشتند که متأسفانه دچار بهمن زدگی شدند.
وی در ادامه می گوید: آنها چیزی درحدود 600 متر سقوط کردند و متاسفانه آقای اوراز جان خود را از دست داد اما به طور معجزه آسایی آقای هنرپژوه زنده ماند و من و گروه امداد اقدامات اولیه را برای نجات او انجام دادیم.
غیر از سوانحی از قبیل سقوط و بهمن زدگی (هیپوترمی) و سرمازدگی ، شایع ترین بیماری در ارتفاع که تقریباً بیش از 60 درصد کوهنوردان در ارتفاعات بالای 2500 متر دچار آن می شوندAMS است که در صورت بی توجهی منجر به خیز ریوی یا مغزی و در نهایت مرگ می شود.
AMS یا همان کوه گرفتگی هنگامی پیش می آید که افراد به طور یکباره به ارتفاعات بالای 2500 متر صعود کنند و سازگاری مناسب با آن ارتفاع را نداشته باشند. سردرد که بارزترین علامت آن است به همراه تهوع، استفراغ ، بی اشتهایی، ناتوانی در خواب، سستی وگیجی از نشانه های دیگر AMS هستند.
طبق تعریف انجمن بین المللی سردرد، سردرد ناشی از ارتفاع به سردردی گفته می شود که درمدت 24 ساعت پس از صعود یکباره به ارتفاع بالای 3000 متر حداقل با یکی از نشانه هایی که در ارتفاعات وجود دارد همراه باشد.
اما Silber و Sonnenberg معیارهای تشخیص جدیدی برای این سردرد ارایه دادند. طبق نظریه آنها پنج ویژگی در کنار هم باید وجود داشته باشد تا سردرد ناشی از ارتفاع شناخته شود. کوهنورد ظرف 24 ساعت یکباره تغییر ارتفاعی بالاتر از 2500 متر داشته باشد، تشدید سردرد کمتر از 24 ساعت طول بکشد، دو طرفه و مبهم و فشاری باشد، سرفه و فعالیت های بدنی آن را تشدید کند و فرد سابقه قبلی داشته باشد.
دکتر״فرزین حلبچی״ که مقاله ای در این زمینه داشت در این رابطه می گوید: برای بسیاری از کوهنوردان بویژه کوهنوردان جوانی که برای نخستین بار قصد صعود می کنند زمان خیلی مهم است. آنها اغلب اوقات بدون توجه به سردردهای خود صعود را ادامه می دهند که می تواند برای سلامتی آنها خطر آفرین باشد.
وی می افزاید: در ارتفاعات فشار اکسیژن کم است و هم هوایی برای کوهنوردان بویژه کسانی که مبتدی هستند مشکل می شود.
دکتر حلبچی معتقد است: در صورت بی توجهی به علایم AMS ممکن است کوهنورد به H.A.P.E ( خیز ریوی ناشی از ارتفاع) و H.
A.C.E (خیز مغزی ناشی از ارتفاع) دچار شود.
او زمینه ژنتیک را در ابتلا به AMS بسیار پررنگ می داند و می گوید: بر خلاف تصور عده ای آمادگی جسمانی و فیزیکی هیچ نقشی در این زمینه ندارد بلکه عامل ژنتیک و سابقه بیماری بسیار مهم تر است .
عضو کمیته آموزش و پژوهش فدراسیون پزشکی و ورزشی دو راه غیردارویی (توقف و استراحت تا بهبود) و دارویی (مصرف استازولید و ایپوپروفن) را از راههای پیشگیری از ابتلا به سردرد و AMS می داند.همچنین صعود در ساعات اولیه روز نیز ابتلا به AMS را کاهش می دهد.
سلامت کوهنوردان جوان در گرو تحقیقات پزشکان برای از بین بردن و پیشگیری بیماریهای ناشی از ارتفاع است که می تواند آنان را از خطرات ممکن حفظ کند.
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#4
Posted: 11 Jun 2011 07:26
چرا باید صخره نوردی کنیم؟
اولین چیزی که مردم در باره صخره نوردی به زبان می آورند این عبارت است:
"دیوانه شده ای؟ خیلی خطرناکه"
اما اجازه ندهید اینگونه اظهار نظرها روی شمایی که می خواهید صخره نوردی را شروع کنید تاثیر منفی گذاشته و ماءیوستان کند.اگر یکبار این کار را انجام دهید، خواهید فهمید که چرا عده ای به آن معتاد شده اند.
در این مقاله سعی داریم تا برخی از علل علاقه بیش از حد برخی را به این ورزش مهیج را بررسی کنیم.
● صخره نوردی هرگز خسته و کسل کننده نیست
راههای زیادی برای صعود وجود دارد و اگر در کشور محل زندگیتان به صخره ها و پرتگاه های زیادی دسترسی دارید، میتوانید بالا رفتن از دیواره های سنگی زیبایی را که مجموعه ای بی نظیر هستند تجربه کنید! برای دریافت بهتر این مساله سری به عکسهای موجود در اینترنت از صخره های بزرگ و زیبای دنیا بزنید.
● فعالیت بدنی بسیار
هر روزی که شما مشغول صعود هستید یک فرصت است تا تواناییها و مهارتتان را محک بزنید.
هربار باید خودتان راروی صخره ها به سمت جلو و بالا بکشید (بله، هر لحظه..
.دوباره و دوباره...)
در هر مرتبه باید راههای جدید و حتی سخت تر را پیدا و کشف کنید .
بسته به توانایی فیزیکی و ریسک پذیریتان میتوانید بفهمید که هیچ راهی آنقدر ها هم که فکر میکنید سخت و صعب العبور نیست.
● ماجراجویی و رهایی
اکثر صعودکنندگان حس خود را در هنگام صعود چیزی شبیه رهایی و آزادی مطلق در عین ماجراجویی تعبیر میکنند.
حسی که شما را قادر میسازد تا هر زمان و هر جا که میخواهید بالا بروید و به چیزهای بزرگی برسید!
● طبیعت زیبا و چشم انداز بی نظیر
هنگامی به دنبال کشف و پیدا کردن راههای جدید صعود هستید، بی تردید با صحنه های دلپذیر و زیبایی از طبیعت دست نخورده روبرو می شوید و بی آنکه بخواهید در حافظه تان ثبت می گردد. وقتی یکبار به قله برسید و در آن فضا تنفس کنید و در فضایی که شما را احاطه کرده بایستید نمیتوانید خاطره اش را فراموش کنید.منظره ای که بسیاری از مردم تجربه دیدنش را نداشته اند.
● صعود آسان
کفشهای مناسب و خوب برای صخره نوردی کلید اولیه برای صعود بیشتر و آسانتر است. به همراه داشتن یک کوله پشتی مناسب و استاندارد شما را برای کوهنوردی، صخره نوردی و این قبیل سفرهاست.
به این شکل که باید بتوانید مایحتاج چند روزه خود را در آن ذخیره کنید.
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#5
Posted: 11 Jun 2011 07:29
از نوشيدن آبهاي سرازير شده از كوه خودداري كنيد
رييس مركز سلامت محيط و كار وزارت بهداشت با اشاره به فرا رسيدن 13 فروردين روز طبيعت و خروج مردم از منازل گفت: هموطنان از مصرف آب آشاميدني خود اطمينان حاصل كرده و از نوشيدن هر نوع آبي كه از كوه سرازير مي‌شود حتي آب چشمه خودداري كنند.
دكتر علي اصغر فرشاد در گفت‌وگو با خبرنگار «بهداشت و درمان» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با بيان اين كه هر آب لوله‌كشي قابل آشاميدن نيست، خاطرنشان كرد: شهروندان آب مصرفي خود را به همراه برده و يا از آب جوشيده شده استفاده كنند.
وي ادامه داد: طبق آيين‌نامه ابلاغ شده مواد غذايي خوراكي و آشاميدني كليه مراكز تهيه و توزيع مواد غذايي موظفند بهداشت محيط، فردي، ابزار و حتي دستشويي و سرويسهاي بهداشتي را رعايت كنند تا هموطنان كمتر با مشكل رو برو شوند.
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#6
Posted: 11 Jun 2011 07:31
هشدار به كوهنوردان دماوند:مراقب «بيماري كوهستان» باشيد
قله دماوند به علت داشتن دو ويژگي خاص موجب بروز بيماري حاد كوهستان (AMS) در كوهنوردان مي‌شود.
دكتر وحيد ضيايي رييس مركز تحقيقات پزشكي - ورزشي دانشگاه علوم پزشكي تهران در مورد ويژگي‌هاي دماوند، به خبرنگار «بهداشت و درمان» خبرگزاري دانشجويان ايران واحد علوم پزشكي ايران گفت: عدم وجود قلل كوچك در اطراف دماوند، باعث مي‌شود كوهنورد حين صعود به يكباره تغيير ارتفاع زيادي را تحمل كند. در ضمن ويژگي آتشفشاني دماوند، باعث متصاعد شدن دائمي گاز سولفور در ارتفاعات اين قله مي‌شود.
وي ادامه داد: اين دو ويژگي باعث شيوع بيماري موسوم به «AMS» يا بيماري حاد كوهستان به ميزان 60 درصد در ميان كوهنوردان دماوند مي‌شود.
وي توضيح داد: «AMS» بيماري است كه با علايمي همچون سردرد، تهوع و احساس سرگيجه در كوهنوردان بروز مي‌كند و هر كوهنوردي، لااقل براي يكبار، اين علايم را حين صعود تجربه كرده است.
دكتر ضيايي براي پيشگيري از بروز « AMS» به كوهنورداني كه قصد صعود به دماوند را دارند توصيه كرد كه از چند هفته قبل، صعود به ارتفاعات كمتر از دماوند را آغاز كنند و هر بار اندكي ارتفاع خود را افزايش دهند. اين عمل كه «هم هوايي» نام دارد، باعث سازگاري بيشتر بدن كوهنورد با شرايط خاص ارتفاع مي‌شود.
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#7
Posted: 11 Jun 2011 07:31
بیماری حاد کوهستان :کوه گرفتگي
غير از افراد بومي که در مناطق با ارتفاع بالا زندگي مي کنند بسياري از افراد بخصوص در اين فصل ، جهت تفريح و يا ديگر فعاليتهاي ورزشي ، علاقه به صعود به ارتفاعات دارند . در اين قبيل کوه پيمايي ها بايد مراقب بيماري حاد کوهستان و يا کوه گرفتگي باشيد . از هر سه نفري که از ارتفاع پايين به ارتفاع متوسط حدود ۷۰۰۰ پا صعود مي کنند ، يک نفر مبتلا به اين بيماري مي شود . علت آن دقيقا‌ً مشخص نيست اما آن را به کاهش ميزان اکسيژن در ارتفاعات نسبت مي دهند . بيماري طي ۴ الي ۷۲ ساعت اول صعود ايجاد مي شود و شايعترين علامت آن سردرد است .
بهترين درمان آن کاهش سريع ارتفاع است و بدترين اشتباه بی توجهی به گرفتن علائم خفيف اوليه است چرا که منجر به عوارض بسيار خطرناک از جمله افزايش فشار مغزي مي شود .
براي پيشگيري از اين بيماري هنگام کوه پیمایی موارد زير را حتماً رعايت کنيد :
سرعت صعود شما حداکثر روزي ۳۰۰ متر باشد .
اگر مي خواهيد تنها يک روز به اين تفريخ بپردازيد بهتر است خيلي سريع صعود کرده و بلافاصله بعد از آن به ارتفاع پايين تر بيائيد . اين عمل بايد در کمتر از ۲۴ ساعت انجام شود .
اگر مي خواهيد مدتي را در ارتفاع بالا اقامت کنيد قبل از رسيدن به ارتفاع اصلي چند روزي را در ارتفاع پائين تر براي تطابق بدن با ارتفاع ، بسر بريد .
مصرف مايعات را افزايش دهيد و رژيم غذايي پرکربوهيدارت ( مواد قندي و نشاسته ) استفاده کنيد.
داروهايي نيز براي پيشگيري از اين بيماري وجود دارد که براي مصرف آنها حتماً با يک پزشک مشورت کنيد .
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#8
Posted: 11 Jun 2011 07:33
قدم برداشتن در كوهستان
صعود از كوه به راحتی قدم برداشتن در خیابانها نیست بهتر است با این سوال شروع كنیم می توان در كوهستان سر به هوا قدم برداشت؟ مسلما ً خیر.فرق عمده این است كه مسیرهای كوهستانی خیلی به ندرت دارای سطح صاف و هموار است و از این جهت شخص می باید قدمهای خود را كنترل و تنظیم كند.گامهای متعادل از خستگی زودرس جلوگیری و انرژی شما را حفظ می نماید در این نوع حركت هیچ وقت نباید پای را بر زمین سایید یا استخوانها و عضلات را بی جهت به حركت درآورد.حفظ تعادل باید به صورتی عملی شود كه در صورت احساس سستی زمین زیر پا بلافاصله خود را عقب كشیده و حركات بعدی بدن را تحت كنترل درآورد.اینجاست كه به اهمیت راه پیمایی صحیح در كوهستان واقف می گردیم.
● عوامل موثر در راه پیمایی :
انتخاب روش صحیح راهپیمائی به عوامل متعددی از جمله قدرت جسمی میزان بار مسافت و زمان در ارتباط است لذا برای راه پیمائی صحیح در مناطق گوناگون نمی توان به شرایطی واحد و یكسان دست یافت.
الف) سرعت راهپیمایی و تعیین درستی آن
توجه به دو قسمت از بدن كه كنترلهای جداگانه ای را بر روی اندام اعمال می نماید به ما كمك می كند تا به درستی سرعت قدم زدن خود پی ببریم.در درجه اول"قلب" زیرا هر كس به همان سرعتی می تواند حركت كند كه ضربان قلبش اجازه می دهد.
هنگامی كه قدم برداشتن مستلزم افزایش ضربان قلب باشد این امر نشان دهنده این واقعیت است كه سرعت راهپیمایی زیاد است در درجه دوم "ریه ها" چون شخص می تواند آن مقدار سرعت داشته باشد كه ریه هایش اجازه می دهد.مسلماً زمانی كه ریه ها با تلاش زیاد دنبال هوای تازه هستند می توان گفت كه سرعت زیاد است با وجود هر یك از این نشانه ها باید از سرعت خود بكاهیم.سرعت در خلال راهپیمایی متغیر است در شروع راهپیمایی مخصوصاً در صبحها بهتر است آهسته حركت نمائیم تا بدن به خواسته های ما آگاهی یافته و هماهنگی در بین اعضا مختلف از جمله چشم،پا،قلب و ریه ایجاد گردد.
ب) تنظیم سرعت و ذخیره كردن انرژی
در كوهپیمایی گامها باید به صورت موازی برداشته شود و ابتدا كف پا و سپس پاشنه پا بر روی زمین قرار گیرد.بنابراین نباید پنجه پا را از قسمت خارجی و یا ابتدا از پاشنه آن بر روی زمین قرار داد.
عضلات پا وظیفه به حركت درآوردن اهرمها و مفصل ها را بر عهده دارند.نه تحمل سنگینی و فشار حاصله از وزن بدن.بدین خاطر توجه به اندازه گامها و فاصله آن با زمین در راهپیمایی و كوه پیمایی بسیار موثر می باشد.
فاصله گامها از زمین نبایستی از قوزك پا بیشتر باشد چون در غیر این صورت عضلات در هنگام جابجایی و قدم برداشتن انرژی بیشتری مصرف نموده و زودتر خسته و ناتوان می گردند.دقت بر مسیر راهپیمایی از طریق چشم بسیار حائز اهمیت است و نمی تواند به صورت یك عادت و عمل عادی درآید.
ج) استراحت در زمان راهپیمایی
در طول ساعات اولیه روز وقتی كه هنوز بدن خسته نشده استراحتها باید كوتاه باشد و بهتر است در حال ایستاده با تكیه بر یك تنه درخت یا تخته سنگ كوله را از دوش برداشت وبادگیر به تن كرد و تنفس عمیق انجام شود و در طول ساعات بعدی راهپیمایی بدن نیازمند استراحت كاملتری است از نظر روانی بهتر است كه در بالای شیب استراحت شود نه در پایین آن،در مناطق مشرف به باد استراحت نشود چون وزش باد و هوای سرد به سرعت عضلات را می بندد.
● چگونگی حركت در راهپیمایی های طولانی
در كوهپیمایی و راهپیمایی های سنگین و طولانی سرعت یكنواخت – آهنگ ثابت و قدمهای متعادل ركن اساسی می باشد.می بایست میزان انرژی و مسافت را به یك نسبت تقسیم نمود چنانچه یك روش كوهپیمایی بسیار مهم را خواسته باشیم تعیین كنیم كه بر اساس آن سرعت تنظیم و انرژی ذخیره و به طور متعادل مصرف گردد آن روش قدم برداشتن توأم با استراحت است راهپیمایی در كوهستان همراه با صرف انرژی است لذا پا ششها احتیاج به یك زمان كوتاه استراحت در خلال حركت پیدا می كنند در قدم آهسته همان طور كه در هر گام یك لحظه مكث وجود دارد تعداد تنفس می باید با این جریان تطبیق داده شود.
در ارتفاعاتی كه هوا رقیق است ریه ها احتیاج به مكث و در ازا هر دو – سه یا پنج نفس یك قدم برداشته می شود.در ارتفاعات بالا كوهنوردان می باید آگاهانه تنفس عمیق و سریع و پشت سر هم بكشند.
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#9
Posted: 11 Jun 2011 07:35
چرا درجه‌ی «آسیب‌پذیری» در كوهستان‌ها بیشتر است؟
این نوشتار به بهانه‌ی شتاب گرفتن تاخت و تازهای انسانی بر رشته كوه البرز، آن هم به دلیل ظاهراً مقبول «توسعه» شكل گرفته و می‌كوشد تا پاره‌ای از مهمترین ریشه‌های ناپایداری، شكنندگی و آسیب‌پذیری بوم‌سازگان (اكوسیستم) های كوهستانی را فاش نماید؛ نوشتاری كه درصدد انتقال این زنهار به مسئولین امر است كه: «قرارداشتن در صدر كشورهای دچار ناپایداری محیطی، می‌تواند حتا غمناك‌تر از بودن در سیاهه‌ی سرزمین‌های فقیر و گرسنه باشد. زیرا با بکارگیری بسیاری تمهیدات اقتصادی و فرهنگی می‌توان برای برون‌رفت از فقر و گرسنگی راهی جست، امّا چه بسا كه پیامدهای ناپایداری محیطی آنچنان برگشت‌ناپذیر باشند كه گستره‌های وسیعی از زمین را برای همیشه از حیات تهی كنند. به سخنی دیگر، اگر باور داریم که وزن مسایل زیست‌محیطی در شكل‌دهی به معادلات جهان امروز، چنان افزایش یافته که به هیچ وجه نمی‌توان آن را نادیده گرفت، باید سنگینی این وزن را در زیست‌محیطِ ایران – از جمله در البرز مركزی - به دلیل ویژگی‌ها و موقعیت استثنایی جغرافیای زیستی آن و اثرش بر حیات ۱۳ میلیون از شهروندان استان تهران، بیش از پیش احساس کرد و باور داشت.»
از دیرباز، اثر فشارهای انسانی در كوهستان‌ها به نسبت دشت‌ها، مشهودتر و قابل‌لمس‌تر بوده‌است. مناطق كوهستانی در فرآیندهایی كه طی می‌كنند، نقش عمده‌ای در وضعیت طبیعی و اقتصادی مناطق غیركوهستانی و كم‌ارتفاع برعهده دارند؛ فشار بیش از حد انسان روی بوم‌سازگان‌های كوهستانی (قطع بی‌رویه‌ی درختان، شخم غیرمجاز شیب‌ها، جاده‌سازی، معدن‌كاوی و …)، منجر به از بین‌رفتن خاك و كاهش توان بوم‌شناختی منطقه شده و بروز رخدادهایی طبیعی، نظیر سیل یا بهمن را با ابعادی حجیم‌تر و در فواصلی كوتاه‌مدّت‌تر تسریع می‌بخشد؛ رخدادی كه خود، زمینه‌ی تخریب بوم‌سازگان‌ها را به اشكال مختلفی نظیر جابجایی و ریزش خاك و سنگ، افزایش قدرت ویرانگری آب و تخریب جاده‌ها و دیگر سازه‌های انسان‌ساخت را در سطحی گسترده فراهم می‌آورد، به طوری كه وقتی جریان‌های آبی از كوهستان‌ها سرازیر شده و به دشت‌ها می‌رسند، همه جا را غرق‌كرده و به اقتصاد محلی خسارات جبران‌ناپذیری وارد می‌كنند.
از طرف دیگر، شسته‌شدن خاكهای حاصلخیزِ ارتفاعات و انتقال آنها به تالاب‌ها ودریاچه‌ها، درجه‌ی آسیب‌پذیری بوم‌سازگان در برابر پدیده‌ی سیل و تخریب محیط را افزایش می‌دهد؛ پدیده‌ای كه با ایجاد مناطق حفاظت‌شده، می‌توان امیدوار بود كه تا حدودی مانع از بروز آن شده یا حتا در مواردی به طور كامل مهار شود.
به هرحال، از دست‌رفتن بستر مناسب رویشی ناشی از شستشوی خاكهای حاصلخیزِ كوهستانی، امكان رویش را برای بسیاری از گونه‌های وحشی كه مولد شمارِ قابل توجهی از گونه‌های باارزش و مثمر هستند، تضعیف‌كرده یا برای همیشه از بین می‌برد.
بدین‌ترتیب، شاهد اُفت باروری و كارایی مراتع كوهستانی خواهیم بود. عقوبت طبیعی چنین رخدادِ پس‌رونده‌ای، تشدید فشار بر مراتع پایین‌دست و كم‌ارتفاع (از جمله بوم‌سازگان‌های دشتی و تالابی) خواهد بود؛ افزون بر آن، در جبران اراضی و دشت‌های از دست‌رفته‌ی كوهستانی، زمینهای شیب‌دار نیز مورد بهره‌برداری قرار گرفته و جریان خطرناك و غیرقابل برگشت جابجایی یا فرسایش شدید خاك نیز پدید آمده و شتاب می‌گیرد. فرآیند فرسایش نیز به سهم خود، نه تنها اراضی مرتفع كه مناطق پست را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. این مسأله علاوه بر افزایش احتمال سیل‌خیزی، سبب جابجایی محل تمركز دام‌ها به مناطق پایین‌دست‌تر شده كه به نوبه‌ی خود، مشكلات بیشتری را به‌ویژه از نظر مسایل بهداشتی و تأمین زیرساخت‌ها و سازه‌های زیربنایی بوجود می‌آورد. از دیگر علل شكنندگی زیستگاه‌های كوهستانی و آسیب‌پذیری آنها این است كه چون منشاءِ جریان‌های پایدار و پرآبی هستند و نظام (رژیم) آب‌شناختی بسیار خوبی برای زمینهای كشاورزی قسمت‌های پائین‌دست محسوب می‌شوند، لذا استفاده‌ی بی‌رویه از مراتع و فشار به پوشش‌گیاهی این مناطق برای دستیابی به مقاصد اقتصادی به وسیله انسان‌ها تعادل طبیعی منطقه را برهم زده و منجر به بروز پدیده‌هایی نظیر خشك‌شدن زمین‌ها، كاهش آب رودخانه‌های روستاهای واقع در زیر كوه‌ها، كاهش آب چشمه‌ها و تقلیل رطوبت هوا می‌شود.
درنتیجه‌ی خشكی حاصله نیز، موجودات این مناطق از بین‌رفته یا كاهش یافته (چرا كه در شرایط نامساعد اقلیمی و زیست‌محیطی، جمعیت‌های وحوش با سازوكاری خودتنظیمی، تولیدمثل خود را به‌شدت كاهش می‌دهند) و یا مهاجرت می‌كنند. برعكس حفاظت از این مناطق سبب بزرگتر‌شدن جمعیت وحوش می‌شود.
بر بنیاد آنچه نوشته آمد، به نظر می‌رسد، مهمترین عامل تعیین‌كننده در تداوم استفاده از اراضی حاشیه‌ای و كوهستانی اطراف منطقه‌ی حفاظت‌شده، رعایت آن دسته از اصول و ملاحظات بوم‌شناختی است كه بتواند تعادل ناپایدار و شكننده‌ی این مناطق را حفظ كند. زیرا ویژگی مهم و ذاتی این اراضی، به ویژه مناطق كوهستانی، بی‌ثباتی و ناپایداری تعادلِ حاكم بر آنهاست. بنابراین، اگر شیوه‌های بهره‌برداری از این اراضی مناسب انتخاب نشوند، چشم‌اندازها، پوشش گیاهی و خاك اراضی در ارتفاعات و دامنه‌های پر‌شیبِ آن، سریع‌تر از نواحی مساعد، فرسایش‌یافته و از بین می‌رود. از طرف دیگر، درصورت تخریب و فروسایی اراضی یاد‌شده، امكان احیاء، ترمیم و بازگردانی حاصلخیزی و باروری آنها نیز، بسیار مشكل‌تر از سایر نقاط بوده و گاه عملاً غیرممكن می‌نماید. چنین است كه مهار و توقف استفاده‌ی ناصحیح از اراضی كوهستانی از عمده‌ترین هدف‌های سازمان‌های غیردولتی ذیربط و برنامه‌های جهانی مربوطه، نظیر: برنامه‌ی انسان و كره‌ی مسكون به شمار می‌آید.
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#10
Posted: 11 Jun 2011 07:35
صخره نوردي، احتمال بروز دردهاي مفصلي را افزايش نمي‌دهد
مطالعاتي در آمريكا نشان داده است كه برخلاف تئوري‌هايي كه تاكنون مطرح شده، خطر استئوآرتريت (آرتروز) در صخره‌نوردان بيشتر از آنهايي نيست كه اين ورزش را انجام نمي‌دهند.
در تحقيقي كه محققان قبلا روي اين ورزشكاران انجام داده بودند، به اين نتيجه دست يافته بودند كه تغييرات استخواني در دست‌ها و انگشتان صخره‌نوردان ايجاد مي‌شود. آنها اين تغييرات را به علت فشارهاي طولاني مدت وارد بر دست‌هاي اين ورزشكاران ذكر كرده و عنوان كرده بودند در اين صخره‌نوردان كورتكس استخوان‌هاي دست ضخيم مي‌شود و تغييرات مفصلي بروز مي‌كند. محققان همچنين اظهار كرده بودند، طول مدت صخره‌نوردي و استيل اين ورزشكاران براي انجام اين ورزش مي‌تواند در روند استئوآرتريت موثر باشد. اخيرا محققي از دانشگاه تنسي در آمريكا با استفاده از راديوگرافي از دست‌ها، استئوآرتريت را درجه‌بندي كرده است.
اين محقق راديوگرافي 27 صخره‌نورد را با 35 نفر از افرادي كه اين ورزش را انجام نمي‌دادند، مقايسه كرد و نتيجه گرفت صخره‌نوردي باعث افزايش خطر آرتروز نمي‌شود. در مقايسه‌اي كه بين اين دو گروه انجام شده بود، هيچ تفاوتي بين ابتلا به استئوآرتريت در اين ورزشكاران و افرادي كه اين ورزش را انجام نمي‌دادند، وجود نداشت.
با توجه به اينكه رابطه بين افزايش فشار و كار بر مفاصل و استئوآرتريت شناخته شده است، محققان علت عدم افزايش استئوآرتريت را در صخره‌نوردان به اين صورت توجيه كردند كه فشار وارد بر مفاصل در صخره‌نوردي به آن حدي نيست كه بتواند باعث افزايش خطر استئوآرتريت در دست‌هاي اين ورزشكاران شود. علل ديگري هم براي آن ذكر كردند. مثلا گفتند شايد بروز استئو آرتريت در صخره‌نوردان به سن آنها بستگي داشته باشد. مثلا در افراد جوان‌تر با اينكه فشار بر مفاصل ممكن است بيش از حد باشد، استئوآرتريت كمتر از صخره‌نورداني است كه سن بالاتري دارند. از طرف ديگر، شايد محققان اين نكته را در نظر نگرفته باشند كه افرادي كه از ابتدا دست‌هاي ضعيفي دارند و در اثر چندين بار صخره‌نوردي دچار ناراحتي مي‌شوند، بيشتر مستعد ابتلا به استئوآرتريت هستند.
آنها خودشان به علت ناراحتي‌هاي ايجاد شده اين ورزش را كنار مي‌گذارند و شايد اين نتيجه‌گيري با اين فرض كمي زير سوال رود.
صخره‌نوردان به طور كلي داراي انگشتاني عريض‌تر و بزرگتر هستند كه علت آن رسوب عوامل استخواني بيشتر در سطح استخوان است كه به طور معمول در افراد عادي ديده نمي‌شود. همان‌طور كه مي‌دانيم، به محتواي استخواني انسان بعد از بلوغ اضافه نمي‌شود؛ اما در صخره‌نورداني كه اين ورزش را در دوره بزرگسالي شروع كرده بودند، اين افزايش محتوا در سطح استخوانها ديده شد. بنابراين صخره‌نوردي از جمله ورزش‌هايي است كه مي‌تواند باعث افزايش قدرت استخواني شود. فشاري كه بر بدن هنگام صخره‌نوردي وارد مي‌شود به اندازه‌اي است كه مي‌تواند باعث ساخت و ساز استخواني شود. همچنين مي‌توان گفت برخلاف نظر ساير محققان، صخره‌نوردي باعث افزايش خطر استئوآرتريت زودرس نمي‌شود.
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
صفحه 1 از 16