ارسالها: 372
#131
Posted: 6 Jan 2013 19:05
ویلچر های ورزشی ( sport wheelchairs )
پیش زمینه
به موازات بهبود شرایط ورزش برای معلولین و افراد دچار ناتوانی جسمی ویلچرها نیز دستخوش تغییرات مهمی شدند و امروزه ویلچرهای متنوع و مناسب برای رشته های ورزشی مختلف وجود دارند و به افزایش کارایی ورزشکاران کمک شایانی می کنند . ویژگی های اختصاصی ویلچرها بستگی به نوع ورزش دارد امبا همگی آنها یک مجموعه ویژگی های مشترک دارند که عبارتست از :
• ثبات یا پایداری در حین حرکات ورزشی
• کارآمدی و بازده بالا
• قابلیت مانور داشتن
• می توان ویلچرها را به 4 نوع اساسی تقسیم نمود : ویلچرهای مسابقه ای ، ویلچرهای ورزشی عمومی ، ویلچرهای مخصوص پرتاب و ویلچرهای موتوردار .
ویلچرهای ورزشی عمومی
گر چه این نوع ویلچرها به علت شکل ظاهری از ویلچرهای روزمره متفاوت هستند امّا خیلی از ورزشکاران از آنها برای کارهای روزمره نیز استفاده می کنند. ویژگی های این ویلچرها عبارتست از
• این نوع ویلچر محل استراحت دست یا پا ندارند.
• چرخهای جلوی آنها اغلب از قطر کوچکتری برخوردار است و به ورزشکار اجازه دور زدن راحت را می دهد.
• جای دست بر روی چرخ معمولاً بزرگتر است و کارآمدی فرد را در شروع حرکت و تغییر مسیر و توقف با کمترین تلاش را امکانپذیر می کند.
• اغلب آنها یک زاویه انحنای 15-12 درجه ای دارند و چرخها در جلو به هم نزدیکتر از عقب هستند . این امر ثبات ویلچر را افزایش می دهد.
ویلچرهای مسابقه
در این نوع ویلچر قابلیت مانورپذیری و ثبات ( Stability ) جهت رسیدن به سرعتهای بالاتر افزایش یافته است. ویژگی های آنها شامل:
• اغلب سه چرخ دارند ( نسبت به ویلچرهای چهارچرخ ثبات کمتری دارند )
• قطر مقطع عرضی چرخهای عقب کمتر است.
• معمولاً بدن را در وضعیت پائین تری قرار می دهند ( این امر به افزایش ثبات و پایداری کمک می کند ).
• وضعیت بدن بیشتر به سمت جلو خم می شود.
• انجنا و زاویه بین دو چرخ عقب افزایش یافته است.
• قطر چرخهای عقب افزایش یافته است.
ویلچرهای ورزشهای پرتابی
این نوع ویلچر برای ورزشهای ترپابی مثل پرتاب دیسک یا نیزه و ... بکار می روند . فاکتور اساسی در این نوع ویلچرها افزایش ثبوت و پایداری آنهاست که یک ورزشکار در حین پرتاب نیازمند آن است. ویژگی های آنها عبارتست از:
• خیلی وقت ها اصلاً چرخی ندارند.
• صندلی ها ممکن است سخت و سفت باشند تا حداکثر انتقال انرژی در زمان پرتاب امکانپذیر باشد.
• در حد امکان و اجازه وضعیت بالاتری برای بدن ایجاد می کنند.
توانبخشی شنیداری در کودکان
ویلچرهای موتوردار
این نوع ویلچر برای ورزشکارانی استفاده می شود که امکان استفاده از ویلچرهای معمولی را ندارند. موتور و باتری سبب افزایش وزن قابل ملاحظه ویلچر می گردد و کمتر می توانند بطور عملی در نقل و انتقال شرکت کند.
پیدا کردن یک دختر "وفادار" از پیداکردن یک مارمولک پرنده سخنگوی یهودی سرخابی نجار شاخدار 55 ساله در اقیانوس ارام سخت تره
ارسالها: 372
#132
Posted: 6 Jan 2013 19:10
بررسی آسیبهای ورزشی درمعلولین
آسیب عضله بیشترین و آسیب استخوان کمترین
نتایج تحقیقی که بر روی تنوع و شیوع آسیبهای ورزشی در ورزشکاران معلول در ردهملی انجام شده بر ضرورت پیشگیری بروز آسیب تاکید دارد.
امروزه آسیبها جزء گریزناپذیر فعالیتهای ورزشی به شمار میروند. صحنه رقابتهای ورزشی، تمرینات ورزشی و درگیریهای ناشی از آن نیز همیشه آسیبهایی را به همراه داشته است.از طرف دیگر با توجه به اصل آموزش برای همه باید فرصتهای لازم را برای پرورش و بروز استعدادهای افراد مختلف جامعه با هرگونه توانمندی و نیاز فراهم کرد.
معلولان جسمی به عنوان بخشی از جامعه نیازمند برنامههای ورزشی و حرکتی هستند و در حال حاضر با توجه به اهمیت روز افزون فعالیتهای حرکتی و ورزشی برای معلولان، کوششهای وسیعی برای شناسایی و کاهش آسیبهای ناشی از فعالیتهای ورزشی آنان صورت میگیرد.
معلولان جسمی به عنوان بخشی از جامعه نیازمند برنامههای ورزشی و حرکتی هستند. در حال حاضر با توجه به اهمیت روز افزون فعالیتهای حرکتی و ورزشی برای معلولان، کوششهای وسیعی برای شناسایی و کاهش آسیبهای ناشی از فعالیتهای ورزشی آنان صورت میگیرد زیرا هدف اصلی برنامههای حرکتی برای معلولان این است که سلامتی آنها بازگردانده، سبب شود معلول با دنیایی که در آن زندگی میکند و افراد سالم تماس حاصل و به اصطلاح روند اجتماعی کردن خود را تسریع و تسهیل کند.
براساس آمار سازمان بهداشت جهانی ( WHO ) حدود 10 درصد جمعیت جهان دچار معلولیت جسمی، روانی و اجتماعی هستند. با توجه به نرخ قابل توجه معلولیت در ایران و گرایش آنان به شرکت در رقابتهای ورزشی، میزان شیوع آسیبهای در میان آنها نیز افزایش یافته است زیرا ورزشکاران معلول به عنوان گروهی از ورزشکاران نخبه که در فعالیتهای ورزش سطح بالا شرکت میکنند، همواره در معرض آسیبدیدگی هستند.
آسیب های ورزشی معلولین
در تحقیق به عمل آمده میزان شیوع انواع آسیبها به ترتیب از بیشترین به کمترین عبارت است از:
- آسیبهای عضلانی (42.47 درصد)
- آسیبهای مفصلی ( 11.42 درصد)
- آسیبهای لیگامانی (14.44 درصد)
- آسیبهای پوستی (9.79 درصد)
- آسیبهای استخوانی (7.22 درصد)
- و سایر آسیبها (1.95 درصد)
آسیبهای عضلانی بیشترین میزان شیوع را داشتهاند که به نظر میرسد به علت عواملی مانند تحلیل و آتروفی عضلانی ناشی از معلولیت، استفاده بیش از حد از عضلانی به ویژه در عضلات کمربند شانهای، کاهش انعطافپذیری و قدرت به علت کم تحرکتی و عدم تحرک برخی از مفاصل، گرم نکردن مناسب و تخصصی در بین ورزشکاران شرکت کننده در فعالیتهای ورزشی و عدم تعادل بین قدرت، انعطافپذیری و پایداری بین گروههای عضلانی ایجاد میشوند و برای جلوگیری از این نوع آسیب دیدگی، انجام فعالیتهای حرکتی بیشتر، تمرینات قدرتی، تمرینات انعطافپذیری و گرم کردن تخصصی ورزشکاران لازم به نظر میرسد.
تقویت عضلات و لیگامانیها اطراف مفاصلی که دائما در فعالیتها و حرکات روزمره مورد استفاده قرار می گیرند در کاهش احتمال بروز آسیب موثر است. آسیبهای مفصلی دومین میزان شیوع را در تحقیق حاضر داشتهاند که ممکن است به علت استفاده بیش از حد از مفاصلی خاص باشد که اغلب در اندام فوقانی قرار گرفتهاند زیرا بیشتر معلولان برای حرکت به این اندام وابستگی دارند. همچنین عدم قدرت و استقامت عضلانی و لیگامانی مناسب که سبب افزایش فشار بر روی مفاصل میشوند و نیز عارضه خشکی مفاصل که در نتیجه کم تحرکی یا بیتحرکی برخی مفاصل در فرد معلول به وجود میآید، از دیگر عوامل این نوع آسیبها هستند.
برای پیشگیری از این نوع آسیب دیدگی، انجام فعالیتهای حرکتی در مفاصلی که کمتر در فعالیتهای روزانه مورد استفاده قرارمیگیرند و در معرض عارضه خشکی مفاصل هستند ضروری به نظر میرسد. همچنین تقویت عضلات و لیگامانیها اطراف مفاصلی که دائما در فعالیتها و حرکات روزمره مورد استفاده واقع میشوند در کاهش احتمال بروز آسیب موثر است.
آسیبهای لیگامانی سومین میزان شیوع را بخش آسیبها دارا هستند که در این میان سقوط از روی ویلچر و افتادن بر روی اعضای بدن به ویژه در معلولانی که اعضای بدون حس دارند، پیچشهای ناشی از گیر افتادن انگشتان در بین پرهها و ترمزهای ویلچر و برخورد توپ یا حریف و یا ویلچر با اعضای بدن از دلایل به وجود آمدن این آسیبها هستند.
برای جلوگیری از این نوع آسیبدیدگی، مربیان باید توجه بیشتری به وسایل ایمنی و کمک آموزشی داشته باشند همچنین پس از وقوع این نوع آسیب دیدگیها، حتما فرد را از حضور در فعالیتهای ورزشی منع کنند تا فرد با استراحت سریعتر به بهبودی لازم برسد.
آسیبهای پوستی چهارمین میزان شیوع را دارا هستند که عموما شامل زخمهای ناشی از معلولیت مانند زخم بستر، تاولها و خراشیدگیها هستند و نیز آسیبهایی که بیشتر به علت تماس و برخورد با وسایل ورزشی و لبههای فلزی ویلچر و افتادن و سایش بر روی زمین ایجاد میشوند. برای عدم بروز این موارد اولا باید لباس، بستر و نشیمنگاه معلولان ویلچری از مواد و وسایلی باشند که از نظر بهداشتی و کارآیی، جهت جلوگیری از بروز زخمها و تاولها مناسب باشند. همچنین مربیان باید محیط و وسایل ورزشی معلولان را تا حد ممکن ایمن کنند و لبههای تیز و یا زبر و سطوح نامناسب را که میتوانند عوارض پوستی ایجاد کنند، برطرف سازند.
پیدا کردن یک دختر "وفادار" از پیداکردن یک مارمولک پرنده سخنگوی یهودی سرخابی نجار شاخدار 55 ساله در اقیانوس ارام سخت تره
ارسالها: 372
#133
Posted: 6 Jan 2013 19:18
تربيت‌بدنى براى معلولان ذهنى
بررسى روى گروه‌هاى مختلف عقب‌مانده ذهني، با توجه به هدف‌هاى تعليم و تربيت، نشان مى‌دهد که هر چه عقب‌ماندگى ذهنى بيشتر باشد، هدف‌هاى فيزيکى مهم‌تر است. در طرح و برنامه‌ريزى فعاليت‌ها، بايد سه مرحله فعاليتى در نظر گرفته شود. اين سه مرحله شامل: توسعه توانائى‌هاى حرکتى و پايه، توسعه آمادگى جسمانى و توسعه مهارت‌هاى تخصصى مى‌باشد. توسعه آمادگى جسمانى مهم‌ترين هدف تربيت‌بدنى براى عقب‌ماندگان ذهنى است. زيرا توسعه و پيشرفت قابليت‌هاى جسمانى براى عقب‌ماندگان ذهني، موقعيتى به‌وجود مى‌آورد که آنها بتوانند بر شرايط محيطى خود از نظر فيزيکى غلبه کنند. از اين گذشته اين امر اشتياق و علاقهٔ بيشترى براى زندگى به آنها مى‌بخشد و سبب مى‌شود که اين افراد وظايف روزمرهٔ خود را با قدرت هر چه بيشتر انجام دهند.
افزايش قابليت‌هائى چون قدرت، سرعت، استقامت عضلاني، انعطاف‌پذيري، استقامت عمومى بدن (دستگاه گردش خون و تنفس)، تعادل و هماهنگي، سبب توسعهٔ قابليت‌هاى جسمانى اين افراد مى‌شود. همهٔ فعاليت‌هاى رقابتي، بازى‌هاى دو نفرى و گروهى مانند دوهاى امدادي، بازى‌هاى امدادي، طناب‌بازي، بازى‌هاى با توپ و حرکت‌هاى ژيمناستيک مى‌توانند دستيابى به اين هدف را امکان‌پذير کنند.
تربيت‌بدنى براى معلولان جسمى
تنوع فعاليت‌هاى حرکتى و ورزشى در تربيت‌بدنى به اندازه‌اى است که مى‌تواند کليه نيازهاى حرکتى معلولات جسمى را تأمين کند. چگونگى برنامه‌ريزى براى اين نوع افراد، شامل دو بخش عمده زير است:
۱. فعاليت‌هاى ورزشى مناسب براى معلولانى که معلوليت جسمى دارند:
اين گروه از معلولان کسانى هستند که بر اثر حوادثى مانند تصادفات، زلزله و غيره، عضو يا اندام‌هائى از بدن خود را از دست داده‌اند. براى اين گروه، به‌طور کلى فعاليت‌هائى در نظر گرفته مى‌شود که سبب افزايش قابليت‌هاى بدنى آنها در اندام‌هاى سالم مى‌شود. بالا رفتن قدرت عضلاني، استقامت عمومى بدن و سرعت از جمله قابليت‌هائى است که بايد براى اين نوع افراد در نظر گرفته شود. به‌همين دليل براى کسانى که دچار قطع عضو در اندام‌هاى بالائى هستند، انواع دوها، پرش‌ها، فعاليت‌هاى قدرتي، حرکت‌هاى ريتميک، فوتبال و شنا مناسب است. گذشته از آن بسکتبال، بدمينتون، تنيس روى ميز براى معلولانى که فقط يک دست خود را از دست داده‌اند بسيار مفيد و مناسب است. براى کسانى که نقص عضو در اندام‌هاى تحتانى دارند بازى‌هائى مانند واليبال نشسته يا بازى‌هائى با استفاده از صندلى چر‌خ‌دار، بازى‌هائى چون بسکتبال، تنيس روى ميز، انواع پرتاب‌ها، مانند پرتاب وزنه و غيره، تيراندازي، فعاليت‌هاى مختلف با وزنه يا مسابقات رقابتى مانند ويلچررانى مناسب مى‌باشد. کسانى که از يک پا معلول هستند مى‌توانند با استفاده از وسيلهٔ کمکى مانند عصا يا پاى مصنوعى در اغلب فعاليت‌هاى ورزشى شرکت کنند.
۲. فعاليت‌هاى مناسب براى معلولانى که بر اثر اختلالات مغزي، دچار ناتوانى حرکتى شده‌اند:
در اندازه‌گيرى‌هاى قابليت‌هاى جسمانى اين افراد چنين نتيجه‌گيرى شده است که اين افراد کم و بيش از نظر حرکتى در بسيارى از قابليت‌هاى جسمانى دچار ناتوانى حرکتى هستند. اين نوع معلولان معمولاً در حرکت‌هاى ارادى دچار ضعف هستند. بسيارى از اين افراد به سبب کم‌تحرکى دچار ضعف عضلانى مى‌شوند. همچنين در بسيارى از انواع اين نوع معلوليت‌ها، نارسائى ادراکى به خوبى مشاهده مى‌شود. مجموعهٔ اين عوامل سبب منزوى شدن اين نوع معلولان در جامعه مى‌شود. بنابراين فعاليت‌هاى مناسب براى اين گروه از معلولان فعاليت‌هائى هستند که شرکت آنها را در جمع ممکن کنند. حرکت‌هاى تعادلي، انواع بازى‌هاى با وسيله يا بدون وسيله و به شکل بسيار ساده، از آن جمله هستند.
پیدا کردن یک دختر "وفادار" از پیداکردن یک مارمولک پرنده سخنگوی یهودی سرخابی نجار شاخدار 55 ساله در اقیانوس ارام سخت تره
ارسالها: 372
#134
Posted: 7 Jan 2013 14:10
بوچیا (Boccia)
وچیا (Boccia) نوعی ورزش تفریحی- توپی است که افراد دارای معلولیت شدید می توانند تا سطح قهرمانی در کشور و مسابقات برون مرزی آن را ادامه دهند. بازیکنان بوچیا باید از هوش تحلیلی برخوردار باشند تا موقعیت و استراتژی های مختلف بازی در مقابل حریف را فرا گیرند.
این ورزش در نگاه نخست، ساده به نظر می رسد اما بازیکنانی در این رشته موفق می شوند که قدرت تمرکز و تسلط روحی خود را تقویت کنند. این ورزش به سکوت و آرامش درونی و بیرونی نیاز دارد.
در کشور ما، آموزش این ورزش در ابتدا به صورت باشگاهی صورت می پذیرد.هم اکنون، در استان تهران آموزش بوچیا در باشگاه فرهنگی-ورزشی پیام و نیز کهریزک، تحت نظر مربیان انجام می شود، سپس بازیکنان آموزش دیده، برتر و واجـد شرایط به انتخاب مربی هــر باشگاه به مسابقات انتخــابی استـان محل سکونت فرستاده می شوند.
نفرات برتر در مسابقــات استانــی، توسط هیـأت ورزش های جانبـازان و معلولان هر استان به فدراسیــون ورزش های جانبازان و معلولان معرفی می شوند تا در رقابت قهرمانی کشور حضور یابند.
پس از طی این مراحل، فدراسیون ورزش های جانبازان و معلولان نفرات برتر در هر کلاس را به اردوهای تیم ملی دعوت می کند و برترین ها را به رقابت های آسیایی، جهانی و پارالمپیک اعزام می کند.
این ورزش در جهان تحت نظارت سازمان سی پی ایزرا (CPISRA) اداره و جز رشته های پارالمپیکی محسوب می شود.
چه کسانی می توانند بازیکن بوچیا باشند؟
بوچیا ورزشی است که برای معلولان جسمی- حرکتی با پایین ترین سطح توانایی طراحی شده است. کلیه معلولانی که دچار فلج مغزی (cp) شدید و میوپاتی شدید و یا قطع نخاع (از ناحیه گردن) می باشند دارای کلاس ورزشی- پزشکی این رشته محسوب می شوند و می توانند بوچیا به صورت جدی دنبال کنند.
روح بازي
مفاهيم اخلاقي و روح بازي بوچيا همانند بازي تنيس مي‌باشد از حضور تماشاگران با رعایت اصل سکوت، در مسابقات این رشته استقبال مي‌شود.بشرح دیگراز حضور تماشاگران در این مسابقات استقبال می شود و عموم مردم به حضور در این مسابقات تشویق می گردند، اما به تماشاگران از جمله اعضاي تیم ها که در بازي حضورندارند، توصیه می شود که در خلال عمل پرتاب توپ توسط یک بازیکن ، سکوت را رعایت نمایند. از بعد اخلاقی و روح بازي ، بوچیا همانند بازي تنیس روي میز میباشد.
شیوه ی بازی:
بوچیا به سه شيوه‌ي انفرادي، دونفره و تيمي و توسط بازيکنان داراي کلاس پزشکی طبق کلاس‌بندي CP-ISRA طبقه‌بندي انجام مي‌گردد.
- - ابعاد زمين بازي 6×5/12 متر مي‌باشد که در ابتدای زمین 6 باکس به ابعاد یک در دو طراحی شده که هر کدام (بسته به نوع مسابقه) جایگاه یک بازیکن می باشد و خروج از آن بدون رعایت قوانین و اجازه داور خطا است.
- - تعداد توپ‌هاي مورد نياز ، دو سري 6تايي، آبي و قرمز و يک توپ سفيد با عنوان جک يا نشانه است که مجموعاً روي هم 13 عدد توپ مي‌شوند.
- - وزن هر توپ حدوداٌ 275 گرم و محيط آن 270 ميلي‌متر است.
- - برخی بازیکنان بر اساس نوع کلاس ورزشی خود نیاز به ابزاری به نام سطح شیب دار (Ramp) دارند.
بازیکنان پس از گرم کردن وارد زمین شده و در باکس خود قرار می گیرند.
در ابتدا داور سکه ای جهت قرعه کشی می اندازد (شیر یا خط). سپس فرد یا گروهی که قرعه به نام اوست می تواند انتخاب کند که با توپ های قرمز بازی کند یا آبی.
فرد یا گروه دارای توپ قرمز شروع کننده بازی است و با سوت داور توپ هدف (سفید) را در محدوده ی مجاز زمین بازی پرتاب می کند. سپس با اعلام مجدد داور توپ قرمز را به طرف توپ هدف پرتاب می کند و پس از آن، براساس قوانین و با توجه به اعلام های داور وسط مسابقه ادامه می یابد ...
فرد یا گروه برنده امتیاز بیشتری کسب می کند و امتیازات در این مسابقات بر اساس نزدیکی توپ های قرمز یا آبی به توپ هدف سنجیده می شوند.
مسابقات انفرادی و دوبل در چهار و مسابقات تیمی در شش END یا دور برگزار می شود.
چهارچوب اجراي اين بازي:
- 1- انفرادي: که شامل چهار دور بازي مي‌شود و از هر تيم فقط يک نفر شرکت مي‌کند و به هر نفر یا هر بازيکن 6 توپ داده مي‌شود.
- 2- دو نفره: يک بازي دونفره شامل چهار دور بازي مي‌شود و از هر تيم دو نفر شرکت مي‌کند و به هر نفر بازيکن 3 توپ داده مي‌شود.
- 3- تيمي: يک بازي تيمي شامل شش دور بازي مي‌شود. و از هر تيم سه نفر شرکت مي‌کند، به هر بازيکن 2 توپ داده مي‌شود. امتياز دهي امتياز دهي توسط داور، بعد از پرتاب تمامي توپها (شامل
تمامي توپ‌هاي پنالتي در صورت لزوم) انجام خواهد شد. طرفي که داراي نزديکترين توپ به توپ هدف باشد، براي هر توپ نزديک به توپ هدف نسبت به نزديکترين توپ حريف به توپ هدف، يک امتياز دريافت خواهد کرد.
شرح کامل و بهمراه قوانین بازی در این مقاله میباشد.
پیدا کردن یک دختر "وفادار" از پیداکردن یک مارمولک پرنده سخنگوی یهودی سرخابی نجار شاخدار 55 ساله در اقیانوس ارام سخت تره
ویرایش شده توسط: wwwrastegar
ارسالها: 372
#135
Posted: 7 Jan 2013 14:39
تاريخچه واليبال نشسته
ورزش واليبال نشسته در چهار گوشه جهان در حال فعاليت است و ورزشكاران و تماشاگران علاقه‌مندي را به خود جذب كرده است. رقابت زنان اخيراً به برنامه ورزشي پارالمپيك اضاف شد كه مجموعاً 157 ورزشكار را به بازي‌هاي پارالمپيك 2004 آتن روانه كرد؛ خبرنگار پارالمپيك با جرارد براورز، نماينده واليبال در شوراي ورزشي IPC، راجع به تاريخچه اين ورزش، توسعه آن واينكه چه چيزي در آينده براي گفتن دارد، گفتگو كرد.
خبرنگار پارالمپيك:تاريخچه اين ورزش چيست؟
جرارد براورز: واليبال از سال 1895، كه ابتدا در آمريكا شروع شده و توسط (در ميان سايرين) ارتش آمريكا و YMCA در سرتاسر جهان گسترش يافت. در سال 1956، كميته ورزش هلند، فرمت جديد مسابقه‌اي به نام واليبال نشسته،كه تركيبي از Sitzball- يعني ورزش داراي ريشه آلماني- و نيز واليبال را معرفي كرد. از آن زمان تا كنون واليبال نشسته به يكي از بزرگ‌ترين ورزش در مسابقات معلولين جهان و نيز واليباليست‌هاي غير معلول داراي آسيب ديدگي مچ يا زانو، تبديل شده است. واليبال نشسته يكي از ورزشهاي مهم در برنامه ورزش پارالمپيك به حساب آمده است.
خبرنگار پارالمپيك:اين ورزش چگونه اداره مي‌شود؟
جرارد براورز: رقابت‌هاي بين‌المللي واليبال نشسته از سال 1967 برگزار شده‌اند و وارد برنامه سازمان ورزشهاي بين‌المللي معلولين در سال 1978 گرديد.
واليبال نشسته در سال 1980 در برنامه پارالمپيك گنجانده شد و رقابت‌هاي قهرماني جهان از سال 1993 برگزار شده اند، امروزه، ورزش توسط سازمان جهاني واليبال معلولين، كه يك فدراسيون بين‌المللي است و با IPC همكاري نزديك دارد، هدايت مي‌شود.
خبرنگار پارالمپيك:جذابيت واليبال نشسته چيست؟
جرارد براورز: واليبال نشسته، يك ورزش بسيار رقابتي است و درك آن آسان است. قوانين اين ورزش، اساساً همان است كه در رقابت غير معلولين مورد تأييد فدراسيون بين‌المللي واليبال اجرا مي‌شوند، اما با توجه به نيازهاي خاص معلولين تغيير پيدا كرد. اين ورزش، توسط جوانان و نيز ورزشكاران زن و مرد داراي سن و سال بيشتر انجام مي‌شود،حتي در تيم‌هاي مختلط نيز اين ورزش انجام مي‌پذيرد. اين يك ورزش سريع، هيجان انگيز و لذت بخش است، كه به روشني ورزشكار بودن ورزشكاران را نشان مي‌دهد حتي وقتي كه روزي زمين به صورت نشسته انجام شود.
خبرنگار پارالمپيك:كدام گروه از معلولين مي‌توانند شركت كنند؟
جرارد براورز: واليبال نشسته براي همه نوع معلوليت‌ها آزاد است. اخيراً به افراد معلول قطع عضو هم توجه دارد، گرچه نزد ورزشكاران آسيب ديده از ناحيه مچ و/يا زانو از محبوبيت برخوردار است. براي توسعه اين ورزش براي افراد معلول داراي فلج مغزي تلاش‌هايي در حال صورت گرفتن است.
خبرنگار پارالمپيك:چه نوع تجهيزات و كمك‌هايي مورد نياز است؟
جرارد براورز: تنها تغيير، در خصوص اندازه زمين بازي است كه كمي كوچكتر از زمين واليبال معمول (با اندازه متر) و ارتفاع تور پايين تر ( با اندازه 15/1 متر ارتفاع براي مردان و 05/1 متر براي زنان ) است.
خبرنگار پارالمپيك:از چه نوع سيستم طبقه‌بندي استفاده مي‌شود؟
جرارد براورز: WOVD، سيستم رده بندي كاربردي خود را در همكاري نزديك با IPC ابداع كرده است. دو رده وجود دارد: معلولان قطع عضو، كه بر اساس ميزان و مكان قطع و Les Austres (ديگر معلوليت‌هاي حركتي) 9 رده را در اختيار دارند، با استفاده از حداقل سيستم معلوليت‌ها، طبقه‌بندي مي‌شوند.
خبرنگار پارالمپيك:چه پيشرفت‌هايي اخيراً در اين ورزش برتر هستند؟
در بخش ورزش واليبال زنان: چين، هلند، آمريكا و اسلواكي و در بخش مردان: ايران، بوسني هرزگوين، مصر و آلمان تيم‌هاي رده بالا و رقيب هستند.
خبرنگار پارالمپيك:چه پيشرفت‌هايي اخيراً در ورزش حاصل شده است؟
جرارد براورز: به لحاظ فني، واليبال نشسته، توسعه ورزش غير معلولين را دنبال كرده است. يك تغيير كه اخيراً ايجاد شد، ليبرو (متخصص دفاعي) است كه مي تواند با تمام قسمتهاي بدن توپ را تماس داشته باشد. همچنين پيشرفت‌هايي از قبيل كاهش خطاهاي تور، اجازه سرويس زدن و احتمال باز پس‌گيري توپ به خاطر عبور از سطح عمودي تور از خارج زمين، صورت گرفته است. ما بر حسب حضور، پذيراي تيم‌هاي بسيار بيشتر آفريقايي - عربي، آمريكاي لاتين و آسيايي هستيم كه در رقابت‌ها شركت مي‌كنند. امروز، واليبال نشسته تقريباً در 35 كشور جهان انجام مي‌گيرد.
خبرنگار پارالمپيك:لطفا در مورد رقابت طي بازي‌هاي پارالمپيك 2004 آتن توضيح دهيد.
جرارد براورز: در آتن ما رقابت شگفت انگيزي را ديديم، از سطح بازي بسيار بالايي برخوردار بود كه هزاران نفر آنرا تماشا كردند. در بازي‌هاي داراي مدال طلا در هر دو رقابت زنان و مردان، تيم‌هايي از تمامي نقاط جهان شركت داشته و باعث خشنودي تمامي افراد حاضر شدند.
خبرنگار پارالمپيك: آيا هيچ رقابت عمده‌اي برگزار مي‌شود كه منتظر آن باشيم؟
جرارد براورز: ما رقابت‌هاي قهرماني اروپا را در شهر لوركوزن آلمان از 20 الي 26 ژوئن داريم. بعد از آن جام جهاني براي تيم‌هاي باشگاهي در سارايوو، بوسني هرزگوين، از 6 الي 11 سپتامبر برگزار خواهد شد. همچينين در سال 2005، اولين رقابت‌هاي قهرماني جونير (Junior) كه در شهر كامينك اسلواني از 28 اكتبر تا اول نوامبر و رقابت‌هاي قهرماني آفريقاي-عربي در قاهره مصر، از دوم الي 12 دسامبر برگزار خواهند گرديد. آنگاه، در ژوئن 2006، رويداد بزرگي را در پيش داريم كه آن هم رقابت‌هاي قهرماني جهان 2006 در واليبال نشسته و ايستاده است، كه در شهر روئرموند كشور هلند برگزار خواهد شد.
امکانات و تجهیزات ورزش والیبال نشسته
لوازم و وسایل بسیار کمی برای شروع بازی والیبال لازمند اما خیلی مهم است که ببینید لوازمی که شما می خرید سالم و مفید باشند. بسیاری از لوازمی که به شما عرضه می شوند ممکن است از نظر اهمیت بسیار جالب توجه به نظر برسند ولی برای بازی خیلی نامرغوب باشند. همه اعضای هیئتهای ورزشی تدابیر مناسبی برای این امر دارند و شدیداً توصیه می شود که قبل از خرید با آنها یا فروشندگان ویژه لوازم والیبال مشورت کنید.
تیرکها تنها جنس گران قیمت لوازم ورزش والیبال هستند اما تنها به دلیل حفظ سلامت بایست با دقت انتخاب شوند. اولین و مهمترین نکته اینکه تیرکهای که توسط وزنه یا کشیده شدن با کابل به زمین یا دیوار متصل می شوند، غیر قانونی و خطرناک هستند. مربیان و بازیکنان باید از استفاده این تیرکها پرهیز نمایند. تیرکها وزنه ای ممکن است بر اثر تماس بازیکنان با آنها و گیر کردن به وزنه ها در زمان بازی و یا تماس با کابل ها در حال دویدن باعث صدمه جدی آنها گردند.
تیرکها باید به زمین پیچ شوند یا در داخل سوراخی در زمین بین نیم یا یک متر از خط کناری فاصله دارد در زمین جای گرفته و محکم شوند. پایه تیرکها نباید در جلو قرار گیرند تا بازیکن ها با آنها برخورد کنند اعضای هیئتها یا فروشندگان ویژه والیبال تیرکها مجاز را به شما گوشزد می کنند.
مهمترین چیز در مورد توپ این است که باید از یک لایه چرم ساخته شده و دارای وزن استاندارد باشد همه توپ هایی که خیلی سنگین هستند در طول بازی می تواند به انگشتان و مچ بازیکن صدمه بزنند.به منظور آموزش، یک توپ نرم پلاستیک یا فوم فشرده می تواند به کار رود چون این توپها باعث صدمه نمی شوند. موادی مانند لاستیک، نایلون یا وینیل بسیار نامطلوب هستند، توپ های ساخته شده با این مواد هرگز نباید مورد استفاده قرار گیرند. وقتی توپی را می خرید باید بدانید آن را برای مسابقه می خواهید یا برای آموزش.توپهای مسابقه دو دسته هستند: استاندارد های بین الملی و باشگاهی. توپهای مجاز بازیهای بین المللی، مهر فدراسیون بین المللی روی آنها خورده است. معمولا اگر یک توپ برای باشگاه یا مسابقه مجاز باشد مهر انجمن بین المللی را دارد اما بعضی از توپها هم این مهر را ندارد.لیستی از همه توپ های مجاز را می توان از انجمن های بین المللی به دست آورد تفاوت کیفیت این دو گروه توپ در نرمی و پوشش چرمی آنها است.همه توپهای مسابقه ای یک تکه و ساخته شده از یک لاستیک سرتاسری هستند که با نوارهای چرمی پوشیده شده است. معمولا بهترین توپها چرم نرمتر و یک تیوپ دارند. سوزن های نازکی برای این نوع توپ باید استفاده شود و سوپاپ این تیوپ ها باید با سطح یکسان باشند (برجسته نباشند).
همان طور که در مورد توپ گفتیم، تورهای مسابقه ای و تمرینی هم با در نظر گرفتن قیمتهای مختلف آنها موجود می باشند. یک تور مسابقه خوب می بایست بدون ایجاد سوراخی در آن چند فصلی دوام بیاورد، در حالی که تور های تمرینی تنها برای یک فصل دوام دارند.
اعضای هیئتها توصیه هایی دارند که تور را از نظر قوانین اندازه و جنس و ساختار آن تضمین خواهد نمود. تور باید 5/9 متر و طول 1 متر عرض و دارای شبکه تورهای 10 سانتی باشد. برای کمک به حالت ارتعاشی تور، بسیاری از تورها نوارهای لاستیکی در انتها دارند که به تیرکها بسته شده تور را به طور افقی کشش می دهند.
در طول بازی توپ می تواند بعد از خوردن و رفت و برگشت از تور بازی شود بنابراین تور به حالت ارتعاشی خوبی احتیاج دارد.
تورهای تمرینی ارزان تر برای کلاسهای آموزش و بازی های خارج از سالن مطلوب می باشند ولی عموما خرید خوبی نیستند چون توپ بعد از برخورد با آنها بر نمی گردد پس باید سریعا عوض شوند. یک تور خوب برای مدرسه بایستی به اندازه تور سالن ورزشی باشد. این تور می تواند بوسیله نوارهای رنگی زمین را به قسمتهای کوچکتر تقسیم کند.
تور از زمین بازی عریض تر است و یک علامت سفید رنگ مستقیم بالای خط جانبی زمین قرار گرفته و آن را مشخص می کند. بر روی این علامت یک آنتن فایبر گلاس هست که 80 سانتی متر از تور بالاتر قرار می گیرد. وقتی توپی در طول بازی به این قسمت بخورد یا از خارج تور بگذرد خطا انجام می گیرید. آنتن می تواند از یک یا دو قسمت تشکیل شود که 80 سانتی متر آن بالای تور و 100 سانتی اندازه عرض تور است.
بازیکن برای والیبال به یک کیف شخصی کوچک احتیاج دارد، اما باید دقت کند که به کیفی انتخاب کند که برای والیبال طراحی شده است نه برای فوتبال، بیس بال، اسکواش و مانند آن.
نیاز هر ورزش متفاوت است. کیف های که برای والیبال طراحی شده اند در دسترس می باشد و بیشتر تیمهای والیبال از کیفهای مناسب خود که نیاز هر مسابقه می باشد، استفاده می کنند.
پیراهن ها نیازمند یک برش خاص در زیر بغل و بازوها هستند. هنگامی که اسپک می زنید نیاز دارید که قادر باشید بازوان خود را به راحتی باز کنید، بدون اینکه پیراهن شما بیرون بزند یا احساس کشیده شدن کنید. وقتی شیرجه می زنید و روی زمین پهن می شوید نباید دور گردن شما را بکشد. انتخاب پیراهن آستین کوتاه یا بلند با خود شماست. خیلی از بازیکنان آزاد از پیراهن آستین کوتاه را ترجیح می دهند. در حالی که بقیه برای حمایت بیشتر در هنگام دفاع عقب زمین نوع دیگر را ترجیح می دهند. شورتها هم باید به راحتی اجازه حرکت از عقب زمین و پرش و آبشار را به بازیکن بدهند.
وقتی در حال بازی هستید خیلی سریع از یک عملکرد به عمل دیگری تغییر حالت می دهید. یک لحظه می پرید و آبشار می زنید، یک دفاع می کنید و بعد از ان به سمت توپ بر می گردید و ...
پاهای شما وزن زیادی را در طول مسابقه تحمل خواهند کرد و تقریبا یک جفت کفش فنی طراحی شده لازم است که نه تنها از صدمات جلوگیری کند بلکه توانایی شما را در استفاده و به کارگیری تمام انرژی تان بالا برد. کفشها باید قابل انعطاف بوده به شما توانایی بلند شدن و پایین آمدن برای آبشار و دفاع را بدهد. کفشها برای فاصله گرفتن و توقف سریع هنگام دفاع و در حالت چرخش نیاز به استحکام دارند. تحقیقی در باب نیازمندی والیبال به پاها انجام گرفته است و چند نوع کفش خاص در بازار طراحی شده که همه این ویژگی ها را دارند و یک متخصص ورزشی می تواند توصیه های خوبی درباره آنها به شما بکند.
كاپيتان تيم و مربي ، هر دو نفر مسئول رفتار و انضباط اعضاي تيمشان هستند . قبل از شروع مسابقه ، كاپيتان تيم برگ امتيازات مسابقه را امضاء مي كند و به عنوان نماينده تيمش در تعيين قرعه شركت مي نمايد .
- كسب يك امتياز ، برنده ست و برنده مسابقه( To Score a point To Win a Set and the Match )
كسب يك امتياز
تيم يك امتياز كسب مي كند :
1- هنگامي كه موفق شود توپ را در زمين بازي حريف خود فرود آورد .
2- وقتي كه تيم حريف مرتكب خطا شود .
3- زمانيكه تيم حريف جريمه اي دريافت نمايد .
برنده ست تيمي است ( به استثناء ست نتيجه يا پنجم ) كه قبل از حريفش 25 امتياز كسب نمايد و حداقل 2 امتياز از تيم حريف بيشتر باشد . در حالت تساوي امتيازات 24-24 بازي ادامه مي يابد تا يكي از تيم ها به برتري 2 امتياز بيشتر برسد ( براي مثال 24-26 يا 25-27 و به بالا ..... ).
پيروزي در مسابقه با تيمي است كه در 3 ست برنده شود . در حالت تساوي ست ها 2-2 براي رفع تساوي ، ست نتيجه ( پنجم ) با 15 امتياز انجام مي شود ، به ترتيبي كه برنده ست حداقل 2 امتياز از حريفش بيشتر باشد .
ساختار بازي
قبل از مسابقه ، داور اول قرعه با سكه ( قرعه كشي ) را براي انتخاب و تعيين زدن اولين سرويس و انتخاب يك سمت زمين در ست اول انجام مي دهد . چنانچه ست پنجم بايد انجام شود ، قرعه جديد انجام خواهد شد .
تعويض عملي است كه يك بازيكن پس از كنترل و ثبت شماره اش در برگ امتيازات مسابقه ، وارد زمين بازي شده و جاي بازيكني كه زمين را ترك نموده است اشغال مي نمايد . براي تعويض دريافت اجازه از داور ضروري است .
در هر ست حداكثر شش تعويض براي هر تيم مجاز است . در يك نوبت در خواست تعويض ، مي توان يك يا چند بازيكن را تعويض نمود .
توپ مي تواند با هر قسمتي از بدن لمس شود .
توپ بايد زده شود ، نه اينكه گرفته يا پرتاب شود . ريباند يا برگشت توپ به هر سمتي مجاز است . برخورد توپ به قسمتهاي مختلف بدن مجاز است ، مشروط بر اينكه اين تماس ها همزمان صورت پذيرد .
1- چهار ضربه : يك تيم توپ را چهار مرتبه پياپي لمس كند ، قبل از آنكه توپ را به زمين مقابل بازگشت دهد .
2- كمك گرفتن در زدن توپ : در داخل منطقه بازي ، بازيكن براي رسيدن به توپ از بازيكن هم تيم خود با هر نوع شي ء استفاده كند .
3- گرفتن : يك بازيكن بجاي زدن توپ آنرا بگيرد و يا پرتاب كند .
4- دو ضربه زدن : يك بازيكن توپ را دو مرتبه پياپي لمس كند ، يا توپ بطور متوالي به نقاط مختلف بدنش برخورد نمايد .
سرويس عملي براي به جريان انداختن توپ در بازي است كه به توسط بازيكن سمت راست رديف عقب كه در منطقه سرويس قرار مي گيرد صورت مي پذيرد .
توجه مهم ، برخورد توپ سرويس به تور و عبور از آن بلامانع است .
داور اول بعد از كنترل اينكه هر دو تيم آماده بازي بوده و سرويس زننده توپ را در اختيار گرفته است ، با زدن سوت اجازه مي دهد سرويس زده شود .
سرويس بايد با يك دست يا هر قسمتي از بازو و ساعد و پس از پرتاب شدن يا رها شدن توپ از دست زده شود . براي زدن سرويس ، فقط يكبار پرتاب يا رها كردن توپ كه به عنوان قسمتي از زدن سرويس را شامل مي شود مجاز است . زدن توپ به زمين به حالت دريبل كردن و يا حركت توپ از يك دست به دست ديگر به عنوان اجراي سرويس محسوب نمي شود و مجاز است .
سرويس زننده بايد بعد از سوت داور اول در مدت زمان 8 ثانيه سرويس بزند ، هر سرويس كه قبل از سوت داور اول زده شود ، باطل اعلام شده و بايد مجدداً تكرار شود .
بعد از هر ست تيم ها بايد زمين ها را تعويض كنند ، به استثناء ست نتيجه . در ست نتيجه ، وقتي كه يك تيم به امتياز 8 برسد ، تيم ها بايد بدون تأخير زمين ها را عوض كنند ، با همان وضعيت ارنج و جاگيري .
هر تيم اختيار دارد از ميان فهرست اسامي 12 نفر بازيكنان ، يك بازيكن متخصص دفاعي به عنوان ليبرو مشخص نمايد .
ليبرو نمي تواند به عنوان كاپيتان تيم يا كاپيتان بازي معرفي شود . بازيكن ليبرو بايد لباس يا حداقل پيراهن به رنگ متفاوت از رنگ پيراهن ديگر بازيكنان تيم بپوشد و بايد مانند ديگر اعضاي تيم ، شماره گذاري شده باشد .
- عمليات مجاز و تدارك شده براي ليبرو
ليبرو مي تواند با هر بازيكن رديف عقب جايگزين گردد . او محدوديت دارد كه مانند بازيكن رديف عقب عمل كند و مجاز نيست ضربه حمله را در هر نقطه اي از منطقه بازي به انجام رسانده و كامل كند و اين در صورتي است كه در لحظه لمس توپ ، ارتفاع آن از ارتفاع لبه بالاي تور بيشتر باشد .
ليبرو حق زدن سرويس ، دفاع كامل روي تور يا قصد به دفاع را ندارد .
جهت شروع این ورزش برای معلولین و جانبازان عزیز ابتدا قوانين جهانی و رسمي واليبال نشسته را مطالعه بفرمایید.
اين قوانين در كليه مسابقات جهاني، بين المللي، ملي و مسابقات ليگ لازم الاجراء خواهد بود . اين قوانين درماه سپتامبر 2009 (شهريور 88 ) به روز شده اند.
پیدا کردن یک دختر "وفادار" از پیداکردن یک مارمولک پرنده سخنگوی یهودی سرخابی نجار شاخدار 55 ساله در اقیانوس ارام سخت تره
ویرایش شده توسط: wwwrastegar
ارسالها: 372
#136
Posted: 22 Mar 2013 19:09
شنا و معلولیت
**** 
شنا را نمی توان تنها به عنوان یک ورزش قلمداد نمودو به آن همانند سایر رشته های ورزشی نگریست؛بلکه می باید آن را به عنوان ضرورت یا نیازی برای هر فرد تلقی کرد و یاد گیری آن را امری واجب دانست.اگر انسان مهارت هایی چون ایستادن، گام برداشتن، راه رفتن، دویدن و بسیاری از حرکات دیگر را آموزش می بیند و فاصله های مکانی در خشکی را با گام هایش طی می کند، می باید حرکت و پیشروی در آب را بیاموزد و وجود آب مانع و سدی پیش رویش نباشد.دین مبین اسلام نیز بر یادگیری وآموزش شنا تاکید دارد.
برای بررسی تاریخی ورزش شنا به اختصار لازم است دو دوره را مورد مطالعه قرار داد. دوره ی اول به دوران قدیم و دوره ی دوم به زمانی مربوط می شود که این عمل به عنوان یک ورزش کاملا شناخته شد، وبا قوانین آموزشی و مسابقاتی مورد قبولقرار گرفت و تا امروز ادامه دارد.
به اعتقاد بسیاری انسان ها فطرتا و ذاتا شناگرند. چون زمانی که دانشمندان روسی نوزاد شش ماهه ای را در شرایط خاصی در میان آب قرار دادند، با زدن دست و پا خود را بر روی آب شناور ساخت و پس از آن به تدریج شروع به حرکت نمود. اما اینکه انسان از چه موقع این کار را شروع نموده به درستی معلوم نیست. نقوش حجاری شده ای از شناگری مربوط به 2500 سال قبل از میلاد دیده شده است و آثار باقی مانده از دوران باستان نشان می دهد که انواع گوناگونی از شنا وجود داشته که می توان شنای پهلو، قورباغه و شنای حیوانی را از آن جمله دانست.
در واقع قسمتی از اقدامات انسان برای بقا و زیستن، یادگیری شنا و قدرت شناوری بوده است. علاوه بر این در بعضی از اقوام و دوران، اعتقادات مردم نیز باعث یادگیری شنا می شده است. مثلا در کتاب تاریخ تربیت بدنی نوشته ی« سی.وی.هاکن اسمیت»1آمده است:
«برای مردم دوران باستان،به خاک سپردن بدن پس از مرگ اهمیت بسیاری داشت. از این رو، از غرق شدن در آب بسیار هراسناک بودند و این احساس ترس از غرق شدن و محرومیت از تدفین، آنان را به یادگیری شنا وجلوگیری از غرق شدن وامی داشت.»
«وان ولن» درکتاب تاریخ تربیت بدنی جهان نوشته است:« برای قوم اسپارت شنا یک ورزش محبوب و مورد علاقه بوده است.»
در روم باستان نیز ورزش اهمیت بسیار داشته است. از آن جا که بزرگترین حرفه ی رومی ها، جنگ کردن بود، برنامه تمرینات رزمی و جنگی آن ها شامل: شنا کردن، پریدن، پرتاب نیزه و شمشیر بازی بود و در برنامه های تفریحی نیز شنا کردن و رشته های دیگر نیز مانند شکار، ماهیگیری، قایقرانی،دویدن و بازی های دیگر نیز وجود داشته است. در واقع شنا هم از نظر رزمی و جنگی و هم از نظر تفریحی مورد توجه رومی ها بوده است. در مصر باستان نیز آموزش شنا وجود داشته است، اما فقط طبقه ی خاص درباری ها آموزش می دیده اند و این آموزش را برده هایی می داده اند که از نظر موقعیت فردی و حقوقی با دیگر برده ها تفاوت داشتند. در یونان به شنا اهمیت زیادی می دادند و آن را جزءِ تعلیمات عمومی گنجانده و ندانستن آن را گناه می دانستند.
- شنا از قرن شانزدهم میلادی تا کنون
در سال1538میلادی «فیکوس وین من» که معلم زبان در کشور آلمان بود، کتابی در باره ی شنا نوشت. بعد از آن «نونت» فرانسوی کتابی به نامهرستا را نوشت که جنبه ی علمی آن قویتر و شنایی شبیه به شنای قورباغه بوده است. شاید قدیمی ترین کتاب های که راجع به شنا موجود می باشد، همین کتاب هاست.از نظر سابقه ی مسابقات ورزشی این رشته باید گفت: انگلیسی ها در اوایل قرن چهاردهم، اولین مسابقات را در لندن برگزار کردند.«کوی لارکوم» و«هارلد.اس.اولن» در کتابی که راجع به شنا نوشته اند می گویند: «اولین مسابقات در سال 1837 در لندن برگزار گردید، موقعی که تنها شش استخر در این شهر موجود بوده است.» در سال 1810 میلادی «لورد بایرون» شاعر انگلیسی، تنگه ی داردانل را به شنا پیمود. در سال1860 میلادی شخصی به نام «جیمز تروجن» که به آمریکای جنوبی سفر کرده بود، با نوعی شنا در آن جا آشنا شد و هنگامی که به انگلستان بازگشت، شروع به آموزش اطن شنا نمود. در این شنا، حرکت پا ها شبیه پای پهلو و قورباغه بود و دست ها به طور متناوب از آب خارج و داخل می گردید.(حالتی شبیه به حرکت دست در شنای کرال سینه)
در سال 1871 میلادی، «گول» مسافت 100 یارد را در یک دقیقه و 15 ثانیه با شنای پهلو طی می کند و پس از 20 سال، یعنی در سال 1891، شناگر دیگری این مسافت را در یک دقیقه و2 ثانیه طی می کند و بالاخره در سال 1901 میلادی، یعنی 10 سال بعد، «لین» توانست زمان طی این مسافت را با شنای تروجن به یک دقیقه ی تمام برساند.
سال 1875 برای شنا بسیار پر اهمیت بود؛ زیرا شناگری به نام«ماتیوب» توانست در مدت 22 ساعت دریای مانش را طی کند. در سال 1900 میلادی، شناگر استرالیایی به نام «ریچارد کاویل» به تقلید از بو میان سیاه پوست جزایر سلیمان، توعی شنا که در آن پا، پی در پی به آب ضربه می زد و حالت شنای او شبیه به خزیدن در روی آب بود را انجام داد. در واقع از همان موقع شنای کرال سینه متولد شد. کلمه ی کرال2 به معنای خزیدن می باشد و چون در شنای کرال سینه، بدن شبیه به حالت خزیدن داشت، از این لغت استفاده شد و به مرور زمان و توسط همان ریچارد کاویل تغییراتی در ضربان پا و هماهنگی با دست به وجود آمد؛ به طوری که دو سال بعد یعنی در سال 1902 میلادی «الک ویکهام» رکورد شنای 100 یارد را با همان استیل کرال استرالیایی در زمان 4/58 ثانیه طی نمود. در واقع این سریعترین نوع شنایی بود که تا آن روز می شناختند و تا به امروز نیز چنین است و به نام کرال استرالیایی لقب یافت. اولین بار استرالیایی ها از این روش استفاده کردند و بعد ها این روش در همه ی کشورها بین مربیان و شناگران متداول گردید.
علم پزشکی علاوه بر معاینات و تجویز داروها و اعمال جراحی که در مورد بطماری های مختلف انجام می دهد، از ورزش نیز به عنوان وسیله ای در جهت بهبود و سلامتی بیماران بهره می برد. بعضی از پزشکان در مواردی مثل کم خونی، کم کردن وزن و ضعف های عضلانی مثل: کمر درد، کسب هماهنگی های عصبی و عضلانی در بعضی از انواع فلج، توانبخشی، نداشتن اشتها، داشتن اضطراب یا هیجانات روحی، بی قراری ها، افسردگی ها، احساس پوچی و خیلی دیگر از موارد، بیمار خود را به ورزش کردن تشویق می نمایند. در این میان یکی از ورزش هایی که می تواند کمک موثری برای شخص بیمار باشد، شنا کردن است.
در کتاب شنای پزشکی(Swimming Medicine) که اخیرا کمیته شنای پزشکی فدراسیون جهانی منتشر کرده، در زمینه های پزشکی و شنا تحقیقات زیادی شده و قسمت های مختلف این کتاب در باره ی شنا و اورتوپدی، فیزیولوژی، متابولیسم و پزشکی بحث شده، نمونه های تحقیقاتی که در این باره منتشر شده عبارتند از:
شنا و بیماری آسم(Asthmb) استفاده از استخر برای توانبخشی قدرت آئروبیک یا هوازی در شنا کردن؛ استفاده از ضربان قلب در تعیین قابلیت شنا کردن، درد های کمر در شناگران، پروانه رو، حالت گرفتن اسکلت عضلانی بدن در تمرینات سرعت واستقامت شنا، و نمونه های بسیار زیاد و جالبی که در ارتباط با مطالعات پزشکی و شناکردن می باشد.
در فیزیوتراپی بخشی به نام هیدروتراپی یا آب درمانی وجود دارد، که در درمان بعضی از بیماری ها از آب استفاده می شود. در فواید هیدروتراپی آمده است:
1. وزن بدن در داخل آب کم می شود که نه تنها اثر زیادی روی حرکت دارد، بلکه نگهداری وزن بیمار نیز در آب بسیار راحت می شود.
2. بدن بیمار در تمام طول درمان گرم است.
3. به عنوان نتیجه ی مستقیم از فواید1و2، بیمار آسان تر می تواند خود را شل کند؛ و درد مربوط به گرفتگی عضلات از بین رفته و حرکت آسان تر می گردد.
4. ورزش های با حذف وزن بدن، می توتند با کمترین اصطکاک انجام شود.
5. استخر فرصت مناسبی برای درجه بندی صحیح از کار هایی که ازعضلات ضعیف می خواهیم، فراهم می سازد.
6. مهارت بیماران در انجام ورزش ها، اضافه می شود.استخر نه تنها برای بیماانی که قادر به کمک نیستند، مفید است، بلکه برای کسانی که تحمل وزن خود را ندارند، جهت برگشت تونوس عضلانی که مدت ها غیر فعال بوده، یا بر روی تخت استراحت می کرده نیز مفید می باشد. زیرا در داخل آب حرکات با دامنه ی بیشتری نسبت به تخت یا تعلیق انجام می شود.
7. بیماران می توانند به آسانی در وضعیت بدون تحمل وزن که انجام آن در سالن برگزیده ی تمرینات و مسابقات ناراحت کننده است قرار بگیرند.
8. لباس بیمار، دست و پاگیر فعالیت و حرکت عضله بوده که از این طریق می تواند آسان تر لمس و حس شود.
9. بیمار در تمام مدت از درمان لذت می برد؛ زیرا می تواند حرکاتی را در آب انجام دهد که به طور معمول انجامش در خشکی مشکل یا حتی غیر ممکن است. از این جهت این نوع درمان برای آن ها جالب و لذت بخش می باشد.
«مایکل وندن» استرالیایی زمانی که چهارده ساله بود، هنگام عبور از حصاری پای راستش می شکند و بنا به توصیه ی پزشک برای تقویت پای صدمه دیده، پس از مدتی شروع به شنا کردن می کند و از علاقه مندان به شنا می شود و این ورزش را ادامه می دهد تا اینکه در مسابقات شرکت کرده و در طی 8 سال6 رکورد جهان را می شکند و روزانه تا 15 کیلومتر شنا می کند و قهرمان 100 متر و 200 متر المپیک مکزیکو می گردد.
شنا یکی از ورزش های با ارزشی است که معلولین می توانند به خوبی انجام دهند و از آن، هم در جهت کسب سلامتی جسمی استفاده نمایند و هم از این ورزش لذت ببرند.«ژان آسیما کوپولوس» که در سال 1965 مسئول شنا در سازمان ورزش های معلولین ژنو بوده است، در مطلبی راجع به آموزش شنا به معلولین که در یکی از نشریات مربوط به المپیک به چاپ رسیده می گوید:« شنا ورزش برگزیده و خاص معلولین است. به خصوص برای کسانی که از ناحیه ی پا معلول هستند.»
در سال 1934 یک معلول که هر دو پایش قطع شده بود، کانال مانش را شنا کرد. در بازی های المپیک 1936 برلین یکی از بازیکنان واترپولوی تیم مجارستان یک پا داشت و این تیم مدال طلای المپیک را نصیب خود کرد. ما معلولین زیادی سراغ داریم که بدون داشتن پا با افراد سالم شنا نموده یا واترپلو بازی کرده اند، در حالی که جزء افراد ضعیف تیم خود نیز نبوده اند.
این ورزش را می توان تا سنین بالا به سهولت ادامه داد. نمونه ی بسیار ارزنده ی این ورزش در سنین بالا،آقای «تئو والده» عضو باشگاه شنای ژنو می باشد که مدت 50 سال است به تمرین شنا می پردازد. او اکنون 83 سال داردو با 1 ساعت تمرین روزانه و شنا کردن در تابستان و زمستان سلامتی خود را کاملا تظمین نموده است. بدیهی است از 50 سال به بالا نباید در شنا های سرعت مانند 50 متر و 100 متر کوشش زیاد نمود، بلکه باید بیشتر توجه خود را به شنا های استقامت بدون فشار زیاد معطوف داشت.
دومیدانی، ژیمناستیک و شنا از ورزش های مادر و پایه ی سایر ورزش ها است و باید این ورزش ها را در سنین کودکی آغاز نمود، آموزش شنا را می توان در 2 سالگی شروع کرد، ولی بهترین سن آموزش و یادگیری فنی آن را 6 سالگی ذکر کرده اند. این ورزش مفید می تواند در جهت بهبود رشد عمومی بدن مورد استفاده قرار بگیرد. ترکیب و ساخت عضلانی بدن در این ورزش به نحو مطلوبی پرورش می یابد وتمام اعضا و اندام بدن به علت حرکت های عمومی و همه گیر عضلات ورزیده می شوند. عضلات از حالت سفتی و یا شل بودن خارج می شود و مفاصل بدن به خوبی جنبش پذیر می گردند، شنا کردن و تمرینات مرتب این رشته می تواند باعث افزایش گنجایش حجم قلب و دستگاه تنفسی گردد و قابلیت های جسمانی مثل قدرت، سرعت و استقامت را بهبود بخشد. رشد طولی بدن که متناسب با اندام شناگر است در شناگران به خوبی به چشم می خورد، نگاهی به اندازه ی قد قهرمانان معروف شنای جهان و رشد طبیعی و متناسب بدن آنان نشان دهنده ی چگونگی توسعه ی عضلات بدن می باشد که با شنا کردن پرورش یافته است.
- شنا براي افراد آسيب نخاعي
افرادي كه به هر دليلي دچار آسيب نخاعي شده اند در صورت بي تحركي و عدم فعاليتهاي ورزشي در دراز مدت بيماريهاي ثانوي مثل بيماري كليوي ، فشار خون ، ديابت ، چاقي و مشكلات رواني ( اضطراب و افسردگي ) به سراغ آنها خواهد آمد پس لزوم استفاده بهينه از حركات ورزشي براي اين عزيزان دو چندان است .
شنا از جمله ورزشهايي است كه همه نوع معلوليت را در خود جاي مي دهد يعني افراد با هر نوع معلوليتي مي توانند شنا كنند . فعاليت در آب گرم باعث كاهش خشكي و افزايش دامنه حركتي مفاصل مي شود . معلولين در آب مطلقا به پاهاي خود احتياج ندارند و بدون آن مي توانند شنا كنند پاها در آب نقش چنداني ندارند شنا تنها ورزشي است كه افراد جانباز و معلول بدون هيچ وسيله كمكي از جمله عصا – بريس – ويلچر و غيره در آن مي توانند فعاليت كنند فقط شخص معلول بايد احساس اطمينان نمايد يعني فردي كه بعنوان مربي قرار است با يك آسيب نخاعي كار كند و آموزش دهد بايد آگاهي و اطلاعات كامل از وضعيت جسماني اين افراد داشته باشد آموزشهاي لازم در مورد نحوه انتقال فرد از روي ويلچر به استخر و بالعكس را قبلا ديده باشد .
افرادي كه دچار آسيب نخاعي مي شوند در واقع كل سيستم بدن به نوعي در گير مي شود براي پيشگيري از بروز عوارض ثانوي و همچنين خارج شدن از فرم ايده آل بدن لازم است حركات ورزشي را از همان ابتدا زير نظر كارشناس شروع كنند البته افرادي كه بعد از گذشت سالها اين كار را انجام نداده اند توصيه ميكنيم كه هنوز دير نشده مي توانند با ورزشهاي سبك شروع كنند چون ممكن است مفاصل اين افراد دچار خشكي شده باشد و اگر با ورزشهاي شديد و سخت آغاز كنند احتمال آسيب و صدمه وجود دارد .
بعضي از افراد آسيب نخاعي هنگام فعاليت ورزشي با مشكل بالا رفتن حرارت بدن روبرو مي شوند و حتي ممكن است با وجود حرارت بدن دچار تعريق نشوند اين افراد براي پايين آوردن درجه حرارت بدن مي توانند از حوله مرطوب استفاده كنند .
مزاياي شنا براي افراد معلول و غير معلول
1.شنا ورزشي است كه شما در هر سني كه باشيد مي توانيد شروع و در تمام طول عمر ادامه دهيد.
2.موجب تندرستي فيزيك بدن ، تقويت عضله ، استخوان ، مفاصل ، كنترل وزن ، خواب منظم مي شود.
3.موجب آرامش فكري – روحي ، كاهش استرس ، تمدد اعصاب مي شود.
4.به بهبود اجتماعي كمك مي كند شما مي توانيد در تيم هاي ورزشي و يا در جلسات منظم در استخر با افراد ديگر ارتباط برقرار كنيد.
5.داشتن برنامه منظم شنا ، شما را در برنامه ريزي زمان ياري مي كند.
6.فرصتي براي مسافرت ايجاد مي كند.
7.و نهايتا اينكه ، ورزش شنا چه بصورت فردي كه موجب ارتقاء اعتماد بنفس شده و احساس استقلال را در شما بوجود مي آورد و چه بصورت تيمي كه در اثر كاركردن با همديگر موجب تشويق متقابل و حمايت مي شود .
- شنا ورزشی مفيد برای معلولان جسمی حرکتی و ضايعه نخاعی!
نتايج يک مطالعه نشان میدهد رشته ورزشی شنا در کاهش ناهنجاری‌های ستون فقرات و به‌طور کل برای سلامت معلولان ضايعه نخاعی مفيد خواهد بود.
اين پژوهش با هدف بررسی و مقايسه راستای ستون فقرات جانبازان ضايعه نخاعی ورزشکار در گروههای مختلف ورزشی و يک گروه غير ورزشکار انجام شد تا ميزان ناهنجاری‌های ستون فقرات را در هر يک ارزيابی کنند.
محققان معتقدند: هرگونه معلوليت و بويژه ضايعه نخاعی علاوه بر اينکه سطحی از عملکرد حسی و حرکتی را از دست میدهد، عوارض جدی ديگری را در ساير بخش‌های بدن برجا می‌گذارد.
بدين منظور، مطالعه‌ای بر روی 60 نفر از جانبازان ضايعه نخاعی در قالب 48 جانباز ضايعه نخاعی ورزشکار در رشته‌های ورزشی مختلف چون: بسکتبال با ويلچر، تيرو کمان، ويلچر رانی و شنا (هر رشته 12نفر) و 12نفر جانباز غير ورزشکار انجام شد.
بر اساس نتايج به دست آمده مشخص شد؛ از ميان رشته‌های ورزشی مختلف، ورزش شنا می‌تواند در جلوگيری از ايجاد ناهنجاری‌های بيشتر در افراد معلول ضايعه نخاعی مؤثر واقع شود.
گفتنی است اين تحقيق توسط مهدی صابری ـ کارشناس ارشد حرکات اصلاحی و آسيب شناسی ـ و جمعی از محققان صورت گرفته است که حاصل آن در چکيده مقالات سومين سمينار ضايعات نخاعی ايران به چاپ رسيده است.
پیدا کردن یک دختر "وفادار" از پیداکردن یک مارمولک پرنده سخنگوی یهودی سرخابی نجار شاخدار 55 ساله در اقیانوس ارام سخت تره
ارسالها: 372
#137
Posted: 22 Mar 2013 19:23
بوچیا، ورزشی ناشناخته(ورزشی برای معلولین جسمی)
بدون شک نام ورزش بوچیا برای شما آشنا است چرا که ممکن است بارها نام این ورزش را در خبرها شنیده باشید .اما شاید بیشترین اطلاعاتی که در مورد آن داشته باشید این است که این ورزش ویژه جانبازان و معلولان است و در این مجال تلاش می شود که آشنایی بیشتری با جزییات این ورزش پیدا کنید.
به گزارش حیات، بوچیا (boccia ) نوعی ورزش تفریحی ویژه معلولان جسمی که به همت فدراسیون ورزش های جانبازان ومعلولان کشور به نهاد ها و سازمان های ذی ربط معرفی و در حال گسترش است و در مقایسه با دیگر ورزش ها دارای ویزگی هایی است که توانسته است نظر متخصصین ورزش معلولان رااز ابعاد مختلف مورد بررسی قرار دهد و از طرفی موجب برابری فرصت ها نه فقط در مقایسه با تمامی افراد جامعه بلکه حتی برابری بین معلولان جسمی، حرکتی شود. منظور از برابری بین معلولان جسمی حرکتی این است که با توجه به طبقه‌بندی انواع معلولیت‌ها، افراد معلول نیز تفاوتهای خاص خود را دارند و اغلب همه‌ی ورزش‌ها شامل همه افراد معلول نمی شود. از این حیث بایستی متناسب با توانائی‌ها و نیازها و علائق آنها که هم سازگار با مشکلات عمومی و فردی آنها باشد و هم دسترسی به آن فعالیت برای آنها آسان و با حداقل مشکلات باشد را فراهم نمود. در این بین ورزش بوچیا یکی از ورزش‌هایی میباشد که حتی ناتوان‌ترین افراد معلول هم میتوانند در آن بازی عضو و حتی تا سطح مسابقات بین‌المللی و جهانی نیز راه پیدا کنند. با این وصف ما می‌توانیم ناتوان‌ترین افراد معلول را نیز مشمول اهداف توانبخشی کنیم. چرا که معلولیت هم بر سرنوشت فرد و هم بر کل جامعه اثر می‌گذارد و پدیده‌ای است اجتماعی در ابعاد وسیع خود که از دید توانبخشی در بردارنده مفهوم بازگشت فرد به جامعه را دارااست و فلسفه‌ی توانبخشی هم بر همین اصل استوار است که تقویت و پرورش عضو معلول به وسیله جایگزینی و حمایت دیگر عضو‌های فرد. و در نگاهی وسیع‌تر تقویت و پرورش فرد معلول به وسیله تطبیق‌سازی محیط و حمایت‌های افراد جامعه. در حقیقت این همان معنای در کنار آنها بودن و امید بخشیدن و آماده کردن آنان به زندگی در جامعه و متقابلاً آماده نمودن جامعه برای پذیرش فرد معلول به عنوان یک عضو و شهروند با استفاده از فرصت های برابر است.
با توجه به اشاره‌ای که در ابتدای مطلب در مورد ورزش بوچیا شد لازم است که جهت اطلاعات بیشتر در خصوص تاریخچه و چگونگی ورود این بازی به ایران و همچنین شیوه و مقررات آن آشنایی بیشتری کسب شود.
تقریباً چیزی حدود 30 سال از تعاریف هیات‌های ورزشی ایرانی و به ویژه بعد از انقلاب کشورمان می‌گذرد که ازاین ورزش یاد شده در حالی که مسابقات CP-ISRA با عنوان مسابقات رابین هود که مخصوص ورزشکاران CP )فلج مغزی) بوده هر سال درکشور انگلیس اجرا شده است. و اما در سال 1380 زمزمه راه‌اندازی این بازی در بین مسئولین و کارشناسان ذیربط مطرح شد که در نتیجه آن با باشگاه کهریزک هماهنگی لازم در خصوص راه‌اندازی آن و در نهایت مسابقات جشنواره میلاد کوثر برای اولین بار به شکل نمادین برگزار شد. این مسابقه در آکادمی ملی المپیک انقلاب و با تعداد 20 ورزشکار برگزار شد که به دنبال آن در بعضی از استانهای کشور هم معرفی و چندین بار دوره‌های آموزش توجیهی و بالاخره یک دوره بین المللی تحت نظر کمیته پاراالمپیک و با همت فدراسیون ورزشهای جانبازان و معلولان کشور در سال 1383 برگزار و آموزش‌‌های مربیگری، داوری و کلاس بندی پزشکی ارائه شد.
دومین دوره مسابقات کشوری در سال 1384 با حضور استانهای تهران و خراسان و سومین دوره مسابقات بوچیا که جامعیت و گستردگی بیشتری داشت در شهرستان شهریار و با حضور 6 استان و با شرکت 54 نفر ورزشکار آقا و 26 نفر ورزشکار خانم برگزارشد. این مسابقات اولین رویداد آسیایی جهت اعزام به مالزی و اولین رویداد بین المللی ورزش بوچیا بود که طی آن گرچه نتوانستند مقامی کسب کنند اما تجربیات موفقی را به دست آوردند از جمله اینکه این ورزش نیاز به درک شرایط خاص خود و حمایت‌های بیشتر از طرف مسئولین و عزیزان ذیربط دارد. شایان ذکر است برخی هیات‌های استانهای کشور هم پیگیری بیشتری در جهت معرفی این ورزش و شناخت این ورزشکاران نمودند بویژه هیات ورزشهای جانبازان و معلولان استان تهران که تلاش چشمگیری در این راستا نمودند تا آنجا که با هماهنگی مدیریت آموزش و پرروش استثنایی تهران در دو آموزشگاه توانخواهان (دخترانه) و آموزشگاه سروش (پسرانه) برای نخسیتن‌بار راه‌اندازی شد. البته کوششهای بی دریغ اولیاء و دانش‌آموزان در جهت پیشبرد این ورزش بی‌تأثیر نبوده است که به نظر اگر هر سه رأس مثلث هماهنگی بیشتری باهم داشته باشند مسلماً به نتایج و تأثیرات مطلوب این ورزش در سلامت فرد و خانواده و جامعه و آموزش و پرورش موفق‌تر خواهیم رسید.
مفاهیم اخلاقی و روح بازی بوچیا همانند بازی تنیس میباشد از حضور تماشاگران در این مسابقات استقبال میشود که به سه شیوه‌ی انفرادی، دونفره و تیمی و توسط بازیکنان دارای کلاس CP1 و CP2 و یا بازیکنانی که با کمک رمپ و طبق کلاس‌بندی CP-ISRA طبقه‌بندی انجام می شود. فضا و شیوه کلی بازی ابعاد زمین بازی در اندازه‌های6×5/12 متر میباشد و تعداد توپهای مورد نیاز بازی، دو سری 6 تایی آبی و قرمز و یک توپ سفید با عنوان جک یا نشانه که مجموعاً روی هم 13 عدد توپ میشوند. وزن هر توپ حدوداٌ 275 گرم و محیط آن 270 میلی‌متر است که در ابتدا داور با پرتاب سکه جهت انتخاب توپ جک و قرمز توسط یکی از دو گروه شرکت کننده، بازی را آغاز میکند.
شیوه کلی بازی به این صورت است که یکی از گروه‌ها توپ سفید را به نقطه‌ی دلخواه و با شرایط مساعد خود پرتاب میکند و سپس توپ رنگی خود را هر چه نزدیکتر به سمت توپ سفید(جک) پرتاب میکند و وقتی نوبت بازیکن مقابل رسید او نیز باید سعی کند که توپ رنگی خود را خیلی نزدیکتر از توپهای بازیکن مقابل پرتاب کند و در غیر این صورت توپهای بیشتری را از دست خواهد داد و در نهایت امتیاز کمتری کسب میکند...
این بازی به سه شیوه انفرادی، دو نفره و تیمی برگزار می شود که شیوه انفرادی شامل چهار دور بازی میشود و از هر تیم فقط یک نفر شرکت میکند و به هر نفر یا هر بازیکن 6 توپ داده میشود.شیوه دو نفره شامل چهار دور بازی میشود و از هر تیم دو نفر شرکت میکند و به هر نفر بازیکن سه توپ داده میشود و بخش تیمی، یک بازی تیمی شامل شش دور بازی میشود. و از هر تیم سه نفر شرکت میکند و به هر بازیکن دو توپ داده میشود.
امتیاز دهی توسط داوران به این صورت است که بعد از پرتاب تمامی توپها (شامل تمامی توپهای پنالتی در صورت لزوم) انجام خواهد شد. طرفی که دارای نزدیکترین توپ به توپ هدف باشد، برای هر توپ نزدیکتر به توپ هدف نسبت به نزدیکترین توپ حریف خود به توپ هدف یک امتیاز دریافت می کند.
در صورت انجام یک تخلف، سه نوع پنالتی (جریمه) وجود دارد که عبارت است از اعطای دو توپ اضافی به طرف مقابل، بازپس گیری توپ که عبارت است ازبرداشتن توپ خطا از داخل زمین و گذاردن آن در داخل ظرف مخصوص توپهای مرده. و حالت سوم اخطار و خارج شدن بازیکن از دور مسابقه است وهنگامی که به یک بازیکن اخطار داده میشود داور این اخطار را در برگه امتیازات یادداشت میکند و اگر برای بار دوم اخطار داده شود، بازیکن از دور مسابقات حذف میشود.
همچنین محدودیت زمانی حداقل 5 دقیقه و حداکثر 8 دقیقه برای هر دور بازی برای کلاسهای BC1 تا BC4 و انفرادی تا تیمی اعمال میشود.
این ورزش تاثیرات زیادی در سلامت روان و جسم ورزشکاران دارد که از جمله آنها می توان به پیشگیری از مبتلاشدن به برخی بیماری‌ها مثل بیماری‌های مربوط به دستگاه کلیوی، زخم بستر، تغیر شکل یا خشکی و لاغری عضلات، استخوان‌ها و مفصل‌ها، تقویت روحیه و اثر روانی مطلوب در فرد معلول و خانواده‌ی او، تقویت مهارت‌های حرکتی، کاهش اختلالات عاطفی و افزایش رشد عاطفی، تقویت و هماهنگی بیشتر بین حواس، شناخت بیشتر توانمندی‌های خود و تلاش در جهت افزایش نکات مثبت و اصلاح نکات منفی ورزشکار، تقویت حس مسوولیت‌پذیری و افزایش مشارکت اجتماعی،تقویت هوش دیداری فضایی، بدنی جنبشی، درون فردی، میان فردی، افزایش خلاقیت و بالابردن میزان تمرکز فکری و تعادل روانی و در نهایت میزان سلامت روحی و روانی را برای آنان و خانواده و جامعه اشاره کرد.
بنا بر این گزارش، عباس اردستانی، مسوول انجمن بوچیای جانبازان و معلولان در رابطه با جایگاه این ورزش در بین ورزش های جانبازان و معلولان در سطح بین المللی، گفت: در بیشتر کشورها توجهی خاص به ورزش بوچیا در بین سایر رشته های ورزشی معلولان می شود به گونه ای که این رشته در پارالمپیک هم برگزار می شود.
ی با بیان اینکه هدف ما از شرکت در مسابقات آسیایی توکیو توسعه این ورزش است و مدال آوری جزء اهداف درجه دوم ما به شمار می آید، افزود: نخستین مسابقات بین المللی که تیم بوچیای کشورمان اعزام شد مسابقات فسپیک آسیایی در سال 85 بود که تیم کشورمان در بخش انفرادی و دوبل مسابقات حاضر شد و در بخش تیمی مسابقات به دلیل تجربه کم نتوانست شرکت کند اما در مسابقات توکیو در هر سه بخش انفرادی، دوبل و تیمی شرکت می کنیم.
وی افزود: مهم ترین مشکل ما در رشته بوچیا فقدان توپ استاندارد بود که با واردکردن این توپ ها از کشور آلمان به دنبال رفع این مشکل هستیم.
وی در پایان گفت: تفاوت جنسیتی در این ورزش مطرح نیست و بانوان و آقایان می توانند در یک تیم واحد حاضر باشند.
پیدا کردن یک دختر "وفادار" از پیداکردن یک مارمولک پرنده سخنگوی یهودی سرخابی نجار شاخدار 55 ساله در اقیانوس ارام سخت تره
ویرایش شده توسط: wwwrastegar
صفحه 14 از 16