ارسالها: 3620
#11
Posted: 11 Jun 2011 07:36
خطر «ادم» ريوي براي كوهنوردان
محققان مي گويند كه از هر ۴كوهنورد، سه نفر با خطر ابتلا به گونه خفيف يك عارضه نادر ريوي كه براي كوهنوردان كوههاي رفيع اتفاق مي افتد، مواجه هستند، امامقدار انباشت مايعات در ريه هاي اكثر كوهنوردان نسبتاً اندك است و شايد آنها نشانه هاي بارزاين نارسايي را حس نكنند.
اين عارضه موسوم به «ادم ريوي ارتفاعات» بر اثر تجمع مايعات به دليل بالا رفتن فشار ريه در شرايط جوي كم اكسيژن ايجاد مي شود و علايمش تنگي نفس، سرفه و تپش شديد قلب است. وقوع آن در آمريكا بين ۲ تا ۵درصد است.
دكترجورج كرمونا از دانشگاه سن رافائل ميلان در ايتاليا وهمكارانش روي ۲۶۲كوهنورد قبل و بعد از يك نوبت كوهنوردي آزمايش ريه انجام دادند. اگرچه تنها يك كوهنورد دچار «ادم ريوي ارتفاعات» شد، ۴۰نفر ديگر پس از پايين آمدن از كوه «روزا» به ارتفاع ۱۵هزارپا (۴۵۰۰متر).
دچار مشكلات ريوي شده بودند و ۳۴نفر ديگر شكل خفيف ادم مذكور را داشتند.
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#12
Posted: 11 Jun 2011 07:36
نکات ایمنی در کوهستان
کوهستان مانند دریا ممکن است خطرات گوناگونی پیش بیاورد که میتوان به سقوط بهمن اشاره کرد. عده‌ای هستند که بی‌احتیاط و به صورت...
کوهستان مانند دریا ممکن است خطرات گوناگونی پیش بیاورد که میتوان به سقوط بهمن اشاره کرد. یک اسکی‌باز حرفه‌ای در روی پیست یا پایین شیب به ندرت از جمعیت جدا می‌افتد و مناطق علامت‌گذاری شده را که مجهز به وسایل کمک‌های اولیه است ترک نمی‌کند. در واقع ورزشکاران مطلع که اقدام به صعود می‌کنند، اشکالات کار خود را در نظر گرفته و از یک راهنمای باتجربه استفاده می‌کنند. در عوض عده‌ای هستند که بی‌احتیاط و به صورت دسته‌جمعی به راه‌پیمایی و گردش در کوهستان می‌پردازند و بی‌پروا در این راه گام می‌نهند. در صورتی که پیش از حرکت و طی مسیر پاره‌ای احتیاطات مقدماتی رعایت شود، از بسیاری از این پیشامدها میتوان اجتناب کرد...
● اقدامات پیش از حرکت
ـ سعی کنید در شرایط بدنی خوبی باشید: چند هفته پیش از اقامت در کوهستان از تغذیه مناسب استفاده کنید و به نرمش‌ها و ورزش‌های متناسب بپردازید.
ـ تجهیزات خود را بازدید کنید: کفش خوب برای راه‌پیمایی که کف آن لیز نخورد و پا را فشار ندهد و انگشتان پا به راحتی در آن حرکت کند و لباس‌های گرم پیش‌بینی کنید. یک بارانی و یک "ملافه مخصوص نجات"، پتوی پلاستیکی فلزی خیلی سبک (با وزن حدود ۶۰ گرم) که حرارت بدن را چند ساعت متعادل نگه می‌دارد، یک کیف کمک‌های اولیه، یک چاقو و یک تکه‌بند در داخل ساک قرار دهید.
ـ به اخبار هواشناسی (از طریق سازمان هواشناسی کشور) توجه کنید تا در اثر هوای نامساعد طی راه غافلگیر نشوید.
ـ تنها حرکت نکنید و حرکت و خط سیر خودتان را به شخصی که در محل اقامت‌تان باقی می‌ماند، اطلاع دهید.
● اقدامات حین حرکت
ـ مواظب شیب‌های علف‌دار خیس باشید که خیلی لغزنده است.
ـ زیاد تأخیر نکنید و در فکر مراجعت هم باشید، زیرا سرازیر شدن از کوه هم به اندازه بالا رفتن از آن پر زحمت است و اغلب حوادث هنگام پایین آمدن از کوه رخ می‌دهد.
ـ فکر کنید شما تنها در کوه نیستید و مراقب باشید سبب سقوط سنگ‌ها نشوید.
ـ مواظب هوا باشید. از رگبار بترسید و اگر وضع هوا تهدیدکننده شد، بلافاصله از راهی که آمده‌اید، برگردید.
ـ با استفاده از نزدیک‌ترین راه در فکر یافتن یک محل محفوظ برای حفاظت از ضربات صاعقه باشید.
● نکاتی درباره سرمازدگی
سرمازدگی هنگامی اتفاق می‌افتد که عضو در معرض سرمای مرطوب در هوای صفر درجه یا پایین‌تر قرار گیرد. این عارضه، با افت دمای بدن یکی نیست که طی آن درجه حرارت تمام بدن پایین می‌آید و با یخ‌زدگی شدید که یک بیماری دردناک و تاولی شکل و خارش‌دار است و اغلب در نتیجه تماس طولانی پوست با یک جسم سرد و مرطوب (محصولات یخ‌زده) ایجاد میشود، نباید اشتباه شود.
تظاهر سرمازدگی، با سفید شدن و احساس سوزن سوزن شدن پوست، خارش، سوزش و سپس بیحسی موضعی همراه است. آب محتوی در سلول‌ها به تدریج یخ می‌زند و فعالیت سلولی را مختل می‌کند و بعداً مرگ سلولی فرا می‌رسد، که همیشه فوری نیست بلکه ممکن است تا دو ماه بعد اتفاق بیفتد.
سرمازدگی‌ها کم و بیش وخیم‌اند، از تاول کوچک تا حالت شوک، که نیاز به کمک‌های حیاتی دارد و با مشاهده ظاهر آن هیچ کس نمی‌تواند اظهارنظر کند که آیا این عارضه به یک نکروز (سیاه شدن و مرگ عضو) منجر خواهد شد یا جوش‌خوردگی ساده زخم. اصولا سرمازدگی سه مرحله را طی می‌کند: خواب‌رفتگی (حس مورمور در انتهای اعضا)، سرمازدگی مشخص (بیحسی قسمت‌های یخ‌زده) و بالاخره گانگرن (که ممکن است متعاقب یک گرم شدن شدید اتفاق افتد) و با دردهای شدید همراه است.
● کارهایی که باید انجام داد
درمان، بستگی به درجه پیشرفت و مرحله سرمازدگی دارد، ولی یک اصل غیرقابل تغییر باید رعایت شود: هیچ گاه نباید سرمازدگی را با مالش دادن یا قرار دادن فرد سرمازده در کنار وسیله گرمازا معالجه کرد.
● خواب‌رفتگی
اگر انتهای عضو شما به مورمور یا کرختی دچار شده است، بلافاصله اطراف آن را شل کنید (مثلاً در صورت ابتلای پا، کفش‌هایتان را درآورید)، پاها را به زمین بکوبید و دست‌ها را بهم مالش دهید تا وقتی که احساس کنید عضو شما به حال اول بازگشته است.
● چه باید کرد؟
به سرعت (طی چند ساعت) اعضای انتهایی شما در معرض خطر یخ‌زدن قرار می‌گیرد و به خصوص بی حس میشود. حتی گرفتن پوست با انبر هیچ دردی ایجاد نمی‌کند. برای گرم شدن، آن را مالش ندهید، حمام گرم ندهید و تا زمان رسیدن کمک و انتقال به بیمارستان، اعضای یخ‌زده را در قسمت‌هایی از بدن قرار دهید که حرارت بیشتری دارد، قرار دهید. ممکن است پس از گرم کردن نامناسب قسمت سرمازده، سیاه شدن عضو اتفاق افتد. در این صورت دردهای خیلی شدید و حتی حالت شوک بروز می‌کند. امدادگران اورژانس را به سرعت احضار کنید و تا انتظار رسیدن آنها، بیمار را که در پوششی پیچیده شده، دراز کنید. اگر هوشیار است، به او نوشابه‌های گرم و قنددار بنوشانید.
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#13
Posted: 11 Jun 2011 07:44
سالمندترين زن كوهنورد جهان
كي لوكلر، 61 ساله سالمندترين خانمي است كه توانسته تاكنون 7 قله را فتح كند و وقتي از تجربيات شگفت‌انگيزش صحبت مي‌كند انگار از ساده‌ترين كارهاي روزمره سخن مي‌گويد. «از سر اشتياق كوهنوردي مي‌كنم نه به قصد هدفي خاص حتي نمي‌دانستم پيرترين زن كوهنوردم.»
7 قله از بلندترين قله‌هاي جهان كه اين خانم موفق به فتح آنها شده قله كليمانجارو در تانزانيا، دنالي در آلاسكا، البروز در روسيه، آكونكاگوا در آرژانتين، هرم كارستتر در اندونزي، اورست در نپال و ونيسون در آنتراكتيك است. 23 مي سال 2009 كي لوكلر اورست را فتح كرد. اين خانم 61ساله پس از فتح 7 قله دومين زني است كه در اين رده سني موفق شده به ارتفاع 29035 متري صعود كند. «وقتي به قله رسيديم، ابرها اطرافمان را احاطه كرده بودند و قادر به ديدن هيچ چيز نبوديم. فقط زمين ديده مي‌شد. حس كردم روي سقف جهان ايستاده‌ام. به قدري جادويي بود كه نمي‌توانم آن را توصيف كنم.» نكته جالب اينجاست كه اين خانم كه همراه با همسرش در واشنگتن زندگي مي‌كند تا 51 سالگي هرگز كوهنوردي نكرده بود. ماجرا از جايي شروع مي‌شود كه او داستان فتح كوه Rainier توسط پسرش كه 14 هزار متر ارتفاع دارد را براي يكي از دوستان تعريف مي‌كند و دوست او وقتي اشتياق او را مي‌بيند از خانم لوكلر مي‌خواهد در مدرسه كوهنوردي spokano اسم‌نويسي كند. كي لوكلر به پيشنهاد اين دوست عمل مي‌كند و تكنيك‌هاي كوهنوردي را مي‌آموزد و نكته جالب اينكه در همين كلاس‌هاست كه بر ترس خود از بلندي و ارتفاع غلبه مي‌كند. «حتي فكرش را هم نمي‌كردم بعد از 50 سالگي بخواهم از يك تپه بالا بروم چه برسد به كوه. هميشه از ارتفاع ترس داشتم. اول براي غلبه بر ترسم از كوه بالا رفتم اما حالا منافع بسياري از كوهنوردي عايدم شده است.» در سال 2001 كي لوكلر همراه همسر و پسرش به آفريقا سفر كرده و قلبه كليمانجارو را فتح كرد. بعد از آن بود كه به پيشنهاد يكي از دوستان تصميم به فتح 6 قله ديگر گرفت. در ماه اوت سال 2002 قله البروز، در ماه ژانويه سال 2003 آكونكاگوا، در سال 2004 ونيسون و دنالي و در نهايت اورست را فتح كرد. بين فتح ساير قله‌ها و اورست تقريبا 4 سال فاصله افتاد. دليل آن هم ابتلاي لوكلر به آريتمي يا نامنظمي ضربان قلب و همچنين بدي آب و هوا بود اما در نهايت لوكلر بر مشكلات فائق شد. لوكلر در مورد فتح آخرين قله مي‌گويد: «وقتي به بالاي قله اورست رسيديم برخلاف تصور بسياري از افراد به جاي اينكه حمامي گرم بگيريم يا چيزي بخوريم به كمپ برگشتيم و كمي استراحت كرديم تا 14 هزار متر به پايين برگرديم اما توفاني شديد گرفت كه مي‌توانست چادرها را از جا بكند. برخي از همراهانمان زخمي شدند و با هلي‌كوپتر به پايين بازگشتند. گروهي ديگر نيز به دليل خستگي بسيار ترجيح دادند سوار هلي‌كوپتر شوند اما من و همسرم به جاي پرداخت 3 هزار دلار به هلي‌كوپتر تصميم گرفتيم پياده برگرديم. البته اين به آن معني نيست كه ما خست به خرج داديم. هر فردي از موفقيت يك تعبير مختلف دارد. براي برخي‌ها پول درآوردن به معني موفقيت است و اما براي من رسيدن به هدف به معني موفقيت است.» كي لوكلر در يك خانواده ثروتمند متولد نشده است. او در شهر كوچكي تا 10 سالگي زندگي مي‌كرد تا آن موقع كه پدرش كار مناسبي پيدا كرد و به اروپا آمدند. لوكلر تمام زندگي براي رسيدن به اهدافش تلاش كرده است و پياده‌روي، شنا و دوچرخه‌سواري جزو برنامه‌هاي هفتگي‌اش است تا بتواند هم وزن و اندام خود را درحد متعادل نگه دارد و هم از بيماري‌ها دور باشد. متاسفانه يك سال پس از فتح آخرين قله لوكلر، با يك دوچرخه تصادف كرد و دچار آسيب‌ديدگي و چند شكستگي شد اما حتي اين موضوع هم جلوي رسيدن او به اهدافش را نگرفته است. او براي شركت در مسابقات Coeur dAlene در سال 2011 در حال آماده شدن است. اميدوار است بتواند 17 ساعته مسابقه را به اتمام برساند و ركورد جديدي ثبت كند.منبع: sucses magazine -نوامبر
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#14
Posted: 21 Jun 2011 05:20
yashark23
وسایل کوهنوردی ( کفش )
از قدیم معروف بوده است که پا قلب دوم انسان و مخصوصا کوهنوردان است . بنابراین کفش که محافظ پا است از مهمترین وسایل و پوشاک کوهنوردی به شمار می رود. کفش های قدیم از چرم ساخته می شد که بنا به شرایط مورد استفاده ضخامت و تعداد لایه های چرم متفاوت بود . یکی از اشکالات کفش های چرمی زمستانی وزن بالای آنها بود که با اختراع لایه ها و پارچه های جدید با عناوین گورتکس - سیمپاتکس و تینسولیت تا حدی این نقیصه جبران گردیده است .
لایه گورتکس که در انواع پوشاک زمستانی کوهنوردی نیز بکار می رود دارای خاصیت یک طرفه بودن است ؛ یعنی تنها از یک طرف کاملا ضد آب و باد است و در نتیجه از داخل بخار و گرمای ناشی از تعرق و فعالیت را بخارج می فرستد و از خیس شدن پوشاک زیر و سرمازدگی جلوگیری می کند . لایه سیمپاتکس نیز مانند گورتکس ضد آب و ضد باد و دارای قابلیت تنفسی است . لایه تینسولیت نیز گرمازا بوده و در کفش های زمستانی و سنگین بکار می رود . زیره کفش کوهنوردی نیز از لایه های مخصوصی ساخته می شود که معروف ترین آن ویبرام ایتالیا است .
همچنین اخیرا لایه ای شوک گیر نیز ساخته شده که فشار ضربه های وارده به کف پا را کاسته و پا دیرتر خسته می شود و در سرازیری زانوها کمتر آسیب می بیند . با توجه به پیشرفت هایی که در زمینه ساخت کفش های کوهنوردی بدست آمده و به برخی از آنها در بالا اشاره شد ؛ امروزه برای هر نوع برنامه کوهنوردی و برای هر فصل و منطقه کفش خاصی ساخته شده و مورد استفاده قرار می گیرد و دیگر عنوان کفش های چهار فصل یا همه کاره دور از ذهن می باشد .
به عنوان مثال در کفش های مخصوص سنگنوردی نوع کفش برای مرد و زن و همچنین بسته به جنس و نوع سنگ متفاوت می باشد .
بطور کل می توان کفش ها را به ۶ دسته بزرگ به شرح زیر تقسیم کرد :
کفش صعودهای هیمالیایی که سه پوش و یا دو پوش هستند . نوع دوپوش از یک کفش کوچک و تنک مثل کفش رشته کشتی که بجای بند دارای چسبک است تشکیل می شود و این کفش درون کفش اصلی که بزرگتر است قرار می گیرد . می توان شب در داخل چادر و کیسه خواب کفش بیرونی را از پا درآورد و از پوش داخلی به عنوان جوراب و یا کفش داخل چادر استفاده کرد .
در نوع سه پوش علاوه بر این دو کفش یک لایه گتر بلند نیز بر روی کفش قرار می گیرد که به دور کفش دوخته شده و تمام رویه و اطراف کفش را در بر می گیرد . پوش دوم کفش یا از جنس چرم است و یا از جنس فایبر گلاس که نوع اخیر شبیه کفش های اسکی است .
کفش کوهنوری سنگین در صعود های بلند زمستانی مانند ارتفاعات ایران بکار می روند و دارای یک یا چند لایه فوق الذکر می باشند و قابلیت نصب کرامپون را هم دارند .
کفش کوهنوردی یا کفش نیمه سنگین که برای سه فصل اول سال مورد استفاده قرار می گیرد .
کفش کوهپیمایی یا ترکینک کفش هایی سبک است و برای صعود های یک روزه یا چند روزه سبک و کم ارتفاع بکار می رود .
کفش راه پیمایی برای مسیر های ساده و کفی استفاده می شود . شبیه کفش های معمولی ورزشی و یا اسپرتکس های معروف می باشند .
کفش سنگنوردی یا کتان سنگ جهت صعود های داخل سالن و یا سنگنوردی طبیعی بکار می رود
● نکات :
بعد از هر برنامه کفش را کاملا تمیز کرده و داخل آن را با روزنامه پر کنید تا هم رطوبت آن گرفته شود و هم حالت و فرم خود را حفظ کند . هیچگاه کفش خیس را برای خشک شدن در برابر حرارت مستقیم مثل آفتاب و آتش قرار ندهید .
اول فصل زمستان کفش چرمی را کاملا با پیه شتر و یا گوسفند چرب کنید و محل دوخت ها را نیز با موم عسل بپوشانید تا آب وارد کفش نشود .
هنگام شب خوابی در برنامه زمستانی کفش ها را با روزنامه پر کرده و داخل یک کیسه نایلنی قرار داده و در انتهای کیسه خواب قرار دهبد تا یخ نزند . در غیر اینصورت صبح روز بعد به پا کردن کفشی مانند آهن غیر ممکن است .
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#15
Posted: 21 Jun 2011 05:20
مشخصات کفش کوه نوردی مناسب
با توجه به نوع رشته ورزشی کوه نوردی و سنگ نوردی اندام تحتانی و پاها بیش ترین نقش و فعالیت را در انجام این رشته ورزشی دارند و قاعدتا شایع ترین آسیب های ورزشی در کوه نوردی، صدمات اندام تحتانی و پاها می باشد. مفاصل زانو و مچ پا نیز از حساس ترین مفاصل بدن می باشند که در ورزش کوه نوردی در معرض مستقیم ضربات متوالی و متناوب می باشند. نتیجه اینکه برای پیشگیری از آسیب های پا می بایست به سلامت پا بیشتر توجه نمود و در این میان اهمیت کفش مناسب و تاثیر آن بر سلامت بدن به وضوح قابل درک است.
انواع کفش:
امروزه با توجه به پیشرفت تکنولوژی بنا به نوع برنامه انواع مختلفی از کفش ها برای فعالیت های مختلف در بازار یافت می شود.
انواع کفش مورد استفاده در ورزش كوه نوردی عبارتند از:
1- سنگ نوردی: با شکل خاص و مواد خاصی تولید می شود.
2- کوه پیمایی: این نوع کفش عاج کمتری دارد.
3- کوه نوردی نیمه سنگین
4- کوه نوردی سنگین: یک پوش ، دو پوش ، سه پوش (اکثرا گتر سرخود است)
5- برنامه های ترکیبی (سنگ و یخ): مانند کفش های پلاستیک.
6- کفش یخ نوردی
7- . . .
موارد 3 تا 6 محلی برای نصب گرامپون دارد.
جنس لایه بیرونی کفش های پلاستیک فایبر گلاس و کربن است.
مواد متنوعی که در ساخت کفش استفاده می شود:
1- چرم طبیعی.
2- چرم مصنوعی.
3- پارچه های مخصوص.
4- ترکیبات پارچه ای جدید مثل گورتکس.
مواد بکار رفته در کفی کفش (تخت کفش):
ترکیبی از کربن و لاستیک: معروف ترین آن با نام تجاری “ویبرام” است. ماده ای سخت و پر اصطکاک می باشد.
خصوصیات لازم برای کفی کفش باید شامل موارد ذیل باشد:
۱- قابل انعطاف باشد.
2- ضربه گیر باشد.
3- وضعیت استقرار کف پا را در داخل کفش حفظ کند.
4- عاج های عمیق داشته باشد.
5- اصطکاک خوبی داشته باشد.
6- مقاومت مناسبی داشته باشد.
خصوصیات لازم رویه کفش:
1- ضد آب باشد.
2- قابلیت تعریق داشته باشد.
3- تا حدی برای راحتی پا، نرم و قابل انعطاف باشد.
4- محکم باشد.
5- قابل ارتجاع باشد.
6- مقاوم به سرما، گرما و عوامل محیطی باشد.
7- بندها تا نزدیکی پنجه ی پا ادامه داشته باشد. (راحت تر است، بهتر کیپ می شود و درآوردن آن راحت تر است)
۸- تا روی پا و قوزک ها را بپوشاند.
برای مراقبت بهتر از کفش:
در صورت کوچک ترین صدمه ای به كفش دراسرع وقت باید تعمیر شود.
بعد از برنامه:
1- کفش را باید شست.
۲- با پارچه آنرا خشک کرد.
3- قالب زد (خصوصا در کفش های چرمی)
۴- برای حفظ انعطاف پذیری کفش و جلوگیری از نفوذ آب و رطوبت آنرا خشک کرده و واکس مخصوص بزنید.
5- از آتش و گرمای زیاد برای خشک کردن کفش استفاده نکنید.
6- برای کفش پلاستیک از اسپری مخصوص محافظت کننده استفاده کنید.
اندازه کفش:
خیلی گشاد نباشد: ایجاد تاول های پوستی می کند.
خیلی کیپ و تنگ نباشد: به پا فشار وارد می آورد.
در صورت عدم رعایت موارد بالا كفش نامناسب به ناخن ها و بستر ناخن صدمه می زند و باعث خستگی پا می شود.
كفش پلاستیك دارای معایب و مزایای متعددی است:
مزایای کفش پلاستیک:
1-عایق گرمایی خوبی است.
2-محل مناسبی برای بستن گرامپون دارد.
3-سبک است.
4-ضد آب، ضد باد و ضد سرماست.
5-یک لایه داخلی نرم دارد.
مضرات کفش پلاستیک:
۱- احتمال شکستن و ترک برداشتن کفش بر اثر سرما و ضربه در برنامه های ترکیبی یخ و سنگ وجود دارد.
۲- انعطاف پذیری خوبی ندارد.
۳- برای استفاده در زمین نرم و کم شیب و پیاده روی مناسب نیست.
مزایای کفش چرم:
۱- قابلیت انعطاف خوبی در برنامه های کوه پیمایی و کوه نوردی دارد.
۲- تهویه پا را خوب انجام می دهد.
کفش سنگ نوردی:
مواردی که در خرید کفش سنگ نوردی باید مورد توجه قرار داد:
1- کفش باید راحت باشد.
2- اندازه و شکل کفش تغییر نکند.
3- برای صعودهای اصطکاکی قابل انعطاف باشد.
4- در صعودهای عرضی و طولی باید لبه های سفت و سختی داشته باشد.
5- پنجه کفش که در برگیرنده انگشتان پا است سخت و محکم باشد.
6- کف کفش با دوام و لبه های کناری آن با کیفیت باشد.
7- کفش ضمن آنکه قوزک پا را محافظت می کند باید بیش ترین انعطاف را نیز برای قوزک پا فراهم کند.
8- کفش باید سبک، قوی و بادوام باشد.
انتخاب کفش مناسب سنگ نوردی:
1- مناسب ترین نوع، بستگی به نوع برنامه های تمرینی دارد.
2- کاملا چسبیده و جفت پا باشد.
3- در منطقه ای که تنوع گسترده ای از سنگ ها و دیواره های سنگی است باید کفشی انتخاب کرد که بتواند هم از نظر لبه های کفش و هم از نظر خاصیت اصطکاک بر سنگ جوابگو باشد.
عوارض کفش تنگ در سنگ نوردی:
1- تاول.
2- میخچه.
3- پینه.
4- فشار بیش از حد به پا.
5- خستگی در تمرین و سنگ نوردی.
جنس رویه کفش سنگ نوردی:
1- جیر (بعد از مدتی گشاد می شود، مخصوصا اگر بدون آستر باشد).
2- چرم.
3- نایلون مخصوص.
4- کتان.
5- ترکیبی از مواد فوق.
همگی مواد فوق می تواند آستر دار یا بدون آستر باشد.
هشدارها:
1-کفش سنگ نوردی اگر هنگام تمرین خیس شود پس از خشک شدن جمع شده و چروک می شود و هنگام سنگ نوردی پا را ناراحت می کند.
2- هنگام بستن کفش نباید آنرا خیلی محکم کشید زیرا خود این عمل سبب گشاد شدن سریع و صدمه به کفش می شود.
مراقبت از کفش سنگ نوردی:
1- هر چه بیشتر مراقبت نمایید کفش بیشتر عمر می کند.
2- در تعمیرات دور کفش باید کف کفش نیز عوض شود چون تناسب جنس دور و کف کفش از بین می رود (کفش تعمیر شده بیشتر در تمرینات استفاده می شود)
3- برای دستیابی به بهترین کارایی، کف و دور کفش، پیش از هر بار استفاده با مسواک و یا فرچه کاملا تمیز شود. سپس با کمی آب شسته و خشک شود تا تمیز و عاری از گرد و خاک باشد.
4- در طی صعود یک مسیر طولانی عمل تمیز کردن کفش را می توان باهمراه داشتن کمی آب و یک عدد مسواک و یک تکه پارچه چندین مرتبه تکرار کرد.
5- اگرکفش سنگ نوردی (و یا کوه نوردی) با آب دریا خیس شود باید آنرا با آب شیرین کاملا شست تا هر نوع نمک و مواد دریایی که سبب پوسیدگی و خوردگی درزهای دوخته شده و سوراخ های بند کفش می شود از آن خارج شود.
6- همیشه کیسه ای مناسب برای حمل کفش سنگ نوردی تهیه شود.
7- اگر کفش فاقد سوراخ فلزی در محل عبور بند کفش است باید ازبند کفش های پهن استفاده شود تا از پاره شدن محل بند کفش جلوگیری شود.
8- در بندکشی کفش دقت شود آنها به نوبت از پایین به بالا کشیده شوند طوری که کفش تمامی قسمت های پا را احاطه کند.
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#16
Posted: 21 Jun 2011 05:21
از نوشيدن آبهاي سرازير شده از كوه خودداري كنيد
همزمان با روز طبيعت
توصيه وزارت بهداشت به هموطنان:
از نوشيدن آبهاي سرازير شده از كوه خودداري كنيد
رييس مركز سلامت محيط و كار وزارت بهداشت با اشاره به فرا رسيدن 13 فروردين روز طبيعت و خروج مردم از منازل گفت: هموطنان از مصرف آب آشاميدني خود اطمينان حاصل كرده و از نوشيدن هر نوع آبي كه از كوه سرازير مي‌شود حتي آب چشمه خودداري كنند.
دكتر علي اصغر فرشاد در گفت‌وگو با خبرنگار «بهداشت و درمان» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، با بيان اين كه هر آب لوله‌كشي قابل آشاميدن نيست، خاطرنشان كرد: شهروندان آب مصرفي خود را به همراه برده و يا از آب جوشيده شده استفاده كنند.
وي ادامه داد: طبق آيين‌نامه ابلاغ شده مواد غذايي خوراكي و آشاميدني كليه مراكز تهيه و توزيع مواد غذايي موظفند بهداشت محيط، فردي، ابزار و حتي دستشويي و سرويسهاي بهداشتي را رعايت كنند تا هموطنان كمتر با مشكل رو برو شوند.
__________________
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#17
Posted: 21 Jun 2011 05:22
51 مورد سقوط كوهستاني تنها در يك هفته
طي هفته گذشته تعداد كل تماس‌هاي مفيد با مركز اورژانس 115 تهران 97 هزار و 500 مورد بود كه از اين تعداد 15 هزار و 318 مورد تماس مفيد و درماني گزارش شد.
همچنين به گزارش روابط عمومي‌اورژانس تهران، تعداد كل ماموريت با آمبولانس 5 هزار و 523 مورد بوده كه از اين تعداد 2 هزار و 429 مورد درمان سرپايي و دو هزار و 64 مورد نيز افراد بستري شده را تشكيل دادند.
در اين هفته 853 مورد اورژانسي مبتلا به حملات قلبي و 403 مورد بيمار تنفسي گزارش شد. همچنين ميزان تصادفات 868 مورد گزارش شد. در ضمن آمارهاي اين هفته اورژانس تهران، حاكي از 51 مورد سقوط از ارتفاع و كوهستان بود.
تصادفات، سوختگي، حوادث جاده‌اي و اتوبان و سوانح كوهستان بيشترين مأموريت‌هاي اورژانس در اين چند سال را تشكيل مي‌دهند. همچنين حوادثي مثل سقوط و گودبرداري‌هاي نامعقول هم به ميزان زيادي دردسر‌ساز است و براي همين گفته مي‌شود كشور ما يكي از بالاترين آمارهاي تلفات سقوط از ارتفاع را دارد.
كارشناسان طب كار مي‌گويند ارتفاع از 5/1 متر به بالا تلقي مي‌شود و هر فردي اگر بخواهد از اين ميزان بالاتر برود بايد حتما حفاظ و حمايت داشته باشد. متاسفانه به دليل رعايت نكردن همين نكات است كه در حال حاضر در تهران در هر روز، 4 كشته در اثر كار در ارتفاع داريم كه اين ميزان تلفات در دنيا بي‌نظير است.
در هفته گذشته تقريبا در تمامي‌آمارهاي روزانه مركز اورژانس تهران موارد سقوط به اشكال مختلف به ثبت رسيد كه علت اصلي اغلب آنها هم عدم رعايت نكات ايمني، بي‌احتياطي و نقص تجهيزات مربوطه اعلام شد.
نمونه آن سقوط يك پسر بچه 12 ساله از طبقه دوم ساختمان بود كه با اعزام تيم امدادي و انجام اقدامات اوليه از جمله كنترل خونريزي و فيكس كردن اندامها و ستون فقرات اين نوجوان به بيمارستان لقمان حكيم انتقال يافت.
كارشناسان مي‌گويند چنانچه پنجره لبه پشت‌بام يا راه‌پله بدون حفاظ بوده و يا ميله‌هاي حفاظ به اندازه كافي به هم نزديك نباشند، احتمال بروز موارد سقوط بخصوص در بين گروه سني كودكان و نوجوانان بالا مي‌رود. عدم نصب صحيح داربست، نردبان، چهارپايه، جرثقيل و امثال آن نيز ممكن است منجر به سقوط افراد گردد.
علاوه بر اين، صخره‌نوردي، كوهنوردي و... هم بدون برخورداري از تجربه و اطلاعات و تجهيزات كافي و آمادگي مناسب بدني مي‌تواند حادثه‌اي ناگوار به همراه داشته باشد. اغلب اين سقوط‌ها به دليل مه‌گرفتگي شديد در مناطق كوهستاني و نامناسب بودن شرايط جوي رخ مي‌دهند. در كوهنورداني كه سقوط كرده‌اند، عمومأ شكستگي‌هاي استخوان‌هاي زانو و استخوان ساق پا ديده مي‌شود.
در بعضي موارد هم سقوط مي‌تواند به آسيب‌ديدگي شديد سر، گردن و پشت منجر شود و در نتيجه باعث ضعف قواي جسماني و مرگ گردد. در حال حاضر با رسيدن فصل بهار و تابستان و پرداختن به ورزش كوه‌پيمايي و كوهنوردي لازم است افراد با اطلاعات كافي و با به همراه داشتن كيف كمك‌هاي اوليه مناسب به اين امر اقدام نمايند
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#18
Posted: 21 Jun 2011 05:23
چرا افراد زیادی در کوه اورست می میرند؟
چرا افراد زیادی در کوه اورست می میرند ، این سوالی است که آندرو سادرلند در مجله bmj ( مجله پزشکی بریتانیا) مطرح می کند.
قبلا فکر می کردند از نظر فیزیولوژیکی صعود به کوه اورست با یا بدون اکسیژن غیر ممکن است. در سال 1953 هیلاری و تنزینگ نشان دادند که رسیدن به قله با اکسیژن ممکن است و در سال 1978 مسنر و هابلر ثابت کردند که صعود به آن بدون اکسیژن هم ممکن است.
هر چند اورست همان اورست است ، و اکنون درک بهتری از هم هوایی ، وسایل کوه نوردی بهتر ، و مسیرهای تثبیت شده داریم ، در نتیجه منطقی به نظر می رسد که صعود به اوست ممکن است در مجموع به فعالیتی تبدیل شده باشد که کمتر مرگبار است. معهذا ، امسال ( 2010) آمار غیر رسمی تعداد جسد ها در کوه اورست به 15 رسید ، که بیشترین رقم از زمان فاجعه 1996 است که در آن سال 16 نفر جان دادند و 8 نفرشان در یک شب پس از طوفانی غیر منتظره کشته شدند. میزان مرگ در کوه اورست در طول سال ها ، با حدود یک مرگ در هر 10 صعود موفق ، تغییر پیدا نکرده است. هر نفری که به قله می رسد ، حدود 1 در 20 احتمال دارد که نتواند به پایین برگردد. پس چرا افراد زیادی در کوه اورست می میرند؟ و مهمتر از همه ، آیا می توانیم این رقم را پایین بیاوریم؟
دلایل عمده مرگ افراد هنگام صعود به کوه اورست آسیب ها و خستگی زیاد است. معهذا ، نسبت زیادی از کوه نوردان هم بر اثر بیماری های مرتبط با ارتفاع بویژه بر اثر ادم مغزی ناشی از ارتفاع بالا ( hace ) و ادم ریوی ناشی از ارتفاع بالا ( hape ) می میرن
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#19
Posted: 21 Jun 2011 05:24
اصول تغذيه در كوهستان
هنوز كسي نتوانسته است رژيم غذايي مشخصي براي كوهنوردان بنويسد اما توصيه‌هاي پيشكسوتان اين رشته در ارتفاعات كارساز است.
منظور از كوهنوردان نيز آن دسته از كساني كه سال و يا ماهي يك بار به همين ارتفاعات سهل‌الوصول دربند و دركه مي‌روند و در همان ايستگاه‌هاي اول يا دوم بساط قليان و هندوانه‌اي به راه مي‌اندازند و تا خود عصر يله مي‌دهند بر پشتي‌هاي قهوه‌خانه بين راه نيست.
معمولا بعد از انتخاب مكان اجراي برنامه كوهنوردي و تهيه پوشاك و وسايل مورد نياز، تغذيه در كوهستان از اهميت بيشتري برخوردار است. حجم بار مواد غذايي سبكي و فاسد نشدن اين غذاها به خصوص در فصول گرم جزو نكاتي است كه بايد به آن توجه داشت. بردن غذاهاي پختني پر حجم و وزن در موقع اجراي برنامه‌هاي يك روزه توصيه نمي‌شود. مواد غذايي بايد سبك و انرژي زا باشند.
تعيين برنامه غذايي بستگي بسياري به نوع برنامه كوهنورديتان دارد . اين كه قصد صعود يك روزه را داريد يا چند روزه. اگر قصد صعود چند روزه را داشته باشيد معمولا توصيه مي شود از چند روز قبل به ذخيره سازي انرژي در بدن بپردازيد. كمي صبر كنيد، جلوتر كه برويم غذاهايي كه براي آزاد شدن انرژيشان زمان بيشتري نياز است را معرفي خواهيم كرد.
بدن يك كوهنورد به صورت روزانه 2 هزار كالري نياز دارد ولي در هنگام صعود چيزي حدود 6 كيلو كالري نياز دارد بنابراين برنامه غذايي بايد طوري تنظيم شود كه اين ميزان تامين شود در غير اين صورت صعود همراه با كسلي و يا خستگي همراه خواهد بود.
مواد مورد نياز بدن در دو گروه درشت مغذي‌ها (كربوهيدرات يا قند، چربي و پروتئين) و ريز مغذي ( املاح معدني ، ويتامين‌ها ) خلاصه مي شود. اين مواد را مي‌توان در در چهار گروه گوشت و پروتئين، ميوه و سبزيجات، لبنيات و شير و نان و غلات يافت.
براي تغذيه در كوهستان بايد طوري برنامه ريزي كنيد كه انرژي مورد نيازتان بسته به برنامه صعودتان تامين شود. هر چقدر ارتفاع بيشتر مي‌شود بايد از مواد غذايي كه نياز به آب و اكسيژن كمتري دارد، استفاده كرد تا مشكلات گوارشي كمتري ايجاد شود. غذاهاي سنگين در ارتفاعات بالا باعث ايجاد حالت تهوع مي‌شود.
كربوهيدراتها
اولين و مهمترين ماده‌اي كه منبع تامين انرژي در بدن است و سريع هضم شده و به سرعت در بدن جذب مي‌شود كربوهيدراتها هستند. كربوهيدراتها بر اساس اندازه مولكول به سه دسته مونوساكاريد، دي‌ساكاريد و پلي ساكاريد تقسيم مي‌شوند.
هر چه مولكول كربوهيدرات كوچكتر باشد به آب و اكسيژن كمتري براي هضم و تبديل شدن به انرژي نياز دارد. مثلا عسل از نوع مونوساكاريد است و جذب آن از همان دهان شروع مي‌شود - البته در خوردن آن به دليل اسيدي بودنش زياد استفاده نكنيد- خرما نشاسته و غلات از نوع پلي ساكاريد هستند و براي جذب ميزان بيشتري آب و اكسيژن نياز دارند.
از آنجايي كه هر گرم كربوهيدرات حدود 4 كيلو كالري ايجاد مي‌كند مصرف آن نبايد بيش از 55 درصد رژيم غذايي يك كوهنورد را شامل شود. غذاهاي كربوهيدرات دار را مي‌توان هميشه استفاده كرد بهترين آنها شامل برنج ، ماكاروني، سيب زميني و نان است.
مصرف زياد از حد كربوهيدراتها هم مي‌تواند عوارضي چون افزايش قند خون، ترشح انسولين و در نهايت خستگي عضلات را به همراه بياورد ضمن اين كه در راه بيشتر تشنه‌تان خواهد شد.
چربيها
بدن بعد از قند‌ها سراغ چربيها مي‌رود. اين ماده در بدن انرژي زيادي آزاد مي‌كند (هر گرم چربي معادل 9 كيلو كالري انرژي است) اما دسترسي به انرژي موجود در چربيها علاوه بر آب فراوان به اكسيژن بيشتري نياز دارد.
بنابراين در صعود به ارتفاعات بيش از 4 هزار متر كه ميزان اكسيژن در محيط كمتر مي‌شود، مصرف آن توصيه نمي‌شود با اين حال بايستي 25 درصد از رژيم غذايي يك كوهنورد را شامل شود.
انرژي زيادي كه چربيها در بدن ايجاد مي‌كنند نياز به گذشت زماني حدود 6 تا 8 ساعت دارد بنابراين به عنوان منبع انرژي سريع مصرف نشود. بهترين زمان مصرف غذاهاي پر چرب موقعي است كه بدانيد يك استراحت چند ساعته پيش رو خواهيد داشت. شايد بار‌ها برايتان پيش آمده باشد؛ اگر نه امتحان كنيد تفاوت خوردن چند آجيل در حين صعود را با خوردن مثلا چند بيسكويت و چاي.
چربيها به دو دسته گياهي و جانوري تقسيم مي‌شود. چربي حيواني مانند گوشت و دنبه گياهي مانند آجيل و ذرت، كنجد، نارگيل و زيتون است. در اغلب مواد غذایی، چربی‌ها به صورت نامرئی وجود دارند، مثلاً شیر طبیعی حدود 4% چربی دارد، گوشت‌ها از چند درصد تا چند ده درصد چربی دارند، زرده تخم مرغ تقریباً معادل پروتئین خود چربی دارد.
پروتئين‌ها
اهميت پروتئين‌ها نيز در برنامه‌هاي چند روزه بيشتر خود را نشان مي‌دهد. براي اين كه عضلات افت نكنند بايد پروتئين مصرف كرد. هر وقت قند و چربي بدن تمام شود بدن شروع به مصرف يا همان توليد انرژي از عضله‌ها مي‌كند. هر گرم پروتئين هم حدود 4 كيلو كالري انرژي آزاد مي‌كند و مصرفش بايد 20 درصد رژيم غذايي را شامل شود.
از آنجايي كه آزاد سازي انرژي پروتئين‌ها 4 تا 6 ساعت زمان نياز دارد كوهنوردان معمولا توصيه مي‌كنند وعده غذايي پروتئين دار را به زماني مثل شب كه بدن استراحت 4 تا 6 ساعته خواهد داشت موكول كنيم. لوبيا، ماهي، پنير، عدس، گردو مي‌تواند آن را تامين كند.
خوردن سير در روز‌هاي اول كوهنوردي به دليل مقاوم كردن بدن در برابر سرما و گرما توصيه شده است ولي به دليل افزايش تپش قلب در ارتفاعات مناسب نيست.
آب:
آب در حدود 65 تا 70 درصد وزن بدن را تشکیل می‌دهد از دست رفتن 10 درصد آب بدن نتایج بدی به بار می‌آورد.
در كوهنوردي هميشه مي‌گويند آب فردا را هم امروز مصرف كنيد اين مسئله براي پررنگ كردن نقش آب در كوهنوردي است.
به صورت معمول يك فرد بالغ و سالم روزانه يك ليتر آب مصرف مي‌كند اين ميزان در كوهنوردي به مراتب بيشتر است. از آنجايي كه بدن كوهنوردان آب و املاح معني از دست مي دهد بهتر است آب مصرفي با مقداري نمك، قند يا عصاره ميوه اضافه كنيم.
در ارتفاعات بالا آب غلظت خون را كم كرده و باعث ديرتر خسته شدن بدن مي شود. توصيه مي‌شود كه سه ساعت قبل از شروع فعاليت حدود 500 ميلي ليتر را به صورت تدريجي مصرف كنيد. معمولا ما وقتي تشنه مي شويم كه بدن ميزان آب زيادي را از دست داده است بنابراين در كوهنوردي منتظر حس تشنگي نشويد و در فاصله‌هاي زماني كم چند جرعه آب بنوشيد.
مصرف برف در كوهستان توصيه نشده است چرا اين كه اين برف بدون املاح معدني است و سريع دفع شدن آن باعث پركاري كليه‌ها و املاح نداشتن آن باعث بروز اسهال مي‌شود. در مواقع ضروري پس از جوشاندن به آب برف نيز حتما قند و نمك و يا عصاره ميوه اضافه شود. شب‌ها با خوردن سوپ مي‌توان نمك از دست رفته را جبران كرد.
به همه چشمه‌هاي آب كه در مسير‌هاي كوهنوردي با آن مواجه مي‌شويم هم نمي‌شود اطمينان كرد بعضي از آنها بدون اين كه نشانه خاصي داشته باشند آلوده هستند و درصورت جوشانده شدن يا افزودن قرص‌هاي ضد عفوني كننده مي‌توان استفاده كرد.
پيشنهاد صبحانه:
استفاده از پنير ، عسل، كره، بيسكويت، چاي، نان گندم، پوره سيب زميني، خرما و تخم مرغ، حلوا شكري. يا درست كردن . ساندویچ پيشنهادي: تخم مرغ با کاهو و گوجه فرنگی و نان سبوس دار همراه با چای یا قهوه.
استراحت بين راه:
انجير توت زرد آلوي خشك، كشمش بادام و پسته و آجيل و... توصيه مي‌شود اما از آنجا كه براي هضم احتياج به آب و اكسيژن زيادي دارند بهتر است بنا به فصل ميوه مصرف شود. تا هم ويتامين مورد نياز بدن را تامين كند هم نياز به آب كمتري داشته باشيم. بهترين ميوه‌هاي توصيه شده سيب ليمو پرتقال انار خيار موز است. همچنين مي توان از خرما، كاكائو، كشمش، هويج، گوجه فرنگي استفاده كرد.
ناهار:
پوره سيب‌زميني، عدسي، ساندويچ تخم مرغ و خيار شور، كنسرو لوبيا و ماهي مصرف بشود. ناهار پيشنهادي: یک فنجان شیر بدون چربی همراه با سالاد مرغ: سینه مرغ پخته و خرد شده، انبه یا آناناس خرد شده، پیازچه خرد شده و چند برگ کاهو و گوجه فرنگی.
شام:
براي شام بهتر است يك غذاي سبك مصرف شود. انواع سوپ‌ها، خامه ، سيب زميني و روغن زيتون مصرف بشود.
از سبزيجات در تمام وعده‌هاي غذايي استفاده كنيد مثل کلم بروکلی، کلم، گل کلم، کرفس، خیار، نخود و لوبیا سبز، برگهای سبز، قارچ، پیاز، تربچه، کدو، گوجه فرنگی، انواع سبزي خوردن و...
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
ارسالها: 3620
#20
Posted: 21 Jun 2011 05:25
تغذیه در ورزش کوهنوردی
تحقیقات علمی ومقالات پژوهشی بسیاری در ۴۰ سال اخیر در زمینه تغذیه ،اشتها و راه کارهای مناسب تغذیه در ورزش کوهنوردی انجام وتالیف شده است.
● اهمیت مصرف مایعات و کالری کافی در ورزش کوهنوردی
تحقیقات علمی ومقالات پژوهشی بسیاری در ۴۰ سال اخیر در زمینه تغذیه ،اشتها و راه کارهای مناسب تغذیه در ورزش کوهنوردی انجام وتالیف شده است.
امروزه بر تعداد افرادی که به ارتفاعات به منظور ورزش یا تفریح صعود می کنند(همچون کوهنوردی ،سنگ نوردی وکوهپیمایی)روز به روز افزوده میشود . در تمامی فعالیت های ورزشی ، سلامت و آمادگی جسمانی بدن با یک رژیم غذایی مناسب افزایش می یابد . بیان این مسئله وبحث تغذیه در ورزش کوهنوردی با توجه به شرایط محیط واثرات ارتفاع بر فیزیولوژی انسان در عمل سخت تر از گفتار تئوری آن است . در حقیقت تغذیه در کوهنوردی طولانی مدت بسیار اهمیت دارد. توجه داشته باشید با زیاد شدن ارتفاع ، میزان هیپوکسی (کاهش اکسیژن جهت تنفس) افزایش و سازگاری های فیزیولوژیکی بدن پیچیده تر می شود . به این ترتیب در این گونه فعالیت ها نیاز به انرژی ، ۲ تا ۳ برابر انرژی لازم در فعالیت های ساده تر وفعالیت ورزشی در سطح دریا است .
تصور کنید در ورزش کوهنوردی سهمیه غذای مصرفی هر فرد کوهنورد در حد کافی و به طور مرتب باشد و حتی براحتی مصرف شود،ولی بازهم مشکلاتی در رابطه با میزان خوراک و نوشیدنی به چشم می خورد که حائز اهمیت هستند.
در کل اشتها و حس چشایی ، هر دو در ارتفاعات تا حدی سرکوب می شو ند که کم شدن اشتها نتیجه )AMS بیماری حاد کوهستان)است . البته این امکان نیز هست که در ارتفاعات میزان اشتها در حد نرمال باقی بماند یا تنها کمی کاهش یابد . شاید حس چشایی نیز در این شرایط تغییر چندانی نمی یابد . اما شما می توانید غذایی متفاوت از غذاهای خانگی را برای این ارتفاعات در نظر گیرید . البته حالت اشباع زمانی ایجاد می شود که تعداد وعده های غذایی کاهش یابد ، بنابراین مطمئن باشید که با مصرف مواد غذایی در بردارنده کالری کم نمی تواند میزان انرژی لازم برای فعالیت کافی ورزش کوهنوردی شما را تأمین نماید. بنابراین این بی اشتهایی ممکن است در کوهنوردی طولانی مدت برای برخی در m ۳۶۰۰ و برای برخی دیگر در m ۵۰۰۰ باعث کاهش وزن بدن شود . که این نتیجه بروز تغییرات در سطح هورمون های بدن است، بویژه لپتین . اما در صورتی که غذای مطلوب و کافی در دسترس و امکان خوردن آن در شرایطی راحت و بی دغدغه فراهم باشد ، احتمال کاهش وزن به حداقل می رسد . توجه داشته باشید که این کاهش وزن کاملاً از دیگر علائم بیماری AMS مجزا و مستقل است . برای مثال فردی که احساس گرسنگی می کند اما بدلیل وجود حالت تهوع هیچ میلی به خوردن غذا یا نوشیدن مایعات ندارد ،در این فرد احتمال بروز MS حتی در ارتفاعات پایین نیز وجود دارد.
در کوهنوردی عدم رعایت بهداشت شخصی نیز ممکن است باعث اسهال و مسمو میت های گوارشی شود ، بیماریی که می تواند نتیجه آلودگی مواد غذایی در فعالیتهای کوهنوردی باشد ، اسهال نیز خود باعث کاهش وزن و اختلال آب و الکترولیت و تعادل آنها در ارتفاعات می شود.
کاهش میزان مصرف مواد غذایی نیز ممکن است نتیجه کاهش اشتها در اثر تغییر در فهرست مواد غذایی و تنوع غذایی در برنامه های کوهنوردی ، میزان راحتی یا عادت های غذایی و دوری از دوستان و خانواده باشد.در کل خوردن و آشامیدن نیز تحت شعاع فعالیت های فیزیکی و کوه نوردی قرار گرفته اند .
● قبل از اجرای برنامه های کوه نوردی
▪ تصمیم گیری پیرامون نوع رژیم غذایی مورد مصرف در طول برنامه های کوهنوردی
تصمیم گیری پیرامون نوع رژیم غذایی مورد مصرف در حین کوهنوردی به نوع نیازهای غذایی افراد گروه و مدت برنامه بستگی دارد . در واقع زمانی که میزان انرژی مواد غذایی مورد مصرف ، جوابگوی میزان انرژی مصرفی در طول برنامه کوهنوردی نباشد ، لازم است که برنامه غذایی را از موادی لذیذتر و مغذی تر در نظر گیریم ، موادی که ، آماده کردن آنها نیز راحت و سریع باشد ، به این طریق می توان میزان کاهش وزن را به حداقل رساند . برای مثال بعضی غذاهاسریع آماده می شوند و برای پخت،با حداقل سوخت و حداقل آب آماده می گردند . (برای نمونه می توان به تحقیقاتی اشاره کرد که در یکی از صعود های اورست مورد توجه واقع شدند،کوهنوردانی که در کمپIIIودر شیب ۴۵ درجه یخ های جامد،به طور خطرناکی گیر افتادهبودند،در این شرایط موجودی مواد غذایی محدود شده بود به موادی که بدون نیاز به مدت پخت طولانی صرفا با تلفیق کمی آب داغ قابل مصرف بودند .)
در این مواقع معمولاً استفاده از غذاهای حاوی انرژی بالا یا کربوئیدرات های آماده ، شایع ترین روش محسوب می شود.
البته ذکر نمونه برنامه های غذایی خارج از حوصله این مقاله است ، چرا که تنوع بالایی را شامل می شود و معمولاً به موارد ذیل بستگی دارد؛
۱) یک برنامه غذایی نرمال و نوع عادات غذایی [گیاه خوار ، گوشت خوار ، هم گیاه خوا هم گوشت خوار]
۲) سلامتی فرد [بیماریهایی زمینه ای همچون دیابت]
۳) مذهب (گیاه خواری )
۴) نوع تعالیم و آموزشهای غذایی افراد
۵) محدودیت های غذا خوردن
۶) غذاهای مورد علاقه و غذاهای نامطلوب برای فرد
۷) تعصبات غذایی
۸) تمایل به شوری یا شیرینی غذاها
۹) آلرژی و حساسیت به بعضی موادغذایی
در زمان تحلیل حس چشایی در ارتفاعات ، در نتیجه برای بالا بردن میزان مطلوبیت و لذیذی غذا ، می توان میزان چاشنی و ادویه آن ها را افزایش داد .
از آنجا که برنامه غذایی افراد تیم و اطلاعات مربوط به آن قابل شناخت و دستیابی است ، منابع خوبی به منظور طراحی یک برنامه غذایی جامع لذت بخش و رفع نیازهای غذایی افراد قابل تهیه می باشد. در واقع چنانچه برنامه ریزان صعود ، مسئولیت تأمین مواد غذایی را عهده دار باشند . بایستی از برنامه غذایی تک تک افراد تیم اطلاع کافی داشته باشند .
تجربیات خانگی بدست آمده پیرامون آماده سازی و تهیه مواد غذایی مورد توجه دربرنامه های کوهنوردی می تواند بسیار مفید باشد. این تجربیات بواسطه پخت نوع غذای مورد مصرف در برنامه ها بدست آمده اند . اما چنانچه بسته های آماده غذایی مورد مصرف واقع شوند مانند کنسروهای غذایی ، ابتدا باید از مطبوع بودن و لذیذ بودن آنها اطمینان حاصل کرد.سعی کنید شیر، تخم مرغ،پنیر ،سبزیجات خشک،میوه های خشک و غیره را در برنامه غذایی تیم بگنجانید.
برخی از تجربیات ما نیز در رابطه با نحوه نگهداری مواد غذایی در دمای مناسب درطول برنامه میتواند مفید وموثر باشد. برای مثال سرمای بیش از حد می تواند باعث سفت و سخت شدن مواد غذایی شود ، به گونه ای که نتوان به راحتی آنها را جوید و این می تواند به پیشامد غیر مترقبه در دندان بیانجامد[ترک دندان ، خالی شدن دندان پر شده]همچنین استفاده از مواد غذایی سفت میتواند از لذیذ بودن مواد غذایی بکاهد . اما آب و هوای گرم می تواند به تغییر بافت مواد غذایی یا فاسد شدن آنها بیانجامد ،پس باید شرایط را درهر دو مورد مدنظر قرار داد.
● آب و مشکل کم آبی در ارتفاعات
زمانی که مشکل کمبود آب بدن رفع شود وبه اندازه کافی مایعات نوشیده شود ، رنگ ادرار باید به رنگ زرد روشن ودر زمان کم آبی،رنگ ادرار به رنگ زرد تیره یا قهوه ای روشن در می آید .
در کل میزان آب از دست رفته بدن در ارتفاعات در زمان فعالیت های کوهنوردی نباید بیش از میزان آب از دست رفته در ارتفاعات پایین باشد ، و این فرآیند باید به تدریج صورت گیرد . با این حساب برخورداری از یک فرآیند ئیدراسیون( ئیدراته )مناسب درارتفاعات ( مصرف مایعات کافی)امری است بس مهم و سخت .
در ورزش کوهنوردی دسترسی به اب ،کاری است تقریبا بس مشکلـ برای مثال ذوب کافی برف و نوشیدن آب بهداشتی از این جمله اند.همچنین بعنوان مکمل غذایی میتوان ازقرص ها ی ویتامین C جوشان بهره گرفت.
● نگهداری آب در بیماری حاد ارتفاع ( AMS )
با کاهش میزان مصرف انرژی و آب،بیماری AMS پیشروی می کند. در واقع در AMS ،میزان نگهداری مایعات با کاهش کلی وزن بدن همراه است . AMS معمولاً در ارتفاعات زیاد میتواند بطور خطرناکی با ادم ریوی ( HAPE ) وادم مغزی ( HACE ) همراه می گردد . در صورت بروز علائم بیماری و اجتناب از پیدایش این ناراحتی ها لازم است که به ارتفاعات کمتر فرود آمد. توجه داشته باشید که بهترین و مناسب ترین ارتفاع در افراد مختلف ، متفاوت و متنوع بوده و تحت تاثیر علم ژنتیک و فیزیولوژی هر فردی می باشد . در مجموع بدون توجه به نوع آموزش های فیزیکی ، برخی از افراد قادرند خیلی سریع به ارتفاعات صعود کنند،در حالی که سایر ین تنها تا ارتفاع m ۲۵۰۰ ظرفیت افزایش ارتفاع دارند .
● بررسی میزان آهن
توجه داشته باشید که در صورت بروز کم خونی یا عدم مصرف آهن کافی ، میزان اکسیژن مصرفی بدن کاهش می یابد . واین باعث نفس تنگی ، خستگی و کاهش توان کالری عضلات در مقایسه با فعالیت های ورزشی در ارتفاعات پایین می شود . این به نظر کاملاً هشدار دهنده می رسد ! چرا که در صورتی که شما در سطح دریا دارای این علائم باشید ، ممکن است دچار کم خونی شدید باشید.البته در اغلب مواقع،بعضی افراد حتی بدون بروز بیماری کم خونی یا با کم خونی خفیف نیز از فقر آهن رنج می برند. معمولاً افرادی که دچار فقر آهن هستند ، در حین پیاده روی مشکل چندانی ندارند ، چرا که آنها نیازی به تولید شدن بیشتر سلول های قرمز خون ندارند ؛ ولی در فعالیت های کوهنوردی و هیمالیانوردی ، در حین صعود به ارتفاعات ، هورمون اریتروپوئتین تحریک و بدن شروع به تولید سلول های قرمز خون در مغز استخوان می کند که این کاملاً بسته به میزان آهن ذخیره شده دارد . به این ترتیب قبل از افزایش تعداد سلول های قرمز خون شما حداقل به یک هفته زمان نیاز دارید ، و این تقریباً زمانی است که برنامه کوهنوردی و صعود شماشروع شده است .
منم فرزند ایران از نسل کوروش و داریوش بزرگ نه از نسل دروغ و فریب
صفحه 2 از 16