انجمن لوتی: عکس سکسی جدید، فیلم سکسی جدید، داستان سکسی
ورزش
  
صفحه  صفحه 42 از 93:  « پیشین  1  ...  41  42  43  ...  92  93  پسین »

London Olympics 2012 | رویداد مهم المپیک ۲۰۱۲ لندن


مرد

 
اولین مدال طلای بریتانیا در المپیک لندن



بریتانیا اولین مدال طلا را در رشته کانوئینگ دو نفر زنان کسب کرد.
بریتانیا اولین مدال طلای المپیک ۲۰۱۲ را کسب کرد. تیم روئینگ دو نفره زنان بریتانیا موفق شد در میان شادی هوادارانش اولین مدال طلای این کشور را در المپیک لندن به دست بیاورد.
هلن گرور و هیتر استنینگ با زمان هفت دقیقه و بیست و هفت ثانیه و سیزده صدم ثانیه، جلوتر از دیگر رقابایشان از خط پایان مسابقات دو نفر روئینگ زنان عبور کردند.

این قایقران زن بریتانایی اولین زنانی بریتانیایی هستند که در این رشته برنده مدال می شوند. پاروزن های استرالیایی و نیوزلندی به ترتیب مدال نقره و برنز روئینگ دو نفره زنان به گردن آویختند.
هیتر استنینگ پس از کسب مدال طلا در حالی که هیجان زده بود در گفتگویی با خبرنگار بی بی سی گفت:" روی پای خود بند نیستم، از شادی در پوست خودم نمی گنجم، احتمالا الان دارم پرت و پلا می گویم، ما در روزهای پیش و رقابت های مقدماتی هم جلو افتاده بودیم و در این مسابقه می خواستیم این برتری را حفظ کنیم. هلن به من گفت که باید این روند را ادامه بدهیم."
هم تیمی استنیگ و دیگر برنده مدال طلای هم گفته که هیچ وقت فکرش را نمی کرده که بتواند مدال طلا را کسب کند، او گفته است: "من هرگز یادم نمی آید که اینقدر خوشحال باشم و از ته دل بخندم ، همان طوری که هیچ وقت فکر نمی کردم بتوانیم مدال طلا را کسب کنیم. اگر احساس کنم که می توانم برنده باشم در هر رشته ای رقابت می کنم و تنها به روئینگ اکتفا نمی کنم"
استنینگ ۲۷ ساله و گلور ۲۶ سال گذشته در مسابقات جهانی روئینگ، پس از تیم نیوزلند در مقام دوم ایستادند. ولی پس از آن آنها در سه جام جهانی روئینگ در این فصل بدون شکست به مقام قهرمانی رقابت ها رسیدند.
چهار سال پیش هلن گروز بازیکن هاکی بود و هیتر استنینگ در ارتش خدمت می کرد. درسال ۲۰۰۸ هر دو آنها توسط مرکز استعداد یابی روئینگ بریتانیا انتخاب و به تیم ملی بریتانیا دعوت شدند.
نه دسترسی به یار دارم
نه طاقت انتظار دارم
هر جور که از تو بر من آید
از گردش روزگار دارم
     
  
مرد

 
وقتی بلیت ژیمناستیک از آسمان برسد




این روزها ژیمناستیک همراه با موسیقی و حرکات ریتمیک بیشتر به یک اجرای هنری شباهت پیدا کرده است
چند سال پیش که لندن برای برگزاری المپیک سال ۲۰۱۲ انتخاب شد، فکر می کردم که در آن زمان لندن نباشم. سال گذشته هم که ثبت نام برای قرعه کشی و خرید بلیت بازی ها اعلام شد، با آنکه ثبت نام کردم باز هم فکر می‌کردم که احتمالا لندن نخواهم بود و از خرید بلیت منصرف شدم.
تابستان ۲۰۱۲ رسید و شهر غرق در شور و حال برگزاری المپیک شد. پیش بینی من هم غلط از آب در آمد و من لندن بودم و بدون داشتن بلیتی برای دیدن حداقل یک بازی.


اما شانس با من بود. دیروز (سه شنبه، ۳۱ ژوئیه) همکارم بلیتی داشت که به دلیلی نمی توانست از آن استفاده کند و آن را به من داد، البته در ازای نوشتن همین مطلبی که می خوانید.
بلیت فینال ژیمناستیک تیمی زنان

بازنده اصلی دیشب چینی ها بودند که در دوره قبل قهرمان شدند، اما اینجا بدون مدال سالن را ترک کردند
اگر قرار بود بجز کشتی و وزنه برداری که شانس ایران برای مدال آوری در آن بالاست، ورزش دیگری را برای دیدن در این بازی ها انتخاب کنم، قطعا ژیمناستیک یکی از دو سه ورزشی بود که دوست داشتم از نزدیک تماشاگرش باشم.
زیبایی ژیمناستیک ارزش دارد که از نزدیک دیده شود، به خصوص که این روزها – به ویژه در بخش زنان- حرکات ریتمیک همراه با موسیقی بیشتر به یک اجرای هنری شباهت پیدا کرده است. با این حال دیدن مسابقات ژیمناستیک برای من که آن را دنبال نمی کنم به همان بازی های المپیک کفایت می کند.
سال ها پیش در ایران وقتی مسابقات ژیمناستیک را می دیدم (البته فقط بخش مردان) محو قدرت و صلابت جوانانی می شدم که هم سن و سال های ما بودند. تصور اینکه نوجوانی ۱۷-۱۶ ساله آن چنان از بارفیکس و دار حلقه خود را آویزان کند و یا چنان خیره کننده به قول گزارشگر تلویزیون "آفتاب بالانس" و "مهتاب بالانس" بزند، برای ما که به زور ۱۰ تا بارفیکس هم نمی توانستیم بزنیم غیرقابل باور بود.
قصه مسابقات زنان هم را از بزرگترها شنیده بودیم؛ داستان های افسانه ای حرکات محیرالعقول نادیا کومانچی، اعجوبه رومانیایی که در ۱۴ سالگی مدال های مسابقات ژیمناستیک ۱۹۷۶ ملبورن را درو کرده بود.
با آنکه مسابقات مردان را دیده بودم. اما تا پیش از این هیچگاه مسابقات زنان را کامل ندیده بودم و باید اعتراف کنم که حتی فکر می کردم که مسابقات زنان نیز مانند مسابقات مردان در شش رشته برگزار می شود.
این مسابقات در سالن نورت گرینویچ در کنار رودخانه تیمز برگزار شد. تلفیق حرکات ریتمیک و موسیقی، بازی با نور و پیش‌ برنامه و میان برنامه‌های رنگارنگ و متنوعی که از صفحه های بزرگ تلویزیونی پخش می شد، این مسابقه را از قالب یک رویداد ورزشی صرف خارج و به یک پرفورمانس تبدیل کرده بود.
بخت بد مدافع قهرمانی

خطاهای روس ها در حرکات زمینی شانس آنها را برای قهرمانی کمرنگ کرد
کف سالن که با کف پوشی صورتی (رنگ بازی‌های امسال) پوشیده شده بود، به چهار قسمت برای مسابقات چهارگانه زنان تقسیم شده بود.
آمریکا، بریتانیا، روسیه، رومانی، ایتالیا، چین، کانادا و ژاپن هشت تیمی بودند که به فینال این مسابقات راه یافته بودند.
پس از بریتانیا، بوضوح تعداد هواداران آمریکایی در سالن زیاد بود و تعداد کمی هم هوادار روسی و رومانیایی با پرچم کشورهایشان در گوشه و کنار سالن دیده می شدند. خبری از هواداران ایتالیایی و ژاپنی نبود؛ لابد چون می دانستند شانس زیادی برای بردن ندارند.
از چینی ها هم خیلی خبری نبود. از قضا یک طرفدار چینی هم کنار من نشسته بود که از شدت هیجان نمی توانست ثابت بنشیند، مدام بالا و پائین می پرید. حتی موقعی که چینی ها در حال استراحت بودند، بوضوح دست و پایش می لرزید. پشت سری هایش بارها به او تذکر دادند که مزاحم دیدشان است، اما او خیلی توجهی نداشت، وقتی از قهرمانی چین نا امید شد، بلند شد و رفت و خیال ردیف عقبی را راحت کرد.
آمریکا از همان ابتدا در دور اول فاصله اش را با حریفان زیاد کرد. روسیه و چین حریفان اصلی آمریکا محسوب می شدند.

الکساندرا رایزمن، کاپیتان ۱۸ ساله آمریکا آخرین ژیمناستی بود که بر روی صحنه رفت
آمریکا در پرش خرک بیشترین امتیاز کل مسابقه را گرفت (۴۸.۱۳۲) و اول شد و روسیه دوم. چین در بارفیکس ناموازی در جایگاه اول گرفت و روسیه و آمریکا دوم و سوم شدند.
اما حرکات زمینی، قاعده بازی را بهم زد. خطاهای ژیمناست های روسی و چینی راه را برای مدعیان دیگر باز کرد. اجرای خوب ژیمناست های رومانیایی در حرکات زمینی این تیم را از زمین بلند کرد. روسیه و چین در عین ناباوری در این بخش ششم و هفتم شدند.
حرکات زمینی آمریکایی های پایان بخش مسابقات بود. دو ورزشکار آمریکایی هر دو بیش از ۱۵ امتیاز به دست آورده بودند.
الکساندرا رایزمن، کاپیتان ۱۸ ساله آمریکا آخرین ژیمناستی بود که بر روی صحنه رفت. قهرمانی آمریکا در گرو اجرای او بود. او توانست به خوبی از عهده این کار بر آید و با کسب بیشترین امتیاز (۱۵.۳۰۰) در بخش حرکات زمینی در میان ۲۴ ورزشکار شرکت کننده در این بخش، آمریکا به روی سکوی قهرمانی هدایت کند. این دومین بار بود که آمریکا در مسابقات تیمی قهرمان می شد.
روسیه که اگر بخش حرکات زمینی و میله بالانس بهتر عمل کرده بود می توانست قهرمان شود، به نایب قهرمانی رسید.
و رومانیایی ها که در بارفیکس ناموازی آخر شده بودند، در کمال شگفتی چینی ها، به لطف اجرای خوبشان در حرکت زمینی و میله بالانس که در هر دو دوم شدند، مانند دوره پیشین به مدال برنز دست یافتند.
اما بازنده اصلی دیشب چینی ها بودند که در دوره قبل که میزبان بودند قهرمان شدند، اما اینجا بدون مدال سالن را ترک کردند و حالا امیدشان به مسابقات انفرادی است.
میهمان ویژه

بعید به نظر می رسد که کسی بتواند عنوان پرافتخارترین ورزشکار زن تاریخ المپیک را در آینده ای نزدیک از لارسا لاتینیا برباید
مسابقات دیشب یک میهمان ویژه هم داشت؛ لاریسا لاتینیا، ژیمناست اوکراینی تیم شوروی سابق و پرافتخارترین ورزشکار زن تاریخ المپیک.
زمانی که تصویر او بر روی صفحه های تلویزیونی پخش شد و مجری برنامه او را معرفی می کرد، او هنوز از نظر تعداد مدال هایی که گرفته بود، پرافتخارترین ورزشکار تاریخ المپیک بود. اما ساعتی بعد این رکورد ۴۸ ساله، توسط مایکل فلپس، شناگر آمریکایی شکسته شد. رخدادی که کاملا قابل پیش بینی بود.
با این حال لاتینیا، سال ها می تواند عنوان پرافتخارترین ورزشکار زن تاریخ المپیک را حفظ کند، چون هنوز ورزشکار زن فعالی نیست که بتواند حتی به ۱۸ مدالی (۹ طلا، ۵ نقره و ۴ برنز) که لاتینیا در المپیک به دست آورده، نزدیک شود.
نه دسترسی به یار دارم
نه طاقت انتظار دارم
هر جور که از تو بر من آید
از گردش روزگار دارم
     
  
مرد

 
شاهزاده خانم نقره‌ای بریتانیا




تیم سوارکاری بریتانیا که دیروز (سه شنبه) به مقام دوم سوارکاری المپیک رسید، یک عضو ویژه دارد؛ زارا فیلیپس نوه ملکه بریتانیا.
او با اسم کامل زارا ان الیزابت فلیپس در سال ۱۹۸۱ در بیمارستانی در محله پدینگتون لندن به دنیا آمد. مادرش شاهزاده ان، تنها فرزند دختر ملکه الیزابت و پرنس فیلیپ دوک ادینبورگ است.

زارا تنها دختر شاهزاده ان از همسر اولش پیتر فیلیپس، راه مادر و پدرش در سوارکاری را دنبال کرد. شاهزاده ان در المپیک ۱۹۷۶ مونترال عضو تیم سوارکاری ترکیبی بریتانیا بود و پدرش هم برنده مدال طلای سواری در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ.
نوه ملکه بریتانیا در دوران مدرسه، ورزش های مختلفی مانند هاکی، ژیمناستیک و دو ومیدانی را امتحان کرد ولی علاقه و تشویق مادرش باعث شد او به سوارکاری علاقه مند شود، و این رشته را به صورت حرفه ای دنبال کند.
فیلیپس و اسب سابق اش تایتون مدال طلای انفرادی و نقره تیمی مسابقات جهانی سوارکاری را در سال ۲۰۰۶ به دست آورند. پس از این موفقیت ها او توسط مخاطبان بی‌بی‌سی بعنوان شخصیت برگزیده سال انتخاب شد.
سوارکار سی و یک ساله تیم بریتانیا، دو المپیک آتن و پکن را به دلیل مصدومیت اسبش "تایتون" از دست داد، اما شاید بدترین اتفاق زمانی رخ داد که زارا فیلیپس در مسابقات سوارکاری فرانسه در سال ۲۰۰۸ شرکت کرده بود. در این مسابقات گردن اسب فیلیپس شکست و خود او هم از ناحیه استخوان ترقوه آسیب جدی دید.
مرگ تایتون برای زارا فیلیپس آن طور که خود او عنوان کرده، "اتفاقی ویران کننده" برای او بود، او پس از تایتون با های کینگ دام به مسابقات سوارکاری بازگشت. او در المپیک لندن هم با همین اسب در مسابقات شرکت کرد و به همراه تیم بریتانیا مدال برنز را به گردن آویخت.
او در فعالیت های مختلف خیریه برای کمک به موسسه های کودکان و سوارکاری در سال های اخیر مشارکت داشته است، درسال ۲۰۰۶ او برای کمک به آسیب دیدگان سونامی یکی از لباس های شب خود را که در مراسم افتتاحیه فیلم سی بیسکویت به حراج گذاشت.

زندگی خصوصی این ورزشکار مانند دیگر اعضای خانواده سلطنتی همواره زیر ذره بین بوده، ماجرای ازدواج او با بازیکن تیم ملی راگبی در اوخر سال ۲۰۱۰ یکی از سوژه های جذاب برای رسانه های مختلف بود.
زارا فیلیپس در جریان مسابقات قهرمانی راگبی جهان در استرالیا (۲۰۰۳) که به قهرمانی انگستان منجر شد، توسط پرنس هری نوه دیگر ملکه به همسر آینده اش، مایک تیندال یکی از بازیکنان تیم ملی راگبی انگستان معرفی شد. مراسم عروسی این زوج در اسکاتلند برگزار شد.
حضور او در تیم سوار کاری بریتانیا باعث شده که خانواده سلطنتی بریتانیا تماشاگر پر و پا قرص این مسابقات باشند. در جریان مسابقات فینال سوارکاری ترکیبی در گرین ویچ لندن، پرنس هری، پرنس ویلیام ،دوشس کمبریج و مادرش برای تماشای این رقابت ها به محل برگزاری این مسابقه ها رفته بودند. در سال ۲۰۰۷ مادربزرگش به پاس افتخاراتی که او در رشته سوارکاری کسب کرده بود، به او نشان شوالیه صلیب اعظم بریتانیا اهدا کرد. او بزرگترین نوه ملکه بریتانیا و دوک ادینبورگ است.
او برای اینکه بتواند هزینه های سوارکاری اش را جبران کند با شرکت کنتور فیتزجرالد که یک شرکت شرط بندی است برای اسپانسری به توافق رسید. فلیپس در طراحی لباس هم دستی دارد، او در سال ۲۰۰۹ با شرکت موستو لباس های سوارکاری خود را طراحی کرد.
نه دسترسی به یار دارم
نه طاقت انتظار دارم
هر جور که از تو بر من آید
از گردش روزگار دارم
     
  
مرد

 
تیم والیبال زنان بریتانیا، رسیدن به المپیک با چنگ و دندان




تیم والیبال زنان بریتانیا در بازی دوم خود در مرحله گروهی سه بر دو در مقابل الجزایر به پیروزی رسید.
ورزشکاران زن ایرانی، تنها ورزشکارانی نیستند که برای ورود به مسابقات جهانی و المپیک با مشکلات فراوان دست و پنجه نرم می کنند و فراز و نشیب های فراوانی را پشت سر می گذارند.
قصه ورود والیبالیست های زن بریتانیایی به مسابقات المپیک امسال هم برای خودش داستانی است.

دوسال پیش و در روز اول اکتبر سال ۲۰۱۰ در پی کاهش ۵۰ میلیون پوندی بودجه المپیک، اعلام شد که بودجه رشته والیبال داخل سالن زنان و چند رشته دیگر ورزشی به کلی قطع می شود. خرج تیم والیبال داخل سالن زنان در المپیک ۲۰۰۸ پکن ۴.۳ میلیون پوند بود. دست اندرکاران ورزش بریتانیا که این مبلغ را به ۲.۲ میلیون پوند کاهش داده بودند تصمیم گرفتند که حتی همین را هم خرج تیم والیبال داخل سالن مردان و والیبال ساحلی زنان بکنند و از خیر والیبال داخل سالن زنان بگذرند.
اما اعضا تیم والیبال داخل سالن زنان، به آسانی تسلیم نشدند و از همان روز اول تصمیم گرفتند که بودجه مورد نظر را خودشان تهیه کنند.
اولین حرکت جدی آنها برپایی تور دوچرخه سواری بود. ۲۷۲ مایل از شهر شفیلد تا لندن رکاب زدند و ۲۵۰ هزار پوند از طریق اسپانسرها، خیریه های مختلف و طرفدارانشان جمع آوری کردند. اما این رقم کافی نبود آنها باید از هزینه های شخصی خود هم کم می کردند. سال گذشته هنگامی که در "دورست" تمرین می کردند، ۱۶ نفرشان به جای رفتن به هتل در خانه والدین لوسی ویکس - ستاره تیم- و دو همسایه آنها ساکن شدند. و امسال هم طبق قراری با آتش نشانی منطقه یورکشایر، بیشتر فصل گرما را در مرکز آموزش اداره آتش نشانی گذراندند.

"لوسی ویکس" در این باره می گوید: ما داخل استخر های خالی تمرین کردیم و در حیاط ده یا پانزده مدرسه مختلف. مادرم خیلی به ما کمک کرد. او یا خودش غذای ما را تهیه می کرد و یا با رستوران های محلی قرار می گذاشت که به ما غذای مجانی بدهند. ما باید در ازای غذای مجانی در رستورانشان حاظر می شدیم و به مردم عکس های امضا شده می دادیم. مادر من واقعا زن مرتب و منظمی است و کارهای ما را خیلی خوب راست و ریس کرد.
با استناد به گفته های لوسی ویکس اقامت در سالن تمرین آتش نشان ها کمک بزرگی به آنها بود. آتش نشان ها در طول روز در سالن آتش نشانی بودند ولی اعضای تیم در آن ساعت ها در حیاط مدارس مختلف و فضاهای خالی دیگر تمرین می کردند. غروب که می شد آتش نشان ها می رفتند و سالن به دخترها تعلق پیدا می کرد.
هر چند که آتش نشان‌ها زیاد ورزشکارها را نمی دیدند ولی گفته می شود که آنها از اینکه میزبان تیم والیبال داخل سالن بریتانیا بودند و به این شکل در بازی های المپیک سهم داشته اند رضایت دارند.
بیست والیبالیست زن در دو سال به این شکل تمرین کردند تا به المپیک برسند در حالیکه تیم والیبال زنان فقط اجازه دارد دوازده نفر عضو داشته باشد. یعنی هشت نفر از کسانی که همه چیز را در زندگی به تعویق انداخته بودند و با جان و دل تمام مشکلات را پذیرفته بودند باید می رفتند.
لوسی ویکس می گوید: همه چیز به حالت تعویق در آمده بود، بعضی ها از شغلشان گذشته بودند و بعضی ها از کسی که دوستش داشتند، فقط به این دلیل که می خواستند در المپیک حضور داشته باشند ولی حالا باید می رفتند.اما من مطمئن هستم که حتی آنها که در نهایت رفتند هم از کاری که همگی با هم انجام دادیم احساس پشیمانی نمی کنند.
پیش از شروع بازی ها هدف تیم والیبال داخل سالن زنان بریتانیا رسیدن به جمع هشت تیم برتر بود. آنها تا این لحظه با یک برد و یک شکست در مکان چهارم گروه آ هستند. و امروز به دیدار ایتالیا می روند.
نه دسترسی به یار دارم
نه طاقت انتظار دارم
هر جور که از تو بر من آید
از گردش روزگار دارم
     
  
مرد

 
دختر از بلاروس که بوشهری شد




در تاریخ المپیک ایران او تنها غیر ایرانی است که از سوی ایران در المپیک شرکت می کند.
او حالا دیگر یک بوشهری تمام عیار است و در المپیک لندن هم نمایندگی این استان را در کاروان ورزش ایران برعهده خواهد داشت. سال ۲۰۰۹ در هجدهمین دوره‌ رقابت‌های دو و میدانی قهرمانی آسیا به میزبانی گوانگجو، اولین مدال ایران را لیلا رجبی گرفت. او در پرتاب وزنه روی سکوی سوم ایستاد.
پیش از او در تاریخ دو و میدانی ایران، فقط دو دختر ایرانی در مسابقات دو و میدانی فضای باز آسیا مدال گرفته بودند. سال ۱۹۷۳ مریم صدارتی در پرش ارتفاع سوم شد. لیلا ابراهیمی نیز سال ۲۰۰۷ در ۳ هزارمتر بامانع به مدال برنز رسید.

رجبی روی سکوی قهرمانی، پایین تر از دو شرکت کننده چینی ایستاد. هفته قبل از این مسابقات و در بازی های آسیایی داخل سالن ویتنام، لیلا در غیاب این دو بانوی تنومند چینی، طلا گرفته بود.
روزی که قهرمان آسیا شد
نام قبلی لیلا رجبی «تاتسیانا ایلیوش چانکا» است؛ فرزند الکساندر. نایب قهرمان سال ۲۰۰۵ پرتاب وزنه‌ باشگاه‌های اروپا در پرتغال و نفر چهارم جوانان جهان در جامائیکا. زادگاهش بلاروس است؛ جایی که میزبان اردوهای متعددی برای تیم ملی دو و میدانی ایران بوده و در یکی از همین اردوها، با پیمان رجبی دونده بوشهری دوهای سرعت ایران آشنا شد.
آن ها با یکدیگر ازدواج کردند.او تابعیت ایران را پذیرفت، مقیم بوشهر شد و نام لیلا رجبی را برای خود برگزید. لیلا طی مراسمی در حضور حجت السلام ایمانی خطیب جمعه بوشهر به دین اسلام گروید. او بلافاصله دست به وزنه شد برای فروپاشی رکوردهای قدیمی ایران.
لیلا رکورد ملی را که در اختیار پریسا بهزادی بود، با ۳ متر اختلاف شکست و چند بار دیگر نیز در مدت زمانی کوتاه، آن را ارتقا داد. سال ۲۰۰۹ در رقابتهای داخل سالن قهرمانی آسیا به میزبانی ویتنام، در همان پرتاب اول توانست حد نصاب ۱۷:۰۷ را ثبت کند.
حریفان اصلی او که از کره جنوبی و تایلند بودند، نتوانستند به این رکورد نزدیک شوند تا لیلا با فاصله یک متری نسبت به نفر دوم، روی سکوی برتر آسیا قرار بگیرد.

او ضمن زندگی در بوشهر، پرتابگر تیم دو و میدانی مخابرات بوشهر هم شد. ۲۹ ساله است و در رشته تربیت بدنی درس خوانده. زبان فارسی را هم به خوبی تکلم می کند.
همان روزهای نخست که به ایران آمد، گفت دوری از خانواده و سرزمین مادری برایش زیاد سخت نیست، زیرا از ۱۴ سالگی برای درس و ورزش از خانواده دور بوده و به این شرایط خو گرفته. با اینحال هفته ای چند بار با آن ها تماس دارد. لیلا هنوز نتوانسته رکورد ۱۸:۱۳ متر که در بلاروس ثبت کرده بود را بشکند اما رکورد ملی ایران را با حدنصاب ۱۷:۹۰ متر در اختیار دارد.
او دلیل این امر را پوشش اسلامی نمی داند و به هفته نامه محلی نسیم جنوب بوشهر گفته است؛ در بلاروس نیز لباس های بلند می پوشیده و فقط پوشش سر نداشته.
بدقولی، تبعیض، بی پولی
وقتی قهرمان آسیا شد، هنگام نواخته شدن سرود ملی ایران می گریست و در پاسخ به خبرنگاران ایرانی که در ویتنام حضور داشتند، دلیل این مسئله را سختی های فراوانی عنوان کرد که قبل از مسابقات، در تمرینات ایران و بدون برخورداری از مربی متحمل شده بود.
او همچنین در مصاحبه هایش، همواره به بد قولی مسئولین در اعطای منزل مسکونی اشاره می کند. پاداش های وعده داده شده به خاطر فروریختن مکرر رکوردهای ملی نیز مرتب به تعویق افتاده یا اصلاً پرداخت نشده.
این مسائل، همواره بازدارنده بوده برای ورزشکاری حرفه ای که مقیم بوشهر است و فاقد دسترسی به مسئولین مرکزنشین. کم پیش نیامد که چهار ماه حقوق نگیرد و مجبور به مصاحبه نشود. رکورددار ایران و قهرمان آسیا، ناگزیر شد بگوید زندگی‌اش را به سختی اداره می‌کند.
تمرین بدون مربی نیز در سالهای گذشته برایش عادی شده. به همین خاطر ماه های متمادی با برنامه ای که خودش طراحی کرده، به تمرین پرداخته و درباره مسئولینی که وعده های خود را به فراموشی می سپارند، گفته است: «در شرایطی که هزینه نکرده اما مدال می‌خواهند، نمی‌توان کار کرد.»
او در قیاس امکانات بین بلاروس و ایران می گوید: آنجا مربی مرد داشتم و هیچ مشکلی هم برای این موضوع نداشتیم. ایران دونده های زن خوبی دارد اما امکانات برای آنها موجود نیست. اگر شرایط مهیا شود زنان ‌ایرانی می توانند دوومیدانی کاران خوبی شوند.
قهرمانی بازیهای داخل سالن آسیا به میزبانی ویتنام، قهرمانی داخل سالن آسیا به میزبانی تهران، دو مدال برنز فضای باز آسیا در سال های ۲۰۰۹ به میزبانی چین و ۲۰۱۱ کره جنوبی، از جمله افتخاراتی است که رجبی با لباس تیم ملی ایران کسب کرده.
او پیش از المپیک هم در رقابت های داخل سالن قهرمانی آسیا به میزبانی چین، مدال نقره را به گردن آویخت که پنجمین مدال قاره ای اش بود. لیلا رجبی در لندن به اتفاق ۳۴ پرتابگر دیگر در دایره پرتاب استادیوم المپیک خواهد ایستاد. سه نفر از این تعداد، هموطنان سرزمین مادری او هستند.
قاره آسیا به جز رجبی، فقط سه نماینده دیگر دارد که هر سه نیز اهل چین هستند و دو نفرشان در بازیهای آسیایی گوانگجو، مدال های طلا و نقره را نصیب خود کردند.
نه دسترسی به یار دارم
نه طاقت انتظار دارم
هر جور که از تو بر من آید
از گردش روزگار دارم
     
  
مرد

 
والیبال ساحلی در المپیک جزء پرطرفدارترین بازی‌ها به شمار می رود. پیش از هر بازی و در حین بازی، رقصنده‌ها، سر تماشاچیان را گرم می‌کنند



ویگینز با مدال طلایی که امروز گرفت به پرافتخارترین ورزشکار المپیکی تاریخ بریتانیا تبدیل شد



طرفداران فوتبال بریتانیا پیش از بازی امشب در برابر اوروگوئه



یوری آلورا کلمبیایی برنز جدوی 70- کیلوگرم زنان را تصاحب کرد



هلن گلور و هدر استنینگ از بریتانیا توانستند اولین مدال طلای کشورشان را در رشته روئینگ به دست بیاورند



پرویز صابرف، جودوکار دسته ۹۰ کیلوگرم مردان تاجیکستان در مقابل روبرتو ملونی از ایتالیا. او در این مسابقه شکست خورد



میلاد وزیری در مسابقه تیراندازی با کمان انفرادی مردان امروز از حریف مکزیکی خود شکست خورد



نه دسترسی به یار دارم
نه طاقت انتظار دارم
هر جور که از تو بر من آید
از گردش روزگار دارم
     
  
مرد

 

تيم ژيمناستيک نمايشي بريتانيا براي اولين بار در يک قرن اخير موفق به کسب مدال در المپيک شد.
آنها بعد از چين و ژاپن ، سوم شدند.




خوشحالی تیم ژیمناستیک امریکا پس از قهرمانی



نتيجه فينال 200 متر پروانه زنان



نتيجه فينال 200 متر پروانه مردان

نه دسترسی به یار دارم
نه طاقت انتظار دارم
هر جور که از تو بر من آید
از گردش روزگار دارم
     
  
مرد

 

بهت فلپس پس از دست دادن طلا در چند متر آخر
۲۰۰ متر پروانه





مايکل فلپس شناگر آمريکايي با کسب مدال نقره 200 متر پروانه هجدهمين مدال المپيکي خود را بدست آورد و تاريخ ساز شد.




اینم هجدهمین مدال المپیکی فلپس
چند مین دیگه نوزدهمیشم میزارم



قهرمان امریکایی ۲۰۰ متر آزاد بانوان




لحظه ای تاریخی در تاریخ المپیک
پانزدهمین مدال طلای المپیک بر گردن مایکل فلپس شناگر افسانه ای ایالات متحده




نه دسترسی به یار دارم
نه طاقت انتظار دارم
هر جور که از تو بر من آید
از گردش روزگار دارم
     
  
مرد

 
نه دسترسی به یار دارم
نه طاقت انتظار دارم
هر جور که از تو بر من آید
از گردش روزگار دارم
     
  
مرد

 
Sailing

London 2012




نه دسترسی به یار دارم
نه طاقت انتظار دارم
هر جور که از تو بر من آید
از گردش روزگار دارم
     
  
صفحه  صفحه 42 از 93:  « پیشین  1  ...  41  42  43  ...  92  93  پسین » 
ورزش
ورزش

London Olympics 2012 | رویداد مهم المپیک ۲۰۱۲ لندن


این تاپیک بسته شده. شما نمیتوانید چیزی در اینجا ارسال نمائید.

 

 
DMCA/Report Abuse (گزارش)  |  News  |  Rules  |  How To  |  FAQ  |  Moderator List  |  Sexy Pictures Archive  |  Adult Forums  |  Advertise on Looti
↑ بالا
Copyright © 2009-2024 Looti.net. Looti Forums is not responsible for the content of external sites

RTA