ارسالها: 23330
#31
Posted: 17 Nov 2015 02:11
توتال فوتبال
توتال فوتبال (به هلندی: Totaalvoetbal) سیستمی است در ورزش فوتبال که در آن اگر بازیکنی از پست خود خارج شود، یک بازیکن هم‌تیمی جای او را پر می‌کند و به این ترتیب ساختار از پیش سازماندهی شده اعاده می‌گردد.
در این سیستم شناور هیچ بازیکنی در نقش از پیش معین شده خود ثابت نمی‌ماند و هرکس میتواند به تناوب مهاجم، هافبک و یا مدافع باشد.
جک رینولدز نخستین شخصی بود که این سیستم را در میانه‌های قرن بیستم در تیم آژاکس آمستردام به‌کار بست و رینوس میشل مربی هلندی توانست نیروی ویرانگر توتال فوتبال را در آژاکس و تیم ملی فوتبال هلند به نمایش بگذارد. تیم ملی هلند با این سیستم به نیرومندترین تیم فوتبال دهه ۱۹۷۰ تبدیل شد. یوهان کرایف کاپیتان هلند و آژاکس در دهه ۱۹۷۰ نقش محوری در تکامل این سیستم داشت. هرچند پست کرایف در اصل هافبک تهاجمی بود اما او در تمام نقاط زمین بازی می‌کرد و به عنوان نخستین بازیکن واقعی توتال فوتبال شهرت یافت. کرایف این سیستم را در مدت هشت سال مربیگریش (از ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۶) در تیم بارسلونا ی آن زمان، مشهور به تیم رویایی، به کار بست و تاثیر عظیمی بر روند و فلسفهٔ فوتبال این باشگاه و به طور کلی فوتبال اسپانیا پس از آن تاریخ گذاشت. از دیگر مربیانی که به طور نسبی پیرو این فلسفهٔ فوتبالی هستند می توان به ، لوئی فان خال، فرانک دی بوئر ، برندان راجرز و آرسن ونگر اشاره کرد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#32
Posted: 17 Nov 2015 02:16
تیکی تاکا
تیکی تاکا (به اسپانیایی: Tiqui-Taca) سبکی در ورزش فوتبال است که مشخصه‌های آن پاسهای کوتاه پیاپی و جابجایی بازیکنان، به گردش درآوردن توپ از طریق کانالهای گوناگون و حفظ مالکیت هستند. اولین بار استفاده از این سبک همزمان با تصدی سمت سرمربی باشگاه بارسلونا توسط یوهان کرایف بود و تاکنون نیز در این تیم استفاده می‌شود، همچنین در دوران مربیگری لوییس آراگونز فقید و ویسنته دل بوسکه در تیم ملی فوتبال اسپانیا نیز به کار گرفته شد. تیکی تاکا با فاصله گرفتن از ترکیبهای مرسوم در فوتبال سنتی، مفهومی مشتق شده از بازی منطقه‌ای است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#33
Posted: 17 Nov 2015 13:06
سیستم wm
جا به جائی مهره ها در تابلو ، یا تشریح بازی روی تخته سیاه ، هیچ گاه پاسخگوی ظرافت های توپ گرد نیست . این اصول یک شیوه بازی است که اهمیت دارد مسئله بسیار مهم در انتخاب سیستم بازی , کیفیت بازیکنان و ویژگی های آن ها است. البته عوامل دیگری هم در انتخاب سیستم بازی یک تیم در وضعیتهای مشخص تأثیرگذارند . از این موارد است: میزبانی یا میهمانی, نیاز به برد یا مساوی, وضعیت آب و هوایی, ویژگی و کیفیت زمین بازی و . . . .
شیوه بازی متناسب با ویژگی های تیم و بازیکنان قابل تغییر است . اما به تحول فوتبال نیز باید توجه کرد ، شیوه های بازی بدین دلیل بوجو می آیند که شیوه های دیگر را رد کنند . هر چه در قبال شیوه بازی مستقل تر عمل کنید ، کنترل توانائی های شما برای حریف دشوارتر خواهد بود
یکی از قدیمی ترین سیستم های بازی در فوتبال سیستم ام دبلیو نام دارد. این مدل در اواسط دهه ۱۹۲۰ تغییری بود که توسط " هربرت چاپ من " در باشگاه ارسنال برا ی مقابله به مثل با قانون آفساید ابداع شد.
این تغییر باعث شد تعداد بازیکنانی (از تیم مقابل ) که مهاجمین بین خودشان و خط دروازه نیاز داشتند کاهش یابد. همین موضوع باعث شد که یک مدافع مرکزی برای جلوگیری از پیشروی مهاجم مرکزی در این سیستم در نظر گرفته شود تا توازن بین دفاع و حمله را حفظ کند. این آرایش در اواخر دهه ۱۹۳۰ بسیار فرم موفقی بود و اکثر باشگاه های انگلیسی از آن استفاده می کردند. با نگاهی به گذشته می توان دریافت که آرایش دبلیوم به عنوان آرایش ۵ – ۳ – ۲ یا ۳ – ۴ – ۳ نیز شناخته می شده است . البته همان طور که از فرم الفبایی آن پیدا ست از آن به شکل آرایش ۳ -۲ – ۲- ۳ نیز یاد شده است.
ترتیب آن در زمین عبارت است از : یک دروازه بان ، سه مدافع شامل دو مدافع کنار و یک مدافع وسط ، دو هافبک عقب ، دو هافبک جلو ، سه مهاجم شامل دو مهاجم کنار و یک مهاجم وسط .
در این شیوه بازی سه بازیکن پر قدرت ، یعنی دروازه بان ، مدافع میانی و مهاجم وسط اهمیت زیادی دارند . این سه بازیکن ستون های شیوه WM هستند .
وضعیت بدنی آنها باید بهتر از تکنیکشان باشد . آنها با حضور خود ، جای یارانشان را در زمین مشخص می کنند . فوتبالیست هائی که در کنار آنها قرار می گیرند، مسئولیت تکنیکی بازی را به عهده می گیرند ( هافبک های عقب و جلو .
نقش آنها بازی سازی و هدایت توپ است ، به طوری که با اصول شیوه WM تناقضی نداشته باشد .
این شیوه که بیشتر گروهی است تا فردی ، نیاز به کوششی همه جانبه از سوی بازیکنان دارد . در این سیستم از کار انداختن حریف با یارگیری شدید فردی ( برعکس شیوه معمول امروزی که غالبا یارگیری به صورت منطقه ای انجام می گیرد ) صورت می گیرد . هر چند که این شیوه بسیار ساده است ، اما با گذشت زمان ، ارزش زیادی به تیم می دهد .
شیوه WM به حالت های مختلف در می آید . ویژگی آن به اندازه ای تعدیل می شود که آزادی عمل بسیار زیادی در انجام حرکات به بازیکنان می دهد . بجز مدافعین ، بازیکنان دیگر استقلال خواهند داشت . WM شیوه ای است که شیوه های دیگری را نیز به وجود آورده است ، زیرا اصول آن در جاگیری و بکار گیری بازیکنان در زمین ( که تعادلی میان حمله و دفاع ایجاد می کند ) به گونه ای است که می تواند به عنوان شیوه ای نمونه مورد استفاده قرار گیرد .
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#34
Posted: 17 Nov 2015 13:07
WM و وظیفه بازیکنان
در هنگام حمله ، مهاجمین کنار و مهاجم آزاد وسط نیروی ضربتی تیم را تشکیل می دهند . هافبک های جلو درست در پشت آنها ، به عنوان حامیان هافبک های عقب و مهاجمین عمل می کنند . هافبک های عقب در مقایسه با هافبک های امروزی نقش کمتری دارند.
در آن زمان دو بازیکن ۴ و ۶ ( هافبک عقب و جلو) تنها یک وظیفه داشتند : پر کردن تمام شکاف های میانه زمین ، بدون شرکت در بازی سازی . این هافبک های عقب رابطی میان هافبک های جلو و مدافعین بودند . در جلو دروازه بان ، مدافعین کنار و مدافع وسط از گوشه های زمین حفاظت می کردند .
شیوه WM مدتها بحث های زیادی را برانگیخت . این شیوه دقیقا به چه دلیل مورد سرزنش قرار می گرفت ؟ بخاطر اینکه سطح کیفی فوتبال را پائین می آورد ، بازی را بیش از حد منطقی می کرد ، یا خلاصه اینکه روح تفکر و خلاقیت را از بین می برد.
این مطالب غالبا پایه و اساسی نداشتند ، زیرا هنگامی که دو تیم خوب مقابل هم قرار می گرفتند ، شیوه WM جلوه ای زیبا در زمین داشت . هنگامی که از این شیوه بد استفاده می شد ، یعن فقط حالت دفاعی آن اجرا می شد ، آهنگ بازی به هم می ریخت . اما اساس این شیوه نه تنها اطاعت تاکتیکی تمام بازیکنان را طلب نمی کرد ، بلکه کاملا برعکس بود .
تیم های بزرگ تغییراتی در این شیوه به وجود آوردند . گاهی اوقات هافبک جلو جانشین هافبک عقب می شد و بالعکس . مهاجم غالبا برای دستیابی به آزادی عمل بیشتر ، از طریق شکاف موجود به عقب می آمد . روش WM همانند شیوه های دیگر ، زمانی که با شرایط واقعی زمین تطبیق داده نشود ، خطر ایجاد می کند .
شیوه WM به مرور زمان تغییراتی کرده است . اما این دو شیوه اخیر ( شیوه های دیوار بتنی و دفاع سوئیسی ) تنها یک هدف داشته اند : مخالفت با ابراز وجود و شکوفائی روش WM ، و بدین وسیله حرکت ضد WM بوجود آمد .
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#35
Posted: 17 Nov 2015 13:13
تمامی سیستم های فوتبال در طول تاریخ
با داشتن بازیکنان خوب در یک تیم هر نوع ترکیبی را می توان انتخاب کرد. اگر بخواهند می توانند با یک دروازه بان و ده مهاجم که همگی مسئولیت گل زدن را دارند بازی کنند. در واقع اولین مسابقات تقریبا به همین روش بازی می شدند ولی از آن هنگام بازی فوتبال پیشرفت بسیاری کرده و سالها ترکیبات مختلفی برای یافتن فرمول پیروزی به کار گرفته شده است. تیمهای مهم ترکیبی را انتخاب می کنند که بهترین شکل بازی را برای اجرای تاکتیکهای سرمربی و مربی ایجاد کند. در اینجا تعدادی از ترکیبهای مهم را خواهید دید.
- ترکیب کلاسیک :
- این ترکیب شامل دو مدافع عقب هافبک مرکزی و راست و چپ و 5 مهاجم (5-3-2) است. اگر چه این ترکیب بسیار تهاجمی بود ولی اولین تلاشها برای مقابله با آن در ایجاد یک سیستم تدافعی آغاز شد. این روش در سالهای میانی دهه 1880 بوسیله اسکاتلند و انگلستان مورد استفاده قرار می گرفت و همچنین بوسیله تیم پرستون که باعث شد که هم جام اتحادیه فوتبال وهم لیگ انگلستان را در سال 1889 بدست آورند.
- ترکیب WM :
- در 1925 تغییراتی که در قانون آفساید به وجود آمد باعث افزایش شمار گلهای یک مسابقه می شد. برای مبارزه با این وضع فوتبالیست انگلیسی چارلی بوچان از آرسنال و مربی او هربت چیمن ترکیب WM را به وجود آوردند. در این سیستم هافبک وسط برای مراقبت از مهاجم وسط حریف به عقب باز می گردد و هر دو مهاجم در پشت خط حمله برای افزایش شانس گل زدن بازی می کردند. آرسنال این سیستم را در دهه 1930 استفاده می کرد و سریعا در تمام دنیا محبوبیت یافت. آرسنال در سال 1927 با استفاده از سیستم WM برنده جام اتحادیه انگلستان شد.
- ترکیبهای امروزی
- سیستمهای 2-4-4 و 2-3-5 برای برتری بر یکدیگر در حال رقابت هستند. تعدادی از تیمها سیستم 2-4-4 را می پسندند. در واقع ترکیب 2-3-5 سیستمی است که همیشه در حال نوسان است یعنی در حمله به ترکیب 2-5-3 و به دفاع به ترکیب 2-3-5 تغییر می کند. امروزه بعضی از تیمها با توجه به داشته های خود از سیستمهای دیگری مانند 3-3-4 و 1-3-2-4 استفاده می کنند مانند تیم بارسلونا که با استفاده از سیستم 3-3-4 که یک سیستم تهاجمی است قهرمان لیگ قهرمانان اروپا در سال ٢٠٠۶ و ٢٠٠٩شد.
معمولا مربیان همیشه سوال میپرسند که بهترین ترکیب برای تیمم چیست؟ ولی جواب این است که یک ترکیب، ترکیب ایده آل نیست درواقع ترکیبی مناسب است که بتوان بهترین بازدهی را از بازیکنان گرفت و این برای هر تیمی میتواند متفاوت باشد . در واقع شما باید ترکیبتان را با توجه به بازیکنانتان بچینید.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#36
Posted: 17 Nov 2015 13:17
بررسی انواع سیستم ها
آنالیز سیستم های 1-3-2-4
در حال حاضر پراستفاده ترین سیستم دنیای فوتبال، 1-3-2-4 است؛ سیستمی که بسیار انعطاف پذیر بوده و به کمک آن می توان با تسلط همزمان بر میانه میدان و حضور پرتعداد در کناره ها، بر حریف چیره شد.
این سیستم در دهه 90 در اسپانیا شکل گرفت و رواج یافت. مزیتی که دلیل محبوبیت بالای آن است، قابلیت بازی تدافعی و تهاجمی تقریباً کاملی است که ممکن می سازد. در زیر با بررسی پست ها این موضوع توضیح داده شده است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#37
Posted: 17 Nov 2015 13:19
مدافعین میانی در سیستم 1-3-2-4
پست دفاع میانی در این سیستم با سایر سیستم های 4 دفاعه برابر است. آن ها باید در تکلینگ، زدن ضربات سر و مارکینگ مهارت کافی را داشته باشند. وظیفه اصلی آن ها دفع خطرات مهاجمین حریف است اما به لطف حضور دو هافبک دفاعی، این مدافعین می توانند به جلوتر حرکت کنند و در توپ گیری به هافبک ها کمک و یا حتی مانند یک سوییپر در طراحی حملات شرکت کنند.
دانته، مدافع بایرن مونیخ، در توپ گیری و متس هوملز، مدافع بروسیا دورتموند، در بازی سازی، مثال هایی بسیار عالی در این فصل بودند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#38
Posted: 17 Nov 2015 13:57
مدافعین کناری در سیستم 1-3-2-4
بازیکنانی سریع، تکل زن و قوی با توانایی سانتر کردن دقیق، مدافعین کناری ایدهآل این سیستم هستند. این بازیکنان باید در حملات شرکت کرده و به کمک هافبک تهاجمی سمت خود، برای حریف مشکل ساز شوند.
هم چنین از آن ها انتظار می رود که در جلوگیری از حملات بازیکنان کناری حریف موثر باشند، به همین دلیل سرعت، قدرت و تکلینگ از الزامات هستند. این بازیکنان باید در ضربات ایستگاهی نیز به تیم در دفاع کمک کنند، به همین دلیل توانایی زدن ضربات سر نیز مهم است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#39
Posted: 17 Nov 2015 13:58
هافبک های دفاعی در سیستم 1-3-2-4
این دو هافبک در اسپانیا به "doble pivot" مشهور هستند، عبارتی به معنای "دو محور" که در زبان انگلیسی "double pivot" نوشته می شود. حضور این دو بازیکن از اهمیت بالایی برخوردار است. داشتن دو بازیکن در برابر خط دفاعی، پلتفرمی را برای سایر بازیکنان تهاجمی تیم فراهم می کند که بتوانند بیشتر بر روی کار تهاجمی تمرکز داشته باشند.
از بین این دو، اغلب یک نفر بیشتر بر روی تکلینگ و خنثی کردن حملات حریف و دیگری بر روی پخش کردن توپ و بازی سازی تمرکز دارند.
طبیعتاً قدرت بدنی بالا، تکلینگ مناسب و قدرت سرزنی به همراه استقامت کافی برای جنگیدن طی 90 دقیقه از مهمترین خصوصیات لازم برای یار جنگنده و قابلیت پاس دادن و دید عالی از مهم ترین خصوصیات یار خلاق در این پست می باشند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#40
Posted: 17 Nov 2015 13:59
هافبک های تهاجمی در سیستم 1-3-2-4
سه هافبک تهاجمی پشت سر تک مهاجم قرار دارند. از بین این سه، اغلب یک نفر موظف به بازی سازی از مرکز خواهد بود، با این وجود، گاه در بعضی تیم ها، مربی با دادن آزادی حرکت و اجازه جابه جایی به این سه، انتخاب بازی ساز را به عهده خود آن ها می گذارد.
اما آن چه اغلب رایج است، یک هافبک تهاجمی مرکزی در میان دو هافبک تهاجمی کناری است. بازیکن مرکزی باید از دید و قدرت دادن پاس بسیار خوبی برخوردار باشد، چرا که سازماندهی حملات تیم در یک سوم نهایی بر عهده اوست. او هم چنین می تواند به کناره ها رفته و با هافبک کناری و مدافع کناری در آن سمت ایجاد برتری عددی کند.
علاوه بر این ها، وی باید در امر پرسینگ و توپ گیری نیز به سایرین کمک کند، چرا که از اصول سیستم 1-3-2-4 تسلط سه نفر بر میانه میدان است، به همین خاطر با برگشتن به عقب و تشکیل مثلث با double pivot این امر محقق می شود. مسوت اوزیل و تونی کروس از بهترین بازیکنان در این پست هستند.
دو هافبک تهاجمی کناری، وظیفه ایجاد خطر از کناره ها و هم چنین به تو زدن را دارند. بازی کریستیانو رونالدو و فرانک ریبری نمونه ایدهآل برای یک هافبک تهاجمی در این پست است. ریبری بیشتر در حملات کناری و رونالدو در حملات نفوذی شرکت دارند.
این بازیکنان باید سریع و تکنیکی بوده هم چنین توانایی ارسال توپ را نیز داشته باشند. علاوه بر این، توانایی زدن ضربات آخر نیز از نکات مهم به شمار می رود چرا که آن ها به لطف بازی سازی هافبک تهاجمی مرکزی، به کرّات فرصت گلزنی خواهند داشت.
علاوه بر تمام وظایف تهاجمی، آن ها باید در دفاع به مدافع کناری تیم کمک کنند، نکته ای که باعث می شود 1-3-2-4 به هنگام دفاع به 2-4-4 یا 1-1-4-4 تبدیل شود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
صفحه 4 از 7