ارسالها: 23330
#121
Posted: 8 Nov 2013 14:41
ژوستینیان دوم
ژوستینیان دوم یا یوستینیانوس دوم ملقب به راینوتمتوس ( به‌معنای بینی‌بریده) (زادهٔ پیرامون ۶۶۹ — درگذشتهٔ دسامبر ۷۱۱) امپراتور بیزانس از ۶۸۵ تا ۶۹۵ و سپس از ۷۰۵ تا ۷۱۱ و آخرین امپراتور از دودمان هراکلی بود. ژوستینیان هرچند دارای خصیصه‌ای استبدادگرانه و قادر به انجام اعمال ظالمانه بود، با این حال او فرمانروایی توانمند به‌شمار می‌رود که توانست بیشتر نواحی مقدونیه را که پیشتر به تصرف قبایل اسلاو درآمده بود از آنها پس‌گرفته و بار دیگر ضمیمهٔ خاک امپراتوری بیزانس نماید.
ژوستینیان پسر کنستانتین چهارم بود که پس از مرگ پدرش در سپتامبر ۶۸۵ در ۱۶ سالگی بر تخت امپراتوری بیزانس نشست. او در آغاز حکومتش عهدنامه‌ای را با اعراب به امضا رساند که آنان را مجبور می‌ساخت تا خراج بیشتری را به بیزانس بپردازند. همچنین به موجب این عهدنامه دو طرف بر حق حاکمیت مشترک بر قبرس، ارمنستان و گرجستان توافق نمودند.
ژوستینیان سپس در ۶۸۸/۶۸۹ با موفقیت به مناطق تحت اشغال اسلاوها در تراکیه و مقدونیه لشکر کشید و توانست آن مناطق را بار دیگر به خاک امپراتوری بازگرداند. همچنین در نتیجهٔ این پیروزی، بسیاری از اسلاوها یا به ارتش بیزانس پیوستند و یا به عنوان سرباز-کشاورز در آسیای صغیر مشغول به کار شدند.
اما در ۶۹۱ اعراب که بر سر سیاست‌های مربوط به قبرس با بیزانس اختلاف نظر پیداکرده بودند مرزهای شرقی امپراتوری را مورد حمله قرار دادند و تا ۶۹۲ موفق به شکست نیروهای بیزانسی در سباستوپولیس شده و متصرفات بیزانس در ارمنستان را به اشغال خود درآوردند. در همین زمان ژوستینیان دوم نیز اقدام به برگزاری شواری کینیسکت در قسطنطنیه به‌منظور تکمیل قوانین اعتقادی پنجمین و ششمین شورای جهانی کلیسایی نمود. با این حال پاپ سرگیوس یکم این قوانین را به رسمیت نشناخت و همین موضوع باعث بروز اختلاف بین او و امپراتور شد.
شورش و تبعید
ژوستینیان در دورن حکومتش سیاستی بی‌رحمانه را اتخاذ کرده بود و مأموران وزرات مالیهٔ او نیز بدون هیچ ترحمی به اخاذی از مردم مشغول بودند. این سختگیری‌ها و خشونت‌ها سرانجام به بروز شورشی مردمی در ۶۹۵ انجامید و آنها لئونتیوس را به‌عنوان امپراتور جدید خود برگزیدند. لئونتیوس سپس فرمان داد تا بینی ژوستینیان را بریده و او را به کرسون در شبه‌جزیره کریمه تبعید نمود. با این حال لئونتیوس نیز در حکومتش موفق نبود و در ۶۹۸ به‌دست تیبریوس سوم از قدرت برکنار و پس از بریده شدن زبان و بینیش در صومعه‌ای زندانی گردید.
تیبریوس سپس درصدد دستگیری ژوستینیان برآمد و ژوستینیان که از این موضوع باخبر شده بود پیش خان خزرها که خاندان هراکلیان دوستی و روابط نزدیکی با او داشتند گریخت. او در آنجا با خواهر خان ازدواج کرد اما چندی نگذشت که خان برای کشتن او توسط تیبریوس تطمیع شد. اما ژوستینیان به موقع توسط همسرش از این موضوع آگاهی یافت و به بلغارستان گریخت. در آنجا او توانست حمایت ترول، خان بلغارها را جلب نماید و او لشکری را در اختیار ژوستینیان قرار داد.
ژوستینیان در ۷۰۵ به سوی قسطنطنیه لشکر کشید و تیبریوس که از نزدیک شدن آنها به شهر آگاه شده بود در اوت همان‌سال گریخت. ژوستینیان پس از ۳ روز محاصرهٔ شهر، سرانجام موفق به فتح آن شد و بار دیگر بر تخت امپراتوری بیزانس نشست. او سپس مأمورانی را برای دستگیری تیبریوس فرستاد و آنها پس از چند ماه موفق به گرفتن او شدند. آنها سپس تیبریوس را همراه با برادرش هراکلیوس و امپراتور پیشین لئونتیوس در زنجیر کرده و پس از چرخاندنشان در شهر به حضور ژوستینیان در میدان اسب‌دوانی قسطنطنیه آوردند. ژوستینیان در آنجا و دربرابر جمعیتی که زندانیان را هو می‌کرد پاهایش را بر روی گردن تیبریوس و لئونتیوس گذاشت و فرمان داد تا گردنشان را بزنند. پس از اعدام آن دو در ۱۵ فوریهٔ ۷۰۶، هراکلیوس و بسیاری از فرماندهان نظامی تحت امر او نیز به دار آویخته شدند.
در فاصلهٔ ۷۱۰ تا ۷۱۱، پاپ کنستانتین دیداری از قسطنطنیه داشت که به آشتی مجدد بین ژوستینیان و پاپ‌ها انجامید. با این حال ژوستینیان پس از بازگشت به قدرت میل شدیدی برای گرفتن انتقام از دشمنانش داشت و دست به انجام اعدام‌های گسترده‌ای زد که به روی‌گردانی بسیاری از حامیان و طرفدارانش از او انجامید.
شورش باردانس و مرگ
در ۷۱۱ و با حمایت خزرها، شورشی در کرسون روی داد که در نتیجهٔ آن نجیب‌زاده‌ای ارمنی به‌نام باردانس (فیلیپیکوس) امپراتور نامیده شد. او سپس همراه با ناوگانش به سوی قسطنطنیه حرکت کرد و موفق به در دست گرفتن شهر شد. ژوستینیان دوم توانست بگریزد اما در نهایت او و خانواده‌اش همگی در دسامبر همان سال کشته‌شدند.
دوران ۶۸۵ - ۶۹۵
۷۰۵ - دسامبر ۷۱۱
لقب(ها) راینوتمتوس
زادروز حدود ۶۶۹
زادگاه کنستانتینوپول
مرگ دسامبر ۷۱۱ (۴۲ سال)
محل مرگ Damatrys, آسیای صغیر
پیش از تیبریوس سوم
فیلیپیکوس
پس از کنستانتین چهارم
لئونتیوس
دودمان دودمان هراکلیان
پدر کنستانتین چهارم
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#122
Posted: 8 Nov 2013 14:44
لئونتیوس
لئونتیوس (درگذشتهٔ ۱۵ فوریه ۷۰۶) امپراتور روم شرقی (بیزانس) از ۶۹۵ تا ۶۹۸ بود. او پس از خلع ژوستینیان دوم از قدرت بر تخت امپراتوری نشست اما خود نیز توسط تیبریوس سوم برکنار و پس از بازگشت دوبارهٔ ژوستینیان به قدرت همراه با تیبریوس اعدام گردید.
لئونتیوس زادهٔ ایسوریا بود و توانایی‌هایش سبب شد تا به‌سرعت مدارج نظامی را پیموده و در زمان کنستانتین چهارم به عنوان استراتگوس (فرماندار نظامی) ناحیهٔ آناتولی منصوب شود.
در دوران حکومت ژوستینیان دوم، او لئونتیوس را برای فرماندهی سپاهیان روم شرقی درمقابله با مسلمانان در گرجستان و ارمنستان برگزید. این حملات با موفقیت همراه بود و لئونتیوس ادامهٔ جنگ را به آذربایجان و پادشاهی اران کشید. پیروزی‌های او در نبرد تا آنچا پیش رفت که سرانجام عبدالملک بن مروان، خلیفهٔ اموی مجبور به مذاکره و امضای عهدنامه‌ای با امپراتوری بیزانس و دادن خراج به امپراتور روم شرقی شد. با این حال با شروع مجدد جنگ با امویان در ۶۹۲، لئونتیوس دیگر نتوانست پیروزی‌های پیشین خود را تکرار نماید و در نبرد سباستوپولیس از آنان شکست خورد. این موضوع خشم ژوستینیان دوم را برانگیخت و برای تنبیه لئونتیوس او را به مدت دو سال زندانی کرد.
لئونتیوس در ۶۹۵ از زندان آزاد شد و ژوستینیان این بار او را به فرمانداری نظامی ناحیهٔ هلیادی منصوب نمود. اما لئونتیوس در مقابل دست به شورش علیه امپراتور زد و دیری نپایید که با کمک انجمن ارابه‌رانان آبی، کالینیکوس، پاتریارک قسطنطنیه و توانایی‌های نظامی خودش توانست ژوستینیان دوم را از قدرت خلع و خود بر تخت امپراتوری نشیند. او سپس دستور داد تا بینی و زبان ژوستینیان را بریده و او را به کرسون در شبه جزیره کریمه تبعید نمود.
لئونتیوس در طول حکومت نه‌چندان محبوبش با خودداری از شرکت در اکثر عملیات نظامی، بیشترین توجه خود را معطوف یکپارچه‌سازی امپراتوری نمود. اما این عدم فعالیت و در حالت دفاعی به‌سر بردن کشور سبب شد تا عبدالملک بن مروان طی لشگرکشیش به کارتاژ موفق به فتح آن سرزمین در ۶۹۷ شود. پس از این اتفاق لئونتیوس ناوگانی را برای بازپس‌گیری کارتاژ به آنجا فرستاد اما نتیجه‌اش چیزی جز شکست در نبرد معروف به نبرد کارتاژ در ۶۹۸ نبود.
نیروهای بیزانسی به‌دنبال این شکست به‌جای گزارش عدم موفقیت خود دست به شورش زده و با برکناری دریاسالار خود، دریانوردی ژرمانی به‌نام آسپیماروس را به رهبری خود برگزیدند. آسپیماروس پس از این انتخاب نام خود را به‌سرعت به تیبریوس سوم تغییر داد و پس از بازگشت ناوگان به قسطنطنیه در ۶۹۸ لئونتیوس را از قدرت برکنار ساخت.
تیبریوس پس از در دست گرفتن قدرت فرمان به بریدن زبان و بینی امپراتور خلع‌شده داد و پس از آن لئونتیوس را در صومعهٔ ساماتیون در قسطنطنیه زندانی کرد. با این حال در ۷۰۵ امپراتور برکنارشدهٔ پیشین ژوستینیان، بار دیگر به قدرت بازگشت و امپراتوری را در دست گرفت. در ۱۵ فوریهٔ ۷۰۶، تیبریوس و لئونتیوس را در خیابان‌های شهر چرخاندند و مردم به سویشان زباله پرت کردند. آنها را سپس به میدان اسب‌دوانی برده، حکم مرگشان را صادر و اعدامشان نمودند.
دوران ۶۹۵ - ۶۹۸
زادگاه ایسوریا
مرگ ۱۵ فوریه ۷۰۶
محل مرگ کنستانتینوپول
پیش از تیبریوس سوم
پس از ژوستینیان دوم
دودمان دودمان هراکلیان
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#123
Posted: 8 Nov 2013 14:47
تیبریوس سوم
تیبریوس سوم با نام واقعی آپسیماروس (درگذشتهٔ ۱۵ فوریه ۷۰۶) امپراتور روم شرقی (بیزانس) از ۶۹۸ تا ۲۱ اوت ۷۰۵ بود. او علی‌رغم حکومت موفقیت‌آمیزش به‌ویژه در کاهش خطر مسلمانان در مرزهای شرقی توسط ژوستینیان دوم از قدرت خلع و در ۷۰۶ اعدام شد.
تیبریوس که در اصل آسپیمار نام داشت یکی از افسران ژرمانی‌تبار نیروی دریایی روم شرقی و از اهالی منطقهٔ پامفیلیا بود که به فرماندهی ناحیهٔ سیبیریوتی منصوب شده بود.
در ۶۹۷، عبدالملک بن مروان، خلیفهٔ اموی طی حملهٔ موفقیت‌آمیزی به آفریقای بیزانس توانست کارتاژ را به تصرف خود درآورد. لئونتیوس، امپراتور وقت روم شرقی برای بازپس‌گیری کارتاژ ناوگانی را به فرماندهی ژان نجیب‌زاده به آفریقا فرستاد. در ابتدا ژان توانست طی حمله‌ای غافلگیرانه شهر را در اختیار خود گیرد اما مسلمانان با تقویت قوای خود موفق به عقب‌راندن آنها شدند. ناوگان شکست‌خورده به کرت گریخت و درآنجا، گروهی از افسران که از خشم امپراتور وحشت داشتند سر به شورش برداشته، ژان را کشته و آسپیمار را با عنوان تیبریوس سوم امپراتور خود خواندند.
تیبریوس سپس ناوگانی را فراهم آورد و و پس از بازگشت، قسطنطنیهٔ طاعونزده را به محاصرهٔ خود درآورد. شهر تا چند ماه در برابر این محاصره مقاومت کرد اما سرانجام دروازه‌هایش در ۶۹۸ به روی شورشیان گشوده شد. تیبریوس با خلع لئونتیوس از قدرت خود بر تخت امپراتوری نشست. او سپس فرمان به قطع بینی لئونتیوس داد و او را در صومعهٔ ساماتیون قسطنطنیه زندانی کرد.
تیبریوس پس از رسیدنش به قدرت هیچ تلاشی در بازپس‌گیری آفریقای بیزانس نکرد و درعوض بر روی مرزهای شرقی امپراتوری متمرکز شد. او برادرش هراکلیوس را به فرماندهی نظامی مناطق شرقی منصوب کرد و به او اجازه داد تا لشکرکشی‌هایی چند را در آسیای صغیر انجام دهد. اما علی‌رغم پیروزی‌های اولیه، دیری نپایید که مسلمانان موفق به تصرف ارمنستان شدند.
تیبریوس با سازماندهی مجدد حکومت امپراتوری سعی کرد تا آن را از نظر نظامی تقویت کند. او دیواره‌های محافظ دریایی اطراف قسطنطنیه را ترمیم نمود و قبرسی‌هایی را که در زمان حکومت ژوستینیان دوم به ناحیهٔ سیزیکوس فرستاده شده بودند را به میهنشان بازگرداند.
تیبریوس در ۷۰۳ باخبر شد که ژوستینیان دوم، امپراتور برکنارشدهٔ پیشین، از تبعیدگاه خود در چرسون در کریمه گریخته و در صدد جلب حمایت خزرهاست. پس نمایندگانی را به ملاقات خاقان آنها فرستاد و با پرداخت رشوه‌ای عظیم از او خواست تا ژوستینیان را بکشد. اما دختر خاقان که به همسری ژوستینیان درآمده بود او را از این موضوع باخبر ساخت و ژوستینیان گریخت. او سپس از ترول فرمانروای بلغارستان یاری خواست و سرانجام در ۷۰۵ با ارتش عظیمی از اسلاوها و بلغارها به سوی قسطنطنیه حرکت کرد. تیبریوس که از نزدیک شدن آنها به شهر آگاه شده بود در اوت همان‌سال گریخت. ژوستینیان پس از ۳ روز محاصرهٔ شهر سرانجام وارد قسطنطنیه شد و قدرت را بار دیگر در دست گرفت.
تیبریوس به مدت چند ماه توانست از چنگ مأموران ژوستینیان بگریزد اما سرانجام دستگیر گردید. او را پس از دستگیری همراه با برادرش هراکلیوس و امپراتور پیشین لئونتیوس در زنجیر کرده در شهر چرخانیدند. سپس آنها را به حضور ژوستینیان در میدان اسب‌دوانی قسطنطنیه بردند. در آنجا و دربرابر جمعیتی که زندانیان را هو می‌کرد ژوستینیان پاهایش را بر روی گردن تیبریوس و لئونتیوس گذاشت و فرمان داد تا گردنشان را بزنند. پس از اعدام آن دو در ۱۵ فوریهٔ ۷۰۶، هراکلیوس و بسیاری از فرماندهان نظامی تحت امر او نیز به دار آویخته شدند.
دوران ۶۹۸ - ۷۰۵
نام کامل آپسیماروس
زادگاه پامفیلیا (احتمالاً)
مرگ ۱۵ فوریه ۷۰۶ (سال)
محل مرگ کنستانتینوپول
پیش از ژوستینیان دوم
پس از لئونتیوس
دودمان دودمان هراکلیان
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#124
Posted: 8 Nov 2013 14:52
فیلیپیکوس
فیلیپیکوس امپراتور روم شرقی (بیزانس) از ۷۱۱ تا ۷۱۳ بود.
نام واقعی فیلیپیکوس، باردانس و پدرش نیکِفُروس، نجیب‌زاده‌ای ارمنی‌تبار از اهالی پرگامون بود.
باردانس که از حمایت مونولیت‌ها (مذهبیون معتقد به تک‌ذاتی مسیح که تنها طبیعت الهی او را شامل می‌شود) برخوردار بود تلاش‌هایی را برای دستیابی به تاج و تخت امپراتوری در نخستین شورش‌های عظیم انجام گرفته علیه ژوستینیان دوم انجام داد. او در زمان تیبریوس سوم به جزیرهٔ کفالونیا تبعید شد و پس از بازگشت مجدد ژوستینیان دوم به قدرت او را به تبعیدگاه جدیدش در کرسون فرستاد. باردانس در آنجا نام فیلیپیکوس را برگزیذ و با کمک خزرها توانست اهالی آنجا را به قیام علیه ژوستینیان وادارد. شورشیان با موفقیت قسطنطنیه را به تصرف خود درآوردند، ژوستینیان گریخت اما کشته شد و فیلیپیکوس با عنوان امپراتور جدید بیزانس بر تخت نشست.
از نخستین اقدامات فیلیپیکوس پس از رسیدن به قدرت خلع سایروس، اسقف‌اعظم ارتودوکس قسطنطنیه و انتصاب ژان چهارم از هم‌کیشان خود به‌جای او بود. او سپس با فراخوانی اسقف‌های کلیسای شرقی به لغو تصویب‌نامه‌های ششمین شورای جهانی (مبنی بر دو ذاتی عیسی مسیح و داشتن دو طبیعت آسمانی و انسانی) فرمان داد. اما این کار او سبب شد تا در مقابل، کلیسای روم از به‌رسمیت شناختن او به عنوان امپراتور جدید و اسقف‌اعظم انتصابیش خودداری نماید.
در ۷۱۲ تِروِل، فرمانروای بلغارستان به قسطنطنیه حمله کرد و به غارت آنجا پرداخت. فیلیپیکوس ارتشی را از اُپسیکون برای کنترل بالکان به آنجا فرستاد اما همزمان ولید پسر عبدالملک، از خلفای قدرتمند اموی با بهره‌برداری از ضعف استحکامات روم شرقی در آسیای صغیر آنجا را مورد تاخ و تاز خود قرار داد.
لشکریان اُپسیکون در ۷۱۳ در تراکیه سر به شورش برداشتند و در سوم ژوئن همان سال، گروهی از افسران که توانسته بودند وارد شهر شوند، فیلیپیکوس را در یکی از حمام‌های عمومی پیدا کرده و پس از کور کردنش او را از قدرت خلع و تبعیدش نمودند. پس از او آرتمیوس، از صاحب‌منصبان مهم فیلیپیکوس با عنوان آناستاسیوس دوم بر تخت امپراتوری نشست.
دوران ۷۱۱ - ۷۱۳
نام کامل باردانس
مرگ ۷۱۳
پیش از آناستاسیوس دوم
پس از ژوستینیان دوم
پدر نیکفروس
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#125
Posted: 8 Nov 2013 14:55
آناستاسیوس دوم
آناستاسیوس دوم با نام کامل آرتمیوس آناستاسیوس (درگذشتهٔ ۷۱۹) امپراتور روم شرقی (بیزانس) از ۷۱۳ تا ۷۱۵ بود.
آرتمیوس نام واقعی آناستاسیوس بود و او در زمان امپراتوران پیشین خود شغل دیوانی داشت. پس از آنکه ارتش اُپسیکون در تراکیه سر به شورش برداشت و فیلیپیکوس از قدرت خلع گردید، آرتمیوس با نام آناستاسیوس دوم بر تخت امپراتوری بیزانس نشست.
آناستاسیوس پس از رسیدن به قدرت، ارتش را وادار به رعایت نظم و انضباط نمود و فرمان به اعدام آن افسرانی داد که مستقیماً در توطئه علیه فیلیپیکوس شرکت داشتند. او تغییرات مذهبی فیلیپیکوس را ملغی کرده و بار دیگر تصویب‌نامه‌های ششمین شورای جهانی را اعمال نمود. او سپس در ۷۱۵ ژان چهارم، اسقف‌اعظم و مونولیت‌مذهب قسطنطنیه را از مقام خود برکنار و ژرمانوسِ ارتودوکس را جانشین او ساخت.
مسلمانان در این زمان امپراتوری روم شرقی را از طریق زمین و دریا مور تهدید قرار داده بودند و تا ۷۱۴ موفق شده بودند تا گالاتیا پیشروی کنند. آناستاسیوس در مقابل تلاش نمود تا از راه‌های دیپلماتیک بار دیگر صلح را در منطقه برقرار سازد. او فرستادگانی را برای گفتگو به دمشق فرستاد که حاصلی دربر نداشت، درنتیجه او فرمان به بازسازی دیوارهای قسطنطنیه و ایجاد ناوگانی تازه داد. اما ولید پسر عبدالملک، خلیفهٔ اموی در ۷۱۵ درگذشت و آناستاسیوس با بهره‌برداری از فرصت پیش‌آمده، ناوگان خود را در رودس متمرکز نمود تا نه تنها از پیشروی دشمن جلوگیری نمایند بلکه پایگاه‌های دریاییشان را نیز نابود کنند. او در عین حال لشکری را نیز به فرماندهی لئوی ایسوریایی (بعدتر امپراتور لئوی سوم) برای فتح سوریه به آنجا فرستاد.
اعمال نظم و محدودیت آناستاسیوس بر ارتشیان سبب شد تا سپاهیان اُپسیکون بار دیگر سر به شورش برداشته و با کشتن دریاسالار خود، مأمور جمع‌آوری مالیاتی با نام تئودوسیوس را به امپراتوری برگزینند. به‌دنبال این اتفاق آناستاسیوس به نیکه‌آ گریخت اما در ۷۱۶ خود را تسلیم امپراتور جدید نمود و در صومعه‌ای در تسالونیکا گوشه‌نشین شد.
در ۷۱۷ لئوی ایسوریایی علیه تئودوسیوس سوم شورید و خود با عنوان لئوی سوم بر تخت امپراتوری نشست. به‌دنبال این تغییر قدرت آناستاسیوس نیز در ۷۱۸ علیه لئو سر به شورش برداشت و با حمایت بلغارها توانست تا قسطنطنیه پیش رود. اما این شورش در نهایت با شکست مواجه شد و آناستاسیوس که دستگیر شده بود به فرمان لئوی سوم اعدام گردید.
دوران ۷۱۳ - ۷۱۵
نام کامل آرتمیوس آناستاسیوس
مرگ ۱ ژوئن ۷۱۹
محل مرگ کنستانتینوپول
پیش از تئودوسیوس سوم
پس از فیلیپیکوس
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#126
Posted: 8 Nov 2013 14:57
تئودوسیوس سوم
تئودوسیوس سوم(درگذشتهٔ پس از ۷۱۷) امپراتور روم شرقی (بیزانس) از ۷۱۵ تا هنگام برکناریش از قدرت در ۷۱۷ بود.
تئودوسیوس مأمور جمع‌آوری مالیات گمنامی بود که پس از شورش سپاهیان اُپسیکیون علیه امپراتور وقت آناستاسیوس دوم در ۷۱۵، علی‌رغم میل باطنیش از سوی آنان به عنوان امپراتور جدید روم شرقی معرفی شد. حامیان او سپس اقدام به محاصرهٔ قسطنطنیه نمودند و پس از ۶ ماه موفق به فتح پایتخت شدند. آناستاسیوس که از قدرت خلع شده بود خود را تسلیم امپراتور جدید نمود و به خدمت صومعه‌ای درآمد.
اما تئودوسیوس شخص مناسبی برای منصب امپراتوری نبود و همین امر سبب شد تا لئوی ایسوریایی، فرمانده توانای لشکریان آناتولی علیه او در ۷۱۷ سر به‌شورش بردارد. تئودوسیوس در همان سال مجبور به کناره‌گیری از قدرت گردید و پس از آن به خدمت صومعه‌ای در افسس درآمد. پس از او فرمانده شورشیان با عنوان لئوی سوم ایسوریایی بر تخت امپراتوری بیزانس نشست.
دوران مه ۷۱۵ - ۲۵ مارس ۷۱۷
مرگ پس از ۷۱۷
پیش از لئوی سوم
پس از آناستاسیوس دوم
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#127
Posted: 8 Nov 2013 15:04
لئون سوم (امپراتور بیزانس)
لئوی سوم یا لئون سوم ملقب به لئوی ایسوریایی یا لئوی سوری (زادهٔ پیرامون ۶۸۵ — درگذشتهٔٔ ۱۸ ژوئن ۷۴۱) امپراتور بیزانس از ۷۱۷ تا هنگام مرگش در ۷۴۱ بود. او در طول دوران حکومتش توانست به بی‌ثباتی در امپراتوری روم شرقی پایان دهد و با موفقیت از آن در برابر حملات امویان پاسداری نمود. در عین‌حال تقدیس و پرستش شمایل‌های مذهبی در دوران حکومت او ممنوع گردید.
لئو با نام واقعی کونون در ژرمانیکیه (مرعش، امروزی) در استان سوریه‌ای کوماژن زاده شد. برخی از تاریخ‌نگاران از جمله تئوفانس، خانواده‌ٔ او را جزو مهاجرانی می‌دانند که در تراکیه اسکان داده شده بودند و لئو در همانجا، به‌هنگام لشکرکشی ژوستینیان دوم در ۷۰۵ به قسطنطنیه و عبورش از تراکیه، به ارتش ۱۵ هزار نفری او که توسط ترول، فرمانروای بلغار تدارک دیده شده بود پیوست.
لئو پس از موفقیت ژوستینیان دوم در فتح قسطنطنیه و بازپس‌گیری تاج و تختش، از سوی او برای انجام مأموریتی دیپلماتیک به آلانیا و لازیکا فرستاده شد تا با آنان برای اتحاد علیه ولید یکم، خلیفهٔ اموی وارد مذاکره شود. او سپس در زمان امپراتور آناستاسیوس دوم به فرماندهی منطقهٔ نظامی آناتولی منصوب گردید اما در زمان تئودوسیوس سوم از مقامش برکنار شد. به‌دنبال این اتفاق لئو با همکار خود آرتاباسدوس، فرماندهٔ منطقهٔ نظامی آرمنیاک برای برکناری امپراتور جدید از قدرت متحد شد. به منظور تحکیم این اتحاد و به‌عنوان بخشی از توافقنامهٔ آن دو، لئو دخترش آنا را به نامزدی آرتاباسدوس درآورد.
لئو در ۲۵ مارس ۷۱۷ وارد قسطنطنیه شد و با برکناری تئودوسیوس سوم خود با عنوان لئوی سوم بر تخت امپراتوری بیزانس نشست. در اوت همان سال قسطنطنیه به محاصرهٔ نیروهای اموی درآمد که از سوی خلیفه سلیمان ابن عبدالملک فرستاده شده بودند و فرماندهیشان را برادر خلیفه به نام مسلم ابن عبدالملک برعهده داشت. آنها از درگیری‌های داخلی امپراتوری بیزانس استفاده کرده و لشکری بین ۸۰ هزار تا ۱۲۰ هزار سرباز را همراه با ناوگان دریایی عظیمی به بسفر آورده بودند.
اما آماده‌سازی‌های دقیق و مقاومت سرسختانهٔ لئوی سوم در برابر آنان باعث طولانی‌شدن زمان محاصره و خستگی سپاه اموی گردید و همزمان قوای کمکی بلغار نیز برای یاری رسانی به بیزانس وارد جنگ با آنان شد. اعراب که موفقیتی به دست نیاورده و توان مقابله با سپاهیان بلغار و وسیلهٔ جنگی بیزانسی‌ها موسوم به آتش یونانی را نیز نداشتند سرانجام پس از گذشت ۱۲ ماه مجبور به ترک محاصرهٔ قسطنطنیه در اوت ۷۱۸ شدند. در عین‌حال خلیفه سلیمان نیز در ۷۱۷ درگذشته بود و جانشینش عمر بن عبدالعزیز نیز تمایلی برای انجام محاصره‌ای دیگر نداشت.
لئو که موفق شده بود امپراتوری بیزانس را از خطر نابودی نجات دهد اینک به تقویت حکومت خود پرداخت. او در ۷۱۸ شورشی را در سیسیل سرکوب نمود و برای حفظ امنیت مرزها از مهاجران اسلاو دعوت کرد تا در نواحی خالی از سکنهٔ کشور سکنی گزینند. لئو همچنین با خزرها و گرجی‌ها متحد شد و با تقویت ارتش امپراتوری دوباره آن را به مرحلهٔ بهره‌وری رساند و هنگامی که خلفای اموی بار دیگر حملاتشان را طی لشکرکشی‌های هشام بن عبدالملک در ۷۲۶ و ۷۳۹ از سر گرفتند به‌سختی از نیروهای بیزانسی شکست خوردند.
لئو همچنین مجموعه‌ای از اصلاحات مدنی را در جامعه پیاده نمود از جمله حذف سیستم پیش‌پرداخت مالیاتی که سنگینی بار آن بیشتر بر دوش مالکان ثروتمند بود، ارتقای طبقهٔ رعایا و انجام تغییراتی در قوانین دریایی و قوانین جزایی که مهمترین آن، جایگزینی قطع عضو به‌جای اعدام در بسیاری از پرونده‌ها بود. این اقدامات تازه که در ۷۲۶ و تحت عنوان قانون‌نامهٔ جدیدی به‌نام اِکلوگا منتشر شد با مخالفت‌هایی نیز بویژه از سوی نجیب‌زادگان و روحانیون تراز بالای جامعه مواجه گردید.
لئو همنین به سازماندهی مجدد ساختار نواحی نظامی پرداخت و منطقهٔ نظامی جدیدی را در دریای اژه ایجاد نمود.
رویکردهای مذهبی و درگیری‌ها
مهمترین اصلاحات لئوی سوم در زمینهٔ موضوعات مذهبی به‌ویژه شمایل‌شکنی بود. او پس از تلاشِ به‌ظاهر موفقش در غسل تعمید دادن تمامی یهودیان و مونتانی‌های ساکن در بیزانس در ۷۲۲، قوانینی را نیز علیه پرستش تصاویر و شمایل‌های مذهبی در فاصلهٔ ۷۲۶ تا ۷۲۹ وضع نمود. به‌نظر می‌آید ممنوع ساختن عملی که تقریباً از آغاز مسیحیت تا آن زمان رواج داشت در اصل به‌منظور بهبود اخلاق اجتماعی صورت گرفت و بسیاری از اشراف‌زادگان و بخشی از روحانیون نیز از این کار لئوی سوم حمایت کردند.
با این حال بسیاری از خداشناسان و تمامی راهبان با چنین اقداماتی مخالف بودند و نواحی غربی امپراتوری نیز از پذیرش آن سر باز زدند. در ۷۲۷ شورشی در یونان به دلایل عمدتاً مذهبی به وقوع پیوست که توسط ناوگان امپراتوری سرکوب شد. پس از آن ژرمانوس یکم، اسقف‌اعظم قسطنطنیه که حاضر به پذیرش قوانین شمایل‌شکنانه نبود از سمت خود در ۷۳۰ استعفا داد و لئوی سوم، آناستاسیوس را که با امپراتور هم‌داستان بود جانشین او ساخت.
با این حال در ایتالیا نیز مخالفت پاپ گرگوری دوم و پاپ گرگوری سوم با شمایل‌شکنی به مشاجره‌ای شدید بین آنها و امپراتور انجامید. پاپ گرگوری دوم شوراهایی کلیسایی را در ۷۳۰ و ۷۳۲ برگزار کرد و نفرین و طرد شمایل‌شکنان را خواستار شد. لئوی سوم نیز به تلافی این عمل، جنوب ایتالیا و ایلیریکوم را در ۷۴۰ از زیر نظر پاپ خارج و به حوزهٔ نظارتی اسقف‌اعظم قسطنطنیه منتقل نمود. با این حال او در سرکوب شورش‌های مسلحانه‌ای که در ۷۲۷ در راونا به‌وقوع پیوست موفق نبود و علی‌رغم سرکوب نسبی آنان توسط ناوگان خود، بروز طوفان به نابودی جنگ‌افزارهای او و عدم پیروزیش انجامید. بدین‌ترتیب شهروندان جنوب ایتالیا با موفقیت در برابر قوانین مذهبی او ایستادگی کردند و راونا نیز به‌طرز مؤثری از امپراتوری جدا شد.
لئوی سوم در ژوئن ۷۴۱ و بر اثر ابتلا به خیز درگذشت و پسرش کنستانتین پنجم جانشین او شد.
دوران ۲۵ مارس ۷۱۷ - ۱۸ ژوئن ۷۴۱
لقب(ها) لئوی ایسوریایی
زادروز حدود ۶۸۵
زادگاه ژرمانیکیه
مرگ ۱۸ ژوئن ۷۴۱
پیش از کنستانتین پنجم
پس از تئودوسیوس سوم
همسر ماریا
دودمان دودمان ایسوریایی
فرزندان کنستانتین پنجم
آنا
ایرنه
کاسمو
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#128
Posted: 10 Nov 2013 01:06
کنستانتین پنجم
کنستانتین پنجم ملقب به کنستانتین کوپرونیموس(به‌معنای مزخرف نامیده‌شده) (زادهٔ ۷۱۸ - درگذشتهٔ ۱۴ سپتامبر ۷۷۵) امپراتور بیزانس از ۷۴۱ تا هنگام مرگش در ۷۷۵ بود. کنستانتین امپراتور و فرمانده‌ای توانمند بود با این حال اعتقاد او به شمایل‌شکنی سبب شد تا در دوران حکومتش فرمان اعدام راهبانی که مخالف نظر او بودند را صادر کند.
کنستانتین پسر لئوی سوم، امپراتور وقت بیزانس بود که در ۷۲۰ با عنوان کنستانتین پنجم به‌عنوان امپراتور مشترک با پدرش تاج‌گذاری کرد و پس از مرگ لئوی سوم در ۷۴۱، امپراتور مستقل بیزانس شد. او که تا این زمان بیشتر وقتش صرف درگیری‌های نظامی و لشکرکشی علیه اعراب و بلغارها شده بود، پس از در دست گرفتن قدرت نیز بار دیگر در همان سال برای مقابله با تهدیدات مسلمان به مرزهای شرقی رفت.
در این زمان آرتاباسدوس، شوهر خواهر کنستانتین پنجم که پس از یاری رساندن به لئوی سوم برای تصاحب تخت امپراتوری با دختر او ازدواج کرده و از سوی او به فرمانداری اوپسیکیون، بزرگترین شهر نظامی و با اهمیت بیزانس در شمال‌شرقی آسیای صغیر در نزدیکی قسطنطنیه منصوب شده بود، علیه کنستانتین پنجم سر به شورش برداشت.
تئوفانس، تاریخ‌نگار بیزانسی در این باره می‌نویسد: «کنستانتین به‌منظور مقابله با اعراب به به کراسوس در اوپسیکیون آمد و برای آرتاباسدوس که همراه با سپاهیانش در دوریلایون اردو زده بود پیامی فرستاد مبنی بر دلتنگی برای پسران او (خواهرزادگان خودش) و از آرتاباسدوس خواست تا آنا را پیش او بفرستد. در حقیقت هدف کنستانتین از این درخواست به گروگان گرفتن پسران آرتاباسدوس بود و نه دلتنگی برای آنان. آرتاباسدوس که از این موضوع سخت رنجیده‌خاطر شده بود سر به شورش برداشت و بِسِر اشراف‌زاده را که به استقبال او آمده بود به بهانهٔ همفکربودن با مسلمانان کشت. پس کنستانتین اسبی زین‌شده را یافت و از آنجا به سوی آموریوم گریخت و مورد استقبال لانژینوس، فرماندار منطقهٔ نظامی آناتولی قرار گرفت.»
در روایت دیگری نیز آمده است که مسلمانان تا اوپسیسکیون پیش‌آمده بودند و کنستانتین برای مقابله با آنان به دشت‌های کراسوس رفت. او در آنجا به آرتاباسدوس که در دوریلیون بود فرمان داد تا با سپاهیان اوپسیکیون به او بپیوندد. اما آرتاباسدوس که ظاهراً از پیشتر درصدد خیانت بود به‌جای اطاعت از دستور علیه او شورید و خود را امپراتور خواند و چنان ناگهانی به نیروهای کنستانتین پنجم یورش برد که ارتش امپراتوری خیلی زود پراکنده شد و کنستانتین برای اسیر نشدن به تنهایی گریخت. در راه اسب او از شدت خستگی از پای درآمد اما کنستانتین اسب زین‌شدهٔ چاپاری را یافت و موفق شد خود را به آموریوم برساند.
پس از فرار کنستانتین به آموریوم در شهر نظامی آناتولیکون، جایی که پدرش پیشتر فرماندار آن بود در قسطنطنیه چنین اعلام شد که او کشته شده است. سپس آرتاباسدوس که از حمایت روحانیون و مردم عادی طرفدار استفاده از شمایل‌های مذهبی قرار داشت در ۷۴۱ به‌عنوان امپراتور جدید بیزانس بر تخت نشست.
اما کنستانتین نیز از حمایت لشکریان موافق شمایل‌شکنی در آسیای صغیر برخوردار بود و در این مدت توانسته بود پایگاهی برای خود در آموریوم بر پا سازد. او در ۷۴۲ ارتشی را گردآورد که بیشتر از سربازان تراکیه‌ای و آناتولی تشکیل شده بود و به سوی کریسوپولیس حرکت کرد. کنستانتین امیدوار بود تا با این کارش گروهی نیز در قسطنطنیه به نفع او وارد عمل شود که چنین نشد و او دوباره به آمویوم بازگشت و زمستان را در آنجا سپری نمود. در بهار ۷۴۳ آرتاباسدوس برای بیرون راندن کنستانتین وارد عمل شد و به پسرش نیکه‌تاس فرمان داد تا سپاهیان ارمنی را نیز از جناح راست وارد پیکار با امپراتور جوان نماید. با این حال کنستانتین که فرماندهٔ نظامی توانمندی بود توانست با طرح نقشه‌ای بر آنان پیروز شود. او به‌جای عقب‌نشینی، سپاهیان خود را با چنان چابکی‌ای به جلو فراخواند که نیروهای در حال پیشروی آرتاباسدوس که گمان می‌کردند آنان آغازگر تهاجم خواهند بود با سربازان آماده به حملهٔ کنستانتین مواجه شدند.
کنستانتین نخست به ارتش آرتاباسدوس که از نظم و انسجام کمتری نسبت به سپاهیان نیکه‌تاس برخوردار بودند حمله برد زیرا پیروزی بر آنها را آسان‌تر می‌دید. این نبرد با پیروزی کنستانتین پنجم همراه بود و آرتاباسدوس از راه دریا به قسطنطنیه گریخت. کنستانتین سپس وارد جنگ با ارتش نیکه‌تاس شد و طی نبردی خونین در مُدرینا توانست او را نیز شکست دهد. او سپس به همراه بخشی از سپاهیانش به سوی قسطنطنیه حرکت کرد و به ناوگان شهر نظامی کیبیرایوت دستور داد تا راه‌های دریایی منتهی به پایتخت را مسدود نمایند. بدین ترتیب تمامی ارتباطات با یونان که یکی از پایگاه‌های مهم شمایل‌پرست‌ها بود قطع گردید.
کنستانتین سپس در سپتامبر ۷۴۳ قسطنطنیه را محاصره نمود و شهر که خود را برای چنین شرایطی آماده نکرده بود با خطر قحطی مواجه شد. با این حال او به مردم قحطی‌زدهٔ شهر اجازه داد تا در اردوگاه او پناه جویند.از سوی دیگر نیکه‌تاس تلاش کرد تا با جمع کردن باقیماندهٔ سپاهیان خود و پدرش به کنستانتین حمله کند اما بار دیگر از او شکست خورد و این‌بار دستگیر شد. کنستانتین او را در پای دیوارهای شهر به نمایش گذاشت و پس از آن در دوم نوامبر ۷۴۳ موفق به فتح قسطنطنیه گردید. آرتاباسدوس از راه دریا به دژ پیزانیتیس در اوپسیکیون گریخت اما چندی نگذشت که دستگیر شد. کنستانتین سپس فرمان به کور کردن چشمان آرتاباسدوس و پسرانش داد و برخی از حامیانشان را نیز اعدام نمود و خود بار دیگر با عنوان کنستانتین پنجم بر تخت امپراتوری بیزانس نشست.
کنستانتین در زمینهٔ مسایل سیاسی و نظامی امپراتوری توانمند بود. در دههٔ ۷۴۰ خلفای اموی درگیر بحرانی داخلی شدند که در نهایت به سقوط آنها و تشکیل خلافت عباسیان انجامید. پس از روی کار آمدن عباسیان آنها پایتخت را از دمشق به بغداد (در نزدیکی ویرانه‌های تیسفون، پایتخت پیشین ساسانیان) منتقل کرده و توجهشان بیشتر معطوف نواحی شرقی گردید. این موضوع سبب شد تا از فشار و تهدیدات اعراب بر امپراتوری بیزانس کاسته شود و کنستانتین با استفاده از فرصت پیش‌آمده، به شمال سوریه یورش برد و ژرمانیکیه را تصاحب نمود. او همچنین با موفقیت تا ارمنستان و میان‌رودان نیز پیش رفت اما دیری نپایید که حملاتش دفع گردید.
با این حال توجه کنستانتین به مرزهای شرقی سبب شد تا او از مرزهای غربی امپراتوری در ایتالیا غافل بماند و همین امر، فرصت مناسبی را برای لمباردها فراهم آورد تا راونا، از مراکز قدرت بیزانس در ایتالیا را در ۷۵۱ به اشغال خود درآورند. بدین ترتیب امپراتوری بیزانس با از دست دادن راونا، نفوذ خود در شمال و مرکز ایتالیا را از دست داد و به‌طور غیرمستقیم سبب‌ساز اتحاد تاریخی فرانک‌ها با پاپ شد.
کنستانتین از نظر اعتقادی فردی متعصب و به‌شدت مخالف استفاده و تقدیس تصاویر و شمایل‌های مذهبی بود و بر شمایل‌شکنی تأکید داشت. این موضوع تا آنجا پیش رفت که او فرمان داد تا راهبانی که با نظر او مخالف بودند را اعدام نمایند.او همچنین حکم دستگیری و شکنجهٔ کسانی را که هنوز به پرستش شمایل‌ها می‌پرداختند را نیز صادر نمود.
با این حال اعدام‌هایی که از کنستانتین پنجم در چشم یونانیان و ایتالیایی‌ها یک هیولا ساخته بود در نظر جمع کثیری از مردم بیزانس، مبارزه با شرکت و بت‌پرستی‌ای تلقی می‌شد که مسیحیت آن را زشت و نادرست شمرده بود و همین موضوع سبب شده بود تا آنها کنستانتین را تا حد یک قدیس بالا برند.
از سوی دیگر تعصب مذهبی، موفقیت‌های سیاسی، شجاعت و توانایی‌های نظامی کنستانتین پنجم سبب شده بود تا او به معبود شمایل‌شکنانی بدل شود که پس از مرگش، آرامگاه او را زیارتگاهی مقدس می‌دانستند تا آنکه این آرامگاه به دست میخائیل سوم، امپراتور ارتدکس‌مذهب بیزانس تخریب شد.
کنستانتین در ۱۴ سپتامبر ۷۷۵ و به‌هنگام یکی از لشکرکشی‌هایش علیه بلغارستان درگذشت و پس از او پسرش با عنوان لئوی چهارم بر تخت امپراتوری بیزانس نشست.
دوران ۷۲۰ - ۷۴۱
(به همراه لئوی سوم)
۷۴۱ - ۷۷۵
(به‌تنهایی)
نام کامل کنستانتین ایسوریایی
لقب(ها) کوپرونیموس
زادروز ۷۱۸
زادگاه کنستانتینوپول، امپراتوری بیزانس
(استانبول امروزی در ترکیه)
مرگ ۱۴ سپتامبر ۷۷۵ (سال)
محل مرگ بلغارستان امروزی
پیش از لئوی چهارم
پس از لئوی سوم
آرتاباسدوس
دودمان دودمان ایسوریایی
پدر لئون سوم
فرزندان لئوی چهارم
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#129
Posted: 10 Nov 2013 01:08
آرتاباسدوس
آرتاباسدوس (درگذشتهٔ ۷۴۳) ژنرالی ارمنی و امپراتور روم شرقی برای مدت کوتاهی از ۷۴۱ تا ۷۴۳ بود.
آرتاباسدوس ژنرالی ارمنی و فرماندار شهر نظامی آرمنیاکون بود. او در ۷۱۵ با آنا، دختر لئوی ایسوریایی، فرماندهٔ لشکریان آناتولی نامزد شد و لئو را در شورش علیه تئودوسیوس سوم، امپراتور وقت بیزانس یاری نمود. لئو در ۷۱۷ تئودوسیوس را از قدرت برکنار و خودش باعنوان لئوی سوم بر تخت نشست. آرتاباسدوس در همان سال با آنا ازدواج نمود و مقام کُنتِ اوپسیکیون، بزرگترین شهر نظامی بیزانس در شمال‌شرقی آسیای صغیر در نزدیکی قسطنطنیه و با اهمیت نظامی بالا به او اعطا شد.
پس از آنکه لئوی سوم در ۷۴۰ درگذشت، پسرش کنستانتین پنجم که به‌مدت ۲۰ سال عنوان امپراتور مشترک با پدرش را داشت جانشین او شد. با این حال هنگامی که کنستانتین برای مقابه با تهدیدات مسلمانان به مرزهای شرقی رفته بود آرتاباسدوس علیه او سر به شورش برداشت.کنستانتین به آموریوم در شهر نظامی آناتولیکون، جایی که پدرش پیشتر فرماندار آن بود گریخت و در قسطنطنیه اعلام شد که او کشته شده است. این خبر مورد استقبال اهالی قرار گرفت و آرتاباسدوس که از حمایت روحانیون و مردم عادی طرفدار استفاده از شمایل‌های مذهبی قرار داشت در ۷۴۱ به‌عنوان امپراتور جدید بیزانس بر تخت نشست.
اما کنستانتین پنجم که از حمایت لشکریان موافق شمایل‌شکنی در آسیای صغیر برخوردار بود و در این مدت توانسته بود پایگاهی برای خود در آموریوم برپا سازد، در ۷۴۳ به سوی قسطنطنیه لشکر کشید و در سپتامبر همان‌سال شهر را محاصره نمود. دیری نپایید که او توانست وارد شهر شده و قدرت را در دست گیرد. کنستانتین سپس فرمان به کور کردن چشمان آرتاباسدوس و پسرانش داد و برخی از حامیانشان را نیز اعدام نمود و خود بار دیگر با عنوان کنستانتین پنجم بر تخت امپراتوری بیزانس نشست.
دوران ۷۴۱ ۷۴۳
مرگ ۷۴۳
پیش از کنستانتین پنجم
پس از کنستانتین پنجم
همسر آنا
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#130
Posted: 10 Nov 2013 01:30
لئوی چهارم
لئوی چهارم ملقب به لئوی خزر (زادهٔ ۲۵ ژانویه ۷۴۹ – درگذشتهٔ ۸ سپتامبر ۷۸۰) امپراتور روم شرقی (بیزانس) از ۷۷۵ تا ۷۸۰ بود. دوران حکومت او شاهد گذار از دورهٔ «شمایل شکنی» (آیکونوکلاسم) به دورهٔ استقرار مجدد شمایل‌ها بود.
لئو پسر کنستانتین پنجم، امپراتور وقت بیزانس بود و پس از مرگ پدرش در ۷۷۵ جانشین او شد. یک سال بعد، او با درخواست ارتش و حمایت سنا و شهروندان، پسر کوچکش کنستانتین را به مقام امپراتوری مشترک با خود برگزید و این در حالی بود که برادر ناتنیش نیکِفُروس مقام سزاری را در اختیار داشت. این تغییر جانشین منجر به بروز توطئه‌ای به نفع سزار نیکفروس شد که نتیجه‌ای جز تبعید توطئه‌گران در بر نداشت.
در ۷۷۶ میان بلغارها اختلاف افتاده بود و لئو با بهره برداری مناسب از این موضوع به تلریگ، خان بلغار در قسطنطنیه پناهندگی داد و او را به ازدواج یکی از عموزادگان همسرش ایرنه درآورد. لئو همجنین در فاصلهٔ ۷۷۷ تا ۷۸۰ سه بار درگیر جنگ با مسلمانان شد.
لئو در آغاز دوران حکومتش از سیاست شمایل‌شکنی افراطی پدرش که استفاده از تصاویر مذهبی را ممنوع کرده بود فاصله گرفت و در عوض رفتاری ملایم نسبت به طرفداران استفاده از این تصاویر نشان داد و حتی آنان را به مقام اسقفی منصوب کرد. علت این رفتار لئو را می‌توان نتیجهٔ نفوذ همسرش ایرنه که ارتودوکسی معتقد بود بر او دانست. با این حال لئو در ۷۸۰ و کمی پیش از مرگش در هشتم سپتامبر همان سال تغییر موضع داد و فرمان اعدام کسانی را که به استفاده از تصاویر مذهبی تمایل داشتند را صادر نمود.
دوران ۲۵ مارس ۷۷۵ - ۱۸ ژوئن ۷۸۰
لقب(ها) لئوی خزر
لئوی چهارم خزر
زادروز ۲۵ ژانویه ۷۴۹
مرگ ۸ سپتامبر ۸۷۰ (۳۰ سال)
پیش از کنستانتین ششم
پس از کنستانتین پنجم
همسر ایرنه
پدر کنستانتین پنجم
فرزندان کنستانتین ششم
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
صفحه 13 از 27