ارسالها: 23330
#171
Posted: 10 Nov 2013 03:12
آلکسیوس پنجم
آلکسیوس دوکاس مورتزوفلوس (با عنوان آلکسیوس پنجم دوکاس یا به‌طور کامل آلکسیوس پنجم دوکاس مورتزوفلوس (درگذشتهٔ نوامبر ۱۲۰۴) امپراتور روم شرقی (بیزانس) برای مدت کوتاهی در ۱۲۰۴ بود.
آلکسیوس دوکاس داماد امپراتور پیشین آلکسیوس سوم آنجلوس بود. او در ۱۲۰۴ رهبری شورشی موفقیت‌آمیز علیه امپراتوران وقت، ایزاک دوم و پسرش آلکسیوس چهارم که به دنبال چهارمین جنگ صلیبی بار دیگر به قدرت بازگشته بودند و توسط صلیبیون حمایت می‌شدند را برعهده گرفت. این شورش در ژانویهٔ ۱۲۰۴ به‌بار نشست، آلکسیوس چهارم و پدرش از قدرت برکنار و زندانی شدند و آلکسیوس دوکاس دوران حکومت ۴ ماههٔ خود را با عنوان آلکسیوس پنجم آغاز نمود. به فرمان او آلکسیوس چهارم را خفه کردند و ایزاک دوم نیز چندی بعد در همان سال در زندان درگذشت.
آلکسیوس پنجم را آخرین امپراتور بیزانس پیش از سرنگونی و نقسیم آن سرزمین به‌دست صلیبیون می‌دانند. او که رهبری گروه‌های ضد لاتین را در قسطنطنیه برعهده داشت، بدهی‌های آلکسیوس چهارم به صلیبیون را انکار نمود و از آنان خواست تا آنجا را ترک نمایند. اما صلیبیون در مقابل اقدام به محاصرهٔ شهر کردند و آلکسیوس پنجم سه روز پس از این محاصره در ۱۲ آوریل ۱۲۰۴ از قسطنطنیه گریخت و به آلکسیوس سوم تبعیدی پیوست. اما آلکسیوس سوم چشمان او را کور نمود.
آلکسیوس پنجم سرانجام در نوامبر ۱۲۰۴ به‌دست صلیبیون اسیر شد. آنها او را به جرم قتل آلکسیوس چهارم به مرگ محکوم کرده، به بالای یکی از ستون‌های قسطنطنیه بردند و با پرت کردنش به پایین او را کشتند.
دوران ۱۲۰۴
نام کامل آلکسیوس پنجم دوکاس مورتزوفلوس
مرگ نوامبر ۱۲۰۴
محل مرگ کنستانتینوپول، بیزانس
(استانبول امروزی در ترکیه)
پیش از کنستانتین لاسکاریس (نیقیه)
پس از آلکسیوس چهارم و ایزاک دوم
نیکولائوس کانابوس
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#172
Posted: 10 Nov 2013 03:13
کنستانتین لاسکاریس
کنستانتین لاسکاریس امپراتور بیزانس به‌مدت چند ماه در ۱۰۲۴ تا اوایل ۱۲۰۵ بود. با این حال در مورد درستی این موضوع اختلاف نظر وجود دارد و همین اختلاف سبب شده است تا کنستانتین لاسکاریس در بیشتر موارد جزو امپراتوران بیزانس شمرده نشود.
زندگینامه
کنستانتین از نجیب‌زادگان نامشهور بیزانس بود و به‌همین سبب اطلاعی در مورد زندگی او تا پیش از چهارمین جنگ صلیبی در دست نیست.
تئودور لاسکاریس ، برادر کنستانتین با خانوادهٔ سلطنتی وصلت کرده بود و داماد آلکسیوس سوم، امپراتور بیزانس شده بود. او در نخستین دوره از محاصرهٔ قسطنطنیه در ۱۲۰۳ فرماندهی ارتشیان حاضر را علیه صلیبیون برعهده داشت اما موفقیتی در شکست حصر شهر به دست نیاورد. او سپس از برادرش کنستانتین خواست تا علیه بورگوندی‌ها دست به حمله زند که او نیز موفقیتی نداشت و در نهایت دستگیر شد، اما پس از چندی آزاد گردید.
صلیبی ون در ۱۲ آوریل ۱۲۰۴ موفق به فتح قسطنطنیه شده و شروع به غارت شهر کردند. از آنجا که آلکسیوس پنجم، امپراتور وقت از شهر گریخته بود پس مردم در ایا صوفیه گردآمدند تا امپراتور جدیدی را انتخاب کنند و در نهایت از میان دوگزینهٔ کنستانتین لاسکاریس و کنستانتین دوکاس، لاسکاریس را برگزیدند، با این حال کنستانتین از پوشیدن جامهٔ امپراتوری خودداری کرد. سپس ژان دهم، اسقف اعظم قسطنطنیه او را به کنار یک میل سنگی به نام میلیون در این شهر هدایت کرد و کنستانتین از جمعیت گردآمده در آنجا خواست تا با تمام توانشان در برابر تجاوز لاتین‌ها ایستادگی نمایند. اما مردم حاضر نبودند در چنین شرایطی جانشان را به خطر بیندازند و کنستانتین به‌ناچار از وارانژی‌ها تقاضای یاری نمود. آنها پذیرفتند تا در ازای دستمزد بیشتر برای بیزانس بجنگند با این حال به کنستانتین خیانت کرده و با مشاهدهٔ صلیبیون جوشن‌پوش گریختند. کنستانتین لاسکاریس که همه‌چیز را از دست رفته می‌دید دیگر ماندن در پایتخت را جایز ندانست و او هم در نخستین ساعات ۱۳ آوریل ۱۲۰۴ قسطنطنیه را ترک نمود.
با این حال یونانیان به فرماندهی تئودور لاسکاریس خیلی زود در صدد مقاومت در برابر متجاوزان لاتین برآمدند و کنستانتین نیز به آنان پیوست. هانری فلاندرز در ۱۲۰۵ شهر مهم آدرامیتیوم را تصرف کرد و تئودور که در صدد تغییر این شرایط بود کنستانتین را به‌عنوان فرماندهٔ سپاه همراه با لشکر عظیمی به سوی شهر روانه ساخت. با این حال فلاندرز که از طریق منابع ارمنی به این حمله پی برده بود خود را آمادهٔ رویارویی با یونانیان ساخت. در ۱۹ مارس ۱۲۰۵ جنگ بین دو طرف در نزدیکی شهر اشغال‌شده درگرفت که به شکست سنگین کنستانتین و نیروهای یونانی انجامید و بسیاری از آنان کشته و یا دستگیر شدند.
از سرنوشت کنستانتین نیز پس از این نبرد اطلاعی در دست نیست و احتمال دارد که او نیز کشته و یا دستگیر شده باشد.
تنها منبعی که رسیدن کنستانتین لاسکاریس به امپراتوری را بیان کرده شاهدی عینی به نام نیکِتاس کونیاتِس است که وقایع مربوط به سقوط قسطنطنیه را تعریف کرده است. اما باتوجه به جایگاه پایینتر کنستانتین نسبت به برادرش تئودور لاسکاریس، در بارهٔ درستی این ادعا اختلاف نظر وجود دارد و افرادی همچون سر استیون رانسیمن و دانلد کوئلر معتقدند که در اصل این تئودور بود که در کلیسای ایا صوفیه به امپراتوری بیزانس رسید و نه برادرش کنستانتین. همچنین کنستانتین بر خلاف دیگر امپراتوران بیزانس فاقد عددی در انتهای نامش است چون اگر او را کنستانتین یازدهم نامیده بودند پس کنستانتین یازدهم پالایولوگوس، آخرین امپراتور بیزانس باید کنستانتین دوازدهم نامیده می‌شد که چنین نیست.
امپراتور بیزانس (روم شرقی) (در تبعید)
دوران ۱۲۰۴ - ۱۲۰۵
زادگاه کنستانتینوپول، امپراتوری بیزانس
مرگ ۱۲۰۵ (احتمالاً)
پیش از تئودور یکم لاسکاریس
پس از آلکسیوس پنجم
پدر مانوئل لاسکاریس
مادر یوانا کاراتزاینا
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#173
Posted: 10 Nov 2013 03:15
تئودور یکم لاسکاریس
تئودور یکم لاسکاریس (زادهٔ پیرامون ۱۱۷۴ — درگذشتهٔ نوامبر ۱۲۲۱ یا ۱۲۲۲) نخستین امپراتور امپراتوری نیقیه (دولت در تبعید بیزانس) و وارث قانونی امپراتوری روم شرقی در دوران اشغال قسطنطنیه توسط نیروهای صلیبی بود.
تئودور لاسکاریس، داماد آلکسیوس سوم، امپراتور وقت بیزانس و جانشین او بود. آلکسیوس سوم خود با کودتا علیه برادرش ایزاک دوم به امپراتوری بیزانس رسیده بود و پس از در دست گرفتن قدرت، برادرش را کور و او را همراه با پسرش آلکسیوس (پسر ایزاک دوم و بعدتر امپراتور آلکسیوس چهارم) زندانی کرده بود. با این حال آلکسیوس موفق به فرار از زندان شد و به خواهر و شوهر خواهرش در آلمان پیوست و با دادن وعده‌هایی به فرماندهان صلیبیون آنها را مجاب نمود تا با کشاندن چهارمین جنگ صلیبی به قسطنطنیه، او و پدرش را بار دیگر به قدرت بازگردانند.
نقشهٔ آلکسیوس نتیجه‌بخش بود و نیروهای صلیبی قسطنطنیه، پایتخت امپراتوری بیزانس را در ۱۲۰۴ به اشغال خود درآوردند و آلکسیوس و پدرش ایزاک بار دیگر قدرت را در دست گرفتند. آلکسیوس سوم نیز با گنجینه‌هایی که تا حد توانش برداشته بود به تراکیه گریخت.
به‌دنبال فتح پایتخت توسط صلیبیون، تئودور لاسکاریس گروهی از فراریان و پناه‌جویان بیزانسی را نخست در بروسا و سپس در نیکیا (نیقیه) در بسفر در آسیای صغیر گردهم آورد و دولت بیزانسی جدیدی را تشکیل داد. او سپس در ۱۲۰۸ عنوان امپراتور تئودور یکم را برای خود برگزید و پس از آن نه‌تنها به دفاع از امپراتوری نوپای خود در برابر نیروهای صلیبی برآمد، بلکه همزمان آن را در برابر تهدیدهای داوید کامننوس، امپراتور یونانی رقیب خود در ترابوزان در شرق دریای سیاه و همچنین ترکان سلجوقی در شرق نیقیه نیز محافظت می‌نمود.
آلکسیوس سوم که در این مدت تلاش‌هایش برای بازپس‌گیری تاج و تختش به شکست انجامیده بود سرانجام از کیخسرو یکم، سلطان سلجوقی روم پناه خواست و او نیز آلکسیوس را پیش خود پذیرفت. آنها سپس مدعی امپراتوری نیقیه و خواهان کناره‌گیری تئودور یکم از قدرت شدند که با مقاومت او همراه شد. پس کیخسرو و آلکسیوس سوم ارتشی گرد آورده و در بهار ۱۲۱۱ به امپراتوری نیقیه یورش بردند که در نهایت به شکست آنها انجامید. کیخسرو در میدان نبرد کشته شد و آلکسیوس نیز دستگیر، زندانی و سپس به صومعه‌ای در نیقیه فرستاده شد که در همانجا نیز در همان سال درگذشت.
تقسیم امپراتوری بیزانس پس از چهارمین جنگ صلیبی: امپراتوری نیقیه (آبی)، امپراتوری لاتین (صورتی)، امپراتوری ترابوزان (ارغوانی) و فرمانداری اپیروس (سبز). مرزبندی‌ها چندان دقیق نیستند.
تئودور یکم پس از یک دوره درگیری نظامی با هانری فلاندرز، امپراتور لاتین‌تبار قسطنطنیه عهدنامهٔ صلحی را در حدود ۱۲۱۴ با او امضا نمود که مرزهای امپراتوری یونانی نیقیه و امپراتوری لاتینی قسطنطنیه در آن مشخص شده بود. تئودور سپس بخش عظیمی از قلمرو ترابوزان را ضمیمهٔ خاک خود نمود. او همچنین پس از مرگ هانری فلاندرز در ۱۲۱۶ برای تقویت روابط خود با امپراتوری لاتین با ماریا، دختر امپراتریس یولاند به‌عنوان سومین همسر خود ازدواج نمود و در ۱۲۱۹ پیشنهاد داد تا روحانیون یونانی و لاتینی با یکدیگر در نیقیه به‌منظور بررسی اتحاد دو کلیسای ارتدکس و کاتولیک دیدار نمایند.
تئودور سپس در اوت ۱۲۱۹ توافقنامهٔ تجاری سودمندی را با ونیزی‌ها در قسطنطنیه امضا نمود و کمی پیش از مرگش با رابرت کورتنی، پسر یولاند و امپراتور بعدی لاتین که تئودور دخترش اودوسیا را به همسری او درآورده بود بر سر مسایل مربوط به دو طرف مذاکره کرد.
تئودور یکم در ۱۲۲۱ یا ۱۲۲۲ درگذشت و پس از او دامادش با عنوان ژان سوم به امپراتوری نیقیه رسید.
دوران ۱۲۰۸-۱۲۲۱/۱۲۲۲
زادروز پیرامون ۱۱۷۴
مرگ نوامبر ۱۲۲۱ یا ۱۲۲۲
محل مرگ نیقیه، امپراتوری نیقیه
(ایزنیک امروزی در ترکیه)
پیش از ژان سوم دوکاس واتاتزس
پس از آلکسیوس سوم یا کنستانتین لاسکاریس
دودمان دودمان لاسکاری
دین مسیحی ارتدکس
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#174
Posted: 10 Nov 2013 12:17
ژان سوم
ژان سوم یا یوآنس سوم با عنوان کامل ژان سوم دوکاس واتاتزس(زادهٔ پیرامون ۱۱۹۳ — درگذشتهٔ ۳ نوامبر ۱۲۵۴) امپراتور نیقیه از ۱۲۲۲ تا هنگام مرگش در ۱۲۵۴ بود. او در طول دوران حکومتش با به‌دست آوردن قلمروهای بیشتر، تشویق رشد اقتصادی و حمایت از احیای فرهنگی، راه را برای بازپس‌گیری قسطنطنیه از امپراتوران لاتین و تشکیل دوبارهٔ امپراتوری بیزانس هموار ساخت.
ژان اشراف‌زاده‌ای بیزانسی بود که با ایرنه، دختر تئودور یکم لاسکاریس، نخستین امپراتور نیقیه ازدواج کرد و پس از مرگ تئودور با عنوان ژان سوم بر تخت امپراتوری نشست. اما این تغییر قدرت با مخالفت آلکسیوس و ایزاک، برادران تئودور مواجه گردید و جنگی داخلی میان آنها درگرفت. با این حال ژان توانست آنها را در ۱۲۲۳ شکست دهد و پس از دستگیر کردن فرمان به کور کردن و زندانی کردنشان را داد. دو سال بعد، او توانست نیروهای لاتینی را که از رقبای او حمایت می‌کردند نیز شکست داده و آسیای صغیر را تحت تسلط خود درآورد.
در ۱۲۲۵ تئودور دوکاس، فرماندار اپیروس، تسالونیکا را تصرف نمود و خود را امپراتور بیزانس نامید. این موضوع سبب شد تا ژان درهمان سال علیه او وارد جنگ شود اما نیروهای او هنگامی که در صدد گرفتن آدریانوپل بودند توسط قوای تئودور تار و مار شدند. به‌دنبال این شکست، ژان سوم با ژان آسن دوم، تزار بلغارستان متحد شد و با همراهی آنان توانست تئودور را در نبردی در ۱۲۳۰ شکست داده و پس از آن قسطنطنیه را در ۱۲۳۵ به محاصرهٔ خود درآورد.
ژان آسن دوم که در این مدت به خطر بالقوهٔ امپراتوری نیقیه برای خود پی‌برده بود ناگهان علیه متحد خود اعلان جنگ کرد. در ۱۲۳۷ پیمان صلحی بین دو طرف بسته شد اما ژان سوم پس از مرگ آسن در ۱۲۴۱ بخش‌هایی از بلغارستان را ضمیمهٔ خاک خود نمود و سپس به اپیروس حمله کرد. ژان تا ۱۲۴۲ موفق شد بیشتر خاک اپیروس را به اشغال خود درآورد و سرانجام آن را مجبور ساخت تا امپراتوری نیقیه را به‌عنوان اختیاردار خود به‌رسمیت بشناسد.
ژان سوم همچنین با هم‌پیمان شدن با رهبران غربی توانسته بود انزوای قسطنطنیهٔ لاتین را سبب شود. او همچنین در ۱۲۵۰ پذیرفت که در ازای دریافت کمک از فردریک دوم، امپراتور امپراتوری مقدس روم برای بازپس‌گیری قسطنطنیه، خراجگزار او شود و برای نمایش پایبندی خود به این عهد با کنستانس، دختر فردریک ازدواج نمود. اما علی‌رغم این توافقنامه هیچ چیزی عاید ژان نشد. او همچنین به مذاکره با پاپ‌ها پرداخت و تلاش کرد تا با وعدهٔ پایان دادن به جدایی دو کلیسای شرق و غرب در ازای پس‌گرفتن قسطنطنیه از لاتین‌ها حمایت آنها را جلب نماید که در این زمینه نیز موفق نبود.
اگرچه ژان سوم در برخی از تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌های خارجی با شکست مواجه شد اما سیاست‌های داخلیش در ادارهٔ امپراتوری سبب گردید تا نیقیه از نظر اقتصادی به کشوری خودکفا بدل گردد. او روش‌های کشاورزی و دامداری را بهبود بخشید و به ساخت بیمارستان و نوانخانه پرداخت. ژان سوم همچنین از توسعهٔ فرهنگی نیقیه حمایت کرد و کار در زمینه را تشویق نمود.
ژان سوم در ۳ نوامبر ۱۲۵۴ درگذشت و پسرش تئودور دوم که پیشتر به‌عنوان امپراتور مشترک با او تاجگذاری کرده بود قدرت را به‌طور مستقل در دست گرفت. ژان سوم فردی محبوب در بین مردم و شهره به نیک‌بودن بود و همین موضوع سبب شد تا نیم قرن پس از مرگش به‌عنوان قدیس از سوی کلیسای شرق تقدیس شود.
دوران ۱۲۲۲-۱۲۵۴
نام کامل یوآنس دوکاس واتاتزس
زادروز پیرامون ۱۱۹۳
زادگاه امپراتوری بیزانس
مرگ ۳ نوامبر ۱۲۵۴
محل مرگ نیمفایون
(کمال‌پاشای امروزی در ترکیه)
پیش از تئودور دوم لاسکاریس
پس از تئودور یکم لاسکاریس
دودمان دودمان لاسکاری
فرزندان تئودور دوم
دین مسیحی ارتدکس
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#175
Posted: 10 Nov 2013 12:18
تئودور دوم
تئودور دوم یا تئودور دوم لاسکاریس(زادهٔ نوامبر ۱۲۲۱ — درگذشتهٔ ۱۶ اوت ۱۲۵۸) امپراتور نیقیه از ۱۲۵۴ تا هنگام مرگش در ۱۲۵۸ بود. هرچند او تمامی قابلیت‌های پدربزرگش تئودور یکم و یا پدرش ژان سوم را نداشت اما به نوبهٔ خود فرمانروایی توانا و سربازی شایسته بود که توانست امپراتوری موفق خود در شرق قسطنطنیه را همانگونه که از پدرش به او رسیده بود را حفظ نماید.
تئودور دوم که پیشتر در زمان حیات پدرش به‌عنوان امپراتور مشترک با او تاجگذاری کرده بود پس از مرگ ژان سوم در نوامبر ۱۲۵۴ تنها امپراتور وقت نیقیه شد.
او در ابتدای حکومتش با سلطنت سلجوقی روم (در ترکیه امروزی) تجدید اتحاد نمود اما از سوی دیگر مورد حملهٔ بلغارها قرار گرفت. میخائیل دوم آسن، تزار بلغارستان در اوایل ۱۲۵۵ به تراکیه و مقدونیه یورش برد و آنها را به تصرف خود درآورد. دو طرف در فاصلهٔ سال‌های ۱۲۵۵ تا ۱۲۵۶ درگیر جنگ با یکدیگر بودند و تئودور دوم موفق شد تا دو بار از میدان نبرد با پیروزی خارج شود. او سرانجام بلغارها را مجبور نمود تا عهدنامهٔ صلحی را در مه ۱۲۵۶ با امپراتوری نیقیه به امضا برسانند.
در اکتبر ۱۲۵۶ دختر تئودور دوم به نام ماریا با نیکه‌فوروس، پسر میخائیل، فرمانروای اپیروس ازدواج نمود. با این حال تئودور به‌عنوان یکی از شروط این ازدواج از میخائیل خواست تا شهرهای دیراکوم (دورس امروزی در آلبانی) و سِرویا (در یونان) را به او بدهد. این درخواست خشم میخائیل را برانگیخت و جنگی بین دو طرف آغاز شد که تا زمان مرگ تئودور دوم در ۱۶ اوت ۱۲۵۸ نیز هنوز ادامه داشت.
با مرگ تئودور دوم پسر خردسالش ژان باعنوان ژان چهارم بر تخت امپراتوری نیقیه نشست.
دوران ۱۲۵۴-۱۲۵۸
نام کامل تئودور دوکاس لاسکاریس
زادروز نوامبر ۱۲۲۱
مرگ ۱۶ اوت ۱۲۵۸
پیش از ژان چهارم لاسکاریس
پس از ژان سوم دوکاس واتاتزس
همسر النای بلغاری
دودمان دودمان لاسکاری
پدر ژان سوم
فرزندان ژان چهارم
ماریا
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#176
Posted: 10 Nov 2013 12:22
ژان چهارم
ژان چهارم یا یوآنس چهارم با عنوان کامل یوآنس چهارم دوکاس لاسکاریس (زادهٔ ۲۵ دسامبر ۱۲۵۰ - درگذشتهٔ پیرامون ۱۳۰۵) امپراتور نیقیه از ۱۸ اوت ۱۲۵۸ تا ۲۵ دسامبر ۱۲۶۱ و آخرین امپراتور از دودمان لاسکاری بود.
نیقیه
نیقیه یا نیکائه‌آ، امپراتوری یونانی کوچکی بود که از باقیماندهٔ امپراتوری بیزانس، پس از تصرف پایتخت آن قسطنطنیه توسط مسیحیان اروپای غربی در طی چهارمین جنگ صلیبی در ۱۲۰۴، به‌وجود آمده بود.
ژان پسر امپراتور تئودور دوم دوکاس لاسکاریس و النای بلغاری، دختر امپراتور ایوان آسن دوم بلغارستان از دومین همسرش آنا ماریای مجارستانی بود. ۷ ساله بود که پدرش درگذشت و او با عنوان ژان چهارم بر تخت امپراتوری نیقیه نشست.
فرمانروای کوچک آخرین عضو از دودمان لاسکاری بود که کارهای فراوانی برای احیای دوبارهٔ امپراتوری بیزانس انجام داده بودند. از آنجا که ژان خردسال بود، نایب‌السلطنگی او را دیوان‌سالار ژرژ موزالون برعهده گرفت اما دیری نپایید که میخائیل پالایولوگوس اشراف‌زاده، جای او را تصاحب نمود و در ۱ ژانویه ۱۲۵۹ با عنوان میخائیل هشتم به‌عنوان امپراتور مشترک با ژان چهارم تاجگذاری کرد.
میخائیل در ۲۵ ژوئیهٔ ۱۲۶۱ موفق به بازپس‌گیری قسطنطنیه شد اما علی‌رغم این موضوع، ژان را همچنان در نیقیه باقی گذارد و سپس فرمان کور کردن او را در یازدهمین سالگرد تولدش در ۲۵ دسامبر ۱۲۶۱ صادر نمود. ژان که اینک دیگر شرایط لازم برای نشستن بر تخت امپراتوری را نداشت به دژی در بیثینیا تبعید و درآنجا زندانی گردید. اسقف‌اعظم آرسنیوس اتوریانوس میخائیل را به‌خاطر انجام این کار تکفیر نمود و بعدتر شورشی به‌طرفداری از ژان چهارم در نزدیکی نیقیه درگرفت.
ژان چهارم که اینک ژوزف نامیده می‌شد تا پایان عمرش در کسوت یک راهب باقی ماند. در ۱۲۹۰ آندرونیکوس دوم، امپراتور وقت بیزانس به ملاقات ژان رفت و از او برای کاری که پدرش سه دههٔ پیش با او انجام داده بود طلب بخشش کرد.
ژان در حدود ۱۳۰۵ درگذشت و پس از مرگش، او را قدیس نامیدند و یادش را در قسطنطنیهٔ سدهٔ ۱۴ میلادی گرامی داشتند.
دوران ۱۸ اوت ۱۲۵۸ - ۲۵ دسامبر ۱۲۶۱
نام کامل یوآنس دوکاس لاسکاریس
زادروز ۲۵ دسامبر ۱۲۵۰
مرگ پیرامون ۱۳۰۵
پیش از میخائیل هشتم
پس از تئودور دوم
دودمان دودمان لاسکاری
پدر تئودور دوم
مادر النای بلغاری
دین مسیحی ارتدکس
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#177
Posted: 10 Nov 2013 12:25
میخائیل هشتم
میخائیل هشتم با عنوان کامل میخائیل هشتم پالایولوگوس (زادهٔ ۱۲۲۴ یا ۱۲۲۵ — درگذشتهٔ ۱۱ دسامبر ۱۲۸۲) امپراتور نیقیه از ۱۲۵۹ تا ۱۲۶۱ و سپس امپراتور بیزانس از ۱۲۶۱ تا هنگام مرگش در ۱۲۸۲ بود. میخائیل با آزادسازی قسطنطنیه از اشغال لاتین‌ها توانست امپراتوری بیزانس را احیا نموده و دودمان پالایولوگی را پایه‌گذاری نماید.
خانوادهٔ میخائیل یکی از قدرتمندترین اشراف‌زادگان بیزانس بودند و خود او در دوران فرمانروایی دودمان لاسکاری در امپراتوری نیقیه که پس از اشغال قسطنطنیه در چهارمین جنگ صلیبی پایه‌گذاری شده بود به امتیازاتی دست یافت. میخائیل از محبوبیت بالایی در بین دیگر اشراف‌زادگان برخوردار بود با این‌حال او فردی غیرقابل‌اعتماد و تشنهٔ قدرت بود که چندین بار علیه امپراتوران وقت نیقیه، تئودور دوم لاسکاریس و ژان سوم دوکاس واتاتزس دسیسه‌چینی نمود.
پس از مرگ تئودور دوم پسر خردسالش با عنوان ژان چهارم لاسکاریس در ۱۲۵۸ بر تخت امپراتوری نیقیه نشست و نایب‌السلطنتی او را دیوان‌سالار ژرژ موزالون برعهده گرفت. با این حال دیری نپایید که موزالون در همان سال به قتل رسید و میخائیل نایب‌السلطنهٔ امپراتور جوان شد. او یک سال بعد در ۱۲۵۹ با عنوان میخائیل هشتم و به‌عنوان امپراتور مشترک با ژان چهارم تاجگذاری کرد. بدین ترتیب قدرت عملاً در دستان میخائیل قرار گرفت و ژان چهارم به حاشیه رانده شد.
میخائل در پاییز ۱۲۵۹ توانست در نبرد مهم پلاگونیا، ائتلاف خطرناک مانفرد، شاه سیسیل با شاهزادهٔ لاتینی آخیا و فرماندار یونانی اپیروس که رقیب میخائیل به‌شمار می‌رفت را شکست دهد. او سپس در ژوئیهٔ ۱۲۶۱ به امپراتوری لاتینی قسطنطنیه لشکر کشید و توانست با شکست بالدوین دوم، پایتخت را در ۱۵ اوت همان سال بازپس‌گرفته و امپراتوری بیزانس را دوباره احیا نماید. به دنبال کسب این پیروزی افتخارآمیز، میخائل بار دیگر در قسطنطنیه و این بار به عنوان امپراتور بیزانس تاجگذاری کرد و بدون توجه به ژان چهارم که هنوز در نیقیه بود پسرش را نیز به فرمانروایی مشترک با خود رساند. او سپس فرمان به کور کردن چشمان ژان ۱۱ ساله داد و او را به صومعه‌ای تبعید نمود. بدین ترتیب دودمان لاسکاری به پایان دوران خود رسید و میخائل پایه‌گذار دودمان جدیدی با عنوان پالایولوگی شد.
بیشتر دوران حکومت میخائیل به درگیری با شارل یکم آنژو، پادشاه ناپل و سیسیل گذشت. میخائیل درصدد آن بود تا قلمروهای قدیمی بیزانس در اروپا را که اینک در اشغال لاتین‌ها بود را بازپس گیرد. غربیان نیز که او را به چشم تفرقه‌انداز و غاصب تاج و تخت امپراتوری می‌دیدند علاقه‌مند بودند تا میخائل را از قسطنطنیه بیرون رانند. سرانجام به‌دنبال امضای پیمان ویتربو بین پاپ، بالدوین دوم، شاهزادهٔ آخیا و شارل آنژو، ائتلاف قدرتمندی علیه میخائل هشتم در ۱۲۶۷ شکل گرفت. اما در ۱۲۷۱ گرگوری دهم به مقام پاپی رسید و میخائیل با بهره‌برداری از دشمنی او با شارل آنژو توانست از پاپ به‌عنوان سپری در برابر جاه‌طبی‌های خاندان آنژو استفاده نماید. اما میخائیل در برابر این همراهی پاپ با او مجبور شد تا در پی تشکیل شورای لیون در ۱۲۷۴، اتحاد و سرسپردگی کامل کلیسای ارتدکس شرق به کلیسای کاتولیک روم را بپذیرد.
با این حال پذیرش این اتحاد همراه با وجود نفرت از لاتین‌ها سبب بروز شورش‌هایی علیه میخائیل هشتم در بیزانس شد. همچنین در ۱۲۸۱ پاپ مارتین چهارم که طرفدار آنژوها بود جانشین گرگوری دهم شد و او با پایان دادن به اتحاد پاپ و بیزانس، حمایت خود از شارل یکم آنژو و متحدانش علیه میخائل هشتم را اعلام کرد. پس از آن شارل با کمک ونیزی‌ها اپیروس را اشغال نمود اما میخائیل نیز موفق شد تا با حمایت مالی از شورشیان سیسیل در ۱۲۸۲ حکومت آنژوها را ساقط نماید و پس از آن متحدش پیتر سوم آراگون به پادشاهی جزیرهٔ سیسیل رسید.
میخائیل هشتم در ۱۱ دسامبر ۱۲۸۲ درگذشت و پس از او پسرش با عنوان آندرونیکوس دوم جانشین او شد.
دوران ۱۲۵۹-۱۲۶۱
امپراتور نیقیه (به‌طور مشترک با ژان چهارم)
۱۲۶۱-۱۲۸۲
امپراتور بیزانس
نام کامل میخائیل هشتم پالایولوگوس
زادروز ۱۲۲۴ یا ۱۲۲۵
زادگاه نیقیه
مرگ ۱۱ دسامبر ۱۲۸۲
محل مرگ تراکیه
پیش از آندرونیکوس دوم
پس از ژان چهارم
دودمان پالایولوگی
فرزندان آندرونیکوس دوم
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#178
Posted: 10 Nov 2013 12:28
آندرونیکوس دوم
آندرونیکوس دوم یا آندرونیکوس دوم پالایولوگوس (زادهٔ ۱۲۵۹/۶۰ — درگذشتهٔ ۱۳ فوریه ۱۳۳۲) امپراتور روم شرقی از ۱۲۸۲ تا ۱۳۲۸ بود که با اتخاذ سیاست‌هایی اشتباه، باعث تضعیف امپراتوری بیزانس در دوران حکومتش شد.
آندرونیکوس دوم، پسر میخائیل هشتم بود که پس از مرگ پدرش در ۱۲۸۲ بر تخت امپراتوری بیزانس نشست. با این حال او بیشتر یک روشنفکر و متخصص الهیات بود تا یک سیاست‌مدار و سرباز و همین موضوع سبب شد تا با سیاست‌های اشتباهش، تضعیف امپراتوری بیزانس را باعث شود. او نیروهای زمینی امپراتوری را به تنها چند هزار نفر پیاده‌نظام و سواره‌نظام کاهش داد و با حذف کامل نیروی دریایی، روم شرقی را تنها به مزدوران جنوآیی وابسته ساخت. این تغییرات ابتکار عمل را از ارتش او گرفت و ترکان عثمانی موفق به تصرف بیشتر نواحی آناتولی تا ۱۳۰۰ شدند. آندرونیکوس دوم سپس در ۱۳۰۴ مزدوران کاتالانی را به‌خدمت گرفت که نتیجه‌ای فاجعه‌بار به‌دنبال داشت زیرا کاتالان‌ها، آن اندازه که به غارت شهرهای بیزانس تمایل داشتند برای مبارزه با ترک‌ها علاقه‌مند نبودند. از سوی دیگر، طرفداری نابخردانهٔ آندرونیکوس از جنوآیی‌ها در درگیریشان با ونیزی‌هایی که از قدرت بالاتری برخوردار بودند سبب شد تا مورد خشم ونیزی‌ها و حملهٔ ناوگان دریایی آنها به بیزانس قرار بگیرد.
قدرت مرکزی در دوران حکومت آندرونیکوس دوم به‌سرعت در حال از هم‌پاشیدن بود و مشکلات اقتصادی نیز خود را نمایان ساخته بود. با این حال آندرونیکوس بانی احیای هنر و فرهنگ بیزانسی شد و استقلال کلیسای ارتودوکس شرقی را اعلام داشت. همچنین در دوران حکومت او مجموعهٔ بزرگ کلیسایی واقع در کوه آتوس در یونان دوران طلایی خود را تجربه کرد.
سرانجام آندرونیکوس دوم در ۱۳۲۸ و طی مشاجره‌ای با نوه‌اش آندرونیکوس سوم که او را پس از قتل تصادفی پسرش از جانشینی خود محروم ساخته بود توسط او از قدرت برکنار شده و بقیهٔ عمرش را در صومعه‌ای گذراند. آندرونیکوس دوم در ۱۳ فوریه ۱۳۳۲ درگذشت.
دوران ۱۲۸۲-۱۳۲۸
زادروز ۱۲۵۹ یا ۱۲۶۰
مرگ ۱۳ فوریه ۱۳۳۲
محل مرگ قسطنطنیه، امپراتوری بیزانس
(استانبول امروزی در ترکیه)
پیش از آندرونیکوس سوم
پس از میخائیل هشتم
پدر میخائیل هشتم
دین مسیحی ارتودوکس
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#179
Posted: 10 Nov 2013 12:29
میخائیل نهم
میخائیل نهم با عنوان کامل میخائیل نهم پالایولوگوس (زادهٔ ۱۷ آوریل ۱۲۷۷ — درگذشتهٔ ۱۲ اکتبر ۱۳۲۰) امپراتور بیزانس به‌طور مشترک با پدرش آندرونیکوس دوم از ۱۲۹۵ تا هنگام مرگش در ۱۳۲۰ بود. او در طول مدت فرمانرواییش با ترکان عثمانی جنگید و در برابر تجاوزات مزدوران کاتالانی مقاومت نمود اما علی‌رغم تمامی این کوشش‌ها نتوانست امپراتوری بیزانس را از سقوط نجات دهد.
میخائیل بزرگترین پسر آندرونیکوس دوم، امپراتور وقت بیزانس و آنای مجارستانی بود. او در ۱۲۸۱ به‌عنوان امپراتور مشترک با پدرش معرفی شد و در ۱۲۹۴یا ۱۲۹۵ با عنوان میخائیل نهم تاجگذاری کرد. در ۱۳۰۳ یا ۱۳۰۴ پدرش مزدوران کاتالانی را به‌منظور مبارزه با ترک‌ها به خدمت گرفت که نتیجه‌ای فاجعه‌بار داشت، زیرا این مزدوران که تحت فرماندهی روژه دو فلو قرار داشتند بیشتر از آنکه به مبارزه با ترکان عثمانی علاقه‌مند باشند همچون آنان به حمله و غارت شهرهای بیزانس متمایل بودند. میخائیل به امید خلاصی از دست کاتالان‌ها ترتیب قتل روژه دو فلو را در کاخ امپراتوری در آوریل ۱۳۰۵ داد. اما این کار به شورش کاتالان‌ها انجامید و آنها به مدت چندین سال به حمله و ویران‌سازی حومهٔ تراکیه پرداختند تا اینکه سرانجام به تسالی نقل مکان کردند.
میخائیل در ۱۲ اکتبر ۱۳۲۰ و پیش از پدرش درگذشت و درنتیجه فرصت آن را نیافت تا به‌طور مستقل قدرت را در دست گیرد.
دوران ۱۲۹۵-۱۳۲۰
تاجگذاری ۱۲۹۴ یا ۱۲۹۵
نام کامل میخائیل پالایولوگوس
زادروز ۱۷ آوریل ۱۲۷۷
مرگ ۱۲ اکتبر ۱۳۲۰
محل مرگ تسالونیکا، امپراتوری بیزانس
پیش از آندرونیکوس دوم
پس از آندرونیکوس دوم
همسر ریتای ارمنی
پدر آندرونیکوس دوم
مادر آنای مجارستانی
فرزندان آندرونیکوس سوم
مانوئل پالایولوگوس
آنا پالایولوگینا
تئودورا پالایولوگینا
دین مسیحی ارتدکس
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#180
Posted: 10 Nov 2013 12:31
آندرونیکوس سوم
آندرونیکوس سوم با عنوان کامل آندرونیکوس سوم پالایولوگوس (زادهٔ ۲۵ مارس ۱۲۹۷ – درگذشتهٔ ۱۵ ژوئن ۱۳۴۱) امپراتور روم شرقی به‌طور مشترک با آندرونیکوس دوم از ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۸ و پس از برکناری او به‌تنهایی از ۱۳۲۸ تا هنگام مرگش در ۱۳۴۱ بود.
آندرونیکوس سوم، پسر میخائیل نهم پالایولوگوس و نوهٔ آندرونیکوس دوم پالایولوگوس، امپراتوران وقت بیزانس بود. او که جوانی به‌افراط خوش‌گذران بود طی حادثه‌ای برادرش مانوئل را در ۱۳۲۰ به‌قتل رساند و پدرشان میخائیل نهم از غم مرگ پسرش درگذشت. وقوع این حوادث همراه با نوع رفتار آندرونیکوس سوم سبب شد تا پدربزرگش آندرونیکوس دوم او را از رسیدن به تاج و تخت امپراتوری محروم سازد و در نتیجه، جنگی داخلی بین آن دو درگرفت.
آندرونیکوس جوان که از حمایت نجیب‌زادگان قدرتمند بیزانس بویژه ژان کانتاکوزنوس (بعدتر امپراتور ژان ششم) ثروتمند برخوردار بود توانست در ۱۳۲۵ آندرونیکوس سالخورده را مجبور نماید تا او را به عنوان امپراتور مشترک باخود به‌رسمیت شناخته و ادارهٔ استان‌های تراکیه و مقدونیه را به او بسپارد. آندرونیکوس سوم سپس در ۱۳۲۸ پدربزرگش را مجبور به کناره‌گیری از قدرت و رفتن به یک صومعه نمود و خود به‌تنهایی قدرت را در دست گرفت.
آندرونیکوس سوم در دوران امپراتوریش به‌شدت به راهنمایی‌های ژان کانتاکوزنوس وابسته بود و این کانتاکوزنوس بود که به هنگام خوش‌گذرانی‌های امپراتور جوان ادارهٔ امور را در دست داشت. او آندرونیکوس سوم را تشویق نمود تا دست به انجام اصلاحاتی در دادگاه‌ها زده و نوسازی ناوگان سلطنتی را که در دوران آندرونیکوس دوم مورد بی‌توجهی قرار گرفته بود را از سر گیرد. در این مدت صومعه‌های ارتدکس نیز نقش فعال‌تری در امور مدنی و کلیسایی یافته بودند.
اما آندرونیکوس سوم در روابط خارجیش مجبور شد تا صربستان را در ۱۳۳۴ به‌عنوان اختیاردار مقدونیه به‌رسمیت بشناسد و بخش‌هایی از آناتولی نیز در این میان به اشغال ترکان عثمانی درآمده بود. اما او علی‌رغم این ناکامی‌ها توانست جزایر کیوس، فوکیا و لسبوس را به کمک ناوگان نوسازی‌شده‌اش از جنوایی‌ها بازپس‌گیرد و ایالت‌های یونانی جدایی‌طلب اپیروس و تسالی را نیز بار دیگر تحت کنترل امپراتوری بیزانس درآورد.
آندرونیکوس سوم در ۱۵ ژوئن ۱۳۴۱ درگذشت و پسرش با عنوان ژان پنجم با نایب‌السلطنتی ژان کانتاکوزنوس بر تخت امپراتوری بیزانس نشست.
دوران ۱۳۲۵-۱۳۲۸ (به‌طور مشترک با امپراتور آندرونیکوس دوم)
۱۳۲۸-۱۳۴۱ (به‌تنهایی)
زادروز ۲۵ مارس ۱۲۹۷
زادگاه قسطنطنیه، امپراتوری بیزانس
(استانبول امروزی در ترکیه)
مرگ ۱۵ ژوئن ۱۳۴۱
محل مرگ قسطنطنیه، بیزانس
پیش از ژان پنجم
پس از آندرونیکوس دوم
همسران آدلاید برانزویکی
آنای ساوویی
دودمان دودمان پالایولوگوس
پدر میخائیل نهم
مادر ریتای ارمنی
فرزندان ژان پنجم پالایولوگوس
میخائیل پالایولوگوس
ماریا پالایولوگوس
ایرنه پالایولوگوس
دین مسیحی ارتدکس
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
صفحه 18 از 27