ارسالها: 23330
#201
Posted: 12 Nov 2013 01:21
باتو
باتو (زاده ۱۲۰۷ - درگذشته ۱۲۵۵ (میلادی)) فرزند جوجی و نوادهٔ چنگیز خان مغول بود. جوجی فرمانروایی آسیای میانه را در اختیار داشت و به حکومت او اردوی زرین گفته می‌شد.
نیمه غربی حکومت جوچی به باتو رسید. باتو کار خودش را با حمله به اروپا و روسیه آغاز کرد. از رودخانهٔ ولگا گذشت و کیف را گرفت. اندکی بعد مجارستان و لهستان را نیز به امپراتوری خود ضمیمه کرد.
ولی از آن جایی که می‌ترسید گیوک خان مقام خان بزرگ را کسب کند مجبور شد اروپا را رها کند. نابسامانی‌های سیاسی در مغولستان کارهای وی را بیهوده گذاشت.
باتو به سیبری عقب نشینی کرد. به ممالک باتو اردوی آبی می‌گفتند. بعدها بخش دیگری از سرزمینش هم به دست شیبان و اوردا برادران باتو تجزیه شد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#202
Posted: 12 Nov 2013 01:33
جغتای
جغتای پسر دوم چنگیزخان بود.
چنگیز پس از بازگشت از جنگ خوارزمشاه حکومت ماوراءالنهر و خوارزم و شهرهای ایغور و کاشغر و بلخ و بدخشان و غزنین تا حدود سند را به جغتای سپرد. پس از مرگ چنگیز با آنکه جغتای از برادرش اوگتای بزرگ‌تر بود او را حرمت بسیار میگذاشت و ذره‌ای از احترام به او فرو نمیگذاشت. می‌گویند روزی با اوگتای در سبقت اسپ خود بر اسپ او شرط بست واسپ او برد. شب با خود اندیشید که نمی‌بایست با قاآن و خان بزرگ شرط بندد. فردای آن روز با همرای تمام خدم و حشم خویش به دربار اوگتای قاآن حاضر شد و خود را مقصر دانست و هرچه اوگتای او را گفت که تقصیری روی نداده‌است نپذیرفت و گفت که باید مجازات گردد. عاقبت نه اسپ ممتاز پیشکش کرد و گفت این به شکرانهٔ÷ آن است که قاآن از تقصیر من گذشته‌است. جغتای در یاسا یا قوانین چنگیزی بسیار مطلع و سختگیر بود. مرگ جغتای به سال ۶۴۰ اتفاق افتاد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#203
Posted: 12 Nov 2013 01:35
هولاکوخان
هلاکو یا هولائو معروف به هلاکو خان یکی از چهار پسر تولی خان و نوهٔ چنگیزخان بود. مادر و نیز همسرش هر دو عیسوی مذهب بودند. مادرش زنی عیسوی مذهب موسوم به سرقویتی بیگی بود و زنش دوقوز خاتون نیز مسیحی بود. برادر بزرگ او قوبلای خان نخستین امپراتور سلسله یوآن در چین بود. او همچنین برادر منگوقاآن جانشین چنگیز و چهارمین خان از امپراتوری مغول بود.
هولاکو از این رو بنیانگذار سلسله ایلخانیان در ایران می‌باشد. هرچند نبردهای وی و بازمانده‌گانش با مملوک‌ها به منظور فتح سوریه و مصر با شکست مواجه شد.
هلاکو در سال ۶۵۱ ه.ق. مامور تسخیر ایران مرکزی و غربی و فرونشاندن اسماعیلیان و سرکوب خلیفه عباسی شد. لشکریان وی اکثر از طوایف عیسوی مغول بودند. سال ۱۲۵۶ (میلادی) او موفق شد ایران را به طور قطعی فتح کند و سلسلهٔ خوارزمشاهیان را براندازد. از این گذشته، او برای اولین بار موفق شد، مقاومت اسماعیلیان در البرز را بشکند و قلعه الموت را بگیرد. اسماعیلیه نزدیک به پنجاه قلعهٔ مستحکم را در منطقه طالقان و کوه‌های الموت در اختیار داشتند. ماموریت هلاکو به امر برادر بزرگ‌ترش منگوقاآن شروع شد. ابتدا یکی از امرای لشگرش به قلعه‌های اسماعیلیه حمله برد و تعدادی از آنها را ویران کرد؛ سپس خود هلاکوخان پس از تصرف ماوراء النهر در سال ۶۵۳ ه ق از رود جیحون گذشت و پس از اینکه حاکم خراسان تسلیم او شد، بقایای اسماعیلیه را مورد هجوم قرار داد و توانست بر آنها چیره شود.
هلاکو دستور داد کتابخانه عظیم و بی‌مانند الموت را نابود سازند؛ ولی عطاملک جوینی -دانشمند بزرگی که در خدمت هلاکوخان بود- اجازه خواست تا نفایس کتابخانه را جدا کند که موفق به این کار شد.
فتح بغداد
هولاکو در سال ۶۵۶ قمری بغداد را فتح کرد و سلسله خلافت عباسیان را به طور نهایی منقرض ساخت.
هلاکوخان پس از فتح الموت عازم بغداد شد؛ در حالی که دانشمندانی چون خواجه نصیر طوسی، عطاملک جوینی و ابوبکر بن سعد اتابک در رکاب او بودند. در این زمان سی وهفتمین و آخرین خلیفه عباسی بر تخت فرمانروایی بود. وی ایام را به مطالعه و لهو و لعب می‌گذراند و به سیاست و حکومت کاری نداشت. امور ممالک را وزیرش اداره می‌کرد.
در رمضان سال ۶۵۵ ه ق هلاکو کسانی را نزد خلیفه فرستاد و از او خواست تسلیم شده، خود یا وزیرش نزد او بیاید؛ اما خلیفه از این کار سرباز زد . از این رو هلاکوخان بغداد را محاصره کرد؛ طی چند روز مغولان وارد شهر شدند و قدم به قدم شهر را ویران کردند و بسیاری را به قتل رساندند . بالاخره شهر تصرف و خلیفه با نزدیکانش تسلیم شدند . هلاکو روز نهم صفر سال ۶۵۶ هجری وارد بغداد شد و مستعصم به دست خود کلیه خزائن بغداد را تسلیم وی کرد؛ اما هلاکوخان خلیفه عباسی را به قتل رسانده و بدین ترتیب به عمر طولانی سلسله عباسی پایان داد.
هلاکو پس از فتح بغداد متوجه شام شد و سلاطین خاندان ایوبی را - که حکومت‌های متعددی در آنجا داشتند- شکست داد.
هلاکو در سال ۶۵۷ قمری به خواهش و پیشنهاد خواجه نصیر طوسی با ساخت رصدخانه مراغه موافقت کرد. ساخت رصدخانه در سه‌شنبه ۴ جمادی‌الاول ۶۵۷ قمری (۱۶ اردیبهشت ۶۳۸) آغاز شد.
هلاکو سلسلهٔ ایلخانان را تأسیس کرد و پس از آن که با بستگان نزدیک خود -از جمله «برکای» پسر «جوچی»- دچار اختلاف شد، در سال ۶۶۳ ه ق بیمار و پس از مدتی در سن ۴۸ سالگی درگذشت.
زمان حکومت ۶۶۳ قمری - ۶۵۱ قمری
۱۲۶۵-۱۲۵۶
شاه پیشین وجود نداشت
شاه بعدی اباقا
سلسله ایلخانان
زادروز ۶۱۵ قمری
درگذشت شب یکشنبه ۱۹ ربیع‌الثانی ۶۶۳ قمری (۲۷ بهمن ۶۴۳)
محل فوت مراغه
آرامگاه جزیره شاهی در دریاچه ارومیه یا قلعهٔ تلا در مراغه
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#204
Posted: 12 Nov 2013 01:42
اباقا خان
اباقا خان (درگذشتهٔ ذیحجه ۶۸۰ قمری در همدان) فرزند و جانشین هلاکوخان و دومین پادشاه از سلسله ایلخانان ایران است. جنگ‌های داخلی بین مغولان و درگیری بین ایلخانان ایران و همسایگان مغول شمالی شان یعنی اردوی زرین در زمان اباقا شدت یافت. سرانجام اباقا توانست در سال ۶۶۸ ه.ق./۱۲۷۰ م. با شکست دادن همسایگان شمالی آرامش را به مرزهای شمال شرقی ایران بازگرداند. در دهه بعدی او متوجه مرزهای غربی شد، در این زمان سلاجقه روم به عنوان متحدان مغول‌ها بر آسیای صغیر حکم می‌راندند، در سال ۶۷۴ ه.ق./۱۲۷۶ م. اداره حکومت در دست وزیر سلطان سلجوقی معین‌الدین سلیمان معروف به پروانه بود، بیبرس سلطان مملوک مصر بر لشکر مغول مستقر در آسیای صغیر تاخت و شمار زیادی از مغولان را بکشت و پس از این یورش به مرزهای قبلی خود بازگشت. ایلخان مغول، اباقا، در تبریز از واقعه خبردار شد و در حال رهسپار آسیای صغیر شد و در رزمگاه بر انبوه کشتگان مغول بگریست.
ایلخان تا سال ۶۸۰ ه.ق./۱۲۸۱ م. در تدارک حمله به سوریه و مصر بود، او جهت جلب حمایت پاپ و ادوارد اول پادشاه انگلستان در جنگ برابر دشمن مشترک با آنان نوشت و خواند داشت اما نتوانست حمایت آنان را جلب نماید. سرانجام در سال ۶۸۰ ه.ق./۱۲۸۱ م. به مملوک حمله کرد. در این نبرد پادشاه ارمنستان نیروهایی به کمک اباقا فرستاد. در نزدیکی حمص جنگ با مصریان درگرفت و علی‌رقم پیروزی‌های اولیه در نهایت سپاه مغول به سختی شکست خورد. اباقا که خود شخصاً در این نبرد حضور نداشت با شنیدن خبر بیاشفت و وعده داد مسئولان این شکست را بازخواست خواهد کرد و سپس خود به تلافی این شکست خواهد رفت، اما هرگز نتوانست به این وعده خود وفا کند چرا که در سال ششم ذی‌الحجه ۶۸۰ ه.ق./۱۲۸۲ م. در همدان درگذشت. وی را در جزیره شاهی در کنار پدرش به گور سپردند.
زمان حکومت ۶۶۳ ه.ق.-۶۸۰ ه.ق.
۱۲۶۵ م.-۱۲۸۲ م.
شاه پیشین هولاکوخان
شاه بعدی تگودار
سلسله ایلخانان
زادروز ۶۳۱ قمری
درگذشت ۶۸۰ قمری
محل فوت همدان
آرامگاه جزیره شاهی در دریاچه ارومیه
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#205
Posted: 12 Nov 2013 01:44
ارغون‌خان
ترتيب چهارمین از سلسله ایلخانان
زمان حکومت ۶۸۳ (قمری)-۶۹۰ (قمری)
۱۲۸۴ (میلادی)-۱۲۹۱ (میلادی)
شاه پیشین تگودار
شاه بعدی گیخاتو
سلسله ایلخانان
زادروز ۱۲۵۸ (میلادی)
درگذشت ۱۲۹۱ (میلادی)
آرامگاه سجاس
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#206
Posted: 12 Nov 2013 01:48
غازان
غازان پسر ارغون پس از بایدوخان به ایلخانی مغول در ایران رسید. وی ابتدا بودایی بود که قبل از شرکت در جنگ بایدو، به تشویق امیرنوروز اسلام آورد.
غازان‌خان در آغاز سلطنت تمام فرمان‌روایان و حاکمان مغول را به دین اسلام دعوت و ترغیب کرد. غازان خان تبعیت از خان مغولستان را رها کرد و سلسله ایلخانی در ایران به استقلال رسید.غازان، صدرجهان زنجانی را صاحب‌دیوان کرد و منصب امارت را به امیرنوروز بخشید. وزیر غازان خان رشیدالدین فضل‌الله همدانی بود.
غازان‌خان دمشق را فتح کرد اما در مرج الصفر از سپاه مصر شکست خورد.وی قیام آلافرنک پسر گیخاتو را سرکوب کرد و پیروان آلافرنک را مجازات نمود. به دستور غازان‌خان تمام معابد مغولان در تبریز ویران گشت و سکه‌ها نقش اسلامی یافتند. غازان‌خان به ساختن بناها و تعمیر مساجد و آرامگاه‌ها علاقه‌مند بود و در تبریز بناهای بسیاری بنا کرد که به نام او اوشنب غازان خوانده شد. این مجموعه خیریه شامل مسجد، مدرسه، خانقاه، بستان، قصر و حمام می‌شد. در دوره غازان خان موج دوم( موج اول در دوره سلجوقیان) ورود اقوام ترکی به آذربایجان آغاز گردید وی تاثیر بسیاری در تغییر زبان و فرهنگ مردم آذربایجان از آذری به ترکی داشت.پروفسور پیتر گلدن در صفحه ۳۸۶ کتاب خود که یکی از جامع‌ترین کتاب‌ها درباره تاریخ گروه‌های مختلف ترک چاپ شده‌است روند ترکی زبان شدن آذربایجان را به سه مرحله بخش کرده است: نخست ورود سلجوقیان و مهاجرت قبایل اغوز به ناحیه آذربایجان و آران و آناتولی، دوم حمله مغولان که بیشتر سربازان شان ترک‌تبار بودند، و سوم دوران صفویان که بسیاری از قبایل اغوز-ترکمان قزلباش از آنوتولی به ایران سرازیر شدند.
غازان‌خان به گسترش دانش و صنعت بسیاری علاقه‌مند بود و خود او در تاریخ و جغرافیا بسیار مطلع بود. غازان‌خان به زبان‌های مغولی، فارسی، عربی، هندی، چینی، ترکی و عبری آشنایی داشت. غازان‌خان در سن سی و سه سالگی بعد از نه سال فرمانروایی در قزوین وفات یافت.پیکرش به تبریز منتقل شد و آنجا در شنب غازان به آیین مسلمانی به خاک سپرده شد.غازان خان را به نوعی بوجود آورنده شهر تبریز می شناسند زیرا در دوره پس از ساسانی, تبریز به صورت یک ده یا یک واحه بوده. در ترکی، غازان معانی متفاوتی دارد ولی بنا بر یک نگرش غیر صحیح در مورد نام گذاری در فرهنگ مغولان، نظر غالب بر این است که معنای اسم غازان دیگ است ولی در اصل غازان از مصدر قازانماق آمده است که به معنی کسب کردن و بدست آوردن و فتح نمودن است یعنی معنی اسم غازان خان، بدست آورنده و فتح کننده است.
ترتیب هفتمین از سلسله ایلخانان
زمان حکومت ۶۹۴ ه.ق.-۷۰۳ ه.ق.
۱۲۹۵ م.-۱۳۰۴ م.
شاه پیشین بایدو
شاه بعدی الجایتو
سلسله ایلخانان
زادروز ۱۲۷۱ م.
درگذشت ۱۳۰۴ م.
محل فوت حوالی قزوین
آرامگاه تبریز
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#207
Posted: 12 Nov 2013 01:51
سپاهیان و کارگزاران
تغاجارنویان
تغاجارنویان یا تغاچرنویان ( Tokuchar) همسر چهارمین دختر چنگیزخان بود. در شورش مردم نیشابور بر علیه مغولان و محاصرهٔ این شهر تغاجارنویان سرداری لشکر مغول را برعهده داشت و توسط تیراندازان نیشابوری کشته شد. در بهار سال ۶۱۸ هجری ۱۲۲۱ میلادی بعد از شکست دفاع مردم شهر نیشابور قتل عامی بزرگ در شهر درگرفت و پس از قتل عام دختر چنگیزخان که زن بزرگ تغاچرنویان بود با همراهانش به خرابههای نیشابور رسید آنها به هر موجود زندهای که مییافتند، میکشتند. در این باره آمده است:
و به کینه تغاجار فرمان شده بود تا شهر را از خرابی چنان کنند که در آنجا زراعت توان کرد و تا سگ و گربه آن را به قصاص زنده نگذارند و دختر چنگیزخان که خاتون تغاجار بود با خیل خویش در شهر آمد و هر کس که باقی مانده بود، تمامت را بکشتند، مگر ۴۰۰ صد نفر را که به اسم پیشه‌وری بیرون آوردند و به ترکستان بردند و اکنون از بقایای ایشان فرزندان هستند و سرهای کشتگان را از تن جدا کردند و مجلس به نهادند، مردان را جدا و زنان و کودکان را جدا
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#208
Posted: 12 Nov 2013 01:52
سبتای
سبُتای یا سبتای بهادر (زادهٔ ۱۱۷۶- مرگ ۱۲۴۸ میلادی) یکی از فرماندهان نظامی چنگیز خان و اوگتای خان بود. نام او را در متن‌های ایرانی به صورت‌های سودَه، سُبُطی و سویدای نیز نوشته‌اند.
سبتای بیش از بیست لشکرکشی انجام داد و سی و دو ملت را منقاد خود نمود. وی را از حیث تسخیر سرزمین‌ها بزرگترین سردار کشورگشای تاریخ شمرده‌اند. از شاهکارهای نظامی او شکست ارتش‌های لهستان و مجارستان در دو روز پیاپی بود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#209
Posted: 12 Nov 2013 01:53
جبه نویان
جبه نویان یکی از سرداران مغول بود. چنگیزخان قبل از آنکه انتقام کشته شدن بازرگانان مغولی را از سلطان محمد خوارزمشاه بگیرد مصمم شد که کوچلک خان را که در ترکستان شرقی مستقر شده و به آزار مسلمانان اشتغال داشت از میان بردارد آنگاه با خیال فارغ به سرزمین‌های خوارزمشاهی حمله برد. برای اجرای این مقصود چنگیز یکی از سرداران خود به نام «جبه نویان » را با قشونی معظم به کاشغر فرستاد و جبه نویان کاشغر را به آسانی گرفت و کوچلک فراری شد. جبه نویان اول کاری که کرد این بود که به مردم آزادی مذهب داد و فشاری را که بر اثر استیلای کوچلک بر مسلمانان بلاد ختن و کاشغر و غیره تحمیل شده بود برطرف کرد. همین شخص بعدها به اتفاق سبتای بهادر و تغاجار به فرماندهی سی هزار تن از طرف چنگیز مأمور تعقیب سلطان محمد خوارزمشاه شد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#210
Posted: 12 Nov 2013 01:56
قوتوقو نویان
قوتوقو نویان (Qūtūqū Nūyān) یا شیکی قوتوقو ( Shīkī Qūtūqū) نام یکی از فرماندهان چنگیز خان بود او فرماندهی سپاه مغول را در سال ۱۲۲۱ میلادی (۶۱۸ ه ق ) در جنگ پروان برعهده داشت. این جنگ مابین جلال‌الدین خوارزمشاه آخرین شاه خوارزمشاهیان و مغول در روستای پروان در نزدیکی شهر غزنین درگرفت و با پیروزی سلطان جلال‌الدین خاتمه یافت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
صفحه 21 از 27