ارسالها: 23330
#111
Posted: 30 Aug 2013 19:16
جیمز مدیسون(چهارمین رئیس جمهور)
جیمز مدیسون (زاده: ۱۶ مارس ۱۷۵۱، درگذشته: ۲۸ ژوئن ۱۸۳۶) سیاستمدار آمریکایی که چهارمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا از ۱۸۰۹ تا ۱۸۱۷ بود.این دوران همزمان است با ۱۱۸۷ تا ۱۱۹۵خورشیدی و سالهای پایانی دومین دهه از سلطنت فتحعلی شاه قاجار. در همین سالها بود که قرارداد گلستان میان ایران و روسیه منعقد شد.
جیمز مدیسون در سال ۱۷۵۱ متولد و در اورنج کانتی ویرجینیا بزرگ شد، مدیسون در دانشگاه پرینستون که در آن زمان کالج نیوجرزی نامیده می شد تاریخ و مطالعات دولتی خواند. جیمز مدیسون مطالعات حقوقی گسترده‌ای داشت و زمانیکه ۲۵ ساله بود در تعیین چارچوب قانون اساسی ویرجینیا مشارکت کرد. وی پیش از آنکه به عنوان چهارمین رییس جمهوری ایالات متحده انتخاب شود عضو کنگره کانتینانتال بود، ازاعضای شاخص شورای ویرجینیا به حساب می آمد و همچنین در کابینه جفرسون سمت وزیر امور خارجه آمریکا را برعهده داشت.
همکاری در تدوین قانون اساسی
زمانیکه نمایندگان کلونی ها (مستعمره نشین ها) در کنوانسیون قانون اساسی در فیلادلفیا گرد آمدند، مدیسون ۳۶ ساله در جلسات کنوانسیون، حضوری فعال و موثر داشت و در بحث ها و مذاکرات شرکت می کرد.
جیمز مدیسون در تصویب قانون اساسی آمریکا نقشی عمده داشت. او به همراه الکساندر همیلتون و جان جی ناشر نظرات فدرالیستها بود. در سال های بعد وقتی او را «پدر قانون اساسی» نامیدند، اعتراض کرد و گفت تدوین قانون اساسی آمریکا حاصل اندیشه و افکار یک مغز مجرد نبوده بلکه نتیجه کار مشترک فکری و عملی گروهی بزرگ بوده است.
در کنگره، جیمز مدیسون در تدوین اصول حقوق مردم (موسوم به «بیل آو رایتز») و به اجرا در آوردن نخستین قانون مالیات با دیگر نمایندگان مردم نظیر جفرسون و مدیسون همکاری کرد.
زمانیکه جیمز مدیسون وزیر امور خارجه پرزیدنت جفرسون بود، فرانسه و بریتانیا بر خلاف قوانین بین‌المللی کشتی های آمریکایی ها را مصادره کرده بودند، اما مدیسون با جنگ با بریتانیا و فرانسه مخالفت کرد.
لایحه تحریم ۱۸۰۷، که در زمان ریاست جمهوری جفرسون تصویب شد، چندان محبوبیت نداشت. این قانون نه تنها تغییری در روش و رفتار دولتهای متخاصم ایجاد نکرد، بلکه سبب رکود اقتصادی در ایالات متحده آمریکا شد.
در چنین شرایطی بود که جیمز مدیسون در سال ۱۸۰۸ به عنوان ریاست جمهوری آمریکا انتخاب شد. جمعیت ایالات متحده در آغاز دوره نخست ریاست جمهوری جیمز مدیسون هفت میلیون و ۲۳۹هزارو۸۸۱ نفر بود، پیش از آنکه مدیسون وارد دفتر ریاست جمهوری شود قانون تحریم ۱۸۰۷ لغو شد.
جنگ ۱۸۱۲
در نخستین سال کار دولت جیمز مدیسون تجارت با بریتانیا و فرانسه ممنوع شد، سپس در ماه مه ۱۸۱۰ کنگره مجوز تجارت با هر دو کشور را صادر کرد و برای رییس جمهوری این راه را باز کرد که اگر هر یک از این دو کشور موضع و حقوق بی طرفانه آمریکا را بپذیرد، تجارت با دیگری را ممنوع کند.
ناپلئون وانمود کرد که از این جریان تبعیت می کند. اواخر سال ۱۸۱۰ مدیسون عدم مراوده با بریتانیای کبیررا اعلام کرد. در کنگره گروه جوانی مشهور به «بازهای طرفدار جنگ» که در میان آنها هنری کلی و جان سی کالهون به چشم می خورد به رییس جمهوری آمریکا فشار آوردند تا سیاست های نظامی بیشتری را مد نظر قرار دهد.
بریتانیا در آن زمان دریانوردان آمریکایی را برای خدمت اجباری در نیروی دریایی به کار می گرفت و محموله های آمریکایی را مصادره می کرد. همه اینها مدیسون را وادار کرد تا در برابر فشارها تسلیم شده و روز اول ژوئن ۱۸۱۲ از کنگره بخواهد اعلام جنگ کند.
کشور جوان آمریکا آماده جنگ نبود و نیروهای آمریکایی شکست خوردند. بریتانیایی ها وارد واشنگتن شدند و کاخ سفید و محوطه ساختمان کنگره (کاپیتول) را به آتش کشیدند. اما آمریکا پیروزی هایی هم به دست آورد که مهمترین آن پیروزی ژنرال اندرو جکسون در جنگ با ارتش بریتانیا در نیواورلئان بود.
این پیروزی آمریکایی ها را قانع کرد که جنگ ۱۸۱۲ موفقیتی باشکوه بوده است. نتیجه آن فراگیر شدن موجی از ملی گرایی بود. فدرالیست های نیو انگلند که مخالف جنگ بودند، و حتی سخن از جدا شدن ایالتهای جنوبی از ایالات متحده آمریکا نیز به میان آورده بودند، چنان از سوی جامعه طرد شدند که فدرالیسم به عنوان یک حزب ملی از بین رفت.
در دوران ریاست جمهوری مدیسون، لوییزیانا و ایندیانا به جمع ایالتهای آمریکا پیوستند.
جیمز مدیسون، دو دوره رییس جمهوری آمریکا بود. پس از پایان دوره دوم در املاک شخصی اش (مونت پلیه) دراورنج کانتی ایالت ویرجینیا روزهای بازنشستگی اش را آغاز کرد.
وی در دوران بازنشستگی با در مخالفت با آن دسته از حقوق ایالتی که در سالهای دهه ۱۸۳۰، یکپارچگی اتحادیه فدرال را تهدید می کرد، سخن می گفت.
جیمز مدیسون در یاداشتی که پس از مرگش و در سال ۱۸۳۶ انتشار یافت نوشت: «نظر قلبی وعمیقترین باورم این است که اتحاد ایالتها گرامی داشته می شود و تدوام می یابد.»
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#112
Posted: 30 Aug 2013 19:26
جیمز مونرو(پنجمین رئیس جمهور)
جیمز مونرو (زاده ۲۸ آوریل ۱۷۵۸ - درگذشت ۴ ژوئیه ۱۸۳۱) پنجمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا است که بین سالهای ۱۸۱۷ تا ۱۸۲۵ رئیس جمهور آمریکا بود و چهارمین نفر از ویرجینیا است که به این سمت رسیده است. این دوران همزمان با ۱۱۹۵ تا ۱۲۰۳خورشیدی و سالهای میانی سلطنت فتحعلی شاه قاجار است.
جیمز مونرو، پنجمین رییس جمهوری ایالات متحده
جیمز مونرودر سال ۱۷۵۸ در ناحیه وستمورلند در ویرجینیا بدنیا آمد. او دانش آموخته کالج ویلیام و مری بود، در ارتش کانتیننتال با سربلندی خدمت کرد و در فردریکزبرگ (ویرجینیا) به کار وکالت پرداخت. او پیش از رسیدن به مقام ریاست جمهوری آمریکا، سفیر آمریکا در فرانسه، فرماندار ویرجینیا، نماینده ویرجینیا در کنوانسیون قانون اساسی، سناتور، وزیر امور خارجه و وزیر جنگ بود.
پیش از ریاست جمهوری
جیمز مونرو، زمانیکه سیاستمدار جوانی بود در کنوانسیون ویرجینیا به گروه مخالفان فدرالیست ها پیوست. در سال ۱۷۹۰ و در حالیکه طرفدار سیاستهای جفرسونی ها بود به عنوان سناتور برگزیده شد. طی سالهای ۱۷۹۴ تا ۱۷۹۶ سفیرآمریکا در فرانسه بود و از انقلابیون فرانسه طرفداری می کرد. وی بعدها به همراه رابرت لیوینگستون برای مذاکره با فرانسویها بر سر خرید مستعمره لوییزیانا به فرانسه اعزام شد. مونرو فردی بلندپرواز و پرانرژی بود. با حمایت پرزیدنت مدیسون در سال ۱۸۱۶ نامزد جمهوری خواهان برای احراز ریاست جمهوری شد، و رقیبش روفوس کینگ را با اختلاف فاحشی شکست داد.
جمعیت ایالات متحده در آن زمان نه میلیون و ۶۳۸ هزار و ۴۵۳ نفر بود. جیمز مونرو پس از پایان دوره نخست رياست جمهوری، دوباره درانتخابات شرکت کرد و با وجود مخالفتهای فدرالیست ها به راحتی در انتخابات سال ۱۸۲۰ پیروز شد.
مونرو در انتخاب اعضای کابینه اش اقدامات غیر معمول و جسورانه ای انجام داد. مثلا جان سی کالهون را، که ازجنوبی ها بود، به عنوان وزیر جنگ منصوب کرد وجان کوینسی آدامز را، که یک شمالی بود، به عنوان وزیر امور خارجه دولتش انتخاب کرد. او می خواست هنری کلی را، که ازنخبگان و افراد سرشناس غرب آمریکا بود، به کابینه اش اضافه کند اما هنری کلی نپذیرفت.
روزهای خوش
جیمز مونرو پس از اینکه به عنوان پنجمین ریيس جمهوری آمریکا انتخاب شد و به دور آمریکا سفر کرد. سفرمونرو را به بوستون به عنوان آغاز عصر«روزهای خوش» نامیده اند. هرچند این احساسات دیری نپایید، اما از محبوبیت جیمز مونرو، که سیاست های ملی گرایانه را دنبال می کرد، کاسته نشد. در ورای فضای ظاهری ملی گرایانه در اين دوران، آوای جدایی طلبی نیز شنیده می شد. درخواست مردم منطقه میسوری برای آنکه به جمع ایالت های برده دار بپیوندند رد شد و رکود اقتصادی نیز بر نگرانی ها افزود. بررسی یک لایحه اصلاحی برای رفع تدریجی برده داری در ایالت میسوری دو سال مذاکرات تلخ را در کنگره به همراه داشت. لایحه آشتی جویانه میسوری به اختلاف های پایان داد و در نهایت کنگره تکلیف دو ایالت مین و میسوری را به این صورت روشن کرد که ایالت مین به عنوان ایالت آزاد باقی ماند و برده داری در بخش های شمال و غرب میسوری برای همیشه ممنوع شد.
سیاست خارجی و دکترین مونرو
از نقطه نظر روابط خارجی مونرو سیاستهای اصولی دولتش را اعلام کرد. اتخاذ این سیاست ها در واقع پاسخ به تهدیدی بود که از جانب دولتهای محافظه کار در اروپا وجود داشت و نیز خطر احتمال تشکیل ائتلافی شامل اسپانیا برای بازپس گرفتن مستعمرات در آمریکای لاتین. مونرو این جمهوری های جوان آمریکای لاتین را تا سال ۱۸۲۲ و زمانیکه اطمینان حاصل کرد کنگره به ماموریت های دیپلماتیک دولتش رای می دهد، به رسمیت نشناخت. جیمز مونرو و وزیر امور خارجه اش، جان کویینسی آدامز، هردو از درگیری با اسپانیا اجتناب می کردند تا آنکه اسپانیا فلوریدا را واگذار کرد.
بریتانیای کبیر با ناوگان دریایی قدرتمندش نیز مخالف فتح دوباره آمریکای لاتین بود و پیشنهاد کرد که ایالات متحده نیز مخالفت خود را اعلام کند. تومامس جفرسون، رییس جمهوری پیشین، و جیمز مدیسون به مونرو توصیه کردند که پیشنهاد بریتانیا را بپذیرد، اما آدامز وزیر امور خارجه در این مورد گفت، «طبیعی تر خواهد بود... اگر ما با صراحت تمام اصول خود را به روسیه و فرانسه اعلام کنیم تا اینکه سوار بر زورقی به استقبال ناوگان تا دندان مسلح بریتانیا برویم.»
مونرو نصیحت آدامز را پذیرفت. او هشدار داد نه تنها آمریکای لاتین باید به حال خود گذاشته شود، بلکه روسیه هم نباید به سوی سواحل جنوبی اقیانوس آرام دست درازی کند. جان مونرو گفت، «کشورهای آمریکای لاتین در شرایط آزاد و مستقل هستند و باقی می مانند و قدرتهای اروپایی نباید به چشم مستعمرات آینده به آنان نگاه کنند.» غرض مونرو ازاتخاذ این سیاست آن بود که هرگونه اقدام دولتهای اروپایی برای بازپس گیری قسمتهایی از خاک آمریکای لاتین در نظر ایالات متحده عمل خصمانه ای تلقی خواهد شد. این سیاست پنجمین رییس جمهوری آمریکا در تاریخ سیاسی این کشور و دیپلماسی بین المللی به «دکترین مونرو» موسوم شده است، که در واقع هشداری به دولتهای اروپایی برای عدم مداخله در امور آمریکای لاتین بود. جیمز مونزو روز چهارم ژوییه سال ۱۸۳۱ در نیویورک درگذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#113
Posted: 30 Aug 2013 19:36
جان کوئینسی آدامز(ششمین رئیس جمهور)
جان کوئینسی آدامز (زاده ۱۱ ژوئیه ۱۷۶۷ - درگذشت ۲۳ فوریه ۱۸۴۸) وی ششمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا است که بین سالهای ۱۸۲۵ تا ۱۸۲۹ رئیس جمهور آمریکا بود. این دوران همزمان با ۱۲۰۳ تا ۱۲۰۷خورشیدی و سالهای پایانی سلطنت فتحعلی شاه قاجار است. درهمین سالها بود که قرارداد ترکمانچای میان ایران و روسیه منعقد شد.
زندگینامه
جان کوینسی آدامز نخستین رییس جمهوری آمریکا است که خود فرزند یکی از روسای جمهوری پیشین آمریکا بود. وی از نقطه نظر کاری، دیدگاهها و خلق و خو با پدرش جان آدامز، دومین رییس جمهوری آمریکا، برابری می کرد.
جان کوئینسی آدامز در سال ۱۷۶۷ در برینتری ماساچوست متولد شد. در کودکی شاهد جنگهای انقلابی آمریکا بود، در اروپا به عنوان منشی پدرش که سفیر آمریکا بود کار می کرد و این تجربه از او زبانشناسی خبره و نویسنده ای توانا ساخت.
جان کویسنی آدامز دانش آموخته حقوق از کالج هاروارد بود. در سن ۲۶ سالگی به عنوان کاردار آمریکا به هلند رفت، سپس ترفیع گرفت و به سفارت برلین اعزام شد. در سال ۱۸۰۲ به عضویت سنای آمریکا انتخاب شد. شش سال بعد پرزیدنت مدیسون، جان کوئینسی آدامز را بعنوان کاردار به روسیه فرستاد.
در دوران رياست جمهوری مونرو، جان کوئینسی آدامز بعنوان وزیر امور خارجه خدمت می کرد و شاید بتوان گفت که او یکی از بزرگترین وزرای امور خارجه در تاریخ آمریکاست. در زمان خدمت وزارت امور خارجه با همکاری انگلستان ترتیب اشغال مشترک منطقه اورگان را فراهم آورد و در تنظیم دکترین مونرو به پرزیدنت مونرو کمک کرد. در دوره وزارت جان کوینسی آدامز، اسپانیا فلوریدا را به آمریکا واگذار کرد.
جان کوینسی آدامز بعنوان وزیر امور خارجه، بر اساس عرف سیاسی اوایل قرن نوزدهم، وارث سیاسی رییس جمهوری در نظر گرفته می شد، اما شیوه سنتی انتخاب رییس جمهوری در حال عوض شدن بود.
ریاست جمهوری ۱۸۲۵-۱۸۲۹
در داخل تنها حزب امریکا در آن زمان انشعاباتی در حال شکل گیری بود و هر گروه نامزدی برای انتخابات ریاست جمهوری داشت. جان کوئینسی آدامز، نامزد شمالی ها از ژنرال اندرو جکسون در هردو رای گیری الکتورال و عمومی عقب تر بود، اما از ویلیام کرافورد و هنری کلی رای بیشتری بدست آورد. از آنجا که هیچ یک از نامزدها اکثریت آرای الکتورال را کسب نکرده بودند، مجلس نمایندگان آمریکا می بایست از میان سه نامزدی که بیشترین رای را آورده بودند، رییس جمهوری آمریکا را برگزیند و به این ترتیب جان کوینسی آدامز ششمین رییس جمهوری آمریکا شد. در آن زمان ایالات متحده ۱۲ میلیون و ۸۶۶ هزارو ۲۰ نفر جمعیت داشت.
جان کوینسی آدامز، کلی را به معاونت ریاست جمهوری منصوب کرد.
اندرو جکسون شکست خورده در انتخابات و طرفدارانش، اتهام زد و بند و تطمیع سیاسی را مطرح و بلافاصله تبلیغات را برای انتخابات دور آتی ریاست جمهوری آغاز کردند.
آدامز با وجود آنکه می دانست در کنگره با دشمنی ها ومخالفتهایی مواجه خواهد شد، در نخستین پیام سالانه اش از برنامه های ویژه ملی که در نظر داشت خبر داد.
او طرح پيوند دادن بخش های مختلف دولت فدرال را از طریق شبکه ای از کانال و اتوبانها پیشنهاد کرد. وی همچنین از آمریکا خواست تا از طریق تاسیس دانشگاهی ملی، حمایت مالی از پروژه های علمی و احداث یک رصد خانه در زمینه توسعه هنر و علوم پیشتاز باشد.
منتقدان آدامز چنین تدابیری را فراتر از محدوده قانون اساسی می دانستند.
انتخابات ۱۸۲۸
دوره چهار ساله ریاست جمهوری جان آدامز در سال ۱۸۲۸رو به پایان بود. درمبارزات انتخاباتی طرفداران جکسون، او را به فساد، اختلاس و سو استفاده از اموال عمومی متهم کردند. جان کوینسی آدامز فردی نبود که اینگونه اتهامات را به راحتی تحمل کند. او پس از شکست خوردن در انتخابات به ماساچوست بازگشت تا باقی عمرش را با مطالعه و پژوهش در مزرعه اش سپری کند.
سال ۱۸۳۰، دو سال بعد از پایان دوره ریاست جمهوری، آدامز به طور غیر منتظره ای، بعنوان نماینده منطقه پلیموت در مجلس نمایندگان آمریکا انتخاب شد و به این ترتیب دو دهه پایانی عمرش را در مقام رهبری قدرتمند سپری کرد. او همچنین در راه آزادی های مدنی بسیار تلاش کرد.
نمایندگان ايالات جنوبی در سال ۱۸۳۶ در کنگره قانونی را تصویب کردند که بر اساس آن هر درخواستی علیه برده داری به طور اتوماتیک مسکوت گذاشته می شد. جان کوئینسی آدامزبه مدت هشت سال بی وقفه با این قانون مبارزه کرد تا بالاخره توانست آن را لغو کند.
آدامزدر سال ۱۸۴۸ در صحن مجلس نمایندگان سکته کرد و بر زمین افتاد. او را به اتاق ریاست مجلس بردند. آدامز دو روز بعد همانجا درگذشت.جان کوئینسی آدامز را در کوئینسی ماساچوست در کنار پدر، مادر و همسرش دفن کردند. جان کوئینسی آدامزمردی بود که تا لحظه آخر برای آنچه که درست می پنداشت، جنگید.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#114
Posted: 30 Aug 2013 19:47
اندرو جکسون(هفتمین رئیس جمهور)
اندرو جکسون هفتمین رئیس جمهور تاریخ آمریکا است. بین سالهای ۱۸۲۹ تا ۱۸۳۷ میلادی ریاست جمهوری امریکا را بر عهده داشت. این دوران همزمان با ۱۲۰۷ تا ۱۲۱۵خورشیدی، سالهای پایانی سلطنت فتحعلی شاه قاجارو مرگ او است.
اندرو جکسون، هفتمین رییس جمهوری ایالات متحده
اندرو جکسون، هفتمین رییس جمهوری ایالات متحده، سال ۱۷۶۷ در کارولینا بدنیا آمد. او تحصیلاتی پراکنده داشت و در جوانی به مدت دو سال حقوق خواند و به عنوان یکی ازوکلای برجسته تنسی شهرت یافت. اندرو جکسون نسبت به شرافت خانوادگیش بسیار حساس بود و بر سرهمین مساله، در چندین منازعه و دوئل شرکت کرد. وی مردی را که به همسرش «راشل» تهمت زده بود، در دوئلی کشت. اندرو جکسون، نخستین مردی بود که از تنسی به مجلس نمایندگان آمریکا راه یافت. او همچنین مدت کوتاهی در سنا خدمت کرد. اندرو جکسون درجنگ سال ۱۸۱۲ حضور داشت و توانست در نیو اورلئان بریتانیایی‌ها را شکست دهد. پس از این بود که جکسون به یک قهرمان ملی تبدیل شد. در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۸۲۸و زمانیکه جمعیت ایالات متحده آمریکا ۱۲ میلیون و ۸۶۶ هزار و ۲۰ نفر بود، اندرو جکسون از حزب دموکرات-جمهوری خواه به عنوان هفتمین ریاست جمهوری ایالات متحده انتخاب شد. اندرو جکسون در نخستین سخنرانی سالانه‌اش در برابر کنگره، پیشنهاد حذف کالج الکتورال را مطرح کرد. او همچنین سعی کرد تا شیوه انتصاب و در اختیار گیری مشاغل فدرال را دموکراتیک کند. وضعیت در زمان پرزیدنت جکسون به گونه‌ای بود که دستگاه‌های دولتی بر اساس روابط استخدام می‌کردند و حتی یک سناتور نیویورک هم در آن زمان رسماً به این مساله اشاره کرده بود. جکسون در قبال این مساله، دیدگاه نسبتاً متعادلی داشت. او کارمندانی را که تصور می‌کردند دوران تصدی شان دائمی است تقبیح می‌کرد و معتقد بود وظایف دولتی باید چنان ساده و واضح باشند که مناصب دولتی بتواند در میان متقاضیانی که شایستگی اشغال آن را دارند در گردش باشد.
سیاست داخلی در زمان اندرو جکسون
از نظر سیاست داخلی موضع گیری‌ها تقریباً شفاف بود، دو حزب از «حزب قدیمی جمهوری خواهان» انشعاب کرده بودند. جمهوری خواهان دموکرات یا دموکراتها طرفدار جکسون بودند و جمهوری خواهان ملی یا ویگ با پرزیدنت جکسون مخالفت می‌کردند. پشت پرده اتهاماتی که به جکسون زده می‌شد این نکته نهفته بود که جکسون بر خلاف روسای جمهوری پیشین در زمینه سیاست گذاری به خواست کنگره گردن نمی‌نهاد، اما در عوض از قدرت وتو و رهبری حزبش برای فرمان دادن استفاده می‌کرد.
انتخاب مجدد
جکسون در سال ۱۸۳۲ دوباره به عنوان ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا انتخاب شد. سال ۱۸۳۵ یعنی در دومین دور ریاست جمهوری اندرو جکسون، آمریکا برای نخستین و تنها بار بدهی خارجی نداشت. او همچنین نخستین رییس جمهوری آمریکا بود که با قطار سفر می‌کرد.
اندرو جکسون روز هشتم ژوئن سال ۱۸۴۵ در ملک شخصی اش در ایالت تنسی در گذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#115
Posted: 30 Aug 2013 19:59
مارتین ون بورن(هشتمین رئیس جمهور)
مارتین ون بورن (۱۸۶۲- ۱۷۸۲) هشتمین رییس جمهور ایالات متحده آمریکا (۱۸۴۱-۱۸۳۷) بود.این دوران همزمان با ۱۲۱۵ تا۱۲۱۹خورشیدی و زمان سلطنت محمد شاه قاجار بر ایران است.
مارتین ون بورن، هشتمین رییس جمهوری ایالات متحده
مارتین ون بورن مردی خوش قیافه با ظاهری آراسته و بسیارخوش لباس بود. نیاکان اوهلندی بودند. مارتین در سال ۱۷۸۲در کیندرهوک نیویورک متولد شد. هشتمین رییس جمهوری آمریکا فرزند یک نگهبان برج و کشاورز بود. مارتین ون بورن درنیویورک حقوق خواند و پیش از آنکه به ریاست جمهوری آمریکا انتخاب شودبه کار وکالت مشغول بود. اوهمچنین فرماندار نیویورک، سفیر آمریکا در بریتانیای کبیر، وزیرامورخارجه آمریکا، سناتور و معاون ریاست جمهوری بود. زمانیکه ون بورن به ریاست جمهوری آمریکا رسید، جمعیت ایالات متحده ۱۷میلیون و۶۹ هزار و ۴۵۳ نفر بود. در مراسم ادای سوگند ریاست جمهوری، ون بورن نطق خود را به این مبحث اختصاص داد که تجربه آمریکایی ها می تواند الگویی برای دیگر کشورهای جهان باشد. آمریکا در آن زمان آباد و موفق بود اما در کمتراز سه ماه، بحران اقتصادی سال ۱۸۳۷ شروع شد و بر وضعیت کشور تاثیر منفی گذاشت و درروند اموراشکال ایجاد کرد. مشکل در اصل چرخه های ادواری رکود و شکوفایی اقتصادی قرن نوزدهم میلادی بودکه در آن دوره پدیده ای معمول بود. اما سیاستهای مالی و اقتصادی که ون بورن در پیش گرفت به فروپاشی اقتصادی انجامید.
بحران اقتصادی
انحلال دومین بانک ایالات متحده سبب شد تا محدودیت اقدامات تورم زای برخی از دیگر بانکهای آمریکابرداشته شود. به دلیل سهولت در اخذ اعتباربانکی زمین بازی در غرب شایع شد. سال ۱۸۳۶ ون بورن برای آنکه به این وضعیت خاتمه دهد دستوری را صادر کرد که بر اساس آن خرید زمین تنها با مسکوکات طلا ونقره امکان پذیر بود. در سال ۱۸۳۷ دوران وحشت آغاز شد. صدها بانک و موسسه ورشکست شدند، هزاران نفر زمین هایشان را از دست دادند وبرای مدت پنج سال ایالات متحده با بدترین رکود اقتصادی مواجه شد که تا آن زمان در تاریخ آمریکا سابقه نداشت. تدابیری که ون بورن در پیش گرفت، یعنی ادامه سیاستهای ضد تورمی جکسون، تنها باعث شد تا رکود اقتصادی عمیقتر و طولانی تر شود. چندین دهه طول کشید، تا با برنامه های اقتصادی و تدابیر سنجیده و مناسب اثرات این بحران اقتصادی کاهش یافته و از بین برود. در شرایطی که مستعد مخالفت با گسترش برده داری بود، ون بورن مانع ضمیمه کردن تگزاس ( به خاک آمریکا) شد. زیرا چنین اقدامی باعث می شد به سرزمین های برده دار افزوده شود که پیامد احتمالی آن جنگ با مکزیک بود.
اوکی
در سایت اینترنتی کاخ سفید در مورد این رییس جمهور آمریکا آمده است: «از ون بورن برای آمریکایی ها و جهان کلمه اوکی به یادگار مانده است. گفته می شود اوکی حروف اول old kinderhook ، زادگاه ون بورن است. در زمان ون بورن باشگاهی به نام اوکی کلاب تشکیل شد و از آن زمان کلمه اوکی به معنای « کاملاً صحیح » و درست به کار می رود». مارتین ون بورن اولین رییس جمهوری آمریکا بود که در ایالات متحده بدنیا آمد. تمامی روسای جمهوری قبلی زمانی در این سرزمین متولد شده بودند که هنوز آمریکا مستعمره بریتانیای کبیر بود. سال ۱۸۴۰ ون بورن در انتخابات از حزب ویگ شکست خورد و نتوانست برای بار دوم بعنوان ریاست جمهوری آمریکا انتخاب شود. ون بورن در سال ۱۸۶۲ در نیویورک درگذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#116
Posted: 30 Aug 2013 20:13
ویلیام هنری هریسون(نهمین رئیس جمهور)
ویلیام هنری هریسون (۹ فوریه ۱۷۷۳ - ۴ آوریل ۱۸۴۱) متولد ایالت ویرجینیا. وی رهبر ارتش آمریکا، سیاستمدار و نهمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا در سال ۱۸۴۱ بود . این تاریخ همزمان است با نوروزسال ۱۲۲۰ خورشیدی. در این زمان محمد شاه قاجار بر ایران سلطنت می کرد.
ویلیام هنری هریسون، نهمین رییس جمهوری ایالات متحده آمریکا
حزب ویگ، سال ۱۸۴۰ ویلیام هریسون را به عنوان نامزد حزب برای انتخابات ریاست جمهوری معرفی کرد. ویلیام هریسون افسر ارتش آمریکا در جنگ با سرخپوستها بود که در کلبه ای ساده زندگی می کرد و آب سیب می نوشید. شیوه زندگی ساده هریسون با زندگی اشرافی ون بورن که شامپاین می نوشید، در تضاد کامل بود.هریسون در واقع فرزند خانواده ای اشرافی در ویرجینیا بود و سال ۱۷۷۳ در برکلی ویرجینیا بدنیا آمد. در کالج، تاریخ و هنر و ادبیات کلاسیک خواند. سپس به دانشکده پزشکی ریچموند رفت و در آنجا شروع به تحصیل در رشته پزشکی کرد.اما همان سال ناگهان تغییر عقیده داد، وارد ارتش شد و به سوی شمال غربی آمریکا رفت.
هریسون در ارتش
]ویلیام هریسون در مبارزه با سرخپوست ها، دستیار ژنرال وین بود. سال۱۷۹۸ از ارتش استعفا داد ومسوول سرزمینهای شمال غربی شد و توانست اراضی آن منطقه را به دو بخش شمال غربی و ایندیانا تقسیم کند. سال ۱۸۰۱ فرماندار منطقه ایندیانا شد و بمدت ۱۲ سال در همین پست ماند. مهمترین کاری که هریسون در مقام فرماندار انجام داد تصرف سرزمین های سرخپوستان بود. سرخپوستها نیز به عنوان تلافی به شهرکها حمله کردند و هریسون مامور دفاع از شهرک ها شد. سال ۱۸۰۹ تهدید علیه شهرک نشینان جدی شد، با ورود تکومسه به کنفدراسیون سرخپوستها، ائتلاف آنها قویتر شد ه بود. سال ۱۸۱۱ هریسون اجازه حمله به کنفدراسیون سرخپوستها را دریافت کرد و طی چندین نبرد نیروهای سرخپوستها را که با بریتانیایی ها متحد شده بودند، شکست داد.از پنجم اکتبر ۱۸۱۳ به بعد هیچگاه مقاومت جدی ای از سوی سرخپوستها در منطقه شمال غربی آمریکا مشاهده نشد.
b][/font]
قهرمان ملی،نامزد حزب ویگ
هریسون پس از پیروزی در این نبردها به زندگی غیر نظامی بازگشت. حزب ویگ که در جستجوی نامزدی برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۸۴۰ بود، هریسون را که قهرمانی ملی بود برگزید. هریسون هرچند که در انتخابات عمومی رای کمتری نسبت به رقیبش آورده بود اما توانست با برتری قابل توجه در آرای الکتورال مارتین ون بورن را شکست دهد. در آن زمان جمعیت ایالات متحده ۱۷ میلیون و ۶۹ هزار و ۴۵۳ نفر بود.
ویلیام هریسون فوریه سال۱۸۴۱ وارد واشنگتن شد، او از دنیل وبستر خواست تا سخنرانی مراسم ادای سوگندش را ویرایش کند، از نظر ادبی متنی زیبا فراهم آورد و آن را با امثال و کنایه های قدیمی بیارآید.در حالیکه هریسون چهره ای ملی گرا داشت در متن سخنرانی آمده بود هریسون مطیع خواست مردم است که از طریق کنگره بیان می شود. دنیل وبستر از متن سخنرانی راضی بود. مراسم سخنرانی هریسون ۱۰۵ دقیقه طول کشید. این طولانی ترین نطق ادای سوگند یک رییس جمهوری آمریکا بوده است.
ویلیام هریسون کمتر از یک ماه در مقام ریاست جمهوری آمریکا باقی‌ماند. روز چهارم آوریل سال ۱۸۴۱ در اثر ابتلا به بیماری سینه پهلودرگذشت. ویلیام هریسون نخستین رییس جمهوری آمریکا بود که در دوره ریاست جمهوری اش درگذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#117
Posted: 30 Aug 2013 20:26
جان تایلر(دهمین رئیس جمهور)
جان تایلر (۲۹ مارس ۱۷۹۰-۲۸ ژانویه ۱۸۶۲)، دهمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا است.این دوران همزمان با ۱۲۲۰ تا ۱۲۲۳خورشیدی و سلطنت محمد شاه قاجار بر ایران است.
جان تایلر نخستین معاون رییس جمهوری بود که در پی مرگ رییس جمهور به ریاست جمهوری رسید. جان تایلر سال ۱۷۹۰ در ویرجینیا بدنیا آمد. در کالج ویلیام و مری حقوق خواند وپس از آن به کار وکالت مشغول شد.
عالیجناب تصادفی
جان تایلر عضو حزب دموکرات-جمهوری خواه در کنگره آمریکا به عنوان نماینده و سپس به عنوان سناتور حضور داشت، اومدتی نیز فرماندار ویرجینیا بود. زمانیکه ویلیام هنری هریسون از سوی حزب نوبنیاد ویگ برای احراز مقام ریاست جمهوری نامزد شد، جان تایلر را برای معاونت او در نظر گرفتند. هریسون در انتخابات پیروز شد اما دوره ریاست جمهوری او یک ماه بیشتر دوام نداشت زیرا بر اثر ابتلا به بیماری سینه پهلو درگذشت.
در قانون اساسی آمریکا پیش بینی شده که در صورت برکناری، مرگ، کناره گیری، یا شرایطی که رییس جمهوری دیگر نتواند وظایف خود را انجام دهد، معاون او جایش را می گیرد. این مکانیسم در ماده ۲ قانون اساسی و مواد ۱۲ ،۲۰ و ۲۵ متمم قانون اساسی آمریکا منعکس شده است. ریاست جمهوری جان تایلر مورد تایید سنا قرار گرفت، با وجود این مخالفانش هرگز او را کاملا به عنوان رییس جمهوری نپذیرفتند و جان تایلر را «عالیجناب تصادفی» نامیدند. لقب «عالیجناب تصادفی» درحقیقت به وقایعی که منجر به نامزدی تایلر به عنوان معاون رییس جمهوری، مرگ هریسون و درپی آن رسیدن او به مقام ریاست جمهوری شد، اشاره داشت. زمانیکه جان تایلر رییس جمهوری آمریکا شد جمعیت ایالات متحده ۱۷ میلیون و ۶۹ هزار و ۴۵۳ نفر بود.
دوران ریاست جمهوری
جان تایلر در آغاز دوره رییس جمهوری اش لایحه ای مربوط به بانکداری ملی را که حزب ویگ پشتیبان آن بود وتو کرد. حزب ویگ نیز در واکنش او را رسما از حزب اخراج کرد و تمامی اعضای کابینه تایلر به جز دانیل وبستر(وزیر امور خارجه) استعفا دادند. جان تایلرسپس تمامی اعضای کابینه اش را از محافظه کاران جنوبی انتخاب کرد. محافظه کاران جنوب کسانی بودند که بعدها به حزب دموکرات پیوستند. اهداف این گروه حفظ حقوق ایالتی، محافظت از منافع صاحبان مزارع بزرگ ونهادینه کردن برده داری بود. حزب ویگ نیز نماینده شمالیها وحافظ منافع کشاورزان شمال شد. از دیگر وقایع قابل توجه دوران تایلر امضای معاهده ای میان چین و ایالات متحده آمریکا بود که راهگشای آمریکا به سوی خاور دور شد.
روزهای پس از ریاست جمهوری
جان تایلر به ویرجینیا بازگشت تا دوران بازنشستگی اش را با مزرعه داری سپری کند. درآستانه جنگ داخلی آمریکا وزمانیکه اولین ایالت جنوبی اعلام جدایی کرد تایلر ریاست کنفرانس صلح ویرجینیا را که در فوریه سال ۱۸۶۱ در واشنگتن دی سی برگزارشد بر عهده گرفت. جان تایلر سال ۱۸۶۲ درگذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#118
Posted: 30 Aug 2013 22:10
جیمز ناکس پولک(یازدهمین رئیس جمهور)
جیمز ناکس پولک (۱۷۹۵-۱۸۴۹م) یازدهمین رئیس جمهور آمریکا بود. بین سالهای ۱۸۴۵ تا ۱۸۴۹ میلادی ریاست جمهوری آمریکا را بر عهده داشت. این دوران همزمان با ۱۲۲۰ تا ۱۲۲۷خورشیدی و مرگ محمد شاه قاجار و آغاز دوره سلطنت پنجاه ساله ناصر الدین شاه قاجار در ایران است.
جیمز پالک، یازدهمین رییس جمهوری آمریکا
جیمز ناکس پالک آخرین نفر از طرفداران جکسون بود که به کاخ سفید راه یافت. جیمز پالک نوامبر سال ۱۷۹۵ در کارولینای شمالی بدنیا آمد. پالک در تحصیلات کوشا وجدی بود و سال ۱۸۱۸با درجه ممتاز از دانشگاه کارولینای شمالی فارغ التحصیل شد. به عنوان وکیلی جوان، پس از ورود به دنیای سیاست، از دوستان اندرو جکسون شد. در مجلس نمایندگان بین سالهای ۱۸۳۵ تا ۱۸۳۹ رییس بود و پس از آن فرماندار تنسی شد. در انتخابات سال ۱۸۴۴دموکراتها، پالک را برای نامزدی مقام معاونت ریاست جمهوری و مارتین ون بورن را به عنوان نامزد احراز مقام ریاست جمهوری در نظر داشتند. هنری کلی نیز نامزد حزب ویگ بود. ون بورن و کلی هر دو ترجیح می دادند در تبلیغات انتخاباتی درباره توسعه طلبی سکوت کنند.در نتیجه اعلام کردند که مخالف الحاق تگزاس به خاک آمریکا هستند. در این میان پالک صریحاً و به طور علنی گفت که تگزاس باید دوباره به خاک آمریکا ضمیمه شود و اورگان نیز مجدداً تصرف شود. جکسون سالخورده بدرستی دریافت که مردم موافق توسعه خاک آمریکا هستند و از حزب خواست گزینش نامزدی را که به سرنوشت آشکار ملت متعهد باشد، در نظر گیرند. در کنوانسیون حزب دموکرات این دیدگاه غالب شد و به همین دلیل جیمز پالک را به عنوان نامزد دموکراتها معرفی کردند. ویگها با تمسخر می پرسیدند که جیمز پالک کیست ؟ و دموکراتها پاسخ می دادند او نامزدی است که موافق توسعه خاک آمریکا است. جیمز پالک، هنری کلی نامزد ویگها را شکست داد و یازدهمین رییس جمهوری آمریکا شد، در آن زمان جمعیت آمریکا ۲۳ میلیون و ۱۹۱ هزار و ۸۷۶ نفر بود. مساله تگزاس مورد توجه جنوبی ها بود و مردم شمال به سرنوشت اورگان علاقه‌مند بودند اما جیمز پالک کالیفرنیا را نیز می خواست. پیش از آنکه جیمز پالک کار خود را به عنوان رییس جمهوری آغاز کند، کنگره مصوبه ای پیشنهاد الحاق تگزاس را تصویب کرد و در حقیقت جیمز پالک وارث احتمال جنگ با مکزیک شد.
اورگان
موضع جیمز پالک در قبال قضیه اورگان این طور نشان می داد که پالک خطر جنگ احتمالی با بریتانیا را نیز پذیرفته است. دموکراتها مدعی تمامی منطقه اورگان بودند، که از شمال کالیفرنیا تا عرض جغرافیایی ۵۴- ۴۰ درجه، یعنی مرز جنوبی آلاسکا که در آن زمان متعلق به روسیه بود را در بر می گرفت.افراط گرایان شعار می دادند که «یا ۴۰-۵۴ درجه یا جنگ»، اما پالک از واقعیتهای دیپلماتیک آگاهی داشت و می دانست با هیچ جنگ کوتاه مدتی نمی توان تمامی اورگان را بدست آورد. خوشبختانه پالک و بریتانیایی ها هیچکدام طالب جنگ نبودند. او برای معامله با بریتانیایی ها پیشنهاد داد تا مرزهای کانادا در امتداد مدار جغرافیایی ۴۹ درجه از کوههای راکی تا اقیانوس آرام، گسترش یابد. بریتانیایی ها ابتدا این پیشنهاد را رد کردند و پالک تهدید کرد در این صورت آمریکا مدعی تمام منطقه می شود. در نهایت بریتانیایی ها مدار جغرافیایی ۴۹ درجه را پذیرفتند اما قرار شد دماغه جنوبی جزیره ونکوور را نیز شامل شود. این پیمان سال ۱۸۴۶ امضا شد.
کالیفرنیا
الحاق کالیفرنیا به خاک آمریکا اندکی دشوار تر بود. پالک هیاتی را به مکزیک فرستاد، تا به مکزیک پیشنهاد کنند در ازای دریافت ۲۰ میلیون دلار و بخشیدن بدهی ها و خسارتهایی که آمریکا مدعی آن بود، کالیفرنیا و نیومکزیکو به آمریکا داده شود. هیچ رهبرمکزیکی نمی توانست از نصف کشورش صرفنظر کند و همچنان بر سر قدرت بماند از همین رو هیات اعزامی پالک در مکزیک پذیرفته نشدندو پالک ژنرال زاخاری تیلور را به منطقه مورد اختلاف فرستاد. نیروهای مکزیکی این اقدام را تجاوز تلقی کرده و به نیروهای ژنرال تیلور حمله کردند.کنگره اعلام جنگ کرد و با وجود مخالفت اغلب شمالی ها، کنگره از اقدام نظامی پشتیبانی کرد. نیروهای آمریکایی پس از پیروزی های مکرر، مکزیکو سیتی را اشغال کردند. در نهایت سال ۱۸۴۸، مکزیک از نیومکزیکو و کالیفرنیا صرفنظر و درعوض ۱۵ میلیون دلار دریافت کرد.
به سوی جنگ داخلی
پرزیدنت پالک مناطق وسیعی را به خاک آمریکا افزود که بهای آن تسریع، جنگ شمال و جنوب بر سر مساله توسعه برده داری بود. پالک در حالی دفترش را ترک کرد که از کار سخت و زیاد بشدت فرسوده و بیمار شده بود، جیمز پالک نزدیک به ۳ ماه بعد از اتمام دوره ریاست جمهوری اش در نشویل تنسی در گذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#119
Posted: 30 Aug 2013 22:17
زکریا تیلور(دوازدهمین رئیس جمهور)
زکریا تیلور (۲۴ نوامبر ۱۷۸۴ - ۹ ژوئیه ۱۸۵۰) دوازدهمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا.زاکاری تایلور بین سالهای ۱۸۴۹ تا ۱۸۵۰ میلادی ریاست جمهوری آمریکا را بر عهده داشت. این دوران همزمان است با ۱۲۲۷ تا ۱۲۲۹خورشیدی و نخستین سالهای سلطنت ناصر الدین شاه قاجار در ایران.
زاکاری تایلور، دوازدهمین رییس جمهوری آمریکا
شمالی ها و جنوبی ها بر سرآزاد بودن برده داری در سرزمین هایی که از مکزیک گرفته شده بود اختلاف نظر شدیدی داشتند، به طوری که حتی برخی از جنوبی ها، تهدید کردند که از ایالات متحده جدا می شوند. موضع زاکاری تایلور در این زمینه مشخص و محکم بود، تایلورمصمم بود تا اتحاد بین ایالات را حفظ کند و در راه نیل به چنین هدفی توسل به نیروی نظامی را به مصالحه ترجیح می داد.
پیش ازریاست جمهوری
زاکاری تایلور سال ۱۷۸۴ در ویرجینیا متولد شد خانواده اش زمانیکه زاکاری نوزاد بود به کنتاکی رفتند و او در یک مزرعه بزرگ شد. زاکاری تحصیلات دانشگاهی نداشت و به عنوان افسر در ارتش خدمت می کرد. تایلور مدافع برده داری و یا تجزیه طلبی جنوبی ها نبود، چهل سال کار در ارتش از او ملی گرایی قدرتمندو مصمم ساخته بود. او بیش از ربع قرن در جبهه نبرد با سرخپوستها خدمت کرد و در جنگ با مکزیک توانست در جبهه های منتری و بوئنا ویستا به پیروزی های قابل توجهی دست یابد. تایلور خصوصیاتی داشت که در آن زمان سرمایه ای سیاسی به حساب می آمدند، سابقه خدمت طولانی در ارتش او را محبوب شمالی ها کرده بود ، همچنین تایلور برده داری بود که ۱۰۰ برده در تملک داشت و این مساله رای جنوبی ها را جذب می کرد. ویگ ها، تایلور را به عنوان نامزد حزب برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۸۴۸ معرفی کردند. لوییس کاس نامزد دموکراتها بود و بر این موضع بود که باید به ساکنان هر منطقه ای اجازه می داد که خود در مورد برده داری تصمیم بگیرند .تایلور در انتخابات، لوییس کاس را شکست داد و به عنوان دوازدهمین رییس جمهوری آمریکا انتخاب شد. در آن زمان ایالات متحده ۲۳ میلیون و ۱۹۱ هزار و ۸۷۶ نفر جمعیت داشت.
مناقشات بر سر برده داری
زاکاری تایلور نامزد حزب ویگ بود اما تمایلی نداشت که آلت دست رهبران ویگ در کنگره قرار گیرد. او در موارد بسیاری فراحزبی تصمیم می گرفت.در آن زمان رسم بود وقتی قانون اساسی ایالتی و یا قوانین ایالتی نوشته می شد ،مردم می توانستند در مورد مساله برده داری نیز تصمیم بگیرند. زاکاری تایلور برای آنکه به مناقشات بر سر برده داری در مناطق جدید پایان دهد ، از ساکنان نیومکزیکو و کالیفرنیا خواست تا قانون ایالتی خود را تدوین کرده ورسما برای تشکیل ایالت در این دو منطقه درخواست کنند. جنوبی ها از این مساله خشمگین شدند زیرا احتمال آنکه این دو ایالت در قوانین خود اجازه برده داری را بدهند بسیار کم بود. از سوی دیگر اعضای کنگره نگران بودند، زیرا احساس می کردند رییس جمهوری امتیازسیاستگذاری آنها را غصب کرده است. همچنین در راه حل پرزیدنت تایلور چند مساله جانبی مهم در نظر گرفته نشده بود: نارضایتی شمالی ها از فعالیت بازار برده داران در پایتخت و دیگر تقاضای جنوبی ها برای در نظر گرفتن قوانین سختگیرانه تری در مورد برده های فراری. ماه فوریه سال ۱۸۵۰، زاکاری تایلور گردهمایی را با حضور رهبران جنوبی ها که تهدید به جدا شدن گرفته بودند برگزار کرد. در این گردهمایی تایلور گفت برای اعمال قانون اگر لازم باشد رهبری ارتش را برعهده خواهد گرفت. او گفت بدون کمترین اکراهی - همانطور که جاسوس ها و فراری های جنگ مکزیک را اعدام کرد- افرادی را که در شورش علیه تمامیت ایالات متحده شرکت کنند ، به دار می آویزد. پس از این بود که سیر وقایع به صورت غیر منتظره ای تغییر کرد.پرزیدنت تایلور پس از شرکت در مراسم روز چهارم ژوییه،جشن استقلال آمریکا، بیمار شد و پنج روز بعد در واشنگتن دی سی درگذشت. پس از مرگ زاکاری تایلور، طرفداران مصالحه پیروز شدند و جنگی که تایلور آمادگی مواجهه با آن را داشت ۱۱ سال بعد از مرگ تایلور آغاز شد. در این جنگ ریچارد، تنها پسر تایلوربه عنوان ژنرال ارتش کنفدراسیون حضور داشت
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#120
Posted: 30 Aug 2013 22:23
میلارد فیلمور(سیزدهمین رییس جمهو)
میلارد فیلمور (زاده ۷ ژانویه ۱۸۰۰ - درگذشته ۸ مارس ۱۸۷۴) سیزدهمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا و آخرین شخص از حزب ویگ بود که توانست به ریاست جمهوری آمریکا برسد. این دوران همزمان است با ۱۲۲۹ تا ۱۲۳۱خورشیدی و دوران سلطنت ناصر الدین شاه قاجار. گشایش دارالفنون و قتل امیرکبیر از جمله وقایع مهمی بود که طی این سالها در ایران اتفاق افتاد.
میلارد فیلمور، سیزدهمین رییس جمهوری آمریکا
میلارد فیلمورفردی بود که نشان داد چگونه در آمریکا از زندگی در کلبه ای ساده می توان به ثروت و مقام در کاخ سفید رسید.
میلارد فیلمور در دوران جوانی
میلارد فیلمور سال ۱۸۰۰ در فینگر لیک نیویورک متولد شد. در جوانی محدودیت های زندگی در سرحدات را تجربه کرد.او در نوجوانی در مزرعه پدرش کار می کرد و در سن ۱۵ سالگی شاگرد خیاط شد. میلارد در مدرسه ای درس خواند که یک کلاس درس بیشتر نداشت و همانجا به معلم سرخ مویش، ابیگل پاورز، دل بست، آن دو بعدها با هم ازدواج کردند.
ورود به دنیای سیاست
سال ۱۸۲۳ میلارد امتحان کسب پروانه وکالت را با موفقیت گذراند، هفت سال بعد دفتر وکالتش را به شهر بوفالو منتقل کرد.ابتدا دستیار ترلو وید، یکی از سیاستمداران عضو حزب ویگ بود، پس از آن هشت سال عضو مجلس نمایندگان بود. فیلمور ریاست جلسات سنا را زمانی عهده دار شد که مذاکرات فرسایشی مربوط به مصالحه سال ۱۸۵۰ در جریان بود. سال ۱۸۴۸ در حالیکه سمت حسابرس کل نیویورک را بر عهده داشت به عنوان معاون ریاست جمهوری انتخاب شد. در این زمان جمعیت ایالات متحده ۲۳ میلیون و ۱۹۱ هزار و ۸۷۶ نفر بود. ژوییه سال ۱۸۵۰ زاکاری تایلور درگذشت و فیلمور جانشین او شد، این وقایع در آرایش قدرت سیاسی تغییر ایجاد کرد، اعضای کابینه تایلور استعفا دادند و پرزیدنت فیلمور بلافاصله دنیل وبستر را به سمت وزیر امور خارجه منصوب کرد و به این صورت تمایل خود را برای ائتلاف با اعضای میانه روی حزب ویگ که موافق مصالحه بودند نشان داد.
در زمان بررسی لایحه پذیرش کالیفرنیا به عنوان ایالت، مذاکرات خشنی میان موافقان و مخالفان توسعه مناطق برده دار در جریان بود و در زمینه حل و فصل مسایل اصلی پیشرفتی حاصل نشده بود. در چنین مقطع زمانی حساسی بود که فیلمور اعلام کرد آماده سازش است. روز ششم اوت سال ۱۸۵۰ فیلمور در پیامی به کنگره پیشنهاد کرد در ازای پرداخت مبلغی به تگزاس، این منطقه را از ادعا در مورد بخش هایی از نیومکزیکو منصرف کند. تعدادی از اعضای شمالی کنگره که می خواستند برده داری در تمامی اراضی که درپی جنگ مکزیک بدست آمده بود ممنوع شود، در نتیجه پیشنهاد فیلمور، موضع خود را نسبت به ممنوعیت برده داری تغییر دادند. در نتیجه استراتژی سناتور استفن داگلاس و تدابیر رییس جمهور، در نهایت مذاکرات به تصویب چند لایحه منجر شد. کالیفرنیا ایالت آزاد اعلام شد ، مرزهای تگزاس را مشخص کردند و غرامت لازم پرداخت شد. افسران فدرال مِؤظف شدند به برده دارانی که در تعقیب برده های فراری بودند، کمک کنند و تجارت برده در پایتخت ممنوع شود.تمامی این لوایح با اکثریت آرا تصویب شدند و روز ۲۰ سپتامبر به امضای ریاست جمهوری رسید. دنیل وبستر در یادداشتی دراین رابطه نوشت :« حالا شبها می توانم راحت بخوابم.» برخی از ویگ های نظامی شمالی، که حاضر به مصالحه نبودند و آشتی ناپذیر به نظر می رسیدند، فیلمور را به خاطر امضای لایحه تعقیب برده های فراری نبخشیدند و مانع از نامزدی فیلمور در دور بعدی انتخابات ریاست جمهوری شدند. ظرف مدت چند سال مشخص شد این مصالحه هر چند به منظور حل مساله بحث برانگیز برده داری صورت گرفته اما در عمل آتش بستی موقت و متزلزل بوده است.
پس از ریاست جمهوری
در سالهای دهه ۱۸۵۰ و در حالیکه حزب ویگ در حال فروپاشی بود، فیلمور حاضر نشد به حزب جمهوری خواه بپیوندد، اما در عوض سال ۱۸۵۶ نامزدی ریاست یکی از احزاب مطرح آن زمان را پذیرفت. میلارد فیلموردر جریان جنگهای داخلی مخالف پرزیدنت لینکلن بود و در دوره بازسازی پس از جنگهای داخلی از پرزیدنت جانسون حمایت می کرد. اولین کتابخانه و وان حمام در زمان ریاست جمهوری فیلمور در کاخ سفید درست شد. میلارد فیلمور همچنین حاضر به پذیرش مدرک افتخاری از دانشگاه آکسفورد نشد و گفت سواد و فضایل علمی لازم برای دریافت این مدرک را در خود نمی بیند. میلارد فیلمور سال ۱۸۷۴ درگذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
صفحه 12 از 15