ارسالها: 10767
#11
Posted: 16 Apr 2014 22:35
screen shot on windows
نخستین کتاب اسلامی به زبان سرخ پوستان آمریکای لاتین منتشر شد
خبرگزاری رسا ـ نخستین کتاب اسلامی با عنوان "اسلام چیست" به زبان ایمره از سوی مرکز اسلامی بولیوی منتشر شد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، جونی ماکاریو چامبی از شیعیان کشور بولیوی پس از هشت ماه فعالیت نخستین اثر اسلامی را با هدف معرفی اسلام به زبان ایمره زبان سرخ پوستان امریکای لاتین به رشته تحریر در آورد.
این شیعه کشور بولیوی که فارغ التحصیل رشته حقوق است و از سال 1998 مسلمان شده است طی فعالیتی شبانه روزی توانسته است، در شصت و چهار صفحه نخستین اثر اسلامی را به این زبان از خود به یادگار بگذارد.
در این اثر وی تلاش کرده است با در نظر گرفتن زبان و فرهنگ سرخ پوستان امریکای لاتین که حدود نه میلیون نفر از آنها به زبان ایمره صحبت می کنند به معرفی اسلام، قرآن و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم بپردازد.
جونی ماکاریو چامبی از جوانان شیعیه کشور بولیوی در ابتکاری برای نخستین بار دو سوره از قرآن کریم را نیز به زبان ایمره ترجمه کرده است و این برای اولین بار است که ندای قرآن به گوش شمار زیادی از سرخ پوستان امریکای لاتین می رسد.
این اثر روز گذشته با حضور شماری از شخصیت های فرهنگی و سیاسی کشور بولیوی و بومیان این منطقه در مرکز اسلامی بولیوی رونمایی شد.
در این مراسم گرگوریو چاوز تیکونا رییس بخش زبان ایمره دانشگاه بولیوی در سخنانی ابراز داشت که تا کنون بومیان امریکای لاتین با دین اسلام آشنایی نداشته اند و این کتاب اولین و تنها کتابی است که به زبان ایمره نوشته شده است و از این پس ایمره زبانان امریکای لاتین با اسلام قرآن و پیامبر اسلام آشنا خواهند شد.
در این مراسم که به دو زبان اسپانیایی و ایمره برگزار شد، نویسنده این اثر نیز در سخنانی مراحل نگارش و انتشار و اهداف خود را تشریح کرد.
گفتنی است بومیان ایمره زبان در کشورهای پرو بولیوی آر‍‍‍زانتین و شیلی زندگی می کنند و زبان و رسم الخط خاص خود را دارند.
این اثر در تیرا‍ز سه هزار نسخه منتشر شده است و از سوی مرکز اسلامی بولیوی در دسترس علاقه مندان قرار گرفته است.
مدتی قبل نیز یکی از روزنامه های پرتیرا‍ز بولیوی با انتشار خبری از انتشار این کتاب و ابعاد آن خبر داده بود.
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ویرایش شده توسط: rajkapoor
ارسالها: 10767
#12
Posted: 16 Apr 2014 22:42
upload jpg
دکتر فلش اولین زن سرخپوستی بود که در آمریکا به درجه پزشکی رسید.
پراکندگی جغرافیایی و زبان‌ها سرخ پوستان
بومیان آمریکا بجز انگلیسی که زبان عمومی کشور محسوب می‌گردد به زبان‌های مختلفی از گروه زبان‌های بومی آمریکا تکلم می‌کنند.زبان آزتکی در یوتا بیشترین متکلم را دارد.پس از آن زبان ناهواتل با نزدیک به دویست هزار گویشور و زبان ناواهو با یکصدپنجاه هزار تن در رده‌های بعدی هستند.سرخپوستان آمریکا اگرچه در تمام سرزمین پراکنده‌اند اما بیشتر آنان در نواحی غربی و جنوب غربی بسر می‌برند.گروه مهم چروکی در میامی و سواحل میسیسیپی ساکن می‌باشند و گروه‌هایی نیز در مناطق شمالی مانند میشیگان و مونتانا زندگی می‌کنند که در این مناطق جمعیت و حضور بومیان کاملا قابل توجه می‌باشد.همچنین در آلاسکا شمار زیادی از بومیان ساکن بوده و بیشتر نواحی روستایی این ایالت کم جمعیت سرخپوست می‌باشند.
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ارسالها: 10767
#13
Posted: 16 Apr 2014 22:51
free upload pictures
قبیله‌های مشهور سرخ پوستان :
۱_ پوئبلو
۲_ آپاچی
۳_ ناواهو
۴_ سو
۵_ اوسیج
۶_ چروکی
۷_ شوشونی
۸_ کدو
۹_ شاین
۱۰_ لاکوتا
۱۱_ سیناگوا
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ویرایش شده توسط: rajkapoor
ارسالها: 10767
#14
Posted: 16 Apr 2014 23:04
image hosting no register
پوئِبلو گونه‌ای دهکده سرخ پوستی با خانه‌های خشتی و کاهگلی است
قبیله اول قبیله پوئبلو
مردمان باستانی پوئبلو مردمان سرخپوستان آمریکایی بودند که از قدیم در خانه‌های خشتی به نام پوئبلو در قاره آمریکای شمالی ساکن بودند.
پیشینه
سرخپوستان «آناسازی» در نواحی مرتفع و بی آب و علف جنوب غربی قاره آمریکای شمالی، زندگی می‌کردند. بین سالهای ۱۰۵۰ و ۱۳۰۰ میلادی، آنها روستاهایی با خانه‌های چند طبقه به نام پوئبلو ساختند. بعضی از پوئبلوها دارای ۲۰۰ اتاق بودند. مردان آناسازی در اتاقهای زیرزمینی به نام کیوا مراسم مذهبی خود را برگزار می‌کردند. آناسازیها مردمی کشاورز بودند و هنرهای دستی تخصص داشتند. سرخپوستان پوئبلوی ساکن ایالتهای آریزونا و نیومکزیکو، از اعقاب آنان هستند.
گاهشمار مردم پوئبلو
کنیون د شلی، در آریزونا.
گاهشمار تاریخ زندیگ مردم پوئبلونشین:
در حدود ۱۰۰ تا ۵۰۰ میلادی
مردمی به نام سبدبافان، اجداد «آناسازیها»، در روستاها سکنی می‌گزینند. آنان به استفاده از ملاط گل رس و تنه درختان خانه‌هایی می‌سازند که نیمی از آن پایین تر از سطح زمین قرار داشت.
پیرامون ۵۰۰ تا ۷۰۰ میلادی
در این دوره، سبدبافان خانه‌هاشان را روی زمین احداث می‌کردند. خانه‌های زیر زمینی قدیمی بتدریج بصورت کیوا (اتاق زیرزمینی مخصوص نیایش و گرد همایی) مورد استفاده قرار گرفتند.
پیرامون ۱۰۵۰ تا ۱۳۰۰ میلادی
پوئبلوهای (روستاهایی با خانه‌های چند طبقه) بسیار بزرگ که ساخت آن مستلزم تلاش و زحمت فراوان بود، به دست سرخپوستان آناسازی بنا گردید. دیوارهای بلند، برجهای دیده بانی، و مواضع دفاعی که روی صخره‌ها تعبیه شده بود، نشان می‌دهد که این روستاها به طور متناوب مورد هجوم قرار می‌گرفتند. احتمالاً مهاجمان نیاکان سرخپوستان آپاچی و ناواهوا بودند.
۹۹ ـ ۱۲۷۶
خشکسالی شدید باعث از بین رفتن غلات و کمیاب شدن گیاهان و حیوانات گردید. ساکنان پوئبلوها دچار خشکسالی و کمیابی شدند.
۱۳۰۰
پوئبلوهای بزرگ سرخپوستان آناسازی در شمال نیومکزیکو، متروک شدند. کسانی که از قحطی ناشی از خشکسالی و تهاجم قبایل رقیب جان سالم بدر برده بودند، به نواحی مرکزی آریزونا مهاجرت کردند.
۱۵۳۹
خرابه‌های پبلو در پارک ملی تاریخی فرهنگ چاکو
نخستین کاشفان اسپانیایی وارد سرزمین پوئبلو شدند. سفرهای اکتشافی آنها شیوهٔ زندگی تیره پوئبلو را تحت تأثیر قرار نداد.
۱۵۹۸
اسپانیاییها مستعمره نیومکزیکو را بنیاد گذاشتند و «سانتافه» را به عنوان پایتخت آن قرار دادند. مبلغان مسیحی سعی کردند تا اعتقادات قوم پوئبلو را تغییر دهند. اسپانیاییها همراه خود، خوردنیهای جدیدی، مانند گندم و هلو، و نیز حرفه‌های جدیدی، مثل پشم ریسی و بافندگی، به ارمغان آوردند.
۱۶۸۰
قوم پوئبلو علیه حاکمان اسپانیایی خود خیزش کردند. در جریان این خیزش آنها به اسب دست پیدا کردند.
۱۶۹۲
اسپانیاییها از نو بر قوم پوئبلو مسلط شدند. ولیکن، قوم صلح طلب پوئبلو از طریق مقاومت منفی، شیوه زندگی خود را ادامه دادند. (فرهنگ پوئبلو در جوامع جدیدی که سرخپوستان آمریکایی در آریزونا بوجود آوردند، شکوفا شد.)
واژه اسپانیایی پوئبلو به معنی «روستا» می‌باشد. این واژه برای توصیف شیوه زندگی قبایل سرخپوست آمریکای شمالی به کار می‌رود. مردم آناسازی بزرگترین پوئبلوها را بنا کردند. آنها در ناحیه‌ای که امروزه به نام چهارکُنج («فورکورنرز») شناخته می‌شود و محل تلاقی مرزهای چهار ایالت یوتا، کلرادو، آریزونا و نیومکزیکو می‌باشد، زندگی می‌کردند. آناسازیها نوادگان کشاورزان اولیه‌ای به نام سبدبافان بودند.
سبدبافان
سرخپوستان سبدساز در خانه‌هایی که نیمی از آن پایین تر از سطح زمین قرار داشت و با بهره گیری از تنه درختان و ملاط گل ساخته می‌شد، زندگی می‌کردند. کیواهای مقدس قوم آناسازی احتمالاً از روی شکل و طرح آنها ساخته شده‌اند. سبدبافان مردمی کشاورز بودند اما به گردآوری گیاهان و شکر گوزن و خرگوش نیز می‌پرداختند. آنها به استفاده از الیاف بدست آمده از ساقه‌های نی و جگن و درختان یوکا و عود آمریکایی انواع مختلف ظروف بسته بندی را از قبیل سبدهای حصیری و زنبیلهای انعطاف پذیر، و حتی پارچه کفن و انواع صندل (دمپایی) را می‌بافتند. سبدبافها به یک میزان از ذرت، لوبیا و انواع کدو تغذیه می‌کردند. آنها بوقلمون را برای استفاده از گوشت و پر آن که در درست کردن لباسهای پر به کار می‌رفت، پرورش می‌دادند. سبدبافان را همچنین به کشت پنبه و تنباکو و سفالگری می‌پرداختند. آناسازیها با تکامل بخشیدن به این موارد، فرهنگی غنی بوجود آوردند.
کشاورزی
هر دو گروه مردان و زنان آناسازی در کشتزارهای خود که به اندازه یک باغ بود، کار می‌کردند. آنها نیز مانند سبدبافان به کشت ذرت، لوبیا و کدو می‌پرداختند. آنها با استفاده از یک شبکه آبرسانی پیچیده، متشکل از حوضچه‌های مخروطی شکل مخصوص جمع آوری آب باران، کانالها و سدها، مزارع ذرت خود را آبیاری می‌کردند.
سفالگری
آناسازیها ظروف سفالی بسیار متنوعی می‌ساختند. آنها ظرفهایی به شکل اردک یا پرنده، بطریهایی با سر خمیده و نازک یا دارای دو سر و کوزه‌هایی با بدنه گرد و دستگیره‌های رکابی می‌ساختند. آنها این ظروف سفالی را با نقشهای زنده و روشن رنگ آمیزی می‌کردند و ترکیب سیاه در زمینه سفید، ترکیب رنگ رایج بود. در حالیکه کار سفالگری به‌وسیله زنان انجام می‌شد، مردها به کار بافندگی اشتغال داشتند.
بازرگانی
هر چند آناسازی‌های روستا نشین مردمانی موفق و خود کفا بودند، شواهدی از تجارت آنان با مکزیک و احتمالاً با مردم دره می‌سی سی پی، به دست آمده‌است. گروه‌های مختلف قوم پوئبلو برای فیروزه و پرهای رنگارنگ و زیبای پرندگان غیر بومی، مانند طوطی، ارزش فراوانی قائل بودند. در یک روستای بزرگ متعلق به مردم آناسازی، مانند پوئبلو بونیتو، که احتمالاً بازاری تجملی بوده مواد غذایی را که از جنوب و شرق می‌آوردند، معامله می‌کردند.
حقایق ثبت شده
در پایان سده هفدهم، قوم پوئبلو اسبهای استعمارگران اسپانیایی را به چنگ آوردند. آنها تعدادی از این حیوانات را به قبایل شمالی، مثل قبیله یوت، فروختند و تعدادی دیگر را در جنگها از دست دادند. اسبها به تدریج روش زندگی بومیان آمریکا را عوض می‌کردند. در حدود سال ۱۷۴۰ م قبایل شکارچی بوفالو در دشتهای بزرگ، به سرعت و قدرت اسبهای خود متکی بودند.
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ارسالها: 10767
#15
Posted: 16 Apr 2014 23:08
free upload image
عکسی از قبیله آپاچی دومین قبیله سرخ پوستان
آپاچی نام قبیله‌ای از مردمان بومی آمریکای شمالی است. آپاچی‌ها اصالتاً سرخپوست هستند. این کلمه به معنای «مرد جنگجو» است. تعداد آپاچی‌ها در اواخر قرن ۲۰ حدود ۲۲ هزار نفر بوده و در گذشته از طریق شکار گاومیش، برداشت گیاهان وحشی خوراکی، کشت ذرت و حمله به سایر قبایل در غرب آمریکا امرار معاش می‌کردند.
آپاچی‌ها که از لحاظ فرهنگی به آپاچی‌های غربی و شرقی تقسیم می‌شدند همراه همسایگان خود، قبیله ناواهو، بازمانده‌های سرخپوستان اتابسکی زبان به‌شمار می‌روند، که در سال ۱۰۰۰ م از کانادا به جنوب غربی ایالات متحده کوچ کردند.
در قرون ۱۸ و ۱۹ میلادی به «جنگجویان سوارکار» شهرت داشتند. آپاچی‌ها اکنون در قرارگاه آریزونا، جنوب غربی اکلاهاما و نیومکزیکو زندگی می‌کنند. رهبران آپاچی از قبیل کوچیس (به انگلیسی: Cochise)، مانگاس کولوراداس (به انگلیسی: Mangas Coloradas)، جرونیمو (به انگلیسی: Geronimo) و و ویکتوریو (به انگلیسی: Victorio) در نیمهٔ دوم قرن ۱۹ چهره‌های شاخصی بودند. کوچیس شدیدترین نبردهای سرخپوستان را علیه سفیدپوستان امریکا در ۱۸۶۱ آغاز کرد.
در فاصلهٔ سالهای ۱۸۷۱ تا ۱۸۷۳ شمار زیادی از آپاچی‌ها تسلیم و به قرارگاه‌هایی در آریزونا فرستاده شدند. اما تعداد بیشتری از مستقر شدن سر باز زدند و تا ۱۸۸۶ که جنگجویان باقی‌مانده تسلیم شدند، نبرد آنها به رهبری جرونیمو و ویکتوریو ادامه یافت. قبیلهٔ چیریکائوئا (به انگلیسی: Chiricahua) به رهبری جرونیمو به فلوریدا و سپس آلاباما و در سال ۱۹۱۳ به اوکلاهما یا نیومکزیکو رفتند.
به مرور آپاچی‌های شرقی در قرارگاه نیومکزیکو و آپاچی‌های غربی در قرارگاه‌های مرکز شرقی آریزونا مستقر شدند. بزرگترین قرارگاه در آریزونا قرارگاه سان کارلوس سرخپوستان آپاچی(به انگلیسی: San Carlos Apache Indian) تأسیس در ۱۸۷۱(جمعیت ۱۰۵۰۰ نفر در ۱۹۹۴) و قرارگاه فورت سرخپوستان آپاچی (به انگلیسی: Fort Apache Indian Reservation) (جمعیت ۱۲ هزار نفر در ۱۹۹۴) بودند که ۱/۶ میلیون جریب وسعت این قرارگاه‌ها است.
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ویرایش شده توسط: rajkapoor
ارسالها: 10767
#16
Posted: 16 Apr 2014 23:19
free picture upload
یک مرد ناواهوی امروزی در مانیومنت ولی.
سومین قبیله قبیله ناواهو
ناواهو∗ (به انگلیسی: Navajo) نام یکی از بزرگترین قبایل سرخپوست ایالات متحده آمریکاست.
این قبیله در ایالات آریزونا و جنوب یوتا مستقر است و ۳۰۰٬۰۰۰ جمعیت دارد.
یادبود ملی ناواهو
image upload no registration
پارک یاد بود قبیله ناواهو
یادبود ملی ناواهو (به انگلیسی: Navajo National Monument) یک پارک ملی در ایالت آریزونا در آمریکا است.
این پارک حاوی بقایای سرخپوستان قبیله ناواهو است که در گذشته در این ناحیه می‌زیسته‌اند.
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ارسالها: 10767
#17
Posted: 16 Apr 2014 23:28
photo uploading
سرخپوستان سو در حال مسابقهٔ اسب‌دوانی، نقاشی آبرنگ مربوط به پیرامون ۱۸۳۶
چهارمین قبیله قبیله سو
سو (به انگلیسی: Sioux) نام دسته‌ای از سرخپوستان در آمریکای شمالی است.
سوها برپایه گویش و فرهنگ به سه زیرشاخهٔ اصلی بخش می‌شوند:
تتون
ایسانگاتی
ایهانکتونگوانگ
امروزه سرخپوستان سو در داکوتای شمالی و داکوتای جنوبی، مونتانا، مینسوتا، نبراسکا، مانیتوبا و جنوب ساسکاچوان در کانادا پراکنده‌اند.
زبان و آیین
در میان سرخپوستان زبان سو با گویش‌های چندگانه‌اش رواج دارد. دیگر زبان‌های کاربردی میان آنان انگلیسی و فرانسویاست.
دین مردمان سو نیز مسیحیت و آیین مایدویوین می‌باشد.
image hosting no sign up
کلاه‌پر قبیله سو
تاریخچه
مردمان سو تا سدهٔ هفدهم در داکوتا و سرچشمه‌های رود میسیسیپی ساکن بودند. در پایان این سده سوها با شکارچیان خز فرانسوی -که برای تجارت این محصول با انگلیسی‌ها در هماوردی بودند- همپیمان گشتند.
نوشتار اصلی: جنگ ۱۸۶۲ی داکوتا
در آغاز نیمهٔ دوم سدهٔ نوزدهم شورش این مردمان بر دولت ایالات متحده و اتباعش آغاز شد. در ۱۸۶۲ آنها یک کشاورز آمریکایی را با همهٔ خانواده‌اش کشتند و پس از آن به ایستگاه‌های پستی تاختند. در نوامبر همان سال دادگاهی نظامی ۳۰۳ سو از تیرهٔ سانتی را به گناه تجاوز به عنف و قتل به اعدام با طناب دار محکوم کرد. این دادگاه بی هیچ وکیل و شاهدی و در کوتاه‌ترین زمان انجام پذیرفت. رئیس جمهور آبراهام لینکلن تنها حکم اعدام ۳۸ تن از آنان را پذیرفت و آنان را در دسامبر همان سال به طور دسته‌جمعی در مینسوتا به دار آویختند که این بزرگترین اعدام گروهی در تاریخ آمریکا بوده‌است. از مرگ‌رستگان به دست لینکلن هم به زندانی در آیووا فرستاده‌شدند که برایشان از مرگ چندان بهتر نبود.
کشته‌شدن ژنرال کاستر
در ۱۸۷۵ ژنرال جورج آرمسترانگ کاستر برای سرکوب شورش سرخپوستان سو به مونتانا گسیل شد. ولی وی با ۲۸۵ سرباز و چندین توپ به دام نیروهای گاو نشسته از رهبران سرخپوست افتاد و در ۲۵ ژوئن ۱۸۷۶ در نبرد لیتل بیگ هورن خود و همهٔ نیروهایش کشته شدند.
کشتار ووندد نی
در ۲۹ دسامبر ۱۸۹۰ یگان هفتم سواره‌نظام ایالات متحده آمریکا در کنار رود وندد نی در داکوتای جنوبی به به اردوی سرخپوستان سو تاختند که از این حمله با نام کشتار یاد می‌شود. در این تازش بیش از ۱۵۰ تن از جمله رئیس قبیله و شماری از مردان، زنان و کودکان نیز کشته‌شدند. از سربازان ایالات متحده هم ۲۵ تن کشته‌شدند. این درگیری واپسین درگیری بزرگ میان نیروهای ایالات متحده و سرخپوستان بود.
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ارسالها: 10767
#18
Posted: 16 Apr 2014 23:33
عکسهایی از مردمان قبیله سو
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ارسالها: 10767
#19
Posted: 16 Apr 2014 23:36
پنچمین قبیله قبیله اوسیج
اوسیج
اوسیج نامی است که به پیشوایان کیش دیویسنا داده شده‌است. در گات ها در یسنای ۴۴، بند ۲۰ (اشتود) از او یاد شده‌است و جز همین یک بار در هیچ‌جای دیگر اوستا از او نامی نیست و در گزارش پهلوی زند نیز همان واژه به کار رفته‌است. اوسیج با کرپن که آن هم نام گروهی از پیشوایان دیویسناست با کوی که نام دسته‌ای از فرمانگزاران و شهریاران دیویسناست، یکجا یاد گردیده است.
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
ارسالها: 10767
#20
Posted: 16 Apr 2014 23:39
host images
پرچم قوم چروکی
ششمین قبیله قبیله چروکی
چروکی (به انگلیسی: Cherokee) نام یکی از قبیله‌های سرخپوست آمریکا است. این مردم پیش از ورود اروپائیان در مناطق خاور و جنوب خاوری آمریکا زندگی می‌کردند ولی پس از آن مجبور به کوچ به دشت اوزارک شدند. چروکی‌ها یکی از قبایلی بودند که اصطلاحاً پنج قبیله متمدن آمریکا نامیده شده‌اند.
خوش به حال مسافرکشان میدان آزادی که آزادانه فریاد میزنند: آزادی...
آزادی... آزادی... و عابران خسته میپرسند آزادی چند؟
و من عابری را دیدم که از راننده سوال کرد آزادی کجاست؟
راننده گفت: رد کردی... آزادی قبل از آنقلاب بود...
صفحه 2 از 7