صفحه 2 از 2: « پیشین 1 2

تهمینه میلانی

Princess

ارسالها: 9925

#11 Posted: 17 Dec 2010 10:58

اگر فيلمسازي درباره زنان يعني فيمنيسم، پس من يك فمينسم هستم

ميلاني در پاسخ به اين سوال كه عده‌ بسياري از منتقدان و مخاطبان؛ شما را به عنوان يك فميسنت مي‌شناسند، خودتان هم اين مطلب را قبول داريد؛ مي‌گويد: شايد حق با آنها باشد اما بايد از ايشان پرسيد كه وقتي مي‌گوييد فمينيست منظورتان كدام تعريف از اين ايسم است. چراكه فمينيست داراي مفاهيم متفاوتي است و بسته به شرايط اجتماعي، اقتصادي، ‌فرهنگي و صدالبته جغرافيايي تغيير مي‌كند. همانند كمونيسم، ليبراليسم و ....من هميشه گفته‌ام اگر مفهوم فمينيسم آن است كه ما درمورد مشكلات رواني، اقتصادي و اجتماعي زنان فعاليت كنيم تا با رفع اين مشكلات جامعه را به تعادل و سلامت ببريم با اين تعريف بله من يك فمينيست ايراني هستم.
ميلاني كه معتقد است؛ برخلاف برخي نظرات اصلا قصد ندارد فيلم جنجالي بسازد، درباره مباحثي كه بعداز نمايش تعدادي از فيلم‌هايش به وجود مي‌آيد، نيز اعتقاد دارد: فيلم‌هايي مي‌سازم كه كمتر فيلمسازي به موضوع آنها علاقه نشان داده است. حق حضانت، درس خواندن دخترها، خيانت مرد به همسرش، هويت فردي زنان. مطرح شدن هريك از اين موضوعات مي‌تواند ما را در حل مسئله كمك كرده و به تعادل اجتماعي كمك كند براي همين طرح آنها براي جامعه مفيد است.
ميلاني در اين راه تلاش مي‌كند تا به ديگران نيز كمك كند. مي‌گويد: اگر كاري از دستم برآيد، به اتفاق همسرم آن را انجام مي‌دهم. متاسفانه فيلم‌هاي ضدزن بسياري در سينما ساخته مي‌شود كه به نفع جامعه نيست. كافي نگاه كنيم كه چند فيلم در سال عليه زنان تحصيل‌كرده و مدرن ساخته مي‌شود تا نقش زن سنتي و مطيع در جامعه برجسته شود. درست به همين دليل هم هست كه فيلم‌هاي عليه زنان و حقوق‌ آنها يا آثاري با تشويق چندهمسري مرتب ساخته مي‌شود.
تعداي از مخاطبان آثار ميلاني معتقدند؛ وي علت بسياري از مشكلات و ناهنجاري‌هاي جامعه را در عملكرد مردان بد مي‌داند درحاليكه همزمان به نقش زنان در اين ناهنجاري‌ها توجه ندارد، اما ميلاني كه اين مطلب را قبول ندارد؛ مي‌گويد: متاسفانه بيشتر افراد جامعه ما به زنان نگاه جنسيتي دارند يعني قبل از آنكه او را انسان ببينند او را ماده مي‌بينند. من در فيلم تسويه‌حساب مرداني را به تصوير مي‌كشم كه باوجود داشتن خانواده، براي خود زنگ تفريحي قائل هستند كه آن را در وقت‌گذراني با زنان خياباني مي‌دانند. در تسويه حساب توجه من به زنان قرباني است نه زناني كه براي تفريح به سراغ مردان هوس‌باز مي‌رون

عشق من عاشقتم!
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
پرنسس

Princess

ارسالها: 9925

#12 Posted: 29 Feb 2012 13:18

صحبتهای بانو تهمینه میلانی در برنامه سینمایی " هفت "

نظرات بانو تهمینه میلانی در مورد منتقدان و سانسور در برنامه هفت

DOWNLOAD

نظرات بانو تهمینه میلانی در مورد جوانان و جامعه در برنامه هفت

DOWNLOAD

نظرات بانو تهمینه میلانی در مورد نگاه جنسیتی به زنان و

فیلم " یکی از ما دونفر " دربرنامه سینمایی هفت

DOWNLOAD

عشق من عاشقتم!
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
پرنسس

Princess

ارسالها: 9925

#13 Posted: 29 Feb 2012 13:36

ابراز تمایل تهمینه میلانی برای ورود به عرصه تئاتر

به گزارش سینمانگار، تهمينه ميلانی کارگردان سینما كه به تماشای نمايش «گلن‌گری گلن راس» نشسته بود، با اشاره به اين كه ميانه‌ خوبی با تئاتر دارد، گفت: متنی نوشته‌ام و منتظرم شرايط اجرايش فراهم شود، چون فكر می‌كنم فقط خودم می‌توانم آن را اجرا كنم.

کارگردان «دو زن» كه برای نخستين بار به تماشاخانه‌ ايران‌شهر آمده بود، گفت: من معمار هستم و فضا برايم بسيار اهميت دارد، به نظرم فضاي تماشاخانه‌ ايران‌شهر بسيار دعوت‌كننده است، بعد از مدت‌ها در يک سالن نمايش، احساس كردم به تماشاگر احترام می‌گذارند.

ميلانی، درباره نمايش «گلن‌گري گلن راس» گفت: طراحي صحنه، بازی‌ها و سادگی اجرا بسيار خوب بود، متن بسيار خوبی هم برای اجرا انتخاب شده است.

کارگردان «نیمه پنهان» ادامه داد: اين متن بحران اقتصادی در دوره‌ای از تاريخ آمريكا و دلالی شخصيت‌ها را در آن شرايط به خوبی بازتاب می‌دهد، جابه‌جایی موقعيت شخصيت‌های اين نمايش‌نامه هم در زندگی همه‌ ما وجود دارد.

تهمینه ميلانی كه در فيلم «زن زيادی» با پيروزفر همكاری كرده، درباره‌ اين بازيگر گفت: من با بازيگرهای بسياری كار كرده‌ام، ولی آقاي پيروزفر جزو معدود بازيگران جوان سينمای ما است كه دانش كافی دارد و تلاش‌اش براي حفظ اصالت اين هنر، بسيار تحسين‌ برانگيز است.

میلانی انتقاد به حضور سينماگران در عرصه تئاتر را نادرست خواند و افزود: تئاتر كار تخصصی است و شايد لازم نيست ما همه‌ عرصه‌های تخصصي را امتحان كنيم، ولی به هيچ‌كس هم نمی‌توانيم بگوييم تو حق نداری كار كنی، اين تنگ‌نظری است

عشق من عاشقتم!
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
پرنسس

Princess

ارسالها: 9925

#14 Posted: 10 Mar 2012 09:21

گفتگوی اختصاصی سینمانگار با تهمینه میلانی

گفتگو: جواد نعیم وفا

سینمانگار: گفتگو با تهمینه میلانی دو روز پیش از سال نو انجام شد. پیش از این قرار بود این گفتگو در ویژه نامه نوروزی سینمانگار در معرض دید شما عزیزان قرار گیرد که به دلایلی میسر نشد. در شرایطی تهمینه میلانی با صمیمیت و روی باز در دفترش میزبان ما بود، که آخرین فیلمش، «یکی از ما دو نفر» در اکران نوروزی قرار گرفته بود. با وی از اولین تجربه های سینمایی و ورودش به سینما، تا رابطه اش با منتقدان و وضعیت سینمای ایران گفتگو کردیم.

این شما و این گفتگوی مفصل سینمانگار با تهمینه میلانی

سینمانگار: نگاه کلی شما به سینما چیست و اساساً با ساختن فیلم چه هدفی را دنبال می کنید؟ آیا صرفاً بیان تفکرات و عقایدتان در فیلم برایتان اهمیت دارد یا اینکه نگاهی جامع تر به سینما دارید؟

تهمینه میلانی: من انسانی اجتماعی هستم و ایجاد ارتباط با آدم ها مرا خوشحال می کند. من با ابزار سینما با مردم ایجاد ارتباط می کنم. در سنین کودکی که به سینما می رفتم می دیدم 100 یا 200 نفر همه در یک سالن نشسته، در تاریکی به یک صفحه خیره می شوند؛ و به عقايدي که فیلمساز بیان مي كند گوش می دهند. فهمیدم که سینما شغل من خواهد بود. شاید 9 یا 10 سال بیشتر نداشتم اما فهمیدم که به علت علاقه به ایجاد ارتباط با آدم های دیگر سینما شغل اصلي من خواهد بود. به علاوه، من از کودکی بدلیل ویژگی های شخصیتی که داشتم آدم اثرگذاری در محیط بودم، مثلاً در جمع های دوستانه که داشتیم قادر بودم جهت حرکت را عوض کرده، فکرهای نو به گروه دوستانم بیاورم. شايد مهمترين دليل فيلمساز شدن من اين بود كه افكاري كه در من مي گذشت را در فيلمها نمي ديدم و مايل بودن اين افكار را به مردم منتقل كنم . مطمئنم كه اگر فیلمساز نمی شدم، نویسنده یا نقاش می شدم که بتوانم از دریچه هنر احساسات و افکارم را بيان کنم.

سینمانگار: و هنوز همان نگاه را دنبال می کنید؟

تهمینه میلانی: همواره گفته ام كه من عاشق سینما نیستم؛ از آن دسته افرادی نیستم که ديوانه يك فيلمساز مثلاً هيچكاك يا فليني يا فورد باشم و با تماشای چندین باره فیلم ها به آنالیز آنها بپردازم، البته خیلی از فیلم ها و فیلمسازها را دوست دارم . مثلاً سيدني پولاك ، سيدني لومت ، استانلي دانن، استنلي كوبريك و ... اما سینما عاشق سینما نیستم. برای من هنر برای هنر بی معنی است. به نظر من هنر پدیده ایي اجتماعی است که باید در خدمت جامعه باشد، سؤال ایجاد کند، اتاق فکر ارائه کند، احساسات شما را تحریک کند وحتی قادر باشد بدون صدمه فرهنگی شما را شاد کند.

سینمانگار: حال که صحبت به این سمت کشیده شد می خواهم سؤالی را مطرح کنم که ممکن است در ذهن افراد زیادی شکل گرفته باشد؛ بعد از فیلم «دو زن» که به عقیده من بهترین فیلم شما تا به امروز است، و فیلمی در خدمت سینماست، در فیلم های بعدی به نظر می رسد صنعت سینما را برای بیان اعتقاداتتان به خدمت گرفته اید. تا جایی که، برخی منتقدین معتقدند که فیلم های خانم میلانی بیشتر شبیه بیانیه ای سیاسی است تا فیلم. خود شما با این ایده موافقید؟

تهمینه میلانی: این، حرف بسیار بزرگی است؛ اگر موفق شده باشم بیانیه ای سیاسی در فیلم هایم ارائه دهم فردی قدرتمند هستم. اما خودم اين حرف را قبول ندارم. البته اولویت من در سینما مطرح کردن مسائل زنان است؛ زنانی از طبقه متوسط که كمتر به آنها پرداخت مي شود ، احساس مي كنم شناخت خوبی از ایشان و مسائلشان دارم. بنابراین در فصلی از فعالیت هنری ام فیلم هایی مثل «دو زن»، «نیمه پنهان»، «واکنش پنجم» و «زن زیادی» را ساختم؛ فیلم هایی با رویکرد مسائل زنان. و مسأله من در این فیلم ها خیانت (زن زیادی)، حضانت (واكنش پنجم) ، هویت فردی (دو زن) و ... بود. بعد از این دوره، در فصلی جدید از کارهایم متأسفانه با زدن برچسب فمینیستی به سینمایی که درباره مسائل زنان فعال بود، از ساختن این قبيل فيلم ها ممانعت به عمل آمد. من چندین فیلمنامه با محوریت مسأله زنان به ارشاد فرستادم که رد شد. بنابراین به علایق ثانویه ام روی آوردم؛ «سوپراستار» يكي از آنهاست. فكر مي كنم سوپراستار ادامه «افسانه آه» است و «تسویه حساب» ادامه «دو زن». تسويه حساب 4 سال پيش ساخته شد و به مدت 3 سال توقيف ماند كه اين نشانه يي از اخطار بود . بنابراين من "سوپراستار" و بعد از آن "يكي از ما دو نفر" را ساختم . فيلم "يكي از ما دو نفر" به طور مستقیم به مسأله زن نمی پردازد و اصلاً مسأله آن، حقوق زن و مسائل مربوط به آن نیست. اما قهرمان آن زن است. زنی را تصویر کردم که می خواهد در جامعه و در زندگی فردی و اجتماعی اش «انسان» باشد و تلاش من نشان دادن اين واقعيت بود كه انسان ماندن چقدر در جامعه ي امروز ايران دشوار است . متاسفانه دروغ و ريا ، حسادت و تنگ نظري و نگاه جنسيتي به زنان روز به روز در جامعه بيشتر مي شود . همانطور كه در فيلم مي بينيد سارا زن جواني است كه با بسياري از مشكلات در جامعه روبروست ، اما چون در خانواده ای بزرگ شده که به او درست رفتارکردن را یاد داده اند، می تواند دربرابر مشکلات ایستادگی کند و برخلاف ظاهر ظریف و شکننده اش (اشاره به دیالوگی از شخصیت زن فیلم) از درون قوی است و برای حفظ اصول و اعتقادش مقاومت می کند. آنچه در این فیلم بیان می شود، مستقیماً مسأله حقوق زنان نیست اما بهر حال يكي از مسائل زنان در جامعه ي امروز ايران است .

سینمانگار: من به عنوان مخاطب مرد فیلم های شما، درزمان تماشای فیلم به خصوص آثار اخیرتان احساس می کنم، نگاهی یک سویه به جامعه مردها دارید. گاهاً دیده شده که مردها را به یک شکل ترسیم کرده اید و آن ها را در یک دسته جای داده اید.

تهمینه میلانی: فکر می کنم اشتباه می کنید. باید دید که در آن فیلم مفهوم مورد نظر من چه بوده است. در فیلمی که راوی مسأله حضانت است در یک سو پدربزرگ یا عموی بچه است و در سوی دیگر زنی که شوهرش را از دست داده است. در این قصه دیگر جایی برای نمايش مرد خوب وجود ندارد؛ چرا كه مرد اصلي فيلم يك سوي دعواست . در واقع اگر مشکل به این صورت مطرح نشود، درامی شکل نمی گیرد. یا مثلاً برای ساخت فیلمی مثل «دو زن» يك سوي ماجرا مردي است با نگاه و نظراتی ویژه درباره زن و در سوی دیگر زنی قرار دارد که آن نظرات را قبول ندارد. در این قصه جایی برای نمایش مرد خوب وجود ندارد. شما به عنوان مخاطب فیلم باید بر این متمرکز شوید که مسأله من در این فیلم چیست. مثلاٌ «آتش بس» را در نظر بگیرید. «آتش بس» مستقیماً به مسأله حقوق زنان نمی پردازد. مرد و زنی در فیلم هستند که هر دو به یک میزان با كودك درون خود بيگانه اند، هر دو زيبا ، تحصيلكرده و خانواده دار هستند و هر دو طنز کلامی و رفتاری دارند، دوست داشتنی اند و نمی توان یکی از دو سمت داستان را مهمتر دید. چون مسأله فیلم کودک درون است. در این فیلم نقد شخصیت مرد قصه در حد همان کودک درون است. بنده بارها هم گفته ام، كه من در مورد روابط مرد سالاري و مردان قابل نقد فيلم مي سازم وگرنه چه بسيار مردان خوبي در اطراف ما كه قابل نقد نيستند و طبعاً جايي در فيلم هاي من ندارند . خوشبختانه در زندگي خصوصي من اغلب مردان قابل تقدير بوده اند. من پدر بسیار فهمیده، برادرهای خوب و همسر بی نظیری دارم. مردهای اطراف من آنقدر خوب هستند که من سعي مي كنم ديگر مردان را هم به سمت و سوي فكري آنها بكشانم . فكر مي كنم می توانم رفتار غلط اجتماعی بسياري از انسانها را نقد کنم. چرا كه خوبی ها را دیده ام، می دانم که رابطه زن و شوهر می تواند مثلاً شبيه رابطه ای باشد که من با همسرم دارم. بنابراين براي درك بهتر فيلم هاي من بايد محتواي كلي فيلم را در نظر بگيريد نه اينكه آن را به تمام انسانها تعميم بدهيد . اینکه از دیدن پزشکی بد در فیلم نتیجه بگیریم همه پزشکان بد هستند به واقع معقول نیست؛ زیرا ما در حال بررسی یک مورد یا یک گروه هستیم و نه همه جامعه. تلاش من اين است كه با نشان دادن كاستي ها مثل فيلم «زن زيادي» آینه ايی در پیش چشم مردی بگذارم که به زنش خیانت می کند، او فقط در پی ایجاد رابطه با زنی دیگر نیست، او در واقع به همسرش صدمه می زند، و این رفتار قابل نقد است. طبیعی است که مردی که به زنش خیانت کرده، فیلم را نمی پسندد.

سینمانگار: بنابراین، قاطعانه برچسب فمینیستی را که به شما زده شده، نفی می کنید؟

تهمینه میلانی: من فمینیسم را تا جایی قبول دارم که با پرداختن به کاستی ها به تعادل نزدیک شود. تا نقدی صورت نگیرد اثرگذاری هم وجود نخواهد داشت. خاصیت فیلم های من اساساً همین است که در سطح اجتماع چالش ایجاد می کند. حتی کسی که با نقد تند با فيلم من برخورد مي كند کمک می کند تا فکر من بازتر شود؛ باعث می شود که من فکر کنم چه چیزی در پس افکار من بوده که به مذاق او خوش نیامده است. وگرنه با ساخت فیلمی خنثی که همه بگویند خوب است و به کسی هم برنخورد، کاری اجتماعی که هدف من است انجام نمي شود .

سینمانگار: از منظر برخی منتقدان و نیز خود من حرف ها و شعارهای اجتماعی مورد نظر شما در فیلمی مثل «دو زن» حل شده در بطن فیلم بود و فیلم ساختار درست سینمایی داشت. اما در آثار اخیرتان این شعارها به سطح آمده و گاهاً از فیلم بیرون می زند. به بیانی دیگر با هرکدام از فیلم های اخیرتان، بیشتر از سینما دور می شوید.

تهمینه میلانی: به نظر من اینطور نیست. مثلاً «سوپر استار» كه فيلمي خوش ساخت و سينمايي است را درنظر بگیرید. این فیلم چه شعاری دارد؟ این فیلم به آنالیز فردی خودشیفته می پردازد. این از علاقه شدید من به مباحث روانشناسی و جامعه شناسی نشأت می گیرد. یا در «زن زیادی» مسأله خیانت، بی پروایی و حق به جانبی مطرح می شود. من یک زن و یک مرد خیانت دیده را به تصویر کشیده ام. البته قبول دارم كه اغلب به دليل صراحت من در بيان منتقدين توجهي به ساختار فيلم ، كارگرداني ، بازي بازيگران و هنر فيلمبرداري و .. ندارند . اما حتي تندترين منتقدين هم معتقدند كه من كارگردان خوبي هستم و تمامي اجزاء و عناصر به كار گرفته شده ، حرفه يي است.
در فیلم های من دکوپاژ، دوربین، شخصیت های قصه و ... همگی در خدمت بیان عقیده من است. همانطور كه گفتم فیلم های من از دید سینمایی نقد نمی شوند و همیشه آنچه مورد نقد قرار گرفته، عقیده من بوده است. در مقاله ای خواندم که «تهمینه میلانی از فیلم هایش مهمتر است» و این نشان می دهد كه مسأله اغلب منتقدان تفكر من است نه فیلم من. این یعنی به هنگام تماشای فیلم من، فراموش می کنند دوربین کجاست، میزانسن چگونه است، بازیگرها چه می کنند و دکور چگونه است. یعنی قدرت مفهوم مغز مخاطب را به تحرک وامی دارد. بازی های بازیگران فیلم های من همیشه تحسین شده اند و شنیده ام که می گویند میلانی ستاره ساز است. پس من کارم را درست انجام می دهم ولی موضوع فیلم برخی را آزرده می کند. البته اشکالی ندارد، من فکر می کنم تا آزرده نشویم به موضوع فكر نمي كنيم و یاد نمی گیریم . چون به اتفاقات اطرافمان عادت می کنیم. گفتید «دو زن» را بهترین فیلم من می دانید، جالب است كه بدانيد برخورد منتقدين بااين فيلم بسيار تند و گاه كوبنده بود. اعتراض آنها به شخصيت احمد (آتيلا پسياني) كه به زعم من با او همذات پنداري مي كردند ، بسيار تند بود. حال آنكه احمد فيلم «دوزن » اصلاً مرد بد به معني متداول در جامعه نبود . آدمی معمولی بود که اعتیاد، دست بزن، دوست ناباب و ... نداشت؛ مرد خانواده بود و براي زن و بچه هايش هم زندگي خوبي فراهم كرده بود . او فقط در پي كنترل زنش و تغيير شخصيت او بود و در واقع تلاش مي كرد هويت فردي زنش را از او بگيرد ، شخصاً عقيده دارم کسانی که خود را احمدی دیگر می دیدند، برایشان نقد اين شخصيت دردآور بود. با این حال به اعتقاد برخی ها نیمه پنهان و گروهی دیگر مثل خودم معتقدند «افسانه آه» بهترين فيلم من است. من افسانه آه را بیشتر از همه فیلم هایم دوست دارم و امیدوارم روزی دوباره آن را بسازم. من در زمان ساخت این فیلم در سن 27 سالگی پختگی لازم را نداشتم. اگر بخواهم دوباره افسانه آه را بسازم قصه را تغییر نخواهم داد، تنها ساختار را با تجربه هايي كه كسب كرده ام پر بار خواهم كرد. عده ای دیگر هم زن زیادی و یا آتش بس را بهترین اثر کارنامه هنری من می دانند. این تفاوت سلیقه بستگی به همذات پنداری مخاطب دارد؛ اینکه با کدام فیلم همدلی کرده است. من اطمینان دارم که خیلی ها با «یکی از ما دونفر» همذات پنداری خواهند داشت.

سینمانگار: رابطه شما با منتقدان به چه شکل است؟ من در جایی خواندم که گفته بودید «منتقدانی هستند که برایشان مهم نیس چه فیلمی می سازم، فقط کافیست من آن فیلم را بسازم تا چوب بردارند و ...» آیا واقعاً نظرتان همین است؟

تهمینه میلانی: البته که منتقدان خوبی هم هستند. من حتی دوستانی در بین منتقدان دارم. یکی از نقدهای زیبايي که خواندم نقد آقای گلمکانی بر فیلم دو زن بود. آقاي گل مكاني نوشته بودند من آنقدر درگير شخصيت فرشته شده ام كه دو پسر 11-10 ساله ي او را فراموش كرده ام و یا آقاي محمد بزرگ نیا بعد از تماشای نیمه پنهان به من گفت: ما در سینما بضاعت اندکی داریم و نمی توانیم انقلابی فرهنگی را نشان دهیم، تو هم باید برشی از انقلاب فرهنگی را به تصویر می کشیدی. طبعاً وقتي انتقادي منطقي است به دل مي نشيند . نقد درست همين است كه اثر بگذارد . يعني سازنده باشد . منتقدي كه به كارگردان بزرگ ميانسالي نوشته بود «پيرمرد حيا كن و دوربينتو رها كن » طبعاً جز توهين قصدي ندارد و يا عباراتي از اين دست كه فلان كارگردان ديگر به آخر خط رسيده است و ...

سینمانگار: فکر می کنید دلیل خاصی دارد؟

تهمینه میلانی: بعضی از منتقدين سعي دارند با گروه گرایی و باند بازی ارتزاق کنند. عده ای دیگر هم واقعاً سواد سینمایی ندارند و برخی هم می خواهند با حمله به كارگردانان مطرح ، خود را مطرح کنند.

سینمانگار: طرح مسائل زنان در فیلم هایتان از کجا شکل گرفت و ریشه مسائل زنان در فیلم های شما چیست؟

تهمینه میلانی: از دیدن و تجربه کردن. از ديدن آدمهاي اطرافم – از ديدن همكلاسيهاي دبيرستان كه با فشار خانواده قبل از گرفتن ديپلم به زور شوهر داده مي شدند .. از ديدن زناني كه سالها در دادگاههاي خانواده براي حضانت فرزند يا طلاق خودشان سرگردانند و ... وگرنه خود من در يك خانواده متوسط رو به بالا بزرگ شده ام ، غم نان نداشتم . پدرم سختگير نبود و ...

سینمانگار: شما سینما را با «خط قرمز» کیمیایی شروع کردید. کیمیایی در سینمای شما چه تأثیری گذاشت؟ کیمیایی که اساساً در فیلم هایش مرد محور قصه است، و شما که دغدغه اصلیتان مسائل زنان است؛ این تضاد را به چه شکل می بینید و مسعود کیمیایی چه نقشی در رشد شما داشت؟

تهمینه میلانی: من تا قبل از آشنایی با آقای کیمیایی کار سینمایی نکرده بودم. نقاشی می کردم، دانشجوی معماری بودم، و كلاً فيلم مي ديدم و با هنر بیگانه نبودم. فیلم های آقای کیمیایی را می دیدم و از طرفداران او بودم. دو فیلم از فیلم های محبوب من «قیصر» و «گوزن ها» از ساخته های آقاي کیمیایی هستند. هفت سالی که با هم کار کردیم، ايشان بی دریغ به من آموزش می دادند، من آن زمان دانشجو بودم، برای بعضی فیلمنامه های ايشان کار تحقیقاتی انجام می دادم، در نوشتن دیالوگ های دختر دانشجوی فیلم (لاله در خط قرمز) هم با ايشان همكاري كردم؛ بنابراین رابطه ای دوسویه بین ما وجود داشت، در دفتر ايشان هم دستيار بودم و هم مسئولیت آپاراتخانه و اتاق مونتاژ را داشتم . بحث هایی با هم می کردیم که برای ايشان هم جالب بود، یعنی تأثیر متقابل بر هم داشتیم. به صراحت مي گویم که سینما را از کیمیایی آموختم. اما بدلیل تفاوت بینش هایمان، راه متفاوتي را در پيش گرفتم.

سینمانگار: خودتان سینمای کیمیایی را دوست دارید؟

تهمینه میلانی: من اجزای فیلم های کیمیایی را از کلیتشان بیشتر می پسندم.

سینمانگار: یکی از نقدهایی که به سینمای ایران می شود، این است که سینمایی بدون اقتباس است. فیلم هایی که از رمان اقتباس شده باشند، در آثار ما دیده نمی شود و این ضعفی آشکار است. نظر شما در این مورد چیست؟

تهمینه میلانی: رمان های بسيار زيبايي به چاپ مي رسد ، اما عمدتاً به اين دلیل که سینمای ما محدودیت های نمایش دارد نمي توان آنها را به فيلم برگرداند . فصلی از تاریخ کشور و شرایط ویژه آدم های قصه قابل نوشتن هستند اما همان ها را نمی توان به تصویر کشید. قصه های تاریخی داریم که ساخت فیلم بر آن اساس بسیار پرهزینه خواهد بود. من قصه ای با عنوان شهرزاد قصه گو نوشته ام که شباهت اندکی با هزار و یکشب دارد، و برای ساخت آن چند میلیارد هزینه باید صرف شود. متأسفانه بودجه ای هم به این گونه آثار ملی اختصاص نمی دهند. قصه های شاهنامه که پتانسیل سینمایی دارند نیازمند هزینه ای گزاف برای تولید هستند.من قصه زندگی فردوسی را نوشته ام اما هزینه ساخت آن را ندارم. توان مالی من و همسرم در حد فیلمی مثل "یکی از ما دو نفر" است. بعد از ساخت هر فیلم هم باید منتظر بازگشت مالی فیلم در اکران شویم تا بتوانیم فیلمی دیگر بسازیم.

سینمانگار: شنیده می شد که قصد دارید بر اساس رمان «دا» فیلم بسازید.

تهمینه میلانی: حوزه هنری پیشنهاد ساخت اين كتاب را به من داد. کتاب را که خواندم بسیار پسندیدم؛ فارغ از جهت گيري هاي سياسي کتاب که با آن موافق نبودم، فضاسازی بسیار خوبی داشت که مرا جذب کرد. اما به ايشان گفتم كه نمی توانم این را بسازم. من شخصیت حساسی دارم، نمی توانم فضایی مثل غسال خانه را به تصویر بکشم. بعد از خواندن این کتاب ایده ای به ذهنم آمد و فیلمنامه ای به اسم «تنهایی پرهیاهو» نوشتم که مورد توجه حوزه هنری قرار گرفت.

سینمانگار: شما که دغدغه زنان این سرزمین را دارید، هیچ وقت به فکر روایت داستانی از جنگ هشت ساله ایران نبوده اید؟ مشکلات و دشواری هایی که در این سال ها بر زنان گذشت؟

تهمینه میلانی: من فیلمنامه اي درباره زن یک خلبان نوشته بودم. خلبانی که در جنگ به اسارت گرفته می شود و در بازگشتش دچار مشكلاتي در زندگی مشترک با همسرش می شود. با وجود اینکه داستان آن واقعی بود اما پذیرفته نشد. بعدها این را در بخشی از واکنش پنجم گنجاندم. و اینکه چرا تنهایی پرهیاهو را نساختم؛ متأسفانه سینمای جنگ در انحصار عده ای خاص است و به من اجازه ندادند که وارد سینمای جنگ شوم. انگار عده ای از این راه ارتزاق می کنند و اگر فردی مثل من وارد آن فضا شود حقی از آن ها سلب می شود. به همین دلیل با هر ترفندی که بود نگذاشتند من تنهایی پرهیاهو را بسازم. شايد هم يك روز موفق شوم.

سینمانگار: یعنی این دغدغه را دارید اما فرصت آن دست نداده است؟

تهمینه میلانی: من در دوره ای برای بازسازی مناطق جنگ زده با دوستان دانشجویم به روستایی رفتیم. دو تن از گروه ما شهید شدند و اتفاقات زیادی رخ داد. من تجربیات این دوره را در قالب يك فیلمنامه نوشتم. اما چون نگاهی انتقادی به جنگ داشت اجازه ساخت آن را به من ندادند. به هر حال تمایل دارم که فیلمی با مضمون جنگ بسازم اما امکان آن فراهم نشد.

سینمانگار: از اولین تجربه شما «بچه های طلاق» که جایزه بهترین فیلم اول جشنواره فجر را برد، سال ها گذشته است. در این سال ها در جشنواره های متعددی شرکت کرده اید و جوایز بسياري هم گرفته اید، در کل چقدر به گرفتن جایزه فکر می کنید و اساساً حضور در سطح بین المللی برای جایزه گرفتن مهم می شود یا تنها نفس حضور در این عرصه برایتان حائز اهمیت است؟

تهمینه میلانی: افتخار من این است که برای تماشاگر ایرانی، طبقه متوسط مردم فیلم می سازم و همین فیلم در جشنواره های جهانی هم جایزه می گیرد. در حاليكه به فقر و بدبختی هم نمی پردازد، این ها فیلم هایی سروشکل دار و شیک هستند که زندگی مردم قشر متوسط جامعه را روایت می کند.
جمله ي زيبايي از خانم فروغ فرخزاد برايتان نقل مي كنم ، در هنگام دریافت اولین جایزه اش برای فیلم خانه سياه است در آلمان ، ايشان مي گويند: این جایزه عروسکی است در دست من و اگر یکی از داوران عوض مي شد، این عروسک الان در دست دیگری بود. بنابراین سلیقه داور خیلی مهم است. من خودم داور بوده ام می دانم که این اختلاف سليقه ها تا چه اندازه نقش دارد. فکر می کنم به فکر جایزه بودن عاقلانه نیست. عاشق مردم هستم و می خواهم برای آن ها فیلم بسازم. مردم هم فیلم هایم را مي بينند و انرژي مثبت به من منتقل مي كنند.

سینمانگار: نگاه مخاطبان خارجی را چطور دیده اید؟ احساس کرده اید که فیلم هایتان جهان شمول است تا مخاطبی در آنسوی مرزها هم بتواند با آن ارتباط برقرار کند؟

تهمینه میلانی: بله، بسیار زیاد.

سینمانگار: به ساخت فیلم در سطح بین المللی فکر کرده اید؟

تهمینه میلانی: در لس آنجلس که بودم از هالیوود پیشنهاد کار داشتم، اما فیلمنامه های خوبی به من پيشنهاد نمي كردند. فیلمنامه هایی که در آنها ایرانی ها را تروریست يا قاچاقچي معرفی مي كردند .. من در ایران می توانم موضوعی را که دوست دارم بسازم. اما برای ورود به سطح جهانی حق انتخاب چندانی ندارید و باید خیلی خوش شانس باشید که ایده شما را بپسندند. تا به حال که امکان آن فراهم نشده است. یک بار قرار شد «افسانه آه» را تولید مشترک مکزیک و آمریکا بسازیم، اما آن هم محقق نشد. شاید فکر کردند که ممکن است در گیشه شکست بخورد. بهر حال بدلیل محدودیت امکانات در داخل، من سعی کردم که در سطحی فراتر فیلمسازی کنم که تا به امروز به سر انجام نرسیده است. من ایده های بزرگی دارم که اگر بنياد فارابی کمک می کرد تا یکی از فيلمنامه هاي فاخرم را بسازم اتفاق بزرگي مي افتاد.

عشق من عاشقتم!
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
پرنسس

Princess

ارسالها: 9925

#15 Posted: 10 Mar 2012 09:28

سینمانگار: نظر شما درباره موفقیت جدید اصغر فرهادی چیست؟ فیلم را دیده اید؟

تهمینه میلانی: فیلم های آقای فرهادی را دوست دارم. نمی گویم نقد ندارم، مثلاً من پایان بندی «چهارشنبه سوری» را نپسندیدم، ولی در مجموع ایشان را هنرمندي باهوش و کارآمد می دانم. فیلم جديدشان را هنوز ندیده ام. برای نوع تفکر ايشان احترام قائلم و او را لایق جایگاهی که به آن رسیده است می دانم.

سینمانگار: اولین بار با «دیگه چه خبر؟» به سینمایی روی آوردید که در گیشه هم موفق عمل کند، اساس دید شما به گیشه چگونه است و فکر می کنید فیلم چه ویژگی هایی باید داشته باشد تا در گیشه موفق عمل کند؟ آیا فیلم هایتان را گیشه پسند می دانید یا خیر؟

تهمینه میلانی: بله، فیلم های من گیشه پسند است و در فروش موفق عمل می کند. فيلم اولم بچه هاي طلاق هم در گيشه بسيار موفق بود. در «دیگه چه خبر» بدلیل تمایلم به مطرح کردن بحث سنت و مدرنیته به قالب کمیک روی آوردم، كه جواب بسيار خوبي داد.
در ادامه بحث به فیلم های دیگر این کارگردان کشیده شد و او درباره «افسانه آه» گفت:
«افسانه آه» را بر اساس یکی از تئوری های یونگ (آنیما و آنیمو) نوشتم. اين فيلم موضوع عمیق و قابل تأملی دارد. متاسفانه در زمان ساختش در بخش مسابقه جشنواره پذیرفته نشد. در اکران هم بعد از دو سه هفته فیلم را از پرده برداشتند. بعد از چند سال که مارکو مولر كه در آن زمان رئيس جشنواره لوكارنو بود به ایران آمد و درخواست کرد که فیلم های فیلمسازان زن را ببیند. در آن زمان سه خانم بودیم که فیلم سازی می کردیم (رخشان بنی اعتماد و پوران درخشنده). فیلم ها را که دید با من تماس گرفت که چرا «افسانه آه» را به جشنواره من (لوکارنو) نفرستادید. فیلم را به جشنواره دعوت کرد و همان سال فیلم در جشنواره دیده شد. در آنجا ژیل ژاکوب رئيس جشنواره كن با من مصاحبه کرد و بعدها در يك مصاحبه گفت که هدیه من در جشنواره امسال لوكارنو تماشاي فیلم «افسانه آه» از یک بانوی جوان ایرانی بود. بعد از آن جشنواره بود که نمایش های بین المللی فیلم شروع شد. و در این دوره بود که من دیگه چه خبر را ساختم. بعدتر که «افسانه آه» از تلویزیون پخش شد سه نفری که هیئت انتخاب فیلم جشنواره فجر بودند با من تماس گرفتند و گفتند که فیلم در نیمه شب برای آنها نمایش داده شده بود و آن را ندیده بودند. یعنی آن فیلم من قربانی نادیده گرفتن شده بود. شخصاً افسانه آه را زیباترین فیلمم می دانم که از سایر فیلم هایم به من نزدیک تر است.

سینمانگار: فاکتورهای موفقیت در گیشه به نظر شما چیست؟ و فیلم خوب باید چه ویژگی هایی داشته باشند که هم در گیشه موفق باشد و هم مورد پسند منتقدان قرار بگیرد؟ آیا فیلم های شما این ویژگی را دارند؟

تهمینه میلانی: خب اگر فیلمی بسازيد و آن فیلم بیننده نداشته باشد، شکست خورده ايد. بنابراين از فاكتورهاي مختلفي براي جذب تماشاگر استفاده مي كنم . بازيگران حرفه اي و محبوب ، مدير فيلمبرداري حرفه يي ، طراحي صحنه ، دكور مناسب و صد البته قصه ي جذاب و ريتم تند . فرض را بر اين مي گيريم كه عده يي به خاطر علاقه به كارگردان به سينما مي آيند و عده يي براي ديدن بازيگر محبوبشان . وقتی عوامل فیلم از فیلم بردار تا صدابردار و تدوینگر و... کاربلد هستند، فیلم دیده می شود. اگر موضوع فیلم هم تماشاگر را درگیر کند همه این ها با هم در خدمت جذب مخاطب فیلم عمل می کند. نکته ای که اهمیت دارد احترام به شعور مخاطب است، اینکه باور كنيم تماشاگر می فهمد ، خيلي خوب مي فهمد!

سینمانگار: تهمینه میلانی روند سینمایش را از «افسانه آه» تا «یکی از ما دونفر» دارای سیری صعودی و روبه پیشرفت می بیند؟

تهمینه میلانی: بله حتماً، در کارگردانی سنجیده تر عمل می کنم، حرکت دوربین ها روانتر شده، و نکته ای که مهم است اینکه در هر فیلم فضای کار من تغییر می کند. مثلاً کاری که من در «آتش بس» انجام می دهم را در «سوپراستار» تکرار نمی کنم. در «یکی از ما دونفر» به خاطر تنش داخل صحنه دوربین ایستا تر عمل کرده، چراکه رابطه اي كه روايت مي شد ، بالقوه داراي ريتم است . آنچه براي من هنگام دكوپاژ خيلي مهم است فيلمنامه اي است كه قرار است به فيلم برگردانده شود و متناسب با هر فيلمنامه دكوپاژ و پلان بندي من متفاوت مي شود .

سینمانگار: ارتباط خودتان با کدام یک از آثارتان قوی تر است؟ دلتنگ آنها می شوید؟

تهمینه میلانی: دلتنگ نمی شوم. اما گاهی با تماشای دوباره یکی از فیلم هایم از دیالوگی، حرکت دوربینی، ... به وجد می آیم و حتی تعجب می کنم. افتخارم این است که هیچ فیلمی نساخته ام که بعدتر از ساخت آن شرمنده باشم و به تمام آثارم از «بچه های طلاق» تا «یکی از ما دو نفر» افتخار می کنم.

سینمانگار: قوی ترین اثر به نظر خودتان؟

تهمینه میلانی: موضوعی، «افسانه آه» و ساختاری همه را در حد مقبولی می بینم و همه را دوست دارم.

سینمانگار: فیلمسازی هست که از او الگو یا الهام گرفته باشید؟

تهمینه میلانی: سیدنی پولاک و سیدنی لومت و خيلي هاي ديگر فیلمسازان مورد علاقه من هستند. ساخت فیلم هایی اجتماعی با ریتم بالا هنر این دو است که من بسیار دوست دارم. یکی از ویژگی های فیلم های من هم ریتم تند است. دوست ندارم تماشاگر خسته شود.

سینمانگار: سینمای روز دنیا را تا چه حد پیگیری می کنید؟

تهمینه میلانی: بدلیل سفرهای مختلف و داوری در جشنواره های مختلف امکان تماشای فیلم هایی را دارم که بسياري نمی توانند ببینند، فیلم های روز آمریکا هم که در بازار به راحتی پیدا می شود یا در سفرهایم به آمریکا می بینم.

سینمانگار: بهترین فیلم سال 2010 از نظر شما ؟

تهمینه میلانی: هنوز «قوی سیاه» را ندیده ام. «سخنرانی پادشاه» را دیدم و پسندیدم ولی بنظرم رسید که فیلم ماندگاری نخواهد بود؛ فیلمی نیست که دلتنگ آن شوید.

سینمانگار: محبوب ترین فیلم تاریخ سینما از دید شما؟

تهمینه میلانی: من در این مورد سلیقه ای ویژه دارم. هملت كوزنتيسف روسي را به عنوان بهترین فیلم دوست دارم. این از علاقه من به شکسپیر و خوب درآوردن شخصیت هملت در این فیلم نشأت می گیرد. بسیار با او همذات پنداری می کنم.

سینمانگار: در سینمای ما کارگردانان زن که فیلم خوب می سازند کم نیستند، اما در سینمای هالیوود فیلمسازان زن خیلی محدود فعالیت می کنند و شاید تنها بتوان کاترین بیگلو را نام برد. نظر شما چیست؟

تهمینه میلانی: بجز بیگلو، خانم کاپولا هست که اخیراً فیلمی شبیه «سوپراستار» من ساخته است. البته برای او فرش قرمز پهن کردند و با من آنطور برخورد کردند.

سینمانگار: منظور من اینست که در کشورهایی که دم از حقوق برابر می زنند و مهد آزادی نام گرفته اند، تعداد فیلمسازان خوب زن به انگشتان دست هم نمی رسد و بسیار محدود است. این را به چه دلیل می دانید؟

تهمینه میلانی: من فکر می کنم ما در شرایط ویژه ای هستیم که زنان ما حرف های زیادی برای گفتن دارند. در عرصه های دیگر هم ثابت شده که همین طور است. قبولی 60% زنان در کنکور نمی تواند اتفاقی قلمداد شود. فشارهایی که در جامعه بر زنان است او را وادار می کند تا از دریچه هایی وجود خود را ابراز کند. شاید در آن جوامع آنقدر فیلم های خوب زنانه از سوی مردان ساخته می شود که احساس نیازی نکنند. و شاید به دلایل دیگری که من و شما نمی دانیم... من زن های سرزمینم را باهوش، قوی و خوش فکر می دانم.

سینمانگار: در مورد فیلمسازان زن که در کشورمان فعالیت می کنند چه نظری دارید؟

تهمینه میلانی: فیلم هایشان را دنبال می کنم. اخیراً فیلم مونا زندی(عصر جمعه) را دیدم و به نظرم فیلم خوب و تأثیرگذاری بود. «بانوی اردیبهشت» بنی اعتماد را دوست دارم و نوع کار تجربی که در «خون بازی» اجرا کرد برایم جالب توجه بود. از فیلم های درخشنده «رابطه» را بیش تر از همه دوست دارم.

سینمانگار: نیکی کریمی بازیگر سه فیلم خوب شما بوده است. نظر شما در مورد او چیست؟ او امسال با «سوت پایان» در جشنواره هم حضور داشت. کریمی را کارگردان موفقی می دانید یا نه؟

تهمینه میلانی: فيلمي از ايشان نديده ام. تلاش ايشان را برای حرکت روبه جلو در سینما را تحسین می کنم و البته ایفای نقش هایش در فیلم های تجاری را نمی پسندم و آزرده ام می کند.

سینمانگار: موافق فیلمسازی بازیگران هستید؟

تهمینه میلانی: چه اشکالی دارد؟! کسی که حرفی برای گفتن دارد و استعدادش را دارد بیاید و فیلمش را بسازد. خود من هم سینما نخوانده ام و فیلم کوتاه هم نساخته ام.

سینمانگار: سال 89 برای شما چگونه بود؟

تهمینه میلانی: سال سختی بود؛ هم به لحاظ مشکلات خانواده و بیماری پدرم و هم به لحاظ سیاسی آزرده شدم. تهدید به مرگ شدم، شیشه های ماشینم را شکستند؛ با اینکه عوامل این اتفاقات شناسایی شدند قوه قضائیه آن ها را دستگیر نکرد. در کل برای من سالی بد و پر از تهدید بود.

سینمانگار: در اکران نوروزی سه سال پیاپی با «سوپراستار»، «تسویه حساب» و «یکی از ما دونفر» به سینماها آمدید. آیا این یک شانس و شرایطی ویژه برای شماست؟

تهمینه میلانی: اصلاً اینطور نیست. همیشه تهدید به این می شوم که سی دی فیلمم را منتشر کنند. زمان اکران آتش بس که تعلل کرديم، خرداد ماه با وجود فروش میلیاردی فیلم سی دی آن در جلوی سینماها فروخته می شد. همیشه از زمان اتمام تولید فیلم تا اکران اضطراب پخش نسخه قاچاق فیلم را دارم و فکر می کنم این برنامه ریزی شده است. فقط بدلیل فشاری که متحمل می شوم به اکران نوروز رضایت می دهم وگرنه فیلم های من مناسب اکران نوروز نیستند.

سینمانگار: دلیل توقیف فیلم «تسویه حساب» و بعد هم عدم اکران در برخی شهرستان ها را، مشکلی که امسال برای آتشکار امیریوسفی هم پیش آمد، چه چیزی می دانید؟

تهمینه میلانی: سلیقه مسئولین. صرفاً اعمال نظر شخصی افراد به این توقیف ها منجر می شود.

سینمانگار: پیگیر رفع توقیف نشدید؟

تهمینه میلانی: چکاری از من برمی آمد؟ من آدمی مستقل هستم و از جايي حمايت نمي شوم . وقتی فیلم توقیف می شود، کاری از دست من ساخته نیست.

سینمانگار: پیش بینی می کنید برای «یکی از ما دو نفر» مشکلی در اکران پیش بیاید؟

تهمینه میلانی: از همانجا که این فیلم را در نوعی نگاه نمایش دادند، خانه پدری عیاری نمایش داده نشد و ... جهت گیری ها مشخص بود.

سینمانگار: وضعیت اکران سینما را به چه صورت می بینید؟ شاهد بودیم که در زمان هایی خاص 12 و یا 13 فیلم باهم اکران شدند، آیا این وضعیت را می پسندید؟

تهمینه میلانی: البته که نه. خیلی فیلم ها مورد ظلم واقع شدند. فیلمی مثل «آتشکار» و «عصر جمعه» و ... در شرایط مناسب اکران می توانست به موقعیتی خوب دست یابد.

سینمانگار: کارنامه یک سال اخیر معاونت سینمایی و جواد شمقدری را چگونه می بینید؟

تهمینه میلانی: فیلم من بعد از سه سال در این دوره از توقیف درآمد و اکران شد. همه این سه سال نگرانی پخش سی دی فیلم را داشتیم و سرمایه کار هم در گوشه ای افتاده بود. از این حیث من به لحاظ فردی رضایت دارم، ولی در مجموع راضی کننده نبود.

سینمانگار: چرا؟

تهمینه میلانی: کنترل بیش از حد است؛ ایده و فکراولیه به کارگردان می دهند و این خیلی خطرناک است.

سینمانگار: در مورد مشکلات بین خانه سینما و معاونت سینمایی چه نظری دارید؟

تهمینه میلانی: از خانه سینما حمايت مي كنم، مدافع آقای عسگرپور نیستم اما خانه سینما را خانه خود و هم صنفان خودم می دانم.

سینمانگار: شما که به ارشاد و معاونت سینمایی انتقاد دارید نظرتان درباره صنف واحد تهیه کنندگان چیست و با وجود انتقادی که دارید چه طور در جلسات اتحادیه حاضر شدید؟

تهمینه میلانی: این دو به هم ربطی ندارد. انتخاباتی انجام شد و من هم ناظر بودم. انتخابات خوبی هم بود و اعمال نفوذی نشد.

سینمانگار: فکر می کنید «یکی از ما دو نفر» در اکران موفق عمل کند؟ با توجه به دوفیلم «جدایی نادر از سیمین» و «اخراجی ها 3» که در یک فصل با فیلم شما اکران می شوند.

تهمینه میلانی: چون موضوع فیلم ها نزدیک نیست، فکر می کنم فیلم من بیننده خود را به سینما بکشاند. به نظر من اگر در سطح محدود هم به ما فضای اکران بدهند، آن اتفاقی که باید شکل بگیرد، روی می دهد و مخاطب برای تماشای فیلم به سینما می رود. به عقیده من مخاطبی که به دیدن «جدایی نادر از سیمین» می رود فیلم من را هم می رود و می بیند، به شرط آنكه به تعداد دو فيلم ديگر به من سينما بدهند.

عشق من عاشقتم!
≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈
پرنسس

limoshirin65

کاربر

ارسالها: 7149

#16 Posted: 26 Jul 2019 21:27

کپی‌کاری «مادر کپی ایران» تأیید شد

شورای نظارت و ارزیابی فعالیت نگارخانه‌ها به دلیل بررسی تخلف گالری آریانا و مسایل مربوط به نمایشگاه «آن دیگری» از آثار «تهمینه میلانی»، جلسه گذاشت و در این مورد تصمیماتی اتخاذ کرد.

شورا درباره کپی بودن آثار نمایشگاه «آن دیگری»اعلام کرد که مدیر گالری آریانا، قواعد حرفه‌ای را در تشخیص اصالت و کیفیت آثار به درستی انجام نداده و رعایت نکرده است.

«تهمينه ميلانی»، كارگردان مشهور ايرانی، پیش‌تر نیز با سرقت ادبی فیلمنامه از «مهرنوش خرسند»، فيلم «واكنش پنجم» را ساخته است.

خانم «خرسند»، نويسنده اصلی فيلمنامه «واكنش پنجم»، توانست پس از حدود سه سال شكايت و دوندگی در دستگاه قضائی، ادعای خود را عليه تهمينه ميلانی به اثبات برساند.

لینک

limoshirin65

کاربر

ارسالها: 7149

#17 Posted: 26 Jul 2019 21:29

‏یک نقاشی ‎تهمینه میلانی به اثری از متئو آرفانوتی، نقاش ایتالیایی شباهت بسیار زیادی دارد.

آرفانوتی خطاب به میلانی می‌گوید: «الهام گرفتن از دیگر هنرمندان اشتباه نیست. اما به کسی که از او الهام گرفتید، ارجاع دهید»

آرفانوتی می‌گوید نقاشی خانم میلانی یک کپی ناشایست از نقاشی او به نام Equilibra است که سال ۲۰۰۵ برای یکی از دوستانش که صاحب فرزندان دوقلو شده بود کشیده.

یه جو آبرو برامون بزار خانوم میلانی

پی نوشت: امیدوارم پرنسسِ مهربون کلمو نکنه

صفحه 2 از 2: « پیشین 1 2

تالار تخصصی سینما و موسیقی /

تهمینه میلانی

برای دسترسی به این قسمت میبایست عضو انجمن شوید. درصورتیکه هم اکنون عضو انجمن هستید با استفاده از نام کاربری و کلمه عبور وارد انجمن شوید. در صورتیکه عضو نیستید با استفاده از این قسمت عضو شوید.

↑ بالا