ارسالها: 889
#71
Posted: 26 Oct 2013 15:56
استاد محمد رضا شجریان و استاد شهرام ناظری...
من آبی ام تاجی ام اسم تیمم استقلاله
ارسالها: 2517
#72
Posted: 15 Mar 2014 22:55
ردیف (موسیقی) عنوان ردیف به مجموعه‌ای از قطعه‌هایی از موسیقی ایرانی اطلاق می‌شود که برای اجرا و یاددهی و یادگیری و نشان دادن قابلیت‌های خاصی از موسیقی ایرانی انتخاب، منظم و مرتب شدهاند. هریک از این قطعه‌ها گوشه نامیده می‌شود.
هی زمان داره میرهalinumber7
ارسالها: 2517
#73
Posted: 15 Mar 2014 23:04
ردیف آقا حسینقلی ردیف آقاحسینقلی یا ردیف میرزاحسینقلی یکی از ردیف‌های بازمانده از موسیقی دورهٔ قاجار است و توسط علی‌اکبرخان شهنازی فرزند ارشد آقاحسینقلی روایت شده‌است.[۱] متعلّقات شور در این ردیف کامل‌تر از ردیف‌های دیگر است. هم‌چنین، دستگاه‌های نوا و راست‌پنجگاه آن پربارتر و از لحاظ ملودیک متنوع‌تر از سایر ردیف‌های موسیقی ایرانی است.
هی زمان داره میرهalinumber7
ارسالها: 2517
#74
Posted: 15 Mar 2014 23:19
گوشه (موسیقی) گوشه که گاهی به آن مقام (در شباهت با موسیقی عربی و ترکی) نیز گفته می‌شود، از اساسی‌ترین مؤلفه‌های هویت موسیقی ایرانی است. گوشه‌ها قطعه‌های ثبت شده از موسیقی سنتی ایرانی هستند که در طول زمان توسط استادان موسیقی ایرانی گردآوری شده و به هنرجویان آموخته می‌شود. انواع گوشه‌ها برخی از گوشه‌های موسیقی ایرانی دستگاه شور دستگاه سه‌گاه دستگاه چهارگاه دستگاه ماهور دستگاه همایون دستگاه نوا دستگاه راست پنجگاه آواز دشتی آواز ابوعطا آواز بیات ترک (بیات زند)
هی زمان داره میرهalinumber7
ارسالها: 2517
#75
Posted: 17 Mar 2014 00:18
مقام (موسیقی ایرانی) راست راست سپاهانم آرزوستحجاز بگو خوش ترانهایعراق به عشاق تحفه برراست و بوسلیک خوش‌الحانم آرزوست حسینی زیرا که مایه گفتزیر خرد و زیر بزرگانم آرزوست زنگله‌ام کانم آرزوست
هی زمان داره میرهalinumber7
ارسالها: 23330
#76
Posted: 23 May 2014 23:30
برنامه گلها برنامه گلها نام مجموعه برنامه‌های موسیقی ایرانی بود که از سال ۱۳۳۴ تا اواخر دهه ۱۳۵۰ از رادیو تهران (بعدها رادیو ایران) پخش می‌شد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#77
Posted: 23 May 2014 23:32
خوانندگان برنامه گلها اکبر گلپایگانی - بیش از ۳۰۰ برنامه حسین قوامی - بیش از ۲۵۰ برنامه عبدالوهاب شهیدی - بیش از ۲۳۰ برنامه مرضیه - بیش از ۱۷۰ برنامه الهه - بیش از ۱۳۰ برنامه محمود محمودی خوانساری - بیش از ۱۳۰ برنامه محمدرضا شجریان (سیاوش) - ۹۷ برنامه ایرج - بیش از ۹۵ برنامه سیما بینا - بیش از ۸۰ برنامه غلامحسین بنان - بیش از ۷۰ برنامه پوران - بیش از ۵۰ برنامه عهدیه - بیش از ۵۰ برنامه پروین - بیش از ۳۰ برنامه سید جواد ذبیحی - بیش از ۲۵ برنامه ناصر مسعودی - بیش از ۲۵ برنامه جمال وفایی - بیش از ۲۵ برنامه کوروس سرهنگ زاده - بیش از ۲۵ برنامه عبدالعلی وزیری - بیش از ۱۵ برنامه هایده - ۱۵ برنامه ناهید - ۱۵ برنامه آذر - ۱۴ برنامه حمیرا - ۱۲ برنامه مهستی - ۱۰ برنامه نادر گلچین - ۱۰ برنامه رویا - ۹ برنامه بانو فرح - حدود ۸ برنامه عزت روحبخش - حدود ۷ برنامه یاسمین - حدود ۶ برنامه خاطره پروانه - ۶ برنامه ویگن - ۶ برنامه ناهید دایی جواد - حدود ۵ برنامه تاج اصفهانی - ۵ برنامه شهین دخت شبیری - ۴ برنامه درویش امیر حیاتی - ۴ برنامه انوشه - ۴ برنامه نوذر - ۳ برنامه سیمین غانم - ۳ برنامه عماد خراسانی - ۳ برنامه شمس - ۳ برنامه جفرودی - ۳ برنامه منوچهری شیرازی - ۳ برنامه ادیب خوانساری - ۲ برنامه رشید مستقیم - ۲ برنامه رامش - ۲ برنامه هنگامه اخوان - ۲ برنامه دادبه - ۱ برنامه زند وکیل - ۱ برنامه ملوک ضرابی - ۱ برنامه نزاکتی - ۱ برنامه ترانه - ۱ برنامه بهشته - ۱ برنامه فریده - ۱ برنامه رامین - ۱ برنامه سوگل - ۱ برنامه
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#78
Posted: 23 May 2014 23:36
آهنگسازان برنامه گلها علینقی وزیری (کلنل) جواد بدیع زاده جواد معروفی روح‌الله خالقی پرویز یاحقی حسین یاحقی مرتضی محجوبی همایون خرم علی تجویدی حبیب‌الله بدیعی نصرالله زرین پنجه محمد میرنقیبی اسداله ملک
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#79
Posted: 23 May 2014 23:43
داوود پیرنیا او در سال ۱۲۷۹ ش در تهران متولد شد. پدرش حسن پیرنیا بود. مادرش دختر علاءالدوله از رجال قاجار بود و به دلیل گرایش‌ها و اعتقادات مذهبی اجازه حضور در عرصه موسیقی را به او نداد، اما تعلیمات پدرش که از روشنفکران آن دوران بود بر او بسیار مؤثر بود. تحصیلات ابتدایی را در منزل فراگرفت. سپس برای ادامه تحصیل و فراگیری زبان فرانسه وارد مدرسه سن‌لویی تهران شد. بعدها برای ادامه تحصیلات در رشته حقوق به سوئیس رفت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 24568
#80
Posted: 8 Nov 2014 18:16
تقدیر دولت فرانسه از حسین علیزاده VIDEO
تاریخ در زخمه بی‌شک اگر آیندگان بخواهند ردی از امروز ما را پس از بررسی در کتب تاریخی، در آثار هنری جست‌وجو کنند، باید لحظاتی نیز در آثار حسین علیزاده درنگ کنند و به موسیقی‌اش گوش سپارند. هنرمندی که از سال ۱۳۵۶ با کنسرت نوا در جشن هنر شیراز گامی نو در مسیر موسیقی ایرانی برداشت. نگاه متفاوت علیزاده به موسیقی به عنوان هنری تاثیرگذار که می‌تواند جریانات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را- که حتی گاهی در تضاد با هم هستند- رهبری کند، او را در تمام این سالها از دیگر موزیسین‌های هم دوره‌اش متمایز کرده است. او با شور و هیجانی وصف‌ناشدنی در واکنش به حوادث ۱۷ شهریور ۵۷ در قالب گروه چاووش، «ژاله خون شد» را می‌سازد، در سال ۱۳۶۲ در ۳۲ سالگی با «نی‌نوا» ی بی‌مانندش که به گواه خودش از نظاره بر غروب آفتاب در یک افق الهام گرفته شده، صدایی چند وجهی خلق می‌کند که صدای نسل‌های مختلف در برهه‌های گوناگون تاریخی بوده و هست، در سال ۱۳۷۰ «آوای مهر» را به مردم مصیبت‌زده زلزله رودبار تقدیم می‌کند، در سال ۱۳۸۲ با کنسرت «هم نوا با بم» با مردم زلزله‌زده بم، همنوا می‌شود و در قالب آلبوم «فریاد» با نگاهی دوسویه که متاثر از فضای سیاسی و اجتماعی آن دوران نیز هست، شعری از فریدون مشیری را با مردمش فریاد می‌کند: «من به تنگ آمده‌ام از همه‌چیز، بگذارید هواری بزنم...»، در سال ۱۳۸۶ با گروه هم آوایان بی‌پروا بر شعر دیگری از فریدون مشیری اعتراض خود را در قالب موسیقی‌اش بیان می‌کند: «با همین دیدگان اشک آلود، از همین روزن گشوده به دود، به پرستو، به گل، به سبزه درود» و... ماندگاری در نوآوری اما هنر حسین علیزاده فقط در این همگام بودن با زمانه، پیوند داشتن با بطن جامعه و استفاده از موسیقی به مثابه یک وسیله ارتباطی با محیط پیرامونی‌اش برای بیان رسالت‌های سیاسی و اجتماعی خلاصه نمی‌شود. او از همان سال‌های نخست حضورش در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به خوبی نشان داد که می‌تواند ضمن پایبندی به اصالت‌های موسیقی ایرانی، نوآوری و ابداع کند و از این طریق، این موسیقی را پویا و زنده نگه دارد. علیزاده با اجرای کنسرت نوا با صدای بانو پریسا در جشن هنر شیراز و ساخت قطعاتی چون «سواران دشت امید» و «حصار»، فرمی تازه به موسیقی ایرانی ارایه کرد. از طرف دیگر او هم‌آوایی و رویکرد پلی‌فونیک (چند صدایی) در موسیقی ایرانی را به بهترین شکل با آلبوم «راز نو» به جهان موسیقی ایرانی معرفی کرد و سپس در «به تماشای آبهای سپید»، «سرود گل»، «ساز خاموش»، «سرود مهر» و... آن را ادامه داد. نوآوری‌های حسین علیزاده در موسیقی ایرانی امروزه دستمایه بسیاری از موزیسین‌های جوان قرار گرفته، جوانانی که می‌کوشند نه مثل او، که دست‌کم تا حدودی شبیه او باشند. نشانی برای یک عمر تلاش حسین علیزاده ششم آذرماه در اوایل ۶۳ سالگی در حالی نشان شوالیه را از سفیر کبیر فرانسه دریافت می‌کند که برخلاف بسیاری از همنسلانش هنوز هم باانرژی کار می‌کند، تور کنسرت‌های داخلی و خارجی‌اش را برگزار می‌کند، در فستیوال‌های مختلف موسیقی در داخل و خارج از ایران شرکت می‌کند، موسیقی فیلم می‌سازد، می‌نویسد، پژوهش می‌کند، آموزش می‌دهد و... بی‌شک استاد علیزاده در طول این سالها نه تنها یک تنه بار پویایی، خلاقیت و نوآوری در موسیقی ایرانی را در داخل کشور بر دوش کشیده بلکه در معرفی این موسیقی به بیرون از مرز‌ها نیز تلاش‌های فراوانی کرده است. چنان که علاوه بر دریافت چهار سیمرغ بلورین بهترین موسیقی فیلم از جشنواره فیلم فجر، دو جایزه انجمن منتقدان سینما برای موسیقی فیلم‌های «آسمان زرد کم عمق» و «ملکه» و تندیس حافظ برای موسیقی فیلم «لاک‌پشت‌ها هم پرواز می‌کنند»، سه بار هم برای آلبوم‌های «فریاد»، «بی‌تو بسر نمی‌شود» و «به تماشای آبهای سپید» نامزد دریافت جایزه گرمی در بخش بهترین آلبوم سنتی جهان شده است. بنابراین تردیدی نیست که دولت فرانسه با تقدیر از این استاد مسلم موسیقی و اهدای نشان شوالیه به او، نه تنها خیل عظیم دستاوردهای هنری او را ارج نهاده بلکه جایگاه و ارزش فرهنگی- هنری بخش عظیمی از تاریخ موسیقی ایران را که به واسطه حسین علیزاده به دست آمده به درستی درک کرده است.
بی تو
ویرایش شده توسط: andishmand
صفحه 8 از 9