ارسالها: 23330
#241
Posted: 21 Aug 2014 18:13
۱۹۴۵-ری میلند -Ray Milland
- زمینه فعالیت سینما
- تولد ۳ ژانویهٔ ۱۹۰۷نیث، ولز، بریتانیا
- مرگ ۱۰ مارس ۱۹۸۶ (۷۹ سال)تورانس، کالیفرنیا، ایالات متحده
- مدفن مومیایی شده
- ملیت ولزی
- پیشه بازیگر و کارگردان
- سالهای فعالیت ۱۹۲۹–۱۹۸۵
- همسر(ها) موریل وبر
ری میلند (انگلیسی: Ray Milland؛ زاده ۳ ژانویهٔ ۱۹۰۷ درگذشته ۱۰ مارس ۱۹۸۶) یک بازیگر، و کارگردان اهل ولز بود.
از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است می‌توان به ام را به نشانه مرگ بگیر، مردگان پیراهن راه راه نمی‌پوشند، سه مرد شجاع (۱۹۵۶)، داستان عشق اشاره کرد.
وی همچنین برنده جوایزی همچون جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شده است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#242
Posted: 21 Aug 2014 18:20
۱۹۴۷-رونالد کولمن- Ronald Colman
- زمینه فعالیت سینما
- تولد ۹ فوریهٔ ۱۸۹۱ریچموند، ساری، انگلستان
- مرگ ۱۹ مه ۱۹۵۸ (۶۷ سال)سنتا باربارا، کالیفرنیا، ایالات متحده
- ملیت بریتانیایی
- پیشه بازیگر
- سالهای فعالیت ۱۹۱۴–۱۹۵۷
رونالد چارلز کولمن (انگلیسی: Ronald Charles Colman؛ زاده ۹ فوریهٔ ۱۸۹۱ - درگذشته ۱۹ مه ۱۹۵۸) یک هنرپیشه اهل بریتانیا بود.
از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است می‌توان به برداشت محصول تصادفی، بولداگ درومند، زندگی دوم، داستان دو شهر، محکوم، افق گمشده اشاره کرد.
وی همچنین برنده جوایزی همچون جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شده است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#243
Posted: 21 Aug 2014 18:23
۱۹۴۸-لارنس الیویه-Laurence Olivier
- نام اصلی لورنس کر الیویر
- زمینه فعالیت بازیگر, تهیه کننده, کارگردان و فیلمنامه نویس
- تولد ۲۲ مه ۱۹۰۷دورکینگ, سوری
- مرگ ۱۱ ژوئیه ۱۹۸۹استینیگ, اسکس غربی
- ملیت بریتانیا
- همسر(ها) ویوین لی
لورنس الیویر (به انگلیسی: Laurence Olivier) در ۲۲ مه ۱۹۰۷ در انگلستان به دنیا آمد او در کودکی کارش را در عرصهٔ هنر با اجرای نمایشنامه‌های شکسپیری آغاز کرد و در طی چند سال به یکی از بهترین بازیکران تئاتر لندن بدل شد او خیلی سریع در تئاتر پیشرفت کرد به طوری که بسیاری او را بهترین هنرپیشه تئاتر قرن بیستم می‌دانند. وی در سال 1948 برای بازی در فیلم هملت برنده اسکار بهترین بازیگر نقش اول گشت، وی کارگردانی فیلم را نیز بر عهده داشت و نامزد بهترین کارگردانی نیز گشت، وی یکی از دو کارگردانیست که برای کارگردانی خودش اسکار برای بازیگری را در یافت کرده است، دیگری روبرتو بنینی است. وی همچنین یکی از رکورد داران بیشترین نامزدی در بخش بهترین بازیگر نقش اول میباشد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#244
Posted: 21 Aug 2014 18:28
۱۹۴۹-برودریک کرافورد - Broderick Crawford
- زاده ۹ دسامبر ۱۹۱۱
- درگذشته ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ (۷۴ سال)
- ملیت ایالات متحده آمریکا
- سالهای فعالیت ۱۹۳۵–۱۹۸۵
برودریک کرافورد (انگلیسی: Broderick Crawford؛ زاده ۹ دسامبر ۱۹۱۱ - درگذشته ۲۶ آوریل ۱۹۸۶) یک هنرپیشه اهل ایالات متحده آمریکا بود. وی بین سالهای ۱۹۳۵ تا ۱۹۸۵ میلادی فعالیت میکرد.
وی همچنین برنده جوایزی همچون جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شده است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#245
Posted: 21 Aug 2014 18:35
۱۹۵۰-خوزه فرر - José Ferrer
- زاده ۸ ژانویهٔ ۱۹۱۲
- درگذشته ۲۶ ژانویه ۱۹۹۲ (۸۰ سال)
- ملیت ایالات متحده آمریکا
- سالهای فعالیت ۱۹۳۵–۱۹۹۲
خوزه فرر (انگلیسی: José Ferrer؛ زاده ۸ ژانویهٔ ۱۹۱۲ درگذشته ۲۶ ژانویه ۱۹۹۲) یک هنرپیشه اهل ایالات متحده آمریکا بود. وی بین سالهای ۱۹۳۵ تا ۱۹۹۲ میلادی فعالیت میکرد.
از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است می‌توان به تل‌ماسه، لورنس عربستان اشاره کرد.
وی همچنین برنده جوایزی همچون جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شده است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#246
Posted: 21 Aug 2014 18:43
۱۹۵۱-هامفری بوگارت - Humphrey Bogart
- تولد ۲۵ دسامبر ۱۸۹۹نیویورک سیتی
- مرگ ۱۴ ژانویه ۱۹۵۷ (۵۷ سال)لس‌آنجلس، کالیفرنیا
- ملیت آمریکایی
- نام(های)دیگر بوگی
- پیشه بازیگر
- سالهای فعالیت ۱۹۵۶-۱۹۲۱
- همسر(ها) هلن منکن (۱۹۲۷-۱۹۲۶)
- ماری فیلیپس (۱۹۳۷-۱۹۲۸)
- مایو متوت (۱۹۴۵-۱۹۳۸)
- لورن باکال (۱۹۵۷-۱۹۴۵)
- فرزندان استفنهامفری، لسلی هاوارد
هامفری دیفارست بوگارت (به انگلیسی: Humphrey DeForest Bogart) با نام مستعار بوگی (Bogey/Bogie)، هنرپیشه و تهیه‌کننده آمریکایی بود.موسسه فیلم آمریکا در سال ۱۹۹۹ او را در رده اول برترین هنرپیشگان مرد تاریخ سینما قرار داد.
از سال ۱۹۲۰ تا ۱۹۲۲ در کمپانی نمایش یکی از بستگانش (ویلیام برادی) به نام استودیوی فیلم برادی به عنوان مدیر صحنه فعالیت داشت. در ۱۹۳۰ با کمپانی فاکس قراردادی بسته و برای اولین بار در فیلم کوتاه ۱۰ دقیقه‌ای آن‌طوری‌های برادوی با روس اتینگ و جان بلاندل همبازی شد. قرارداد او با فاکس تنها دو سال ادامه داشت و از آن پس تا ۵ سال در فیلمهای نازلی ظاهر شد. تا اینکه در سال ۱۹۳۶ با فیلم جنگل سنگی خود را تثبیت کرد و این مقدمه همکاری نسبتاً طولانی مدت و موفقیت‌آمیز او و کمپانی برادران وارنر شد.
از سال ۱۹۳۶ تا ۱۹۴۰ در ۲۸ فیلم ظاهر شد که اکثر آنها گانگستری و تنها ۲ مورد در ژانر وسترن بود. حضور در فیلمهای شاهین مالت در نقش سام اسپید به کارگردانی جان هیوستون و کازابلانکا از مایکل کورتیز از جمله چشمگیرترین نقش آفرینی‌های بوگارت محسوب می‌شود. بوگارت در سال ۱۹۵۱ برای بازی در ملکه آفریقایی برنده جایزه اسکار و در سالهای ۱۹۴۲ و ۱۹۵۴ برای فیلمهای کازابلانکا و شورش کین نامزد کسب این جایزه شد.
بوگارت در اکثر فیلم‌هایش در نقش مردانی خوش‌گذران و خوش‌پوش و در عین حال دلیر و باهوش ظاهر شد و همین امر در جذاب‌تر شدن شخصیت او تأثیرگذار بود.
او در مدت حیات خود و از سال ۱۹۲۷ ۴ بار ازدواج کرد که سه بار آن به طلاق انجامید. هلن منکن؛ مری فیلیپس و مایو متوت زنانی بودند که از او جدا شدند. لورن باکال همسر آخر او بود که از سال ۱۹۴۵ تا دم مرگ با او همراه بود. حاصل این ازدواج نیز دو فرزند دختر و پسر بود. پسر او استفان در ۱۹۹۶ کتاب زندگینامه هامفری بوگارت را به نام: بوگارت :در جستجوی پدرم به چاپ رساند.
در میانه‌های دهه پنجاه میلادی وضعیت سلامت بوگارت رو به وخامت نهاد. او که پس از امضای قرارداد طولانی مدت با کمپانی برادران وارنر با لبخندی بر لب گفته بود: این قرارداد تا هنگامی ادامه خواهد داشت که موها و دندان‌هایش بریزد به دلیل مصرف بیش از حد سیگار به سرطان مری دچار شد. بوگارت تا مدت‌ها از بیماری اش سخن نگفت و کم اشتهایی و کاهش وزن را ندیده گرفت. در سال ۱۹۵۶ سرانجام زاضی به انجام معاینات پزشکی شد که برای جلوگیری از بیماری بسیار دیر شده بود. پزشکان معالج او مری دو غده لنفاوی و یک دنده او را خارج کردند و تحت شیمی درمانی قرار دادند. درحالی که بیماری به همه بدن او دست اندازی کرده بود. در بستر بیماری او اسپنسر تریسی فرانک سیناترا و کاترین هپبورن از عیادت کنندگان ثابت بودند. بوگارت که وزنش به حدود هشتاد پوند-تقریباً معادل سی و شش کیلوگرم- تقلیل پیدا کرده بود در حالی که به تازگی پنجاه و هفت ساله شده بود درگذشت. در مصاحبه‌ای بعد از مرگ بوگارت کاترین هپبورن آخرین دیدار خود و اسپنسر تریسی با بوگارت را این گونه شرح داد: "اسپنس دست روی شونه بوگی گذاشت و گفت: شب به خیر بوگی. بوگارت چشماش رو به سمت اسپنس برگردوند بوسه آرامی بر دست اسپنس زد و گفت: خداحافظ اسپنس. قلب اسپنس ایستاد. بالاخره فهمیده بود."
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#247
Posted: 21 Aug 2014 21:56
۱۹۵۳-ویلیام هولدن - William Holden
- تولد ۱۷ آوریل ۱۹۱۸اوفالون، ایلینوی
- مرگ ۱۲ نوامبر ۱۹۸۱ (۶۳ سال)سنتا مونیکا، کالیفرنیا
- ملیت آمریکایی
- پیشه بازیگر
- سالهای فعالیت ۱۹۳۸–۱۹۸۱
- همسر(ها) برندا مارشال ۱۹۷۱-۱۹۴۱
ویلیام هولدن (به انگلیسی: William Holden) (۱۷ آوریل ۱۹۱۸ - ۱۲ نوامبر ۱۹۸۱) بازیگر آمریکایی برنده جایزه اسکار بود.
ویلیام فرانکلین بی دل در ۱۷ آوریل ۱۹۱۸ به دنیا آمد. در سال ۱۹۵۳ به خاطر بازی در فیلم بازداشتگاه ۱۷ در نقش سافتن میباشد. او در هالیوود ملقب به نام پسر طلایی در استدیوی پارامونت است ودر دهه ۱۹۵۰ از بزرگترین بازبگران کمپانی پارامونت به حساب می‌آمد. خانواده ویلیام هولدن هنگامی که او سه ساله بود به پاسادنای کالیفرنیا مهاجرت کردند.
پدرش داروساز (شیمی‌دان) و مادرش یک معلم بود. در سال ۱۹۳۷ هنگامی که او در کالج درس شیمی می‌خواند قراردادی برای بازی در فیلمی با شرکت فیلم سازی پارامونت امضاء کرد.
پس از بازگشت از جنگ جهانی دوم دو نقش بزرگ را در فیلمهای سانست بلوار و متولد دیروز یا (معصوم) بازی کرد. او در سال ۱۹۵۳ برنده اسکار در فیلمی به کارگردانی بیلی وایلدر به نام بازداشگاه ۱۷ شد.در ۱۲ نوامبر ۱۹۸۱ در سن ۶۳ سالگی درگذشت.
اولین نقش آفرینی در جلوی دوربین را در سال ۱۹۳۹ در فیلم پسر طلایی تجربه کرد و این نام تا دوران پیری همراه او بود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#248
Posted: 21 Aug 2014 22:02
۱۹۵۴-مارلون براندو - Marlon Brando
- تولد ۳ آوریل ۱۹۲۴اوماها، نبراسکا
- مرگ ۱ ژوئیه ۲۰۰۴ (۸۰ سال)لس‌آنجلس، کالیفرنیا
- سالهای فعالیت ۲۰۰۴ - ۱۹۴۴
- همسر(ها) آنا کاشفی (۱۹۵۹-۱۹۵۷)
- مویتا کاستاندا (۱۹۶۲-۱۹۶۰)
- تریتا تریپیا (۱۹۷۲-۱۹۶۲)
مارلون براندو (به انگلیسی: Marlon Brando, Jr.) (تولد ۳ آوریل ۱۹۲۴ - درگذشته ۱ ژوئیه ۲۰۰۴) بازیگر آمریکایی برندهٔ جایزه اسکار و ستایش شده‌ترین بازیگر تاریخ سینمای جهان است. او پیشکسوت سبک معروف "متد اکتینگ" بود که بلافاصله پس از او بازیگرانی مانند جیمز دین و مونتگومری کلیفت و سالها بعد پل نیومن، داستین هافمن و رابرت دنیرو با درخشش خود این سبک را در سینمای آمریکا تثبیت کردند.
مارلون براندو ساعتی پس از نیمه شب سوم آوریل ۱۹۲۴ در اوماها در ایالت نبراسکا به دنیا آمد. او یکی از تاثیرگزارترین بازیگران تاریخ سینما است. بسیاری بهترین نقش او را پدر خوانده می‌دانند. این بازیگر آمریکایی در بین بسیاری از علاقه‌مندان به سینما و منتقدان به عنوان «بهترین بازیگر تاریخ سینما» شناخته می‌شود.آنچنان که خودش بیان کرده هرگز فکر نمی کرده در جهان سینما به چنین شهرتی برسد و می گوید همه چیز اتفاقی شد.او در دوران نوجوانی به اجبار پدر وارد آکادمی نظامی شد ، ولی آن را نیمه تمام گذاشت و بعد ها به آکادمی بازیگری استلا آدلر (زنی که تا کنون یکی از بزرگترین استادان بازیگری مخصوصا در رشته تاتر شناخته می شود) رفت ، و سپس به تاتر برادوی راه یافت.در واقع بیشتر بازیگران بزرگ هالبوود مدتی را در تاتر برادوی خاک خورده‌اند.با نمایش اتوبوسی به نام هوس که بعد ها در فیلم آن را نیز نقش آفرینی کرد نامش سر زبانهاافتاد.همچنین بنا به گفته خودش نقد هایی که بعد از تاتر اتوبوسی به نام هوس در روزنامه ها نوشته شد یکی از دلایلی هست که او در تمام عمر خود رابطه ی خوبی با روزنامه ها و مجلات نداشت ، روزنامه ها در مورد این نمایش که مارلون در آن نقش یک مرد نظامی بی احساس و وحشی خوی را بازی میکرد نوشته بودند که مارلون براندو در حقیقت شخصیت خود را در این نمایش به صحنه برده است. اون بعد از سه سال پیایی بازی در نمایش اتوبوسی به نام هوس بالاخره قراردادهایی با کمپانی های سازنده فیلم نوشت و در اولین فیلم سینمایی اش به نام مردان که در آن نقش یک سرباز جانباز را بازی میکرد ظاهر شد. او خیلی زودتر از هر کسی در جهان سینما راه خود را به سوی ترقی و شهرت باز کرد و طی سالها نقش آفرینی در مقابل دوربین همیشه به سلطان صحنه ها مشهور بود.
مارلون براندو جونیور، سوم آوریل ۱۹۲۴ در اوماهای نبراسکا چشم به جهان گشود، مادرش بازیگر تئاتر بود و پدرش در تولید مواد شیمیایی فعالیت داشت. یازده ساله بود که همراه با خانواده به ایلی نویز مهاجرت کرد. در این زمان والدینش از یکدیگر جدا شدند و مدتی کوتاه همراه با خواهرش جوسلین و فرانسز با مادرش زندگی کرد.
تمایل مارلون به بازیگری در تئاتر وابسته به حرفه و ترغیب‌های مادرش بود. پیش از مارلون، خواهرش جوسلین جذب بازیگری شد. جوسلین به نیویورک رفت تا در آکادمی هنرهای دراماتیک آمریکا به آموزش بازیگری مشغول شود . بعدها او سر از برادوی درآورد و بازیگری در تلویزیون و سینما را نیز به تجربیات خود افزود.
پس از آنکه دیگر خواهر مارلون به نیویورک رفت تا در رشته هنر تحصیل کند او نیز راه خواهرش را در پیش گرفت. براندو دوران کودکی تلخ و سختی را از سر گذراند و چندین بار از مدرسه اخراج شد تا در ۱۶ سالگی به مدرسه نظام رفت جایی که پدرش قبلاً به آنجا رفته بود. مارلون نوجوان در مدرسه نظامی به فعالیت‌های نمایشی مشغول شد. او نظم محیط های نظامی را تاب نمی‌آورد. بارها از مدرسه فرار کرد و دستگیر شد هر چند هم کلاسی‌هایش او را دوست داشتند و از او حمایت می‌کردند، اما عاقبت تصمیم گرفت تحصیل در مدرسه نظام را نیمه کاره رها کند.
براندو در سال ۱۹۴۲ به مدرسه تئاتر حرفه ای آمریکا پیوست و در این مکان به تجربه های کارگاهی تئاتر دست زد. پس از آن بود که سر از اکتورز استودیو درآورد و تحت آموزش استلا آدلر استاد بزرگ بازیگری زمان قرار گرفت و در این دوران، بازیگری به شیوه استانیسلاوسکی را آموخت. هر چند همواره با آدلر در کشمکش بود و عاقبت اکتورز استودیو را رها کرد.
براندو به خاطر خلق و خوی معترض و ناخوشایندی که داشت، باعث شده بود تا از یکی دو کار تئاتری اخراج شود. بعد به عضویت یک گروه محلی درآمد و با نمایش "مادر را به یاد می‌آورم" به برادوی پا گذاشت.
در سال ۱۹۴۸ و در سن ۲۴ سالگی به نقش استنلی کوالسکی در نمایش "اتوبوسی به نام هوس" در برادوی روی صحنه رفت . ایفای نقش یک کهنه سرباز در نمایش "کافه تراک لاین" نامش را بر سر زبان‌ها انداخت. هر چند این نمایش با شکستی تجاری همراه شد، اما منتقدان چنان از قدرت بازیگری براندو به وجد آمده بودند که او را "متعهدترین بازیگر برادوی" نامیدند.
در سال ۱۹۵۳ براندو در نمایش "سلاح‌ها و مرد" به کارگردانی لی فالک نیز خوش درخشید. او برای بازی در این نقش پیشنهاد دستمزد هفته‌ای ۱۰۰۰۰ دلاری در برادوی را رد کرد تا در این نمایشنامه در بوستون روی صحنه برود در حالی که تنها ۵۰۰ دلار دستمزد هفتگی می گرفت، این آخرین نقش آفرینی مارلون براندو روی صحنه تئاتر بود.
پس از درخشش روی صحنه در نمایش "اتوبوسی به نام هوس" از سوی الیا کازان فیلمساز نامدار دوران دعوت شد تا در نسخه سینمایی این نمایش به نقش آفرینی مشغول شود. شخصیت استنلی کوالسکی در نسخه سینمایی نمایشنامه کلاسیک "اتوبوسی به نام هوس" با نام براندو عجین شد و شهرتی جهانی یافت. این فیلم و فیلم "در بارانداز" (هر دو به کارگردانی الیاکازان ) در دهه ۱۹۵۰ نام براندو را به عنوان استعدادی جدید در بازیگری سینما بر سر زبان‌ها انداخت. او در میان سالی با ایفای نقش دن ویتو کورلئونه در فیلم "پدرخوانده" نام خود را جاودان ساخت. نقشی که دومین جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را برایش به ارمغان آورد.
فعالیت‌های اجتماعی براندو در زمینه احقاق حقوق مدنی سیاهان و سرخپوستان، بخش دیگری از شخصیت جذاب و چند بعدی این مرد را رقم می‌زند. ضمن آنکه او با رفتارهای تند وغیر عادی‌اش لقب "پسر بد هالیوود" را به خود اختصاص داد.
براندو در راهپیمایی مشهور حقوق مدنی ۱۹۶۳ نیز حضور داشت.
او در سال ۱۹۷۳ دندان‌های یک عکاس پاپاراتزی را شکست. خصوصیات اخلاقی غریب براندو، کودکی نامتعارف و پرمحنتش، زندگی خانوادگی از هم گسیخته و مصیبت بارش، سختگیری‌هایش هنگام حضور سر صحنه فیلم های متعدد از جمله عدم تمایل یا ناتوانی در حفظ دیالوگ‌ها و سرپیچی از فرامین کارگردان‌ها و رفتاری کودکانه، همه و همه می‌توانست کارنامه حرفه‌ای هر بازیگری را نابود سازد.
براندو روز یکم ژانویه ۲۰۰۴ (یازدهم تیر ۱۳۸۳) در سن ۸۰ سالگی در گذشت علت واقعی مرگ او به دلیل اصرارهای عجیب وکیلش هرگز به درستی و صحت فاش نشد.
بعدها بخش پزشکی دانشگاه UCLA علت مرگ براندو را مشکلات تنفسی ناشی از تصلب بافت‌های ریوی اعلام کرد. هرچند این نکته نیز هرگز مورد تایید وکیلش قرار نگرفت، علاوه بر آن براندو در سالهای پایانی عمر دچار نارسایی قلبی بود و گفته می‌شود از بیماری قند و سرطان کبد رنج می‌برد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#249
Posted: 21 Aug 2014 22:08
۱۹۵۵-ارنست بورگناین- ErnestBorgnine
- زمینه فعالیت سینما و تلویزیون
- تولد ۲۴ ژانویه ۱۹۱۷هامدن، کانتیکت
- مرگ ۸ ژوئیه ۲۰۱۲ (۹۵ سال)لوس آنجلس، کالیفرنیا
- ملیت آمریکایی
- پیشه بازیگر
- سالهای فعالیت ۱۹۵۱-۲۰۱۲
ارنست بورگناین با نام واقعی ارنست افرون بورگناینو در ۲۴ ژانویه ۱۹۱۷ در کامدن ایالت کانتیکت از خانواده‌ای ایتالیایی تبار به دنیا آمد. هنگامی که دو ساله بود، والدینش از یکدیگر جدا شدند؛ او نیز به همراه مادرش برای زندگی به ایتالیا سفر کرد. در سال ۱۹۲۳ نام فامیلی وی به بورگناین تغییر یافت. در سال ۱۹۳۵ به نیروی دریایی آمریکا ملحق شد؛ و در جنگ جهانی دوم حضور یافت. بعد از پایان جنگ در حالی که هیچ شغل مشخصی نداشت با تشویق مادرش به تئاتر گرایش پیدا کرد و دههٔ ۴۰ را با ایفای نقش در تئاترهای مختلفی از جمله هاروی ۱۹۴۹ (به نقش یک پرستار) به پایان برد.
در سال ۱۹۵۱ او به همراه همسر اولش رودا کمینس به لس آنجلس نقل مکان کرد. او برای اولین بار در همین سال جلوی دوربین سینما رفت و در فیلمهای سوت در اتون فالز ساخته رابرت سیودماک و دسته جنایتکاران (نام دیگر: چهره بیادماندنی) ساخته رابرت پاریش نقش کوتاهی ایفا نمود. بی شک اولین دستاورد مهم بورگناین در دنیای سینما حضور در فیلم از اینجا تا ابدیت (۱۹۵۳) ساخته تحسین برانگیز فرد زینه‌مان میباشد. او در این فیلم به نقش گروهبانی بد ذات به نام فاتسو که موجبات مرگ ماجیو (با بازی فرانک سیناترا) را فراهم می‌آورد و خود نیز سرانجام توسط رابرت ای لی پرویت (با بازی مونتگومری کلیفت) از پای در می‌آید ایفای نقش می‌کند
پس از این فیلم حضور در فیلمهای جانی گیتار (نیکلاس ری)، وراکروز (رابرت آلدریچ)، در جستجوی پناهگاه (نیکلاس ری) و روز بد در بلک راک (جان استرجس) او را به عنوان یکی از موفق ترین بازیگران نقش مکمل دههٔ ۵۰ ثبت می‌کند. اما بورگناین با وجود قیافه نافرم خود خواهان حضور پر رنگ تر و حتی نقش اول در فیلم‌ها بود کاری که در نیمه دههٔ ۵۰ با وجود ستارگان نوظهوری چون مارلون براندو، مونتگومری کلیفت، جیمز دین و چارلتون هستون و ستارگان پا به سن گذاشته‌ای چون هامفری بوگارت، جیمز استوارت، گری کوپر، کری گرانت و جان وین که هنوز هم بازیگران محبوبی بودند کار بسیار دشواری بود. اما بورگناین با پشتکاری مثال زدنی توانست به این مهم دست یابد. حضوردر فیلم مارتی (۱۹۵۵) ساخته دلبرت مان براساس نمایشنامه بیادماندنی پدی چایفسکی بی شک خاطره انگیزترین بازی بورگناین در عالم سینما میباشد. بورگناین در این فیلم به نقش قصابی مهربان و صمیمی توانست با وجود رقبای سرسختی چون جیمز کاگنی، اسپنسر تریسی، جیمز دین و فرانک سیناترا اسکار نقش اول مرد را تصاحب کند، مارتی بی شک یکی از موفق ترین فیلمهای عصر طلایی هالیوود میباشد؛ این فیلم توانست سه جایزه اسکار دیگر (بهترین فیلم، بهترین کارگردان، بهترین فیلمنامه) و نخل طلای کن را نیز بدست آورد.
پس از فیلم مارتی، بورگناین در آثار متعددی ایفای نقش کرد که از جمله آنها می‌توان به سه مرد شجاع ۱۹۵۶ (به همراه ری میلاند)، جوبال ۱۹۵۶ (دلمر دیویس)، بهترین چیز در زندگی آزادیه ۱۹۵۶ (مایکل کورتیز)، وایکینگ‌ها ۱۹۵۸(به همراه کرک داگلاس و تونی کورتیس)، باراباس ۱۹۶۱ (ریچارد فلیشر)، پرواز بر فراز فونیکس ۱۹۶۵ (رابرت آلدریچ)، دوازده مرد خبیث ۱۹۶۷ (رابرت آلدریچ) اشاره کرد.
اما مطمئناً دیگر افتخار مهم بورگناین حضور در شاهکار فراموش نشدنی این گروه خشن (۱۹۶۹) ساخته هنرمند برجسته سینما سام پکینپا میباشد او به نقش داتچ یکی از اعضای دسته وحشی در کنار ویلیام هولدن (به نقش پایک بیشاپ) حضور پر رنگی در این وسترن کلاسیک داشت.
ماجرای پوزایدن ۱۹۷۲ (رونالد نیم)، معشوقه‌ها ۱۹۹۲ (با بازی رابرت دنیرو)، قرمز۲۰۱۰ (با بازی بروس ویلیس)، سه سری نا موفق از فیلم دوازده مرد خبیث در سالهای (۱۹۸۵، ۱۹۸۷ و ۱۹۸۸) و سریال تلویزیونی Airwolf وER دیگر کارهای وی در دنیای سینما و تلویزیون میباشد.
وی ۵ بار ازدواج کرده و صاحب چهار فرزند میباشد؛ خانم کتی جورادو (۱۹۲۴-۲۰۰۲) بازیگر فیلمهای سر ظهر و جک یک چشم در بین سالهای (۱۹۵۹ تا ۱۹۶۳) همسر بورگناین بود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#250
Posted: 21 Aug 2014 22:14
۱۹۵۶-یول بِریِنر-Yul Brynner
- زمینه فعالیت بازیگر
- تولد ۱۱ ژوئیه ۱۹۲۰ولادی‌وستوک، شرق دور روسیه
- مرگ ۱۰ اکتبر ۱۹۸۵نیویورک
- مدفن فرانسه
- ملیت ایالات متحده آمریکا
- سالهای فعالیت ۱۹۴۱-۱۹۸۵
- همسر(ها) ویرجینیا گیلمور (۱۹۴۴–۱۹۶۰)، دوریس کلاینر (۱۹۶۰–۱۹۶۷)، ژاکلین تیون دلاشام (۱۹۷۱–۱۹۸۱) کتی لی (۱۹۸۳ تا هنگام مرگ)
یول بِریِنر (به روسی: Юлий Борисович Бринер) تولد در ۱۱ ژوئیه ۱۹۲۰ و مرگ در تاریخ ۱۰ اکتبر ۱۹۸۵، بازیگر تئاتر و سینما و زادهٔ روسیه بود. او برای بازی‌هایش در موزیکال سلطان و من، رامسس دوم در فیلم ده فرمان ساخته سیسیل ب.دمیل و نقش اصلی فیلم هفت دلاور شناخته می‌شود. برینر برای صدای گرم و پخته‌اش مورد توجه قرار داشت و سر تراشیده‌ای که با آن نقش سلطان را در فیلم سلطان و من بازی کرد به عنوان یک ویژگی و گزینش شخصی تا آخر عمر با او باقی‌ماند. او برای بازی در فیلم سلطان و من جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به دست آورد. در سال ۱۹۸۵ برای تقدیر از ۴۵۲۵ بار ایفای نقش در نمایش سلطان و من جایزه ویژۀ تونی به او اهدا شد.برینر همچنین عکاس و نویسنده دو کتاب بود
یول برینر با نام ایول باریسویچ برینر در سال ۱۹۲۰ متولد شد. برینر در مواجهه با رسانه‌ها داستان‌های اغراق‌آمیزی دربارهٔ گذشته خود می‌گفت که طبق یکی از آنها بخشی از نژاد او از قوم مغول بود و با نام تایجی خان در جزیرهٔ روسی ساخارین متولد شده بود. اما واقعیت این است که در عمارت چهارطبقه‌ای در شهر ولادی‌وستوک به دنیا آمده بود. پدرش مهندس معدن و اهل سویس و مادربزرگ پدری‌اش متولد ایرکوتسک روسیه بود. مادرش نیز اهل روسیه و از کولی‌های روما (Roma people) بود.[۵] او چهار بار ازدواج کرد، صاحب سه فرزند شد و دو کودک ویتنامی را نیز به فرزندخواندگی پذیرفت.
در دهم اکتبر ۱۹۸۵، در همان روزی که اورسون ولز از دنیا رفت، یول برینر نیز در شهر نیویورک درگذشت. برینر در تمام طول زندگی‌اش سیگاری در میان انگشتان داشت. در ژانویه ۱۹۸۵، نه ماه پیش از مرگ، در گفتگویی با برنامه تلویزیونی «صبح به خیر آمریکا»، یول برینر از تمایل خود برای تهیهٔ آگهی ضد سیگار پرده برداشت. هر چند که او موفق به این کار نشد، ولی برشی از همین گفتگو پس از مرگ برینر به وسیله «انجمن سرطان آمریکا» برای آگاهی‌رسانی عمومی به نمایش درآمد. او در این کلیپ می‌گوید: «حال که من رفتنی هستم، به شما می‌گویم که سیگار نکشید. هر کاری می‌کنید، فقط سیگار نکشید. اگر می‌توانستم سیگار را از گذشته‌ام حذف کنم، مطمئن‌ام که امروز مجبور نبودیم راجع به سرطان صحبت کنیم». این آگهی در حال حاضر در نمایشگاه سیار دنیاهای تن به نمایش گذاشته می‌شود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
صفحه 25 از 78