ارسالها: 23330
#311
Posted: 23 Aug 2014 11:15
۱۹۴۰-جینجر راجرز - Ginger Rogers
- نام اصلی Virginia Katherine McMath
- تولد ۱۹۱۱
- ایندیپندنس، میزوری
- مرگ ۱۹۹۵
- رانچو مایراج، کالیفرنیا
- محل زندگی فورت وورث
- ملیت ایالات متحده آمریکا
- پیشه هنرپیشه و نمایشنامه‌نویس
جینجر راجرز (به انگلیسی: Ginger Rogers) (زاده۱۶ ژوئیه ۱۹۱۱ - درگذشته ۲۵ آوریل ۱۹۹۵) هنرپیشه و نمایشنامه‌نویس آمریکایی بود.او در سال ۱۹۴۰ بهترین بازیگر نقش اول زن اسکار شد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#312
Posted: 23 Aug 2014 11:20
۱۹۴۱-جوآن فونتین - Joan Fontaine
- تولد ۲۲ اکتبر ۱۹۱۷
- توکیو،ژاپن
- مرگ ۱۵ دسامبر ۲۰۱۳ (۹۶ سال)
- کارمل-بای-د-سی، کالیفرنیا، ایالات متحده
- ملیت بریتانیایی_آمریکایی
- پیشه بازیگر
- سالهای فعالیت ۱۹۳۵-۱۹۹۴
- فرزندان دو فرزند
جوآن فونتین (به انگلیسی: Joan Fontaine) با نام اصلی جوآن دو هاویلند (به انگلیسی: Joan de Beauvoir de Havilland) بازیگر بریتانیایی-آمریکایی سینمای هالیوود و بازیگر فیلمهای معروفی چون ربه‌کا و جین ایر بود.
جوآن فونتین در روز ۲۲ اکتبر ۱۹۱۷ در توکیوی ژاپن از پدر و مادری بریتانیایی به دنیا آمد و سالها بعد به همراه خواهر بزرگترش اولیویا دهاویلند به آمریکا رفت تا به اصرا مادرشان به دنیایی بازیگری بپیوندند.
اولیویا دهاویلند که با نقش ملانی در فیلم بربادرفته در خاطره ها مانده همیشه با خوهرش جوآن اختلاف داشت و رابطه این دو خواهر از سوژه های همیشگی هالیوود بود. فونتین در زندگی‌نامه خود را اختلافات خود را با خواهرش دوهاویلند توضیح داده است. اوج دوران بازیگری جوآن فونتین دهه ۴۰ و ۵۰ میلادی او بود.
فونتین در اوایل دهه ۱۹۴۰ با نقش‌آفرینی‌های به‌یادماندنی در دو فیلم آلفرد هیچکاک، «سوءظن» (۱۹۴۱) که به خاطر آن برنده اسکار شد و «ربکا» (۱۹۴۰) که اولین نامزدی اسکار را برایش به همراه داشت، جایگاه یک ستاره را پیدا کرد. او برای بازی در فیلم «دختر وفادار» (۱۹۴۳) برای سومین بار نامزد اسکار شد. حضور در نقش قهرمان فیلم «جین ایر» (۱۹۴۴) در مقابل اورسن ولز، بازی در تریلر رمانتیک «ماجرای سپتامبر» (۱۹۵۰) روبروی جوزف کاتن، بازی در فیلم تاریخی «آیوانهو» (۱۹۵۲) با رابرت تیلور و حضور در نقش زنی اشرافی در فیلم «جزیره‌ای در خورشید» (۱۹۵۷) مقابل هری بلافونته، از دیگر فعالیت‌های سینمایی درخور توجه فونتین است.
او در تلویزیون هم حضوری فعال داشت و در ۱۹۸۰ برای بازی در سریال «امید رایان» نامزد جایزه امی شد. فونتین در ۱۹۸۲ رئیس داوران جشنواره فیلم برلین بود. فونتین در ۱۹۷۸ کتاب زندگی‌نامه خود را با عنوان «No Bed of Roses» منتشر کرد که در آن به تفصیل درباره اختلافاتش با دوهاویلند توضیح داده است. او در زندگی شخصی یک خلبان دارای مجوز، یک طراح دکور ماهر و آشپزی توانا بود. او چهار بار ازدواج کرد و طلاق گرفت. او در سال ۱۹۸۰ نامزد جایزه امی برای سریال "امیدهای رایان" شد و در سال ۱۹۸۲ داور جشنواره فیلم برلین بود.
جوآن فونتین تا دهه هشتاد میلادی به بازی در فیلم و سریال‌های تلویزیونی ادامه داد.
فونتین به دلایل طبیعی روز یکشنبه ۱۵ دسامبر ۲۰۱۳ در سن ۹۶ سالگی در منزل خود در کارمل در کالیفرنیا درگذشت.
خواهر وی اولیویا دهاویلند هم اکنون در سن ۹۷ سالگی در پاریس زندگی می‌کند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#313
Posted: 23 Aug 2014 11:28
۱۹۴۲-گریر گارسون - Greer Garson
- نام اصلی آیلین اولین گریر گارسون
- زمینه فعالیت سینما تلویزیون و تئاتر
- تولد ۲۹ سپتامبر ۱۹۰۴
- مانور پارک، اسکس، انگلستان، بریتانیا
- مرگ ۶ آوریل ۱۹۹۶ (۹۱ سال)
- دالاس، تگزاس، ایالات متحده
- ملیت بریتانیایی
- سالهای فعالیت ۱۹۳۷-۱۹۸۲
آیلین اولین گریر گارسون (به انگلیسی: Eileen Evelyn Greer Garson) (زاده ۲۹ سپتامبر ۱۹۰۴ - درگذشته ۶ آوریل ۱۹۹۶) بازیگر بریتانیایی که در سال ۱۹۴۲ بهترین بازیگر نقش اول زن اسکار شد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#314
Posted: 23 Aug 2014 11:39
۱۹۴۳-جنیفر جونز - Jennifer Jones
- نام اصلی فیلیس لی ایسلی
- زمینه فعالیت بازیگر
- تولد ۲ مارس ۱۹۱۹
- اوکلاهما
- مرگ ۱۷ دسامبر ۲۰۰۹ (۹۰ سال)
- ملیبو، کالیفرنیا
- ملیت آمریکایی
- پیشه بازیگر
- سالهای فعالیت ۱۹۴۴ تا ۱۹۷۴
- همسر(ها) رابرت واکر(از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵)، دیوید سلزنیک(از ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۵)، نورتون سیمون(از ۱۹۷۱ تا ۱۹۹۳)
جنیفر جونز (به انگلیسی: Jennifer Jones) (۲ مارس ۱۹۱۹ - ۱۷ دسامبر ۲۰۰۹) هنرپیشهٔ زن آمریکایی بود. وی ۵ بار، برای بازی‌های خود در فیلمهای مختلف، نامزد دریافت جایزه اسکار گردید و در سال ۱۹۴۳، برای ایفای نقش در فیلم به یادماندنی آهنگ برنادت، جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را از آن خود کرد.
جنیفر جونز، که نام اصلیش فیلیس ایسلی بود، در سال ۱۹۱۹ در تولسا، از شهرهای ایالت اوکلاهما بدنیا آمد. والدین وی هر دو از هنرپیشه‌های وودویل بودند. مادر او فلورا مای (با نام اصلی سوبر) و پدرش فیلیپ راس ایسلی بود. پدر و مادر او در ایالت‌های غرب میانه امریکا، یک تور مخصوص جهت نمایش‌های دوره‌ای به راه انداخته بودند که خود صاحبان و اداره کنندگان و بازیگران آن بودند و نمایش‌های مختلف را در یک چادر اجرا می‌کردند. جنیفر جونز نخستین بار در چادر یکی از همین نمایش‌های دوره‌ای به روی صحنه آمد.
در سالهای ۱۹۳۶ تا ۱۹۳۷، جونز وارد کالج مونت کازینو جونیور، واقع در تولسا شد و سپس در دانشگاه نورث وسترن تحصیلات خویش را ادامه داد، اینجا همان جایی بود که وی در آن به عضویت یکی از معروفترین انجمن‌های أخوّت در ایالات متحده، یعنی انجمن خواهری کاپا آلفا تتا درآمد. وی سپس و در سال ۱۹۳۸ به آکادمی هنرهای دراماتیک آمریکا (آکادمی هنرهای نمایشی امریکا)، در شهر نیویورک رفت و در آنجا نیز آموزش‌های خویش را ادامه داد. در همین آکادمی، وی با یکی از دانشجویان همکار خویش، یعنی رابرت واکر ملاقات کرد و کار آن دو به عشق انجامید. این زوج در ۲ ژانویهٔ ۱۹۳۹، با یکدیگر ازدواج کردند.
آنها سپس به تولسا بازگشتند تا در یک برنامه رادیویی ۱۳ هفته‌ای که توسط پدر جنیفر تنظیم می‌شد، شرکت کنند. همین موضوع سبب شد که آن دو، راه خویش به سمت هالیوود را پیدا کنند. ایسلی (جنیفر)، برای نخستین بار در سال ۱۹۳۹ در دو نقش کوچک ظاهر شد که اولی ایفای نقش در یک فیلم وسترن با شرکت جان وین با عنوان مرزبانان جدید، و دیگری نقشی کوچک در سریالی با شرکت دیک تریسی تحت عنوان گروه مردان(جی من) بود. در این دو فیلم، او با نام فیلیس ایسلی شناخته شد. با این حال، وی نتوانست از پس یک تست بازیگری که توسط کمپانی پارامونت انجام می‌شد، با موفقیت برآید و به همین خاطر تصمیم به بازگشت به شهر نیویورک گرفت.
در حالی که همسر ایسلی، یعنی رابرت واکر مشغول انجام فعالیتهایی مداوم در برنامه‌های رادیویی بود، ایسلی بدنبال شغلی مناسب در عرصهٔ بازیگری می‌گشت و در همین زمان، درعین حال به صورت پاره وقت، بعنوان مدل در یک کارخانهٔ ساخت کلاه زنانه که به آژانس پاورتی (قدرت) وابسته بود، مشغول به کار شد.
هنگامیکه وی اطلاع یافت که یک تست بازیگری برای یافتن ستاره‌ای تازه جهت ایفای نقش اصلی یک فیلم (کلودیا که نقش اصلی آن عاقبت توسط رُز فرانکن ایفا گردید)، در حال انجام است، خودش را به دفتر فیلمسازی دیوید سلزنیک در نیویورک رسانید و برای ایفای این نقش اعلام آمادگی کرد. امّا پس از پایان این تست بازیگری وی به گریه افتاد!، چراکه تصور می‌کرد در ارائهٔ هنر خویش، بسیار بد عمل کرده‌است. با این حال، خود دیوید.او.سلزنیک برحسب اتفاق صدای وی را در موقع ارائهٔ تست بازیگری شنید و همین شنیدن اجرای او، سلزنیک را به اندازه کافی تحت تاثیر قرار داد که سبب شود وی از منشی اش بخواهد که با ایسلی تماس حاصل کند و او را دوباره فرابخواند. بدین ترتیب پس از انجام مصاحبه، میان آنها یک قرارداد ۷ ساله به امضا رسید.
بدین ترتیب وی در سال ۱۹۴۱ بوسیلهٔ دیوید سلزنیک کشف شد و در یک نمایشنامه در نیویورک به روی صحنه رفت.
از آن پس ایسلی به دقت برای تبدیل شدن به یک ستاره سینما، مورد توجه قرار گرفت و صاحب نام تازه‌ای شد: جنیفر جونز. در سال ۱۹۴۳، کارگردانی به نام هنری کینگ برای انتخاب هنرپیشه‌ای که در نقش برنادت سوبیرو در فیلم آوای برنادت (۱۹۴۳)، ایفای نقش کند، یک آزمون به انجام رسانید. در این آزمون جنیفر جونز توانست کارگردان مذکور را به شدت تحت تأثیر قرار دهد و از میان صدها نفر داوطلب که آرزومند ایفای این نقش بودند، برای این نقش برگزیده شود. بدین ترتیب جنیفر جونز در سال ۱۹۴۴، و در بیست و پنجمین سالروز تولد خود موفق شد که برندهٔ جایزه اسکار بهترین بازیگر زن برای بازی درخشان خود در نقش برنادت سوبیرو گردد. در همان سال، اینگرید برگمن، که از دوستان جنیفر جونز بود نیز، نامزد دریافت جایزهٔ بهترین بازیگر نقش اول زن برای بازیش در نقش ماریا در فیلم: ناقوس مرگ چه کسی را می‌نوازند؟ [که در تهران با عنوان: زنگ‌ها برای که به صدا در می‌آیند؟، نمایش داده شد]، گردیده بود. به همین دلیل جونز وقتی برای دریافت جایزه‌اش رفت، از برگمن عذرخواهی نمود، امّا برگمن جواب داد: «نه جنیفر! برنادت تو، خیلی بهتر از ماریای من بود!». البته یک سال بعد، جونز اسکار بهترین بازیگری نقش اول زن را، به خاطر ایفای نقشی که اینگرید برگمن در فیلم چراغ گاز کرده بود، به برگمن واگذار نمود.
در طول دو دههٔ بعد، جونز در طیف گسترده‌ای از نقش‌هایی که توسط سلزنیک انتخاب شده بودند، ظاهر شد. چهرهٔ سبزه و زیبایی خاصّ و ویژهٔ جنیفر جونز، در کنار طبع ظریف و حساس وی، از او چهره‌ای جذاب برای مخاطبان می‌ساخت و طیف‌های متفاوتی از تماشاگران سینما را جذب او می‌نمود. تصویر اولیهٔ او در سینما (تصویری که با نخستین ایفای نقش جدی او، در نقش برنادت سوبیرو پدید آمده بود) چهرهٔ او را در هاله‌ای از قداست پیچیده بود، امّا این چهره در تضاد کامل با نقشی بود که او، سه سال بعد و هنگامیکه وی نقش یک زن دورگهٔ اغواگر و تحریک کننده در فیلم جنجال برانگیز دوئل در برابر خورشید (۱۹۴۶) [که در تهران با عنوان جدال در آفتاب نمایش داده شد]، را ایفا نمود.
از جملهٔ دیگر فیلمهای قابل توجه جنیفر جونز می‌توان به این موارد اشاره کرد: از وقتی تو رفتی (۱۹۴۴)، نامه‌های عاشقانه (۱۹۴۵)، کلانی براون (۱۹۴۶)، پرتره جنی [تصویر جنی](۱۹۴۸)، مادام بوواری (۱۹۴۹)، کاری (۱۹۵۲) روبی جنتری [در ایران با عنوان: جدال در مرداب](باز هم در ۱۹۵۲)، بی احتیاطی همسر آمریکایی (۱۹۵۳)، شیطان را بران! (۱۹۵۳)، عشق چیز باشکوهی است [در ایران با عنوان: تپّه وداع] (۱۹۵۵)، صبح بخیر دوشیزه داو (همچنین در ۱۹۵۵)، مردی در جامه فلانل یا پشمی خاکستری [در تهران با نام: مرد خاکستری پوش] (۱۹۵۶) با بازی گریگوری پک در نقش مقابل جنیفر جونز، و وداع با اسلحه (۱۹۵۷).
از جملهٔ هنرپیشگان برجستهٔ مرد که در این دوره همبازی جنیفر جونز بودند، می‌توان به این افراد اشاره کرد: چارلز بویر، جوزف کاتن، گریگوری پک، جان گارفیلد، چارلتون هستون، لارنس الیویه، مونتگومری کلیفت، هامفری بوگارت، ویلیام هولدن، رابرت استاک، جان گیل گاد، راک هادسن و جیسون روباردز. از چهرهٔ جنیفر جونز برای فیلم پرترهٔ جنی (تصویر جنی)، پرترهای قابل توجه تهیه شد که در سرتاسر فیلم محوریت داشت. این پرترهٔ معروف، بوسیلهٔ رابرت براکمن نقاشی شده بود.
آخرین ظهور و هنرنمایی بزرگ و قابل توجه جنیفر جونز بر روی صفحه نقره‌ای سینما، یک فیلم فجیع و تماشایی به نام برج جهنمی (آسمانخراش جهنمی)بود که در سال ۱۹۷۴ ساخته و اکران شد و در آن او همراه با فرد آستر، رقصی به یاد ماندنی را بر فراز یک برج که در معرض خطر آتش سوزی بود، انجام می‌دهد. آن هم درست قبل از آن که آتش در سان فرانسیسکو سرتاسر یک آسمانخراش را در روزی که افتتاح رسمی آن را به عنوان بلندترین ساختمان در جهان جشن گرفته‌اند، فرابگیرد. آخرین صحنهٔ حضور جنیفر جونز در این فیلم یا صحنهٔ خروج او از تصویر [که معادل با خروج او برای همیشه از سینماست] نیز، صحنه‌ای بسیار احساسی و تأثربرانگیز است. در این صحنه وی پس از اینکه به دو کودک برای فرار از فاجعه کمک می‌کند، خود قربانی انفجار می‌شود و در آسانسوری که از کار افتاده و در خارج از ساختمان قرار گرفته و از فراز ۱۱۰ طبقه، به پایین سقوط می‌کند و می‌میرد. نقش آفرینی او در این فیلم برایش نامزدی جایزهٔ گلدن گلوب بعنوان بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به ارمغان آورد. صحنه‌هایی در اوایل این فیلم هست که در آن نقاشی‌های زیبایی قرض گرفته شده از گالری هنری نورتون سیمون نشان داده می‌شود که این سیمون همسر جنیفر جونز در زمان تولید فیلم مذکور بود.
جنیفر جونز از نخستین ازدواج خود که با رابرت واکر بود، صاحب دو پسر شد: رابرت واکر جونیور (متولد ۱۵ آوریل ۱۹۴۰ که تنها فرزند جونز است که هنوز در قید حیات می‌باشد)، و مایکل واکر (متولد: ۱۳ مارس ۱۹۴۱، درگذشت: ۲۷ دسامبر ۲۰۰۷). هر دوی این پسرها بعدها بازیگر شدند. جونز پس از آشنایی با دیوید.او.سلزنیک، عاشق او شد که این امر به جدایی او از رابرت واکر در نوامبر ۱۹۴۳ و در نهایت به طلاق از او در ژوئن ۱۹۴۵ منجر گردید.
اما سلزنیک در ۱۳ ژوئیهٔ ۱۹۴۹ با جونز ازدواج کرد که این پیوند، تا زمان مرگ سلزنیک در ۲۲ ژوئن سال ۱۹۶۵ به طول انجامید. پس از مرگ سلزنیک، جونز به حالت نیمه بازنشسته درآمد و فعالیتش در سینما کاهش یافت.
بر اساس گزارش رسانه‌ها، جونز در نوامبر ۱۹۶۷ پس از شنیدن خبر مرگ دوست نزدیکش، چارلز بیک فورد، دست به خودکشی زد و سعی کرد خود را نابود سازد. او این عمل را به گونه‌ای ناخودآگاه با پرتاب خود از فراز صخره‌ای مشرف به ساحل مالیبو، انجام داد؛ پس از این اقدام، او مدتی در حالت کما (اغما) بود و در نهایت تا قبل از دوره نقاهت خود در بیمارستان بستری شده بود. دختر جوان او، ماری جنیفر سلزنیک (۱۹۵۴-۱۹۷۶) نیز، در روز ۱۱ ماه مه سال ۱۹۶۷ با پریدن از پنجرهٔ یک ساختمان ۲۰ طبقه در لس آنجلس خودکشی نمود. این موضوع به علاقه‌مندی جونز نسبت به مسائل بهداشت روانی منجر گردید.
در روز ۲۹ ماه مه سال ۱۹۷۱، در حالیکه تنها دو سال قبل و در سال ۱۹۶۹، پسر جونز، یعنی رابرت جونیور خودکشی کرده بود، جونز با صنعتگر مولتی میلیونر، نورتون سیمون که در زمینهٔ فعالیت‌های بشردوستانه هم فعال بود و در ضمن یک کلکسیونر اشیاء هنری محسوب می‌شد، ازدواج کرد. در سال قبل از این ازدواج، سیمون برای خرید پرترهای از جنیفر تلاش کرده بود. این همان پرترهای بود که در فیلم تصویر جنی مورد استفاده قرار گرفت. سیمون جونز بعدها در یک میهمانی که میزبان آن همکار صنعتگر و کلکسیونر او، والتر آننبرگ بود، جنیفر جونز را ملاقات کرد که این امر به ازدواج آنان انجامید. نورتون سیمون در ماه ژوئن سال ۱۹۹۳ از دنیا رفت. جنیفر جونز، که حالا جنیفر جونز سیمون خوانده می‌شد، عضو هیئت امنا موزه نورتون سیمون در پاسادنا بود.
جونز از بیماری سرطان پستان جان سالم به در برده بود. یک بازیگر زن به نام سوزان اشتراسبرگ، که از همین بیماری در سال ۱۹۹۹ درگذشت، قبل از مرگ به اتفاق همسرش که او نیز بازیگری به نام کریستوفر جونز بود، دختر خود، رابین جنیفر جونز را به افتخار بازیگر قدیمی سینما (جنیفر جونز) به این نام خواندند.
جنیفر جونز به لحاظ مذهبی یک کاتولیک رومی بود.
جونز در سالهای پایانی عمرش از بازنشستگی آرام خود در جنوب کالیفرنیا و در کنار پسرش لذت می‌برد. او در هیچ مصاحبه‌ای شرکت نمی‌کرد و به ندرت در انظار عمومی ظاهر می‌شد. سرانجام او در روز پنجشنبه ۱۷ دسامبر ۲۰۰۹، و در سن ۹۰ سالگی بر اثر علل طبیعی در خانه‌اش واقع در مالیبو کالیفرنیا درگذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#315
Posted: 23 Aug 2014 11:47
۱۹۴۴ و ۵۶ و ۷۴-اینگرید برگمن - Ingrid Bergman
- زمینه فعالیت سینما
- تولد ۲۹ اوت ۱۹۱۵
- استکهلم، سوئد
- مرگ ۲۹ اوت ۱۹۸۲ (۶۷ سال)
- لندن، بریتانیا
- ملیت سوئدی
- پیشه بازیگر
- سالهای فعالیت ۱۹۸۲-۱۹۳۵
اینگرید برگمن (به سوئدی: Ingrid Bergman) (زاده ۲۹ آگوست ۱۹۱۵ - درگذشته ۲۹ آگوست ۱۹۸۲) بازیگر سرشناس سینما و برنده سه جایزه اسکار سوئدی بود. برگمن پس از کاترین هپبورن (با چهار اسکار)، مشترکاً با مریل استریپ، جک نیکلسون، والتر برنان و دانیل دی-لوئیس (هرکدام با سه جایزه)، جزو رکوردداران بردن اسکار بازیگری است.
بازیگر سوئدی‌تبار و فوق ستاره دهه چهل هالیوود در ۲۹ آگوست ۱۹۱۵ از پدری سوئدی و مادری آلمانی به دنیا آمد. در کودکی مادرش را از دست داد.
پس از تحصیل در آکادمی هنرهای دراماتیک استکهلم بازی در فیلمهای سوئدی را آغاز کرد و در عرض یکسال به ستاره اول سینمای سوئد تبدیل شد.
آخرین فیلم او اینترمتسو (میان‌پرده) مورد توجه دیوید او سلزنیک فیلم ساز معروف هالیوود (سازنده فیلم بر باد رفته) قرار گرفت و از او برای بازسازی دوباره این فیلم در آمریکا دعوت کرد. موفقیت دوباره این فیلم در آمریکا زمینه آغاز حضور برگمن در آمریکا بود. پس از ورود به هالیوود تیپ منحصربه‌فرد او که با تمام بازیگران زن آن زمان متفاوت بود به خصوص ویژگی طبیعی بودن (به دلیل عدم نیاز به چهره‌پردازی) و بازی‌های هنرمندانه او مورد توجه و استقبال بسیار قرار گرفت به طوری که روزنامه‌ها در وصف او نوشتند «خانم برگمن نه تنها بازیگری واقعاً هنرمند است بلکه این قدر زیباست که خود نیز یک شاهکار هنری به شمار می‌آید».
استعدادی که او در فیلم‌هایش به نمایش گذاشت باعث شد که در عرض سه سال به ستاره زن اول سینمای آمریکا مبدل شود. پس از بازی درخشان در فیلم دکتر جکیل و آقای هاید برای ایفای نقش مقابل هامفری بوگارت در فیلم کازابلانکا انتخاب شد که امروزه از آن به عنوان محبوب‌ترین فیلم تاریخ سینمای آمریکا نام می‌برند. سپس در فیلم معروف زنگ ها برای که به صدا درمی‌آید در مقابل گری کوپر بازی کرد تا اینکه بازی عالی او در فیلم چراغ گاز به کارگردانی کیوکر اولین جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد. یک سال بعد فیلم طلسم شده را با کارگردانی آلفرد هیچکاک و بازی گریگوری پک بازی کرد که موفقیت زیاد فیلم باعث شد که سلزنیک بلافاصله فیلم معروف بدنام را پیشنهاد بدهد. این بار هم بازی او دربرابر کری گرانت و کارگردانی آلفرد هیچکاک فیلم قابل توجهی آفرید. محبوبیت روزافزون او با بازی در فیلم ناقوس‌های سنت ماری به نقش یک راهبه پر جنب و جوش و فروش عالی فیلم افزایش یافت و عموم مردم آمریکا نه تنها او را بازیگر محبوب خود بلکه الگویی از یک زن نجیب و نیمه مقدس می‌دانستند. این الگوی مقدس با بازی او در فیلم ژاندارک به کارگردانی ویکتور فلمینگ (کارگردان بر باد رفته) به اوج رسید. طی سه سال پیاپی او قهرمان مسابقات محبوبیت در آمریکا شده بود، چیزی که قبل از آن سابقه نداشت.
پس از بازی در فیلم در برج جدی آلفرد هیچکاک و طاق نصرت، تصمیم گرفت شروع به بازی در فیلمهای هنری از نوعی متفاوت کند؛ چیزی که از آن به عنوان طغیان او علیه سیستم استودیویی آن زمان هالیوود و سیستم ستاره‌سازی مرسوم آن تعبیر می‌شد. بدین ترتیب برگمن پس از مشاهده فیلم رم شهر بی دفاع (روبرتو روسلینی ایتالیایی) طی نامه‌ای پیشنهاد همکاری با روسلینی را داد و برای بازی در فیلم استرومبولی به ایتالیا رفت. در جریان فیلم برداری بااینکه شوهر و دخترش در آمریکا بودند، عشق کارگردان و بازیگر به یکدیگر رسوایی عجیبی در آمریکا به پا کرد و مطبوعات آمریکا بر سر این جریان جنجال عجیبی به راه انداختند، چراکه او را فقط به عنوان یک بازیگر مقدس و الگویی نمونه برای مردم آمریکا می‌خواستند. حتی در مجلس سنای ایالات متحده او را تهدید کردند که حق ندارد دیگر به آمریکا بازگردد. علاوه بر این فیلم استرومبولی روسلینی هم بایکوت شد و از نظر تجاری شکست خورد. نتیجه این رابطه عاشقانه و رسوای این دو هم دختری بود که بعدها بازیگر شد: ایزابلا روسلینی. بدین ترتیب اینگرید برگمن هفت سال به دور از هالیوود به همراه روبرتو روسلینی (بنیان گذار سبک نئورئالیسم در سینما) شروع به ساخت یک سری فیلمهای هنری کرد؛ فیلم هایی همچون اروپا ۵۱، سفری به ایتالیا که امروزه در نوع خود فیلم‌هایی باارزش و هنری به شمار می‌آیند.
در سال ۱۹۵۶ بالاخره ابرها کنار رفت و بازی درخشان برگمن در فیلم آناستازیا دربرابر یول برینر باعث شد که هالیوود اسکار بهترین بازیگر زن را به او بدهد و دوباره فرزند خاطی را بپذیرد. پس از ورود مجدد به آمریکا او بیشتر در فیلم های خاصی که خود انتخاب می‌کرد و اکثراً هنری بودند بازی می‌کرد. بازی‌های درخشان او در فیلم هایی مانند مهمانخانه ششمین خوشبختی، و سونات پاییزی (به کارگردانی هموطن و هم نامش اینگمار برگمان) بارها نامزدی اسکار (هفت بار) را برایش رقم زد، تا اینکه برای بازی در فیلم قتل در قطار سریع‌السیر شرق سومین اسکارش را به دست آورد. اینگرید در سال ۱۹۸۲ در ۶۷ سالگی براثر بیماری سرطان که هشت سال با آن در ستیز بود در همان سالروز تولدش در لندن درگذشت.
در تاریخ سینما شاید کمتر بازیگر زنی را بتوان یافت که در طی حیات خود با چنین طیف وسیعی از معروفترین شخصیت‌های تاریخ سینما همکاری کرده باشد؛ کارگردانانی همچون ویکتور فلمینگ، آلفرد هیچکاک، جرج کیوکر، مایکل کورتیز، ژان رنوار، آناتول لیتواک، سیدنی لومت، اینگمار برگمان، روبرتو روسلینی، دیوید سلزنیک و بازیگرانی همچون لسلی هاوارد، هامفری بوگارت، کری گرانت، گری کوپر، جوزف کاتن، گریگوری پک، یول برینر، آنتونی پرکینز، آنتونی کوئین، لیو اولمان، عمر شریف، لورن باکال، ایو مونتان، شارل بوایه، همکاران اینگرید برگمن در طول دوره فعالیت هنری اش بودند.
چهره‌ای که اغلب برگمن در فیلم‌هایش بازی می‌کرد نشان دهنده زنی بود که انگار برای زجر کشیدن آفریده شده بود؛ زنی که تحمل بالایی داشت و به جای اینکه گلایه‌ای داشته باشد فقط با نگاه‌هایش حرف می‌زد. اغلب در جدال عشق دربرابر مرد موردعلاقه‌ای شکست می‌خورد و قربانی می‌شد. او اوج این بازی‌ها را در فیلمهای کازابلانکا و بدنام به نمایش گذاشت که هر دو فیلم جزو باارزش ترین دارایی‌های عاشقانه تاریخ سینما به حساب می‌آیند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#316
Posted: 23 Aug 2014 11:58
۱۹۴۵-جوآن کراوفورد - Joan Crawford
- زمینه فعالیت سینما، تئاتر و تلویزیون
- تولد ۲۳ مارس ۱۹۰۵
- سن آنتونیو، تگزاس
- مرگ ۱۰ مه ۱۹۷۷ (۷۲ سال)
- نیویورک سیتی، نیویورک
- ملیت آمریکایی
- پیشه بازیگر
- سالهای فعالیت ۱۹۲۵-۱۹۷۲
- همسر(ها) داگلاس فربنکس
جوآن کراوفورد (به انگلیسی: Joan Crawford) هنرپیشهٔ آمریکایی سینما، تئاتر و تلویزیون بود.او در ۲۳ مارس ۱۹۰۵ در سن آنتونیو تگزاس به دنیا آمد. کراوفورد در ابتدا به عنوان رقاص با برخی کمپانی‌های تئاتر همکاری می‌کرد و این پیش از آن بود که کارش را در تئاتر برادوی آغاز کند. او در سال ۱۹۲۵ اولین قراردادش را با مترو گلدوین میر امضا کرد. در ابتدا کمیت و کیفیت نقش‌هایی که برایش در نظر گرفته می‌شدند ناامید کننده بود، به همین خاطر نوعی «کمپین تبلیغ برای خود» راه انداخت به شکلی که در اواخر دههٔ ۱۹۲۰ بعنوان یک فلَپر شهرت پیدا کرده بود. کراوفورد در دههٔ ۱۹۳۰ از نظر شهرت با دیگر ستارگان «مترو گلدوین میر» مانند گرتا گاربو و نورما شیرر رقابت می‌کرد. او اغلب نقش زنان جوان و سختکوشی را ایفا می‌کرد که در پایان داستان به موفقیت عشقی و مالی می‌رسیدند. فیلمهای کراوفورد (با مضمون پیشرفت یک زن جوان از ژنده‌پوشی به ثروت) نزد جامعهٔ آن روز آمریکا که در دوران رکود بزرگ به سر می‌برد و به خصوص بانوان بسیار محبوب شدند. کراوفورد تبدیل به یکی از برجسته‌ترین ستارگان هالیوود و یکی از پردرآمدترین زنان آمریکا شد، اما به مرور فیلمهای او شروع به خسارت دادن در گیشه کردند به شکلی که در اواخر دههٔ ۱۹۳۰ به عنوان «سَم باکس آفیس» شناخته می‌شدند.
پس از ۲ سال دوری از صحنه، کرافورد در سال ۱۹۴۵ و با فیلم «Mildred Pierce» بازگشتی موفقیت‌آمیز داشت و برای آن فیلم اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را دریافت کرد. در سال ۱۹۵۵ و در پی ازدواج با مدیر عامل پپسی کولا آلفرد استیل وارد آن شرکت شد. پس از مرگ همسرش در سال ۱۹۵۹ به‌عنوان جانشین او انتخاب شد اما در سال ۱۹۷۳ و بر خلاف میل خودش از آن سمت کناره‌گیری کرد. در دههٔ ۱۹۶۰ به صورت منظم اما کمتر در سینما و تلویزیون حضور داشت و سرانجام در سال ۱۹۷۰ با بازی در فیلم "Trog" برای همیشه از بازیگری کناره گرفت.از نظر زیبایی مورد توجه کارگردانان قرار داشت .
کراوفورد ۴ بار ازدواج کرد. ۳ ازدواج اولش با طلاق و ازدواج آخری با مرگ همسرش خاتمه یافتند. او ۵ کودک بی‌سرپرست را به فرزندی پذیرفت که بعداً یکی از آنها را به مادر واقعی‌اش بازگرداند. کراوفورد از برقرار کردن یک رابطهٔ مثبت با ۲ فرزند بزرگش کریستینا و کریستوفر ناتوان بود و آن ۲ را از ارث محروم کرد. پس از مرگش، کریستینا کتابی با نام مامی عزیزترینم نوشت که در آن ادعا کرده بود تمام عمر مورد آزار فیزیکی و احساسی جوآن کراوفورد بوده‌است.
و در ۱۰ می۱۹۷۷ در نیویورک سیتی درگذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#317
Posted: 23 Aug 2014 20:56
۱۹۴۶ و ۴۹-اولیویا دی هاویلند - Olivia de Havilland
- زمینه فعالیت بازیگر
- تولد ۱ ژوئیهٔ ۱۹۱۶ (۹۸ سال)
- توکیو , ژاپن
- محل زندگی پاریس فرانسه از دهه ۱۹۵۰
- سالهای فعالیت ۱۹۳۵-۱۹۸۸
- همسر(ها) مارکوس گودریچ ۱۹۴۶-۱۹۵۳
- پیر گالانته ۱۹۵۵-۱۹۷۹
اولیویا دی هاویلند (به انگلیسی: Olivia de Havilland) (زادهٔ ۱ ژوئیه ۱۹۱۶ در توکیو) بازیگر کلاسیک سینمای آمریکا و هالیوود است. وی برنده دو جایزه اسکار در بخش بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم های هرکس سوی خودش (۱۹۴۶) و وارثه (۱۹۴۹) است.این بازیگر از پدرومادری انگلیسی در توکیو ژاپن به دنیا آمد. او همچنین خواهر بزرگ تر جون فونتین است. خواهر او نیز برنده اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم تردید (۱۹۴۱) است.اولیویا دی هاویلند با ایفای نقش ملانی همیلتون در فیلم بربادرفته به اوج شهرت و محبوبیت رسید.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#318
Posted: 23 Aug 2014 21:00
۱۹۴۷-لرتا یونگ Loretta Young
- زاده ۶ ژانویهٔ ۱۹۱۳
- درگذشته ۱۲ اوت ۲۰۰۰ (۸۷ سال)
- ملیت ایالات متحده آمریکا
- سالهای فعالیت ۱۹۱۷–۲۰۰۰
لرتا یونگ (انگلیسی: Loretta Young؛ زاده ۶ ژانویهٔ ۱۹۱۳ درگذشته ۱۲ اوت ۲۰۰۰) یک هنرپیشه اهل ایالات متحده آمریکا بود. وی بین سالهای ۱۹۱۷ تا ۲۰۰۰ میلادی فعالیت می‌کرد.از فیلم‌ها یا برنامه‌های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است می‌توان به به اصطبل بیا اشاره کرد.وی همچنین برنده جوایزی همچون جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شده است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#319
Posted: 23 Aug 2014 21:05
۱۹۴۸-جین وایمن - Jane Wyman
- نام اصلی سارا جین مِیفیلد
- زمینه فعالیت سینما و تلویزیون
- تولد ۵ ژانویهٔ ۱۹۱۷
- سنت ژوزف، میسوری
- مرگ ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۷ (۹۰ سال)
- رنچو میراژ، کالیفرنیا
- ملیت ایالات متحده آمریکا
- پیشه بازیگر
- سالهای فعالیت ۱۹۳۲–۱۹۹۷
- همسر(ها) ارنست یوجین وایمن (۱۹۳۳–۱۹۳۵) (طلاق)
- مورون فاترمن (۱۹۳۷–۱۹۳۸) (طلاق)
- رونالد ریگان (۱۹۴۰–۱۹۴۸) (طلاق) ۳ فرزند
- فرد کارگر (۱۹۵۲–۱۹۵۵, ۱۹۶۱–۱۹۶۵) (دوبار طلاق)
- فرزندان ماورین ریگان
- کریستین ریگان
- مایکل ریگان
جین وایمن (به انگلیسی: Jane Wyman) متولد شده با نام سارا جین مِیفیلد (به انگلیسی: Sarah Jane Mayfield) (زاده ۵ ژانویه ۱۹۱۷ – درگذشته ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۷) یک خواننده، رقصنده و بازیگر سینما و تلویزیون آمریکایی بود.او فعالیت سینمایی‌اش را از دهه ۱۹۳۰ آغاز کرد و تا دو دهه بیشترین بازی‌هایش را ارائه کرد. او جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را برای بازی در فیلم جانی بلیندا (۱۹۴۸) به‌دست آورد، و سالها بعد در طول دهه ۱۹۸۰، به‌خاطر بازی در سریال تاج قوش به موفقیت رسید.وایمن نخستین فیلمش را در سال ۱۹۳۲ بازی کرد. او تا سال ۱۹۹۷ در ۸۶ فیلم بلند، ۱۰ فیلم کوتاه و ۷ اثر تلویزیونی ایفای نقش کرد.وایمن نخستین همسر رونالد ریگان بود. آنها در سال ۱۹۴۰ ازدواج کردند و در سال ۱۹۴۸، سالها پیش از ریاست جمهوری ریگان از هم جدا شدند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#320
Posted: 23 Aug 2014 21:24
۱۹۵۰-جودی هالیدی - Judy Holliday
- نام اصلی جودیت توویم
- تولد ۲۱ ژوئن ۱۹۲۱
- نیویورک سیتی، نیویورک
- مرگ ۷ ژوئن ۱۹۶۵ (۴۹ سال)
- نیویورک سیتی، نیویورک
- ملیت ایالات متحده آمریکا
- پیشه بازیگر
- سالهای فعالیت ۱۹۳۸–۱۹۶۳
- همسر(ها) دِیو آپنهایم (۱۹۴۸–۱۹۵۸)
- فرزندان ۱ پسر
جودی هالیدی (به انگلیسی: Judy Holliday) (۲۱ ژوئن ۱۹۲۱ – ۷ ژوئن ۱۹۶۵) یک بازیگر آمریکایی برنده جایزه اسکار بود.هالیدی پیش از فعالیت حرفه‌ای‌اش را در نمایش‌ها و موزیکال‌های برادوی آغاز کند، اجرای بخشی از یک نمایش کاباره را به عهده داشت.موفقیت او در ایفای نقش «بیلی داون» در نمایش متولد دیروز (۱۹۴۶)، باعث شد تا او در نسخه سینمایی این نمایش (محصول ۱۹۵۰) نیز بازی کند. این نقش‌آفرینی، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن و جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم موزیکال یا کمدی را نصیب او کرد.هالیدی در طول دهه ۱۹۵۰، حضور مستمری در سینما داشت. او با نقش‌آفرینی در نمایش موزیکال «زنگ‌ها می‌زنند» در برادوی، مورد توجه بیشتر قرار گرفت و برنده جایزه تونی بهترین اجرای نقش اصلی زن در یک موزیکال شد. این بار نیز نقش اول نسخه سینمایی نمایش در سال ۱۹۶۰ به او سپرده شد.در سال ۱۹۵۲، هالیدی برای پاسخگویی در برابر اتهام همکاری با کمونیسم، به کمیسیون امنیت داخلی سنا، فراخوانده شد. اگرچه او در لیست سیاه سینما قرار نگرفت، اما برای حدود سه سال در لیست سیاه رادیو و تلویزیون جا داشت.او با نام جودیت توویم (Tuvim نزدیک به واژه یهودی "yontoyvim" در ازای "Holidays" به معنی تعطیلات) در نیویورک زاده شد. او تنها فرزند اِیب و هلن توویم با تبار یهودیان روسی بود. او در سانی‌ساید، کویینز، نیویورک بزرگ شد و از دبیرستان جولیا ریچمن دانش‌آموخته شد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
صفحه 32 از 78