ارسالها: 23330
#321
Posted: 23 Aug 2014 21:30
۱۹۵۲-شرلی بوت - Shirley Booth
- نام اصلی مارجری فورد
- Marjory Ford
- زمینه فعالیت بازیگر
- تولد ۳۰ اوت ۱۸۹۸
- نیویورک، نیویورک، آمریکا
- مرگ ۱۶ اکتبر ۱۹۹۲ (۹۴ سال)
- نورث چاتم، ماساچوست، آمریکا
- ملیت ایالات متحده آمریکا
- سالهای فعالیت ۱۹۲۵–۱۹۷۴
- همسر(ها) اد گاردنر (۱۹۲۹–۱۹۴۲)
- ویلیام اچ. بارکر (۱۹۴۳–۱۹۵۱)
شرلی بوت (به انگلیسی: Shirley Booth) (۳۰ اوت ۱۸۹۸ – ۱۶ اکتبر ۱۹۹۲) یک بازیگر سینما و تئاتر آمریکایی بود.او در درجه اول یک بازیگر تئاتر بود که حرفه‌اش در برادوی را از سال ۱۹۲۵ آغاز کرده بود. ایفای نقش شخصیت لولا دیلینی در نمایش بازگشت، سبای کوچک، به‌عنوان مهمترین موفقیت‌اش، باعث شد تا او در سال ۱۹۵۰ برنده جایزه معتبر تونی بشود.نخستین تجربه سینمایی او نیز، تکرار همین نقش در نسخه سینمایی نمایش در سال ۱۹۵۲ بود که به خاطر آن برنده هر دو جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن و گلدن گلوب بهترین بازیگر زن شد.با وجود موفقیت بوت در سینما، او بازیگری در صحنه تئاتر را ترجیح داد و تنها در چهار فیلم دیگر بازی کرد. او در طول عمر حرفه‌ای‌اش در بیش از ۳۰ تئاتر برادوی ظاهر شد.او از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۶ در سریال تلویزیونی کمدی هازل بازی کرد که به خاطر آن برنده دو جایزه امی شد. بوت در سال ۱۹۷۴ از بازیگری کناره‌گیری کرد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#322
Posted: 23 Aug 2014 21:41
۱۹۵۳-آدری هِپبورن -Audrey Hepburn
- تولد ۴ مهٔ ۱۹۲۹
- بروکسل، بلژیک
- والدین اللا فان هیمسترا
- جان هپبرون رستن
- مرگ ۲۰ ژانویه ۱۹۹۳ (۶۳ سال)
- تولوشنا، وو، سوئیس
- سرطان پانکراس
- مدفن سوئیس
- ملیت بریتانیایی
- پیشه بازیگر، فعال بشردوستانه
- سالهای فعالیت ۱۹۴۹ - ۱۹۸۹
- همسر(ها) مل فرر (۱۹۶۸-۱۹۵۴)
- آندره دوتی (۱۹۸۲-۱۹۶۹)
- فرزندان شان فرر
- لوکا دوتی
آدری هِپبورن (به انگلیسی: Audrey Hepburn) (۴ مه ۱۹۲۹ - ۲۰ ژانویه ۱۹۹۳) هنرپیشه مشهور بریتانیایی هلندی‌تبار متولد بلژیک سینما و تئاتر بود. وی با فیلم‌هایی چون "بانوی زیبای من" و "صبحانه در تیفانی" شناخته شده است. این هنرپیشه باریک‌اندام و خوش‌پوش، به‌خاطر زیبایی فریبنده، ایفای نقش ماهرانه و در عین حال معصومانه‌اش در فیلم‌ها و اقدامات بشردوستانه‌اش برای کودکان نیازمند، شهرت داشت. هپبورن همچنین چهار بار نامزد جایزه اسکار شد و در سال ۱۹۵۳ موفق به بردن جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن برای بازی در فیلم تعطیلات رومی شد.
آدری هپبورن در ۴ مه ۱۹۲۹ در شهر بروکسل پایتخت بلژیک به دنیا آمد. پدرش بانکدار ثروتمند بریتانیایی و مادرش بارونِس هلندی بود. او از ازدواج قبلی مادرش دو برادرخوانده نیز داشت. دوران کودکی‌اش را در زمان جنگ جهانی دوم، در هلند سپری کرد. شانزده ساله بود که برای همیشه هلند را ترک کرد و به انگلستان رفت. استعداد او در دوران مدرسه توسط یک بالرین کشف شد ولی به دلیل جنگ نتوانست به کار خود ادامه دهد اما این عشق نسبت به باله همیشه در وجود او بود تا بالاخره از همان طریق نیز وارد عالم سینما شد. استعداد بازیگری آدری هپبورن روی صحنه تئاتر و با نمایش ژی‌ژی شکوفا شد. این اثر نویسندهٔ فرانسوی کولت قبلاً در سینما و تئاتر اجرا شده بود، اما در صحنهٔ برادوی نیویورک و با بازی هنرمندانهٔ آدری هپبورن بود که سیمای دخترکی ساده‌دل و مهربان به نام ژی‌ژی به طور واقعی جان گرفت. وی روزی در لابی یک هتل با چند موزیسین در حال رقص بود که کارگردان تئاتر ژی‌ژی که هنوز به دنبال بازیگر نقش اولش بود او را می‌بیند و با وجود رد درخواست توسط آدری او با اصرار او را وارد نمایش خود می‌کند. این نمایش درآمد و شهرت نسبتاً خوبی برای وی به دنبال داشت.
پس از نقش‌هایی کوتاه در چند فیلم بریتانیایی، توسط ویلیام وایلر برای ایفای نقش «پرنسس آن» انتخاب شد. هپبورن در سال ۱۹۵۳ در اولین فیلم آمریکایی خود به نام تعطیلات رمی به کارگردانی ویلیام وایلر شرکت کرد و در کنار گریگوری پک بازی دلنشین و ماهرانه‌ای ارائه داد که برای او یک جایزه اسکار به ارمغان آورد. تهیه‌کنندگان این فیلم در ابتدا الیزابت تیلور را برای این نقش در نظر داشتند، اما کارگردان این فیلم سخت تحت تاثیر تست‌های صحنه آدری هپبورن قرار گرفت و نقش را به او واگذار کرد. در سال ۱۹۵۴ با بازی در فیلم «سابرینا» به کارگردانی بیلی وایلدر، در کنار دو غول سینمایی، هامفری بوگارت و ویلیام هولدن، بار دیگر درخشید. آدری هپبورن در سال ۱۹۵۴ با مل فرر ازدواج کرد. این زوج هنری در فیلم «جنگ و صلح»، اقتباسی ادبی از اثری هم‌نام از تولستوی، نیز بطور مشترک در صحنه ظاهر شدند. آدری هپبورن در سال ۱۹۵۷ باز هم برای بیلی وایلدر در فیلم عشق در بعد از ظهر نقش‌آفرینی کرد. به باور برخی منتقدان، هپبورن در این فیلم‌ها وجه تازه‌ای از اروتیسم را به تماشاگران سینما معرفی کرد. در سالهای ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰، یکی از بازیگران مطرح نقش اول زن در هالیوود بود و چهار بار نامزد اسکار شد. آدری هپبورن سه ماه از تولد پسرش نگذشته بود که در سال ۱۹۶۱ بازی در فیلم صبحانه در تیفانی به کارگردانی بلیک ادواردز را شروع کرد. شمایلی که هپبورن از یک زن آزاد ساخت، بعدها به عنوان زن دههٔ شصتی شهرت پیدا کرد. هپبورن با این فیلم برای چهارمین بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد. بسیاری از دوستداران فیلم و سینما، چهرهٔ هپبورن را در پیوند با صبحانه در تیفانی در ذهن دارند. این فیلم بر اساس داستانی به همین نام از ترومن کاپوتی ساخته شده است. هپبورن در طول فعالیت‌های هنری خود با هنرپیشگان صاحب‌نامی همکاری داشت، از جمله با کری گرانت در فیلم معما. این فیلم در سال ۱۹۶۳ به پردهٔ سینماها راه یافت و کارگردانی آن را استنلی دانن برعهده داشت. گرانت پیشتر بازی در مقابل آدری در فیلمهای تعطیلات رمی و سابرینا را رد کرده بود. بهترین جلوه این تیپ سینمایی تازه در فیلم موزیکال «بانوی زیبای من» دیده می‌شود که در سال ۱۹۶۴ به کارگردانی جورج کیوکر ساخته شد. این فیلم با فضای رنگین، لحن شاد و آهنگ‌های زیبایش یکی از بهترین موزیکال‌های تاریخ سینما به شمار می‌رود. آدری هپبورن با مهارتی خیره‌کننده در نقش دخترکی عامی و فقیر ظاهر می‌شود که به محافل اشرافی راه پیدا می‌کند. آهنگ‌هایی که او در این فیلم خواند، همه جا ورد زبان شد. «رابین و ماریان» یکی از دو فیلمی است که در دههٔ ۱۹۷۰ با بازیگری آدری هپبورن ساخته شد. هپبورن در این فیلم که داستانی کم و بیش متفاوت از ماجرای رابین هود را به تصویر می‌کشد، در کنار شان کانری نقش‌آفرینی کرد. آدری هپبورن از اوایل دهه ۱۹۷۰ که هنوز جوان و پرآوازه بود، هرچه کمتر به کار در سینما و بیشتر به فعالیت‌های نیکوکارانه پرداخت. در ماه مارس سال ۱۹۸۸ سازمان یونسکو آدری هپبورن را به عنوان فرستادهٔ ویژه برای یاری به کودکان فقیر و گرسنه تعیین کرد. او بارها به مناطق بحرانی و قحطی‌زدهٔ آفریقا سفر کرد تا اندکی از رنج محرومان بکاهد. آدری هپبورن در عرصهٔ مدل مو و به ویژه مد لباس نیز الگوی بسیاری از دختران و زنان بود. درخور توجه آنکه طراحی و دوخت لباس‌های او در فیلم‌ها را همواره ژیوانشی، طراح پرآوازه مد، برعهده داشت. لباسی که هپبورن در ابتدای فیلم صبحانه در تیفانی بر تن دارد، در سال ۲۰۰۶ در حراج کریستی به مبلغ ۶۹۲ هزار دلار به فروش رفت.
از سال ۱۹۸۳ تا پایان زندگی‌اش سفیر یونیسف بود و مدال آزادی ریاست جمهوری را به سبب کمک‌های خیرخواهانه‌اش دریافت کرد.در سال ۱۹۹۹، بنیاد فیلم آمریکا (American Film Institute)، وی را سومین ستارهٔ بزرگ بازیگران زن در همٔه دوران معرفی کرد.پیتر باگدانویچ فیلمساز شهیر آمریکایی او را آخرین معصوم سینما می داند.او در سال ۱۹۹۳ در اثر ابتلا به سرطان روده در سوئیس درگذشت.
آدری هپبورن در سال ۱۹۵۴ با مل فرر ازدواج کرد. این ازدواج نزدیک به پانزده سال به طول انجامید. آدری هپبورن و مل فرر در سال ۱۹۶۰ از این ازدواج صاحب فرزندی به نام «شان» شدند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#323
Posted: 23 Aug 2014 22:11
۱۹۵۴-گریس کلی -Grace Patricia Kelly
- دوران ۱۹ آوریل ۱۹۵۶ - ۱۴ سپتامبر ۱۹۸۲
- نام کامل گریس پاتریشیا کلی
- لقب(ها) بازیگر، مدل، شاهدخت موناکو
- زادروز ۱۲ نوامبر ۱۹۲۹
- زادگاه فیلادلفیا، پنسیلوانیا ایالات متحده آمریکا
- مرگ ۱۴ سپتامبر ۱۹۸۲ (۵۲ سال)
- محل مرگ موناکو
- همسر راینیر سوم شاهزاده موناکو
- دودمان خاندان گریمالدی
- فرزندان شاهدخت کارولین
- شاهزاده آلبرت دوم
- شاهدخت استفانی
- دین کلیسای کاتولیک
گریس پاتریشیا کلی (به انگلیسی: Grace Patricia Kelly) (۱۲ نوامبر ۱۹۲۹ - ۱۴ سپتامبر ۱۹۸۲) بازیگر مشهور سینمای آمریکا و برنده جایزهٔ اسکار بود که پس از ازدواج با رینیهٔ سوم - شاهزاده موناکو - در سال ۱۹۵۶ لقب شاهزاده گریس گرفت. انجمن فیلم آمریکا وی را از جملهٔ بزرگترین بازیگران زن تمامی دوران‌ها می‌داند.
گریس کلی در سال ۱۹۲۹ در فیلادلفیای پنسیلوانیا به دنیا آمد.پدرش جان برندن کلی قهرمان المپیک و فرزند مهاجری ایرلندی و میلیونری خودساخته بود و مادرش مارگریت کاترین دختر مهاجری آلمانی بود. دو خواهر و یک برادر داشت.
در دوازده سالگی در یکی از نقش‌های اصلی نمایشنامه‌ای ظاهر گشت. تحصیلات خود را در آموزشگاه راوینهال و مدرسه استیونس و آموزشگاه هنرهای دراماتیک نیویورک به پایان برد. مدتی به عنوان مدل مشغول کار شد. در سال ۱۹۴۷ به برادوی راه یافت و در نقش دختر ریموند ماسی در نمایش پدر اثر عمویش جرج کلی به روی صحنه رفت. در نمایش‌هایی چندی به ایفای نقش پرداخت و در چند نمایش تلویزیونی بازی کرد.در اواسط دهه پنجاه و پیش از ازدواج با شاهزادهٔ موناکو راینیر سوم، شایعاتی مبنی بر ارتباط گریس کلی و محمدرضا شاه پهلوی وجود داشت، تا آنجا که صحبت از ازدواج این دو نیز در افواه به گوش می رسید. امری که نهایتاً محقق نشد و شاه سابق در هراس از اعتراضات داخلی از این ازدواج صرف نظر کرد.
موفقیت‌هایش در نمایش‌های تلویزیونی سبب شد تا در سال ۱۹۵۱ در اولین فیلمش چهارده ساعت به کارگردانی هنری هاتاوی در نقش کوچکی ظاهر شود. سال بعد در نقش ایمی کین در فیلم وسترن نیمروز و در کنار گری کوپر و کارگردانی فرد زینه‌مان حضوری برجسته یافت و به بازیگری محبوب تبدیل گشت. در سال ۱۹۵۳ بازی در فیلم موگامبو در کنار کلارک گیبل و اوا گاردنر و کارگردانی جان فورد بر شهرت و محبوبیت او افزود. در سال ۱۹۵۴ در فیلم ام را نشانه قتل بگیر به کارگردانی آلفرد هیچکاک بازی کرد. بازی در فیلم دختر روستایی در سال ۱۹۵۴ جایزهٔ اسکار را برای او به ارمغان آورد. در سال ۱۹۵۵ دو فیلم برای گرفتن دزد و پنجره عقبی به کارگردانی هیچکاک بازی کرد.با ازدواج با شاهزادهٔ موناکو در ۱۹ آوریل سال ۱۹۵۶ بازی در فیلم را کنار گذاشت.گریس کلی در ۱۳ سپتامبر ۱۹۸۲ در حادثهٔ اتومبیل به‌شدت مجروح شد. او یک روز بعد و در سن ۵۲ سالگی در بیمارستانی که بعدها نام بیمارستان مرکزی پرنسس گریس کلی را بر آن نهادند، درگذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#324
Posted: 23 Aug 2014 22:17
۱۹۵۵-آنا مانیانی - Anna Magnani
- زمینه فعالیت سینما و تئاتر
- تولد ۷ مارس ۱۹۰۸
- رم ، ایتالیا
- والدین ۲۶ سپتامبر ۱۹۷۳ (۶۵ سال)
- مرگ رم ، ایتالیا
- ملیت ایتالیایی
- پیشه بازیگر
- سالهای فعالیت ۱۹۲۸–۱۹۷۲
- همسر(ها) گوفردو آلساندری (۱۹۵۰–۱۹۳۵)
آنا مانیانی (به ایتالیایی: Anna Magnani) (زاده ۷ مارس ۱۹۰۸ – درگذشته ۲۶ سپتامبر ۱۹۷۳) یک بازیگر سینما و تئاتر ایتالیایی بود.مانیانی به‌خاطر ایفای نقش یک بیوه سیسیلی در فیلم خال رز در سال ۱۹۵۵ برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن شد.از دیگر جوایز بین‌المللی او می‌توان به جایزه بهترین بازیگر زن اصلی بفتا، جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم درام، جایزه انجمن ملی نقد برای بهترین بازیگر زن، جایزه انجمن منتقدان فیلم نیویورک برای بهترین بازیگر زن و خرس نقره‌ای برای بهترین بازیگر زن اشاره کرد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#325
Posted: 23 Aug 2014 22:34
۱۹۵۶-جوآن وودوارد-Joanne Woodward
- نام اصلی جوآن ترایمیر گیگنیلیات وودوارد
- زمینه فعالیت تلویزیون و سینما
- تولد ۲۷ فوریهٔ ۱۹۳۰ (۸۴ سال)
- توماس ویل، جورجیا
- ملیت امریکایی
- پیشه بازیگر
- سالهای فعالیت ۱۹۵۵ تاکنون
- همسر(ها) پل نیومن (۲۰۰۸-۱۹۵۸)
جوآن ترایمیر گیگنیلیات وودوارد (به انگلیسی: Joanne Gignilliat Trimmier Woodward) (زاده ۲۷ فوریه سال ۱۹۳۰ میلادی)، بازیگر امریکایی تلویزیون و سینما است که جوایز بسیاری کسب کرده است.وی پس از همبازی شدن با پل نیومن (یکی از بزرگترین ستاره‌های سینمای هالیوود) با او ازدواج کرد که این پیوند تا زمان مرگ نیومن ادامه یافت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#326
Posted: 23 Aug 2014 22:44
۱۹۵۸-سوزان هیوارد - Susan Hayward
- تولد ۳۰ ژوئن ۱۹۱۷
- بروکلین , نیویورک
- مرگ ۱۴ مارس ۱۹۷۵ (۵۷ سال)
- هالیوود , کالیفرنیا
- ملیت آمریکایی
- پیشه هنرپیشه
- سالهای فعالیت ۱۹۳۷-۱۹۷۲
سوزان هیوارد (به انگلیسی: Susan Hayward) (زاده ۳۰ ژوئن ۱۹۱۷ - درگذشته ۱۴ مارس ۱۹۷۵) بازیگر آمریکایی بود.
وی برندهٔ جایزهٔ اسکار به خاطر فیلم می‌خواهم زنده بمانم! شد و همچنین وی برای داستان یک زن، قلب احمق من، با ترانه‌ای در قلبم و فردا خواهم گریست نامزد جوایز اسکار شد.
سوزان هیوارد زمانی گفت: خیلی زود دریافتم که زندگی تلاش و مبارزه‌است... هیوارد اهل محله‌های فقیر نشین نیویورک بود ولی وقتی عکس اش در روزنامهٔ ایونیگ پست منتشر شد چنان مورد توجه دیوید اسلزنیک قرار گرفت که او را به عنوان یکی از نامزدهای ایفای نقش اسکارلت اوهارا به هالیوود برد ولی تست بازیگری‌اش آن قدر بد از کار درآمد که خود سلزنیک پیشنهاد کرد او را به همان نیویورک برگردانند. ولی پاسخ هیوارد حکایت از شخصیت یکدنده‌اش داشت. هیوارد در واکنش این تصمیم گفته بود: چون پرتغال رادوست دارم فکر می‌کنم بمانم...
سوزان هیوارد بنی میدفورد (کارگزارش) را عملاً به طور تصادفی پیدا کرد. موقع دوچرخه سواری از محله‌شان هیوارد جلوی ملک بنی میدفورد به زمین خورد میدفورد کمک‌اش کرد از روی زمین برخیزد. و این شروع آشنایی آنها بود و سپس در زندگی حرفه‌ای کمک‌اش کرد. نام جدیدی برایش برگزید و قراردادی با استدیو برادران وارنر برایش ترتیب داد. هیوارد وقتی بار دیگر با والتر وانگر تهیه کننده همکاری کرد و در می‌خواهم زنده بمانم! (۱۹۵۸) نقش باربارا گراهام را بازی کرد جایزه اسکار را برد. این نقطه اوج در زندگی حرفه‌ای اش اجباراً با افول او ادامه پیدا کرد.
پس از چند سال کار برا ی استودیوهای استدیو برادران وارنر هیوارد به استدیو پارامونت رفت در سال ۱۹۴۶ با والتر ونگر تهیه کننده قرارداد بست همکاری آنها چنان ثمر بخش بود که هیوارد برای فیلم داستان یک زن نامزد اسکار شد. پس از آن با کمپانی فاکس قرارداد بست و به زودی به ستارهٔ درجهٔ یک تبدیل شد.
در سال ۱۹۵۲ انجمن روزنامه نگاران خارجی هالیوود سوزان هیوارد و جان وین را به عنوان محبوب ترین ستاره‌های سال انتخاب کرد. در سال ۱۹۷۴ سوزان هیوارد حرکت شجاعانهٔ دیگری از خود نشان داد. خیلی‌ها نمی‌دانستند که از سرطان رنج می‌برد و در مراسم اسکار آن سال در کنار جان وین به روی صحنه رفت.
وقتی هیوارد در سال ۱۹۷۵ پس از دو سال مبارزه با سر طان مغز درگذشت هنوز شهرت و محبوبیت داشت. بر اساس حدس و گمان‌ها سرطان هیوارد نتیجهٔ کارش در فیلم فاتح (۱۹۵۶) است که در لوکیشن‌هایی در ایالت یوتا فیلمبرداری شد. همانجا که ارتش آمریکا سال‌ها قبل بمب‌های اتمی‌اش را تست می‌کرده‌است. این شایعه وقتی قوت گرفت که دیگر عوامل فیلم از جمله جان وین - آگنس مورهد - جان هویت و دیک پاول کارگردان فیلم همگی از سرطان درگذشتند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#327
Posted: 23 Aug 2014 22:50
۱۹۵۹-سیمون سینیوره - Simone Signoret
- نام اصلی سیمون آنریئت شارلوت
- تولد ۲۵ مارس ۱۹۲۱
- ویسبادن، آلمان
- مرگ ۳۰ سپتامبر ۱۹۸۵ (۶۴ سال)
- آتیل-آنتویلت، فرانسه
- ملیت فرانسوی
- پیشه بازیگر
- سالهای فعالیت ۱۹۴۲–۱۹۸۵
- همسر(ها) ایو آلگره (۱۹۴۴-۱۹۴۹)
- ایو مونتان (۱۹۵۱-۱۹۸۵)
سیمون سینیوره (به فرانسوی: Simone Signoret) (۲۵ مارس ۱۹۲۱ – ۳۰ سپتامبر ۱۹۸۵) یک بازیگر سینمای فرانسوی بود.از او اغلب به‌عنوان یکی از بزرگترین ستاره‌های سینمای فرانسه یاد می‌شود.او نخستین هنرمند فرانسوی است که موفق به کسب یک جایزه اسکار شد. سینیوره جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را به‌خاطر بازی در فیلم اتاقی در طبقه بالا (۱۹۵۹) به‌دست آورد.او در طول عمر حرفه‌ای‌اش همچنین موفق به کسب یک بفتا، یک امی ، جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم کن و جایزه خرس نقره‌ای بهترین بازیگر زن در جشنواره فیلم برلین شده‌بود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#328
Posted: 23 Aug 2014 23:01
۱۹۶۰ و ۱۹۶۶-الیزابت تیلور-elizabeth taylor
- نام اصلی الیزابت رزموند تیلور
- تولد ۲۷ ژانویه ۱۹۳۲
- هامپستد, لندن، انگلستان
- مرگ ۲۳ مارس ۲۰۱۱ (۷۹ سال)
- لس‌آنجلس، آمریکا
- محل زندگی لس‌آنجلس، ایالت کالیفرنیا، آمریکا
- ملیت آمریکایی - بریتانیایی
- نام(های)
- دیگر لیز تیلور
- پیشه بازیگر
- سالهای فعالیت ۱۹۴۲ - ۲۰۰۳
- همسر(ها) کنراد هیلتون جونیور (۱۹۵۱-۱۹۵۰)
- مایکل ویلدینگ (۱۹۵۷-۱۹۵۲)
- مایک تاد (۱۹۵۸-۱۹۵۷)
- ادی فیشر (۱۹۶۴-۱۹۵۹)
- ریچارد برتون (۱۹۷۴-۱۹۶۴)
- ریچارد برتون (۱۹۷۶-۱۹۷۵)
- جان وارنر (۱۹۸۲-۱۹۷۶)
- لاری فورتنسکی (۱۹۹۶-۱۹۹۱)
- فرزندان کریستوفر ویلدینگ
- مایکل ویلدینگ
- الیزابت برتن
- ماریا برتن
بانو الیزابت رزموند "لیز" تیلور، DBE (به انگلیسی: Dame Elizabeth Rosemond "Liz" Taylor, DBE) یا گاه الیزابت تایلور (متولد ۲۷ فوریه ۱۹۳۲ - مرگ ۲۳ مارس ۲۰۱۱) بازیگر سرشناس یهودی‌تبار آمریکایی و برندهٔ دو جایزه اسکار برای بهترین بازیگری بود.
الیزابت تیلور که دارای لقب سلطنتی '''دیم''' بود، با بازی در فیلم‌هایی چون کلئوپاترا، چه کسی از ویرجینیا وولف می‌ترسد و گربه روی شیروانی داغ به یکی از مشهورترین و محبوب ترین چهره‌های سینمای جهان تبدیل شد.
زندگی خصوصی پر ماجرای او در کنار فیلمهای موفق او و فعالیت‌های بشر دوستانه اش همواره او را که از ۱۲ سالگی با بازی در فیلم مخمل ملی شناخته شد، در شهرت نگه داشت.
الیزابت رزموند تیلور در ۲۷ فوریه ۱۹۳۲ در لندن به دنیا آمد.
پدرش دلال هنری و مادرش بازیگر و هر دو آمریکایی بودند. به همین دلیل او دارای تابعیت دوگانه آمریکایی – بریتانیایی بود.
او در کودکی، هنگام جنگ جهانی دوم همراه خانواده اش به لس آنجلس مهاجرت کرد و بازیگری را از ۹ سالگی آغاز کرد.
از مشهورترین بازیگران انگلیسی-آمریکایی سینمای هالیوود است. وی در بسیاری از ماندگارترین و مشهورترین فیلمهای کلاسیک سینمای آمریکا که بعدها به «دوران طلایی هالیوود» مشهور شد به ایفای نقش پرداخته‌است.
او زمانی که در اوج شهرت بود به عنوان یکی از بهترین و زیباترین بازیگران دنیا شناخته می‌شد.
سالهای ۵۰ و ۶۰ میلادی دوران طلایی بازیگری او بود و توانست دو بار در سالهای ۱۹۶۱ و ۱۹۶۷ برای فیلمهای باترفیلد ۸ و چه کسی از ویرجینیا وولف می‌ترسد برنده جایزه اسکار شود و سه بار دیگر نامزد دریافت این جایزه شود.
الیزابت تایلور در طول دوران بازیگری خود دو بار موفق به دریافت جایزه اسکار سینمای آمریکا شد.
لیزابت تیلور ۸ بار ازدواج کرده است. معروفترین و جنجالی ترین ماجرای عشقی او باوجود داشتن همسر ارتباط او با ریچارد برتون بودکه واکنش واتیکان هم سبب شد آنها در سال ۱۹۶۲ در جریان فیلمبرداری کلئوپاترارابطه‌ای عاشقانه را شروع کردند.
الیزابت تیلور بسیاری از ماندگارترین نقش‌هایش را در کنار ریچارد برتون ایفا کرده بود و این دو که از مشهورترین زوج‌های هنری در هالیوود بودند در ۱۲ فیلم در کنار هم بازی کردند.
او پس از جدایی از همسر، در سال ۱۹۶۴ با ریچارد برتون ازدواج کرد ماجراهای زندگی مشترک پر فراز و نشیب آن دو که حدود یازده سال دوام داشت، همواره در خبرهای حاشیه‌ای جهان سینما به چشم می‌خورد. و این رابطه فقط ده سال دوام داشت پس از طلاق دوباره درسال ۱۹۷۵ باهم مجدداً ازدواج کردند ولی این بار ۹ ماه بیشتر دوام نداشت.
تیلور درباره این رابطه گفت بود: "ما پس از ملاقات در رم دیوانه‌وار عاشق هم شدیم. از آن پس اوقات زیادی با هم گذراندیم، اما متأسفانه نه به اندازه کافی."تیلور در سال ۱۹۹۶ از آخرین همسر خود طلاق گرفت.
تیلور مدتی نیز با اردشیر زاهدی، شخصیت سیاسی عالیرتبه دوران محمدرضا شاه پهلوی و داماد سابق او روابطی عاشقانه داشت و به دعوت او به ایران نیز سفر کرد.
الیزابت تیلور با مایکل جکسون، موسیقی‌دان آمریکایی، رابطهٔ دوستانهٔ نزدیک و عمیقی داشتند. در تاریخ ۶ اکتبر ۱۹۹۱ الیزابت با لری فورتنسکی در مزرعهٔ نِوِرلَند مایکل جکسون مراسم ازدواجشان را بر‌گزار کردند. مایکل در سال ۱۹۹۷ به مناسبت ۶۹اُمین سالروز تولد الیزابت، ترانهٔ «الیزابت، دوستت دارم» را اجرا کرد.
در سال ۲۰۰۵ و در هنگام دادگاه کودک‌آزاری مایکل جکسون، الیزابت یکی از حامیان سرسخت بی‌گناهی مایکل بود. مایکل سرانجام بی‌گناه شناخته شد. الیزابت در طول مدت این اتهامات، مایکل را تشویق می‌کرد تا از دستبند قرمز کابالا استفاده کند تا از «چشم بـَد» در امان باشد.الیزابت تیلور در مراسم خاکسپاری خصوصی مایکل که در ۳ سپتامبر ۲۰۰۹ بر‌گزار شد نیز شرکت کرد.
تیلور در ۲۳ مارس ۲۰۱۱ در سن ۷۹ سالگی به دلیل ایست قلبی در بیمارستان سیدار سینای شهر لس‌آنجلس درگذشت. او مدت زیادی بیمار بود و بارها به دلیل ناراحتی قلبی تحت درمان قرار گرفته بود.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#329
Posted: 23 Aug 2014 23:27
۱۹۶۱-سوفیا لورن - Sophia Loren
- تولد ۲۰ سپتامبر ۱۹۳۴ (۷۹ سال)
- رم ایتالیا
- محل زندگی ژنو، سویس
- ناپل، ایتالیا
- ملیت ایتالیایی
- نام(های)
- دیگر سوفیا لازارو
- پیشه بازیگر
- سالهای فعالیت ۱۹۵۱ - تاکنون
- همسر(ها) کارلو پونتی (۲۰۰۷-۱۹۱۲)
- (تهیه کننده ایتالیایی)
- فرزندان کارلو پونتی جونیور، ادورادو پونتی
سوفیا لورن (به ایتالیایی: Sophia Loren) (زادهٔ ۲۰ سپتامبر ۱۹۳۴ در رم) بازیگر ایتالیایی برندهٔ جایزه اسکار است.لورن را به عنوان مشهورترین بازیگر ایتالیایی نیز می‌شناسند. وی علاوه بر برنده شدن جایزه اسکار فیلم غیرانگلیسی زبان برای فیلمدو زن، یک جایزه گرمی، پنج جایزه گلدن گلوب، یک جایزه بفتا و یک جایزه لوارل را نیز برنده شده است.از فیلمهای معروف وی می‌توان به دو زن (۱۹۶۰)، دیروز، امروز، فردا، ازدواج به سبک ایتالیایی (۱۹۶۴) و یک روز بخصوص (۱۹۷۷) اشاره کرد.
سوفیا لورن (به لاتین: Sophia Loren) با نام اصلی سوفیا ویلانی شیکولونه (به لاتین: Sofia Villani Scicolone) در ۲۰ سپتامبر ۱۹۳۴ در رم زاده شد. پدرش مهندس و مادرش بازیگر و آموزگار پیانو بود.
او در مورد خودش گفته است: "من ایتالیایی نیستم، من ناپلی هستم و این چیز دیگری است."
بعد از امتناع پدر سوفیا از ازدواج با مادرش که او را بدون هیچ پشتیبانی رها کرد. خانواده لورن یک فرزند دختر مشترک دیگر به نام آنا ماریا ویلانی در سال ۱۹۳۸ داشتند. سوفیا، مادرش و ماریا با مادربزرگ لورن در پوتزولی نزدیک ناپل زندگی می‌کردند. لورن دو نابرادری جوانتر پدری به نامهای جولیانو و جوزپه دارد.
در طول جنگ جهانی دوم، بندر و کارخانه مهمات در پوتزولی هدف بمباران مکرر از متفقین بود. در طی یک حمله، هنگامی که لورن به پناهگاه فرار کرد او مورد اصابت گلوله قرار گرفت و از چانه زخمی شد. بعد از این، خانواده او به ناپل جایی که خویشاوندان دورشان در آنجا بودند، نقل مکان کرد. بعد از جنگ، لورن و خانواده‌اش به پوتزولی برگشتند. مادربزرگ او یک میخانه در اتاق نشیمن خانه خود که گیلاس‌های مشروب خانگی می‌فروخت باز کرددر آنجا مادرش پیانو می‌نواخت، خواهرش می‌خواند و سوفیا منتظر مشتری بود و ظرفها را می‌شست. این مکان بسیار محبوب برای سربازان آمریکایی مستقر در نزدیکی آنجا بود.
او در شانزده سالگی، مدل یک مجلّهٔ ماهانه بود و از همین راه به عالم سینما راه یافت فعالیت سینمایی اش را با نقش‌های کوچک در فیلمهای کوچک ایتالیایی آغاز کرد اولین نقشش را در فیلم روشنایی‌های وارتیه درسال ۱۹۵۰ ایفاکرد. سوفیا در رقابت‌های زیبایی محلی هم شـرکت می‌کردو چندین جایزه دریافت نموده اما سرانجام توسط کارلو پونتی تهیه کننده سینمایی کشف شد وبه عالم سینما راه یافت.
پونتی، لورن را نخستین بار زمانی دید که هر دو در یک مسابقه ملکه زیبایی شرکت کرده بودند؛ پونتی ۳۷ ساله داور مسابقه‌ای بود که سوفیای ۱۵ ساله در آن با دیگران رقابت می‌کرد. او مقدمات ستاره شدن سوفیا را آماده کرد؛ از فراگیری فن بازیگری گرفته تا آموختن درس زبان انگلیسی.
با تلاش کارلو پنتی نامش به سوفیا لورن تغییر کرد. اوابتدا در فیلمهای برده فروشی سفید و «دوشیزگان در خطر» بازی کرد و سپس در فیلمهای دختر رودخانه، آتیلا، چرخ و فلک تا پل و حیف که خیلی حقه‌ای ظاهر شد. زمانی که رم رقیب اصلی هالیوود در تولید فیلم بود او ستاره بسیاری از محصولات سینمائی رم بود و با کارگردانانی چون فدریکو فلینی و ویتوریو دسیکا کار کرده‌است و مارچلو ماستریانی همبازی او در بسیاری از فیلم‌هایش بود.
نتیجه یک نظر خواهی در ایتالیا می‌گوید مردم ایتالیا بیشتر از هر نقش دیگر سوفیا لورن، بازی او را در برابر مارچلو ماستریانی در فیلم دیروز امروز و فردا ساخته ویتوریو دسیکا را دوست دارنداین فیلم با همین نام در زمان خود در ایران نیز با استقبال بسیار روبرو شد. لورن قراردادی که با استودیو پارامونت بست به شهرت جهانی دست یافت از جمله فیلمهای وی در این دوره را می‌توان «غرور و شهوت، هوس زیر درخت‌های نارون، قایق خانگی، ثعلب سیاه و زن اونجوری»را نام برد. وی از جمله هنر پیشگانی است که این حرفه را از صفر شروع کرد و درنتیجهٔ تلاش بسیار، مقام ممتازی به دست آورد. و درسال ۱۹۶۱ فیلم مشهور ال سید را بازی کرد.
لورن توانایی بازیگری وسیعی حتی در حوزه کمدی داشت به ویژه در پروژه‌های ایتالیایی، که می‌توانست به راحتی افکار خود را ابراز کند هر چند در یادگیری زبان انگلیسی هم به خوبی پیشرفت داشت، جایزه اسکاری که بدست آورده اولین جایزه مهم اسکار برای یک بازیگرزن غیر انگلیسی زبان بود. لورن یکی از مشهورترین بازیگران زن جهان بود و هم زمان به بازی در فیلمهای آمریکایی و اروپایی مشغول بود و با بزرگترین ستارگان مرد سینماکار می‌کرد. در سال ۱۹۶۴ با بازی در فیلم سقوط امپراتوری رم و دریافت دستمزد یک میلیون دلاری بازی اش را کامل کرد. فعالیت لورن پس از مادر شدنش کاهش یافت و در ۴۰ و ۵۰ سالگی در فیلمهای همچون سفر و روز خاص بازی کرد. در دهه ۶۰ در انتخاب فیلم‌ها وسواس بیشتری به خرج می‌داد در سال ۱۹۹۱ به خاطر خدماتش به سینمای جهان اسکار افتخاری دریافت کرد و به عنوان یکی از گنجینه‌های سینمای جهان معرفی شد. در فیلم آماده پوشیدن رابرت آلتمن در سال ۱۹۹۵ هم حضوری موفق داشت. فعالیت‌های جاری وی در سال ۲۰۰۳ حضور مختصری در کلیپ موسیقی زندگی آمریکایی مدونا داشت، در سال ۲۰۰۶ هم در مراسم افتتاحیه المپیک زمستانی تورین پرچم المپیک را حمل کرد در سال ۲۰۰۷ هم در سن ۷۲ سالگی در فیلم تقویم قراربود جلوی دوربین برهنه شود وازاین کار منصرف شد. سوفیا لورن بازیگر سرشناس ایتالیایی در طول ۷۲ سال زندگی هنری درحدود۹۰ فیلم به ایفای نقش پرداخته‌است از آخرین کارهایش می‌توان به حضور در جشنواره '' ونیز'' به خاطر بازی در فیلم پسرش '' ادواردو پونتی'' با عنوان ''در میان غریبه ها'' اشاره کرد.
در سال ۱۹۵۸ به خاطر بازی در فیلم ثعلب سیاه، موفق به دریافت جایزه فستیوال وِنیز شد. پس از جنگ جهانی دوم سوفیا لورن سمبل زن ایتالیائی به ایتالیا بازمی‌گردد و در فیلم مهم ویتوریو دسیکا که زندگی یک مادر و دختر را در جنگ به تصویر می‌کشد بازی می‌کند. با نام دو زن باهمکاری ژان پل بلموندو ایفای نقش می‌کند و اولین جایزه اسکارش و جوایز «جشنواره فیلم کن»، «جشنواره فیلم ونیز»و «جشنواره فیلم برلین» را در سال ۱۹۶۰ به واسطه همین فیلم دریافت کرده ودومین جایزه اسکار را ازفیلم ازدواج به سبک ایتالیایی در سال ۱۹۶۴ در یافت می‌کند و در سال ۱۹۹۱ جایزه اسکار افتخاری رانیز کسب می‌کند. فیلم دیروز، امروز، فردا با نقش آفرینی او و مارچلو ماستریانی در همان سال موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی شد.
«لورن» در سال ۱۹۶۲ جایزه بهترین بازیگر زن را از بافتا و در سال ۱۹۹۴ جایزه خرس طلای افتخاری را از جشنواره برلین کسب کرد.
لورن در سال ۱۹۶۱ بهترین بازیگر زن جشنواره کن شناخته شد و در سال ۱۹۹۱ جایزه سزار افتخاری به وی اعطا شد. از دیگر افتخارات سینمایی سوفیا لورن می‌توان به دوربین طلای آلمان، چهار جایزه بهترین بازیگر گلدن گلوب، بهترین بازیگر زن جشنواره مسکو (۱۹۶۵)، بهترین بازیگر جشنواره سن‌سباستین (۱۹۷۴)، بهترین بازیگر جشنواره ونیز (۱۹۵۸) و شیر طلای افتخاری جشنواره ونیز (۱۹۹۸) اشاره کرد. ستاره شهرت وی در قدمگاه مشاهیر هالیوود نقش بسته است.
جشنواره فیلم استانبول جایزه یک عمر فعالیت پرثمرهنری را به «سوفیا لورن»، هنرپیشه قدیمی سینما اهدا کرد. این هنرپیشه اعلام کرد این جایزه را کنارتندیس اسکارش قرار خواهد داد.
در سال ۲۰۰۹، پس از پنج سال دوری از گروه و چهارده سال از هنرنمایی در یک فیلم تئاتری برجسته آمریکایی، او در نسخه فیلمی ناین که بر پایه یک تئاتر موزیکال برادوی بود هنرنمایی کرد و داستان کارگردانی را که بحران‌های میانسالیش سبب می‌شود تا او برای کامل کردن آخرین فیلمش تقلا کند. او مجبور است که تحت تاثیر زنان متعدد ی که زندگیش را شکل داده‌اند شامل مادر مرحومه‌اش تعادل برقرار کند. سوفیا لورن اولین و تنها انتخاب مارشال برای این نقش بود. همچنین در این فیلم دانیل دی-لوئیس، پنلوپه کروز، کیت هادسون، ماریون کوتیار و نیکول کیدمن هنرنمایی کرده‌اند. به عنوان بخشی از انتخاب بازیگران او (سوفیا لورن) اولین نامزدیش را برای جایزه انجمن بازیگران فیلم دریافت کرد.
سوفیا و کارلو پنتی روز ۱۷ سپتامبر ۱۹۵۷ با هم ازدواج کردند ازدواج اول آنها به ناچار لغو شد تا پونتی به جرم دو همسری محکوم نشود، آنها ۹ آوریل ۱۹۶۶ دوباره با هم ازدواج کردند و صاحب دو پسر به نامهای کارلو و ادواردو شدند.
زندگی مشترک سوفیا لورن با کارلو پونتی تا زمان مرگ پونتی در تاریخ ۱۰ ژانویه ۲۰۰۷ به خاطر عوارض ریوی ادامه داشت. وقتی از او در نوامبر ۲۰۰۹ پرسیدند که آیا احتمال دارد او دوباره ازدواج کند؟ پاسخ داد که: نه، دوباره هرگز، غیرممکن است که کس دیگری را دوست داشته باشد.
عروسهای او ساشا الکساندر و آندرا مس زاروس هستند.،او چهار نوه دارد: لوچیا سوفیا پونتی (متولد ۱۲ می ۲۰۰۶) ویتوریو لئونه پونتی (متولد ۳ آوریل ۲۰۰۷)، لئوناردو فورتوناتو پونتی (متولد ۲۰ دسامبر ۲۰۱۰) و بئاتریس لارا پونتی (متولد ۱۵ مارس ۲۰۱۲).
محل اقامت اولیه لورن از اواخر سال ۲۰۰۶ در ژنو سویس بوده است همچنین صاحب یک خانه در ناپل و رم است.
در سپتامبر ۱۹۹۹ لورن در برابر ۷۶ تارنمای بزرگسالان به خاطر ارسال عکسهای برهنه تغییر یافته خود در اینترنت اقامه دعوی کرد.
لورن یکی از بزرگترین طرفدران باشگاه فوتبال ناپلی است. در می سال ۲۰۰۷ هنگامی که این تیم در سری ب ایتالیا سوم شد به روزنامه لاگاتزتا دلو اسپورت گفت که اگر تیمش پیروز شود می‌خواهد یک رقص همرا با برهنگی انجام دهد.
لورن یک معتقد به کلیسای کاتولیک است. هر چند در مسائل مختلف مانند عفت در لباس پوشیدن و ازدواجش در تقابل با این کلیسا بوده است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#330
Posted: 23 Aug 2014 23:34
۱۹۶۲-آن بنکرافت-Anne Bancroft
- نام اصلی آنا ماریا لوئیزا ایتالیانو
- زمینه فعالیت فیلم و تئاتر
- تولد ۱۷ سپتامبر ۱۹۳۱
- برانکس، نیویورک
- مرگ ۶ ژوئن ۲۰۰۵ (۷۳ سال)
- نیویورک سیتی، نیویورک
- ملیت آمریکایی
- پیشه بازیگر
- همسر(ها) مل بروکس (۲۰۰۵-۱۹۶۴)
آنا ماریا لوئیزا ایتالیانو (به انگلیسی: Anna Maria Louisa Italiano) با نام هنری آن بنکرافت (به انگلیسی: Anne Bancroft) (زاده ۱۷ سپتامبر ۱۹۳۱ - درگذشته ۶ ژوئن ۲۰۰۵) هنرپیشه آمریکایی و از هنرمندان مکتب بازیگری متد بود.بهترین بازی او را اجرا نقش خانم رابینسون در فیلم فارغ‌التحصیل با بازی داستین هافمن می دانند.
آنا ماریا لوئیزا ایتالیانو، در ۱۷ سپتامبر ۱۹۳۱ در محله برانکس نیویورک به دنیا آمد همیشه شوق بازیگری داشت و در سن پائین با نام "ان مارنو" کار بازیگری در نمایش‌های زنده تلویزیونی را شروع کرد. وقتی در سالهای ۱۹۵۰ کار بازیگری سینما را شروع کرد تهیه‌کننده ها که نام مارنو را غیر آمریکایی تشخیص داده بودند اسامی دیگری به او پیشنهاد کردند. خود او می گفت اسم بنکرافت را انتخاب کرد چون آوای پر تشخصی داشته است. او در سال ۱۹۵۸، در نمایش برادوی به نام دو نفر برای اله‌کلنگ در مقابل هنری فوندا بازی کرد و موفق به دریافت جایزه تونی برای این بازی شد.
علیرغم تعداد اندک فیلم‌هایی که در سالهای دهه شصت میلادی بازی کرد در همین سال‌ها سه بار نامزد جایزه اسکار شد. او پنج بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد و سرانجام در سال ۱۹۶۲ برای بازی در نقش هلن کلر جوان در فیلم معجزه‌گر جایزه اسکار گرفت.
آن بنکرافت در ۵ اوت ۱۹۶۴ با مل بروکس، کمدین و کارگردان معروف سینما و تئاتر، ازدواج کرد. بازی او در فیلم فارغ‌التحصیل در نقش مادری که دوست پسر دخترش را فریب میدهد معروف ترین نقش سینمایی او بود. با این فیلم او برای سومین بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد. شهرت او در سالهای هفتاد با بازی در فیلم هایی نظیر وینستون جوان در برابر ریچارد آتن بورو، و زندانی خیابان دوم در برابر جک لمون افزایش پیدا کرد. در سالهای ۱۹۸۰ نقش مقابل همسرش را در فیلم بودن یا نبودن بازی کرد و با آنتونی هاپکینز در خیابان چرینگ کراس ظاهر شد. بنکرافت هالیوود را به دلیل کیفیت پایین نقش‌هایی که به او داده می‌شد ترک گفت. خانم بنکرافت در سال ۲۰۰۳ از این که بازی او در نقش خانم رابینسون در فیلم فارغ‌التحصیل تمام نقش های دیگر او را تحت‌الشعاع قرار داده بود گله کرد.
آن بنکرافت در اثر ابتلا به سرطان رحم در ۶ ژوئن ۲۰۰۵ در بیمارستان مونت سینای نیویورک در سن ۷۳ سالگی درگذشت.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
صفحه 33 از 78