ارسالها: 23330
#542
Posted: 25 Nov 2014 15:54
SexyBoy: یعنی همینا بودن دیگه در هالیوود تخته شد؟
نه داداش من اینو نگفتم گفتم مطالبی که من میخواستم ارسال کنم همینا بودش اما اینکه کسی بخواد اضافه کنه مطالبی حق با شماست
SexyBoy: باس با جیمز صوبت کنم ببینم نظر اون چیه
داداش الان من پستی ارسال بکنم یا نه ؟ داداش امکان این نیستش که کلا تاپیک به تالار تصاویر انتقال داده بشه ؟ البته بازم شما خودتون صلاح میدونین
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#544
Posted: 29 Nov 2014 19:02
SexyBoy: بیا داش اینم تموم شد
https://www.looti.net/6_8535_1.html
ممنون داداش 
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#545
Posted: 13 Jun 2015 12:18
آشنایی با بازیگران هالیوود
بازیگران زن
Audrey Hepburn
Website
آدری هِپبورن (به انگلیسی: Audrey Hepburn) (۴ مه ۱۹۲۹ - ۲۰ ژانویه ۱۹۹۳) هنرپیشه مشهور بریتانیایی هلندی‌تبار متولد بلژیک سینما و تئاتر بود. وی با فیلم‌هایی چون "بانوی زیبای من" و "صبحانه در تیفانی" شناخته شده است. این هنرپیشه باریک‌اندام و خوش‌پوش، به‌خاطر زیبایی فریبنده، ایفای نقش ماهرانه و در عین حال معصومانه‌اش در فیلم‌ها و اقدامات بشردوستانه‌اش برای کودکان نیازمند، شهرت داشت. هپبورن همچنین چهار بار نامزد جایزه اسکار شد و در سال ۱۹۵۳ موفق به بردن جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن برای بازی در فیلم تعطیلات رومی شد.
آدری هپبورن در ۴ مه ۱۹۲۹ در شهر بروکسل پایتخت بلژیک به دنیا آمد. پدرش بانکدار ثروتمند بریتانیایی و مادرش بارونِس هلندی بود. او از ازدواج قبلی مادرش دو برادرخوانده نیز داشت. دوران کودکی‌اش را در زمان جنگ جهانی دوم، در هلند سپری کرد. شانزده ساله بود که برای همیشه هلند را ترک کرد و به انگلستان رفت. استعداد او در دوران مدرسه توسط یک بالرین کشف شد ولی به دلیل جنگ نتوانست به کار خود ادامه دهد اما این عشق نسبت به باله همیشه در وجود او بود تا بالاخره از همان طریق نیز وارد عالم سینما شد. استعداد بازیگری آدری هپبورن روی صحنه تئاتر و با نمایش ژی‌ژی شکوفا شد. این اثر نویسندهٔ فرانسوی کولت قبلاً در سینما و تئاتر اجرا شده بود، اما در صحنهٔ برادوی نیویورک و با بازی هنرمندانهٔ آدری هپبورن بود که سیمای دخترکی ساده‌دل و مهربان به نام ژی‌ژی به طور واقعی جان گرفت. وی روزی در لابی یک هتل با چند موزیسین در حال رقص بود که کارگردان تئاتر ژی‌ژی که هنوز به دنبال بازیگر نقش اولش بود او را می‌بیند و با وجود رد درخواست توسط آدری او با اصرار او را وارد نمایش خود می‌کند. این نمایش درآمد و شهرت نسبتاً خوبی برای وی به دنبال داشت.
پس از نقش‌هایی کوتاه در چند فیلم بریتانیایی، توسط ویلیام وایلر برای ایفای نقش «پرنسس آن» انتخاب شد. هپبورن در سال ۱۹۵۳ در اولین فیلم آمریکایی خود به نام تعطیلات رمی به کارگردانی ویلیام وایلر شرکت کرد و در کنار گریگوری پک بازی دلنشین و ماهرانه‌ای ارائه داد که برای او یک جایزه اسکار به ارمغان آورد. تهیه‌کنندگان این فیلم در ابتدا الیزابت تیلور را برای این نقش در نظر داشتند، اما کارگردان این فیلم سخت تحت تاثیر تست‌های صحنه آدری هپبورن قرار گرفت و نقش را به او واگذار کرد. در سال ۱۹۵۴ با بازی در فیلم «سابرینا» به کارگردانی بیلی وایلدر، در کنار دو غول سینمایی، هامفری بوگارت و ویلیام هولدن، بار دیگر درخشید. آدری هپبورن در سال ۱۹۵۴ با مل فرر ازدواج کرد. این زوج هنری در فیلم «جنگ و صلح»، اقتباسی ادبی از اثری هم‌نام از تولستوی، نیز بطور مشترک در صحنه ظاهر شدند. آدری هپبورن در سال ۱۹۵۷ باز هم برای بیلی وایلدر در فیلم عشق در بعد از ظهر نقش‌آفرینی کرد. به باور برخی منتقدان، هپبورن در این فیلم‌ها وجه تازه‌ای از اروتیسم را به تماشاگران سینما معرفی کرد. در سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰، یکی از بازیگران مطرح نقش اول زن در هالیوود بود و چهار بار نامزد اسکار شد. آدری هپبورن سه ماه از تولد پسرش نگذشته بود که در سال ۱۹۶۱ بازی در فیلم صبحانه در تیفانی به کارگردانی بلیک ادواردز را شروع کرد. شمایلی که هپبورن از یک زن آزاد ساخت، بعدها به عنوان زن دههٔ شصتی شهرت پیدا کرد. هپبورن با این فیلم برای چهارمین بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد. بسیاری از دوستداران فیلم و سینما، چهرهٔ هپبورن را در پیوند با صبحانه در تیفانی در ذهن دارند. این فیلم بر اساس داستانی به همین نام از ترومن کاپوتی ساخته شده است. هپبورن در طول فعالیت‌های هنری خود با هنرپیشگان صاحب‌نامی همکاری داشت، از جمله با کری گرانت در فیلم معما. این فیلم در سال ۱۹۶۳ به پردهٔ سینماها راه یافت و کارگردانی آن را استنلی دانن برعهده داشت. گرانت پیشتر بازی در مقابل آدری در فیلم‌های تعطیلات رمی و سابرینا را رد کرده بود. بهترین جلوه این تیپ سینمایی تازه در فیلم موزیکال «بانوی زیبای من» دیده می‌شود که در سال ۱۹۶۴ به کارگردانی جورج کیوکر ساخته شد. این فیلم با فضای رنگین، لحن شاد و آهنگ‌های زیبایش یکی از بهترین موزیکال‌های تاریخ سینما به شمار می‌رود. آدری هپبورن با مهارتی خیره‌کننده در نقش دخترکی عامی و فقیر ظاهر می‌شود که به محافل اشرافی راه پیدا می‌کند. آهنگ‌هایی که او در این فیلم خواند، همه جا ورد زبان شد. «رابین و ماریان» یکی از دو فیلمی است که در دههٔ ۱۹۷۰ با بازیگری آدری هپبورن ساخته شد. هپبورن در این فیلم که داستانی کم و بیش متفاوت از ماجرای رابین هود را به تصویر می‌کشد، در کنار شان کانری نقش‌آفرینی کرد. آدری هپبورن از اوایل دهه ۱۹۷۰ که هنوز جوان و پرآوازه بود، هرچه کمتر به کار در سینما و بیشتر به فعالیت‌های نیکوکارانه پرداخت. در ماه مارس سال ۱۹۸۸ سازمان یونسکو آدری هپبورن را به عنوان فرستادهٔ ویژه برای یاری به کودکان فقیر و گرسنه تعیین کرد. او بارها به مناطق بحرانی و قحطی‌زدهٔ آفریقا سفر کرد تا اندکی از رنج محرومان بکاهد. آدری هپبورن در عرصهٔ مدل مو و به ویژه مد لباس نیز الگوی بسیاری از دختران و زنان بود. درخور توجه آنکه طراحی و دوخت لباس‌های او در فیلم‌ها را همواره ژیوانشی، طراح پرآوازه مد، برعهده داشت. لباسی که هپبورن در ابتدای فیلم صبحانه در تیفانی بر تن دارد، در سال ۲۰۰۶ در حراج کریستی به مبلغ ۶۹۲ هزار دلار به فروش رفت.
از سال ۱۹۸۳ تا پایان زندگی‌اش سفیر یونیسف بود و مدال آزادی ریاست جمهوری را به سبب کمک‌های خیرخواهانه‌اش دریافت کرد.در سال ۱۹۹۹، بنیاد فیلم آمریکا (American Film Institute)، وی را سومین ستارهٔ بزرگ بازیگران زن در همٔه دوران معرفی کرد.پیتر باگدانویچ فیلمساز شهیر آمریکایی او را آخرین معصوم سینما می داند.او در سال ۱۹۹۳ در اثر ابتلا به سرطان روده در سوئیس درگذشت.
آدری هپبورن در سال ۱۹۵۴ با مل فرر ازدواج کرد. این ازدواج نزدیک به پانزده سال به طول انجامید. آدری هپبورن و مل فرر در سال ۱۹۶۰ از این ازدواج صاحب فرزندی به نام «شان» شدند.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#546
Posted: 13 Jun 2015 12:44
کارنامه بازیگری آئودری هپبورن
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#547
Posted: 13 Jun 2015 12:53
گوگل تولد ادری هپبورن را با یک لوگوی مناسبتی گرامی داشت- ادری هپبورن: شاهزاده خانم مردم
گوگل در اقدامی جالب با یک لوگوی مناسبتی ۸۵ امین سال تولد ادری هپیورن را گرامی داشت.
با وقار و معصومیت، او نسل‌های مختلف را مجذوب خود کرد، چه در نقش یک شاهزاده خانم، راهب یا زنی اهل منهتن، در وجود هر یک شخصیت‌هایی که بازی کرد، مقداری از انسانیت و جذابیت را نیز دمید.
ادری کاتلین هپبورن در ۴ می سال ۱۹۲۹ در بروکسل بلژیک متولد شد. او در ۲۵ ژانویه سال ۱۹۹۳ در سوئیس به خاطر ابتلا به سرطان آپاندیس درگذشت.
او دو بار ازدواج کرد که هر دو ازدواج او به ترتیب با مل فرر بازیگر و آندره آدوتی روانپزشک به جدایی انجامید.
در طی فعالیت هنری ادری، یک بار به خاطر بازی در فیلم دوست‌داشتنی تعطیلات رمی، برنده جایزه اسکار شد و ۴ بار هم به خاطر فیلم‌های سابرینا، داستان راهبه، صبحانه در تیفانی و تنها در تاریکی نامزد این جایزه شد.
ادری هپبورن در زمان جنگ جهانی دوم، در هلند بزرگ شد و زندگی‌اش را در اوج تردید و بلاتکلیفی آغاز کرد. مطمئن نبود آیا می‌تواند دوباره پدرش را ببیند، وعده غذایی بعدش‌اش از کجا فراهم خواهد شد و یا اصولا از آفت جنگ، جان سالم به در خواهد برد یا خیر.
تنها مایه تسلای خاطرش، باله بود و همین هنر بود که او را وارد عالم سینما کرد و از او یک ستاره ساخت.
پس از نقش‌هایی کوتاه در چند فیلم انگلیسی، او خود را در تعطیلات رمی در سال ۱۹۵۳ در مقابل گریگوری پک یافت. این فیلم با استقبال خوب مردم و منتقدها روبرو شد. او در این زمان ۲۴ ساله برد و همان طور که نوشتم به خاطر همین نقش، برنده جایزه اسکار شد.
سال بعد او به خاطر بازی‌اش در نمایش ایزسن در برادوی، جایزه تونی را از آن خود کرد.
بعد از آن فیلم‌های سابرینا، چهره نمکین و صبحانه در تیفانی آمدند.
در آن دوره هم چهره و هم اندام او در نقطه مقابل چهره ستارگان زن مورد علاقه مردم بود، او چهره و اندامی ساده، ظریف و کودکانه داشت که به او زیبایی معصومانه خیره‌کننده‌ای می‌داد.
در سال ۱۹۵۹ نوبت به بازی در فیلم داستان راهبه رسید و بعد از آن در سال‌های ۱۹۶۲ و ۱۹۶۷، فیلم‌های ساعت بچه‌ها و تنها در تاریکی آمدند.
در فیلم‌های عشق در بعد از ظهر و دو همسفر در سال ۱۹۵۷ و ۱۹۶۷، اُدری چهره تازه‌ای از شخصیت‌های زن معاصر ارائه داد که بیشتر به شخصیت خودش در زندگی واقعی نزدیک بود.
در این میان او دو باری سعی کرد که برای ایجاد تعادل بین زندگی حرفه‌ای و شخصی اش از دنیای سینما کناره بگیرد، اما هر بار کارگردانی علاقه‌مند پیدا شد که او را دوباره جلوی دوربین بکشاند.
یکی از این کارگردان‌های ریچارد لستر بود که توانست پس از ۹ سال غیبت، هپبورن را در سال ۱۹۷۶ برای بازی در فیلم رابین و ماریان در مقابل شون کانری، متقاعد کند. بار دیگر استیون اسپیلبرگ در سال ۱۹۸۹ او را ترغیب کرد که در فیلم همیشه حضور یابد. هپبورن در اواخر عمر سفیر یونیسف بود و بارها به مناطق فقرزده آفریقا سفر کرد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#548
Posted: 13 Jun 2015 13:04
نکاتی جالب در مورد آدری هپبورن
- اگر چه ادیت هد (طراح لباس مشهور) به خاطر سابرینا اسکار گرفت ولی بسیاری از لباس‌های ادری هپبورن را در این فیلم اوبر دوژیوانشی -طراح لباس فرانسو- طرح زده بود. سابرینا سرآغاز همکاری چهل ساله او و ادری هپبورن بود که در دنیای مد انقلابی به وجود آورد.
- ترومن کاپوتی برای ایفای نقش قهرمان‌اش در صبحانه در تیفانی، مریلین مونرو را می‌خواست و هپبورن را قبول نداش و بعد وقتی هپبورن نقش لازا دولیتل را در بانوی زیبای من برعهده گرفت، طرفداران جولی اندروز که همیشه نقش را در برادوی با موفقیت اجرا کرده بود، بسیار خشمگین شدند.
- گریگوری پک در ابتدا نفش شخصیت خبرنگار را در تعطیلات رمی رد کرد، چون نمی‌خواست در مقابل بازیگر زن ناشناسی کار کند. این ویلیان وایلر بود که او را مجاب کرد نقش را قبول کند و بعد وقتی گریگوری پک متوجه شد هپبورن چه بازیگر فوق العاده‌ای اش، مصرانه از استودیو خواست نام هر دویشان را در عنوان‌بندی، در یک ردیف بیاورند.
- هپبورن موقع فیلمبرداری نابخشوده -تنها فیلم وسترن‌اش- از اسب افتاد و مجروج شد. طی روزهایی که بستری بود، پرستاری می‌آمد و از او مراقبت می‌کرد. بعدها فاش شد که این پرستار همان زنی است که فیلم داستان راهبه بر اساس ماجرای زندگی‌اش ساخته شده است.
- ولی این تنها اتفاق پزشکی در زندگی هپبورن نبود، در دوران جنگ نیز وقتی در بیمارستان پدرش کار می‌کرد و به بیمارها می‌رسید، یکی از این بیماران، ترس یانگ، کارگردان آینده سینما بود که بعدها هپبورن تنها در تاریکی را با هدایت او بازی کرد.
- بعد از مرگ‌اش، نامش بر روی یک گونه از گل لاله قرار گرفت.
- او اقرار کرده است که در سال‌های سخت جنگ جهانی دوم پیاز گل لاله می‌خورده و سعی کرده طعم علف پخته را با نان امتحان کند.
- هنری منچینی که نویسنده ترانه معروف moon river اجرا شده در فیلم صبحانه در تیفانی است بر این باور است که که هیچ کس به اندازه ادری، این ترانه را درک نکرده بود.
- بر اساس کتاب زندگی‌نامه‌اش «ادری هپیورن: یک چهره صمیمی» او با خودش عهد کرده بود که وزن‌اش هیچ وقت از ۴۵ کیلوگرم تجاوز نکند، به جز در دوران بارداری که در این راه موفق بود!
- او از معدود بازیگرانی است که در طول فعالیت هنری، اسکار، جایزه گرمی، اِمی و تونی را برده است.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ویرایش شده توسط: sepanta_7
ارسالها: 23330
#549
Posted: 13 Jun 2015 13:20
جملات زیبا از آدری هپبورن
آدری هپبورن: لحظات سختی داشته ام، اما همیشه، آخر هر سختی یک جایزه هم گرفتم.
جماتنی زیبا از آدری هپبورن و مروری بر افکار و اندیشه های آدری هپبورن :
- یادتان باشد اگر به دستی برای کمک نیاز داشتید در انتهای بازویتان قرار دارد.
- همین جور که دارید پیرتر می‌شوید یادتان باشد که یک دست دیگر هم دارید: یکی برای اینکه به خودتان کمک کنید و دومی برای کمک به دیگران.
- هر چیزی یاد گرفتم، از فیلم دیدن بوده است.
- به اعتقاد من، زنان شاد، زیباترین زن ها هستند.
- مردم بیش از هر چیز به بازسازی، تجدید و تغییر خود، نیاز دارند.
- هر اتفاقی که بیافتد، بهترین چیز این است که پیرشدن لذت بخش است.
- برای من تنها چیزهایی جالبند که قلب مربوط می‌شوند.
- به باور من، فردا روز دیگری ست ... من به معجزه اعتقاد دارم.
- پاریس همیشه یک ایده خوب است.
- هیچ چیز غیر ممکنی وجود ندارد، خود واژه می‌گوید من ممکن هستم.
- اگه بخواهم صادق باشم، باید به شما بگویم که من هنوز افسانه های پریان را می‌خوانم و آنها را از هر داستان دیگری بیشتر دوست دارم.
- شاید همیشه پیشنهاد کار نداشته باشم، اما می‌خواهم همیشه کنار خانواده ام باشم.
- زیبایی یک زن به لباس هایی که می‌پوشد، نیست. زیبایی زن باید در چشمانش دیده شود، آنجا که منزلگاه عشق و مسیر رسیدن به قلب اوست.
- به نوبه خودم لحظات سختی داشته ام، اما همیشه، آخرهرچه قدر سختی کشیده ام، یک جایزه گرفته‌ام.
- هیچ وقت کاری با تصویری که مردم از من در ذهن خویش ساخته اند، نداشته ام، من کار خودم را می‌کنم.
- موفقیت شبیه رسیدن به یک تولد مهم است و شناخت خود، دقیقا همین است.
- بهترین چیز در زندگی، با هم بودن است.
- مهمترین چیز برای لذت بردن از زندگی، شاد بودن است. همه چیز همین است.
- من به دنیا آمدم با نیازی بزرگ به محبت کردن و نیازی بزرگتر به دریافت آن.
- من خوش شانس بودم، فرصت ها همیشه به دست نمی‌آیند، باید اونها رو قاپید.
- اگر قرار بود زندگی نامه ام را بنویسم، اینگونه آغاز می‌کردم: در براسلز بلژیک و در 4 مه 1929 به دنیا آمدم و شش هفته بعد مردم
بیلی وایلدر
- بیلی وایلدر کبیر در وصف اش گفته بود، آدری «آن»ی دارد که همیشه ماندگارش می‌کند، او دومی نداشت و نمی‌توان تکثیرش کرد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
ارسالها: 23330
#550
Posted: 13 Jun 2015 13:26
آدری هپبورن؛ آخرین معصوم سینما
سادگی و بی‌ریایی و مهربانی و اصالت و وقار، همراه همیشگی زندگی هپبورن بود و بی‌دلیل نبود که پیتر باگدانویچ او را با لقب «آخرین معصوم سینما» توصیف می‌کرد.
آدری هپبرن در همۀ فیلم‌هایش آن‌قدر خوب و کامل است که برای تماشاگر چاره‌ای جز دوست داشتن‌اش باقی نمی‌گذارد. اما چیزی ورای افسون حضور این ستاره بر روی پردۀ نقره‌ای وجود دارد که او را بین نسل‌های مختلف تبدیل به یک شمایل تکرارنشدنی و ماندگار کرده است. سادگی و بی‌ریایی و مهربانی و اصالت و وقار، همراه همیشگی زندگی هپبرن بود و بی‌دلیل نبود که پیتر باگدانویچ او را با لقب «آخرین معصوم سینما» توصیف می‌کرد.
ظاهر نمادین هپبرن از نگاه پسرش اینگونه است: «مادرم مثل همۀ خانم‌ها حدود سی-چهل تا روسری داشت. عینک آفتابی بزرگ و روسری شیوۀ خوبی برای تغییر چهره‌اش بود و او گاهی اوقات می‌توانست به تنهایی و بدون همراهی دیگران به خرید برود.» دوتی در ادامه می‌گوید: «مادرم ترکیب زیبایی از عیب و نقص بود. او فکر می‌کرد که بینی بزرگی دارد و بیش از حد لاغر و استخوانی است. در آینه به خودش نگاه می‌کرد و می‌گفت: «نمی‌فهمم چرا همه من را این‌قدر زیبا می‌بینند.»
پسر هپبرن و دوتی دربارۀ مشکلات والدینش می‌گوید: «البته این حدس و گمان من است؛ اما فکر می‌کنم حقیقت دارد. مادرم زمان ازدواج با پدرم چهل ساله بود؛ اما همان زمان به خاطر همۀ موفقیت‌ها و اتفاقاتی که پشت سر گذاشته بود خیلی پیرتر به نظر می‌رسید. و پدرم ده سال از مادرم جوان‌تر بود؛ یک پزشک جوان که میبایست ستارۀ زنی را که سال‌های زیادی یک شمایل بود همراهی می‌کرد. بین آن دو تفاوت‌های بسیاری وجود داشت. اگر این معادله معکوس می‌شد، مثلا اگر پدرم ده سال مسن‌تر از مادرم بود و یک ذره شخصیت محکم‌تر و مطمئن‌تری داشت، احتمالا رابطۀ آنها خیلی بهتر پیش می‌رفت.»
آدری هپبورن در ۴ می ۱۹۲۹ در شهربروسلس بلژیک متولد شد. پدرآدری بانکدار بود و به همین خاطر مجبور بود بین انگلیس، بلژیک و هلند در سفر باشد.
آدری در ۵ سالگی به یک مدرسه شبانه روزی در انگلیس فرستاده شد. سال بعد پدرش برای همیشه خانواده را ترک کرد و از این پس آدری با مادرو دو برادرخواندهاش به هلند رفتند. اما بدترین دوران زندگی آدری در همین ایام کودکی و در کشور هلند رقم خورد. در سال ۱۹۳۹ هلند تحت تصرف آلمان نازی قرار گرفت و دوران بسیاری بدی برای مردم به وجود آمد. سوتغذیه بسیار شدید و لاغری غیر عادی اندام آدری ماحصل همین دوران بود که بعدها به یکی از مشخصه‌های بارز بازیگری او و یکی از دلایل معصومیت عجیب او تبدیل شد.
بعدها که اوضاع کمی بهتر شد خانواده به آمستردام نقل مکان کرد و آدری فرصت پیدا کرد در کنسرواتوآر آرنهم ثبت نام کند و بعد از سه سال در ۱۹۴۸ به لندن رفت و آموزشهای خود را ادامه داد. در سال ۱۹۴۸ برای بازی در فیلم سینمایی «هلندی در هفت جلسه» تست داد و پذیرفته شد و برای نقشی کوتاه جلوی دوربین رفت. همین حضور کوتاه کافی بود تا دنیای تازه ای به روی او گشوده شود.
در همان سال در دو نمایش موزیکال «کفشهای پاشنه بلند» و «سس تارتار» به روی صحنه رفت و این روند با نمایش های دیگر ادامه یافت .
فیلم «تعطیلات رمی» در سال ۱۹۵۳ به کارگردانی ویلیام وایلرنوید ورود ستاره ای جدید را به هالیوود داد. پرنسس اروپایی فیلم «تعطیلات رمی» با شیطنت ها و ملاحت رویایی آدری هپبورن قلب میلیون ها تماشاگر سینما را تسخیر کرد و باعث شد آدری راه صد ساله را یک شبه طی کند.
کمپانی پارامونت که به هیچ وجه انتظار نداشت در حضور اسطوره هایی همچون گریگوری پک و ادی آلبرت، آدری جوان و نسبتا گمنام در مرکز توجه قرار بگیرداز فروش بسیار مناسب فیلم خوشحال بود و انتخاب ویلیام وایلر را مورد تحسین قرار داد. شاید به همین دلیل بود که جلوه بی نظیر آدری هپبورن از نظر اعضای آکادمی دور نماند و او اولین جایزه معتبر زندگی هنری خود را دریافت کرد.
در سال ۱۹۵۴ آدری که دیگر بازیگر معروفی بود در کنار همفری بوگارت و ویلیام هولدن قرار گرفت.«سابرینا»، کمدی رمانتیک دل انگیز بیلی وایلدر فیلم تحسین شده بعدی او بود. اما فیلم بعدی او «جنگ و صلح» در سال ۱۹۵۶ بود .
وی در این فیلم با مِل فرر هم بازی بود. بازی در این فیلم سه ساعت و نیمه باعث ازدواج این دو با هم شد . ازدواجی که پانزده سال هم دوام داشت. این زوج هنری در چند فیلم دیگر از جمله " با نمک " (۱۹۵۷) و" داستان راهبه" با هم همبازی بودند. وی سپس در دو فیلم تقریبا فراموش شده "خانه های سبز"و"نابخشوده" حاضر شد. آدری در سال ۱۹۶۱ و با فیلم «صبحانه در تیفانی» به کارگردانی بلیک ادواردز مجددا به صحنه اول سینما بازگشت. وی با این فیلم برای بار چهارمین بار نامزد اسکار شد. این فیلم یکی از متفاوت ترین فیلم های پرونده کاری آدری محسوب می شود.
آدری هپبورن سال های آخر عمر خود را به عنوان سفیر ویژه یونیسف به فعالیت های بشردوستانه می پرداخت و از اولین موسسین بنیاد کودک بود. آخرین نقش سینمایی آدری در فیلم «همیشه» ( ۱۹۸۹ ) تصویری حقیقی از او را برای هوادارانش بود، آرام و بشاش با سرزندگی و نشاطی که قدرت و وقار ذاتی اش را جلوه گر می سازد.
این کاربر به دلیل توهین به مدیریت بن شد.
صفحه 55 از 78